Ιερατικό ζεύγος Πέττα

Σχόλιο τῆς καθηγήτριας Θ. Α. Τασσοπούλου στό ἀφιέρωμα τοῦ δημοσιογράφου Παναγιώτου Σακελλαρόπουλου γιά τό ἱερατικό ζεῦγος Πέττα.

Ἀγαπητέ κ. Σακελλαρόπουλε,

Διάβασα τό ἄρθρο σας στό ἔνθετο «Σελίδες τῆς ἀγάπης» τῆς ἐφημερίδας «Πελοπόννησος» τῆς Κυριακῆς 10 Ἰανουαρίου 2016 (σ. 23/3), πού ἀφοροῦσε τό ἱερό Μνημόσυνο, ἐπ’ εὐκαιρία τῆς ἐπετείου τῆς συμπλήρωσης 16 ἐτῶν ἀπό τήν  κοίμηση τοῦ εὐλαβοῦς ἱερέως Νικολάου Πέττα. Θεωρῶ ὅτι περιγράφει ἄψογα τόν ἐνάρετο Γέροντα καθώς καί τήν πρεσβυτέρα του Ἀνθή.

Γραμμή πρός γραμμή τό ἄρθρο σας μοῦ θύμισε περιγραφές τῶν χαρακτήρων καί τῶν ἀγαθοεργιῶν τοῦ ἱερατικοῦ ζεύγους, ὅπως μᾶς τίς ἀφηγούνται οἱ ἀείμνηστοι γονεῖς μου, Ἀθανάσιος καί Δήμητρα, καθώς καί ὁ ἀδελφός μου. Πραγματικά τό ἱερατικό ζεῦγος ἦταν παράδειγμα πρός μίμηση καί κατάφεραν νά στηρίξουν καί νά διαπαιδαγωγήσουν ὄχι μόνο τά πολλά δικά τους παιδιά, ἀλλά καί πολυάριθμα ἄλλα, πού εἴτε ζοῦσαν στήν ἐνορία, ὅπου ὁ π. Νικόλαος ὑπηρετοῦσε ὡς ἱερέας, εἴτε φοιτοῦσαν στό τεχνικό σχολεῖο, στό ὁποῖο δίδασκε.

Ὁ ἀδελφός μου Φώτιος, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε σπουδαστής τοῦ π. Νικολάου, παρ’ ὅλο πού ἔχουν περάσει 35 χρόνια ἀπό τότε, ἀκόμη ἀναφέρεται μέ συγκίνηση στόν π. Νικόλαο ὡς τόν «μεγάλο» του δάσκαλο καί μᾶς διαβεβαιώνει πώς καθηγητές καί μαθητές τόν θαύμαζαν καί τόν σέβονταν, γιατί ἦταν ὁ «προστάτης τῶν φτωχῶν καί ἀδύνατων μαθητῶν», καί ἰδιαίτερα αὐτῶν, πού προέρχονταν ἀπό τό Σκαγιοπούλειο Ὀρφανοτροφεῖο Πατρῶν. Μιλάει γιά τόν ζῆλο μέ τόν ὁποῖο ὁ γέροντας ὡς καθηγητής ἐξηγοῦσε τά μαθήματα τῆς εἰδικότητάς του στά παιδιά, καί μάλιστα πολλές φορές ὄχι μόνο μέσα στήν τάξη, ἀλλά καί πρίν καί μετά τό μάθημα. Ἤθελε νά τά βοηθήσει νά προοδεύσουν στίς σπουδές τους, ἀλλά ἀκόμη μεγαλύτερη σημασία ἔδινε στήν διάπλαση τοῦ χαρακτήρα τους. Τά παρηγοροῦσε, τά συμβούλευε καί πολλές φορές ἔκλαιγε μαζί τους, ὅταν αὐτά τοῦ ἐξομολογοῦνταν τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς τους.

Εἶμαι καθηγήτρια καί ὡς παιδαγωγός, μεγάλη ἐντύπωση ἀπό τίς διηγήσεις τοῦ ἀδελφοῦ μου, μοῦ ἔκανε τό ἑξῆς περιστατικό: Κάποια φορά, μπαίνοντας στήν τάξη ὁ π. Νικόλαος, εἶδε ἕνα παιδί νά κοιμᾶται στό θρανίο του. Ἀντί νά διαμαρτυρηθεῖ, ζήτησε ἀπό τά ἄλλα παιδιά νά κάνουν ἡσυχία γιατί, ὅπως τούς εἶπε, «τό παιδάκι αὐτό, παρά τό νεαρό της ἡλικίας του, δούλευε ὅλη τήν ἡμέρα καί τοῦ χρειάζεται νά ξεκουραστεῖ, γιατί εἶναι ἀποκαμωμένος». Ὅταν τό παιδί ξύπνησε, ὁ π. Νικόλαος τοῦ ζήτησε νά τόν συναντήσει στό διάλειμμα γιά νά καλύψουν τά κενά, πού εἶχαν προκύψει, ὅση ὥρα τό παιδί «ξεκουραζόταν».

Ἡ μεγαλοψυχία τοῦ π. Νικολάου δέν περιοριζόταν στήν κατανόηση καί στήν βοήθεια πρός τούς νέους. Οἱ γονεῖς μου μιλοῦσαν γιά ἕναν πολύ μορφωμένο, φωτισμένο, ἀλλά ταπεινό, ἄνθρωπο, πού ἦταν πρόθυμος νά ἀκούσει τά προβλήματα ὅλων τῶν ταλαίπωρων μεροκαματιάρηδων γειτόνων του, νά τούς συμβουλέψει καί νά τούς παρηγορήσει. Μάλιστα ἡ φήμη του εἶχε διαδοθεῖ καί πέρα ἀπό τήν γειτονιά, μέ ἀποτέλεσμα νά σπεύδουν νά συμβουλευτοῦν τόν σοφό ἱερέα καί ἄνθρωποι ἀπό ἄλλα προάστια τῆς Πάτρας, ἀκόμη καί ἀπό ἄλλες πόλεις.

Κατήγετο ἀπό εὔπορη οἰκογένεια ἑπτανησίων, ἀλλά ἦταν ἁπλός, ἀπέριττος καί προσιτός. Ὅπως χαρακτηριστικά ἔλεγε ὁ πατέρας μου, ἦταν ἱκανός νά συναναστραφεῖ μέ ἀνθρώπους «τοῦ σαλονιοῦ», ἀλλά καί τῆς «λαχαναγορᾶς». Ἡ πρεσβυτέρα του ἦταν ἀκούραστη, χαμηλῶν τόνων, διακριτική καί στήριζε τόν σύζυγό της σέ ὅλες τίς δραστηριότητές της.

Στό ἐπετειακό σας ἀφιέρωμα ἔχετε συμπεριλάβει ἀπόσπασμα ἀπό εἰσήγηση τῆς Καθηγουμένης μ. Μόνικας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Νεκταρίου καί Φανουρίου Τρικόρφου Φωκίδος, πού ἔκανε σέ Ἐπιστημονικό Ἁγιολογικό Συνέδριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυρηνείας. Δέν γνωρίζω τήν Γερόντισσα, ἀλλά ἀπό τά γραφόμενά της φαίνεται ὅτι τό ἱερατικό αὐτό ζεῦγος εἶχαν τό χάρισμα, τό σθένος καί τήν θεία Χάρη νά στηρίζουν πνευματικά καί ἠθικά ὄχι μόνον ἀνθρώπους, σάν καί αὐτούς πού συναναστρέφονταν οἱ γονεῖς μου, ἀλλά καί ἄλλους ρασοφόρους πού, σέ ἀρκετές περιπτώσεις, ἔφεραν μεγαλύτερο ἀξίωμα ἀπό ἐκεῖνο τοῦ π. Νικολάου.

Εὐχαριστῶ θερμά καί συγχαίρω ἐσᾶς, ὡς δημοσιογράφο, τήν ἐφημερίδα τῆς γενέτειράς μου, τήν Καθηγουμένη τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Νεκταρίου καί Φανουρίου Τρικόρφου της Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φωκίδος, καί ὅλους ὅσοι ἔχουν συγγράψει βιβλία (ὅπως οἱ ἁγιορεῖτες Πατέρες), ἔχουν ἀναρτήσει ἰστοσελίδες (ὅπως ὁ καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Φώτιος Δημητρακόπουλος: www.pnikolaos.gr ) ἤ ἔχουν διοργανώσει ἐκδηλώσεις, πού ἀφοροῦν στό ἱερατικό ζεῦγος Πέττα. Διότι μέ τόν τρόπο αὐτό διατηροῦν τήν μνήμη τους ζωντανή καί βοηθοῦν ἐμᾶς, τούς ἀνθρώπους τῶν μετρίων ἱκανοτήτων καί τῆς χλιαρῆς χριστιανικῆς πίστης, νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἄνθρωποι σπουδαῖοι καί χαρισματικοί, φιλάνθρωποι καί ἐλεήμονες, ἄνθρωποι πού ἀξίζουν τόν χαρακτηρισμό «ἐκλεκτοί καί γνήσιοι φίλοι του Θεοῦ», ἔζησαν ἀνάμεσά μας, στήν διπλανή πόρτα, τούς ἀγγίξαμε καί μᾶς ἄγγιξαν. Καί μόνη αὐτή ἡ σκέψη ἀναπτερώνει τίς ἐλπίδες μας γιά ἕνα καλύτερο μέλλον.