Εις μνημόσυνον...

Ἀνθῆς Πρεσβυτέρας τοῦ Σημειοφόρου πατρός Νικολάου Πέττα, αἰωνία ἡ μνήμη!

Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, Δεκεμβρίου 15η,  μνήμη καί τῆς ἁγίας Ἀνθίας, μητρός τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου, ἐπισκόπου Ἰλλυρικοῦ. Ὄνομα καθηγιασμένον ἀπολύτως, λουσθέν διά τοῦ τιμίου της Ἁγίας αἵματος, ἥτις, ἐναγκαλίζουσα τό τοῦ υἱοῦ της, ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου, ἀποκεφαλισθέν ὑπό τῶν δημίων σῶμα, ἀπεκεφαλίσθη πάραυτα καί ἡ ἰδία.

Ὄνομα τό ὁποῖον τίμησε κατά τό δυνατώτερον ἀνθρωπίνως ἐφικτόν ἡ πολύαθλος πρεσβυτέρα Ἀνθή, ἁγίου ἱερέως Νικολάου Πέττα. Γυνή διανύσασα βίον ἄμεμπτον, ὅσιον καί μαρτυρικόν ὡς σύζυγος ἁγίου μάρτυρος ἱερέως, μήτηρ τέκνων δώδεκα, διαθέτουσα Ἰώβειον καρτερίαν, καταστᾶς ἀπαρασάλευτος πύργος, ἔνθα εὕρισκεν ἀπάνεμόν τε καί εὔδιον λιμένα ὁ μάρτυς τῆς τῶν Πατρῶν Ἐκκλησίας σημειοφόρος π. Νικόλαος, μάρτυς ἐξ οἰκείων τῇ ἐν ἐνορίᾳ καί οὐχί μόνον ἐκ ριπτομένων βελῶν, ἐν δολίων συνοδοιπόρων τῇ ἱερωσύνη.

Ψυχή καιομένη τε καί ἁλωμένη ἐν οἴκῳ καί εὐρυτέρᾳ Ἐκκλησία, ὕπαρξις μοναδική ὡς μοναδική ἦτο καί ἡ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἀναχώρησις αὐτῆς πρός κοινήν ὑπάντησιν Νυμφίου Χριστοῦ, Ἁγίου Νικολάου Μύρων καί Σημειοφόρου ἱερέως αὐτῆς π. Νικόλαου Πέττα. Ἡ ἁγία αὑτῆς ψυχή δυστυχῶς ἔφυγεν τετρωμένη, καθ’ ὅτι ἡ διοικοῦσα τῶν Πατρῶν τοπική Ἐκκλησία δέν ἀποκατέστησεν ὡς ἐχρῆν καί ἔδει τήν μνήμην τοῦ μάρτυρος πρεσβυτέρου αὐτῆς, κωφεύουσα χαρακτηριστικῶς εἰς τήν τῶν πνευματικοπαίδων, συναδέλφων αὐτοῦ καθηγητῶν τε καί φοιτητῶν, καί κυρίως εἰ τήν τῶν πιστῶν καθολικήν ἀπαίτησιν. Θέλω νά πιστεύω, καί πιστεύω, ὅτι ὁ Κύριος, ὁ ποιῶν ἐξαίσιά τε καί θαυμαστά σημεῖα  διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου οὐρανοβάμονος πατρός Νικολάου Πέττα, ἤθελε φωτίσει τινάς ἐνταῦθα ἐσκοτισμένας διανοίας πρός ἀνάδειξιν τῆς ἁγίας τούτου βιωτῆς, πλήρη ἀποκατάστασιν εἰς τήν χορείαν τῶν τοπικῶν της Ἐκκλησίας ἡμῶν συγχρόνων μαρτύρων, καί ἐγγραφήν τούτου ἐν  Ἐκκλησιαστικοίς Κώδιξιν ὡς διαπρυσίου κήρυκος λόγοις τε καί πράξεσιν Ἰησοῦ Χριστοῦ Ἐσταυρωμένου, καί τονίζω, Ἐσταυρωμένου, διότι ὁ Μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος ἐγίγνωσκε σαφῶς ὅτι τό τῆς Σταυρώσεως θαῦμά ἐστι μεγαλύτερον τοῦ τῆς ἐνδόξου Αὐτοῦ Ἀναστάσεως, ὅτε ἔλεγεν: «ἡμεῖς δέ κηρύττομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον» (Α΄ Κορινθ. 1, 23), καί τοῦτο τό τῆς Ἀναστάσεως μέγα θαῦμα ἦτο φυσικόν τῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Θείας φύσεως, τό δέ τῆς τοῦ Θεοῦ εὐδοκίας, ἵνα ὁ Υἱός Λόγος Σταυρωθῇ ἑκών δι’ ἡμᾶς, ἀποτελεῖ μέγα τῶν θαυμάτων θαῦμα.

Νῦν, τουτέστιν, καιρός εὐπρόσδεκτος, ἵνα καθείς ἐξ ὑμῶν τε καί ἡμῶν τῶν ἐπαϊόντων ἀναλογισθεῖ τό τοῦ ἁγίου ἱερέως τεράστιον πνευματικόν βεληνεκές, καί οὕτως ἀναλάβωμεν τάς προσηκούσας εὐθύνας, ὑποχρεώσεις καί τοιουτοτρόπως ἀποδώσωμεν τά αὐτονόητα εἰς τόν τῆς πίστεως ἀγωνιστήν. Ὁ Κύριος καί τιμητής τῶν γνησίων πιστῶν Αὐτοῦ διακόνων δεικνύει ὅτι:  Ναί! Ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἀληθῶς θεράπων Χριστοῦ καί ἀνθρώπων ὑπῆρξεν!

Παραθέτει δέ ἡ ἡμετέρα ἐλαχιστότης καί τό τῆς 17ης  Σεπτεμβρίου ἐ. ἔ. θαυμαστόν ἐπί τοῦ μνημείου τοῦ Σημειοφόρου πατρός γενόμενον, ἐν ὥρᾳ προσευχῆς καί πνευματικῆς περισυλλογῆς διά τήν ἡγαπημένην τούτου καί ἐν Χριστῷ νῦν διάγουσαν θυγατέρα Σοφίαν, ἐν ἡ ὥρᾳ ἐψάλλετο τό ὅτι: «Ὅτι σὺ εἶ ἡ ἀνάστασις, ἡ ζωή, καὶ ἡ ἀνάπαυσις τῆς κεκοιμημένης δούλης σου Σοφίας, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί, καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων», ἐξαίφνης δέκα καί ἑπτά (17) περιστεραί ἦλθον ἐπί τῷ μνήματι, ἐξ ὧν, ἡ μία λευκή, πάντες δέ ἡμεῖς οἱ ὁρῶντες τό σημεῖον τοῦτο ἐξέστημεν, ποιοῦντες τό τοῦ Σταυροῦ σημεῖον, δοξάζοντες τόν Θαυμαστόν ἐν ἁγίοις ἀνθρώποις Θεόν.

Ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ εὐδοκήσας διά τῶν ἐκλεκτῶν Αὐτοῦ πνευματικῶν τῆς Ἐκκλησίας Ταγῶν, ὡς ὁ ὁσιολογιώτατος καί λόγιος τοῦ φιλολογικοῦ παρνασσικοῦ συγγραφικοῦ στερεώματος, πρώην Πρωτεπιστάτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Γέρονων Μαξίμος ὁ Ἰβηρήτης, ὅστις τιμᾷ Χριστόν, μοναχισμόν, Ἐκκλησίαν, πνευματικᾶς συγχρόνους μορφᾶς ἀλλά καί τήν ἁγίαν τῶν Καμενιατῶν Καλαβρύτων γῆν, τήν ἐμπεποτισμένην μέ αἷμα ἡρώων τε καί μαρτύρων, μέγιστοι τῆς Ὀρθοδοξίας ταγοί καί Ἱεράρχαι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καί νῦν σήμερον, ὁ Σεβασμιώτατος καί ἔξαρχος πάσης Προποντίδος κ.κ. Ἰωσήφ Χαλκιολάκης, ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, φωτεινά τῶν πανεπιστημίων καθηγητικά μετέωρα καί πλῆθος λαοῦ τοῦ Θεοῦ μνημονεύουσιν ἐν λόγοις τε ἐν βιβλίοις καί συγγράμμασιν τόν π. Νικόλαον Πέτταν.

Αὐτοῦ ταῖς πρεσβείαις, Κύριε, φώτισον καί ἡμᾶς τούς ἐλπίζοντας ἐπί  Σε.

«Τήν Κυριακήν, 30ήν Νοεμβρίου 2014 τελέσθηκε στόν Πειραιά Ἀρχιερατικό Μνημόσυνο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς ἑνός σύγχρονου, δίκαιου ἱερατικοῦ ζεύγους ἀπό τήν Πάτρα, τοῦ ἱερέως π. Νικολάου Πέττα καί τῆς Πρεσβυτέρας του Ἀνθῆς. Τήν θεία λειτουργία καί τό ἱερό μνημόσυνο τέλεσε ὁ λόγιος Σεβ. Μητροπολίτης Προικοννήσου, Ὑπέρτιμος καί Ἔξαρχος πάσης Προποντίδος, κ. Ἰωσήφ  Χαρκιολάκης.

Οἱ Ἀκολουθίες τελέσθηκαν στό Ἱερό Ἐνοριακό Ναόν τῆς Παναγίας «Ρόδον Ἀμάραντόν» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς. Τόν Σεβασμιώτατο κ. Ἰωσήφ πλαισίωναν οἱ ἱερεῖς τοῦ ναοῦ, πρωτοπρεσβύτεροι κ. Ἰωάννης Κοκκώνης καί κ. Ἰωάννης Πριλίγκος, καθώς καί τό τέκνο τοῦ ἀειμνήστου ἱερατικοῦ ζεύγους ἀρχιμ. Νεκτάριος Πέττας.

Στόν κατάμεστο ναό, ἐκτός ἀπό τοῦ ἐνορίτες, τίμησαν τήν μνήμη τοῦ ἱερατικοῦ ζεύγους καί πιστοί ἀπό ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδας, καθώς καί ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, τήν Ἀγγλία, τήν Κύπρο καί τήν Βόρειο Ἤπειρο. Τά παιδιά καί τά ἐγγόνια τῶν μεταστάντων προσεύχονταν μέ ἰδιαίτερη συγκίνηση, ἀναπολώντας τά ἀλησμόνητα χρόνια πού ἀπολάμβαναν τήν στοργή, τήν φροντίδα τήν ἀγάπη καί τήν πνευματική στήριξη τῶν γονέων τους.

Μετά τήν Θεία Λειτουργία ὁ σεβάσμιος Ἀρχιερέας ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἄρχισε τήν ἐπιμνημόσυνη δέηση, κατά τήν ὁποία μνημόνευσε τά ὀνόματα τοῦ ἱερατικοῦ ζεύγους, καθώς καί τῆς ἀδικοχαμένης τους θυγατέρας Σοφίας. Κατά ἱερή συγκυρία, ἡ ἡμέρα τοῦ μνημοσύνου συνέπεσε μέ τήν ἐπέτειο τῆς κοιμήσεως τῆς πρεσβυτέρας Δέσποινας ἀπό τήν Σητεία Κρήτης, γιαγιᾶς τοῦ Σεβ. κ. Ἰωσήφ. Τό ἐκκλησίασμα δεήθηκε γιά τήν ὑποδειγματική πρεσβυτέρα καί τόν εὐλαβῆ σύζυγό της ἱερέα Γεώργιο.  

Πρίν ἀπό τήν λήξη τοῦ ἱεροῦ μνημοσύνου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ἰωσήφ  μέ συγκίνηση καί σεβασμό μίλησε γιά τόν π. Νικόλαο καί τήν πρεσβυτέρα τοῦ Ἀνθή. Στό κήρυγμα εἶπε τά ἑξῆς: «Σήμερα ἑορτάζουμε τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα, ὁ ὁποῖος ἁγίασε τήν Ἑλλάδα μέ τήν παρουσία, τό κήρυγμα, τά θαύματα καί, πρό πάντων, μέ τό μαρτύριο καί τόν θάνατό Του στήν Πάτρα, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε Ἀνάσταση γιά ὅλους τους ὀρθόδοξους λαούς. Ἡ σκέψη μας σήμερα εἶναι στό μαρτυρικό Φανάρι, στήν μητέρα μας Ἐκκλησία, τήν ὁποία ἵδρυσε ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας, ἐκεῖ ὅπου λειτουργεῖ ὁ Πατριάρχης μας μετά τῆς Ἱ. Συνόδου, ὅπου πρόσφατα ἦλθε προσκυνητής καί ὁ Πάπας τῆς Ρώμης. Εἶναι συγκλονιστική ἡ κίνηση, πού ἔγινε ἀπό τόν Πάπα χτές τό βράδυ∙ ἔσκυψε καί ζήτησε εὐλογία ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κυριολεκτικά πέφτοντας  στήν ἀγκαλιά του.  Ἐπίσης, στρέφουμε τόν νοῦ μας στήν Πάτρα, ὅπου φυλάσσεται ἡ Ἁγία Κάρα καί τό τεμάχιο τοῦ Μαρτυρικοῦ Σταυροῦ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα, τά ὁποία καθημερινά δέχονται τήν εὐλάβεια τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ. Ἐπιπλέον, στρέφουμε τήν σκέψη στήν μαρτυρική μας Κύπρο καί ἰδιαιτέρως στά κατεχόμενα στήν Καρπασία, ὅπου βρίσκεται τό Μοναστήρι του τό ὁποῖο, τά τελευταία χρόνια, μέ χίλια βάσανα,  καταφέρανε οἱ Ἑλληνοκύπριοι νά λειτουργεῖται σκιωδῶς. Μάλιστα, ἐπειδή ἦταν ἕτοιμο γιά κατάρρευση, μόλις φέτος, ἐπετράπη ἡ ἀναστήλωσή του. Ἐπίσης ἄς συλλογιστοῦμε τήν Ρωσία καί τήν Ρουμανία, Ἐκκλησίες τίς ὁποῖες ἵδρυσε ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας, καί τήν Σκωτία, ἡ ὁποία τόν θεωρεῖ προστάτη της.

Παρακαλοῦμε τόν Ἅγιο καί τόν ἱκετεύουμε νά δίνει καλό λογισμό σέ ὅλους, μικρούς καί μεγάλους, στούς ἄρχοντες νά κυβερνοῦν τούς λαούς κατά Θεόν, στήν Ἐκκλησία νά πορεύεται ἐπί τά ἴχνη τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τήν διδασκαλία τῆς ἀμώμητης Ὀρθοδοξίας μας, σέ αὐτούς πού βρίσκονται ἐκτός Ἐκκλησίας, ἐπειδή ἀποσχίσθηκαν ἄλλοι χίλια καί ἄλλοι περισσότερα ἤ λιγότερα χρόνια, νά δοῦν τό φωτεινό μονοπάτι, πού λέγεται Ὀρθοδοξία καί νά ἑνωθοῦν μέ Αὐτήν τήν Ἐκκλησία, ὥστε νά γίνουμε ὅλοι μία ποίμνη, εἷς Ποιμήν ἐν ἀληθείᾳ, δικαιοσύνῃ καί ἀγάπῃ. Ἐπίσης, παρακαλοῦμε τόν Ἅγιο Ἀνδρέα νά δέεται γιά τό ταλαίπωρο Γένος μας, τό ὁποῖο τά τελευταῖα χρόνια, τόσο ἐδῶ, ὅσο καί στήν Κύπρο, δοκιμάζεται  μέ τίς πολυποίκιλες κρίσεις.

Θά ἤθελα νά πῶ ὅτι ἡ παρουσία μου σήμερα ἐδῶ συνδέεται μέ τήν τέλεση τοῦ μνημοσύνου δύο ἁγιασμένων ἀνθρώπων, τοῦ ἱερέως Νικολάου Πέττα καί τῆς πρεσβυτέρας του Ἀνθῆς, καθώς καί τοῦ πρώτου ἀπό τά δώδεκα παιδιά τους, τῆς θυγατέρας τους, Σοφίας.

Ὁ πατήρ Νικόλαος ἦταν συμφοιτητής μου στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἦταν ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἁγίασε τό ράσο, πού φόρεσε. Ἔστεκε μπροστά στό ἱερό θυσιαστήριο καί ὁ Θεός τόν ἄκουγε, γιατί εἶχε περιεχόμενο ψυχῆς καί συνέπεια ζωῆς καί λόγου. Εἶχε ταπείνωση, εἶχε ἀγάπη, εἶχε ἀρετή πολυειδή, εἶχε ὑπομονές πολλές. Αὐτές τίς ἀρετές εἶχε ἐξ ἴσου ἡ ἁγία πρεσβυτέρα του, ἡ ὁποία γέννησε δώδεκα παιδιά. Μόνο αὐτό νά σκεφτεῖ κανείς, δηλαδή ὅτι δώδεκα φορές ἔδωσε ζωή, εἶναι θαῦμα. Δώδεκα φορές ἔφτασε μπροστά στόν θάνατο καί γύρισε πίσω, διότι αὐτό σημαίνει γέννα. Ἦταν μία πρεσβυτέρα, ἡ ὁποία ἀνέστησε τά παιδιά τῆς «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ. 6, 4). Ἕνα ἀπό αὐτά, ὁ ἀγαπητός πατήρ Νεκτάριος, ὁ ἀρχιμανδρίτης καί διδάκτωρ τῆς Φιλοσοφίας ἤδη παρεδρεύει στό ἱερό θυσιαστήριο.

Αὐτό τό ἱερό Μνημόσυνο μέ ἔφερε ξανά στόν Ναό τῆς Παναγίας μας,  στό «Ρόδον τό Ἀμάραντο» καί γονατίζω μπροστά στίς ἱερές σκιές καί τῶν δύο,  καί τοῦ παπα-Νικόλα καί τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς. Εὔχομαι ἐκεῖ πού εἶναι, μέ τήν παρρησία, τήν ὁποία βεβαιότατα ἔχουν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, νά δέονται καί γιά ἐμᾶς. Σέ ὅλους δέ εὔχομαι πλούσια τήν χάρη τοῦ Θεοῦ γιά τίς ὑπόλοιπες ἡμέρες τοῦ ἱεροῦ σαρανταημέρου».

Στήν συνέχεια μίλησε ὁ π. Νεκτάριος ἐκ μέρους τῆς οἰκογενείας. Εὐχαρίστησε πρῶτα τόν ὑποδειγματικό Ἱεράρχη, πού κοσμεῖ τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, Σεβασμιώτατο Προικοννήσου κ. Ἰωσήφ, τούς Πατέρες τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, πού μέ τήν εὐλογία τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ παρεῖχαν μεγάλη διευκόλυνση γιά τήν τέλεση τοῦ Ἱεροῦ Μνημοσύνου, τούς λοιπούς συνεργάτες τοῦ προϊσταμένου τοῦ Ναοῦ π. Ἰωάννου Κοκκώνη καί ὅλους τούς παρευρεθέντες. Τέλος, ὁ π. Νεκτάριος, ἐκ μέρους τῆς οἰκογενείας, ὡς εὐχαριστήριο καί ἀνάμνηση αὐτῆς τῆς ἱερῆς στιγμῆς, προσέφερε στόν Σεβασμιώτατο δύο ἰδιαιτέρως εὐλογημένες εἰκόνες Ἁγίων Ἱεραρχῶν, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως καί τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Κορίνθου. Ἐπίσης μέ πρωτοβουλία τοῦ ἐλλογιμωτάτου κ. Φωτίου Δημητρακοπούλου, καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, προσφέρθηκε στόν Ἱεράρχη τό νέο βιβλίο, πού ἔχει συγγράψει μέ τόν π. Νεκτάριο, μέ τίτλο: «Ἱερομάρτυς Ὑπάτιος Ἐπίσκοπος Γαγγρῶν: Ἁγιολογικά καί Ὑμνογραφικά», ἔκδοση Ἱ. Μονῆς Προφήτου Ἠλιοῦ Ζάχολης, 2014. Ἐπίσης, ὁ ἀξιότιμος κ. Κωνσταντῖνος Νικολόπουλος-Καμενιανίτης, λογοτέχνης, συγγραφέας, τέως ἀντιπρόεδρος τῆς Ἕνωσης Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν καί πρώην ἀντιδήμαρχος Πολιτισμοῦ τοῦ παλαιοῦ Δήμου Ἀροανίας Καλαβρύτων, προσέφερε στούς παρευρισκομένους ἀντίτυπα τοῦ ἐπανεκδοθέντος βιβλίου τοῦ αὐταδέλφου του καί λογίου ἁγιορείτη μοναχοῦ π. Μαξίμου Ἰβηρήτου, πού ἀφορᾶ στό ἱερατικό ζεῦγος Πέττα. Τό πόνημα ἔχει τίτλο: «Νέαι ἠγιασμέναι μορφαί εἰς τόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου: π. Νικόλαος Πέττας (1941-4.1.2000) καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-6.12.2012)» καί συμπεριλαμβάνει χαιρετισμό τοῦ ἐλλογιμωτάτου καθηγητοῦ καί κοσμήτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Μιχάλη Γ. Τρίτου.

Ἀνταπαντώντας,  ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἰωσήφ  ἀνέφερε: «Εὐχαριστοῦμε θερμότατα τόν π. Νεκτάριο καί ὅλη τήν οἰκογένεια Πέττα γιά τίς ἱερές εἰκόνες καί τά βιβλία, πού μου προσέφεραν καί εὔχομαι ὁ Κύριος καί οἱ Ἅγιοί Του νά εἶναι προστάτες τῆς οἰκογένειάς σας».

Θά τολμήσει ἡ ἡμετέρα μηδαμινότης, καί δή καί ἐπί τό ἀρνητικόν τῆς τῶν ἀριθμῶν κλίμακος ὑπό-μηδαμινότης, ἐνώπιον τοῦ μεγίστου οἰκουμενικοῦ ἀρχιερέως, πατρός καί ἐξαιρέτου ἀνδρός Σεβασμιωτάτου κ.κ. Ἰωσήφ, νά εἴπῃ στεντωρείᾳ τῇ φωνῇ ὅτι: Ὁ ἐμπνευσμένος λόγος τούτου, πέραν τῆς ἐν Χριστῷ κατηχήσεως ἡμῶν, ἐμπεριέχει ἅπασαν τήν τοῦ Πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου χριστοκεντρικήν, ἑνωτικήν τε καί οἰκουμενικήν φιλοσοφίαν καί θεοπνευστίαν: «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην» (Γαλ. 3, 28). Εἷς ἁγιώτατος ἀρχιερατικός λόγος, ὅστις δεικνύει τόν χρυσοῦν ἁρμόν τόν ἑνοῦντα Ἀνατολήν καί Δύσιν, τόν ἑνοῦντα τόν διχασμένον ἐκ τῆς φθορᾶς σύγχρονον ἄνθρωπον, τόν ἑνοῦντα λίαν θαυμαστῶς τόν σχισθέντα ἄρραφον Χιτῶνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν καί Σωτῆρος, τόν ἑνοῦντα Στρατευομένην τε καί Θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν, τόν ἑνοῦντα πάντας ἡμᾶς τε καί ὑμᾶς μέ τόν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν τε καί ὑμῶν Χριστόν. 

Τόν κηρύττοντα Ἱεράρχην ἵνα λέγει  διά τούς ἔχοντας ὦτα, ὄμματα,  πίστιν ἀληθῆ, Παύλειον Ἁγιοπνευματικήν ὀξυδέρκειαν ὅτι ὁ Χριστός οὐ μεμέρισται, τουτέστιν δέν ἀνήκει ἀποκλειστικά εἰς τούς πιστεύοντας καθ’ ἕνα ὡρισμένον τρόπον μόνον, εἰς αὐτόν, ἀλλά εἰς ἅπασαν τήν ἀνθρωπότητα, ἥτις ἀνθρωπότης εἶναι ποίησις χειρῶν Θεοῦ, Θεοῦ ζῶντος, «μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (Ἰω. 10, 16).

Ἀσπαζόμενος τήν Σεπτήν Ὑμῶν δεξιάν, Σεβασμιώτατε, ἐπίτρεψατέ μοι ἵνα ταπεινοτάτως αἰτηθῶ τήν ὑμετέραν ἀρχιερατικήν εὐχήν.

Ἱερεύς Χαράλαμπος Δελῆς.

Δευτέρα, 15 Δεκεμβρίου 2014.