Τὸ παντοδύναμον Αἷμα τοῦ Θεανθρώπου! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025) 

«Διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια» (Ἑβρ. Θ΄ 12).

 

Τὸ παντοδύναμον Αἷμα τοῦ Θεανθρώπου!

 

Τὸ αἷμα, ἀδελφοί μου, ἦτο καὶ εἶναι πάντοτε τὸ ἀπαιτούμενον, προκειμένου ἵνα προσφερθῇ καὶ τελειωθῇ μία θυσία πρὸς τὸν Θεόν. Τοῦτό δε, διότι ἡ ἁμαρτία, δὲν ἦτο ποτὲ μία ἁπλῆ ἀνθρωπίνη πρᾶξις, ἀλλὰ πάντοτε ἐθεωρεῖτο ὡς ἐχθρότης καὶ ἐπανάστασις τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεόν! Μεγαλυτέρα, συνεπῶς, ἀποστασία καὶ ὕβρις πρὸς τὸν Κύριον, ἦτο ἡ, οἵασδήποτε μορφῆς, ἁμαρτία! Οἱ θεῖοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, συμφωνοῦσιν εἰς τοῦτο τὸ «θεώρημα»˙ ὅτι, δηλαδή, ἡ οἵαδήποτε ἁμαρτία, συνιστᾷ … ἄπειρον κακόν! Ἀπὸ αὐτῆς τῆς «ἁπλῆς» ἀργολογίας, ἕως καὶ τῆς βαρυτάτης βλασφημίας, ἀλλὰ καὶ τῶν βδελυρῶν καὶ ἀκαθάρτων σαρκικῶν παθῶν, ὁ ὁρισμὸς εἶναι σαφέστατος: Ὁ ἀσεβὴς ἄνθρωπος, ἐπαναστατεῖ κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦτο δὲν δύναται … παρὰ νὰ χαρακτηρισθῇ ὡς ἄπειρον κακόν!

Εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, ἀγαπητοί μου, βλέπομεν ὅτι διὰ τὰς ἁμαρτίας τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ Κύριος, προκειμένου ἵνα παρακάμψῃ καὶ ἐξιλεώσῃ, … νὰ ἀπαιτῇ αἷμα! Διὰ τὰς μικρὰς καὶ καθημερινὰς ἁμαρτίας μέν, θὰ πρέπῃ νὰ χύνεται ἄφθονο τὸ αἷμα τῶν καθαρῶν ζώων (βοῶν, προβάτων, τράγων, αἱγῶν, περιστερῶν, τρυγόνων κ. ἄ.). Διὰ τὰς βαρυτέρας δὲ ἁμαρτίας καὶ ἐγκλήματα τῶν Ἑβραίων, θὰ ἔπρεπε ἐπίσης νὰ χύνεται … αἷμα, ἀλλὰ ἐν προκειμένῳ … αἷμα ἀνθρώπινον, τὸ αἷμα τῶν ἐνόχων! Τοῦτο, ὡς προείπωμεν, βλέπομεν κατ’ ἐπανάληψιν εἰς τὰς διηγήσεις τῆς ζωῆς τῶν Ἑβραίων, μάλιστα εἰς τοιοῦτον βαθμὸν αὐστηρότητος, ὥστε ἡμεῖς οἱ ἀπολαμβάνοντες καὶ ζῶντες εἰς τὴν … ἄνεσιν τοῦ ἀπείρου Θείου ἐλέους τῆς Καινῆς Διαθήκης, νὰ μὴν δυνάμεθα ἵνα κατανοήσωμεν τὴν τοιαύτην … «σκληρότητα», ἀλλὰ καὶ ἀκρίβειαν τῶν Θείων ἀπαιτήσεων τῆς, πρὸ Χριστοῦ, ἐποχῆς!

Ὅταν ὁ Πανάγιος Θεός, ἀπεφάσισε ἵνα ἔλθῃ καὶ ζήσῃ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, εἶχε προδιαγεγραμμένον σχέδιον σωτηρίας διὰ τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπον καὶ ἔκπτωτον τοῦ Παραδείσου. Τὸ σχέδιον δὲ τοῦτο, δὲν περιεῖχε μόνον τὰ θαύματα καὶ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κυρίως καὶ πρωτίστως, περιεῖχε τὴν Σταύρωσιν καὶ τὸν βίαιον θάνατον Αὐτοῦ, ἀσφαλῶς δὲ καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν Αὐτοῦ Ἀνάστασιν, προκειμένου, διὰ τοῦ ἰδίου αἵματός Του ἵνα ἐκπλύνῃ τὰς ἁμαρτίας τῶν … πάντων ἀνθρώπων, ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, καὶ ἐξαγοράσῃ ἡμᾶς ἐκ τῆς δουλείας τῆς ἁμαρτίας! Τοῦτο, ἄλλωστε, διακηρύττει κατ’ ἐπανάληψιν ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, καὶ εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὑμνολογίαν της … «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ Τιμίῳ Σου Αἵματι» (Ὑμνος Μ. Παρασκευῆς).

Καὶ ἐὰν τὸ αἷμα τῶν ζώων … «ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ραντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ;» (Ἑβρ. Θ΄ 13-14), ἐρωτᾷ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος˙ τὸ Θεῖον τοῦτο καὶ Παντοδύναμον Αἷμα, δύναται ἵνα «καθαρίζῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰωάν. Α΄ 7)!

 

«Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου

καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς» (Ἰωάν. ΣΤ΄ 54).

Τὸ μὲν Πανάγιον Αἷμα τοῦ Κυρίου, τὸ  «ἐκχυθὲν ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας», ἐπέφερεν τοῦτο ὅπερ τονίζει σήμερον ὁ Ἀπόστολος˙ δηλαδὴ τὴν «αἰωνίαν λύτρωσιν». Ὅμως, διὰ νὰ ἀποβῇ τοῦτο σωτήριον καὶ καταλυτικόν, θὰ πρέπῃ ἵνα λαμβάνῃται «εἰς βρῶσιν καὶ πόσιν»! Μπορεῖ νὰ ἐχύθῃ τοῦτο τὸ Θεῖον Αἷμα, ἀλλὰ … «ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς»! Διὰ τοῦτο ἐχύθη!  Διὰ τούτων τῶν ἀνωτέρω λόγων, ὁ Κύριος ἔδειξεν εἰς ἡμᾶς τὸν καθοριστικὸν τρόπον διὰ τοῦ ὁποίου θὰ ἐπιτύχωμεν τὴν σωτηρίαν μας. Ὄχι πλέον … «δι' αἵματος τράγων καὶ μόσχων», ὡς συνέβαινεν εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, οὔτε ἀσφαλῶς διὰ τοῦ ἰδικοῦ μας αἵματος (ἡμῶν τῶν ἐνόχων), ἀλλὰ διὰ τῆς ἰδίας Σαρκὸς Αὐτοῦ καὶ διὰ τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ Αἵματος, δυνάμεθα νὰ εὕρωμεν τὴν ὁδὸν τῆς σωτηρίας.

Καὶ τοῦτο τὸ Θεανθρώπινον Αἷμα, εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον θὰ «νικήσῃ» καὶ θὰ ὑπερισχύσῃ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν καὶ ὅσοι θέλουσι δύνανται, διὰ τῆς πόσεως καὶ μεταλήψεως τούτου ἵνα εὕρωσι καὶ πάλιν τὸν ἀπωλεσθέντα Παράδεισον. Τοῦτο τὸ Θεανθρώπινον Αἷμα, ὑπῆρξεν εἰς τὴν μετὰ Χριστὸν ἐποχήν, τὸ σωτήριον φάρμακον διὰ τοῦ ὁποίου ἐσώθησαν καὶ ἡγιάσθησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν. Ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι, οἵτινες ἠθέλησαν καὶ ἐπεθύμησαν τοῦτο, ἀλλὰ δὲν προέφθασαν ἵνα μεταλάβωσι, λόγῳ ποικίλων περιστάσεων καὶ ἐμποδίων τὰ ὁποῖα ἐπέτρεψεν ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας˙ ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι … ἐθεωρήθησαν ὑπὸ τῆς Ἁγίας Μητρὸς ἡμῶν, ὡς … μεταλαβόντες τοῦ Ζωοποιοῦ Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Τονίζομεν δὲ τοῦτο ὑπερβαλλόντως, διότι ἡ συμμετοχὴ εἰς τὸ Ζωοποιὸν Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἐθεωρήθη πολλάκις ὡς μία «τυπικὴ διεργασία» καὶ οὐχὶ ὡς οὐσιώδης ψυχικὴ ἕνωσις τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τοῦ Θεοῦ!

Ὡς, ἐν προκειμένῳ, λέγει ὁ Θεῖος Ἀπόστολος, τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου … «καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων». Δὲν παρέχει … τόσον, σωματικὸν ὤφελος καὶ σωματικὴν εὐρωστίαν, ὅσον … ζωοποιεῖ τὴν ἀθάνατον ψυχὴν ἡμῶν καὶ τὴν καθαρίζει ἀπὸ τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας! Πῶς, ὅμως, γίνεται τοῦτο; Γίνεται, ἆραγε, μόνον, μὲ τὴν δυναμικὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ; ΟΧΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΟΧΙ !!! Ὅσον καὶ ἂν ἀκούεται παράξενον τοῦτο, ἡ Θεία Μετάληψις, δύναται νὰ … ἁγιάσῃ, ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον, δύναται καὶ νὰ κολάσῃ! Καὶ τοῦτο διότι ἀπαιτεῖται καὶ ἡ ἀνθρωπίνη … συνέργεια! «Ὅς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου. … ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, … Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί» (Α΄ Κορ. ΙΑ΄ 27-30).

 

Ζῶμεν, ἵνα … ζήσωμεν εἰς τὴν Αἰωνίαν Βασιλείαν τοῦ Κυρίου!

 

Ἡ, ἐπὶ τῆς γῆς, βιολογικὴ ζωὴ ἡμῶν, ἔχει ἀξίαν, ὄχι διότι οἱ ἄνθρωποι δραστηριοποιοῦνται εἰς ποικίλας ἐργασίας, οὔτε ἀσφαλῶς διότι δημιουργοῦσι ποικίλα ἔργα, οὔτε διότι οἰκοδομοῦσιν οἰκογενείας καὶ πολλαπλασιάζονται! Οὔτε ἀκόμη, ἐπειδὴ ἀγαπῶσι καὶ ἀγαπῶνται, οὔτε … διότι ζῶσι καὶ κατακλύζουσι τὴν γῆν διὰ τῆς παρουσίας των! Ταῦτα τὰ λέγομεν, διότι … ἔχομεν - ἕως ἕνα βαθμόν, - παραφρονήσει! Νομίζομεν ὅτι ἡ πρώτη ἀξία τῆς ζωῆς ταύτης, εἶναι ἡ ἰδία ἡ … παρουσία μας ἐν αὐτῇ καὶ ἑπομένως, … ἡ ὑγεία καὶ ἡ ζωή μας. Ἔχομεν δώσει μεγάλην ἀξίαν εἰς τὸ ἑαυτόν μας καὶ νομίζομεν ὅτι … ὁ κόσμος ὅλος ἐξαρτᾶται ἐκ τοῦ … «τεραστίου» ἑαυτοῦ μας καί,  ὡς λέγουσί τινες … «τί θὰ ἀπογίνουν πίσω, ὅταν πεθάνω;»!!!!

Δὲν θέλομεν νὰ ἐννοήσωμεν, ὅτι ἡ ἀξία ἡμῶν ἔγκειται, ὄχι εἰς τὴν φυσικὴν ἡμῶν παρουσίαν, ὅσον εἰς τὴν … κατὰ Θεὸν βιοτήν μας! Εἰς τοῦτον τὸν κόσμον ἤλθομεν, ὄχι διὰ νὰ τὸν ἀνακαινίσωμεν καὶ ἀναμορφώσωμεν, ἀλλὰ διὰ νὰ … ἀνακαινισθῶμεν καὶ καλλιεργηθῶμεν˙ διὰ νὰ «μεταφυτευθῶμεν» εἰς τὴν αἰωνίαν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν! «Οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. ΙΓ΄ 14).

Ἡ καλλιέργεια δὲ αὕτη ἔγκειται εἰς τὴν «ἀξιοποίησιν» τοῦ ἐκχυθέντος … Θείου Αἵματος, διὰ τῶν δύο σωτηρίων Μυστηρίων, τῆς Μετανοίας καὶ Θείας Εὐχαριστίας! Ἄνευ τούτων, … οὔτε ἡ ζωὴ αὕτη ἔχει ἀξίαν, οὔτε ἀσφαλῶς καὶ ἡ μέλλουσα, … προοιωνίζει τὰ … καλύτερα!

 

                                                                                          Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

                                                                                    Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Ἡ ἄγκυρα τῆς ψυχῆς! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (30 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025)

«ἣν (τὴν ἐλπίδα) ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ

εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος» (Ἑβρ. ΣΤ΄ 19).

 

Ἡ ἄγκυρα τῆς ψυχῆς!

 

Εἶναι γνωστόν, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναγκαιότερα, ἀλλὰ καὶ ἀποτελεσματικότερα ἐξαρτήματα εἰς κάθε πλεούμενον, … ἀπὸ τὰ μικρὰ πλοιάρια ἕως καὶ τὰ τεράστια ὑπερωκεάνια, εἶναι ἡ ἄγκυρα! Εἰς κάθε κίνδυνον ὅστις ἀπειλεῖ τὰ μέσα ταῦτα, ἅτινα … καὶ κόσμον μεταφέρουσι, ἀλλὰ καὶ ἀνεφοδιασμοὺς ὑπερακτίων χωρῶν καὶ κρατῶν διεκπεραιώνουσι, ἡ ἄγκυρα εἶναι τὸ ἀπαραίτητον ἐκεῖνο ἐξάρτημα, τὸ ὁποῖον καὶ προστατεύει τὸ πλεούμενον ὄχημα, ἀλλὰ καὶ ἐγγυᾶται τὴν ἀσφάλειαν εἰς τοὺς ναυτιλομένους!

Ἀναφορὰν εἰς τὴν ἄγκυραν, κάμνει σήμερον εἰς τὸ Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὅστις δεικνύει μεταφορικῶς, τὴν ἐλπίδα ἡμῶν εἰς τὰς Θείας ὑποσχέσεις καὶ ἐπαγγελίας, ὡς ἀσφαλῆ ἄγκυραν καὶ ἐγγύησιν σωτηρίας! Λέγει συγκεκριμμένως, ὅτι ὁ Ἅγιος Θεός, κάποτε ὑπεσχέθη καὶ «ὤμοσε καθ’ ἑαυτοῦ», εἰς τὸν δίκαιον πατριάρχην Ἀβραάμ! Ἡ ὑπόσχεσις δὲ αὕτη ἀφοροῦσεν εἰς τὸ ὅτι ὁ ἄτεκνος Πατριάρχης ἀλλὰ καὶ ἡ στεῖρα σύζυγός του, θὰ ἀπέκτων τέκνον ἐκ τοῦ ὁποίου θὰ ἐπλήθυνεν ὁ Κύριος τὴν γενεὰν ἐκείνην ἐκ τῆς ὁποίας θὰ προήρχετο τὸ Ἑβραϊκὸν ἔθνος! Εἶναι δὲ ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικὴ ἐκείνη ἡ ὑπόσχεσις, ἥντινα καὶ ἐπραγματοποίησεν ὁ Κύριος πολὺ ἀργότερον, καὶ ὅτε ἡ ἡλικία τῶν δύο τούτων συζύγων ἦτο ἀσύμβατος μὲ τὴν ἀπόκτησιν τέκνου!

Ἐπίστευσεν ὅμως ὁ δίκαιος Ἀβραὰμ εἰς τὴν ὑπόσχεσιν τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχων ὡς ἄγκυραν τὴν βεβαιότητα ὅτι … «ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν», ἐπέτυχεν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον τοῦ ἐφαίνετο, - ὡς προανεφέραμεν, - ἀδύνατον καὶ ἀνέφικτον! Ἡ «ἄγκυρα», ἥτις συνήθως ρίπτεται εἰς τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης, ἐν προκειμένῳ ἐρρίφθη εἰς τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἠσφάλισεν, ἀλλὰ καὶ ἐδικαίωσε τὸν Ἀβραάμ!  

 

«Ἡ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει» (Ρωμ. Ε΄ 5)!

 

Εἰς ταύτην τὴν ἀσφαλῆ «ἄγκυραν», … τὴν ἐλπίδα, δηλαδή, εἰς τὰς Θείας ἐπαγγελίας καὶ ὑποσχέσεις, ἠσφαλίσθησαν ἅπαντες οἱ δίκαιοι τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, ἀλλὰ καὶ ἅπαντες οἱ ἅγιοι τῆς μετὰ Χριστόν, τοιαύτης! Ἐπιλεκτικῶς καὶ μόνον, θὰ ἀναφέρωμεν τινὰ παραδείγματα, διότι ὁ χρόνος ἀλλὰ καὶ ὁ χῶρος μᾶς περιορίζει!

Ἀκολουθοῦντες τήν, ἐν προκειμένῳ, ἀναφορὰν τοῦ θείου Παύλου ἐκεῖ εἰς τὸ ἑνδέκατον κεφάλαιον τῆς, πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς, διακρίνομεν τὸν «πρωτομάρτυρα» τῆς ἐλπίδος ταύτης, τὸν δίκαιον Ἄβελ, ὅστις «πλείονα θυσίαν … παρὰ Κάϊν προσήνεγκε τῷ Θεῷ»! Ἀμέσως δὲ εἰς τὴν συνέχειαν, βλέπομεν τὸν δίκαιον Ἐνώχ, τὸν Νῶε, τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὴν Σάρραν, τὸν Ἰσαάκ, τὸν Ἰακώβ, τὸν Ἰωσήφ, τὸν Μωϋσῆν, τὴν πόρνην Ραάβ, καὶ … «ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν»! Ἅπαντες οὗτοι, ἀνεδείχθησαν δίκαιοι, καθ’ ὅσον ἤλπιζον εἰς τὰς Θείας ἐπαγγελίας καὶ ὑποσχέσεις, καὶ αἱ ἐλπίδες των ἐγίνοντο … πίστεις ἀκλόνητοι! Διὰ ταύτην τὴν Πίστιν, πολλοὶ ἐκ τούτων ἐθυσιάσθησαν καὶ ἐφυλακίσθησαν καὶ «κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· … ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, … ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 30-40)!

Διὰ τῆς αὐτῆς «ἀγκύρας», τῆς ἐλπίδος δηλαδή, τῶν ὅσων ἐδίδαξεν καὶ ὑπεσχέθη ὁ Ἱδρυτὴς καὶ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεως ἡμῶν, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστός, ἔχομεν καὶ εἰς τὴν μετὰ Χριστὸν ἐποχήν, πλήθη Ἁγίων, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, μαρτύρων τε καὶ ὁσίων καὶ νεομαρτύρων, «Ἀποστόλων, κηρύκων, Εὐαγγελιστῶν, ὁμολογητῶν, διδασκάλων», οἵτινες ἔχοντες ἐστηριγμένην τὴν ἐλπίδα καὶ Πίστιν των εἰς τὴν Θείαν Διδασκαλίαν τοῦ Θεανθρώπου Ραββί, πορεύονται τὴν ἐπίγειον ταύτην ζωήν, διὰ στερήσεων καὶ βίας καὶ μαρτυρίων, «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς Πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν»! Εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἔθεσαν ὑπεράνω παντὸς κοσμικοῦ καὶ ὑλικοῦ θελγήτρου, ἀκόμη καὶ αὐτῆς τῆς ἐπιγείου καὶ προσκαίρου ζωῆς των, τὴν αἰωνίαν μακαριότητα ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν, ἣν «ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν» (Κορ. Β΄ 9)!

 

Ὑπάρχει σήμερον, ἆραγε, ἡ … «ἄγκυρα»;

 

Ἀγαπητοί μου φίλοι καὶ ἀναγνῶσται, τὸ ἐρώτημα τοῦτο, δὲν εἶναι … ρητορικόν! Οὔτε, ἡ ἀπάντησις εἰς τοῦτο, θεωρεῖται αὐτονόητος! Οὔτε, ἀκόμη, ἐπιτρέπεται ἵνα ἀπαντήσωμεν εἰς τοῦτο μὲ ἐπιπολαιότητα καὶ ἀδιαφορία! Ὣς τότε, εἰς τοὺς Ἁγίους καὶ Δικαίους, τοὺς ὁποίους προανεφέραμεν, τὸ ἐν προκειμένῳ θέμα καὶ ἡ ἐπὶ τούτου ἀπάντησις, ἐθεωρεῖτο καίριον καὶ ζωτικῆς σημασίας, οὕτω καὶ σήμερον, - θὰ ἔλεγον, μάλιστα, εἰς πολὺ μεγαλύτερον βαθμόν, - ὀφείλει ἵνα μᾶς ἀπασχολήσῃ ἰδιαιτέρως!

 Ἡ ἐποχὴ εἰς τὴν ὁποίαν, ἐπέτρεψεν ὁ Κύριος ἵνα ἐπιβιώνωμεν, εἶναι ἀναμφισβητήτως ἐποχὴ ἀπολύτου ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὰς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἵνα μὴ εἴπω, ἔτι χειρότερον, ὅτι ἡ σημερινὴ ἐποχή, μᾶλλον διαστρέφει καὶ παραχαράσσει τὰς ὡς ἄνω διδασκαλίας! Ἕνα, ἄκρως, ἀντίχριστον καὶ διαστροφικὸν πνεῦμα, κυριαρχεῖ, ἀναμεμειγμένον μὲ ἀθεϊστικὰς καὶ οἰκουμενιστικὰς προσμείξεις καὶ θεωρίας, καὶ ἐπιχειρεῖ ἵνα … «κατακρημνίζῃ» καὶ συκοφαντεῖ, ὅ,τι Ἅγιον καὶ Ὀρθόδοξον καὶ Σωτήριον!

Ὁ ἀπώτερος, σκοπός, ἀσφαλῶς τοῦ τοιούτου ἀθεϊστικοῦ καὶ βλασφήμου ρεύματος, εἶναι, βεβαίως, ὁ ἀποσυντονισμὸς καὶ ἡ «θολούρα», - ὡς ἔλεγε σύγχρονος Ἅγιος γέροντας, - καὶ ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τὸν Λόγον τοῦ Κυρίου!

Ἡ «ἄγκυρα», ἀσφαλῶς ὑπάρχει, ἀλλὰ καὶ θὰ ὑπάρχῃ. Ἴσως, ὅμως, πιὸ καίριον εἶναι τὸ ἐρώτημα: Ἔχομεν καταλάβει, ὅτι … πνιγόμεθα; Διότι, ἐὰν τοῦτο δὲν τὸ καταλάβομεν, δὲν πρόκειται νὰ ἀναζητήσωμεν τὴν … «ἄγκυρα»! Ἡ «ἄγκυρα» ὑπάρχει, καὶ εἴθε νὰ τὴν θέλωμεν καὶ νὰ τὴν ἀναζητῶμεν, προκειμένου … καὶ εἰς τὴν ζωὴν ταύτην ἵνα πορευώμεθα ἐν ἀσφαλείᾳ καὶ βεβαιότητι, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν ἵνα καταπλεύσωμεν καὶ προσαράξωμεν «εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος», «ἐν τῇ φαιδρᾷ πανηγύρει τῶν πρωτοτόκων ἐν τοῖς οὐρανοῖς» καὶ ἀξιωθῶμεν ἵνα παρακαθήσωμεν ὡς συνδαιτημόνες, εἰς τὸ Οὐράνιον Δεῖπνον, τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ὁ Μέγας Ἀρχιερεὺς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἑβραίων! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ (23 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025) 

«… Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ …» (Ἑβρ. Ε΄ 6).

 

Ὁ Μέγας Ἀρχιερεὺς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἑβραίων!

 

Ἡ σημερινὴ Ἀποστολικὴ περικοπή, φίλοι μου ἀναγνῶσται, εἶναι τμῆμα τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου! Εἶναι ἡ ἀναφορά, ἀλλὰ καὶ ἡ σύγκρισις, μεταξὺ τοῦ Μεγάλου καὶ Πρώτου, καθ’ αὐτό, Ἀρχιερέως, δηλαδὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τῶν ἀπογόνων ἐκείνων τοῦ Ἀαρών, οἵτινες καθιερώθησαν ὡς ἀρχιερεῖς ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ, καθ’ ὅσον ὁ Ἑβραϊκὸς λαὸς ἐπορεύετο διὰ τῆς Σιναϊτικῆς ἐρήμου, πρὸς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, τὴν «ρέουσαν μέλι καὶ γάλα»! Εἶναι οἱ, κληρονομικῷ δικαιώματι, κατασταθέντες ἀρχιερεῖς, οἵτινες προσέφερον, «δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, μετριοπαθεῖν δυνάμενοι τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτοὶ περίκεινται ἀσθένειαν», - ὣς ἠκούσαμεν σήμερον εἰς τὴν ἐν λόγῳ περικοπήν, - καὶ οἱ ὁποῖοι δὲν ἠδυνήθησαν ἵνα σώσωσι τοὺς ἀνθρώπους ἐκ τῆς καταδυναστείας τοῦ Ἅδου!

Ταύτην τὴν σωτηρίαν, μόνος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπέτυχεν, … διὰ τῆς ἐκουσίου θυσίας Αὐτοῦ, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ εἰς τὸν Γολγοθᾶ, ὅτε διὰ τοῦ ἰδίου πανακηράτου Αἵματος, «διέρρηξε τὸ χειρόγραφον τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» καὶ «ἐξηγόρασεν ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου … τῷ Σταυρῷ προσηλωθεὶς καὶ τῇ λόγχῃ κεντηθείς», ὥς ψάλλῃ ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία κατὰ τὰς ἡμέρας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος!

 

«Κληρονομικῷ δικαιώματι» καὶ … Θείῳ δικαιώματι!

 

Ὣς ἤδη ἀνεφέραμεν, οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἑβραίων, ἔλαβον τὴν ἀρχιερωσύνην, οὐχὶ διὰ τῆς ἰδίας αὐτῶν προσπαθείας καὶ θελήσεως, ἀλλά, - ὡς μᾶς διευκρίνησε σήμερον ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, - διὰ θείας ἐπιλογῆς! Ὁ Ἀρχιερεὺς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἁπλῶς … προσφέρει «δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν … καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ … ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν»! Προσφέρει, καὶ ἐξιλεώνει τὸν Θεόν, χωρὶς ὅμως νὰ δύναται καὶ νὰ συγχωρῇ τὰς ἁμαρτίας! Ἄλλωστε, πῶς θὰ ἠδύνατο τὸ τοιοῦτον, ἐφ’ ὅσον εἶναι καὶ ὁ ἴδιος ἁμαρτωλός;  Τοῦτο, ἀκριβῶς, ἐνεργοῦσαν ἅπαντες οἱ Ἑβραῖοι ἀρχιερεῖς, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀαρών! Μέχρις ἐκεῖ, ἠδύναντο ἵνα «φθάσωσι», ἐφ’ ὅσον ἡ ἁμαρτία ἐκυριάρχει καὶ οὐδεὶς ἠδύνατο ἵνά την «νικήσῃ» καὶ κατορθώσῃ ἵνα μείνῃ ἄτρωτος ὑπ’ αὐτῆς! Προσφέρουσι δῶρα καὶ παρακαλοῦσι τὸν Θεὸν διὰ θυσιῶν, προκειμένου ἵνα … ὁ Κύριος «κατανοήσῃ» τὴν ἀδυναμίαν των καὶ συγχωρήσῃ …! Ἡ ἁμαρτία, ὅμως βασιλεύει, καὶ ὁ Παράδεισος παραμένει κεκλεισμένος, καὶ πάντες ὅσοι «κοιμῶνται», - ἅγιοί τε καὶ ἁμαρτωλοί, δίκαιοι καὶ ἀσεβεῖς, προφῆται καὶ ψευδοπροφῆται, - πορεύονται εἰς τὸν Ἅδην˙ τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου! Οὐδεὶς ἐξηρέθη, ἐκ τῶν πρὸ Χριστοῦ δικαίων, οὐδὲ κἂν αὐτὸς οὗτος ὁ Τίμιος Πρόδρομος! 

Ὁ Κύριος, ὅμως, - οὐχὶ … «κληρονομικῷ δικαιώματι», ἀλλά, - διὰ τῆς πρὸς ἡμᾶς συμπαθείας καὶ ἀφοῦ «ἐνεδύθη» τὴν ἀδύναμον καὶ εὐάλωτον εἰς τὴν ἁμαρτίαν … σάρκα ἡμῶν, καὶ κρατήσας ταύτην ἀναμάρτητον, ἔγινεν ὁ Ἀρχιερεὺς τοῦ νέου Ἰσραὴλ τῆς χάριτος˙ ὁ Ἀρχιερεὺς ὁ «δυνάμενος συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν», ἐφ’ ὅσον διῆλθεν διὰ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλ’ ἔμεινεν ἄτρωτος ὑπ’ αὐτῆς! Ὁ Μέγας καὶ Μόνος Ἀρχιερεύς, ὅστις ἄφησεν εἰς ἡμᾶς αὐτὴν ταύτην τὴν ἰδικήν Του ἱερωσύνην, «καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. Δ΄ 11-12)! Ἀπώτερος δὲ σκοπὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ Πρώτου Ἀρχιερέως, εἶναι … «μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἔνθ’ ἀνωτ.)!

 

Ἡ σωτηρία ἡμῶν διὰ τῆς … Ἱερωσύνης τοῦ Χριστοῦ!

 

Συνεπῶς, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἄφησεν εἰς ἡμᾶς τὴν ἰδικήν Του Ἱερωσύνην, τὴν σώζουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον, καὶ διὰ τῶν ἀμέσων διαδόχων Του, - τῶν Ἀποστόλων, τῶν Προφητῶν, τῶν Εὐαγγελιστῶν, τῶν Ποιμένων καὶ Διδασκάλων, - μᾶς καταρτίζει καὶ μᾶς ἑτοιμάζει, ὅπως … «δικαιωθέντες τῇ ἐκείνου χάριτι κληρονόμοι γενώμεθα κατ' ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου» (Τίτ. Γ΄ 7)!

Σωτηρία ἄνευ Ἱερωσύνης, … ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Διὰ νὰ τὸ εἴπωμεν δὲ ἁπλούστερον, δὲν ὑπάρχει οὔτε δυνατότης, ἀλλ’ οὔτε κἂν ἐλπὶς διὰ νὰ ἐπιτύχωμεν τὴν … κληρονομίαν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας! Μόνον μέσω τῶν ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΕΝΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ, καὶ διὰ τῶν σωτηριωδῶν Μυστηρίων, τῆς Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς Θείας Εὐχαριστίας καὶ Μεταλήψεως, ἐλπίζομεν … ἢ μᾶλλον ἔχομεν τὴν βεβαιότητα τῆς Αἰωνίου ζωῆς καὶ μακαριότητος! Τὸν τοιοῦτον τρόπον καὶ τὰ τοιαῦτα πρόσωπα, ἐπέλεξεν ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεώς μας, προκειμένου ἵνα ζήσωμεν μετ’ Αὐτοῦ αἰωνίως!

Εἶναι, πρὸς τοῦτο, ἄκρως ἀποκαλυπτικὴ περὶ τούτου τοῦ θέματος, ἡ γνωστὴ Παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου! Ὁ Σαμαρείτης (ὁ Κύριος), δὲν θεραπεύει πλήρως τὸν τραυματίαν Ἰουδαῖον (καθένα ἐξ ἡμῶν)! Τὸν περιποιεῖται προχείρως, καὶ ἀφοῦ τὸν φέρει εἰς τὸ Πανδοχεῖον (τὴν Ἐκκλησίαν), τὸν παραδίδει εἰς τὰς χείρας καὶ τὴν μέριμναν τοῦ Πανδοχέως (τοῦ ἱερέως Πνευματικοῦ)! Ἐκεῖ, μετὰ τοῦ ἱερέως «διαπραγματεύεται» ὁ Κύριος, (θὰ ἐλέγωμεν), τὴν σωτηρίαν ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ἡμῶν! Εἰς τὰς χείρας τούτου, καταθέτει τὰ δύο δηνάρια (τὰ σωτηριώδη Μυστήρια), καὶ εἰς τοῦτον καὶ πάλιν ὑπόσχεται ὅτι θὰ ἐπανέλθῃ, ἵνα ἐξοφλήσῃ, «ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃ» διὰ τὴν ὑγείαν τοῦ τραυματίου (εἰς τὴν δευτέραν Του παρουσίαν, ὅτε μέλλει «ἀποδοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ»)! Συνεπῶς, ἂς σιωπήσουν οἱ … «κοάζοντες» καὶ σπείροντες προσωπικὰς καὶ ἀνοήτους ἐκτιμήσεις, ὅτι … δῆθεν ὁ Κύριος θὰ σώσῃ τοὺς πάντας ἢ ἔτι χειρότερον, ὅτι ἀρκεῖ καὶ μόνη ἡ «πίστις», (ποία «πίστις», ἆραγε; … πάντως, ὄχι ἡ Πίστις τὴν ὁποίαν ἐπαγγέλεται ἡ Ἐκκλησία μας) ἵνά μας χαρίσῃ τὴν ποθουμένην σωτηρίαν!

 

Ὁ ἀγὼν τοῦ … πειρασμοῦ!

 

Ναί, ἀγωνίζεται καὶ ὁ διάβολος! Ἀγωνίζεται, οὐχὶ ἀσφαλῶς διὰ τὴν σωτηρίαν του, ἀλλὰ διὰ τὴν … ἰδικήν μας κόλασιν καὶ τιμωρίαν! Τὸ κατηραμένον ἔργον του, τὸ ὁποῖον ἤρχισεν ἐκεῖ εἰς τὸν Παράδεισον τῆς τρυφῆς, ὅτε ἐξηπάτησεν τοὺς δύο πρωτοπλάστους, συνεχίζει καὶ θὰ συνεχίζῃ ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων! Εἷς δὲ ἐκ τῶν πρώτων στόχων του, εἶναι ἡ κατάρριψις τοῦ κύρους καὶ τῆς θείας ἀξίας τῶν κληρικῶν! Ἅπασσα αὕτη ἡ … πολεμική, ἥτις ἐνεργεῖται συστηματικῶς καὶ πολυειδῶς, κυρίως ἐδῶ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πατρίδα μας, δὲν εἶναι … οὔτε τυχαία, ἀλλ’ οὔτε καὶ μικρὰ καὶ ἀσήμαντος! Κατέφερεν καὶ καταφέρει ἀκόμη, - συνεργούντων καὶ τῶν ἰδικῶν μας ἐπιπολαιοτήτων, - ἵνα μειώσῃ τὸ … ὕψιστον καὶ τεράστιον τῆς Ἁγίας Ἱερωσύνης, καὶ ἀπομακρύνει ἐκ τῆς Ἐκκλησίας, κόσμον πολὺν καὶ κυρίως τοὺς νέους!

Μικρά, ὅμως θὰ εἶναι ἡ χαρὰ καὶ ἐπιτυχία του! Ἡ νίκη θὰ ἔλθῃ διὰ τοῦ … «ἐσφαγμένου ἀρνίου»˙ ἡ Ἁγία μας Πίστις θὰ καθαίρῃ καὶ θὰ συντρίβῃ πᾶν ἐμπόδιον καὶ ἠθικὸν ἀνάχωμα, καὶ ἡ συντριβή του θὰ εἶναι κροτώδης καὶ αἰωνία! Ὁ «Ἱερεὺς κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ», θὰ καταισχύνῃ πᾶσαν προσδοκίαν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, καὶ ὁ θρίαμβος θὰ εἶναι τεράστιος!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Βασιλεύει τὸ … ψεῦδος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (16 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025) 

«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι» (Ἑβρ. Β΄ 1)

 

Ὁ Κύριος εἶναι ὁ Ἀληθινὸς Θεός!

 

Ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, ἀπευθύνεται πρὸς τοὺς πατριώτας του, Ἑβραίους, καὶ ἐπιχειρεῖ ἵνά τους πείσῃ διὰ τὴν Θεότητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Τοῦτό δε, διότι, παρ’ ὅτι οὗτοι συνέζησαν μετὰ τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, παρ’ ὅτι εἶδον «ἰδίοις ὄμμασι» θαύματα τεράστια, μαρτυροῦντα τὴν Θεότητά Του, παρ’ ὅτι ὁ Κύριος πολλάκις ἀπεκάλυπτεν ἑαυτόν, διὰ χαρακτηριστικῶν φράσεων καὶ λέξεων, οὐδέποτε τὸν ἀπεδέχθησαν ὡς Ἀληθινὸν Θεόν! Ἀντιθέτως, μάλιστα, ἐχρησιμοποίησαν τοῦτον τὸν ἰσχυρισμὸν τοῦ Κυρίου, - δηλαδή, ὅτι εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, - ὡς  ὑπερτάτην βλασφημίαν καὶ πάντοτε κατεφέροντο κατ’ Αὐτοῦ˙ καὶ ἕνεκα ταύτης τῆς «βλασφημίας», ὡδήγησαν Τοῦτον εἰς τὸν διὰ Σταυροῦ θάνατον! «Διὰ τοῦτο οὖν μᾶλλον ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτεῖναι, ὅτι οὐ μόνον ἔλυε τὸ σάββατον, ἀλλὰ καὶ πατέρα ἴδιον ἔλεγε τὸν Θεόν, ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ Θεῷ» (Ἰωάν. Ε΄ 18)! Ἐνθυμούμεθα δὲ χαρακτηριστικῶς, ὅτι … ἠρωτήθη σαφῶς περὶ τούτου, ὑπὸ τοῦ Καϊάφα, καὶ μάλιστα «ἐν τῷ Ὀνόματι τοῦ Θεοῦ», «εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· σὺ εἶπας»!

Αὐτὸς δὲ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι ἐκεῖνος ὅστις, ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἀγνοίας του, ἐδίωξε μετὰ μανίας τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ! Μετὰ δὲ τὴν κλῆσιν του ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ γνωστοῦ ὁράματος εἰς τὴν Δαμασκόν, καὶ ἀφοῦ κατηχήθη ὑπ’ Αὐτοῦ, ὡς ὁ ἴδιος ἀποκαλύπτει ἐκεῖ εἰς τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολήν του (Γαλ. Α΄ 11-17), ἔσπευδεν ἵνα κηρύττῃ πλέον τὸν Κύριον καὶ τὸν Θεῖον Λόγον Του!

 

Ὁ Ἀθάνατος Θεῖος Λόγος!

 

Ὅταν ὁ Κύριος ἀπεφάσισεν ἵνα ἔλθῃ ἐν σώματι, ἐδῶ εἰς τὴν γῆν, ἵνα συμβιώσῃ μεθ’ ἡμῶν, … ἦλθε μὲν «ἐν δούλου μορφῇ», ἵνα ἐξαπατήσῃ τὸν ἀπατεῶνα τοῦ ἀνθρώπου, τὸν διάβολον, ἀλλὰ καὶ ὡμίλησε καὶ ἐνήργησε καὶ ἐθαυματούργησεν, ὥστε ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι, νὰ γνωρίσωμεν Τοῦτον, καὶ νὰ τὸν ἀποδεχθῶμεν ὡς τὸν Ἀληθινὸν Θεόν, καὶ νὰ τὸν προσκυνήσωμεν! Ὡμίλησε διὰ τοιούτου τρόπου ὥστε νὰ βεβαιώνουσιν οἱ ὑπηρέται τῶν ἀρχιερέων καὶ Φαρισαίων, ὅτι «οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (Ἰωάν. Ζ΄ 46)! Ὡμίλησεν ὡς ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὥστε, ἐκεῖ εἰς τὴν Μεταμόρφωσίν Του, ἡ φωνὴ τοῦ Πατρὸς νὰ βεβαιώνῃ ὅτι «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ΙΖ΄ 5)! Ὡμίλησε, λέγων πάντοτε τὴν Ἀλήθειαν καὶ οὐδέποτε «εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι Αὐτοῦ»!

Ὀλίγον πρίν, εἴπωμεν ὅτι, οἱ Ἑβραῖοι ἐσταύρωσαν τὸν Κύριον, ἐπειδὴ ἤκουον ὡς βλασφημίαν ὅτι … «ἑαυτὸν υἱὸν Θεοῦ ἐποίησε»! Ὅμως, ἐν προκειμένῳ, ἂς προσθέσωμεν ἕνα λόγον ἀκόμη, ἴσως σημαντικώτερον, δι’ ἐκείνους τοὺς ψεύστας καὶ ὑποκριτάς. Οὗτοι οἱ κατάρατοι, δὲν ἠδύναντο ἵνα ἀνέχονται καὶ ὑποφέρουσι, τὴν ἀλήθειαν … ἐκ τοῦ στόματος τῆς Ἀληθείας! Δὲν ἠδύναντο ἵνα ἀκούουσιν ἐκ τοῦ Θείου στόματος τοῦ Ραββί, τὴν ἀποκάλυψιν τῆς ὑποκρισίας των, ὣς καὶ τὰ φοβερὰ ἐκεῖνα … «οὐαὶ ἡμῖν Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί» (Ματθ. ΚΓ΄ 13-36)! Δὲν ἠνείχοντο, ἵνα ἀποκαλύπτῃ ὁ Διδάσκαλος τὰ κρυπτὰ τῆς καρδίας των, καὶ συμβουλεύει τοὺς ἁπλοϊκοὺς Ἰουδαίους, ὅτι … «πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι». 

Τοῦτον, ἑπομένως, τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἀθάνατον καὶ ἀλάνθαστον, καλεῖ ὁ Παῦλος ἐν προκειμένῳ τοὺς Ἑβραίους, ἵνα προσέχωσι καὶ ἵνα μανθάνωσι δι’ Αὐτοῦ τὴν Ἀλήθειαν, μήπως καὶ ἐξ ἀπροσεξίας παρασυρθῶσιν καὶ ἐκτραπῶσι …!

 

Βασιλεύει τὸ … ψεῦδος!

 

«Ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου· πᾶς ἄνθρωπος ψεύστης» (Ψαλμ. ΡΙΕ΄ 2)! Καὶ ἐν προκειμένῳ, ἀλλὰ καὶ εἰς πλεῖστα ἕτερα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, βεβαιοῦται καὶ ὑπογραμμίζεται ἡ φοβερὰ αὕτη πραγματικότης! Ὅταν ὁμιλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀπὸ … τοῦ νοός των καὶ ἀπὸ τῆς καρδίας των, ταῦτα πάντα εἶναι … ψεύδη! Μόνον ὅταν οὗτοι ὁμιλοῦσι, λαμβάνοντες ἀληθείας ἐκ τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, μόνον τότε ὁμιλοῦσι τὴν Ἀλήθειαν! Δὲν εἶναι δὲ τυχαῖος ὁ Λόγος ἐκεῖνος τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον συνέστησεν εἰς τοὺς μαθητάς Του, εὐθὺς μετὰ τὴν Ἀνάστασίν Του, καὶ ὅτε κατηύθυνεν τούτους πρὸς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῶν ἀνθρώπων: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20)!

Αὕτη δὲ ἡ θλιβερὰ πραγματικότης, βλέπομεν ὅτι ἰσχύει εἰς πᾶσαν ἐποχήν …! Ἀφ’ ἧς στιγμῆς οἱ ἄνθρωποι ἔφυγον ἐκ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπεστράφησαν Τοῦτον, τὸ ψεῦδος βασιλεύει! Μεταξὺ ἀτόμων, οἰκογενειῶν, κοινωνικῶν τάξεων, ἐθνῶν, … μόνον ψεῦδος! Οὐχὶ δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ἔτι χείριστον τούτου, οἱ ἄνθρωποι ἀρέσκονται εἰς τὸ ψεῦδος! Ψεύδονται οὗτοι πρὸς τοὺς ἄλλους καὶ ἐπιζητοῦσι παρ’ ἐκείνων τὸ ψεῦδος! Παρ’ ὅτι, θεωρητικῶς, ὑποκλίνονται εἰς τὴν Ἀλήθειαν, … μισοῦσι ταύτην, καὶ ἀλλοίμονον εἰς ἐκεῖνον ὅστις θὰ ἀποτολμήσῃ ἵνα καὶ μόνον τὴν … εἰκάσῃ! Ὣς κατὰ τὴν ἐποχὴν τῶν προφητῶν, ὅπου βλέπομεν τοὺς γνησίους προφήτας ἵνα κηρύττωσι τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ διώκονται, καὶ ὑβρίζονται, καὶ φυλακίζονται, καὶ θανατώνονται, ἐπειδὴ ἐτόλμων ἵνα προμηνύωσι τὰ δεινὰ ἅτινα θὰ «ἐπεσκέπτοντο» τὸν σκληροτράχηλον λαὸν τοῦ Ἰσραήλ, οὕτω καὶ σήμερον, βλέπομεν ἵνα ἐπικρατεῖ … ἡ ἀπειλὴ κατὰ τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὸ ψεῦδος, ἀντιστοίχως, ἵνα ἐπαινῇται καὶ διαφημίζεται καὶ γίνεται ἀποδεκτόν! Ἡ Ἀλήθεια, δυστυχῶς, - καὶ τοῦτο ἴσως μαρτυρεῖ τὴν ταχυτάτην πορείαν μας πρὸς τὸ τέλος, κατὰ τὸν προφήτην τῶν ἐσχάτων, τὸν Ἅγιον Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλόν, - τείνει ἵνα … ξεχασθῇ ἀκόμη καὶ ἀπό τινας ἐκπροσώπους Αὐτῆς, οἵτινες ἀπεδέχθησαν καὶ ὑπηρετοῦσι τὸ ψεῦδος!

 

«Περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι»!

 

Ἀρκετὰ … ἐπλανήθημεν! «Ἡ Ἀλήθεια ἐλευθερώσει ἡμᾶς»! Καὶ ὡς διδάσκει ἡμᾶς σήμερον ὁ Θεῖος Παῦλος, ἂς ἔχωμεν τὸν νοῦν μας εἰς τὴν Ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ! Εἰς τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας! Ἀρκετὰ ἠπατήθημεν καὶ διεψεύσθησαν αἱ … ἀπᾶται καὶ τὰ ψεύδη τῶν ἐκτὸς καὶ μακρὰν τῆς Ἐκκλησίας, οὕστινας, δυστυχῶς, ἀπεδέχθημεν ὡς διδασκάλους καὶ κυβερνήτας μας! Ἂς προσέξωμεν καὶ ἂς ἐμπιστευθῶμεν κάποτε τὸν Ἀθάνατον Λόγον τοῦ Κυρίου, ἵνα καὶ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ περιπατήσωμεν ἐν τῇ Ἀληθείᾳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι καταξιωθῶμεν ἵνα συζήσωμεν μετ’ Αὐτῆς! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Πλησιάζει τὸ … «ξημέρωμα»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ (2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025)

 

«Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν» (Ρωμ. ΙΓ΄ 12).

 

Ἡ πρόσκαιρος καὶ ἡ αἰωνία ζωή!

 

Δύο ζωαί! Ἡ πρώτη, ἡ γνωστή μας, ἐκείνη εἰς τὴν ὁποίαν μᾶς ἔφερεν ἡ ἀγαθὴ Θεία Πρόνοια διὰ τῶν γονέων μας! Ἡ, ἐπὶ τῆς γῆς, ζωή, ἥτις ἤρχισεν ἀπὸ τὴν στιγμὴν τῆς συλλήψεως ἡμῶν, καὶ διαρκεῖ ὅσον χρόνον ὁρίζει ἡ Ἀγάπη τοῦ Δημιουργοῦ ἡμῶν! Ὁ βιολογικὸς ἐκεῖνος κύκλος, ὅστις καθωρίσθη ὑπὸ τοῦ Κυρίου, ὡς «πεδίον δράσεως καὶ ἀγῶνος» διὰ τὸν ἄνθρωπον, ὅστις καὶ καλεῖται, ἵνα ἀγωνισθῇ καὶ κοπιάσῃ εἰς τὸν στίβον τῶν ἀρετῶν καὶ τῆς ἐν Θεῷ ζωῆς, προκειμένου ἵνα κληρονομήσῃ τὴν Οὐράνιον καὶ Αἰώνιον Ζωήν! Ἡ πρόσκαιρος καὶ σύντομος αὕτη βιολογικὴ ζωή, ἥντινα καλούμεθα ἵνα διαπεράσωμεν, - ὡς ἤδη ἠκούσαμεν σήμερον, - «μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, … καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας» (Ρωμ. ΙΓ΄ 13-14)!

Ἡ δευτέρα, ἡ ἄγνωστος εἰς ἡμᾶς, τῆς ὁποίας δὲν ἐλάβομεν ἔτι πεῖραν, διὰ τὴν ὁποίαν, ὅμως, ἔχομεν σαφεῖς – σαφεστάτας πληροφορίας, ἔτι δὲ καὶ ἀσφαλεστάτας τοιαύτας! Ἄγνωστος μὲν αὕτη εἰς ἡμᾶς, διότι δὲν τὴν εἴδαμεν ἀκόμη, δὲν τὴν ἐβιώσαμεν, δὲν τὴν «ἐψηλαφήσαμεν», ἀλλὰ εἶναι αὕτη, βεβαία καὶ ὑπαρκτή, διότι περὶ ταύτης μᾶς ὁμίλησε καὶ μᾶς διεβεβαίωσεν ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ὅστις καὶ τὴν ἔδειξεν εἰς ἡμᾶς διὰ σημείων καὶ θαυμάτων, καὶ περὶ τῆς ὁποίας δὲν ἄφησεν εἰς ἡμᾶς οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν! Εἶναι ἡ, μετὰ τὸν βιολογικὸν θάνατον, ἀρχουμένη, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ εἰσερχόμεθα˙ καὶ … ἐὰν μὲν ἠγωνίσθημεν εἰς τὰ ὡς ἄνω εἰρηθέντα «πνευματικὰ ἀγωνίσματα», τότε ἡ αἰώνιος αὕτη ζωή, θὰ εἶναι ζωὴ εἰς τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν τοῦ Κυρίου! Ἐάν, ὅμως, ἀδιαφορήσαμεν καὶ ἀπεστράφημεν, - εἰς τὴν ζωὴν ταύτην τὴν πρόσκαιρον, - τὸν Κύριον καὶ τὸν Θεῖον Νόμον Του, τότε, ὦ τότε, ἡ, μετὰ θάνατον, αἰώνιος ζωή, θὰ εἶναι ζωὴ ὀδυνῶν καὶ θλίψεων, ζωὴ μαρτυρικὴ καὶ πλήρης αἰωνίων καὶ ἀτελευτήτων βασάνων! Ζωὴ ἥντινα θὰ εὐχόμεθα νὰ μὴν ὑπάρχῃ καὶ τῆς ὁποίας, ἡ θλίψις καὶ ἡ πικρία, δὲν θὰ ἔχουσι τέλος!

 

Ἡ νὺξ καὶ ἡ ἡμέρα!

 

Τὰς δύο, ὡς ἄνω, ζωάς, ὁ θεῖος Ἀπόστολος, εἰς τὴν σημερινὴν περικοπήν, τὰς ἐξεικονίζει ἀντιστοίχως, ὡς … ἡμέραν καὶ νύκτα! Καὶ ὡς ἡ νὺξ προηγεῖται τῆς ἡμέρας, οὕτω καὶ ἡ παροῦσα πρόσκαιρος ζωή, προηγεῖται τῆς αἰωνίου! Καὶ ὡς ἡ νύξ περιβάλλεται ὑπὸ σκότους καὶ καταβάλλει καὶ καταθλίβει, καὶ ὁ ἄνθρωπος ἀδημονεῖ ἵνα παρέλθῃ αὕτη, καὶ λάμψῃ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας, οὕτω καὶ ἡ παροῦσα ζωή, - ὡς αὕτη «ὀφείλει» νὰ βιοῦται, συμφώνως πρὸς τὰ ὑποδείξεις τοῦ Κυρίου, - σκοτιζομένη ὑπὸ ἁμαρτιῶν καὶ θλίψεων καὶ καταστάσεων ἀρνητικῶν, προηγεῖται τῆς «λαμπρᾶς καὶ ἐπιφανοῦς αἰωνίου ἡμέρας», κατὰ τὴν ὁποίαν «νὺξ … οὐκ ἔσται ἐκεῖ» (Ἀποκ. ΚΑ΄ 25)! Ἀντιθέτως δέ, ὡς ἡ ἡμέρα δημιουργεῖ ἐλπίδα καὶ αἰσιόδοξον προοπτικήν, ἀσυγκρίτως ἀνώτερον, ἡ προσδοκία τῆς ἡμέρας τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ἀναπαύει καὶ παρρηγορεῖ ἐκείνους οἵτινες ἠγωνίσθησαν καὶ ἐκοπίασαν τὸν ἀγῶνα τὸν πνευματικὸν εἰς τὴν ἀμαυρὰν καὶ ματαίαν ταύτην ζωήν!

Καὶ ἡ ἡμέρα, εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, ἀσφαλῶς «κρύπτει» καὶ ἐπιφυλάσσει πολλάκις, θλίψεις καὶ πικρίας καὶ ὀδυνηρὰς καταστάσεις˙ ὅμως κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τὴν μεγάλη καὶ ἐπιφανῆ, … «οὐκ ἔστι πόνος οὐ λύπη οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος», ὡς βεβαιώνει ἡμᾶς ὁ Κύριος! Τότε … «μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται. … Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται. Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται. Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται. … Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. Ε΄ 3-12)!

 

Μέλλομεν ἵνα … ζήσωμεν αἰωνίως!

 

Ὁ ἀοίδιμος, μέγας πατὴρ καὶ διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας, π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, συζητῶν κάποτε μετά τινος ἀθέου καὶ ἀπίστου, καὶ εἰς τὴν πείσμονα ἐμμονὴν τούτου ὅτι … πέραν τοῦ τάφου δὲν ὑπάρχει τίποτα καὶ ὁ ἄνθρωπος ὑπάγει εἰς τὸ «μὴ εἶναι», ἀπήντησε: «Σκεφθήκατε ποτέ, ἔστω καὶ ὑποθετικῶς, μήπως τὰ ὅσα διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, περὶ τῆς, «μετὰ θάνατον ζωῆς», εἶναι ἀληθῆ;» Καὶ ἀμέσως ἐσυνέχισεν: «Ἐάν, ἔστω καὶ κατὰ μίαν πιθανότητα, συνεχίζεται ἡ ζωὴ μετὰ τὸν θάνατον, ἐσεῖς μὲν ἁπλῶς ἀπηλαύσατε τὴν παροῦσαν ζωήν, … καὶ τὰς ἀπολαύσεις ταύτας, οὐδὲ κἂν ἐνθυμεῖσθε! Ἐγώ, ὡς καὶ ὅλοι ὅσοι ἀπεδέχθησαν ταύτην τὴν πραγματικότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς, ἀσφαλῶς ἐστερήθην τῶν τοιούτων «ἀπολαύσεων» καὶ ἠγωνίσθην ἵνα κερδίσω τὴν μέλλουσαν! Καὶ ἐσεῖς μέν, - ἐάν, ἐπαναλαμβάνω, εἶναι ἀλήθειαι ὅσα διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, - οὐσιαστικὸν κέρδος δὲν θὰ ἔχετε, ἀλλὰ θὰ εὑρεθῇτε, μετὰ τὸν θάνατον, εἰς τὸ «σκότος τὸ ἐξώτερον»! Ἐγώ, ὅμως, καὶ πάλιν ὑποθετικῶς, ἐνῶ οὐσιαστικὴν ζημίαν … δὲν ἔπαθον, στερούμενος τὰς γηΐνους ἀπολαύσεις, θὰ κερδίσω, ὅμως, τὴν ἀπόλαυσιν τῆς Αἰωνίου ζωῆς καὶ μακαριότητος! Ἐὰν βεβαίως, δὲν ὑπάρχῃ τίποτε μετὰ τὸν θάνατον, ὣς θέλετε νὰ ἰσχυρίζεσθε, … καὶ οἱ δύο μας πορευόμεθα εἰς τὸ … μηδέν! Συνεπῶς, σᾶς συνιστῶ, νὰ σκεφθῇτε καὶ νὰ … ἐπιλέξῃτε»!

Ἀνέφερα, φίλοι μου, τὸ ἀνωτέρω περιστατικόν, ἵνα σκεφθῶμεν καὶ ἡμεῖς, ἔστω … λογικῶς! Βεβαίως, οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἔχομεν δι’ ἐκεῖνα ἅτινα μᾶς ἐβεβαίωσεν Αὐτὸς Οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Λέγομεν, ὅμως ταῦτα, δι’ ἐκείνους, οἵτινες θέλουσιν ἵνα ἐμμένωσιν εἰς τὰς πλάνας κοσμικὰς καὶ ἀθεϊστικὰς θεωρίας καὶ ἀντιλήψεις!

 

Πλησιάζει τὸ … «ξημέρωμα»!

 

«Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι»! Πρὶν ἔλθει τὸ … «ξημέρωμα», ὀφείλομεν - φίλοι μου καὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου, - ἵνα «ἐξυπνήσωμεν»! Νὰ κατανοήσωμεν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον … «προσπαθοῦμεν», ἵνα ξεχνῶμεν καὶ ἀπομακρύνωμεν ἀπὸ τὴν σκέψιν καὶ τὴν καρδία μας! Νὰ ἀποδεχθῶμεν ἐκεῖνο, διὰ τὸ ὁποῖον, ὁ Ἄπειρος Θεὸς ἐγένετο ἄνθρωπος, καὶ ἐδίδαξεν ἡμᾶς˙ ὑβρίσθη καὶ ἐσταυρώθη καὶ ἀνέστη, … διὰ νὰ ἔχωμεν τὴν δυνατότητα ἵνα διεκδικήσωμεν τὴν σωτηρίαν τῆς ἀθανάτου ψυχῆς ἡμῶν!

Ἡ παροῦσα ζωή, καὶ ὁ κόσμος, ἐπιδιώκει ἵνα καταδεικνύῃ εἰς ἡμᾶς, τὰς ματαίας ἀπολαύσεις, αἵτινες ἐπιφέρουσι θάνατον καὶ κόλασιν αἰώνιον! Ἀρκεῖ εἰς ἡμᾶς ἵνα ἔστω καὶ δι’ ὀλίγον, ἀνατρέξωμεν εἰς τὴν ἀποκαλυπτικὴν ἐκείνην παραβολὴν τοῦ Διδασκάλου, τήν, περὶ «τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου»! Ἂς μὴν προσποιούμεθα, ὅτι ταῦτα εἶναι … ὑπερβολαί, ἢ … τότε θὰ κυριαρχήσῃ ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, - ὡς ἰσχυρίζωνται κάποιοι «γλυκανάλατοι ἀγαπούληδες», - καὶ θὰ καταργήσῃ ὁ Χριστὸς τὴν κόλαση, καὶ θὰ σώσῃ τοὺς πάντας!

Ἂς μένωμεν ἡμεῖς, πιστοὶ καὶ ἐξηρτημένοι ἀπὸ τὸν Λόγον τοῦ Κυρίου, καὶ ἡ Ἀγάπη Του ἂς ἐνεργήσῃ ὡς βούλῃται! Εἴθε, τὸ «ξημέρωμα» νὰ μᾶς εὕρῃ … «ἐξύπνους» καὶ ἑτοίμους, καὶ ὡς αἱ πέντε φρόνιμοι παρθένοι, «συνεισέλθωμεν μετὰ τοῦ γλυκυτάτου Νυμφίου, εἰς τὴν Βασιλείαν Αὐτοῦ τὴν Ἐπουράνιον». Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ἁμαρτία! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ (23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025)

 

«ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς … εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε» (Α΄ Κορ. Η΄ 12).

 

Ἁμαρτία!

 

Πρᾶξις, κατάστασις, συμφορά, ἄπειρον κακόν! Εἰς ταύτας τὰς τέσσαρας ἐκφάνσεις, δυνάμεθα ἵνα προσδιορίσωμεν τὴν ἁμαρτίαν! Ἡ πρώτη λέξις, δεικνύει ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι μία πρᾶξις ἥτις πράσσεται, εἴτε διὰ τῶν ἔργων, εἴτε διὰ τῶν λόγων, εἴτε, ἀκόμη, καὶ διὰ τῶν λογισμῶν! Εἶναι ἡ ἁμαρτία, μία πρᾶξις ἐχθρικὴ καὶ ἀλαζονικὴ πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν Νόμον Του, καὶ ὁ ἁμαρτωλὸς διὰ τῆς ἁμαρτίας δεικνύει τὴν ἀποστροφήν του πρὸς τὸν Πανάγαθον Κύριον! Εἶναι ἡ πρᾶξις ἐκείνη ἡ … ἐπαναστατική, ἥτις ἔχει σκοπόν, νὰ «ταπεινώσῃ» τὸν Νομοθέτην καὶ νὰ προβάλῃ τὸ εἴδωλον τοῦ ἁμαρτωλοῦ!

Ὅμως ἡ ἁμαρτία εἶναι καὶ … κατάστασις! Ἀφ’ ὅτου, αὕτη, ἔγινε πρᾶξις, ἔγινε καὶ … ἀποδεκτή! Αὕτη εἶναι ἡ φύσις τῆς ἁμαρτίας! Ἅπαξ καὶ πραγματωθεῖ, ἐν συνεχείᾳ ἐπιχειρεῖ ἵνα … ἐγκατασταθῇ! «Ἡ μία ἁμαρτία θὰ φέρῃ τὴν ἄλλη», λέγουσιν οἱ θεῖοι πατέρες, καὶ οὕτω, ἀρχίζει εἷς φαῦλος κύκλος! Ἂς προσέξωμεν, ἐπὶ παραδείγματι, εἰς τὸ προπατορικόν, λεγόμενον, ἁμάρτημα! Ἅπαξ καὶ ὁ Διάβολος ἠπάτησε τὴν Εὔαν, ἐπηκολούθησε σωρεία ἄλλων ἁμαρτιῶν! Παρέσυρρεν αὕτη τὸν Ἀδάμ˙ ἐκρύβησαν καὶ ἀπεσκίρτησαν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ˙ ἐψεύσθησαν˙ ἠλαζωνεύθησαν˙ ἐπέρριψαν εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς Αὐτὸν Τοῦτον τὸν Κύριον τὰς εὐθύνας τῆς πτώσεώς των˙ δὲν μετενόησαν!

Ἅπασσαι αὗται αἱ πτώσεις, συνιστῶσι τὴν ἁμαρτίαν ὡς … συμφοράν! Καὶ ὄντως, δὲν ὑπῆρξε ποτὲ μεγαλυτέρα συμφορά, ἀπὸ ταύτην τὴν προπατορικὴν ἁμαρτίαν! Ἡ πτῶσις αὕτη, δὲν σημαίνει μόνον τὴν παράβασιν τῆς Θείας ἐντολῆς, ἀλλὰ ἀποβαίνει κατάστασις θανάτου, διαρκὴς καὶ μόνιμος! Δὲν ἐκπίπτουσι οὗτοι, μόνον … πρὸς στιγμήν, ἐκ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς, ἀλλὰ ἡ ἔκπτωσις εἶναι ὁριστικὴ καὶ ἀμετάκλητος, οὐ μόνον δι’ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους, ἀλλὰ καὶ διὰ σύμπαν τὸ ἀνθρώπινον γένος! Ἀκόμη καὶ ὅταν ὁ Παντοδύναμος Θεὸς καὶ Κύριος, ἦλθεν εἰς τὴν γῆν καὶ ἐσταυρώθη καὶ ἔχυσε τὸ Πανάγιον Αἷμά Του διὰ τὰς τῶν ἀνθρώπων ἁμαρτίας, … συνεχώρησε καὶ ἐξήλειψε ταύτας, ἀλλὰ ἡ ροπὴ πρὸς τὴν ἁμαρτίαν συνέχισε νὰ ὑπάρχῃ, καὶ ὁ ἄνθρωπος σώζεται πλέον, διὰ τῶν σωστικῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας!

Εἶναι, ὅμως, ὡς προείπωμεν, ἡ ἁμαρτία … ἄπειρον κακόν! Δὲν εἶναι μόνον μία πρᾶξις ἀμεληταία, ὡς θέλωμεν συνήθως νὰ τὴν ἐκτιμῶμεν! Δὲν εἶναι, ἀκόμη, κάποιο ἔστω κακό, τὸ ὁποῖον ἔχει τὰς ἐπιπτώσεις του, μόνον ἐπὶ τοῦ … ἁμαρτάνοντος! Τὸ κακὸν τῆς ἁμαρτίας, ὅπερ καὶ τὸ συνιστᾷ ὡς … ἄπειρον, εἶναι ὅτι πάντοτε αὕτη ἡ κατάρατος ἁμαρτία, ζητεῖ ὡς θεραπείαν της τὸ Αἷμα τοῦ Θεοῦ! «Τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰωάν. Α΄ 7)! Ἡ τοιαύτη «ἀπαίτησις», καθιστᾷ τὴν οἵανδήποτε ἁμαρτίαν, κακὸν ὅπερ «ἐγγίζει» τὸν ἴδιον τὸν Θεόν!

 

Αἱ συνέπειαι τῆς ἁμαρτίας καὶ οἱ … ἀποδέκται των!

 

Ὣς ἤδη εἴπωμεν, ἡ ἁμαρτία, ἑκάστη ἁμαρτία, δὲν «περιορίζεται» μόνον ὡς μία ἀσήμαντος πρᾶξις, ἢ ἀκόμη καὶ ὡς μία παράβασις τοῦ Θείου Θελήματος, ἀλλὰ αἱ συνέπειαί της ἐγγίζουσι κατὰ κυριολεξίαν τὸν ἴδιον τὸν Θεόν, ὅστις, ὡς καὶ πάλιν εἴπωμεν … προσφέρει τὸ ἴδιον Αὑτοῦ Αἷμα, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον»! Διὰ τῆς ἁμαρτίας, ὅμως, δημιουργοῦμε γύρω μας καὶ τὴν ἀπόλυτον καταστροφήν! Διὰ τῆς ἁμαρτίας τῶν πρωτοπλάστων, «ἐπαιδεύθη» καὶ παιδεύεται ἀκόμη, ἅπαν τὸ ἀνθρώπινον γένος! Ἀκόμη, διὰ τῶν ἁμαρτιῶν τῶν γονέων, «κληρονομοῦνται» εἰς τὰ τέκνα, τὰ θανάσιμα ἐκεῖνα «σπέρματα», ἅτινα ἐπηρεάζουσι καθοριστικῶς τὴν πορείαν των εἰς τὴν ζωήν των! Συνεπῶς, «ἀποδέκται», τῆς, ἐκ τῆς ἁμαρτίας, καταστροφῆς ταύτης, εἶναι, πέραν τῶν ἰδίων τῶν ἁμαρτανόντων, καὶ πολλοὶ ἀκόμη … ἄλλοι! Καὶ ἡμεῖς μέν, κατὰ λογικὴν συνέπειαν … «ἄξια ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν»˙ ὅμως, ἐπιφορτίζομεν καὶ τοὺς ἐπιγόνους ἡμῶν, οἵτινες κληρονομοῦσι τὴν … ἁμαρτωλότητά μας!

Ὅμως, ἀκόμη περισσότερον, φρικτωτέρα συνέπεια ἑκάστης ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐπιπίπτει ἐπ’ Αὐτὸν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν! «Εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνομεν», κατὰ τὸν Ἀποστολικὸν λόγον ὅντινα ἑρμηνεύομεν! Δηλαδή, - καὶ εἰς τοῦτο συμφωνοῦσιν ἅπαντες οἱ ἑρμηνευταὶ καὶ θεῖοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, - ἑκάστη ἁμαρτία ἡμῶν, εἶναι καὶ … εἷς, ἐπὶ πλέον, σταυρικὸς θάνατος τοῦ Χριστοῦ! Τοῦτο, βεβαίως, ὑπὸ τὴν ἔννοιαν τῆς ἰδικῆς μας προθέσεως καὶ ἐπιθυμίας, καὶ οὐχί, ἀσφαλῶς, ὅτι ὁ Κύριος …. ἐνοχλεῖται ἢ ὑποφέρει, ἐκ τῶν ἰδικῶν μας ἁμαρτιῶν, ἢ «ἔχει ἀνάγκην» τὴν ἰδικήν μας ἀναμαρτησίαν καὶ ἀρετήν! «Εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνομεν», … ὅπως ἠκούσαμεν σήμερον κατὰ τὴν Κυριακὴν τῶν Ἀπόκρεω, εἰς τὸ ἱερὸν Εὐαγγελικὸν κείμενον, ὅπου, ὁ Δίκαιος Κριτής, ἀπευθυνόμενος εἰς ἅπαντας τοὺς κρινομένους – δικαίους τε καὶ ἀδίκους, - θὰ εἴπῃ: «Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι (ἢ οὐκ ἐδώκατέ μοι) φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, (ἢ οὐκ ἐποτίσατέ με) ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, (ἢ οὐ συνηγάγετέ με) γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, (ἢ οὐ περιεβάλετέ με) ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με (ἢ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με)»! Εἰς τὸ ἄκουσμα δὲ τούτων τῶν λόγων, καὶ οἱ ἐκ δεξιῶν, ἀλλὰ καὶ οἱ ἐξ εὐωνύμων, θὰ ἀπορήσωσι καὶ θὰ ἐρωτήσωσι: «Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ (διηκονήσαμέν σοι ἢ) οὐ διηκονήσαμέν σοι;» Θὰ ἀπαντήσῃ δὲ τότε εὐθύς, ὁ Κύριος … «Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. ΚΕ΄ 35-46).

Σαφῶς καὶ ἀναντιρρήτως, ἑπομένως, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, θέτει Ἑαυτόν, ὡς τὸν … ἀποδέκτην τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, εἰς βάρος τῶν συνανθρώπων μας!

 

Τί χεῖρον τούτου;

 

Ὑπάρχει ἆραγε, τίποτε χειρότερον, ἀπὸ τοῦτο ὅπερ ἐγράψαμεν μόλις πρὸ ὀλίγου; Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, Ἐκεῖνος ποὺ ἔχυσε τὸ Πανακήρατον Αἷμά Του διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν˙ Ἐκεῖνος Ὅστις μᾶς ἠγάπησεν ὅσον οὐδεὶς ἄλλος καὶ παρέδωκεν Ἑαυτὸν εἰς ἐπονείδιστον θάνατον, … νὰ ὑποφέρῃ καὶ ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς εὐηργετημένους Του; Ἐκεῖνος Ὅστις, παρὰ τὴν ἁμαρτωλότητά μας, μᾶς ἀναδεικνύει υἱοὺς καὶ κληρονόμους τῆς Οὐρανίου Βασιλείας Του καὶ μᾶς ὑποδεικνύει νὰ τὸν ἀποκαλοῦμε … «πᾶτερ ἡμῶν», Ἐκεῖνος νὰ ὑφίσταται τὰς συνεπείας τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν;

Ἂς ἀναρωτηθῶμεν ἀδελφοί μου, ποῖος ἐξ ἡμῶν θὰ ἠδύνατο ἵνα ὑποφέρῃ ἀντιστοίχους συμπεριφοράς, ἀπ’ ἐκείνους τοὺς ὁποίους εὐεργετεῖ; Ποῖος «δυνατὸς» θὰ ἠδύνατο ἵνα ἀνέχεται, ἵνα ὀνειδίζεται καὶ ταπεινώνεται, παρά τινος «ἀδυνάτου»; «Μέγα Σου τὸ ἔλεος, φιλάνθρωπε Κύριε! Ἵλεως γενοῦ ἡμῖν ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν! Ἀμήν!»

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ἡ «ἐξουσία» τῆς ἐλευθερίας! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ (16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025)

«Οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος» (Α΄ Κορ. ΣΤ΄ 12).

 

Ἡ ἐλευθερία!

 

Ὁ Πανάγαθος Κύριος καὶ δημιουργός μας, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἐδημιούργησε τὸν ἠγαπημένο Του … ἄνθρωπο, ἔδωκεν εἰς τοῦτον ἄπειρα ὑλικὰ καὶ πνευματικὰ προνόμια! Μόνη καὶ μόνη ἡ πλᾶσις του «ὑπὸ χειρῶν Θεοῦ», θὰ ἤρκῃ ἵνα καταδείξῃ τὴν ἄπειρον Θείαν Ἀγάπην! Ὅμως, ὁ Κύριος δὲν ἠρκέσθη μόνον εἰς τοῦτο τὸ θεῖον προνόμιον! Ἔδωκεν εἰς τοῦτον, τὴν ψυχικὴν καθαρότητα καὶ τελειότητα καὶ ἀναμαρτησίαν, καὶ ἐκόσμησεν αὐτόν, διὰ τῆς ὑπεροχῆς ἔναντι ὅλων τῶν ἄλλων δημιουργημάτων, καὶ «κατέστησε τοῦτον ὡς βασιλέα τῆς κτίσεως»! Ἐνέβαλεν, αὐτὸν εἰς τὸν Παράδεισον τῆς τρυφῆς, δίδων εἰς τοῦτον τὰ … πάντα, διὰ τὴν συντήρησιν καὶ διαβίωσίν του! Ἐδημιούργησεν, ἐπίσης, ὁ Πανάγαθος Θεός, τὴν «βοηθὸν κατ’ αὐτόν», τὴν γυναῖκα, ἵνα συναγωνίζωνται καὶ τελειοῦνται, ἀλλὰ καὶ … «αὐξάνωνται καὶ πληθύνωνται καὶ κατακυριεύωσι τὴν γῆν»! Σὺν τούτοις, ἔδωκεν - ὡς ἤδη εἴπωμεν -  ἄπειρα ἄλλα δῶρα, ὁρατὰ καὶ ἀόρατα, ὑλικὰ καὶ πνευματικά, ἐπίγεια καὶ ἐπουράνια!

Ἕν, ὅμως, δῶρον, ὃν χαρακτηρίζει, θὰ ἐλέγωμεν, τὸν «Ἄρχοντα» Κύριον, εἶναι ἡ ἀπόλυτος ἐλευθερία δι’ ἧς, ἄφησε τὸν ἄνθρωπον, ἀπολύτως ἐλεύθερον καὶ καθορίζοντα τὰς βουλὰς καὶ τὴν ζωήν του κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν! Ἓν δῶρον, ὅπερ καθιστᾷ μὲν τὸν ἄνθρωπον ἀνεξάρτητον, ἀλλὰ καὶ ἀποδεικνύει τοῦτον ἀπολύτως ὑπεύθυνον δι’ ὅ,τι θὰ συμβῇ εἰς τοῦτον, ἐάν … ἐργαζόμενος καὶ κινούμενος εἰς τὰ πλαίσια τῆς ἐλευθερίας του, ἐπιλέξῃ λανθασμένας καὶ ἁμαρτωλὰς καὶ ἐκνόμους ἐπιλογάς! Εἰς τὴν τοιαύτην κακὴν καὶ ὀλεθρίαν ἐπιλογὴν ἔπεσεν, καὶ … ὑπακούων μὲν εἰς τὸν μισάνθρωπον διάβολον, καὶ ἀρνούμενος ἐν ταὐτῷ τὴν ὑπακοήν του εἰς τὸ Θεῖον θέλημα, ἀπώλεσεν τὴν ἐν τῷ Παραδείσῳ τρυφὴν καὶ ἀπόλαυσιν, ἀλλὰ καὶ ἔπαυσεν ἵνα ζῇ ἐν Θεῷ καὶ κατὰ Θεόν, ὑπακούων, ἔκτοτε, ἀποκλειστικῶς εἰς τὰς ἐπιθυμίας του!

 

Ἡ κακὴ χρῆσις, ἐπέφερε τὸν … ὄλεθρον!

 

Τὸ ὕψιστον τοῦτο δῶρον καὶ ἀγαθὸν τῆς ἐλευθερίας, ὅπερ ἔδωκεν ὁ Θεὸς εἰς τὸ πλᾶσμά Του, ἐνῶ ἐδόθη διὰ νὰ καταξιωθῇ ὡς ὑπεύθυνος οὗτος ὁ ἄνθρωπος, … ἔμελλε, δυστυχῶς, ἵνα ὁδηγήσῃ τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν πτῶσιν καὶ τὴν καταστροφήν. Ὄχι, ἀσφαλῶς, διότι … πταίει πρὸς τοῦτο, αὐτὴ αὕτη ἡ ἐλευθερία! Οὔτε, ἀσφαλῶς, διότι ἔκανε λάθος ὁ Θεός, δίδων τοῦτο τὸ προνόμιον …! Ἀλλὰ διότι ὁ ἄνθρωπος, ἀφ’ ἑνὸς ἐπηρεαζόμενος καὶ παρασυρρόμενος ἐκ τοῦ ἐχθροῦ του τοῦ διαβόλου, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἐμπιστευόμενος τὴν ἀσθενῆ κρίσιν του καὶ τὰς λανθασμένας ἐπιλογάς του, ἐξεμεταλεύθη ταύτην ἵνα … καταστραφῇ!

Τοῦτο δέ, καταδεικνύεται, οὐχὶ μόνον ἀνατρέχοντες εἰς τὰς σελίδας τῆς ἱστορίας, ἀλλὰ καὶ βλέποντες καὶ εἰς … ἑαυτούς! Πόσας πτώσεις καὶ ἁμαρτίας δὲν ἐπράξαμεν καὶ δὲν πράττωμεν εἰσέτι, ἐμπιστευόμενοι τὰς ἐπιλογὰς καὶ τὰς κρίσεις μας! Ποσάκις, ἐθεωρήσαμεν ὅτι … «μποροῦμε καὶ χωρὶς τὸ Θεό», καὶ τὰ ἀποτελέσματα ὑπῆρξαν ὀλέθρια! Ποσάκις δὲν ἐκλαύσαμεν καὶ δὲν ηὐχήθημεν ἐνδομύχως, ἵνα μᾶς «ἔλειπεν τὸ τοιοῦτον δῶρον» καὶ μᾶς καθωδήγῃ ἀποκλειστικῶς καὶ ἀσφαλῶς ἡ Παντοδύναμος χεὶρ τοῦ Κυρίου! Βεβαίως δὲν παραβλέπομεν, ὅτι ἡ ἐλευθερία αὕτη, ὑπῆρξε πολλάκις, ἰδιαιτέρως ἐπωφελὴς καὶ χρήσιμος, ὅτε ἀσφαλῶς, τὴν εἰργάσθημεν συνεργοῦντος τοῦ Θεοῦ, καὶ συνείργησεν αὕτη καὶ εἰς τὴν πνευματικήν, ἀλλὰ καὶ τὴν σωματικὴ καὶ ὑλικήν μας πρόοδον!

 

Ἡ «ἐξουσία» τῆς ἐλευθερίας!

 

Εἰς ταύτην τὴν «ἐξουσίαν», ὁ ὑποτεταγμένος ἄνθρωπος εἶναι καὶ καταδικασμένος! Ἡ ἐλευθερία προϋποθέττει, ὅτι τὴν ἐξουσίαν τὴν κατέχει ὁ … ἐλεύθερος! Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, ὅμως, ὁ ἐλεύθερος γίνεται δοῦλος τῆς ἐλευθερίας του καὶ τῶν ἐπιλογῶν του, τότε ὁ δῆθεν ἐλεύθερος ὑπηρετεῖ καὶ ὑποτάσσεται εἰς τὰς παρανόμους ἐπιθυμίας του! Ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀναφερόμενος εἰς τὴν τοιαύτην «ἐλευθερίαν» ἥτις καὶ καταδυναστεύει τοῦτον, καὶ αἰσθανόμενος ὅτι ἡ τοιαύτη «ἐλευθερία» του τὸν ἐλέγχει ἀπολύτως, - χρησιμοποιεῖ δὲ τὸν ὅρον … «αἰχμαλωτίζοντά με» - καὶ πολλάκις τὸν ὑποχρεώνει ἵνα παρανομῇ, λέγει: «οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ᾿ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω. … βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου. Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! Τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου; … ἄρα οὖν αὐτὸς ἐγὼ τῷ μὲν νοῒ δουλεύω νόμῳ Θεοῦ, τῇ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας» (Ρωμ. Ζ΄ 19-25)!

Ἐν προκειμένῳ, ὅμως, δηλώνει ἀποφασισμένος ὅτι … «οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος»! Βλέπων, ὅτι ἡ ἐλευθερία τὸν προτρέπει ἵνα, ἀφ’ ἑνὸς ἐκτρέπεται ἀπὸ τὸν Θεῖον Νόμον, ἀλλὰ καί, ἀφ’ ἑτέρου, κατ’ οὐσίαν, τοῦ στερεῖ τὸ ὕψιστον τοῦτο δῶρον τῆς ἐλευθερίας του, θὰ ἐλέγωμεν, ὅτι «σπάζει τὰ δεσμά», τοῦ οἵουδήποτε ἀποπειρωμένου ἵνα ἐξουσιάσῃ καὶ καταδυναστεύσῃ τοῦτον!

 

Εἴμεθα, ἆραγε, … ἐλεύθεροι;

 

Κατόπιν τῶν ὅσων προείπομεν, γεννᾶται τὸ καίριον τοῦτο ἐρώτημα: «εἴμεθα, ἆραγε, ἐλεύθεροι;»! Προτρέχομεν ἵνα ἀπαντήσωμεν, ὅτι … «ναί, ὄντως, εἴμεθα ἐλεύθεροι»! Ἐλεύθεροι, ἵνα ἀποφασίσωμεν τὴν ζωὴν ἢ τὸν θάνατον! Ἐλεύθεροι ἵνα ἐπιλέξωμεν τὸ γλυκὺ ἢ τὸ πικρόν, τὸ καλὸν ἢ τὸ κακόν, τὸ ἔννομον ἢ τὸ ἔκνομον! Ὣς λέγει ὁ σοφὸς Σειράχ, «ἐὰν θέλῃς, συντηρήσεις ἐντολὰς καὶ πίστιν ποίησαι εὐδοκίας. παρέθηκέ σοι πῦρ καὶ ὕδωρ· οὗ ἐὰν θέλῃς, ἐκτενεῖς τὴν χεῖρά σου. ἔναντι ἀνθρώπων ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος, καὶ ὃ ἐὰν εὐδοκήσῃ, δοθήσεται αὐτῷ» (Σοφ. Σειρ. ΙΕ΄ 15-17)! Δηλαδή, … «ἐὰν θέλῃς, θὰ τηρήσῃς καὶ θὰ φυλάξῃς τὰς θείας ἐντολὰς καὶ θὰ δείξῃς πίστιν καὶ ἐμπιστοσύνην εὐάρεστον καὶ εὐπρόσδεκτον εἰς Αὐτόν. Πλησίον σου ἔβαλε φωτιὰ καὶ νερό· ὅπου θέλεις σύ, θὰ ἁπλώσῃς τὸ χέρι σου. Ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος, καὶ ὅ,τι ἐκ τῶν δύο θὰ θελήσῃ ὡς ἀρεστὸν εἰς αὐτὸν ὁ καθένας των, θὰ δοθῇ εἰς αὐτόν» (Ἀντίστ. ἑρμηνεία Παν. Τρεμπέλα)!

Εἰς τὴν τοιαύτην ὅμως ἐλευθερίαν, θὰ πρέπῃ νὰ διακρίνωμεν καὶ τὴν ἰδικήν μας … ἀδυναμίαν διὰ νὰ δυνηθῶμεν νὰ διαχειρισθῶμεν τὸ ὕψιστον τοῦτο ἀγαθόν! Ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει, ὅτι τὰ ἀτελείωτα καὶ τεράστια κακὰ τῆς ἀνθρωπότητος, ὀφείλονται, δυστυχῶς, εἰς τὴν κακὴν χρῆσιν τῆς ἐλευθερίας μας! Εἰς τὸ ἱερόν της ὄνομα, ὀμνύουσιν ἀκόμη καὶ οἱ στυγνότεροι κακοῦργοι καὶ δολοφόνοι τῆς ἀνθρωπότητος! Ἄνθρωποι, οἵτινες δὲν διέθετον τὴν ὡριμότητα ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχικὴν καθαρότητα διὰ νὰ τὴν ζήσωσι ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπολαύσωσι, ἐστιγματίσθησαν ὡς οἱ … φονεῖς τῆς ἐλευθερίας!

Εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἐξουσιάσθησαν ὑπὸ τῶν … παθῶν των, καὶ ἔγιναν αἴτιοι τῶν ἀντιστοίχων θλιβερῶν συνεπειῶν! Τὸ «οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος», τὸ εἶπον μόνον ὀλίγοι, οἵτινες καὶ ἀνεδείχθησαν … μεγάλοι, εἰς τὴν ἱστορίαν! Τὸ εἶπον οἱ Ἅγιοι οἵτινες, ἐν ὀνόματι τῆς καλῶς νοουμένης ἐλευθερίας, κατεπίεσαν ἑαυτούς, καὶ ἐστερήθησαν ἐκουσίως, κάθε ἀπόλαυσιν καὶ κάθε δικαίωμα, ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσωσι!

Εἴθε καὶ ἡμεῖς, νὰ ἀξιοποιήσωμεν τὴν ἐλευθερίαν μας, προκειμένου νὰ … μὴν μετανοήσωμεν διὰ τάς, ἐν τῷ ὀνόματι ταύτης, ἐπιλογάς μας!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Ὑπάρχουσι, σήμερον, διωγμοί; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΡΙΑΚΟΣΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ» (9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025) 

«Οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα!» (Β΄ Τιμ. Γ΄ 11)

 

Διωγμός !!!

 

Εἶναι γνωστόν, φίλοι μου καὶ ἀδελφοί μου, τὸ τί σημαίνει ἡ λέξις «διωγμός»! Προέρχεται καὶ εἶναι παράγωγον τοῦ ρήματος «διώκω», τὸ ὁποῖον σημαίνει, ἐν προκειμένω, τὴν βιαίαν ἀπομάκρυνσιν κάποιου ἀνθρώπου ὡς ἐπικινδύνου ἢ καὶ ἀνεπιθυμήτου, ἤ, ἀντιστοίχως, τὴν ἀπομάκρυνσιν μιᾶς ἰδεολογίας καὶ πίστεως, ἥτις θεωρεῖται ἐπικίνδυνος ἢ προσβλητικὴ ἤ, ἀκόμη, καὶ ἀδιάφορος διὰ κάποιους ἀνθρώπους! Σημαίνει, ἐπίσης, - κατ’ ἐπέκτασιν, - καὶ τὴν ἐξολόθρευσιν καὶ τὸν ἀφανισμὸν δι’ οἵουδήποτε τρόπου, τῶν διωκομένων καὶ ἀνεπιθυμήτων! Οὕτω, ἀνατρέχοντες εἰς τὴν ἱστορίαν τῶν ἐθνῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἕως καὶ τῆς σήμερον, διαπιστώνομεν, ὅτι … τοιοῦτοι διωγμοὶ καὶ ἀπομακρύνσεις, ἀνθρώπων τε καὶ ἰδεολογιῶν καὶ πίστεων, συνέβησαν συχνάκις˙ καὶ πολλοὶ ἐδιώχθησαν, καὶ ὑβρίσθησαν, καὶ ἐταλαιπωρήθησαν, ἀλλὰ καὶ ἐπολεμήθησαν καὶ ἐθανατώθησαν, καὶ συνελόντ’ εἰπεῖν, ἐπλήρωσαν δι’ «ἀκριβοῦς τιμήματος», τὰ ἰδέας των καὶ τὴν πίστιν των!

Ὅμως, τὸ ἀποκορύφωμα τῶν τοιούτων διωγμῶν, συνέβη ἐναντίον τῆς ἀληθοῦς Πίστεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφ’ ἧς στιγμῆς αὕτη «ἐνεφανίσθη» εἰς τὸ προσκήνιον τῆς ἱστορίας! Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, ἐνηνθρώπισεν, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, «καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἀνθρώποις», οἱ ἄνθρωποι, - ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, - ἐπανεστάτησαν! Ἐμίσησαν τὸν Οὐράνιον ἐπισκέπτην, καὶ παντοιοτρόπως ἐπεδίωξαν ἵνα τὸν ἀφανίσωσιν! Οὗτος, παρ’ ὅτι ἦτο ἀνένοχος καὶ ἀναμάρτητος, καὶ παρ’ ὅτι … «διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος» (Πράξ. Ι΄ 38), διδάσκων καὶ προτρέπων αὐτοὺς εἰς μετάνοιαν καὶ εἰς τὴν ὄντως ἀλήθειαν, οἱ ἄνθρωποι «ἐπέτυχον» ἐν τέλει, ἵνα σταυρώσωσιν Αὐτόν!

Δὲν ἠρκέσθησαν, ὅμως ἕως τούτου …! Τὸ μίσος καὶ ἡ μανία των, ἐστράφη καὶ κατ’ ἐκείνων οἵτινες ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν, καὶ ὁ διωγμός, ἔγινε πλέον ἐπίσημος, ἀλλὰ καὶ διαχρονικός! Ἑκατομμύρια Ἁγίων καὶ πιστῶν Του, ἀρνούμενοι ἵνα … ἀρνηθῶσι τὴν πίστιν των εἰς Αὐτόν, ὑπέστησαν φρικτὰ καὶ ἀπερίγραπτα μαρτύρια διὰ τῶν ὁποίων ἐθυσίαζον τὰ πάντα, ἕως καὶ αὐτῆς ταύτης τῆς βιολογικῆς ζωῆς των!

 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος!

 

Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἀσφαλῶς ὑπῆρξεν, ὁ ἐν προκειμένῳ διαβεβαιῶν περὶ τῶν ὅσων ὑπέφερεν διὰ τὴν ἀγάπην του διὰ τῶν Χριστόν, ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος! Ἀρκεῖ καὶ μόνον, ἵνα ἀνατρέξωμεν ἐκεῖ εἰς τὴν δευτέραν πρὸς Κορινθίους ἐπιστολήν του, διὰ νὰ ἴδωμεν μίαν σύντομον ἀναφοράν του εἰς τήν, διὰ τὸν Κύριον, μαρτυρικὴν ζωήν του! «Ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι» (Β΄ Κορ. ΙΑ΄ 23-27)!

Διωγμοὺς ἐπὶ διωγμῶν! Μία ζωὴ μαρτυρική, χωρὶς τὴν παραμικρὰν ἀναψυχήν, μὲ τόν, «ἐν τῇ σαρκί αὐτοῦ σκόλοπα καὶ ἄγγελον σατᾶν, κολαφίζοντα τοῦτον ἵνα μὴ ὑπεραίρεται», ὡς λέγει εἰς τὴν συνέχειαν! Διωγμοὺς τοὺς ὁποίους μόνον διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ θὰ ἠδύνατο ἵνα ἀνταπεξέλθῃ, καὶ ὣς γνωρίζωμεν ἐκ τοῦ βίου του, καὶ θάνατος δι’ ἀποκεφαλισμοῦ! Ἴσως, ἐν προκειμένῳ, νὰ «πείθωνται» ἅπαντες ὅσοι θεωροῦσιν ὅτι ὁ Θεὸς «περιποιεῖται τοὺς ἰδικούς Του μὲ μία … «ζωὴ χαρισάμενη»! Ἀσφαλῶς, καὶ ἀστειευόμεθα, καὶ τονίζομεν τὸ … ἀκριβῶς ἀντίθετον! Τὸ ὅτι, δηλαδή, ὁ Κύριος μᾶς ὑπέδειξεν ἀλλὰ καὶ ἠκολούθησεν καὶ ὁ Ἴδιος, «τὴν στενὴν καὶ τεθλιμμένην καὶ μαρτυρικὴν ὁδόν, τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωήν» (Ματθ. Ζ΄ 13-14)!

 

«Πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. Γ΄ 12)!

 

Ἐνῶ, - εἶναι βέβαιον τοῦτο, - ὁ διωγμὸς καὶ ἡ ἀποστροφὴ καὶ αἱ ἄδικοι συμπεριφοραί˙ πολὺ δὲ περισσότερον, αἱ φυλακίσεις καὶ τὰ μαρτύρια καὶ ὁ θάνατος, … πέραν τῶν σωματικῶν πόνων, καταβάλουσι καὶ ψυχολογικῶς τὸν ἄνθρωπον, καὶ δημιουργοῦσι μίαν εἰκόνα … «ἀθλίαν» εἰς τὸ κοινωνικὸν σύνολον, ἐν τούτοις οἱ μάρτυρες … (καὶ ὄχι μόνον), τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ἀντιμετώπιζον τὰς τοιαύτας θλιβερὰς καὶ ὀδυνηρὰς καταστάσεις μὲ χαρὰν καὶ αἰσιοδοξίαν! Ἐθεώρουν τιμήν των, τὸ νὰ ὑβρίζωνται καὶ προπηλακίζωνται ὑπὲρ τοῦ Ὀνόματος τοῦ Κυρίου! Ἔσπευδον, κατὰ κυριολεξίαν, ἵνα βασανισθῶσι καὶ ὑπομείνωσιν οἵασδήποτε θλίψεις καὶ μάστιγας καὶ ὀνειδισμούς, χάριν τῆς Πίστεώς των!

Ἐν προκειμένῳ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τοῦτο ἀκριβῶς ζεῖ καὶ αἰσθάνεται! Οὐχὶ μόνον δὲν διαμαρτύρεται, ἀλλὰ τοὐναντίον παρουσιάζει ἑαυτόν, ὡς πρότυπον καὶ ὑπόδειγμα εἰς τὸν μαθητήν του Τιμόθεον! Εἶναι αὐτονόητον διὰ τοῦτον, ἐκεῖνο ὅπερ προετάξαμεν ὡς τίτλον τῆς παραγράφου ταύτης! Ὁ διωγμὸς ἕνεκα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως, εἶναι στοιχεῖον τὸ ὁποῖον χαρακτηρίζει τὸν … Ἅγιον!

 

Ὑπάρχουσι, σήμερον, διωγμοί;

 

Ἀναμφισβητήτως, ὑπάρχουσι˙ ἴσως δὲ καὶ εἶναι οὗτοι πολὺ ὀξύτεροι καὶ ἐντονώτεροι ἀλλὰ καὶ ὀδυνηρώτεροι, ἀπ’ ἐκείνους τοὺς ὁποίους ἤδη περιεγράψαμεν καὶ ἐκθέσαμεν! Ὑπάρχουσι καὶ σήμερον, διωγμοὶ εἰς βάρος τοῦ Παναγίου Ὀνόματος τοῦ Κυρίου, εἰς χώρας δὲ τινάς, οἱ διωγμοὶ οὗτοι εἰς οὐδὲν διαφέρουσιν ἐκείνων τῶν τρομακτικῶν, οἵτινες συνέβησαν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοῦ! Ὑπάρχουσι διωγμοὶ κατὰ τοὺς ὁποίους, ἡ ἀναφορὰ καὶ μόνη, τοῦ Θείου Ὀνόματος, συνεπάγεται … φυλακίσεις καὶ μαρτύρια καὶ θανάτους! Ὑπάρχουσι καὶ σήμερον, - δόξα τῷ Θεῷ! – οἱ τοιοῦτοι Χριστιανοί, ἄξιοι μιμηταὶ ἐκείνων … τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων, - καθ’ οὓς ἀριθμοῦνται περισσότεροι τῶν ἕνδεκα ἐκατομμυρίων ἐπώνυμοι μάρτυρες, - οἵτινες προσφέρουσι τὰς ἑαυτῶν ζωάς, θυσίαν εὐάρεστον εἰς τὸν ἠγαπημένον των Κύριον Ἰησοῦν!

Βεβαίως, εἰς τὴν ἠγαπημένην Πατρίδα μας, δὲν ἔχομεν – τοὐλάχιστον, … ἀκόμη, - διωγμοὺς αἱματηρούς! Δὲν ἐπισημοποιήθη, τοὐλάχιστον ἕως τῆς σήμερον, ἡ ἐπίσημος … ἀποστροφὴ καὶ πολεμικὴ κατὰ τοῦ Χριστοῦ! Ἐπισήμως, δύνανται οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν, νὰ τὸν λατρεύουσι καὶ νὰ τὸν προσκυνοῦσι ἄνευ τῆς οἷασδήποτε ἀπειλῆς! Ὅμως, ἡ πικρὰ διαπίστωσις εἶναι, ὅτι καὶ ἐδῶ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα, ὁ Κύριος καὶ ἐπισήμως διώκεται! Διώκεται, καταπατουμένου καὶ ὑβριζομένου ἀναισχύντως καὶ ἐπισήμως τοῦ Πανιέρου Θείου Ὀνόματός Του! Διώκεται, ἐπίσης, καταπατουμένων καὶ ὑβριζομένων τῶν Θείων καὶ Ἐπουρανίων Μυστηρίων Του! Διώκεται καὶ μάλιστα χυδαιότατα καὶ ἀπηνέστατα, διωκωμένων καὶ παραθεωρουμένων τῶν Παναγίων ἐντολῶν Του! Διώκεται, ἴσως πολὺ περισσότερον, ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς δῆθεν χριστιανούς, οἵτινες παρακολουθῶμεν ὅλας τὰς ἀνωτέρω … ὕβρεις, καὶ μένομεν ἀπαθεῖς καὶ ψυχροί …!

Ναί, διώκεται καὶ σήμερον ὁ Χριστός! Διώκεται ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς ἰδίους! Διώκεται ἐντὸς τῶν οἰκιῶν μας, ὅτε «κατηργήσαμεν καὶ ἐξηλείψαμεν» τὴν παντοδύναμον προσευχήν μας, ὅτε ἀπεμακρύνθημεν ἐκ τῆς σωτηρίου καὶ εὐλογημένης νηστείας, ὅτε ἀπεκόπημεν ἐκ τοῦ εὐλογημένου Ἐκκλησιασμοῦ, ὅτε διεκρίναμεν ὡς «ἄχρηστα» τὰ Θεῖα καὶ ἱερὰ καὶ σωτήρια Μυστήρια, τῆς Ἐξομολογήσεως καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας! Ὅτε ηὐξήθησαν τὰ κατηραμμένα διαζύγια καὶ «ἐμολύνθησαν» οἱ ἡγιασμένοι γάμοι˙ ὅτε διεστρέψαμεν τὴν νεότητα καὶ ἀπεδέχθημεν τὰς τόσας … μορφὰς διαφθορᾶς καὶ ἀνηθικότητος, καὶ … «ἐπιλήψει με διηγούμενον ὁ χρόνος»!

Ἂς παύσωμεν, συνεπῶς, νὰ αὐτοπροσδιορίζώμεθα ὡς χριστιανοὶ καὶ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, καὶ ἂς ἐπιστρέψωμεν ἐκεῖ ὅπου κάποτε εἴμεθα! Ἐκεῖ εἰς τήν, ἐν πράγματι, πνευματικὴν ζωήν! Ἐκεῖ ὅπου θὰ ἐπανέλθωμεν εἰς τὴν … ὄντως Ζωήν!!!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ὁ «σαραντισμὸς» τοῦ Ἰησοῦ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025) 

«Τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται» (Ἑβρ. Ζ΄ 7).

 

Ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου.

 

Σήμερον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἑορτάζει μεγάλην Δεσποτικὴν ἑορτήν! Εἶναι ἡ τελευταία, κατ’ οὐσίαν, ἑορτή, καθ’ ἣν «κλείει ὁ κύκλος» τῶν ἑορτῶν τῆς … Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ! Εἶναι ἡ ἑορτὴ καθ’ ἣν ἑορτάζομεν τὸν «σαραντισμὸν» τοῦ Θείου Βρέφους, εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἱεροσολύμων (τοῦ Σολομῶντος)!

Ὣς ὥριζον αἱ, ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δοθεῖσαι εἰς τὸν Μωϋσῆν, νομικαὶ διατάξεις, τὰ ἄρρενα βρέφη, μετὰ τὴν ὀκταήμερον περιτομήν, καὶ ἐνῶ συνεπληροῦντο τεσσαράκοντα ἡμέραι ἀπὸ τῆς γεννήσεώς των, ὤφελον ἵνα προσαχθῶσιν ὑπὸ τῶν γονέων των εἰς τὸν ναόν, ἵνα ταῦτα μέν, λάβωσι τὴν ἐπίσημον καθιέρωσιν, ἀπέναντι εἰς τὸν Θεόν, οἱ δὲ γονεῖς καὶ κυρίως αἱ μητέρες, λάβωσι τὴν ἔγκρισιν ὑπὸ τοῦ ἱερέως, τῆς σωματικῆς των καθάρσεως! Θὰ ἠδύναντο, συνεπῶς, ἵνα ἐπανέλθωσιν ἀνὰ μέσον τῶν ἀνθρώπων, καθ’ ὅσον, κατὰ τὰς ὡς ἄνω τεσσαράκοντα ἡμέρας, αἱ μητέρες ὤφελον ἵνα παραμένωσι κεκλεισμέναι εἰς τὰς οἰκίας των …!

 

Ὁ «σαραντισμὸς» τοῦ Ἰησοῦ!

 

Ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ἀναφέρων καὶ περιγράφων τὸ γεγονὸς τοῦτο, λέγει, ὅτι ὅταν τὸ βρέφος Ἰησοῦς συνεπλήρωσεν τὰς ὡς ἄνω τεσσαράκοντα ἡμέρας, προσήχθη εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Σολομῶντος! Ἐν τούτῳ τῷ ναῷ, ἱεράτευεν ὁ δίκαιος Συμεών, ὅστις … ἔχων διακαῆ τὸν πόθον, ἵνα ἴδῃ τὸ μυστήριον τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, ὡς τὸ προεῖδεν ὁ προφήτης Ἡσαΐας, - «ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ» (Ἡσ. Ζ΄ 14) – καὶ παρακαλῶν πρὸς τοῦτο τὸν Θεόν, … «ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου» (Λουκ. Β΄ 26)! Εἰς βαθὺ γῆρας, εὑρισκόμενος οὗτος, «ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεόν»! Μετὰ δὲ ταῦτα τὰ θαυμαστά, καὶ ὁ Συμεὼν ἀλλὰ καὶ ἡ προφῆτις Ἄννα ἥτις παρίστατο εἰς τοῦτο τὸ θαυμαστὸν γεγονός, προφητεύουσι περὶ τοῦ Κυρίου καὶ κυρίως περὶ τοῦ ἑκουσίου Πάθους Του!

Ὅμως, πέραν τούτων ἁπάντων, ἅτινα μαρτυροῦσι περὶ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, θὰ πρέπῃ ἵνα ἐμμείνωμεν εἰς τὸ γεγονός, ὅτι κατόπιν τῶν ὡς ἄνω συμβάντων, συνέβη καὶ ἡ κοίμησις τοῦ δικαίου Συμεών, ἥτις καὶ ἐπαλήθευσεν τὴν προηγηθεῖσαν εὐχὴν τούτου πρὸς τὸν Θεόν, «νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου»! Ηὐλόγησε τοῦτον ὁ Κύριος, καὶ διὰ τῶν ὅσων ἐβίωσεν ἐκεῖ εἰς τὸν Ναόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς κοιμήσεώς του, ἐφ’ ὅσον ἔγινεν δεκτὸν τὸ αἴτημά του, καὶ εἶδε τὸ «σωτήριον τοῦ Θεοῦ», καὶ ἐδέχθη εἰς τὰς γηραλέας ἀγκάλας του τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου!

 

«Τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται»!

 

Τότε, κατὰ τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ τὸν παραδοθέντα εἰς τὸν θεόπτην Μωϋσῆν, - ὣς ἤδη ἀνεφέραμεν, -  προσήρχοντο οἱ γονεῖς μετὰ τοῦ ἄρρενος βρέφους, ἀρχικῶς μὲν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, ἀργότερον δὲ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Σολομῶντος, ἵνα λάβωσι τὴν ὁριζομένην ὑπὸ τοῦ Νόμου, εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ ἀρχιερέως! Προσήρχοντο ὡς ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι, ἵνα εὐλογηθῶσιν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ λάβωσι παρ’ Αὐτοῦ τὴν «ἔγκρισιν», ἵνα δύνανται νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς τὴν ἀναστροφὴν μετὰ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ!

Ὅμως, ἐν προκειμένῳ, … ἄλλος εἶναι ὁ Εὐλογῶν καὶ ἄλλος ὁ εὐλογούμενος! Ναὶ μέν, - ὣς ἀναφέρει τὸ ἱερὸν κείμενον – «εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεών», … ἀλλὰ τὸ βρέφος Ἰησοῦς, ὁ Κύριος καὶ Θεός, δὲν προσῆλθεν εἰς τὸν Ναὸν ἵνα εὐλογηθῇ καὶ ἵνα λάβῃ τὴν οἵανδήποτε ἔγκρισιν …, ἀλλ’ ἵνα «πληρώσῃ τὸν νόμον ὣς ὑπὸ νόμον» ἀφ’ ἑνός, καὶ ἵνα Οὗτος, (τὸ βρέφος Ἰησοῦς), εὐλογήσῃ τὸν ἱερέα Συμεών! Εὐλογήσει δὲ τοῦτον, κατὰ πρῶτον, διὰ τῆς ἱκανοποιήσεως τοῦ αἰτήματός του, - «ἵνα ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου», - κατὰ δὲ δεύτερον, ἵνα ἀναπαύσῃ τοῦτον ἐκ τῆς προσκαίρου ταύτης ζωῆς, καθ’ ὅσον … εἶχε παραταθεῖ αὕτη, ἕως ὅτου λάβει τὴν ἐπαλήθευσίν του ὁ Θεῖος χρησμός! Τοῦτο, κατ’ ἐπανάληψιν τονίζεται, εἰς τὴν ὑμνολογίαν τῆς ἑορτῆς! Εὐλογεῖ ὁ Κύριος τὸν δίκαιον Συμεών, καὶ οὗτος «χαίρων τε καὶ τρέμων ἅμα», «εὐλογεῖ» ἐπειδή, τοῦτο ἐπιτάσσει ἡ ἱερατικὴ αὐτοῦ ἰδιότης!

 

Ἡ δύναμις τῆς … εὐλογίας!

 

Μελετῶντες τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ ἀνατρέχοντες, εἰς τὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μετὰ Χριστόν, ἐπίσης, … καθὼς καὶ εἰς τὰς παραδόσεις καὶ χρηστὰ ἤθη τῆς εὐλογημένης πατρίδος μας, διαπιστώνομεν ὅτι «ἡ εὐλογία», εἴτε αὕτη προήρχετο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, - ὡς εὐλογία Θεοῦ, διὰ τῶν χειρῶν τῶν Ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων, - εἴτε προήρχετο ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους εἰς τὴν ἡλικίαν, - γονεῖς τε καὶ πάππους, - ἦτο αὕτη, ἰδιαιτέρως ἀποτελεσματικὴ καὶ καρποφόρος, διὰ τοὺς λαμβάνοντας ταύτην!

Οὕτω, … εὐλογεῖ ὁ Νῶε τοὺς υἱούς του, Σὴμ καὶ Ἰάφεθ, ὁ Ἀβραὰμ τὸν Ἰσαάκ, καὶ οὗτος τὸν Ἰακώβ, καὶ ἐν συνεχείᾳ, ὁ Ἰακὼβ τὸν Ἰωσήφ, καί, … ἀργότερον, ὁ προφήτης Ἠλίας τὸν Ἐλισσαῖον καὶ οὕτω καθεξῆς, καὶ οἱ … εὐλογούμενοι λαμβάνουσι θείαν χάριν, ἀλλὰ καὶ θεῖα χαρίσματα! Ἀντιστοίχως δὲ παρατηροῦμεν, ὅτι ὅταν … ἄνθρωποι ἅγιοι καὶ ἐνάρετοι καταρῶνται καὶ ἀποδοκιμάζουσιν, οἱ κατηραμμένοι, ζῶσιν … «ἀποτυχημένοι» καὶ ταλαιπωρούμενοι, ἐν θλίψεσι καὶ ὀνειδισμοῖς, καὶ μὴ δυνάμενοι ἵνα «ὀρθοποδήσωσι» καὶ εὐπορήσωσι! Οὕτω, ὁ κατηραμένος ὑπὸ τοῦ Νῶε, δευτερότοκος Χάμ, ἀποτυγχάνει καὶ δυστυχεῖ! Τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὸν Ρουβήμ, τὸ πρωτότοκον τοῦ Ἰακώβ! Καὶ διὰ νὰ μὴ μακρυγορῶμεν, ἡ εὐλογία πάντοτε βοηθεῖ καὶ ἀναβιβάζει, ἐνῶ ἡ κατάρα … καταδικάζει!

«Εὐλογημένους τοῦ Πατρός Του», ἀποκαλεῖ ὁ Δίκαιος Κριτής, ὁ «Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», ἅπαντας ἐκείνους, οὕστινας θὰ «στήσῃ» μετὰ τῶν προβάτων ἐν τοῖς δεξιοῖς Αὐτοῦ! Εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἔζησαν εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, ἐξηρτημένοι ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου καὶ διαρκῶς ἐκζητοῦντες τὴν Πατρικήν Του εὐλογίαν! Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ Ἅγιοι, οἵτινες, - ὣς ἔλεγεν ὁ ὅσιος τῶν ἡμερῶν μας, ὁ Ἅγιος Πορφύριος, - «δὲν ἄντεχαν χωρὶς τὸν Θεόν»! Εἶναι, τέλος, ἐκεῖνοι, οἵτινες, «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν», ἀπηρνήθησαν τὰ … πάντα, ἵνα ὧσι μετ’ Αὐτοῦ αἰωνίως, εἰς τὴν ἀτελεύτητον ἀπόλαυσιν τῆς Βασιλείας Του!

Εἴθε καὶ ἡμεῖς, ἵνα διαπεράσωμεν τὸ τῆς παρούσης ζωῆς πέλαγος, ἐκζητοῦντες τὴν Παντοδύναμον εὐλογίαν τοῦ γλυκυτάτου Χριστοῦ μας, καὶ οὕτω νὰ ἀξιωθῶμεν τῶν ἀνελπίστων καὶ ἀνεκφράστων δωρεῶν τῆς ἀπολαύσεως! Ἀμήν!     

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν