... Αυτό το δέντρο εκεί έξω στην αυλή της πολυκατοικίας μας οι περισσότεροι συγκάτοικοι θέλουν να το κόψουμε γιατί:
1) Πρώτον είναι επικίνδυνο (μπορεί να σπάσει κάποιο κλαδί και να μας πέσει στο κεφάλι)
2) Λερώνει! (πέφτουν τα φύλλα του στο τσιμέντο... και όχι προς τα πάνω... και πρέπει να σκουπίζουμε βρε παιδί μου!)
3) Δημιουργεί επικίνδυνες προσβάσεις (μπορεί να ανέβει κάποιος κλέφτης στα εύθραυστα κλαδιά του και να πηδήξει 2-3 μέτρα απόσταση σαν batman μέσα στα μπαλκόνια μας!)
4) Είναι άχρηστο (δεν ανήκει στα γνωστά καλλωπιστικά δέντρα)
Αναρωτιέμαι βέβαια αν ο Θεός έφτιαξε άχρηστα δέντρα...
Βλέπω όμως τώρα επάνω στο "φοβερό" δέντρο (όπως κάθε χρόνο) μία τρυγόνα να φτιάχνει την φωλιά της.
Για τον άνθρωπο είναι άχρηστο και επικίνδυνο, για την τρυγόνα όμως όχι....
Άλλοι άνθρωποι αγκαλιάζουν την Δημιουργία Του. Χαίρονται με τα απλά, τα μικρά που ζεσταίνουν την ψυχή τους γιατί προέρχονται από Αυτόν!
Άλλοι όμως θέλουν να εξαφανίζουν όλα τα φυσικά και όμορφα που μας περιβάλλουν. Αγαπούν τα πλακάκια, το τσιμέντο, τους σοβάδες. Απλά να μην μας Τον θυμίζει τίποτα.
Πόσο έρημη είναι η ψυχή μας; Το περιβάλλον μας ψυχρό και γεμάτο ανθρώπινες κατασκευές.
Λες αν ο Παράδεισος θα έχει δέντρα και πουλιά να μην μας κάνει;
Με τον παραλογισμό που μας "δέρνει" αύριο μπορεί να μαζευτούμε να φτύνουμε και τον ήλιο να σβήσει γιατί θα μας ενοχλεί...
Τον Ήλιο της Αγάπης ήδη τον φτύνουμε . Τι άλλο μένει;
