Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θεολογικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θεολογικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2024

Ἡ Δευτέρα Παρουσία! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου


ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ (10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024)

«Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ» (Ματθ. ΚΕ΄ 31).

 

Ἡ Δευτέρα Παρουσία!

Ὅταν, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς Ἀνελήφθῃ εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οἱ μαθηταί Του ἐκοιτοῦσαν ἐκστατικοί, τὴν ὑπέροχον ἐκείνην θεωρίαν, … νὰ ἀνέρχεται, δηλαδή, ἐν μέσῳ μυριάδων ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, … τότε, δύο ἐκ τῶν ἀγγέλων, ὡμίλησαν πρὸς τοὺς ἐκπλήκτους μαθητάς, … καί, ὡς γράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, … εἶπον: «Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; Οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν» (Πράξ. Α΄ 11)!

Διὰ τούτου τοῦ λόγου, οἱ δύο οὗτοι Ἀρχάγγελοι, ἐπισημαίνουσιν εἰς ἐκείνους ἀλλὰ καὶ εἰς ἅπαντας, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον, ὁ Διδάσκαλος, εἶχε διακηρύξει ὀλίγον πρὸ τοῦ σωτηρίου πάθους Του! Εἴς τινα, δηλαδή, ἄγνωστον στιγμήν, θὰ ἐπέλθῃ ἡ καταστροφὴ καὶ διάλυσις τοῦ Σύμπαντος καθὼς καὶ παντὸς ὑλικοῦ στοιχείου! Ἐν συνεχείᾳ θὰ ἀναστηθῶσιν οἱ ἀπ’ αἰῶνος κεκοιμημένοι, οἵτινες ἐν πνευματικοῖς σώμασι, - κατὰ τὸν λόγον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, - θὰ παρασταθῶμεν πρὸ τοῦ «Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου», … τοῦ Χριστοῦ, ὅστις καὶ θὰ ἔλθῃ ἵνα κρίνῃ τοὺς πάντας «κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν»! Εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ὁμολογοῦμεν εἰς τὸ «Σύμβολον τῆς Πίστεως» ἡμῶν …, «καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης, κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς Βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος»!

Θὰ ἔλθῃ καὶ πάλιν ὁ Κύριος, οὐχὶ πλέον ὡς ἁπλοῦς καὶ ταπεινὸς καὶ ἀφανής … ὡς εἰς τὴν πρώτην Του ἔλευσιν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἀλλὰ ἐν δόξῃ καὶ τιμῇ! Θὰ ἔλθῃ καὶ … «ὄψεται αὐτὸν πᾶς ὀφθαλμὸς καὶ οἵτινες αὐτὸν ἐξεκέντησαν, καὶ κόψονται ἐπ᾿ αὐτὸν πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς» (Ἀποκ. Α΄ 7)! Ἡ Δευτέρα ἐκείνη ἔλευσίς Του, συμφώνως πρὸς τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, θὰ γίνῃ, διὰ νὰ ἀποδοθῇ δικαιοσύνη! Ἀφ’ ἑνὸς εἰς ἐκείνους τοὺς ἠδικημένους, οἵτινες, διὰ τὴν ἀγάπην των πρὸς τὸν Κύριον, ἐδέχθησαν πᾶσαν προσβολὴν καὶ πάντα ὀνειδισμὸν καὶ πᾶσαν θλῖψιν καὶ πόνον καὶ θάνατον καὶ … «ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 37-38)!

Ἀφ’ ἑτέρου δέ, εἰς ἐκείνους τοὺς ἀδικήσαντας! Ἐκείνους, οἵτινες ἐφάνησαν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὅτι «ἐνίκησαν» καὶ ἐκυριάρχησαν διὰ τῆς … ἀδικίας καὶ τοῦ μίσους πρὸς τὴν Πίστιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἐκείνους, οἵτινες ἐπολέμησαν μετὰ μανίας, ἐν πρώτοις τὸν Ἴδιον τὸν Κύριον, καὶ ἀφ’ ἑτέρου, τοὺς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν, … καὶ ἐνόμισαν ὅτι ἐθριάμβευσαν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας! Ἐκείνους τοὺς βλασφήμους καὶ ὑβριστάς, οἵτινες διὰ τῆς ἀδικίας καὶ τοῦ μίσους, ἀπέκτειναν ἁγίους καὶ δικαίους, καὶ ἐδίωξαν πᾶν ὅ,τι ἐθέσπισεν καὶ ἐνομοθέτησεν ὁ Κύριος, καὶ ἀνέδειξαν … νόμους – παρανόμους, προκειμένου ἵνα καταργήσωσι τὸν Θεῖον καὶ Αἰώνιον Νόμον! Κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν, «τὴν μεγάλη καὶ ἐπιφανῆ», θὰ ἀκουσθῇ ἡ φωνὴ τοῦ Δικαίου Κριτοῦ, ἥτις καὶ θὰ ἀποκαταστήσῃ … πᾶσαν ἀδικίαν!

 

«Καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων».

Τοῦτο θὰ συμβῇ ὀλίγον πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς Δίκης! Καὶ εἰς τὸ … «στήσιμο» τοῦτο, δὲν θὰ ὑπάρξῃ οὐδεμία διαφωνία! Ἅπαντες θὰ συμφωνήσωμεν μὲ τὴν θέσιν εἰς τὴν ὁποίαν θὰ … εὑρεθῶμεν! Εἶναι ἡ θέσις ἐκείνη τὴν ὁποίαν … ἠθελήσαμεν, καὶ τὴν ὁποίαν ἠγαπήσαμεν, καὶ διὰ τὴν ὁποίαν ἠγωνίσθημεν καὶ εἰργάσθημεν εἰς τὴν ἐπίγειον ταύτην ζωήν! Δὲν πρόκειται ἵνα σπεύσῃ κάποιος καὶ διεκδικήσῃ τὴν θέσιν τινὸς ἄλλου …! Θὰ εὑρισκώμεθα εἰς τὴν θέσιν ἐκείνην, … ἀλλὰ καὶ εἰς ἀπόστασιν τοιαύτην, … ἐκ τοῦ Κυρίου, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἠρκούμεθα καὶ ἀρεσκώμεθα καὶ ἐπαναπαυώμεθα, ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ! Οὐδεὶς θὰ ἀδικηθῇ καὶ ἅπαντες θὰ ἀντιληφθῶμεν, ὅτι τὴν συγκεκριμμένην θέσιν περιεποιήθημεν διὰ τῶν ἔργων μας!

Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον διακηρύσσουσι κάποιοι … «ἀγαπολόγοι», οἵτινες … ἀπατῶνται ἐξαπατῶντες,  ἰσχυριζόμενοι ὅτι ἡ ἄπειρος ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θὰ κυριαρχήσῃ τότε, καὶ θὰ σώσῃ δικαίους τε καὶ ἀδίκους, διαψεύδει τὰ Θεῖα Λόγια ἅτινα ἠκούσθησαν σήμερον ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου! Οὔτε ἡ διάθεσις τῶν … «ἐξ εὐωνύμων» θὰ ἀλλάξῃ, καὶ ἄφνω θὰ ζητήσωσι τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν ἥντινα οὐδέποτε ἠγάπησαν, οὔτε, ἀσφαλῶς, θὰ ζητήσωσιν οἱ σεσωσμένοι καὶ δίκαιοι, ἔλεος διὰ τούτους! «Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον» (Ματθ. ΚΕ΄ 46), διεβεβαίωσεν ὁ … Κριτὴς καὶ Δικαστής! Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο, διότι, ὡς εἴπωμεν, ἡ κατάστασις τῶν τε σεσωσμένων ἀλλὰ καὶ τῶν κατακεκριμμένων θὰ ἔχῃ πλέον … παγιωθῇ καὶ ὁριστικοποιηθῇ!

 

Ἡ ἀγάπη …!

Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον θὰ εἶναι τὸ κριτήριον εἰς τὴν Δίκην ἐκείνην! Οὔτε αἱ προσευχαὶ καὶ τὰ κομβοσχοίνια, οὔτε αἱ ἀγρυπνίαι καὶ αἱ σωματικαὶ ἀσκήσεις, οὔτε αἱ νηστεῖαι καὶ αἱ ἄλλαι ἀρεταί! - ἀσφαλῶς καὶ ταῦτα ἀπαιτοῦνται καὶ βοηθοῦν εἰς τὴν ἀπόκτησιν τῆς διπλῆς ταύτης ἀγάπης! - Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πεινῶντα, τὸν διψῶντα, τὸν ξένον, τὸν γυμνόν, τὸν ἀσθενῆ καὶ τὸν ἐν φυλακῇ καὶ στενοχωρίᾳ! Αὕτη εἶναι ἡ ἀγάπη ἐκείνη ποὺ δέχεται ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος! «Ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. ΚΕ΄ 40)! Εἶναι ἡ ἀγάπη ἐκείνη τὴν ὁποίαν συνέστησεν εἰς ἡμᾶς, κατὰ τὴν περίφημον «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν» Του! «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς»! Εἶναι ἡ ἀγάπη ἐκείνη τοῦ «καλοῦ σαμαρείτου» ποὺ μᾶς ἐξεθείασε εἰς τὴν ὁμώνυμον παραβολήν! Εἶναι, τέλος, ἐκείνη ἥντινα μᾶς ἐδίδαξεν διὰ τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ ὑποδείγματος, πρὸς τοὺς σταυρωτὰς καὶ διώκτας Αὐτοῦ, κατὰ τὴν σταύρωσίν Του!

Εἶναι, τέλος, ἐκείνη ἡ ἀγάπη τὴν ὁποίαν θὰ δείξῃ εἰς ἅπαντας, καὶ τότε ἀκόμη κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Κρίσεως! Ναί! Ἂς μὴν ἀκούεται παράξενον τοῦτο! Ὁ Κύριος, πάντοτε … «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμόθ. Β΄ 4)! Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ θέλουν, καὶ θὰ τὸν ἀποστραφοῦν, θὰ εἶναι, ἀφ’ ἑνὸς οἱ δαίμονες, οἵτινες οὐδέποτε ἐπεθύμησαν τὴν σωτηρίαν των, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, … ἅπαντες ἐκεῖνοι οἵτινες τὸν ἀπηρνήθησαν καὶ δὲν πρόκειται νὰ τὸν ἐπιποθήσουν καὶ ἀγαπήσουν! Δικαίως ἐγράφη ὑπό τινος συγχρόνου ἱεροκήρυκος, ὅτι … «Μεταξὺ τῶν χαιρόντων δικαίων, κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ἴσως … Κάποιος νὰ εἶναι … ὁ τεθλιμμένος, καὶ οὗτος θὰ εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Κριτής, ὅστις ἔχυσεν τὸ πανακήρατον Αὐτοῦ αἷμα καὶ διὰ τούτους τοὺς … ἐπιλέξαντας τὴν ἀποστασίαν καὶ Αἰωνίαν κόλασιν»! Θεὸς φυλάξοι …!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν  


Τρίτη 12 Μαρτίου 2024

Ὁ, ἐκ τῆς ἁμαρτίας, θάνατος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ (3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024) 

«οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε,

καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη» (Λουκ. ΙΕ΄ 24).

 

Ὁ … «ἀδάμας»!

Ὁ Κύριος, φίλοι μου ἀναγνῶσται, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν τριῶν ἐτῶν ποὺ ἠργάσθη καὶ ἐθαυματούργησε καὶ ὡμίλησε καὶ ἐκινήθη ἀναμέσον τῶν ἀνθρώπων, «ἐποίησεν» τόσα πολλά, ὥστε, κατὰ τὴν Ἁγιογραφικὴν ἄποψιν ἥντινα διατυπώνει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, … «ἐὰν γράφηται καθ' ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία» (Ἰωάν. ΚΑ΄ 25)! Ἂς μὴ θεωρηθεῖ δέ, ὅτι ὁ λόγος οὗτος περιέχει τινὰ ὑπερβολήν, διότι ὁ Θεῖος Λόγος εἶναι πάντοτε ἀκριβὴς καὶ ἀληθής, καὶ ὅσα γράφονται εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, εἶναι ἡ … ἀπόλυτος Ἀλήθεια! Ὄντως˙ ἦσαν τόσα τὰ θαύματα, τόσαι αἱ διδαχαὶ καὶ ὁμιλίαι, τοιαύτη ἡ συμπεριφορὰ καὶ τὸ παράδειγμα, ὥστε θὰ ἐλέγωμεν, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, «ἐκάλυψε» πάσας τὰς ἀνάγκας καὶ τὰς ἀπορίας καὶ τὰς ἀναζητήσεις τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἔδωκεν … διέξοδον εἰς τὰ «ἀδιέξοδα» ποὺ εἶχεν δημιουργήσει ἡ ἁμαρτία εἰς αὐτούς!

Οἱ θεῖοι καὶ ἱεροὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, θεωροῦσιν ὅτι, διὰ τῆς παρουσίας Του ἐδῶ εἰς τὴν γῆν, ὁ Κύριος, ἐνήργησεν … πρωτίστως μέν, εἰς τὴν ἀπελευθέρωσιν ἐκ τῆς ἁμαρτίας, τοῦ «ὑποδούλου» ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου, κατὰ δεύτερον δέ, εἰς τὴν νίκην κατὰ τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ καὶ τρίτον εἰς τὴν δυνατότητα τούτου τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα ἐπανέλθῃ εἰς τὸ … «ἀρχαῖον κάλλος» τοῦ Παραδείσου καὶ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας!

Οἱ θεῖοι λόγοι Του, ὑπῆρξαν καταλυτικοί, κυρίως πρὸς τοὺς ἁμαρτωλούς, καὶ ἐπαρρηγόρουν τούτους, καὶ ἔδιδον εἰς αὐτοὺς τὴν αἰσιόδοξον προοπτικὴν τῆς σωτηρίας! Ἐκ τούτων ὅλων τῶν Θείων λόγων οἵτινες ἠκούσθησαν ἐκ τῶν Θείων χειλέων, - θεωροῦσιν οἱ θεῖοι Πατέρες καὶ ἑρμηνεῖς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, - ὅτι πρωτίστην θέσιν ἔχει ἡ σημερινὴ Παραβολὴ τοῦ «Ἀσώτου υἱοῦ», ὡς ἀποκαλεῖται, ἥτις καὶ μεταφορικῶς ὀνομάζεται … «ἀδάμας», μέσα εἰς τὸ ἀπέραντον «πνευματικὸν χρυσωρυχεῖον» τοῦ Θείου Λόγου! Μάλιστα, ὡς οὗτοι οἱ θεῖοι Πατέρες ὑπογραμμίζουσι, … θὰ ἠδύνατο ἡ παραβολὴ αὕτη, ἵνα καλύψῃ πᾶσαν σωτήριον ἀνάγκην, καὶ θὰ ἤρκῃ ἵνα αὕτη … ἀντικαταστήσῃ τὴν ὅλην Ἁγίαν Γραφήν!

 

Ὁ Πατὴρ καὶ οἱ … υἱοί!

Ὁ πατὴρ τῆς παραβολῆς, εἶπεν ὁ Κύριος, εἶχε δύο υἱούς! Ὁ εἷς καὶ μεγαλύτερος, εἶναι ὁ ὑπάκουος καὶ «πειθαρχημένος» εἰς τὸν πατέρα του! Ἐργάζεται κατὰ τὸ θέλημά του καὶ … χαίρει ὁ πατὴρ διὰ τὸν τοιοῦτον υἱόν …! Ὁ ἕτερος, ὅμως, καὶ δεύτερος κατὰ τὴν τάξιν, εἶναι ἐκεῖνος ὅστις ἀσεβεῖ πρὸς τὸν πατέρα του καὶ παρακούει, καὶ παρασύρρεται  ἀπὸ «φίλους», … καὶ κάποια δεδομένη στιγμή, ἀποφασίζει ἵνα φύγῃ ἀπὸ τὴν πατρικὴν στέγην καὶ ζήσῃ κατὰ τὰς ἁμαρτωλὰς ἐπιθυμίας του! Μακρὰν τοῦ πατρός του καὶ τῶν … συμβουλῶν του, θεωρεῖ ὅτι θὰ … ἀπολαύσῃ τὴ ζωή του καὶ θὰ εὐτυχίσῃ, ἔχων καὶ διαχειριζόμενος τὴν περιουσίαν ποὺ «ἐδικαιοῦτο»!

Ὁ πατήρ, παρ’ ὅτι θλίβεται καὶ πικραίνεται, ἀκούων τὴν ὁριστικὴν ταύτην ἀπόφασιν τοῦ ἀσεβοῦς υἱοῦ του, «ὑποτάσσεται» εἰς τὴν ἀπαίτησίν του ἵνα δώσῃ εἰς τοῦτον ὅσα ἐκεῖνος ἀπήτει καὶ βλέπει, ἐν συνεχείᾳ, τὸν υἱόν του νὰ ἀποδρᾷ ἐκ τῆς πατρικῆς στέγης, πρὸς ἄγνωστον προορισμόν …! Ἐκεῖ, «διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως», - συμφώνως πρὸς τὸ ἱερὸν κείμενον, - καὶ χωρὶς νὰ ἀναφέρωνται λεπτομερεῖς ἀναφοραὶ εἰς τὸν ἄσωτον τρόπον κατὰ τὸν ὁποῖον ἔζῃ! Ἐκεῖνο, ὅμως, τὸ ὁποῖον τονίζει ἰδιαιτέρως ὁ Διδάσκαλος, εἶναι τὸ γεγονός, ὅτι ἡ κακὴ διαχείρισις τῶν χρημάτων ἀφ’ ἑνός, ἀλλὰ καὶ ἡ συγκυρία τοῦ λιμοῦ, ἔφερον τὸν … ἄσωτον εἰς τραγικὸν ἀδιέξοδον!

Τώρα πλέον, ὁ νεαρός … ἀποστάτης, καλεῖται ἵνα ἐπιλέξῃ ἐκ τῶν δύο … Ἢ νὰ παραμείνῃ εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον τῆς ταλαιπωρίας καὶ τῆς ὀδύνης, τρεφόμενος καὶ συντηρούμενος «ἐκ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι», ἢ νὰ ἐπανέλθῃ τεταπεινωμένος καὶ μετανοῶν εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ γλυκυτάτου πατρός του καὶ τῆς πατρικῆς στέγης! Βεβαίως, ἐπέλεξε τὸ … αὐτονόητον! Ἐπῆρε τὴν σωτήριον ἀπόφασιν, ἵνα ἀφήσῃ ὄπισθέν του τὸν τόπον τῆς ἁμαρτίας, καὶ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν πατρικήν του οἰκίαν ἔστω καὶ ὡς … δοῦλος! Ἐπιστρέφει, διότι θέλει νὰ … ζήσῃ καὶ ὄχι νὰ ἀποθάνῃ!

Ὁ ἀδελφός του, - δικαίως ἢ ὄχι! – διαμαρτύρεται εἰς τὸν πατέρα του καὶ δὲν αἰσθάνεται τὴν χαρὰ τοῦ γέροντος πατρός του! Θεωρεῖ, ὅτι … δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ γίνῃ δεκτὸς ... αὐτός, ὁ «καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν», καὶ οὔτε – πολὺ περισσότερον! - … «ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν»! Αἰσθάνεται ὅτι ἀδικεῖται, καὶ δὲν προτίθεται ἵνα κατανοήσῃ τὴν ὑπερβολικὴν ταύτην πατρικήν ἀγάπην …! «Ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ»! Δὲν θέλει ἵνα «δεχθῇ» τὴν μετάνοιαν τοῦ ἀδελφοῦ του καὶ συγχαρῇ καὶ οὗτος μετ’ αὐτοῦ, καὶ ἀντιθέτως θὰ προετίμα τὴν τιμωρίαν καὶ ἐκδίωξίν του …!

 

Ὄχι, ὅμως …

Ὁ εὐλογημένος ἐκεῖνος πατήρ, δὲν πρόκειται ἵνα συγκατανεύσῃ εἰς τὴν τοιαύτην … «παιδαγωγίαν»! Τοῦ ἀρκοῦσι τὰ δάκρυα καὶ ἡ μετάνοια τοῦ ἀσώτου! Δὲν ἀντέχει ἡ πατρικὴ καρδία του εἰς τὴν … ἐκδικητικὴν συμπεριφοράν, ἥντινα προτείνει ὁ … μεγάλος! Τοιαῦται «παιδαγωγικαὶ» μέθοδοι, εἶναι ἄγνωστοι εἰς ἐκεῖνον, ὅσον καὶ ἂν ὑπέφερεν ἐκ τῆς ἀπρεποῦς συμπεριφορᾶς τοῦ ἀπερισκέπτου … μικροῦ! Οὗτος, θέλει καὶ τοὺς δύο! Ἐκτὸς καὶ ἂν …, τώρα πλέον, προτίθεται ὁ πρῶτος ἵνα ἐπαναλάβῃ τὰς ἀσεβείας καὶ «πτώσεις» τοῦ δευτέρου!

 

Ὁ, ἐκ τῆς ἁμαρτίας, θάνατος!

Ἰδιαιτέραν σημασίαν, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ἔχει ὁ συγκινητικὸς λόγος τοῦ εὐλογημένου πατρὸς τῆς παραβολῆς, πρὸς τὸν πρωτότοκο υἱόν του! Λόγος ὅστις καταδεικνύει, ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὴν χαρὰν τοῦ Παναγάθου Κυρίου … ὅταν κάποιος ἁμαρτωλὸς μετανοεῖ καὶ ἐπιστρέφει εἰς τὴν Θείαν «ἀγκάλην», καὶ ἀφ’ ἑτέρου, … ὁποία εἶναι ἡ πραγματικὴ κατάστασις τὴν ὁποίαν ἐπιφέρει ἡ οἵαδήποτε ἁμαρτία! «Ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη». Δὲν εἶναι δὲ τυχαῖον, ὅτι τὸν λόγον τοῦτον, τὸν ἐπαναλαμβάνει καὶ πάλιν ὀλίγον πρίν, ὅτε παραγγέλει εἰς τοὺς δούλους του, ἵνα περιποιηθῶσι τὸν ἐπιστρέψαντα … ἄσωτον, καὶ σφάξωσι τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, καὶ εὐφρανθῶσιν, … «ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη»!

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ὡς ὁ φιλόστοργος πατὴρ τῆς παραβολῆς, καὶ - κατὰ τὴν ἑρμηνείαν, - … ἀληθινὸς Θεός, δεικνύει τὴν ἁμαρτίαν, ὡς ἀποστασίαν ἀπὸ τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ ὡς … θάνατον πνευματικόν! Τὴν ὅλην εἰκόνα τοῦ ἀποστάτου, ὡς τὴν ἐξεικονίζει … ἐκεῖ εἰς τὴν χώραν τῆς ἁμαρτίας ποὺ ἀπέδρασεν οὗτος, ταύτην διδάσκει εἰς ἡμᾶς, ἵνα κατανοήσωμεν ὅτι … ναὶ μὲν εἴμεθα ἐλεύθεροι ἵνα φύγωμεν ἐκ τῆς Θείας προστασίας καὶ ἀγάπης, ὅμως, τὸ ἀποτέλεσμα τῆς τοιαύτης φυγῆς, εἶναι … θάνατος καὶ κόλασις αἰώνιος!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2024

Ἡ «ἐνοχλητικὴ» ἐπιμονή! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου


ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024) 

«Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις» (Ματθ. ΙΕ΄ 28). 

Ἡ «ἐνοχλητικὴ» ἐπιμονή!

Ὁ Κύριος μετὰ τῶν μαθητῶν Του, διέρχεται «τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ἰδοὺ» … μία γυνὴ ταλαίπωρος καὶ «βασανισμένη», κατέφθασεν πλησίον τοῦ Χριστοῦ, κραυγάζουσα καὶ ζητοῦσα τὴν Θείαν ἀρωγὴν καὶ βοήθειαν! Τὸ πρόβλημά της ἦτο φοβερὸν καὶ ἀνήκουστον! Ἡ θυγάτηρ της βασανίζεται ὑπὸ φοβεροῦ δαιμονίου, καὶ διακρίνεται εἰς τὴν ὅλην συμπεριφοράν της, ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ ἀπογοήτευσις … Αἱ κραυγαὶ καὶ ἐπικλήσεις της εἶναι τόσον ἔντονοι καὶ ἠχηραί, ὥστε, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἵτινες ἠκολούθουν τὸν Διδάσκαλον, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οὗτοι οἱ μαθηταί, νὰ ἐνοχλοῦνται καὶ νὰ δυσφοροῦσι …!

Ὁ Κύριος, ὅμως, φαίνεται ὅτι … δὲν ἐνοχλεῖται, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἐνδιαφέρεται διὰ ταύτην! Οἱ μαθηταί Του, τὸν πλησιάζουν καὶ τὸν παρακαλοῦσιν … ἢ νὰ τὴν βοηθήσῃ καὶ ἐπιλύσῃ τὸ «πρόβλημα» τὸ ὁποῖον τὴν ταλαιπωρεῖ, ἢ νὰ τὴν «ἀπολύσῃ» καὶ τῆς εἴπῃ, ὅτι δὲν προτίθεται ἵνα τὴν βοηθήσῃ! - «καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν»! - Ὁμως, ὁ Κύριος, συνεχίζει ἵνα «ἀδιαφορῇ» καὶ εἰς ταύτας τὰς ἐπικλήσεις τῶν μαθητῶν Του! «Σκληρύνει» δὲ τὴν στᾶσιν Του καὶ τὸν λόγον Του, λέγων: «οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ»! Ἀκόμη καὶ ὅταν ἡ ταλαίπωρος ἐκείνη μητέρα, πίπτει προσκυνοῦσα εἰς τοὺς πόδας Του καὶ μετὰ δακρύων τὸν ἱκετεύει, … «Κύριε, βοήθει μοι», ὁ, πάντοτε, φιλάνθρωπος καὶ συμπαθούμενος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, τὴν … «ἀπελπίζει» ἔτι περισσότερον, λέγων πρὸς αὐτήν: «οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις»! Τρὶς … ἀπεπειράθη ἵνα λάβῃ τὴν ἀγάπην καὶ συμπάθειαν τοῦ Διδασκάλου, καὶ τρὶς … ὁ Κύριος δεικνύει εἰς ταύτην, μίαν ἀσυνήθη «ψυχρότητα»!

Ὅμως αὕτη ἐπιμένει καὶ συνεχίζει ἵνα ἐνοχλῇ, καὶ ἀπαντᾷ εἰς τὸν λόγον τοῦτον τοῦ Σωτῆρος μὲ ἕνα λόγον ἰδιαιτέρως συγκινητικόν: «ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν»! Ναί, δέχεται ὡς δικαιολογημένην τὴν «ἀπόρριψίν» της ἀπὸ τὸν Κύριον, δεχομένη τὸν «προσβλητικὸν» χαρακτηρισμόν της ὡς … «κυναρίου», ἀλλὰ ἐπιμένει καὶ παρακαλεῖ δι’ ὀλίγα … «ψυχία» τοῦ Θείου ἐλέους!

 

«Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις!»

Καὶ αἱ πέτραι θὰ συνεκλονίζοντο πρὸ τῆς ὑπομονῆς καὶ ἐπιμονῆς τῆς Χαναναίας ἐκείνης! Πόσῳ μᾶλλον ἡ Θεία Καρδία τοῦ Πανοικτίρμονος καὶ Πολυευσπλάχνου Κυρίου, Ὅστις ἐδοκίμαζε καὶ «ἐχαίρετο», - ὡς ἐπισημαίνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἑρμηνεύων τὴν στᾶσιν τοῦ Χριστοῦ, καὶ χρησιμοποιῶν τὸ παράδειγμα ἑκάστης μητρός, ἥτις «χαίρεται, ἀκούουσα τὰ κλάμματα τοῦ βρέφους αὐτῆς, ὅταν τοῦτο τὴν ἀναζητῇ», - βλέπων τὴν ἐπιμονὴν αὐτῆς, ἥτις (ἐπιμονὴ) καὶ κατεδείκνυεν τὴν μεγάλην αὐτῆς πίστιν! Δὲν «ἐκάμφθη» πρὸ τῶν ἐπανειλημμένων «ἀρνήσεων» τοῦ Κυρίου, ἀλλ’ ἀντιθέτως ἐπίστευεν ὅτι ἡ καρδία τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἦτο τόσον «σκληρὰ» ὅσον ἐφαίνετο!

Ὁ Κύριος, διὰ τῆς ὡς ἄνω μνημειώδους καὶ μοναδικῆς φράσεως, ὄχι μόνον ἐπαινεῖ τὴν εὐλογημένην ἐκείνη γυναίκα, … οὐχὶ μόνον, ἐπὶ πλέον, θεραπεύει τὴν δαιμονιῶσαν θυγατέρα της, ἀλλὰ καὶ τὴν διαβεβαιώνει, - καὶ τοῦτο ἰσχύει διὰ κάθε πιστὸν καὶ ἀφοσιωμένον εἰς τὸν Κύριον, - ὅτι διὰ τῆς τοιαύτης πίστεως, θὰ δύναται ἵνα ἐπιτυγχάνῃ … ὅ,τι θέλει καὶ ὅπως θέλει! Τοῦτο, ἄλλωστε, τὸ ἐτόνισεν καὶ ὀλίγον πρὸ τοῦ Θείου πάθους Του ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς μαθητάς Του, ὅταν τοὺς ἐβεβαίωνεν, «καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε» (Ματθ. ΚΑ΄ 22)!

 

Ἡ δύναμις τῆς πίστεως!

Πολλάκις ἠσχολήθημεν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ἀπὸ τῆς στήλης ταύτης, μὲ τὸ φλέγον καὶ ζωτικὸν τοῦτο θέμα τῆς Πίστεως! Ὁμολογῶ καὶ ὀφείλω ἵνα καταθέσω μίαν πικρὰν ἀλήθειαν! Ἐλαχίστας φορὰς, εἰς τὴν ζωήν μου, ἐσυνήντησα ἀνθρώπους οἵτινες ἐδήλουν διὰ τὸν ἑαυτόν των ὅτι … εἰσὶν ἄπιστοι! Οἱ περισσότεροι ἐδήλουν καὶ δηλοῦσι, ὅτι πιστεύουσιν εἰς τὸν Θεόν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν! Ὡς εἶπον, ὅμως, εἶναι «πικρὰ» αὕτη ἡ ἀλήθεια, διότι, οἱ μὲν ὀλιγώτεροι ἄπιστοι, παραμένουσι μὲ συνέπειαν εἰς τὴν ἀπιστίαν των, οἱ δὲ περισσότεροι «πιστοί», εἶναι πιστοὶ … μόνον κατὰ τὴν δήλωσίν των! Κατὰ τὸ πλεῖστον, οὐδὲν διαφέρουσι τῶν ἀπίστων καὶ πολιτεύονται ὣς καὶ ἐκεῖνοι, μὲ ἐλαχίστας μόνον καὶ ἐπουσιώδεις διαφορὰς ὡς πρὸς τὴν … πίστιν! Ἴσως, ἐπισκέπτονται σπανίως τὸν ἱερὸν Ναόν, κυρίως διὰ κοινωνικὰς ἐκδηλώσεις, ἴσως καὶ … παρεμπιπτώντως, ἵνα ἐπιχειρίσωσι νὰ κάμνωσιν … «ἕνα σταυρόν», ἢ νὰ νηστεύσωσι μίαν Μεγ. Παρασκευήν, καὶ πέραν τούτων … σπανίως κάτι περισσότερον!

Ὅμως, ταύτην τὴν … ἐπιπολαίαν «πίστιν» ἐπήνεσεν ὁ Διδάσκαλος εἰς τὴν Χαναναίαν; Ταύτην τήν, κατ’ οὐσίαν, ἀνύπαρκτον καὶ οὔτε κἂν στοιχειώδη, ἐκθείασεν καὶ συνέστησεν διὰ τοῦ τοιούτου θαύματος; Ὄχι, βεβαίως, φίλοι μου ἀναγνῶσται! Ἅπαντες ἐννοοῦμεν καὶ ἀντιλαμβανόμεθα, ὅτι … ἐκείνη ἡ ταλαίπωρος μήτηρ, μέσα ἀπὸ τὸ μικρὸ ἐκεῖνο διάλογο μετὰ τοῦ Κυρίου, δεικνύει τὴν ἀπόλυτον ἐξάρτησίν της καὶ ἐμπιστοσύνην της εἰς Αὐτόν! Θὰ ἐλέγωμεν, ὅτι εἰς τὴν περίπτωσίν της, ἔχει ἀπόλυτον ἐφαρμογὴν ὁ λόγος ἐκεῖνος ὁ ἰδιαιτέρως γλυκύς … τοῦ Ἁγίου τῆς ἐποχῆς μας, τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου! «Χριστέ μου, χωρὶς ἐσένα … δὲν ἀντέχω»! Ὄντως˙ χωρὶς τὴν θεραπευτικὴν παρέμβασιν τοῦ Σωτῆρος, δὲν ἐπρόκειτο νὰ παύσῃ ἵνα Τὸν παρακαλῇ καὶ ἱκετεύῃ …! Ἀκριβῶς δὲ αὐτὴν τὴν ὑπομονὴν καὶ ἐπιμονήν της ἐπεβράβευσεν καὶ ἐκθείασεν ὁ Χριστός!

 

Ἡ πίστις τῶν Ἁγίων καὶ … ἡμεῖς!

Ταύτην τὴν πίστιν τῆς Χαναναίας, εὑρίσκομεν ἀδελφοί μου, εἰς τὴν βιοτὴν καὶ πολιτείαν, ἁπάντων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας! Ἀπὸ τοῦ πλέον «ἐπωνύμου», ἕως καὶ τοῦ ἐσχάτου «ἀνωνύμου», οἱ … πάντες εἶχον αὐτὴν τὴν ὁλοκληρωτικὴν ἀναφορὰν καὶ ἐξάρτησιν ἐκ τοῦ Θεοῦ! Τὰ πάντα ἐθυσίασαν διὰ τὴν ἀγάπην Του, ἕως καὶ αὐτῆς ταύτης τῆς ἐσχάτης ρανίδος τοῦ αἵματός των! Οὐχὶ δὲ μόνον οἱ Ἅγιοι μάρτυρες … ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι οἵτινες ἔζησαν καὶ ἔτι ζῶσιν … «ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς», ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, ἐκεῖ εἰς τήν, πρὸς Ἑβραίους, ἐπιστολήν˙ «ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 37-38)!

Ταύτην τὴν πίστιν, ἐζήτησε καὶ ζητεῖ, ὁ Κύριος ἡμῶν καὶ ἀπὸ ἡμᾶς …! «Ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ΙΗ΄ 3), εἶπε, καὶ δὲν ἐννοεῖ, βεβαίως, νὰ ἀποκτήσωμεν τὰς μικρότητας καὶ ἀδυναμίας τῶν νηπίων! Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον … ἐννοεῖ, - καὶ εἶναι τοῦτο αὐτονόητον! -εἶναι ἡ ἐξάρτησις καὶ ἐμπιστοσύνη τούτων εἰς τοὺς γονεῖς των!

Ἂς παύσωμεν, ἐπὶ τέλους, ἵνα ζῶμεν κατὰ τὰ θελήματα τοῦ κόσμου καὶ τοῦ πονηροῦ, καὶ ἂς ὑποταγῶμεν καὶ ἂς … πιστεύσωμεν κατὰ κυριολεξίαν, εἰς τὸν Πανάγαθον Θεὸν καὶ εἰς τὸ Πανάγιον θέλημά Του!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν


Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται!

 «Ἄρχοντες λαοῦ συνήχθησαν κατά τοῦ Κυρίου

καί κατά τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ» (Ὄρθρος Μεγ. Παρασκευῆς)

Στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ὁ Χριστός ξανασταυρώνεται.

Ὁ Κυβερνῶν τά σύμπαντα ὑβρίζεται ὑπό κριτῶν ἀνόμων, πλήν τῶν ἀξιεπαίνων.

Ὁ «χριστός Κυρίου», ὁ βαπτισμένος λαός μας, στό στόχαστρο. Οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους, ξένες καί ἐγχώριες, συνένοχοι στό ἐγχείρημα.

«Ὁ δράκων ὠργίσθη» κατά τῶν «ἐχόντων τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ» (Ἀποκ. 12, 17).

Ὅσοι δέν συμβιβάζονται μέ τίς ἐντολές τῶν παγκοσμιοποιητῶν εἰσέρχονται σέ μεγάλο πειρασμό. Ἀρχαί ὠδίνων ταῦτα.

Ἡ Ἐκκλησία, ἡ Σύνοδος, ὁ Κλῆρος καί λαός, ὡμίλησαν, ὕψωσαν φωνήν οὐρανομήκη: «εἶναι ἔγκλημα»! Ἀλλ΄ εἰς ὦτα ἀρχόντων μή ἀκουόντων.

Ἡμέρα ἀποφράς. Ὠχριᾷ ἡ Ἅλωσις· καί τῶν Πατρίδων, ἀκόμη, ἡ ἀποστέρησις. Πλήν, ἔστι δίκης ὀφθαλμός.


Οἱ βαρειές συνέπειες πέφτουν πλέον ἐπάνω στούς δικούς μας ὤμους, καί τῶν παιδιῶν μας. Καί ὁ ἡλικιωμένος, καί ὁ νεαρός, καί ὁ ἀγέννητος, ὅλοι θά τίς ὑποστοῦμε. Ἰδιαίτερα τά ἀθῶα παιδιά, γιά τά ὁποῖα ἑτοιμάζεται τό πιό ἐπαίσχυντο παιδομάζωμα.

Ὅ,τι ἀντίθεο νομοθετήθηκε, ἑδραιώθηκε ὡς κοινωνική δῆθεν πρόοδος. Καί ἡ μοιχεία, καί ἡ ἔκτρωση, καί τό αὐτόματο διαζύγιο.


Τώρα ὁ “ὁμοφυλοφιλικός γάμος” θά ἐπιταχύνει τήν “πρόοδο”. Πέφτουμε ὅλο καί πιό χαμηλά. Παρασυρόμαστε στόν ἀνθρωποκεντρισμό, στήν εἰδωλολατρεία.

Γιά εὐκολία, καί μέ εὐκολία. Εἶχε ἀπόλυτο δίκαιο ὁ Ἰονέσκο. Στό Παρίσι ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλον γίνονταν ρινόκεροι. Ἕνας μόνο ἀντιστάθηκε λέγοντας: «Ἐγώ θά μείνω ἄνθρωπος».


Γνωρίσαμε καί ζήσαμε τά δεινά τῆς σοβιετικῆς ἀθεΐας. Τώρα ὑφιστάμεθα τά φρικτά τῆς «λευκῆς Δαιμονίας» (ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος).

Ὅμως, ἄς ἔχουμε θάρρος. Ὁ Χριστός εἶπε: «Ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον». Ἡ Ἐκκλησία μένει εἰς τόν αἰῶνα.

Ἀπομένει νά ἀκυρώσουμε τόν νόμο στήν πράξη. Νά στηρίξουμε τά παιδιά μας στήν ἀρετή καί τήν σωφροσύνη. Καί αὐτό θά εἶναι κάτι μεγαλειῶδες.

Νά μείνουμε μέ τόν Χριστό. «Οὗτοι ἐν ἄρμασι καί οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δέ ἐν ὀνόματι Κυρίου ἐπικαλεσόμεθα» (Ψαλμ. 19, 8). Δύναμή μας ἡ προσευχή.

Ἡ Ἐκκλησία ἄλλωστε ὀφείλει νά καταφεύγει στήν «ἔρημο». Ὅποια καί ἄν εἶναι αὐτή ἡ προφητική ἔρημος. Μακρυά πάντως ἀπό τήν σύμπλευση μέ ἁμαρτωλά νομοθετήματα καί ἄνομους νομοθέτες.

Ἄς μή μᾶς ἐπηρεάσει ὁ φόβος τῆς φτώχειας, τῆς κοινωνικῆς καί ψυχολογικῆς ἀπομόνωσης. Μᾶς συνοδεύει τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως.


Σέ παρόμοιες περιπτώσεις οἱ ἅγιοι Πατέρες μας νίκησαν μέ τήν ἀνδρεία τους. Προτίμησαν τόν κόπο τῆς ἀρετῆς, καί, ὅταν χρειάσθηκε, τήν ἐξορία, τήν θλίψη, τήν στέρηση.


Εἴτε ἐπρόκειτο γιά αἱρετικά δόγματα, εἴτε γιά ἀντιευαγγελικά ἤθη.

Στήν Βαβυλώνα ἡ καλοπέραση δέν ἦταν τό φρόνημα τῶν Τριῶν Παίδων, ἀλλά ἡ ὑπομονή στήν Κάμινο.

Ὁ πατριάρχης στήν Κων/πολη, ἐπί Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου, συνέστησε κόλλυβα ἀντί γιά τά ἐπιβεβλημένα στήν ἀγορά εἰδωλόθυτα.

Σύμβολο τῆς ἑκούσιας πτωχείας, χάριν τοῦ Χριστοῦ. Γιά νά μείνει καθαρή ἡ συνείδησή μας, ἀνεπηρέαστη ἀπό δελεάσματα.

Ἡ νίκη ἀνήκει στό ἐσφαγμένο Ἀρνίο. Τελικά θά νικήσῃ ὁ Χριστός, ὁ Ἐσταυρωμένος, καί ὅσοι θά εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ, συνεσταυρωμένοι μαζί Του.

Ἀπό ἐμᾶς περιμένει νά Τόν ἀκολουθοῦμε. «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε» (Β΄ Κορ. 6, 17). Γιά νά μείνει στήν ζωή μας.

Ἀνοίγει σέ λίγες μέρες τό Τριώδιο, πλησιάζει ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἡ ζωή τῆς μετανοίας δέν εἶναι φολκλόρ, οὔτε εὐσεβοφάνεια.


Εἶναι ἡ ἔμπρακτη καί ἔμπονη ἀποστασιοποίηση ἀπό κάθε ἀνομία. Γιατί μᾶς περιμένει ἡ Ανάσταση!

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου


Εις δικαίαν μνήμην Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα

 


Γράφει ο Παναγιώτης Παύλος - Πανεπιστήμιο του Όσλο

Εις δικαίαν μνήμην Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα


Με μεγάλη έκπληξη και απορία, διάβασα την εναρκτήριο αναφορά της Βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, Καθηγήτριας Πανεπιστημίου και Πρεσβυτέρας, Αθηνάς Λινού, στον μακαριστό Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, κατά τη χθεσινή (15/2) τοποθέτησή της στη Βουλή εν όψει της ψήφισης του νομοσχεδίου για τον γάμο ομοφυλοφίλων.


Με την αναφορά της αυτή ήταν προφανές ότι θέλησε η ίδια αφενός να ισχυριστεί ότι το επίμαχο νομοσχέδιο συνάδει με την Ορθόδοξη εμπειρία, θεωρία και παράδοση της Εκκλησίας μας, και αφετέρου, ότι η ίδια το υπερψηφίζει αφορμώμενη, κινούμενη, και αποσκοπώντας στην ανωτέρω τριάδα.


Έτσι, ανέφερε χαρακτηριστικά η κα Λινού:

«Θα ξεκινήσω με τα λόγια ενός από τους πιο σημαντικούς Θεολόγους του αιώνα μας, σύμφωνα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο αλλά και τον Πάπα Φραγκίσκο.


Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας, Καθηγητής σε Ελληνικά και Αγγλικά Πανεπιστήμια, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, είχε πει πριν μερικά χρόνια δημόσια: «Δεν έχουμε το δικαίωμα να ταπεινώνουμε και να θυσιάζουμε την εικόνα του Θεού. Είναι ανάγκη οι σεξουαλικές μειονότητες να προστατεύονται από κάθε είδους διάκριση και αδικία». Αυτή η δήλωση με εκφράζει απόλυτα.


Για το νομοσχέδιο, σαφώς και είναι απαραίτητο να εξασφαλίσουμε τα δικαιώματα, όπως είναι και ο απόλυτος σεβασμός, η αγάπη αλλά κυρίως η ισότητα και η προστασία των συνανθρώπων μας, και βέβαια των ομόφυλων ατόμων”.


Ομολογώ ότι καταρχήν με ξάφνιασε η εν λόγω τοποθέτησή της για έναν απλό, απλούστατο λόγο.

Την εποχή που στην Ελλάδα εφαρμόζονταν τα καταπληκτικής εμπνεύσεως μέτρα κατά του κορωνοϊού και είχαν οδηγήσει σε πρωτόγνωρη καταστολή της Λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας, ο μακαριστός Μητροπολίτης Περγάμου είχε προβεί σε σχετική συνέντευξη σε ξένο μέσο.


Την συνέντευξη αυτή είχε μεταφράσει ο ίδιος ο γράφων στα Ελληνικά και δημοσίευσε η Romfea.gr, αφού προηγουμένως ο Σεβασμιώτατος κ. Ζηζιούλας είχε εγκρίνει το τελικό ελληνικό κείμενο (με εγκωμιαστικά μάλιστα για το πρόσωπο του μεταφραστή λόγια) στο οποίο ο ίδιος τασσόταν επί της αρχής κατά της πρωτόγνωρης αυτής πρακτικής.

Ωστόσο, δεν είδαμε ούτε ακούσαμε τότε την κυρία Λινού να δράττεται της ευκαιρίας να επικαλεστεί τον μακαριστό, εν ζωή τότε, φίλο της – η φιλική σχέση της οικογενείας της με τον Άγιο Περγάμου είναι γνωστή – και να τοποθετηθεί αναλόγως και ελλόγως, στην άλλογη απόφαση και εκτροπή της θεσμικής Εκκλησίας από τον ρόλο της.


Έκπτωση που ρητά είχε επισημάνει ο Μητροπολίτης Ζηζιούλας στη συνέντευξη εκείνη λέγοντας κατηγορηματικά ότι, «η Εκκλησία άνευ της Θείας Ευχαριστίας δεν είναι πλέον Εκκλησία».


Προτού προχωρήσουμε, ένα διευκρινιστικό σχόλιο: ο γράφων είχε την χαρά και την αγαθή τύχη να έχει γνώση προσωπική του μακαριστού Μητροπολίτου Περγάμου, σχεδόν παιδιόθεν, και μάλιστα να τύχει και εκτενών συνομιλιών μαζί του, με τελευταία στην Κωνσταντινούπολη τον Σεπτέμβριο του 2019, στο περιθώριο του Διεθνούς Συνεδρίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τον μέγιστο ίσως θεολόγο του 20ου αιώνα, και δάσκαλο του κ. Ιωάννου Ζηζιούλα, τον π. Γεώργιο Φλωρόφσκυ.


Και πάντοτε θα θυμάται με ευγνωμοσύνη την ευγένεια και την καλωσύνη του μακαριστού Επισκόπου, τη διάθεσή του για διάλογο και προσφορά από τη βαθιά θεολογική γνώση του, καθώς και τη διαλλακτικότητα του πνεύματός του (υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι κανείς διαλεγόταν μαζί του καλοπροαίρετα και τεκμηριωμένα).

Από κει και πέρα όμως, τα ατοπήματα της χθεσινής δήλωσης της κυρίας Λινού είναι πολλά και διόλου αμελητέα.


Καταρχήν, ούσα η ιδία καθόλου αμέτοχος της θεολογίας της καθ᾽ ημάς Ανατολής, όφειλε να γνωρίζει στοιχειωδώς – μιας και επικαλέστηκε μεγάλο θεολόγο – περί της θεμελιώδους διακρίσεως φύσεως και χρήσεως, λόγου και τρόπου, για να μιλήσω με τη γλώσσα του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού.


Αγνοώντας αυτή την κεφαλαιώδη διάκριση, προσήλθε η ιδία με προχειρότητα μη αρμόζουσα όχι μόνον σε ερασιτέχνη θεολογούντα, αλλά πολλώ μάλλον σε καθηγητή Πανεπιστημίου και σύζυγο ιερέως, και σωρηδόν μετεξήλθε μια δήλωση (;) [θα έλθω στο ερωτηματικό] του μακαριστού Μητροπολίτου Περγάμου με τρόπο παραπλανητικό:

«Δεν έχουμε το δικαίωμα να ταπεινώνουμε και να θυσιάζουμε την εικόνα του Θεού».


Σαφώς και είναι έτσι, και σαφώς η εικόνα του Θεού αφορά, ορίζει, κατηγορεί, αν θέλετε, τον λόγο της ανθρώπινης φύσεως και του ανθρώπου ως σύνθετον σώματος και ψυχής.


Δεν καθορίζει ούτε επιβάλλει όμως και τον τρόπο της, δηλαδή τη χρήση του αυτεξουσίου και τα έργα ενός εκάστου ανθρώπου.

Για το τελευταίο οι Πατέρες της Εκκλησίας, μηδενός εξαιρουμένου, μιλούν σαφώς για απόλυτη ελευθερία (αυτό που ο μακαριστός φίλος της κυρίας Λινού και ημών αποδίδει στο Πρόσωπον) στα όρια της οποίας είναι απολύτως δυνατό το σφάλμα, η αστοχία, η αμαρτία.


Αυτά αρκούν για να καταδείξουν το πρώτο βασικό επιστημολογικό θεολογικό και ανθρωπολογικό σφάλμα της ιδίας, αυτό της – λογικά και αναγκαστικά προκύπτουσας – σωρηδόν συμπερίληψης στην εικόνα Θεού ακόμη και των έργων του ανθρώπου των μη κατά Θεόν, των μη συν Θεώ, αν προτιμάτε, ειργασμένων.


Κάτι τέτοιο, όχι μόνον δεν ανήκει στο κατ᾽ εικόνα αλλά είναι και εμπόδιο του καθ᾽ ὁμοίωσιν.

Έρχομαι στη δεύτερη πρόταση της αναφοράς της κυρίας Λινού στον μακαριστό κ. Ιωάννη Ζηζιούλα:


«Είναι ανάγκη οι σεξουαλικές μειονότητες να προστατεύονται από κάθε είδους διάκριση και αδικία».

Δεν θέλω να κουράσω τον αναγνώστη με σχολαστική ανάλυση κάθε λέξης. Θα περιοριστώ μόνον στο να θέσω στην πρεσβυτέρα Βουλευτή, αλλά και στον κοινό νου, το εξής ερώτημα. Συνιστά αδικία η μη εξίσωση του κατά φύσιν με το παρά φύσιν, ή όχι; Αν συνιστά, τότε, κατ᾽ αντιστοιχίαν με τον λόγο της διαφοράς (differentia) του ενός από το άλλο, ποιος είναι, καθ᾽ υμάς, κα Λινού, ο λόγος της ομοιότητας ή της ισότητας του παρά φύσιν με το κατά φύσιν που καλεί σε «άρση» της επιχειρηματολογούμενης «αδικίας»; Αν αυτό δεν είστε σε θέση να το απαντήσετε, τότε και η αναφορά σας στην «πρόταση» του Μητροπολίτου συνιστά τυφλή και απερίσκεπτη επίκληση συναισθήματος και αυθεντίας.


Επιπλέον: τί εννοείτε, κυρία Λινού, λέγοντας ότι σας εκφράζει απόλυτα μια φερόμενη δήλωση, τη χρήση της οποίας ο δηλών δεν είναι σε θέση ούτε να εγκρίνει ούτε και να διαψεύσει; Είστε βέβαιη ότι ο Άγιος Περγάμου θα έλεγε «Ναι στον γάμο ομοφυλοφίλων!» ως επιτέλεση άρσης της καθ᾽ υμάς μεθερμηνευόμενης αδικίας; Και άρα, ότι θα κινείτο ο ίδιος ο πολιός κεκοιμημένος θεολόγος αντίθετα προς όλο το Σώμα της Εκκλησίας, το οποίο έχει πολλαχώς ρητά και σαφώς εκφραστεί τώρα και πάντοτε και καθ᾽ όλη την Ορθόδοξη Πατερική παράδοση και ιστορία;

Κι ακόμη: με το σκεπτικό της στόχευσής σας και την αναφορά σας στον Άγιο Περγάμου, αναλαμβάνετε, κυρία Λινού, την ευθύνη του λογικού περιεχομένου της δια της εύλογης αντιστροφής συνεπαγωγής της φερόμενης πρότασης του Μητροπολίτη ότι, «με τον γάμο ομοφυλοφίλων δεν ταπεινώνουμε και δεν θυσιάζουμε την εικόνα του Θεού»;


Έρχομαι τώρα στο τρίτο σημείο της δήλωσης της Βουλευτού, το οποίο υπαινίχθηκα ανωτέρω.


Πόσο αυτοσεβασμό διαθέτει ένας άνθρωπος Καθηγητής Πανεπιστημίου, σύζυγος Ορθοδόξου ιερέως, και τιμηθείς με το υπέρτατο αξίωμα της δημοκρατίας, όταν: απευθυνόμενος στην εθνική αντιπροσωπεία, προβαίνει ενώπιον αυτής και του ελληνικού λαού σε αναφορά φερόμενης, και ως εκ τούτου αμφίβολης, δήλωσης, άνευ τεκμηρίωσης [εκτός κι αν η προσθήκη του επίθετου «δημόσια» συνιστά επιστημονική εγκυρότητα, περαιτέρω διασφαλιζομένου –με την προσθήκη του «πριν μερικά χρόνια»– του ότι κανείς δεν πρόκειται να ψάξει να βρει πώς και τί], παρασιωπώντας πλήρως τα συμφραζόμενα, αυτό που πολλοί αρέσκονται να ονομάζουν «συνάφεια»;


Είναι αυτό επιστημονική ακρίβεια και συνέπεια;

Ποιά «φεουδαρχική» νοσταλγία, άραγε, ωθεί σε λογικές προ–Διαφωτιστικών επικλήσεων αυθεντίας, και ποιά απέλπιδα λουθηρανικής προέλευσης ανάγκη προτεσταντικής ερμηνευτικής μέσα στους κόλπους της Ορθοδοξίας;

Αισθάνεται, αλήθεια, η κυρία Βουλευτής, τίμια την επίκληση μιας ορισμένης γενικής θέσης – που σαφώς κάθε νοήμων άνθρωπος αξιωματικά αποδέχεται – μιας «αυθεντίας» που πρόσφατα απήλθε του βίου, την οποία η ίδια επιστρατεύει σε μια ορισμένη στόχευση, αγνοώντας ενδεχομένως, ή και αδιαφορώντας για τις συνέπειες τοιαύτης παρόρμησης;


Συνέπειες, μεταξύ των οποίων είναι μάλιστα και η αυθαίρετη ανάδειξη –φεύ! – του μακαριστού Μητροπολίτη Περγάμου σε θεωρητικό θεμελιωτή της καινοφανούς αίρεσης ταύτισης, ή έστω εξίσωσης, του παρά φύσιν με το κατά φύσιν, εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας;

Αλήθεια, είναι αυτός ο τρόπος τιμής φιλίας φιλουμένου και φιλούντος in absentia τελούντος;


Εκτός, βεβαίως, κι αν η Βουλευτής είναι σε θέση να παράσχει η ίδια ακριβή τεκμηρίωση του ότι ο Άγιος Περγάμου έχει δημόσια κατατεθειμένες διαφωνίες με τον Απόστολο Παύλο, για να παραλείψω όλους τους άλλους Πατέρες της Εκκλησίας.


Αν δεν είναι σε τέτοια θέση, τότε η αναφορά της αυτή μόνον τιμή δεν περιποιεί στην ιδία, αλλά αντιθέτως, εργαλειοποιεί τον άνθρωπο, αντικειμενοποιεί και προσβάλλει και τη μνήμη, και το έργο του, και την προσωπικότητα του κεκοιμημένου.

Κλείνω με ένα ερώτημα στην ερρίτιμη κυρία Λινού: Πώς, άραγε, αντιλαμβάνεστε, ως Ελληνίς Χριστιανή Ορθόδοξη, ως θεραπαινίς του υψίστου πολιτεύματος της δημοκρατίας, και ως άκρως τιμηθείσα από τον ελληνικό λαό, την καθ᾽ υμάς ισότητα του τρόπου του παρά φύσιν με τον τρόπο κατά φύσιν, και πώς μια τέτοιου είδους «ισότητα» προάγει το τέλος του δημοκρατικού πολιτεύματος, που δεν είναι άλλο παρά η μετοχή στο Αγαθόν;

Με άλλα λόγια, πώς, ταυτίζοντας το παρά φύσιν με το κατά φύσιν θα διατηρήσει, καθ᾽ υμάς, ο άνθρωπος την απαιτούμενη ενάργεια του λόγου ώστε να αποκτήσει τον φωτισμό του υπέρ λόγον που θα του επιτρέψει να εισαχθεί στο Υπέρ Φύσιν;


Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024

Ἡ παραβολή! «ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω» (Ματθ. ΚΕ΄ 21) - π. Τιμόθεος Παπασταύρου


ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024). 

«ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω» (Ματθ. ΚΕ΄ 21)

 

Ἡ παραβολή!

Παραβολή, ἦτο εἷς ἐκ τῶν τρόπων διδασκαλίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Αἱ παραβολαὶ ἦσαν διηγηματικαὶ ἀφηγήσεις τοῦ Διδασκάλου διὰ τῶν ὁποίων «ἐξεικονίζοντο» συγκεκριμμένα πρόσωπα, ἀλλὰ καὶ καταστάσεις … καί, αἵτινες ἀφηγήσεις, θὰ ἠδύναντο ἵνα πραγματοποιηθῶσιν εἴς τινα στιγμὴν τοῦ μέλλοντος χρόνου! Ἦτο ὁ τρόπος ἐκεῖνος διδασκαλίας τοῦ Σωτῆρος διὰ τοῦ ὁποίου, - ὣς ὁ Ἴδιος εἶπε πρὸς τοὺς ἐρωτῶντας μαθητάς Του, - «ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν» (Λουκ. Η΄ 10), δηλαδή, νὰ διδάσκωνται μὲν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ νὰ μὴν ἀντιλαμβάνωνται πλήρως τὰς Θείας Ἀληθείας, ἐφ’ ὅσον δὲν εἶναι κατάλληλοι πρὸς τοῦτο …! Τέλος, ἡ παραβολή, ἦτο καὶ ὁ τρόπος ἐκεῖνος διδασκαλίας, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ λαός, εὐχαρίστως ἐδέχετο τὴν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου, (Λουκ. Δ΄ 22)!

Ἐν προκειμένῳ, ὁ Διδάσκαλος, διηγεῖται παραβολικῶς, περί τινος ἀνθρώπου ὅστις … «ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ»! Καὶ ἔδωκεν εἰς τούτους, «ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν», καὶ ὄχι εἰς ἅπαντας τὸ ἴδιον ποσόν! Εἰς τὸν ἕνα ἔδωκε πέντε τάλαντα, εἰς ἕτερον, δύο, καὶ εἰς ἄλλον … ἓν τάλαντον! Ὅταν, λοιπόν, ἐπέστρεψεν ἐκ τῆς ἀποδημίας του, ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ἐκάλεσε τοὺς δούλους του, προκειμένου ἵνα λογοδοτήσωσι διὰ τὴν διαχείρισιν τῶν ταλάντων τὰ ὁποῖα τοὺς ἐνεπιστεύθη! Οἱ δύο ἐκ τῶν τριῶν προαναφερθέντων, εἶχον ἐργασθεῖ ἐπὶ τῆς περιουσίας τὴν ὁποίαν εἶχον λάβει, … καὶ ἐδιπλασίασαν τὰ τάλαντά των! Παραδίδοντες δὲ ταῦτα εἰς τὸν ἐργοδότην των, ἔλαβον, ἀφ’ ἑνὸς τὸν ἔπαινον διὰ τὴν ἐργατικότητά των, ἀφ’ ἑτέρου δέ, καὶ τὴν συμμετοχήν των εἰς τήν, μετὰ τοῦ κυρίου των, εὐφροσύνην καὶ χαράν!

Ὅταν ἐκλήθη καὶ ὁ τρίτος ἐκ τῶν δούλων, ὅστις θὰ ἔπρεπεν ἵνα διαχειρισθῇ τὸ ἓν τάλαντον, οὗτος ἐξέπληξεν τὸν κύριον καὶ δανειστήν του, ἀφ’ ἑνὸς μὲν μὲ τὴν ὀκνηρίαν καὶ ἀδιαφορίαν του, καὶ ἀφ’ ἑτέρου μὲ τὴν ἐπιθετικότητα καὶ θρασύτητά του πρὸς τὸν ἐργοδότην του! Συγκεκριμμένως, ὁμολογεῖ ὅτι ἀπέκρυψε τὸ τάλαντόν του εἰς τὸ ἔδαφος καὶ δὲν τὸ εἰργάσθη καὶ τὸ ἐπιστρέφει ὣς τὸ παρέλαβεν, ἀλλὰ καὶ ἐπιρρίπτει τὴν εὐθύνην καὶ ἐνοχήν, διὰ ταύτην τὴν ὀκνηρίαν καὶ ἀδιαφορίαν του, εἰς τὸν εὐγενῆ κύριόν του, κατηγορῶν τοῦτον, ὅτι … «ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας» (Ματθ. ΚΕ΄ 24)! Κλείει δὲ τὴν παραβολήν, ὁ Διδάσκαλος, παραδίδων τὸ τάλαντον τοῦ πονηροῦ δούλου, εἰς τὸν ἐργατικὸν καὶ ἐπιμελῆ, καὶ … τοῦτον τὸν ὀκνηρόν, διατάσσει ἵνα ἐκριφθῇ εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, ὅπου … «ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων»!

 

Ἡ χαρὰ τοῦ Κυρίου.

Ὡς ἤδη εἴπωμεν, ἡ παραβολὴ «κρύπτει», ὄπισθεν τῶν φαινομένων προσώπων καὶ καταστάσεων, ἕτερα ἀντίστοιχα πρόσωπα ὣς καὶ ἀντιστοίχους καταστάσεις! Εὐκόλως ἀντιλαμβανόμεθα, ὅτι ὁ μὲν κύριος τῆς παραβολῆς … «εἰκονίζει» τὸν Ἅγιον Θεὸν καὶ οἱ δοῦλοι ἐκπροσωποῦσιν ἀντιστοίχως, ἅπαντας ἡμᾶς τοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ, οἵτινες ἔχομεν λάβει ἀπὸ τὸν Θεόν, … «τάλαντα» σωματικὰ καὶ πνευματικά, τὰ ὁποῖα καλούμεθα ἵνα ἐργασθῶμεν καὶ αὐξήσωμεν!

«Εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου»! Αὐτὴ εἶναι ἡ … ἐπιβράβευσις τῶν ἐργατικῶν καὶ εὐσυνειδήτων δούλων! Εἶναι ἡ «χαρὰ τοῦ κυρίου» των! Καὶ … «χαρὰ τοῦ κυρίου», ἐν προκειμένῳ, δὲν εἶναι τὸ αἴσθημα καὶ ἡ ἐκδήλωσις τῆς χαρᾶς τοῦ ἐργοδότου των, ἀλλὰ ὁ χῶρος εἰς τὸν ὁποῖον ἐκφράζει ὁ κύριος τὴν χαράν του, καὶ εἰς τὸν ὁποῖον (χῶρον) προσκαλεῖ ὡς συνευφραινομένους καὶ συνδαιτημόνας, ἐκείνους οἵτινες ἐσεβάσθησαν καὶ ἐξετίμησαν καὶ εἰργάσθησαν καὶ ἐκοπίασαν διὰ τὸν κύριόν των καὶ τὰς ἀπαιτήσεις του! Ἡ «χαρὰ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν», κατὰ τὴν ἑρμηνείαν τῆς παραβολῆς ταύτης, εἶναι, σαφῶς, ἡ ἀπόλαυσις τῶν δικαίων ἐν τῇ ἐνδόξῳ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν! Εἶναι ἡ αἰώνιος χαρμονὴ καὶ πνευματικὴ εὐωχία εἰς τήν, μετὰ τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ Χριστοῦ, συναύλισιν μετὰ τὴν δευτέραν Αὐτοῦ Παρουσίαν καὶ «δικαστικὴν» ἀπόφασίν Του!

Ἡ χαρὰ δὲ αὕτη, εἶναι τοσαύτη καὶ τοιαύτη, ὥστε, ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ «κοστίζῃ» ἀφαντάστως εἰς ἐκείνους οἵτινες θὰ τὴν στερηθῶσιν ἕνεκα τῆς ἐμμονῆς των εἰς τὴν ἄρνησιν καὶ ἀπόρριψιν τῆς στοιχειώδους πνευματικῆς ἐργασίας ἥντινα ἀπαιτεῖ ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, … ἐκεῖνοι οἵτινες τὴν γνωρίζουσι καὶ τὴν εἶδον, νὰ τὴν θεωροῦσιν ὡς τὴν ὑπερτάτην ἐκείνην εὐτυχίαν, διὰ τὴν ὁποίαν … «οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα»! Οὕτω, ὁ μὲν Κύριος καὶ Διδάσκαλος ἡμῶν, - ὁ χορηγὸς τῆς τοιαύτης πνευματικῆς χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως, - μᾶς συνέστησε κατ’ ἐπανάληψιν, ὅτι, … αὕτη ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν νὰ εἶναι ἡ μεγάλη προσδοκία ἡμῶν! Τίποτε νὰ μὴν εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον θὰ δύναται ἵνα μᾶς ἀποσπάσῃ ἀπὸ τὸν τοιοῦτον «στόχον», καὶ διὰ ταύτην, νὰ εἴμεθα πρόθυμοι νὰ δεχθῶμεν τὴν οἵανδήποτε στέρησιν καὶ βάσανον εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἀκόμη δὲ καὶ τὸν πλέον φρικώδη καὶ ὀδυνηρὸν θάνατον!

 

Οἱ δίκαιοι!

Κάποτε, ἐπεσκέφθη τὸν Ἅγιον τῶν ἡμερῶν μας, τὸν ὅσιον Πασιον, - κατὰ τὴν μαρτυρίαν αὐτοῦ τοῦ ἰδίου, - ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Εὐφημία! Μετὰ τήν, κάπως, «ἐπεισοδιακὴν» … γνωριμίαν των, καὶ εἴς τινα ἐρώτησιν τοῦ Ἁγίου Παϊσίου πρὸς ταύτην, περὶ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, «ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν», ἡ Ἁγία ἀπήντησεν: «Γέροντα, ἐὰν ἐγνώριζον, - ἐν ὅσῳ ἤμουν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, - ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἤδη ἀπολαμβάνω εἰς τὸν Παράδεισον, θὰ προετίμων, ἀκόμη πιὸ φρικτὰ καὶ ὀδυνηρὰ μαρτύρια, ἀπ’ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ὑπέστην»! Τοῦτο ἀκριβῶς, ἔπραξαν ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, οἵτινες ἐδέξαντο μυρίας βασάνους, ἀλλὰ καὶ ὑπέβαλον ἑαυτοὺς εἰς ἀφαντάστους θλίψεις καὶ στερήσεις, διὰ τὴν μέλλουσαν ζωήν! Οἱ «βιασταὶ ἁρπάζουσι τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν», εἶπεν ὁ Κύριός μας, καὶ ὄντως, ἐξ ὅσων Ἁγίων τιμᾷ καὶ γεραίρει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, οὐδεὶς εἶναι ἐκεῖνος, ὅστις νὰ «παρεβίασεν» τὸν τοιοῦτον κανόνα! Ἅπαντες, – μηδὲ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐξαιρουμένης, - ἐκοπίασαν ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι, ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσωσι!

Τοῦτον τὸν μικρὸν κόπον καὶ ἀγῶνα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ἂς καταβάλλωμεν εἰς ταύτην τὴν παροῦσαν καὶ πρόσκαιρον ζωήν, καὶ ὁ Κύριος καὶ Δεσπότης ἡμῶν, βλέπων ὅτι ἐκοπιάσαμεν καὶ ηὐξήσαμεν … «τὰ τάλαντα» ἅτινα μᾶς ἐνεπιστεύθη, θὰ εἴπῃ καὶ εἰς ἡμᾶς ἐκεῖνο τὸ γλυκύτατον, … «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου» (Ματθ. ΚΕ΄ 21)! Εἴθε!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν  


Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024)

«Ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ

προφῆται κρέμανται» (Ματθ. ΚΒ΄ 40). 

Μεγάλη ἐντολή!

«Διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ;» Τοῦτο τὸ ἁπλούστατον ἐρώτημα, θέτει εἰς τὸν Κύριον καὶ Διδάσκαλον, κάποιος νομικός, ὅστις, ὅμως, ἐρωτᾷ, μὲ … πειρακτικὴν διάθεσιν! Ἴσως γνωρίζει τὴν ἀπάντησιν, ἴσως νομίζει ὅτι θὰ φέρῃ εἰς δύσκολον θέσιν τὸν Κύριον, ἴσως κινεῖται … «ὠθούμενος» ὑπὸ τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων; Ὁ Κύριος, ὅμως, ἐνῶ γνωρίζει τὴν πειρακτικὴν διάθεσιν τοῦ ἐρωτῶντος νομικοῦ, διακρίνει ὅτι θὰ πρέπῃ ἵνα τοῦ ἀπαντήσῃ! «Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου. Αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή» (Ματθ. ΚΒ΄ 37-38)! Ὣς, μάλιστα, μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος, … τὴν ἀπάντησίν Του ὁ Διδάσκαλος τὴν δίδει, ἀπευθυνόμενος εἰς ἅπαντα τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν! «Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι πρώτη πάντων ἐντολή· ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι· καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. Αὕτη πρώτη ἐντολή» (Μάρκ. ΙΒ΄ 29-30).

Πλησίον, ὅμως, ταύτης τῆς πρώτης καὶ μεγάλης ἐντολῆς, ὁ Ἰησοῦς προσθέτει καὶ … δευτέραν, «ὁμοία αὐτῇ»! Ἡ δευτέρα δὲ αὕτη, ἀφορᾷ τὴν ἀγάπην μας πρὸς τὸν πλησίον! Αὕτη, παρ’ ὅτι εἶναι δευτέρα καὶ ἕπεται τῆς πρώτης, ἐν τούτοις ὁ Ραββὶ τὴν θεωρεῖ ἰσόκυρον καὶ ὁμοίαν μὲ τὴν πρώτην! «Δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»! Προσθέτει δὲ ἐπὶ πλέον, ὅτι αὖται αἱ δύο ἐντολαί, ἀποτελοῦσι τὸ θεμέλιον καὶ τὴν βᾶσιν, ἐπὶ τῶν ὁποίων … «ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται»!

 

Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν!

Πολλοὶ διατείνονται ὅτι τὴν ἔχουσι καὶ τὴν βιοῦσι …! Εἶναι εὔκολον νὰ τὸ λέγῃς τοῦτο …! Τὸ λέγεις, χωρὶς νὰ δύναται κάποιος νὰ σὲ διαψεύσῃ! Χωρὶς νὰ δύναται ἵνα ἐρευνήσῃ τὰ … κρυπτὰ τῆς καρδίας σου! Ἄλλωστε, ἡ τοιαύτη ἀγάπη εἶναι ἰδιωτικὴ καὶ διαπροσωπική! Μόνον ὁ «γινώσκων καρδίας καὶ νεφρούς», ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὁ Ἀληθινὸς Θεός, δύναται ἵνα διαπιστώσῃ τὴν ἀλήθειαν περὶ τούτου! Αὕτη ὑπάρχει μεταξὺ σοῦ καὶ τοῦ Θεοῦ, καὶ οὐδεὶς δύναται ἵνα εἰσέλθῃ εἰς ταύτην τὴν … σχέσιν, καὶ διευκρινίσῃ τὴν ὀρθότητά της! Ὅμως, ἂς μᾶς ἐπιτραπῇ ἵνα ἐρωτήσωμεν τοὺς … τοιούτους ἀγαπῶντας τὸν Θεόν! Ἐμελέτησαν, ἆραγε, πῶς ὁ Κύριος ζητεῖ τὴν τοιαύτην ἀγάπην; Γνωρίζουν, ἆραγε, ὅτι δὲν χωρεῖ εἰς τοιαύτην ἀγάπην συναισθηματισμὸς καὶ … ἄλλαι «κινήσεις» αἵτινες καὶ χαρακτηρίζουσι τὴν ἀγάπην μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων; Ὁ Ἴδιος, ὅταν ἐκάλεσε τοὺς μαθητάς Του καὶ τοὺς ἔδωσε τὰς πρώτας συμβουλάς Του, … εἶπεν: «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. Ι΄ 37)! Εἶπεν, ἐπίσης, ὀλίγον πρὸ τοῦ Πάθους Του: «Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε»!

Νομίζω, ὅτι οὗτοι οἱ δύο καὶ μόνοι λόγοι, ἀρκοῦσιν ἵνα διαπιστώσωμεν ἕκαστος ἐξ ἡμῶν, ὅτι ἡ, πρὸς τὸν Θεόν, ἀγάπη, δὲν εἶναι … αἴσθημα καὶ συναίσθημα, ἀλλὰ ἀγὼν καὶ πόνος καὶ θυσία! Οὕτως ἠγάπησαν τὸν Κύριον ἅπαντες οἱ Ἅγιοι!

Ἀγάπη διὰ τῶν ἔργων, καὶ τῆς ὑπομονῆς, καὶ τοῦ κόπου, καὶ τοῦ πόνου, καὶ τοῦ ἱδρῶτος, καὶ τοῦ αἵματος! Ἀγάπη διὰ τῆς ὁμολογίας καὶ τῆς παρρησίας! Τοιαύτην ἀγάπην ἀπήτησεν ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἡμῶν! «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. Ι΄ 32-33)! Διὰ νὰ μᾶς δώσῃ δὲ ἀκόμη ἐντονώτερον ἵνα καταλάβωμεν, ὅτι εἰς τὴν Κρίσιν τῆς δευτέρας παρουσίας Του, δὲν θὰ ὑπάρξουν προσωποληψίαι καὶ ἰδιαίτεροι γνωριμίαι, ἐτόνισεν: «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. Ζ΄ 21)!

Διὰ νὰ «κόψῃ» δὲ τὴν «αἰσιόδοξον» διάθεσιν κάποιων οἵτινες προσδίδουσιν εἰς τὸν Θεόν, γνωριμίας καὶ «ἀγάπας» κοσμικὰς καὶ ἀνεπιτρέπτους, ὁ Διδάσκαλος ὑπεγράμμισεν: «Πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; Καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν» (Ματθ. Ζ΄ 22-23)!

 

«Δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ».

Ὅμως, πέραν τῆς, πρὸς τὸν Κύριον, ἀγάπης, ὁ Ἰησοῦς ἐτόνισε καὶ τὴν πρὸς τὸν πλησίον τοιαύτην! Ἐξίσωσε δέ, μάλιστα, ταύτην πρὸς τήν, πρὸς τὸν Θεόν! «Δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»! Τὴν δευτέραν ταύτην ἀγάπην, ἐλάχιστοι θὰ ἠδύναντο ἵνα παρρησιασθῶσι ὅτι τὴν ἔχουσι! Λέγομεν ὅτι ἀγαπῶμεν τὸν συνάνθρωπον, ἀλλὰ «ἀγαπῶμεν» τοῦτον, … ὅσον θέλομεν καὶ ὥς θέλομεν! Ἐκεῖνο τὸ … «ὡς σεαυτόν», παραμένει ἀπραγματοποίητον! Πόσοι θὰ ἠδύναντο ἵνα καυχηθῶσι διὰ τὴν … τοιαύτην ἀγάπην; Θὰ ἐτόλμων δὲ ἵνα ἰσχυρισθῶ, ὅτι τὴν τοιαύτην θυσιαστικὴν ἀγάπην, δὲν τὴν συναντῶμεν ἀκόμη καὶ ἐκεῖ, ποὺ κάποτε ἐθεωρεῖτο αὐτονόητος˙ δηλαδὴ εἰς τοὺς γονεῖς!

Ταύτην, ὅμως, θὰ ζητήσῃ ὁ Θεῖος Δικαστής, κατὰ τὴν Παγκόσμιον κρίσιν! «Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με» (Ματθ. ΚΕ΄ 42-43)! Ἅπασαι αὕται αἱ καθημεριναὶ σκηναὶ καὶ «εἰκόνες» ἅτινας παρουσιάζει ὁ Κύριος εἰς τοῦτον τὸν λόγον Του, καθὼς καὶ τὸ γεγονὸς τοῦ ὅτι παρουσιάζεται ὁ Ἴδιος, ὡς περιθωριοποιημένος καὶ παρηγκωνισμένος, … καταδεικνύει, ἀφ’ ἑνὸς τὴν ἰσότητα τῆς πρώτης καὶ τῆς δευτέρας, καὶ ἀφ’ ἑτέρου τὸ … ὕψος τοῦ … «ὡς σεαυτόν»!

Ἀνελογίσθημεν, ἆραγε, ποτέ, πόσην ἀγάπην θυσιαστικὴν δεικνύομεν εἰς ἑαυτούς, καὶ πόσον ὀλιγωτέραν καὶ εὐτελεστέραν καὶ ἴσως ἐπιφανειακὴν καὶ ὑποκριτικήν δεικνύομεν πρὸς τὸν πλησίον; Ἴσως, τότε, θὰ κατανοούσαμεν, ὅτι … πόρρω ἀπέχομεν ἀπὸ τὴν Θείαν διδασκαλίαν καὶ … ἀπαίτησιν!

Εἴθε νὰ ἀγαπήσωμεν ὡς Ἐκεῖνος διδάσκει, διότι ἀντιθέτως, οὔτε τὴν μίαν, ἀλλ’ οὔτε καὶ τὴν ἄλλην θὰ δυνηθῶμεν ἵνα ἐφαρμόσωμεν, ὡς διδάσκῃ ὁ μαθητὴς τῆς Ἀγάπης: «Ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;» (Α΄ Ἰωάν. Δ΄ 20)!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν


Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2024

Ἀπ’ τὴ ντροπή … στὴ τιμὴ καὶ τὴ δόξα! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 


ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024) 

«Σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι» (Λουκ. ΙΘ΄ 5). 

Ἀπ’ τὴ ντροπή … στὴ τιμὴ καὶ τὴ δόξα!

Ἕνας ἄνθρωπος, βαρύτατα ἁμαρτωλὸς καὶ περιθωριοποιημένος ἀπὸ τοὺς … συγκατοίκους του στὴν κοινωνία τῆς πόλεως Ἱεριχοῦς, πληροφορεῖται ὅτι ἐντὸς ὀλίγου, θὰ ἔλθῃ εἰς τὴν πόλιν ὁ περιώνυμος καὶ περιάκουστος … Ἰησοῦς! Γνωρίζει οὗτος, ὅτι ὁ Διδάσκαλος ἔχει κάνει ἄπειρα θαύματα καὶ ὅτι ἔχει μεγάλη ἀγάπη πρὸς τοὺς ἁμαρτωλούς! Ἀντιλαμβάνεται καὶ ἔχει ἀπόλυτον ἐπίγνωσιν καὶ τῆς ἰδικῆς του ἁμαρτωλότητος, καί, … ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἐπιθυμεῖ καὶ αὐτός, νὰ πλησιάσῃ τὸν Κύριο καὶ νὰ τὸν ἴδῃ, ἀλλὰ καὶ νὰ ζητήσῃ, ἐνδεχομένως, καὶ τὴν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν του, … ἀφ’ ἑτέρου ὅμως, σκέπτεται, ὅτι ἐὰν παρουσιασθῇ δημοσίως, εἶναι σχεδὸν βέβαιον ὅτι οἱ συμπολῖταί του θὰ τὸν ἀποδοκιμάσουν καὶ θὰ τὸν χλευάσουν˙ πιθανότατα δὲ καὶ θὰ τὸν λιθοβολήσουν!

Εἶναι … «μικρὸς τῇ ἡλικίᾳ», ὣς μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἱερὸν κείμενον, δηλαδὴ … κοντόσωμος (νᾶνος), καὶ  ἀποφασίζει ἵνα «νικήσῃ» τοὺς φόβους καὶ ἐνδοιασμούς του, καὶ ἀναρριχηθεῖ εἰς τὴν εὐσκιόφυλλον συκομωρέαν, … καλυπτόμενος ὄπισθεν τοῦ φυλλώματός της! Μετ’ ὀλίγον, ἔρχεται ὁ Χριστός, συνοδευόμενος ἀπὸ τοὺς μαθητάς Του, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ … πλῆθος ἀνθρώπων, συνήθως … περιέργων! Παρ’ ὅτι νομίζει (ὁ νᾶνος) ὅτι εἶναι ἀσφαλὴς ἐκεῖ εἰς τὴν … «κρυψῶνά» του καὶ ὅτι οὐδεὶς ἔχει ἀντιληφθεῖ τὴν παρουσία του, βλέπει τὸν Κύριο νὰ σταματᾷ κάτωθεν τῆς συκομωρέας καὶ νὰ τὸν καλῇ μὲ τὸ ὄνομά του! «Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι» (Λουκ. ΙΘ΄ 5)! Ἐκπλήσσεται καὶ συγκινεῖται μὲ τὴν ὅλην ἐξέλιξιν τῶν γεγονότων, … καὶ καταβαίνει ἀπὸ τὸ δένδρον. Βλέπει, ὅμως, καὶ ἀκούει τὰ σχόλια καὶ τὴν δυσφορίαν τοῦ ὄχλου, διὰ τὴν τοιαύτην … προτίμησιν τοῦ Ραββί! Δὲν ἀπελπίζεται ὅμως, ἀλλ’ ἀντιθέτως, αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην, ἵνα «ἐξομολογηθῇ» δημοσίως καὶ ἀποφασίσει τὴν … ἔμπρακτον μετάνοιάν του! «Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν» (Λουκ. ΙΘ΄ 8)!

Μετὰ τὴν δημοσίαν ταύτην ὁμολογίαν καὶ ἐξομολόγησιν, τὸ «κλῖμα» ἀλλάζει! Ὁ Κύριος «συγκινεῖται» καὶ … διαβεβαιώνει ὅτι ἡ μετάνοια αὕτη, εἶναι εὐπρόσδεκτος εἰς τὸν Θεόν, καὶ … «σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο»!

 

Ἡ … κατ’ οἶκον ἐπίσκεψις!

Εἶναι κατ’ ἐξοχὴν σημαντικὸν τὸ γεγονός, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὅτι ὁ Κύριος ἀποφασίζει ἵνα φιλοξενηθῇ εἰς τὴν οἰκίαν ἑνὸς ἐπωνύμου … ἁμαρτωλοῦ! Δὲν ἀρέσκεται εἰς τοιαύτας κοινωνικὰς ἐκδηλώσεις ὁ Χριστός, ἀλλά, καὶ εἰς ἑτέρας περιπτώσεις, βλέπομεν τὸν Ἰησοῦν ἵνα προσεγγίζῃ καὶ συναναστρέφεται μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν! Ὅταν δὲ οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, προσέβαλον τὸν Κύριον, χαρακτηρίζοντες Τοῦτον, … φίλον τῶν τελωνῶν καὶ πορνῶν, ὁ Κύριος δὲν ἠρνήθῃ τὸν τοιοῦτον προσβλητικὸν χαρακτηρισμόν …! Ἀντιθέτως, … κάποτε, ὅταν «οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἰδόντες αὐτὸν ἐσθίοντα μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· τί ὅτι μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει καὶ πίνει; … ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Μάρκ. Β΄ 16-17)!

Ὣς εἶναι γνωστὸν εἰς ἅπαντας, αἱ ἐπισκέψεις … «κατ’ οἶκον», δεικνύουσι ἰδιαιτέραν ἐκτίμησιν καὶ ἀγάπην καὶ οἰκειότητα! Συνήθως, ἐπισκεπτώμεθα ἀνθρώπους εἰς τὰς οἰκίας των, ὅταν ὑπάρχῃ μεταξὺ ἡμῶν καὶ ἐκείνων, μία ἰδιαιτέρως συγγενικὴ καὶ ἀγαπητικὴ σχέσις! Ἐπισκεπτώμεθα εἰς τὴν οἰκίαν του, κάποιον μετὰ τοῦ ὁποίου ἔχομεν ἰδιαιτέραν οἰκειότητα! Εἰς ἀνθρώπους ἁπλῶς … γνωστοὺς ἢ ἀγνώστους, αἱ οἰκίαι ἡμῶν, - δι’ εὐνοήτους λόγους, - εἶναι «κεκλεισμέναι» καὶ «ἀπρόθυμοι» ἵνα δεχθῶσι ἐπισκέψεις τῶν τοιούτων! Ἡ κάθε οἰκία, εἶναι τὸ ἱερὸν καταφύγιον καὶ ἀπαραβίαστον ἄσυλον, διὰ τὸν οἷονδήποτε …!

Ὁ Κύριος, ὅμως, ἐν προκειμένῳ, ὡς «ὁ γινώσκων νεφροὺς καὶ καρδίας», γνωρίζει τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ Ζακχαίου! Γνωρίζει ὁ Ἰησοῦς, τὰς σκέψεις ἐκείνας αἱ ὁποῖαι προηγήθησαν καὶ τὰς ὁποίας προεκθέσαμεν, αἵτινες «ἐταλαιπώρησαν» τὴν καρδίαν τοῦ τελώνου τούτου, ἕως ὅτου οὗτος … ἀναβῇ εἰς τὴν συκομωρέαν! Γνωρίζει ὁ Καρδιογνώστης Κύριος, τὸν πόθον τοῦ … ἁμαρτωλοῦ διὰ τὴν συγχώρησιν, καὶ τοῦ προτείνει ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον διὰ τοῦτον, ἦτο τὸ … ἀδιανόητον! Ὁ Κύριος … ὄχι ἁπλῶς τὸν συγχωρεῖ, ἀλλὰ καὶ τὸν θεωρεῖ … οἰκεῖον Του! Ἐπιθυμεῖ ἵνα διαμείνῃ ἔστω δι’ ὀλίγον εἰς τὸν ἰδικόν του χῶρον! Ἡ χαρά του εἶναι ἀπερίγραπτη! Σπεύδει διὰ νὰ τὸν προϋπαντήσῃ …!

 

Ἡ ἔμπρακτος μετάνοια!

Καὶ ὁ Κύριος μέν, ὁδεύει πρὸς τὴν οἰκίαν του! Οὗτος ὅμως, αἰσθάνεται ὅτι «ὀφείλει» κάτι ἀκόμη, προκειμένου ἡ ὑποδοχὴ νὰ γίνῃ, ὅσο τὸ δυνατόν, ἰδανικὴ καὶ «ἀρχοντική»! Ὑποδέχεται τὸν ἴδιο τὸν Θεό, καὶ αἰσθάνεται ὅτι πρέπει νὰ ἑτοιμάσῃ … ἑαυτόν διὰ μίαν ἀντάξιον ὑποδοχήν!

«Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν» (Λουκ. ΙΘ΄ 8)! Ναί! Αὐτὴ εἶναι ἡ ἰδανικὴ ὑποδοχὴ εἰς τὸν Χριστόν! Ὁ Κύριος διὰ νὰ ἔλθῃ ἐντὸς τῆς καρδίας μας, δὲν «ζητεῖ» ἐξωτερικοὺς καὶ ἐπιφανειακοὺς καλλωπισμοὺς καὶ … προετοιμασίας! Ζητεῖ … «καρδίαν καθαρὰν … καὶ πνεῦμα εὐθές»! Ταῦτα τὰ δύο πνευματικὰ ἀπαιτούμενα, προσφέρει ἐν προκειμένῳ καὶ ὁ … ἀρχιτελώνης! Διὰ τῆς δημοσίας ὁμολογίας του, καθαρίζει τὴν καρδίαν του ἀπὸ τὰς βαρυνούσας ἐνοχάς, καὶ διὰ τῆς ἐμπράκτου διορθώσεως τῶν ἀδικιῶν καὶ συκοφαντιῶν του, καθιστᾷ … ἑαυτόν, ἀντάξιον φίλον καὶ σύνοικον τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ!

«Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο»! Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον … δὲν ἀντελήφθησαν οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν παρόντων, τοῦτο ἀκριβῶς χαροποιεῖ τὸν Κύριον, ὅπερ καὶ ἐκθειάζει καὶ ἐπαινεῖ δημοσίως!

 

Ἡ Θεία Κοινωνία!

Εἶναι τὸ Θειότατον ἐκεῖνο Μυστήριον, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ γήϊνος καὶ χοϊκὸς καὶ φθαρτὸς ἄνθρωπος, συσσωματοῦται μετὰ τοῦ Ἀπείρου καὶ ἀφθάρτου καὶ Αἰωνίου Θεοῦ καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Διὰ τούτου τοῦ φρικτοῦ καὶ φοβεροῦ Μυστηρίου, οὐχὶ μόνον δεχώμεθα ἐντὸς ἡμῶν τὸν ἴδιον τὸν Θεόν, ἀλλὰ γινώμεθα καὶ ἡμεῖς … θεοὶ κατὰ χάριν!

Πολὺ μικρὸν εἶναι τοῦτο ὅπερ «ἐγεύθη» ὁ τελώνης, συγκρινόμενον μὲ … τὴν Θείαν Κοινωνίαν τὴν ὁποίαν γευώμεθα «ἡμεῖς»! Ἐκεῖνος … ἐσώθῃ καὶ ἡγιάσθῃ διότι ἐξετίμησε τὴν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ! Ἐὰν καὶ ἡμεῖς ἐκτιμήσωμεν τὸ Πανάχραντον Σῶμα καὶ τὸ Πανακήρατον Αἷμα τοῦ Σωτῆρος, καὶ προσεγγίζωμεν καὶ μεταλαμβάνωμεν μετὰ τῆς δεούσης φρίκης καὶ τοῦ δέοντος σεβασμοῦ, … πλεονεκτοῦμεν ἀσυγκρίτως τούτου τοῦ Ἁγίου Ζακχαίου, καὶ ὁ ἐκ τοῦ Κυρίου ἔπαινος θὰ λεχθῇ καὶ δι’ ἡμᾶς! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

 

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2024

«Λάθος» … δρόμος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου


ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΩΔΕΚΑΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024) 

«Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» (Λουκ. ΙΖ΄ 17).

 

Ἡ παράκλησις!

Δέκα ἄνθρωποι, καταδικασμένοι εἰς ὀδυνηρὸν καὶ πολὺ σκληρὸν θάνατον, σπεύδουσι πρὸς τὸν Κύριον καὶ τοὺς μαθητάς Του, οἱ ὁποῖοι διέρχονται ἀπὸ τὸν τόπο ἐκεῖνο τῆς … καταδίκης των! Δὲν παρενόμησαν, καὶ δὲν ἐγκλημάτησαν, καὶ δὲν προέβησαν εἰς πράξεις καὶ ἐνεργείας, αἵτινες κατεδικάζοντο ὑπὸ τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, διὰ … σκληροῦ θανάτου! Ἁπλῶς, … ἠσθένησαν καὶ ἐνόσησαν ὑπὸ τῆς βαρυτάτης καὶ μεταδοτικῆς, ἀλλὰ καὶ ἀνιάτου νόσου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τὴν λέπρα! Ὡς ὥριζεν, συνεπῶς, ὁ Μωσαϊκὸς νόμος, οἱ τοιοῦτοι ἀσθενεῖς, θὰ ἔπρεπε ἵνα ἀπομακρύνωνται ἐκ τῶν κατοικουμένων περιοχῶν, ἀκόμη δέ, καὶ ἀπὸ τὰς ἰδίας οἰκογενείας των, καθόσον ἡ λοιμώδης καὶ θανατηφόρος αὕτη νόσος, ἠπείλῃ οἷονδήποτε θὰ ἤρχετο, οὐχὶ μόνον εἰς ἁπλῆν ἐπαφήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν ἴδιον χῶρον, … συγχρωτιζόμενον μετὰ τοῦ νοσοῦντος!

Εἰς τὸν ἐρημικὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον κατῴκουν καὶ διήρχοντο τὰ ἔχατα τῆς παρούσης ζωῆς των, ἤκουσαν ὅτι διέρχεται ὁ Κύριος Ἰησοῦς μετὰ τῶν μαθητῶν Του. Γνωρίζοντες δὲ ἐξ ἀκοῆς, τὰ ἄπειρα θαύματα ἅτινα Οὗτος ἐποίει, … «ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς» (Λουκ. ΙΖ΄ 12-13)! Ὁ Χριστὸς ἐπόνεσεν βλέπων τὴν ἀθλίαν καὶ φοβερὰν κατάστασίν των˙ καὶ ἀνταποκρινόμενος εἰς τὰς ἱκεσίας καὶ τὰς παρακλήσεις των, τοὺς διατάσσει ἵνα … «πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι»! Καὶ ἐνῶ ἐπορεύοντο πρὸς τοὺς ἱερεῖς, οἵτινες εἶχον τὴν ἀρμοδιότητα ἵνα ἐπιβεβαιώνωσι τὴν θεραπείαν καὶ ἀποκατάστασιν τῆς ὑγείας τῶν λεπρῶν, … «ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν»! Ἡ χαρά των, ὡς δυνάμεθα ἵνα φαντασθῶμεν, ἦτο ἀπερίγραπτος˙ καὶ ὅταν πλέον λαμβάνουσι τὴν ἀπαραίτητον ἱερατικὴν πιστοποίησιν, ἀνεχώρησαν …

 

«Λάθος» … δρόμος!

Ἀνεχώρησαν μέν, ἀλλὰ πρὸς … λάθος κατεύθυνσιν! Ἀνεχώρησαν καὶ ἔτρεχον ἵνα συναντήσωσι τοὺς οἰκείους των! Τὰς συζύγους των καὶ τὰ τέκνα των τοὺς ὁποίους εἶχον … «ξεγράψει» καὶ δὲν ἐπίστευον ποτὲ ὅτι θὰ τοὺς συνήντων καὶ πάλιν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην! Τρέχουσιν ἵνα … ἐπανέλθωσι καὶ πάλιν εἰς τὴν ζωήν των! Ὅμως, ὡς ἤδη εἴπωμεν, τρέχουσι πρὸς … λάθος κατεύθυνσιν! Εἷς, βεβαίως, ἐξ αὐτῶν τῶν δέκα, δὲν βιάζεται ἵνα τρέξῃ πρὸς τοὺς οἰκείους του! Εἶναι ὁ μόνος, ὅστις καὶ θὰ τρέξῃ πρὸς τὴν σωστὴν κατεύθυνσιν! Δὲν σκέπτεται ὅτι εἶναι ὁ ἴδιος … Σαμαρείτης καὶ ὅτι ὁ εὐεργέτης του εἶναι ὁ Κύριος, (ὁ φαινόμενος) Ἰουδαῖος! Τὸ διαχρονικὸν μῖσος, ἀναμέσον Ἰουδαίων καὶ Σαμαρειτῶν, δὲν προέχει εἰς τὴν καρδίαν τούτου! Αἰσθάνεται βαθεῖαν τὴν ὑποχρέωσιν, ἵνα σπεύσῃ καὶ ἀσπασθῇ τοὺς … πόδας τοῦ Εὐεργέτου του! Ἐκτιμᾷ τὸ ὑπέροχον καὶ τεράστιον δῶρον τῆς θεραπείας του καὶ ἐπιστρέφει ἐκεῖ ὅπου ὁ Κύριος περιμένει …!

Ναί, περιμένει ὁ Χριστός, ἵνα ἀκούσῃ ἕνα … «εὐχαριστῶ»! Περιμένει ὁ Κύριος ἐκεῖνο ποὺ θὰ … ἐπεριμέναμεν ὅλοι! Περιμένει τὴν εὐγνωμοσύνην ἀπὸ τοὺς εὐεργετουμένους! Περιμένει, … διὰ τοῦτο καὶ ἀπορεῖ! «Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» Ὅταν βλέπῃ ὅτι μόνον ἕνας ἐκ τῶν δέκα ἐκείνων, αἰσθάνεται τὴν ὑποχρέωσιν, ἵνα ἐπιστρέψῃ καὶ εὐχαριστήσῃ τὸν εὐεργέτην του, … ἐκδηλώνει τὴν ἀπορίαν Του, ἀλλὰ καὶ ἐν ταὐτῷ τὸ δικαιολογημένον παράπονόν του! Ἐκδηλώνει, ἐκεῖνο ποὺ θὰ ἐξεδήλωνεν ἕκαστος ἐξ ἡμῶν εἰς ἀντιστοίχους περιπτώσεις κατὰ τὰς ὁποίας συμβαίνει, εὐεργετηθέντες ὑφ’ ἡμῶν ἵνα ἐκδηλώνωσι τὴν … ἀχαριστίαν των!

 

Τὸ «εὐχαριστῶ», … ὑποχρεώνει!

Παρ’ ὅτι, εἰς τὰς εὐχαριστίας τῶν … εὐγνωμόνων, ἀπαντοῦμεν, συνήθως, μὲ εὐγένειαν, καὶ προσποιούμεθα ὅτι … δὲν χρειάζεται νὰ μᾶς εὐχαριστοῦν, ὅμως ἐνδομύχως, θέλομεν καὶ ἀπαιτοῦμεν, εἰς κάθε μικρὸν ἢ μεγάλο δῶρον, νὰ δεχώμεθα τὰς εὐχαριστίας ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκτίμησιν τοῦ δώρου μας! Τοῦτο, εὐκόλως τὸ διαπιστώνομεν ὅταν κάποιος παραλαμβάνῃ τὸ δῶρον μας καί, εἴτε τὸ ὑποτιμᾷ, εἴτε, ὅμως, καὶ δὲν ἔχει τὴν στοιχειώδη εὐγένεια, νὰ μᾶς εὐχαριστήσῃ! Καὶ εἰς τὰς δύο ταύτας περιπτώσεις, πικραινόμεθα καὶ … πολλάκις ἀγανακτῶμεν!

Τὴν ἰδίαν, ὅμως, ἀνταπόκρισιν εἰς τὴν ἀχαριστίαν, βλέπομεν σήμερον καὶ ἀπὸ τὸν Κύριον! Θέλει τὸ … «εὐχαριστῶ»! Καὶ συνεπῶς … ὀφείλομεν τὸ «εὐχαριστῶ» εἰς οἷονδήποτε μᾶς εὐεργετεῖ, … καθ’ οἷονδήποτε τρόπον!

Ὅμως, ἐνῶ τὸ θέλομεν, … τὸ λέγομεν;;; Διὰ νὰ εἴμεθα εἰλικρινεῖς, … μία στοιχειώδης εὐγένεια μᾶς «πιέζει», συνήθως, νὰ εὐχαριστῶμεν ἐκείνους οἵτινες δεικνύουσι τὴν ἀγάπην των πρὸς ἡμᾶς! Καὶ εἰς τὴν προσφορὰν δώρων, ἀλλὰ καὶ εἰς καλοπροαιρέτους συμβουλάς, καὶ εἰς τό, ἐξ ἀγάπης, ἐνδιαφέρον πολλῶν ἀγαπώντων ἡμᾶς, … ἐκφράζομεν τὰς εὐχαριστίας μας! Θέλομεν, - καὶ καλῶς πράττομεν, - ἵνα δεικνύομεν καὶ ἡμεῖς, τὴν ἐκ τῆς εὐχαριστίας ἀγάπην μας πρὸς τούτους! Εἰς τὸν Θεόν, ὅμως …;

Ἔχομεν, ἆραγε, ἀναλογισθεῖ ποτέ, πόσα δῶρα, μικρὰ καὶ μεγάλα, λαμβάνομεν καθ’ ἑκάστην στιγμήν, ἀπὸ τὸν Θεόν; Πολλὰ ἐκ τούτων, τὰ ζητοῦμεν εἰς τὰς δυσκόλους στιγμάς μας καὶ ἄλλα … τὰ περισσότερα καὶ ὑψηλότερα, μᾶς τὰ παρέχει ἀπὸ τὴν ἀγάπην Του! Ἐκτιμήσαμε ποτέ, τὴν ὑγείαν, τὸν ἀέρα, τὸ ὕδωρ, τὸν ὕπνον, … καὶ τὰ τόσα ἄλλα, μικρὰ ἀγαθά Του; Κάποτε, ἐνθυμοῦμαι, ὁ ἀοίδιμος διδάσκαλος, π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, μετὰ ἀπὸ κάποιο τραγικὸ συμβάν, … μᾶς ἠρώτησε: «Παιδιά μου, εὐχαριστήσαμε ποτὲ τὸν Θεόν, διότι περιπατοῦμε, ἢ διότι ἀναπνέομεν, ἢ ἀκόμη, διότι εὐκόλως τρώγομεν, ἤ κοιμώμεθα, ἢ πράττομεν τὸ ὅ,τιδήποτε αὐτονόητον (κατὰ τὴν ἄποψίν μας!); Ἂς μάθωμεν νὰ εὐχαριστῶμεν τὸν Κύριον, διότι πολλοί, πάρα πολλοί, ταῦτα τὰ … αὐτονόητα δι’ ἡμᾶς, δὲν δύνανται οὔτε κἂν νὰ τὰ … διανοηθῶσι»!

Εἶπον δέ, τὴν λέξιν … «μικρά», διότι ὑπάρχουσι καὶ τὰ μέγιστα τὰ ὁποῖα ἀπολαμβάνομεν, ἀλλὰ οὐδέποτε ἐκτιμήσαμεν! Θέλομεν, ἐπὶ παραδείγματι, νὰ προσευχηθῶμεν, ἢ νὰ ἐξομολογηθῶμεν, ἢ νὰ μεταλάβωμεν τῶν Ἀχράντων μυστηρίων! Ἐσκέφθημεν ποτέ, ποίας τιμὰς περιποιεῖται εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος, μέσῳ τούτων τῶν … ὑψίστων; Ἀνελογίσθημεν ποτὲ τὸ βάρος ἑκάστης ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν μας, καὶ πόσον «εὐκόλως καὶ συντόμως» μᾶς συγχωρεῖ ὁ Κύριος; Τὸν εὐχαριστήσαμεν ὅμως, ποτέ;;; Τὸν εὐχαριστήσαμε διὰ τὸ ὅτι … μεταλαμβάνομεν τὸ Ἅγιον Σῶμά Του καὶ τὸ πανακήρατον αἷμά Του; Βαρυνώμεθα ἐνδομύχως, διὰ τὴν ἀχαριστίαν τῶν ἑννέα λεπρῶν και, βεβαίως, ἀπολύτως δικαιολογημένως˙ ἡμεῖς, ὅμως … τὸ ἴδιον δὲν κάνομεν;

Κάποτε, εὑρισκόμενος εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ συζητῶν μετά τινος μοναχοῦ, περὶ τοῦ θέματος τούτου, μοῦ μετέφερε τὴν ἄποψιν Ἁγίου πατρός τινος τῆς Ἐκκλησίας, ὅστις λέγει τοῦτο τὸ καταπληκτικόν: «Ὁ Κύριος … ὑποχρεώνεται εἰς ἐκεῖνον, ὅστις αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην νὰ Τὸν εὐχαριστῇ διὰ τὰς ἀπείρους δωρεάς Του, καὶ τοῦ ἐπιφυλάσσει, ἀκόμη περισσοτέρας καὶ μεγαλυτέρας … εὐλογίας»!!!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2024

Ὑπάρχουσι σήμερον … προφῆται καὶ προφητεῖαι; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024) 

«ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος» (Ματθ. Δ΄ 14).

 

«Καλὴ χρονιά»!

Ἐπειδὴ τὸ ἆρθρο τοῦτο, εἶναι τὸ πρῶτον εἰς τὸ νέον ἔτος 2024, θεωροῦμεν ἀπαραίτητον ἵνα ἐκφράσωμεν τὰς ἐγκαρδίους εὐχάς μας ἐπὶ τῇ ἀνατολῇ τούτου! Βεβαίως, ἀποστασιοποιούμεθα ἐκ τῶν συνήθων … καθιερωμένων «εὐχῶν», αἵτινες ἀκούονται καὶ ἐπαναλαμβάνονται κατὰ κόρον, ἄνευ οὐσίας, ἐξ ἐπισήμων καὶ ἀνεπισήμων χειλέων! Ἐπιθυμοῦμεν, αἱ εὐχαί μας νὰ εἶναι «ἐκ καρδίας» καὶ οὐχὶ συνήθεις καὶ «πεπατημέναι» καὶ ἀνούσιοι! Οὐχὶ εὐχαὶ … κατὰ καθῆκον καὶ «κατὰ τὸ εἰθισμένον», ἀλλὰ εἰλικρινεῖς καὶ πραγματικαί … !

Ἐκουράσθημεν ἵνα ἀκούωμεν τό, «καλὴ χρονιά», καθὼς καὶ τὰς γνωστὰς προσθήκας, … «μὲ ὑγεία καὶ εὐτυχία καὶ ἀγάπη»! Ναί! Ἀκούονται εὐχαρίστως καὶ … εἴθε ἵνα ἐδίδωμεν προσοχὴν εἰς τὰς τοιαύτας εὐχάς! Ἴσως τότε νὰ εἴχωμεν βελτιώσῃ καὶ διορθώσῃ πολλά, καὶ εἰς τὴν ζωήν μας ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν παραπαίουσαν κοινωνίαν μας! Ὅμως, αἱ εὐχαὶ αὗται … κατήντησαν ὡς προείπωμεν, ἐπιπόλαια λόγια καὶ «παγεραὶ» εὐγένειαι!

Ἀλλαγή, … εἶναι ἡ δική μας εὐχή! Ἀλλαγὴ εἰς τὴν ἁμαρτωλὸν ζωήν μας! Ἀλλαγὴ εἰς τὴν ἀρνητικὴν «σχέσιν» μας μὲ τὸν Κύριον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν Του! Ἀλλαγὴ εἰς τὰς ἐγωϊστικὰς καὶ ὑποκριτικὰς καὶ ἐχθρικὰς σχέσεις μας μὲ τοὺς συνανθρώπους μας! Ἀλλαγή, εἰς τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ διεφθαρμένον τρόπον ζωῆς μας! Ἀλλαγὴ τοιαύτη καὶ τοσαύτη, ὥστε ὁ νέος χρόνος νὰ ἀποδειχθῇ «ἐν τοῖς πράγμασιν» ὅτι θὰ ὑπάρξῃ … καλὸς καὶ ἅγιος! Ἐὰν ἡμεῖς παραμένωμεν … οἱ ἴδιοι καὶ ἀρκούμεθα εἰς τὴν ἀμετανοησίαν μας καὶ πνευματικὴν ἀνεπάρκειάν μας, οὐδέποτε θὰ ὑπάρξῃ … νέος χρόνος, σύμφωνος πρὸς τὰς εὐχάς μας!

 

Αἱ προφητεῖαι!

Μετὰ τὰς «ἀπαιτουμένας» ἑορτίους εὐχάς μας, «ἐρχόμεθα» εἰς τὸ θέμα μας! Κατ’ ἐπανάληψιν ἠκούσαμεν, ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἀκούομεν, ἐκ τῶν Ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων ταύτην τὴν φρᾶσιν ἢ καὶ ἄλλας παραμοίας! Αἱ προφητεῖαι, αἵτινες προελέχθησαν ὑπὸ τῶν προφητῶν, περὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ περὶ πολλῶν ἄλλων ἀναμενομένων γεγονότων τε καὶ προσώπων, ἀποτελοῦσι τὴν «ἐγγύησιν» διὰ τὸ ὅτι, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, εἶναι αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, καὶ ὡς ἐκ τούτου αἱ προφητεῖαι αὗται, ἐλέχθησαν, ὑπὸ τῶν ἐπιλεγμένων ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, προφητῶν, καὶ εἶναι λόγια … Θεῖα! Πρὸς τοῦτο, βεβαίως, ἀπαντῶνται εἰς τὰ ἱερὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης, καὶ ὑπ’ αὐτῶν «προσυπογράφεται» ἡ ὅλη Ἀλήθεια καὶ αὐθεντικότης τῆς … Πίστεως ἡμῶν!

Διὰ τῶν προφητῶν, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, καθωδήγησεν ὁ Κύριος τὸν … πεπτωκότα ἄνθρωπον, εἰς τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας! Διὰ τῶν, … Μωϋσέως, Δαυδ, Ἡσαου, Ἰερεμίου, Ἰεζεκιήλ, Ἄννης, Δεββώρας καὶ πολλῶν ἀκόμη, ἐδείκνυεν ὁ Πανάγαθος Θεός, τὸ ἀμέριστον ἐνδιαφέρον Του καὶ τὴν ἄπειρον ἀγάπην Του, πρὸς τὸν σκληροτράχηλον καὶ ἀγνώμονα ἄνθρωπον καὶ τὸν ἐπαρρηγόρει καὶ τὸν ἐνίσχυεν καὶ τὸν ἐνεδυνάμωνε …! Παρ’ ὅτι δέ, πολλάκις, οἱ τοιοῦτοι προφῆται ἐκινδύνευον καὶ ἠπειλοῦντο ὑπὸ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἀρχόντων, ὁ Κύριος τοὺς ἐστήριζεν καὶ … ὁ προφητικὸς λόγος των, ἔμενε καὶ ἐκρατεῖτο εἰς τὰς καρδίας τοῦ λαοῦ!

Ἀφ’ ἧς στιγμῆς δὲ ἦλθεν ὁ Μεσσίας καὶ αἱ, περὶ τούτου, προφητεῖαι ἐπραγματοποιοῦντο, ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐκκλησία Του, ἐφύλαξαν καὶ φυλάσσουν τὰς τοιαύτας προφητείας, … ὡς Θεῖα Λόγια, καὶ πολλάκις ὁ Ραββὶ εἰς τὰς διδασκαλίας Του καθωδήγει τὸν λαὸν καὶ διὰ τῶν προφητειῶν! Τοῦτο βλέπομεν καὶ ἐκεῖ εἰς τήν, «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν Του», ἀλλὰ καὶ ἀπευθυνόμενος κατ’ ἰδίαν πρὸς τοὺς μαθητάς Του, καὶ καταγγέλων τὰς ἐκτροπὰς τῶν ὑποκριτῶν, Γραμματέων τε καὶ Φαρισαίων, ἀλλὰ καὶ εἰς πᾶσαν ἄλλην περίπτωσιν! «Ἀρξάμενος ἀπὸ Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ» (Λουκ. ΚΔ΄ 27), μᾶς ἐνημερώνει ὁ Θεῖος Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὅταν ὁδεύων μετὰ τοῦ Κλεόπα πρὸς τοὺς Ἐμμαούς, τοὺς ἐπλησίασεν ὁ Κύριος ὡς ἄγνωστος συνοδοιπόρος, καὶ ἐφιλοξένησαν Τοῦτον, καὶ ἀπεκαλύφθη Οὗτος ὅτι ὄντως ἀνέστη, κατὰ τὴν εὐλογίαν καὶ κλᾶσιν τοῦ ἄρτου!

 

Ὑπάρχουσι σήμερον … προφῆται καὶ προφητεῖαι;

Σήμερον, εἰσελθόντες πλέον εἰς τὴν τρίτην, μετὰ Χριστόν, χιλιετίαν, αἱ περὶ Τούτου, - ὡς ἀναμενομένου Μεσσίου, - προφητεῖαι, δὲν … χρειάζονται! Ἤδη ὁ Κύριος ἦλθεν, καὶ ἐπραγματοποίησεν τὸ κοσμοσωτήριον ἔργον Του, καὶ «ἔσωσεν ἡμᾶς ἐκ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν», καὶ ἤνοιξε τόν, πάλαι, κεκλεισμένον Παράδεισον, καὶ «ἐχαρίσατο ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον»!

Ὑπάρχουσιν, ὅμως, πολλοὶ ἐκ τῶν παλαιοτέρων, ἀλλὰ καὶ συγχρόνων Ἁγίων μορφῶν, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, οἵτινες φωτιζόμενοι ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, προφητεύουσι καὶ προλέγουσι, περὶ τῶν μελλόντων γεγονότων, ἅτινα καὶ … ἐγγίζουσιν! Πρῶτος καὶ κορυφαῖος, μετὰ Χριστόν, προφήτης, ὑπῆρξεν, … Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις, κατ’ ἐπανάληψιν προεδήλωσεν εἰς τοὺς μαθητάς Του, περὶ τῶν «μελλόντων συμβαίνειν», καὶ εἰς Αὐτὸν τὸν Ἴδιον, (δηλαδή, τὰ περὶ τοῦ ἑκουσίου πάθους Του καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του) ἀλλὰ καὶ περὶ ἐκείνων τῶν … καταστάσεων, ἅστινας θὰ συνήντων κατὰ τὰς Ἀποστολικὰς περιοδείας των οἱ Ἅγιοι Μαθηταί Του καὶ Ἀπόστολοι!

Προεφήτευσαν, ἐπίσης, ἐν συνεχείᾳ, καὶ πολλοὶ ἐκ των Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν πολλῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας! Πλέον δὲ πάντων τούτων, προεφήτευσεν ὁ «ἠγαπημένος» Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, εἰς τὴν γνωστὴν «Ἀποκάλυψίν» του! Τέλος δέ, καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἐσχάτως ἀναφανέντων Ἁγίων, οἵτινες φωτιζόμενοι ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, «προσέθεσαν», θὰ ἐλέγωμεν, εἰς τὰς ὡς ἄνω προφητείας, μὲ ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικὰς λεπτομερείας, διὰ τὰ ἐπερχόμενα γεγονότα διὰ τῶν ὁποίων θὰ «κλείσῃ» τὴν … ὕπαρξίν του ὁ φθαρτὸς καὶ μάταιος τοῦτος κόσμος!    

 

Φόβος, ἢ … χαρὰ καὶ προσμονή;

Ὅταν οἱ προφῆται προεφήτευον τά, περὶ τοῦ Μεσσίου, οἱ πιστοὶ Ἑβραῖοι ἔζων μὲ τὴν προσμονὴν καὶ χαρὰν τῆς ἐλεύσεώς Του. «Κουρασμένοι» ἀπὸ τὴν πολλὴν ἁμαρτίαν καὶ ἀποστασίαν τοῦ πολλοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν Θεόν, ηὔχοντο τὴν ἔλευσιν τοῦ Χριστοῦ διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ … βάσανά τους! Τοῦτο τὸ βλέπομεν, πολλάκις εἰς τὸ Ἁγιογραφικὸν κείμενον τῆς Καινῆς Διαθήκης. Καὶ εἰς τὴν «κλῆσιν» τῶν, Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου, Φιλίππου καὶ Ναθαναήλ, καὶ εἰς τὴν συζήτησιν μετὰ τῆς Σαμαρείτιδος, ἀλλὰ καὶ … ἀλλαχοῦ, διακρίνομεν τὴν ἀγωνίαν καὶ «λαχτάραν» διὰ τὴν ἔλευσιν τοῦ Σωτῆρος!

Σήμερον, περισσότερον ἀνησυχοῦσι καὶ ταράσσονται οἱ ἄνθρωποι, ἀναμένοντες τὴν … δευτέραν παρουσίαν τοῦ Κυρίου, παρὰ … χαίρουσι καὶ ἀδημονοῦσι δι’ αὐτήν! Περισσότερον ἀρέσκονται εἰς τὴν δυσώδη καὶ βορβορώδη κατάστασιν τοῦ κόσμου, παρὰ εἰς τὸ ἐνδεχόμενον τῆς λυτρώσεως καὶ σωτηρίας ἡμῶν! Ὁ ἐρχομὸς τοῦ … «Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου», ἵνα δώσῃ τέλος εἰς τὴν τοιαύτην κατάπτωσιν, καὶ κρίνῃ «ζῶντας τε καὶ νεκρούς», καὶ «ἔλθῃ ἡ Βασιλεία Του», παρ’ ὅτι τὸ εὐχόμεθα εἰς τὴν Κυριακὴν προσευχήν, τὸ … ἀπευχόμεθα ἐν τοῖς πράγμασι! Τοῦτο ὅμως σημαίνει, ὅτι παραμένομεν μακρὰν τοῦ Χριστοῦ μας! Ἐὰν τὸν πλησιάσωμεν καὶ τὸν ἀγαπήσωμεν, τότε μετὰ εἰλικρινοῦς διαθέσεως θὰ ἐκφωνοῦμεν ἀκαταπαύστως … «Κύριε, ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου»! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν