"Εκκλησία και Αθλητισμός" συζήτηση με τους π. Αντώνιο Ρουμελιώτη και π. Χρήστο Μήτσιο (παπα ΠΑΟΚ)

 

Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Πατρών - Αγρυπνία Αγίας Άννης - Ομιλητής π. Αντώνιος Ρουμελιώτης

 

Ομιλία για τον π. Άγγελο Νησιώτη - Εισηγητής π. Αντώνιος Ρουμελιώτης

 

Ο Τριαδικός Θεός και πτυχές της Φυσικής (βίντεο) - Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

 Την Κυριακή 12 Μαρτίου 2023 στο πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών ο κ. Σπυρίδων Σκιαδόπουλος παρουσίασε το θέμα "Τριαδικός Θεός και πτυχές Φυσικής".

Ο κ. Σπ. Σκιαδόπουλος είναι δρ. Ιατρικής Φυσικής, Φυσικός Νοσοκομείων - Ακτινολόγος Ιατρικής, Εμπειρογνώμονας Ιατρικής Φυσικής, Εμπειρογνώμονας Ακτινοπροστασίας.

Ζητήσαμε Βασιλέα... - π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (μία ρεαλιστική προσέγγιση έναντι της πολυγνωμίας των ημερών μας)

 Όταν ελευθερωθήκαμε από τους Τούρκους 

ζητήσαμε Βασιλέα και τουλάχιστον να βγάζαμε Βασιλέα από την γενιά μας .

Φέραμε Γερμανό, προτεστάντη, και αυτός με την σειρά του έφερε προτεστάντες συμβούλους.

Με την σειρά τους, έβαλε υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων τον Μάουρε , Γερμανό Βαβαρών για την ακρίβειαν .

Βρήκε και έναν Έλληνα κληρικό, ο οποίος σπούδαζε στη Γερμανία, τον γνωστό σε όλους σας από την Νίκαια της Λαρίσης τον Θεόκλητον Φαρμακίδη, που υπάρχει και η προτομή του έξω από το σχολείο.

Τότε, έδεσαν χειροπόδαρα την Εκκλησία πίσω από το άρμα της πολιτείας.

Ο κακοδαίμονας της Εκκλησίας μας αγαπητοί μου 150 χρόνια , οφείλεται από τότε,

το ξέρατε ; 

Λέει ο Θεός :

"δεν θα βάλεις ξένο να σε κυβερνήσει, γιατί ο ξένος θα φέρει και τα δικά του" . 

Αυτοί που τότε έφυγαν,

άφησαν όμως την κληρονομιάν τους,

διότι η πολιτεία έχει δέσει από πίσω της ,

την Εκκλησία και την τραβάει. 

Πόσο δίκιο έχει ο Θεός που μας λέει :

" να έχεις Βασιλέα, αλλά πρόσεξε,

δεν θα σε κυβερνάει αλλότριος άνθρωπος".!!

† π Αθανάσιος Μυτιληναίος.

Ομιλία Α' Βασιλειών. 27/09/78.

Κατά φαντασίαν... Χριστιανοί!

 

Ορθόδοξος και Ρωσικός ρεαλισμός - π. Ιωάννης Δρογγίτης

 

Ο π. Ιωάννης Δρογγίτης απαντά σε ερωτήσεις.

Ερ.: Αυτό που ήθελα να ρωτήσω, πάτερ, είναι γιατί αυτός ο πόλεμος τώρα και γιατί αυτός ο πόλεμος έτσι, που θυμίζει τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και ο τρόπος που διεξήχθη τότε ο πόλεμος. Από τότε δεν έχουμε ξαναδεί στην Ευρώπη μια τέτοια πολεμική σύρραξη. Αυτό, γιατί τώρα και γιατί έτσι;

Π.Ι.: Δεν ξέρω πώς να στο πω αυτό που ρωτάς, μπορώ να πω το εξής όμως, ότι ο πόλεμος αυτός είναι ένας πόλεμος δυστυχώς αναπόφευκτος. Δεν ξέρω ποιος πολεμάει ποιον. Ή μάλλον μπορώ, έχω μια γνώμη για το ποιος πολεμάει ποιον. Σίγουρα δεν νομίζω ότι πολεμάει η Ρωσία την Ουκρανία. Αυτό μπορώ να το πω. Ο πόλεμος είναι γενικευμένος. Αν μας ενδιαφέρει να μάθουμε για τον πόλεμο θα έπρεπε να βλέπουμε τόσο καιρό ότι ζούμε σε έναν πόλεμο γενικευμένο. Επομένως το ερώτημά μας θα πρέπει να ξεκινήσει από την αντίληψη ότι ούτως ή άλλως ζούμε σε πόλεμο και ότι αυτό που συμβαίνει είναι μια ειδική φάση αυτού του πολέμου που θα μπορούσε να γίνει τώρα, θα μπορούσε να γίνει [….] Η μυστική Ιστορία του κόσμου γίνεται σε άλλα δωμάτια στα οποία εμείς δε συμμετέχουμε.

Ξέρουμε όμως ότι αυτός ο πόλεμος ήταν σχεδόν αναπόφευκτος, ήταν προγραμματισμένος. Το ίδιο το Ουκρανικό κράτος δημιουργήθηκε για να πολεμήσει τη Ρωσία. Έτσι δημιουργήθηκε. Και έδωσαν υπόσχεση οι στρατιωτικοί ότι θα πολεμήσουν τη Ρωσία. Τον έχουν δώσει από το ’90. Τους υποχρέωσαν. Επομένως, δηλαδή ο πόλεμος θα γινόταν. Θα γινόταν γιατί το Ουκρανικό κράτος είναι ένα κράτος-μαριονέττα. Δημιουργήθηκε γι’ αυτό. Δημιουργήθηκε για να πολεμήσει τη Ρωσία. Και είναι ας πούμε ένα θέατρο σκιών αυτό. Θα συνέβαινε αυτό ούτως ή άλλως με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Δε θα συνέβαινε αν η Ουκρανία είχε επίγνωση, ας πούμε, της Ιστορίας της – οι άνθρωποι είχαν, παρασύρθηκαν οι καημένοι. Ο Ουκρανικός λαός δεν είναι ένας λαός ο οποίος ξαφνικά έγινε αυτό που βλέπουμε. Και ούτε και ξέρουμε πόσοι παραμένουν σε αυτή την ιδεολογία. Τέλος πάντων είναι πολλά που μπορεί να πει κανείς αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.

Αυτό λοιπόν είναι ένα κράτος που στήθηκε ακριβώς από τη νέα τάξη πραγμάτων για να χτυπήσει τη Ρωσία την οποία μισεί. Νόμιζε ότι τελείωσε με τη Ρωσία, προσπάθησε να κάνει ένα τελειωτικό χτύπημα, δεν πρόλαβε να το κάνει γιατί βγήκε αυτός ο άνθρωπος, νομίζω ως άγγελος, για το ρωσικό λαό – ο Πούτιν εννοώ – και απέτρεψε αυτήν την καταστροφή. Η χώρα είχε διαλυθεί. Περίμεναν απλώς το χτύπημα της σκανδάλης. Εκεί ακριβώς στο χτύπημα της σκανδάλης εμφανίστηκε αυτός ο άνθρωπος.

Το κράτος λοιπόν συνέβη για να μπορεί το ΝΑΤΟ και όλη αυτή η κλίκα που συμμετέχει σε αυτό να προσεγγίσει τη Ρωσία και να απειλήσει τη Ρωσία, την οποία μισεί θανάσιμα. Γενικά, νομίζω η Δύση μισεί τη Ρωσία. Εγώ δεν τα λέω όλα αυτά από μια θέση μοσχοβιτισμού, νεομοσχοβιτισμού ή φιλορωσσισμού άκριτου. Δε μιλάω συναισθηματικά στα θέματα αυτά. Αλλά δε μιλάω και αντιιστορικά ή έξω από τη θέση μου την εκκλησιαστική. Μέσα σε αυτό μιλάω και λέω το εξής: αυτοί οι άνθρωποι μισούν τη Ρωσία. Μισούν ότι εκφράζει η Ρωσία. Μισούν το ρωσικό πολιτισμό. Μισούν τη δύναμη την κοσμική, την ισχύ την κοσμική της Ρωσίας. Μισούν την πνευματικότητα της Ρωσίας. Μισούν τη Ρωσική ψυχή. Μισούν το Ρωσικό πολιτισμό. Μακάρι να μην υπήρχε ο Ντοστογιέφσκι και όλοι οι μεγάλοι μουσουργοί της Ρωσίας. Μακάρι να μην υπήρχε κανείς από αυτούς. Αυτό η Δύση θα το έβλεπε ως το καλύτερό της. Υπάρχουν βέβαια αυτοί, υπήρξαν και θα υπάρχουν. Μέσα σε αυτό το γενικευμένο μίσος, λοιπόν, εντάσσεται και αυτός ο πόλεμος.

Η Ρωσία, κατά τη γνώμη μου, δεν επιτίθεται στην Ουκρανία. Κάνει το αυτονόητο. Δεν ήθελε, δεν βιάζεται […] ακόμη και πολιτικά αν το δείτε η Ρωσία ποτέ δε βιαζόταν να ανταποδώσει χτυπήματα. Δεν έκανε ανόητες κινήσεις ποτέ στην Ιστορία. Και πρόσφατα δηλαδή, να μην πω παραδείγματα, δεν είναι της δικής μου αρμοδιότητας. Δεν παρασύρεται δηλαδή, δεν κάνει τέτοια. Και άργησε, μάλιστα, και πολύ. Άργησε πολύ να το κάνει. Καταλάβατε γιατί; Γιατί η Ουκρανία στόχευε σε αυτό. Προκαλούσε. Η Ουκρανία ως κρατική, θεσμική οντότητα εννοώ, όχι ο λαός της. Ο λαός της παρασύρθηκε. Έχει παρασυρθεί. Θα έπρεπε να του φτιάξουν μια εθνική ιδεολογία ενάντια στη Ρωσία. Ενάντια στη μάνα τους δηλαδή. Ενάντια στον πολιτισμό τους, κυρίως, στράφηκαν. Αυτό είναι ένα τέρας. Αλλά αυτοί που δημιουργούν την Ιστορία δεν τους νοιάζει, ούτε οι άνθρωποι τους νοιάζουν, ούτε οι Ιστορίες, ούτε τίποτα. Είναι κυνικοί. Έτσι λοιπόν, κυνικά, έστρεψαν και την Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας. Έβαλαν τους δικούς τους ανθρώπους, το σχεδίασαν, έβγαλαν και αυτόν που δεν τους έκανε, έκαναν το πολιτικό πραξικόπημα και εγκατέστησαν μετά τους τρεις, τους δύο και τον τελευταίο ηθοποιό. Έτσι λοιπόν, θα γινόταν αυτό. Προσεταιρίστηκαν και τις ακροδεξιές, ναζιστικές, όχι ακροδεξιές, τις ναζιστικές ιδεολογίες. Είναι το μακρύ τους χέρι… αυτό που γίνεται στην Ουκρανία είναι φοβερό, απλώς οι άνθρωποι δεν το ξέρουν. Δεν ξέρουν τι γίνεται.

Τα εγκλήματα της Ουκρανίας εναντίων των ρωσοφώνων είναι απίστευτα για τη σημερινή εποχή. Να πω σε όσους δεν το ξέρουν και σε εσάς, ότι υπάρχει ένα νεκροταφείο η Αλέα των Αγγέλων. Η Αλέα των Αγγέλων, λοιπόν, είναι ένα νεκροταφείο παιδιών. Οι άνθρωποι έκαναν γενοκτονία. Καταλάβατε; Γενοκτονία κανονική. Έχουν ένα νεκροταφείο μόνο για παιδιά. Και τώρα όσοι αιχμαλωτίζονται από τους Ουκρανούς τους πάνε οι Ρώσοι στο νεκροταφείο των παιδιών, στην Αλέα των Αγγέλων. Και τους λένε ‘για κοιτάξτε τι κάνατε’. Αυτό έκαναν. Επίσημα έκαναν και ήθελαν και έκαναν εθνοκάθαρση. Μέχρι πότε να το αντέξουν αυτό; Ή θα άφηνε η Ρωσία να είναι 30 χλμ. από τα σύνορά της, από πόλη της ρουκέτες νατοϊκές; Αυτά είναι αστεία πράγματα. Οι Ρώσοι δεν είναι κανένας λαός […] η κρατική τους οντότητα είναι πάρα πολύ σοβαρή. Ευτυχώς για τον κόσμο. Θα άφηναν ποτέ το ΝΑΤΟ να πάει στα σύνορά τους, δίπλα ακριβώς να τους στοχεύει με ρουκέτες; Ποιος ανόητος λέει τέτοια πράγματα; Δε λέω τίποτα κρυφό. Απλά πράγματα σας λέω. Που κάνουμε όλοι τους δήθεν ειρηνιστές και τα λοιπά. Εντάξει, φυσικά είμαστε. Ποιος χριστιανός θέλει τον πόλεμο; Αλλά πέστε μου, δηλαδή, θα λέγαμε όχι στον πόλεμο μέχρι που θα εισέβαλε το ΝΑΤΟ στη Ρωσία; Και τότε θα λέγαμε ‘αχ, ναι, έπρεπε να γίνει κάτι’. Θα έπρεπε να αφήνονται τα παιδιά να σκοτώνονται;

Επισήμως, δημόσια, οι άνθρωποι θεωρούσαν το Ντονμπάς και τους ανθρώπους που ζουν εκεί –εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στον Ντονμπάς, ρωσόφωνοι- άχρηστο υλικό τους λέγανε. Δημόσια είπαν ότι πρέπει να τους σκοτώσουν. Δημόσια. Το καταλαβαίνετε; Μιλάμε για εθνοκάθαρση κανονική. Και έρχονται τώρα οι δήθεν «θείες» του συστήματος να μας πουν ‘πόσο κοκκινίζουμε με τον πόλεμο και τι κακοί που είναι οι Ρώσοι’; Αυτά ας τα πιστέψει όποιος θέλει. Αλλά η Ιστορία δεν είναι αυτή. Οι άνθρωποι έκαναν γενοκτονία. Πιστεύουν στη γενοκτονία. Εκτός από την ιδεολογία τους τη ναζιστική, όποιοι είναι σε αυτά, πίστεψαν και καλλιέργησαν μία τέτοια αντίληψη.

Να πούμε σε όσους δεν ξέρουν, γιατί αυτά δεν ακούστηκαν πουθενά, ενώ είναι γνωστά θέματα, τι έγινε στις 2 Μαΐου του ’14, στην Ουκρανία; Ημέρα φρίκης για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Κάηκαν άνθρωποι, τους έκαψαν ζωντανούς μέσα στο Κτίριο των Συνδικάτων. Επειδή ήταν αντιφρονούντες, στην ακροδεξιά τους ρητορική. Στη ναζιστική, γιατί το ακροδεξιά είναι πολιτικά παρερμηνεύσιμο. Στην καθαρά ναζιστική τους αντίληψη. Τους έκαψαν ζωντανούς. Τους πυροβολούσαν. Πηγαίναν να πηδήξουν απ’ τα παράθυρα και τους πυροβολούσαν από κάτω, παιδιά. Και όσοι γλίτωσαν πέρασαν από δίκη. Απ’ αυτούς. Όχι από αυτούς που σκότωναν. Μιλάμε για τρομερό έγκλημα στο Κτίριο των Συνδικάτων. Σκότωσαν 50 ανθρώπους έτσι. Τους έκαψαν ζωντανούς παιδιά. Αν δείτε τις φωτογραφίες είναι απίστευτο αυτό. Ποιοι τους σκότωσαν; Φαίνεται. Μάθετε την Ιστορία. Εγώ θα σας την πω; Ας την ψάξετε ποιοι. Και ήθελαν να κάνουν και τη μέρα γιορτή στην Ουκρανία. Κάψαν ανθρώπους τώρα, έτσι; Όχι αστεία πράγματα. Βάλανε και τους καίγανε. Πετάγανε μέσα δακρυγόνα, δεν είχαν να αναπνεύσουν. Ήταν και μεγάλοι άνθρωποι ταυτόχρονα μέσα. Βιάστηκαν, κακοποιήθηκαν. Μπήκαν μέσα. Φανταστείτε τώρα τι ‘καλά’ που φέρθηκαν. Μπήκαν μέσα οι άλλοι, με το που τους κλείσανε μέσα στο κτίριο και όποιους βρίσκανε τους κακοποιούσαν, βίασαν τις γυναίκες, τους σκοτώσανε, κάνανε εγκλήματα φοβερά. Και μετά πηγαίνει το κράτος και φυλακίζει αυτούς που είχαν απομείνει ζωντανοί. Τους συλλαμβάνει.

Εντάξει. Θέλω να πω ότι η Ιστορία έχει πολλά άλλα επεισόδια και επομένως το τώρα και το γιατί είναι πολύ αφηρημένο. Νομίζω ότι οι ίδιοι ξέρουν το τώρα και το γιατί. Ούτως ή άλλως όμως ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα γινόταν. Δε μπορούσε να μη γίνει. Νομίζω ότι η Ρωσία δεν επιτίθεται, στην πραγματικότητα αμύνεται εκεί πέρα. Πρέπει να αμυνθεί, έπρεπε να αμυνθεί και πρέπει να προφυλάξει τους και τους ρωσόφωνους αλλά και την ίδια της την κρατική υπόσταση. Είναι δυνατόν; Δηλαδή θα άφηνε το ΝΑΤΟ να πάει δίπλα από τα σύνορά της να στήσει πυραύλους; Δε θα γινόταν αυτό.

Ερ.; Πάτερ, ήθελα να ρωτήσω για αυτήν την προφανώς μονόπλευρη ενημέρωση και την προφανή προπαγάνδα όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης υπέρ των Ουκρανών, αυτό το θράσος και αυτή η σιγουριά από πού πηγάζει και δεν φοβούνται τον αντίκτυπο που θα έχει στον κόσμο, ότι μπορεί να προκαλέσει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που ενδεχομένως, όχι ενδεχομένως, που σίγουρα αυτοί θέλουν να πετύχουν;

Κοίταξε, αυτό πηγάζει από το δαιμονικό πνεύμα το οποίο κανοναρχεί τους ανθρώπους αυτούς. Αυτός είναι που κάνει, ο χοράρχης ας πούμε, αυτής της ιστορίας. Και επομένως το πνεύμα του είναι αυτό και αυτό το πνεύμα δίνει εκεί που το δίνει. Αυτοί έχουν την αίσθηση της παντοδυναμίας πάντοτε. Και αυτό το αλαζονικό πνεύμα είναι το πνεύμα του διαβόλου στην Ιστορία. Και έχουν αυτήν την αίσθηση ότι είναι παντοδύναμοι. Μα δεν είδατε τον κύριο αυτόν της μεγάλης επανεκκίνησης, που έλεγε ότι είναι όλοι δικοί μας; Με πόση άνεση και κυνικότητα το έλεγε; Είναι όλοι δικοί τους, είναι αλήθεια. Οι λαοί είναι περικυκλωμένοι. Αυτό δίνει την αίσθηση, την υβριστική αίσθηση ότι ‘είμαστε παντοδύναμοι και δε μας νοιάζει. Σας το λέμε και μπροστά σας’. Δεν πιστεύουν, εξάλλου […] γι’ αυτούς οι λαοί είναι τίποτα, είναι σκουπίδια οι άνθρωποι, δεν τους υπολογίζουν. Επομένως δεν πιστεύουν ότι κανείς ενδιαφέρεται ή ότι κι αν ενδιαφερθεί και καταλάβει δεν έχει τη δύναμη να σταματήσει αυτό το πράγμα. Έτσι λοιπόν έχουν την αίσθηση ότι ‘εντάξει, θα τα πούμε κιόλας’. Ας φανεί ότι είναι μονόπλευρη η προπαγάνδα. Ας φανεί. Ας κατεβάζουν τα βίντεο. Ας τα κάνουμε όλα μπροστά τους, και τι έγινε;

Να σας πω, δείτε τι έγινε με τον κορωνοϊό. Ήταν τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς; Αλήθεια; Από ένα σημείο και μετά, δηλαδή, εντάξει στην αρχή πες. Ακόμα και τώρα οι άνθρωποι έχουν δεχτεί όλη την προπαγάνδα που συνέβη. Και τελικά η προπαγάνδα στο κάτω κάτω αυτό το σκοπό έχει. Αλλά και οι άνθρωποι πρέπει να έχουν σκοπό. Και ο Θεός έχει ορίσει ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να είμαστε ανόητοι. Και ο Κύριος το λέει στο Ευαγγέλιο. Πρέπει να βλέπουμε και τα σημεία των καιρών. Αλλά και τα σημεία του κόσμου, τα σημεία της Ιστορίας. Πού πηγαίνει η Ιστορία. Γιατί πηγαίνει προς τα εκεί; Τι την ωθεί; Ποιος την ωθεί; Τι θέλει; Αυτοί, λοιπόν, έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να πάνε την Ιστορία όπου θέλουν. Ο δε Κύριος ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς λέει ο Προφήτης. Και αυτό θα γίνει όποτε ο Θεός θέλει. Και γι’ αυτό είναι έτσι απροκάλυπτοι νομίζω.

Ερ.: Πάτερ, κατηγορούν τον Πούτιν, όλοι ότι ενώ είναι χριστιανός Ορθόδοξος βάφει τα χέρια του με αίμα αθώων ανθρώπων. Μπορούμε να πούμε ότι ο πόλεμος που διεξάγει ο Πούτιν κατά της Ουκρανίας είναι ένας πόλεμος εναντίον της παγκοσμιοποίησης και κατά της ελίτ του σχεδίου της μεγάλης επαναφοράς, του great reset και κατ’ επέκταση της νέας τάξης πραγμάτων;

Να ξεκινήσω από το τελευταίο. Δεν είναι αυθαίρετο να πούμε ότι ο Πούτιν πολεμάει τη Νέα Τάξη πραγμάτων. Γιατί; Γιατί βλέπουμε ότι αυτοί που εκφράζουν τη Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι εναντίον της Ρωσίας και του ιδίου του προσώπου του Πούτιν. Αυτοί εκφράζονται εναντίον του προσώπου του. Δηλαδή άνθρωποι που έχουν αιματοκυλήσει τον κόσμο. Και λένε τώρα ότι βάφει τα χέρια του με αίμα. Πράματα δηλαδή που, συγγνώμη, εγώ δεν μπορώ να τα ακούω. Δεν μπορώ να τα ακούω γιατί, ξέρετε, πριν λίγο είχαμε τον πόλεμο στη Συρία. Οι άνθρωποι στη Ρωσία εκεί [….] ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μεταξύ δύο λαών σχεδόν ενωμένων. Οι Αμερικανοί τι ήθελαν τόσα χρόνια και έκαναν τις επαναστάσεις σε όλο τον κόσμο; Οι ίδιοι εννοώ όχι μόνο αυτές που δημιούργησαν πλαγίως, παραδείγματος χάριν.

Έτσι λοιπόν αν πούμε αυτό το πράγμα τώρα, φυσικά είναι εναντίον της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Αφού βλέπουμε τη Νέα Τάξη Πραγμάτων και τους εκφραστές της να είναι εναντίον της Ρωσίας και του Πούτιν. Υπό αυτήν την έννοια, ναι. Απλά πράγματα. Τώρα αν αυτός ο άνθρωπος βάφει τα χέρια του με αίμα, ποιος θα τον κατηγορήσει που υπερασπίζεται τη χώρα του; Ποιος; Δηλαδή, αν είχαμε επίθεση του ΝΑΤΟ στη Ρωσία θα έπρεπε ως χριστιανοί να καθίσουν οι Ρώσοι να καταληφθεί το κράτος τους επειδή είναι χριστιανοί και δεν πολεμούν; Ο πόλεμος όμως, ορθοδόξως, είναι κάτι το σκοτεινό, αλλά δεν παύει να είναι πολλές φορές αναπόφευκτο υπό την έννοια ότι κάπως πρέπει να προασπίσεις τη χώρα σου, τον εαυτό σου, την ύπαρξή σου. Είναι η πιο δύσκολη στιγμή του ανθρώπου. Μακάρι να μη βρεθεί κανείς σε αυτή τη στιγμή. Δεν πιστεύουμε ότι ο πόλεμος είναι κάτι που ο Θεός, ας πούμε, το ευλογεί με την έννοια ότι το θέλει να γίνει. Αλλά υπάρχουν πόλεμοι που είναι οικονομικοί.

Εγώ, να σας πω τη θέση μου ξεκάθαρα, πιστεύω ότι η Παναγία προστατεύει τα ρωσικά στρατεύματα. Επίσης πιστεύω ότι οι Άγγελοι φρουρούν τον κυβερνήτη της Ρωσίας. Βρίσκεται στην πιο δεινή θέση και η ισχύς που έχει είναι πνευματική. Και του τη δίνει ο Θεός. Αυτό πιστεύω. Να μην είμαστε ανόητοι. Αυτό θέλω να πω. Να μην είμαστε χαζοχαρούμενοι, χαζοειρηνιστές, χαζοθλιμένοι χριστιανοί, έρμαια στον κάθε προπαγανδιστή. Αυτό θα ήταν ευχής έργο, πραγματικά. Να μπορούμε να διεισδύσουμε στο νόημα της Ιστορίας, να ξέρουμε λίγα πράγματα γι’ αυτήν, να ξέρουμε τη θέση μας ως χριστιανοί. Να ξέρουμε ότι κυρίως, θα πρέπει να δούμε τα πράγματα μέσα από τον ευλογημένο πόνο.

Εμείς είμαστε με τον Ουκρανικό λαό, φυσικά. Όχι εναντίον της Ρωσίας. Με τους ανθρώπους είμαστε. Αλλά δεν μπορούμε να είμαστε εναντίον των παιδιών που δολοφονήθηκαν στο Ντονμπάς. Ούτε μπορούμε να είμαστε υπέρ της γενοκτονίας των ρωσοφώνων. Ούτε να είμαστε υπέρ ενός ναζιστικού μορφώματος που έχει αυτή τη δαιμονική συμπεριφορά μέσα στη χώρα τους. Τα πράγματα δεν έχουν μια όψη, καταλάβατε; Εμείς λοιπόν δεν παρασυρόμαστε να πούμε ‘αχ, οι καημένοι, αχ τα αίματα που βάφονται τα χέρια, αχ το τούτο, αχ το άλλο’. Πιο ουσιαστικά θα κοιτάξουμε. Ο Θεός δεν ευδοκεί, δε χαίρεται στην απώλεια των ανθρώπων. Αλλά είναι δίκαιος και ξέρει. Υπάρχουν μάχες που γίνονται και οι άνθρωποι προστατεύονται σε αυτές. Ο Θεός ξέρει το βαθύ νόημα της Ιστορίας. Κι εμείς δεν μπορεί να το ξέρουμε, γιατί; Γιατί χρειάζεται Χάρη.

Όπως δεν μπορούμε να ξέρουμε τον εαυτό μας χωρίς τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, έτσι δεν μπορούμε να ξέρουμε και την Ιστορία χωρίς τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Το νόημά της το βαθύ. Όμως μπορούμε να αγνοήσουμε το πνευματικό νόημα σε έναν πρώτο βαθμό στην Ιστορία; Ο πρώτος βαθμός ποιος είναι; Ότι η Ουκρανία η οποία έχει κάνει μια γενοκτονία, η οποία φέρθηκε όπως φέρθηκε στους ρωσόφωνους, η οποία είναι αυτό που είναι – σας είπα πριν, είναι μια μαριονέττα, έτσι;- και η οποία έκανε, και αυτό μας αφορά σ’ εμάς ως χριστιανούς, αυτή τη μεγάλη βλασφημία, με την ‘ευγενική’ χορηγία των ξένων δυνάμεων, ποια; να δημιουργήσει ένα εκκλησιαστικό μόρφωμα που το ονόμασε ‘Εκκλησία’. Και το επέβαλε, και το ευλόγησαν. Κάποιοι. Αυτό το πράγμα είναι το φυτίλι του πολέμου. Για μας.

Ο πόλεμος έχει την πολιτική του διάσταση, την οριζόντια διάσταση, έχει και την εκκλησιαστική του όμως. Για μας η εκκλησιαστική είναι η κύρια. Πώς θα ήταν ανεκτή μια τέτοια βλασφημία; Δε θα έφερνε ένα τέτοιο αποτέλεσμα; Δηλαδή θα ανεχθεί ο Θεός να βρίσκονται ενώπιον του Αγίου Θυσιαστηρίου και να τελούν, ας πούμε, πώς να το πω… την Αναίμακτη Λατρεία άνθρωποι μη χειροτονημένοι; Πήραμε από δύο σχισματικές ομάδες ανθρώπους οι οποίοι ήταν αφορισμένοι και καθηρημένοι και φτιάξαμε μια Εκκλησία και της δώσαμε και επίσημο Τόμο Αυτοκεφαλίας; Αλήθεια; Πώς να το ανεχτεί αυτό ο Θεός, ξέρετε; Σας το λέω υπεύθυνα, με όλο μου τον εαυτό. Αυτό είναι μια βλασφημία ενεργούμενη που ο Θεός δεν τη θέλει και είχε, έχει και θα έχει αποτέλεσμα κακό. Και μόνο με τη μετάνοια όλων όσοι εμπλέκονται σε αυτό, και όλων μας ούτως ή άλλως, θα μπορέσει να διορθωθεί αυτό το μεγάλο τραύμα. Είναι μια βλασφημία ενεργούμενη, σαν κάποιος να βλαστημάει και να μη σταματάει. Αυτό το πράγμα είναι. Εφόρεσαν την κατάρα ως ιμάτιον στην Ουκρανία. Τι θα γινόταν δηλαδή; Δεν παίζουμε με τα πράγματα του Θεού και τα Ιερά και τα Άγια.

Ποιοι το έκαναν αυτό; Τους ξέρουμε. Τους ευχαρίστησαν δημόσια. Ποιους ευχαρίστησαν δημόσια η Ουκρανική κυβέρνηση, ο ένας εκ των δύο, ας πούμε Πατριαρχών, πώς να τους πούμε; Ψευδοπατριάρχες; Ο Φιλάρετος […] ποιους ευχαρίστησε ο Φιλάρετος; Ποιους ευχαρίστησε ο Επιφάνιος; Είναι γνωστό ποιους ευχαρίστησε. Το είπαν δημόσια, δηλαδή πώς δημιουργήθηκε αυτή η Εκκλησία. Και βγαίνουμε και λέμε τέτοια πράγματα; Αυτό σας το ξαναλέω είναι βλασφημία και πρέπει να τελειώσει για να εξαλειφθεί και το κακό. Και κάποια στιγμή ο Θεός θα το τελειώσει αυτό. Δε γίνεται. Δε μπορούμε να ανεχτούμε αχειροτόνητους ανθρώπους πρώτη φορά στην Εκκλησία. Μα τόσο απροκάλυπτη βλασφημία; Με ποια κριτήρια το κάναμε αυτό; Με πολιτικά; Με τι; Με το πιστόλι στον κρόταφο; Κοιτάξτε, εμείς, και εμείς προσωπικά νομίζω και οι χριστιανοί, για ό,τι ζούμε πεθαίνουμε κιόλας. Για ό,τι αγαπάμε πεθαίνουμε κιόλας. Αλλιώς είμαστε φτωχοί και να πάμε να πεθάνουμε πριν την ώρα μας. Αυτό.

Ερ.: Πάτερ, κάποιοι λένε ότι όλο αυτό δε θα σταματήσει εδώ. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η έναρξη του πολέμου, του συγκεκριμένου, σηματοδοτεί την αρχή των γεγονότων;

Ερ.: Ποια είναι αυτά τα γεγονότα, πάτερ;

Ωραία. Αυτό είναι το ερώτημα. Καταρχάς το ερώτημα, νομίζω και να το ήξερε κανείς δε θα έπρεπε να το απαντήσει. Εγώ δεν το ξέρω. Δεν την ξέρω την απάντηση. Αυτό όμως που μπορώ να πω είναι το εξής: ποια ακριβώς είναι τα γεγονότα για τα οποία μιλάς; Τι είναι γεγονός; Η λέξη ‘γεγονότα’ έχει πάρει μια κάπως μυθική σημασία. Όλοι περιμένουν κάποια γεγονότα, μιλάμε γι’ αυτά. Και μάλιστα η αποκαραδοκία των γεγονότων είναι ένα προβληματικό, για μένα, γεγονός πνευματικά. Έτσι το βλέπω εγώ, επιτρέψτε μου. Δηλαδή, ακριβώς, ποια είναι τα γεγονότα; Κάθε μέρα ζούμε γεγονότα. Πότε σταματήσαμε να έχουμε γεγονότα στη ζωή. Και ποιος μας είπε ότι περιμένουμε κάποιο […] προσμένοντας πάλι κάποιο γεγονός; Πάλι θα προσμένουμε ένα γεγονός το οποίο έρχεται; Η αποκαραδοκία του κακού μπορεί να είναι το ίδιο το κακό. Καταλάβατε; Δηλαδή εμείς δεν περιμένουμε ένα κακό. Δεν είναι ορθόδοξη στάση αυτή. Τι άλλο να περιμένουμε; Εμείς κανονικά περιμένουμε το θάνατό μας καθημερινά. Και τη ζωή όμως. Την αναζητούμε τη ζωή. Την αγαπάμε τη ζωή όχι με την έννοια των κοσμικών ανθρώπων. Αγαπάμε τη ζωή την ίδια. Αυτό που συνιστά τη ζωή. Τι συνιστά τη ζωή; το πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να δείξουμε αγάπη στο συνάνθρωπο.

Εγώ θα έλεγα να μην περιμένουμε κανένα γεγονός. Εγώ θα έλεγα καλύτερα να περιμένουμε πότε ο Κύριος θα ρίξει ένα βλέμμα ή μάλλον πότε θα είμαστε σε θέση να δούμε το σπλαχνικό Του βλέμμα στο πρόσωπό μας. Και στον κόσμο. Αυτή είναι η ματιά μας στην Ιστορία. Το να βλέπουμε την αμαρτωλή Ιστορία του κόσμου δε συνιστά και κανένα επίτευγμα. Εμείς είμαστε ερασταί του Ακτίστου Φωτός που δε βλέπουμε. Καταλάβατε; Το ψάχνουμε, το αγαπάμε. Αγαπάμε τι; Τη Χάρη του Θεού. Είμαστε τέτοιοι αναζητητές. Τι να περιμένουμε; Να περιμένουμε εμείς τώρα τις καταστροφές; Αυτό είναι μια μερικότητα. Το μερικό πάντοτε μπορεί να πάρει χαρακτήρα απολύτου στη ζωή μας και αυτό πάντοτε είναι πρόβλημα πνευματικά. Ωραία, θα γίνει πόλεμος. Να γίνει. Ας γίνει ότι να’ ναι. Αυτό είναι το θέμα; Το πώς θα σταθούμε εμείς, είναι το ζήτημα, στα πράγματα.

Κοιτάξτε, δεν υπάρχει γεγονός, δεν υπάρχει κατάσταση στην οποία δε μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Η μεγάλη πρόκληση στα γεγονότα, σε όλα τα γεγονότα, είναι εμείς να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Και μπορεί να γίνει αυτό. Καταλάβατε; Πάντα μπορεί να γίνει. Και μέσα σε μια καταστροφή και μέσα σε ένα πόλεμο. Όλοι δοκιμαστήκαμε και δοκιμαζόμαστε. Με τους κορωνοϊούς και με όλα αυτά. Ποια είναι η στάση μας, πώς είδαμε τα πράγματα. Δεν είναι γεγονότα αυτά; Όταν μπορεί να τα βάλεις με τον αδελφό σου, τη μάνα σου, με τον πατέρα σου για το εμβόλιο, τον κορωνοϊό, δεν είναι γεγονότα αυτά; Τι είναι τα γεγονότα; Δε ζούμε γεγονότα, δε ζούμε ένα κραχ; Δε ζούμε μια δικτατορία; Τόσα πράγματα δε ζούμε; Και πόσα ματαιώθηκαν που δεν τα ξέρουμε, μέσα από τις προσευχές των αγίων. Μέσα σ’ αυτά ζούμε.

Η δική μας, λοιπόν η πρόκληση δεν είναι να ζήσουμε μέσα από προσμονές γεγονότων. Είναι να είμαστε άξιοι να ζήσουμε όλα τα γεγονότα. Αυτό νομίζω. Γεγονότα ζούμε κάθε μέρα. Το πιο μεγάλο είναι η Θεία Λειτουργία. Μπορούμε να ζήσουμε μέσα στη Θεία Λειτουργία; Τη ζούμε; Καταλάβατε; Να ζήσουμε τη δοκιμασία; να τη ζήσουμε. Μπορούμε; Να τη ζήσουμε ωραία. Πώς να παραμείνεις ευγενής μέσα σε μια δοκιμασία. Με την έννοια που τη λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μιας και είμαστε στη Σαρακοστή. Η άνωθεν ευγένεια που λέει. Είναι χαρακτηριστικό του κατ’ εικόνα αυτό. Μπορείς να παραμείνεις τέτοιος όταν σε κυνηγάει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης; Παραδείγματος χάριν. Υπήρξαν άνθρωποι που κράτησαν την ευγένειά τους μέσα στο κτίριο των συνδικάτων στην Ουκρανία, που κάηκε. Εκεί που καιγόντουσαν όλοι και προσπαθούσαν να γλιτώσουν. Κι όμως κράτησαν μια αξιοπρέπεια. Ωραία είναι αυτά.

Ερ.: Ποια είναι η άνωθεν ευγένεια που είπατε πριν και πώς εμείς τη βρίσκουμε; Πώς γινόμαστε εμείς ευγενείς, με αυτόν τον τρόπο, όταν μας συμβαίνουν όλα αυτά τα γεγονότα και στην προσωπική μας ζωή και όταν επηρεαζόμαστε σε ένα παγκόσμιο επίπεδο, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή με αυτόν τον πόλεμο.

Νομίζω την άνωθεν ευγένεια μπορείς να τη δεις ακόμα και στις φωτογραφίες των Αγίων. Πώς είναι μορφωμένη πάνω στα πρόσωπά τους. Δες ας πούμε τους τελευταίους Αγίους της Εκκλησίας. Δες τον Άγιο Παΐσιο, τον Άγιο Πορφύριο, το Άγιο Ιάκωβο. Δες τον Άγιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη. Δες τους όλους, δηλαδή, πώς αυτό είναι ζωγραφισμένο πάνω τους. Αυτή η ίδια, η ευγένεια η άνωθεν ποια είναι. Είναι η απάθεια. Ότι ό,τι και να κάνουν, και χαστούκι να σου δώσουν δε στο δίνουν με πάθος. Καταλάβατε; Αυτή είναι η άνωθεν ευγένεια. Είναι η απάθεια και είναι η αγαθότητα, η αγαθότροπη προσωπικότητά τους. Αυτή είναι η άνωθεν ευγένεια. Όταν γίνουμε αγαθότροποι, όταν ζήσουμε ανάλογα με αυτά τα νοερά σκιρτήματα που απευθύνονται σε εμάς και γίνουμε δεκτικοί αυτών των σκιρτημάτων και εγκατασταθούν και μέσα μας τότε θα γίνουμε κι εμείς τέτοιοι ευγενείς.

Νομίζω όμως, σε πιο πρακτικό επίπεδο θα πρέπει να έχουμε ορίσει κάποια πράγματα. Πρώτον, για να έχουμε μια βάση, δεν πρέπει ένας άνθρωπος να αποδέχεται μέσα του τη βλασφημία, την αίρεση, το κακό όπου κι αν βρίσκεται. Να μην αποδέχεται η ψυχή του το κακό. Με ένα τρόπο σωστό, όπως η ρωμαίικη παράδοση ορίζει. Να μην κάμπτεται στο κακό, να μην ακυρώνεται ως ύπαρξη στο κακό. Ξέρετε; γιατί έχουν πιάσει όλοι τις προφητείες; Καμιά φορά βλέπω και ενώ κάποιοι άνθρωποι προφητεύουν και λένε ‘τότε, πριν το Πάσχα, μετά το Πάσχα, μέχρι της Παναγίας θα γίνει αυτό’ και παρόλα αυτά, ενώ όλα αυτά καταρρίπτονται υπάρχουν άνθρωποι που διαρκώς προσμένουν να ακούσουν κάτι. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι προφητείες ταιριάζουν με την ακηδία στην οποία βρισκόμαστε. Καταλάβατε; Επειδή είμαστε σε μια γενικευμένη ακηδία, επειδή δε ζούμε πνευματικά μας ταιριάζουν οι προφητείες. Και δε λέω για τις αληθινές. Υπάρχουν και αληθινές. Κι αυτές Χάρη θέλουν για να τις καταλάβεις. Αλλά, η προφητεία, ο λόγος της είναι να σε διεγείρει πνευματικά. Αν ζούμε σε μια γενικευμένη κατάσταση ακηδίας και θλίψεως και ακύρωσης της προσωπικότητά μας, η προφητεία για μας είναι κάτι το κακό.

Νομίζω λοιπόν για την άνωθεν ευγένεια χρειάζεται ακριβώς αυτό. Δηλαδή να καταλάβουμε ότι πρέπει να πάρουμε μέρος στην Ιστορία. Και πώς παίρνουμε μέρος εμείς; Εντάσσουμε τα πράγματα στη λειτουργική μας ζωή, στο λειτουργικό μας χρόνο. Στο γίγνεσθαι του Τριωδίου ας πούμε. Τους πόνους μας, τις χαρές μας, τις προσδοκίες μας όλα αυτά όταν μπουν μέσα, πώς να σας πω, φλέγονται. Και τι; Παραμένει αυτό που πρέπει να παραμείνει ακέραιο μετά. Παίρνουν όλα το μέτρο τους μέσα στη λειτουργική ζωή. Δε μπορεί αλλιώς να σωθεί ο κόσμος. Μέσω της άνωθεν ευγένειας θα σωθούμε κι εμείς και οι λαοί και οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί και οι Έλληνες και οι Κύπριοι – έχουν κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα εκεί. Έτσι θα σωθούμε. Άνευ μετανοίας δε σώζεται κανείς. Άνευ Θείας Λειτουργίας, άνευ αγαθότητος, άνευ εξομολογήσεως. Αυτή είναι η πνευματική θεωρία της Εκκλησίας. Και μόνο έτσι μπορούμε να ζήσουμε κι εμείς και έτσι θα ζήσουμε και έτσι έζησαν και αυτοί που θαυμάζουμε. Πώς έζησε ο Μακρυγιάννης, πώς ο Άγιος Κοσμάς; Πώς έζησε ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, ο διδάσκαλος του Γένους; Πώς ζήσαν αυτοί; Με όλες τις θύελλες δίπλα τους έζησαν. Είχαν όμως αυτά που λέγαμε και είχαν και την άνωθεν ευγένεια στο ποσοστό που την είχε ο καθένας.  

Θερμές ευχαριστίες στην αδελφή ΠΟΛΥΜΝΙΑ που απομαγνητοφώνησε το βίντεο.

Θα γίνει πόλεμος... να μαζέψω τρόφιμα;

 Πρέπει να πολεμήσω τους εχθρούς της πατρίδας μου;

Πρέπει να αποθηκεύσω τρόφιμα;

Πρέπει να αγαπώ τους εχθρούς; Ποιους εχθρούς; 

Πρέπει να νηστέψω εάν πεινώ σε περίοδο πολέμου;

Σε αυτές κι άλλες πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις απαντά ο άγιος ιερέας Αθανάσιος Μυτιληναίος.

Δημήτρια 2021 (βίντεο)

 

Κοιμήθηκε ο γνωστός κληρικός αρχιμανδρίτης Σαράντης Σαράντος

 Την τελευταία του πνοή άφησε πριν από λίγη ώρα ο γνωστός κληρικός αρχιμανδρίτης Σαράντης Σαράντος ο οποίος υπηρετούσε στην ενορία της κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμαρουσίου.

Αυτήν την ώρα ψάλλεται η εξόδιος Ακολουθία του μαχητή της Ορθοδοξίας π Σαράντη Σαράντου σε στενό οικογενειακό κύκλο στο Μαρούσι.

Ο Μακαριστός υπηρετούσε στην ενορία της κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμαρουσίου και ήταν επικεφαλής της Εστίας Πατερικών Μελετών.

Κοιμηθηκε ο αγωνιστής Πατήρ Σαραντης Σαράντος!!!Ευχομαστε καλο Παράδεισο!!!Αιτια ενα αιμάτωμα που προήλθε απο ατυχημα!Αγια ψυχουλα…Την Ευχη του να έχουμε!!!

Παραθέτουμε ομιλία του π Σαράντη:

Ἡ ἐν Χριστῷ πνευματική ζωή ὡς βασική προϋπόθεση ὑπέρβασης τῆς κρίσεως

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν φέρει βαρέως τήν ἐκμηδένιση τῆς δημοκρατίας στήν Ἑλλάδα ἀπό τούς ἴδιους τούς κυβερνῆτες τῆς πατρίδος μας, συμφωνούσης ἐσχάτως, ὡς μή ὤφειλε, καί τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως καθώς καί ἄλλων κοινοβουλευτικῶν παραγόντων.

Ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι βροντοφωνάζει ὁ ἑλληνικός λαός γιά τήν κατάρ­γηση τῆς δημοκρατίας, τήν ἀπατηλή κατασκευή τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί τήν ἐπιβολή της σέ ὅλα τά κοινωνικά στρώματα, ὡς καί τή μεθοδευόμενη ἐπικύρωση τῆς δανειακῆς σύμβασης ἀπό τήν πλειοψηφία τοῦ ἑλληνι­κοῦ κοινοβουλίου.

Πρῶτος ὑπέγραψε ὁ πρωθυπουργός τῆς χώρας καί ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν σ’ ἕνα δικηγορικό γραφεῖο τοῦ Λονδίνου μέ τούς τυράννους δανειστές μας. Ἀπό τότε ἡ πρώτη ἔγνοια τῶν κυβερνώντων μας εἶναι ὄχι τό συμφέρον τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά μέ κάθε θυσία, πῶς θά εἴμαστε συνεπεῖς στίς δόσεις μας πρός τούς δανειστές.

Γιά νά εἴμαστε συνεπεῖς μειώνονται μισθοί καί συντάξεις, ἐπιβάλλονται ἀβάσταχτοι φόροι, περικόπτονται παροχές γιά τήν ὑγεία, τήν παιδεία, τήν ἄμυνα τῆς χώρας, ἀπολύονται ἐργαζόμενοι, σταδιακά παραλύει ὅλη ἡ δραστηριότητα σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς, ἐνῷ οἱ τηλεοπτικές ἐκπομπές εὐκαίρως ἀκαίρως τρομοκρατοῦν τούς ἀδελφούς μας γιά ἐπερχόμενα δεινά, δεινά πού κατασκευάζονται ἀπό τά γνωστά ἄγνωστα κέντρα τῆς νέας Τάξεως πραγμάτων.

Τά τηλεοπτικά κανάλια ἀναλαμβά­νουν νά μεταφέ­ρουν ἀπό τούς ἀρχιτέκτονες τῆς Νέας Ἐποχῆς τίς κατάλληλες πληροφορίες μέ τόν κατάλληλο τρόπο, γιά νά καταρ­ρακωθεῖ ἡ ψυχολογία τῶν ἤδη φοβισμένων τηλεθεατῶν καί νά ἐξασθενήσει ὁλοσχερῶς ἡ βούλησή τους, ἡ δημιουργικότητά τους καί οἱ ἀποφάσεις τους.

Μετά ταῦτα ἀκυρώνονται οἱ δημοκρατικοί θεσμοί καί οἱ νόμοι, ὁ κοινωνικός ἱστός γίνεται διάτρητος ἀπό τήν κατάρρευση τοῦ κοινωνικοῦ κράτους, πού μέ πολλούς ἀγῶνες, κόπους καί θυσίες εἶχε καταφέρει νά στήσει ὁ ἔντιμος ἑλληνικός λαός.

Ἀπορεῖ καί ἐξίσταται ὁ Ἕλληνας πολίτης κάθε φορά πού μαθαίνει ὅτι καί τά ἄλλα εὐρωπαϊκά κράτη ἔχουν χρέη, καί ὅμως δέν σφυροκοποῦνται, ὅπως ἀνελέητα σφυροκοπεῖται ἡ Ἑλλάδα.

Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση δέν ἔχει πιά τίς δυνάμεις νά ἐφαρμόσει τούς θεσμούς πού μόνη της ἐδημιούργησε. Θεσμοθέτησε νόμους, βάσει τῶν ὁποίων δεσμεύεται, νά βοηθήσει ἕνα κράτος μέλος της πού ὑποφέρει ἀπό κάποια κρίση, μά κυρίως ὅταν κινδυνεύει ἡ ἐθνική του κυριαρχία. Σέ μᾶς ὄχι μόνο δέν δίνεται χείρα βοηθείας, ἀλλά καί παρα­δίδεται ἡ διακυβέρνηση τῆς χώρας στό Δ.Ν.Τ., στή μονομε­ρῆ λήψη ἀποφάσεων ἀπό τά συμβούλια τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καί τελικά στούς Γερμανούς κηδεμόνες, οἱ ὁποῖοι ἀσφαλῶς κόπτονται γιά τά συμφέροντα τῆς πατρίδος τους καί ὄχι γιά τά συμφέροντα τῆς χώρας μας.

Οἱ περισσότεροι τῶν Ἑλλήνων πιστεύουν ὅτι τούς ἐνοχλεῖ ἡ Ὀρθοδοξία μας καί ὁ διαφορετικός ἐν γένει τρόπος ζωῆς μας ἐπηρεασμένος ἀπό τήν ἁγία Ὀρθοδοξία. Ὁ θεοφώτιστος Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, καθη­γητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βελιγραδίου, πολυταλαντοῦχος, γνώστης ὅλων τῶν Εὐρω­παϊ­κῶν γλωσ­σῶν καί πολιτισμῶν, εἶχε διαγνώσει τή βαθειά διαφορά ἀνάμεσα στό φιλόθεο καί φιλάνθρωπο Ἑλληνορ­θόδοξο πολιτισμό μας καί στόν Εὐρωπαϊκό, πού ἀνέχθηκε στά σπλάγχνα του ἀκόμα καί τά στρατόπεδα συγκέντρωσης καί τά κρεματόρια.

Χαρακτηριστικά τονίζει τήν ἀξία τῶν θεανθρωπίνων πολιτισμῶν τῶν ὀρθοδόξων ἐθνῶν κρατῶν, σέ σχέση μέ τά αὐστηρῶς οὑμανιστικά κράτη ἄνευ τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως καί τῆς θείας Αὐτοῦ χάριτος. Διαβάζουμε ἀπό τό βιβλίο του «Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενι­σμός» στίς σελ. 184-185 τά ἑξῆς:

«Εἰς τήν Δύσιν; Οὔτε γνωρίζουν τήν Ἐκκλησίαν, οὔτε γνωρίζουν τήν ὁδόν, οὔτε γνωρίζουν ἔξοδον ἀπο τά ἀδιέξοδα. Ἐκεῖ ὅλα ἔχουν βυθισθῇ εἰς τήν ψυχοφθόρον εἰδωλολατρίαν καί φιλαυτίαν, φιληδονίαν καί σαρκολα­τρίαν. Διά τοῦτο, Εὐρώπη ἴσον ἀναγέννησις τῆς εἰδωλο­λατρίας. Ψευδόχριστοι καί ψευδοθεοί ἔχουν πλημμυρίσει τήν Εὐρώπην καί ἀπό ἐκεῖ ἐξάγονται εἰς ὅλας τάς ἀγοράς τῆς Οἰκουμένης, ἔχοντες ὡς κύριον ἔργον των νά φονεύσουν τόν Θεόν καί τήν ψυχήν εἰς τόν ἄνθρωπον· καί οὕτω νά στερήσουν ἀπό τόν κόσμον τήν μοναδικήν ἐλπίδα καί αὐτήν ταύτην τήν δυνατότητα τῆς ἀληθινῆς κοινωνίας.

Γράφοντες ταῦτα, δέν γράφομεν τήν ἱστορίαν τῆς Εὐρώπης, τῶν ἀρετῶν καί τῶν ἐλαττωμάτων της, οὔτε τήν ἱστορίαν τῶν ψευδοεκκλησιῶν τῆς Εὐρώπης. Ἐκθέτομεν ἁπλῶς καί μόνον τήν ἐντελέχειαν τῆς ὀντολογίας των. Προσπαθοῦμεν νά εἰσδύσωμεν εἰς τόν πυρῆνα τῆς εὐρωπαϊκῆς ὑψηλοφροσύνης, εἰς τά δαιμονικά ὑπόγειά της, ἀπ’ ὅπου πηγάζουν αἱ ἀκάθαρτοι πηγαί της, τά ὕδατα τῶν ὁποίων δηλητηριάζουν τήν οἰκουμένην. Τοῦτο οὐδόλως εἶναι καταδίκη τῆς Εὐρώπης· εἶναι μόνον μία ἐκ βαθέων κραυγή καί ἐν προσευχῇ πρόκλησις εἰς τήν μοναδικήν ὁδόν τῆς σωτηρίας διά τῆς μετανοίας».

Διαφορά πίστεως, διαφορά ζωῆς. Μήπως γι’αυτό διωκόμαστε, ὑφιστάμεθα τά πάνδεινα καί πολυβολού­μαστε;

Εἰδικότερα ἡ πατρίδα μας γιά ἀρκετούς αἰῶνες ὑπῆρξε ὑπό­δειγμα ἔθνους ἀνθρωπιστικοῦ καί πολιτισμέ­νου, μέσα στό ὁποῖο οἱ πολῖτες ἀπελάμβαναν τούς καρπούς τῆς συνεργασίας τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας, τῆς Νύμφης τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν κρατική ἐξουσία.

Τώρα μέσα στήν κρίση διαταράσσεται αὐτή ἡ ἀγαστή συνεργασία Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. Τώρα πού μειώ­νεται ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας, ἀποθρασύνεται ἡ συμπερι­φορά τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας μέ ὅλες τίς ἀντιλαϊκές ἐπιπλο­κές πού ἤδη ἀναφέραμε. Πρωτοφανής ἐχθρική συμπεριφο­ρά πρός τό λαό ἀπό αὐτούς πού ἔπρεπε νά εἶναι οἱ ὄντως προστάτες του.

Τό 1940 ὁ δικτάτορας Μεταξᾶς αὐτομάτως ἀπέβαλε τή δικτατορική του διοικητική τακτική, ταυτίστηκε μέ τό ἡρωϊκό φρόνημα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ κατά τοῦ «Ἄξονα», συνεργάσθηκε, συναγωνίσθηκε μετά τοῦ λαοῦ καί τό θαῦμα ἔγινε. Οἱ Ἕλληνες πολέμησαν ἡρωϊκά καί ἀπό τότε ἔμεινε στήν ἱστορία αὐτῆς τῆς ἐποχῆς τό τοῦ Οὐίνστον Τσόρτσιλ, ὅτι «οἱ ἥρωες πολεμοῦν σάν Ἕλληνες».

Σήμερα οἱ «δημοκράτες» κυβερνῆτες μας ἑτοίμασαν πανδοχεῖο μόνιμης ἐξουσιαστικῆς φιλοξενίας στούς ἀπογόνους τῶν πρώην κατακτητῶν μας, πού θά ἁπλώσουν τά δίχτυα τῆς ἐξουσίας τους στά παιδιά μας, στά ἐγγόνια μας, στά δισέγγονά μας κ.ο.κ. Οἱ ἀπόγονοί μας θά ἀναγκαστοῦν νά μείνουν στά ἀποκαΐδια καί στίς στάχτες τῆς ἐκποίησης, πιό σωστά τοῦ ξεπουλήματος τῶν πάντων στούς δυνάστες τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Τίς τελευταῖες ἡμέρες μετά ἀπό κοινή συνέντευξη τύπου πού ἔδωσαν οἱ ὑφυπουργοί ἐσωτερικῶν κ. Κουκουλόπουλος καί διοικητικῆς μεταρρύθμισης καί ἠλε­κτρονικῆς διακυβέρνησης κ. Τζωρτζάκης ξαναπροκύπτει, ὅπως διαφαίνεται, ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη. Μετά ἀπό τή μεγάλη οἰνονομική ἀφαίμαξη, τά χαράτσια, τήν ἐξαγγελία ἐπιβολῆς νέων φόρων τύπου Ε.Τ.Α.Κ. καί τήν κατ’ ἐντολή τοῦ κράτους αὐτόματη αὐθαίρετη ἀνάληψη γιά ἀκούσια πληρωμή τῶν χαρατσιῶν ἀπό τόν τραπεζικό μας λογα­ριασμό, πῶς μποροῦμε νά διανοηθοῦμε νά παραλά­βουμε τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη;

Τώρα πιά εἴμαστε ἀπόλυτα πεπεισμένοι, ὅτι ἡ λήψη καί ἡ χρήση της θά εἶναι γιά μᾶς ἡ φυλακή μας – ἠλε­κτρονική φυλακή – καί ἐντός αὐτῆς ἁλυσσοδεμένοι χειρο­πόδαρα ἀπό τή Νέα Τάξη ἤ διάλυση πραγμάτων, τῆς Νέας Ἐποχῆς, γιά νά ἐπακολουθήσει τό χάραγμα ἤ σφράγισμα ἀφοῦ αὐτός θά εἶναι ὁ ὕστατος σκοπός, νά τσιπάρουν τούς πάντας.

Βέβαια θά πρέπει νά εἴμαστε ἀκριβεῖς, εἰλικρινεῖς, ἀληθινοί. Οἱ βαθιές ρίζες τῆς κρίσεως βρίσκονται μέσα μας, στίς ψυχές μας, στίς νοοτροπίες μας, στήν ἀλλοτριούμενη βούλησή μας, στή μή μετάνοιά μας. Δώσαμε καί δίνουμε χῶρο στό κακό, στό διάβολο. Ἀπό τό 1986 ἕως τό 2002 ἕξι ἑκατομμύρια ἐκτρώσεις βαρύνουν ἀναλογικά ὅλους μας, τίς καί τούς δράστες, τούς ἐπιστήμονες ἰατρούς πού πραγμα­το­ποιοῦν τό ἔγκλημα, τούς συνυπεύ­θυ­νους ἠθικά συγγενεῖς, καθώς καί ὅλους μας πού μέ ἔνοχη σιωπή ἀποδεχθήκαμε ἀκόμα καί νά νομιμοποιηθοῦν οἱ ἀμβλώσεις καί μάλιστα νά καλύπτονται τά ἔξοδά τους ἀπό τά ἀσφαλιστικά ταμεῖα.

Δώσα­με καί ἐξακολουθοῦμε νά δίνουμε χῶρο στούς σοδομι­στές. Τό ἄμε­τρο θράσος τῶν ὀργανωμένων ὁμοφυ­λοφίλων μᾶς ἀφή­νει ἐγκληματικά ἀδιάφορους μέ ἀπο­τέλεσμα νά ἐπηρεάζονται, νά διαφθείρονται οἱ νεώτεροι ἤ καί μεγαλύτεροι στήν ἡλικία, μέ τό σκεπτικό τῆς ἐπιλογῆς πολλαπλῶν ἐμπειριῶν. Μόνο ἐμεῖς οἱ ταπεινοί καί ἀνάξιοι πνευματικοί γνωρίζουμε τήν ἐνδόμυχη βαθειά δυστυχία πού καταπλακώνει τούς ἀνθρώπους αὐτούς λόγῳ τῆς σοβα­ρότητος τοῦ ἁμαρτήματος.

Αὐτές τίς ἡμέρες ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση προέβη ἀδίστακτα στήν κάλυψη τῶν σαδομαζοχιστῶν, παιδοφί­λων, ἐπιδειξιομανῶν, τζογαδόρων, κλεπτομανῶν και πυρο­μανῶν. Ἀποῦσα ἐδῶ ἤ ἐπιβάλ­λουσα ὁδηγία ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση;

Ἐπίσης οἱ πρώιμες, καί ὄχι μόνο, προγαμιαῖες σεξουα­λικές σχέσεις, οἱ ἐξωσυζυγικές, οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις, ἐκ τοῦ θλιβεροῦ ἀποτελέσματος μᾶς ἐπιβεβαιώνουν τή μιζέρια, τό ἀνικανοποίητο καί τήν ἀποτυχία αὐτῶν τῶν ἐπιλογῶν, πού στή γλῶσσα τῆς ἐκκλη­σίας τίς ὀνομάζουμε θανάσιμες ἁμαρτίες.

Τέλος ὁ πρότερος εὐδαιμονιστικός καί καταναλωτικός τρόπος ζωῆς μέ τά εὔκολα δάνεια, μέ τή συσσώρευση καί σπατάλη πολλῶν ἀγαθῶν, μέ τήν ἐπιλογή ρούχων τῆς πιό ὀνομαστῆς μάρκας, ἰσχυρο­ποίησαν τίς ἀτομικές μας ἀπαιτήσεις καί μᾶς χώρισαν ἀντί νά μᾶς συνδέουν ἀπό τούς ἀδελφούς Μᾶς ἐγκλώβισαν στά τείχη τά ἀδιαπέραστα τῆς αὐτονομίας μας καί τῆς ἀσταθέστατης αὐτάρ­κειας.

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες καί ὡς χριστιανοί ἔχουμε μιά ὑπερένδοξη μακραίωνη ἱστορία ἀγώνων πνευματικῶν καί ἀγώνων ἐθνικῶν, ἀγώνων θεανθρωπίνων. Ἐφόσον τό δεύ­τερο πρόσωπο τῆς Πανα­γίας Τριάδος, ὁ πρώην ἄσαρκος Λόγος, σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνω­σεν ἐν ἡμῖν, ἐφόσον ὁ παντέλειος Θεός, ἔγινε καί τέλειος, πραγμα­τι­κός ἄνθρωπος, καταξίωσε τήν ἀνθρώπινη φύση καί στό πρόσωπό Του συνεχριστοποίησε, θεανθρωποποίησε τόν πεσόντα ἄνθρω­πο. Τοῦ μετέδωσε ὅλα τά χαρίσματά Του καί ἀπό εἰκόνα Του θέλησε καί μέ τό δικό του ἀγώνα ὁ ἄνθρωπος νά φθάσει στό καθ’ ὁμοίωσιν, νά γίνει καί αὐτός κατά χάριν θεός, νά γίνει μέ τή Χάρη Του τέλειος, καλύτερος καί ἀπό τήν ἀρχετυπική του δημιουργία, πα­ντέ­λειος ἄνθρωπος.

Ἑπομένως προϋπόθεση γιά τήν αἰώνια ζωή εἶναι ἡ παροῦσα, πού κατά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἔχει μοναδική πιά ἀξία καί ὄχι τήν ἀπαξία πού τῆς ἀπέδιδαν καί τῆς ἀποδίδουν διάφορες φιλοσοφίες καί οἱ ἀνατολικές θρησκεῖες. Ἐμεῖς λοιπόν οἱ Ὀρθό­δοξοι δέν εἴμαστε μονο­φυσῖτες. Ἐνδιαφερόμαστε καί γιά τήν παροῦσα ζωή, πού ἀποτελεῖ τό προοίμιο καί τήν προϋπόθεση τῆς αἰωνίας.

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες ἐνδιαφέρονταν νά δώσουν τήν καλή ὁμολογία ἐδῶ ἐπί τῆς γῆς, πρῶτον γιά νά μήν ἐκλείψει ἡ θεανθρώ­πινη ποιότητα ἐπιγείου ζωῆς, ὅσο καί γιά νά σφυρηλατηθοῦν οἱ προϋποθέσεις εἰσόδου στήν αἰώνια ζωή τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρα­νῶν.

Ἡ θυσία τῶν ἁγίων μαρτύ­ρων προκαλοῦσε τήν ἐγρήγορση τοῦ πνεύματος καί ἐξα­σφάλιζε τήν ὑψίστη μακαριότητα πού ἄρχιζε ἀπό ἐδῶ καί συνεχιζόταν στήν αἰώνια ζωή. Οἱ ἅγιοι μάρτυρες ἄντεχαν τά ποικίλα βασανιστήρια τῶν δικτατόρων αὐτοκρατόρων, ἐπειδή εἶχαν ἀποκτήσει βαθεῖα καρδία, ἐντός τῆς ὁποίας ἄνθιζε ὁ θεῖος ἔρωτας, πού ἡ ποιότητά του εἶχε ἀσύλληπτες προεκτάσεις αἰωνίου ζωῆς.

Ἀνάλογες ἐν Χριστῷ πνευματικές ἐμπειρίες εἶχαν καί οἱ ἀγω­νιστές τοῦ ἔθνους μας.

Ὁ Κωνσταντῆς Κανάρης ἄ­ναψε ἕνα κερί μπροστά στό εἰκόνισμα τῆς Παναγιᾶς καί χωρίς νά πεῖ κάτι, μονολόγησε μπροστά Της καί εἶπε στή Μεγαλόχαρη: Κωνσταντῆ, θά πεθάνεις! Ἡ ὑπέρβαση τῆς ζωούλας του καί ἡ Χάρη τῆς Παναγιας Μητέρας τόν ὕψωσε στή νίκη.

Ἄλλος λιγότερο καί ἄλλος περισσό­τε­ρο διακρί­νονταν γιά τήν ἐσώτατη ἀκμαία ἐν Χριστῷ πνευματική ἐμπειρία, πού τούς ἔδινε ἀντοχές καί θάρρος καί νίκες ἐναντίον τῶν ἐπιβού­λων τῆς πατρίδος. Πῶς κατάφερναν νά νικήσουν ἕνας ἤ λίγοι τούς πολλούς καί νά τούς παραλύσουν μέ τά εὐτελῆ ὑλικά πολεμικά ὅπλα; Ἡ ψυχική καί σωματική θεοσθένεια, θεοδύναμη τούς ἔδινε ἀκατά­βλητη ἀντίσταση, ὥστε νά ἐπιτυγχάνουν τήν προ­στασία τῆς πατρίδος.

Οἱ ἐθνικοί μας ἀγῶνες πάντοτε ἦταν ἀμυντικοί πρός ὑπερά­σπιση τοῦ χώρου τῆς πατρώας γῆς καί ἐντεῦθεν τοῦ πολιτισμοῦ, τῶν ἑστιῶν καί βωμῶν, τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων καί κατά κορυφήν τοῦ διαμορφωθέντος Ἑλληνοχρι­στιανικοῦ πολιτισμοῦ μας. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας πολύ ἀγαποῦσαν τήν πατρίδα τους, ἐνδιαφέρονταν καί εὔχονταν δι αὐτήν.

Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐπαινεῖ μέ ἐπιστολή του τόν Σωφρόνιο τόν Μάγιστρο, διότι εἶναι τόσον φιλότιμος, ὥστε «τήν Πατρίδα, στήν ὁποία μεγάλωσε καί ἀνετράφη, τήν τιμᾶ ἐξ ἴσου μέ τούς γονεῖς του» καί χαίρεται, διότι, στίς ἡμέρες πού εἶναι αὐτός ἄρχων «ἡ Πατρίδα μας πλούτισε, διότι ἄνδρας ἄξιος ἔχει ἀναλάβει τήν φροντίδα της».

Ὁ ἄγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός γράφων στό Σωφρόνιο τό Μάγιστρο, λέγει: «Εἶναι γνώρισμα τῶν εὐσεβῶν ἀνθρώπων νά τιμοῦν τή μητέρα τους. Ὅμως κάθε ἄνθρωπος ἔχει διαφορετική μητέρα. Κοινή μητέρα ὅλων εἶναι ἡ Πατρίδα» καί τόν ἐπαινεῖ διότι εἶναι ὁ κοινός προστάτης τῆς πατρίδος.

Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος διακηρύττει ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτε γλυκύτερο ἀπό τήν Πατρίδα.

Γιαυτό καί ἐμεῖς σήμερα στήν Ἑστία Πατερικῶν μελετῶν ἀντιδροῦμε στήν ἀμείλικτη πολεμική κατά τοῦ μακραίωνος πολιτισμοῦ μας, τοῦ πλούτου πού ἐμπεριέχει ἡ πατρίδα μας, φυσικοῦ, ὀρυκτοῦ, ὑλικοῦ καί πνευματικοῦ, θύραθεν καί χριστιανικοῦ. Δέν διανοού­μαστε νά μένουμε ἀδρανεῖς θεατές τῆς γενικευμένης κατεδάφισης τῆς χώρας μας καί τῆς ἐκποίησής της σέ τιμή εὐκαιρίας στούς οἱουσ­δήποτε.

Ἡ ἀποτεθησαυρισμένη ἐμπειρία τῶν ἁγίων Πατέρων, μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τῆς πίστεως καί τῶν ἡρώων τῆς πατρίδος μας μᾶς ἔχει διδάξει καί μᾶς ἔχει πείσει ὅτι, ἐάν ἐμεῖς κάνουμε τόν ἀγώνα μας, κάνουμε τό ἐφικτό, ἡ θεία παντοδυναμία τῆς Παναγίας Τριάδος μπορεῖ νά ἐπιτελέσει τό ἀσύλληπτο, τό ὑπερβατικό, τό ἀνθρωπίνως ἀνέφικτο, τό θαῦμα τῆς σωτηρίας αὐτῆς τῆς πατρίδος, αὐτῆς τῆς γῆς πού τόσα πνευματικά φῶτα χάρισε στούς ξένους.

Οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης, οἱ ἀδελφοί Εὐρωπαῖοι θά παραδει­γματισθοῦν, θά συγκινηθοῦν ἀπό τό ἔνθεο κατά τό δυνατόν παρά­δειγμα καί ὡς διά σπινθήρων φιλελευθερίας θά μπορέσουν καί αὐτοί νά διατηρήσουν ἀφ’ ἑνός τά καλά ἐπιτεύγματα τοῦ πολιτισμοῦ τους προτοῦ σαρωθοῦν ἀπό τή λαίλαπα τῆς Ν. Ἐποχῆς, ἀλλά καί νά ἀναπτύξουν ὅ,τι καλύτερο μποροῦν, ἀφυπνιζόμενοι ἀπό ὑγιῆ ἐπαναστατικά παραδείγματα.

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἡ παροῦσα ἡμερίδα εἶναι ἔκφραση πόνου γιά τήν πτώση μας. Πῶς ἀφήσαμε τά πράγματα νά φθάσουν σ’ αὐτό τό ἀδιέξοδο πού τώρα βρισκόμαστε! Πῶς τόσο καιρό κοιμώμαστε τόν ὕπνο τῆς ἔνοχης ἀδιαφορίας; Πῶς τώρα μετά ἀπό τό πρῶτο σόκ πού ὑπέστημεν δέν μποροῦμε νά ἀνακαλύψουμε τήν ἄκρη, τήν ἀρχή τοῦ κουβαριοῦ, πού μᾶς ἔχει ὅλους περικυκλώσει;

Οἱ γιατροί προτοῦ ἀποφασίσουν νά δώσουν στόν ἀσθενῆ τους κάποια θεραπεία, ἐνδιαφέρονται νά κάνουν τήν ὀρθή διάγνωση. Τά ἴδια φάρμακα δέν συνιστῶνται πά­ντοτε σέ ὅλους τούς πάσχοντας ἀπό τήν ἴδια ἀσθένεια. Δοκιμάζουν μέ διάφορα σχήματα θεραπευτικά, ἔχοντας καί ὁλόκληρη τήν εἰκόνα τοῦ ἀσθενοῦς, μέχρι νά καταλήξουν στό συγκεκριμένο σχῆμα, εἴτε πάλι ἐναλλάσσοντας θερα­πεία. Σέ κάποιες μάλιστα ἀσθένειες προτείνουν θεραπεία ἐφόδου μέ διπλῆ δόση φαρμάκου.

Τώρα καί ἐμεῖς, κληρικοί καί λαϊκοί, χρειαζόμαστε θεραπεία ἐφόδου γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τόν ὕψιστο κίνδυνο τῆς κρίσεως. Γιαυτό καί ἀπό τήν ἀρχή τῆς κρίσεως συστήσαμε τήν πρωϊνή προσευχή μέ τό κομποσχοίνι, ταπεινῶς πιστεύοντας ὅτι ὅλοι μας ὡς διωκόμενος Ἑλλη­νικός λαός χρειαζόμαστε ἄνωθεν καί ἀθρόα τή βοήθεια τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.

Θεραπεία ἐφόδου συστήσαμε, παίρνοντας παράδειγμα ἀπό τούς ἁγίους μοναχούς καί τίς ἅγιες μονα­χές πού ζοῦν ἀφιερωμένοι στόν Κύριο, ἀλλά καί παραλ­λήλως ἀσκοῦν τήν ἐν Χριστῷ φιλαδελφία. Φιλοξενία καί φιλαδελφία ἦταν πάντοτε τά πρῶτα διακονήματα τῶν μοναχῶν ὅλων τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ἕνα περι­ποιημένο ἁπλό κελάκι, μέ ἕνα κρεβάτι καί ἕνα πιάτο φαγητό ἤ καί περισσότερο εἶναι αὐτό τό αὐτονόητο γι’ αὐτούς. Ἐνδεικτικά ἡ μονή Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους καθημερινά παρασκευάζει ἐκτός ἀπό τίς μερίδες τῶν ἑκατόν εἴκοσι μοναχῶν της κατά μέσον ὅρο ἄλλες ἑκατό ἤ διακόσιες μερίδες γιά τούς ἐπισκέπτες τῆς Μονῆς, πρᾶγμα πού ἐμεῖς οἱ ἐν τῷ κόσμῳ δέν ἔχουμε συνηθίσει νά κάνουμε. Σπανίως καί κατ’ ἐξαίρεση θέλουμε καί προ­σφέ­ρουμε.

Οἱ μοναχοί θεσμικά καί μέσα στόν μοναχικό τους κανόνα, στό πρόγραμμά τους, ἔχουν ἐντάξει τή φιλοξενία τῶν ἐπισκεπτῶν, ἐπειδή τούς θεωροῦν ἐν Χριστῷ ἀδελφούς καί εἰκόνες Χριστοῦ γιαυτό καί τούς τιμοῦν ὅπως τίς ἅγιες Εἰκόνες. Παραλλή­λως προσφέρεται καί ἡ ἐν Χριστῷ πνευ­ματική φιλοξενία, γιατί ἡ πλειονότητα τῶν ἐπισκεπτῶν ζητοῦν πνευματική ἐνίσχυση διά τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καί συμβουλές γιά τή σωστή καλλιέργεια τῆς Νοερᾶς προσευχῆς πού πολύ ἀναπαύει τήν ἀθάνατη ψυχή μας.

Τώρα ὁ π. Ἐφραίμ μετατέθηκε, προήχθη ἀπό τό κελλί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς στό κελλί τῆς φυλακῆς τοῦ Κορυδαλλοῦ. Ὁ π. Παΐσιος ἔλεγε ὅτι ὁ ἄδολος ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ καί στήν κόλαση ἄν κατά λάθος πεταχθεῖ, μεταβάλλει καί τήν κόλαση σέ παράδεισο, γιατί τό ἔνδοθεν, λάμπον φῶς τοῦ Χριστοῦ καταυγάζει ὅλο τό γύρω περιβάλλον.

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ἡ παροῦσα κατά­σταση ἀντιμετω­πί­ζεται μέ ἔκτακτα πνευματικά μέτρα, μέ ἐξέγερση πνευματική καί μέ ἀντίδραση λαϊκή καί προτείνουμε:

Ἀναλογιζόμενοι τό σοβαρό μερίδιο τῆς προσωπι­κῆς μας εὐθύνης καί τοῦ σκληροῦ πολέμου πού διεξάγεται ἀπό τούς δανειστές μας καί τούς δικούς μας κυβερνῆτες, αἰσθανόμαστε τόν ἔσχατο κίνδυνο πρωτοφανοῦς ἁλώσεως.

Ἀντί νά μαραίνεται ὅλη ἡ ψυχολογία μας ἀπό ἐλλείμματα πίστεως, πρώτη μας, αὐτόματη πνευματική κίνηση νά εἶναι ἡ προσευχή. Ἄν καταφέρουμε νά κυλήσει ἕνα δάκρυ μετα­νοίας ἀπό κάθε μάτι μας, θά ἀνακουφισθεῖ ἡ ψυχή μας. Ἄν οὔτε ἕνα δάκρυ δέν διαθέτουμε προσευ­χόμενοι, εὐκολότε­ρος εἶναι ἕνας στεναγμός.

Ἕνας τε­λωνικός στεναγμός μέ προσευχή αὐτομεμψίας ἔγινε δεκτός ἀπό τόν Κύριο, ὅπως φαίνεται ὁλοκάθαρα στήν παραβολή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου. Μετά ἀπ’ ὅλα τά παραπάνω προσπαθοῦμε νά κρατᾶμε τό λογισμό μας ἀταλάντευτο στόν Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό κάτω ἀπό τά ὄμματα καί τή θεία πρόνοια τοῦ Ὁποίου διαδραματίζονται ὅλα τά τῆς Κρίσεως.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος, θέτει ὅλους μας μπροστά στίς εὐθῦνες μας γιά τήν κρίση πού διερχόμαστε. Ἕκαστος ἐξ ἡμῶν στή μέλλουσα Κρίση, ἐνώ­πιον τοῦ φιλανθρώπου καί ἀδεκάστου Κριτή θά δώσει λόγο γιά ὅσα πῆρε καί γιά ὅσα ἔδωσε ἤ ἔχασε κατά τή διάρκεια τῆς παρούσης κρίσεως.

Μιά ἀπόφαση γιά θεανθρωπινότερο τρόπον ζωῆς θά προστεθεῖ στίς προκλήσεις μας πρός τόν Ὕψιστο γιά νά ἐκδηλωθεῖ ἡ ἄμεση θεϊκή ἐπέμβαση καί οἱ πρῶτες βοήθειες. Εἶναι πιά καιρός, μέ τήν εὐλογημένη εὐκαιρία τῆς κρίσεως, νά ἀνοίξουμε τά μάτια μας καί τίς καρδιές μας στούς «πλησίον» μας, νά τούς δώσουμε τό τό ἀδελφικό καί χριστιανικό χέρι καί ἡ ἐν Χριστῷ ἐν θεωρίᾳ ἀδελφική ἀγάπη, νά γίνει ἁπτή καί καρδιακή πράξη.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας νά γίνει ἐδῶ καί τώρα Ὀρθοπραξία. Ἀδέλφός ὑπ’ ἀδελφοῦ βασταζόμενος ὡς πόλις ὀχυρά, λέγει ἡ Ἁγία Γραφή. Στήν Ἑστία Πατερικῶν μελετῶν φτάνουν περιστα­τικά ἀνθρώπων, πού χάνουν τό σπίτι τους μετά ἀπό πλει­στη­ριασμό τῆς τράπεζας καί ἀπόφαση κατάσχεσης.

Δύο ἤ τρεῖς ἀπό ἐμᾶς πού ὁριακά μποροῦμε νά πληρώσουμε, ἀντί νά πληρώσουμε τά δικά μας χαράτσια, μποροῦμε νά προ­τεί­νουμε νά συνεννοηθοῦμε γιά τήν διακοπή τῆς κατάσχε­σης καί νά ἀποτρέψουμε τήν ἔξωση οἰκογένειας ἀπό τό σπίτι τους.

Νά στείλουμε ὅλα τά παραστατικά στόν Ὑπουργό οἰκονομικῶν καί στήν Ἐφορία ζητώντας ἐξαίρε­ση τοῦ χρέους τους. Ἄν τούς ἔχει ἀπομείνει λίγη ἀνθρωπιά, μιά καί προέρχονται ἀπό δημοκρατικό κόμμα, μπορεῖ νά συγκινηθοῦν, νά προβληματισθοῦν καί νά κάνουν κάτι. Ὅλα αὐτά τά παραστατικά μερι­κῶν περι­πτώσεων μποροῦ­με νά τά κοινοποιήσουμε στό Εὐρωκοι­νο­βούλιο, Μέρκελ, Ὀμπάμα κ.τ.λ. γιά νά ἔχουν δεῖγμα τῶν ἀντιδράσεων καί τῆς χριστιανικῆς Ἕλληνι­κῆς φιλαλληλίας.

Ὅσοι ἐκ τῶν ἀδελφῶν δέν ἔχουν ἐξομολογηθεῖ ποτέ τους, πρέπει νά προσέλθουν σ’ ἕνα πνευματικό, νά ἐξαγορευθοῦν ὅσα καταλαβαίνουν πώς βαραίνουν τήν ψυχή τους. Ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, ἐκ τῆς προσωπικῆς τους ἐμπειρίας θά κατανοήσουν πόση εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας. Μᾶς ἀνακουφίζει τήν ψυχή, μᾶς χαρίζει ἀντοχές καί δυνάμεις γιά νά ἀντιμετωπίζουμε τήν καθημε­ρινότητα καί πέρα αὐτῆς νά ἔχουμε ἀπέραντες ἐλπίδες αἰω­νίου ζωῆς.

Μά τι σχέση ἔχει, θά μοῦ πεῖτε, ἡ κρίση, τά χαράτσια, ἡ ἀνέχεια, μέ τήν ἱερά ἐξομολό­γηση; Ὅπως ἀχώριστα ἑνωμένη εἶναι ἡ ψυχή μας μέ τό σῶμα μας, ἔτσι ἑνωμένα εἶναι καί τά θέματα τά βιοτικά μέ τά πνευματικά. Ἡ ἱερά ἐξομολόγηση φωτίζει τό νοῦ μας καί μᾶς βοηθάει νά παίρνουμε τίς καλύτερες ἀποφάσεις καί μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ να΄ἔχουμε ἀνάπαυση στήν ψυχή μας.

Ἄς μή ξεχνᾶμε ὅτι ὅλα τά πετεινά τρέφονται χωρίς νά ἔχουν ἄγχος καί ἀγωνία. Πρωί πρωΐ χαλᾶνε τόν κόσμο μέ τά τιτιβίσματά τους. Εἶναι μέσα στήν ἀρχετυπική δημιουργία τους, μέσα στό DNA τους νά τραγουδοῦν δοξολογικά πρός τόν Ὕψιστο καί νά διαλαλοῦν μέ ὅλο τό εἶναι τους ὅτι δέ νοιάζονται γιά τίποτα ἀφοῦ ἔχουν τέτοιας ἀπέραντης μεγαλωσύνης καί φροντίδας δημιουργό Θεό.

Καί ἐπιβεβαιώνει τήν ἀφρόντιδα κατάστασή τους καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὅταν λέγει: «ἐμβλέψατε εἰς τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδέ θερίζουσιν οὐδέ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας καί ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά·» (Ματθ. στ΄ 26). Νά μιά εὐκαιρία πέρα ἀπό τίς δικές μας προσπάθειες πέρα ἀπό τή δική μας λογική, πέρα ἀπό τήν εὐλογημένη ἀγωνιστικότητα, νά ἀφήνουμε περιθώρια στίς ἐπιλογές τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς. Πόσο ἀσφαλῶς καλύτερος θά ἦταν ὅλος ὁ κόσμος μας, ἴσως νά ἤγγιζε σέ ὀμορφιά, σέ ἀσφάλεια καί σέ ἀδελφικότητα τόν παράδεισο, ἄν διαθέταμε καί προσωπικά καί συνολικά αὐτή τήν ἐμπιστοσύνη στόν Πατέρα ἡμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρα­νοῖς. Μᾶς δίδεται μιά ἄλλη ἐξαιρετική εὐκαιρία παραχω­ρημένη καί ἐπιτρεπόμενη ἀπό τή θεία δικαιοσύνη καί τή ἐσταυρωμένη καί ἀναστημένη ἀγάπη Του νά μάθουμε ἑκόντες ἄκοντες νά Τοῦ μιλᾶμε, νά Τόν ἐμπιστευόμα­στε, νά συνεργαζό­μαστε ὅπως θέλει καί ὁ Ἴδιος, μαζί Του.

Τό «Πάτερ ἡμῶν» πού εἶναι δική Του προσευχή γιά μᾶς πρός Αὐτόν καί ἡ συνοπτικότερη καί συντομότερη «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με» ὅπως καί ἄν λέγονται καί ὁπουδήποτε καί ἀπό ὁποιονδήποτε καί ἄν ψιθυρί­ζονται, φτάνουν στά ὦτα τῆς μεγαλωσύνης Του καί τῆς ἀπέραντης ὡς ὠκεανοῦ Ἀγάπης Του.

Αὐτή ἡ εὐχή ἀλληλοπεριχω­ρού­μενη μέ τήν ἀγάπη Του μπορεῖ νά προκαλέσει, λύσεις, ἀπα­ντήσεις, διεξό­δους πού δέν μποροῦμε κἄν νά φαντασθοῦμε μέσα στήν ἄκρως στενάχωρη διαμορφούμενη καθημερινό­τητα. Ἡ εὐχή καί ἡ ἀγάπη μποροῦν νά ἐξυγιάνουν καί νά καθαρίσουν τίς ὀργισμένες ψυχές μας καί νά φθάσουν στούς κυβερνῆτες μας ὡς κύματα θαυματουρ­γοῦ ἀγάπης.

Ἄν μεταβληθεῖ τό φθονερό μῖσος σέ ἄμισον μῖσος κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τό Σιναΐτη μπορεῖ νά φθάσει μυστικῷ τό τρόπῳ καί μέ μυστικές κινήσεις στούς «μεγάλους» τῆς γῆς καί νά ἀνατραποῦν τά χειρότερα καί νά ὑποψιασθοῦν ὅτι ὄντως ὁ Μεσσίας ἦλθε καί δέν ὑπάρχει λόγος νά ἀναστα­τώνουμε ἅπασαν τήν Οἰκουμένην γιά νά ἐγκαταστήσουμε τό δικό μας «Μεσσία» τό δικό μας παγκόσμιο κυβερνήτη.

Τέλος κάθε Κυριακή ἤ καθημερινές ὅταν βρισκόμαστε στή θεία Λειτουργία ἐκ βαθέων νά προσευχόμαστε νά μᾶς ἐλεήσει ὁ Θεός. Μαζί μέ τόν ἑαυτούλη μας νά βάζουμε στήν προσευχή μας, σάν νά εἶναι καί ἐκεῖνοι παρόντες, τούς γύρω μας, τούς δικούς μας ἀνθρώπους καί ὅσους μποροῦμε νά θυμηθοῦμε ἀπό αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη καί μυστικῶς ζητοῦν τίς εὐχές μας, καθώς καί τούς τυράννους μας, γιά νά «μή στήσῃ Κύριος αὐτοῖς τήν ἀνομίαν ταύτην». Νά τούς φωτίσει μέ τό φῶς Του τό ἀληθινόν νά ἀποκτήσουν τήν πανευδαίμονα ἐμπειρία τῆς αἰωνίου ζωῆς.

Για όσους ακόμα πιστεύουν ότι η Εκκλησία δεν διώκεται - Μητροπολίτου Καρπενησίου

Μία μικρή ολιγόλεπτη ομιλία του Μητροπολίτου Καρπενησίου κ.κ.  Γεωργίου. Αξίζει να τον ακούσουμε!

Ακούστε ΕΔΩ τον λόγο του.

21/3/21 Κυριακή της Ορθοδοξίας

Ομιλία εις την κοίμηση του αγαπητού μας π. Γεωργίου Γιαννακόπουλου από τον πνευματικό του πατέρα Αντώνιο Ρουμελιώτη

Ακούστε ΕΔΩ την ομιλία του πνευματικού π. Αντωνίου Ρουμελιώτη εις την κοίμηση του π. Γεωργίου Γιαννακόπουλου

Τι σημαίνουν Χριστούγεννα από τον μακαριστό Σισανίου και Σιατίστης Παύλο. Μία ομιλία που αγγίζει την Ψυχή!

 

π. Επιφάνιος Οικονόμου και π. Ματθαίος Χάλαρης, δύο αξιόλογα κηρύγματα

 

Η Παναγία και ο Προφήτης Ηλίας (βίντεο)

Μία εξαιρετική ομιλία του πατήρ Ευάγγελου Παπανικολάου.

Μόρφου Νεόφυτος σε μία εξαιρετική συνέντευξη εφ' όλης της ύλης

Ὁ Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος συνομιλεῖ  ἐφ' ὅλης τῆς ὕλης με τον  δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Κωνσταντίνου στην πολύ ἐπιτυχημένη ἐκπομπή 24  Ὧρες,  που μεταδόθηκε ἀπό τον τηλεοπτικό Σταθμό ΑΛΦΑ Κύπρου στίς 6  Ἰουνίου 2020.

Το ιδιαίτερο σε αυτή την συνέντευξη είναι ότι ο ιεράρχης απαντά στις ερωτήσεις που είχε σκοπό να του κάνει ο δημοσιογράφος πριν τις διατυπώσει. 

Καταπληκτική συνέντευξη.

 Πολλά μπράβο και στο δημοσιογράφο που αφήνει ελεύθερα να εκφραστεί ο Μητροπολίτης Μόρφου χωρίς ανούσιες διακοπές εντυπωσιασμού.

Γερόντισσα Γαβριηλία - Ομιλεί η ίδια

Ακούστε ΕΔΩ στο youtube την ομιλία της Γερόντισσας Γαβριηλίας.

π. Ευάγγελος Παπανικολάου - Γιατρός Ιεραπόστολος

 "Ιδού αναβαίνομεν είς Ιεροσόλυμα"

Μία χειμαρώδης ομιλία εφ' όλης της ύλης. Εξαιρετικός, παραστατικός, επαναστατικός, γνήσιος.

Μιλάει για τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας και ταυτόχρονα καυτηριάζει το θέμα του εγκλεισμού των πολιτών στα σπίτια τους από την πολιτεία με αφορμή τον ιό. Επίσης σχολιάζει διάφορες πνευματικές θέσεις - σχόλια που έχουν ειπωθεί όσον αφορά την απαγόρευση των πιστών να εκκλησιάζονται.

Απολαύστε τον!

Ομιλία π. Ιγνατίου Ρηγανά στον Κατανυκτικό Εσπερινό της Α’ Κυριακής των Νηστειών

Ουκρανικό Αυτοκέφαλο - π. Αναστασίου Γκοτσόπουλου (Μία ομιλία που τελικά δεν έγινε...)

Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρο το κείμενο του π. Αναστασίου.