ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΜΗΝΥΣΕΩΣ κατά του δημοσιογράφου Κων. Φλαμή

 

π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

τηλ. 6945-377621

Πάτρα   15 . 3 . 2023

 

ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΜΗΝΥΣΕΩΣ

κατά του δημοσιογράφου Κων. Φλαμή.

 

Δεν ήταν στις προθέσεις μου η παρούσα ανακοίνωση αλλά για την πληρότητα και ακρίβεια της ενημερώσεως του λαού μετά το χθεσινό άρθρο του κ. Φ3λαμή με τίτλο  «Όλα όσα έγιναν στη δίκη με κατηγορούμενο τον Κ. Φλαμή» (14.3.23) οφείλω να δηλώσω:

Ο δημοσιογράφος κ. Κων. Φλαμής την 13.3.2023, κατά την εκδίκαση της εναντίον του μηνύσεώς μου, κατέθεσε στα Πρακτικά του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πατρών την ακόλουθη δήλωση:

 

«ΔΗΛΩΣΗ 

Ο κατηγορούμενος [Κων. Φλαμής] δηλώνει ότι τιμά και εκτιμά ως κληρικό τον εγκαλούντα π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλο.

Στην αρθρογραφία του προέβη από δημοσιογραφικό δικαιολογημένο ενδιαφέρον και δεν είχε την πρόθεση να εξυβρίσει ή να συκοφαντήσει τον εγκαλούντα.

Αποδέχεται ότι οι συγκεκριμένοι χαρακτηρισμοί και ισχυρισμοί που εμπεριέχονται στο κατηγορητήριο στο πρόσωπο του εγκαλούντος δεν θα επαναληφθούν στο μέλλον.

Πάτρα, 13-3-2023

Ο δηλών

[υπογραφή Κων. Φλαμής]».

 

Οι εμπεριεχόμενοι στο κατηγορητήριο χαρακτηρισμοί και ισχυρισμοί ήταν μεταξύ άλλων: «ταλιμπάν παπάς», «ταλιμπάν ορθοδόξων», «ταλιμπανέζος», «φανατικών ορθοδόξων», «μισούν περισσότερο τον Πάπα από τον Αλλάχ», «αντιπαπικός», «δεν θέλουν να βλέπουν τον Πάπα», «λέει τέτοιες ιστορίες για αγρίους», «λέει παπάτζες», «έλεγε εκείνος ο παπά-Τάσος και ξανάλεγε για το εμβόλιο “είναι του διαβόλου”, “είναι του 666”, “δεν υπάρχει κορονοϊός”». Σημειώνεται ότι οι ανωτέρω προσβλητικές και συκοφαντικές φράσεις αφορούν χρονική περίοδο ενός μόνο τριμήνου (9.9.-8.12.21) προ της καταθέσεως της μηνύσεως. Δυστυχώς στη συνέχεια οι ανυπόστατοι αυτοί ισχυρισμοί και οι απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί συνεχίστηκαν, πολλαπλασιάστηκαν και εμπλουτίστηκαν και με άλλους δημιουργώντας μια ζοφερή αχλή εναντίον μου χωρίς όμως να προβώ σε συμπληρωματική καταγγελία κατά του δημοσιογράφου. Είναι προφανές ότι τέτοιοι χαρακτηρισμοί και ισχυρισμοί μονότονα επαναλαμβανόμενοι  προσβάλλουν όχι μόνο το πρόσωπό μου -μικρό το κακό- αλλά κυρίως τον θεολογικό λόγο που με πολλή προσοχή και αγωνία προσπαθώ να εκφέρω.

Με διάταξη της αρμοδίου Εισαγγελέως ο κ. Φλαμής παραπέμφθηκε να δικαστεί στις 13.3.2023 για τα αδικήματα: 1. δημόσιας εξύβρισης κατ’ εξακολούθηση δια του τύπου και του διαδικτύου και 2. δημόσιας συκοφαντικής δυσφήμησης κατ’  εξακολούθηση δια του ραδιοφώνου. Μάλιστα, κατά το κατηγορητήριο «ο κατηγορούμενος ανέφερε όλα τα παραπάνω σε ένδειξη περιφρόνησης προς το πρόσωπο του εγκαλούντος προσβάλλοντας με τον τρόπο αυτό την τιμή και την υπόληψή του» και «έπραξε τα παραπάνω ο κατηγορούμενος παρόλο που γνώριζε ότι τα παραπάνω γεγονότα που ισχυρίστηκε και διέδωσε κατά τη διάρκεια των ραδιοφωνικών του εκπομπών… ήταν ψευδή… και μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος, καθώς διαμόρφωναν στους ακροατές την εικόνα μη σοβαρού πολίτου-κληρικού για το πρόσωπό του».

Είναι προφανές ότι για να σταματήσει μια τέτοια συμπεριφορά που δηλητηριάζει το δημόσιο λόγο και ακυρώνει τον όποιο διάλογο για κρίσιμα και σοβαρά θεολογικά και κοινωνικά ζητήματα ήταν απαραίτητη η συνδρομή της παιδαγωγικής διάστασης και λειτουργίας της δικαιοσύνης, στην οποία αναγκάστηκα να προσφύγω καταθέτοντας τη μήνυση μετά από δέκα και πλέον χρόνια ανοχής απέναντι σε τέτοιου επιπέδου δημοσιογραφικό λόγο. Και -δόξα τω Θεώ- λειτούργησε η παιδαγωγία της δικαιοσύνης, διότι ο κατηγορούμενος ενώπιον του Δικαστηρίου δήλωσε μεταξύ άλλων ότι «αποδέχεται ότι οι συγκεκριμένοι χαρακτηρισμοί και ισχυρισμοί… δεν θα επαναληφθούν στο μέλλον». Αποδέχθηκα τη δήλωσή του και ανακάλεσα την μήνυση, διότι δεν υπήρχε πλέον λόγος συνέχισης της ακροαματικής διαδικασίας.

Τα σχετικά έξοδα της ανακλήσεως κατέβαλε ο κατηγορούμενος.

Είναι προφανές ότι όχι μόνο τώρα, μετά τη θετική εξέλιξη της υποθέσεως, αλλά και πριν δεν υπήρξε εμπάθεια κατά του προσώπου του κ. Φλαμή ^. πικρία ναι, εμπάθεια όχι!

Αυτά για την πληρότητα και ακρίβεια της ενημέρωσης για «όλα όσα έγιναν στη δίκη με κατηγορούμενο τον Κ. Φλαμή»…

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

 

 

 

Ευλαβής πρόσρησις προς τον σεβασμιώτατον μητροπολίτην Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως επί τη ενθρονίσει του (τῇ 13ῃ Νοεμβρίου τοῦ Σωτηρίου ἔτους ͵βκβ΄)

ΕΥΛΑΒΗΣ ΠΡΟΣΡΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΕΠΙ Τῌ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΙ ΤΟΥ

(τῇ 13ῃ Νοεμβρίου τοῦ Σωτηρίου ἔτους ͵βκβ΄ ου,

τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,

 Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως)

Σε­βα­στοὶ Πα­τέ­ρες, σύμ­πα­σαι αἱ μο­να­στι­καὶ ἀ­δελ­φό­τη­τες καὶ ἅ­παν­τες οἱ ἐν Χρι­στῷ Ἀ­δελ­φοί, Γορ­τύ­νιοι καὶ Με­γα­λο­πο­λί­τες, ὁ ἅ­γιος τοῦ Θε­οῦ λα­ός, ὁ Ἰσ­ρα­ὴλ τῆς κα­τὰ Γόρ­τυ­να καὶ Με­γα­λό­πο­λη Ἐκ­κλη­σί­ας, Χαί­ρε­τε!

Χαί­ρε­τε τὴν χα­ρὰ τοῦ Κυ­ρί­ου ἐ­πὶ τῇ ἀ­φί­ξει τοῦ Ἀγ­γέ­λου τῆς καθ᾽ ἡ­μᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως, ἐ­πὶ τῇ ἀ­ναρ­ρή­σει τοῦ Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως Νι­κη­φό­ρου τοῦ Α΄ εἰς τὸν σε­πτὸν θρό­νον τῶν Ἱ­ε­ραρ­χῶν τῆς Δη­μη­νί­τζης. Εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου! Ὁ τῆς με­γά­λης Βου­λῆς Ἄγ­γε­λος, ὁ εἰς τύ­πον καὶ τό­πον Χρι­στοῦ τε­λῶν τὰ τῆς Ἀ­κτί­στου Χά­ρι­τος Μυ­στή­ρια ἔρ­χε­ται πρὸς θε­ρα­πεί­α τῶν ἐν­το­λῶν τοῦ Θε­οῦ καὶ πα­ρα­φυ­λα­κὴ τῶν ὅ­ρων τῆς ἀ­μω­μή­του πί­στε­ώς μας, ἑ­πό­με­νος τοῖς τῶν ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἱ­ε­ροῖς ἴ­χνε­σι. Ἔρ­χε­ται ἡ τῶν πολ­λῶν ὀ­δυ­νῶν μας πα­ρα­μυ­θί­α καὶ ἡ τῶν ἀ­λυ­τρώ­των ἱ­ε­ρῶν πό­θων μας πλη­σμο­νή. Ἔρ­χε­ται ὁ φυ­λά­κτωρ τῶν ἱ­ε­ρῶν μας τό­πων καὶ τῶν ἱ­ε­ρῶν μας πα­ρα­δό­σε­ων. Ἔρ­χε­ται ὁ ἀ­γα­πῶν τοὺς Ἁ­γί­ους καὶ ὁ ὑπ᾽ Αὐ­τοῖς ἀ­γα­πώ­με­νος, ὡς ὁ δι­δά­σκων καὶ ποι­ῶν. Ἔρ­χε­ται ὁ Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως Νι­κη­φό­ρος ὁ Α΄ ἀ­σπα­ζό­με­νος ἐν πρώ­τοις τό, εἰς τὸν ἐν Ἀ­θή­ναις Μη­τρο­πο­λι­τι­κὸν Ἱ­ε­ρὸν Να­ὸν κεί­με­νον, πάν­σε­πτον λεί­ψα­νον τοῦ Πα­τριά­ρχου. Ἐ­σκίρ­τη­σε ἡ καρ­δί­α ὅ­λου τοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ εἰς τὸν ἀ­σπα­σμὸν τῶν δύ­ο ἱ­ε­ρῶν ἀν­δρῶν: τοῦ ἐκ Δη­μη­τσά­νης ἕλ­κον­τος τὴν κα­τα­γω­γήν, Πα­τριά­ρχου Κων­σταν­τι­νου­πόλ­ε­ως Γρη­γο­ρί­ου τοῦ Ε΄ καὶ τοῦ εἰς Δη­μη­τσά­να ποι­μαί­νον­τος Μη­τρο­πο­λί­του Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως Νι­κη­φό­ρου τοῦ Α΄. Ὁ Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος ση­μεί­ω­σε τὸ ἀ­λη­θὲς: «ζοῦ­με σ᾽ ἕ­ναν κό­σμο, ποὺ προ­βάλλε­ται ὁ θό­ρυ­βος καὶ ἡ εἰ­κό­να καὶ αὐ­τὰ εἶ­ναι ξέ­να πρὸς τὴν δι­δα­σκα­λί­α τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου». Πό­σο τὸν εὐ­χα­ρι­στοῦ­με γιὰ τὰ σο­φά Του λό­για, ποὺ ἀν­τήχη­σαν στὰ σπλά­χνα μας τὴν τρα­γι­κὰ ἐ­πί­και­ρη γιὰ τὸ Γέ­νος μας  ἱ­ε­ρὴ ἰα­χὴ τοῦ ἐ­θνι­κοῦ μας ποι­η­τοῦ Ἀ­ρι­στο­τέ­λους Βα­λα­ω­ρί­του: «Ἀπ᾽ ἄ­κρη σ’ ἄ­κρη χα­λα­σμὸς...Χτυ­πᾶ­τε πο­λε­μάρ­χοι!/ Μὴ λη­σμο­νεῖ­τε τὸ σχοι­νί, παι­διά, τοῦ Πα­τριά­ρχη!». Σ᾽ αὐ­τὸν τὸν αἱ­μα­το­βαμ­μέ­νο τό­πο, στὸν μπα­ρου­το­κα­πνι­σμέ­νο καὶ ἐν πολ­λοῖς ἔ­τε­σι ὀ­δυ­νώ­με­νο καὶ στε­ρού­με­νο ὑ­λι­κῶς τε καὶ κά­πο­τε καὶ πνευ­μα­τι­κῶς ἔρ­χε­ται ὁ πε­φη­μι­σμέ­νος γιὰ τὸ ἦ­θος, τὴν μόρ­φω­σι, τὴν ἀ­να­τρο­φὴ καὶ δι­α­γω­γή του Νι­κη­φό­ρος, του­πί­κλην Εὐ­στα­θί­ου ἐκ τῆς εὐ­γε­νοῦς Χαλ­κί­δος, ὅμως τώ­ρα με­τα­μορ­φω­μέ­νος εἰς τὸν ἡμέ­τε­ρο Ἱ­ε­ρὸ Πα­τέ­ρα, διὰ τῆς Ἀ­κτί­στου Χά­ρι­τος τοῦ Πα­να­γί­ου Πνεύμα­τος, τὴν ὁποία ἀφθόνως ἔ­λα­βε εἰς τὴν χει­ρο­το­νί­α Του, μεταμορφωμένος εἰς τὸν Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως Νι­κη­φό­ρο τὸν Α΄, τὸν Δι­ά­δο­χο τοῦ Γρη­γο­ρί­ου τοῦ Ε΄, τοῦ Ἀν­α­νί­α τοῦ Λαμ­πάρ­δη, τοῦ Ἰ­ω­σὴφ τοῦ Β΄ καὶ ἀ­μέ­τρη­των ἄλ­λων ἐ­πω­νύ­μων καὶ ἀ­νω­νύ­μων κλη­ρι­κῶν καὶ λα­ϊ­κῶν, ποὺ ἐ­σή­κω­σαν εὐά­νδρως τὸν σταυ­ρὸν τῆς πί­στε­ως ἕ­ως τὴν Ἀ­νά­στα­σιν τοῦ ἡ­μέ­τε­ρου Γέ­νους. «Μὴ λη­σμο­νεῖ­τε τὸ σχοι­νί, παι­διά, τοῦ Πα­τριά­ρχη!» Τὸ μαρ­τύ­ριο καὶ ἡ ἀ­σκη­τι­κὴ πρᾶ­ξι με­τα­μόρ­φω­σαν τὸν τό­πο μας σὲ ἱ­ε­ρὸ σέ­μνω­μα ὅ­λου τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ. Αὐ­τὸ τὸ μυ­ρι­ό­στι­κτο ἱ­ε­ρὸ σκή­νω­μα, τὴν ἐ­παρ­χί­α Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως μα­ζὶ μὲ τὴν ζέ­ου­σα εὐ­λα­βεί­ας προ­σευ­χο­μέ­νη μας καρ­δί­α προ­σφέ­ρου­με στὸν Σε­πτὸ καὶ Πε­φι­λη­μέ­νο μας Πα­τέ­ρα, στὸν Μη­τρο­πο­λί­τη μας Νι­κη­φό­ρο τὸν Α΄.

Ὁ Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος κά­νον­τας μνεί­α τῶν χα­ρι­σμά­των τοῦ Πα­τέ­ρα μας σχο­λί­α­σε στὸν λό­γο του: «Τὸ σύγ­χρο­νο κο­σμι­κὸ πνεῦ­μα ἀ­παι­τεῖ τὴν προ­βο­λὴ καὶ τὴν δη­μο­σι­ό­τη­τα, ἀλ­λὰ τὸ ἀ­θό­ρυ­βο εἶ­ναι τὸ ὑ­πό­βα­θρο γιὰ τὴν ἐ­πι­τυ­χί­α». Τὸν εὐ­χα­ρι­στοῦ­με μα­ζὶ καὶ μὲ ὅ­λη τὴν σε­πτὴ Ἱ­ε­ραρ­χί­α, για­τὶ μᾶς ἀ­πέ­στει­λε Πα­τέ­ρα καὶ Ποι­με­νάρ­χη μας ἕ­ναν ἄν­θρω­πο εὐγενῆ, ἐ­γνω­σμέ­να σε­μνὸ καὶ ἡ­σύ­χι­ο, ὁ ὁποῖος θέ­τει τὸ μυ­στή­ριο τῆς ἐν Χρι­στῷ πνευ­μα­τι­κό­­τη­τος καὶ ἡ­συ­χί­ας ὡς θε­μέ­λιο γιὰ τὴν ἐ­πι­τυ­χί­α τῆς δι­α­ποι­μάν­σε­ως ἐν τῇ Ἱ­ε­ρᾷ καθ᾽ ἡ­μᾶς Μη­τροπόλει. Στὸν ὅ­λο Του ἀ­γῶ­να δε­σμευ­ό­με­θα νὰ στα­θοῦ­με συμ­πα­ρα­στά­ται καὶ ἀ­ρω­γοί, ἀ­να­γνω­ρί­ζον­τας στὸ σε­πτὸ πρό­σω­πό Του ὄ­χι μό­νο τὸν εὐ­λα­βῆ Ποι­με­νάρ­χη μας ἀλ­λὰ καὶ τὸν κα­τα­κυ­ρι­εύον­τα ἐν Χρι­στῷ τὴν καρ­δί­α μας κα­τὰ τὸ «Υἱ­έ μου δός μοι σὴν καρ­δί­αν».

Νι­κη­φό­ρου τοῦ Σε­βα­σμι­ω­τά­του καὶ Θε­ο­προ­βλή­του Μη­τρο­πο­λί­του Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως πολ­λὰ τὰ ἔ­τη.

Με­τὰ πολ­λοῦ σε­βα­σμοῦ,

ἀ­σπά­ζο­μαι εὐ­λα­βῶς τὴν δε­ξιάν Σας,

ἐ­ξαι­τού­με­νος τὰς Ἁ­γί­ας Ὑ­μῶν εὐ­χάς,

Ευχαριστίες για προσφορά Κουβουκλίου με ιερές λειψανοθήκες

 

άρθρο Παναγιώτη Παλούκου.

Ως επίτροπος, αλλά και ως τοπικός πρόεδρος του συλλόγου του χωριού Παναγίτσα Αρκαδίας, θέλω να εκφράσω θερμές ευχαριστίες για την δωρεά των τέκνων του ιερέα Νικολάου και της πρεσβυτέρας Ανθίας στον ενοριακό μας Ναό της Αναλήψεως του Κυρίου.

Συγκεκριμένα, αφιερώθηκε προθήκη – κουβούκλιο από ξύλο τριανταφυλλιάς, εντός του οποίου φυλάσσονται ιερά αντικείμενα μεταξύ των οποίων ιερές Λειψανοθήκες με οστά μαρτύρων και οσίων της Πίστεώς μας, που προέρχονται από τα Ασκητήρια του δίκαιου αυτού ιερατικού ζεύγους. Ανάμεσα στους αγίους των οποίων κατέχουμε ως μέγα φυλακτό και κειμήλιο αποτμήματα των θαυματουργών τους λειψάνων είναι: των μαρτύρων Δημητρίου και Γεωργίου, του γείτονα οσίου Λεοντίου του σημειοφόρου, αντιλοιμικού ιερομάρτυρα Χαραλάμπους, Ιωάννου του Προδρόμου, Γρηγορίου του Θεολόγου, του ποιμενικού Μοδέστου Ιεροσολύμων, Ανθίμου επισκόπου Νικομηδείας, Θεοδούλου «ο από Επάρχων», οσίου Μελετίου όρους Μυουπόλεως, οσίου Δαυίδ γέροντος, Αρσενίου του μεγάλου, Προκοπίου του μάρτυρος, του οσίου Λεοντίου Μονεμβασίας, οσίας Ξένης της διακόνισσας, Αναστασίου του Πέρση, αγροτικού μάρτυρος Μάμαντος, αγίων Πατέρων των Καρυών, αποστόλου Θωμά, ιαματικού Παντελεήμονα, μεγαλομάρτυρος Παρασκευής. Επίσης, ρανίδα από το Τίμιο Ξύλο εκ του σταυρού του Ιησού. 

Στο προαναφερθέν κουβούκλιο υπάρχει εγχάρακτη μεταλλική επιγραφή που μας πληροφορεί ότι: ΔΩΡΕΑ ΙΕΡΩΝ ΚΕΙΜΗΛΙΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΙΤΙΚΟΥ ΖΕΥΓΟΥΣ πατρός ΝΙΚΟΛΑΟΥ κ’ πρεσβυτέρας ΑΝΘΙΑΣ ΠΕΤΤΑ ΕΝ ΕΤΕΙ βκα΄ (2021).

 Πάνω στο κουβούκλιο, εκτός του κανδηλίου στέκονται τα έγγραφα επισημοποίησης των ιερών φυλακτών, και συγκεκριμένα οι αποφάσεις του Μητροπολιτικού Συμβουλίου (8/20-12-2019 & 12/1-12-2021) της οικείας Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως και τα υπογράφει ο αείμνηστος ποιμενάρχης μας κυρός Ιερεμίας. 

Σημειώνεται ότι η λειψανοθήκη του ποιμενάρχου των Ιεροσολύμων Μοδέστου που είναι και προστάτης των ποιμενικών περιοχών, όπως η δική μας, έχει τοποθετηθεί πλησίον της μορφής του, ο οποίος ιστορείται ένθρονος και ολόσωμος, πλησίον του εικονοστασίου-τέμπλου του Ναού της Αναλήψεως. 

Κλείνοντας, δράττομαι της ευκαιρίας, να ευχαριστήσουμε και την καθηγουμένη της Μονής του Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης, μοναχή Τιμοθέη, η οποία τον Δεκέμβριο του 2019 απέστειλε ως ευλογία για τη ενορία μας, μέσω του ιερέα μας, μία τυπωμένη εικόνα κολλημένη σε ξύλο με την μορφή του θαυματουργού κτήτορά τους Νεκταρίου, καθώς και δύο ασματικές Ακολουθίες προς τιμή του.

Ποιος είναι ο σκοπός της ανάγνωσης και μελέτης του Μεγάλου Κανόνα;

Το έργο και ο σκοπός του Μεγάλου Κανόνα είναι να ξεσκεπάσει την αμαρτία και έτσι να μας οδηγήσει στη μετάνοια. Η αποκάλυψη αυτή, δεν γίνεται με ορισμούς και απαριθμήσεις, αλλά με μια βαθειά ενατένηση στη μεγάλη βιβλική ιστορία που είναι η ίδια η ιστορία της αμαρτίας, της μετάνοιας και της συγγνώμης. 

Δικάζομαι!!!

 

Πρωτοπρεσβύτερος

Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

τηλ. 6945-377621,  agotsopo@gmail.com

                                                                                                                           Πάτρα,  7 . 10 . 2021

ΔΙΚΑΖΟΜΑΙ…

Όπως έχει ανακοινωθεί μου ασκήθηκε δίωξη και πρόκειται να δικαστώ ενώπιον του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πατρών την προσεχή Δευτέρα 11.10.2021, διότι πέρσι την 25^η Μαρτίου 2020, εορτή του Ευαγγελισμού, επιτέλεσα το ιερατικό και εφημεριακό μου καθήκον ως επιτάσσει η εκκλησιαστική μας παράδοση και η συνείδησή μου.

Να υπενθυμίσω ότι σύμφωνα με την τότε κυβερνητική απόφαση (ΚΥΑ 2867/16.3.20, ΚΥΑ  Δ1α/ΓΠ.οικ. 21285/28.3.20) από 16.3. – 11.4.2020 απαγορευόταν τελείως η τέλεση της Θ. Λειτουργίας σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια (ακόμα και στις Ι. Μονές και στο Άγιο Όρος!). Αποτελούσε ποινικό αδίκημα και μόνο η απλή τέλεση της Θ. Λειτουργίας ανεξάρτητα από την παρουσία η μη των πιστών στους ναούς…

Κατά τη διάρκεια της 28ετούς ιερατικής μου διακονίας έχω αξιωθεί άλλες τέσσερις φορές να βρεθώ εγκαλούμενος και κατηγορούμενος διότι δεν υπέκυψα σε πιέσεις και θέλησα να προασπιστώ τα συμφέροντα της ενορίας Αγ. Νικολάου Πατρών, στην οποία είχα τότε ως πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου την ευθύνη της διοικητικής και οικονομικής διαχείρισης.  Το διακύβευμα τότε (1995-2000) ήταν της τάξεως των 100.000.000 δρχ! Και τις τέσσερις φορές αθωώθηκα και τελικά δικαιώθηκε απολύτως ο Ναός στο σύνολο των απαιτήσεών του κατά την τότε πολυετή διένεξη.

 Αν τότε διακυβεύονταν κάποια σοβαρά υλικά συμφέροντα, στην παρούσα περίπτωση διακυβεύεται η ίδια η προσωπική και ιερατική τιμή και αξιοπρέπεια, το συνταγματικό δικαίωμα της θρησκευτικής λατρείας του λαού μας και κυρίως η ιερατική διακονία και αξιοπρέπεια του Ορθοδόξου-Έλληνα παπά.

Όπως σημείωσα πέρσι, στις από 15.9.2020 εξηγήσεις μου στον αρμόδιο Εισαγγελέα (βλ. συνημμένο), η άσκηση δίωξης για τέτοιο “αδίκημα”, αποτελεί ξεχωριστή τιμή για ένα ιερέα και έτι πλέον ^. την ύψιστη τιμή -το ανώτατο οφίκιο κατά την εκκλησιαστική ορολογία- μετά την ιεροσύνη, συνιστά η καταδίκη του επειδή επιτέλεσε το ιερατικό του καθήκον.   

Υπάρχει όμως μία σκιά που σκιάζει την απονεμηθείσα αυτή ιδιαίτερη τιμή: Το γεγονός ότι στην πατρίδα μας, που εορτάζει εφέτος τα 200 χρόνια από την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού, η Νομοθετική Εξουσία εξουσιοδότησε τους αρμόδιους της Εκτελεστικής να απαγορεύσουν τελείως την τέλεση της Θ. Λειτουργίας και η αρμόδια Δικαστική Εξουσία θεωρεί ως έγκλημα την τέλεση της Θ. Ευχαριστίας τους δε υπεύθυνους ιερείς που τόλμησαν να ιερουργήσουν ως εγκληματίες, η δε Εκκλησιαστική Ηγεσία παρακολουθεί, στην καλύτερη περίπτωση, αμήχανη!

Αν αναλογιστώ ότι παρόμοια διάταξη νόμου, ποινικοποίησης της τέλεσης της Θ. Λειτουργίας, μετά τον θάνατο του Διοκλητιανού (311 μΧ) ίσχυσε στην Ευρώπη μόνο στην Αλβανία του Ενβὲρ Χότζα (1967-1990), 

αν αναλογιστώ ότι ούτε ο Μωάμεθ ο Πορθητής και οι διάδοχοί του Σουλτάνοι στα  400-500 χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, ούτε ο Λένιν ούτε ο Στάλιν ούτε ο Τσαουσέσκου τόλμησαν τέτοια ασέβεια εναντίον του ίδιου του εσώτατου πυρήνα της Εκκλησίας, του Μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας, που τόλμησε η Ελληνική Δημοκρατία εν έτει 2020,

ασφαλώς και δεν μπορώ να πανηγυρίζω όσο θα ήθελα για την τιμή της ασκηθείσης δίωξης…

 Για να είμαι ειλικρινής προβληματίστηκα ιδιαίτερα έντονα για τον αν θα πρέπει να υπερασπιστώ εαυτόν ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης ή να Την αφήσω να με τιμήσει καταδικάζοντάς με επειδή ενεργώντας σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση και την ιερατική μου συνείδηση λειτούργησα του Ευαγγελισμού μη συμμορφούμενος στις παράλογες και ασεβείς και αντι-συνταγματικές κρατικές απαγορεύσεις.

Ο μοναδικός λόγος που αποφάσισα να υπερασπιστώ εαυτόν είναι ότι ενώ η καταδίκη μου αποτελεί για εμένα υπέρτατη τιμή, ταυτόχρονα αποτελεί:

§ ευθεία πρόκληση στην εκκλησιαστική συνείδηση του πιστού λαού,  

§ όνειδος για την Ελληνική Πολιτεία, η οποία θέλει να διεκδικεί θέση στις σύγχρονες Δημοκρατίες που σέβονται το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής λατρείας στους πολίτες τους,  και τέλος

§ πρόσθετη αφορμή σκανδαλισμού του πιστού λαού και περαιτέρω κλονισμού της εμπιστοσύνης του προς την εκκλησιαστική Ηγεσία της χώρας μας!

Τελικά, η Ελληνική Δικαιοσύνη επωμίζεται το υπέρτατο καθήκον και καλείται να προστατέψει την Ελληνική Πολιτεία και τη συνταγματική της τάξη…

 

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Πρωτοπρεσβύτερος

π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος

Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

6945-377621,  agotsopo@gmail.com

Πάτρα  15 . 9 . 2020

 

 

Προς

τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πατρών

Ενταύθα

 

Αναφορικά με την από 7.7.20 Προκαταρκτική Εξέταση που διατάξατε με αφορμή την τέλεση ιερής Ακολουθίας στον  Ι. Ν. Αγ. Νικολάου  Πατρών κατά την εορτή του Ευαγγελισμού (25 Μαρτίου 2020) σας γνωρίζω τα εξής:

1. Ως Ορθόδοξος Έλληνας ιερέας μού ήταν εντελώς αδιανόητο να συμμορφωθώ και να υπακούσω και γι’ αυτό δεν συμμορφώθηκα και δεν υπάκουσα, στην όλως περιττή, παράλογη, ατελέσφορη, αντισυνταγματική και, κυρίως, ασεβή και αντίχριστη ΚΥΑ με αριθμ. 2867/Υ1/16.3.20 (ΦΕΚ Β΄ 872/2020) που απαγόρευε όχι τη συνάθροιση λαού στους Ναούς όλης της επικράτειας, αλλά και αυτή αύτη την τέλεση της Θ. Λειτουργίας (ακόμα και στις Μονές και στο Άγ. Όρος!), κατά την όλως κρίσιμη από λειτουργικής απόψεως περίοδο της  Μ. Τεσσαρακοστής  (βλ. συν. γ,δ,ε).

Παρόμοια διάταξη νόμου, ολοσχερούς απαγόρευσης της Θ. Λατρείας, δηλαδή  ποινικοποίησης της τέλεσης της Θ. Λειτουργίας, ίσχυε στην Ευρώπη μέχρι το 311 μ.Χ. (θάνατος Διοκλητιανού) και στην Αλβανία του Ενβὲρ Χότζα (1967-1990)!  Ούτε ο Μωάμεθ ο Πορθητής ούτε ο Λένιν ούτε ο Στάλιν δεν τόλμησαν τέτοια ασέβεια εναντίον του ίδιου του εσώτατου πυρήνα της Εκκλησίας, του Μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας, που τόλμησε η Ελληνική Δημοκρατία!

 

2. Ως Ορθόδοξος κληρικός είμαι υποχρεωμένος να λειτουργώ διακονώντας το λαό που μου έχει εμπιστευθεί το έλεος του Θεού, υπακούοντας στὴν ιερατική μου συνείδηση καὶ κυρίως συμμορφούμενος με τὴν προσταγὴ τοῦ «Ἀρχηγοῦ καί τελειωτοῦ τῆς πίστεως Κυρίου Ἰησοῦ»: «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν … ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῳ» (Λουκ. 22, 19. 1 Κορ. 11, 26). Σε όποιον, όποιος και αν είναι αυτός, με καλεί να παραβώ τη ρητή Κυριακή εντολή, να περιφρονήσω τη φωνή της συνειδήσεώς μου και να εγκαταλείψω τη διακονία της ενορίας μου επαναλαμβάνω το αποστολικό: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5, 40), αναλαμβάνοντας προφανώς και το σύνολο των συνεπειών. Μόνο σοβαρός λόγος υγείας ή τυχόν κανονική ποινή που θα επιβάλει ο επίσκοπός μου (αργία από ιεροπραξία) μπορούν να με εμποδίσουν από τη τέλεση της Θ. Λειτουργίας. Με κανένα τρόπο κρατική διάταξη δεν δικαιούται ούτε νομιμοποιείται να ορίσει  αν  και  πότε  και  πως  θα λειτουργώ!

 

3. Δεν υπήρξε αλλά ούτε μπορούσε να υπάρξει ο παραμικρός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία με τη διασπορά του κορωνοϊού από την τέλεση της Θ. Λειτουργίας στο Ναό μας. Η παρέλευση δε εξαμήνου κατά το οποίο ο ιός έχει διασπαρεί στη χώρα μας χωρίς όμως να έχει υπάρξει ούτε μία περίπτωση μόλυνσης που να οφείλεται στη συμμετοχή στη Θ. Λειτουργία επιβεβαιώνει πλήρως τον ισχυρισμό μου και καταρρίπτει κάθε αντίθετο (βλ. συνημ. α,β). Προς επίρρωση των ανωτέρω αναφέρω ότι από την 1^η Αυγούστου 2020 όταν και σημειώθηκε νέα έξαρση των κρουσμάτων του κορωνοϊού στη χώρα μας που υπερβαίνουν τα 370 (10.9.20) και παραμένοντας σταθερά σε τριψήφιο αριθμό ημερησίως, με αριθμό πολλαπλάσιο των κρουσμάτων κατά το δίμηνο Μαρτίου-Απριλίου 2020, όταν και ο ανώτερος αριθμός κρουσμάτων ήταν 156 (21/4/2020), δεν επιβλήθηκε η απαγόρευση τέλεσης της Θ. Λειτουργίας αλλά μόνον η χρήση μάσκας στους χώρους λατρείας τηρουμένων των λοιπών μέτρων υγιεινής και των σχετικών αποστάσεων (βλ. ΚΥΑ 3162/31.7.2020). Δηλαδή μέτρα σαφώς ηπιότερα των όσων επιβλήθηκαν κατά το δίμηνο Μαρτίου-Απριλίου 2020 με υποπολλαπλάσιο τότε αριθμό κρουσμάτων.

           

4. Κατά τον Απ. Παύλο στους Χριστιανούς «ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν». Αν αυτό ισχύει για τους απλούς πιστούς, πόσο μάλλον εφαρμόζεται σε εμάς τους κληρικούς που έχουμε τιμηθεί με την ιερωσύνη! Υπό αυτό το πρίσμα, επιτρέψτε μου εν απολύτω ειλικρινεία να Σας πω ότι αποτελεί μεγάλη τιμή για ένα ιερέα να του ασκηθεί δίωξη επειδή, παρά τις ατέλειες και αδυναμίες του, αγωνίζεται να είναι συνεπής στην ιερατική του διακονία, στην «ιερά παρακαταθήκη» που έλαβε κατά την ώρα της χειροτονίας του. Ασφαλώς, μέγιστη τιμή θα αποτελέσει η τυχόν καταδίκη για τον ίδιο λόγο. Αυτό όμως που για τον ιερέα αποτελεί τιμή και δόξα θα αποτελέσει ευθεία πρόκληση στην εκκλησιαστική συνείδηση των πιστών και  όνειδος για την Ελληνική Δημοκρατία που θέλει να διεκδικεί θέση στις σύγχρονες Πολιτείες που σέβονται το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής λατρείας στους πολίτες τους!

 

5. Συνημμένως υποβάλλω και παρακαλώ να συνεκτιμηθούν:

α. Άρθρο μου με τίτλο: «Ἐπιτέλους, τέλος στὰ κρατικὰ καὶ παρακρατικὰ  fake news^. Δεν μολυνόμαστε στην Εκκλησία!» (29.8.20).

β. Άρθρο μου με τίτλο: «Μεταξὺ προφητικοῦ καὶ ψευδοπροφητικοῦ λόγου^. Ο Θεός θα σώσει την Ελλάδα!» (1.9.20).

γ. Η από 30.3.20 Προσφυγή ενώπιον του ΣτΕ της κας Χρ. Μαντά κατά της 2867/16.3.20ΚΥΑ.

δ. Άρθρο του  Καθηγητού Κυρ. Κυριαζόπουλου με τίτλο: «Η προσωρινή απαγόρευση της λατρείας, για την προστασία της υγείας, παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία» (ΡΟΜΦΑΙΑ, 18.3.20).

ε. Άρθρο των  Κ. Κακογιάννη και Ελ. Καρνιάτη με τίτλο: «Η Υπουργική απόφαση για απαγόρευση λειτουργιών είναι άκυρη, ανυπόσταση και αντισυνταγματική» (ΡΟΜΦΑΙΑ, 23.3.20)

 

Με τιμή και ευχές 

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Πρωτοπρεσβύτερος

Δύο μεγάλες αλήθειες

 

Θρησκευτικά έθιμα και λαογραφικά του χωριού Παναγίτσα Αρκαδίας

 

Εμβόλιο - καθησυχαστικοί οι ειδικοί. Θεία Κοινωνία - ανήσυχοι οι ειδικοί!

 

Παράκληση για την Αγιά Σοφιά - Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος

Πατρών Χρυσόστομος: «Ας υπομείνωμε το ουράνιο «επιτίμιο»

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος ἀπέστειλε στόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό τῆς Μητροπόλεως Πατρῶν, τήν παρακάτω Ἐγκύκλιο.

Ἀγαπητοί μου,

Μετά τό ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 1371/619/17.3.2020 Ἐγκύλιο Σημείωμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ τό ὁποῖο διαβιβάζεται τό Φ.Ε.Κ. ὑπ' ἀριθμ.2867/Υ1, πού περιλαμβάνει τήν κοινή ὑπουργική ἀπόφαση τῶν Ὑπουργῶν Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί Ὑγείας μέ θέμα: «Ἐπιβολή τοῦ μέτρου τῆς προσωρινῆς ἀπαγόρευσης τῆς τέλεσης κάθε εἲδους λειτουργιῶν καί ἱεροπραξιῶν στούς θρησκευτικούς χώρους λατρείας γιά τό χρονικό διάστημα ἀπό 16.3.2020 ἓως 30.3.2020» καί τήν ὁποία ἀπόφαση πρέπει νά τηρήσωμε, μέ πόνο ψυχῆς καί συνοχή καρδίας, σᾶς ἀπευθύνω τίς παρακάτω γραμμές.

Ὁ Θεός οἰκονόμησε, διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν, νά ζοῦμε ἡμέρες ὄχι ἀπλῶς δύσκολες, ἀλλά ἄκρως ἐπώδυνες, ἀφοῦ ὁ κόσμος ὅλος καί βεβαίως ἡ Πατρίδα μας, δοκιμάζονται ἀπό τόν φοβερό ἰό, ὁ ὁποῖος δυστυχῶς ἐξαπλώνονται μέ ρυθμούς, ὡς ἐπισημαίνουν οἱ εἰδικοί, ταχυτάτους.

Στήν δύσκολη αὐτή κατάσταση, πιστεύω ὅτι μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσῃ. Ἄς γονατίσωμε λοιπόν, προσευχόμενοι καί ἄς μετανοήσωμε διά τάς πολλάς ἡμῶν ἁμαρτίας.

Ἄς ἐκζητήσωμε τό μέγα ἔλεός τοῦ Κυρίου μας καί μέ δάκρυα ἄς Τόν παρακαλέσωμε νά μᾶς ἐλεήσῃ.

Ἄς προσπέσωμε στήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας καί ἄς δεηθῶμεν, ὥστε νά μεταφέρῃ τόν πόνο μας στόν Ὑιό καί Θεό Της, στόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, προκειμένου νά γίνῃ ἳλεως σέ ὅλους μας.

Καί στόν δικό μας Ἀπόστολο, τόν μέγα προστάτη μας ἂς καταφύγωμε, στόν Ἅγιον Ἀνδρέα, ὥστε οἱ πρεσβεῖες Του θερμές νά ἀναπέμπωνται πρός τόν Θεόν, ὑπέρ ἡμῶν.

Τώρα πλέον ἀδελφοί εἶναι ἡ ὥρα νά ταπεινωθοῦμε καί νά δεχθοῦμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά διορθωθοῦμε. Ἡ ταπείνωση αὐτή περνάει μέσα ἀπό τόν περιορισμό μας εἰς τά ἴδια καί μάλιστα κατά τήν ἁγίαν αὐτή περίοδο πού διανύομε.

Ἄς κάνωμε πλέον ὁ καθένας τόν «κανόνα μας» στό σπίτι μας καί στό δωμάτιό μας. Ὁ οὐράνιος Πατήρ, αὐτόν τόν κανόνα μᾶς ἔβαλε.

Καί οἰκονόμησε νά μᾶς ἐπιβληθῇ κατά τρόπον ἐξαιρέτως ὀδυνηρό. Ὅμως, πιστεύω διά τήν σωτηρία μας.

Τώρα τελοῦμε ὅλοι μας ὑπό «ἐπιτίμιον» (ὁ ὅρος εἶναι γνωστός γιά ὅσους γνωρίζουν ἀπό πνευματικά θέματα).

Ἄς τό ὑπομείνωμεν, ὅπως πράττομε ὅταν ὁ πνευματικός μας, μᾶς βοηθάει, βάζοντας ἔστω καί ὀδυνηρά ἐπιθήματα προκειμένου νά θεραπευθοῦν οἱ πνευματικές μας πληγές.

Ἄς μείνωμε, λοιπόν, στό σπίτι μας καί μάλιστα ὑπό αὐστηρόν περιορισμό. Εἶναι ἀναγκαῖο παρά ποτέ, ἓως ὅτου παρέλθη ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου.

Ἄς ποτίσωμε ἐκεῖ τόν τόπο μέ τά δάκρυα μας καί ἄς κοιλάνομεν τό ἔδαφος μέ τίς γονυκλισίες μας καί τίς μετάνοιές μας.

Ἂς διαβάζομε τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας καί ἂς τελοῦμε τό ἱερό Ἀπόδειπνο.

Ἄς λοιώσει στό χέρι μας τό κομβοσχοίνι καί ἄς λησμονήσωμε πρός καιρόν τήν φθοροποιό ἐκκοσμίκευση, ἡ ὁποία μᾶς κατέστησε τοῦ διαβόλου παίγνια.

Ἄς παύσωμε τήν πολυλογία. Ἄς σιγήσουν οἱ κακοί λογισμοί καί ἄς φροντίσωμε νά νεκρωθοῦν οἱ ψυχθοφόρες ἐπιθυμίες. Ἂς χαροῦμε τήν οἰκογενειακή ἑστία καί θαλπωρή.

Ἦλθεν ἡ ὥρα, φεῦ, νά σιγήσουν οἱ ψαλμωδίες καί νά μή ἀκούωνται πρός καιρόν οἱ ὑμνωδίες ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν.

Ἦλθε καιρός νά ποθήσωμε τόν ἐκκλησιασμό καί νά κατανοήσωμε τήν μεγίστη ἀξία καί δωρεά τοῦ Κυρίου, ὥστε νά γινώμεθα ὅμαιμοι καί σύσσωμοι Αὐτοῦ μέσα ἀπό τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Ἂς δεχθοῦμε αὐτό τό «ἐπιτίμιο» διά τήν σωτηρία μας, ὡς μέσο θεραπευτικό καί ἂς ἱκετεύσωμε τόν Κύριο, ὣστε ταχέως νά λύσῃ αὐτόν τόν «κανόνα» τόν ὁποῖον ἐπέσυρε ἡ ἀποστασία μας ἀπ' Αὐτόν.

Γνωρίζω ὃτι οἱ πνευματικῶς σκεπτόμενοι θά κατανοήσουν τά γραφόμενά μου, τό μέγεθος τῆς εὐθύνης μας διά τά συμβάντα, ἀλλά καί τήν ἀδήριτη ἀνάγκη τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας.

Ὃσοι δέν κατανοοῦν τά πνευματικά ἂς μή χλευάσουν τῆς ψυχῆς μας τό ἂλγος καί ἂς μή λοιδορήσουν τοῦ Κυρίου μας τήν άγάπη καί τό μέγα Αὐτοῦ ἒλεος. Ἂς ἐφαρμόσουν ὃσα οἱ ἁρμόδιοι στόν τομέα τῆς ὑγείας αὐστηρῶς συνιστοῦν καί ἂς εἶναι βέβαιοι ὃτι θερμῶς προσευχόμεθα ἰδιαιτέρως δι' αὐτούς, ἀφοῦ περιπαθῶς τούς ἀγαπᾶμε.

Ἀδελφοί μου, ἒγραψα τά παραπάνω μέ ἂλγος ψυχῆς καί βαθυτάτην ἐσωτερικήν ὀδύνη, διότι ἡ πραγματικότης δέν εἶναι αὐτή πού φαίνεται, ἀλλά ὀδυνηροτέρα, τοὐλάχιστον ἀπό πλευρᾶς ἐπιστημονικῆς, ὃσον ἀφορᾶ στήν διασπορά τοῦ ἰοῦ.

Εὐσεβεῖς Ἐπιστήμονες μέ ἐκλιπαροῦσαν χθές νά συστήσω καί στούς Ἱερεῖς καί στόν Λαό σύνεσιν ἐν πᾶσι καί φρόνησιν ἐν Κυρίῳ, ἓως ὃτου καιρός παρέλθῃ.

Ἂν δέν τηρήσωμε αὐστηρῶς τίς ἰατρικές ὁδηγίες θά θρηνήσωμεν σέ λίγο (τά λέγω αὐτά σύμφωνα μέ τά ἐπιστημονικά δεδομένα) καί στήν Πατρίδα μας, δεκάδες θυμάτων.

Ἂς παραμείνωμε λοιπόν στό σπίτι μας καί ἂς προσευχώμεθα ἀπό ἐκεῖ, ἡσυχάζοντες καί δεόμενοι μυστικῶς διά τήν σωτηρία μας.

Ὃπως ἒχομε ἢδη ἀναγγείλλει τελοῦνται συνεχῶς παρακλήσεις ἐνώπιον τῶν ἱερῶν Λειψάνων καί τοῦ Τάφου τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου καί οἱ Ἀκολουθίες, ἡ Θεία Λειτουργία καί οἱ ἂλλες, θά μεταδίδωνται ἀπό τόν τηλεοπτικό Σταθμό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως «ΛΥΧΝΟΣ» καί τόν ραδιοφωνικό σταθμό «ἈΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, 88.4FM Stereo», τελούμενες λιτά, μέ τό ἂκρως ἀπαραίτητο προσωπικό (Ἱερεύς, Διάκονος, Ψάλτης), χωρίς τήν συμμετοχή Λαοῦ, ἀπό τό Ἱερό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τοῦ Ἐπισκοπείου Πατρῶν.

Αἰσθάνομαι καί πάλι τό χρέος νά μνησθῶ τῶν κόπων καί τῆς ἀκοιμήτου ἐργασίας τῶν Ἰατρῶν μας, τοῦ Νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ, τῶν ἐργαζομένων στά Νοσοκομεῖα, ὡς καί ὃλων τῶν ἐμπλεκομένων στό τομέα τῆς Ὑγείας, ὑπέρ τῶν ὁποίων ἐκτενῶς δεόμεθα καί πρός τούς ὁποίους ἐκφράζομε τήν βαθυτάτην ἀγάπη μας καί τίς εὐγνώμονες εὐχαριστίες μας. Ἐπίσης εὐχαριστῶ τούς Ἱερεῖς τῶν Νοσοκομείων μας.

Ἰδιαιτέρως καί γονυκλινῶς προσευχόμεθα ὑπέρ τῶν ἐν ἀσθενείᾳ εὑρισκομένων ἀδελφῶν ἡμῶν καί τῶν οἰκείων αὐτῶν.

Ἀγαπητοί μου ἂς φροντίσωμε, ὃσον ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς, νά μήν ἒλθουν τά χειρότερα.

Πρέπει νά μείνωμε στό σπίτι. Πρέπει νά ἀποφεύγωμε τίς ἂσκοπες ἐξόδους καί ἐπικίνδυνες διά τήν ὑγεία μας, ἀλλά καί διά τήν ὑγεία τῶν ἂλλων μετακινήσεις. Ἡ κατάσταση δυστυχῶς, δέν εἶναι καθόλου ἁπλῆ.

Δέεσθε- δέεσθε ἀδελφοί, παρακαλεῖτε- παρακαλεῖτε, νά μᾶς λυπηθῇ ὁ Θεός καί νά μᾶς ἐλεήσῃ τούς ταλαιπώρους, ὣστε νά ἑορτάσωμε τό Πάσχα στούς Ἱερούς Ναούς μας.

Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για τον κορωνοϊό.

Συνήλθε εκτάκτως σήμερα, 16 Μαρτίου 2020 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (Δ.Ι.Σ.) της Εκκλησίας της Ελλάδος της 163ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου προκειμένου να επανεκτιμήσει τις αποφάσεις Της εξαιτίας της εκθετικής αυξήσεως των κρουσμάτων του κορωνοΐού. Στην Συνεδρία παρέστησαν και οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες των 11 Ιερών Μητροπόλεων της Αττικής.

Η Δ.Ι.Σ. και οι Σεβασμιώτατοι ενημερώθηκαν για τους κινδύνους διασποράς του κορωνοϊού από τον κ. Σωτήριο Τσιόδρα, Καθηγητή Λοιμωξιολογίας και εκπρόσωπο του Υπουργείου Υγείας, ο οποίος προσκλήθηκε υπό του Μακαριωτάτου Προέδρου προς τον σκοπό αυτό.

Μετά την ενημέρωση ακολούθησε εκτενής διαλογική συζήτηση. Κατοπιν της συζητήσεως η Δ.Ι.Σ. απεφάσισε:

1. Οι Ιεροί Ναοί να παραμείνουν ανοικτοί για κατ’ ιδίαν προσευχή των πιστών.

2. Παρακαλεί τους πάντες και ιδιαιτέρως τους ηλικιωμένους ανθρώπους και όσους ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού να παραμένουν στις οικίες τους, προκειμένου να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός τους με άλλους συνανθρώπους τους. Ο καθένας πρέπει να αισθάνεται σαν να είναι φορέας του συγκεκριμένου ιού, τον οποίο οφείλει να μην μεταδώσει στον  διπλανό του, και ως εκ τούτου πρέπει να προφυλάξει τους συνανθρώπους του και τον εαυτό του.

Με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης λοιπόν υποδεικνύει την λιτή τέλεση της Θείας Λειτουργίας από την ερχόμενη Κυριακή (22.3.2020) μέχρι του Σαββάτου του Λαζάρου (11.4.2020), από 7:00 έως 8:00 π.μ., ως και κατά την εορτή του Ευαγγελισμού.

3. Αναβάλλονται προσωρινώς όλες οι καθημερινές Ιερές Ακολουθίες και όλα τα προγραμματισμένα Μυστήρια Βαπτίσεως και Γάμου, εν περιπτώσει δε ανάγκης η τέλεση των ανωτέρω Μυστηρίων θα πραγματοποιείται με την παρουσία αποκλειστικώς και μόνο των γονέων, του αναδόχου και του παρανύμφου.

4. Οι κηδείες θα πραγματοποιούνται εντός του Ιερού Ναού με την παρουσία μόνον του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος του κεκοιμημένου. Καθ’ όμοιο τρόπο θα τελούνται και τα μνημόσυνα μόνον επί του τάφου των κεκοιμημένων.

5. Στις Ιερές Μονές θα τελούνται οι προβλεπόμενες Ιερές Ακολουθίες υπό των Μοναστικών Αδελφότητων άνευ της συμμετοχής προσκυνητών.

6. Υιοθετεί όλα τα μέτρα, που λαμβάνει άμεσα η Ελληνική Πολιτεία για την αντιμετώπιση διασποράς του ιού και το ίδιο θα πράξει σε ο,τιδήποτε άλλο υποδειχθεί σε σχέση προς την πορεία εξέλιξης του ιού κατά το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

7. Συνιστά ηρεμία, αυτοσυγκράτηση, εμπιστοσύνη στις Υγειονομικές Αρχές και στην Κυβέρνηση και προτρέπει στην αποφυγή δημιουργίας αισθήματος πανικού και ανασφάλειας. Τονίζει δε και πάλι ότι υποχρέωση όλων είναι η συμμόρφωση στους κανόνες υγιεινής και στις εντολές των αρμοδίων υπηρεσιών Δημοσίας Υγείας σύμφωνα και με τις προηγούμενες Εγκυκλίους της Ιεράς Συνόδου.

8. Εκτιμά την διακριτικότητα με την οποία η Πολιτεία εκφράζει τον σεβασμό της προς το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών της Εκκλησίας μας. Δηλώνει επίσης ότι εάν η εξέλιξη στο επόμενο χρονικό διάστημα οδηγήσει τις αρμόδιες αρχές στην απόφαση για την λήψη επί πλέον εκτάκτων μέτρων, θα επανέλθει προκειμένου να εξετασθεί και πάλι το θέμα.

Οι αποφάσεις αυτές της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου είναι αποτέλεσμα της κενωτικής και αγαπητικής διαθέσεως της Εκκλησίας μας και της βουλήσεώς Της να αγκαλιάσει το σύνολο των ανθρώπων που κατοικούν στην Πατρίδα μας.

Προτρέπει τους χριστιανούς μας κάθε βράδυ από τις 10:00 μέχρι τις 10:15 να προσεύχονται μαζί μας στα σπίτια τους υπέρ της καταπαύσεως του πειρασμού και της νόσου και υπέρ της ενισχύσεως του θυσιαστικού έργου των ιατρών, του νοσηλευτικού προσωπικού και των επιστημόνων – ερευνητών, τους οποίους και ευγνωμόνως ευχαριστεί και ευλογεί.

Ήδη στα Μοναστήριά μας έχει σημάνει συναγερμός αδιάλειπτης προσευχής.

Ευχή όλων μας είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να παράσχει ανάπαυση στους ήδη κεκοιμημένους αδελφούς μας από τον θανατηφόρο αυτό ιό και την εξ ύψους παρηγορία στους πενθούντες συγγενείς τους, δεόμεθα δε για την θεραπεία και ταχεία ανάρρωση των νοσούντων και πλήρη εξάλειψη της φοβεράς αυτής δοκιμασίας.

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

Εγκύκλιος της Ιεράς Μητροπόλεως για τον ιό.

Πρός τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς  Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Κοντά στά ὃσα ἒχομε ἐπισημάνει μέ τήν Ἐγκύκλιό μας 351/5.3.2020 πρός τούς Χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καί ἐναρμονιζόμενοι μέ τήν ἀπό 1067/435/28.2.2020 Ἐγκύκλιο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συνιστῶμεν γιά μιά ἀκόμη φορά στούς ἀδελφούς μας νά ἐφαρμόζουν μέ κάθε λεπτομέρεια  τίς ἀπαραίτητες ἰατρικές ὁδηγίες, προκειμένου νά ἀποφεύγεται ὁ κίνδυνος μολύνσεως ἀπό τόν κορονοϊό.

          Ἀπό ἡμερῶν στήν Ἱερά Μητρόπολή μας ἀνεστάλη ἡ λειτουργία τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, τῆς Σχολῆς Ἁγιογραφίας, τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, τῶν Φοιτητικῶν καί ἂλλων νεανικῶν καί λοιπῶν πνευματικῶν συνάξεων καί τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Παιδικοῦ Σταθμοῦ. Ἐπίσης ἀνεστάλησαν ὃλες οἱ ἐκδηλώσεις, ὁμιλίες κ.λ.π. σέ ἐνοριακές καί ἂλλες αἲθουσες.

          Ἐπανερχόμεθα στή σύσταση πρός τούς ἀνήκοντας σέ εὐπαθεῖς ὁμάδες νά παραμένουν στό σπίτι τους ἀποφεύγοντας τίς ὃποιες μετακινήσεις καί συναναστροφές, προκειμένου νά προφυλάξουν τήν ὑγιεία τους κατά τό δύσκολο αὐτό χρονικό διάστημα.

          Ἡ τήρηση κανόνων ὑγιεινῆς πάντοτε, ἰδιαιτέρως ὃμως στήν παροῦσα χρονική συγκυρία, δέν συνιστᾶ πολυτέλεια, ἀλλά ἀδήριτη ἀνάγκη.

          Τά Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν θά λειτουργοῦν γιά τό κοινό καθημερινά κατά τίς ἐργάσιμες ἠμέρες καί ὣρα 10π.μ.-11π.μ. σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

          Οὐδεμία προσκυνηματική ἐπίσκεψη θά πραγματοποιηθῇ ἀπό Ἐνορίες, πρός Ἱερές Μονές καί ἂλλους ἱερούς καί προσκυνηματικούς τόπους.

          Οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες ὃμως καί ἡ Θεία Λειτουργία θά τελοῦνται ἀπό μᾶς καί τούς Ἱερεῖς μας κανονικά σέ ὃλους τούς Ἱερούς Ναούς.

          Γιά ὃσους δέν δύνανται γιά τούς προαναφερθέντας λόγους νά ἐκκλησιάζωνται, ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, διαθέτει τόν τηλεοπτικό Σταθμό, «ΛΥΧΝΟΣ» καί τόν ραδιοφωνικό Σταθμό «ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ», ὣστε νά θεραπεύωνται ἒστω καί κατ’ αὐτό τόν τρόπο, οἱ πνευματικές τους ἀνάγκες κατά τό διάστημα αὐτό.

          Εἰς οἱανδήποτε περίπτωση (ὂχι μόνο τώρα), ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία συνιστᾶ καί στούς ἀσθενεῖς καί σέ ὃλους προσοχή, ἀφοῦ ἡ ὑγιεία εἶναι ἀγαθό πολύτιμο καί δῶρο Θεοῦ καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά τήν προστατεύωμε. Στήν Ἐκκλησία προσευχόμεθα καί ὑπέρ τῶν ἀπολειφθέντων ἀδελφῶν ἡμῶν.

          Ὃμως ἀδελφοί μου, ὃλα τά παραπάνω εἶναι καλά καί ἀπαραίτητα. Θεωρῶ ὃμως ὃτι τό πλέον ἀπαραίτητο εἶναι ἡ προσευχή μας καί οἱ δεήσεις μας πρός τόν Θεό, ὣστε νά μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπό την λοιμική νόσο ἡ ὁποία μαστίζει ὂχι μόνον τήν Πατρίδα μας, ἀλλά τόν κόσμον ὁλόκληρο.

          Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος μᾶς παραγγέλει «Προσευχαῖς τόν Θεόν σφεδονίσωμεν...», δηλ. νά στέλνωμε στόν Θεό, στόν οὐράνιο Πατέρα μας, θερμές προσευχές γιά τήν σωτηρία μας καί «ἐάν εἲπης, ἐν ὀνόματι Πατρός καί Υἱοῦ καί Ἁγίου Πνεύματος μετά πίστεως, πάντα ἢνυσας...Οὓτω ταῖς νόσοις ἐπιτασσόμενον φοβερόν τό ὂνομα...Ἂν  ταύτην ᾆδης τήν ἐπωδήν μετά πίστεως καί νόσους καί δαίμονας ἀπελάσεις...» Δηλαδή, « Ἂν πῆς στό ὂνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ πίστη, τά καταφέρνεις ὃλα...Ἒτσι ὃταν ἐπιστρατεύσῃς τό ὂνομα τοῦ Κυρίου ἐναντίον τῶν ἀσθενειῶν εἶναι φοβερό. Ἂν ψέλνεις μέ πίστη τό γλυκύ αὐτό ἆσμα, μπορεῖς νά ἀπομακρύνῃς καί ἀρρώστιες καί δαίμονες...»

          Ἀγαπητοί μου, γιά μιά ἀκόμη φορά φαίνεται ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἐθεώρησε, δυστυχῶς, ὃτι εἶναι αὐτάρκης καί παντοδύναμος. Ἓνας ἰός καταφέρνει νά παραλύσῃ τόν κόσμον ὁλόκληρο, νά ἀναστείλῃ καί νά ματαιώσῃ τίς κοινωνικές δραστηριότητες, νά δοκιμάσῃ τίς κοινωνικές σχέσεις ἢ ἀκόμα καί τήν συναναστροφή μεταξύ τῶν μελῶν τῆς ἲδιας τῆς οἰκογένειας, να πλήξῃ τήν οἰκονομία, νά κλείσῃ τά σύνορα...

          Ἂς ἐπιστρέψωμε λοιπόν, στόν Πατέρα μας, στόν Κύριό μας καί ἂς ἐκζητήσωμε τό μέγα ἒλεός Του. Ἂς μετανοήσωμε καί ἂς Τόν παρακαλέσωμε νά σπλαγχνισθῇ τόν κόσμο Του, τά παιδιά Του.

          Ἂς προσευχηθοῦμε μπροστά στά θαυματουργά καί περίπυστα, στά ἱερά τῆς Παναγίας μας ἐκτυπώματα καί ἂς παρακαλέσωμε τήν μεγάλη μας Μάνα, τήν τόσο σπλαγχνική στίς δύσκολες στιγμές, τίς προσωπικές, τίς οἰκογενειακές, τίς ἐθνικές, νά σκεπάσῃ  καί τώρα μέ τήν χάρη Της καί τήν μητρική Της στοργή τήν Πατρίδα μας καί τόν κόσμον ὁλόκληρο καί νά πρεσβεύσῃ, ὣστε νά μᾶς ἐλεήσῃ ὁ Κύριος καί νά εὐλογήσῃ καί νά θεραπεύσῃ τήν κληρονομία Του, διά πρεσβειῶν Της ἁγίων.

          Ἂς θερμοπαρακαλέσωμε τούς Αγίους μας, νά πρεσβεύουν πρός Κύριον γιά τήν θεραπεία πάσης νόσου καί ἀρρωστίας, παραβλέπων τά πολλά ἡμῶν ἁμαρτήματα, μέ τά ὁποῖα καθ’ ἡμέραν Τόν λυποῦμε, μή λογιζόμενοι ὃτι γιά μᾶς ἦλθε στόν κόσμο, ἀνέβη στόν Σταυρό καί κατέβη στόν Ἂδη, ὣστε νά μᾶς χαρίσῃ τήν σωτηρία καί τήν Ἀνάσταση.

          Ἂς γονατίσωμε μπροστά στά πανσεβάσμια Λείψανα τῶν Ἁγίων μας, ὂντες βέβαιοι ὃτι οἱ τοῦ Θεοῦ θεράποντες, οἱ Ἃγιοι δηλαδή, ὃπως ἒπραξαν μέχρι σήμερα, ἒτσι θά κάνουν καί τώρα, ἐκζητοῦντες τό μέγα ἒλεος τοῦ Κυρίου γιά χάρη μας.

          Ἂς θυμηθοῦμε ἀδελφοί μου τίς θαυματουργικές ἀπελάσεις τῶν λοιμικῶν φοβερῶν νοσημάτων πού ἒγιναν στό παρελθόν διά πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων μας, ὃπως τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους καί ἂλλων Ἁγίων.

          Ἂς ἑτοιμαζόμεθα ὣστε μέ ψυχοσωματική καθαρότητα νά προσερχώμεθα νά κοινωνοῦμε τῶν θείων καί Ἀχράντων Μυστηρίων. Νά γινώμεθα ὃμαιμοι καί σύσσωμοι Χριστοῦ. Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ζωή, ἀφοῦ στό Ἃγιο Ποτήριο εἶναι ὁ ἲδιος ὁ Κύριός μας  Ἰησοῦς Χριστός « ...Ἐάν μή φάγητε τήν σάρκα τοῦ ὑιοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό αἷμα, οὐκ ἒχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς. Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἒχει ζωήν αἰώνιον» (Ἰωαν, Στ,53,54) μᾶς λέγει ὁ ἲδιος ὁ Κύριος.

          Λυπούμεθα βαθύτατα γιά ὃσα ἠκούσθησαν τόν τελευταῖο καιρό, προσβλητικά καί ὑβριστικά γιά τήν Θεία Κοινωνία, γιά τό Μυστήριο τῆς Ζωῆς, γιά τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία.

          Ἀντί ἂλλης ἀπαντήσεως εἰς ὃλα αὐτά προσευχόμεθα δεόμενοι τοῦ Κυρίου μας: «Κύριε μή στήσῃς, αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην» καί «Πάτερ ἂφες αὐτοῖς οὐ γάρ οἲδασι τί λέγουσι, τί γράφουσι καί τί ποιοῦσι». Καί ἀκόμα «Κύριε φώτισον αὐτῶν τόν νοῦν καί τήν καρδίαν ἳνα τῆς ἀληθείας μέτοχοι γένωνται καί τῆς σωτηρίας ἐν τέλει τύχωσι, διά τῆς μετανοίας».

          Θεωρῶ περιττό νά ἐπαναλάβω ὃσα πάλιν καί πολλάκις ἒχομεν εἲπει περί τῆς Θείας Κοινωνίας, ἡ ὁποία δίδεται εἰς ἲασιν ψυχῆς τε καί σώματος καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον.

          Ἀδελφοί μου, πλησιάζει τό Ἃγιον Πάσχα. Πάλιν ὁ πειρασμός, ὁ μισόκαλος διάβολος, ἐπεθύμησε νά ἁλώσῃ τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων μέ τάς ποικίλας μηχανάς καί μεθοδεύσεις του, ὡς ἒπραξε καί κατά τό παρελθόν πρό τῶν ἁγίων καί μεγάλων ἑορτῶν.

          Ἂς παραμείνωμε ἀμετακίνητοι στήν πίστη μας πρός τόν ἀληθινό Θεό καί στήν πεποίθηση ὃτι ἡ Παναγία μας καί οἱ Ἃγιοί μας πρεσβεύουν γιά μᾶς.

          Στήν Ἱερά Μητρόπολή μας τελοῦνται δεήσεις καί παρακλήσεις, πρός τήν Κυρία Θεοτόκο καί τόν Ἃγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέα ὑπέρ ὑγιείας καί σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου καί ἀπαλλαγῆς ἐκ τῆς ἐπισυμβάσης λοιμικῆς νόσου.

          Προσεύχονται οἱ Ἱερεῖς μας καί τῶν Μοναχῶν μας τά συστήματα, προσεύχονται οἱ εὐσεβεῖς καί φιλόθεοι καί φιλάγιοι ἀδελφοί μας. Προσεύχεται ὁ ἐλάχιστος Ἐπίσκοπός Σας, ὣστε ὁ Κύριος νά ἐλεήσῃ καί νά θεραπεύσῃ ὃλους μας.

          Ὡς ἀκροτελεύτιον λόγον  θά ἢθελα νά ἐκφράσω γιά μιά ἀκόμη φορά τήν πατρική μου ἀγάπη καί τίς ἐκ βάθους ψυχῆς εὐχές μου, τόν ἒπαινο καί τίς εὐγνώμονες εὐχαριστίες μου, πρός τό προσωπικό τῶν Νοσοκομείων μας, Διοικητικό, Ἰατρικό, Νοσηλευτικό,  σέ ὃλους τούς ἐργαζομένους, οἱ ὁποῖοι κατ’ αὐτόν τόν καιρό ἑαυτούς ὑπερέβαλον καί ὑπερεβάλλουν, θυσιαστικῶς ἐργαζόμενοι ὑπέρ τῆς παροχῆς ἰατρικῆς βοηθείας στούς ἀσθενεῖς.  Ἐπίσης σέ ὃλους τούς δημοσίους Φορεῖς πού κατ’ αὐτό τόν καιρό ἀγωνίζονται γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς λοιμικῆς νόσου. Μέ συνεκίνησε βαθύτατα ἰατρός τοῦ Γ.Π.Ν.Π «Παναγία ἡ Βοήθεια» ὃταν σέ συνομιλία μας, τοῦ συνέστησα νά προσέχῃ καί αὐτός καί οἱ συνάδελφοί του καί τήν ἰδικήν τους ὑγιεία, μοῦ ἀπήντησε: «Προσέχω Σεβασμιώτατε, ἀλλά τό τελευταῖο πού μπορῶ νά σκεφθῶ αὐτή τή στιγμή εἶναι ὁ ἑαυτός μου... Τώρα νά προσεύχεστε θερμότερα γιά μᾶς...»

          Ἐπίσης προσευχόμεθα γιά τούς ἀσθενεῖς καί τούς οἰκείους τους καί ἐκφράζομε τήν ἀγάπη μας καί τήν συμπαραστασή μας στήν οἰκογένεια τοῦ ἀδελφοῦ μας Ἐμμανουήλ ἀπό τήν Ἀμαλιάδα, τόσο ἀγαπητοῦ στήν Ἠλεία, ἀλλά καί στήν Ἀχαΐα πού ἒφυγε ἀπό τόν κόσμο αὐτό, ἐξ’ αἰτίας τῆς λοιμώξεως.

          Ἀδελφοί μου, ὁ Θεός βοηθός μας, ὑπερασπιστής καί ρύστης ἀπό παντός κινδύνου καί νόσου λοιμικῆς καί συμφορᾶς.

          Ἡ Παναγία μας καί ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας καί πάντες οἱ Ἃγιοι, ἂς πρεσβεύουν γιά ὃλους μας.

          Σᾶς ἀσπάζομαι ὃλους, ἐν Κυρίῳ, μέ ἀγάπη πατρική.

          Καλήν Ἀνάσταση!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ



U Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Εγκύκλιος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Πατρών για τα μέτρα προλήψεως του νέου Κοροναϊού

 Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς  Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,
          Μετά ἀπό κρούσματα κοροναϊοῦ πού παρουσιάστηκαν στήν περιοχή τῆς Ἠλείας καί νοσηλεύονται στό Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομεῖο «Παναγία ἡ Βοήθεια», στό Ρίο τῶν Πατρῶν καί βεβαίως μετά τόν θόρυβο, καί οὐχί ἀδικαιολογήτως, πού γίνεται γύρω ἀπό τό θέμα αὐτό, ὡς Ἱερά Μητρόπολις Πατρῶν κοντά στά ὃσα ἒχομε εἲπει καί ἀπ’ ἂμβωνος κατά τίς τελευταῖες ἡμέρες καί κοντά στά ὃσα ἐσημείωσε ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τήν σχετική ἐγκύκλιό της καί βεβαίως μετά ἀπό ἐνημερωτικές ἐκπομπές ἀπό εἰδικούς μέσῳ τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως «ΛΥΧΝΟΣ» ἐπιθυμοῦμε νά σημειώσωμε καί τά παρακάτω.
          1. Θερμή πρέπει νά ἀναπέμπεται ἡ προσευχή μας ὂχι μόνον τώρα, ἀλλά πάντοτε πρός Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, ὣστε νά γίνεται ἳλεως πᾶσιν ἡμῖν καί νά μᾶς σώζῃ ἐκ τῆς οἱασδήποτε νόσου καί ἀνάγκης.

          2. Νά ἐφαρμόζωμε στήν ζωή μας τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ὣστε νά μή λυποῦμε καί παροργίζωμε μέ τίς πράξεις μας τόν οὐράνιο Δεσπότη μας.
          3. Εἶναι ἀπαραίτητο ὃλοι μας νά τηροῦμε τούς κανόνες ὑγιεινῆς, ὣστε οὒτε ἐμεῖς νά κινδυνεύωμε, ἀλλά οὒτε καί τούς ἂλλους νά φέρωμε σέ δύσκολη θέση. Παρ’ ὃτι κάποια πράγματα θεωροῦνται αὐτονόητα, ἐν τούτοις θά σημειώσωμε τά περί καθαριότητος, πλύσεως  τῶν χειρῶν καί χρησιμοποιήσεως τῶν ἀπαραιτήτων ἀντισηπτικῶν μέτρων, ὃπως ἒχουν συστήσει οἱ ἁρμόδιοι στόν τομέα τῆς ὑγείας καί περί συμμορφώσεως μέ τίς ὑποδείξεις τῶν ἁρμοδίων ἰατρῶν.
          4. Μέ τήν ἐμφάνιση οἱωνδήποτε συμπτωμάτων, νά ἀπευθυνώμεθα στόν ἰατρό μας ἢ νά ἐπισκεπτώμεθα τό πλησιέστερο Κέντρο ὑγείας ἢ Νοσοκομεῖο.
          5. Νά ἐνημερώνωμε τούς δικούς μας καί γενικώτερα ὃποιον ἂλλον δυνάμεθα, περί τοῦ θέματος αὐτοῦ καί τῶν ἀπαραιτήτων μέτρων καί μέσων ἀντιμετωπίσεώς του.
          6. Νά προσέχουν ἰδιαιτέρως, ὃσοι ἀνήκουν στίς εὐπαθεῖς ὁμάδες πληθυσμοῦ καί νά τηροῦν ἐπακριβῶς τίς ἰατρικές ὁδηγίες, ἀποφεύγοντες ὁ,τιδήποτε  θέτει σέ κίνδυνο τήν ὑγεία τους, ὃπως ἂσκοπες ἢ περιττές μετακινήσεις καί ἐξόδους κ.λ.π.
          7. Ὁ πανικός σέ κάθε περίπτωση εἶναι ὁ χειρότερος σύμβουλος. Δέν πρέπει νά ἀφήσωμε τόν «ἰό» νά κάμψῃ τήν ζωτικότητα καί τήν καθημερινή μας δραστηριότητα. Γιά τόν λόγο αὐτό συνιστῶμεν σοβαρότητα καί ψυχραιμία, ὣστε νά ἀντιμετωπίσωμε τό πρόβλημα σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τῶν ἁρμοδίων ὑγειονομικῶν ὑπηρεσιῶν. Οὒτε ἀδιαφοροῦμε, ἀλλ΄ οὒτε καί πανικοβαλλόμεθα.
          8. Ἡ Ἱερά Μητρόπολίς μας, εὑρίσκεται σέ συνεργασία καί σέ συνεχῆ ἐπικοινωνία μέ τήν Περιφέρεια Δυτικῆς Ἑλλάδος καί τίς λοιπές ἁρμόδιες Ἀρχές καί τούς Φορεῖς ὑγείας γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος.
          9. Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζομεν, ὃτι ἡ ζωή ὃλων μας εὑρίσκεται στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί διακηρύττομε ὃτι, ἡ Ἐκκλησία,  εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ὃπως πάντοτε ἒτσι καί στήν συγκεκριμένη περίπτωση ἡ ἲαση καί σωτηρία ἐπιτυγχάνεται  διά τῆς ἐπενεργείας τῆς Θείας Χάριτος καί τῆς μετοχῆς μας στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς, ὃπου δίδεται  ὁ ἲδιος Κύριος εἰς βρῶσιν καί πόσιν τοῖς πιστοῖς καί εἰς ζωήν αἰώνιον.
          Ἐν κατακλείδει ἐπαναλαμβάνομε ὃτι, καί εἰς τά κηρύγματά μας ἐτονίσαμε. Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ὁ ἲδιος ὁ Κύριος. Ἐντός τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου εἶναι τό Πανάγιον Σῶμα Του καί τό Τίμιον Αἷμα Του. Ὁ Κύριος εἶναι ἡ Ζωή καί ὃποιος προσερχόμενος μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης, κοινωνεῖ τῶν Θείων καί Ἀχράντων Μυστηρίων λαμβάνει τήν ἲασιν τῆς ψυχῆς  καί τοῦ σώματος καί τήν ὂντως Ζωή.

Σᾶς ἀσπάζομαι ὃλους μέ ἀγάπη πατρική
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
 Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος 15 χρόνια στον θρόνο του αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ   ΠΑΤΡΩΝ   ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
(2005 - 2020)
ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ  ΧΡΟΝΙΑ  ΣΤΟΝ   ΘΡΟΝΟ
ΤΟΥ  ΑΓΙΟΥ  ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 
ΑΝΔΡΕΟΥ  ΤΟΥ  ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ

Του
Πρωτοπρεσβυτέρου
Ευαγγέλου Κ. Πριγκιπάκη, Δρος Θ.
Καθηγητού του Πειραματικού Γυμνασίου Πατρών

            Στις 20 Φεβρουαρίου συμπληρώθηκαν δεκαπέντε χρόνια από την εις επίσκοπο χειροτονία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου, γεγονός που εορτάστηκε από την Τοπική μας Εκκλησία με επίκεντρο την τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Πατρών, καθώς και με τα εγκαίνια του παρακείμενου νέου Ενοριακού Πνευματικού Κέντρου.

            1.  Ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος ως γνωστόν, προοριζόταν αρχικά από τον τότε μοναδικά μεγάλο και σπουδαίο αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρό Χριστόδουλο για να εκλεγεί Μητροπολίτης της συμπρωτεύουσας Θεσσαλονίκης, δηλαδή της δεύτερης σε τιμή μετά την Αρχιεπισκοπή  Αθηνών μητροπολιτικής έδρας της Ελλάδος. Το γεγονός όμως ότι η πλήρωση της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε τελικά με κατάσταση (μετάθεση) και όχι με εκλογή, έπειτα από την κένωση του θρόνου της τρίτης σε πληθυσμό πόλεως της χώρας, δηλαδή αυτής των Πατρών, ο οξύνους και διορατικός αρχιεπίσκοπος προσέβλεψε αμέσως στο πρόσωπο του ικανού και έμπειρου Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου, Αρχιμ. Χρυσοστόμου Σκλήφα, τον οποίο έκρινε ως τον πλέον κατάλληλο για την πλήρωσή της, προτείνοντάς τον ένθερμα προς εκλογή στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας (Ι.Σ.Ι) της Εκκλησίας της Ελλάδος. Εκτιμώμενος τόσο από τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο, όσο και από το Ιερό Σώμα της Ι.Σ.Ι., ο Αρχιμ. Χρυσόστομος εξελέγη με συντριπτική πλειοψηφία, λαμβάνοντας 66 από τις 71 ψήφους για την Ιερά Αποστολική Μητρόπολη των Πατρών,
διαδεχόμενος με τον τρόπο αυτό μια πανορθοδόξου βεληνεκούς θεολογική και εκκλησιαστική προσωπικότητα ιεράρχου, όπως ο προκάτοχός του Νικόδημος Βαλληνδράς, ο οποίος έπειτα από τριάντα ολόκληρα χρόνια ποιμαντορίας στην πόλη του Αγίου Ανδρέου, παραιτήθηκε για λόγους υγείας από τα καθήκοντά του σε ηλικία ενενήντα ετών τον Ιανουάριο του 2005.       
          2.  Η εκλογή του Μητροπολίτου Πατρών πραγματοποιήθηκε στις 19 και την επομένη, 20 Φεβρουαρίου 2005, έλαβε χώρα η χειροτονία του σε επίσκοπο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, ενώ μετά από παρέλευση ενός και πλέον μηνός, προκειμένου να δρομολογηθεί η πολιτειακή αναγνώριση, να τακτοποιηθούν διαδικαστικά και τα άλλα υπηρεσιακά ζητήματα που είχαν σχέση με την παράδοση της Αρχιγραμματείας της Ι.Σ., καθώς και να προετοιμαστεί η Τοπική Εκκλησία των Πατρών για την υποδοχή του, ο νέος Ποιμήν των Πατρών ανήλθε στον θρόνο του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου στις 2 Απριλίου 2005 με την πραγματοποίηση της καθιερωμένης πανηγυρικής τελετής της ενθρονίσεώς του στον μεγαλοπρεπή νέο Ναό του Πρωτοκλήτου. Είναι αξιοσημείωτο μάλιστα το γεγονός, ότι κατά την εύσημο ημέρα της ενθρονίσεώς του ο νέος Μητροπολίτης προέβαλε ως πρώτο μέλημά του την διακονία του παρισταμένου πολιού και ασθενούς προκατόχου του, τον οποίο κάλεσε και επίσημα να συνεχίσει να διαμένει μαζί του στο επισκοπείο προκειμένου να αναλάβει εξολοκλήρου την φροντίδα του. Γι’ αυτό και παρόλο που ο μακαριστός Νικόδημος επέλεξε τελικά να εγκατασταθεί στην Αθήνα, ο διάδοχός του συνέχισε με πολύ ενδιαφέρον να τον επισκέπτεται τακτικά και να μεριμνά για τις συνθήκες της διαβίωσης και της νοσηλείας του, με αποκορύφωμα την μεταφορά της σορού του μετά την κοίμησή του τον Νοέμβριο του 2008 στην Πάτρα, την τέλεση πάνδημης κηδείας προς τιμήν του και τον ενταφιασμό του στον χώρο πέριξ του Μητροπολιτικού Παρεκκλησίου, όπου αναπαύονται κατά παράδοση οι κεκοιμημένοι εν ενεργεία Μητροπολίτες των Πατρών.
         3. Στη διαδοχή του μακαριστού Νικοδήμου από τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο επιβεβαιώθηκε νομίζουμε πλήρως το γεγονός ότι στην Εκκλησία τα χαρίσματα διανέμονται και τα πρόσωπα εκλέγονται κατά τέτοιο τρόπο που να διασφαλίζεται η απρόσκοπτη σωστική της πορεία ως Σώματος Χριστού εις τους αιώνες, πράγμα που επιβεβαιώθηκε στην Τοπική Εκκλησία των Πατρών κατά την ανατολή του 21ου αιώνα. Και αυτό διότι, ενώ ο αοίδιμος Μητροπολίτης Νικόδημος, που ανέλαβε σε καιρούς χαλεπούς και έπειτα από μακρά χηρεία την διαποίμανση της Ιεράς Μητροπόλεως το 1974, υπήρξε άνθρωπος κυρίως της θεωρίας χωρίς όμως να παραλείπει την πράξη, ώστε με το ποικίλο έργο του να συμπληρώσει εκείνο των  προκατόχων του και επιπλέον να εξυψώσει το κύρος και την αίγλη της επαρχίας του σε πανορθόδοξο επίπεδο, ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος, συλλαμβάνοντας τα κελεύσματα των καιρών και της ανάγκες της Εκκλησιαστικής Διακονίας, κατέδειξε, με τις προτεραιότητες που έθεσε στην ποιμαντορία του το 2005, ότι είναι περισσότερο άνθρωπος της πράξεως, χωρίς όμως και πάλι να παρακάμπτει τη θεωρία, γι’ αυτό και προσπάθησε να αξιοποιήσει και οπωσδήποτε να συμπληρώσει, να αναδείξει και να επεκτείνει το έργο του προκατόχου του προς δόξαν Θεού και πνευματικό όφελος του Λογικού Ποιμνίου που Εκείνος του εμπιστεύθηκε.
            Έτσι, αμέσως μετά την ενθρόνιση και την εγκατάστασή του στην Πάτρα, έθεσε ως κύριο μέλημά του - με σκοπό την εύρυθμη λειτουργία της, αλλά και την εξυπηρέτηση των πολλαπλών αναγκών του ποιμαντικού της έργου - την ριζική αναδιοργάνωση της κεντρικής υπηρεσίας της Ιεράς Μητροπόλεως, αρχής γενομένης από την μεταφορά της στο πολυώροφο κτίριο της οδού Βότση 34, ένα έργο του μακαριστού Νικοδήμου, εφόσον οι εγκαταστάσεις στο ισόγειο του επισκοπείου της οδού Ευμήλου δεν επαρκούσαν πλέον για την ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία της. Εκτός από την μεταφορά της μητροπολιτικής διοικήσεως στο κέντρο της πόλεως όμως, ο νέος Μητροπολίτης προχώρησε και στον εκσυγχρονισμό της όλης λειτουργίας της, με την ίδρυση νέων υπηρεσιών και την πλήρη μηχανοργάνωση των επιμέρους τομέων, αλλά και με την ενίσχυση του δυναμικού της με ικανό ανθρώπινο προσωπικό, αποτελούμενο κυρίως από προσοντούχους κληρικούς ως συνεργάτες, αλλά και λαϊκούς ως εκτάκτους περισσότερο υπαλλήλους, προκειμένου να συμπληρωθεί το ήδη υπάρχον, αλλά και με σκοπό να λειτουργήσουν ομαλά και αποτελεσματικά οι αρτισυσταθείσες διοικητικές της δομές.
          Παράλληλα με την οργάνωση της κεντρικής διοικητικής υπηρεσίας, ο Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος δρομολόγησε επίσης την διευκόλυνση και επιτάχυνση της επικοινωνίας με τις επιμέρους ενορίες μέσω εγκαταστάσεως σε καθεμιά τηλεομοιοτύπου (fax), αλλά και με τους εφημερίους μέσω της απόκτησης, όσων δεν κατείχαν ήδη, προσωπικού κινητού τηλεφώνου, ενώ επιφόρτισε επιπλέον τους προϊσταμένους των ενοριών, αφού τους έδωσε τις κατάλληλες συμβουλές και τις απαραίτητες γραπτές οδηγίες, με την ευθύνη της οργανώσεως και εύρυθμης λειτουργίας των ενοριακών γραφείων για την καλύτερη εξυπηρέτηση των ενοριτών, ορίζοντας για το σκοπό αυτό συγκεκριμένο καθημερινό ωράριο λειτουργίας.
       4. Πρωταρχικό μέλημα ωστόσο του Μητροπολίτου Πατρών κατά την παρελθούσα δεκαπενταετία αποτέλεσε η αναδιοργάνωση και συστηματοποίηση της τελέσεως της Θείας Λατρείας, προτάσσοντας ως κύριο έργο του ιερού κλήρου την ορθή και πλήρη, σύμφωνα με το εκκλησιαστικό τυπικό, τέλεση των ιερών ακολουθιών, με αποκορύφωμα την φροντίδα για την τακτική τέλεση της Θείας Ευχαριστίας κατά τις Κυριακές και τις μεγάλες Εορτές σε όλους ανεξαιρέτως τους ενοριακούς ναούς και τις μονές της Ιεράς Μητροπόλεως, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την ήδη υπάρχουσα έντονη λειτουργική ζωή της πόλεως και της υπαίθρου της επαρχίας του. Για το σκοπό αυτό και ο ίδιος συνηθίζει να λειτουργεί κάθε Κυριακή ή Εορτή, περιοδεύοντας ακόμη και στις πλέον απομακρυσμένες ενορίες της πνευματικής του δικαιοδοσίας, με σκοπό να τελέσει Αρχιερατικές Θείες Λειτουργίες, Ιερές Αγρυπνίες, Πανηγυρικούς Εσπερινούς, Ιερές Παρακλήσεις, Μεγάλα Απόδειπνα και Χαιρετισμούς, αλλά και Γάμους, Βαπτίσεις, Νεκρώσιμες Ακολουθίες και Ιερά Ευχέλαια, έχοντας στο βαρύ αυτό έργο ως συγκυρηναίους, πρωτίστως τον βοηθό του, επίσκοπο Κερνίτσης κ. Χρύσανθο από το 2014, αλλά και από την έναρξη της ποιμαντορίας του τον περί αυτόν ευαγή κλήρο στο σύνολό του.
            Στο πλαίσιο της μέριμνάς του για την ενίσχυση της ευχαριστιακής συμμετοχής, της τόνωσης του λειτουργικού βιώματος και την ενδυνάμωση του εκκλησιαστικού ήθους του ποιμνίου του, ο Σεβασμιώτατος ενθαρρύνει επίσης διαρκώς την τέλεση σε Ναούς κυρίως της πόλεως αλλά και της υπαίθρου του Ιερού Σαρανταλείτουργου, Θείων Λειτουργιών σε καθημερινή βάση, Ιερών Παρακλήσεων και Ιερών Αγρυπνιών, θεσπίζοντας επιπλέον την καθημερινή τέλεση των ακολουθιών του Εσπερινού, του Όρθρου και της θείας Λειτουργίας στο μητροπολιτικό παρεκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου για να μεταδίδονται ζωντανά από την τηλεόραση του «Λύχνου», την εβδομαδιαία Ακολουθία των Χαιρετισμών ενώπιον του Σταυρού του Αγίου Ανδρέου κάθε Τρίτη απόγευμα, όπως επίσης και την ανελλιπή τέλεση της Ιεράς Αγρυπνίας το βράδυ της Παρασκευής επί του πανσέπτου Τάφου του Πρωτοκλήτου, μετατρέποντας με τον τρόπο αυτό το ιερό του Αποστολείο σε λατρευτικό κέντρο της Τοπικής Εκκλησίας, αναδιοργανώνοντας επιπλέον και με περισσή φροντίδα τελώντας λαμπρά κάθε χρόνο την επέτειο της επανακομιδής της Αγίας Κάρας την τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου, αλλά και εμπλουτίζοντας τα «Πρωτοκλήτεια», ούτως ώστε να καταστούν το σημαντικότερο πνευματικό γεγονός στην πόλη των Πατρών κάθε Φθινόπωρο, αποκορύφωμα των οποίων αποτελεί η μεγάλη εορτή του Πολιούχου στις 30 Νοεμβρίου, με την παρουσία κάθε φορά πλειάδας ιεραρχών και κατά καιρούς των Αρχιεπισκόπων κυρού Χριστοδούλου και κ. Ιερωνύμου, αλλά και κορυφαίων εκπροσώπων της Ελληνικής Πολιτείας, υπουργών, πρωθυπουργών και προέδρων της Δημοκρατίας.
           Για την ικανοποίηση των παραπάνω ποικίλων, μόνιμων και έκτακτων, αναγκών του λειτουργικού και του εν γένει ποιμαντικού έργου της Τοπικής Εκκλησίας, ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος, αφού ίδρυσε και στελέχωσε κατάλληλα την Τεχνική Υπηρεσία της Ιεράς Μητροπόλεως, προχώρησε κατά τα δεκαπέντε αυτά χρόνια σε ίδρυση νέων Ενοριών, ενθάρρυνε την ανοικοδόμηση ή την αποπεράτωση και πραγματοποίησε τον εγκαινιασμό πολλών Ναών, αλλά και συνέδραμε στην ίδρυση νέων Πνευματικών Κέντρων, ενώ είναι αξιομνημόνευτο επίσης, ότι φρόντισε, σε αρμονική συνεργασία με τα εκκλησιαστικά συμβούλια, τις δημόσιες υπηρεσίες και τους τοπικούς φορείς, για την αποκατάσταση ή την δρομολόγηση της ανοικοδόμησης των ογδόντα και πλέον ενοριακών Ναών, Παρεκκλησίων ή άλλων εκκλησιαστικών εγκαταστάσεων που υπέστησαν ζημίες κατά τον καταστρεπτικό σεισμό του Ιουνίου του 2008, με κορυφαίο έργο εκείνο της πλήρους ανακαινίσεως και αποκαταστάσεως του μεγαλοπρεπούς και εμβληματικού Ναού της Παντανάσσης Πατρών.
            Πέραν τούτων όμως, ο Σεβασμιώτατος αναζήτησε, εξέλεξε και χειροτόνησε πλειάδα νέων και κατά κανόνα καταρτισμένων ευλαβών κληρικών, αγάμων και εγγάμων, με τους οποίους κάλυψε πολλά από τα υφιστάμενα κενά σε ενορίες της πόλεως και της υπαίθρου, αλλά και προσπάθησε να ενισχύσει την διακονία του θείου λόγου με την αύξηση του αριθμού των ιεροκηρύκων και την έκτακτη αποστολή θεολόγων κληρικών σε ενορίες κυρίως της υπαίθρου προς πνευματική οικοδομή του εκεί εκκλησιαστικού πληρώματος, την οποία επιδιώκει να συμπληρώνει με την τακτική αποστολή κατά τις περιόδους προ των μεγάλων Εορτών των Χριστουγέννων και του Πάσχα ενενήντα και πλέον Πνευματικών για την επιτέλεση του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως.
        5.  Ειδικότερα και όσον αφορά την προσπάθεια διάδοσης του λόγου του Θεού στην μητροπολιτική του περιφέρεια, ο Σεβασμιώτατος κηρύττει και ομιλεί ευκαίρως ακαίρως σε κάθε περίσταση, διατηρεί αγαστή συνεργασία με τις χριστιανικές αδελφότητες και τους διαφόρους χριστιανικούς συλλόγους και πνευματικούς φορείς της πόλεως, αλλά και υποστηρίζει την οργάνωση εσπερινών ομιλιών, καθώς και άλλων εκδηλώσεων πνευματικής οικοδομής στα σαράντα και πλέον υφιστάμενα πνευματικά κέντρα των ενοριών, στα οποία λειτουργούν με την δική του παρότρυνση πολλά κοινωνικά φροντιστήρια για δωρεάν προσφορά βοήθειας στα σχολικά μαθήματα, σχολές κεντήματος, παρασκευής προσφόρου, εκμάθησης μουσικών οργάνων, δημοτικών παραδοσιακών χορών, κ.ά.  Για την ευρύτερη διάδοση του λόγου του Θεού και την μετάδοση της φωνής της Μητέρας Εκκλησίας στα τέκνα της, βασική του μέριμνα έθεσε, αξιοποιώντας και πάλι το έργο του προκατόχου του, την ριζική αναδιοργάνωση, επέκταση και εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων του Ραδιοφωνικού και  του μοναδικού σε πανελλήνιο επίπεδο Μητροπολιτικού Εκκλησιαστικού Τηλεοπτικού Σταθμού «ΛΥΧΝΟΣ», τα οποία μαζί με την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως προσφέρουν μέγιστο πνευματικό έργο και αποτελούν τους άμβωνες της μεταδόσεως του Ευαγγελίου και της Ορθοδόξου μαρτυρίας της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών, αλλά και τους διαύλους της,  ελεύθερης και οικειοθελούς εκ μέρους των ακροατών, εισόδου του σωτήριου εκκλησιαστικού λόγου στις οικίες των Ορθοδόξων όπου γης. Στο πλαίσιο μάλιστα της διαφωτίσεως του εκκλησιαστικού πληρώματος, ο Μητροπολίτης Πατρών, διαπιστώνοντας ότι πολλοί αιρετικοί δρουν στην πόλη των Πατρών και στην ύπαιθρο της Αχαΐας, συνέστησε και λειτούργησε την Αντιαιρετική Ομάδα, η οποία επιμελείται και εκδίδει το φυλλάδιο «Στώμεν Καλώς», του οποίου έχουν κυκλοφορηθεί άνω των πενήντα τευχών, καθώς και το έκτακτο δελτάριο «Πανάριον».
         6. Στα δεκαπέντε έτη της ποιμαντορίας του στην Πάτρα, ο Σεβασμιώτατος μερίμνησε επίσης και για την στήριξη του Μοναχισμού, μοναδικά σπουδαίου και απαραίτητου εκκλησιαστικού θεσμού για την καλλιέργεια της πνευματικής ζωής του πιστού λαού του Θεού, ενισχύοντας και καθοδηγώντας τις ανδρώες και γυναικείες μονές της επαρχίας του. Ωστόσο, το έργο του κατά το διάστημα αυτό επικεντρώθηκε κυρίως στην τόνωση του ανδρικού μοναχισμού με την επάνδρωση της Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων Τριταίας, όπως και με την ενίσχυση με νέα μέλη των αδελφοτήτων των υπολοίπων Ιερών Μονών, ενώ και για τις γυναικείες Ιερές Μονές φρόντισε, ώστε να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά τα τυχόν ανακύπτοντα ζητήματα, αλλά και για να έχουν απρόσκοπτη και αδιάλειπτη λειτουργική ζωή και πνευματική στήριξη, με την αποστολή ως λειτουργών καθ’ όλες τις Κυριακές και τις μεγάλες Εορτές, εφημερίων  που διακονούν κυρίως σε ενορίες της πόλεως των Πατρών. 
       7.  Βασική μέριμνα του Πατρών Χρυσοστόμου υπήρξε επίσης η Φιλανθρωπική Διακονία ως προέκταση και συμπλήρωση, όχι όμως, και ορθώς, υποκατάσταση, του λειτουργικού και αγιαστικού έργου της Εκκλησίας, μέσω της οποίας επιδιώκεται να καλλιεργηθεί στο εκκλησιαστικό πλήρωμα η χωρίς προσμονή ανταπόδοσης, ανιδιοτελής έκφραση της έμπρακτης αγάπης ως κορυφαίας εκφράσεως του λειτουργικού του ήθους, καθώς όπως υπογραμμίζει, «το πρώτο μέλημά μας, βεβαίως, είναι η Θεία Λειτουργία, η διακονία της ευχαριστιακής Τραπέζης, η προσφορά του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, προς αγιασμόν και σωτηρία των ανθρώπων». Επιθυμώντας να επιτύχει τον σκοπό αυτό κατά τον καλύτερο τρόπο ο Σεβασμιώτατος, αναδιοργάνωσε πλήρως και αναπροσανατόλισε τους σκοπούς του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου, το οποίο παρέχει πλέον και ιδίως μετά τον σεισμό του Ιουνίου του 2008 και την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης το 2010, μεγάλη ανακούφιση, με την προμήθεια ειδών διατροφής, ένδυσης και υπόδησης, οικονομικά βοηθήματα και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη και καταφεύγει στην Ιερά Μητρόπολη. Παράλληλα επίσης υποστήριξε και την δημιουργία ή την εύρυθμη λειτουργία των πενήντα οκτώ συνολικά λειτουργούντων Φιλοπτώχων Ταμείων σε ενορίες, στις οποίες μάλιστα συνιστά να λειτουργεί παράλληλα και Τράπεζα Τροφίμων, ώστε μέχρι σήμερα να έχουν ιδρυθεί συνολικά πενήντα τέσσερις, επισημαίνοντας ακόμη την ανάγκη να οργανωθούν, εφόσον αυτό είναι εφικτό, περισσότερα ενοριακά συσσίτια, επαινώντας και ενισχύοντας για το σκοπό αυτό τα ήδη υπάρχοντα.
           Καίριας σημασίας δομές για την πραγματοποίηση του πολυεπίπεδου φιλανθρωπικού έργου της Ιεράς Μητροπόλεως, τις οποίες υποστήριξε και τις περισσότερες από αυτές ίδρυσε ο Μητροπολίτης, αποτελούν η Τράπεζα Τροφίμων σε συνεργασία με τον Δήμο Πατρέων από την εποχή του μακαριστού προκατόχου του, στη συνέχιση της λειτουργίας της οποίας επέμεινε θερμά, το Κοινωνικό Μητροπολιτικό Παντοπωλείο «Κελλάρι της Αγάπης», καθώς και η λειτουργία του μεγάλου Μητροπολιτικού Συσσιτίου στην οδό Φιλοποίμενος «Άρτος Αγάπης», μέσω του οποίου, όπως και αυτού της «Στέγης της Αγάπης» για κατ’ οίκον διανομή γευμάτων, αλλά και των υπολοίπων πέντε ενοριακών συσσιτίων προσφέρεται εξαιρετικά μεγάλος αριθμός μερίδων φαγητού καθημερινά χωρίς διάκριση στους πάσχοντες αδελφούς κυρίως της πόλεως, ώστε, όπως τονίζει διαρκώς ο Σεβασμιώτατος, «Ουδείς να πεινάη στην Πάτρα!».
            Στον τομέα της φιλανθρωπίας επίσης σημαντική θεωρείται και η προσπάθεια που καταβάλλεται από τον Μητροπολίτη Πατρών για την παροχή φιλοξενίας στους ασθενείς και τους συγγενείς τους που προέρχονται από άλλα μέρη της χώρας και περιθάλπονται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου, για την ανακούφιση των οποίων λειτουργεί ήδη το ευρύχωρο Ίδρυμα Φιλοξενίας στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου, ενώ προετοιμάζεται για τον ίδιο σκοπό και ένας άλλος πολύ μεγάλος Ξενώνας στην περιοχή του Κάτω Καστριτσίου. Εκτός από τους συγγενείς όμως, είναι απαραίτητο να υπογραμμιστεί ότι υποστηρίζονται ποιμαντικά και οι νοσηλευόμενοι ασθενείς από εντεταλμένους προς αυτό εφημερίους, αλλά και ενισχύονται πνευματικά από δύο ομάδες συμπαραστάσεως με επικεφαλής τους εφημερίους των δύο μεγάλων Νοσοκομείων των Πατρών. Στο πλαίσιο της φιλανθρωπικής διακονίας επίσης, θα πρέπει να αναφερθεί και η πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου όλα αυτά τα χρόνια για εξασφάλιση όσο γίνεται μεγαλύτερης ποσότητας αίματος για τους ασθενείς συνανθρώπους μας με την ίδρυση της Τράπεζας Αίματος της Ιεράς Μητροπόλεως, αλλά και με την ενθάρρυνση ανάληψης πρωτοβουλίας για αιμοληψίες εκ μέρους των ενοριών με σκοπό την ικανοποίηση των μεγάλων αναγκών των νοσοκομείων της πόλεως των Πατρών.
             Εκτός από τους ασθενείς όμως ο Μητροπολίτης Πατρών μερίμνησε κατά τα δεκαπέντε αυτά έτη της ποιμαντορίας του και για την πνευματική στήριξη των φιλακισμένων ορίζοντας εντεταλμένο για το σκοπό αυτό Ιερέα και μεγάλη ομάδα κληρικών με σκοπό την τέλεση σε εβδομαδιαία βάση της Θείας Λειτουργίας στο παρεκκλήσιο του Αγίου Ελευθερίου  εντός των φυλακών του Αγίου Στεφάνου, καθώς και την εντατική τέλεση του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως, την βάπτιση φυλακισμένων, αλλά και την υλική τους ενίσχυση σε είδη προσωπικής χρήσεως μέσω της Κοινωνικής Υπηρεσίας της φυλακής.
           Όλες οι παραπάνω δραστηριότητες υποστηρίζονται έντονα από την Φιλανθρωπική Ομάδα Αγάπης, η οποία λειτουργεί με ευθύνη του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου και αποτελείται από μεγάλο αριθμό ευσεβών ανδρών και γυναικών της πόλεως των Πατρών.       
           8. Ένας από τους πλέον νευραλγικούς τομείς του εκκλησιαστικού έργου στον οποίο δραστηριοποιήθηκε ο Μητροπολίτης Πατρών κατά την πρώτη δεκαπενταετία της αρχιερατικής του διακονίας επίσης υπήρξε η Νεότητα, για την ποιμαντική μέριμνα της οποίας ίδρυσε και λειτουργεί υπό την εποπτεία του το Γραφείο Νεότητος με σκοπό τον συντονισμό του νεανικού έργου της Μητροπόλεως με κορυφαία αποστολή την λειτουργία σε όλες τις ενορίες Κατηχητικών Σχολείων με παράλληλη οργάνωση δραστηριοτήτων για την προώθηση της ορθής αγωγής των νέων με σκοπό της κατανόηση της εφαρμογής του Ορθοδόξου ήθους σε όλους τους τομείς του κοινωνικού βίου.
           Μεγάλο ενδιαφέρον επέδειξε επίσης ο Σεβασμιώτατος για την ποιμαντική στήριξη των φοιτητών και των σπουδαστών με τον διορισμό εφημερίων υπευθύνων στους Ναούς του Πανεπιστημίου και του Α.Τ.Ε.Ι. αντίστοιχα για την εξυπηρέτηση των λειτουργικών και των άλλων πνευματικών αναγκών των Ανωτάτων Ιδρυμάτων, ενώ υποστηρίζει και την λειτουργία των πέντε μεγάλων φοιτητικών συναντήσεων σε ισάριθμες ενορίες της πόλεως, στις οποίες συχνά παρίσταται και εισηγείται θέματα ή συζητά επάνω σε προβληματισμούς των συμμετεχόντων. Με πρωτοβουλία του επίσης έχουν ιδρυθεί και λειτουργούν μια Φοιτητική Εστία Αρρένων στην οδό Φιλοποίμενος και μια Μαθητική Εστία στους χώρους της Ιεράς Μητροπόλεως στην Παραλία Πατρών, όπου διαμένουν και σιτίζονται δωρεάν οι μη καταγόμενοι και διαμένοντες οικογενειακώς στην Πάτρα ιεροσπουδαστές που φοιτούν στο Εκκλησιαστικό Λύκειο. Σημαντικός τομέας για την αγωγή των νέων κυρίως, συνιστά επίσης και η λειτουργία υπό την αιγίδα του Σεβασμιωτάτου δύο σχολών Πληροφορικής, μίας σχολής Εκκλησιαστικής Αγιογραφίας και δύο σχολών Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής. Στο πλαίσιο μάλιστα της προσπάθειας που καταβάλλει για την περιστολή του κοινωνικού αποκλεισμού και την ομαλή ένταξη των Ρομά της Δυτικής Αχαΐας στον κοινωνικό ιστό, επιδιώκει να στρέψει τον προσανατολισμό των νεοτέρων περισσότερο προς την εκπαίδευση, προβαίνοντας πολύ συχνά σε ομαδικές Βαπτίσεις μικρών παιδιών, αλλά και φροντίζοντας μέσω των φιλανθρωπικών δομών της Ιεράς Μητροπόλεως και των ενοριών για την υλική και εν γένει πνευματική τους υποστήριξη.
              Τέλος, ένα σπουδαίο έργο της μέριμνας του Σεβασμιωτάτου, είναι και η επανίδρυση και λειτουργία του Παιδικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως με ευθύνη της ενορίας Εγλυκάδος, στον οποίο φιλοξενούνται περισσότερα από εκατό νήπια, προερχόμενα κατά κύριο λόγο από την πόλη των Πατρών.
           9. Από τα παραπάνω αναφερθέντα καθίσταται πλήρως αντιληπτό νομίζουμε, ότι το έργο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου κατά τα πρώτα δεκαπέντε έτη της ποιμαντορίας του καλύπτει ολόκληρο το φάσμα της Εκκλησιαστικής Διακονίας. Η ευσύνοπτη παράθεσή του στον παρόν άρθρο με την ευκαιρία της επετείου της εις επίσκοπο χειροτονίας του πριν από δεκαπέντε χρόνια ωστόσο,  επιχειρήθηκε περισσότερο για να καταφανεί πρωτίστως η μεγάλη πνευματική προσφορά της Τοπικής μας Εκκλησίας στο λαό του Θεού, κυρίως όμως για να δοξαστεί και να δοξολογηθεί το Πανάγιο Όνομα Του, καθώς είναι αποκλειστικά Εκείνος που το ευλόγησε και το επιτέλεσε. Ενώ, για τον αόκνως εργαζόμενο Ιεράρχη των Πατρών, που συμμερίζεται απόλυτα αυτά που τόνιζε ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος* κατά τα δικά του τριαντάχρονα στην Αρχιερωσύνη το 2004, δηλαδή ότι «τέτοιοι σταθμοί δεν αποτελούν λόγους εορτασμού για έναν Ιεράρχη, αλλά το εντελώς αντίθετο. Επειδή ο Ιεράρχης πορεύεται καλά, μόνον όσο και μόνον όποτε αναθυμάται με πόνο, πόσες δυνατότητες δεν κατόρθωσε να αξιοποιήσει, πόσες φορές στάθηκε λίγος, πόσες φορές υπέκυψε στις αδυναμίες του», η ημέρα αυτή αποτέλεσε ευκαιρία θερμής προσευχής και αφορμή πνευματικής περισυλλογής και ανατροφοδότησης, κυρίως όμως εφαλτήριο για μεγαλύτερους αγώνες και θυσίες, μιας και όπως υπογράμμιζε και πάλι ο μεγάλος Πρωθιεράρχης, «ο χώρος της διακονίας για τον Επίσκοπο δεν είναι μόνον όαση προσφοράς, αλλά και έρημος δοκιμασίας».
              Για το λόγο αυτό λοιπόν και ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος επέλεξε να εορτάσει με τρόπο απλό και εκκλησιαστικό τη συμπλήρωση της πρώτης δεκαπενταετίας της επισκοπικής του διακονίας, επικεντρώνοντας το όλο γεγονός στην ευχαριστιακή τέλεση της Θείας Λειτουργίας, επιδιδόμενος δηλαδή στην λειτουργία του κατ’ εξοχήν μυστηρίου της εν προσευχή περισυλλογής, της πνευματικής ανατροφοδοτήσεως, αλλά και της διαρκούς αναμνήσεως ως υπενθυμίσεως, πως η αρχιερατική αποστολή, δεν είναι άλλη από την καθημερινή μαρτυρική θυσία στον Γολγοθά του κόσμου ως μίμηση «του εκουσίου πάθους» του Πρώτου Αρχιερέως Χριστού, εφόσον έχει στέρεα την πεποίθηση, ότι «ο Επίσκοπος, ιστάμενος εις τόπον και τύπον Χριστού και ακολουθών τα βήματα του Θείου Λυτρωτού, καθ’ ημέραν, αίρει τον Σταυρό της μαρτυρικής Ιερωσύνης, προκειμένου μέσα από αυτή την σταυροαναστάσιμη πορεία του και ο Θεός να δοξάζεται και οι άνθρωποι τους οποίους του ενεπιστεύθη ο Θεός, να οδηγούνται στη θέωση». Και τούτο, καθώς ο Ποιμήν των Πατρών, ως διάδοχος του σταυρωθέντος Αγίου Ανδρέου, γνωρίζει άριστα, πως και η μελλοντική του αρχιερατική πορεία θα είναι κατ’ εξοχήν μετοχή στο μαρτύριο της συνειδήσεως και του Σταυρού του Χριστού, όπως συνέβη με τον προκάτοχό του Πρωτόκλητο Απόστολο, αλλά και τους λοιπούς μετέπειτα προκατόχους του, Ποιμένες κλεινούς της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών.
           Ωστόσο όμως είναι απολύτως βέβαιο επίσης, ότι η μαρτυρικώς εσταυρωμένη αυτή πορεία θα καταστεί παράλληλα εξαγιαστική και εν Χριστώ μεταμορφωτική της υπάρξεώς του, εφόσον, όπως και πάλι τόνιζε ο θαυμαστός Χριστόδουλος, θα συνεχίσει και στα επόμενα χρόνια να αισθάνεται και να βιώνει ως Αρχιερεύς αυτό που είχε βαθιά μέσα στην καρδιά του και ο πολύκλαυστος Γέροντάς του μακαριστός Πρωθιεάρχης, ότι δηλαδή «ο Επίσκοπος δεν έχει δικαίωμα να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια του, αλλά μέσα από την οπτική γωνία που του δίνει το εγκόλπιό του. Αυτό θα πει ότι πρέπει να μη χάνει ποτέ την επαφή με το αληθινό. Να προσεύχεται κάθε στιγμή, να παρακαλεί τον Κύριο να τον βοηθήσει να βλέπει τον κόσμο με το αναστάσιμο φως κι όχι με το φως του παρόντος κόσμου. Να μην τον αφήσει ο Κύριος να νιώσει, ούτε στιγμή, ότι έχει αξίωμα, έχει καθήκοντα, εκπροσωπεί τον θεσμό της Εκκλησίας. Να ικετεύει τον Κύριο ζητώντας Του να τον έχει ικανό να διοικεί εν Χριστώ και όχι εν θεσμώ». Και αυτό, διότι «ο Επίσκοπος δεν γίνεται Ποιμήν διατάσσοντας τους κληρικούς κι επιβάλλοντας την θέλησή του.  - Γίνεται όταν και όσο βλέπει το ποίμνιο και τον κλήρο όχι ως φορείς αδυναμίας, αλλά ως φορείς υψίστης δυνάμεως, που έχουν εκ της αγάπης του Κυρίου.  - Γίνεται Ποιμήν, όταν έχει την ευλογία να βλέπει πίσω και μέσα από την αδυναμία και την αμαρτία, την αξία, μάλιστα δε τη μοναδικότητα. - Γίνεται Ποιμήν, όταν βλέπει καθαρά μέσα του και μπροστά του, ότι μία και μόνη είναι η αμαρτία: η αδυναμία μας να νιώσουμε την αγάπη του Θεού, η αδυναμία μας να ζήσουμε έτσι όπως η αγάπη Του μας επιτρέπει». Γένοιτο !


         * Οι αναφορές μας στον αοίδιμο Αρχιεπίσκοπό μας κυρό Χριστόδουλο προέρχονται από την μνημειώδη ομιλία του με τίτλο «Εμπειρίες από τη ζωή μου ως Επισκόπου» κατά την τελετή παρουσίασης του τιμητικού τόμου για την συμπλήρωση 30 ετών Αρχιερατείας στις 19/10/2004 στην εν Αθήναις αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός».