Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλιοπαρουσίαση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλιοπαρουσίαση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2023

Ηλίας Λιαμής - Παρουσίαση βιβλίου στο βιβλιοπωλείο "Γεθσημανή"

 

Την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2023 είχαμε την χαρά να φιλοξενήσουμε στο Βιβλιοπωλείο "Γεθσημανή" τον κ. Ηλία Λιαμή για την παρουσίαση του βιβλίου "ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ" με κείμενα του αλησμόνητου Επισκόπου Παύλου Σιατίστης. Μαζί μας ήταν και ο σπουδαίος ιστορικός κ. Κωνσταντίνος Χολέβας.















Τρίτη 6 Απριλίου 2021

Το βιβλίο που χάθηκε... "Κορώνα - λάθος συναγερμός;"

 

Γράφει ο π. Γεώργιος Χάας

Τίτλος: Κορώνα – Λάθος Συναγερμός;

Ὑπότιτλος: Ἀριθμοί, δεδομένα καί παρασκήνιο.

Ἐκδοτικός οἶκος: Goldegg, Βερολίνο, Βιέννη 2020, 159 σελίδες.


Συγγραφεῖς: Dr. Sucharit Bhakdi καί Dr. Karina Reiss.

Τό ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου μᾶς δίνει μερικά βιογραφικά στοιχεῖα τῶν συγγραφέων, τοῦ ἰατρικά διάσημου ζεύγους Bhakdi καί Reiss. Ὁ Prof. Dr. Sucharit Bhakdi εἶναι Εἰδικός ἰατρός Μικροβιολογίας καί Λοιμώδους Ἐπιδημιολογίας. Διετέλεσε γιά 22 συνεχῆ ἔτη Διευθυντής τοῦ Ἰνστιτούτου Ἰατρικῆς Μικροβιολογίας καί Ὑγιεινῆς τοῦ Πανεπιστημίου Mainz τῆς Γερμανίας. Δημοσίευσε ἄνω τῶν 300 ἐπιστημονικῶν μελετῶν στούς τομεῖς τῆς Ἀνοσολογίας, Βακτηριολογίας, Ἰολογίας καί τῶν καρδιοαγγειακῶν παθήσεων.Ἡ σύζυγός του, Prof. Dr. Karina Reiss, εἶναι καθηγήτρια τοῦ Πανεπιστημίου Kiel τῆς Γερμανίας, μέ 15 ἔτη δραστηριότητα στούς τομεῖς τῆς Βιοχημείας, τῶν Λοιμώξεων, τῆς Κυτταρικῆς Βιολογίας καί Ἰατρικῆς, μέ ἄνω τῶν 60 δημοσιεύσεων σέ διεθνῆ ἐπιστημονικά περιοδικά, γιά τίς ὁποῖες ἔλαβε πολυάριθμους ἐπαίνους καί βραβεῖα.


Τό βιβλίο περιέχει τά ἑξῆς 10 κεφάλαια:

Ξεκίνημα – Ἀρχή ἑνός ἐφιάλτη

Πόσο “ἐπικίνδυνος” εἶναι ὁ νέος “φονικός ἰός”;

Ἡ κατάστασις στή Γερμανία

Ὑπερβολικά πολλά; ὑπερβολικά λίγα; Τί συνέβη;

Συνεπακόλουθες ζημιές – τί συνέβη στόν περίγυρο;

Ἄλλες χῶρες τά ἔκαναν καλύτερα; Ἡ Σουηδία ὡς πρότυπο;

Ποιά μέτρα θά ἦταν τά σωστά;

Ἡ πλήρης ἀποτυχία τῶν μέσων ἐνημερώσεως

Ποῦ βαδίζουμε;

Ἐπίλογος

Γιά τήν παρουσίαση τῶν βασικῶν θέσεων τῶν συγγραφέων θά ἀκολουθήσουμε τήν σειρά τῶν κεφαλαίων τοῦ βιβλίου, γιά τά δέ ἀποσπάσματα ἀπό αὐτό, πού παραθέτουμε αὐτούσια σέ Ἑλληνική μετάφραση, χρησιμοποιοῦμε τήν γραμματοσειρά σέ Bold Italic. Ὅλα ξεκίνησαν σάν ἐφιάλτης. Οἱ εἰκόνες, πού ἔκαναν τόν γύρο τοῦ κόσμου κατά τούς πρώτους μῆνες τοῦ 2020 καθήλωσαν τούς πάντες σέ ἕνα θέμα: Τόν ἰό Κορώνα! Μπροστά σ’ αὐτόν τόν ἐφιάλτη δικαιολογήθηκαν τά ἀδικαιολόγητα:


«…ἔβγαινε κάποιος ἀπό τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του καί βρισκόταν σέ ἕναν ἐξωπραγματικό κόσμο, οὔτε μιά ψυχή, ἄδειοι δρόμοι, ἄδειες πόλεις, ἄδειες παραλίες. Στή Γερμανία περιορίσθηκαν τά ἀνθρώπινα δικαιώματα ὅπως ποτέ ἀπό τήν ἵδρυση τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας. Ἡ κατάρρευση τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καί τῆς οἰκονομίας ἔγινε εὐρέως ἀποδεκτή.»(σελ.11) Αἰτία καί ἀφορμή ὅλων ἦταν ἕνας ἰός ἀπό τήν οἰκογένεια Κορώνα, πού ἔλαβε τήν ὀνομασία SARS-CoV2 καί ἡ σχετική ἀσθένεια τοῦ ἀναπνευστικοῦ συστήματος COVID-19. Οἱ συνηθισμένοι ἰοί ἀπό τήν οἰκογένεια Κορώνα εἶναι παγκοσμίως ὑπεύθυνοι γιά τό 10% μέ 20% τῶν συνηθισμένων κρυολογημάτων καί προκαλοῦν συμπτώματα μιᾶς κλασσικῆς γρίπης. «Ἐξ αἰτίας τῆς μικρῆς κλινικῆς σημασίας αὐτῶν τῶν ἰῶν κατά κανόνα δέν λαμβάνονται πολυδάπανα μέτρα διάγνωσης γιά τόν ἐντοπισμό λοιμώξεων ἐξ’ αἰτίας ἰῶν Κορώνα. Ἐπίσης εἶναι ἄνευ σημασίας κάθε ἀναζήτηση ἀντιϊοικῶν φαρμάκων ἤ ἐμβολίων.» (σελ.13) Ἐξαίρεση ἦταν δύο μέλη τῆς οἰκογενείας Κορώνα.

Τό 2003 τό SARS-CoV μέ θνησιμότητα 10%, ἀλλά σχετικά μικρή μεταδοτικότητα καί παγκοσμίως 774 νεκρούς, καί τό 2012 τό MERS-CoV στή Μέση Ἀνατολή, μέ 30% θνησιμότητα καί συνολικά 858 νεκρούς (σελ. 13). Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον παρουσιάζει τό δεύτερο κεφάλαιο, ὅπου ἀποδεικνύουν οἱ συγγραφεῖς, ὅτι ὁ συγκεκριμένος ἰός δέν εἶναι οὔτε πιό ἐπικίνδυνος, οὔτε ἔχει μεγαλύτερη θνησιμότητα ἀπό ἄλλους συνηθισμένους ἰούς τῆς ἴδιας οἰκογενείας! Ἐξ’ ἀρχῆς δημιουργήθηκε τό πρόβλημα ἀπό τήν συνεργασία τῆς Πολιτικῆς μέ τά ΜΜΕ. Κάθε θετικό τέστ καταγράφηκε ὡς κροῦσμα, χωρίς διάκριση μεταξύ ἀσυμπτωματικῶν καί νοσούντων. Ἔτσι φάνηκε ὁ νέος ἰός πολύ σύντομα ὡς μία ἀπειλή γιά τήν ἀνθρωπότητα. Ὅσο περισσότερα τέστ γίνονταν, τόσο περισσότερα κρούσματα ἀνακοίνωναν τά Μ.Μ.Ε.!


 Ἀκόμα μεγαλύτερη ἦταν ἡ ἀπάτη ὡς πρός τόν ἀριθμό τῶν νεκρῶν. «Κάθε νεκρός, στόν ὁποῖον ἀνιχνεύθηκε ὁ ἰός, κατεγράφη ἐπίσημα στόν κατάλογο τῶν θυμάτων ἀπό Κορώνα. Αὐτό γινόταν καί γίνεται μέχρι σήμερα, παρ’ ὅτι αὐτό ἀντιβαίνει στίς ἰσχύουσες ἰατρικές ὁδηγίες» (σελ.18) Σημειωτέον, ὅτι, τόσο στήν διεξαγωγή καί στήν καταγραφή τῶν τέστ, ὅσο καί στήν ἀνακοίνωση τῶν κρουσμάτων καί στήν πρόταση περιοριστικῶν μέτρων παίζει ἀποφασιστικό ρόλο στή Γερμανία τό Ἰνστιτοῦτο Robert Koch, τό ὁποῖο εἶχε πρωτοστατήσει στήν σύνταξη τοῦ Πρακτικοῦ τοῦ Γερμανικοῦ Κοινοβουλίου τόν Δεκέμβριο τοῦ 2012, μέ τό ὁποῖο ἀπό τότε ἐπενόησαν τό Σενάριο, πού πρέπει νά ἀκολουθηθῆ γιά νά γίνη πιστευτή ἡ …“πανδημία”!

Τό Σενάριο αὐτό, εἶχε δημοσιοποιήσει ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης στό τεῦχος Μαΐου 2020 τῆς «ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ» σέ ἄρθρο του μέ τίτλο «Πολυετής ὁ σχεδιασμός τῆς πανδημίας» καί, ἐν συνεχείᾳ, τό εἴχαμε ἀναλύσει ἐκτενέστερα (μέ ἀναφορά στό Γερμανικό πρωτότυπο κείμενο) σέ δικό μας ἄρθρο μέ τίτλο «Τό Γερμανικό Κοινοβούλιο δέν προέβλεψε, ἀλλά σχεδίασε τήν πανδημία!», στό τεῦχος Ὀκτωβρίου 2020, τῆς «ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ».


Τό ἴδιο Ἰνστιτοῦτο ἀπαγόρευσε καί τήν νεκροψία στά θύματα ἀπό COVID-19, παρ’ ὅτι, σύμφωνα μέ τούς ἰσχύουντες κανονισμούς τῆς ἰατρικῆς, «πρέπει στήν περίπτωση ἐπικινδύνων λοιμώξεων νά γίνουν ὅσο τό δυνατό περισσότερες νεκροψίες, γιά νά βρεθῆ ἡ πραγματική αἰτία θανάτου.» (σελ.26) Παρά τήν ἀπαγόρευση, πραγματοποίησε ὁ καθηγητής κ. Püschel στό Ἁμβοῦργο νεκροψία σέ ὅλα τά θύματα ἀπό Κορώνα καί διεπίστωσε, ὅτι οὔτε ἕνας ἀπ’ αὐτούς ἦταν ὑγιής, ὅλοι εἶχαν τουλάχιστον ἕνα, ἤ περισσότερα ὑποκείμενα νοσήματα, ἐνῷ ἕνας στούς δύο ἦταν καρδιοπαθής!

Παρόμοιες διαπιστώσεις ἔχουμε καί από τήν Ἰταλία. «Πολύ ἐνδιαφέρον προκαλεῖ τό εὕρημα τοῦ κ.Püschel, ὅτι κάθε τρίτος ἀσθενής ἔπασχε ἀπό πνευμονική ἐμβολή. Τέτοιες ἐμβολές προκαλοῦνται συνήθως ἀπό θρομβώσεις στά ἀγγεῖα τῶν κάτω ἄκρων, οἱ ὁποῖες θρομβώσεις, ἀποκολλῶνται καί φράσσουν τούς πνεύμονες. Τέτοιες θρομβώσεις, ἐμφανίζονται ἰδιαίτερα σέ ἡλικιωμένους, ὅταν δέν κινοῦνται ἐπαρκῶς. Κατάκοιτοι ἄνθρωποι διατρέχουν ὕψιστο κίνδυνο. Ἤδη πρίν ἀπό 50 χρόνια περιέγραψαν οἱ κ.Haferkamp καί Matthys στό ἰατρικό περιοδικό Deutsches Ärzteblatt Πνευμονικές ἐμβολές σέ ἀσθενεῖς ἀπό γρίπη. Δέν βλέπουμε ἐδῶ καμία ἰδιαιτερότητα τοῦ SARS-CoV2. Βλέπουμε ὅμως ἡλικιωμένους νά μή βγαίνουν ἀπό τό σπίτι, εἴτε ἐπειδή τούς ἐκφόβισαν, εἴτε ἐπειδή μόνοι τους τηροῦν γιά λόγους ἀσφαλείας τίς ὁδηγίες τοῦ Ἰνστιτούτου Robert Koch: 


“Μένουμε σπίτι, ὁπότε εἶναι ἐφικτό!” Προγραμματισμένη ἡ ἔλλειψη κίνησης, προγραμματισμένες καί οἱ θρομβώσεις; Ἀντιθέτως συνέστησε ὁ καταξιωμένος Σουηδός Ἐπιδημιολόγος Johan Giesecke στούς συμπατριῶτες του ὅσο τό δυνατόν περισσότερο καθαρό ἀέρα καί κίνηση! Ὁ ἄνθρωπος ξέρει, τί λέει.» (σελ.27). Ὡς πρός τόν ἀριθμό τῶν θανάτων, ἐπικρατεῑ μεγάλη παραπλάνηση. Δέν γίνεται διαφοροποίηση μεταξύ θανάτων ἀπό ἤ μέ COVID-19, ἐνίοτε γίνονται τέστ μετά θάνατον, καί ὑπάρχει καί ἡ περίπτωση τοῦ Βελγίου, ὅπου καί χωρίς τέστ, μέ τήν ἁπλή ὑποψία, καταχωρίζονται θάνατοι ὡς ἀπό COVID-19!

 Γιά τό θέμα τῶν θανάτων παραπέμπουν οἱ συγγραφεῖς στόν κ. Ἰωαννίδην: «Δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν ἀκόμα καλοί ἐπιστήμονες στόν κόσμο, ἀκόμα καί ἄριστοι, π.χ. ὁ καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Stanford στίς Η.Π.Α., Prof. Dr. Ἰωάννης Ἰωαννίδης, ἕνας τῶν κορυφαίων ἐπιδημιολόγων τοῦ κόσμου.» (σελ.28) Ὁ κ. Ἰωαννίδης ἀπέδειξε, ὅτι ὁ πραγματικός ἀριθμός τῶν θανόντων ἀπό COVID-19 εἶναι πολύ μικρότερος ἀπό τόν ἀνακοινωθέντα, καί λέγει, ὅτι μᾶλλον δέν θά τόν μάθουμε ποτέ. Ὡστόσο ὑπολόγισε, ὅτι συμπεριλαμβανομένων ὅλων τῶν ἐπίσημα ἀνακοινωθέντων θανάτων ἀπό COVID-19, πάλιν ἀποτελεῖ ἕνα ἐλάχιστο ποσοστό ἐν συγκρίσει μέ τόν συνολικό ἀριθμό τῶν θανάτων. «Γιά τή Γερμανία βγαίνει ὡς ἀποτέλεσμα ὅτι τό ρίσκο νά πεθάνη κάποιος ἀπό COVID-19 ἀντιστοιχεῖ, γιά ἄτομα κάτω τῶν 65 ἐτῶν, μέ τήν πιθανότητα νά πεθάνη ἀπό ἀτύχημα σέ μία καθημερινή διαδρομή 32 χλμ. μέ τό αὐτοκίνητο. Στήν ὁμάδα ἄνω τῶν 80 ἐτῶν ἀνέρχεται ὁ ἀριθμός στούς 7 ἀνά 10000 ἀνθρώπους, τήν στιγμή πού οἱ ἀντίστοιχοι ἀριθμοί ἀπό καρδιοαγγειακές παθήσεις ἀνέρχονται στούς 550, ἀπό καρκῖνο στούς 300 καί ἀπό ἀναπνευστικά ἄνω τῶν 100.» (σελ.29). Ὑπολογίζεται δέ ὅτι τό ποσοστό γνησίων θανάτων ἀπό COVID-19 κυμαίνεται στό 0,1% μέ 0,4% τῶν μολυσμένων ἀπό Κορώνα, βρισκόμαστε δηλ. στά ἐπίπεδα μιᾶς μεσαίας ἐντάσεως γρίπης, πάντως πολύ πιό κάτω ἀπό τά ἐπίπεδα τῶν ἐτῶν 1995/6, 2002/3 καί 2017/18. (σελ.28, 33). Πολύ αὐστηρά κρίνουν οἱ συγγραφεῖς τήν στάση τῆς Γερμανικῆς κυβερνήσεως, ἡ ὁποία, παρά τά διαφορετικά δεδομένα, ἀκολουθεῖ στά πάντα τίς ἀποφάσεις καί τούς περιορισμούς τῆς Ἰταλίας καί Γαλλίας!


 Μάλιστα συγκρίνουν τίς μεθόδους, πού μεταχειρίσθηκε ἡ Κυβέρνηση, μέ ἐκεῖνες τῆς πρώην Ἀνατολικῆς Γερμανίας! Κάτω ἀπό τήν ἀπειλή τῶν Μέσων Ἐνημερώσεως, ὅτι σύντομα ἡ Γερμανία θά ἀντιμετωπίσει παρόμοια φαινόμενα μέ τήν Ἰταλία «ἀκούονται οἱ πρῶτες φωνές γιά ἕνα ἐπικείμενο Lockdown, τίς ὁποῖες διέψευσε τό Ὁμοσπονδιακό Ὑπουργεῖο Ὑγείας στίς 14 Μαρτίου 2020: “Προσοχή: Fake-News! Ἰσχυρίζεται καί διαδίδεται ὅτι τό Ὁμοσπονδιακό Ὑπουργεῖο Ὑγείας/ ἡ Ὁμοσπονδιακή Κυβέρνηση θά ἀνακοινώση σύντομα ἰσχυρούς περιορισμούς στήν δημόσια ζωή. Αὐτό ΔΕΝ ἀληθεύει!” Δύο μέρες μετά, στίς 16 Μαρτίου, ἀνακοινώνονται “Ἰσχυροί περιορισμοί” στή δημόσια ζωή. Κάπου τό ἔχουμε ξανακούσει … μάλιστα! “Κανείς δέν ἔχει σκοπό νά κτίση ἕνα τεῖχος”! Μέ αὐτήν τήν φράση ἐξετέθη ὁ τότε πρόεδρος καί Γενικός Γραμματέας τῆς Ἀνατολικῆς Γερμανίας Walter Ulbricht ὡς ἕνας ἀπό τούς μεγαλυτέρους ψεῦτες τῆς Ἱστορίας. Στήν ἐποχή τοῦ ἰοῦ Κορώνα πολλά μᾶς θυμίζουν τό ἀπολυταρχικό καθεστώς τῆς Ἀνατολικῆς Γερμανίας, τά κλειστά σύνορα, οἱ οὐρές ἔξω ἀπό τά καταστήματα καί τά ἄδεια ράφια στά Σουπερμάρκετ.» (σελ.51-52). Καί ὅλα αὐτά «κατόπιν εἰσηγήσεως τῆς ἐπιστημονικῆς ἐπιτροπῆς , ἡ ὁποία στή Γερμανία ἀποτελεῖται ἀπό ἕναν Ἰολόγο, ἕναν κτηνίατρο καί ἕναν οἰκονομολόγο»! (σελ.47).

 Τήν ὥρα, κατά τήν ὁποίαν ἐπεβλήθη Lockdown σ’ ὅλη τή Γερμανία, στίς 23 Μαρτίου, «τά κρούσματα ἦταν τόσο λίγα καί τά νοσοκομεῖα τόσο ἄδεια, ὥστε μποροῦσαν νά δεχθοῦν ἀσθενεῖς ἀπό ἄλλες χῶρες» (σελ.57). Ἐπειδή, συγχρόνως, «ἀκυρώθηκαν προγραμματισμένες χειρουργικές ἐπεμβάσεις, καί ἐπειδή πολλοί ἀσθενεῖς ἀπέφευγαν ἀπό φόβο τά νοσοκομεῖα, ἀναγκάσθηκαν πολλές κλινικές νά ἀπασχολοῦν ἰατρούς καί νοσηλευτικό προσωπικό μέ μειωμένο ὡράριο καί μειωμένες ἀποδοχές. Στήν δέ Ἀμερική χιλιάδες ἰατροί τέθηκαν σέ διαθεσιμότητα ἤ καί ἀπολύθηκαν» (σελ.79). Στό τέταρτο κεφάλαιο ἀφιερώνουν οἱ συγγραφεῖς μία παράγραφο στό θέμα τῶν κλινῶν ΜΕΘ (Μονάδων Ἐντατικῆς Θεραπείας) καί ἰδιαιτέρως στό θέμα τῶν ἀναπνευστήρων.


Τονίζουν, ὅτι σέ καμιά περίπτωση ἀντιτίθενται στήν προμήθεια περισσοτέρων ἀναπνευστήρων. Ἐν τούτοις προβάλλουν ἕνα μεγάλο ΑΛΛΑ: «Στήν περίπτωση τῆς COVID-19 συζητεῖται τό θέμα τῆς διασωληνώσεως πολύ ἀντιφατικά. Οἱ θετικές φωνές ἐκ μέρους τῶν ἰατρῶν εἶναι ἐλάχιστες. Διασωλήνωση σημαίνει, ὅτι ὁ ἀσθενής τίθεται σέ τεχνητό κῶμα, δέν ἐπικοινωνεῖ πλέον καί χρειάζεται πλήρη μηχανική ὑποστήριξη. Ὁ ἀναπνευστήρας πιέζει τό ὀξυγόνο μέσῳ ἑνός σωλῆνα μέ μεγάλη πίεση στούς πνεύμονες. Μέσῳ τοῦ σωλῆνα αὐτοῦ εἰσχωροῦν συχνά μικρόβια, πού ὁδηγοῦν σέ θανατηφόρο πνευμονία.

 Οἱ ἰατροί τά λένε ἐνδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Ὁ κίνδυνος μιᾶς τέτοιας λοίμωξης αὐξάνεται μέρα μέ τήν μέρα……Γι’ αὐτό μαθαίνουν ὅλοι οἱ ἰατροί, ὅτι μιά διασωλήνωση πρέπει νά γίνη μόνο ὅποτε ἀπαραίτητα χρειάζεται, ἀλλά καί γιά ὅσο τό δυνατόν μικρότερο χρονικό διάστημα» (σελ.79).  Ἡ ἐρώτηση εἶναι, «γιατί –παρά αὐτά τά ἰσχυρά δεδομένα– διασωληνώνονται ἀσθενεῖς μέ COVID-19 πολύ νωρίς καί γιά μεγάλο διάστημα, παρ’ ὅτι, σύμφωνα μέ μιά κινεζική μελέτη, 97% τῶν διασωληνωμένων καταλήγουν;» (σελ.80). Ὁ λόγος εἶναι ἡ προστασία τοῦ νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ. Στήν περίπτωση χορήγησης ὀξυγόνου μέσῳ μάσκας, χωρίς δηλ. διασωλήνωση, μπορεῖ νά ἀπελευθερώνονται ἀερολύματα μικρότερα τῶν 5 μικρομέτρων. «Ὁ Dr. Gerhard Laier- Groeneveld τῆς Πνευμονικῆς Κλινικῆς Neustadt χορηγεῖ σέ ὅλους τούς ἀσθενεῖς ἀπό COVID-19 στήν κλινική του ὀξυγόνο μέ μάσκες, χωρίς καταστολή. Μέχρι τώρα κανείς τῶν ἀσθενῶν του κατέληξε.» (σελ.79).


Τό συμπέρασμα: Ἡ προστασία τοῦ νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ μέ κατάλληλο ἐξοπλισμό καί ἡ ἀποφυγή τῶν περιττῶν διασωληνώσεων θά μείωναν πολύ τόν ἀριθμό τῶν νεκρῶν. Στά κεφάλαια 5 -7  ἐξετάζουν οἱ συγγραφεῖς τά ληφθέντα μέτρα καί καταλήγουν, ὅτι ἦταν ὑπερβολικά καί προκάλεσαν περισσότερη ζημιά παρά ὠφέλεια. Ἡ ἔλλειψη κινήσεως, ὁ περιορισμός στόν κλειστό χῶρο τοῦ σπιτιοῦ, ἡ κοινωνική ἀπομόνωση καί ἡ οἰκονομική ζημιά, καθώς καί ἡ παραμέληση ἄλλων – μή COVID – ἀσθενειῶν, ὁδήγησαν σέ πολύ μεγαλύτερες ἀπώλειες ἀπό τήν ἴδια τήν λεγομένη Πανδημία. Τά παραδείγματα χωρῶν, πού δέν ἐπέβαλαν ὁλοκληρωτικό Lockdown, παρά μόνο τήν προστασία εὐαισθήτων ὁμάδων, ὅπως ἡ Σουηδία, ἡ Ἰαπωνία, ἡ Ἰσλανδία καί ἡ Νότια Κορέα ἀπέδειξαν, ὅτι ἡ ἀσθένεια δέν προκάλεσε ἐκεῖ χειρότερα ἀποτελέσματα, ἀλλά ἀντιθέτως, οἱ συνεπακόλουθες ζημιές σέ ἄλλους τομεῖς ἦταν πολύ περιορισμένες. Στό κεφάλαιο 7, στήν ἐρώτηση, ποιά μέτρα θά ἦταν τά σωστά, ἀπαντοῦν οἱ συγγραφεῖς πολύ ξεκάθαρα: «Μιά ἀποτελεσματική προστασία τῶν ὁμάδων ὑψηλοῦ κινδύνου, ἰδιαίτερα τῶν γηροκομείων. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ.» (σελ.113).

Στό ἴδιο κεφάλαιο ἀσχολοῦνται καί μέ τό θέμα τοῦ ἐμβολίου. Ἐπισημαίνουν, ὅτι οἱ βλάβες ἑνός ἐμβολίου θά εἶναι ὁπωσδήποτε μεγαλύτερες ἀπό τίς ὠφέλειες. «Τονίζουμε: ὑπάρχουν πολλά ἐμβόλια, τά ὁποῖα ἔχουν νόημα. Τά ἐμβόλια κατά τῶν ἰῶν τῆς οἰκογενείας Κορώνα σίγουρα δέν ἀνήκουν σ’ αὐτήν τήν κατηγορία.» (σελ.119). Οἱ συγγραφεῖς παραπέμπουν καί στην ἐσπευσμένη παραγωγή ἐμβολίου κατά τῆς γρίπης τῶν χοίρων (Η1Ν1) τό 2009. Ἡ πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ ἀρνήθηκε τότε νά ἐμβολιασθῆ, μέ ἀποτέλεσμα ἑκατομμύρια ἀχρησιμοποιήτων δόσεων νά μαζευθοῦν καί νά ἀνακυκλωθοῦν στό κέντρο ἐπεξεργασίας ἀπορριμάτων Magdeburg. Κι’ ὅμως! Οἱ Φαρμακοβιομηχανίες εἶχαν κερδίσει 18 δισεκατομμύρια Δολλάρια! Τό βιβλίο ἀσχολεῖται μέ τό ὅλο θέμα, βάσει τῶν μέχρι τόν Μαϊο 2020 γνωστῶν δεδομένων. Οἱ συγγραφεῖς κατηγορήθηκαν, ὅτι ἀντιμετωπίζουν τά μέλη τῆς ἐπίσημης ἐπιτροπῆς τῶν ἐπιστημόνων στή Γερμανία, ἰδιαίτερα τόν πρόεδρό της, τόν κ. Dr. Drosten, μέ περιφρονητικό καί εἰρωνικό ὕφος καί χαρακτηρίσθηκαν ὡς συνωμοσιολόγοι.


 Μέ αὐτόν τόν χαρακτηρισμό ἐτέθηκαν ἀπό τούς κρατικοδιαίτους “ἐπιστήμονες” στό περιθώριο, ὅπως συμβαίνει δυστυχῶς σέ ὅλον τόν κόσμο. Λές καί πταίουν ἐκεῖνοι πού ξεσκεπάζουν μιά συνωμοσία, καί ὄχι οἱ ἴδιοι οἱ συνωμότες, οἱ ὁποῖοι συνεχῶς καί ἐντελῶς ἀναίσχυντοι, διακηρύττουν τά δόλια σχέδιά τους – ἀνενόχλητοι. Πῶς ἐξηγεῖται αὐτό; Πολύ ἁπλᾶ: Ὁ κόσμος κοιμᾶται, θεωρεῖ μέσα στήν ἀφέλειά του τίς συνωμοσίες αὐτές ὡς ἐπιστημονική φαντασία! Οἱ συγγραφεῖς ἐλπίζουν, ὅτι μέ αὐτό τό βιβλίο συνεισφέρουν στό νά ξυπνήσουν τούς ἀναγνῶστες ἀπό τόν λήθαργο καί τήν ἀφέλειά τους.

Αὐτά ὅμως δέν ἀρέσουν στούς πολιτικούς καί τά φερέφωνά τους. Προσπαθήσαμε νά ἐπικοινωνήσουμε μέ τούς συγγραφεῖς, σύμφωνα μέ τήν προτροπή τοῦ Ἐκδοτικοῦ Οἴκου στό πρῶτο ἐσώφυλλο: «Ὁ Ἐκδοτικός Οἶκος καί οἱ συγγραφεῖς του θά εἶναι εὐγνώμονες γιά ἀντιδράσεις, ὑποδείξεις ἤ σχόλια. 


Παρακαλοῦμε νά ἀπευθυνθῆτε σχετικῶς στήν ἠλεκτρονική διεύθυνση verlag@goldegg-verlag.com.» Τό μήνυμα, τό ὁποῖο στείλαμε, ἔμεινε ὡστόσο ἀναπάντητο. Στή συνέχεια προσπάθησα νά ἐπικοινωνήσω τηλεφωνικῶς μέ τόν ἐκδότη. Τό τηλέφωνο τοῦ Βερολίνου ἦταν ἐκτός λειτουργίας. Τελικῶς κατόρθωσα νά μιλήσω μέ τό παράρτημα τοῦ ἐκδότη στή Βιέννη. Μοῦ εἶπαν ὅτι αὐτή ἡ ἠλεκτρονική διεύθυνση δέν λειτουργεῖ πλέον καί μοῦ ἔδωσαν ἄλλη ἠλεκτρονική διεύθυνση, στήν ὁποία ἔστειλα τό ἴδιο μήνυμα, παρακαλῶντας νά μοῦ δώσουν κάποια στοιχεῖα ἐπικοινωνίας μέ τούς συγγραφεῖς. Ἔλαβα τήν ἀπάντηση, ὅτι θά προωθήσουν τό μήνυμά μου στόν κ. Bhagdi.

Ἀπό τίς 16 Ἰανουαρίου μέχρι σήμερα δέν ἔλαβα καμία ἀπάντηση! Ἔτσι – φαίνεται – λειτουργεῖ ἡ λογοκρισία στήν Νέα Ἐποχή!Τό βιβλίο, τῶν κορυφαίων ἐπιστημόνων Dr. Sucharit Bhakdi καί Dr. Karina Reiss, παρ’ ὅτι σέ χρόνο μηδέν ἔγινε «Best Seller» στήν Γερμανία, ξαφνικά …ἐξαφανίσθηκε ἀπό τά Βιβλιοπωλεῖα της! Εὐτυχῶς, κάποιοι φρόντισαν νά μᾶς τό προμηθεύσουν. Τό μεταφράσαμε καί παρουσιάζουμε ἀποσπάσματά του μέ σκοπό νά κάνουμε καί ὅλους ἐσᾶς, τούς ἀναγνῶστες μας, κοινωνούς τῆς Ἀλήθειας!

Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018

Το Άσμα Ασμάτων και η θεία Αγάπη - Γέροντας Πλακίδας Ντεσέιγ


Το Άσμα Ασμάτων και η θεία αγάπη
8 Ιανουαρίου 2018
Στη μνήμη του παπα-Εφραίμ από τα Κατουνάκια
Το Άσμα Ασμάτων είναι το κόσμημα της Παλαιάς Διαθήκης και, μαζί με το Ευαγγέλιο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, το κέντρο της θείας Αποκάλυψης.

Περιέχει ένα συγκλονιστικό μήνυμα που εκφράζεται με ασυνήθιστη τόλμη: ο Χριστός, μονογενής Υιός του Θεού. τρέφει για την Εκκλησία του, για την Ύπεραγία Μητέρα του, που εικονίζει την Εκκλησία, και για τον καθένα μας, μιαν αγάπη τόσο βαθιά, τόσο δυνατή, τόσο προσωπική όσο και ο νεαρός σύζυγος για την αγαπημένη του. Κάθε χριστιανός καλείται σε αυτό το μυστήριο του γάμου με την Εκκλησία, στην ένωση μαζί της.
«Το Άσμα Ασμάτων». Έργο της Ελένης Τσερκάσοβα.
Αυτή η αγάπη είναι για τον Χριστό, αλλά και για μας, πηγή άμετρης, πλουσιοπάροχης, ανεξάντλητης χαράς.
Ο Χριστός περιμένει από μας μιαν αγάπη όμοια με εκείνη που νιώθει η αγαπημένη για τον αγαπημένο της, μιαν αγάπη που έχει όλη τη δροσιά της πρώτης αγάπης.
Εκστατικός από χαρά, ατενίζει την ομορφιά της συμβίας του, ομορφιά που είναι στην πραγματικότητα έργο δικό του, αντανάκλαση της λαμπρότητάς του -το ίδιο εκστατική από χαρά και κείνη, ατενίζει την ομορφιά του Αγαπημένου της: «ιδού ει καλή, η πλησίον μου, ιδού ει καλή, οφθαλμοί σου περιστεραί» (Ασμ. Ασμ. 1, 14) -«ιδού ει καλός ο αδελφιδός μου και γε ωραίος» (Άσμ. Ασμ. 1,15).
Εκείνος νιώθει χαρά και ευφροσύνη να βρίσκεται μαζί μας, να είναι μαζί μας, αλλά και για μας δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να τον νιώθουμε σύντροφο μας, να είμαστε ένα μαζί του, σε μια διαρκή ανταλλαγή αγάπης, μέσα στην πνοή του Αγίου Πνεύματος που μας θεώνει: «εξεγέρθητι, βορρά, και έρχου, νότε, διάπνευσον κήπον μου και ρευσάτωσαν αρώματά μου» (Ασμ. Ασμ. 4,16).

Βέβαια, στο Άσμα, η ανθρώπινη αγάπη χρησιμοποιείται αλληγορικά και το λεκτικό της πρέπει να ερμηνεύεται πνευματικά. Όμως. οι πνευματικές πραγματικότητες δεν είναι λιγότερο πραγματικές από τις υλικές, απτές, πραγματικότητες. Ούτε και η αγάπη είναι λιγότερο αληθινή, λιγότερο δυνατή, αν η ομορφιά που τη διεγείρει και την τρέφει είναι η πνευματική ωραιότητα του Άλλου και όχι τα φυσικά θέλγητρά του.
Η ομορφιά του συζύγου και της συζύγου του Άσματος δεν βρίσκεται στη σωματική όψη. Το Άσμα την επικαλείται μόνο και μόνο για να συμβολίσει την εσωτερική ομορφιά, την ομορφιά της αγάπης εκείνης που φτάνει να προσφέρει ακόμα και τη ζωή της στον Άλλον, αλλά και την ομορφιά της ταπείνωσης, της υπομονής και της γλυκύτητας…
Αυτή η αγάπη, για μιαν αγνή καρδιά, που της δόθηκε να έχει «οφθαλμούς ως περιστεράς», είναι πιο ελκυστική από τη φυσική ομορφιά, και όταν την ατενίζεις γίνεται πηγή άφατης χαράς και έκστασης.
Το φιλί και τα δείγματα τρυφερότητας, που επικαλείται το Άσμα, εικονίζουν τα δώρα που ο Χριστός καταθέτει, στους μυχούς της καρδιάς μας. Υποδηλώνουν τις προσφορές από το άγγιγμα της Χάρης του, που μας κάνουν να νιώσουμε και να δοκιμάσουμε τους ηδονικούς καρπούς του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία. χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια» (Γαλ. 5, 22-23). «Κήπος κεκλεισμένος αδελφή μου νύμφη, κήπος κεκλεισμένος, πηγή εσφραγισμένη, αποστολαί σου παράδεισος ροών μετά καρπού ακροδρύων, κύπροι μετά νάρδων» (Ασμ. Ασμ. 4.12-13).
Όταν ατενίζουμε τη θεϊκή τελειότητα του Χριστού, του Αγαπημένου μας, όταν νιώθουμε στις καρδιές μας την ενδόμυχη σαγήνη και γλυκύτητα των πνευματικών αυτών χαρισμάτων που τον γεμίζουν και που κυλούν από εκείνον σ’ εμάς, ξεχειλίζουμε από μιαν εντελώς άλλης τάξης, αλλ’ ωστόσο πραγματική. χαρά και ηδονή, ασύγκριτα πιο στερεή και πιο βαθιά από εκείνην που νιώθουν οι γήινοι εραστές.
Διακρίνουμε, στα ενδόμυχα τούτα αγγίγματα της θείας χάρης, τις ενδείξεις και την έκφραση της άπειρης τρυφερότητας του Χριστού, που θέλει να ζήσουμε αληθινά τη δική του Ζωή, που θέλει να μην είμαστε πια παρά ένα μαζί του, ένα και μόνο Σώμα που το εμψυχώνει η ίδια Θεία Πνοή, που το διατρέχει η ίδια ουσία, μέσα σε μιαν ανταλλαγή αμοιβαίας αγάπης.
Κάθε κίνηση εσωτερική που το Πνεύμα διεγείρει μέσα μας, κάθε πόθος για το καλό, κάθε καλή έμπνευση που αισθανόμαστε, είναι οι ενδείξεις που γεννά εντός μας ο Αγαπημένος μας από μιαν αγάπη αληθινή, προσωπική, τρυφερή, όσο και αυτή που περιέχεται στα δείγματα τρυφερότητας ενός εγκόσμιου συζύγου προς την αγαπημένη του, αλλά και άπειρα πιο μεγάλη. «Ευώνυμος αυτού υπό την κεφαλήν μου, και η δεξιά αυτού περιλήμψεταί με» (Ασμ. Άσμ. 2,6).
Ο Χριστός δεν περιμένει από μάς να υποταχτούμε σ’ έναν ψυχρό και απρόσωπο ηθικό νόμο. Αλλά κάθε στιγμή της ζωής μας να αρνιόμαστε το θέλημα, τις προτιμήσεις, τις επιθυμίες μας, για να υπάκουμε στο λόγο και τις θεϊκές του εμπνεύσεις, για ν’ αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη σε κάθε τι που εκείνος επιτρέπει να μας συμβεί, γιατί τον αγαπούμε, γιατί τον προτιμούμε από κάθε τι άλλο, και γιατί θέλουμε, σε κάθε περίσταση, να του δείχνουμε με τον τρόπο αυτό την αγάπη μας, σε ανταπόδοση της δικής του. Μια αγάπη που θα εκφράζεται με τα λόγια, τις προσευχές και τις πράξεις μας, ακόμα και με τη σιωπή μας, γεμάτη από εμπιστοσύνη και εγκατάλειψη, ενώπιον του.

Η αγάπη του Χριστού για τον καθένα μας είναι απολύτως ακλόνητη και αψεγάδιαστη. Η οικειότητα μαζί του δεν μπορεί να χαθεί, εκτός κι αν πάψουμε εκούσια να επικοινωνούμε, με το θέλημά του και με το Πνεύμα του. Μόνο η δική μας βούληση μπορεί να βάλει φραγμό – ή να υψώσει τείχος- ανάμεσα σε Αυτόν και σε μας. Ο Χριστός μάς κοιτάζει, τότε, με την ίδια αγάπη, αλλά και μες στη θλίψη του ερωτευμένου που διαψεύστηκε, όπως κοίταζε τον Πέτρο μετά την άρνησή του: «και υπεμνήσθη Πέτρος του λόγου του Κυρίου, ως είπεν αυτώ ότι πριν αλέκτορα φωνήσαι απαρνήση με τρις· και εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς» (Λουκ. 22,61-62).

Ύστερα από κάθε σφάλμα. όσο βαρύ και αν είναι, ύστερα από κάθε στιγμή χλιαρότητας, πρέπει να επιστρέψουμε σε κείνον, με την καρδιά συντριμμένη, αλλά και με απόλυτη εμπιστοσύνη, με απόλυτη βεβαιότητα ότι όχι μόνο μας έχει συγχωρήσει αλλά και ότι μας αγαπάει απεριόριστα: «Αναστήσομαι δη και κυκλώσω εν τη πόλει, εν ταις αγοραίς και εν ταις πλατείαις και ζητήσω ον ηγάπησεν η ψυχή μου…» (Άσμ. Ασμ. 3,2), Και ο Κύριος, ενώ εμείς θα είμαστε ακόμη μακριά, θα μας διακρίνει και θα πλημμυρίσει από συμπόνια. Θα τρέξει να μας αγκαλιάσει σφιχτά και να μας καταφιλήσει, όπως ο πατέρας τον άσωτο υιό (Λουκ. 15.20).
Αν επιστρέψουμε σε κείνον, αναγνωρίζοντας την αδυναμία μας, εξομολογούμενοι το αμάρτημά μας, απελπισμένοι ολότελα με τον εαυτό μας, αλλά δείχνοντάς του την απόλυτη εμπιστοσύνη μας και περιμένοντας τα πάντα από κείνον, τότε θα νιώσει μεγαλύτερη χαρά για μας απ’ ό,τι για τα ενενήντα εννέα πρόβατα που δεν οδηγήθηκαν στην απώλεια (Λουκ. 15, 67), κι εμείς θα ξαναβρούμε την όλο φως και στοργή στενή σχέση μαζί του.
Αυτή η εγγύτητα με τον Χριστό μπορεί να γίνει λιγότερο ή περισσότερο «αισθητή» από τις πνευματικές μας αισθήσεις. Αυτό έχει σχετικά μικρή σημασία, ή μάλλον εξαρτάται από τη χάρη του Χριστού. Η φυσική μας αισθαντικότητα δεν μπορεί να αντιληφθεί τίποτε από τις πνευματικές πραγματικότητες. Αν το επιχειρήσει, θα οδηγηθεί σίγουρα στην ψευδαίσθηση. Η πνευματική αισθαντικότητα είναι το αποτέλεσμα μιας μεταμόρφωσης της ύπαρξής μας από το Άγιο Πνεύμα. Και κείνο που το Πνεύμα διεγείρει, πάνω απ’ όλα, μέσα μας όταν αρχίζει να εκδηλώνεται είναι το αίσθημα της μετάνοιας, η συντριβή της καρδιάς, και μια εσωτερική τάση να εμπιστευθούμε αυτό που μας λέει ο Θεός, το λόγο του που περιέχεται στην Αγία Γραφή και μεταδίδεται από την Εκκλησία του.
Μονάχα η πίστη αυτή στο λόγο του Θεού μάς κάνει να γνωρίσουμε ό,τι ο Θεός μάς έχει αποκαλύψει για την ύπαρξή του, ό,τι έχει αποφασίσει ελεύθερα για λογαριασμό μας και ό,τι πραγματοποιεί για μάς. Οι «πνευματικές αισθήσεις» συνίστανται απλώς σε μια πίστη πιο ζωντανή, πιο ενδόμυχη, καλύτερα εναρμονισμένη με το θεϊκό αντικείμενό της, χάρη στην πρόοδο μας ως προς την αγάπη για τον πλησίον.
Πρέπει, λοιπόν, πάνω απ’ όλα, να θεμελιώσουμε την πνευματική μας ζωή πάνω στην πίστη στο λόγο του Θεού. Γιατί για μάς το έχει πει -και πού άλλου το έχει πει καλύτερα απ’ ό,τι στο Άσμα Ασμάτων- κι εμείς το ξέρουμε ότι ο Χριστός μάς αγαπά, ότι θέλει να βρίσκεται διαρκώς κοντά μας, και ότι αφουγκράζεται, όχι μόνο αυτό που του λέμε, αλλά και το κάθε σκίρτημα της καρδιάς μας, καθώς την εμψυχώνει το Άγιο Πνεύμα: «οφθαλμοί αυτού ως περιστεραί επί πληρώματα υδάτων λελουσμέναι εν γάλακτι, καθήμεναι επί πληρώματα υδάτων, σιαγόνες αυτού ως φιάλαι του αρώματος φύουσαι μυρεψικά» (Άσμ. Ασμ. 5, 12-13). «Την έπιθυμίαν των πενήτων εισήκουσεν Κύριος, την ετοιμασίαν της καρδίας αυτών προσέσχεν το ους σου» (Ψαλμ. 9.38).
Η πίστη αυτή σε ό,τι ο Θεός μάς έχει αποκαλύψει από τα σχέδια της καρδιάς του, είναι, λοιπόν, ό,τι πιο θεμελιώδες για τις πνευματικές μας αισθήσεις. Μας επιτρέπει να γνωρίσουμε, με μεγάλη βεβαιότητα, τις θεϊκές πραγματικότητες που διαφεύγουν, όπως είναι φυσικό, από τη φυσική νόηση και αισθαντικότητά μας, αλλά που ο Θεός καταδέχτηκε να μας αποκαλύψει.
Το Άσμα Ασμάτων είναι λόγος του Θεού, αποκάλυψη των σχεδίων του για μάς. Αυτή η μεγαλειώδης αποκάλυψη, που ο απόηχός της διαπερνά ολόκληρη τη Βίβλο, θα βρει την ολοκλήρωσή της στα ίδια τα λόγια του Χριστού, που, στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, θα μας πει ότι ο Πατέρας μάς αγαπά όπως αγαπά τον Υιό του, και ότι εμείς, αγαπώντας τον Υιό, αγαπάμε τον Πατέρα υποκινούμενοι ενδόμυχα από το Άγιο Πνεύμα.
Διαβάζοντας το Άσμα, στο φως της εκκλησιαστικής Παράδοσης και της εμπειρίας των αγίων Πατέρων, μπορούμε να πούμε στον εαυτό μας: Είναι ολοφάνερο πως ο Κύριος ημών Ιησούς μάς αγαπά έτσι, εμάς, που είμαστε το Σώμα του, τα μέλη της Αγίας Συζύγου του, και ο καθένας μας έχει κληθεί να τον αγαπά κι αυτός έτσι, με μιαν αγάπη μοναδική.

Οι «χριστιανοί σύζυγοι» που έχουν σφραγίσει την αγάπη τους με τη σφραγίδα του Χριστού, μπορούν να ανακαλύψουν και να βιώσουν αυτή την οικειότητα με τον Χριστό μέσω του μυστηρίου της συζυγικής αγάπης: «οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν… το μυστήριον τούτο μέγα εστίν» (Εφεσ, 5, 25, 32). Η αποστολική αυτή ρήση μάς φανερώνει όλο το μεγαλείο του χριστιανικού γάμου, και πόσο πιο κοντινός είναι στο μοναστικό ιδεώδες από την απλώς ανθρώπινη αντίληψη της συζυγικής ένωσης.
Όμως ο μοναχός, καθώς έλεγε και ο πατήρ Παΐσιος από το Άγιον Όρος, είναι «αυτός που προτίμησε τις πνευματικές απ’ όλες τις εγκόσμιες ηδονές», και που κατάλαβε ότι η αγάπη του Χριστού αρκούσε για να γεμίσει η καρδιά του.
Λίγο να νιώσουμε το πόσο ο Χριστός μάς αγαπά, και το πόσο περιμένει τη δική μας αγάπη, κι αμέσως μια τέτοιου είδους αγάπη μπορεί να γεμίσει τη ζωή μας. Εκείνος δεν ικανοποιείται παρά μόνο με ένα ολοκληρωτικό δόσιμο, αποκλειστικό, που περιλαμβάνει ακόμα και το δόσιμο της ίδιας της ζωής. Να τι σημαίνει το τέλος του Άσματος, όπου η παθιασμένη τραχύτητα έρχεται σε αντίθεση με την ειδυλλιακή γαλήνη των διαλόγων που προηγούνται, μόνο και μόνο για να φανερώσει τη δυνατή φλόγα που τους εμψύχωνε απόκρυφα: «Ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη, σκληρός ως άδης ζήλος» (Άσμ. Ασμ, 8,6),
Όπως η αγάπη του Χριστού βρήκε την υπέρτατη έκφρασή της στο σταυρικό του θάνατο, έτσι και η αγάπη μας για κείνον βρίσκει την τελειότερη έκφρασή της στο μαρτύριο, ή τουλάχιστον στην πλήρη αποδοχή του πόνου και του θανάτου, κατά την ώρα και τον τρόπο που ο Θεός έχει ορίσει.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, οι άγιοι Πατέρες μάς δίδαξαν ότι «αυτός που αγαπά τον Θεό μετέχει στον Χριστό με όλες του τις πράξεις, δηλαδή βάζει σε κάθε τι που κάνει λίγο μαρτύριο» (ρήσεις των πατέρων της ερήμου). Με αυτή την έννοια, που δεν έχει τίποτε το «ντολοριστικό», τον Θεό τον υπηρετείς καλύτερα μόνο μέσω του πόνου (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αναφορά του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά). Η αποδοχή του πόνου, η συγκατάθεσή μας σ’ αυτόν, γίνεται η έκφραση της απόλυτης εσωτερικής γύμνωσης. Όπως το «μυστήριο» του ολοκληρωτικού δοσίματος του εαυτού μας, στον έρωτα. Έλεγε κάποιος από τους Πατέρες: «Η αρρώστια, αν γίνει δεκτή με υπομονή και ευχαριστίες, αποκτά το ίδιο φωτοστέφανο με το μαρτύριο.»
Στον επερχόμενο κόσμο, όταν ο θάνατος θα νικηθεί οριστικά, το ολοκληρωτικό τούτο δόσιμο του εαυτού μας μέσα στην αγάπη θα πραγματωθεί με τη μεταμόρφωση όλης της ύπαρξης, του σώματος και της ψυχής μας, από τη θεϊκή δόξα, πέρα απ’ τον πόνο και το θάνατο. Με αυτή την έννοια, ο ίδιος ο Χριστός, μέσα στη δόξα της Ανάστασης, βρίσκεται σε μία εξίσου «Ουσιαστική» κατάσταση όσο και πάνω στο σταυρό. Όμως, στην τωρινή μας εγκόσμια κατάσταση, η νίκη του Χριστού πάνω στον πόνο και το θάνατο, συνέπειες της αμαρτίας, του εκούσιου αποχωρισμού από τον Θεό, φανερώνεται και επιβεβαιώνεται όχι με την απάλειψή τους αλλά με τη μεταμόρφωσή τους σε ενδείξεις υπέρτατης αγάπης, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και τη συναίνεση της δικής μας ελευθερίας. Ο χαρούμενος ζήλος των μαρτύρων, η ζέση τους να χύσουν το αίμα τους για τον Χριστό, είναι η περίτρανη απόδειξή της.
Το Άσμα Ασμάτων είναι ένα ποίημα εμπνευσμένο από το Άγιο Πνεύμα, ένα ποτό που μπορούν να το γευτούν μόνον εκείνοι που έχουν μυηθεί στην αγάπη του Χριστού: «φάγετε, πλησίοι, και πίετε και μεθύσθητε. αδελφοί…» (Άσμ. Ασμ. 5, 1). «Τα άγια τοις αγίοις»! Ας σεβαστούμε το μυστήριο του. Μην ψάχνουμε να τα καταλάβουμε, να τα εξηγήσουμε όλα. Ένας υπερβολικά επεξηγηματικός σχολιασμός του θα κινδύνευε να το αποψιλώσει από τη θεοβλητική του δύναμη, υποβιβάζοντας το σε μια ψυχρή αλληγορία. Είθε το Άγιο Πνεύμα να δώσει να δοκιμάσουμε κι εμείς αυτό που έλεγε ένας γέροντας μοναχός του Αγίου Όρους: «Όταν διαβάζω το Άσμα Ασμάτων, το μυαλό μου δεν καταλαβαίνει πάντα το νόημα κάθε φράσης, η καρδιά μου, όμως, φλογίζεται όπως η καρδιά του Λουκά και του Κλεόπα όταν ο Κύριος τους εξηγούσε τις Γραφές, στο δρόμο προς τους Εμμαούς».
πηγή: Αρχιμ. Πλακίδα Ντεσέιγ, «2000 Χρόνια μετά», εκδ. Ακρίτας, σ. 353-359

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

Ο άγιος Πορφύριος λέει: μακρυά από την Ομοιοπαθητική, ειδικά από το πρώτο χάπι που δίνουν και του κάνουν "δυναμοποίηση"


     Πήγα και σπούδασα βελονισμό για 3 χρόνια. Όταν συνάντησα τον άγιο Πορφύριο τον παρακάλεσα να μου επιτρέψει να συνεχίσω να ασκώ τον βελονισμό, επειδή ο πνευματικός μου μου είχε πει να σταματήσω να ασχολούμαι με αυτά. «Αυτά να τ’ αφήσεις. ΕΙΝΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ πράγματα», μου απάντησε ο γέροντας Πορφύριος. Μα, παππούλη μου, αντέδρασα εγώ, αφού είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένα, έχουν περάσει από ελέγχους, είναι τούτο, είναι εκείνο,… προσπαθούσα να τον πείσω με «επιστημονικά» επιχειρήματα, αλλά μάταια. «Να κάνεις αυτό που σου λέω παιδί μου» είπε κοφτά. Έφυγα. Μου πήρε καιρό όμως είχε απόλυτο δίκιο. Και όχι μόνο δίκιο αλλά κινδύνευσα.
     Το ίδιο μου είπε και για την Ομοιοπαθητική όταν σταμάτησα τον βελονισμό και ασχολήθηκα με αυτή. «Είναι Δαιμονικά αυτά τα πράγματα. Ειδικά το πρώτο χάπι που δίνουν και του κάνουν «δυναμοποίηση». Εσύ να κάνεις μόνο τη δουλειά που σου ανέθεσε ο Κύριος».

     Δυστυχώς στις ημέρες μας ούτε ο άγιος Πορφύριος μας συμφέρει να ακουστεί, ούτε οι φωνές σύγχρονων πνευματικών ανθρώπων που μας συμβουλεύουν μακρυά από την ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ και τον ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ.
     Και το πιο λυπηρό είναι ότι ακολουθούν τις παραπάνω μεθόδους Ιερείς, πρεσβυτέρες, μοναχοί, παιδιά ιερέων και ο απλός κόσμος που ψάχνει για φυσικούς τρόπους αντιμετώπισης των ασθενειών. Έτσι μπλέκουν σε αυτό το γρανάζι χιλιάδες άνθρωποι. Ο λόγος που προσεγγίζουν αυτές τις μεθόδους είναι για να έχουν μία θεραπεία χωρίς τα χημικά σκευάσματα των φαρμακοβιομηχανιών όμως ας δώσουμε βάση στον λόγο του Αγίου Πορφυρίου ο οποίος δεν είναι καθόλου τυχαίος και είναι πέρα για πέρα ΑΛΗΘΙΝΟΣ.
      Δυστυχώς υποστηρίζουν ότι δεν ασχολούνται με την πλάνη αλλά μόνο με τα φυτικά σκευάσματα και έτσι να έχουν την συνείδησή τους αναπαυμένη. Μέγιστο λάθος. Δεν υπάρχει όριο από πού αρχίζουν τα δαιμονικά πράγματα όπως είπε ο άγιος Πορφύριος. Κρατήστε ειδικά αυτόν τον λόγο που λέει μακριά ακόμα και από το πρώτο χάπι που του κάνουν δυναμοποίηση.
Πολλοί από τους θεραπευτές προτείνουν και εξομολόγηση!; και να πάτε και σε πνευματικό. Προσοχή. Είναι από τις καλυμμένες πλάνες τις εποχής μας!!!


Διαβάστε όσοι θέλετε περισσότερα παραδείγματα στο βιβλίο «ο άγιος Πορφύριος για τα «Νέο – εποχίτικα σεμινάρια».

Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

Το κίνημα των χίπις, η γιόγκα, ο διαλογισμός... η εξεγερμένη γενιά του '68



«Με την βοήθειά Μου θα είσαι πάντα πιο δυνατός»

Γράφει ο KENNETH KLAUS… (Βίωσε ο ίδιος την καταστροφική επιρροή αυτών των θρησκειών της Ανατολής)

   Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε ανάγκη από καμία τεχνική σωτηρίας όπως είναι τα μάντρα, η γιόγκα, η ασιατική εκδοχή του διαλογισμού, ή όποια άλλη μέθοδος εσωτερισμού, προκειμένου να βρούμε την ισορροπία μας και την εσωτερική γαλήνη. Καλύτερη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω, και όμως, έχω συναντήσει χριστιανούς που τάχα κάνουν πνευματική ζωή (για την ακρίβεια καθολικούς ιερείς) και έχουν το θράσος να κηρύττουν ότι, για να γίνει κανείς καλός χριστιανός, θα ήταν καλύτερα να έπαιρνε βοήθεια από τη γιόγκα, το Ζεν και άλλες παρόμοιες τεχνικές. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πάστορες, είναι λύκοι. Δεν είναι μόνο αφελείς, αλλά γίνονται και συνεργοί στην καταστροφική αλλοίωση της θείας αποκάλυψης.

   Για την κατανόηση της Αγίας Γραφής  χρειάζεται καθοδήγηση κατά την προσευχή και προπάντων ένα ζωντανό παράδειγμα. Είναι η στιγμή που ο άρχοντας αυτού του κόσμου, ο επονομαζόμενος και Εωσφόρος, αναλαμβάνει δράση. Ανέκαθεν υπήρχαν λύκοι με προβιά αρνιού. Στην εποχή μας, όμως αυτού του είδους η παραπλάνηση άρχισε να γίνεται με την εμφάνιση του κινήματος των χίπις και την εξεγερμένη γενιά του ’68.

   Η αντίσταση ενάντια στην εξουσία, η σεξουαλική αποχαλίνωση, τα τραγούδια – ύμνοι στη χρήση ναρκωτικών ουσιών, το φρενιασμένο ροκ με την ολοκληρωτική παράδοση στον κίνδυνο και τη διαστροφή, όπως και ο πόλεμος κατά της εκκλησίας, όλα αυτά  έχουν αφανίσει περισσότερες ψυχές απ’ ότι ο Α΄ και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μαζί. Ο θεσμός της οικογένειας καταρρέει. Η οικογένεια είναι το άτομο που αποτελεί το μόριο της κοινωνίας ή καλύτερα είναι ο ίδιος ο πυρήνας της. Η διάσπαση αυτού του πυρήνα προκαλεί μια πυρηνική έκρηξη που εύκολα παρατηρεί κανείς, καθώς το ποσοστό διαζυγίων αγγίζει το πενήντα τοις εκατό – για να μην αναφερθώ στους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων. Αντλώ εδώ από τις εμπειρίες μου που αποκόμισα ως δάσκαλος περίπου 200 μαθητών κάθε χρόνο. Η διάλυση της οικογένειας δηλαδή η διάσπαση του πυρήνα της κοινωνίας, έχει πιο καταστροφικές συνέπειες απ’ ό,τι μία ατομική βόμβα – εξαιτίας της οποίας χάνονται «μόνο» ανθρώπινα σώματα – και αυτό λόγω των ψυχών που μπορεί αργότερα να βασανίζονται αιωνίως. Στη συνέχεια οι διεφθαρμένες αυτές ψυχές αναζητούν κάποιο υποκατάστατο και έτσι φτάνουν στις ορθάνοικτες πύλες του εσωτερισμού, του ανατολικού μυστικισμού, της γιόγκα, του Ζεν, κ.λ.π.

   Αξίζει να αναφερθεί ότι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο απομακρυνόταν η κοινωνία από τον Θεό, από την πίστη στον Χριστό και τα μηνύματα της Αγίας Γραφής, τόσο πιο ευρεία διάδοση γνώριζε η άσκηση του ασιατικού διαλογισμού. Η λατρεία του χασίς, του ροκ και της ποπ κουλτούρας ανήγαγε την ασιατική θρησκευτικότητα σε μία νέα τύπου θεοσέβεια ή ακόμα και σε μία νέα μορφή αθεΐας.

   Όσο πιο βαριά είναι τα πλήγματα που δέχονται οι χριστιανικές αξίες (και αυτό γίνεται με μεγάλη επιτυχία μέσω της διαφήμισης) τόσο πιο ευάλωτοι γίνονται οι άνθρωποι που έχουν προσβληθεί από τη μολυσματική ασθένεια που λέγεται μυστικισμός.

   Ο πόλεμος για την κατάκτηση ψυχών είναι τόσο παλιός όσο και η ίδια η μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό. Κάθε μορφή εσωτερισμού που εμφορείται από το πνεύμα της Νέας Εποχής, ο Ροδοσταυρισμός, ο τεκτονισμός, η λευκή και η μαύρη μαγεία, ο βουδισμός, με άλλα λόγια όλο το σύστημα αυτοεξυπηρέτησης αυτού του εσωτερικού σουπερμάρκετ, έχει έναν και μοναδικό σκοπό: να νικήσει Αυτόν από τον Οποίο πλάστηκε, δηλαδή τον Θεό, και ύστερα να σφετεριστεί τον θρόνο Του, που βρίσκεται μέσα στην ψυχή του ανθρώπου.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς"

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Βιβλιοπαρουσίαση... "Πίσω από τα Καθημερινά"



    Οι εκδόσεις ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ παρουσιάζουν, με μεγάλη χαρά, κείμενα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου, τα οποία δημοσιεύτηκαν στον Τύπο κατά την τελευταία πενταετία.
Ερεθίσματα για τα κείμενα αυτά αποτελούν γεγονότα και καταστάσεις που σπάνια προσεγγίζονται από άμβωνος! Δεν παύουν όμως να θέτουν το σύνολο της κοινωνίας μας μπροστά σε διλήμματα και προβληματισμό.  Η προσέγγισή τους εκ μέρους ενός ποιμένα της Εκκλησίας αποτελεί σημαντικό γεγονός, διότι, πέραν των απόψεων που κατατίθενται, ικανοποιείται και μια ευρύτερη ανάγκη επαφής του εκκλησιαστικού λόγου με την επικαιρότητα...
Η δημοσίευση ενός τόσο ουσιαστικού λόγου στον Τύπο, αποτελεί γέφυρα συνάντησης με τους εκτός των τειχών της Εκκλησίας συνανθρώπους μας...

Τα κείμενα καταφεύγουν στον απλό λόγο, στη διαύγεια των σκέψεων και στην αμεσότητα των συμπερασμάτων.