Μία ιστορία σαν παραμύθι... αληθινό, με αφορφή το Άγιο Φως.

Από την Γερόντισσα της Συμπόνιας για το Άγιο Φως!

Αναζητητές της Αλήθειας και της Ζωής.

Αγαπημένη μας, τα λόγια σου είναι γεμάτα αλήθεια, γεμάτα ζωή. Αισθανόμαστε σα να μας μιλά ο ίδιος ο Χριστός. Πόσο λαχταρούμε να ήταν σήμερα μαζί μας ο Χριστός! Πλησιάζει το Πάσχα και φουντώνει πάλι η σύγκρουση και διαφωνία όσον αφορά το Άγιο Φως. Αγαπημένη μας, ποια είναι η αλήθεια? Δεν θέλουμε να ζούμε μέσα σε πλάνη. Υπάρχει ή δεν υπάρχει το Άγιο Φως?

Γερόντισσα

Αγαπητά μου παιδιά,

Έχετε θάρρος, μη φοβάστε. Αν παιδιά μου αγαπήσουμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, με όλη μας την ψυχή και με όλο το νου μας, τότε δεν μπορούμε να πέσουμε σε πλάνη. Όταν έχουμε αγαπήσει τον Θεό δεν νιώθουμε την ανάγκη να δούμε σημεία και θαύματα για να πιστέψουμε στον Θεό και να Τον αγαπήσουμε. Ούτε έχουμε την επιθυμία να πείσουμε τους άλλους ότι ο Θεός υπάρχει. Ζούμε μέσα στην ευτυχία απλά, ταπεινά και ήσυχα, μέσα στο βασίλειο Του, εδώ και τώρα, κάθε στιγμή μέσα στον ταραγμένο κόσμο.

Παρόμοια, όταν έχουμε πραγματικά αγαπήσει τον Θεό, δεν νιώθουμε την ανάγκη να δούμε το Άγιο Φως για να πιστέψουμε στον Θεό και να Τον αγαπήσουμε. Ούτε νιώθουμε την επιθυμία να πείσουμε τους άλλους ότι υπάρχει το Άγιο Φως.

Αγαπητά μου παιδιά, στο παρελθόν τότε που ο Χριστός περπάτησε στη γη πολλοί είχαν την ίδια επιθυμία. Ήθελαν ο Χριστός να τους δώσει κάποιο σημείο, δηλαδή μπροστά στα μάτια τους να κάνει κάτι που να μη μπορεί να εξηγηθεί με την λογική, κάτι που να ήταν αντίθετο με τους φυσικούς νόμους. Στην πραγματικότητα ήθελαν κάτι για να ενθουσιαστούν, για να διασκεδάσουν.

Για τον ίδιο λόγο και ο Ηρώδης (η αλεπού όπως τον είχε αποκαλέσει ο Χριστός) χάρηκε όταν του παρέδωσαν τον Χριστό διότι για αρκετό καιρό ήθελε να Τον γνωρίσει, επειδή είχε ακούσει πολλά για Αυτόν και ήλπιζε να Τον δει να κάνει κάποιο θαύμα.

Ακόμα και οι αρχιερείς και οι ιερείς, όπως ο Ηρώδης, του ζητούσαν ένα θαύμα από τον ουρανό. Και Αυτός τους είπε, “Μια γενιά πονηρή και άπιστη ζητάει να δει σημάδι, μα δε θα της δοθεί άλλο σημάδι, παρά μόνο το σημάδι του προφήτη Ιωνά». Και τους άφησε κι έφυγε.”

Έτσι και σήμερα αγαπητά μου παιδιά, μια γενεά πονηρή, άπιστη και διεφθαρμένη ζητά να δει σημάδι από τον ουρανό για να πιστέψει. Δεν την αρκεί το θαύμα της δημιουργίας, το πέταγμα των πουλιών, το άνθισμα των δέντρων, το κολύμπι των ψαριών, το φως και η κίνηση του ήλιου και της σελήνης, τα αμέτρητα αστέρια.

Αναζητητές της Αλήθειας και της Ζωής.

Αγαπημένη μας, ακόμα όμως δεν μας απάντησες το ερώτημα μας, “Υπάρχει ή δεν υπάρχει το Άγιο Φως?”

Γερόντισσα

Αγαπητά μου παιδιά,

Επειδή σας αρέσουν οι ιστορίες, ακούστε προσεκτικά αυτή την ιστορία που θα σας πω. Αν ταπεινά ζητήσετε από το Άγιο Πνεύμα, που κατοικεί μέσα σας, να σας την ερμηνεύσει τότε θα έχει απαντηθεί το ερώτημα σας, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει το Άγιο Φως. Με άλλα λόγια, ο νοών νοείτω.

Ήταν λοιπόν κάποτε σε ένα χωριό ένας Άρχοντας που απολάμβανε μεγάλη υπόληψη από τους χωριανούς του και τον αγαπούσαν. Αυτός ο Άρχοντας είχε πολλές αγελάδες και είχε και μισθωτούς και αρχιμισθωτούς που τις έβοσκαν.

Ο Άρχοντας τους είχε δώσει εντολή το γάλα να το δίνουν στους χωρικούς χωρίς αντάλλαγμα αλλά και οι ίδιοι με τις οικογένειες τους να πίνουν όσο χρειάζονται. Έτσι λοιπόν και οι μισθωτοί αγαπούσαν τον άρχοντα αλλά και οι χωρικοί πολύ αγαπούσαν, σεβόταν και εκτιμούσαν τους μισθωτούς γιατί πάντα και συνεχώς τους παρείχαν όσο γάλα είχαν ανάγκη. Ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι του χωριού φρόντιζαν όλες τις καθημερινές ανάγκες των μισθωτών του Άρχοντα.

Περνούσαν τα χρόνια και όλα πήγαιναν καλά και ευχάριστα. Αντί όμως οι χωρικοί να συνεχίζουν να αγαπούν τον Άρχοντα, εντελώς τον ξέχασαν, και άρχισαν να ζουν μεσα στην παρανομία, την διαστροφή, την βία και την αδικία. Τα παιδιά τους γέμισαν με κάθε λογής ασθένειες σωματικές και ψυχικές, οι γείτονες τους από τα γειτονικά χωριά έγιναν βίαιοι και τους απειλούσαν ότι ξαφνικά θα τους επιτεθούν και θα τους πάρουν τα σπίτια τους και τα παιδιά τους.

Όμως αντί να θυμηθούν την αγαθοεργία και γενναιοδωρία του Άρχοντα τους και να πράττουν και αυτοί ομοίως προς τους γείτονες τους αυτοί εσυνέχιζαν να ζουν μέσα στην παρανομία, την διαστροφή, την βία και την αδικία. Και το χειρότερο ακόμα και οι μισθωτοί του Άρχοντα άρχισαν να ζουν μέσα στην παρανομία, την διαστροφή, την βία και την αδικία.

Ο Άρχοντας βλέποντας την άθλια τους κατάσταση και τον πόνο τους τους συμπόνεσε. Για να τους βοηθήσει λοιπόν να μετανοήσουν, και να σωθούν από το κακό που τους βρήκε, σκέφτηκε να πάρει τις αγελάδες Του και να τις δώσει σε εθελοντές και όχι μισθωτούς σε κάποιο άλλο μακρινό χωριό που οι κάτοικοι του βρισκόταν σε πείνα μεγάλη και τον παρακαλούσαν μέρα και να νύχτα να τους βοηθήσει.

Έτσι και έκανε ο Άρχοντας παιδιά μου και ξαφνικά σταμάτησε το γάλα. Όμως οι χωρικοί αλλά ακόμα και οι μισθωτοί, μόλις σταμάτησε το γάλα, αντί να παρακαλέσουν τον Άρχοντα να τους συγχωρέσει για τον τρόπο που ζούσαν αυτοί συνέχισαν να ζουν μέσα στην παρανομία, την διαστροφή, την βία και την αδικία.

Επειδή οι μισθωτοί του Άρχοντα δεν είχαν πια γάλα να δώσουν στους χωρικούς έχασαν τον σεβασμό και την βοήθεια από αυτούς. Ενω πρώτα απολάμβαναν τις πρωτοκαθεδρίες σε κάθε πανηγύρι και κοινωνική εκδήλωση τώρα τους χλεύαζαν και τους υποτιμούσαν όπου τους συναντούσαν.

Ακούστε λοιπόν παιδιά μου τι πονηρεύτηκαν να κάνουν οι αρχιμισθωτοί. Προμηθεύτηκαν σκόνη γάλα και μαζί με το νερό έφτιαχναν γάλα από σκόνη γάλακτος και αυτό έδιναν στους θυμωμένους χωρικούς. Άρχισαν τότε μερικοί χωρικοί και μερικοί μισθωτοί να υποψιάζονται πως το γάλα δεν είναι φυσικό γάλα αλλά τεχνητό από σκόνη. Και τότε έπεσε μια πολύ μεγάλη σύγχυση μεταξύ των χωρικών, μεταξύ των μισθωτών και μεταξύ χωρικών και μισθωτών.

Άλλοι έλεγαν ότι το γάλα είναι φυσικό και άλλοι έλεγαν ότι είναι τεχνιτό από σκόνη. Και με μεγάλη μανία και πάθος, ειδικά οι μισθωτοί και οι αρχιμισθωτοί του Άρχοντα, προσπαθούσαν να πείσουν τους πολίτες του χωριού ότι το γάλα είναι φυσικό και όχι τεχνητό φτιαγμένο από σκόνη γάλακτος.

Και να σκεφτείτε παιδιά μου ότι ενόσω συνέβαινε αυτή η σύγχυση και η πανουργία σε αυτό το χωριό, στα μακρινά χωριά που πεινούσαν οι άνθρωποι και είχαν ζητήσει βοήθεια από τον Άρχοντα, την είχαν την βοήθεια. Απολάμβαναν φυσικό γάλα όσο ήθελαν.

Και έτσι εκπληρώνεται ξανά στις μέρες μας η προφητεία του Χριστού, “Δια τούτο σας λέγω , ότι θα αφαιρεθεί από σας η βασιλεία του Θεού και θα δοθεί εις έθνος, το οποίον θα αποφέρει τους καρπούς της.”

Καταλάβατε τώρα παιδιά μου?

Γένοιτο

μας το έστειλε ο κ. Ανδρέας Τουπαδάκης 

Andreas Toupadakis, Ph.D.

Retired Professor

University of California

Οι εικόνες δεν έχουν υδραυλικά!... - Νίκος Οικονομόπουλος

 

  Πάντα αγαπούσα τον Χριστό. Θυμάμαι ότι πάντα του μιλούσα, είτε σε μία εικόνα, είτε με προσευχή. Έχω πνευματικό, τον γέροντα Νήφων στον Άγιο Νεκτάριο στη Γλυφάδα. Δεν τον βλέπω μόνο ως πνευματικό, αλλά ως οικογένειά μου. Μιλάω μαζί του 3-4 φορές τη βδομάδα» και πρόσθεσε για το θαύμα που είχε ζήσει με την εικόνα της Παναγίας που δάκρυσε: «Ήταν ένα θαυμαστό γεγονός. Η εικόνα έβγαζε μύρο κι όταν το είδα, εξεπλάγην».

Επειδή ο Γιώργος Λιάγκας τον καιρό που είχε δείξει το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ στην εκπομπή του, έκανε λόγο για πιθανότητα… υγρασίας στην εικόνα, ο Νίκος Οικονομόπουλος βρήκε την ευκαιρία να απαντήσει γιατί αυτή η εξήγηση είναι εντελώς άτοπη:

«Ήταν ένα θαυμαστό γεγονός. Την ώρα της Παράκλησης να μοσχομυρίζει όλος ο ναός. Η εικόνα έβγαζε μύρο και από μπροστά και από πίσω από το τέμπλο και όταν το είδα εξεπλάγην. Θυμάμαι που το συζητούσατε και είπες εσύ (σ.σ. ο Γιώργος Λιάγκας είπε δλδ) ότι μπορεί να είναι κάποια υγρασία, κάποια διαρροή. Δεν μπορεί να έχει διαρροή, δεν έχει υδραυλικά η εικόνα. Και η υγρασία δεν μυρίζει μύρο».

«Είναι κάποια πράγματα που δεν έχουν απάντηση», συνέχισε ο δημοφιλής τραγουδιστής, «αν θες να ψάξεις και να μάθεις την αλήθεια μπορείς να το κάνεις, αν θέλεις να σώσεις την ψυχή σου. Πιστεύω ότι μετά από αυτήν τη ζωή υπάρχει η αιώνια ζωή και είναι η ζωή του Χριστού. Γιατί είμαστε όλοι παιδιά του Χριστού. Τώρα από εκεί και έπειτα αν κάποιος δεν θέλει να πιστεύει, είναι δικαίωμά του. Δεν με ενδιαφέρει αν θα πεθάνω, δεν με ενδιαφέρει αν θα αρρωστήσω – εύχομαι να μην πάθω κάτι – αλλά αν είναι να γίνει, ας γίνει. Δεν φοβάμαι γιατί πιστεύω στο μετά. Και αυτή τη στιγμή να φύγω, θα είμαι πολύ χαρούμενος γιατί ξέρω πού θέλω να πάω», είπε ο Νίκος, αφήνοντας μάλλον… αποσβολωμένο τον Γιώργο Λιάγκα.

Τέτοιες ομολογίες πίστεως είναι όχι απλά σπάνιες, αλλά σχεδόν εξαφανισμένες στις μέρες μας. Και αυτό το γεγονός, δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στα βαρυσήμαντα και πολύτιμα λόγια του Νίκου. Μια ολόκληρη νέα γενιά ακούει έναν λαοφιλέστατο τραγουδιστή που αντί να γίνεται πρότυπο ματαιοδοξίας, γίνεται πρότυπο πίστεως και αυταπάρνησης χάριν του Χριστού. Άξιος ο πνευματικός μισθός του, που αγνοεί τον πόλεμο που δέχεται για τις θέσεις του. Μακάρι περισσότεροι να μιλούσαν σαν τον Νίκο, γιατί αυτά ακριβώς τα πρότυπα λείπουν από τη νεολαία μας σήμερα…

Παρακολουθείστε όλη την συνέντευξη του τραγουδιστή στο  παρακάτω βίντεο:

Το θαύμα!!! Προζύμι δίχως μαγιά με το βασιλικό του Τιμίου Σταυρού!

Πώς να φτιάξετε προζύμι δίχως μαγιά με το βασιλικό του Τιμίου Σταυρού!

Η παρασκευή του προζυμιού

Με ιερή ευλάβεια και πίστη παίρνουμε το κλαδί του βασιλικού που λάβαμε από τα χέρια του ιερέως μετά τον εκκλησιασμό μας την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου).  

Αν έχουμε  αγιασμό από την Εκκλησία βάζουμε μέσα στο δοχείο πρώτα λίγο απ΄αυτόν. 

Αλλιώς, βάζουμε λίγο χλιαρό νερό και στη συνέχεια εμβαπτίζουμε το βασιλικό μέσα στο νερό σταυρώνοντάς το τρεις φορές και ψάλλοντας τα παρακάτω:

Απολυτίκιον της Εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Κοντάκιον της Εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινὴ πολιτεία, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.

Στη συνέχεια ρίχνουμε στο δοχείο σκληρό αλεύρι και το ανακατεύουμε, μέχρι να γίνει παχύρευστος χυλός. Σκεπάζουμε το δοχείο με μια καθαρή πετσέτα ή με σελοφάν και το αφήνουμε μπροστά από μια εικόνα.

Από πάνω τοποθετούμε σε σχήμα σταυρού δύο κλωνάρια του βασιλικού που πήραμε από την εκκλησία την ημέρα του Σταυρού.

Την επομένη ημέρα αναπιάνουμε το προζύμι με λίγο χλιαρό νερό και λίγο αλεύρι ακόμη και το αφήνουμε και πάλι τυλιγμένο στο ίδιο μέρος λέγοντας τα παραπάνω ψαλμικά.

Το ίδιο επαναλαμβάνουμε και τρίτη φορά.

Το προζύμι μας με τη Χάρη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού θα φουσκώσει θαυματουργικά, οπότε μπορούμε να ζυμώσουμε τα πρόσφορά μας.

Φροντίζουμε από το ζυμάρι του προσφόρου να κρατήσουμε ένα μικρό κομμάτι για προζύμι. Θα το χρειαστούμε στο επόμενο ζύμωμα. 

Το τοποθετούμε μέσα σε μικρό ειδικό δοχείο να φουσκώσει καλά και στη συνέχεια το φυλάσσουμε στο ψυγείο.

Καλή επιτυχία!!!

Τα σαράντα μανιτάρια που δεν ξαναφύτρωσαν ποτέ στην πανήγυρη των Αγίων Τεσσαράκοντα. Γιατί;

Τά 40 μανιτάρια ποὺ φύτρωναν κατὰ τὴν πανήγυρη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα δὲν ξαναβγῆκαν, ὅταν στὴν Μονή Ξηροποτάμου συλλειτούργησαν μέ τούς παπικούς

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἄθως, ὅρος τὸ Ἅγιον», τοῦ Μητροπολίτου Κινσάσα, Ὑπερτίμου καὶ Ἐξάρχου Κεντρώας Ἀφρικῆς κ. Νικηφόρου

Ὁ Μιχαὴλ Η΄ Παλαιολόγος (1259-1282) ἐλευθέρωσε τὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ τοὺς σταυροφόρους καὶ κατέλυσε τὴν Λατινοκρατία στὴν Ἀνατολή. Ὁ ἐκδιωχθείς ὅμως λατίνος αὐτοκράτορας ποὺ εἶχε καταφύγει στὴ Δύση προσπάθησε νὰ συνεννοηθεῖ καὶ νὰ πείσει τοὺς ἡγεμόνες τῆς Δύσεως γιὰ νὰ ἀνακαταλάβουν τὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Μιχαὴλ βλέποντας τὴν κίνηση αὐτὴ καὶ γνωρίζοντας τὰ κατακτητικὰ σχέδια τοῦ βασιλείου τῆς Σικελίας, θεώρησε ὅτι θὰ ἀποσοβοῦσε τὸν κίνδυνο αὐτὸ καὶ θὰ ὠφελοῦνταν στὴν προσπάθειά του γιὰ βελτίωση τῆς βυζαντινῆς κυριαρχίας στὰ Βαλκάνια, μὲ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἦλθε, λοιπόν, σὲ συνεννόηση καταρχὴν μὲ τὸν Πάπα Οὐρβανὸ (Κλήμεντα Δ΄) καὶ κατόπιν...μὲ τὸν Πάπα Γρηγόριο Ι΄.

Συνέταξε ἱστορικοδογματικὸ τόμο τὸ 1273 ἀναφερόμενο στὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, τὸν ὁποῖο ἀπέστειλε σὲ ὅλους τούς ἐπισκόπους καθὼς καὶ στοὺς ἁγιορεῖτες. Σ΄ αὐτὸν ἀνέλυε τοὺς λόγους οἱ ὁποῖοι ἐπέβαλαν τὴν ἕνωση.

Τὸ ἑπόμενο ἔτος 1274 συνῆλθε ἡ σύνοδος στὴν Λυὼν κατὰ τὴν ὁποία ἔγινε ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν· ἡ Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία εἰσήγαγε τὸ Filioque καὶ παραδέχθηκε τὸ πρωτεῖο καὶ τὴν ἐξουσία τοῦ Πάπα, δηλαδὴ ὑποδουλώθηκε στὸν Πάπα.

Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἰωσὴφ στὶς 2 Σεπτεμβρίου 1275 παραιτεῖται ἀπὸ τὸν θρόνο, ἐνῶ ὁ Μιχαὴλ ἀνεβάζει σὲ αὐτὸν τὸν Ἰωάννη Βέκκο, μορφωμένο ἀλλὰ παλίμβουλο ἄνδρα, πρώην ἄσπονδο ἐχθρό τῆς ἑνώσεως, ἐνῶ τώρα ὑπέρμαχο ὑποστηρικτή της.

Οἱ ἁγιορεῖτες ἀπέστειλαν στὸν αὐτοκράτορα δογματικὴ ἐπιστολὴ στὴν ὁποία μὲ σεβασμὸ ἀλλὰ καὶ μαχητικότητα ἀπάντησαν ὅτι ἡ ἕνωση δὲν μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἐφόσον οἱ λατίνοι παραμένουν στὶς αἱρετικὲς δοξασίες τους.

Ὁ λαὸς ἀκολούθησε τοὺς ἁγιορεῖτες καὶ δὲν δέχθηκε τὴν ἕνωση. Ὁ αὐτοκράτορας ποὺ πειζόταν ἀπὸ τὸν Πάπα τῆς Ρώμης γιὰ νὰ ἐφαρμόσει τοὺς ὅρους τῆς ἑνώσεως μεταχειρίστηκε βία γιὰ νὰ τὴν ἐπιβάλει. Ἐξορίες, δημεύσεις περιουσιῶν, φυλακίσεις καὶ κάθε εἶδος βασανιστηρίων τέθηκαν σὲ ἐνέργεια.

Οἱ ἑνωτικοί, δηλαδὴ οἱ ὑποστηρικτὲς καὶ ἀποδεχόμενοι τὴν ἕνωση, ἦλθαν στὸ Ἅγιον Ὅρος (1278-1282) καὶ προσπάθησαν νὰ ἐπιβάλουν διὰ τῆς βίας τὴν ἀπόφαση τῆς Λυῶνος. Οἱ ἁγιορεῖτες ἀντιστάθηκαν μὴ δεχόμενοι νὰ ἑνωθοῦν μὲ τοὺς Λατίνους καὶ νὰ προδώσουν τὴν Ὀρθοδοξία.

Ὁ χρονογράφος ἀναφέρει ὅτι τότε πολλοὶ «βασανίσθηκαν καὶ ἐτελειώθησαν διὰ μαρτυρικοῦ θανάτου». Εἰκοσιέξι μοναχοί τῆς Ἱ. Μονῆς Ζωγράφου κάηκαν ἀπὸ τοὺς ἑνωτικοὺς μέσα στὸν πύργο τῆς Μονῆς ὅπου εἶχαν καταφύγει.

Ὁ Πρῶτος του Ἁγίου Ὅρους Κοσμᾶς ἐπικεφαλῆς λαϊκῶν καὶ Μοναχῶν τῶν Καρυῶν ποὺ δὲν δέχθηκαν τὴν ἕνωση, ἀλλὰ ἀντίθετα ἔλεγχαν τοὺς ἑνωτικούς, μαρτύρησε.

Στὴν Μονὴ τῶν Ἰβήρων ἐπιβίβασαν πετέρες τῆς Μονῆς ἐπάνω σ΄ ἕνα πλοῖο τὸ ὁποῖο, ἀφοῦ τὸ ὁδήγησαν ἀνοικτά τῆς Μονῆς, τὸ βύθισαν αὔτανδρο. Στὸ Βατοπαίδι ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα μοναστήρια βασάνισαν καὶ σκότωσαν μοναχοὺς καὶ λαϊκούς.

Μόνο ἡ Μ. Λαύρα καὶ ἡ Ξηροποτάμου δέχθηκαν τὴν ἕνωση καὶ τοὺς ἑνωτικούς. Ὁ συναξαριστὴς ἀναφέρει ὅτι κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θ. Λειτουργίας στὴν Μονὴ Ξηροποτάμου ὅταν συλλειτουργοῦσαν μὲ τοὺς ἑνωτικοὺς ἔγινε ἰσχυρὸς σεισμὸς καὶ γκρεμίστηκε τὸ μοναστήρι. Τὰ δὲ σαράντα μανιτάρια ποὺ φύτρωναν κατὰ τὴν πανήγυρη τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα κάθε χρόνο κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα δὲν ξαναβγῆκαν.

Όσοι θέλουν ένα θαύμα για να πιστέψουν υπάρχει! Όμως...

Κατά τον 18ο περίπου αιώνα, συνέβη στη Ρουμανία ένα γεγονός, που τάραξε τους εκεί χριστιανούς. Οι Καθολικοί έλεγαν στους Ορθοδόξους: «εμείς έχουμε την αλήθεια, εσείς την πλάνη».

Το ίδιο έλεγαν και οι Ορθόδοξοι στους Καθολικούς.

Ξέσπασαν μεγάλες έριδες.

Συναντήθηκαν οι δυο αρχηγοί των ‘Εκκλησιών (ο Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος και ο Καρδινάλιος) και είπαν: «Κάτι πρέπει να κάνουμε για να ηρεμήσουν τα πνεύματα». Αποφάσισαν και οι μεν και οι δε, να κάνουν την ακολουθία του Αγιασμού.

Έκαναν (ο καθένας ξεχωριστά) την ακολουθία. Σφράγισαν τις δυο κολυμβήθρες με τους «Αγιασμούς».

Ο Ορθόδοξος είπε στον Καθολικό: Αν χαλάσει ο δικός μας Αγιασμός και δε χαλάσει ο δικός σας, τότε εμείς είμαστε σε πλάνη και εσείς στην Αλήθεια. Αν όμως χαλάσει ο δικός σας, τότε εσείς είσθε σε πλάνη».

Ο Καθολικός το δέχθηκε.

Συμφώνησαν ν’ ανοίξουν τις «κολυμβήθρες» μετά από σαράντα ημέρες.

Δεν πέρασαν δέκα ημέρες και φανερώνεται η Παναγία στον Ορθόδοξο Αρχιεπίσκοπο, και του λέει: «Τρέξε! Πάρε και τον Καρδινάλιο, πηγαίνετε στην εκκλησία να ελέγξετε τον Αγιασμό».

Πήγαν. Και τι είδαν; Ο Αγιασμός των Καθολικών μύριζε ανυπόφορα. Των Ορθοδόξων ήταν πεντακάθαρος.

Το μεγάλο αυτό γεγονός παριστάνεται σε τοιχογραφία στο Πατριαρχείο Ρουμανίας, στο Βουκουρέστι. ~ Λένε μερικοί: «Εγώ αν δε δω Θαύμα, δεν πι­στεύω στο Θεό». Τους λες: «Ό Αγιασμός δεν είναι Θαύμα; Γιατί δε χαλά»; Απαντούν: «Φταίει ο βασιλι­κός, πού έβαλε μέσα ο παπάς». Τους λες: «Βάλε και συ βασιλικό». Δε βάζουν.

Τους λες ξανά: Εξέτασε τον Αγιασμό στο χη­μείο”. Δεν πάνε! Και συνεχίζουν και λένε: «Εγώ, αν δε δω θαύμα, δεν πιστεύω στο Θεό»!

Λέει η παροιμία μας: «Όποιος βαριέται να ζυ­μώσει, πέντε ημέρας κοσκινά». Και όποιος δε Θέλει να πιστέψει, προσπαθεί (αγωνίζεται!) να μην πιστέψει..

ΥΓ

Σήμερα οι Καθολικοί χρησιμοποιούν αλάτι στον αγιασμό για ευνόητους λόγους!!!

... ας δούμε κι ένα φωτεινό παράδειγμα μιας οικογένειας γεμάτη αγάπη! (γιατί με όσα ακούμε στις μέρες μας κοντεύουμε να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας σε κάθε ανθρώπινη σχέση)

 

Μέγα το Όνομα της Αγίας Τριάδος!!! Θαύμα

...κι ενώ έχουν γίνει όλα στάχτη, το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας και ο χώρος γύρω από αυτό μένουν ανέπαφα.

Ούτε έχει μαυρίσει από την κάπνα...

 

Οι άνθρωποι που δεν αισθάνονται την παρουσία του Θεού αναρωτιούνται... γιατί ο Θεός έσωσε μόνο το Προκόπι Ευβοίας;

Ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος είναι αυτός που με τις μεσιτείες του σώθηκε το Προκόπι Ευβοίας και η ευρύτερη περιοχή. 

Ας ακούσουμε την συγκλονιστική μαρτυρία του ιερέα και ας θυμηθούμε το ρητό της Αγίας Γραφής που λέει όταν ζητάμε θα μας δοθεί.

Ας κάνουμε το ίδιο, ας προσευχηθούμε για να λάβουμε βοήθεια από τον Θεό για το γενικό κακό που έχει βρει το ανθρώπινο γένος .

Ο ίδιος ο Θεός είπε να Του ζητάμε.

Μην στηρίζουμε τις ελπίδες μας στις γνωριμίες μας και στα γεγονότα. 

Το μυστήριο του θανάτου και η δύναμη των μνημοσύνων!

 

Κάποια Σαρακοστή , παραμονή Σαββάτου Αγίου Θεοδώρου με το θαύμα των κολλύβων , στο μεσόνυχτο την ώρα που τέλευε τον κανόνα της σε δωμάτιο του σπιτιού της η μακαριστή Χριστοκήρυκας Αθηνά Σιδέρη, άκουσε μια αντρική φωνή να την καλεί.

Χωρίς να ταραχτεί ρώτησε ποιος είναι…

Εκείνος της απάντησε :

Είμαι ο Παναγιώτης ! ( κάποιος γνωστός γιατρός της μακαριστής Αθηνάς) Σας παρακαλώ! Είμαι πολύ άσχημα ! Παραθέστε τράπεζα και για μένα αλλά και για άλλους !Εγώ είμαι κάπως καλύτερα από εκείνους και μπορώ να σας μιλώ !

Ξεκίνησε να υπαγορεύει ονόματα και η κυρία Αθηνά γέμισε μια μεγάλη κόλλα αναφοράς! Αμέσως έπειτα πήγε και ετοίμασε το στάρι της! Το πρωί το πήγε στους πατέρες μαζί με τα ονόματα ! Εκείνοι ολοπρόθυμοι τέλεσαν και για αυτούς μνημόσυνο !

Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Παναγιώτης υποστατικώς ( μόνο εκείνη τον έβλεπε) της παρουσιάστηκε για να την ευχαριστήσει .

Καλύτερα όμως να το ακούσουμε από την ίδια !

Αυτοί που πάνε με μάσκα να προσκυνήσουν τα δάκρυα της Παναγιάς μας... και οι υποχόνδριοι που ξαφνικά βγήκαν από τις τρύπες τους.

1.Οι υποχόνδριοι ξαφνικά βγήκαν από τις τρύπες τους και καταξιώθηκαν κοινωνικά. Ξέρω υποχόνδριους από χρόνια που ντρεπόντουσαν να δείξουν φανερά την υποχονδρίασή τους και τώρα, επιτέλους, το κάνουν ελεύθερα. Απενοχοποιήθηκαν, πρώτα απένταντι στον ίδιο τον εαυτό τους και έπειτα μπροστά στην κοινωνία. Όχι μόνο αυτό: Ενοχοποίησαν, με τη βοήθεια καθεστωτικών ΜΜΕ, ολόκληρη την κοινωνία, ζήτησαν, όπως η κολοβή αλεπού του μύθου, να γίνουμε όλοι υποχόνδριοι. Επειδή η υποχονδρίαση είναι πλέον το ηθικώς και πολιτικώς ορθό. 

Το δίδαγμά μας: Η προσοχή στην υγεία είναι υγιής συμπεριφορά, η υποχονδρίαση είναι ψυχοπαθολογία, ακόμα και αν το κράτος τη βαφτίζει "υπευθυνότητα".

2. Ο δυτικός, κυρίως, κόσμος φάνηκε πόσο εύθραστος είναι, πόσο φοβικός, πόσο υποκριτής. Άνθρωποι που έχωσαν τους γονείς τους ή τους άκληρους θείους σε γηροκομεία - προθαλάμους νεκροταφείου, τώρα ξαφνικά νοιάζονται μήπως οι γέροι κολλήσουν κορωνοϊό και τους χάσουν. Δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους που μπήκαν σε γηροκομείο από πραγματική αδυναμία συγγενών να τους φροντίσουν, ή από απουσία συγγενών. Άλλοι δεν πήγαιναν να δουν τους γονείς τους, "για να μην τους κολλήσουν", αλλά έτρεχαν να εισπράξουν στα πεταχτά το χαρτζηλίκι. Υπάρχουν και αυτά, ναι...

Το δίδαγμά μας: Δεν είμαστε από από ζάχαρη να λιώσουμε, δεν είμαστε snowflakes (κατά το αγγλοσαξωνικόν). Είμαστε έμβια όντα, που παλεύουμε με ιούς, μικρόβια, ασθένειες, ατυχήματα, φθορά, αναπόφευκτο θάνατο... Άλλες φορές θα κερδίσουμε εμείς, άλλες φορές "αυτά". Όμως η ζωή μας δεν σταματάει στον τάφο, σε αντίθεση με όλα τα άλλα έμβια όντα (κάτι που ξέχασαν πολλοί "μενουμεσπιτάκηδες"εκκλησιαστικοί να μας πούνε...). Και βέβαια, κοιτάμε μέσα μας να δούμε πόσο υποκριτές είμαστε (και είμαστε σε μεγάλο ή μικρό βαθμό όλοι, σχεδόν).

3. Γνωστοί βιογράφοι αγίων γερόντων και αγίων επισκόπων ξαφνικά απογυμνώθηκαν. Τους απογύμνωσε το ντύσιμο της όψης με μία μασκούλα. Εδώ όμως φταίμε εμείς, οι καταναλωτές των  θρησκευτικών βιβλίων. Τα θρησκευτικά βιβλιοπωλεία, οι θρησκευτικοί εκδοτικοί οίκοι, τα μοναστήρια μας ας ανακαλύψουν και πάλι τους αυθεντικούς (το τονίζω) Πατέρες: Τη Φιλοκαλία, τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο, την Κλίμακα, το Γεροντικό, τον αββά Δωρόθεο, τους Αποστολικούς Πατέρες, τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, χωρίς να ξεχνάμε τις Περιπέτειες ενός Προσκυνητή τους συγχρόνους αγίους Νικόλαο Βελιμίροβιτς, Σιλουανό, Σοφρώνιο, Πορφύριο, Παϊσιο, Ιωσήφ Ησυχαστή, αλλά και τον όσιο γέροντα Αιμιλιανό τον Σιμωνοπετρίτη και τη γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριάς... 

Για να βιογραφήσεις έναν άγιο πρέπει να είσαι άγιος, τέλος... Ξαναδιαβάζουμε τον Βίο του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ από τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς και αφήνουμε τις "περιπλανήσεις". Επειδή τινές πολύ "ωφελήθηκαν" ως βιογράφοι αγίων γερόντων, αλλά δεν γνωρίζω εάν οι αναγινώσκοντες πόσο και πώς ωφελήθησαν. 

Το δίδαγμά μας:  Να προσέχουμε τι διαβάζουμε (και πού χαλάμε τα λεφτά μας...). Να ξαναεκδώσουν οι θρησκευτικοί εκδοτικοί οίκοι επιλεγμένα ανθολόγια από μεταφρασμένα πατερικά έργα σε μικρό σχήμα, 100-150 σελίδες, ευανάγνωστα, με προσιτή τιμή, ει δυνατόν με θεματικό ευρετήριο. Και ας προτιμήσουμε αυτά, τα πραγματικά πατερικά βιβλία.

4. Μην πιστεύετε ότι όποια γριά πάει εκκλησία την Κυριακή και κάνει καμία ψευτομετάνοια είναι πραγματικά πιστή. Γριά που πάει να "προσκυνήσει" την Παναγία την Παρηγορήτρια στον Βύρωνα, με τα δάκρυα νωπά πάνω στην εικόνα, και φοράει μάσκα, έχει θέμα με την πίστη της. Έχει σχέση συναισθηματική με τον Χριστό, όπως και εγώ και πολλοί άλλοι, όχι πνευματική. Πάνω από όλα νοιάζεται για την "αιωνιότητα" της ζωούλας της ετούτης εδώ, όσα χρονάκια της απομένουν. 

To δίδαγμά μας: Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας δίνει πίστη, πολλή πίστη, δυνατή πίστη. Διότι και εγώ που τα γράφω αυτά δεν ξέρω πόση έχω και ας με ελεήσει ο Θεός.

Προσευχή, αδελφοί, να μας δίνει ο Χριστός πίστη, μετάνοια, υπομονή, ταπείνωση, αγάπη....

Συγχωρέστε με για το θράσος μου.

Ι.

"Πώς προσεγγίζουμε το μυστήριο του θανάτου" Ακούστε συγκλονιστικές μαρτυρίες από την κ. Αθηνά Σιδέρη

Η πολυαγαπημένη Αθηνά Σιδέρη, εκλεκτό πνευματικό τέκνο του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου και ιδιαιτέρως γνωστή για τις πνευματικές ομιλίες της επί πάρα πολλά έτη, στις 5 Ιουνίου 2020, ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ.

Παρακαλουθήστε το παρακάτω βίντεο με τίτλο "Πώς προσεγγίζουμε το μυστήριο του θανάτου;" και ακούστε συγκλονιστικές μαρτυρίες για ανθρώπους που έφυγαν από την ζωή.

Είναι συγκλονιστική η στιγμή στο 4:04 λεπτό που αναφέρει ότι "Εδώ μέσα είναι ο γέροντας". Και εννοεί τον άγιο Πορφύριο!
Ακούστε την!

Ντροπή! Ακούστε τι είπε ο Πολάκης... και μετά Δείτε θαύμα στην Θεία Κοινωνία

Παρακάτω ακούστε τον κύριο;! Πολάκη. Αυτές είναι οι θέσεις του για το Μέγα Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.

Παρακολουθείστε θαύμα στην Θεία Κοινωνία με τον Άγιο Άρτο!!!

Θαύματα... γίνονται σήμερα; - π. Τιμόθεου Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΟΥ  ΘΩΜΑ  (5  ΜΑΪΟΥ  2019)

ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ

"Ἄγγελος δὲ Κυρίου ... ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς" (Πράξ. Ε΄ 19)

Τὰ θαύματα!  

Θαύματα πολλά, μᾶς ἀναφέρει ἀλλὰ καὶ μᾶς περιγράφει τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα. Θαύματα, τὰ ὁποῖα δὲν γίνονται διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ "διὰ ... τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων" (Πράξ. Ε΄ 12). Θαύματα τόσον ἔντονα καὶ θαυμαστά, τὰ ὁποῖα ἀποκαλεῖ τὸ ἱερὸν κείμενον, "σημεῖα καὶ τέρατα". Θὰ ἐλέγομεν ὅτι ἐπαληθεύεται εἰς τὴν περίπτωσιν ταύτην, ὁ Λόγος ἐκεῖνος, ἢ μᾶλλον, ἡ ὑπόσχεσις ἐκείνη ποὺ ἔδωκεν ὁ Κύριος εἰς τοὺς Μαθητάς Του καὶ γενικῶς, εἰς τοὺς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν, "ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει" (Ἰωάν. ΙΔ΄ 12). Θαύματα διὰ τῶν ὁποίων ὁ Κύριος, - διότι Αὐτὸς εἶναι ὁ ἐνεργῶν καὶ θαυματουργῶν καὶ δίδων τὴν χάριν καὶ τὴν δύναμιν εἰς τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, νὰ ποιοῦν τὰ σημεῖα αὐτὰ καὶ τὰ τέρατα - συνεχίζει νὰ πείθῃ καὶ τοὺς πλέον δυσπίστους Ἐβραίους, ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀληθινὸς Θεός, ὁ Ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν.

Θαύματα, ποὺ ἂν προσέξωμεν κάποιες χαρακτηριστικὲς λέξεις τοῦ ἱεροῦ κειμένου, δὲν ἀφήνουν περιθώρια ἀμφισβητήσεως καὶ ἀρνήσεως.  Τοὐναντίον, συγκλονίζουν καὶ "ταρακουνοῦν" ἀκόμη καὶ τὰς σκληροτέρας καρδίας καὶ διὰ τοῦτο, "προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν" (Πράξ. Ε΄14). Ἀκόμη καὶ ἡ σκιὰ τοῦ διερχομένου Ἀποστόλου Πέτρου, ὅταν ἐπεσκίαζεν κάποιον ἐκ τῶν ἀσθενῶν, ἀρκοῦσεν, - συνηγορούσης, βεβαίως, τῆς πίστεως τοῦ ἀσθενοῦντος - διὰ νὰ φέρῃ τὴν ποθουμένην σωματικὴν ὑγείαν.

Τὰ θαύματα ... σήμερον!

Γίνονται ὅμως σήμερον, θαύματα; Ἀκούεται συχνάκις τοῦτο τὸ ἐρώτημα καὶ ἐκ τῶν, ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἐκ τῶν συνειδητῶν, λεγομένων, Χριστιανῶν. Ἄλλοι, στηρίζονται εἰς τὰ θαύματα διὰ νὰ ἐνισχύουν τὴν πίστιν των καὶ ἄλλοι ἀναζητοῦν τὴν πίστιν μέσῳ ... τῶν θαυμάτων˙ καὶ ὅταν συμβαίνῃ κάποιο "ἐξόφθαλμο" καὶ ἀναμφισβήτητον θαῦμα, οἱ μὲν πρῶτοι χαίρουν καὶ κρατοῦν τοῦτο ὡς τὸ ἀδιάσειστον ἐπιχείρημά τους, κυρίως εἰς τὰς πρὸς τοὺς ἄλλους συζητήσεις καὶ λογομαχίας˙ δι’ ἐκείνους δέ, τοὺς ἀναζητοῦντας ἀποδείξεις διὰ ... νὰ πιστεύσωσι, πέραν τοῦ πρώτου ἐνθουσιασμοῦ, κρατοῦσι τὴν ἀπιστίαν των, θέλοντες κάτι ... ἀκόμη πιὸ ἔντονον καὶ θαυμαστόν.

Ὅμως τὰ θαύματα γίνονται! Ὄχι, βεβαίως, διὰ νὰ πείσωσι τοὺς ἀπίστους καὶ δυσπίστους, οὔτε, ἀσφαλῶς, διὰ νὰ ... κρύπτωμεν τὴν πίστιν μας ὄπισθεν τούτων καὶ νὰ τὰ χρησιμοποιῶμεν ὡς ἀποδείξεις τῆς ... ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ! Τὰ θαύματα γίνονται διὰ νὰ ἐκδηλώνῃ ὁ Κύριος τὴν Ἀγάπην Του πρὸς ἡμᾶς καὶ διὰ νὰ παρρηγορούμεθα ἡμεῖς διαβαίνοντες ἐν μέσῳ τῶν ποικίλων πειρασμῶν τῆς προσκαίρου ταύτης ζωῆς. Ἕνα θαῦμα ἐζήτησεν ὁ πλούσιος τῆς παραβολῆς, ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, - (Λουκ. ΙΣΤ΄ 27-28) - προκειμένου νὰ πεισθοῦν οἱ πέντε ἀδελφοί του καὶ ζήσωσιν ἐναρέτως˙ ὅμως ὁ Ἀβραὰμ ἀπαντᾷ εἰς τὴν πρόκλησιν ταύτην, - θὰ ἐλέγομεν - μὲ τὴν καταλυτικὴν φρᾶσιν, "ἔχουσι Μωυσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν". Καὶ ὅταν ἐπανέρχεται ὁ πλούσιος "ἐνισχύοντας" τὸ ἐπιχείρημά του ὅτι, "οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν", λαμβάνει ἐκ νέου τὴν ἀπάντησιν ὅτι, "εἰ Μωυσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται" (Λουκ. ΙΣΤ΄ 29-31).

Θαύματα γίνονται, καὶ μάλιστα ἰδιαιτέρως ἔντονα καὶ κραυγαλέα! Ὁ ἄνθρωπος ὅμως βλέπει; πιστεύει; πείθεται διὰ τῶν θαυμάτων νὰ ἀρνηθῇ τὴν ἁμαρτωλὸν ζωὴν καὶ νὰ ἀκολουθήσῃ τὸν δρόμον τῆς σωτηρίας; Τότε, τὴν πρώτην ἐκείνην Ἀποστολικὴν περίοδον, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπακολουθήσασαν φοβερὰν ἐποχὴν τῶν διωγμῶν, τὰ θαύματα ἦσαν ἀλλεπάλληλα καὶ καθημερινὰ καὶ οἱ ἄπιστοι ἤρχοντο πρὸς τὴν Ἁγίαν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ κατὰ χιλιάδας! Εἶχον μέσα τους μίαν πνευματικὴν ἀνησυχίαν καὶ ἀνεζήτουν τὴν ἀλήθειαν˙ καὶ τὸ θαῦμα, συνετάρασσεν αὐτοὺς καὶ ἤλλαζον ἅμεσα. Καὶ ἐνῶ ἔσπευδον εἰς τὰ ἀμφιθέατρα καὶ τὰ κολοσσαῖα τῆς Ρώμης διὰ νὰ "ἀπολαύσουν" τὰς κατασπαράξεις τῶν Χριστιανῶν ὑπὸ τῶν ἀγρίων θηρίων, ἕν θαῦμα μετέτρεπεν ὅλους ἐκείνους τοὺς χειροκροτητὰς τοῦ ἐγκλήματος, εἰς "ἐθελόθυτα θύματα" διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου. Τοιαύτας περιπτώσεις καὶ ὁμαδικὰς στροφὰς πρὸς τὴν Χριστιανικὴν πίστιν, ἔχομεν πάρα πολλὰς εἰς τὴν ὀδυνηρὰν ἐκείνην περίοδον τῶν διωγμῶν καὶ τοῦ ... αἵματος!

Σήμερον τὰ θαύματα γίνονται, ἀλλὰ σίγουρα ἐλιγόστευσαν! Συνέβη δὲ ἡ ὀλιγόστευσις αὕτη, διότι, ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἡ θαυμαστὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας μέσῳ τῶν αἰώνων ... ἐπαρκεῖ, διὰ νὰ μᾶς πείθῃ περὶ τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, τὸ θαῦμα σήμερον, κυρίως διὰ τοὺς ἀπίστους, οὔτε πείθει πλέον, ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἐρεθίζει καὶ ἐκνευρίζει! Πόσην πολεμικὴν δὲν ὑφίσταται σήμερον τὸ θαῦμα τῶν θαυμάτων, τὸ ἀνατέλλον ἐκ τοῦ Παναγίου Τάφου, Ἅγιον Φῶς; Ἓν Θαῦμα τόσον ἐμφανὲς, τόσον συγκλονιστικόν, τόσον ἀδιαφιλονείκητον, τόσον αὐταπόδεικτον ... Τοὺς μὲν πιστούς, τοὺς χαροποιεῖ καὶ τοὺς εὐφραίνει, τοὺς δὲ ἀπίστους, τοὺς ἐξαγριώνει καὶ ... δὲν θέλουν οὔτε κἂν νὰ πληροφοροῦνται ὅτι ... συνέβη! Καὶ δὲν εἶναι τοῦτο τὸ θαῦμα τὸ ... μοναδικόν! Καθ’ ἡμέραν σχεδόν, εἴτε ἀπὸ ἱερὰ προσκυνήματα, εἴτε ἀπὸ Ἱερὰς Εἰκόνας τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀλλὰ καὶ πολλῶν Ἁγίων, ἔχομεν θαυμαστὰς ἐνεργείας καὶ θεραπείας τὰς ὁποίας ὅμως, οἱ ... μὴ θέλοντες, ἀποσιωποῦσι καὶ θάπτουσι! Ἔρχονται ὅμως εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος διὰ τῶν τόσων καὶ ποικίλων τρόπων ποὺ διατίθενται σήμερον διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν τῆς ἐνημερώσεως. Εἴδομεν, ὅμως, κάποιαν συγκλονιστικὴν ἐπιστροφὴν καὶ μετάνοιαν; Ἴσως, βεβαίως, καὶ νὰ συνέβη ἢ καὶ νὰ συμβαίνῃ! Ὅμως, εἶναι σήμερον, τόσον ἀσθενὴς ὁ "κρότος" ἑνὸς θαύματος - ὡς μὴ ὤφειλε - ὥστε ἀκόμη καὶ εἰς χριστιανικὰς καρδίας, νὰ μὴν δημιουργῇ τὴν παραμικρὰν συγκίνησιν.

Διατί ζητοῦμεν θαύματα;

Εἰς τὸ ἐρώτημα τοῦτο, χωροῦσι πολλαὶ ἀπαντήσεις. Τόσαι, ὥστε, θὰ ἐλέγομεν ὅτι ἀριθμοῦνται κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν ζητούντων τὸ θαῦμα! Ἄλλοι, ζητοῦσι τοῦτο, διὰ τὴν θεραπείαν ἀσθενειῶν ἀνιάτων˙ ἄλλοι, ζητοῦσι τοῦτο, ὡς ἀπόδειξιν, ὡς προείπωμεν, τῆς πίστεώς των˙ ἕτεροι, θέλουσι τὸ θαῦμα, ὡς μέσον πιέσεως καὶ ... καταναγκασμοῦ καὶ πειθοῦς πρός τινας ἀδιαφόρους. Ἄλλοι, τέλος, ἀναζητοῦσι τὰ θαύματα, διὰ τὴν ἱκανοποίησιν τῆς περιεργείας των! Εἰς ὅλας αὐτὰς τὰς περιπτώσεις, λέγομεν σαφῶς, ὅτι καὶ ἂν ἀκόμη συμβῇ ἕν θαῦμα, ... οὐδεμίαν ὠφέλειαν θὰ ἐπιφέρῃ!

Ἂς παρακαλοῦμεν τὸν Θεόν, νὰ μᾶς δίδῃ πνευματικὴν ὅρασιν, καὶ τότε θὰ βλέπομεν, καὶ ... τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ τὴν ἰδικὴν μας ἁμαρτωλότητα. Τοῦτο δέ, θὰ εἶναι καὶ τὸ μεγαλύτερον ... Θαῦμα!!!

ΑΛΗΘΩΣ  ΑΝΕΣΤΗ

                                                                                                                        Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                                                  Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Φοβερό θαύμα που συνέβει σε γυναίκα που πίστευε ότι οι Παλαιοημερολογίτες έχουν την αλήθεια - Εφραίμ Αριζόνας

Ακούστε την φοβερή αυτή μαρτυρία από τον γέροντα Νίκωνα όπως του την διηγήθηκε ο ίδιος ο γέροντας Εφραίμ από την Αριζόνα.