ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΒΔΟΜΗ ΛΟΥΚΑ (8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020)
«μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει» (Λουκ. Η΄ 52)
Ἕνας ἁπλοῦς … ὕπνος!
Εἰς μίαν κηδείαν εὑρίσκεται ὁ Κύριος! Εἶχεν προσκληθεῖ ἐν πρώτοις, διὰ νὰ θεραπεύσῃ τήν, ἐν τέλει κοιμηθεῖσαν θυγατέρα τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου, ἀλλ’ ὅμως … δὲν πρόλαβε! Ἔφθασεν ὁ … θάνατος πρὶν ἀπὸ τὸν Χριστόν, - θὰ ἐλέγωμεν – καὶ ὅσοι εἶναι παρόντες στὴν δύσκολον ἐκείνην ὥραν, κλαίουν καὶ ὀδύρονται διὰ τὴν δωδεκάχρονον ἐκείνην κοπέλλαν, τὴν ὁποίαν, ἐνίκησε τελικῶς, ἡ σοβαρὰ ἀσθένειά της. Ὅταν πληροφοροῦν τὸν Ἰάειρον - ἐνῶ οὗτος ἤρχετο μετὰ τοῦ Κυρίου καὶ τῶν μαθητῶν πρὸς τὴν οἰκίαν, ἐκεῖνος συνεκλονίσθη - ὡς ἦτο φυσικόν, - ἀλλ’ ὁ Διδάσκαλος, τὸν ἐνισχύει … «μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται»! Ὁ πατὴρ τῆς θανούσης ἐμπιστεύεται τὸν Θεῖον Λόγον καὶ … ἡρεμεῖ! Ὅμως, ὅταν ὁ Κύριος φθάνει εἰς τὴν οἰκίαν καὶ ὅταν βλέπῃ τοὺς θρήνους καὶ τοὺς κοπετοὺς ἀπὸ τοὺς παρισταμένους, τοὺς καθησυχάζει λέγων, «μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει» (Λουκ. Η΄ 52)! Οὐδείς, βεβαίως, ἐπίστευσεν εἰς τὸν Θεῖον τοῦτον Λόγον, ἀλλ’ ἀντιθέτως, εἰρωνεύθησαν τὸν Χριστὸν ἐφ’ ὅσον ὁ θάνατος εἶχεν διαπιστωθεῖ! Εἰς τὴν συνέχειαν, ὡς πληροφορούμεθα ἐκ τοῦ Ἁγιογραφικοῦ κειμένου, ὁ Παντοδύναμος Κύριος, ἀνέστησεν τὴν δωδεκάχρονον κόρην, παρόντων τῶν τριῶν μαθητῶν (Πέτρου, Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου) ἀλλὰ καὶ τῶν γονέων τῆς ἀναστηθείσης, καὶ … ἡ θλῖψις μετετράπη εἰς χαρὰν καὶ ἔκστασιν καὶ ἐνθουσιασμόν!
Διὰ τούτου τοῦ φοβεροῦ καὶ ἐκπληκτικοῦ θαύματος, ὁ Κύριος ἐπιβεβαιώνει τὸν καθησυχαστικὸν λόγον τὸν ὁποῖον καὶ ἔχομεν ὡς θέμα τοῦ παρόντος˙ «οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει»! Οἱ περιεστῶτες, ὡς καὶ πάντες οἱ ἄνθρωποι, πρὸ Χριστοῦ ἀλλὰ καὶ μετὰ Χριστόν, θεωροῦσιν ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρὸ τοῦ φυσικοῦ τούτου γεγονότος ποὺ καλεῖται «θάνατος», εἶναι … ἀδύναμος καὶ ἀνίσχυρος! Βεβαίως, ὑπῆρξαν ἀλλὰ καὶ ὑπάρχουσιν αἱ … ἐξαιρέσεις ἐκεῖναι, κατὰ τὰς ὁποίας, ἀφ’ ἑνός, ὁ Ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, Ἅγιοι Τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης οἱ ὁποῖοι ἐνήργουν ἐν τῷ Παναγίῳ Αὐτοῦ Ὀνόματι, ἐπανέφερον εἰς τὴν ζωήν ἤδη κοιμηθέντας …! Αἱ περιπτώσεις, ὅμως, αὗται δὲν καταργοῦσι τὸν κανόνα τὸν ὁποῖον προανεφέραμεν!
Ἐπιβεβαιώνουσιν, ὅμως, μίαν ἰδιαιτέρως ἀποκαλυπτικὴν πραγματικότητα˙ εἶναι δε αὕτη, ὅτι ὁ φαινόμενος θάνατος, δὲν εἶναι τὸ τέλος τῆς ζωῆς, ἀλλὰ ἡ ἀρχὴ τῆς αἰωνίου τοιαύτης! Ὥς δε ἔχομεν εἴπει κατ’ ἐπανάληψιν εἰς προηγούμενα ἆρθρα ἡμῶν, ὁ σκοπὸς τῶν ἀφηγουμένων θαυμάτων ἐν τῇ Ἁγία Γραφῇ, δὲν εἶναι ἡ συναισθηματικὴ φόρτισις οὔτε κἂν ὁ ἐντυπωσιασμός, ἀλλὰ ἡ, διὰ τῆς ἀφηγήσεως τούτων, διδαχὴ ἡμῶν καὶ σωτηρία!
Ὁ ὕπνος τοῦ θανάτου καὶ ἡ ἀναμενομένη ἀνάστασις!
Καὶ εἰς ἄλλας τέσσαρας περιπτώσεις, ὁ Κύριος ἀνέστησε νεκρούς, συμφώνως πρὸς τὰ ἱερὰ κείμενα τῶν τεσσάρων Εὐαγγελιστῶν. Συγκεκριμμένως, ἀνέστησεν τὸν υἱὸν τῆς χήρας εἰς τὴν πόλιν Ναΐν (Λουκ. Ζ΄ 11-16), τὸν φίλον του Λάζαρον εἰς τὴν Βηθανίαν μετὰ τέσσαρας ἡμέρας ἀπὸ τῆς κοιμήσεώς του (Ἰωάν. ΙΑ΄ 1-46), τὸν σεληνιαζόμενον νέον εὐθὺς μετὰ τὴν Μεταμόρφωσίν Του (Μάρκ. Θ΄ 17-29), καὶ ὅλους ἐκείνους τοὺς κεκοιμημένους οἱ ὁποῖοι ἀνεστήθησαν κατὰ τὰ φοβερὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα συνέβησαν εἰς τὴν Σταύρωσιν Αὐτοῦ ὅτε, … «πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη» (Ματθ. ΚΖ΄ 52)! Τέλος δε, ἀνέστη καὶ ὁ Ἴδιος ἐκ τῶν νεκρῶν διὰ νὰ μᾶς διδάξῃ ὅτι, ὄντως, ὁ θάνατος δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ εἷς … ὕπνος ἀναμονῆς τῆς Ἀναστάσεως ὅλων τῶν κεκοιμημένων, οἵτινες ἀναμένουσι τὴν φοβερὰν ἡμέραν τῆς Κρίσεως, καθ’ ἥν θὰ ἀναστηθῶμεν ἅπαντες καὶ θὰ παρουσιασθῶμεν πρὸ τοῦ φρικτοῦ βήματος τοῦ Κριτοῦ!
Ὅσον καὶ ἂν θεωρῶμεν ὅτι ἡ ἐπίγειος αὕτη ζωὴ μᾶς … περιμένει καὶ μᾶς ἐπιφυλάσσει χαρὲς καὶ κέρδη ὑλικά, θὰ πρέπῃ νὰ ἐννοήσωμεν ὅτι ὁ θάνατος εἶναι ὁ … ἀνεπιθύμητος - ἀσφαλῶς! - ἀλλὰ καὶ βέβαιος «ἐπισκέπτης», ὅστις ἔρχεται κατ’ ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, καὶ δὲν διακρίνει μεταξὺ νέου καὶ ἡλικιώτου καὶ γέροντος! Πολλοὶ ἠπατήθησαν ὅτι ἴσως θὰ ἦσαν αἱ … ἐξαιρέσεις, ἀλλὰ διεψεύσθησαν, … «καθ' ὅσον ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις» (Ἑβρ. Θ΄ 27)! Ὁ θάνατος εἶναι τὸ φυσιολογικὸ … τέρμα τοῦ σαρκικοῦ ἀνθρώπου ἐφ’ ὅσον, κάθε τι γήϊνον καὶ ὑλικόν, μέλει νὰ φθαρῇ καὶ νὰ ἐξαφανισθῇ! Κάθε τι ὑλικόν, ἀναμένει τὸ τέλος του μηδὲ ἐξαιρουμένων καὶ αὐτῆς τῆς γῆς καὶ αὐτοῦ τοῦ οὐρανοῦ, κατὰ τὴν Θείαν διαβεβαίωσιν, «ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. ΚΔ΄ 35, Λουκ. ΚΑ΄ 33, Μάρκ. ΙΓ΄ 31). Ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα παραμένουσιν ἄφθαρτα καὶ αἰώνια, εἶναι τὰ πνευματικά˙ Ὁ Θεός, αἱ ψυχαὶ τῶν ἀνθρώπων, τὰ νοερὰ πνεύματα (ἄγγελοι καὶ δαίμονες), ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ! Ταύτην τὴν ἀθάνατον ψυχὴν τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου, ἐκάλεσε σήμερον ὁ Κύριος νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸ σῶμα της καὶ οὕτω ἀνεστήθη εἰς τὴν ἐπίγειον ζωήν!
Αἱ μέριμναι, ὁ πλοῦτος, καὶ αἱ ἡδοναὶ τοῦ βίου.
Αἱ τρεῖς αὗται … ἀπάται τῆς ζωῆς ταύτης, εἶναι ἐκεῖναι διὰ τὰς ὁποίας, ὁ Κύριος, μᾶς ἐπέστησε τὴν προσοχήν, ἐκεῖ εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ Σπορέως. Συγκεκριμμένως, εἰς τὴν περίπτωσιν ποὺ ὁ σπόρος πέσει εἰς τὰς ἀκάνθας, οἱ τρεῖς οὗτοι κίνδυνοι, ἀχρηστεύουσι τὸ Θεῖον Λόγον˙ «Τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι» (Λουκ. Η΄ 14). Ἀναφέρομεν δε τοῦτο, διότι τὰ τρία ταῦτα, … εἶναι συνήθως ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα μᾶς κάνουν νὰ ξεχνοῦμε τὴν πραγματικότητα καὶ μᾶς … ἀποδιοργανώνουν πνευματικά.
Ταῦτα τὰ … τρία, μεθοῦν καὶ ναρκώνουν τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν πείθουν νὰ … βλέπῃ ἀλλοιθώρως πρὸς τὴν ζωὴν ταύτην καὶ ὡς ὁ ἄφρων ἐκεῖνος πλούσιος τῆς γνωστῆς παραβολῆς τοῦ Κυρίου νὰ αἰσθάνεται ἐξηρτημμένος ἐκ τῶν ἀγαθῶν τοῦ κόσμου τούτου (Λουκ. ΙΒ΄ 16-21)! Ἀπὸ ταῦτα τὰ τρία ἀνασταλτικὰ στοιχεῖα, καλούμεθα, φίλοι μου ἀναγνῶσται, νὰ φυλάσσωμεν τὴν ψυχήν μας καί, … - δὲν εἶναι τοῦτο κακόν˙ μᾶλλόν δε εἶναι καλὸν καὶ ἅγιον! – νὰ σκεπτώμεθα καὶ νὰ ἔχωμεν τὴν «ἔγνοιαν» τοῦ θανάτου, διὰ νὰ εἴμεθα πάντοτε ἕτοιμοι δι’ αὐτήν. Τοιουτοτρόπως θὰ κερδίσωμεν τὴν ἀθάνατον καὶ αἰώνιον ζωήν, ὅταν θὰ κληθῶμεν νὰ ἀναστῶμεν καὶ νὰ σταθῶμεν πρὸ τοῦ βήματος τοῦ Κυρίου.
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου