Ένας νέος κάποτε...

Ένας νέος, από καιρό έδειχνε αδιαφορία για την θρησκεία και η μητέρα του ήταν απαρηγόρητη, που τον έβλεπε να απομακρύνεται διαρκώς από την Εκκλησία.

Μια Κυριακή πρωί, αφού σκέφτηκε λίγο, πήρε την απόφασή της. Κάλεσε τον γιό της και του είπε:

- Αγαπητό μου παιδί, θέλω να είσαι ευτυχισμένος, τουλάχιστον για μια ημέρα της ζωής σου. Πάρε αυτό το δέμα και πήγαινέ το στην τάδε οδό, εκεί υπάρχει ένα παλαιόσπιτο, στο οποίο ζει μια πολύ φτωχή χήρα, με πολλά παιδιά. Δώσε της αυτό το δέμα...

- Εγώ να πάω αυτό το δέμα; Αποκλείται!... Δεν είμαστε καλά... Ποτέ μου!...

- Άκουσέ με γιέ μου: Πήγαινε αυτό το δέμα και εγώ σου υπόσχομαι να σου δώσω, ό,τι μου ζητήσεις...

- Αφού είναι έτσι μάνα, πηγαίνω!

Έφτασε γρήγορα έξω από το παλαιόσπιτο. Χτύπησε την σπασμένη πόρτα και όταν μπήκε, βρέθηκε μπροστά σε ένα φρικτό θέαμα. Μια γυναίκα κειτόταν στο στρώμα καταγής, ενώ γύρω της, 5 παιδιά έκλαιγαν και φώναζαν:

- Μαμά, μαμά, πεινάω...

Ανίκανος να αντιδράσει ο νέος, έδωσε το δέμα και γύρισε να φύγει...

- Κύριε, του είπε η φτωχή κυρία, φεύγετε χωρίς να σας πω τουλάχιστον ένα ''ευχαριστώ''. Ο Θεός να σας ανταμείψει, για την χειρονομία σας!!!...

Βγήκε έξω ο νέος κλαίγοντας από συγκίνηση, αλλά και από... αγαλλίαση.

Έτρεξε και μπήκε στην πρώτη Εκκλησία που βρήκε, χώθηκε σε μία γωνία και έκλαψε, έκλαψε, έκλαψε....

Στην επιστροφή του, η μητέρα τον ρωτά:

- Γιατί άργησες παιδί μου; Πήγες τουλάχιστον το δέμα που σε έδωσα;

- Ναι μητέρα, το πήγα. Αλλά και εσύ να μην ξεχάσεις, την υπόσχεσή σου...

- Έχεις δίκιο παιδί μου... Ζήτησέ μου τώρα, ό,τι θέλεις!

- Ετοίμασέ μου μητέρα άλλο ένα δέμα, διότι θέλω να δοκιμάσω άλλη μια φορά την ικανοποίηση, παρηγορώντας ανθρώπους φτωχούς, βασανισμένους και πεινασμένους...