Ὁ πρώην ὁλόγυμνος καὶ ἀλλόφρων, εἶναι τώρα "ἱματισμένος καὶ σωφρονῶν" -π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ (21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018)

"καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον

καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ," (Λουκ. Η' 35).

Τὸ ἱστορικὸν τῆς περικοπῆς.

Εἶναι γνωστὸ τὸ θαῦμα τοῦ Κυρίου ποὺ μᾶς περιγράφει τὸ σημερινὸν ἱερὸν Εὐαγγέλιον. Ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα, πρὶν ἀπὸ κάποια χρόνια, ἐδιδάσκοντο ἐπισήμως εἰς τὰ σχολεῖα τῆς χώρας μας, ὅταν ἡ Ἑλληνοχριστιανικὴ παιδεία ἦταν σὲ κάποιο ... ἐπίπεδο! Τότε ποὺ εἰς τὰς μαθητικὰς αἰθούσας, προηγεῖτο ἡ ἐκμάθησις τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ δευτερεύουσα θέσιν εἶχε ἡ κατὰ κόσμον κλασσικὴ λεγομένη παιδεία. Παρεμπιπτόντως ἐθίξαμεν τὴν ὡς ἄνω θλιβερὰν πραγματικότητα καὶ ἐπιστρέφοντες εἰς τὸ θέμα μας, εὐχόμεθα, ἡ ἐπιστροφὴ τῆς μορφώσεως τῶν ἑλληνοπαίδων εἰς τὰς ρίζας της, "ἔλθοι ὡς τάχιστα"! Ὁ Κύριος, λοιπόν, συναντᾷ ἕναν δαιμονιζόμενον εἰς μίαν ἀθλίαν, οἰκτρὰν καὶ ἀπερίγραπτον κατάστασιν. Ὁλόγυμνον, χωρὶς στέγην καὶ οἰκίαν, καὶ διαμένοντα εἰς τὰ ... μνήματα τῶν νεκρῶν, εἰς τὸ νεκροταφεῖον τῆς κώμης. Ἁλυσίδες κρέμμονται ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια του τὶς ὁποῖες ἔχει σπάσει μὲ τὴν δύναμη τῶν δαιμόνων καὶ οἱ ὁποῖες μαρτυροῦν τὴν ἐπικινδυνότητα τοῦ ταλαιπώρου αὐτοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ τὶς προσπάθειες τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς, νὰ δαμάσουν καὶ συγκρατήσουν τὸν ... ἀδάμαστον! Τὰ ὑπόλοιπα ποὺ χαρακτηρίζουν τὴν ἀθλίαν αὐτὴν ἐμφάνισιν, εἶναι εὔκολον νὰ ἀντιληφθῇ καὶ ὁ πλέον κοινὸς νοῦς ...

Ὁ Κύριος, μετὰ ἀπό μικρὰν συζήτησιν μετ' αὐτοῦ (τοῦ δαίμονος), τὸν ἐπιτάσσει νὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου καί, "δεχόμενος" ὁ Κύριος τὸ αἴτημα τοῦ "κατηραμμένου", τοῦ ἐπιτρέπει νὰ εἰσέλθῃ εἰς τοὺς βόσκοντας χοίρους. Εἶναι γνωστὰ τὰ ἐπακολουθήσαντα γεγονότα, - "Ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. Ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. Ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν" (Λουκ. Η΄ 33-35) - θὰ ἐπιμείνωμεν ὅμως εἰς τὴν νέαν πλέον ἐμφάνισιν τοῦ πρώην δαιμονιζομένου. Τὴν ἀναφέρει λεπτομερῶς τὸ Ἱερὸν Κείμενον καὶ τοῦτο σημαίνει ὅτι θὰ πρέπει νὰ προσέξωμεν ἰδιαιτέρως τὸ σημεῖον τοῦτο. Τὸ "ἀνθρωπόμορφον" ἐκεῖνο "θηρίον" ποὺ εἶδον ὁ Κύριος καὶ οἱ μαθηταί Του, τώρα πλέον στέκει παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, ἥρεμος καὶ σώφρων! Ὁ πρώην ὁλόγυμνος καὶ ἀλλόφρων, εἶναι τώρα "ἱματισμένος καὶ σωφρονῶν" καὶ τίποτε πλέον δὲν μαρτυρεῖ τὴν προτέραν ἀθλίαν αὐτοῦ κατάστασιν. Ἀπολαμβάνει τὴν θεραπείαν του καὶ παρακαλεῖ τὸν Σωτῆρα του "εἶναι σὺν αὐτῷ"!

"ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο ... ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα".

Εἶναι αἱ δύο ὄψεις τοῦ ἰδίου "νομίσματος"! Εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ εὑρίσκεται ὑπὸ τὴν κατοχὴ τοῦ δαίμονος καὶ εἶναι ὁ ἴδιος ἄνθρωπος, ἐλεύθερος καὶ "κατειλημμένος" ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ. Τὸ σημεῖον τοῦτο, ὡς ἤδη εἴπωμεν, δὲν τονίζεται καὶ δὲν καταγράφεται τυχαίως εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ἄλλωστε, εἶπεν, ὅτι τίποτε δὲν ἐγράφη εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν τὸ ὁποῖον ἴσως θεωροῦμεν ἡμεῖς ... περιττὸν καί, ἀλλοίμονον εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος θὰ προσθέσῃ ἢ θὰ ἀφαιρέσῃ τὸ ἐλάχιστον ἀπὸ τὸν Θεῖον Νόμον. Ἂς θυμηθοῦμε τὰ συγκεκριμμένα λόγια τοῦ Χριστοῦ μας: "Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν" (Ματθ. Ε΄ 18-19).

Τονίσαμεν τὰ ἀνωτέρω, διὰ νὰ δείξωμεν τὴν σημασίαν τοῦ ἐνδύματος ἀλλὰ καὶ τῆς ἐνδύσεως τοῦ ἀνθρώπου. Ὅσον ὁ δαιμονιζόμενος εἶναι ἐξαρτώμενος τοῦ δαίμονος καὶ κινεῖται καὶ φέρεται κατὰ τὰς διαθέσεις αὐτοῦ τοῦ "ἀνθρωποκτόνου", - ὅπως τὸν ἀπεκάλεσεν ὁ ἴδιος ὁ Διδάσκαλος - εἶναι γυμνὸς καὶ δὲν ἐντρέπεται διὰ τοῦτο. Ὅταν ὅμως τὸν ἐπεσκέφθη ἡ Θεία Χάρις καὶ ἀπεξαρτήθη ἀπὸ τοὺς δαίμονας, ἐννόησε τὸ ... αὐτονόητον καὶ ἔσπευσε νὰ ἐνδυθῇ! Βεβαίως, ὅταν ὁ Θεὸς ἐδημιούργησε τὸν ἄνθρωπον, τὸν ἄφησε μὲν γυμνὸν μέσα εἰς τὸν Παράδεισον, ἀλλὰ ἐπισκιασμένον ἀπὸ τὴν Θείαν Χάριν. "καὶ ἦσαν οἱ δύο γυμνοί, ὅ τε ᾿Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ᾐσχύνοντο" (Γεν. Β΄ 25). Ἀφ' ἧς στιγμῆς, ὅμως, παρενόμησαν καὶ παρεβίασαν τὴν Θείαν Ἐντολήν, τότε ποὺ τοὺς ἔχει ἐγκαταλείψει πλέον ἡ Θεία Χάρις, "ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔρραψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα" (Γεν. Γ΄ 7). Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἀκόμη ἦλθεν ἡ κατάρατος ἐκείνη στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποίαν ἐκδιώκονται ἀπὸ τὸν Παράδεισον, ὁ Ἴδιος ὁ Θεός, μὴ ἀρκούμενος εἰς τὰ τῆς συκῆς φύλλα, ... "ἐποίησε ... τῷ ᾿Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς" (Γεν. Γ΄ 21).

Εἰς μίαν ἐποχὴν (τὴν σημερινὴν) κατὰ τὴν ὁποίαν, ἡ ἐντροπὴ τείνει νὰ ἐκλείψῃ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον καὶ ὁ λογικὸς ἄνθρωπος, "ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς" (Ψαλμ. ΜΗ΄ 13), ἡ ἐπισήμανσις αὐτὴ τὴν ὁποίαν μᾶς ὑπογραμμίζει τὸ ἱερὸν κείμενον, εἶναι καθοριστική. Εἰς μίαν ἐποχήν, ποὺ τείνουμε νὰ ξεχάσουμε τὴν διαφορὰ μεταξύ, ἠθικοῦ καὶ ἀνηθίκου, σεμνοῦ καὶ ἀσέμνου, ὁμαλοῦ καὶ ἀνωμάλου, ἀρετῆς καὶ ἁμαρτίας, ἐπιτρεπομένου καὶ ἀπαγορευομένου, ὁ Θεῖος Λόγος δείχνει τὴν ... προτίμησή του, μέσα ἀπὸ τὴν ἐπισήμανσιν τῆς συγκεκριμμένης αὐτῆς συμπεριφορᾶς τοῦ πρώην δαιμονιζομένου.

Ἀλήθεια, τί θὰ εἶχον νὰ ἀπαντήσουν, ὅλοι αὐτοὶ οἱ "κήρυκες" καὶ διαφημισταὶ τῆς σημερινῆς ἀθλίας ἐμφανίσεως, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν (κυρίως τῶν γυναικῶν);;; Πῶς δύνανται νὰ δικαιολογήσουν οἱ ἀνωτέρω ἀλλὰ καὶ οἱ ἀποδέκται καὶ ἐνδυόμενοι κατὰ τοιούτους ἐπαισχύντους τρόπους, εἰς τὴν σημερινὴν παρέμβασιν τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου;;; Ὅταν, ἡ ἀπρέπεια καὶ ἡ γυμνότης ἔχουν εἰσέλθει μὲ θρασύτητα, ἀλλὰ καὶ ... "ἀπαιτητικῷ τῷ τρόπῳ", ἀκόμη καὶ εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναούς, καὶ δὲν ὑπάρχει πλέον οὔτε κἂν ὁ στοιχειώδης σεβασμὸς πρὸς τὰ "Ἅγια τῶν Ἁγίων", ποῖος νοῦς δύναται νὰ φαντασθῇ, ποία θὰ εἶναι ἡ ἐξέλιξις ὅλης αὐτῆς τῆς ἀναισχυντίας!!!

Εἴθε, ὁ μόνος Δυνατὸς Κύριος, νὰ ἐπιφέρῃ τὴν ἠθικὴν τάξιν καὶ νὰ μᾶς δώσει τήν, πρὸς ταύτην τὴν ἀρετήν, φώτισιν καὶ εὐαισθησίαν. Ἀμήν.

                                                                                                                                                

  Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν