Να αγκαλιάζετε τους ανθρώπους...

 

Μερικὲς φορὲς φοβούμαστε ν’ ἀκούσουμε προσεκτικὰ κάποιο πρόσωπο...

 Μερικὲς φορὲς φοβούμαστε ν’ ἀκούσουμε προσεκτικὰ κάποιο πρόσωπο, διότι τὸ ν’ ἀκούσεις σημαίνει ν’ ἀνταποκριθεῖς κι ὄχι μόνο γιὰ ἕνα λεπτὸ ὅσο ἡ καρδιὰ εἶναι συγκινημένη καὶ μὲ μιὰ περαστικὴ σκέψη ἀλλὰ γιὰ πάντα.

Μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁ Χριστὸς ἀνταποκρίθηκε στὴν ἀνθρώπινη θλίψη καὶ τὴ φρίκη τῆς στέρησης τοῦ Θεοῦ κι ἔγινε γιὰ πάντα ἄνθρωπος.

Δὲ σωζόμαστε ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀγωνιζόμαστε καὶ πετυχαίνουμε κάποιου εἴδους ἀποτέλεσμα, σωζόμαστε ἀπὸ τῆς ψυχῆς μας τὸν πόθο ποὺ μᾶς τραβᾶ στὸ ζωντανὸ Θεό, ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ μᾶς τραβᾶ στὸ Χριστό. Καὶ ὅταν ἀκόμα ἀποτυγχάνουμε – καὶ αὐτὸ ἰσχύει καὶ στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις -δὲν πρέπει νὰ ξεχνοῦμε ὅτι ἀκριβῶς, ὅπως καὶ ὁ Ἄπ. Πέτρος ἀφοῦ εἶχε ἀρνηθεῖ τὸ Χριστὸ ἦταν ἱκανὸς νὰ ἀπαντήσει τὴν τριπλῆ ἐρώτησή του, μποροῦμε νὰ ποῦμε: «Κύριε, ἐσὺ γνωρίζεις τὰ πάντα, γνωρίζεις τὴν ἀσθένειά μου, τὶς ἐκτροπές, τὴν ἀβεβαιότητα, τὴν ἀστάθειά μου, γνωρίζεις ὅμως καὶ ὅτι σὲ ἀγαπῶ, ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ τελευταῖο, τὸ βαθύτατο πράγμα μέσα μου».

Κανεὶς δὲν μπορεῖ ν’ ἀγαπᾶ ἕναν ἀόρατο Θεὸ ἂν πρῶτα δὲ μάθει ν’ ἀγαπᾶ τὸ συγκεκριμένο, ζωντανό, πραγματικὸ πρόσωπο τὸ ὁποῖο ἔχει ἀπέναντί του. Πρὶν λοιπὸν θέσουμε τὸ ἐρώτημά τοῦ πῶς θὰ φτάσουμε στὸ Θεό, ἂς ρωτήσουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας ποιὰ εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στὸν πλησίον μας· ἂν ἡ καρδιὰ μας εἶναι κρύα, ἐπιφυλακτικὴ καὶ κλεισμένη, ἂν μᾶς τρομοκρατεῖ ἀκόμη καὶ ἡ ἰδέα ὅτι ὁ πλησίον μας μπορεῖ νὰ ἀπαιτήσει τὴν καρδιὰ καὶ τὴ ζωή μας δὲν ὑπάρχει κανένας λόγος νὰ ἐπιζητοῦμε συνάφεια μὲ τὸ Θεό. Θὰ πρέπει πρῶτα νὰ μάθουμε τὸ πῶς ν’ ἀποκτήσουμε μιὰ καρδιὰ ζεστή, μιὰ καρδιὰ ζωντανή, μιὰ καρδιὰ ποὺ νὰ ἀνταποκρίνεται στὸν πλησίον μας καὶ ἡ καρδιὰ ἐκείνη τότε, ἀνοιγμένη, μὲ τὴν καθαρότητά της θὰ δεῖ τὸ Θεό.

Ἡ ἀγάπη δὲ γνωρίζει ὅρια. Δὲν εἶναι ποτὲ δυνατὸ νὰ ποῦμε ὅτι ἔχουμε ἀγαπήσει, ὅτι ἔχουμε κάνει πράξη τὴν κάθε παρακίνηση τῆς καρδιᾶς μας, ὅτι ἔχουμε ἀγαπήσει μὲ τρόπο τέλειο γιατί τέλεια ἀγάπη ἦταν ἐκείνη μὲ τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τοὺς μαθητές Του. Μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Εὐαγγελιστῆ (Ἰω. 15.13): «μείζονα ταύτης ἄγαπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ».

Πρὶν δοκιμάσουμε νὰ ζήσουμε μὲ μόνη βάση τὴν ἀγάπη ἂς κάνουμε μιὰ προσπάθεια, ἂς δοκιμάσουμε νὰ ζήσουμε σύμφωνα μὲ τὸ νόμο, νὰ μὴν παραβλέπουμε δηλαδὴ τὶς ἀπαιτήσεις τοῦ νόμου: τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν εἰλικρίνεια, ὅλες τὶς ἀπαιτήσεις τῆς φύσης ὅσον ἀφορᾶ τὸν τομέα τῶν σχέσεων ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Τότε μόνο θὰ εἶναι δυνατὸ νὰ φτάσουμε σ’ ἕνα τέτοιο ἀνάστημα, ποὺ ἔχοντας προχωρήσει πέρα ἀπὸ τὸ νόμο θ’ ἀγαπᾶμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά, μὲ ὅλη μας τὴν ψυχή, ὅλη τὴ δύναμη καὶ τὸ εἶναι μας, μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατό μας.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπέραντη καὶ βαθειὰ καὶ ἀγκαλιάζει τοὺς πάντες. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ ἀλλάξει στὴν ἀγάπη αὐτὴ εἶναι μία κάποια ἐσωτερικὴ ἰδιότητά της: ὁ Θεὸς μπορεῖ ἀγαπώντας νὰ χαίρεται ἤ ἀλλοιώτικα νὰ πληρώνει τὸ τίμημα τῆς ἀγάπης Του πάνω στὸ σταυρό.

Πρέπει νὰ πάρουμε φωτιὰ μὲ ὁλόκληρο τὸ εἶναι μας, μὲ μυαλὸ καὶ καρδιὰ καὶ θέληση καὶ σῶμα καὶ νὰ γίνουμε ἡ καιόμενη βάτος τὴν ὁποία εἶδε ὁ Μωυσῆς νὰ καίγεται ὁλόκληρη χωρὶς νὰ ἀναλίσκεται.

Μόνο ἂν ἡ ἀνθρώπινη ἀγάπη φωτιστεῖ μὲ τὸ θεϊκὸ μυστήριο θὰ πάψει νὰ καταναλίσκει τὸ ὑλικὸ τὸ ὁποῖο τὴν τρέφει. Ἡ θεϊκὴ ἀγάπη καίει, κάνει τὸ κάθε τι μιὰ ζωντανὴ φλόγα, δὲν τρέφεται ὅμως μὲ τὸ ὑλικό της: καταστρέφει αὐτὸ ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει στὴν αἰωνιότητα• αὐτὸ ποὺ μένει εἶναι μία καθαρὴ φλόγα ἡ ὁποία μεταμορφώνει τὸν ἄνθρωπο σὲ Θεό.

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

Η αρετή της ... ντροπής! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ (27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022)

«Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με … καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου 

ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν» (Μάρκ. Η΄ 38). 

Ἡ ἀρετή τῆς … ἐντροπῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐνοχὴ αὐτῆς! 

Εἰς πλεῖστα ὅσα σημεῖα, τῆς τε Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, συναντῶμεν τὰς λέξεις «ἐντροπὴ» καὶ «αἰσχύνη», τῶν ὁποίων τὸ νόημα εἶναι ταὐτόσημον! Καὶ ἡ λέξις «ἐντροπή», ἀλλὰ ἡ τοιαύτη … «αἰσχύνη», χρησιμοποιοῦνται πολλάκις εἰς τὰ ἱερὰ κείμενα καὶ τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀλλὰ καὶ εἰς ἕτερα Ἐκκλησιαστικά, καὶ ἡ ἑρμηνεία τῶν συγκεκριμμένων ὅρων εἶναι … ἡ γνωστή! «Ἐντρέπομαι», - κατὰ τὰ λεξικά, - σημαίνει, «στρέφομαι πρὸς τὸ μέρος κάποιου, λόγῳ σεβασμοῦ», ἢ «σκυθρωπάζω λόγῳ τινῶν ἀτοπημάτων μου»! 

Καὶ ἐν πρώτοις, πολλάκις εἰς τὰ ἱερὰ κείμενα συναντῶμεν τὰς τοιαύτας λέξεις, ὑπὸ τὴν θετικὴν των καὶ αἰσιόδοξον ἔννοιαν! Βλέπομεν … τὴν «ἐντροπὴν» καὶ τὴν «αἰσχύνην» … ὡς ἀρετάς! Ἐπὶ παραδείγματι, ὅταν ὁ σκληροτράχηλος Ἰσραηλιτικὸς λαὸς … «ἐνετρέπετο» καὶ ἐπένθει καὶ μετενόει διὰ τὰς ἀποστασίας του, ὁ Κύριος ἐδέχετο καὶ συνεκινεῖτο ἐκ τῆς μετανοίας του καὶ … ἐδόξαζε τοῦτον! Καὶ ὅταν ἡ «ἐντροπὴ» καὶ ἡ «αἰσχύνη» ἐκυριάρχει εἰς τὰς καρδίας τῶν ἀσεβούντων καὶ μετενόουν διὰ τὰς ἀσεβείας των, ὁ Κύριος ἐδέχετο τὴν μετάνοιαν καὶ συντριβὴν τῆς καρδίας των! Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην πολλαὶ εἶναι αἱ τοιαῦται σωτήριοι … «ἐντροπαί»! Αἰσχύνεται διὰ τὰς πτώσεις του καὶ ἐπιστρέφει εἰς τὸν Πατέρα του … ὁ Ἄσωτος Υἱὸς καὶ γίνεται εὐπρόσδεκτος εἰς τὴν πατρικὴν οἰκίαν! Ἐντρέπεται ὁ Τελώνης καὶ ἡ ἔνδακρυς προσευχή του ἐδικαίωσεν τοῦτον ἢ τὸν … μεγαλορρήμονα Φαρισαῖον! Ἐνετράπησαν καὶ κατησχύνθησαν ἥ τε πόρνη ἀλλὰ καὶ ἡ … μοιχαλὶς, καὶ ἀπήλαυσαν ἀμφότεραι τοῦ Θείου ἐλέους καὶ τῆς συγχωρήσεως! Τόσας καὶ ἀκόμη περισσοτέρας εὐλογημένας καὶ σωτηρίους … «ἐντροπάς» εὑρίσκομεν, ἀνατρέχοντες εἰς τὰς βιβλικὰς σελίδας! 

Εἰς τὴν συγκεκριμμένην, καὶ ὑπὸ ἀνάλυσιν, φρᾶσιν, τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, συναντῶμεν δύο παράγωγα τῶν τοιούτων ὅρων, ἀλλὰ μόνον … ὑπὸ τὴν ἀρνητικὴν ἔννοιαν. Εἶπεν ὁ Κύριος, ὅτι, «ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θὰ μὲ ἐντραπῇ, θὰ ἐντραπῶ καὶ ἐγὼ δι’ αὐτόν»! Ἐκεῖνος δε, ὅστις ἐντρέπεται τὸν Κύριον ἀλλὰ καὶ τοὺς Θείους, Αὐτοῦ, Λόγους, εἶναι ὁ … ἀρνητὴς καὶ βλάσφημος! Εἶναι ὁ ὑποκριτὴς καὶ διπρόσωπος! Εἶναι ὁ θέλων νὰ εἶναι ἀποδεκτὸς ὑπὸ τοῦ … κόσμου, καὶ παραποιῶν καὶ παραχαράσσων τὰς Θείας ἐντολάς …! 

Αἱ ἀξίαι καὶ ἡ … ἐκτίμησις τούτων! 

Ὁ ἄνθρωπος παρρησιάζεται καὶ ἀγωνίζεται διὰ τὰς ἀξίας του! Τοῦτό δε τὸ βιοῦμεν ἅπαντες εἰς τὴν καθημερινότητά μας! Ἀγωνίζεται καὶ παρρησιάζεται, … ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ διὰ τὰ τέκνα των! Κἂν εἶναι ταῦτα … καλοὶ ἄνθρωποι ἢ κακοί, κἂν εἶναι δίκαιοι ἢ ἄδικοι, κἄν, ἐπίσης, εἶναι ἠθικοὶ ἢ ἀνήθικοι, κἂν εἶναι τίμιοι ἢ τοὐναντίον, ἄτιμοι καὶ κλέπται! Ἀγωνίζονται, ἀκόμη, οἱ ἄνθρωποι, διὰ τὴν ἐργασίαν καὶ τὸν πλοῦτον των! Χαίρονται διὰ τὸν κόπον των καὶ παρρησιάζονται διὰ τὴν αὔξησιν τῶν ἐσόδων των! «Καμαρώνουν» διὰ τὰς προτιμήσεις των εἰς ποδοσφαιρικὰς καὶ ἄλλας ὁμάδας, καὶ πολλάκις προβαίνουσιν εἰς αἱματηρὰς βιαιοπραγίας προκειμένου νὰ τὰς ὑπερασπισθοῦν! Ἀκόμη καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας καὶ χυδαιότητας, ἐπαίρονται πολλάκις, καὶ παρακάμπτοντες τὴν κοινὴν λογικὴν ἀλλὰ καὶ τὰ ἤθη τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ … συνόλου, ἐπιβάλλουσι τάς, πολλάκις, διεστραμμένας καὶ ἀνωμάλους ἀπόψεις των! 

Ὅμως, τὸν ἴδιον ζῆλον καὶ τὴν ἰδίαν ἔπαρσιν, … δὲν ἐπιδεικνύουσιν ἀντιστοίχως καὶ διὰ τὰς θρησκευτικάς των πεποιθήσεις! Ἐν προκειμένῳ, βεβαίως, ἀναφερόμεθα εἰς τοὺς βεβαπτισμένους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς καὶ δή, εἰς τὴν πλειονότητα τούτων! Ἡ Ἐκκλησία περιῆλθε, δυστυχῶς, εἰς τὸ περιθώριον ὑπὸ τῶν τοιούτων, καὶ αἱ προσευχαὶ καὶ αἱ νηστεῖαι, κατήντησαν … «μουσειακὰ εἴδη»! Οἱ Τίμιοι Σταυροὶ καὶ αἱ Εἰκόνες ποὺ πάντοτε ἐδέσποζον εἰς τοὺς δημοσίους χώρους, … ἐξηφανίσθησαν, καὶ γενικῶς, οἱ περισσότεροι τῶν χριστιανῶν, κινοῦνται ὡς … ἀδιάφοροι καὶ ἄθρησκοι! Εἰς ἡμέρας νηστείας … τρώγουσι δημοσίως τὰ ἀπηγορευμένα ἑδέσματα, καὶ θέλουσι, γενικῶς, ἵνα ἐπιδεικνύωσι τὴν ἀποστασιοποίησίν των ἀπὸ τὴν … Ἐκκλησίαν! Ἐντρέπονται διὰ τὸν Χριστόν, διὰ τὸν ὁποῖον πολλάκις ὁμιλοῦσι περιφρονητικῶς καὶ βλασφήμως, ἐκθειάζουσι δε, πᾶν ὅ,τι εὑρίσκεται … ἀπέναντι τῆς Ἁγίας ἡμῶν Πίστεως! 

Βεβαίως, πάντοτε ὑπῆρχον καὶ ὑπάρχουσιν, αἱ εὐλογημέναι ἐκεῖναι ἐξαιρέσεις, αἵτινες καὶ καταδεικνύουσι, … ὅτι πάντοτε θὰ ἔχῃ ὁ Κύριος τοὺς «ἰδικούς» Του, τοὺς ἀφιερωμένους εἰς Αὐτόν, τοὺς «ἐργάτας» τῶν ἀρετῶν! Καὶ διὰ νὰ ἀντιδιαστείλωμεν ἀναμέσον τῶν «μὲν καὶ τῶν δέ», ἂς ἐνθυμηθῶμεν τοὺς Λόγους τοῦ Διδασκάλου ἡμῶν: «ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν» (Ματθ. ΣΤ΄ 21)! Δηλαδή, «εἰς ὅ,τι, κατὰ τὴν ἐκτίμησίν μας, ἔχει τὴν οἵανδήποτε ἀξίαν, ἐκεῖ προσκολᾶται καὶ ἡ καρδία μας». 

Ἡ αἰσχύνη θὰ ἐπιφέρῃ … αἰσχύνην! 

Εἶναι βέβαιον, ὅτι … ὅσον εὑρισκόμεθα ἐδῶ εἰς τὴν γῆν ταύτην καὶ ζῶμεν τὴν βιολογικὴν ζωήν μας, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κατανοήσωμεν μὲ ἀκρίβειαν καὶ λεπτομέρειαν, τὰ ὅσα θὰ ἴδωμεν καὶ θὰ βιώσωμεν εἰς τὴν αἰωνίαν, μετὰ θάνατον, … τοιαύτην! Μᾶς ὡμίλησε μὲν ὁ Κύριος, ἀλλὰ πέραν … τῆς ὑπάρξεως τῆς ζωῆς τῆς αἰωνίου, δὲν δυνάμεθα ἵνα ἐννοήσωμεν τὸ … πῶς θὰ εἶναι ὁ Παράδεισος ἢ ἡ κόλασις, πῶς θὰ εἶναι αἱ ψυχαὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ ποίαν χαρὰν θὰ χαίρουσι καὶ ὁποίας πικρίας καὶ λύπας θὰ βιώνουσι, πῶς θὰ γίνῃ ἡ κρίσις καὶ ὁ διαχωρισμὸς τῶν δικαίων ἀπὸ τοὺς ἀδίκους καὶ τί σημαίνουσι γενικῶς … ὅλα ἐκεῖνα διὰ τὰ ὁποῖα μᾶς προειδοποιεῖ ὁ Θεῖος Λόγος! Ἀκούομεν μὲν καὶ μελετῶμεν, … ἀλλὰ δὲν δυνάμεθα νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὴν πραγματικότητα, ἐφ’ ὅσον ἀκόμη δὲν ἔχομεν … φύγει ἐκ τοῦ κόσμου τούτου! Ὅταν θὰ ἔμβωμεν εἰς ἐκείνην τὴν πραγματικότητα τότε καὶ θὰ ἐπαληθευθῶσιν ἅπαντα …! 

Ὅμως, οἱ Θεῖοι Λόγοι, καὶ ἐν προκειμένῳ, ὁ Λόγος τὸν ὁποῖον ἐπεξεργαζόμεθα καὶ ὁ ὁποῖος, θὰ ἐλέγωμεν, ἀποτελεῖ … ὑπόσχεσιν, μᾶς δίδει νὰ ἐννοήσωμεν, ὅτι ὄντως θὰ πραγματοποιηθῶσιν …! Ἂς μὴν ἐστιάζωμεν μόνον εἰς τὸ ἔλεος καὶ τὴν Ἀγάπην τοῦ Κυρίου καί, τοιουτοτρόπως, παρρηγορούμεθα καὶ ἐπαναπαυόμεθα ὅτι θὰ … «ξεχάσῃ» ὁ Κριτὴς τὰς τοιαύτας … «αἰσχύνας» ποὺ ἐπεδείξαμεν εἰς ταύτην τὴν ζωήν! Οἱ Λόγοι Του, δὲν μᾶς ἐγγυῶνται ὅτι πρόκειται νὰ συμβῇ «κάτι τέτοιο»! Ἀντιθέτως, - καὶ διὰ τοῦτο θὰ πρέπῃ νὰ ἀνησυχῶμεν, - ὁ Κύριος, θὰ «κρατήσῃ» τὴν ὑπόσχεσίν Του! 

«Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν πέμπτην σφραγῖδα, εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἣν εἶχον· καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;» (Ἀποκαλ. ΣΤ΄ 9-10)! Ὁ Ἀποκαλυπτικὸς οὗτος λόγος, καταδεικνύει ὅτι … ἅπαντες οἱ Ἅγιοι, οἱ παρρησιασθέντες διὰ τὸ Πανάγιον Ὄνομα τοῦ Σωτῆρος, … ἀπαιτοῦσι τὴν δικαίωσίν των καὶ ἀντιστοίχως τὴν δικαίαν κρίσιν τοῦ Κριτοῦ! Καὶ οὗτοι, - ἂς μὴν ξεχνῶμεν! - ὅτι, οὐχὶ μόνον δὲν ἐνετράπησαν διὰ τὸν Κύριον, ἀλλὰ τοὐναντίον, «ἔχυσαν» καὶ τὸ αἷμα των δι’ Αὐτόν! Πῶς, λοιπόν, θὰ ξεχάσῃ ὁ … Κριτής;! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

   

Αυτός που σιωπά...

 

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2022

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Φεβρουάριος 2022

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Φεβρουαρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου, το οποίο μπορείτε να... ξεφυλλίσετε!

Κυριακή 10 Απριλίου 2022

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Αγρυπνία Ακαθίστου στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Παραλίας

 

Ἡ διάπραξις τῆς ἁμαρτίας διὰ τοῦ … λογισμοῦ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022)

«τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» (Μάρκ. Β΄ 8) 

Ἡ διάπραξις τῆς ἁμαρτίας διὰ τοῦ … λογισμοῦ! 

Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς, «ἐπὶ τοῦ ὄρους», ὁμιλίας τοῦ Κυρίου μας, - τῆς πρώτης ἐπισήμου ὁμιλίας, μετὰ τὴν Βάπτισίν Του καὶ τὴν τεσσαρακονθήμερον νηστείαν Του, - ὁ Διδάσκαλος, μεταξὺ τῶν πολλῶν θεμάτων τὰ ὁποῖα ἐπιλέγει διὰ νὰ διδάξῃ τοὺς μαθητάς του ἀλλὰ καὶ τὸν ὄχλον ὁ ὁποῖος τὸν ἀκολουθεῖ, εἶναι καὶ τὸ θέμα τῆς προσβολῆς τοῦ συζυγικοῦ βίου. Εἶναι τὸ ἁμάρτημα τῆς μοιχείας τὸ ὁποῖον καὶ ἀπηγόρευεν ρητῶς καὶ κατηγορηματικῶς, ὁ Μωσαϊκὸς νόμος εἰς τὴν ἕκτην ἐντολὴν τοῦ Δεκαλόγου! 

Ἀναφερόμενος εἰς τὸ τοιοῦτον ἁμάρτημα, ὁ Κύριος, δίδει … νέας διαστάσεις εἰς αὐτό! Μοιχεία, πλέον, δὲ εἶναι μόνον ἡ, διὰ τῆς πράξεως, προσβολὴ καὶ ἐξαπάτησις τοῦ ἢ τῆς συζύγου, ἀλλὰ καὶ ἡ … πονηρὰ ἐπιθυμία! Τὸ φοβερὸν τοῦτο ἁμάρτημα, καθὼς καὶ πολλὰ ἀκόμη ἁμαρτήματα, διαπράττονται διὰ τοῦ λογισμοῦ καὶ τῆς ἐμπαθοῦς ἐπιθυμίας! «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ» (Ματθ. Ε΄ 28)! Διὰ τῆς τοιαύτης ἐπισημάνσεως, γίνεται ἀντιληπτόν, ὅτι ἅπαντα τὰ ἁμαρτήματα καὶ αἱ παρανομίαι τῶν ἀνθρώπων, πρωτίστως συντελοῦνται καὶ διαπράττονται εἰς τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν. 

Ὁ «Κύριος γινώσκει τοὺς … διαλογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων» (Ψαλμ. ϟΓ΄ 11). 

Εἰς τὸ σημερινὸν Εὐαγγελικὸν ἀνάγνωσμα, βλέπομεν, ὅτι ὅταν ἔρχονται οἱ τέσσαρες ἐκεῖνοι φίλοι, φέροντες τὸν παραλυτικὸν φίλον των, καὶ τὸν καταβιβάζωσι διὰ τῆς στέγης πρὸ τῶν ποδῶν τοῦ Χριστοῦ, ὁ Κύριος βλέπων τὴν πίστιν των, … ἀρχίζει τὴν θεραπείαν τοῦ παραλυτικοῦ, συγχωρῶν τὰς βαρείας ἁμαρτίας του, αἵτινες καὶ ἦσαν … ἡ βασικὴ αἰτία τῆς ὅλης … ἀναπηρίας του! «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»! Ὅμως, οἱ παριστάμενοι εἰς τοῦτο τὸ ἐπεισόδιον Γραμματεῖς, γνωρίζοντες ὅτι μόνον ὁ Θεὸς δύναται νὰ συγχωρῇ τὰς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐπειδὴ δὲν ἔχουσι πεισθεῖ διὰ τὴν Θεότητα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἤρχισαν νὰ διαλογίζωνται εἰς τὰς καρδίας των, ὅτι … πῶς οὗτος ὁ Ἰησοῦς, … συγχωρεῖ τὰς ἁμαρτίας τοῦ παραλυτικοῦ, ἐνῶ δὲν εἶναι … Θεός; «Τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός;»! 

Ἡ πρώτη κίνησις - ἀπάντησις τοῦ Διδασκάλου προκειμένου νὰ τοὺς δείξῃ τὴν Θεότητά Του, εἶναι ὅτι … γνωρίζει καὶ ἀποκαλύπτει τοὺς λογισμοὺς καὶ τὰς σκέψεις των! «Εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» Βεβαίως, ὀλίγον ἐνωρίτερον, εἶχεν ἀντιληφθεῖ καὶ τὴν πίστιν τῶν τεσσάρων φίλων, ὡς μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἱερὸν κείμενον, «ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ …», ὅμως, εἰς τὴν δευτέραν ἀποκαλυπτικὴν παρέμβασίν Του, θὰ ἐλέγωμεν, ὅτι ἡ ἀπάντησίς Του πρὸς τοὺς … ἀμφισβητοῦντας, εἶναι κραυγαλέα! Ποῖος θὰ ἠδύνατο νὰ γνωρίζῃ τί κατηργάζοντο εἰς τὰς καρδίας των; Ὁ ἄνθρωπος ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἐδημιουργήθῃ ἀπὸ τὸν Θεόν, ἔλαβε τὸ μέγα προνόμιον τῆς ἐλευθερίας! Ἐλευθερίας, πλήρους καὶ τελείας! Ἐλευθερίας, διὰ τῆς ὁποίας ἠδυνήθῃ, ἵνα παραβιάσῃ, … καὶ ἔκτοτε παραβιάζει διαρκῶς, τοὺς νόμους καὶ τὰς ἐντολὰς τοῦ Δημιουργοῦ του! Ἐλευθερίας τῆς σκέψεως καὶ τῶν θελημάτων του, ὥστε ὁ λογισμός του νὰ παραμένῃ … ἄσυλον ἀπαραβίαστον, καὶ νὰ μὴν γνωρίζῃ οὐδεὶς πλὴν τοῦ Θεοῦ, τὰ ὅσα κρύπτονται εἰς τὴν καρδίαν καὶ τοὺς διαλογισμοὺς αὐτοῦ! Ἐλευθερίας, ἥτις ὅταν ἀξιοποιῇται διὰ τὴν ἐπίτευξιν ἁμαρτωλῶν καὶ ἐκνόμων πράξεων, γίνεται αἰτία διὰ τὴν ψυχικήν, ἀλλὰ καὶ τὴν σωματικὴν κατάπτωσιν καὶ … καταστροφήν! 

Ὁ ἔλεγχος τῶν … λογισμῶν! 

Συνεπῶς, ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτάνει, διὰ τριῶν, κυρίως, τρόπων. Διὰ τῶν ἐκνόμων πράξεων, διὰ τῶν ποικίλων ἁμαρτωλῶν καὶ αἰσχρῶν καὶ βλασφήμων λόγων, καὶ διὰ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν λογισμῶν! Καὶ ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὰς δύο πρώτας κατηγορίας, … εὐκόλως ἀντιλαμβάνεται τὰς πτώσεις του καὶ - πολλάκις, - ἀμέσως ἐξομολογεῖται καὶ μετανοεῖ διὰ ταύτας! – βεβαίως, ἐν προκειμένῳ, ἀναφερόμεθα εἰς τούς, κατὰ συνείδησιν, Ὀρθοδόξους χριστιανούς. Περὶ τῶν πονηρῶν, ὅμως, καὶ ἄλλων ἐνόχων λογισμῶν, αἰσθάνεται μίαν τινα ἀσφάλειαν … καὶ θεωρεῖ ὅτι ἐπειδὴ δὲν γίνονται οὗτοι ἀντιληπτοὶ ἀπὸ τοὺς γύρω του, εἴτε τοὺς ἀποκρύπτει, εἴτε τοὺς ὁμολογεῖ … συγκεκαλυμμένους! Ἐπειδὴ ὅμως, συνήθως, διὰ τῶν τοιούτων … «καταβαίνει» κυριολεκτικῶς εἰς τὸν Ἅδην, θέλει νὰ θεωρῇ ὅτι ὁ λογισμός, δὲν ἔχει καὶ τόσον μεγάλην βαρύτητα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου! 

Ὁ ἱερὸς Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ἐντρυφήσας ἐνδελεχέστατα εἰς τὸ ὕψιστον Μυστήριον τῆς Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως, καὶ προσδιορίζων τοῦτο, λέγει: «Ἐξομολόγησις ἐστίν, ἡ διὰ στόματος φανέρωσις, τῶν πονηρῶν ἔργων, λόγων καὶ λογισμῶν»! Διὰ τούτου τοῦ ὁρισμοῦ, ἔρχεται εἰς εὐθεῖαν συμφωνίαν μὲ τὰς ἀληθείας, ἅτινας καὶ προανεφέραμεν καὶ αἱ ὁποῖαι ἀποτελοῦσι τὸν κανόνα τῆς πνευματικῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν κακῶν λογισμῶν. Πῶς εἶναι δυνατόν, νὰ μὴν ἁμαρτάνωμεν, ὅταν εἰς τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν ἡμῶν, οἱ λογισμοὶ καὶ αἱ σκέψεις καὶ αἱ ἐπιθυμίαι, ἔχουσι κυριολεκτικῶς κατακλύσει καὶ κατευθύνουσι τὸν ταλαίπωρον ἄνθρωπον; Ἐάν δε ἀναζητήσωμεν τὰς … ρίζας ἑκάστης ἁμαρτίας θὰ συνειδητοποιήσωμεν ὅτι, πρὶν αὕτη γίνει … λόγος ἢ πρᾶξις, ἤδη συνετελέσθη εἰς τὴν καρδίαν ἥτις καὶ … συνεφώνησεν εἰς τὴν διάπραξίν της! Τοῦτο ἐπισημαίνει ὁ Θεῖος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος εἰς τὴν Καθολικήν του ἐπιστολήν, καὶ δεικνύων τὴν … πορείαν τῆς ἁμαρτίας, ἀφ’ ἧς στιγμῆς, αὕτη ἐγκριθεῖ ὑπὸ τῆς … καρδίας, λέγει: «ἕκαστος δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος καὶ δελεαζόμενος· εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν, ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκύει θάνατον» (Ἰακ. Α΄ 14-15)! 

Προσοχὴ εἰς τὰς σκέψεις …! 

Διὰ τῶν ὅσων προεγράφησαν, εἶναι αὐτονόητος ὁ καθοριστικὸς ρόλος τὸν ὁποῖον διενεργεῖ ὁ … λογισμός, καὶ ὡς ἁμαρτωλὸς αὐτὸς κατ’ αὐτός, ἀλλὰ καὶ ὡς αἴτιος καὶ «ρίζα» τῶν πλείστων ἁμαρτιῶν! Ὁ Δημιουργὸς καὶ Κύριός μας, ἔχει δώσει εἰς τὸν ἄνθρωπον τὴν δυνατότητα, καὶ νὰ διαχωρίζῃ τὰς σκέψεις του εἰς θεμιτὰς καὶ ἀθεμίτους τοιαύτας, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰς ἐλέγχῃ καὶ ἐμποδίζῃ νὰ εἰσέρχωνται εἰς τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν του! Ἐάν, πολλάκις, ἐνοχλούμεθα, ὅταν διαπιστώνωμεν ὅτι κάποιος σκέπτεται … ἐνόχως εἰς βάρος ἡμῶν, ἂς ἐννοήσωμεν ὅτι διὰ τῶν λογισμῶν, καὶ ἁμαρτάνωμεν, ἀλλὰ καὶ χρήζωμεν … συγχωρήσεως καὶ θεραπείας! 

 Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Να ζηλεύουμε! Τι όμως;

 

Μεγάλος Κανών στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Παραλίας 2022

 

Ρώτησαν κάποτε ένα μοναχό: τι κάνετε τόσες ώρες μέσα στην Εκκλησία, δε βαριέστε;

Κι εκείνος απάντησε: εσύ τι έκανες εννιά μήνες στη μήτρα της μάννας σου; Τίποτα. Ήσουν εκεί και τρεφόσουν με το μητρικό αίμα. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς.

Είμαστε εδώ και τρεφόμαστε από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Από το σώμα και το Αίμα του Χριστού. Γιατί η Εκκλησία είναι η Μάνα που μας τρέφει.

Η φιλόστοργη Μάνα.

Η πνευματική καρδιά απ’ την οποία διαχέεται το αίμα και κρατιούνται ζωντανά τα παιδιά της.

Η Εκκλησία είναι σώμα. Δεν είναι κόμμα. Είμαστε μέλη. Δεν είμαστε οπαδοί. Σώμα ένα με κεφαλή το Χριστό. Πονάει ένα μέλος και πονάμε όλοι. Δοξάζεται ένα μέλος και δοξαζόμαστε όλοι. Οικογένεια μία είναι η Εκκλησία: Οι Ζώντες, – όσοι είμαστε μέσα στην Εκκλησία και όσοι βογγάνε έξω απ’ αυτήν…

– Αυτοί που έφυγαν…, οι αδελφοί μας οι Κεκοιμημένοι. Κι αυτοί που ακόμα δεν ήρθαν… Οι αγέννητοι.., τα παιδιά των παιδιών μας, τα δισέγγονα και τα τρισέγγονα, όσοι θα μπουν στην Εκκλησία και όσοι θα βογγάνε έξω απ’ αυτήν. Οικογένεια μία. Γι’ αυτό στην Εκκλησία δεν εορτάζουμε αλλά συνεορτάζουμε. Δεν νηστεύουμε αλλά συννηστεύουμε. Δε στενάζουμε αλλά συστενάζουμε. Δεν προσευχόμαστε αλλά συμπροσευχόμαστε. Συλλειτουργούμε και συλλειτουργούμαστε. Σώμα ένα είμαστε.

Οι γιαγιάδες μας το ήξεραν καλά αυτό. Ήξεραν ότι πρώτα ανήκουμε στην Εκκλησία και μετά στον εαυτό τους. Πρώτα στην Εκκλησία και μετά στο σπίτι τους. Γι’ αυτό συμμετείχαν στις ανάγκες της. Στο χτίσιμο της Εκκλησίας, στο στρώσιμο, στον έρανο, στις νηστείες, στους εσπερινούς, στα Μυστήρια, στη Λειτουργία. Οι παλιοί άνθρωποι ήξεραν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, γιατί άλλος δρόμος βγάζει σε άλλο τέρμα. Γνώριζαν ότι η σωτηρία είναι μόνο μέσα στο Καράβι του Χριστού που όσα κύματα και όσες θύελλες κι αν το χτυπούν , δεν καταποντίζεται.

– Γέροντα, τα παιδιά μας κοιμούνται στην Εκκλησία, μήπως να μη τα φέρνουμε;

– Στο Καράβι να είναι κι ας κοιμούνται, επέμενε ο Γέροντας Πορφύριος.

Η Εκκλησία, το Σκάφος του Χριστού!

Το Σώμα του Χριστού!

Το Στόμα του Χριστού!

Η Κιβωτός που μπαίνεις μέσα και σώζεσαι!

Αλήθεια, έχουμε βαθιά και ορθή γνώση του τι είναι η Εκκλησία;

Είναι μόνο για τις Κυριακές και τις γιορτές ή μπολιάζει όλο το βίο μας;

Είναι μόνο για ορισμένες ηλικίες ή αγκαλιάζει όλο τον άνθρωπο από τα πρώτα μέχρι τα έσχατα;

Τι περιμένουμε απ’ Αυτήν;

Τι θέλουμε να μας δώσει και τι της χρωστάμε;

Αναρωτηθήκαμε ποτέ τι είναι η Εκκλησία και τι της οφείλουμε;

Οι Πατέρες λένε πως η Εκκλησία είναι ένα μεγάλο Νοσοκομείο που εφημερεύει σε εικοσιτετράωρη βάση, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Ένα Νοσοκομείο που εφημερεύει για όλους. Για ασφαλισμένους και για ανασφάλιστους. Για πλούσιους και για άπορους. Για επώνυμους και για ανώνυμους και περιθωριακούς ανθρώπους. Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο αντιμετωπίζεται κάθε νόσημα όσο βαθύ, όσο λοιμώδες και όσο θανατηφόρο κι αν είναι.

Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο μπαίνεις άρρωστος και βγαίνεις υγιής, όπως η αιμορροούσα. Μπαίνεις διώκτης και βγαίνεις Απόστολος, όπως ο Παύλος. Μπαίνεις αμαρτωλός και βγαίνεις άγιος, όπως η αγία Μαρία η Αιγυπτία. Μπαίνεις λύκος και βγαίνεις αρνί, όπως ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας.

Μπαίνεις πτώμα εν αποσυνθέσει και ανίστασαι τετραήμερος, όπως ο Λάζαρος! Γιατί στην Εκκλησία δεν υπάρχει θάνατος. Δεν υπάρχουν νεκροί. Η Εκκλησία είναι η χώρα των Ζώντων όπου υπάρχει Ζωή και περίσσεια Ζωής, δηλαδή ο Χριστός!

Από το βιβλίο: «Αντίδωρο»

Ποῖον, ἆραγε, δὲν γνωρίζει ὁ Θεός; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022)

«πόθεν με γινώσκεις;» (Ἰωάν. Α΄ 49) 

Μία λογικὴ ἀπορία καὶ ἐρώτησις. 

Ὅταν ὁ Φίλιππος ἐκλήθη ἀπὸ τὸν Κύριο  διὰ νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ, ἐκεῖνος ἔσπευσεν ἵνα εὕρῃ τὸν φίλον του Ναθαναήλ, μὲ σκοπὸν νὰ φέρῃ καὶ τοῦτον πλησίον τοῦ Διδασκάλου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ! Θεωρεῖ ὁ Φίλιππος, ὅτι ἡ γνωριμία του μὲ τὸν Χριστὸν εἶναι κάτι τὸ φοβερὸν καὶ ἀσύλληπτον καὶ διὰ τοῦτο, … μὲ πολὺν ἐνθουσιασμὸν ἀνακοινώνει εἰς τὸν φίλον του αὐτὴ τὴν γνωριμία …! Ὁ Ναθαναὴλ ἀκούων τὴν περιγραφὴν τοῦ Φιλίππου διὰ τὸν Ἰησοῦν, - «ὃν ἔγραψε Μωυσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ», - ἐκφράζει ἕνα δισταγμὸ διότι γνωρίζει ὅτι ἡ Ναζαρὲτ δὲν ἐφημίζετο διὰ τοὺς … καλοὺς καὶ ἠθικοὺς κατοίκους της! «Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι;», ἐρωτᾷ μὲ δυσπιστία τὸν φίλο του καὶ ἐκεῖνος τὸν καλεῖ νὰ ἔλθῃ νὰ γνωρίσῃ τὸν Κύριο ἐκ τοῦ σύνεγγυς. 

Εἰς ταύτην τὴν συνάντησιν, ὁ Κύριος ὁμιλεῖ διὰ τὸν Ναθαναήλ, σὰν νὰ τὸν γνωρίζῃ ἤδη! «Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι»! Βεβαίως, δι’ ἡμᾶς οἱ ὁποῖοι γνωρίζομεν, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ὁ Ἀληθινὸς Θεός, μᾶς ἀκούονται οἱ λόγοι οὗτοι τοῦ Χριστοῦ, ἀπολύτως φυσιολογικοί! Πῶς θὰ ἦτο δυνατόν, νὰ μὴν γνωρίζῃ ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς τὸν οἷονδήποτε καὶ τὸ … ὅ,τιδήποτε; Ὅμως, ὁ Ναθαναὴλ ποὺ διὰ πρώτη φορὰ βλέπει τὸν Ἰησοῦν, εἶναι φυσικὸν νὰ ἐκπλήσσεται καὶ νὰ ἀπορῇ εἰς τὸ ἄκουσμα τῶν συγκεκριμμένων … ἀποκαλυπτικῶν λόγων! «Πόθεν με γινώσκεις;» Αὐτονόητος καὶ φυσιολογικὴ «βγαίνει» ἡ ἐρώτησις ἀπὸ τὰ χείλη του! Ὅσον … φυσιολογικῶς θὰ ἐρωτούσαμεν καὶ ἡμεῖς κάποιον ἄγνωστον ὅστις θὰ ὡμίλῃ περὶ ἡμῶν ὡς νὰ μᾶς ἐγνώριζεν! Ὁ Κύριος, ὅμως, προκειμένου ἵνα ἐνισχύσῃ τὴν πίστιν τοῦ Ναθαναήλ, καὶ τοῦ δείξῃ ὅτι … οὗτος ὁ Ναζωραῖος, εἶναι ὁ σαρκωθεὶς Θεὸς καὶ ἀναμενόμενος Μεσσίας, συνεχίζει νὰ ἀποκαλύπτῃ εἰς τοῦτον προσωπικὰς στιγμὰς καὶ καταστάσεις …! «Ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε»! 

Εἰς τὴν τοιαύτην δευτέραν ἀποκάλυψιν τοῦ Κυρίου, ὁ Ναθαναὴλ ἐνθουσιάζεται καὶ πλήρης χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης ὁμολογεῖ, «ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ»! Ὅμως, ὁ Διδάσκαλος ὅστις καὶ γνωρίζει τὰς στιγμιαίας «ἐκρήξεις» ἐνθουσιασμοῦ τῶν ἀνθρώπων, καὶ διὰ νὰ προετοιμάσῃ τὸν … ὑποψήφιον τοῦτον μαθητήν Του, δι’ ἀκόμη μεγαλυτέρας καὶ συγκλονιστικὰς Θείας ἀποκαλύψεις, τὸν  καθησυχάζει καὶ τὸν προειδοποιεῖ,  «ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει»! 

Ἡ, μετὰ τοῦ Κυρίου, γνωριμία! 

Ποῖον, ἆραγε, δὲν γνωρίζει ὁ Θεός; Ὑπάρχει κάποιος ἢ κάτι τὸ ὁποῖον νὰ διαφεύγῃ τῆς ἀπολύτου γνώσεως τοῦ Θεοῦ; Εἶναι βαθεῖα ἡ πεποίθησις, οὐχὶ μόνον ἡμῶν τῶν χριστιανῶν ἀλλὰ καὶ ὅλων σχεδὸν τῶν ἀνθρώπων ὅτι … ὑπάρχει ὁ Θεός, ὅστις καὶ ἐποπτεύει τὸν ἄνθρωπον, … γνωρίζει τὰς πράξεις του καὶ τοὺς λογισμούς του, τὰς διαθέσεις του καὶ τὰς βουλάς του, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνα ἀκόμη τὰ ἐνδόμυχα, ποὺ καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος (ὁ ἄνθρωπος) δὲν δύναται νὰ γνωρίζῃ καὶ νὰ ἐκφράσῃ! Τοῦτο, ὁ Ναθαναὴλ τὸ γνωρίζει˙ πλήν, ὅμως, δὲν ἔχει γνωρίσει ἀκόμη τὸν Θεάνθρωπον Κύριον! Ἔχει μελετήσει τὸν νόμον καὶ τοὺς προφήτας˙ ἔχει τὴν βεβαιότητα ὅτι θὰ ἔλθῃ ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας διὰ νὰ σώσῃ τὸν «λαόν Του τὸν Ἰσραήλ»˙ δὲν φαντάζεται ὅμως, - ὅπως καὶ ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι, - ὅτι ὁ Μεσσίας θὰ ἔλθῃ μὲ τὴν ταπεινὴν ἐμφάνισιν τοῦ … Χριστοῦ, καὶ ὅτι … διὰ τῆς Σταυρικῆς Του θυσίας καὶ τοῦ Αἵματός Του θὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπον!  

Βλέπων τὸν Κύριον καὶ ἀκούων τὰς προαναφερθείσας ἀποκαλύψεις, ἐκπλήσσεται, διότι τοῦτο δὲν τὸ ἔχει βιώσει ποτὲ εἰς τὸ παρελθόν! «Πόθεν με γινώσκεις;» Φυσικόν, συνεπῶς, ἀκούεται, νὰ ἐρωτᾷ, … πῶς γνωρίζει ὁ Κύριος τὰ περὶ ἑαυτοῦ! Ὅταν, ὅμως, εἰς τὴν συνέχειαν, αἱ ἀποκαλύψεις ἔγιναν … ἐντονώτεροι, δὲν ἐκπλήσσεται πλέον, ἀλλὰ ἐνθουσιάζεται καὶ πείθεται ὅτι … «ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ»! 

Ἐγνώρισεν, ὅμως ἆραγε, καὶ ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν; Ἐγνώρισε καὶ ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν, … ὡς Μεσσίαν καὶ λυτρωτήν, ὅμως, - ὡς τοῦτο συνέβαινεν καὶ μὲ τοὺς λοιποὺς μαθητάς, - δὲν εἶχε τὴν τελείαν γνῶσιν περὶ τῆς Θεότητος τοῦ Χριστοῦ! 

Ὁ Κύριος μᾶς γνωρίζει! 

Ὁ Παντογνώστης Θεός, ἔχει τὴν ἀπόλυτον γνῶσιν τῶν πάντων! Εἰς πλεῖστα ὅσα σημεῖα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Παλαιᾶς τε καὶ Καινῆς Διαθήκης, δεικνύεται ἀλλὰ καὶ φαίνεται, ἡ τοιαύτη παγγνωσία τοῦ Θεοῦ! Θὰ ἦτο δε, παρακεκινδυνευμένον τὸ νὰ ἐπιδιώξωμεν νὰ ἀναφέρωμεν τὰ ἀτελείωτα ταῦτα στοιχεῖα ποὺ μαρτυροῦν … τοῦ λόγου τὸ ἀληθές! Ὄχι μόνον … τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ καὶ ἅπαν τὸ ζωϊκὸν καὶ φυτικὸν βασίλειον, καὶ τὰ οὐράνια, … ὁρατὰ καὶ ἀόρατα, τὰ αἰσθητὰ καὶ ἀνεπαίσθητα, μετὰ πάσης λεπτομερείας, ὡς ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς παρουσιάζει … Ἑαυτόν, ἐκεῖ εἰς τὸ δίκαιον Ἰὼβ καὶ τοὺς φίλους του (Ἰὼβ ΛΗ΄- ΜΒ΄)! Ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, εἰς τήν, πρὸς Ἑβραίους, ἐπιστολήν του καὶ ἀναφερόμενος εἰς τὴν τελείαν γνῶσιν τοῦ Θεοῦ περὶ τῶν πάντων, λέγει: «καὶ οὐκ ἔστι κτίσις ἀφανὴς ἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ» (Ἑβρ. Δ΄ 13)! 

Ὅμως, ἡμεῖς τὸ ἔχομεν συνειδητοποιήσει; Μᾶς ἀπασχολεῖ, ἆραγε, τὸ γεγονός, ὅτι εἴμεθα ὑπὸ τὴν ἐποπτείαν τοῦ Θεοῦ; Ἀνησυχοῦμεν ὅταν ἁμαρτάνωμεν καὶ παραβιάζωμεν τὰς Θείας ἐντολάς; Ὅταν ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, προεκλήθη ὑπὸ τῆς συζύγου τοῦ Πετεφρῆ ἵνα διαπράξῃ μετ’ αὐτῆς, τὴν βδελυρὰν ἁμαρτίαν τῆς μοιχείας, ἐκεῖνος, ἔχων ἔντονον τὴν αἴσθησιν τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ ἀπήντησεν: «πῶς ποιήσω τὸ ρῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο, καὶ ἁμαρτήσομαι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ;» (Γεν. ΛΘ΄ 9)! Τὸ ἴδιον, περίπου, εὑρίσκομεν … ἐὰν ἀνατρέξωμεν εἰς τὸ θεόπνευστον βιβλίον τῶν Ψαλμῶν. Ἐκεῖ θὰ ἴδωμεν τὴν αἴσθησιν τῆς ἀοράτου παρουσίας τοῦ Θεοῦ, ἥτις καὶ διακατεῖχε τὸν Θεόπνευστον Προφητάνακτα Δαυΐδ. «Προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διαπαντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μὴ σαλευθῶ» (Ψαλμ. ΙΕ΄ 8). Ἀλλά, - καὶ εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην, - ὅταν φέρουσιν εἰς τὸν Χριστόν, τὸν παράλυτον τῆς Καπερναούμ, καὶ οἱ Φαρισαῖοι κατηγοροῦσιν ἐνδομύχως τὸν Κύριον διότι συνεχώρησεν τὰς ἁμαρτίας τοῦ παραλυτικοῦ, ὁ Παντογνώστης Κύριος καὶ Θεός, ἐπέπληξε τούτους λέγων: «Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» (Ματθ. Θ΄ 4)! 

«Πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν», ἑπομένως ὁ Κύριος! Τοῦτο δε, δὲν μᾶς τὸ ὑπενθυμίζει ἵνα μᾶς τρομοκρατῇ καὶ ἀπειλῇ, ἀλλὰ διὰ νὰ μᾶς δίδῃ τὴν παρρηγορίαν ὅτι εἶναι … «μεθ᾿ ὑμῶν … πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.» (Ματθ. ΚΗ΄ 20)! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν  

Κυριακή 3 Απριλίου 2022

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

... ας δούμε κι ένα φωτεινό παράδειγμα μιας οικογένειας γεμάτη αγάπη! (γιατί με όσα ακούμε στις μέρες μας κοντεύουμε να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας σε κάθε ανθρώπινη σχέση)

 

Αγάπη... Κανεὶς δὲν μπορεῖ ν’ ἀγαπᾶ ἕναν ἀόρατο Θεὸ ἂν πρῶτα... - Anthony Bloom

Μερικὲς φορὲς φοβούμαστε ν’ ἀκούσουμε προσεκτικὰ κάποιο πρόσωπο, διότι τὸ ν’ ἀκούσεις σημαίνει ν’ ἀνταποκριθεῖς κι ὄχι μόνο γιὰ ἕνα λεπτὸ ὅσο ἡ καρδιὰ εἶναι συγκινημένη καὶ μὲ μιὰ περαστικὴ σκέψη ἀλλὰ γιὰ πάντα.

Μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁ Χριστὸς ἀνταποκρίθηκε στὴν ἀνθρώπινη θλίψη καὶ τὴ φρίκη τῆς στέρησης τοῦ Θεοῦ κι ἔγινε γιὰ πάντα ἄνθρωπος.

Δὲ σωζόμαστε ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀγωνιζόμαστε καὶ πετυχαίνουμε κάποιου εἴδους ἀποτέλεσμα, σωζόμαστε ἀπὸ τῆς ψυχῆς μας τὸν πόθο ποὺ μᾶς τραβᾶ στὸ ζωντανὸ Θεό, ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ μᾶς τραβᾶ στὸ Χριστό. Καὶ ὅταν ἀκόμα ἀποτυγχάνουμε – καὶ αὐτὸ ἰσχύει καὶ στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις -δὲν πρέπει νὰ ξεχνοῦμε ὅτι ἀκριβῶς, ὅπως καὶ ὁ Ἄπ. Πέτρος ἀφοῦ εἶχε ἀρνηθεῖ τὸ Χριστὸ ἦταν ἱκανὸς νὰ ἀπαντήσει τὴν τριπλῆ ἐρώτησή του, μποροῦμε νὰ ποῦμε: «Κύριε, ἐσὺ γνωρίζεις τὰ πάντα, γνωρίζεις τὴν ἀσθένειά μου, τὶς ἐκτροπές, τὴν ἀβεβαιότητα, τὴν ἀστάθειά μου, γνωρίζεις ὅμως καὶ ὅτι σὲ ἀγαπῶ, ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ τελευταῖο, τὸ βαθύτατο πράγμα μέσα μου».

Κανεὶς δὲν μπορεῖ ν’ ἀγαπᾶ ἕναν ἀόρατο Θεὸ ἂν πρῶτα δὲ μάθει ν’ ἀγαπᾶ τὸ συγκεκριμένο, ζωντανό, πραγματικὸ πρόσωπο τὸ ὁποῖο ἔχει ἀπέναντί του. Πρὶν λοιπὸν θέσουμε τὸ ἐρώτημά τοῦ πῶς θὰ φτάσουμε στὸ Θεό, ἂς ρωτήσουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας ποιὰ εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στὸν πλησίον μας· ἂν ἡ καρδιὰ μας εἶναι κρύα, ἐπιφυλακτικὴ καὶ κλεισμένη, ἂν μᾶς τρομοκρατεῖ ἀκόμη καὶ ἡ ἰδέα ὅτι ὁ πλησίον μας μπορεῖ νὰ ἀπαιτήσει τὴν καρδιὰ καὶ τὴ ζωή μας δὲν ὑπάρχει κανένας λόγος νὰ ἐπιζητοῦμε συνάφεια μὲ τὸ Θεό. Θὰ πρέπει πρῶτα νὰ μάθουμε τὸ πῶς ν’ ἀποκτήσουμε μιὰ καρδιὰ ζεστή, μιὰ καρδιὰ ζωντανή, μιὰ καρδιὰ ποὺ νὰ ἀνταποκρίνεται στὸν πλησίον μας καὶ ἡ καρδιὰ ἐκείνη τότε, ἀνοιγμένη, μὲ τὴν καθαρότητά της θὰ δεῖ τὸ Θεό.

Ἡ ἀγάπη δὲ γνωρίζει ὅρια. Δὲν εἶναι ποτὲ δυνατὸ νὰ ποῦμε ὅτι ἔχουμε ἀγαπήσει, ὅτι ἔχουμε κάνει πράξη τὴν κάθε παρακίνηση τῆς καρδιᾶς μας, ὅτι ἔχουμε ἀγαπήσει μὲ τρόπο τέλειο γιατί τέλεια ἀγάπη ἦταν ἐκείνη μὲ τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τοὺς μαθητές Του. Μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Εὐαγγελιστῆ (Ἰω. 15.13): «μείζονα ταύτης ἄγαπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ».

Πρὶν δοκιμάσουμε νὰ ζήσουμε μὲ μόνη βάση τὴν ἀγάπη ἂς κάνουμε μιὰ προσπάθεια, ἂς δοκιμάσουμε νὰ ζήσουμε σύμφωνα μὲ τὸ νόμο, νὰ μὴν παραβλέπουμε δηλαδὴ τὶς ἀπαιτήσεις τοῦ νόμου: τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν εἰλικρίνεια, ὅλες τὶς ἀπαιτήσεις τῆς φύσης ὅσον ἀφορᾶ τὸν τομέα τῶν σχέσεων ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Τότε μόνο θὰ εἶναι δυνατὸ νὰ φτάσουμε σ’ ἕνα τέτοιο ἀνάστημα, ποὺ ἔχοντας προχωρήσει πέρα ἀπὸ τὸ νόμο θ’ ἀγαπᾶμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά, μὲ ὅλη μας τὴν ψυχή, ὅλη τὴ δύναμη καὶ τὸ εἶναι μας, μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατό μας.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπέραντη καὶ βαθειὰ καὶ ἀγκαλιάζει τοὺς πάντες. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ ἀλλάξει στὴν ἀγάπη αὐτὴ εἶναι μία κάποια ἐσωτερικὴ ἰδιότητά της: ὁ Θεὸς μπορεῖ ἀγαπώντας νὰ χαίρεται ἤ ἀλλοιώτικα νὰ πληρώνει τὸ τίμημα τῆς ἀγάπης Του πάνω στὸ σταυρό.

Πρέπει νὰ πάρουμε φωτιὰ μὲ ὁλόκληρο τὸ εἶναι μας, μὲ μυαλὸ καὶ καρδιὰ καὶ θέληση καὶ σῶμα καὶ νὰ γίνουμε ἡ καιόμενη βάτος τὴν ὁποία εἶδε ὁ Μωυσῆς νὰ καίγεται ὁλόκληρη χωρὶς νὰ ἀναλίσκεται.

Μόνο ἂν ἡ ἀνθρώπινη ἀγάπη φωτιστεῖ μὲ τὸ θεϊκὸ μυστήριο θὰ πάψει νὰ καταναλίσκει τὸ ὑλικὸ τὸ ὁποῖο τὴν τρέφει. Ἡ θεϊκὴ ἀγάπη καίει, κάνει τὸ κάθε τι μιὰ ζωντανὴ φλόγα, δὲν τρέφεται ὅμως μὲ τὸ ὑλικό της: καταστρέφει αὐτὸ ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει στὴν αἰωνιότητα• αὐτὸ ποὺ μένει εἶναι μία καθαρὴ φλόγα ἡ ὁποία μεταμορφώνει τὸν ἄνθρωπο σὲ Θεό.

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

Ζῶμεν ὡς αἰώνιοι ἢ ὡς προσωρινοί; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022)

«ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν» (Ματθ. ΣΤ΄ 21) 

Θησαυρός! 

Ὅταν λέγωμεν … «θησαυρός», ἐννοοῦμεν κάτι τὸ ὁποῖον ἔχει τεραστίαν ἀξίαν, καὶ συνεπῶς οἱ ἄνθρωποι ἐπιθυμοῦν νὰ τὸ ἀποκτήσουν. Εἶναι ἐκεῖνο τὸ στοιχεῖον τὸ ὁποῖον … ἀποτελεῖ ἐγγύησιν δι’ ἐκεῖνον ὅστις καὶ θὰ τὸ ἀποκτήσῃ, ἐφ’ ὅσον ἡ τιμή του εἶναι τοιαύτη καὶ τοσαύτη καὶ ἐξασφαλίζει εἰς τὸν κάτοχόν του, πλοῦτον καὶ δόξαν καὶ τιμάς! Ὁ «θησαυρός», εἶναι ἐκεῖνο τὸ ἀνεκτίμητον … τὸ ὁποῖον ὁ ἄνθρωπος, δὲν ἀνταλάσσει καὶ οὔτε διαπραγματεύεται, καὶ χάριν τοῦ ὁποίου, προτίθεται καὶ εἰς θυσίας νὰ ὑποβληθῇ ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς ἰδίας ζωῆς αὐτοῦ νὰ ὑπερασπισθῇ τοῦτον! 

Τοιοῦτοι δὲ «θησαυροί», ὑπάρχουσιν … ἄπειροι! Καὶ ὑπάρχουσι, διότι ἡ ἀνθρωπίνη ἐκτίμησις ἀναδεικνύει τούτους. Θησαυρός, ἡ ὑγεία˙ θησαυρός, ἡ περιουσία˙ θησαυρός, τὰ χρήματα˙ θησαυρός, τὰ ἀξιώματα˙ θησαυρός, ἡ γνῶσις˙ θησαυρός, … ὅ,τιδήποτε ἀξιολογεῖ καὶ ἐπιθυμεῖ ἡ ἀνθρωπίνη καρδία! Οἱ θησαυροὶ δὲ οὗτοι, δὲν ἀξιολογοῦνται κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ διὰ τῶν αὐτῶν κριτηρίων, ὑπὸ τῆς κοινῆς ἀνθρωπίνης λογικῆς! Ἐπὶ παραδείγματι, ἐνῶ διὰ κάποιους, ἡ ὑγεία καὶ ἡ ζωή, εἶναι τὸ … ἀδιαπραγματεύτως κορυφαῖον καὶ ἀνεκτίμητον, δι’ ἄλλους, ὑπεράνω τῆς ζωῆς, ὑπάρχουσιν αἱ ἰδέαι καὶ ἡ ἐλευθερία. Ὑπεράνω τῆς ζωῆς, πολλάκις διὰ κάποιους προέχει ὁ … ἔνδοξος θάνατος! Ἐνῶ διὰ τοὺς πολλούς, ἀδιαμφισβήτητος … θησαυρὸς εἶναι αἱ περιουσίαι καὶ τὰ χρήματα, διὰ τοὺς ὀλίγους, ἢ ἀκόμη καὶ τοὺς ἐλαχίστους, οἱ τοιοῦτοι θησαυροὶ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ … «σκύβαλλα» καὶ ἀσήμαντοι … ἀξίαι, διὰ τῶν ὁποίων ὁ ἄνθρωπος ἐξυπηρετεῖται εἰς τὴν πρόσκαιρον ταύτην ζωήν!

Συνεπῶς, τὸ ἐρώτημα τὸ ὁποῖον γεννᾶται εἶναι: «Ποῖα εἶναι τὰ κριτήρια διὰ τῶν ὁποίων ἀναδεικνύονται οἱ θησαυροί;» 

Οἱ, … «ἐν οὐρανῷ», θησαυροί! 

Ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλος, ἐκεῖ εἰς τὴν περίφημον «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν» Του, ἐδίδαξε τοὺς μαθητάς Του καὶ τοὺς συνέστησεν, - ὡς ἠκούσαμεν εἰς τὴν σημερινὴν Εὐαγγελικὴν περικοπήν, - ἵνα θησαυρίζωσι καὶ πλουτοῦσι μὲ οὐρανίους θησαυρούς, οἵτινες παραμένουσιν ἄφθαρτοι καὶ διαρκεῖς καὶ δὲν ἀπειλοῦνται ἀπὸ τὴν … φυσικὴν φθοράν! Συγκεκριμμένως, εἶπεν, … «Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν» (Ματθ. ΣΤ΄ 19-20). Τοιοῦτοι δὲ θησαυροί, εἶναι ἐκεῖνοι τοὺς ὁποίους ἐργαζόμεθα καὶ κοπιῶμεν ἐπὶ τῆς γῆς, ἀποθηκεύονται δὲ καὶ φυλάσσονται εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οἱ ὁποῖοι ἐξασφαλίζουσι Βασιλείαν Οὐράνιον! 

Θησαυροὶ τοιοῦτοι, αἰώνιοι καὶ ἄφθαρτοι, εἶναι αἱ ἀρεταὶ καὶ οἱ ἀγῶνες καὶ ἡ συνέπεια καὶ ἀγάπη εἰς τὸν Θεόν! Εἶναι, αἱ προσευχαὶ καὶ νηστεῖαι καὶ οἷα ἄλλα παλαίσματα τὰ ὁποῖα ἠγωνίσθημεν διὰ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ! Καὶ ἂν ἀναζητῶμεν τοὺς μικροὺς καὶ φθαρτοὺς καὶ γηΐνους θησαυροὺς καὶ προσκολλώμεθα καὶ παρρηγορούμεθα εἰς τούτους καὶ θεωροῦμεν αὐτοὺς ἀπαραιτήτους διὰ τὴν διαβίωσίν μας, … ἀκόμη περισσότερον θὰ πρέπῃ νὰ ἐνδιαφερώμεθα νὰ ἀποκτήσωμεν τοὺς οὐρανίους καὶ ἀφθάρτους τοιούτους, οἵτινες ἀρκοῦσιν εἰς ἡμᾶς διὰ τὴν … αἰωνιότητα! 

Ὁ ἀγὼν καὶ ἡ ἀγωνία τῶν Ἁγίων! 

Τὴν ἀξίαν τῶν οὐρανίων καὶ ἀφθάρτων θησαυρῶν, καὶ … ἀντιστοίχως τὴν ματαιότητα καὶ φθορὰ τῶν γηΐνων πραγμάτων, εἶναι εὔκολον νὰ κατανοήσωμεν, ἐὰν ἀναδιφήσωμεν καὶ μελετήσωμεν τὰ ἱερὰ Συναξάρια καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὄχι δὲ μόνον εἰς τὰ ἱερὰ ταῦτα πρόσωπα, ἀλλὰ καὶ εἰς ἅπαντας ἐκείνους, οἵτινες ἐπήλπισαν καὶ προσεπάθησαν νὰ «στερεωθοῦν» ἐπὶ τῶν ματαίων καὶ κοσμικῶν πραγμάτων καὶ … «θησαυρῶν»! Καὶ ὡς πρὸς τοὺς Ἁγίους μας, εὐκόλως διακρίνομεν καὶ ἀντιλαμβανώμεθα τὴν ἐν γένει στᾶσιν των ἔναντι τοῦ ματαίου τούτου κόσμου! Οἱ μὲν ὅσιοι καὶ ἀσκηταί, εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες καὶ προετίμησαν τὴν ἀπόλυτον πτωχείαν καὶ στέρησιν καὶ κακουχίαν εἰς τὸν κόσμον τοῦτον! Δὲν ἐθέλγοντο ἀπ’ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα «σαγηνεύουν» συνήθως τοὺς ἀνθρώπους! Ἐζήτουν τὴν σωματικὴν θλῖψιν καὶ κακουχίαν καὶ ἔβλεπον τὰ … μετὰ τὸν σωματικὸν θάνατον! Ἔβλεπον καὶ ἐπεδίωκον ἐκεῖνα, «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α΄ Κορ. Β΄ 9)! Ἡ παροῦσα ζωὴ ἦτο δι’ἐκείνους τοὺς μακαρίους, ἕν στάδιον ἀγῶνος καὶ προετοιμασίας διὰ τὴν αἰωνιότητα, καὶ οὐδὲν συνεκίνει τούτους ἐκ τῶν «ἀγαθῶν» τῶν προσκαίρων … 

Τὴν ἰδίαν ὅμως ἐκτίμησιν, ὡς πρὸς τὰς ἀπολαύσεις καὶ ἀνέσεις τοῦ παρόντος βίου, βλέπομεν, ἀκόμη χαρακτηριστικώτερον καὶ ἐντονώτερον, εἰς τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας τῆς Πίστεως ἡμῶν! Ἐκείνους οἱ ὁποῖοι προετίμησαν τὴν μέλλουσαν δόξαν τῶν δικαίων, μὲ τὸ βαρύτατον … ἀντάλλαγμα τῆς ἰδίας αὐτῶν ζωῆς. Πεπεισμένοι οὗτοι εἰς τοὺς λόγους τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, «μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι» (Ματθ. Ι΄ 28), ἔσπευδον, κυριολεκτικῶς … «ἀγαλλομένῳ ποδί», πρὸς πικροὺς σωματικοὺς θανάτους καὶ φρικτὰ μαρτύρια, «ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσωσι»! Ἔχοντες τοὺς ὀφθαλμούς των ἀτενίζοντας εἰς τὸν Οὐρανόν, ηὔχοντο καὶ παρεκάλουν τοὺς δημίους των ἵνα σπεύσωσι καὶ μὴ βραδύνουσι καὶ … θανατώσωσι τούτους! 

Ὁ θησαυρὸς ἁπάντων τούτων τῶν Ἁγίων, εὑρίσκετο ἐκεῖ ὅπου καὶ αὐτοὶ σήμερον εὑρίσκονται, καὶ ἀπολαμβάνουσι τοῦτον καὶ χαίρουσι τὴν ἀνεκλάλητον χαρὰν τῶν δικαίων! Ὁ Διδάσκαλος, δι’ ἐκείνης τῆς γνωστῆς παραβολῆς, «τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου», ἔδωσεν εἰς ἡμᾶς, ἁπάσας τὰς διαβεβαιώσεις, καὶ περὶ τῶν αἰωνίων ἀπολαύσεων ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν ἀντιστοίχων αἰωνίων βασάνων! 

Ζῶμεν ὡς αἰώνιοι ἢ ὡς προσωρινοί; 

Ἀνεφέραμεν ἤδη, τὴν παραβολὴν «τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου»! Πλὴν ὅμως, ὁ Κύριός μας, καθ’ ἅπασαν τὴν ἐπὶ τῆς γῆς παρουσίαν Του, εἴτε διὰ τῶν Λόγων Του, εἴτε διὰ τῶν ἔργων Του, ἔδειξεν εἰς ἡμᾶς τὴν ματαιότητα τῶν προσκαίρων καὶ … οὐσιαστικότητα τῶν Οὐρανίων! Ποσάκις συνέστησεν τὴν ἀποφυγὴν τοῦ πλούτου καὶ τὴν ἠθελημένην … πτωχείαν; Ποσάκις, ἐπίσης, ὡμίλησεν διὰ τὰ μέλλοντα ἀγαθὰ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας; Διὰ πόσων λόγων ἐτόνισεν τὴν πραγματικότητα τῶν μελλόντων, ἀλλὰ καὶ ματαιότητα τῶν παρόντων καὶ φαινομένων; 

Πόσον, ἀληθῶς, ἀπεμακρύνθημεν τῆς πραγματικότητος; Πῶς περιεφρονήσαμεν τὰς Θείας Ἀληθείας καὶ ἐπιστεύσαμεν εἰς τὸ ψεῦδος καὶ τὴν ἀπάτην τῆς ὕλης;! Ποῖος δὲν διεψεύσθη ἐκ τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν; Ὅσον καὶ ἐὰν ἐπλούτισαν τινὲς τὸν μάταιον ὑλικὸν πλοῦτον, ὁ θάνατος δὲν τοὺς ἐξήρεσεν καὶ ἡ ζωή των δὲν ὑπερέβη τὰ συνήθη … χρονικὰ πλαίσια! Ὡς ὁ ἄφρων τῆς παραβολῆς, … ἐχάρη καὶ ἐμακάρισεν ἑαυτόν, ἰδὼν τὰς γεμούσας ἀποθήκας του, ἀλλὰ διεψεύσθη ἐν συνεχείᾳ ἀπὸ τὸν … αἰφνίδιον θάνατον! 

Ἂς ἐννοήσωμεν συνεπῶς, ὅτι δὲν εἴμεθα προσωρινοὶ καὶ γήϊνοι, ἀλλά, τοὐναντίον, εἴμεθα αἰώνιοι καὶ ἀθάνατοι! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 27 Μαρτίου 2022

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα