Πώς κρύβεις ένα ψέμα;

 

Τι σημαίνει μεμψιμοιρία; - "...υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν μπορούν ούτε να καταπιούν!"

 

Περί  μεμψιμοιρίας

Επισκέφθηκαν  ένα  βράδυ  τον αγίας  φήμης,  π. Επιφάνιο  Θεοδωρόπουλο  ένα  ζευγάρι  πνευματικών  του  παιδιών  που  και  οι  δύο  ήσαν  γιατροί.

Η  σύζυγος  κατάκοπη  από  την  εργασία  είπε;

Πάτερ  ζωή  είναι  αυτή; Από  τις  έξι  το  πρωί  είμαστε  στο  πόδι  και  μόλις  τώρα  φύγαμε  από  το  νοσοκομείο, ακόμη  και  το  φαγητό  το  τρώμε  στο  πόδι. Και  αύριο πάλι  τα  ίδια. Πόσο  να  αντέξει  κανείς;

Το καλύτερο  παιδί  μου  αυτή  την  ώρα  θα ήταν να  σκεφθείς  αυτά  που έχεις. Και  πρώτα  - πρώτα  ότι  έχεις  υγεία  και  δεύτερον  ότι  έχεις  εκπληρώσει  ένα  όνειρό  σου  ότι  είσαι  γιατρός  και  τρίτον  ότι  έχεις  κάνει  ένα  πετυχημένο  γάμο. Εκατοντάδες  γυναίκες  στην  ηλικία  σου  θρηνούν  πάνω  σε  ερείπια. Δυστυχώς  εμείς  οι  άνθρωποι  σκεφτόμαστε  πάντα  μόνο  ό,τι  μας  λείπει  και  ποτέ  αυτό  το  οποίο  έχουμε. 

Να! Σκεφτήκαμε  ποτέ  να  πούμε  δόξα  τω  Θεώ  γιατί   μπορούμε  να  πίνουμε  νερό; 

Υπάρχουν  πολλοί    οι  οποίοι  δεν  μπορούν  ούτε  να  καταπιούν!

("Υποθήκες  ζωής" από τη  ζωή  και  το  έργο  του π. Επιφανίου  Θεοδωροπούλου  σ.248)

Αυτός που κλέβει λίγα...

 

Αφιερωμένο σε αυτούς που ασχολούνται με τα σκάνδαλα!

 

Κάντε λίγη υπονομή να παρακολουθήσετε αυτό το μικρό βίντεο και ο κ. Τεύκρος θα μας δείξει με τι ακριβώς ασχολούμαστε!

Σεξουαλικῶς μεταδιδόμενα νοσήματα: Καλπάζουν (ἄνοδος 120%) ἀλλὰ ἡ λύση ἀποκρύπτεται σκοπίμως

Ἀπὸ τὸ "Μαμὰ Μπαμπᾶς καὶ Παιδιά"

Ἡ ἐγκράτεια ἕως τὸ γάμο καὶ ἡ σταθερὴ μονογαμικὴ σχέση μὲ τόν/τὴν σύζυγο εἶναι οἱ μόνες ἀσφαλεῖς λύσεις.

Τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, στοχεύοντας στὴν πρόληψη τῶν Σεξουαλικῶς μεταδιδόμενων νοσημάτων, (1) πληροφορεῖ τοὺς ἐφήβους πώς: 

«οἱ λοιμώξεις αὐτὲς συνήθως δὲν ἔχουν συμπτώματα.... γι’ αὐτὸ εἶναι συχνὴ ἡ μετάδοσή τους». 

«Ἂν οἱ λοιμώξεις δὲν θεραπευτοῦν, μπορεῖ νὰ προκαλέσουν ἐπιπλοκὲς καὶ βλάβες στὸν ὀργανισμό». 

«...στὶς λοιμώξεις ποὺ ὀφείλονται σὲ ἰοῦς, καθὼς δὲν ὑπάρχει δυνατότητα ἴασης, ....μπορεῖ νὰ βελτιωθεῖ ἡ ποιότητα ζωῆς». 

«τὸ καλύτερο μέτρο πρόληψης εἶναι ἡ ἀσφαλὴς σεξουαλικὴ ἐπαφή.... δίνεται ἔμφαση στὸ ἀσφαλὲς σὲξ μὲ τὴ σωστὴ χρήση τοῦ προφυλακτικοῦ». 

Ὡστόσο, σύμφωνα μὲ τὰ στοιχεῖα ποὺ παρέχονται στὴν ἱστοσελίδα, (1) «τὰ ΣΜΝ δὲν ἀφοροῦν μόνο ὁρισμένη γεννητικὴ περιοχή, ἀλλὰ ὅλη τὴν περιοχή... τοῦ περινέου, τὸ δέρμα καὶ τοὺς βλεννογόνους συνολικά, τὰ ἐκκρίματα, τὰ κλινοσκεπάσματα, ροῦχα...». 

Συνεπῶς, ἡ ὑποτιθέμενη «πρόληψη» διὰ τῆς χρήσης προφυλακτικοῦ, ἐφόσον αὐτὸ ἐφαρμόζεται σὲ συγκεκριμένη μόνο περιοχὴ εἶναι ἀναποτελεσματικὴ καὶ «ἀσφαλὴς» σεξουαλικὴ ἐπαφὴ ΔΕΝ ὑπάρχει. 

Αὐτὲς οἱ διδασκαλίες δημιουργοῦν ψεύτικο καὶ καταστρεπτικὸ τελικὰ αἴσθημα ἀσφάλειας στοὺς νέους, σύμφωνα μὲ τὰ πρόσφατα ἐπιστημονικὰ στοιχεῖα.(2,3) Παίρνουν ἀνακριβῆ θέση περὶ «προφύλαξης», ἀποκρύπτουν τὸν αὐξημένο κίνδυνο τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς ἐπαφῆς,(3) τὴν ἀδυναμία ἴασης τῶν ἰογενῶν λοιμώξεων, (ἕρπητα, ἡπατίτιδας, κονδυλωμάτων, HIV κ.α.), καὶ δὲν λαμβάνουν ὑπόψη τὴ μὴ συμμόρφωσητου ἐφήβου λόγῳ τῆς ἀνωριμότητας τοῦ ἐγκεφάλου του. Ὅλα τὰ παραπάνω σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν σκόπιμη παράλειψη νὰ τονισθεῖ ἡ ἀπόλυτη ἀξία τῆς σεξουαλικῆς ἐγκράτειας μέχρι τὸν γάμο καὶ τῆς σταθερῆς μονογαμικῆς σχέσης μὲ τόν/τὴν σύζυγο (4), θυσιάζουν τὴν ὑγεία τῶν παιδιῶν μας στὸν βωμὸ μιᾶς ἰδεολογικὰ κατευθυνόμενης σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης.                  

Ἀκολουθεῖ ἄρθρο ποὺ καταγράφει τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ: 

Ἄνοδος 120% σὲ κρούσματα σύφιλης καὶ γονόρροιας – Ἐξαρση τῶν σεξουαλικῶς μεταδιδόμενων νοσημάτων.

Ραγδαία αὔξηση κρουσμάτων ΣΜΝ καταγράφηκε τὸ 2020-2022 - Ποιά εἶναι τὰ 4 συχνότερα - Ἕνα ἑκατομμύριο ἄτομα μολύνονται ἡμερησίως, σύμφωνα μὲ τὸν ΠΟΥ.

Τὰ Σεξουαλικῶς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ) ἀποτελοῦν σημαντικὸ πρόβλημα γιὰ τὴ Δημόσια Ὑγεία, καθὼς μπορεῖ νὰ ἔχουν μείζονες ἐπιπτώσεις τόσο στὴν γενικότερη ὑγεία τῶν ἀτόμων, ὅσο καὶ στὴν ἀναπαραγωγική, σεξουαλικὴ καὶ ψυχική τους ὑγεία. 

Ραγδαία ἡ αὔξηση μολύνσεων ἀπὸ ΣΜΝ στὴν Ἑλλάδα – Τὰ στατιστικὰ «μιλοῦν» καὶ ἀνησυχοῦν.

Σύμφωνα μὲ τὸν ΠΟΥ, ὑπολογίζεται ὅτι καθημερινὰ μολύνονται μὲ κάποιο ΣΜΝ περὶ τὸ 1 ἑκατομμύριο ἄτομα, τὰ ὁποῖα εἶναι ἀσυμπτωματικὰ στὴν πλειονότητά τους. Ἐκτιμᾶται ὅτι περισσότεροι ἀπὸ 500 ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ἔχουν ἐκδηλώσει ἕρπητα γεννητικῶν ὀργάνων, ἐνῷ ἡ λοίμωξη ἀπὸ HPV συνδέεται μὲ πάνω ἀπὸ 311.000 θανάτους ἀπὸ καρκίνο τοῦ τραχήλου τῆς μήτρας ἐτησίως. 

Περισσότερα ἀπὸ 30 διαφορετικὰ βακτήρια, ἰοὶ καὶ παράσιτα μεταδίδονται σεξουαλικὰ (κολπική, πρωκτικὴ ἢ στοματικὴ ἐπαφὴ) καὶ κάποια μποροῦν νὰ μεταδοθοῦν ἀπὸ τὴ μητέρα στὸ παιδὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς κύησης, τῆς γέννησης ἢ τοῦ θηλασμοῦ. Στὰ 4 συχνότερα ΣΜΝ συγκαταλέγονται ἡ γονόρροια, ἡ σύφιλη καὶ οἱ λοιμώξεις ἀπὸ χλαμύδια καὶ τριχομονάδα, γιὰ τὰ ὁποῖα ὑπάρχει κατάλληλη φαρμακευτικὴ ἀγωγὴ καὶ μποροῦν νὰ θεραπευτοῦν πλήρως. 

Στὴν Ἑλλάδα τὰ κρούσματα πρώιμης σύφιλης καὶ γονόρροιας αὐξήθηκαν ἕως καὶ κατὰ 120% – Στὶς ΗΠΑ τὰ ἀντίστοιχα νούμερα δείχνουν ἄνοδο σχεδὸν κατὰ 30%. 

Τὰ τελευταῖα χρόνια παρατηρεῖται σημαντικὴ αὔξηση τῶν ΣΜΝ τόσο σὲ παγκόσμιο καὶ εὐρωπαϊκὸ ἐπίπεδο ὅσο καὶ στὴν χώρα μας, ἀναφέρει ὁ ΕΟΔΥ. Μὲ βάση δεδομένα τοῦ CDC στὶς ΗΠΑ τὸ χρονικὸ διάστημα 2017-2021 παρατηρήθηκε αὔξηση συνολικὰ στὰ ΣΜΝ τῆς τάξης τοῦ 7%. Εἰδικότερα, τὰ κρούσματα σύφιλης αὐξήθηκαν κατὰ 28,6% καὶ τὰ κρούσματα γονόρροιας κατὰ 4,6%, κατὰ τὴ διετία 2020-2021. Ἀνάλογα εἶναι τὰ δεδομένα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὶς ἀντίστοιχες ἐκθέσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κέντρου Ἐλέγχου καὶ Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC) γιὰ τὸ 2021, βάσει τῶν ὁποίων παρατηρεῖται σημαντικὴ αὔξηση τῶν κρουσμάτων σύφιλης καὶ γονόρροιας, τῆς τάξης τῶν 7 καὶ 13,7 νέων διαγνώσεων ἀνὰ 100.000 πληθυσμοῦ, ἀντίστοιχα. 

Στὴν χώρα μας, ὅπως ἀποτυπώνεται ἀπὸ τὶς Ἐτήσιες Ἐπιδημιολογικὲς Ἐκθέσεις τοῦ Τμήματος ΣΜΝ τοῦ ΕΟΔΥ, στὸ χρονικὸ διάστημα 2020-2022, ἔχει καταγραφεῖ αὔξηση τῆς τάξης τοῦ 113,36% γιὰ τὰ κρούσματα πρώιμης σύφιλης καὶ τῆς τάξης τοῦ 120,73% γιὰ τὰ κρούσματα γονόρροιας. 

Συγκεκριμένα, τὸ ἔτος 2022 καταγράφηκαν 8,26 νέες διαγνώσεις σύφιλης ἀνὰ 100.000 πληθυσμοῦ καὶ 3,45 νέες διαγνώσεις γονόρροιας ἀνὰ 100.000 πληθυσμοῦ. 

Ἄνδρες εἶναι ἡ πλειοψηφία τῶν κρουσμάτων.

Ὅσον ἀφορᾶ τὴ σύφιλη, τὸ 93,04% τῶν κρουσμάτων ἦταν ἄνδρες, ἡλικίας κυρίως μεταξὺ 25-64 ἐτῶν καὶ σὲ ποσοστὸ 72,16% ὁ τρόπος μετάδοσης ἀφοροῦσε σεξουαλικὲς ἐπαφὲς ἀνδρῶν μὲ ἄλλους ἄνδρες. Γιὰ τὴν γονόρροια, τὸ 95,86% τῶν κρουσμάτων ἦταν ἐπίσης ἄνδρες, ἡλικίας κυρίως μεταξὺ 25-44 ἐτῶν, ἐνῷ ὁ τρόπος μετάδοσης φαίνεται νὰ μοιράστηκε ἀνάμεσα στὶς σεξουαλικὲς ἐπαφὲς ἀνδρῶν μὲ ἄλλους ἄνδρες (47,24%) καὶ μὲ γυναῖκες (46,41%). 

Ἡ σύφιλη καὶ ἡ γονόρροια ἀποτελοῦν ἀξιόπιστους δεῖκτες τῆς τάσης καὶ τῶν ὑπόλοιπων ΣΜΝ, καθὼς καὶ τῶν σεξουαλικῶν συμπεριφορῶν τοῦ πληθυσμοῦ. 

Φαίνεται, ἑπομένως, πὼς οἱ σεξουαλικὲς συμπεριφορὲς ὑψηλοῦ κινδύνου πολλαπλασιάζονται καὶ ἀφοροῦν ὅλο καὶ εὐρύτερο μέρος τοῦ γενικοῦ πληθυσμοῦ. Αὐτὸ καθιστᾶ τὰ ΣΜΝ προτεραιότητα γιὰ τὴ διασφάλιση τῆς Δημόσιας Ὑγείας καὶ ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη γιὰ ἔλεγχο τῆς διασπορᾶς καὶ πρόληψη τῆς μετάδοσης. 

(Πηγή: https://www.in.gr/2024/02/27/health/anisyxia-gia-tin-eksarsi-ton-smn-stin-ellada-anodos-120-sta-krousmata-syfilis-kai-gonorroias/) 

                  

Παραπομπές: 

(1) https://www.moh.gov.gr/articles/health/dieythynsh-prwtobathmias-frontidas-ygeias/draseis-kai-programmata-agwghs-ygeias/agwgh-ygeias/draseis-kai-parembaseis-eyaisthhtopoihshs-kai-enhmerwshs-toy-mathhtikoy-plhthysmoy/draseis-kai-parembaseis-eyaisthhtopoihshs-kai-enhmerwshs-gia-thn-seksoyalikh-kai-anaparagwgikh-ygeia/5078-seksoyalikh-agwgh-gia-koritsia 

(2) https://www.in.gr/2024/02/27/health/anisyxia-gia-tin-eksarsi-ton-smn-stin-ellada-anodos-120-sta-krousmata-syfilis-kai-gonorroias/ 

(3) https://www.news247.gr/ygeia/hiv-aids-rekor-tetraetias-to-2023-sta-nea-krousmata-stin-ellada-posoi-molinthikan/ 

(4) https://www.plannedparenthood.org/learn/teens/stds-birth-control-pregnancy/what-do-i-need-know-about-stds 

Σχετικὸ ἄρθρο (στὸ ὁποῖο περιλαμβάνονται καὶ ἀπεικονίσεις ΣΜΝ) : Σεξουαλικῶς Μεταδιδόμενα Νοσήματα 

Η υπερηφάνεια έκανε τους αγγέλους...

 

Θα μας βρουν συμφορές εάν ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο είπε...

 

Εκκλησία και η θέσπιση Γάμου μεταξύ Ατόμων του ιδίου φύλου - Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος Χατζηνικολάου

Η γνώμη του Μητροπολίτη Λαρίσης στην Ιεραρχία σχετικά με τον “γάμο ομοφυλοφίλων”

Τη γνώμη του σχετικά με την πρόθεση της Κυβέρνησης να φέρει προς ψήφιση νομοσχέδιο σχετικά με “γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων” κατέθεσε ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κατά την σημερινή έκτακτη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. 

Αναλυτικά το κείμενο με τη γνώμη του Σεβασμιωτάτου:

Ἐπί τοῦ θέματος τῆς ἀνακοινωθείσας προθέσεως τῆς Κυβερνήσεως νά φέρει πρός ψήφιση νομοσχέδιο μέ τό ὁποῖο θά προβλέπονται οἱ ὅροι συνάψεως «γάμου μεταξύ ζευγαριῶν ὁμοφυλοφίλων» καί κατόπιν τῶν ὅσων ἀκούσθηκαν διά στόματος Μακαριωτάτου, ἀλλά καί τοῦ Ἁγίου Εἰσηγητῆ, Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου, εὐσεβάστως προάγομαι νά καταθέσω τήν ἐπί τοῦ θέματος γνώμη μου ὡς ἑξῆς:

Ὁ μαθητής τοῦ διάσημου νομομαθοῦς Οὐλπιανοῦ καί νομικός σύμβουλος τοῦ Αὐτοκράτορα Μάρκου Αὐρηλίου Μοδεστῖνος (3ος αἰ. μ.Χ.) ἔδωσε τόν κλασικό γιά τό Ρωμαϊκό Δίκαιο ὁρισμό τοῦ γάμου: «Γάμος ἐστὶν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς συνάφεια, συγκλήρωσις τοῦ βίου διά παντός, θείου τε καὶ ἀνθρωπίνου δικαίου κοινωνία …». Ὑπενθυμίζω ὅτι τό Ρωμαϊκό Δίκαιο εἶναι ἕνας ἀπό τούς ἐνεργούς ἱστορικούς πυλῶνες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, μάλιστα δέ στήν ἐκχριστιανισμένη του μορφή, μιᾶς πού ἡ βασική πηγή του καί ἡ διαρκής ἀναφορά τῶν νομομαθῶν εἶναι ὁ Ἰουστινιάνειος Κώδικας, δευτερευόντως δέ καί ὁ Θεοδοσιανός.

Τόν ὁρισμό αὐτόν ἐπικαλέστηκε ὁ Μέγας Βασίλειος καί συνέθεσε τό βασικότερο πλέγμα Ἱερῶν Κανόνων περί τοῦ Γάμου, τό ὁποῖο κυρώθηκε ἀπό τήν Πενθέκτη (ἐν Τρούλλῳ) Σύνοδο καί τό ὁποῖο οὐσιαστικά ἐνσωματώθηκε στήν πολιτειακή νομοθεσία μέ τό κορυφαῖο νομοθετικό ἔργο τῶν Μακεδόνων Αὐτοκρατόρων, τά Βασιλικά τοῦ Λέοντα ΣΤ´ τοῦ Σοφοῦ. Ὅλοι οἱ Ἱεροί Κανόνες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου εἴτε ἀντιγράφονται αὐτούσιοι σέ νομικές διατάξεις, εἴτε παραπέμπονται στά σχόλια τῶν Βασιλικῶν ὡς ἑρμηνευτικές δικλεῖδες, προκειμένου νά θεσπιστεῖ τό Οἰκογενειακό Δίκαιο τῆς Αὐτοκρατορίας, τό ὁποῖο ἴσχυσε ἀμετάβλητο γιά τόν λαό μας καί τήν παράδοσή μας ἀπό τό 893, ὁπότε μέ τή Νεαρά 89 θεσπίζεται ἡ ἱερολογία τοῦ Γάμου ὡς μόνος τρόπος τελέσεώς του, μέχρι τό 1982 ὁπότε μέ τόν Ν. 1250/1982 θεσπίζεται ὁ πολιτικός γάμος ὡς ἰσόκυρος πρός τόν Θρησκευτικό. Ὑπενθυμίζεται ὅτι τότε οἱ ἀρχικές προθέσεις τῆς Πολιτείας ἦταν νά καθιερώσει ὡς μόνο ὑποχρεωτικό γιά ὅλους γάμο, τόν πολιτικό, μέ τήν αὐτονόητη δυνατότητα νά τελοῦν οἱ πιστοί καί ἱερολόγηση τοῦ γάμου τους. Τελικῶς, καθιερώθηκε ὡς ἰσόκυρος μέ τόν θρησκευτικό ὁ πολιτικός γάμος, κάτι πού δικαίωσε τότε τόν ὑπεύθυνο καί συνετό ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ πολιτειακός νομοθέτης παρέπεμψε γιά τόν θρησκευτικό γάμο στό ἐσωτερικό δίκαιο τῶν ἐπιμέρους κατά τό Σύνταγμα «γνωστῶν θρησκειῶν» κι ἔτσι οἱ Ἱεροί Κανόνες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἀποτελοῦν τή βάση τοῦ Κανονικοῦ μας Δικαίου περί Γάμου, ἀναγνωρισμένοι ὡς πρός τή σχετική ἰσχύ τους καί ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία.

Ἀπό τά παραπάνω προκύπτει καί ἡ πρώτη βασική μας διαφορά σέ σχέση μέ τό πῶς ἀντιμετωπίζει τόν γάμο ἡ Πολιτεία, μιᾶς πού ἐνῶ γιά ἐμᾶς ὁ γάμος εἶναι Μυστήριο καί μάλιστα «μέγα εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν» (Ἐφεσ. ε´, 31-32), γιά τήν Πολιτεία εἶναι ἁπλή σύμβαση. Μπορεῖ γιά τή σύμβαση αὐτή νά ἀκολουθεῖται συγκεκριμένος τύπος συνάψεως, ὅπως ἐπίσης καί ρυθμίζεται ὁ τρόπος καί τύπος διαλύσεώς της, ὅμως ἡ Πολιτεία δέν μπορεῖ νά ξεφύγει ἀπό τήν ἔννοια τῆς συναλλαγῆς καί τῆς ἀντιμετωπίσεως ἀκόμη καί τῆς συγκεκριμένης ἀνθρώπινης σχέσεως ὡς συμβάσεως. Ἀπό αὐτό προκύπτει καί μιά ἀκόμη διαφορά. Ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετωπίζει τόν γάμο μέ ἱερότητα καί πορεύεται πρός αὐτόν μέ σεβασμό, ἐνῶ ἡ Πολιτεία μέ ἐξουσιαστικότητα καί διεκδικεῖ τήν ὑποτέλεια.

Περαιτέρω ἡ Ἐκκλησία μας, προκρίνοντας τήν ἱερότητα τοῦ γάμου καί σεβόμενη τό Μυστήριο, ἀρνήθηκε νά ἀναγνωρίσει τόν πολιτικό γάμο, ἀκριβῶς διότι ἄν καί συνάπτεται μεταξύ ἄνδρα καί γυναίκας, ἀποκλείει τήν ὁμολογία καί παραδοχή τῆς ἱερότητας, γι᾽ αὐτό καί στήν καθημερινότητά μας ὁ πολιτικός γάμος εἶναι ἀφορμή ἀνενδοίαστης ἐκμεταλλεύσεως τῆς νομοθεσίας προκειμένου στή συνέχεια νά ἐξομαλυνθοῦν καταστάσεις ἤ νά ἐπιτευχθοῦν στόχοι πού ὁδηγοῦν στήν τέλεση ἱερολογίας τοῦ γάμου. Ἔτσι, τά νέα ζευγάρια προτιμοῦν τόν πολιτικό γάμο γιά νά ἐπιτύχουν συνυπηρέτηση (στρατιωτικοί, ἐκπαιδευτικοί, δημόσιοι ὑπάλληλοι κλπ), ἤ τή σύναψη κάποιου δανείου, ἤ τήν ἀντιμετώπιση κάποιας πρόωρης ἐγκυμοσύνης. Στή συντριπτική τους δέ πλειοψηφία οἱ πολιτικοί γάμοι μετατρέπονται σέ θρησκευτικούς, συνδυαζόμενοι πολλές φορές μέ τή βάπτιση τοῦ πρώτου παιδιοῦ. Τό ὑποκριτικό καί ἰδιοτελές τοῦ Κράτους φαίνεται στό γεγονός ὅτι ἀρνεῖται τή μετατροπή τῶν πολιτικῶν γάμων σέ θρησκευτικούς στά ληξιαρχεῖα ἐπικαλούμενο τό γεγονός ὅτι θεωρεῖ πώς ὁ γάμος συνάπτεται ἀπό τήν πρώτη ἡμερομηνία τελέσεως (πολιτικοῦ) καί δέν παράγει ἔννομα ἀποτελέσματα ἡ μετατροπή του σέ θρησκευτικό! Γι᾽ αὐτό τό λόγο καί προπαγανδίζεται ἡ πεποίθηση στήν ἑλληνική κοινωνία πώς «ὑποχωρεῖ ὁ θρησκευτικός γάμος ἔναντι τοῦ πολιτικοῦ», ὅτι οἱ «νέοι γυρίζουν τήν πλάτη στήν Ἐκκλησία» καί ἄλλα ἀνυπόστατα καί ψευδῆ, τά ὁποῖα ὅμως ἐπιτείνουν τό ἀντιεκκλησιαστικό κλίμα καί δημιουργοῦν, ἐσφαλμένα κοινωνικά πιστεύματα. Ἄρα ὁ πολιτικός γάμος ὑπάρχει γιά νά γίνεται ἀντικείμενο ἐκμεταλλεύσεως, καθώς μέσω αὐτοῦ ἐπιδιώκονται σκοποί, ἡ δε αἴσθηση τοῦ γνήσιου γάμου παραμένει στόν θρησκευτικό.

Γιά τόν ἴδιο λόγο τίθεται στίς ἡμέρες μας τό ζήτημα τῆς νομοθετικῆς μεταβολῆς τοῦ πολιτικοῦ γάμου, ὥστε νά μποροῦν νά τόν τελοῦν πλέον καί ὁμοφυλόφιλοι. Εἶναι ἡ πρώτη φορά στή μακραίωνη νομική μας παράδοση πού διεκδικεῖται νά ἀπονεμηθεῖ ἡ ὀνομασία γάμος σέ μία σχέση πέρα ἀπό ἕναν ἄνδρα καί μία γυναίκα. Κι αὐτό εἶναι τό ἐπικίνδυνο. Ὄχι γιατί ἀναιρεῖται ὁ παραδοσιακός ὁρισμός τοῦ γάμου ἐπεκτεινόμενος καί στά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, ἀλλά γιατί δέν φαίνεται ποῦ μπορεῖ νά μπεῖ ὅριο καί φραγμός στήν ὁριοθέτηση τοῦ τί εἶναι γάμος πλέον. Γιατί νά μήν ὀνομασθεῖ γάμος ἡ ἀγάπη ἑνός ανθρώπου πρός ἕνα βράχο, ἤ ἑνός ἀνθρώπου πρός ἕνα δένδρο ἤ φυτό, ἤ ἑνός ἀνθρώπου πρός ἕνα ζῶο ἤ καί τό κατοικίδιό του; Ἀκόμη χειρότερα, γιατί νά μήν ὀνομάζεται γάμος ἡ σχέση περισσότερων τῶν δύο ἀνθρώπων, τοῦ ἴδιου ἤ καί τῶν δύο φύλων, χωρίς ἴσως ἀριθμητικό περιορισμό, ἀναβιώνοντας τήν πολυγαμική μορφή τοῦ γάμου[1]; Ἄν ξεφύγουμε ἀπό τόν ὁρισμό τοῦ γάμου ὡς ἕνωση ἄνδρα καί γυναίκας γιατί νά μιλᾶμε γιά γάμο; Γιατί νά μπλέκει ὁ νομοθέτης στή ρύθμιση τῶν ἀνθρώπινων σχέσεων;

Ὁ κύριος στόχος ὅσων διεκδικοῦν νά ξεχειλώσει ἡ ἔννοια τοῦ γάμου ὥστε νά συμπεριλάβει τά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια εἶναι τά παιδιά. Ὁ γάμος συνεπάγεται παιδιά. Τεκνοποιία! Ὅπου μέ φυσιολογικό τρόπο δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει τεκνοποιία, ὁ νόμος προβλέπει υἱοθεσία. Στίς ἡμέρες μας ἀκούγεται ὁ νομικά καί θεολογικά ἀπροσδιόριστος ὅρος τεκνοθεσία, ὡς ἐφεὐρημα ὅλων ὅσων συντονίζουν τήν ἐπίθεση στήν πυρηνική οἰκογένεια σέ μιά προσπάθεια νά φανοῦν ὅσο τό δυνατό πιό φυσιολογικοί.

Ἕνα μέρος τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας διαφωνεῖ μέ τό θέμα τοῦ γάμου καί τῆς ἀποκτήσεως παιδιῶν ἀπό ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, ἀναγνωρίζοντας τά ὅρια πού δέν ἐπιτρέπεται νά ὑπερβοῦν. Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι τό διεκδικοῦν θεωρῶντας πώς αὐτό ἀναιρεῖ τήν ὅποια προβληματικότητα τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς σχέσεως. Μέ ἄλλα λόγια αὐτό πού οἱ ἴδιοι ὀνομάζουν ὡς τεκνοθεσία, τό ἀντιμετωπίζουν ὡς εἰσιτήριο κοινωνικῆς ἀποδοχῆς, ἴσως καί ἐπιβολῆς. Κι αὐτός ὁ στόχος ἐπιχειρεῖται μεθοδικά, μέ ὅρους προπαγάνδας, συναισθηματισμοῦ καί τραγικῶν ψεμάτων. Ὅταν αὐτά δέν ἀρκοῦν, ἐπιστρατεύεται κι ἡ εἰρωνεία κι ἡ ἀπαξίωση κι ἡ περιφρόνηση πρός τόν ὅποιον διαφωνοῦντα, τρανές ἀποδείξεις ἐλλείψεως ἐπιχειρημάτων. Ἔτσι δικαιολογεῖται κι ἡ ὀξύχολη κατηγορία καθηγήτριας τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κατά τῆς Ἐκκλησίας μας γιά νομικό ἐρασιτεχνισμό. Δήλωση πού ἁπλῶς ἀποδεικνύει τόν πανικό ἐλλείψει ἐπιχειρημάτων, μιᾶς τῶν συντακτριῶν τοῦ νομοσχεδίου πού πρόκειται νά πάει πρός ψήφιση στή Βούλη, ἰδιότητα πού ἐπιμελῶς περιέκρυπτε.

Στά πλαίσια συναισθηματικῶν ἐξάρσεων καί πιέσεων, ἔφθασε μέχρι καί ὁ Ἐξοχώτατος Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως νά ἀναφερθεῖ σέ περίπτωση (πραγματική; φανταστική;) καρκινοπαθοῦς πού ἔχει συνάψει σύμφωνο συμβιώσεως μέ ἄτομο τοῦ ἰδίου φύλου καί ταυτόχρονα εἶναι μητέρα παιδιοῦ. Τί θά γίνει σέ περίπτωση ἀποβιώσεως; Γιατί νά μήν παραμείνει τό παιδί στή «σύντροφο» τῆς μητέρας του; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή. Τό διεκδικούμενο μέ τόν τρόπο αὐτό δικαίωμα δέν ἔχει ἀπονεμηθεῖ οὔτε στά ἑτερόφυλα ζευγάρια εἴτε παντρεμένα μέ θρησκευτικό ἤ πολιτικό γάμο, εἴτε συνάψαντα σύμφωνο συμβιώσεως. Σέ περίπτωση πού δύο σύζυγοι ἔχουν τέκνα εἴτε ἀπό προϋφιστάμενο γάμο, εἴτε ἐκτός γάμου μέ ἄλλον ἑτερόφυλο σύντροφο, δέν τελεῖται αὐτομάτως υἱοθεσία. Σέ περίπτωση ἀποβιώσεως τοῦ ἑνός συζύγου, τό τέκνο του κατά προτεραιότητα τό ἀναλαμβάνει ὁ ἐπιζῶν γονέας κι ὄχι ὁ τελευταῖος σύζυγος. Καί πάλι δέν τό ἀναλαμβάνει αὐτομάτως ἀλλά μέ ἀπόφαση τοῦ Μονομελοῦς Πρωτοδικείου κατά τή διαδικασία τῶν οἰκογενειακῶν διαφορῶν. Δηλαδή, τό Δικαστήριο ἀποφασίζει κατά τό βέλτιστο συμφέρον τοῦ τέκνου καί μπορεῖ νά ὁρίσει ἐπίτροπο τοῦ τέκνου τόν παπποῦ, τή γιαγιά, τόν θεῖο, τή θεία κλπ. Ἄρα δέν ὑπάρχει οὔτε σέ αὐτό ἀνισότητα. Ἀνισότητα θά ὑπάρξει σέ βάρος τῶν πυρηνικῶν οἰκογενειῶν ἄν νομοθετηθεῖ τό δικαίωμα πού διεκδικοῦν τά ζευγάρια ὁμοφυλοφίλων. Σέ κάθε περίπτωση προκρίνεται τό βέλτιστο συμφέρον τοῦ παιδιοῦ κι αὐτό ἀκριβῶς ἀναδεικνύει ὅτι ἡ βασική φιλοσοφία τοῦ νομοθέτη εἶναι νά βρεῖ οἰκογένεια γιά τό παιδί κι ὄχι παιδί γιά τό ζευγάρι. Ἀπό τήν ἄποψη αὐτή ἡ προηγούμενη ἀνακοίνωση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἰδίως ὡς πρός τήν ἀντιμετώπιση τῶν παιδιῶν ἀπό κάποιους ὡς ἀξεσουάρ, ἦταν ἀπολύτως πραγματική καί σύμφωνη μέ τίς συνταγματικές ἐπιταγές γιά τήν προστασία τῶν δικαιωμάτων τοῦ παιδιοῦ ἀλλά καί τῆς οἰκογένειας.

Ἀπό τά παραπάνω προκύπτει νομίζουμε ἐπαρκῶς τό συμπέρασμα ὅτι δέν ὑφίσταται ὑποχρέωση τοῦ Κράτους γιά νομοθετική θέσπιση γάμου μεταξύ ὁμοφυλοφίλων ζευγαριῶν, καθώς δέν τίθεται θέμα ἰσότητας στό γάμο, ἀφοῦ καί ὁ γάμος κατά τό ἄρθρο 21 τοῦ Συντάγματός μας νοεῖται ὡς ἕνωση ἄνδρα καί γυναίκας. Περαιτέρω εἶναι γνωστό ὅτι δεν ὑφίσταται ὁδηγία ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή ἕνωση ὑπέρ τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων, οὔτε ἀναγνωρίζεται ὡς δικαίωμα ἀπό τήν Εὑρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου. Ἴσα ἴσα, ἄν ἦταν δικαίωμα θά εἶχε ἐπέμβει τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας καί θά εἶχε νομολογήσει ὑπερ τοῦ δικαιώματος πού καταπατοῦνταν. Ὄχι μόνο δέν ἔχουμε τέτοια νομολογία, ἀλλά ἔχουμε ἀντίθετη νομολογία καί μάλιστα ἀρεοπαγιτική μέ ἀφορμή τήν τέλεση πολιτικοῦ γάμου μεταξύ ὁμοφυλοφίλων στήν Τῆλο[2]. Ἑπομένως, δέν τίθεται θέμα δικαιώματος, ἐξ οὗ καί τουλάχιστον ἄστοχη ἡ δήλωση τοῦ κυβερνητικοῦ ἐκπροσώπου, μέ τήν ὁποία προσπάθησε νά ἀπαντήσει στήν πρόταση τοῦ Μακαριωτάτου γιά δημοψήφισμα ἐπί τοῦ ἐπίμαχου θέματος. Ὄντως ἐπί ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων δέν τίθεται θέμα δημοψηφίσματος, καθώς εἶναι μονόδρομος ἡ προστασία τους. Ἐπί τοῦ προκειμένου ὅμως, δέν ἔχουμε νά κάνουμε μέ δικαίωμα, ἀλλά μέ προτίμηση, ἐπιθυμία, προσανατολισμό, πάθος ἤ ὅπως ἀλλοιῶς μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ ἡ τάση αὐτή.

Ὀφείλουμε νά τονίσουμε στό σημειο αὐτό ὅτι τά δικαιώματα ἀστικῆς καταστάσεως, ἀλλά καί ὅ,τι ἄλλο μπορεῖ νά διεκδικοῦν τά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια γιά τή νομική κατοχύρωση/ἀναγνώριση τῆς σχέσεώς τους, καλύπτεται ἐπαρκῶς ἀπό τά ὅσα προβλέπονται στόν Ν. 4356/2015, μέ τόν ὁποῖο ἐπεκτάθηκε ἡ δυνατότητα συνάψεως συμφώνου συμβιώσεως καί στά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια. Ἑπομένως, ἀπό τή στιγμή πού δέν ἀποστεροῦνται τό παραμικρό, ἀπό τή στιγμή πού εἶναι δεδομένο πώς ἡ μεγαλοπρέπεια καί ἡ ἱερότητα τῆς ἱερολογίας τοῦ γάμου δέν πρόκειται ποτέ νά τούς ἀπονεμηθεῖ, ἀπό τή στιγμή πού μᾶλλον ἡ σύναψη συμφώνου συμβιώσεως ἑνώπιον συμβολαιογράφου εἶναι ἰσχυρότερη καί ἀσφαλέστερη ἀπό πολιτικό γάμο ἐνώπιον αἱρετοῦ ἐκπροσώπου τῆς αὐτοδιοικήσεως πού μπορεῖ καί νά μήν ἔχει τήν ἀπαιτούμενη κατάρτιση, τότε γιατί διεκδικοῦν γάμο; Γιατί αὐτή ἡ ἐπιμονή;

Εἴπαμε ἀνωτέρω πώς σκοπός τους εἶναι ἡ ἀπόκτηση τέκνων καί μάλιστα μέ ἔντονη τήν ἀναφορά στήν παρένθετη μητρότητα[3]. Τό ζήτημα τῆς παρένθετης μητρότητας ἀποτελεῖ ἀντικείμενο συζητήσεως στίς δυτικές κοινωνίες, ἰδίως ὡς πρός τούς ὅρους καί τίς προϋποθέσεις ὑπό τίς ὁποῖες μπορεῖ νά ἐπιτραπεῖ. Σχετικά πρόσφατη εἶναι ἡ κήρυξη σταυροφορίας ἐναντίον τῆς παρένθετης μητρότητας ἀπό τό Βατικανό[4], χαρακτηρίζοντάς την «περιφρονητική διαδικασία» πού μετατρέπει ἕνα ἀγέννητο παιδί «σέ ἐμπορικό ἀντικείμενο trafficking». Ἡ ἀντίθεση δέ στήν παρένθετη μητρότητα καταλαμβάνει ἀκόμη καί τά ἑτερόφυλα ζευγάρια. Τό Βατικανό ἐπιμένει νά ἀκολουθεῖ ἀπόλυτες γραμμές, γιά τίς ὁποῖες μετά ἀπό χρόνια ἀναθεωρεῖ καί ἀναγκάζεται νά ζητήσει συγγνώμη. Στή χώρα μας, μετά καί ἀπό τήν ἐξαιρετική δουλειά τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς πρός τήν παρένθετη μητρότητα γιά τά ἑτερόφυλα ζευγάρια προβλέπεται ὅτι ἐπιτρέπεται ἐφ᾽ ὅσον ὑφίσταται βιολογικός/ἰατρικός λόγος γιά τόν ὁποῖον ἡ μητέρα δέν μπορεῖ νά κυοφορήσει τό παιδί της, ἡ παρένθετη μητέρα ἔχει συγγένεια μέ τή γυναίκα τῆς ὁποίας τό παιδί θά κυοφορήσει (μητέρα, ἀδελφή κλπ) καί ἡ ὅλη διαδικασία διεξάγεται σέ ἐθελοντική βάση ἄνευ οἱασδήποτε ἀμοιβῆς. Μέ τόν τρόπο αὐτό διασώζεται ὁ σεβασμός στόν ἐρχομό ἑνός ἀνθρώπου στόν κόσμο καί στήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια γενικότερα. Ἀλλά καί τό παιδί πού γεννᾶται ἔτσι, ἀκριβῶς ἐπειδή ἀποτελεῖ μέλος τῆς οἰκογένειας, δέν μπορεῖ νά ἀποπεμφθεῖ ἤ νά ἐπιστραφεῖ στήν παρένθετη μητέρα. Παραμένει στήν οἰκογένειά του, ἱκανοποιῶντας τόν πόθο τῶν γονέων του γιά παιδί. Ὑπενθυμίζεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν ἀντιδρᾶ στήν παρένθετη μητρότητα συλλήβδην, ἀλλά στήν ἐκμετάλλευση καί ἐμπορευματικοποίησή της καθώς ἔτσι προσβάλλει τή γυναίκα καί δέν κατοχυρώνει το παιδί.

Κατά τούς «New York Times», ὁ Πάπας Φραγκίσκος δήλωσε γιά τήν παρένθετη μητρότητα ὅτι «αὐτή ἡ ἀποκρουστική καί περιφρονητική πρακτική πρέπει νά ἀπαγορευτεῖ παγκοσμίως, λόγω τῆς ἐμπορευματοποίησης τῆς ἐγκυμοσύνης». Κατά τόν Πάπα, «ἡ παρένθετη μητρότητα ἀντιπροσωπεύει μία ζοφερή καί βίαιη παραβίαση τῆς ἀξιοπρέπειας τῆς γυναίκας καί τοῦ παιδιοῦ, καί βασίζεται πάνω στήν ἐκμετάλλευση καταστάσεων πού ἔχουν νά κάνουν μέ τίς ὑλικές ἀνάγκες τῆς παρένθετης μητέρας», κάνοντας λόγο γιά «ἐκμετάλλευση τῆς φτώχειας γυναικῶν»: «Ἕνα παιδί δέν πρέπει ποτέ νά ἀποτελεῖ τή βάση γιά ἕνα ἐμπορικό συμβόλαιο». Οἱ παραδοχές αὐτές ἔχουν βασιμότητα μόνο στή θεώρηση τῆς προωθήσεως τῆς παρένθετης μητρότητας ἀπό συγκεκριμένες ἑταιρεῖες ὑποβοηθούμενης ἀναπαραγωγῆς πρός αὔξηση τοῦ τζίρου τους. Ὅμως, ὑπάρχει καί ἡ ἄποψη τῆς δημιουργίας περιβάλλοντος ἀξιῶν γύρω ἀπό τήν παρένθετη μητρότητα, κατά τά ὅσα εἴπαμε παραπάνω, ὥστε καί ἡ έπιστημονική πρόοδος νά ἔχει πρακτική χρησιμότητα καί νά ἀνακουφίζει ζευγάρια πού πραγματικά πονοῦν ἀπό τήν ἔλλειψη καί ποθοῦν ἕνα παιδί.

Ὑπενθυμίζεται πώς στήν Ἰταλία ἡ παρένθετη μητρότητα εἶναι ἀπολύτως παράνομη. Ὑπό προϋποθέσεις παρόμοιες μέ τῆς χώρας μας καί ὁπωσδήποτε χωρίς ἀμοιβή, ἐπιτρέπεται ἡ παρένθετη μητρότητα σέ πολλές εὐρωπαϊκές χῶρες, μάλιστα δέ στό Ἠνωμένο Βασίλειο, τήν Πορτογαλλία καί τήν Ὁλλανδία. Ἡ παρένθετη μητρότητα ἐπ᾽ ἀμοιβῇ καί μόνο γιά τά ἑτερόφυλα ζευγάρια ἐπιτρέπεται σέ ἐλάχιστες εὐρωπαϊκές χῶρες κυρίως τοῦ τέως ἀνατολικοῦ μπλόκ, ὅπως ἡ Οὐκρανία, ἡ Ρωσία καί ἡ Λευκορωσία. Πολλοί εὐρωπαῖοι, καί ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, χρησιμοποιοῦν πολλές φορές παρένθετες μητέρες ἀπό τά πιό φτωχά στρώματα στίς Ἠνωμένες Πολιτείες καί τόν Καναδᾶ ἔναντι ἀμοιβῆς. Βεβαίως, κάποιες ἀμερικανικές Πολιτεῖες ἔχουν ἀρχίσει καί νομοθετικά χαρακτηρίζουν παράνομη τήν πρακτική αὐτή. Τόν περασμένο Αὔγουστο ἡ χώρα μας βρέθηκε στή δίνη τῆς διεθνοῦς δυσφημίσεως, καθώς ἀποκαλύφθηκε στά Χανιά ἡ δράση ἐγκληματικῆς ὀργανώσεως πού ἐμπορευόταν βρέφη προερχόμενα ἀπό «βιομηχανοποίηση τῶν γεννήσεων». Αὐτό πρακτικά σημαίνει ὅτι ὑπῆρχαν αἰχμαλωτισμένες γυναῖκες πού ὑποχρεώνονταν νά λειτουργήσουν ὡς παρένθετες μητέρες καί νά κυοφορήσουν παιδιά χωρίς τή συγκατάθεσή τους. Κάποιες κατέθεσαν πώς ὑπῆρχαν «πελάτες» καί ἀπό τό ἐξωτερικό.

Γιατί τίθεται θέμα παρένθετης μητρότητας ἀφοῦ ἡ κυβέρνηση δηλώνει ρητά καί κατηγορηματικά ὅτι δέν πρόκειται να τήν δεχθεῖ; Διότι ἤδη μέλη τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας δήλωσαν πώς μετά τήν ψήφιση τοῦ σκοπούμενου νομοθετήματος, θά προσφύγουν στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων διεκδικῶντας τήν καταδίκη τῆς χώρας μας σέ ἀκόμη περισσότερα ἀπό ὅσα ἡ σκοπούμενη νομοθετική μεταβολή προτίθεται νά τούς δώσει. Τό εἴδαμε αὐτό καί μέ τό Σύμφωνο Συμβιώσεως, τό ὁποῖο ξεκινῶντας ἀπό τόν Ν. 3719/ 2008 μέ ρητή δήλωση ὅτι δέν ἀφορᾶ ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, τελικά ἔφτασε μέ τόν Ν. 4356/2015 νά ἐπεκταθεῖ καί στά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια κατόπιν καταδίκης τῆς χώρας μας ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Γιατί μᾶς καταδίκασε τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων; Διότι μέ τόν ἀρχικό Νόμο γινόταν διαρκής ἀναγωγή σέ ὅρους Οἰκογενειακοῦ Δικαίου, ὅπου δέν χωρεῖ διάκριση φύλου, μέ συνέπεια νά ἐκτεθεῖ ἡ χὠρα μας. Ὅταν δέ τό 2015 ἦλθε πρός ψήφιση ὁ δεύτερος Νόμος, ἡ αἰτιολογική ἔκθεση ἁπλῶς ἐξηγοῦσε πῶς εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά συμμορφωθοῦμε σέ ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τήν ἴδια περίοδο καί ἡ Γαλλία θέσπισε Σύμφωνο Συμβιώσεως μόνο γιά ἑτερόφυλα ζευγάρια, μέ ὅρους ὅμως ἀναγωγῆς στό ἐνοχικό δίκαιο. Ὀργανώσεις ΛΟΑΤΚΙ+ προσέφυγαν ἐναντίον τῆς Γαλλίας στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καί ἀπέτυχαν παταγωδῶς, καθώς τό νομοθέτημα ἦταν πολύ ἀκριβές καί σωστά δομημένο, κάτι πού μᾶς κάνει νά ἔχουμε, ἄν ὄχι ὑποψίες, ὁπωσδήποτε ἀπορίες γιά τήν προχειρότητα τοῦ δικοῦ μας ἀντίστοιχου νομοθετήματος τοῦ 2008.

Κοιτάζοντας πίσω, ἀκόμη καί στήν ἐποχή τῆς μεγάλης μεταβολῆς στό Οἰκογενειακό μας Δίκαιο τή δεκαετία τοῦ ᾽80, δέν μπορεῖ παρά νά θαυμάσει κανείς τόν οἰωνεί προφητικό λόγο τῶν Πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι στίς τότε συνεδριάσεις τῆς Ἱεραρχίας προειδοποιοῦσαν γιά τίς συνέπειες μιᾶς τέτοιας νομοθετικῆς μεταβολῆς στήν ἑλληνική κοινωνία καί μάλιστα στό δημογραφικό καί τόν ἐμβληματικό γιά τήν κοινωνική συνοχή θεσμό τοῦ γάμου. Ναί ἡ Πολιτεία ἄσκησε καί τότε τό δικαίωμά της νά νομοθετεῖ χωρίς νά λάβει ὑπ᾽ ὄψη παρατηρήσεις, ὑποδείξεις, προτάσεις τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία μας δέν ἔπαθε τίποτε ἀπό τή νομοθέτηση διατάξεων μέ τίς ὁποῖες διαφωνοῦσε. Ἐκεῖνος πού ἔπαθε ἦταν καί εἶναι ἡ κοινωνία μας, ἡ ὁποία ψηλαφᾶ σήμερα τήν κρίση στό γάμο καί διερωτᾶται πῶς προέκυψε, ἀντιμετωπίζει τό δημογραφικό καί τήν ὑπογεννητικότητα καί δέν μπορεῖ νά βρεῖ οὐσιαστικές λύσεις, διαπιστώνει τήν αὔξηση τῶν ψυχικῶν νοσημάτων ὡς συνέπεια τῶν διαταραγμένων ἀνθρώπινων σχέσεων καί ἀπορεῖ… Καί συνεχίζει νά νομοθετεῖ μέτρα χαλαρώσεως τῆς προστασίας τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου ὑποκύπτοντας σέ πιέσεις εἴτε ὁμάδων εἴτε συμφερόντων.

Ἐν κατακλείδι, εὐσεβάστως προτείνω ἡ Σεπτή Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, λαμβάνοντας ὡς δεδομένο ὅτι πάντα οἱ βάρβαροι περνᾶνε τίς Θερμοπῦλες, καθώς κάποιοι δέν λαμβάνουν ὑπ᾽ ὄψη τους ἐπιχειρήματα, ἀλλά μόνο τήν ιδιοτέλεια τῆς μικροπολιτικῆς καί τά ὠφέλη τῆς στιγμῆς, καί ἑπομένως ἡ σκοπούμενη νομοθετική μεταβολή μᾶλλον θά ψηφισθεῖ ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλληνων, νά ἀποφασίσει τά ἑξῆς:

Δηλώνοντας τήν αὐτονόητη ἀντίθεσή μας στή σκοπούμενη νομοθετική μεταβολή, νά ἐπιδιώξουμε τήν προσβολή της ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας μετά τήν ἔκδοση τῆς πρώτης ἐκτελεστῆς διοικητικῆς πράξεως πού θα στηρίζεται ἐπ᾽ αὐτῆς.

Νά ἐπιμείνουμε στήν ἀντίθεσή μας πρός τήν ἐμπορευματοποίηση τῆς παρένθετης μητρότητας, τόσο ὡς μήτρας πρός ἐνοικίαση, ὅσο καί ὡς πώληση ὠαρίων, πιέζοντας πρός τήν κατεύθυνση θεσπίσεως αὐστηρότερης ρητῆς νομοθεσίας.

Νά ἀναθέσουμε στή Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν Ζητημάτων τή σύνταξη Εἰσηγήσεως περί τοῦ ἐπιτρεπτοῦ ἤ μή τῆς Βαπτίσεως τέκνων υἱοθετημένων ἀπό ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, ἰδίως πρός ἀποφυγήν ἔμμεσης ἀναγνωρίσεως ὁμοφυλοφιλικῆς συζυγίας ἤ γονεϊκότητας ἀπό τήν Ἐκκλησία μας. Σέ περίπτωση προτάσεως τοῦ ἐπιτρεπτοῦ τῆς Βαπτίσεως, νά προταθοῦν καί ὅροι καί προϋποθέσεις τελέσεως τέτοιων Βαπτίσεων, ὥστε νά ἀναδεικνύεται τό κύρος τοῦ Μυστηρίου, χωρίς νά ἀμαυρώνεται ἀπό τυχόν ἄθεσμες συναρτήσεις. Στά θέματα αὐτά δέν χωρεῖ οἰκονομία.

Νά ἀνατεθεῖ στήν Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή Πολιτιστικῆς Ταυτότητας ἡ μελέτη τοῦ φαινομένου τῆς woke καί anti–woke culture, ὡς μορφές παραγωγῆς ἀναθεωρητικῶν προκλήσεων ἔναντι τῶν παραδοσιακῶν θεωρήσεων, συσκοτίσεως καί διαστροφῆς βασικῶν κοινωνικῶν ἐννοιῶν καί ὑποταγῆς θεσμῶν, ἐννοιῶν καί μορφῶν πολιτισμοῦ στήν ἱστορική συγκυρία καί χρησιμοθηρία.

Νά κυκλοφορηθεῖ φυλλάδιο ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ, ὅπου θά περιέχονται τά βασικότερα σημεῖα τῆς θαυμάσιας εἰσηγήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου, προκειμένου νά ἀναδειχθεῖ ἡ κρυστάλινη θέση τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά πληροφορηθεῖ ἐπαρκῶς τό χριστεπώνυμο πλήρωμα ὅλες τίς παραμέτρους τοῦ ζητήματος.

Ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει γιά νά διασφαλίζει τήν ἀλήθεια ὅπως ἐξῆλθε ἀπό τό ἀψευδές στόμα τοῦ Χριστοῦ. Δέν μπορεῖ νά ἐκφράζεται μέ βάση τά μικροπολιτικά παιχνίδια, τόν καιροσκοπισμό καί τήν ἰδιοτέλεια τῆς ἱστορικῆς συγκυρίας. Ἡ εὐθύνη τῶν ψυχῶν πού πάντοτε μᾶς βάραινε, εἶναι τό κριτήριο στή λήψη τῶν ἀποφάσεών μας, καθώς καί ἡ μετά φόβου Θεοῦ, Πίστεως καί ἀγάπης διακονία τῶν ἀνθρώπων.

Ἐξαιτούμενος τῶν Θεοπειθῶν εὐχῶν Σας, διατελῶ

Ἀθήνα, 23 Ἰανουαρίου 2024

Ἐνδεικτικὲς μαρτυρίες Ἁγίας Γραφῆς καὶ Θεοφόρων Πατέρων γιὰ ὁμοφυλοφιλία - σοδομισμό.

Γράφει ὁ Στέργιος Μπούγιας, Θεολόγος 

Στοὺς χαλεποὺς καιροὺς ποὺ ζοῦμε κυριαρχεῖ τὸ θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τοῦ σοδομισμοῦ, καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ ὑπογραμμιστοῦν ὁρισμένες ἀλήθειες ποὺ τίθενται ὑπὸ ἀμφισβήτηση. 

Ἡ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Παλαιᾶς καὶ Καινῆς, καὶ τῶν Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι Φάρος Φωτεινὸς ποὺ μᾶς δείχνει καθαρὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. 

Ἡ περιγραφὴ τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου στὸ βιβλίο τῆς Γένεσης εἶναι σαφὴς καὶ δὲν ἀφήνει περιθώρια παρερμηνείας. «Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατ΄ εικόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς» (Γέν, 1, 27). Ἄνδρα καὶ Γυναῖκα δημιούργησε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο, τονίζει μὲ σαφήνεια... ὁ Θεόπτης Μωυσῆς. Πλάσμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος «κατ΄ εικόνα ἡμετέραν καὶ καθ΄ ομοίωσιν». Ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μὲ τὰ χαρίσματα ποὺ ἔλαβε, βασικὸ σκοπὸ καὶ στόχο ἔχει νὰ φτάσει στὴ θέωση, νὰ μοιάσει μὲ τὸ Δημιουργό του. 

Δυστυχῶς ἀκολούθησε ἡ πτώση καὶ ἡ ἔξωση τῶν Πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν κῆπο τῆς Ἐδὲμ καὶ χάθηκε ὁ βασικὸς προσανατολισμός. Κυριαρχεῖ πλέον ἡ φθορά, ὁ θάνατος, τὸ σκοτάδι. Ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀλλοτριώνεται, δηλητηριάζεται καὶ ρέπει ἐπιμελῶς πρὸς τὴν ἁμαρτία. Βαρύνει τοὺς ὤμους τῆς ἀνθρωπότητας ἡ θεληματικὴ ἀποδοχὴ τῆς ἁμαρτίας καὶ κληρονομεῖται ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά. Δὲν μένει ὁ ἄνθρωπος στὰ φυσιολογικὰ ὅρια, συνεχῶς ἐκτρέπεται, οἱ φυσικές του λειτουργίες δὲν κινοῦνται μέσα στὰ ὅρια τῆς δημιουργίας μὲ ἀποτέλεσμα νὰ αἰχμαλωτίζεται καὶ νὰ ἐπιλέγει τὸ «παρὰ φῦσιν» ἀπὸ τὸ «κατὰ φῦσιν». Βασικὴ αἰτία αὐτῆς τῆς ψυχικῆς κατάστασης τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία μολύνει τὸν ἄνθρωπο καὶ προκαλεῖ διαταραχὴ στὸν ψυχικό του κόσμο. Ἰδιαίτερα τὸ ἁμάρτημα τῆς πορνείας αἰχμαλωτίζει κυριολεκτικὰ τὸν ἄνθρωπο. 

Κατὰ τὸν Ἀπ. Παῦλο «πᾶν ἁμάρτημα, ὃ ἐὰν ποιήση ἄνθρωπος, ἐκτὸς τοῦ σώματος ἐστίν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει» (Κορ. Α', 6, 18 – 20). Ὁποιοδήποτε ἄλλο ἁμάρτημα ἂν διαπράξει ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἁμάρτημα ποὺ διαπράττεται ἐκτὸς τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ἁμάρτημα τῆς πορνείας, ποὺ μολύνει ὅσο κανένα ἄλλο τὴ σάρκα καὶ ἐπιφέρει σημαντικὴ φθορὰ στὴ φύση τοῦ σώματος. Ὅλα τὰ ἁμαρτήματα - μικρὰ καὶ μεγάλα - μολύνουν τὸν ἄνθρωπο, ἰδιαίτερα τὰ «παρὰ φῦσιν», ὅπως ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὁ σοδομισμός. Κατὰ τὸν ὅσιο Νεῖλο τὸ πάθος αὐτὸ ταυτίζεται μὲ τὴν ἀκολασία, καὶ λόγῳ τῆς ἀχαλίνωτης μανίας ποὺ ἐκπηγάζει ἀπ΄ αυτό μεταβάλλει τὸν ἄνθρωπο σὲ δαιμονισμένο, κάνει τὴν ψυχὴ θηλυπρεπῆ καὶ μετατρέπει τὴν ἡγεμονία της σὲ ἀτιμωτικὴ δουλεία (Ὀσ. Νείλου, λόγος β΄, περί πορνείας, PG 79, 1444). 

Βδέλυγμα μιαρὸ καὶ πάθος ἀτιμίας χαρακτηρίζεται ὁ σοδομισμὸς στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Θεοφόρους Πατέρες. Γιὰ πρώτη φορὰ ἐκδηλώνει τὴν ὀργή του ὁ Θεὸς πρὸς τοὺς κατοίκους τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρων, ποὺ εἶχαν γίνει διαβόητοι γιὰ τὶς πολλές τους ἁμαρτίες, κυρίως ὅμως γιὰ τὸ ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας (Γέν., κεφ. 19). Οἱ κάτοικοι τῶν Σοδόμων ἐγκατέλειψαν τὴ φυσικὴ γενετήσια φύση καὶ διέπραξαν τὴν παρὰ φῦσιν ἀσέλγεια «καὶ ἔβρεξε ὁ Κύριος ἐπὶ τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα θεῖον καὶ πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πάντας τοὺς κατοίκους τῶν πόλεων καὶ τὰ φυτὰ τῆς γῆς» (Γέν., 19, 24-25). Στὸ Νόμο τοῦ Μωυσῆ ἔχουμε σχετικὲς ἀναφορές: «Ὅς ἐὰν κοιμηθῇ μετὰ ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι, θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοι εἰσὶν» (Λευιτ. 20, 13), «καὶ μετὰ ἄρσενος οὐ κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γὰρ ἐστὶ» (Λευιτ., 18, 22). Νὰ μὴν ἔχεις σαρκικὴ σχέση μὲ ἄντρα σὰν νὰ εἶναι γυναῖκα, γιατί αὐτὴ ἡ πράξη εἶναι μισητὴ καὶ σιχαμερή καὶ ἐπισύρει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ «καὶ κατεκρήμνισε τοὺς οἴκους τῶν Σοδομιτῶν, τοὺς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου» (Β΄ Βασ., 23,7). 

Στὴν Καινὴ Διαθήκη ὁ Χριστὸς ἀπευθυνόμενος στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους τοὺς λέγει ἂν πᾶνε σὲ μία πόλη καὶ δὲν τοὺς δεχτοῦν, ἡ πόλη αὐτὴ θὰ τιμωρηθεῖ πιὸ αὐστηρὰ ἀπὸ τὰ Σόδομα. Καὶ γιὰ τὴν ἄρνηση τῆς Καπερναοὺμ νὰ δεχτεῖ τὸ κήρυγμά του προφητεύει «πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι γῆ Σοδόμων ἀνεκτώτερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ σοὶ» (Ματθ. 11, 23 - 24). 

Ὁ Ἀπ. Παῦλος στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ γράφει ὅτι οἱ ἄνθρωποι στὴ θέση τῆς ἀλήθειας ἔβαλαν τὸ ψέμα. Γι᾿ αυτὸ τοὺς παρέδωσε ὁ Θεὸς σὲ ἐπαίσχυντα πάθη. Οἱ γυναῖκες ἀντικατέστησαν τὶς φυσικὲς σχέσεις μὲ ἀφύσικες. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ ἄνδρες ἄφησαν τὴ φυσικὴ σχέση μὲ τὴ γυναῖκα καὶ φλογίστηκαν μὲ σφοδρὸ πάθος ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον διαπράττοντας ἀσχήμιες ἀρσενικοὶ μὲ ἀρσενικοὺς καὶ πληρώνοντας ἔτσι μὲ τὸ ἴδιο τους τὸ σῶμα τὸ τίμημα ποὺ ταίριαζε στὴν πλάνη τους (Ρωμ., 1, 25-27). Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἐμμένοντας στὴν πλάνη καὶ στὴ διαστροφή τους δὲν θὰ ἔχουν θέση στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ: «Μὴ πλανᾶσθε οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί, οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενοκοῖται (ὁμοφυλόφιλοι)... βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α' Κορ., 6, 9). 

Ὁ Ἀπ. Πέτρος τονίζει πὼς ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ θὰ ξεσπάσει σ᾿ εκείνους ποὺ σύρονται πίσω ἀπὸ τὴ σάρκα καὶ τὶς βδελυρὲς καὶ μιαρὲς σαρκικὲς ἐπιθυμίες καὶ περιφρονοῦν τὴν ὑπέρτατη ἐξουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. «Καὶ πόλεις Σοδόμων καὶ Γομόρρας τεφρώσας καταστροφὴ κατέκρινε ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικῶς». Ὁ Θεὸς ἔκανε στάχτη τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα σὰν παράδειγμα γιὰ τοὺς ἀσεβεῖς τοῦ μέλλοντος, ἐνῷ γλύτωσε τὸν δίκαιο Λὼτ ποὺ ὑπέφερε ἀπὸ τὴν ἀνήθικη συμπεριφορὰ ἐκείνων ποὺ μὲ τὶς ἀκολασίες τους καὶ τὴν ἀσέλγειά τους παραβίαζαν τὸ φυσικὸ νόμο (Β΄ Πετρ, 2, 6-10). 

Ὁ Ἀπ. Ἰούδας παρουσιάζει σὰν παράδειγμα αἰώνιας τιμωρίας τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι παρασύρθηκαν σὲ ἀφύσικες ἀσέλγειες (Ἰούδ., 7). 

Οἱ Θεοφόρου Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι οἱ κατ᾿ εξοχήν ἑρμηνευτὲς τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἑρμηνεύοντας τὰ τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ χαρακτηρίζει τὴν ὁμοφυλοφιλία βρωμερὸ καὶ ἄτιμο πάθος «πάντα μὲν οὔν ἄτιμα τὰ πάθη, μάλιστα δὲ ἡ κατὰ τῶν ἀρρένων μανία» (Ἰω. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ, τόμ. 16Β, Ὀμιλ. Ε', σ. 406 - 408). Κανένα πάθος δὲν εἶναι ἴσο μὲ αὐτὴ τὴν παρανομία, ποὺ ἀνατρέπει ὄχι μόνο τοὺς ἀνθρώπινους νόμους, ἀλλὰ καὶ τοὺς νόμους τῆς φύσεως «καὶ ὅπερ ἂν εἴποις ἁμάρτημα, οὐδὲν ἴσον ἐρεῖς τῆς παρανομίας ταύτης...» (ὅ.π. σ. 416). Παραχώρησε ὁ Θεὸς νὰ παραδοθοῦν καὶ ὑποδουλωθοῦν σ᾿ αὐτὸ τὸ ἀτιμωτικὸ πάθος, ἐπειδὴ λάτρευσαν τοὺς ψεύτικους καὶ φαύλους Θεούς. 

Σχολιάζοντας ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει «οὐ γὰρ εἶπεν, ὅτι ἠράσθησαν καὶ ἐπεθύμησαν ἀλλήλων, ἀλλ᾿ εξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους» (ὅ.π. σ. 410). Δὲν εἶπε ὅτι ἀγάπησαν καὶ ἐπεθύμησαν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ἀλλὰ κάηκαν ἀπὸ ἐπιθυμία μεταξύ τους. Περιφρόνησαν τοὺς νόμους ποὺ ἔθεσε ὁ Θεὸς «καὶ τὴν φῦσιν ἤσχυναν καὶ τοὺς νόμους ἐπάτησαν». Καὶ δὲν εἶπε ἐπιθυμία, ἀλλὰ ἀσχημοσύνη (ὅ.π. σ. 410—411). Ντροπὴ καὶ παράβαση καὶ καταπάτηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Χειρότερη καὶ βλερυρώτατη μορφὴ πορνείας‧ «τοσοῦτον πορνείας χεῖρον» γιατί ἡ πορνεία «εἰ καὶ παράνομος, ἀλλὰ κατὰ φῦσιν ἡ μίξις» ἐνῷ ἡ ὁμοφυλοφιλία «καὶ παράνομος καὶ παρὰ φῦσιν» (ὅ.π. σ. 414 - 416). Συνεχίζοντας ἐπισημαίνει «ἐννόησον ἡλίκον ἐστὶ τὸ ἁμάρτημα, ὡς βιάσασθαι καὶ πρὸ καιροῦ τὴν γέενναν φανῆναι» (Σκέψου πόσο μεγάλο ἦταν τὸ ἁμάρτημα, ὥστε νὰ ἐξαναγκάσει νὰ φανεῖ ἡ γέεννα (ἐμπρησμὸς καὶ πυρπόλησις τῶν Σοδόμων) (ὅ.π. σ. 418). Σὲ ἄλλο του ἔργο χαρακτηρίζει τὴν ὁμοφυλοφιλια ὡς «κολοφώνα τῶν κακῶν καὶ κεφάλαιον τῆς συμφορᾶς» (Πρὸς τοὺς πολεμοῦντας τοῖς ἐπὶ τὸ μονάζειν εἰσάγουσι 3,8, PG47, 360-361). 

Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σὲ ἕνα εἰδικὸ ἔργο του γράφει ὅτι δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ βρωμερὸ καὶ ἀκάθαρτο ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἁμαρτία: «Οὐδὲν γὰρ ἀληθῶς μυσαρώτερον ἢ ἀκαθαρτώτερον τῶν οὕτω πορνευομένων καὶ πορνευόντων» (Λόγος στηλιτευτικὸς κατὰ εὐνούχων, PG 76, 1109). 

Ὁ Μέγας Βασίλειος θεωρεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς κτηνῶδες ἁμάρτημα «ἀρρενοφθόροι καὶ ζωοφθόροι τοῖς αὐτῆς καταδίκης εἰσὶν ἠξιωμένοι» (Ζ΄ κανών Μεγ. Βασιλείου). 

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης χαρακτηρίζει τὴν ἀρσενοκοιτία στὸν Δ΄ κανόνα του «παρὰ φῦσιν». 

Μὲ αὐτὲς τὶς ἐνδεικτικὲς μαρτυρίες τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Θεοφόρων Πατέρων διαπιστώνουμε πὼς ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι πάθος βδελυρὸ καὶ ἀτιμωτικὸ καὶ διαστροφὴ τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας. Ἄρνηση καὶ περιφρόνηση τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ. Ἑωσφορικὴ καὶ ἀλαζονικὴ συμπεριφορά, ποὺ προκαλεῖ τὴν ἀγάπη καὶ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Ἔχει σωτηριολογικὲς συνέπειες ποὺ ὁδηγοῦν στὸ θάνατο τῆς ψυχῆς. Ἂν δὲν ὑπάρξει Νινευιτικὴ μετάνοια θὰ ξεσπάσει ἡ δίκαιη ὀργὴ Του. 

Στέργιος Μπούγιας, 

Θεολόγος 

Ἕνας, λοιπόν νεαρός, ἔχει σήμερα προγαμιαῖες «σχέσεις». Κάνει μερικές μέρες ἀποχή, νηστεύει, ἐξομολογεῖται, καί ζητεῖ νά κοινωνήσει.

Ἕνας, λοιπόν νεαρός, ἔχει σήμερα προγαμιαῖες «σχέσεις».  Κάνει μερικές μέρες ἀποχή, νηστεύει, ἐξομολογεῖται, καί ζητεῖ νά κοινωνήσει.

Καί μετά, τι ;  Ἔχοντας  ὡς «ἐφόδιο» τήν Θ. Κοινωνία (!)  θά  συνεχίσει τό «ἔργο» του.  Μπορεῖ, λοιπόν, ὁ Ἱερέας νά τοῦ ἐπιτρέψει τήν Θ. Κοινωνία;

     Ὁ συγκεκριμένος νεαρός δέν πῆγε ἐν μετανοίᾳ στήν Ἐξομολόγηση, ἀλλά πῆγε ἁπλά νά πάρει τήν ἄδεια γιά νά κοινωνήσει. Ὅμως, ἡ Ἐξομολόγηση προϋποθέτει μετάνοια, καί μετάνοια σημαίνει ἀποκοπή ἀπό τήν ἁμαρτία, διαφορετικά ( χωρίς αποκοπή ) δέν ὑπάρχει  μετάνοια.

Ἀλλά χωρίς μετάνοια κανονικά δέν πρέπει νά δίνεται ἄφεση ἁμαρτιῶν,  επομένως έτσι δέν ὑπάρχει καί πραγματική Ἐξομολόγηση! Πῶς, λοιπόν νά  κοινωνήσει αὐτός ὁ νεαρός, τή στιγμή πού δέν ἔχει συγχωρηθεῖ ἡ ἁμαρτία του;

Ἄν κοινωνήσει, μιμεῖται τόν προδότη Ἰούδα…! Εἶχε (ὁ Ἰούδας) στό μυαλό του στήν ἁμαρτία, στήν προδοσία τοῦ Χριστοῦ, κοινώνησε,  καί στή συνέχεια πήγε καί ἔκανε πράξη αὐτό  πού εἶχε στό μυαλό του.

Εμείς τί λέμε; «Οὐ φίλημά σοι δώσω καθάπερ ὁ Ἰούδας» ! Αυτό ακριβώς ὑποσχόμαστε στόν Χριστό ἐν ὥρᾳ Θ.  Κοινωνίας.

Οἱ  νεοφώτιστοι χριστιανοί τῆς Κορίνθου κοινωνοῦσαν ὅπως– ὅπως, μέ ἀποτέλεσμα νά τό «πληρώνουν» αυτό ἀκριβά.

Ὁ  Απόστολος Παῦλος τούς ἔγραψε:

«Ὅποιος  τρώει τόν  Ἄρτο καί πίνει τό Ποτήριο τοῦ Κυρίου μέ τρόπο ἀνάξιο γίνεται ἔνοχος ἁμαρτήματος ἀπέναντι στό Σῶμα καί στό Αἶμα τοῦ Κυρίου. Γι’αὐτό πρέπει νά ἐξετάζει κανείς προσεκτικά τόν ἑαυτό του, καί τότε νά τρώει ἀπό τόν Ἄρτο, καί νά πίνει ἀπό τό Ποτήριο. Γιατί ὅποιος τρώει τόν Ἄρτο καί πίνει τόν Οἶνο μέ τρόπο ἀνάξιο, χωρίς νά ἀναγνωρίζει  σ’ αὐτά τό Σῶμα τοῦ Κυρίου, αὐτό πού τρώει κι αὐτό πού πίνει φέρνουν πάνω του καταδίκη.

Ἔτσι ἐξηγεῖται, γιατί ἔχετε ἀνάμεσά σας πολλούς ἐλαφρά καί βαριά ἀρρώστους, καθώς καί ἀρκετούς θανάτους…» (Α΄Κορ. 11:27-30). 

Αὐτό πού θά πρέπει  ἐδῶ ἰδιαιτέρως νά μᾶς προβληματίσει,   εἶναι,  πώς ὁ  Παῦλος     αὐτά τά τόσο σοβαρά, δέν τά εἶπε  σέ χριστιανούς   πού ἔπεφταν σέ σαρκικά ἁμαρτήματα ἤ σέ ἄλλα μεγάλα ἁμαρτήματα,  πού δέν χρειάζεται αὐτοεξέταση γιά νά τά «ἀνακαλύψεις» ( «προδίδονται» ἀπό μόνα τους, τύπτοντας τή συνείδηση).

Αλλά τά εἶπε σέ αὐτούς πού ἔπεφταν σέ  ἐλαφρά ἁμαρτήματα· θυμό, ὀργή, καταλαλιά καί τά σχετικά, πού γιά νά ἀνακαλυφθοῦν, «πρέπει νά ἐξετάζει κανείς προσεκτικά τόν ἑαυτό του» (Α΄Κορ.11:28).

Καί πολλοί Κορίνθιοι  χριστιανοί μεταλάμβαναν χωρίς νά κάνουν αὐτή τήν αὐστηρή αὐτοεξέταση, μέ ἀποτέλεσμα μετά νά ἀρρωσταίνουν βαριά  καί νά πεθαίνουν…!

«Τί συμβαίνει καί μᾶς τυχαίνουν τέτοιες βαριές ἀρρώστιες, καί τόσοι πρόωροι θάνατοι ; », ἔλεγαν ἐν ἀγωνίᾳ μεταξύ τους.

«Ἐπειδή γάρ πολλοί πρός ἀλλήλους ἀποροῦσι, πόθεν οἱ ἄωροι θάνατοι, πόθεν αἱ μακραί νόσοι, λέγει ὅτι ἐξ ἁμαρτημάτων πολλλά τούτων τῶν ἀδοκήτων τήν ὑπόθεσιν ἔχει». (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁμιλία ΚΗ, εἰς Α΄Κορινθίους, P.G.61:234).

Ἔρχεται, λοιπόν,  ὁ Παῦλος καί τούς ἐξηγεῖ,  ὅτι ὅλα αὐτά συμβαίνουν, ἐπειδή κοινωνεῖτε ὅπως, ὅπως. «Ἔτσι ἐξηγεῖται, γιατί ἔχετε ἀνάμεσά σας πολλούς ἐλαφρά καί βαριά ἀρρώστους, καθώς καί ἀρκετούς θανάτους!» (Α΄Κορ. 11:30). Καί ταῦτα ἐπί «συγγνωστῶν», μάλιστα, και ἐλαφρῶν άς πούμε ἁμαρτημάτων.

Οἱ δέ προγαμιαῖες «σχέσεις» δέν ὑπάγονται  στήν κατηγορία τῶν «συγγνωστῶν», ούτε και ἐλαφρῶν ἁμαρτημάτων, ( αλλά στίς βαριές και θανάσιμες αμαρτίες…)

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ  Χρυσόστομος ἔχοντας ὑπό ὄψη του αὐτόν  τόν «τρομακτικό» λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, (ἀρρωσταίνετε καί πεθαίνετε, ἐπειδή κοινωνεῖτε ἀνάξια),  σχολιάζει:

«Ὁ Θεός, πολλές φορές παραχωρεῖ, αὐτούς πού κοινωνοῦν ἀνάξια, νά πέσουν στά χέρια τοῦ σατανᾶ (!) ,  γιά νά τούς βασανίσει!  Ὅταν λοιπόν ἀκούσεις ὅτι τυχαίνουν ἀρρώστιες,  ἐπιβουλές, συμφορές, πένθη, θάνατοι, γίνονται ἀκριβῶς γι’αὐτόν τόν λόγο..!».

(Ὁμιλία Ε΄, εἰς  Α΄πρός Τιμόθεον P.G.62:529).

Καί ἀπευθυνόμενος στούς Ἱερεῖς, εἶπε:

«Δέν θα εἶναι μικρή σας ἡ τιμωρία, ἄν εσείς ἐπιτρέψετε σέ κάποιον νά κοινωνήσει, ἐνῶ γνωρίζετε ὅτι ἔχει κάνει κάποιο ἁμάρτημα. Τό Αἷμα Αὐτοῦ θά ζητη­θεῖ ἀπό τά δικά σας χέρια! Προτιμῶ νά πεθάνω, παρά νά μεταδώσω τό Αἷμα τοῦ Δεσπότη ἀναξί­ως! Προτιμῶ νά ματώσω, παρά νά μεταδώσω τό φρικτόν Αἷμα τοῦ Χριστοῦ σέ ἀναξίους!».

(Ὁμιλία ΠΒ, Εἰς τό κατά Ματθαῖον P.G  58:  744-5).

Πρᾶγμα πού σημαίνει, πώς  μία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἁμαρτίες πού διαπράττουμε  ὡς Ἱερεῖς, εἶναι ἡ «ἀπερίσκεπτη»μετάδοση τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ στά πνευματικά μας τέκνα πού ενώ ἔρχονται  σέ μᾶς τούς Ἱερεῖς, γιά νά σώσουν  τήν ψυχή τους  εμείς τά «ἀποτελειώνουμε»  πνευματικά…

Πηγή: “Θ. Κοινωνία & προγαμιαῖες «σχέσεις» – ὑπό ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

Ποια είναι η αιτία της ζήλιας; Είναι το κόμπλεξ;

 

Όταν ζηλεύουμε συνήθως κατηγορούμε τους άλλους.

Η βασική αιτία είναι μέσα μας.

Εάν δεν το παραδεχθούμε θα κοιμόμαστε με ένα φίδι στην αγκαλιά μας έως το τέλος της ζωής μας. Αυτό το φίδι θα μας δηλητηριάζει αργά και σταθερά χωρίς να έχουμε ποτέ χαρά αλλά πάντα μία θλίψη και μια κακομοιριά.

Η ζήλια δεν προέρχεται από το κόμπλεξ όπως πολλοί γράφουν άρθρα στο διαδίκτυο. Η ζήλια είναι που το δημιουργεί.

Η ζήλια είναι η ερωτική αγάπη του εαυτού μας! Και ζητάμε από τους άλλους πολλά και διάφορα.

Έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Αυτό κάνει τους ανθρώπους να μαραζώνουν με πλήθος σκέψεων και πάντα αρνητικών.

Την αγάπη δεν την ζητάμε από τους άλλους. Την δίνουμε. Και τότε γεμίζουμε. 

Δαιμονική ενέργεια. Πώς παρουσιάζεται σε ένα μέρος;

Να ξέρετε ένα πράγμα, ότι όταν γίνεται αμαρτία σε ένα τόπο εκεί φορτίζεται ο τόπος με δαιμονική ενέργεια διότι η αμαρτία είναι δαιμονική ενέργεια.

Ένας τόπος λοιπόν που επιτελείται η αμαρτία, ένας τόπος όπου βλασφημείται το όνομα του Θεού, εκεί υπάρχει δαιμονική ενέργεια. Μας έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ότι πορευόμενος με το αεροπλάνο στην Αυστραλία, όταν πήγε στην Αυστραλία, τον πήρε ο ύπνος στο αεροπλάνο και σε μία στιγμή ξύπνησε από μία μεγάλη ευωδία. Ευωδίασε το αεροπλάνο ολόκληρο. Βέβαια ο γέροντας το κατάλαβε, δεν πιστεύω οι άλλοι να το αισθάνθηκαν. Λέει τι είναι εδώ; που είμαστε; Ρώτησαν που είναι, λέει πάνω από την Αίγυπτο. Ήταν πάνω από τους τόπους των Αγίων ασκητών, του μεγάλου Αντωνίου, Παχωμίου, Αββά Σισώη κλπ. και πάνω από τους Αγίους Τόπους.

Λίγο πιο εκεί, πάλι αισθάνθηκε μία δαιμονική ενέργεια και περνούσαν πάνω από τις χώρες οι οποίες λατρεύουν άλλους θεούς και έχουν άλλες θεότητες. Και ο γέροντας αισθανόταν αυτή τη δαιμονική ενέργεια και εκ των τόπων και εκ των πραγμάτων. Όπως έχουμε το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού και όπου μπει ο Σταυρός του Χριστού μας ευλογεί το χώρο και αγιάζει τον τόπο εκείνο και εκπέμπει Αγία ενέργεια έτσι και τα δαιμονικά σύμβολα. Και αυτά εκπέμπουν δαιμονική ενέργεια γι’ αυτό είναι επικίνδυνα και πρέπει να προσέξουμε πάρα πολύ να μην έχουμε σπίτι μας τέτοια σύμβολα δαιμονικά.

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

Ο ελαφρόμυαλος Νεωκόρος (του αγίου Παϊσίου)

 

Θανάσης Βέγγος: με αυτό μοιάζει ο Αχάριστος

 

Αφίσα υπέρ των εκτρώσεων: δεκτή! Αφίσα υπέρ του αγέννητου παιδιού: ΛΟΓΟΚΡΙΘΗΚΕ!

Ιανουάριος 2020: Με κυβερνητική εντολή ΛΟΓΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΑ αφίσες στο μετρό της Αθήνας υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού (δες κι ΕΔΩ) και ξεκινά ένα συντονισμένο επικοινωνιακό πογκρόμ κατά των φορέων που συμμετείχαν στο εγχείρημα (μεταξύ των οποίων και η Ενωμένη Ρωμηοσύνη)!

Μάρτιος 2023: Στο μετρό φιγουράρουν αφίσες ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ και της αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος από φορέα στον οποίο ηγείται υποψήφια βουλευτής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κυβερνώντος κόμματος…

Τι είναι αυτό που κάνει αναίσθητη την καρδιά;

 

Τι σημαίνει αρρωστημένος άνθρωπος;

 

Άλλο άρρωστος άνθρωπος και άλλο αρρωστημένος.

Ο πρώτος, συχνά δεν έχει καμία ευθύνη για την κατάστασή του.

Ο δεύτερος πάλι, είναι ένοχος αποκλειστικά.

Είναι ένοχος γιατί άφησε πόρτες ανοιχτές. Είναι ένοχος γιατί παρέδωσε εκούσια τη ζωή του στο σκοτάδι.

Ο πρώτος μπορεί και μετανιώνει για τα λάθη του.

Πέφτει. Σηκώνεται. Τον πολεμάει τον κακό του εαυτό. Παλεύει.

Ο δεύτερος, στέκεται περήφανος στη πτώση του.

Αμετανόητος. Χρησιμοποιώντας μόνο δικαιολογίες. Καλλιεργώντας το σκοτάδι.

Άλλο άρρωστος άνθρωπος και άλλο αρρωστημένος.

Τον πρώτο, όπου τον δεις, άπλωσέ του το χέρι για βοήθεια…

Για τον δεύτερο κάνε μόνο προσευχή… Γιατί έτσι όπως πορώθηκε η ψυχή του, τίποτε άλλο δεν τον σώζει.