Μια
Αμερικανίδα ψυχολόγος η Lawson Alethea στο βιβλίο
της: «Πώς να αντιμετωπίσετε το
άγχος χωρίς φάρμακα»
περιγράφει την τυπική ημέρα μιας
μητέρας τριών παιδιών
8,6 και 4 ετών. Ξυπνάει το
πρωί ετοιμάζει τα παιδιά
για το σχολείο
και αμέσως μετά
τρέχει στην αγορά
για ψώνια μια
και πρέπει να ετοιμάσει
το φαγητό, αφού
το μικρό παιδί
σχολάει νωρίς. Το λεωφορείο αργεί
και αρχίζει να
αγχώνεται, ενώ όταν
επιτέλους μπαίνει σε
αυτό το κλάμα
ενός μωρού την
ενοχλεί, η δε
ηρεμία της στη 15λεπτη
διαδρομή πάει περίπατο! Τελικά φθάνει
στην ώρα της στο
σπίτι ετοιμάζει το
φαγητό και βάζει
στη μικρή να φάει.
Η μικρή
βλέποντας την μάνα της
αγχωμένη μαζεύεται δεν
μπορεί να φάει, η
δε μητέρα της
φωνάζει να φάει
επιτέλους! Και ολοκληρώνει η ψυχολόγος
λέγοντας: Το παιδί αυτό
όταν θα φθάσει 10
ετών θα γίνει
ένα νευρωτικό
ψυχωτικό άτομο και θα έχει φοβίες
για ασήμαντα πράγματα.
Δεν
θα μπορούσε η μητέρα
να κάνει μια
προσευχή περιμένοντας στη στάση, ή
να διαβάσει μέσα στο
λεωφορείο ένα όμορφο
βιβλιαράκι, ή να περάσει
από την εκκλησία
κοντά στη στάση
και να ανάψει
ένα κερί;
Σίγουρα με
τέτοιες «μπουκιές» γαλήνης
ηρεμίας, υπομονής και καρτερίας
θα μπορούσε να
δεχθεί με χαμόγελο τον άνδρα
και τα παιδιά της
διώχνοντας κάθε κούραση
και άγχος!
(Αρχιμ. Νίκωνος Κουτσίδη: «Από το
άγχος στην αναψυχή»
σ.27-29)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου