Τὰ δαιμονικὰ … «δεσμά»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024) 

«καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές».

 

Ἡ ἀσθένεια καὶ τὸ θαῦμα!

Πολλάκις, φίλοι μου ἀναγνῶσται, - καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ κοινὴ διαπίστωσιν καὶ ἔκφρασιν διὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους, πάντοτε, βεβαίως, μὲ ἐλαχίστας ἐξαιρέσεις, - ὁ ἄνθρωπος ἀνησυχεῖ καὶ διαμαρτύρεται, ὅταν πλήττεται ἀπὸ τὴν οἵανδήποτε ἀσθένειαν! Περισσότερον δὲ ὅταν αὕτη ἡ ἀσθένεια εἶναι σοβαρὰ καὶ ὀδυνηρά, καὶ ἀκόμη περισσότερον  … ἀνίατος καὶ θανατηφόρος! Ἀπὸ τὴν στιγμὴν τῆς πτώσεως τῶν πρωτοπλάστων, ὁπότε εἰσῆλθον εἰς τὴν ζωήν μας, αἱ ἀσθένειαι καὶ ὁ θάνατος - ὡς συνέπειαι τῆς ἁμαρτίας, - ὁ ἄνθρωπος ἀντιμετώπιζε ταύτην ὡς … ἐχθρόν, καὶ οὐδέποτε «συνεβιβάσθη» μετ’ αὐτῆς! Πάντοτε τοῦ ἐδημιουργοῦσε τρόμον καὶ ἀγωνίαν, καὶ μόνον εἰς πολὺ προοδευμένους πνευματικῶς, καὶ ἁγίους, ἐφαίνετο ὡς «ψυχικὴ καλλιέργεια» καὶ δοκιμασία, καὶ τὴν ἀντιμετώπιζον οὗτοι, μὲ ὑπομονὴν καὶ ἀδιαμαρτυρήτως!

Ἐν προκειμένῳ, ἡ ἀσθένεια περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ σήμερον τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, «φαίνεται» ὅτι εἶναι ὀδυνηρὰ καὶ χρονία, καὶ ἡ γυνὴ ἥτις τὴν ὑφίσταται, εὑρίσκεται εἰς τοιαύτην σωματικὴν στᾶσιν καὶ κατάστασιν, ὥστε … «ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές». Θαυμάζει, ὅμως, κανείς, ὅταν βλέπῃ τὴν γυναίκα ταύτην ἵνα εὑρίσκεται, ἀπὸ πρωΐας εἰς τὴν συναγωγὴν τῶν Ἰουδαίων, προκειμένου ἵνα προσευχηθῇ! Ἐνῶ πολλοὶ θὰ ἦσαν ἐκεῖνοι οἵτινες θὰ τὴ ἐδικαιολόγουν εἴτε διὰ τὴν οἵανδήποτε καθυστέρησιν ἢ ἀκόμη καὶ καὶ διὰ τὴν ἀπουσίαν της, αὕτη θεωρεῖ … ὑποχρέωσίν της ἵνα κοπιάσῃ, καὶ … μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν, ἔλθει εἰς τὸν χῶρον τῆς λατρείας! Ἐνῶ, λοιπὸν,  ἐδίδασκεν ὁ Κύριος εἰς τὴν συγκεκριμμένην συναγωγήν, «καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές» (Λουκ. ΙΓ΄11). Τὴν εἶδεν ὁ Διδάσκαλος καὶ ὡς γλυκύτατος καὶ συμπάσχων Πατήρ, τὴν ἐκάλεσε πλησίον Του καὶ ἀφοῦ ἥπλωσεν ἐπ’ αὐτῆς τὰς παναχράντους Αὐτοῦ χεῖρας, εἶπε πρὸς αὐτήν, «γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου·»  καὶ «παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν» (Λουκ. ΙΓ΄ 12-13).

Ἡ ἐξέλιξις ὅμως τούτου τοῦ περιστατικοῦ δὲν ἦτο ἀντίστοιχος τῆς χαρᾶς ποὺ ἐδημιούργησεν αὕτη ἡ θεραπεία! Ὁ ἀρχισυνάγωγος, «παρενέβη» χυδαίως καὶ ἀπανθρώπως εἰς τὴν φιλάνθρωπον ταύτην θαυματουργίαν τοῦ Κυρίου, καὶ ὑποτιμῶν τὸ μέγα θαῦμα, ἀλλὰ καὶ τὴν χαρὰν τῆς θεραπευθείσης, ἐπιτίθεται καὶ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατ’ αὐτῆς, ὑπερασπιζόμενος, δῆθεν, τὴν σαββατινὴν ἀργίαν! Ὅμως, ὁ Διδάσκαλος, βλέπει καὶ γνωρίζει τὰς ὑβριστικὰς καὶ ἀλαζονικὰς προθέσεις του, καὶ τὸν … ἐλέγχει δημοσίᾳ! «Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; Ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;» (Λουκ. ΙΓ΄ 15-16).

 

Τὰ δαιμονικὰ … «δεσμά»!

Ἡ φρᾶσις τὴν ὁποίαν χρησιμοποιεῖ ὁ Κύριος - καὶ ἡ ὁποία, οὐδόλως εἶναι «τυχαία», - καταδεικνύει ὅτι ἡ ἀσθένεια τῆς συγκυπτούσσης γυναικός, εἶναι μία ἰδιόμορφος περίπτωσις, δουλείας καὶ αἰχμαλωσίας. Μὲ χαρακτηριστικὰς καὶ συγκεκριμμένας λέξεις, - «ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου», - καταφαίνεται καὶ ἡ μορφὴ τῆς ἀσθενείας ἀλλὰ καὶ ἡ προέλευσίς της. Δουλεία, καὶ μάλιστα, δαιμονικὴ τοιαύτη. Διὰ νὰ τὸ εἴπωμεν δὲ ἁπλούστερον, ἡ ἀπαισιωτέρα καὶ σκληρωτέρα καὶ ὀδυνηροτέρα μορφὴ σκλαβιᾶς. Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, ὁ ἄνθρωπος ὑπεχώρησεν εἰς τὰς ὑποδείξεις τοῦ Διαβόλου καὶ ἡμάρτησεν εἰς τὸν Θεόν, ἡ ἀσθένεια τῆς σαρκὸς ἀλλὰ καὶ γενικῶς ἡ ἐκ τῶν ἀσθενειῶν εὐπάθεια, εἶναι τὸ πρῶτον «σύμπτωμα» καὶ δεῖγμα ὅτι ὁ πειρασμὸς προσβάλει καὶ σωματικῶς τὸν ἄνθρωπον. Ἄλλωστε, τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας σήμερον, τοῦτο καταδεικνύουν.

Ὅμως ἡ κάθε ἀσθένεια, εἶναι καὶ αὐτονόητος συνέπεια τῆς ἀσθενοῦς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ὡς τοιαύτη δέ, συμβάλει εἰς τὴν φθορὰν καὶ τὸν θάνατον. Ὁ Κύριος καὶ εἰς τὰς δύο περιπτώσεις, - εἴτε ὡς προερχομένη ἐκ τῆς ἀσθενοῦς ἡμῶν φύσεως, εἴτε ὡς δαιμονικὴ καταδυναστεία – «στέκει ἀπέναντί» της! Οἱ, ἐξ οἵωνδήποτε νοσημάτων, ἀσθενεῖς ποὺ προσέρχονται εἰς Αὐτὸν ἐκζητοῦντες τὴν θεραπείαν των μετὰ πίστεως, ἀντιμετωπίζονται ὑπὸ τοῦ Παντοδυνάμου Κυρίου, μὲ ἀγάπην καὶ συμπόνοιαν καὶ ὁ «ἱατρὸς ψυχῶν τε καὶ σωμάτων», ἀδιστάκτως προσφέρει τὴν ὑγείαν. Ὁ πόνος καὶ ἡ Ἀγάπη τοῦ Κυρίου, «συμμερίζονται» τὴν ὀδύνην καὶ τοὺς πόνους τῶν ἀνθρώπων!  Ὁ Κύριος, - ἐν προκειμένῳ, - βλέπων αὐτὴν τὴν θλιβομένην γυναίκα, καὶ ἐκτιμῶν τὸ ζῆλον της καὶ τὴν θυσιαστικήν της διάθεσιν, τὴν καλεῖ ἐνώπιον ὅλων τῶν παρισταμένων, καὶ … θαυματουργικῶς τὴν θεραπεύει! Ἐκείνη, βλέπουσα τὸ Θεῖον τοῦτο δῶρον τῆς θεραπείας της νὰ ἐνεργῇται αὐτοστιγμεί, … καὶ ἀφοῦ «ἀνωρθώθη», ἐδοξολόγει καὶ ηὐχαρίστει τὸν Θεὸν διὰ τὴν μεγίστην ταύτην δωρεάν.

 

Ποῖος ὁ … δέσμιος;

«Δεσμία», ἀσφαλῶς, ἡ συγκύπτουσα, πλὴν ὅμως, … δεσμία ἀκουσίως! Ὅμως, ἐκεῖνος ὅστις καὶ διαμαρτύρεται καὶ ὑπερασπίζεται δῆθεν τὸν νόμον, ὁ ἀρχισυνάγωγος δηλαδή, εἶναι ὁ καθ’ αὐτό, … «δέσμιος»! Εἶναι ἐκεῖνος, ὅστις θεωρεῖ τὸν Κύριον καὶ δεσμεύεται ὑπὸ τοῦ ἐγωϊσμοῦ του! Θεωρεῖ τὴν συγκύπτουσαν καὶ ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὴν παρουσίαν της εἰς τὴν συναγωγήν …! Βλέπει τὸ θαῦμα, καὶ σπεύδει διὰ νὰ τὸ συκοφαντήσῃ! Λυπᾷται καὶ θλίβεται, ἀντιθέτως πρὸς τὴν χαρὰν καὶ τὴν εὐφροσύνην ἥτις ἐπῆλθεν ὡς ἀποτέλεσμα τῆς θεραπείας! Δέσμιος μὲ τὴν θέλησίν του! Δέσμιος καὶ μὴ θέλων ἵνα ἐλευθερωθῇ καὶ προσκυνήσῃ τὴν θείαν ἐνέργειαν! Καὶ ὄχι μόνον «δέσμιος», ἀλλὰ καί

Ὑποκριτής! Οὕτω τὸν ἀπεκάλεσεν ὁ Διδάσκαλος! Καὶ ὑποκριτὴς σημαίνει, ἐκεῖνος ὅστις … κρύπτει τὴν πραγματικήν του εἰκόνα! Ἐκεῖνος, ὅστις, ἐνῶ εἶναι ἀσεβής, «ὑποδύεται» τὸν εὐσεβῆ! Ἐνῶ ἐμπαίζει τὰ ἅγια, θέλει νὰ τιμᾶται ὡς ἅγιος! Ἐνῶ εἶναι κλέπτης, … συνιστᾷ ἑαυτόν, ὡς ἐλεήμονα καὶ φιλάνθρωπον! Διὰ νὰ μὴ ἐπεκτεινόμεθα δὲ περισσότερον εἰς τὰ χαρακτηριστικὰ τούτου, ἀρκεῖ ἵνα ἀνατρέξωμεν εἰς τὰ φοβερὰ ἐκεῖνα … «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί» (Ματθ. ΚΓ΄ 13-36), διὰ τῶν ὁποίων, ὁ Παντογνώστης Κύριος ἀπεκάλυψε καὶ ἀπεγύμνωσε τούτους! Τοιοῦτος, ἀσφαλῶς εἶναι καὶ ὁ, ἐν προκειμένῳ, ἀρχισυνάγωγος!

Εἴθε, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὁ Κύριος νὰ μᾶς φυλάττῃ ἀπὸ τῶν τοιούτων φρικτῶν καὶ ἀλύτων δεσμῶν, τῶν παθῶν καὶ ἁμαρτιῶν μας, ὥστε, ἐμπίπτοντες εἰς ταῦτα … ἄκοντες, νὰ προστρέχωμεν εἰς τὰ Ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας ἵνα εὑρίσκομεν τὴν πνευματικὴν καὶ αἰώνιον ὑγείαν. Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Ἡ … ἐπιμονή! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024)

«οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ·

αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με» (Λουκ. ΙΗ΄ 39).

 

Ἡ … ἐπιμονή!

 

Ἕνας τυφλὸς ἄνθρωπος, εὑρίσκεται εἰς τὴν ἄκρη τοῦ δρόμου, ὅστις (δρόμος), ὁδηγεῖ εἰς τὴν Ἱεριχώ! Ἡ στᾶσίς του καὶ αἱ κινήσεις του, μαρτυροῦσιν ὅτι, … αἰτεῖται τὴν βοήθειαν καὶ τὴν συνδρομὴν καὶ τὸ ἔλεος, τῶν διερχομένων κατὰ τὴν ὁδόν. Ὁ ἴδιος, λόγῳ τῆς ἀορασίας του, δὲν εἶναι δυνατὸν ἵνα ἐργάζεται καὶ ἐξοικονομεῖ τὰ πρὸς τὸ ζῆν! Συνεπῶς, ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως, ζεῖ καὶ κινεῖται μὲ τὸν συγκεκριμμένον τοῦτον τρόπον ζωῆς! Συντηρεῖται, «ἔστω καὶ δύσκολα», μὲ τὴν φιλάνθρωπον συνδρομὴν τῶν πατριωτῶν του καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα … «γιὰ κάτι καλύτερο»!

Κάποιαν ἡμέραν, εὑρισκόμενος ἐκεῖ εἰς τὴν συνήθη θέσιν του καὶ ἐπαιτῶν τὴν … ἀγάπην καὶ κατανόησιν τῶν διερχομένων, ἀκούει βοὴν ὄχλου, ὅστις ὀλίγον κατ’ ὀλίγον, ἐγγίζει πρὸς τὸ … μέρος του! Ζητεῖ παρά τινων ἵνα πληροφορηθῇ περὶ «τίνος πρόκειται», καὶ τὸν ἐνημερώνουσιν «ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται»! Ἀμέσως, εἰς τὸ ἄκουσμα τοῦ Ὀνόματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἤρχισεν οὗτος, νὰ καλῇ εἰς … βοήθειαν τὸν περιάκουστον Ναζωραῖον! Αἱ φωναὶ καὶ κραυγαί του εἶναι τόσον ἔντονοι ὥστε, οἱ ἄνθρωποι οἵτινες συνώδευον τὸν Ραββί, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι οἵτινες ἐστέκοντο ἵνα τὸν ἴδωσιν, ἐδυσφόρουν διὰ τὸν «φωνασκοῦντα» τυφλόν! Δὲν δύνανται ἵνα ἀντιληφθῶσι τὴν ἀδυναμίαν του καὶ τὴν «μοναξιάν» του, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνάγκην ποὺ ἠσθάνετο, ἵνα ἔλθῃ καὶ αὐτός, ἐκεῖ πλησίον τοῦ Παντοδυνάμου Κυρίου, καί, - ποιὸς ξέρει; - ἴσως λάβει καὶ οὗτος τὴν θεραπείαν του! Αὗται αἱ σκέψεις κυριαρχοῦσιν εἰς τὸν λογισμὸν καὶ τὴν καρδίαν του, καὶ διὰ τοῦτο, … οὐχὶ μόνον δὲν ἐσιώπησεν ἢ συνέστειλεν τὰς κραυγάς του, ἀλλά, «πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με»! Ἐπιμένει ἵνα ὑπερκαλύψῃ τὴν ἀδυναμίαν τῆς τυφλότητός του, καὶ διὰ τῆς ἐντόνου φωνῆς του γίνει ἀκουστός, εἰς Ἐκεῖνον ὅστις, οὐσιαστικῶς ἔρχεται ἵνα … τὸν συναντήσῃ!

 

Πιστεύει …!

 

Αἱ κραυγαὶ καὶ ἡ ἀγωνία του, ἕως ὅτου πλησιάσει ὁ Διδάσκαλος εἰς αὐτόν, μαρτυροῦσι τὴν πίστιν του καὶ βεβαιότητά του εἰς τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ! Τώρα πλέον, δὲν ζητεῖ τὴν οἰκονομικὴν ἐνίσχυσιν καὶ συνδρομήν, ὣς ἔκανεν ἕως ἐκείνην τὴν στιγμήν, ἀλλὰ ζητεῖ ἵνα … ἀκουσθῇ ἀπὸ τὸν διερχόμενον Χριστόν! Ὄντως˙ ὁ Κύριος ἐστάθη καὶ διέταξεν ἵνα τὸν βοηθήσωσι καὶ τὸν φέρωσι πρὸς Αὐτόν! Καὶ ὅταν ἔφθασε πλησίον τοῦ Διδασκάλου, καὶ ὁ Κύριος τὸν ἠρώτησε: «Τί σοι θέλεις ποιήσω;», ἐκεῖνος μὲ πολλὴν ἁπλότητα, ἀλλὰ καὶ βεβαιότητα καὶ πίστιν, ἀπήντησεν: «Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω»!

Δὲν ζητεῖ ἀπὸ τὸν Κύριον, οὐδεμίαν ἄλλην βοήθειαν! Δὲν ζητεῖ πλέον, οὔτε χρήματα οὔτε καὶ φαγητό! Δὲν θέλει τίποτε ὀλιγώτερον, ἀλλὰ καὶ τίποτε περισσότερον, παρὰ τὴν θεραπείαν καὶ ὅρασίν του! Πιστεύει ἀκραδάντως, ὅτι Οὗτος ὁ Χριστός, εἶναι ὁ … Ἀληθινὸς Θεός! Πιστεύει εἰς ὅλα τὰ θαύματά Του τὰ ὁποῖα ἔχει ἀκούσει ἕως τὴν στιγμὴν ἐκείνην, καὶ … πιστεύει ἀκόμη, ὅτι ἡ Θεία Δύναμις δὲν πρόκειται νὰ «σκοντάψῃ» εἰς τὴν τυφλότητά του! Βεβαίως, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ζητεῖ, … γνωρίζει ὅτι δὲν «στέκει στὴ λογική»! Κανεὶς καὶ ποτὲ - παρὰ μόνον Οὗτος ὁ Χριστός, - δὲν ἠδυνήθη ἵνα ἐπιτύχῃ τὰ τοιαῦτα … «θαυμαστά, ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια», ἀλλὰ οὗτος ὁ Κύριος, εἶναι ἐκεῖνος ὅστις διέψευσε κατ’ ἐπανάληψιν τὴν λογικὴν καὶ τὴν ἰατρικὴν! Διὰ τὸν Θεόν, τὰ πάντα εἶναι δυνατά, καὶ ἀσφαλῶς, … τὰ πάντα εἶναι δυνατὰ καὶ … «τῷ πιστεύοντι»!

 

Πίστις - ἡ θύρα τῆς σωτηρίας!

 

Πολλάκις, ἀδελφοί μου ἀναγνῶσται, πολλάκις λέγω, ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἡμῶν ὡμίλησε καὶ ἐπαρουσίασεν τὴν πίστιν, τὴν ὁποίαν ὀφείλομεν ἵνα διαθέτομεν, προκειμένου νὰ ἐπιτύχωμεν τοῦ ἀπωτάτου στόχου τῆς σωτηρίας μας! Ταύτην τὴν θαυματουργὸν καὶ σωτήριον πίστιν, ἐζήτησεν παρ’ ἐκείνων οἵτινες ἠτοῦντο τὴν θαυματουργὸν παρέμβασίν Του, ὅταν τοὺς ἔφερον ἐνώπιόν Του, … ἀσθενεῖς καὶ ἀναπήρους, προκειμένου ἵνα λάβωσι τὴν ποθουμένην ὑγείαν! «Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;» (Ματθ. Θ΄ 28), ἠρώτησε τοὺς δύο τυφλούς! Καὶ ὅταν ἐκεῖνοι ἐβεβαίωσαν τὴν πίστιν των τοὺς ἀπήντησεν, «κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν»! «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε», ἔλεγε κατ’ ἐπανάληψιν εἰς πολλοὺς ποὺ ὄντως διέθετον τὴν σώζουσαν ταύτην πίστιν!

Ἐπίσης, πολλάκις ἐξεθείασεν τὴν ὑπέροχον πίστιν, καὶ τοῦ ἑκατοντάρχου, ἀλλὰ καὶ τῆς Χαναναίας, καὶ τῆς αἱμορροούσης καὶ πολλῶν ἀκόμη οἵτινες διὰ τῆς τοιαύτης πίστεως, ἐπέτυχον τὴν θεραπείαν καὶ τῶν ἰδίων ἀλλὰ καὶ τῶν οἰκείων καὶ φίλων των! «Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν» (Ματθ. Θ΄ 2), λέγει τὸ ἱερὸν κείμενον, ἐκεῖ εἰς τὴν θεραπείαν τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ καὶ διὰ τῆς τοιαύτης θεραπείας, ἐπιβραβεύει πρωτίστως τὴν πίστιν τῶν φορέων καὶ φίλων τοῦ παραλυτικοῦ, καὶ δευτερευόντως τὴν ἀνάγκην καὶ τὸν πόθον τούτου διὰ τὴν θεραπείαν του! Ἐν προκειμένῳ, μάλιστα, … ἡ πίστις τῶν φίλων τοῦ παραλυτικοῦ, ἐπιφέρει μετὰ τῆς θεραπείας καὶ πρὸ αὐτῆς καὶ τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν τούτου! Καὶ εἰς τὴν σημερινὴν, ὅμως, περικοπήν, ἡ πίστις τοῦ τυφλοῦ, μαζὶ μὲ τὴν θεραπείαν του, «ὑποχρεώνει» τοῦτον, … οὐχὶ ἵνα ἐπιστρέψῃ χαίρων καὶ ἀγαλλόμενος εἰς τὸν οἶκον του, ἀλλὰ «ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν»!

 

Πιστεύομεν;

 

Ἓν ἐρώτημα … ρητορικὸν καὶ εὔκολον εἰς τὸ νὰ ἀπαντηθῇ! Ἅπαντες - ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, εἰδικῶς ἐδῶ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον χώραν μας – βεβαιώνουσι τὴν πίστιν τους εἰς τὸν Κύριον! Ἐπιφυλλάττομαι, ὅμως, εἰς τὸ νὰ συμφωνήσω μὲ τὴν προηγηθεῖσαν κοινὴν ἄποψιν καὶ γνώμην! Πίστιν … λέγομεν καὶ πίστις οὐσιαστική, … δὲν ὑπάρχει, παρὰ μόνον εἰς ἐλαχίστους! Οἱ περισσότεροι, ἔστω καὶ ἐὰν ἔχουσιν ἀποστασιοποιηθῇ ἀπὸ τὴν ἐν γένει «κατὰ Χριστόν, ζωήν», θεωροῦσιν αὐτονόητον τὴν πίστιν εἰς τὸν Κύριον, θεωροῦντες πίστιν κάποια στοιχεῖα τυπικῆς συμμετοχῆς εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν ζωήν!

Βεβαίως, οὐδόλως θὰ ἤθελον οἱ τοιοῦτοι – μεταξὺ δὲ τούτων καὶ ἡμεῖς, δυστυχῶς, - ἵνα ἐλέγξωσιν τὴν πίστιν των μὲ βάσιν τὰ δεδιδαγμένα ὑπὸ τοῦ Κυρίου! Ἀρκοῦνται καὶ περιορίζονται εἰς τὴν γνώμην των ἢ ἔστω καὶ εἰς τὴν ἐπὶ τούτου, σαθρὰν καὶ ἐντελῶς λανθασμένην, κοινὴν γνώμην! Ὅμως, ὁ Κύριος, καὶ ἐν προκειμένῳ, ἀλλὰ καὶ εἰς κάθε παρέμβασίν Του ἐπὶ τοῦ τοιούτου θέματος, … ἐννοεῖ, τὴν ὁλοκληρωτικὴν καὶ ὁλόθυμον ἀφοσίωσίν μας εἰς Τοῦτον! Ταύτην τὴν πίστιν εἶχον ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, … καί τινες ἐξ αὐτῶν ἐθυσιάσθησαν, προσφέροντες εἰς Τοῦτον ἕως καὶ τῆς τελευταίας ρανίδος τοῦ αἵματός των, ἕτεροι δὲ ἔζησαν «ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι …», προκειμένου ἵνα ζῶσιν αἰωνίως μετ’ Αὐτοῦ!

Ταύτην τὴν πίστιν, ἂς ἐπιποθήσωμεν καὶ ἄς ἐπιδιώκωμεν, ἐὰν ὄντως, ποθοῦμεν … «εἶναι μετ’ Αὐτοῦ»!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν   

 

«Ἡ γνῶσις φυσιοῖ» - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024)

«Τὰς ἐντολὰς οἶδας» (Λουκ. ΙΗ΄ 20)

 

«Ἡ γνῶσις φυσιοῖ» (Α΄ Κορ. Η΄ 2)!

 

Ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς Κορινθίους, μεταξὺ ἄλλων, λέγει καὶ τὰς τοιαύτας τρεῖς λέξεις! Πολλοὶ ἐκ τούτων τῶν Κορινθίων, ἐκαυχῶντο διὰ τὰς γνώσεις των «ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ», καὶ ἐθεώρουν ἑαυτούς, ἀνωτέρους τῶν λοιπῶν, ἐκτιμῶντες, ὅτι τὸ νὰ γνωρίζῃ κάποιος καὶ νὰ δύναται νὰ συμμετέχῃ εἰς διαφόρους κοσμικὰς συζητήσεις, ἔδιδεν εἰς τούτους μίαν ἀνάλογον κοινωνικὴν προτεραιότητα καὶ προβολήν! Τοῦτο, ἄλλωστε, ἀκριβῶς, τὸ διαπιστώνομεν πολλάκις εἰς τὴν καθημερινότητά μας, ἐφ’ ὅσον ἡ γνῶσις καὶ ἡ … γνώμη τῶν πλείστων, ἐπὶ ποικίλων καθημερινῶν θεμάτων, δίδει εἰς τούτους, - ὣς θεωροῦσιν οὗτοι, - μίαν ἀναμφισβήτητον προτεραιότητα, ἔναντι τῶν «ὀλιγωρούντων» εἰς τὸν τοιοῦτον τομέα τῆς γνώσεως! Μὲ τὸ τοιοῦτον δὲ κριτήριον, προάγονται, ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων,  καὶ ὑψοῦνται οἱ ἔχοντες τὴν τοιαύτην γνῶσιν, οἱ δὲ ἀγνοοῦντες εὑρίσκονται εἰς «δευτέραν καὶ κατωτέραν», ἀσφαλῶς, θέσιν!

Τὴν τοιαύτην κοσμικὴν ἐκτίμησιν, ἀλλὰ καὶ ἀξιολόγησιν, δὲν φαίνεται νὰ ἐκτιμᾷ ἀντιστοίχως καὶ ὁ Κύριος! Οὗτος ὁ πάνσοφος Θεός, ὁ ἔχων «πᾶσαν τὴν γνῶσιν καὶ τὴν σοφίαν», φέρεται εἰς πλείστας ὅσας περιπτώσεις, νὰ καταρρίπτῃ καὶ νὰ κρημνίζῃ τὸν … μῦθον τῆς ἀνθρωπίνης γνώσεως! Καὶ εἰς τὴν ἐν λόγῳ σημερινὴν περικοπήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς περιπτώσεις κατὰ τὰς ὁποίας, οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, ἐπεχείρησαν ἵνα ἀποστομώσωσι τὸν Διδάσκαλον, εἴτε δι’ «ἐγκαθέτων» (Λουκ. Κ΄ 20), εἴτε αὐτοπροσώπως, καὶ ταπεινώσωσι Τοῦτον, εἰς τὴν δεινότητα τῆς σοφίας καὶ τοῦ Θείου Λόγου Του! Ὅμως, ὁ Διδάσκαλος, προκρίνει καὶ προτιμᾷ τὴν πρᾶξιν καὶ τὴν ἐφαρμογήν, παρὰ τὴν γνῶσιν καὶ τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν!

 

Ὁ κοσμικὸς καὶ «μορφωμένος» ἄρχων!

 

Ἕνας ἄρχων, - ὡς τὸν ἀποκαλεῖ τὸ ἱερὸν κείμενον, - ἔχων καλὴν διάθεσιν καὶ ἀναζητῶν τὴν αἰώνιον ζωὴν  καὶ Βασιλείαν, ὑποβάλλει εἰς τὸν Κύριον τὸ ἐρώτημα, «τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» Ὁ Κύριος, πρὶν δώσει τὴν ἀπάντησιν, καὶ ἐπειδὴ γνωρίζει, ὅτι ἐκ τοῦ ἀξιώματός του, ὀφείλει οὗτος ἵνα γνωρίζῃ τὸν Μωσαϊκὸν νόμον, τοῦ προβάλλει μερικὰς ἐκ τῶν ἐντολῶν τοῦ «Δεκαλόγου»! Ἐκεῖνος, εὐλαβής, ὡς προείπωμεν, καὶ εἰλικρινὴς τηρητὴς τῶν ἐντολῶν, διαβεβαιώνει τὸν Χριστόν, ὅτι, «ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου»! Φυλάττει τὰς Θείας ἐντολάς, μὲ τὴν … «κατὰ γράμμα» ἐφαρμογήν! Φυλάττει τὸν νόμον, ἐπειδὴ γνωρίζει τὸν νόμον καὶ τὸν μελετᾷ καὶ τὸν πράττει μὲ τὰς πράξεις ἐκείνας τὰς … ἐπιδερμικάς!

Ὁ Κύριος διακρίνει, ἀφ’ ἑνὸς μὲν μίαν, ἀναμφιβόλως, εἰλικρινῆ πρόθεσιν, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου μίαν τυπικὴν καὶ ἀνούσιον καὶ «ξηρὰν ἐφαρμογήν», χωρὶς τὴν οὐσίαν καὶ καρδιακὴν συμμετοχήν, ποὺ ἀπαιτεῖ μία συνειδητὴ σχέσις μὲ τὸν Χριστόν! Μίαν ἐφαρμογήν, πιθανῶς, σὰν ἐκείνην … τοῦ Φαρισαίου τῆς γνωστῆς παραβολῆς, ὅστις σπεύδων ἵνα δικαιώσῃ ἑαυτόν, διεφήμιζεν τὰς ἀρετάς του καὶ τὰς … ἐπιτυχίας του! «Οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι» (Λουκ. ΙΗ΄ 11-12)! Καὶ ἡ προσπάθεια μὲν τούτου τοῦ ἄρχοντος, - ὡς μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος, ἔγινεν ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸν Διδάσκαλον, καὶ μάλιστα … μὲ τὴν ἐπισήμανσιν, «ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν» (Μάρκ. Ι΄ 21) - ὅμως, ὁ Χριστός μας, ἐπισημαίνει εἰς τοῦτον καὶ ὑπογραμμίζει τό, «ἔτι ἕν σοι λείπει»!

Εἰς τὴν ὅλην γνῶσιν καὶ ξηρὰν πρᾶξιν, ὁ Κύριος ἀντιπαραθέτει τὴν οὐσίαν καὶ τὴν … ἐμπιστοσύνην εἰς τὴν μέριμναν τοῦ Κυρίου! Ἡ γνῶσις καὶ ἡ τυπικὴ ἐφαρμογή, ἀποδυναμώνει τὴν ψυχήν, καὶ τὴν «ἀποκοιμίζει», ὅτι δῆθεν, εἶναι … ἐν τάξει ἀπέναντι εἰς τὸν Θεόν! Ὁ Κύριος, ὅμως, διὰ τῆς ἰδικῆς του προσθήκης, μᾶς δίδει νὰ καταλάβωμεν ὅτι, «ὁ νόμος, ἄνευ τῆς ἀγάπης καὶ ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης εἰς τὸν Κύριον, εἶναι … ἀνυπόστατος»!

 

«… καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ …»!

 

Ὁ Ραββί, προτείνει εἰς τὸν πλούσιον ἄρχοντα, μίαν ἀνταλλαγήν …! Νὰ ἀπαρνηθῇ τὰ ὑπάρχοντά του καὶ νὰ τὰ διανείμῃ αὐτὸς ὁ ἴδιος εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ ἀντὶ τούτων νὰ κερδίσῃ … θησαυρὸν Οὐράνιον! Τὰ μὲν πλούτη του, τὰ βλέπει καὶ τὰ ἀπολαμβάνει˙ τοὺς Οὐρανίους θησαυρούς, ὅμως, τοὺς προσδοκᾷ καὶ τοὺς ἐπιθυμεῖ! Δὲν ἐφαντάζετο ὅμως, ὅτι θὰ εἶχον τόσον βαρὺ ἀντάλλαγμα! Δὲν τὸν κατηγοροῦμε διὰ τὴν ἐπιλογήν του, ἵνα ἀρνηθῇ τὴν διαπραγμάτευσιν καὶ τὴν ἀνταλλαγήν …! Ἄλλωστε, καὶ οἱ περισσότεροι ἐξ ἡμῶν … τὴν ἰδίαν ἐπιλογὴν θὰ ἐκάναμεν! Ἂς εἴμεθα εἰλικρινεῖς …! Ὀλίγοι, καὶ ἀκόμη ὀλιγώτεροι τούτων, θὰ ἐδέχοντο τὴν πρότασιν τοῦ Διδασκάλου! Εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ μαθηταί Του,  οἵτινες, ὡς εἶπεν ὁ Πέτρος, «ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι» (Μάρκ. Ι΄ 28)! Κοντὰ δὲ εἰς τούτους καὶ πολλοὶ ἀκόμη, - παρὰ ταῦτα, πολλοὶ ὀλιγώτεροι τῶν … ὀλίγων, ὡς εἴπωμεν, - οἵτινες, καὶ πλοῦτον καὶ δόξαν καὶ οἰκείους, … οὐ μὴν δέ, καὶ αὐτὴν τὴν πρόσκαιρον ζωὴν ἀντήλλαξαν, διὰ νὰ … «ἕξωσι θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ»!

Ἐὰν σκεφθῶμεν, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, τὴν συγκεκριμμένην διαπραγμάτευσιν, - ὄχι ἐν ὅσῳ εἴμεθα πλούσιοι καὶ παγιδευμένοι εἰς τὰς «φαντασιώσεις τοῦ ἄφρονος πλουσίου», ἀλλὰ ἐν ὅσῳ … ὑστερούμεθα καὶ ἁπλῶς ἀνταπεξερχώμεθα εἰς τὰς βιοτικάς μας ἀνάγκας, - εὔκολον, σχετικῶς, μᾶς εἶναι νὰ κάνωμεν τὴν τοιαύτην κίνησιν καὶ ἀνταλλαγήν! Ὅσον ὀλιγώτερα κρατῶμεν, τόσον εὐκολώτερον τὰ θυσιάζωμεν, ὅταν μάλιστα μᾶς βεβαιοῖ, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅτι θὰ εἴμεθα κερδισμένοι! Αὕτη ἡ διαπίστωσις, θὰ ἔλεγον, ὅτι μᾶς φέρει πρὸ τοῦ διλήμματος˙ τί ἐπιλέγωμεν; Τὸν Θεόν, ἢ τὸν μαμωνᾶ; Ὁ Κύριος ἀπέρριψεν μίαν «συγχώνευσιν» καὶ τῶν δύο! «Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Ματθ. ΣΤ΄ 24)! Ἐν προκειμένῳ, ὁ Διδάσκαλος λέγει μίαν φοβερὰν Ἀλήθειαν˙ «πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ»!

Βεβαίως, εἰσῆλθον πλούσιοι εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! Καὶ ὁ Ἀβραάμ, καὶ ὁ δίκαιος Ἰώβ, καὶ βασιλεῖς καὶ βασίλισσαι καὶ αὐτοκράτορες …! Πλούσιοι, καὶ μάλιστα … ὑπέρ-πλούσιοι! Ὅμως, δὲν ὑπετάγησαν καὶ δὲν ἐδούλευσαν εἰς τὸν πλοῦτον, ἀλλ’ ὑπερέβησαν τοῦτον καὶ προετίμησαν τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν! Αὕτη ἡ προτίμησις, ἀγαπητοί μου, νὰ προέχῃ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν, καὶ … «ἀρνησάμενοι … τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Τίτ. Β΄ 12-13)! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Ἕνας παρανοϊκὸς … πλούσιος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΕΝΑΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024)

«Καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ

συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου» (Λουκ. ΙΒ΄ 18).

 

Ἕνας παρανοϊκὸς … πλούσιος!

 

Εἶναι γνωστή, φίλοι μου, ἡ παραβολὴ ἥντινα ἠκούσαμεν εἰς τὴν σημερινὴν Εὐαγγελικὴν περικοπήν! Πρόκειται περὶ τῆς παραβολῆς τοῦ «Ἄφρονος πλουσίου»! Ἑνὸς πλουσίου, ὅστις ἐπλούτιζεν ὅλο καὶ περισσότερον ἀπὸ ἔτους εἰς ἔτος, ἐφ’ ὅσον ἡ παραγωγὴ καὶ ἀπόδοσις τῶν κτημάτων του, ηὐξάνετο προϊόντος τοῦ χρόνου! Αἱ ἀποθῆκαι του ἦσαν ἀσφυκτικῶς ὑπερπλήρεις, καὶ «ὑπέφερεν» οὗτος ἀπὸ τὴν ἀγωνίαν του, διὰ τὸ τί θὰ ἔπρεπε νὰ πράξῃ, προκειμένου ἵνα ἀσφαλίσῃ καὶ τὰς ἐσοδείας αἵτινες ἐγένοντο ὅλο καὶ περισσότερον πλούσιαι καὶ παραγωγικαί! Ἕως ἐδῶ, ἂς συμφωνήσωμεν μετ’ αὐτοῦ καὶ ἂς κατανοήσωμεν τὴν … ἀγωνίαν του!

Ἀπ’ ἐδῶ, ὅμως, καὶ εἰς τὴν συνέχειαν, ἡ χαρά του καὶ ὁ ἐνθουσιασμός του, τὸν ὁδηγεῖ εἰς παρανοϊκοὺς συλλογισμοὺς καὶ εἰς ἀκόμη πιὸ «βλακώδεις» ἀποφάσεις! Εἰς τὴν αὐτονόητον ἐρώτησιν, «τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου;» ἀπαντᾷ, ὡς προείπωμεν, ὡς ἀνόητος καὶ βεβλαμμένος τὸν νοῦν! Ὁ πολὺς πλοῦτος τὸν κάνει ἵνα «αἰθεροβατεῖ» καὶ ἵνα ὑπερίπταται τῶν ἄλλων ἀνθρώπων! Βλέπει, ὅτι τὰ ἔτη τῆς ζωῆς του θὰ εἶναι ἀτελείωτα καὶ πλήρη ἀπολαύσεως καὶ χλιδῆς …! Βλέπει καὶ φαντάζεται μὲ τὸν «σεσαλευμένον» του νοῦν, ὅτι θὰ πρέπῃ νὰ κρημνίσῃ τὰς ἤδη τεραστίας ἀποθήκας του καὶ νὰ κτίσῃ ἀκόμη μεγαλυτέρας, προκειμένου ἵνα ἀποθηκεύσῃ ἐκεῖ, οὐχὶ μόνον τὴν ἐφετινὴν ἐσοδείαν, ἀλλὰ καὶ τὰς … ἐπερχομένας τῶν «ἀτελευτήτων» αἰώνων, ποὺ ὣς φαντάζεται, πρόκειται νὰ ζήσῃ! Θέλει νὰ ζῇ μίαν «πραγματικότητα», τὴν ὁποίαν, ὅμως, ἐπειδὴ δὲν πρόκειται αὕτη νὰ πραγματοποιηθῇ, ὡς τὸ βεβαιοῖ ἡ λογική του, προσπαθεῖ νὰ τὴν κάνει … πραγματικήν!

Καταστρέφει τὰς ἀποθήκας του, οἰκοδομεῖ … «μείζονας», ἀποθηκεύῃ ἐκεῖ «πάντα τὰ γενήματά του καὶ τὰ ἀγαθά του», καὶ συνομιλεῖ μὲ τὸν «μεμεθυσμένον» ἐκ τοῦ πλούτου, ἑαυτόν του, καὶ λέγει … ἀνοησίας!

 

Αἱ … ἀνοησίαι του!

 

Ἐν πρώτοις, θεωρεῖ οὗτος ὁ ἀνόητος ὅτι … «ἔχει»! Ποῖος, ὅμως, νοήμων ἄνθρωπος δύναται συνειδητῶς ἵνα ἐμμένει εἰς τὴν λέξιν ταύτην, θεωρῶν τὰ ἀγαθὰ ποὺ διαχειρίζεται; Ποῖος δύναται νὰ εἴπῃ … ἔχω, ἐνῶ γνωρίζει ὅτι ὁ ἐπερχόμενος θάνατος θὰ τὸν διαψεύσῃ; Βεβαίως, ἡ ἀσύνετος αὕτη «λογική», κυριαρχεῖ δυστυχῶς, καὶ οἱ πλεῖστοι, ἐπιδίδονται εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, ἵνα ἀποκτῶσι καὶ ἔχωσι …!!! Ὁ ἄφρων, ὅμως, πλούσιος, «βλέπει» καὶ … «ἔτη πολλά»! Πόσον περισσότερον, ἀνόητος! Ἀκόμη καὶ ἡ κοινὴ λογική, - ἔστω καὶ ἂν θὰ ἠρέσκετο εἰς ἀπειράριθμα ἔτη, - δὲν δύναται νὰ ὁμιλήσῃ μὲ τὴν τοιαύτην βεβαιότητα! Οἱ καθημερινοὶ θάνατοι, καὶ μάλιστα … «ἄνευ προτεραιότητος», ἀλλὰ καὶ ἡ ἀδηλότης τοῦ μέλλοντος, ὀφείλουσιν ἵνά μας «προσγειώνωσιν» εἰς τὴν πραγματικότητα! Πόσοι, ἆραγε, διεψεύσθησαν, προσδοκῶντες τὸ … «αὔριον», καὶ δὲν τὸ συνήντησαν!

Μία ἀκόμη, ὅμως, ἀνόητος καὶ ἀσύνετος φρᾶσις, καταδεικνύει τὴν «ἄνευ οἴνου μέθην του»! «Ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου»! Αὗται αἱ τέσσαρες σωματικαὶ ἀνάγκαι, γίνονται διὰ τοῦτον τὸν … ἐπιπόλαιον πλούσιον, ἰδανικὰ καὶ στόχοι καὶ ἐπιδιώξεις διὰ τὸ … «ὀνειρεμένον» μέλλον του! Τέσσαρες σωματικαὶ ἀνάγκαι, γίνονται τὸ ἀποκλειστικὸν ἐνδιαφέρον τοῦ … κενοῦ ἀνθρώπου! Ὅταν ἐντὸς τοῦ ἀνθρωπίνου σαρκίου, δὲν θέλομεν νὰ ὑπάρχῃ τίποτε περισσότερον, ἀπ’ ἐκεῖνα ἅτινα συντελοῦσιν εἰς τὴν σωματικὴν ὑγείαν καὶ εὐεξίαν, τότε ὁ πραγματικὸς ψυχικὸς ἄνθρωπος, εὑρίσκεται εἰς τὸ περιθώριον τοῦ ἐνδιαφέροντός μας, καὶ συντηροῦμεν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον, οὕτως ἢ ἄλλως σύντομα θὰ καταρρεύσῃ!

Τοῦτο βλέπει καὶ ὁ ἄφρων οὗτος πλούσιος! Μόνον σῶμα καὶ ὕλην! Θέλει πολλὰ χρόνια, μόνον καὶ μόνον διὰ νὰ ἀποφύγῃ τὸν σωματικὸν θάνατον! Καὶ τί τραγωδία διὰ τοῦτον˙ ὁ ἀπαίσιος οὗτος θάνατος ἔρχεται τὴν νύκτα τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐωχίας! Μετὰ τὰς πανηγυρικὰς ἐκδηλώσεις, διὰ τὰς νέας ἀποθήκας, καὶ τὰς εὐχὰς διὰ … μακροζωΐαν! «Ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;» Αὕτη ἡ κλῆσις (ἡ ἀναμενομένη), ἠκούσθῃ καὶ διὰ τοῦτον, τόσον σκληρὰ καὶ ἀδυσώπητος, καὶ ἴσως … ἀπέθανεν ἀπὸ τὸν φόβον του, πρὶν προλάβει νὰ ἀποθάνῃ … ὑπακούων εἰς τὴν κλῆσιν!

 

Ὁ ἄνθρωπος καὶ τὸ «ἀνθρωπόμορφον»!     

 

Παραβολὴ εἶναι, ἡ ὅλη ἀνωτέρω ἀφήγησις! Παραβολή, ἥτις ὅμως, γίνεται καὶ πραγματοῦται περισσότερον καὶ ἀπὸ … συχνάκις! Ὁ ἄνθρωπος, τὸ ὑπέροχον αὐτὸ Θεῖον κτῖσμα, τὸ ὁποῖον ἔχει ὡς προσανατολισμὸν τὴν ἐπάνοδόν του εἰς τὴν αἰώνιον καὶ ἀτελεύτητον οὐράνιον Βασιλείαν, ζητεῖ παντοιοτρόπως ἵνα ζήσῃ αἰωνίως εἰς τὴν  παροῦσαν φθαρτὴν καὶ ἁμαρτωλὸν ζωήν! Ὁ ἄνθρωπος, ζητεῖ ἵνα γίνῃ … ἀνθρωπόμορφος, καὶ ναὶ μὲν νὰ φαίνεται ἐξωτερικῶς ὡς … εἰκόνα ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἐσωτερικῶς, νὰ πολιτεύεται ὡς ξένος καὶ ἀγνοῶν περὶ τῆς αἰωνίου Βασιλείας διὰ τὴν ὁποίαν ἐπλάσθῃ! Ἐξωτερικῶς … ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἐσωτερικῶς … «πανομοιότυπος τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις», κατὰ τὸ ψαλμικόν (Ψαλμ. ΜΗ΄ 13, 21)! Ἄνθρωπος, ἄνευ οὐρανίων καὶ αἰωνίων ἀναζητήσεων, καὶ ἐξηρτημένος ἀπὸ τὰς προσκαίρους καὶ ματαίας, ἡδονὰς καὶ ἀπολαύσεις! Ἄνθρωπος, ἢ μᾶλλον … ἀνθρωπόμορφος, χωρὶς νὰ κοιτᾷ πρὸς τὰ ἄνω καὶ τὰ αἰώνια, - ὡς καθορίζει αὐτὴ αὕτη ἡ ὀνομασία του! Ἄνθρωπος, ποὺ ἐνῶ θὰ πρέπῃ ἵνα … ἄνω-θρώσκῃ (κοιτάζει πρὸς τὰ ἄνω), ἕρπει καὶ σύρρεται καὶ ἀρέσκεται εἰς τὰ φθαρτὰ καὶ γήϊνα!

Τρομακτικὴ ἀκούεται, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ἡ τοιαύτη ἔκπτωσις τοῦ … οὐρανίου ἀνθρώπου! Τὸ σκληρώτερον δὲ εἰς τὴν ὡς ἄνω παραβολήν, εἶναι, ὅτι ὁ θάνατος θὰ ἔλθῃ! Ὅσον καὶ ἂν τὸν ἀπευχώμεθα˙ ὅσον καὶ ἄν ὀνειροπολοῦμεν ἔτη αἰώνια˙ ὅσον καὶ ἂν ἡ ὑγεία μας εἶναι, … «πάνω ἀπ’ ὅλα», καὶ «ξορκίζουμε» τὸ κακό, ἅπαντες θὰ ἀκούσωμεν τὸ … «ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ»! Μακάρι, βεβαίως, νὰ ἔχωμεν πολιτευθῇ εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, ὡς σώφρονες καὶ συνετοὶ καὶ οὐχὶ ὡς ἀσύνετοι καὶ ἄφρονες! Μακάρι, (καὶ τὸ εὔχομαι τοῦτο ταπεινῶς, καὶ εὔχεσθε καὶ ὑμεῖς τοῦτο ὑπὲρ ἐμοῦ ἀδελφοί), νὰ ἀκούσωμεν τότε τῆς εὐκταίας καὶ μακαρίας φωνῆς τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου» (Ματθ. ΚΕ΄ 23)!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

    Ἱεροκήρυκος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Τι είναι εξομολόγηση και ποιος την θέσπισε;

 

Ἐγὼ καὶ ὁ … πλησίον μου! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΟΓΔΟΗΣ ΛΟΥΚΑ (10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024)

«Τίς ἐστί μου πλησίον;» (Λουκ. Ι΄ 29).

Ἡ πρώτη καὶ δευτέρα … μεγάλαι ἐντολαί!

 

Κάποιος νομικός, πλησιάζει πρὸς τὸν Διδάσκαλον! Ἡ πρόθεσίς του εἶναι πειρακτική καὶ θέλει ἵνα παγιδεύσῃ τὸν Κύριον διὰ τῆς ἐρωτήσεώς του! Ὁ Κύριος ὅστις, ὡς Θεός, «γινώσκει καρδίας καὶ νεφρούς», γνωρίζει, ἀσφαλῶς, τὴν πονηράν του διάθεσιν, ἀλλὰ περιμένει ἵνα ἀκούσῃ τὸ ἐρώτημά του!

Ἐνῶ, ὅμως, ἡ πρόθεσις εἶναι πονηρὰ καὶ ἐπιθετική, τὸ ἐρώτημα, εἶναι πολὺ σοβαρό˙ … «διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» Ὁ Κύριος, δὲν ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὴν πειρακτικὴν διάθεσιν, ἀλλά, τοὐναντίον, σπεύδει ἵνα ἀπαντήσῃ! «Ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις;» Ὁ νομικὸς ἀπαντᾷ εἰς ταύτην τὴν ἐρώτησιν τοῦ Διδασκάλου, καὶ δίδει τὴν σωστὴν ἀπάντησιν! «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»! Συμφωνεῖ ὁ Χριστός μας καὶ τὸν ἐπαινεῖ δημοσίως!  Ἐνῶ, ὅμως, θὰ ἔπρεπε νὰ φύγῃ δικαιωμένος, οὗτος ὁ νομικός, … ἐπιζητεῖ ἵνα «δυσκολέψῃ» τὸν Κύριον, … ἐρωτῶν καὶ πάλιν˙ «καὶ τίς ἐστί μου πλησίον;»

Ἀπαντᾷ καὶ πάλιν ὁ Διδάσκαλος, ἀλλὰ ἡ ἀπάντησίς Του, ἴσως εἶναι ἰδιαιτέρως δυσάρεστος καὶ ἐνοχλητική, καὶ δι’ ἐκεῖνον τὸν νομικόν, ἀλλὰ καὶ δι’ ἅπαντας ἡμᾶς! Ποῖος εἶναι ὁ πλησίον, ὅντινα ὀφείλω ἵνα ἀγαπῶ ὡς τὸν ἑαυτόν μου; Μὰ εἶναι δυνατόν, ἵνα ἀγαπήσω κάποιον, περισσότερον ἐμοῦ τοῦ ἰδίου; Καὶ ὅμως˙ διὰ τῆς ἐπακολουθούσης γνωστῆς παραβολῆς τοῦ «καλοῦ Σαμαρείτου», ὀφείλω ἀγάπην περισσοτέραν τοῦ … ἠγαπημένου μου ἑαυτοῦ, εἰς ἐκεῖνον ὅστις, μὲ ὑβρίζει, μὲ κακολογεῖ, μὲ συκοφαντεῖ, ἐπιχειρεῖ νὰ μοῦ προξενῇ κακόν, μὲ ἀποστρέφεται, μὲ διώκει, κ.λ.π. Οὗτος εἶναι … ὁ πλησίον μου! Ὁ Ἰουδαῖος˙ ὁ διαχρονικὸς ἐχθρὸς τοῦ Σαμαρείτου, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸ μῖσος ἦτο φοβερὸν καὶ ἀθεράπευτον! Ὁ Ἰουδαῖος˙ ὅστις οὐδέποτε θὰ ἠδύνατο ἵνα φαντασθῇ, ὅτι ἐκεῖνος ὅστις θὰ ἔσπευδεν ἵνά τον ἐναγκαλισθῇ, καὶ τὸν περιθάλψῃ, καὶ τὸν μεταφέρῃ εἰς τὸ πανδοχεῖον, καὶ διανυκτερεύσῃ πλησίον του, καὶ ἐξοφλήσῃ τὴν νοσηλείαν του, καὶ καταβάλει ἀκόμη καὶ τὰ τῆς ἀποθεραπείας του, θὰ ἦτο ἐκεῖνος ὁ φιλάνθρωπος Σαμαρείτης!

 

Ὁ Κύριος εἶναι ὁ … «πλησίον»!

 

Ναί, ὁ Κύριος! Διότι, ἐνῶ τὸν μισοῦμε, τὸν ἀποστρεφώμεθα, τὸν ὑβρίζομε καὶ τὸν βλασφημοῦμε, περιφρονοῦμε τὸν νόμον Του καὶ τὰς ἁγίας ἐντολάς Του, … καὶ ἐνῶ ἔχει τὴν δύναμιν ἵνα μᾶς ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν τάξιν, καὶ μᾶς συνετίσει, καὶ μᾶς τιμωρήσει, καὶ μᾶς ἐκδικηθῇ, … Οὗτος, ὡς λέγει ὁ ἴδιος, «Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ᾿ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ᾿ ἐμοῦ» (Ἀποκ. Γ΄ 20)! Ἐνῶ δύναται ἵνα συντρίψῃ τὴν θύραν καὶ εἰσέλθῃ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης, καὶ μᾶς ὑποχρεώσῃ ἵνα ὑποταχθῶμεν εἰς τὸν Νόμον Του, περιμένει ὡς ἁπλοῦς ἐπαίτης, ἔξω τῆς θύρας τῆς ψυχῆς ἡμῶν, ἀναμένων τὴν θετικὴν ἀνταπόκρισίν μας!

Οὗτος εἶναι ὁ «πλησίον» μας, ὅστις, παρὰ τὰς ἐχθρικὰς διαθέσεις μας πρὸς Αὐτόν, δὲν ἔπαυσεν οὐδὲ παύει – οὐδ’ ἐπὶ στιγμήν, - ἵνα πονῇ καὶ συμπονῇ μεθ’ ἡμῶν˙ μᾶς ἀγαπᾷ καὶ θυσιάζεται «πάλιν καὶ πολλάκις» καὶ ἑκουσίως, χύνει τὸ πανακήρατον Αὐτοῦ αἷμα, ἵνα μεταλαμβάνοντες ἡμεῖς, ἔχομεν ζωὴν αἰώνιον! Ο Κύριος εἶναι ὁ πλησίον, «ὁ ποιήσας καὶ ἔτι ποιῶν τὸ μέγα Αὐτοῦ ἔλεος μεθ’ ἡμῶν»! Ἡμῶν, οἵτινες, ἀποστασιοποιούμενοι ἀπ’ Αὐτοῦ καὶ σπεύδοντες, εἰς «ἀλλοτρίας ὁδοὺς ἀποτρέχειν», ἐπιβεβαιώνομεν ὅτι … δὲν ἐπιθυμοῦμεν τὴν οἵανδήποτε σχέσιν ἀγάπης μετ’ Αὐτοῦ! Θὰ ἤμεθα δὲ ἀπολύτως ὑπεύθυνοι διὰ τὴν περαιτέρω ἔκβασιν «τῶν πραγμάτων»! Εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ τραυματίου Ἰουδαίου, ὁ Σαμαρείτης προσέφερε τὰς ὑπηρεσίας τῆς ἀγάπης του, ἐφ’ ὅσον ὁ Ἰουδαῖος τὰς ἐδέχετο! Ἐπειδή, ὅμως, πολλάκις, ἡμεῖς ἢ τινὲς ἐξ’ ἡμῶν, ἀρνούμεθα πεισμωδῶς τὴν Θείαν βοήθειαν καὶ συνδρομήν, τότε θὰ ἰσχύσῃ ὁ Παροιμιώδης Λόγος, … «ἐπειδὴ ἐκάλουν καὶ οὐχ ὑπηκούσατε καὶ ἐξέτεινα λόγους καὶ οὐ προσείχετε, ἀλλὰ ἀκύρους ἐποιεῖτε ἐμᾶς βουλάς, τοῖς δὲ ἐμοῖς ἐλέγχοις οὐ προσείχετε, τοιγαροῦν κἀγὼ τῇ ὑμετέρᾳ ἀπωλείᾳ ἐπιγελάσομαι, καταχαροῦμαι δὲ ἡνίκα ἔρχηται ὑμῖν ὄλεθρος» (Παροιμ. Α΄ 24-26)!

Ἂς μὴν ἀρχίσωμεν τὰς γλοιώδεις ἀγαπολογίας, ὅτι, δῆθεν, ὁ Κύριος θὰ καταχαρῇ μὲ τὴν συντριβήν μας! Καλύτερον εἶναι νὰ ὑπακούσωμεν εἰς τὰς ἐν ἀγάπῃ προσκλήσεις Του, καὶ ἂς προστρέξωμεν ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς ἀγάπης Του, διὰ νὰ χαίρει μαζί μας ἐνισχύων ἡμᾶς εἰς τὸν ἀγῶνα διὰ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν!

 

Ἐγὼ καὶ ὁ … πλησίον μου!

 

Εἶπον ὀλίγον πρίν, ὅτι, «ἡ ἀπάντησίς Του (Κυρίου πρὸς τὸν νομικόν), ἴσως εἶναι ἰδιαιτέρως δυσάρεστος καὶ ἐνοχλητική»! Τοῦτό δε ἐπιβεβαιώνεται ἐκ τῶν προειρημμένων! Ἐν προκειμένῳ ὁ νομικός, ἀλλὰ καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ἅπαντες ἡμεῖς, θεωρῶμεν ἐκ τῆς τοιαύτης ἀπαντήσεως, θὰ ἔλεγον, τὴ ἀπόλυτον ἢ ἔστω τὴν μερικὴν ἐνοχήν μας! Διότι, τίς ἐξ ἡμῶν ἔδειξεν ποτὲ τὴν τοιαύτην καὶ τοσαύτην ἀγάπην πρὸς τὸν πλησίον; Ἐὰν ἐξαιρέσωμεν ἐλαχίστας, ὄντως, περιπτώσεις, Ἁγίων ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, οἵτινες, «μιμηταὶ γενόμενοι τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου», ἐθυσίασαν κατὰ κυριολεξίαν, ἑαυτοὺς διὰ τὸν … πλησίον, οἱ πλεῖστοι, πέραν μιᾶς στοιχειώδους ὑλικῆς καὶ ψυχικῆς συμπαραστάσεως, δὲν ἠδυνήθησαν ἵνα διαθέσωσι οὐδὲν περισσότερον! Κάτι ἀντίστοιχον, μὲ τὰς συμπεριφοράς, τῶν … ἱερέως καὶ λευΐτου, οἵτινες, «γενόμενοι κατὰ τὸν τόπον, ἐλθόντες καὶ ἰδόντες, ἀντιπαρῆλθον»!

Ὄντως, ἀνατρέχοντες εἰς τὰ Ἁγιολόγια καὶ τὰ Συναξάρια, θὰ εὕρωμεν Ἁγίους καὶ Ἁγίας, οἵτινες καὶ περισυνέλεξαν πτωχοὺς καὶ ἀδυνάμους, καὶ τοὺς περιεποιήθησαν ὣς τοὺς οἰκείους των˙ θὰ εὕρωμεν ἐπίσης ἄλλους, οἵτινες ἐπώλησαν ἑαυτούς, προκειμένου ἵνα ἐλευθερώσωσιν ἠγορασμένους δούλους καὶ δούλας, καὶ ἔγιναν οἱ ἴδιοι δοῦλοι, διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ πλησίον! Οὗτοι καὶ μόνον οὗτοι οἱ Ἅγιοι, θὰ ἠδύναντο νὰ μᾶς διδάξωσι διὰ τοῦ ἰδίου αὐτῶν παραδείγματος, τὸ «τί ἐστίν … ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»!

Ὅμως, ἐν προκειμένῳ, κρινόμενοι εἴμεθα … ἡμεῖς! Ἡμεῖς καλούμεθα, εἰς τὰ πρόσωπα τῆς παραβολῆς, ἵνα εὕρωμεν ἐκεῖνο τὸ ἀντιστοιχοῦν εἰς τὸν ἑαυτόν μας! Ἐπειδή δε, συνηθίζομεν ἵνα «δικαιώνωμεν ἑαυτούς», εἰς πᾶσαν περίπτωσιν, θὰ παρεκάλουν ἐν σεμνότητι καὶ ταπεινώσει, ἵνα ἀναζητήσωμεν τὴν … θέσιν μας, ἀναμέσον τῶν, … ἱερέως, λευΐτου, Σαμαρείτου καὶ τραυματίου, καὶ εὔχομαι ἵνα ἐν τέλει … «μείνωμεν εὐχαριστημένοι»!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Με ποιον τρόπο ανοίγει η πόρτα για Κείνον;

 

Ἡ … μετὰ θάνατον ζωή! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024)

«Ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη» (Λουκ. ΙΣΤ΄ 22). 

«Ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν» (Ἑβρ. Θ΄ 27)!

 

Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ἕκαστος ἄνθρωπος γεννηθῇ ἐπὶ τῆς γῆς, εἶναι αὐτονόητον καὶ βεβαιότερον πάσης ἄλλης … ἀληθείας, ὅτι θὰ ἔλθῃ καὶ διὰ τοῦτον, ἡ στιγμὴ ἐκείνη καθ’ ἣν θὰ ἀναχωρήσῃ, καὶ θὰ ἀπέλθῃ, τὸ μὲν σῶμα αὐτοῦ εἰς «τὴν γῆν ἐξ ἧς προῆλθεν», ἡ δὲ ἀθάνατος ψυχή του εἰς τὰς Θείας Χείρας τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Δημιουργοῦ ἡμῶν! Τοῦτο καταδεικνύεται, καθ’ ἑκάστην ἡμέραν καὶ ὥραν καὶ στιγμήν, καὶ εἰς ἅπαντας, ἀνεξαιρέτως, τοὺς ἀνθρώπους! Ἀσχέτως ἡλικίας, καταγωγῆς, οἰκονομικῆς εὐμαρείας, χρώματος, ἀξιώματος …! Ἄνευ προτεραιότητος! Δηλαδή, οὐδεὶς προηγεῖται καὶ οὐδεὶς ἀκολουθεῖ! Βεβαίως, οἱ ἄνθρωποι τῆς προκεχωρημένης ἡλικίας, ἂς εἴπωμεν τὴν φρᾶσιν, ὅτι … εὑρίσκονται εἰς τὰς δυσμὰς τοῦ βίου των! Φαίνονται, ὅτι ἔχουσιν ἓν μικρὸν «προβάδισμα», διὰ τήν, ἐκ τούτου τοῦ βίου, ἀπόδρασιν˙ ποσάκις, ὅμως, οἱ τοιοῦτοι, δὲν εὑρέθησαν εἰς τὴν ἄκρως πικρὰν καὶ ὀδυνηρὰν θέσιν, καὶ ἐσυνόδευσαν εἰς τὰ κοιμητήρια, τὰ τέκνα των, ἀλλὰ καὶ ἔγγονα … οὐ μὴν δὲ καὶ δισέγγονα;

Τὸ κρίσιμον, ὅμως, ἐρώτημα, ἐν προκειμένῳ, εἶναι … «ἔχομεν, ἆραγε, ἀποδεχθεῖ καὶ συμβιβασθεῖ μὲ τὴν τοιαύτην ἀδυσώπητον πραγματικότητα;» Ἐρωτῶμεν δὲ τὸ τοιοῦτον ἐρώτημα, διότι, ἐνῶ ἡ ἀπάντησις θὰ ἔπρεπε νὰ θεωρῇται αὐτονόητος καὶ καταφατική, - οὐχὶ μόνον θεωρῶντες, … διὰ θρησκευτικοῦ καὶ θεολογικοῦ πρίσματος, ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ τοιούτου πρίσματος τῆς … κοινῆς λογικῆς, - δυστυχῶς, οἱ πλεῖστοι ἐξ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, παρακάμπτωμεν ἑκουσίως τὴν τοιαύτην ἀδήριτον πραγματικότητα, καὶ πορευόμεθα εἰς τὴν ζωὴν ταύτην ὡς … «ἀθάνατοι»! Βεβαίως, ἐπειδὴ εἴμεθα ὄντως ἀθάνατοι, ὣς μαρτυρεῖ καὶ ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή, - ἀθάνατοι ψυχικῶς, - διευκρινίζομεν λέγοντες, ὅτι, προτιμῶντες τὴν ματαίαν ταύτην ζωήν, ζῶμεν ὡς ὁ ἄνους καὶ ἄφρων ἐκεῖνος πλούσιος! Πορευόμεθα, ἔχοντες πάντοτε ἐστραμμένην τὴν προσοχήν μας εἰς τὸ «αὔριον» καὶ τὸ «μεθαύριον» αὐτῆς, καὶ … «κτυποῦμε ξῦλο», ὅταν, ἀκούωμεν περὶ θανάτου καὶ ἐκ τῶν πραγμάτων, συναντῶμεν τὴν σκληρὰν πραγματικότητα!

 

Ἡ … μετὰ θάνατον ζωή!

 

Τὸ σημερινὸν εὐαγγελικὸν ἀνάγνωσμα, φίλοι μου, θὰ ἐλέγωμεν ὅτι εἶναι, ἀληθῶς, … «καταπέλτης»! Ὁμιλεῖ ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἡμῶν καὶ διὰ τοῦτο οἱ λόγοι Του, εἶναι ἀδιαπραγμάτευτοι καὶ ἀδιαμφισβήτητοι! Εἷς πλούσιος καὶ ἀνελεήμων, καὶ εἷς πτωχὸς καὶ πολύπαθος! Ζῶσι πλησίον ὁ εἷς πρὸς τὸν ἕτερον, καὶ ὁ πτωχός, ἔχει ἀνάγκην τὴν βοήθειαν τοῦ πλουσίου! Ὅμως, ὁ πλούσιος, καθημερινῶς, ἐπιδεικνύει ψυχρότητα, σκληρότητα καὶ ἀκαρδίαν εἰς τὸν ἀξιοθρήνητον πτωχόν! Δὲν τοῦ προσφέρει, οὐδὲ κἂν ἓν τεμάχιον ἄρτου …! Καθ’ ἡμέραν, ὁ ταλαίπωρος ἐκεῖνος πτωχός, «κυλίεται» κάτωθεν τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου καὶ συνάγει τὰ ψιχία ποὺ πίπτουσιν ἀπὸ τῆς πλουσίας ἐκείνης τραπέζης! Τρώγει ὀλιγώτερον, ἀκόμη καὶ ἐκείνων τῶν οἰκοσίτων ζώων τοῦ πλουσίου!

Ὡς ἦτο φυσικόν, ἦλθεν ὁ θάνατος ἐκ τῆς κακοπαθείας καὶ ἐνωρίτερον … τῆς ὥρας αὐτοῦ! Ἦλθεν, ὅμως οὗτος καὶ διὰ τὸν πλούσιον! Ἀργότερον μέν, ἀλλὰ … ἦλθεν! «Ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη»! Ὅσον καὶ ἂν περιεποιήθησαν τὰ τῆς κηδείας του, ὅσον καὶ ἂν ἐτιμήθῃ ὡς διακεκριμένος, … ἐτάφη καὶ οὗτος, ὡς καὶ ὁ πτωχός!

Ὅμως, … ἡ ζωὴ συνεχίζεται! Τοῦτο μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Θεῖος λόγος! Ἡ ζωή, συνεχίζεται, καὶ διὰ τούς δύο τούτους … πρωταγωνιστάς! Καὶ ὁ πτωχός, - «ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ», - ἀλλὰ καὶ ὁ πλούσιος, - «ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. Καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις …», ἀπέθανον, ἀλλὰ «ἔτι ζῶσι»! Ἐπίτηδες, ὑπεγραμμίσαμεν τὰς φράσεις ἐκείνας αἵτινες βεβαιοῦσι τὴν τοιαύτην ΑΛΗΘΕΙΑΝ! Ὁ μὲν πολύπαθος πτωχός, εὑρίσκεται εἰς τὸν ὑπέροχον καὶ ἀπερίγραπτον τόπον τῆς ἀπολαύσεως τῶν δικαίων, ὁ δὲ ἀνάλγητος καὶ σκληρὸς πλούσιος, εὑρίσκεται εἰς τόπον μαρτυρίου καὶ ταλαιπωρίας! Ταλαιπωρίας … μονίμου καὶ ἀτελειώτου! Μαρτυρίου φοβεροῦ καὶ ὀδυνηροτάτου, - ὣς περιγράφει τοῦτο, ὁ ἁπλοῦς καὶ ἀληθὴς λόγος τοῦ Κυρίου!

 

Αἱ βασικαὶ ἀλήθειαι …!

 

α. Ὑπάρχουσι, - ἀσχέτως πρὸς τὰς «παρρηγόρους ἀγαπολογίας», αἵτινες τείνουσι νὰ καλύψωσι τὴν τοιαύτην ἀλήθειαν, καὶ προβάλλονται περισσότερον ὑπὸ ἐκκλησιαστικῶν καὶ δῆθεν ἀρμοδίων χειλέων! – καὶ Παράδεισος καὶ Κόλασις! Καὶ ἀντιστοίχως, ὑπάρχουσι, καὶ ἡ εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίασις τοῦ Παραδείσου, καὶ ἡ φρίκη καὶ ἀπερίγραπτος ὀδύνη τῆς κολάσεως!

β. Ἐκ τοῦ τρόπου διοὗτινος ἐπολιτεύθημεν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, θὰ ζήσωμεν τὴν μετὰ θάνατον ζωήν! Κατὰ τὸν τρόπον ὅντινα διορίζει σήμερον ὁ Διδάσκαλος καὶ Κύριος!

γ. Δὲν θὰ ὑπάρχῃ δυνατότης, διορθώσεως τῆς … πραγματικότητος! «Μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν»! Οὗτος ὁ λόγος, ἐπαληθεύει ταύτην τὴν πικρὰν ἀλήθειαν! Μετὰ τὸν σωματικὸν θάνατον, ἡ κατάστασις παγιοῦται, καὶ δὲν δύνανται, οὔτε οἱ μὲν νὰ πορευθῶσι πρὸς τοὺς δέ, ἀλλ’ οὔτε νὰ συμβῇ καὶ τὸ ἀντίστροφον!

δ. Τὰ βάσανα καὶ αἱ θλίψεις τῆς παρούσης ζωῆς, ἀποδεικνύονται ὠφέλιμοι εἰς τὴν αἰωνιότητα! Παραπονούμεθα καὶ γογγύζομεν διὰ τὰς θλίψεις αἵτινες μᾶς ἐπισκέπτονται κατὰ καιρούς, πλὴν ὅμως, - ὣς μᾶς διεβεβαίωνον οἱ σύγχρονοι Ἅγιοί μας, - θὰ ἔπρεπε νὰ χαιρώμεθα διὰ ταύτας καὶ νὰ τὰς θεωρῶμεν ὡς … παράσημα!

ε. Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον θὰ μᾶς σώσῃ, δὲν εἶναι τὸ νὰ ἀναζητῶμεν … θαύματα εἰς τὴν ζωήν μας, ἀλλὰ ἡ ὑπακοή μας εἰς τὰ Θεῖα καὶ Ἅγια Λόγια τοῦ Θείου Νόμου τῆς Ἁγίας Γραφῆς!

Ταῦτα εἶναι, μερικὰ ἀπὸ τὰ διδάγματα ἅτινα μᾶς προσφέρει ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή! Διδάγματα, διὰ νὰ ἀντιληφθῶμεν τὴν οὐσίαν τῆς παρούσης ζωῆς καὶ τὴν ἀξίαν τῆς μελλούσης! Διδάγματα, διὰ νὰ συνειδητοποιήσωμεν ἐκεῖνο τὸ Παύλειον λόγιον … «οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. ΙΓ΄ 14). Διδάγματα, τέλος, διὰ νὰ παύσωμεν νὰ ἐπαναπαυώμεθα εἰς τὴν ματαιότητα τῆς παρούσης ζωῆς, καὶ νὰ ἀτενίσωμεν μὲ βεβαιότητα τὴν … μετὰ θάνατον!

Εἰς τὴν τοιαύτην βεβαιότητα «ἐστηρίχθησαν» πάντες οἱ Ἅγιοι, καὶ διὰ ταύτην τὴν αἰώνιον ζωήν, ἐθυσίασαν καὶ ἀδιαφόρησαν διὰ τὰ … παρόντα, καὶ προετίμησαν τὴν … ζωὴν τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου, προκειμένου νὰ ἐπιτύχωσι τῶν ἀγαθῶν τῆς ἀπολαύσεως!  

Πόσον, ἀληθῶς, πρόκειται ἵνα ἐκπλαγῶσι πικρῶς καὶ διαψευσθῶσιν, ἅπαντες ὅσοι περιεφρόνησαν τὰ μέλλοντα, χάριν τῶν παρόντων! Ἂς σκεφθῶμεν σωφρόνως, φίλοι μου, καὶ ἂς κοπιάσωμεν, κόπον μικρὸν καὶ ἀσήμαντον ἐδῶ εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἵνα κερδίσωμεν, … «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α΄ Κορ. Β΄ 9)!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ἡ Ἀλήθεια καὶ τὸ ψέμα! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΛΟΥΚΑ (27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024) 

«Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν» (Λουκ. Η΄ 53).

 

Ἡ Ἀλήθεια καὶ τὸ ψέμα!

 

Ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλος, διακόπτεται κατὰ τὴν διδασκαλίαν Του, ἀπό τινα ἄρχοντα τῆς συναγωγῆς καὶ πονεμένον πατέρα, τὸν Ἰάειρον, οὗτινος ἡ θυγάτηρ νοσεῖ, καὶ ἡ νόσος της ἐξελίσσεται ἐπὶ τὸ χεῖρον, καὶ κινδυνεύει αὕτη ἵνα ἀποθάνῃ. Ὁ πανοικτίρμων καὶ εὔσπλαγχνος Κύριος, σπεύδει ἵνα βοηθήσῃ καὶ τὴν ἀσθενοῦσαν ἀλλὰ καὶ τὸν ταλαίπωρον πατέρα αὐτῆς, καὶ βαδίζει πρὸς τὴν οἰκίαν ὅπου εὑρίσκεται ἡ ἀσθενοῦσα! Συνοδεύεται, - ὡς συνήθως, ἐκ πλήθους περιέργων, οἵτινες σπεύδουσιν ἵνα ἴδωσι τὸ … «ἐπερχόμενον» θαῦμα! Καθ’ ὁδόν, συμβαίνει τὸ γνωστὸν θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς αἱμορροούσης γυναικός, περὶ τοῦ ὁποίου ὡμιλήσαμεν κατ’ ἐπανάληψιν ἀπὸ τούτου τοῦ «βήματος», καὶ διὰ τοῦτο, θὰ παρακάμψωμεν τοῦτο, ἐν προκειμένῳ, λόγῳ τοῦ περιορισμένου, χώρου τε καὶ χρόνου …

Ἐνῶ, λοιπόν, ὁ Χριστός μας ἐθεράπευσε τὴν αἱμορροοῦσαν, καὶ ξεκινᾷ διὰ τὴν οἰκίαν τοῦ Ἰαείρου, «ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου˙ μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον»! Εἰς τὸ ἄκουσμα τοῦ θανάτου τῆς θυγατρός του, εἶναι αὐτονόητον ὅτι ὁ πατέρας κλονίζεται! Θεωρεῖ, ὅτι ὅσον ἔζη ἡ θυγάτηρ του, θὰ ἠδύνατο ὁ Χριστὸς νὰ τὴν θεραπεύσῃ! Τώρα ὅμως …; Ὁ πανοικτίρμων καὶ εὔσπλαγχνος Κύριος, ἀντιλαμβάνεται τὸν τοιοῦτον κλονισμόν, καὶ διὰ τοῦτο ἐνθαρρύνει τοῦτον καὶ τοῦ συνιστᾷ ἵνα ἔχῃ ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην εἰς τὴν δύναμιν τοῦ Διδασκάλου! Φθάνουσιν εἰς τὴν οἰκίαν του, καὶ … εἶναι, ὄντως, ἀλήθεια! Ἀπέθανεν ἡ θυγάτηρ του! Διὰ τοῦτο καὶ ἔχει συναχθεῖ κόσμος πολὺς ἐκεῖ εἰς τὴν οἰκίαν του, - ὡς τοῦτο συμβαίνει συνήθως εἰς τοὺς θανάτους, – καὶ ἔχουσιν ἀρχίσει οἱ θρῆνοι καὶ οἱ κοπετοί! Ὁ Κύριος, συνιστᾷ εἰς τὸ πλῆθος ἐκεῖνο, ἵνα ἠρεμήσῃ, διαβεβαιώνων ὅτι … «μὴ κλαίετε˙ οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει»! Ὁ κόσμος, ὅμως, πεπεισμένος ἀπὸ τὰς βεβαιώσεις τῶν ἀρμοδίων οἵτινες ἔχουσιν ἐπιβεβαιώσει τὸν θάνατον, περιγελοῦσι τὸν Κύριον … «εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν»!

Ποία εἶναι ἡ … Ἀλήθεια; Ἀπέθανεν ἢ καθεύδει; Ἀσφαλῶς καὶ … ἀπέθανεν, ἀλλὰ καὶ … καθεύδει! «Ἀλήθεια», ἡ πρώτη, ἀλλὰ Ἀλήθεια καὶ ἡ δευτέρα! Μάλιστα δε, - διὰ νὰ εἴμεθα ἀκριβέστεροι, - ἡ ΜΙΑ Ἀλήθεια εἶναι, αὐτὴ ἥντινα διεβεβαίωσεν ὁ Κύριος! Βεβαίως, ἀπέθανεν ἡ νεᾶνις, ἀλλ’ οὗτος ὁ θάνατος, εἶναι ὁ θάνατος τοῦ σώματος καὶ οὐχὶ τῆς ψυχῆς! Οὗτος ὁ θάνατος, εἶναι ὁ φυσικὸς καὶ αὐτονόητος, τὸ φυσικὸν … τέλος, τὸ ὁποῖον θὰ συμβῇ εἰς κάθε τι τὸ ὑλικὸν καὶ φθαρτὸν ἐπὶ τῆς γῆς! Ἐκ τούτου τοῦ θανάτου, διῆλθον καὶ διέρχονται καὶ θὰ διέλθωσι καὶ θὰ διέλθωμεν καὶ ἡμεῖς, ὡς διῆλθον καὶ οἱ Ἅγιοι, καὶ αὐτὴ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἀλλὰ καὶ Αὐτὸς οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Οὐδεὶς ἔμεινεν ἀθάνατος ἐπὶ τῆς γῆς! Ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι οἱ δύο προφῆται, ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουσι «περάσει διὰ τῆς θυρίδος τοῦ θανάτου», διότι ὁ Κύριος θέλει … οὕτω, ὡς προειδοποιεῖ ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου, θὰ ὑποστῶσι καὶ οὗτοι τοῦτον τὸν φυσικὸν θάνατον!

Ἀλήθεια, λοιπόν, εἶναι, ὅτι ὁ θάνατος εἶναι … σωματικός! Ἡ ψυχή, ὅμως, ζῇ, ὡς βεβαιοῖ ὁ Κύριος! «Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει»!

 

«Κατεγέλων αὐτοῦ»!

 

Παρὰ τὴν διαβεβαίωσιν τοῦ Χριστοῦ, ὅτι τὸ κοράσιον δὲν ἀπέθανεν ἀλλὰ ὑπνεῖ, οἱ παρόντες καὶ κοπτόμενοι … περιφρονοῦσι τοὺς Θείους λόγους καὶ … χλευάζουσι τὸν Διδάσκαλον! Βεβαίως, ὡς ἐκείνην τὴν στιγμήν, «ἀκούοντες ἦσαν», δι’ ἀναστάσεις νεκρῶν ἀπό τινας τῶν προφητῶν! Ἔχουσι κάποιον … ἐλαφρυντικόν! Ὁ Κύριος εἰσέρχεται εἰς τὸν χῶρον ὅπου εὑρίσκεται τὸ … λείψανον, καὶ ἀφοῦ ἐξέβαλεν ἔξω τοὺς πάντας, καὶ ἔμεινον ἐντὸς … οἱ γονεῖς καὶ οἱ τρεῖς μαθηταί, - Πέτρος, Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης, - ὡμίλησε πρὸς τὴν ὑπνοῦσαν νεάνιδα! «Καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων˙ ἡ παῖς, ἐγείρου. Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν»! Τόσον ἁπλῶς …! Ὁ ἔχων τὴν ἐξουσίαν τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, αὐτὴ αὕτη … ἡ ΖΩΗ, φέρει πίσω ἐκ τοῦ Ἅδου τὴν θανοῦσαν!

Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Τὰ πάντα δύναται …! Ἐδημιούργησε τὰ πάντα ἐκ τοῦ «μὴ ὄντος»! Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν δύναται ἵνα ἀναστήσῃ μίαν νεκράν; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἀδυνατῇ Οὗτος ὁ Θεός, ἵνα μὴ δύναται νὰ νικήσῃ τὸν Ἅδην καὶ τὸν θάνατον, καὶ ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, οὐχὶ μόνον ἕνα νεκρόν, ἀλλὰ ἅπαντας τοὺς κεκοιμημένους; Δὲν τὸ ἔκανε ἄλλωστε; Καὶ τὴν κόρην τοῦ Ἰαείρου, - ὡς, ἐν προκειμένῳ, διδασκώμεθα, - ἀλλὰ καὶ τὸν υἱὸν τῆς χήρας τῆς Ναΐν, καὶ τὸν τετραήμερον Λάζαρον, καὶ τὸν προφήτην καὶ θεόπτην Μωϋσῆν, ἐκεῖ ἐπὶ τοῦ ὄρους Θαβώρ, κατὰ τὴν Θείαν Αὐτοῦ Μεταμόρφωσιν, ἀλλὰ καὶ πάντας ἐκείνους οἵτινες ἀνεστήθησαν κατὰ τὰς ὥρας τοῦ φρικτοῦ Του πάθους, ὅτε, ἡ γῆ ἐσείετο καὶ αἱ πέτραι ἐσχίζοντο, «καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς» (Ματθ. ΚΖ΄ 51-53)!

Ἀλλά, καὶ σήμερον, δὲν ἔχομεν ἆραγε καὶ … νεκραναστάσεις; Ἐπειδὴ δὲν τὰς πληροφορούμεθα; Ἐπειδή, ὥς τότε, οὕτω καὶ σήμερον, χλευάζουσι καὶ διακωμωδοῦσι τὰ θαύματα καὶ γενικῶς κάθε τι ἱερὸν καὶ ὅσιον, ἔχομεν τὴν ἐντύπωσιν ὅτι ὁ Κύριος ἔπαυσεν ἵνα ὑπάρχῃ, καὶ ἀποδεικνύονται οὕτω τὰ «φληναφήματα» τῶν ἀθέων καὶ ἀπίστων; Ὄχι, βέβαια … !!! Καὶ θαύματα γίνονται, καὶ νεκραναστάσεις ἔχομεν, … ἀλλὰ τὰ «δεδιδαγμένα ἀντικειμενικὰ» κανάλια δὲν τὰ βλέπουσι! Μπορεῖ νὰ βλέπουσιν ἀτυχήματα καὶ κλοπὰς καὶ διαρρήξεις καὶ … μπούλινκ, καί …, καί …, ὅμως ταῦτα τὰ ὄντως … σημεῖα, ἅτινα συμβαίνουσιν συχνάκις, εἰς ἱερὰ προσκυνήματα καὶ ἱερὰς μονάς, καὶ «μαρτυροῦνται» ἀπὸ πλήθη ἀναθημάτων, τὰ πληροφορούμεθα ἐκεῖ … εἰς ἐκείνους τοὺς ἱεροὺς χώρους, καὶ ἀπ’ ἐκείνους εἰς τοὺς ὁποίους συνέβησαν!

 

Ἀδελφέ μου, μὴν ἀπιστεῖς … !

 

Εἶναι ἴδιον τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἀντιστοίχου κοσμικῆς νοοτροπίας, νὰ θέλῃ νὰ ἀμφισβητῇ καὶ νὰ ἀπορρίπτῃ πολλάκις, τὰ θαυμάσια καὶ τὰ θαύματα, τὰ διαρκῶς γινόμενα ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τῶν Ἁγίων Του …! Καὶ ὅμως … Ἐνῶ ἀπορρίπτουσιν οἱ ἄνθρωποι τὰ τοιαῦτα θαυμαστὰ ἐνεργήματα τῆς θείας Χάριτος, θέλουσιν οἱ περισσότεροι ἐκ τούτων, τὴν εὐλογίαν τῆς Ἐκκλησίας! Θέλουσι καὶ πιστεύουσιν εἰς τὰς εὐχὰς τῶν κηδειῶν καὶ μνημοσύνων, καὶ θεωροῦσιν ἀδιανόητον νὰ μὴν τελεσθῶσιν αἱ νεκρώσιμοι αὗται ἀκολουθίαι! Ἆρα πιστεύουσιν … ἐπιλεκτικῶς! Πιστεύουσιν ὣς οὗτοι θέλουσι καὶ ὅσον θέλουσι!

Συνιστῶμεν, ὅμως, ταπεινῶς, εἰς τοὺς τοιούτους, νὰ πιστεύσωσιν ἐξ «ὅλης καρδίας» εἰς τὸν Κύριον, καὶ ὣς θέλουσιν, «ἀργὰ καὶ ποῦ …», νὰ ἐξομολογῶνται καὶ νὰ μεταλαμβάνωσι, πιστεύοντες, ἔστω καὶ ὀλίγον, ὅτι μέσῳ τούτων τῶν ἱερῶν μυστηρίων, συμβαίνουσιν ἀόρατοι καὶ ἀκατάληπτοι θεῖαι ἐπεμβάσεις, ἂς κάμωσι τὰς τοιαύτας πνευματικὰς «κινήσεις», περισσότερον συχνὰς καὶ συνειδητὰς καὶ οὐσιαστικάς, καὶ θὰ … δικαιωθῶσι!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ἡ «δύναμις» τοῦ … πονηροῦ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ (20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024) 

«Ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου

εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους» (Λουκ. Η΄ 27-39).

 

Ἡ «δύναμις» τοῦ … πονηροῦ!

 

Ὁ κόσμος, φίλοι μου καὶ ἀδελφοί μου, … ὁ ἀδαὴς κόσμος, ὁ κόσμος ἐκεῖνος ὅστις ἔχει παχυλὴν καὶ ἐλαχίστην γνῶσιν διὰ τὰ πάντα, κυρίως ὅμως διὰ τά, περὶ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, - ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι βεβαπτισμένοι κατὰ τὸ Ὀρθόδοξον δόγμα, - … οὗτοι λοιπόν, θεωροῦσιν ὅτι ὑπάρχουσιν ἀόρατοι, αἱ δυνάμεις «τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ»! Πιστεύουσιν ὅτι, ὁ ἄνθρωπος καλεῖται εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, ἵνα ἐπιλέγῃ μεταξὺ τούτων τῶν ἐναντίων δυνάμεων, καί, - ὡς ὁ μυθολογικὸς Ἡρακλῆς ἐπέλεξεν τὴν Ἀρετὴν ἔναντι τῆς Κακίας, - ἔστω καὶ ἂν ὁ δρόμος τῆς δευτέρας ὡμοίαζεν εὔκολος καὶ ἀνώδυνος, - οὕτω καὶ οὗτοι ὑποστηρίζουσιν, ὅτι τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν, εἶναι «ἰσοδύναμοι θεοί», οἵτινες καὶ ἀντιπαλαίουσι διαρκῶς καὶ κυριαρχοῦσιν … «πότε ὁ ἕνας καὶ πότε ὁ ἄλλος»! Ἀποφεύγουσιν ἐπιμελῶς ἵνα τοὺς κατονομάζωσι, διότι τοιουτοτρόπως θὰ καταλήξωσιν εἰς τὴν ὕπαρξιν τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, καὶ τῶν σκοτεινῶν δαιμόνων, κάτι ὅμως ποὺ τοὺς ὑποχρεώνει ἵνα πιστεύσωσιν ἀληθινῶς καὶ … ζήσωσι κατὰ τὸ Θεῖον θέλημα, κάτι τὸ ὁποῖον παραβιάζει τὴν … ἀθεΐαν καὶ ἀπιστίαν καὶ ἀδιαφορίαν των! Ἐπιλέγουσι μὲν τὸ «καλόν», ἐκεῖνο ὅμως ὅπερ νομίζουσι οὗτοι ὡς … καλόν!

Σήμερον, τὸ ἱερὸν ἀνάγνωσμα τοῦ Εὐαγγελίου, διευκρινίζει τὰς ἀνωτέρω ἀνυποστάτους ἀοριστίας, καὶ διασαφίζει τὴν ἀλήθειαν …! «Δυνατὸς καὶ πανίσχυρος» ὁ δαίμων, … ὅσον, ὅμως, ἀπουσιάζει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! «Πίσω» ἀπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ ταλαιπώρου δαιμονιζομένου, χτυπᾷ, ὑβρίζει, ἀπειλεῖ, παριστᾷ τὸν δυνατό, σπάζει τὰς ἁλύσεις διὰ τῶν ὁποίων προσεπάθουν οἱ ἄνθρωποι ἵνα τὸν τιθασεύσωσι, φοβίζει τοὺς ἀνθρώπους, κοιμᾶται εἰς τὰ τρομακτικὰ νεκροταφεῖα, ζεῖ ζωὴν ἔξαλλον καὶ ἀλλόφρονα! Ἐπαναλαμβάνω, ὅμως, … ἀπόντος τοῦ Παντοδυνάμου Κυρίου! Ὅταν, ὅμως, πλησιάζει ὁ Χριστὸς μετὰ τῶν μαθητῶν Του, ἂς ἀκούσωμεν πῶς συμπεριφέρεται ὁ «κατηραμμένος»! «Ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς … καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. … καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους (τοὺς χοίρους) εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς».

Αὐτὴ εἶναι ἡ «δύναμις» τοῦ πονηροῦ! Πίπτει καὶ προσκυνεῖ πρὸ τῶν Θείων ποδῶν, Τὸν παρακαλεῖ … μὴ τὸν βασανίσῃ, ζητεῖ τὴν ἄδειαν τοῦ Κυρίου καὶ Παντοδυνάμου Θεοῦ, διὰ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ἐμβαίνωσιν εἰς τούτους, ὅταν Ἐκεῖνος τοὺς ἐπέτρεψεν! Ποῦ εἶναι, λοιπόν, ἡ «δύναμις» τοῦ κακοῦ; Βεβαίως καὶ ἔχει δύναμιν ὁ κατάρατος δαίμων, ἀλλὰ τὴν χρησιμοποιεῖ μόνον ὅταν … τοῦ τὸ ἐπιτρέπει ὁ Κύριος καὶ Θεός …!

 

«Ὑπὸ … ἔλεγχον»!!!

 

Οὕτω, βλέπομεν, εἰς τὸν πολύπαθον Ἰώβ, ὅτι ὁ διάβολος ἐξουθενεῖ κυριολεκτικῶς τὸ Ἅγιον τοῦτον ἄνθρωπον, μόνον, ὅμως, ὅσον τοῦ ἐπιτρέπει ὁ Κύριος! Ἂς ἴδωμεν … «Τότε εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· ἰδοὺ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, δίδωμι ἐν τῇ χειρί σου, ἀλλ᾿ αὐτοῦ μὴ ἅψῃ»! Τοῦτο, κατὰ τὴν πρώτην «ἄδειαν» ποὺ δίδει εἰς τὸν πονηρόν! Κατὰ δὲ τὴν δευτέραν, … «εἶπε δὲ ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· ἰδοὺ παραδίδωμί σοι αὐτόν, μόνον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ διαφύλαξον» (Ἰὼβ Α΄, Β΄)! Καὶ κατὰ τὴν πρώτην, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν δευτέραν «ἐπίθεσιν» τοῦ διαβόλου κατὰ τοῦ δικαίου, κινεῖται οὗτος μὲ ἄκραν «χειρουργικὴν» ἀκρίβειαν, καὶ δὲν τολμᾷ ἵνα παραβιάσῃ τὰ Θεῖα … ὅρια! Ἔχει, ἀσφαλῶς, δύναμιν τεραστίαν! Κινεῖ τοὺς κακοποιοὺς κατὰ τοῦ δικαίου, δημιουργεῖ καιρικὰ συνθήκας τοιαύτας, ὥστε θανατοῦνται καὶ τὰ δέκα τέκνα τοῦ Ἰώβ, ὠθεῖ τὴν ἐπιπολαίαν σύζυγόν του ἵνα παρακινήσῃ τὸν Ἅγιον εἰς βλασφημίαν κατὰ τοῦ Θεοῦ, καί, - κυρίως, - ἐνεργεῖ μὲν ἐγκληματικῶς, μὴ δυνάμενος, ὅμως, ἵνα ὑποχρεώσῃ τοῦτον εἰς … ἁμαρτίαν!

Ἀνεφέρθημεν εἰς τὸν Ἅγιον Ἰώβ, διότι αἱ κινήσεις τοῦ πειρασμοῦ εἶναι ἀντίστοιχοι μὲ τὰς περιγραφομένας εἰς τὴν σημερινὴν περικοπήν! Ἀπόντος τοῦ Κυρίου, ὡς ἤδη εἴπωμεν, … «ἀλωνίζει», κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον, ὁ βρωμερός! Τί συμβαίνει, ὅμως, ὅταν ἐμφανίζεται ὁ Χριστός; Ἔστω καὶ ἂν Οὗτος, ἐξωτερικῶς φαίνεται εἷς κοινὸς ἄνθρωπος, ὁ διάβολος αἰσθάνεται τὸν … κίνδυνον! Ἀντιλαμβάνεται ὅτι πίπτουσιν αἱ «δυνάμεις» του καὶ κινδυνεύει …! Σπεύδει καὶ πίπτει πρὸς τοὺς Θείους πόδας καὶ παρακαλεῖ καὶ ἱκετεύει, «δέομαί σου, μή με βασανίσῃς»! Ὅταν δὲ ἀκούει τὴν Θείαν προσταγήν, ἵνα ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ ταλαιπώρου ἐκείνου ἀνθρώπου, ἀμέσως ἐξέρχεται καὶ παρακαλεῖ, ἐὰν τοῦ ἐπιτρέπει, ἵνα εἰσέλθῃ εἰς τοὺς χοίρους! Τίποτε δὲν τολμᾷ ἵνα πράξῃ … «ἄνευ ἀδείας»! Οὗτος εἶναι ὁ δῆθεν δυνατός, πρὸ τοῦ … ὄντως Παντοδυνάμου, καὶ αὕτη εἶναι ἡ δῆθεν δύναμις τοῦ κακοῦ!

Βεβαίως, ἵνα μὴ ὑπάρξωσι λανθασμέναι ἐκτιμήσεις, ἐπαναλαμβάνομεν, ὅτι «τὸ κακὸν ἐξανεμίζεται καὶ εἶναι παντελῶς ἀνίκανον, ὅσον ἐλέγχεται ὑπὸ τοῦ Κυρίου»! Ὅταν, ὅμως, ἐπιτρέψῃ ὁ Κύριος, ἢ θελήσωμεν ἡμεῖς διὰ τῶν ἐπιλογῶν ἡμῶν καὶ ἐκμεταλευόμενοι τὴν ἐλευθερίαν μας, … ἀποσκιρτήσωμεν ἐκ τῆς Θείας σκέπη καὶ ἀγκάλης τοῦ Οὐρανίου Πατρὸς ἡμῶν, τότε … ἡ δύναμις τοῦ κακοῦ γίνεται «ἀκατανίκητος»! Τότε, δύναται οὗτος ὁ κακοποιός, - καὶ ἐφ’ ὅσον τοῦ τὸ ἐπιτρέπει ὁ Χριστός, - ἵνα … ἀγγίξῃ Τοῦτον, καὶ ἵνα παραλάβῃ,  «αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν, καὶ ἵστησιν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ λέγει αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτόν κάτω» (Ματθ. Δ΄ 5-6), ὡς συνέβη τοῦτο εἰς τὸ Σαραντάριον!

 

Ἡ δύναμις καὶ ἡ ἀδυναμία!

 

Μετὰ τὰ ὅσα ἀνεφέραμεν, ἀδελφοί μου καὶ ἀδελφαί μου, ἀναγνῶσται καὶ ἀναγνώστριαι, γίνεται κατανοητόν, ὅτι τὸ πονηρὸν πνεῦμα, δι’ ἐκείνους οἵτινες στηρίζονται καὶ ἐλπίζουσιν εἰς τὴν Θείαν Παντοδυναμίαν, εἶναι παντελῶς ἀδύναμον! Τοῦτο βλέπομεν καὶ κατανοοῦμεν, ὅταν μελετῶμεν τοὺς βίους τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, κυρίως δὲ ἐκείνων οἵτινες ἠσκήθησαν «ἐν ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὁπαῖς τῆς γῆ, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι», δηλαδὴ τῶν Ὁσίων καὶ Ἀσκητῶν! Ἐκείνων οἵτινες ἐπάλαισαν … «σῶμα πρὸς σῶμα» μὲ τὸν κατηραμένον καὶ ἐνίκησαν τοῦτον, διὰ τῆς χάριτος καὶ βοηθείας τοῦ Ἀνικήτου Κυρίου! Ἐκείνων, οἵτινες ἐβίωσαν τὰς «μηχανὰς τοῦ ἀλλοτρίου» καὶ τὰς διέλυσαν καὶ ἐξευτέλισαν τοῦτον! Οὗτοι εἶναι τὸ αἰώνιον παράδειγμα, ὅτι διὰ τοῦ Σωτῆρος ἤσχυναν τὸν διάβολον καὶ ὑπερέβησαν τὰ δόλια σχέδιά του!

Λυποῦμαι, ὅμως, ἐκείνους, οἵτινες ὑπετάγησαν εἰς τὴν δύναμιν τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ διαβόλου, καὶ χάριν τῶν προσκαίρων ἀπολαύσεων καὶ ἀξιωμάτων, ἐθυσίασαν τὴν πρὸς τὸν Κύριον ἀγάπην των, καὶ προετίμησαν, ἀντὶ τῶν ἐπουρανίων τὰ ἐπίγεια, ἀντὶ τῶν αἰωνίων τὰ πρόσκαιρα καὶ ἀντί τῶν ἀφθάρτων τὰ φθαρτά καὶ μάταια! Ἅπαντας τούτους, εἶναι πιθανόν, ὁ διάβολος νὰ τοὺς «βοηθήσῃ» καὶ ἐξυπηρετήσῃ εἰς τὴν μικρὰν καὶ σύντομον πρόσκαιρον ταύτην ζωήν, καὶ νὰ ἀπολαύσωσιν τὰς μικρὰς καὶ ἀσημάντους ἡδονὰς τοῦ κόσμου τούτου! Τὴν πικρίαν, ὅμως, καὶ τὴν ἀπερίγραπτον θλῖψιν καὶ ὀδύνην, ἥντινα θὰ βιώσωσι μετὰ τὸν σωματικὸν θάνατον, ὣς μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Διδάσκαλος δι’ ἐκείνης τῆς ἀποκαλυπτικῆς παραβολῆς «τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου» (Λουκ. ΙΣΤ΄ 19-31), δὲν δύνανται ἵνα τὴν φαντασθῶσι! Διὰ τούτου εὔχομαι, ἵνα προλάβωσι καὶ προτιμήσωσι ὀλίγην θλῖψιν ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι, καὶ ἀξιωθῶσι καὶ οὗτοι τῆς αἰωνίου μακαριότητος. Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Αἱ τέσσαρες … καρδίαι! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑ (13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024)

 

«οὗτοί εἰσιν οἵτινες … ἀκούσαντες τὸν λόγον

κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ»! (Λουκ. Η΄ 15).

 

Αἱ τέσσαρες … καρδίαι!

 

Λόγον παραβολικόν, ἐκήρυξε σήμερον ὁ Κύριος, ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, φίλοι μου ἀναγνῶσται! Συγκεκριμμένως, ἐχρησιμοποίησεν μίαν εἰκόνα ἐκ τῆς ἀγροτικῆς ζωῆς, καθ’ ἣν ὁ γεωργός, κατὰ ταύτην τὴν περίοδον τοῦ Φθινοπώρου, … «ἐξῆλθεν … τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ»! Ὣς δὲ συμβαίνει συνήθως κατὰ τὴν σποράν, ἄλλοι σπόροι ἔπεσον εἰς τὸν δρόμον εἰς τὸν ὁποῖον ὁδεύουσιν οἱ ἄνθρωποι, καὶ συνεπῶς κατεπατήθησαν οὗτοι (οἱ σπόροι) καὶ κατέβησαν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγον τούτους! Ἕτεροι σπόροι, ἔπεσον εἰς τὸ πετρῶδες καὶ ἄνικμον, καὶ ἐνῶ ἐφυτεύθησαν … δὲν ἐκαρποφόρησαν, διὰ τὴν στεγνότητα καὶ σκληρότητα τοῦ ἐδάφους! Ἕτεροι, ἐπίσης, σπόροι, ἔπεσον ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν καὶ ἦτο ἑπόμενον καὶ φυσικὸν ἵνα συμπνιγῶσιν ὑπὸ τούτων … Τέλος, ὑπῆρξαν καὶ ἐκεῖνοι οἱ σπόροι, οἵτινες ἐσπάρησαν εἰς τὴν ἀγαθὴν καὶ καρποφόρον γῆν καὶ οἱ ὁποῖοι … «φυέντες ἐποίησαν καρπὸν ἑκατονταπλασίονα»!

Ἡ λεπτομερὴς αὕτη περιγραφὴ τῆς σπορᾶς καὶ ἀναπτύξεως τῶν σπόρων τοῦ σίτου ὑπὸ τοῦ γεωργοῦ, διδάσκεται ὑπὸ τοῦ Διδασκάλου, οὐχί, βεβαίως, ἵνα διδαχθῶμεν τὸν καθ’ αὐτὸν τρόπον τῆς σπορᾶς καὶ τῆς συγκομιδῆς, ἀλλά, ὡς ἤδη εἴπομεν, ἵνα παραβάλωμεν ταύτην τὴν σπορὰν τοῦ σίτου, πρὸς τήν, εἰς τὰς καρδίας μας, σπορὰν τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ! Οὕτω, - ὡς ἑρμηνεύει ἐν συνεχείᾳ ὁ Κύριος, - «ἡ πρώτη καρδία», δηλαδὴ ὁ δρόμος, εἰκονίζει ἐκείνους τοὺς ἀκροατάς, οἵτινες ἐνῶ ἤκουσαν τὸν Λόγον, «εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν»! Εἶναι, θὰ ἐλέγωμεν, οἱ ἐπιπόλαιοι ἀκροαταί, οἵτινες δὲν σέβονται, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἐπιμελοῦνται τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ! Ἡ «δευτέρα καρδία», … «οἱ ἐπὶ τῆς πέτρας», εἶναι οἱ πρόθυμοι ἀκροαταί, οἵτινες, ἐνῶ κατ’ ἀρχὴν χαίρονται τὸν Θεῖον Λόγον, ἐν συνεχείᾳ … «ρίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται»! Ὅσον ὁ Λόγος εἶναι γλυκὺς καὶ μέτριος καὶ κατὰ τὰς … δυνάμεις των, εἶναι δεκτός˙ ὅταν ὅμως, ἀρχίζει οὗτος ἵνα σκληρύνηται καὶ γίνῃται αὐστηρὸς καὶ ἀπαιτητικός, σκληρύνουσιν ἀντιστοίχως καὶ οὗτοι τὰς καρδίας των, καὶ ὡς αἱ πέτραι, «καταδικάζουσι» τοῦτον εἰς θάνατον! Ἡ «τρίτη καρδία», ἡ κεχερσωμένη καὶ πλήρης ἀκανθῶν, εἶναι ἡ «δεκτικὴ» μέν, ἀλλ’ «ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι». Δηλαδή, δέχονται τὸν Λόγον, ἀλλὰ ἀφήνουσι τοῦτον … κατάβρωμα εἰς τὰς ἀκάνθας τῶν παθῶν καὶ τῶν ἀδυναμιῶν των!

Ἡ «τετάρτη», ὅμως καὶ ἁγία καρδία, εἶναι ἐκείνη ἥτις … ζεῖ διὰ τὸν σπόρον! Εἶναι ἐκείνη ἥτις ἐπιζητεῖ τὸν «σπόρον» καὶ … «οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ»! Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικαὶ αἱ λέξεις διὰ τῶν ὁποίων περιγράφει ὁ Διδάσκαλος τὴν καλλιέργειαν τοῦ Θείου Λόγου εἰς τὰς τοιαύτας καρδίας! «Κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν» τὸν σπόρον τοῦ Θείου Λόγου! Εἶναι ὁ θεῖος θησαυρός των καὶ τὸν κατεργάζονται καὶ τὸν αὐξάνουν! Ὥς, ἀκριβῶς, ὁ γεωργός, ὅστις περιποιεῖται τὸν ἐσπαρμένον σπόρον καὶ ἀναμένει ἀγωνιῶν, τὴν ὥραν τοῦ θερισμοῦ, ὁπότε καὶ θὰ ἴδῃ ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει, τὴν ἐπιβράβευσιν τοῦ κόπου καὶ μόχθου του!

 

«Ἐν ὑπομονῇ»!

 

Τὸ ἔχομεν εἴπει κατ’ ἐπανάληψιν, καὶ θὰ τὸ ἐπαναλάβωμεν ἐν προκειμένῳ, ὅτι κάθε φρᾶσις καὶ ἑκάστη λέξις, ἀλλὰ καὶ καθ’ ἓν γράμμα, … ἐν ταὐτῷ δὲ καὶ ταῦτα τὰ σημεῖα τοῦ τονισμοῦ καὶ τῆς στίξεως, εἰς τὰ ἱερὰ Ἁγιογραφικὰ κείμενα, εἶναι γεγραμμένα μὲ τοιαύτην ἀκρίβειαν ὥστε, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος νὰ ἐφιστᾷ τὴν προσοχήν μας, λέγων: «Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται», καὶ ἀμέσως ἐν συνεχείᾳ, «Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. Ε΄ 18-19)!

Ἀνεφέραμεν ταῦτα, διότι … ἡ καλλιέργεια καὶ αὔξησις τοῦ Θείου Λόγου εἰς τὰς ἀγωνιζομένας καρδίας, ἔγκειται εἰς τὸν σεβασμὸν καὶ τὴν ἀκρίβειαν τοῦ Λόγου! Ὁ Διδάσκαλος, ὀλίγον πρὸ τῆς ἀναχωρήσεώς Του ἐκ τοῦ κόσμου τούτου καὶ τὴν Θείαν Του Ἀνάληψιν, ἐτόνισεν ἰδιαιτέρως εἰς τοὺς μαθητάς Του καὶ μελλοντικοὺς Ἀποστόλους, ὅτι ὁ Εὐαγγελισμὸς τοῦ εἰδωλολατρικοῦ κόσμου θὰ πρέπῃ νὰ διακρίνεται ἀπὸ τὴν πιστότητα καὶ ἀκρίβειαν εἰς τὰ διδαχθέντα ὑπὸ τοῦ Κυρίου. Πᾶσα ἀνθρώπινος προσθήκη, θὰ ἀποτελῇ … νοθείαν καὶ παραποίησιν τῶν θείων προσταγμάτων! «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20)! Τότε θὰ εἶναι Θεῖος ὁ Λόγος, καὶ τότε θὰ ἔχῃ τὴν ἐπιτυχῆ καρποφορίαν ἀλλὰ καὶ τὴν ἀντίστοιχον δραστικότητα εἰς τὰς καρδίας τῶν ἀκροατῶν, … ὅταν θὰ εἶναι ὄντως Λόγος Θεοῦ! Οὗτος ὁ Λόγος εἶναι ὁ θαυματουργὸς καὶ ἀποτελεσματικός, καὶ ὄχι, ἀσφαλῶς, ἐκεῖνος ὁ ἀνθρώπινος, ὁ ἐπιτηδευμένος μὲ ὄμορφες εἰκόνες καὶ πολλὰ καλολογικὰ στοιχεῖα καὶ ἀντίστοιχον «ὄμορφον καὶ εὐπρεπῆ τρόπον» ἐκφορᾶς καὶ παρουσιάσεως! Ἡ Δύναμις τούτου τοῦ Θείου Λόγου, εἶναι καταλυτική, καὶ ἠγεῖται …! Προηγεῖται τοῦ … ἱεροκήρυκος καὶ αὕτη ἐνισχύει τοῦτον εἰς τὴν διεκπεραίωσιν τοῦ βαρυτάτου ἔργου τοῦ κηρύγματος!

Ἐγράψαμεν ὅλα ταῦτα τὰ ἀνωτέρω, ἵνα ὑπογραμμίσωμεν τὴν ἐπισήμανσιν τοῦ Διδασκάλου διὰ τῶν λέξεων «ἐν ὑπομονῇ»! Ὑπομονή, σημαίνει, ὅτι ὁ Θεῖος Λόγος … ἐνεργεῖ! Ἀντιστοίχως, ὁ ἀνθρώπινος … εἶναι ξηρός καὶ «ἔπεον πτερόεντον»! Ὑπομονή, σημαίνει, ὅτι ἡ καρποφορία του εἶναι βεβαία καὶ ἀγαθή! Σημαίνει, ἐπίσης, ὅτι - ὡς εἰς τὸν σπόρον τοῦ σίτου, - ὁ ἐργάτης οὐδὲν ἄλλο πράττει καὶ συνεργεῖ, παρὰ ἀναμένει καὶ εὔχεται καὶ παρακαλεῖ! Ὁ σπόρος «ἐργάζεται» συμφώνως πρὸς τὴν ρύθμισιν τοῦ Δημιουργοῦ! Οὕτω καὶ ἐν προκειμένῳ …! Τὴν ὅλην ἐργασίαν τοῦ Θείου Λόγου, τὴν ἐλέγχει καὶ τὴν κατευθύνει (ἀναλόγως πρὸς τὰς διαθέσεις καὶ ὀρέξεις τοῦ δεχομένου), ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος! Τοῦτο ἂς καταλάβωμεν …! Ὅτι τὸ ἔργον ἡμῶν τῶν «ἐργατῶν καὶ σπορέων» δὲν εἶναι … «ἔργον σωτηρίας», ἀλλὰ «ἔργον διακονίας»! Ἐργᾶται εἴμεθα καὶ οὐχὶ «σωτῆρες»!

 

«Ὁ … ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. ΚΔ΄ 13)!

 

Ἡ σωτηρία ἡμῶν, φίλοι μου ἀναγνῶσται, συντελεῖται ἐκ δύο βασικῶν παραγόντων! Πρώτιστος παράγων, εἶναι ἡ Θεία Χάρις, ἥτις, «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμόθ. Β΄ 4)! Ἐὰν ὁ Κύριος δὲν ἤθελεν, οὐδεὶς θὰ ἠδύνατο ἵνα σωθῇ εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν! Μετά, ὅμως, τὸν πρῶτον τοῦτον παράγοντα, πρέπει ὁπωσδήποτε ἵνα συνεργῇ καὶ ὁ δεύτερος! Εἶναι δὲ οὗτος, ἡ ἰδική μας θέλησις καὶ ὁ πρὸς ταύτην ἀγών! Ἐν προκειμένῳ ὅμως, καὶ ὡς ἀνωτέρω παραγγέλει ὁ Κύριος, ἀσφαλὴς προϋπόθεσις διὰ τὴν σωτηρίαν μας, εἶναι ἡ ὑπομονή! «Καλὴν ὑπομονήν», λοιπόν, ὡς εὔχονται οἱ μονασταὶ καὶ αἱ μονάζουσαι εἰς τὰς ἱεράς μας Μονάς!

 

Ἀρχιμ. Τιμοθέος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν