Εορτή 28η Οκτωβρίου 2024 στον Ιερό Ναό Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας

 

Κύπρος: μία θαυμαστή διήγηση με θαύμα της Παναγίας μας

 

Ένα ξεχωριστό αφιέρωμα για την Κύπρο μας από τον κ. Λάμπρο Πάσχο

 

Αξίζει να το παρακολουθήσουμε όλοι αλλά και ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν μάθει ακόμα για την Κύπρο μας. 

Η σπουδαία ... γενιά του Πολυτεχνίου

 

Σε ποια περιοχή της Ελλάδας ζούσαν μέχρι πριν λίγες δεκαετίες σε συνθήκες Νεολιθικής Εποχής; (φωτογραφικό υλικό)

 Η παράξενη Πολιτεία του Νερού στη λίμνη Κάρλα που χάθηκε με την αποξήρανση - Ιστορικές φωτογραφίες

(Όταν ήμασταν μικροί μας έμαθαν ότι η αποξήρανση της λίμνης ήταν για το καλό όλων μας. Ήταν πράγματι λοιπόν;)

Τον τελευταίο μήνα, εξαιτίας της κακοκαιρίας «Daniel» και τις τεράστιες πλημμύρες που προκάλεσε στη Θεσσαλία, ήρθε στο φως η ιστορία της λίμνης Κάρλας, της αρχαίας Βοιβηίδας. Μια ιστορία που για τις νέες γενιές είναι κυρίως άγνωστη και για τους παλαιότερους μακρινή ή ξεχασμένη.

Πλήθος δημοσιευμάτων έσπευσε να πει την ιστορία της Κάρλας, μιας λίμνης η οποία υπήρξε η μεγαλύτερη της χώρας και έπειτα χάθηκε. Η Κάρλα αποξηράνθηκε το 1962, ένα μέρος της ξαναδημιουργήθηκε, και τώρα πια έχει επιστρέψει στην μεγαλύτερη έκτασή της.

Μέχρι το, όχι και τόσο μακρινό, 1962, η ζωή γύρω από τη λίμνη ήταν πολύ διαφορετική απ’ ότι είναι σήμερα. Η Κάρλα ήταν μια από τις μεγαλύτερες λίμνες στα Βαλκάνια με μέγεθος που κυμαινόταν από 40.000 έως 180.000 στρέμματα.

Βρισκόταν στην ανατολική θεσσαλική πεδιάδα της Λάρισας. Το σχήμα της λίμνης ήταν τριγωνικό και οι δύο πλευρές της, νότια και ανατολική «ακουμπούσαν» στο Πήλιο ενώ η δυτική ήταν ελεύθερη σε πεδιάδα.

Η νέα λίμνη Κάρλα των 38.000 στρεμμάτων πριν τις πρόσφατες πλημμύρες, 2020, Φωτ. Μ. Εξαρχόπουλος

Ο Μάκης Εξαρχόπουλος, δημοσιογράφος – ερευνητής που έχει αφιερώσει μια δεκαετία στη μελέτη της λίμνης και των κατοίκων της, περιέγραψε στο makthes.gr τη ζωή πριν και μετά την αποξήρανση, αλλά και την παράξενη Πολιτεία του Νερού, όπως την αποκαλεί ο ίδιος, ενός κοινωνικού σχήματος που θύμιζε σε έναν βαθμό την νεολιθική κοινωνική οργάνωση. Μια μοναδική πτυχή του λαϊκού μας πολιτισμού που κινδυνεύει να χαθεί στη λήθη.

Λόγω της τοπογραφίας λοιπόν, οι κάτοικοι της δυτικής πλευράς είχαν στραφεί στη γεωργία γιατί από εκεί ξεκινούσε ο Θεσσαλικός κάμπος. Στην Ανατολική πλευρά, όπου οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις ήταν περιορισμένες, οι άνθρωποι στράφηκαν στη λίμνη και στην αλιεία.

Στο χωριό Κανάλια της Μαγνησίας, νοτιανατολικά της λίμνης, βρισκόταν η εποπτεία της Κάρλας. Ήταν το μεγαλύτερο παραλίμνιο χωριό και είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην οικονομία της Κάρλας.

Οι κάτοικοι του χωριού ζούσαν από τη λίμνη και πάνω σ’αυτήν. Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν ψαράδες ενώ υπήρχε και ένα ποσοστό Βλάχων που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία.

Φωτογραφία Καναλιωτών ψαράδων στην Κάρλα, δεκαετία 1950, Αρχείο Μ. Εξαρχόπουλου

Η παράξενη Πολιτεία του Νερού

Όπως αφηγείται ο κ. Εξαρχόπουλος, οι ψαράδες ζούσαν στη λίμνη σχεδόν εννέα μήνες τον χρόνο, μέσα σε στρογγυλές καλαμένιες καλύβες. Η Πολιτεία του Νερού ουσιαστικά ήταν ένα ψαροχώρι, με πάνω από 100 καλύβες στην επιφάνεια του νερού. Χίλιοι, περίπου, ψαράδες απ’ όλα τα παραλίμνια χωριά ασκούσαν αλιεία στην Κάρλα, από τους οποίους οι 500 ήταν από τα Κανάλια.

Οι καλύβες είχαν διαφορετικά μεγέθη ανάλογα με τον αριθμό των ψαράδων που έμεναν σε αυτές. ο οποίος δεν ξεπερνούσε τους 5 – 6. Οι ομάδες αυτές ονομάζονταν ντουκιάνια και αποκαλούσαν τις βάρκες τους καράβια.

Το κάθε ντουκιάνι είχε τη δική του καλύβα, μια ή δύο βάρκες και έναν επικεφαλής, τον καπετάνιο, συνήθως τον γηραιότερο ή εμπειρότερο της ομάδας.

Πίνακας του Καναλιώτη λαϊκού ζωγράφου Σωκράτη Ζιώγα που απεικονίζει τη Πολιτεία του Νερού, Αρχείο Μ. Εξαρχόπουλου

Οι ψαράδες έφευγαν από τα Κανάλια κάθε χρόνο μετά το διήμερο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου και επέστρεφαν την Κυριακή των Βαΐων. Όλο τον δύσκολο χειμώνα τον περνούσαν στη λίμνη και κατά τη διάρκειά του, επισκέπτονταν τις οικογένειές τους κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο.

Την παράδοση διαιώνιζαν οι ίδιοι οι ψαράδες καθώς, όπως αναφέρει ο κ. Εξαρχόπουλος, υπήρχε ο άγραφος νόμος πως ο 16χρονος γιος του ψαρά θα γινόταν κι αυτός ψαράς. Ήταν ζωή και επάγγελμα μαζί.

Όπως ανέφερε ο κ. Εξαρχόπουλος είναι δύσκολο να προσδιοριστεί το πότε ξεκίνησε αυτός ο τρόπος ζωής των Καναλιωτών ψαράδων, ο οποίος έχει έντονα προϊστορικά χαρακτηριστικά που παραπέμπουν στην Νεολιθική Εποχή (περ. 10000 π.Χ – 2200 π.Χ.). Και τότε οι άνθρωποι ζούσαν δίπλα και πάνω στο νερό ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι η Θεσσαλία ήταν κοιτίδα του Νεολιθικού πολιτισμού στον Ελλαδικό χώρο.

Οι πληροφορίες και τα στοιχεία που κατάφερε να συλλέξει προέρχονται από τους τρεις τελευταίους αιώνες (18ος – 20ος αι.)

Φωτογραφία: Καναλιώτες γιορτάζουν την πρωτομαγιά στη λίμνη, δεκαετία 1950, Αρχείο Μ. Εξαρχόπουλου

Οι καλύβες κατασκευάζονταν σε ρηχά νερά, βάθους περίπου ενός μέτρου, από καλάμια και ραγάζια (ψάθα). Η δομή τής καλύβας και ο τρόπος κατασκευής της δεν συναντάται σε καμιά άλλη περιοχή στην Ελλάδα. Στο κέντρο της καλύβας υπήρχε μια εστία, που από πάνω της κρεμόταν ένα καζάνακι, η κακαβούλα, όπως λεγόταν, όπου μαγείρευαν την τροφή τους, η οποία κατά κανόνα ήταν ψαρόσουπα.

Οι ψαράδες έτρωγαν καθισμένοι στο πάτωμα γύρω από την εστία. Αυτή η φωτιά τους φώτιζε, τους ζέσταινε και το βράδυ κοιμόντουσαν κυκλικά γύρω της.

Χρησιμοποιούσαν το νερό της λίμνης όχι μόνο για ψάρεμα, αλλά και για καθαριότητα και πόση. Είχε κινητικότητα και ήταν καθαρό, όπως εξηγεί ο κ. Εξαρχόπουλος. Στη λίμνη υπήρχαν άφθονα ψάρια τα οποία μάλιστα φημίζονταν για τη γεύση τους.

Πίνακας του Καναλιώτη λαϊκού ζωγράφου Σωκράτη Ζιώγα που απεικονίζει τη Πολιτεία του Νερού, Αρχείο Μ. Εξαρχόπουλου

Τα κύρια είδη ψαριών που ζούσαν στην Κάρλα ήταν το γριβάδι (ο κυπρίνος), το τσιρώνι, η κοκκινοφτέρα, το σίρκο, το μουστακάτο, η πεταλούδα, το σύρτι, ο γωβιός, η ταινία, και το χέλι.

Οι ψαράδες έβγαζαν τα ψάρια σε τρεις σκάλες που είχε περιμετρικά η λίμνη, μία σε κάθε πλευρά της, από όπου τα έπαιρναν οι έμποροι.

Σχηματικά και η κάθε σκάλα τροφοδοτούσε τις αντίστοιχες, γεωγραφικά, περιοχές. Η δυτική σκάλα, που ήταν στην Πέτρα, τροφοδοτούσε τη Λάρισα, τα Φάρσαλα, τον Τύρναβο, την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα. Η νότια τα χωριά του Βόλου και του Πηλίου, του Βελεστίνου και του Αλμυρού. Η ανατολική σκάλα τροφοδοτούσε τα χωριά της Αγιάς, τον Κίσσαβο και τον Όλυμπο.

«Η Κάρλα είχε μια αρμονικά οργανωμένη δομή στην οικονομία τους» σημειώνει ο κ. Εξαρχόπουλος.

Φωτογραφία: Καναλιώτης ψαράς μέσα στη βάρκα του, Κάρλα, δεκαετία 1950, Αρχείο Μ. Εξαρχόπουλου

Ο κ. Εξαρχόπουλος έχει γράψει αναλυτικά για τον τρόπο ψαρέματος: «Ψάρευαν με τα περίφημα κατίκια. Άλλωστε η καλύβα, ουσιαστικά, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα στοιχείο ενός συγκεκριμένου τρόπου αλιείας. Η καλύβα, με τη ζωή που αναπτυσσόταν σ’ αυτήν, προσέλκυε τα ψάρια, τα οποία συγκεντρώνονταν γύρω της και στη συνέχεια παγιδεύονταν σ’ ένα ολόκληρο δίκτυο από ψαροπαγίδες, στημένες μέσα στις καλαμιές, γύρω από κάθε καλύβα. Υπήρχαν διαφόρων ειδών παγίδες, σύμφωνα με το μέγεθος των ψαριών.

Έπειτα, τα μάζευαν με τις απόχες και τα τοποθετούσαν ζωντανά μέσα σε ειδικές, ωοειδείς στην κάτοψή τους, αποθήκες, περίκλειστες, κατασκευασμένες από καλάμια βυθισμένα κάθετα στη λίμνη, που ονομάζονταν γυροβόλια. Η λέξη, που χρησιμοποιούσαν, για να δηλώσουν το μάζεμα των ψαριών από τις παγίδες και τη μεταφορά τους στα γυροβόλια, ήταν κυνήγι. Από τα γυροβόλια μετέφεραν καθημερινά τα ψάρια στις ιχθυόσκαλες, όπου έρχονταν οι έμποροι για να τα πάρουν».

Όλα αυτά συνέβαιναν μέχρι το 1962. Τότε ήταν που για μικροπολιτικές σκοπιμότητες η κυβέρνηση Καραμανλή, σταματώντας τα έργα της μελέτης Παπαδάκη που είχε υιοθετηθεί το 1955, και αφορούσε εγγειοβελτιωτικά έργα στην περιοχή της λίμνης, οδήγησε τελικά στην ολική αποξήρανσή της. Διανοίχθηκε μια σήραγγα δέκα χιλιομέτρων που συνέδεσε την Κάρλα με τον Παγασητικό όπου διοχετεύεθηκε το νερό της λίμνης.

Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν άφησαν τους ψαράδες να πιάσουν τα τελευταία ψάρια, τα οποία ήταν καταδικασμένα να πάψουν να ζουν όταν θα έφταναν στη θάλασσα. Υπάρχει μάλιστα και φωτογραφία-ντοκουμέντο, που παραχώρησε στο makthes.gr o κ. Εξαρχόπουλος η οποία δείχνει η οποία δείχνει την σκασμένη γη και τους ψαράδες βυθισμένους μέχρι το γόνατο μέσα στη λάσπη να κάνουν πορεία διαμαρτυρίας.

Πορεία διαμαρτυρίας των Καναλιωτών ψαράδων στον πυθμένα τής Κάρλας, Αρχείο Μ. Εξαρχόπουλου

Η Κάρλα χάθηκε το 1962 και μαζί της η ζωή όπως την ξέρανε οι κάτοικοι των Καναλίων.

Μετά την αποξήρανση, πολλοί μετανάστευσαν. Οι περισσότεροι έγιναν οικοδόμοι στον Βόλο, στην Αθήνα, και στη Θεσσαλονίκη. Κάποιοι άλλοι ασχολήθηκαν με την καλλιέργεια της γης.

Σήμερα, από την Πολιτεία του Νερού, έχουν απομείνει μόνο μερικά εργαλεία, όπως απόχες, καμάκια και βαλτοσίδερα. Οι στρογγυλές καλαμένιες καλύβες, οι ψαροπαγίδες, τα γυροβόλια, τα καράβια, χάθηκαν για πάντα. Έμειναν μόνον οι τελευταίοι ψαράδες τής Κάρλας, φορείς ενός τρόπου ζωής και μιας τεχνογνωσίας που επέζησε μέσα στους αιώνες.

Φωτογραφία: Καναλιώτες ψαράδες που ψαρεύουν ομαδικά στην Κάρλα, δεκαετία 1940, Αρχείο Μ. Εξαρχόπουλου

Τη ζωή των Καναλιωτών ψαράδων αποτύπωσε ο Σωκράτης Ζιώγας, ένας ψαράς της Κάρλας που μετά την αποξήρανση έφυγε και έγινε οικοδόμος στον Βόλο. Όταν συνταξιοδοτήθηκε επέστρεψε στα Κανάλια και άρχισε να ζωγραφίζει την Πολιτεία του Νερού.

Στα έργα του αποτύπωσε στιγμές από τη ζωή των ψαράδων ενώ φτιαξε ακόμα και αρχιτεκτονικά σχέδια με όψεις και τομές της καλύβας. Οι πίνακές του δίνουν σημαντικές πληροφορίες για τη ζωή των Καναλιωτών ψαράδων και αποτελούν τεκμήρια για μια «μπροστά σε μια πτυχή του λαϊκού μας πολιτισμού που χάνεται» όπως λέει και ο κ. Εξαρχόπουλος.

Πίνακας του Καναλιώτη λαϊκού ζωγράφου Σωκράτη Ζιώγα που απεικονίζει τη Πολιτεία του Νερού, Αρχείο Μ. Εξαρχόπουλου

...για όσους αναρωτιούνται γιατί δεν μπορεί να αλλάξει κάτι σε αυτή την χώρα!

Εν όψει των εκλογών της 21 ης Μαΐου η Πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» δηλώνει τα εξής: δεν υποστηρίζει κανένα από τα υποψήφια κόμματα, όποιο μανδύα, θρησκευτικό ή οτιδήποτε άλλο, και να φέρει.

Το «γιατί» εκφράζει γλαφυρά το όρθρο του π. Βασιλείου Βολουδάκη με τίτλο «Το φετινό Πάσχα της συγχύσεως» στο περιοδικό του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών «Ενοριακή Ευλογία» (Τεύχος Απρίλιος 2023, σελ. 147-149).

Παραθέτουμε απόσπασμα από το παραπάνω άρθρο:

«Τό ἔτος 2008, τότε πού ἦταν ἀκόμη ἐκλογικά καιρός, διακρίναμε ὅτι "ροδίζει" ἡ παγκόσμια αἰχμαλωσία καί ἐκρούσαμε τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ὅτι εἶναι ἐπιτακτική ἡ ἀνάγκη νά "μετρηθοῦμε" ὅλοι οἱ ἐκκλησιαζόμενοι καί νά ἀγωνισθοῦμε γιά τήν εἴσοδο στή Βουλή, διεκδικοῦντες Χριστόν καί Ἑλλάδα, καί ὄχι νά ἀρκούμεθα στά πλακάτ καί στίς ἐκτός Βουλῆς ἀνώφελες διαμαρτυρίες, πού ἐκτονώνουν την λαϊκή ἀντίδραση πρός ἐξυπηρέτηση τῶν Κυβερνώντων.

Στίς παρακλητικές ἐκκλήσεις μας τοῦ ἔτους 2008, προσωπικά καί ἐγγράφως πρός τόν καθένα ἀπό τούς 9000 Ἐφημερίους τῆς Χώρας μας νά στείλουν πνευματικά τους παιδιά ὑποψηφίους στήν Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» (πού εἶχε σάν προϋπόθεση ἐγγραφῆς σ’ αὐτήν τήν ἀποκήρυξη τῆς Μασωνίας καί κάθε μορφῆς Ἀποκρυφισμοῦ), ἀπήντησαν μόνο 15! Ἐάν 9000 Ἐφημέριοι καί οἱ Ἐνορίες τους εἶχαν συνειδητοποιήσει τήν ἔκκλησή μας ἐκείνη καί τήν σημασία της, σε ἐποχή πού δέν εἶχαν ὑπογραφεῖ τά Μνημόνια τῆς καταδυναστεύσεως τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, οὔτε εἶχε μεταβληθεῖ ἡ Πατρίδα μας σέ οὐδετερόθρησκο Κράτος, ἡ κατάσταση θά ἦταν ἐντελῶς ἀλλοιώτικη.

Οἱ Μασῶνοι, ἤδη ἀπό τό 1902 εἶχαν ἐκδώσει Ἐγκύκλιο και καλοῦσαν τούς Τέκτονες νά ἐκλέξουν ἀποκλειστικά «Ἀδελφούς Τέκτονας καί ὄχι βεβήλους», ὁποιασδήποτε παρατάξεως. Τήν Ἐγκύκλιο ἐκείνη, μόνο ἐμεῖς ἔχουμε δημοσιεύσει στό Περιοδικό μας αὐτό. Σήμερα, ἡμῶν κοιμωμένων, οἱ Μασῶνοι κυβερνοῦν ὁλόκληρο τόν κόσμο. Ἐκκλησιαστικό καί Πολιτικό!

Ἡ κώφευση Κληρικῶν καί θρησκευομένων συνεχίσθηκε καί τά ἑπόμενα χρόνια (μέ εἰρωνίες καί μομφές κατά τοῦ προσώπου μου και κατά τῆς προσπαθείας τῶν κατά Θεόν πολιτευομένων στά πλαίσια τοῦ βιβλίου μου «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ») μέχρι καί το 2020, ὅταν ξέσπασε ἡ ἀπάτη τοῦ COVID-19 καί οἱ Πολιτικοί ἔκλεισαν τίς Ἐκκλησίες μας.

Τότε ἔδειξαν οἱ ἐκκλησιαζόμενοί μας τό πραγματικό τους πρόσωπο καί τήν "πνευματικότητα" πού ἀποταμίευαν! Ἕνα πρόσωπο περίτρομο, χωρίς πνευματική νηφαλιότητα, χωρίς τήν παραμικρή ὁρατότητα ἤ, ἔστω τήν παραμικρή διερώτηση, πῶς οἱ Κυβερνῶντες, πού οὐδέποτε ἐνδιαφέρθηκαν γιά τά πραγματικά προβλήματα τοῦ λαοῦ, ἀποφάσισαν ξαφνικά νά γίνουν οἱ ‘‘σωτῆρες’’ του;

Ξέχασαν οἱ ἐκκλησιαζόμενοί μας τόν ἐκκλησιασμό, τήν Πίστη στόν Ἱερό χῶρο τοῦ Ναοῦ καί στά Μυστήρια τοῦ Θεοῦ μας καί ἰδίως τῆς Θ. Λειτουργίας.

Μασκοφορέθηκαν καί ἐξακολουθοῦν νά κυκλοφοροῦν μασκοφόροι, ἀκόμη καί ὅταν βρίσκονται σέ ἐρημιά μόνοι τους, μή φροντίζοντες γιά τίποτα ἄλλο, παρά μόνο γιά τήν ἐξασφάλιση τῆς σωματικῆς

τους ὑγείας, πού κινδυνεύει «κατά φαντασίαν»!

Φωνάζουμε ἀπό τόν Μάρτιο τοῦ 2020 γιά τήν ἀπάτη τοῦ COVID-19 (ἡ ὁποία, κατά τήν ὁμολογία τοῦ ὑπουργοῦ Ἄ. Γεωργιάδη, εἶναι «μιά παγκόσμια ἄσκηση») καί, δόξα τῷ Θεῷ, μᾶς ἄκουσαν πολλοί, ἀπό ὅλον τόν κόσμο, ἀρκετοί καί ἐκτός Ἐκκλησίας.

Στήν ἀρχή, ὅμως, μᾶς ἀντιστρατεύθηκαν καί κάποιοι παραδοσιακοί θρησκευόμενοι, λόγῳ τῆς φιλίας τους μέ τόν κ. Τσιόδρα και μᾶς ἐλοιδώρησαν, ἐπειδή ἀποκαλέσαμε τόν COVID-19 «ἁπλῆ γρίπη». Στή συνέχεια κατάλαβαν καί ἔγιναν σφοδροί πολέμιοι τῆς Κυβερνητικῆς τακτικῆς ὡς πρός τήν λεγομένη «πανδημία», υἱοθετήσαντες τήν ἐπ’ αὐτῆς τοποθέτηση τοῦ διεθνοῦς φήμης ἰολόγου Μπαγκντί, τόν ὁποῖον ἀπό τήν ἀρχή τῆς πανδημικῆς ἀπάτης ἐπικαλούμεθα και οἱ ἀναγνῶστες τοῦ περιοδικοῦ μας γνωρίσατε. Ὡστόσο αὐτοί, δεν αἰσθάνθηκαν τήν ἀνάγκη νά ἀναγνωρίσουν, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων, τήν ἀδικία πού μᾶς ἔκαναν, οὔτε τήν ἀρχική λάθος ἐκτίμησή τους, ὅτι ὁ θανάσιμος κίνδυνος τοῦ ἰοῦ ἦταν ὑπαρκτός, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἦταν πράξη τοῦ παγκοσμίου πολιτικοῦ σχεδιασμοῦ γιά την καθυπόταξη τῶν λαῶν, μέ ὑγειονομική πρόφαση! Δέν περιμέναμε τήν συγνώμη τους, οὔτε τήν ἀναφορά τους στόν δίκαιο καί ἐκ τῶν πραγμάτων ἐπαληθευθέντα ἀγῶνα μας. Περιμέναμε, ὅμως, νά διαπιστώσουν τήν πολιτική τους ἀνωριμότητα καί τήν ἔλλειψη τῆς διορατικότητος, πού ἀπαιτεῖται, προκειμένου κανείς νά πολιτευθῇ.

Καί τώρα! Ξαφνικά! Σάν νά ξύπνησαν οἱ θρησκευόμενοι ἀπό λήθαργο, μᾶς ζητοῦν ἀπεγνωσμένα νά τούς εἰποῦμε τί νά ψηφίσουν, ὅταν ἐδῶ καί καιρό ἔχουμε μέ ἐπιχειρήματα ἐξηγήσει ὅτι τώρα πιά το θέμα τῶν ἐκλογῶν ἔχει κλείσει γιά τούς νουνεχεῖς, διότι δέν ΖΗΤΕΙΤΑΙ πλέον Ἡγέτης, ἀλλά ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΛΑΟΣ! Γι’ αὐτό καί ἡ Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ἀπενεργοποιήθηκε ἐκλογικά, διότι ἐφ’ ὅσον οἱ ἐκκλησιαζόμενοι ὁλοπρόθυμα καί μέ ἀπερίγραπτο φανατισμό ἀκολούθησαν τά Κυβερνητικά τυραννικά μέτρα καί ‘‘γύρισαν τήν πλάτη’’ ἀκόμη καί στούς Ναούς τους, κάνοντας Κατηχητικό τους την Τηλεόραση, ἐξέλιπε πλέον κάθε ἀνθρώπινη ἐλπίδα.

Βεβαίως, ὅλοι ἐκεῖνοι, πού ὅταν ἦταν καιρός κοίταζαν ἀλλοῦ, τώρα δραστηριοποιήθηκαν νά συσπειρώσουν ‘‘πατριωτικές δυνάμεις’’ καί νά φτιάξουν ἕνα συνοθύλευμα ἀνθρώπων μέ συγκεχυμένες ἰδεολογίες (ἀδυνατοῦντες νά κατανοήσουν τήν πολιτική τῆς Αὐτοκρατορίας μας), ὅπως τό προσπαθοῦσαν χρόνια ὁλόκληρα καί τούς ἀποτρέπαμε. Ἐφαρμόζουν τήν παλαιοπολιτική συνταγή μέ ἐπικάλυμμα Ὀρθοδοξίας καί μπαγιάτικων ‘‘φρέσκων’’(!) ἀγωνιστικῶν ἰδεῶν!

Ἡ ὥρα γιά Κοινοβουλευτική ἀλλαγή ἔχει, κατά τήν ἄποψή μας, παρέλθει καί, μάλιστα πρό πολλοῦ.

Ὄχι μόνο γιά τούς λόγους πού ἀναφέραμε, ἀλλά καί γιά τόν βασικό λόγο ὅτι πλέον τό ἐκλογικό ἀποτέλεσμα νοθεύεται μέ ἐξελιγμένα ἠλεκτρονικά κόλπα καί οἱ μόνοι πού μποροῦν νά ἐλπίζουν σέ ἀποτελεσματική ἀμφισβήτηση τοῦ νοθευμένου ἀποτελέσματός τους εἶναι ὅσοι θά διαθέτουν δικούς τους ἐκλογικούς ἀντιπροσώπους σέ ὅλα τά Ἐκλογικά Κέντρα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας, δηλαδή τοὐλάχιστον 4000 ἀνθρώπους!

Προσωπικά ἀναμένω πλέον, τήν λύση τοῦ Θεοῦ. Εἴτε ἐμμέσως, μέ αἰφνιδία ἀνατροπή τῆς Παγκοσμίου Πολιτικῆς Σκηνῆς, εἴτε με ἄμεση ἐπέμβασή Του, ἡ ὁποία καί θά εἶναι ἡ πλέον ὀδυνηρή!»

Τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Αθήνα. Να δούμε τι αφήνουν πίσω τους...Θα εκπλαγείτε! Είναι θαύμα ότι η Ελλάδα συνέχισε να "ΖΕΙ"!!!

 

Τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Αθήνα Να δούμε τι αφήνουν πίσω τους..

Στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής, που κράτησε σαράντα δύο μήνες, πέρασαν από τα γερμανικά εκτελεστικά αποσπάσματα και τυφεκίσθηκαν τριάντα οκτώ χιλιάδες εννιακόσιοι εξήντα Έλληνες (38.960)!

Σκοτώθηκαν από σφαίρες «αδέσποτες» και άλλα στρατιωτικής φύσεως «ατυχήματα» δώδεκα χιλιάδες εκατόν τρεις (12.103).

Σκοτώθηκαν σε μάχες εβδομήντα χιλιάδες (70.000).

Πέθαναν από πείνα σ’ ολόκληρη την Ελλάδα περίπου εξακόσιες χιλιάδες, ιδίως νέοι! (600.000).

Πέθαναν προτού γεννηθούν, κατά τη γέννα ή αμέσως μετά τριακόσιες χιλιάδες παιδιά από την ασιτία και τις κακουχίες των μανάδων τους, δηλαδή μία ολόκληρη γενιά (300.000).

Θανατώθηκαν με τρόπο οικτρό σαράντα πέντε χιλιάδες Έλληνες στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης

Σαράντα πέντε χιλιάδες άνθρωποι, για τους οποίους δεν μίλησε κανείς ποτέ, αφού ήταν Έλληνες, δηλαδή όντα δευτέρας επιλογής (45.000).

Πέθαναν με τρόπο οικτρό επίσης εξήντα χιλιάδες Έλληνες, Εβραίοι το θρήσκευμα, για τους οποίους μίλησαν οι πάντες (60.000).

Φυλακίστηκαν στους σαράντα δύο μήνες κατοχής διακόσιες χιλιάδες Έλληνες, εκ των οποίων οι περισσότεροι πέθαναν στην φυλακή ή αμέσως μετά την απελευθέρωσή τους (200.000).

Προσβλήθηκαν από βαριές ασθένειες, έμειναν δια βίου ανίκανοι πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες (1.000.000)!

Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής άδειασαν όλες τις αποθήκες και στην τελευταία γωνιά της χώρας.

Άρπαξαν όλα τα δημητριακά, καπνό, σταφίδα, μπαμπάκι, λάδι, κάθε λογής τρόφιμα και αγαθά.

Κατέστρεψαν αγροτικά μηχανήματα και καλλιέργειες.

Άρπαξαν το 50% των μεγάλων ζώων, βόδια, γελάδια, άλογα, το 30% των μικρών, διέλυσαν την ελληνική κτηνοτροφία.

Κατέστρεψαν τις μεταλλευτικές εγκαταστάσεις, ανατίναξαν ορυχεία, αφάνισαν την βιομηχανία.

Κατέστρεψαν το 80% των σιδηροτροχιών.

Γκρέμισαν γέφυρες, ανατίναξαν σταθμούς και σήραγγες.

Από τις 220 ατμομηχανές των ελληνικών σιδηροδρόμων άφησαν πίσω τους φεύγοντας μόνο τις τριάντα τρεις (33).

Από τα τριακόσια δώδεκα (312) επιβατηγά βαγόνια “βούτηξαν” τα τριακόσια έξι! Άφησαν μόνο έξι (6)!

Από τα 4.544 φορτηγά βαγόνια των ελληνικών σιδηροδρόμων, οι συγγενείς, οι συνάδελφοι, οι συμπατριώτες, οι δάσκαλοι, οι ομοϊδεάτες της Μέρκελ, του Ρέσλερ, του Σρόιντερ άφησαν πίσω τους εξήντα τρία (63)!

Οι Γερμανοί κατακτητές πήραν τα 70% των ελληνικών παντός είδους αυτοκινήτων και κατέστρεψαν το οδικό δίκτυο της χώρας.

Οι Γερμανοί κατακτητές ισοπέδωσαν τελείως εκατό χιλιάδες σπίτια (100.000) και μισογκρέμισαν άλλες πενήντα χιλιάδες (50.000).

Κατέστρεψαν οι βάρβαροι Γερμαναράδες τις μεγαλύτερες λιμενικές εγκαταστάσεις της Ελλάδος, ακόμη και τη διώρυγα της Κορίνθου.

Άρπαξαν οι βάνδαλοι του Βερολίνου το 73% των πλοίων της εμπορικής και επιβατικής ναυτιλίας της χώρας

Σύμφωνα με τις στατιστικές του ΟΗΕ, η Γερμανία είχε υποστεί σε σχέση με το ετήσιο εισόδημά της ζημιές από τον πόλεμο της τάξεως του 135% και η Ελλάδα της τάξεως του 170%.

Η κατεστραμμένη, δηλαδή, Γερμανία ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την Ελλάδα μόλις τελείωσε ο πόλεμος.

Στην διάσκεψη των Παρισίων, που πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, οι εκπρόσωποι των «νικητριών» χωρών υπολόγισαν και καθόρισαν το ύψος των ζημιών που προκάλεσαν τα χιτλερικά στρατεύματα κατοχής στην Ελλάδα σε δεκατέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια, με αγοραστική αξία του 1938!

Αυτά δεν τα απεφάσισε κάποιο πρωτοδικείο Χαλκίδος, κάποιο κακουργοδικείο Λαρίσης, κάποιο λαϊκό δικαστήριο Γρεβενών, αλλά το ανώτατο διεθνές νομικό όργανο του κόσμου, η διάσκεψη των Παρισίων, ό,τι δηλαδή επισημότερο μπορούσε να υπάρξει.

Με βάση, άλλωστε τις αποφάσεις της διεθνούς διάσκεψης Παρισίων η Γερμανία εξόφλησε τις υποχρεώσεις της προς όλες τις χώρες που κατέστρεψε, πλην της Ελλάδος.

Γιατί;

Γιατί η Ελλάδα, από τον πόλεμο μέχρι σήμερα, κυβερνήθηκε από σάπιους, δειλούς και προδότες. Τρισεκατομμύρια χρωστούν οι «Ούννοι», αν συνυπολογιστεί και το «κατοχικό» δάνειο.”

Δημήτριος. Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκίς

Στην Ελλάδα έγινε... πραξικόπημα - Γιώργος Κασιμάτης

 

Εορτή 28ης Οκτωβρίου