Εκκλησία και η θέσπιση Γάμου μεταξύ Ατόμων του ιδίου φύλου - Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος Χατζηνικολάου

Κύρηγμα Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου - 25 Ιανουαρίου 2024

 

Πρόγραμμα Φεβρουαρίου Ι.Ν. Αγίου Ιωάννη Προδρόμου 2024

Η γνώμη του Μητροπολίτη Λαρίσης στην Ιεραρχία σχετικά με τον “γάμο ομοφυλοφίλων”

Τη γνώμη του σχετικά με την πρόθεση της Κυβέρνησης να φέρει προς ψήφιση νομοσχέδιο σχετικά με “γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων” κατέθεσε ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κατά την σημερινή έκτακτη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. 

Αναλυτικά το κείμενο με τη γνώμη του Σεβασμιωτάτου:

Ἐπί τοῦ θέματος τῆς ἀνακοινωθείσας προθέσεως τῆς Κυβερνήσεως νά φέρει πρός ψήφιση νομοσχέδιο μέ τό ὁποῖο θά προβλέπονται οἱ ὅροι συνάψεως «γάμου μεταξύ ζευγαριῶν ὁμοφυλοφίλων» καί κατόπιν τῶν ὅσων ἀκούσθηκαν διά στόματος Μακαριωτάτου, ἀλλά καί τοῦ Ἁγίου Εἰσηγητῆ, Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου, εὐσεβάστως προάγομαι νά καταθέσω τήν ἐπί τοῦ θέματος γνώμη μου ὡς ἑξῆς:

Ὁ μαθητής τοῦ διάσημου νομομαθοῦς Οὐλπιανοῦ καί νομικός σύμβουλος τοῦ Αὐτοκράτορα Μάρκου Αὐρηλίου Μοδεστῖνος (3ος αἰ. μ.Χ.) ἔδωσε τόν κλασικό γιά τό Ρωμαϊκό Δίκαιο ὁρισμό τοῦ γάμου: «Γάμος ἐστὶν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς συνάφεια, συγκλήρωσις τοῦ βίου διά παντός, θείου τε καὶ ἀνθρωπίνου δικαίου κοινωνία …». Ὑπενθυμίζω ὅτι τό Ρωμαϊκό Δίκαιο εἶναι ἕνας ἀπό τούς ἐνεργούς ἱστορικούς πυλῶνες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, μάλιστα δέ στήν ἐκχριστιανισμένη του μορφή, μιᾶς πού ἡ βασική πηγή του καί ἡ διαρκής ἀναφορά τῶν νομομαθῶν εἶναι ὁ Ἰουστινιάνειος Κώδικας, δευτερευόντως δέ καί ὁ Θεοδοσιανός.

Τόν ὁρισμό αὐτόν ἐπικαλέστηκε ὁ Μέγας Βασίλειος καί συνέθεσε τό βασικότερο πλέγμα Ἱερῶν Κανόνων περί τοῦ Γάμου, τό ὁποῖο κυρώθηκε ἀπό τήν Πενθέκτη (ἐν Τρούλλῳ) Σύνοδο καί τό ὁποῖο οὐσιαστικά ἐνσωματώθηκε στήν πολιτειακή νομοθεσία μέ τό κορυφαῖο νομοθετικό ἔργο τῶν Μακεδόνων Αὐτοκρατόρων, τά Βασιλικά τοῦ Λέοντα ΣΤ´ τοῦ Σοφοῦ. Ὅλοι οἱ Ἱεροί Κανόνες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου εἴτε ἀντιγράφονται αὐτούσιοι σέ νομικές διατάξεις, εἴτε παραπέμπονται στά σχόλια τῶν Βασιλικῶν ὡς ἑρμηνευτικές δικλεῖδες, προκειμένου νά θεσπιστεῖ τό Οἰκογενειακό Δίκαιο τῆς Αὐτοκρατορίας, τό ὁποῖο ἴσχυσε ἀμετάβλητο γιά τόν λαό μας καί τήν παράδοσή μας ἀπό τό 893, ὁπότε μέ τή Νεαρά 89 θεσπίζεται ἡ ἱερολογία τοῦ Γάμου ὡς μόνος τρόπος τελέσεώς του, μέχρι τό 1982 ὁπότε μέ τόν Ν. 1250/1982 θεσπίζεται ὁ πολιτικός γάμος ὡς ἰσόκυρος πρός τόν Θρησκευτικό. Ὑπενθυμίζεται ὅτι τότε οἱ ἀρχικές προθέσεις τῆς Πολιτείας ἦταν νά καθιερώσει ὡς μόνο ὑποχρεωτικό γιά ὅλους γάμο, τόν πολιτικό, μέ τήν αὐτονόητη δυνατότητα νά τελοῦν οἱ πιστοί καί ἱερολόγηση τοῦ γάμου τους. Τελικῶς, καθιερώθηκε ὡς ἰσόκυρος μέ τόν θρησκευτικό ὁ πολιτικός γάμος, κάτι πού δικαίωσε τότε τόν ὑπεύθυνο καί συνετό ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ πολιτειακός νομοθέτης παρέπεμψε γιά τόν θρησκευτικό γάμο στό ἐσωτερικό δίκαιο τῶν ἐπιμέρους κατά τό Σύνταγμα «γνωστῶν θρησκειῶν» κι ἔτσι οἱ Ἱεροί Κανόνες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἀποτελοῦν τή βάση τοῦ Κανονικοῦ μας Δικαίου περί Γάμου, ἀναγνωρισμένοι ὡς πρός τή σχετική ἰσχύ τους καί ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία.

Ἀπό τά παραπάνω προκύπτει καί ἡ πρώτη βασική μας διαφορά σέ σχέση μέ τό πῶς ἀντιμετωπίζει τόν γάμο ἡ Πολιτεία, μιᾶς πού ἐνῶ γιά ἐμᾶς ὁ γάμος εἶναι Μυστήριο καί μάλιστα «μέγα εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν» (Ἐφεσ. ε´, 31-32), γιά τήν Πολιτεία εἶναι ἁπλή σύμβαση. Μπορεῖ γιά τή σύμβαση αὐτή νά ἀκολουθεῖται συγκεκριμένος τύπος συνάψεως, ὅπως ἐπίσης καί ρυθμίζεται ὁ τρόπος καί τύπος διαλύσεώς της, ὅμως ἡ Πολιτεία δέν μπορεῖ νά ξεφύγει ἀπό τήν ἔννοια τῆς συναλλαγῆς καί τῆς ἀντιμετωπίσεως ἀκόμη καί τῆς συγκεκριμένης ἀνθρώπινης σχέσεως ὡς συμβάσεως. Ἀπό αὐτό προκύπτει καί μιά ἀκόμη διαφορά. Ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετωπίζει τόν γάμο μέ ἱερότητα καί πορεύεται πρός αὐτόν μέ σεβασμό, ἐνῶ ἡ Πολιτεία μέ ἐξουσιαστικότητα καί διεκδικεῖ τήν ὑποτέλεια.

Περαιτέρω ἡ Ἐκκλησία μας, προκρίνοντας τήν ἱερότητα τοῦ γάμου καί σεβόμενη τό Μυστήριο, ἀρνήθηκε νά ἀναγνωρίσει τόν πολιτικό γάμο, ἀκριβῶς διότι ἄν καί συνάπτεται μεταξύ ἄνδρα καί γυναίκας, ἀποκλείει τήν ὁμολογία καί παραδοχή τῆς ἱερότητας, γι᾽ αὐτό καί στήν καθημερινότητά μας ὁ πολιτικός γάμος εἶναι ἀφορμή ἀνενδοίαστης ἐκμεταλλεύσεως τῆς νομοθεσίας προκειμένου στή συνέχεια νά ἐξομαλυνθοῦν καταστάσεις ἤ νά ἐπιτευχθοῦν στόχοι πού ὁδηγοῦν στήν τέλεση ἱερολογίας τοῦ γάμου. Ἔτσι, τά νέα ζευγάρια προτιμοῦν τόν πολιτικό γάμο γιά νά ἐπιτύχουν συνυπηρέτηση (στρατιωτικοί, ἐκπαιδευτικοί, δημόσιοι ὑπάλληλοι κλπ), ἤ τή σύναψη κάποιου δανείου, ἤ τήν ἀντιμετώπιση κάποιας πρόωρης ἐγκυμοσύνης. Στή συντριπτική τους δέ πλειοψηφία οἱ πολιτικοί γάμοι μετατρέπονται σέ θρησκευτικούς, συνδυαζόμενοι πολλές φορές μέ τή βάπτιση τοῦ πρώτου παιδιοῦ. Τό ὑποκριτικό καί ἰδιοτελές τοῦ Κράτους φαίνεται στό γεγονός ὅτι ἀρνεῖται τή μετατροπή τῶν πολιτικῶν γάμων σέ θρησκευτικούς στά ληξιαρχεῖα ἐπικαλούμενο τό γεγονός ὅτι θεωρεῖ πώς ὁ γάμος συνάπτεται ἀπό τήν πρώτη ἡμερομηνία τελέσεως (πολιτικοῦ) καί δέν παράγει ἔννομα ἀποτελέσματα ἡ μετατροπή του σέ θρησκευτικό! Γι᾽ αὐτό τό λόγο καί προπαγανδίζεται ἡ πεποίθηση στήν ἑλληνική κοινωνία πώς «ὑποχωρεῖ ὁ θρησκευτικός γάμος ἔναντι τοῦ πολιτικοῦ», ὅτι οἱ «νέοι γυρίζουν τήν πλάτη στήν Ἐκκλησία» καί ἄλλα ἀνυπόστατα καί ψευδῆ, τά ὁποῖα ὅμως ἐπιτείνουν τό ἀντιεκκλησιαστικό κλίμα καί δημιουργοῦν, ἐσφαλμένα κοινωνικά πιστεύματα. Ἄρα ὁ πολιτικός γάμος ὑπάρχει γιά νά γίνεται ἀντικείμενο ἐκμεταλλεύσεως, καθώς μέσω αὐτοῦ ἐπιδιώκονται σκοποί, ἡ δε αἴσθηση τοῦ γνήσιου γάμου παραμένει στόν θρησκευτικό.

Γιά τόν ἴδιο λόγο τίθεται στίς ἡμέρες μας τό ζήτημα τῆς νομοθετικῆς μεταβολῆς τοῦ πολιτικοῦ γάμου, ὥστε νά μποροῦν νά τόν τελοῦν πλέον καί ὁμοφυλόφιλοι. Εἶναι ἡ πρώτη φορά στή μακραίωνη νομική μας παράδοση πού διεκδικεῖται νά ἀπονεμηθεῖ ἡ ὀνομασία γάμος σέ μία σχέση πέρα ἀπό ἕναν ἄνδρα καί μία γυναίκα. Κι αὐτό εἶναι τό ἐπικίνδυνο. Ὄχι γιατί ἀναιρεῖται ὁ παραδοσιακός ὁρισμός τοῦ γάμου ἐπεκτεινόμενος καί στά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, ἀλλά γιατί δέν φαίνεται ποῦ μπορεῖ νά μπεῖ ὅριο καί φραγμός στήν ὁριοθέτηση τοῦ τί εἶναι γάμος πλέον. Γιατί νά μήν ὀνομασθεῖ γάμος ἡ ἀγάπη ἑνός ανθρώπου πρός ἕνα βράχο, ἤ ἑνός ἀνθρώπου πρός ἕνα δένδρο ἤ φυτό, ἤ ἑνός ἀνθρώπου πρός ἕνα ζῶο ἤ καί τό κατοικίδιό του; Ἀκόμη χειρότερα, γιατί νά μήν ὀνομάζεται γάμος ἡ σχέση περισσότερων τῶν δύο ἀνθρώπων, τοῦ ἴδιου ἤ καί τῶν δύο φύλων, χωρίς ἴσως ἀριθμητικό περιορισμό, ἀναβιώνοντας τήν πολυγαμική μορφή τοῦ γάμου[1]; Ἄν ξεφύγουμε ἀπό τόν ὁρισμό τοῦ γάμου ὡς ἕνωση ἄνδρα καί γυναίκας γιατί νά μιλᾶμε γιά γάμο; Γιατί νά μπλέκει ὁ νομοθέτης στή ρύθμιση τῶν ἀνθρώπινων σχέσεων;

Ὁ κύριος στόχος ὅσων διεκδικοῦν νά ξεχειλώσει ἡ ἔννοια τοῦ γάμου ὥστε νά συμπεριλάβει τά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια εἶναι τά παιδιά. Ὁ γάμος συνεπάγεται παιδιά. Τεκνοποιία! Ὅπου μέ φυσιολογικό τρόπο δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει τεκνοποιία, ὁ νόμος προβλέπει υἱοθεσία. Στίς ἡμέρες μας ἀκούγεται ὁ νομικά καί θεολογικά ἀπροσδιόριστος ὅρος τεκνοθεσία, ὡς ἐφεὐρημα ὅλων ὅσων συντονίζουν τήν ἐπίθεση στήν πυρηνική οἰκογένεια σέ μιά προσπάθεια νά φανοῦν ὅσο τό δυνατό πιό φυσιολογικοί.

Ἕνα μέρος τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας διαφωνεῖ μέ τό θέμα τοῦ γάμου καί τῆς ἀποκτήσεως παιδιῶν ἀπό ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, ἀναγνωρίζοντας τά ὅρια πού δέν ἐπιτρέπεται νά ὑπερβοῦν. Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι τό διεκδικοῦν θεωρῶντας πώς αὐτό ἀναιρεῖ τήν ὅποια προβληματικότητα τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς σχέσεως. Μέ ἄλλα λόγια αὐτό πού οἱ ἴδιοι ὀνομάζουν ὡς τεκνοθεσία, τό ἀντιμετωπίζουν ὡς εἰσιτήριο κοινωνικῆς ἀποδοχῆς, ἴσως καί ἐπιβολῆς. Κι αὐτός ὁ στόχος ἐπιχειρεῖται μεθοδικά, μέ ὅρους προπαγάνδας, συναισθηματισμοῦ καί τραγικῶν ψεμάτων. Ὅταν αὐτά δέν ἀρκοῦν, ἐπιστρατεύεται κι ἡ εἰρωνεία κι ἡ ἀπαξίωση κι ἡ περιφρόνηση πρός τόν ὅποιον διαφωνοῦντα, τρανές ἀποδείξεις ἐλλείψεως ἐπιχειρημάτων. Ἔτσι δικαιολογεῖται κι ἡ ὀξύχολη κατηγορία καθηγήτριας τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κατά τῆς Ἐκκλησίας μας γιά νομικό ἐρασιτεχνισμό. Δήλωση πού ἁπλῶς ἀποδεικνύει τόν πανικό ἐλλείψει ἐπιχειρημάτων, μιᾶς τῶν συντακτριῶν τοῦ νομοσχεδίου πού πρόκειται νά πάει πρός ψήφιση στή Βούλη, ἰδιότητα πού ἐπιμελῶς περιέκρυπτε.

Στά πλαίσια συναισθηματικῶν ἐξάρσεων καί πιέσεων, ἔφθασε μέχρι καί ὁ Ἐξοχώτατος Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως νά ἀναφερθεῖ σέ περίπτωση (πραγματική; φανταστική;) καρκινοπαθοῦς πού ἔχει συνάψει σύμφωνο συμβιώσεως μέ ἄτομο τοῦ ἰδίου φύλου καί ταυτόχρονα εἶναι μητέρα παιδιοῦ. Τί θά γίνει σέ περίπτωση ἀποβιώσεως; Γιατί νά μήν παραμείνει τό παιδί στή «σύντροφο» τῆς μητέρας του; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή. Τό διεκδικούμενο μέ τόν τρόπο αὐτό δικαίωμα δέν ἔχει ἀπονεμηθεῖ οὔτε στά ἑτερόφυλα ζευγάρια εἴτε παντρεμένα μέ θρησκευτικό ἤ πολιτικό γάμο, εἴτε συνάψαντα σύμφωνο συμβιώσεως. Σέ περίπτωση πού δύο σύζυγοι ἔχουν τέκνα εἴτε ἀπό προϋφιστάμενο γάμο, εἴτε ἐκτός γάμου μέ ἄλλον ἑτερόφυλο σύντροφο, δέν τελεῖται αὐτομάτως υἱοθεσία. Σέ περίπτωση ἀποβιώσεως τοῦ ἑνός συζύγου, τό τέκνο του κατά προτεραιότητα τό ἀναλαμβάνει ὁ ἐπιζῶν γονέας κι ὄχι ὁ τελευταῖος σύζυγος. Καί πάλι δέν τό ἀναλαμβάνει αὐτομάτως ἀλλά μέ ἀπόφαση τοῦ Μονομελοῦς Πρωτοδικείου κατά τή διαδικασία τῶν οἰκογενειακῶν διαφορῶν. Δηλαδή, τό Δικαστήριο ἀποφασίζει κατά τό βέλτιστο συμφέρον τοῦ τέκνου καί μπορεῖ νά ὁρίσει ἐπίτροπο τοῦ τέκνου τόν παπποῦ, τή γιαγιά, τόν θεῖο, τή θεία κλπ. Ἄρα δέν ὑπάρχει οὔτε σέ αὐτό ἀνισότητα. Ἀνισότητα θά ὑπάρξει σέ βάρος τῶν πυρηνικῶν οἰκογενειῶν ἄν νομοθετηθεῖ τό δικαίωμα πού διεκδικοῦν τά ζευγάρια ὁμοφυλοφίλων. Σέ κάθε περίπτωση προκρίνεται τό βέλτιστο συμφέρον τοῦ παιδιοῦ κι αὐτό ἀκριβῶς ἀναδεικνύει ὅτι ἡ βασική φιλοσοφία τοῦ νομοθέτη εἶναι νά βρεῖ οἰκογένεια γιά τό παιδί κι ὄχι παιδί γιά τό ζευγάρι. Ἀπό τήν ἄποψη αὐτή ἡ προηγούμενη ἀνακοίνωση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἰδίως ὡς πρός τήν ἀντιμετώπιση τῶν παιδιῶν ἀπό κάποιους ὡς ἀξεσουάρ, ἦταν ἀπολύτως πραγματική καί σύμφωνη μέ τίς συνταγματικές ἐπιταγές γιά τήν προστασία τῶν δικαιωμάτων τοῦ παιδιοῦ ἀλλά καί τῆς οἰκογένειας.

Ἀπό τά παραπάνω προκύπτει νομίζουμε ἐπαρκῶς τό συμπέρασμα ὅτι δέν ὑφίσταται ὑποχρέωση τοῦ Κράτους γιά νομοθετική θέσπιση γάμου μεταξύ ὁμοφυλοφίλων ζευγαριῶν, καθώς δέν τίθεται θέμα ἰσότητας στό γάμο, ἀφοῦ καί ὁ γάμος κατά τό ἄρθρο 21 τοῦ Συντάγματός μας νοεῖται ὡς ἕνωση ἄνδρα καί γυναίκας. Περαιτέρω εἶναι γνωστό ὅτι δεν ὑφίσταται ὁδηγία ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή ἕνωση ὑπέρ τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων, οὔτε ἀναγνωρίζεται ὡς δικαίωμα ἀπό τήν Εὑρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου. Ἴσα ἴσα, ἄν ἦταν δικαίωμα θά εἶχε ἐπέμβει τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας καί θά εἶχε νομολογήσει ὑπερ τοῦ δικαιώματος πού καταπατοῦνταν. Ὄχι μόνο δέν ἔχουμε τέτοια νομολογία, ἀλλά ἔχουμε ἀντίθετη νομολογία καί μάλιστα ἀρεοπαγιτική μέ ἀφορμή τήν τέλεση πολιτικοῦ γάμου μεταξύ ὁμοφυλοφίλων στήν Τῆλο[2]. Ἑπομένως, δέν τίθεται θέμα δικαιώματος, ἐξ οὗ καί τουλάχιστον ἄστοχη ἡ δήλωση τοῦ κυβερνητικοῦ ἐκπροσώπου, μέ τήν ὁποία προσπάθησε νά ἀπαντήσει στήν πρόταση τοῦ Μακαριωτάτου γιά δημοψήφισμα ἐπί τοῦ ἐπίμαχου θέματος. Ὄντως ἐπί ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων δέν τίθεται θέμα δημοψηφίσματος, καθώς εἶναι μονόδρομος ἡ προστασία τους. Ἐπί τοῦ προκειμένου ὅμως, δέν ἔχουμε νά κάνουμε μέ δικαίωμα, ἀλλά μέ προτίμηση, ἐπιθυμία, προσανατολισμό, πάθος ἤ ὅπως ἀλλοιῶς μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ ἡ τάση αὐτή.

Ὀφείλουμε νά τονίσουμε στό σημειο αὐτό ὅτι τά δικαιώματα ἀστικῆς καταστάσεως, ἀλλά καί ὅ,τι ἄλλο μπορεῖ νά διεκδικοῦν τά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια γιά τή νομική κατοχύρωση/ἀναγνώριση τῆς σχέσεώς τους, καλύπτεται ἐπαρκῶς ἀπό τά ὅσα προβλέπονται στόν Ν. 4356/2015, μέ τόν ὁποῖο ἐπεκτάθηκε ἡ δυνατότητα συνάψεως συμφώνου συμβιώσεως καί στά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια. Ἑπομένως, ἀπό τή στιγμή πού δέν ἀποστεροῦνται τό παραμικρό, ἀπό τή στιγμή πού εἶναι δεδομένο πώς ἡ μεγαλοπρέπεια καί ἡ ἱερότητα τῆς ἱερολογίας τοῦ γάμου δέν πρόκειται ποτέ νά τούς ἀπονεμηθεῖ, ἀπό τή στιγμή πού μᾶλλον ἡ σύναψη συμφώνου συμβιώσεως ἑνώπιον συμβολαιογράφου εἶναι ἰσχυρότερη καί ἀσφαλέστερη ἀπό πολιτικό γάμο ἐνώπιον αἱρετοῦ ἐκπροσώπου τῆς αὐτοδιοικήσεως πού μπορεῖ καί νά μήν ἔχει τήν ἀπαιτούμενη κατάρτιση, τότε γιατί διεκδικοῦν γάμο; Γιατί αὐτή ἡ ἐπιμονή;

Εἴπαμε ἀνωτέρω πώς σκοπός τους εἶναι ἡ ἀπόκτηση τέκνων καί μάλιστα μέ ἔντονη τήν ἀναφορά στήν παρένθετη μητρότητα[3]. Τό ζήτημα τῆς παρένθετης μητρότητας ἀποτελεῖ ἀντικείμενο συζητήσεως στίς δυτικές κοινωνίες, ἰδίως ὡς πρός τούς ὅρους καί τίς προϋποθέσεις ὑπό τίς ὁποῖες μπορεῖ νά ἐπιτραπεῖ. Σχετικά πρόσφατη εἶναι ἡ κήρυξη σταυροφορίας ἐναντίον τῆς παρένθετης μητρότητας ἀπό τό Βατικανό[4], χαρακτηρίζοντάς την «περιφρονητική διαδικασία» πού μετατρέπει ἕνα ἀγέννητο παιδί «σέ ἐμπορικό ἀντικείμενο trafficking». Ἡ ἀντίθεση δέ στήν παρένθετη μητρότητα καταλαμβάνει ἀκόμη καί τά ἑτερόφυλα ζευγάρια. Τό Βατικανό ἐπιμένει νά ἀκολουθεῖ ἀπόλυτες γραμμές, γιά τίς ὁποῖες μετά ἀπό χρόνια ἀναθεωρεῖ καί ἀναγκάζεται νά ζητήσει συγγνώμη. Στή χώρα μας, μετά καί ἀπό τήν ἐξαιρετική δουλειά τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς πρός τήν παρένθετη μητρότητα γιά τά ἑτερόφυλα ζευγάρια προβλέπεται ὅτι ἐπιτρέπεται ἐφ᾽ ὅσον ὑφίσταται βιολογικός/ἰατρικός λόγος γιά τόν ὁποῖον ἡ μητέρα δέν μπορεῖ νά κυοφορήσει τό παιδί της, ἡ παρένθετη μητέρα ἔχει συγγένεια μέ τή γυναίκα τῆς ὁποίας τό παιδί θά κυοφορήσει (μητέρα, ἀδελφή κλπ) καί ἡ ὅλη διαδικασία διεξάγεται σέ ἐθελοντική βάση ἄνευ οἱασδήποτε ἀμοιβῆς. Μέ τόν τρόπο αὐτό διασώζεται ὁ σεβασμός στόν ἐρχομό ἑνός ἀνθρώπου στόν κόσμο καί στήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια γενικότερα. Ἀλλά καί τό παιδί πού γεννᾶται ἔτσι, ἀκριβῶς ἐπειδή ἀποτελεῖ μέλος τῆς οἰκογένειας, δέν μπορεῖ νά ἀποπεμφθεῖ ἤ νά ἐπιστραφεῖ στήν παρένθετη μητέρα. Παραμένει στήν οἰκογένειά του, ἱκανοποιῶντας τόν πόθο τῶν γονέων του γιά παιδί. Ὑπενθυμίζεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν ἀντιδρᾶ στήν παρένθετη μητρότητα συλλήβδην, ἀλλά στήν ἐκμετάλλευση καί ἐμπορευματικοποίησή της καθώς ἔτσι προσβάλλει τή γυναίκα καί δέν κατοχυρώνει το παιδί.

Κατά τούς «New York Times», ὁ Πάπας Φραγκίσκος δήλωσε γιά τήν παρένθετη μητρότητα ὅτι «αὐτή ἡ ἀποκρουστική καί περιφρονητική πρακτική πρέπει νά ἀπαγορευτεῖ παγκοσμίως, λόγω τῆς ἐμπορευματοποίησης τῆς ἐγκυμοσύνης». Κατά τόν Πάπα, «ἡ παρένθετη μητρότητα ἀντιπροσωπεύει μία ζοφερή καί βίαιη παραβίαση τῆς ἀξιοπρέπειας τῆς γυναίκας καί τοῦ παιδιοῦ, καί βασίζεται πάνω στήν ἐκμετάλλευση καταστάσεων πού ἔχουν νά κάνουν μέ τίς ὑλικές ἀνάγκες τῆς παρένθετης μητέρας», κάνοντας λόγο γιά «ἐκμετάλλευση τῆς φτώχειας γυναικῶν»: «Ἕνα παιδί δέν πρέπει ποτέ νά ἀποτελεῖ τή βάση γιά ἕνα ἐμπορικό συμβόλαιο». Οἱ παραδοχές αὐτές ἔχουν βασιμότητα μόνο στή θεώρηση τῆς προωθήσεως τῆς παρένθετης μητρότητας ἀπό συγκεκριμένες ἑταιρεῖες ὑποβοηθούμενης ἀναπαραγωγῆς πρός αὔξηση τοῦ τζίρου τους. Ὅμως, ὑπάρχει καί ἡ ἄποψη τῆς δημιουργίας περιβάλλοντος ἀξιῶν γύρω ἀπό τήν παρένθετη μητρότητα, κατά τά ὅσα εἴπαμε παραπάνω, ὥστε καί ἡ έπιστημονική πρόοδος νά ἔχει πρακτική χρησιμότητα καί νά ἀνακουφίζει ζευγάρια πού πραγματικά πονοῦν ἀπό τήν ἔλλειψη καί ποθοῦν ἕνα παιδί.

Ὑπενθυμίζεται πώς στήν Ἰταλία ἡ παρένθετη μητρότητα εἶναι ἀπολύτως παράνομη. Ὑπό προϋποθέσεις παρόμοιες μέ τῆς χώρας μας καί ὁπωσδήποτε χωρίς ἀμοιβή, ἐπιτρέπεται ἡ παρένθετη μητρότητα σέ πολλές εὐρωπαϊκές χῶρες, μάλιστα δέ στό Ἠνωμένο Βασίλειο, τήν Πορτογαλλία καί τήν Ὁλλανδία. Ἡ παρένθετη μητρότητα ἐπ᾽ ἀμοιβῇ καί μόνο γιά τά ἑτερόφυλα ζευγάρια ἐπιτρέπεται σέ ἐλάχιστες εὐρωπαϊκές χῶρες κυρίως τοῦ τέως ἀνατολικοῦ μπλόκ, ὅπως ἡ Οὐκρανία, ἡ Ρωσία καί ἡ Λευκορωσία. Πολλοί εὐρωπαῖοι, καί ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, χρησιμοποιοῦν πολλές φορές παρένθετες μητέρες ἀπό τά πιό φτωχά στρώματα στίς Ἠνωμένες Πολιτείες καί τόν Καναδᾶ ἔναντι ἀμοιβῆς. Βεβαίως, κάποιες ἀμερικανικές Πολιτεῖες ἔχουν ἀρχίσει καί νομοθετικά χαρακτηρίζουν παράνομη τήν πρακτική αὐτή. Τόν περασμένο Αὔγουστο ἡ χώρα μας βρέθηκε στή δίνη τῆς διεθνοῦς δυσφημίσεως, καθώς ἀποκαλύφθηκε στά Χανιά ἡ δράση ἐγκληματικῆς ὀργανώσεως πού ἐμπορευόταν βρέφη προερχόμενα ἀπό «βιομηχανοποίηση τῶν γεννήσεων». Αὐτό πρακτικά σημαίνει ὅτι ὑπῆρχαν αἰχμαλωτισμένες γυναῖκες πού ὑποχρεώνονταν νά λειτουργήσουν ὡς παρένθετες μητέρες καί νά κυοφορήσουν παιδιά χωρίς τή συγκατάθεσή τους. Κάποιες κατέθεσαν πώς ὑπῆρχαν «πελάτες» καί ἀπό τό ἐξωτερικό.

Γιατί τίθεται θέμα παρένθετης μητρότητας ἀφοῦ ἡ κυβέρνηση δηλώνει ρητά καί κατηγορηματικά ὅτι δέν πρόκειται να τήν δεχθεῖ; Διότι ἤδη μέλη τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας δήλωσαν πώς μετά τήν ψήφιση τοῦ σκοπούμενου νομοθετήματος, θά προσφύγουν στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων διεκδικῶντας τήν καταδίκη τῆς χώρας μας σέ ἀκόμη περισσότερα ἀπό ὅσα ἡ σκοπούμενη νομοθετική μεταβολή προτίθεται νά τούς δώσει. Τό εἴδαμε αὐτό καί μέ τό Σύμφωνο Συμβιώσεως, τό ὁποῖο ξεκινῶντας ἀπό τόν Ν. 3719/ 2008 μέ ρητή δήλωση ὅτι δέν ἀφορᾶ ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, τελικά ἔφτασε μέ τόν Ν. 4356/2015 νά ἐπεκταθεῖ καί στά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια κατόπιν καταδίκης τῆς χώρας μας ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Γιατί μᾶς καταδίκασε τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων; Διότι μέ τόν ἀρχικό Νόμο γινόταν διαρκής ἀναγωγή σέ ὅρους Οἰκογενειακοῦ Δικαίου, ὅπου δέν χωρεῖ διάκριση φύλου, μέ συνέπεια νά ἐκτεθεῖ ἡ χὠρα μας. Ὅταν δέ τό 2015 ἦλθε πρός ψήφιση ὁ δεύτερος Νόμος, ἡ αἰτιολογική ἔκθεση ἁπλῶς ἐξηγοῦσε πῶς εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά συμμορφωθοῦμε σέ ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τήν ἴδια περίοδο καί ἡ Γαλλία θέσπισε Σύμφωνο Συμβιώσεως μόνο γιά ἑτερόφυλα ζευγάρια, μέ ὅρους ὅμως ἀναγωγῆς στό ἐνοχικό δίκαιο. Ὀργανώσεις ΛΟΑΤΚΙ+ προσέφυγαν ἐναντίον τῆς Γαλλίας στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καί ἀπέτυχαν παταγωδῶς, καθώς τό νομοθέτημα ἦταν πολύ ἀκριβές καί σωστά δομημένο, κάτι πού μᾶς κάνει νά ἔχουμε, ἄν ὄχι ὑποψίες, ὁπωσδήποτε ἀπορίες γιά τήν προχειρότητα τοῦ δικοῦ μας ἀντίστοιχου νομοθετήματος τοῦ 2008.

Κοιτάζοντας πίσω, ἀκόμη καί στήν ἐποχή τῆς μεγάλης μεταβολῆς στό Οἰκογενειακό μας Δίκαιο τή δεκαετία τοῦ ᾽80, δέν μπορεῖ παρά νά θαυμάσει κανείς τόν οἰωνεί προφητικό λόγο τῶν Πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι στίς τότε συνεδριάσεις τῆς Ἱεραρχίας προειδοποιοῦσαν γιά τίς συνέπειες μιᾶς τέτοιας νομοθετικῆς μεταβολῆς στήν ἑλληνική κοινωνία καί μάλιστα στό δημογραφικό καί τόν ἐμβληματικό γιά τήν κοινωνική συνοχή θεσμό τοῦ γάμου. Ναί ἡ Πολιτεία ἄσκησε καί τότε τό δικαίωμά της νά νομοθετεῖ χωρίς νά λάβει ὑπ᾽ ὄψη παρατηρήσεις, ὑποδείξεις, προτάσεις τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία μας δέν ἔπαθε τίποτε ἀπό τή νομοθέτηση διατάξεων μέ τίς ὁποῖες διαφωνοῦσε. Ἐκεῖνος πού ἔπαθε ἦταν καί εἶναι ἡ κοινωνία μας, ἡ ὁποία ψηλαφᾶ σήμερα τήν κρίση στό γάμο καί διερωτᾶται πῶς προέκυψε, ἀντιμετωπίζει τό δημογραφικό καί τήν ὑπογεννητικότητα καί δέν μπορεῖ νά βρεῖ οὐσιαστικές λύσεις, διαπιστώνει τήν αὔξηση τῶν ψυχικῶν νοσημάτων ὡς συνέπεια τῶν διαταραγμένων ἀνθρώπινων σχέσεων καί ἀπορεῖ… Καί συνεχίζει νά νομοθετεῖ μέτρα χαλαρώσεως τῆς προστασίας τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου ὑποκύπτοντας σέ πιέσεις εἴτε ὁμάδων εἴτε συμφερόντων.

Ἐν κατακλείδι, εὐσεβάστως προτείνω ἡ Σεπτή Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, λαμβάνοντας ὡς δεδομένο ὅτι πάντα οἱ βάρβαροι περνᾶνε τίς Θερμοπῦλες, καθώς κάποιοι δέν λαμβάνουν ὑπ᾽ ὄψη τους ἐπιχειρήματα, ἀλλά μόνο τήν ιδιοτέλεια τῆς μικροπολιτικῆς καί τά ὠφέλη τῆς στιγμῆς, καί ἑπομένως ἡ σκοπούμενη νομοθετική μεταβολή μᾶλλον θά ψηφισθεῖ ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλληνων, νά ἀποφασίσει τά ἑξῆς:

Δηλώνοντας τήν αὐτονόητη ἀντίθεσή μας στή σκοπούμενη νομοθετική μεταβολή, νά ἐπιδιώξουμε τήν προσβολή της ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας μετά τήν ἔκδοση τῆς πρώτης ἐκτελεστῆς διοικητικῆς πράξεως πού θα στηρίζεται ἐπ᾽ αὐτῆς.

Νά ἐπιμείνουμε στήν ἀντίθεσή μας πρός τήν ἐμπορευματοποίηση τῆς παρένθετης μητρότητας, τόσο ὡς μήτρας πρός ἐνοικίαση, ὅσο καί ὡς πώληση ὠαρίων, πιέζοντας πρός τήν κατεύθυνση θεσπίσεως αὐστηρότερης ρητῆς νομοθεσίας.

Νά ἀναθέσουμε στή Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν Ζητημάτων τή σύνταξη Εἰσηγήσεως περί τοῦ ἐπιτρεπτοῦ ἤ μή τῆς Βαπτίσεως τέκνων υἱοθετημένων ἀπό ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, ἰδίως πρός ἀποφυγήν ἔμμεσης ἀναγνωρίσεως ὁμοφυλοφιλικῆς συζυγίας ἤ γονεϊκότητας ἀπό τήν Ἐκκλησία μας. Σέ περίπτωση προτάσεως τοῦ ἐπιτρεπτοῦ τῆς Βαπτίσεως, νά προταθοῦν καί ὅροι καί προϋποθέσεις τελέσεως τέτοιων Βαπτίσεων, ὥστε νά ἀναδεικνύεται τό κύρος τοῦ Μυστηρίου, χωρίς νά ἀμαυρώνεται ἀπό τυχόν ἄθεσμες συναρτήσεις. Στά θέματα αὐτά δέν χωρεῖ οἰκονομία.

Νά ἀνατεθεῖ στήν Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή Πολιτιστικῆς Ταυτότητας ἡ μελέτη τοῦ φαινομένου τῆς woke καί anti–woke culture, ὡς μορφές παραγωγῆς ἀναθεωρητικῶν προκλήσεων ἔναντι τῶν παραδοσιακῶν θεωρήσεων, συσκοτίσεως καί διαστροφῆς βασικῶν κοινωνικῶν ἐννοιῶν καί ὑποταγῆς θεσμῶν, ἐννοιῶν καί μορφῶν πολιτισμοῦ στήν ἱστορική συγκυρία καί χρησιμοθηρία.

Νά κυκλοφορηθεῖ φυλλάδιο ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ, ὅπου θά περιέχονται τά βασικότερα σημεῖα τῆς θαυμάσιας εἰσηγήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου, προκειμένου νά ἀναδειχθεῖ ἡ κρυστάλινη θέση τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά πληροφορηθεῖ ἐπαρκῶς τό χριστεπώνυμο πλήρωμα ὅλες τίς παραμέτρους τοῦ ζητήματος.

Ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει γιά νά διασφαλίζει τήν ἀλήθεια ὅπως ἐξῆλθε ἀπό τό ἀψευδές στόμα τοῦ Χριστοῦ. Δέν μπορεῖ νά ἐκφράζεται μέ βάση τά μικροπολιτικά παιχνίδια, τόν καιροσκοπισμό καί τήν ἰδιοτέλεια τῆς ἱστορικῆς συγκυρίας. Ἡ εὐθύνη τῶν ψυχῶν πού πάντοτε μᾶς βάραινε, εἶναι τό κριτήριο στή λήψη τῶν ἀποφάσεών μας, καθώς καί ἡ μετά φόβου Θεοῦ, Πίστεως καί ἀγάπης διακονία τῶν ἀνθρώπων.

Ἐξαιτούμενος τῶν Θεοπειθῶν εὐχῶν Σας, διατελῶ

Ἀθήνα, 23 Ἰανουαρίου 2024

Ἐνδεικτικὲς μαρτυρίες Ἁγίας Γραφῆς καὶ Θεοφόρων Πατέρων γιὰ ὁμοφυλοφιλία - σοδομισμό.

Γράφει ὁ Στέργιος Μπούγιας, Θεολόγος 

Στοὺς χαλεποὺς καιροὺς ποὺ ζοῦμε κυριαρχεῖ τὸ θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τοῦ σοδομισμοῦ, καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ ὑπογραμμιστοῦν ὁρισμένες ἀλήθειες ποὺ τίθενται ὑπὸ ἀμφισβήτηση. 

Ἡ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Παλαιᾶς καὶ Καινῆς, καὶ τῶν Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι Φάρος Φωτεινὸς ποὺ μᾶς δείχνει καθαρὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. 

Ἡ περιγραφὴ τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου στὸ βιβλίο τῆς Γένεσης εἶναι σαφὴς καὶ δὲν ἀφήνει περιθώρια παρερμηνείας. «Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατ΄ εικόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς» (Γέν, 1, 27). Ἄνδρα καὶ Γυναῖκα δημιούργησε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο, τονίζει μὲ σαφήνεια... ὁ Θεόπτης Μωυσῆς. Πλάσμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος «κατ΄ εικόνα ἡμετέραν καὶ καθ΄ ομοίωσιν». Ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μὲ τὰ χαρίσματα ποὺ ἔλαβε, βασικὸ σκοπὸ καὶ στόχο ἔχει νὰ φτάσει στὴ θέωση, νὰ μοιάσει μὲ τὸ Δημιουργό του. 

Δυστυχῶς ἀκολούθησε ἡ πτώση καὶ ἡ ἔξωση τῶν Πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν κῆπο τῆς Ἐδὲμ καὶ χάθηκε ὁ βασικὸς προσανατολισμός. Κυριαρχεῖ πλέον ἡ φθορά, ὁ θάνατος, τὸ σκοτάδι. Ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀλλοτριώνεται, δηλητηριάζεται καὶ ρέπει ἐπιμελῶς πρὸς τὴν ἁμαρτία. Βαρύνει τοὺς ὤμους τῆς ἀνθρωπότητας ἡ θεληματικὴ ἀποδοχὴ τῆς ἁμαρτίας καὶ κληρονομεῖται ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά. Δὲν μένει ὁ ἄνθρωπος στὰ φυσιολογικὰ ὅρια, συνεχῶς ἐκτρέπεται, οἱ φυσικές του λειτουργίες δὲν κινοῦνται μέσα στὰ ὅρια τῆς δημιουργίας μὲ ἀποτέλεσμα νὰ αἰχμαλωτίζεται καὶ νὰ ἐπιλέγει τὸ «παρὰ φῦσιν» ἀπὸ τὸ «κατὰ φῦσιν». Βασικὴ αἰτία αὐτῆς τῆς ψυχικῆς κατάστασης τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία μολύνει τὸν ἄνθρωπο καὶ προκαλεῖ διαταραχὴ στὸν ψυχικό του κόσμο. Ἰδιαίτερα τὸ ἁμάρτημα τῆς πορνείας αἰχμαλωτίζει κυριολεκτικὰ τὸν ἄνθρωπο. 

Κατὰ τὸν Ἀπ. Παῦλο «πᾶν ἁμάρτημα, ὃ ἐὰν ποιήση ἄνθρωπος, ἐκτὸς τοῦ σώματος ἐστίν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει» (Κορ. Α', 6, 18 – 20). Ὁποιοδήποτε ἄλλο ἁμάρτημα ἂν διαπράξει ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἁμάρτημα ποὺ διαπράττεται ἐκτὸς τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ἁμάρτημα τῆς πορνείας, ποὺ μολύνει ὅσο κανένα ἄλλο τὴ σάρκα καὶ ἐπιφέρει σημαντικὴ φθορὰ στὴ φύση τοῦ σώματος. Ὅλα τὰ ἁμαρτήματα - μικρὰ καὶ μεγάλα - μολύνουν τὸν ἄνθρωπο, ἰδιαίτερα τὰ «παρὰ φῦσιν», ὅπως ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὁ σοδομισμός. Κατὰ τὸν ὅσιο Νεῖλο τὸ πάθος αὐτὸ ταυτίζεται μὲ τὴν ἀκολασία, καὶ λόγῳ τῆς ἀχαλίνωτης μανίας ποὺ ἐκπηγάζει ἀπ΄ αυτό μεταβάλλει τὸν ἄνθρωπο σὲ δαιμονισμένο, κάνει τὴν ψυχὴ θηλυπρεπῆ καὶ μετατρέπει τὴν ἡγεμονία της σὲ ἀτιμωτικὴ δουλεία (Ὀσ. Νείλου, λόγος β΄, περί πορνείας, PG 79, 1444). 

Βδέλυγμα μιαρὸ καὶ πάθος ἀτιμίας χαρακτηρίζεται ὁ σοδομισμὸς στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Θεοφόρους Πατέρες. Γιὰ πρώτη φορὰ ἐκδηλώνει τὴν ὀργή του ὁ Θεὸς πρὸς τοὺς κατοίκους τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρων, ποὺ εἶχαν γίνει διαβόητοι γιὰ τὶς πολλές τους ἁμαρτίες, κυρίως ὅμως γιὰ τὸ ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας (Γέν., κεφ. 19). Οἱ κάτοικοι τῶν Σοδόμων ἐγκατέλειψαν τὴ φυσικὴ γενετήσια φύση καὶ διέπραξαν τὴν παρὰ φῦσιν ἀσέλγεια «καὶ ἔβρεξε ὁ Κύριος ἐπὶ τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα θεῖον καὶ πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πάντας τοὺς κατοίκους τῶν πόλεων καὶ τὰ φυτὰ τῆς γῆς» (Γέν., 19, 24-25). Στὸ Νόμο τοῦ Μωυσῆ ἔχουμε σχετικὲς ἀναφορές: «Ὅς ἐὰν κοιμηθῇ μετὰ ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι, θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοι εἰσὶν» (Λευιτ. 20, 13), «καὶ μετὰ ἄρσενος οὐ κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γὰρ ἐστὶ» (Λευιτ., 18, 22). Νὰ μὴν ἔχεις σαρκικὴ σχέση μὲ ἄντρα σὰν νὰ εἶναι γυναῖκα, γιατί αὐτὴ ἡ πράξη εἶναι μισητὴ καὶ σιχαμερή καὶ ἐπισύρει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ «καὶ κατεκρήμνισε τοὺς οἴκους τῶν Σοδομιτῶν, τοὺς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου» (Β΄ Βασ., 23,7). 

Στὴν Καινὴ Διαθήκη ὁ Χριστὸς ἀπευθυνόμενος στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους τοὺς λέγει ἂν πᾶνε σὲ μία πόλη καὶ δὲν τοὺς δεχτοῦν, ἡ πόλη αὐτὴ θὰ τιμωρηθεῖ πιὸ αὐστηρὰ ἀπὸ τὰ Σόδομα. Καὶ γιὰ τὴν ἄρνηση τῆς Καπερναοὺμ νὰ δεχτεῖ τὸ κήρυγμά του προφητεύει «πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι γῆ Σοδόμων ἀνεκτώτερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ σοὶ» (Ματθ. 11, 23 - 24). 

Ὁ Ἀπ. Παῦλος στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ γράφει ὅτι οἱ ἄνθρωποι στὴ θέση τῆς ἀλήθειας ἔβαλαν τὸ ψέμα. Γι᾿ αυτὸ τοὺς παρέδωσε ὁ Θεὸς σὲ ἐπαίσχυντα πάθη. Οἱ γυναῖκες ἀντικατέστησαν τὶς φυσικὲς σχέσεις μὲ ἀφύσικες. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ ἄνδρες ἄφησαν τὴ φυσικὴ σχέση μὲ τὴ γυναῖκα καὶ φλογίστηκαν μὲ σφοδρὸ πάθος ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον διαπράττοντας ἀσχήμιες ἀρσενικοὶ μὲ ἀρσενικοὺς καὶ πληρώνοντας ἔτσι μὲ τὸ ἴδιο τους τὸ σῶμα τὸ τίμημα ποὺ ταίριαζε στὴν πλάνη τους (Ρωμ., 1, 25-27). Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἐμμένοντας στὴν πλάνη καὶ στὴ διαστροφή τους δὲν θὰ ἔχουν θέση στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ: «Μὴ πλανᾶσθε οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί, οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενοκοῖται (ὁμοφυλόφιλοι)... βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α' Κορ., 6, 9). 

Ὁ Ἀπ. Πέτρος τονίζει πὼς ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ θὰ ξεσπάσει σ᾿ εκείνους ποὺ σύρονται πίσω ἀπὸ τὴ σάρκα καὶ τὶς βδελυρὲς καὶ μιαρὲς σαρκικὲς ἐπιθυμίες καὶ περιφρονοῦν τὴν ὑπέρτατη ἐξουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. «Καὶ πόλεις Σοδόμων καὶ Γομόρρας τεφρώσας καταστροφὴ κατέκρινε ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικῶς». Ὁ Θεὸς ἔκανε στάχτη τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα σὰν παράδειγμα γιὰ τοὺς ἀσεβεῖς τοῦ μέλλοντος, ἐνῷ γλύτωσε τὸν δίκαιο Λὼτ ποὺ ὑπέφερε ἀπὸ τὴν ἀνήθικη συμπεριφορὰ ἐκείνων ποὺ μὲ τὶς ἀκολασίες τους καὶ τὴν ἀσέλγειά τους παραβίαζαν τὸ φυσικὸ νόμο (Β΄ Πετρ, 2, 6-10). 

Ὁ Ἀπ. Ἰούδας παρουσιάζει σὰν παράδειγμα αἰώνιας τιμωρίας τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι παρασύρθηκαν σὲ ἀφύσικες ἀσέλγειες (Ἰούδ., 7). 

Οἱ Θεοφόρου Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι οἱ κατ᾿ εξοχήν ἑρμηνευτὲς τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἑρμηνεύοντας τὰ τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ χαρακτηρίζει τὴν ὁμοφυλοφιλία βρωμερὸ καὶ ἄτιμο πάθος «πάντα μὲν οὔν ἄτιμα τὰ πάθη, μάλιστα δὲ ἡ κατὰ τῶν ἀρρένων μανία» (Ἰω. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ, τόμ. 16Β, Ὀμιλ. Ε', σ. 406 - 408). Κανένα πάθος δὲν εἶναι ἴσο μὲ αὐτὴ τὴν παρανομία, ποὺ ἀνατρέπει ὄχι μόνο τοὺς ἀνθρώπινους νόμους, ἀλλὰ καὶ τοὺς νόμους τῆς φύσεως «καὶ ὅπερ ἂν εἴποις ἁμάρτημα, οὐδὲν ἴσον ἐρεῖς τῆς παρανομίας ταύτης...» (ὅ.π. σ. 416). Παραχώρησε ὁ Θεὸς νὰ παραδοθοῦν καὶ ὑποδουλωθοῦν σ᾿ αὐτὸ τὸ ἀτιμωτικὸ πάθος, ἐπειδὴ λάτρευσαν τοὺς ψεύτικους καὶ φαύλους Θεούς. 

Σχολιάζοντας ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει «οὐ γὰρ εἶπεν, ὅτι ἠράσθησαν καὶ ἐπεθύμησαν ἀλλήλων, ἀλλ᾿ εξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους» (ὅ.π. σ. 410). Δὲν εἶπε ὅτι ἀγάπησαν καὶ ἐπεθύμησαν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ἀλλὰ κάηκαν ἀπὸ ἐπιθυμία μεταξύ τους. Περιφρόνησαν τοὺς νόμους ποὺ ἔθεσε ὁ Θεὸς «καὶ τὴν φῦσιν ἤσχυναν καὶ τοὺς νόμους ἐπάτησαν». Καὶ δὲν εἶπε ἐπιθυμία, ἀλλὰ ἀσχημοσύνη (ὅ.π. σ. 410—411). Ντροπὴ καὶ παράβαση καὶ καταπάτηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Χειρότερη καὶ βλερυρώτατη μορφὴ πορνείας‧ «τοσοῦτον πορνείας χεῖρον» γιατί ἡ πορνεία «εἰ καὶ παράνομος, ἀλλὰ κατὰ φῦσιν ἡ μίξις» ἐνῷ ἡ ὁμοφυλοφιλία «καὶ παράνομος καὶ παρὰ φῦσιν» (ὅ.π. σ. 414 - 416). Συνεχίζοντας ἐπισημαίνει «ἐννόησον ἡλίκον ἐστὶ τὸ ἁμάρτημα, ὡς βιάσασθαι καὶ πρὸ καιροῦ τὴν γέενναν φανῆναι» (Σκέψου πόσο μεγάλο ἦταν τὸ ἁμάρτημα, ὥστε νὰ ἐξαναγκάσει νὰ φανεῖ ἡ γέεννα (ἐμπρησμὸς καὶ πυρπόλησις τῶν Σοδόμων) (ὅ.π. σ. 418). Σὲ ἄλλο του ἔργο χαρακτηρίζει τὴν ὁμοφυλοφιλια ὡς «κολοφώνα τῶν κακῶν καὶ κεφάλαιον τῆς συμφορᾶς» (Πρὸς τοὺς πολεμοῦντας τοῖς ἐπὶ τὸ μονάζειν εἰσάγουσι 3,8, PG47, 360-361). 

Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σὲ ἕνα εἰδικὸ ἔργο του γράφει ὅτι δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ βρωμερὸ καὶ ἀκάθαρτο ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἁμαρτία: «Οὐδὲν γὰρ ἀληθῶς μυσαρώτερον ἢ ἀκαθαρτώτερον τῶν οὕτω πορνευομένων καὶ πορνευόντων» (Λόγος στηλιτευτικὸς κατὰ εὐνούχων, PG 76, 1109). 

Ὁ Μέγας Βασίλειος θεωρεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς κτηνῶδες ἁμάρτημα «ἀρρενοφθόροι καὶ ζωοφθόροι τοῖς αὐτῆς καταδίκης εἰσὶν ἠξιωμένοι» (Ζ΄ κανών Μεγ. Βασιλείου). 

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης χαρακτηρίζει τὴν ἀρσενοκοιτία στὸν Δ΄ κανόνα του «παρὰ φῦσιν». 

Μὲ αὐτὲς τὶς ἐνδεικτικὲς μαρτυρίες τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Θεοφόρων Πατέρων διαπιστώνουμε πὼς ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι πάθος βδελυρὸ καὶ ἀτιμωτικὸ καὶ διαστροφὴ τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας. Ἄρνηση καὶ περιφρόνηση τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ. Ἑωσφορικὴ καὶ ἀλαζονικὴ συμπεριφορά, ποὺ προκαλεῖ τὴν ἀγάπη καὶ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Ἔχει σωτηριολογικὲς συνέπειες ποὺ ὁδηγοῦν στὸ θάνατο τῆς ψυχῆς. Ἂν δὲν ὑπάρξει Νινευιτικὴ μετάνοια θὰ ξεσπάσει ἡ δίκαιη ὀργὴ Του. 

Στέργιος Μπούγιας, 

Θεολόγος 

Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2024

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

«Λάθος» … δρόμος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΩΔΕΚΑΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024) 

«Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» (Λουκ. ΙΖ΄ 17).

 

Ἡ παράκλησις!

Δέκα ἄνθρωποι, καταδικασμένοι εἰς ὀδυνηρὸν καὶ πολὺ σκληρὸν θάνατον, σπεύδουσι πρὸς τὸν Κύριον καὶ τοὺς μαθητάς Του, οἱ ὁποῖοι διέρχονται ἀπὸ τὸν τόπο ἐκεῖνο τῆς … καταδίκης των! Δὲν παρενόμησαν, καὶ δὲν ἐγκλημάτησαν, καὶ δὲν προέβησαν εἰς πράξεις καὶ ἐνεργείας, αἵτινες κατεδικάζοντο ὑπὸ τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, διὰ … σκληροῦ θανάτου! Ἁπλῶς, … ἠσθένησαν καὶ ἐνόσησαν ὑπὸ τῆς βαρυτάτης καὶ μεταδοτικῆς, ἀλλὰ καὶ ἀνιάτου νόσου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τὴν λέπρα! Ὡς ὥριζεν, συνεπῶς, ὁ Μωσαϊκὸς νόμος, οἱ τοιοῦτοι ἀσθενεῖς, θὰ ἔπρεπε ἵνα ἀπομακρύνωνται ἐκ τῶν κατοικουμένων περιοχῶν, ἀκόμη δέ, καὶ ἀπὸ τὰς ἰδίας οἰκογενείας των, καθόσον ἡ λοιμώδης καὶ θανατηφόρος αὕτη νόσος, ἠπείλῃ οἷονδήποτε θὰ ἤρχετο, οὐχὶ μόνον εἰς ἁπλῆν ἐπαφήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν ἴδιον χῶρον, … συγχρωτιζόμενον μετὰ τοῦ νοσοῦντος!

Εἰς τὸν ἐρημικὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον κατῴκουν καὶ διήρχοντο τὰ ἔχατα τῆς παρούσης ζωῆς των, ἤκουσαν ὅτι διέρχεται ὁ Κύριος Ἰησοῦς μετὰ τῶν μαθητῶν Του. Γνωρίζοντες δὲ ἐξ ἀκοῆς, τὰ ἄπειρα θαύματα ἅτινα Οὗτος ἐποίει, … «ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς» (Λουκ. ΙΖ΄ 12-13)! Ὁ Χριστὸς ἐπόνεσεν βλέπων τὴν ἀθλίαν καὶ φοβερὰν κατάστασίν των˙ καὶ ἀνταποκρινόμενος εἰς τὰς ἱκεσίας καὶ τὰς παρακλήσεις των, τοὺς διατάσσει ἵνα … «πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι»! Καὶ ἐνῶ ἐπορεύοντο πρὸς τοὺς ἱερεῖς, οἵτινες εἶχον τὴν ἀρμοδιότητα ἵνα ἐπιβεβαιώνωσι τὴν θεραπείαν καὶ ἀποκατάστασιν τῆς ὑγείας τῶν λεπρῶν, … «ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν»! Ἡ χαρά των, ὡς δυνάμεθα ἵνα φαντασθῶμεν, ἦτο ἀπερίγραπτος˙ καὶ ὅταν πλέον λαμβάνουσι τὴν ἀπαραίτητον ἱερατικὴν πιστοποίησιν, ἀνεχώρησαν …

 

«Λάθος» … δρόμος!

Ἀνεχώρησαν μέν, ἀλλὰ πρὸς … λάθος κατεύθυνσιν! Ἀνεχώρησαν καὶ ἔτρεχον ἵνα συναντήσωσι τοὺς οἰκείους των! Τὰς συζύγους των καὶ τὰ τέκνα των τοὺς ὁποίους εἶχον … «ξεγράψει» καὶ δὲν ἐπίστευον ποτὲ ὅτι θὰ τοὺς συνήντων καὶ πάλιν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην! Τρέχουσιν ἵνα … ἐπανέλθωσι καὶ πάλιν εἰς τὴν ζωήν των! Ὅμως, ὡς ἤδη εἴπωμεν, τρέχουσι πρὸς … λάθος κατεύθυνσιν! Εἷς, βεβαίως, ἐξ αὐτῶν τῶν δέκα, δὲν βιάζεται ἵνα τρέξῃ πρὸς τοὺς οἰκείους του! Εἶναι ὁ μόνος, ὅστις καὶ θὰ τρέξῃ πρὸς τὴν σωστὴν κατεύθυνσιν! Δὲν σκέπτεται ὅτι εἶναι ὁ ἴδιος … Σαμαρείτης καὶ ὅτι ὁ εὐεργέτης του εἶναι ὁ Κύριος, (ὁ φαινόμενος) Ἰουδαῖος! Τὸ διαχρονικὸν μῖσος, ἀναμέσον Ἰουδαίων καὶ Σαμαρειτῶν, δὲν προέχει εἰς τὴν καρδίαν τούτου! Αἰσθάνεται βαθεῖαν τὴν ὑποχρέωσιν, ἵνα σπεύσῃ καὶ ἀσπασθῇ τοὺς … πόδας τοῦ Εὐεργέτου του! Ἐκτιμᾷ τὸ ὑπέροχον καὶ τεράστιον δῶρον τῆς θεραπείας του καὶ ἐπιστρέφει ἐκεῖ ὅπου ὁ Κύριος περιμένει …!

Ναί, περιμένει ὁ Χριστός, ἵνα ἀκούσῃ ἕνα … «εὐχαριστῶ»! Περιμένει ὁ Κύριος ἐκεῖνο ποὺ θὰ … ἐπεριμέναμεν ὅλοι! Περιμένει τὴν εὐγνωμοσύνην ἀπὸ τοὺς εὐεργετουμένους! Περιμένει, … διὰ τοῦτο καὶ ἀπορεῖ! «Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» Ὅταν βλέπῃ ὅτι μόνον ἕνας ἐκ τῶν δέκα ἐκείνων, αἰσθάνεται τὴν ὑποχρέωσιν, ἵνα ἐπιστρέψῃ καὶ εὐχαριστήσῃ τὸν εὐεργέτην του, … ἐκδηλώνει τὴν ἀπορίαν Του, ἀλλὰ καὶ ἐν ταὐτῷ τὸ δικαιολογημένον παράπονόν του! Ἐκδηλώνει, ἐκεῖνο ποὺ θὰ ἐξεδήλωνεν ἕκαστος ἐξ ἡμῶν εἰς ἀντιστοίχους περιπτώσεις κατὰ τὰς ὁποίας συμβαίνει, εὐεργετηθέντες ὑφ’ ἡμῶν ἵνα ἐκδηλώνωσι τὴν … ἀχαριστίαν των!

 

Τὸ «εὐχαριστῶ», … ὑποχρεώνει!

Παρ’ ὅτι, εἰς τὰς εὐχαριστίας τῶν … εὐγνωμόνων, ἀπαντοῦμεν, συνήθως, μὲ εὐγένειαν, καὶ προσποιούμεθα ὅτι … δὲν χρειάζεται νὰ μᾶς εὐχαριστοῦν, ὅμως ἐνδομύχως, θέλομεν καὶ ἀπαιτοῦμεν, εἰς κάθε μικρὸν ἢ μεγάλο δῶρον, νὰ δεχώμεθα τὰς εὐχαριστίας ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκτίμησιν τοῦ δώρου μας! Τοῦτο, εὐκόλως τὸ διαπιστώνομεν ὅταν κάποιος παραλαμβάνῃ τὸ δῶρον μας καί, εἴτε τὸ ὑποτιμᾷ, εἴτε, ὅμως, καὶ δὲν ἔχει τὴν στοιχειώδη εὐγένεια, νὰ μᾶς εὐχαριστήσῃ! Καὶ εἰς τὰς δύο ταύτας περιπτώσεις, πικραινόμεθα καὶ … πολλάκις ἀγανακτῶμεν!

Τὴν ἰδίαν, ὅμως, ἀνταπόκρισιν εἰς τὴν ἀχαριστίαν, βλέπομεν σήμερον καὶ ἀπὸ τὸν Κύριον! Θέλει τὸ … «εὐχαριστῶ»! Καὶ συνεπῶς … ὀφείλομεν τὸ «εὐχαριστῶ» εἰς οἷονδήποτε μᾶς εὐεργετεῖ, … καθ’ οἷονδήποτε τρόπον!

Ὅμως, ἐνῶ τὸ θέλομεν, … τὸ λέγομεν;;; Διὰ νὰ εἴμεθα εἰλικρινεῖς, … μία στοιχειώδης εὐγένεια μᾶς «πιέζει», συνήθως, νὰ εὐχαριστῶμεν ἐκείνους οἵτινες δεικνύουσι τὴν ἀγάπην των πρὸς ἡμᾶς! Καὶ εἰς τὴν προσφορὰν δώρων, ἀλλὰ καὶ εἰς καλοπροαιρέτους συμβουλάς, καὶ εἰς τό, ἐξ ἀγάπης, ἐνδιαφέρον πολλῶν ἀγαπώντων ἡμᾶς, … ἐκφράζομεν τὰς εὐχαριστίας μας! Θέλομεν, - καὶ καλῶς πράττομεν, - ἵνα δεικνύομεν καὶ ἡμεῖς, τὴν ἐκ τῆς εὐχαριστίας ἀγάπην μας πρὸς τούτους! Εἰς τὸν Θεόν, ὅμως …;

Ἔχομεν, ἆραγε, ἀναλογισθεῖ ποτέ, πόσα δῶρα, μικρὰ καὶ μεγάλα, λαμβάνομεν καθ’ ἑκάστην στιγμήν, ἀπὸ τὸν Θεόν; Πολλὰ ἐκ τούτων, τὰ ζητοῦμεν εἰς τὰς δυσκόλους στιγμάς μας καὶ ἄλλα … τὰ περισσότερα καὶ ὑψηλότερα, μᾶς τὰ παρέχει ἀπὸ τὴν ἀγάπην Του! Ἐκτιμήσαμε ποτέ, τὴν ὑγείαν, τὸν ἀέρα, τὸ ὕδωρ, τὸν ὕπνον, … καὶ τὰ τόσα ἄλλα, μικρὰ ἀγαθά Του; Κάποτε, ἐνθυμοῦμαι, ὁ ἀοίδιμος διδάσκαλος, π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, μετὰ ἀπὸ κάποιο τραγικὸ συμβάν, … μᾶς ἠρώτησε: «Παιδιά μου, εὐχαριστήσαμε ποτὲ τὸν Θεόν, διότι περιπατοῦμε, ἢ διότι ἀναπνέομεν, ἢ ἀκόμη, διότι εὐκόλως τρώγομεν, ἤ κοιμώμεθα, ἢ πράττομεν τὸ ὅ,τιδήποτε αὐτονόητον (κατὰ τὴν ἄποψίν μας!); Ἂς μάθωμεν νὰ εὐχαριστῶμεν τὸν Κύριον, διότι πολλοί, πάρα πολλοί, ταῦτα τὰ … αὐτονόητα δι’ ἡμᾶς, δὲν δύνανται οὔτε κἂν νὰ τὰ … διανοηθῶσι»!

Εἶπον δέ, τὴν λέξιν … «μικρά», διότι ὑπάρχουσι καὶ τὰ μέγιστα τὰ ὁποῖα ἀπολαμβάνομεν, ἀλλὰ οὐδέποτε ἐκτιμήσαμεν! Θέλομεν, ἐπὶ παραδείγματι, νὰ προσευχηθῶμεν, ἢ νὰ ἐξομολογηθῶμεν, ἢ νὰ μεταλάβωμεν τῶν Ἀχράντων μυστηρίων! Ἐσκέφθημεν ποτέ, ποίας τιμὰς περιποιεῖται εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος, μέσῳ τούτων τῶν … ὑψίστων; Ἀνελογίσθημεν ποτὲ τὸ βάρος ἑκάστης ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν μας, καὶ πόσον «εὐκόλως καὶ συντόμως» μᾶς συγχωρεῖ ὁ Κύριος; Τὸν εὐχαριστήσαμεν ὅμως, ποτέ;;; Τὸν εὐχαριστήσαμε διὰ τὸ ὅτι … μεταλαμβάνομεν τὸ Ἅγιον Σῶμά Του καὶ τὸ πανακήρατον αἷμά Του; Βαρυνώμεθα ἐνδομύχως, διὰ τὴν ἀχαριστίαν τῶν ἑννέα λεπρῶν και, βεβαίως, ἀπολύτως δικαιολογημένως˙ ἡμεῖς, ὅμως … τὸ ἴδιον δὲν κάνομεν;

Κάποτε, εὑρισκόμενος εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ συζητῶν μετά τινος μοναχοῦ, περὶ τοῦ θέματος τούτου, μοῦ μετέφερε τὴν ἄποψιν Ἁγίου πατρός τινος τῆς Ἐκκλησίας, ὅστις λέγει τοῦτο τὸ καταπληκτικόν: «Ὁ Κύριος … ὑποχρεώνεται εἰς ἐκεῖνον, ὅστις αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην νὰ Τὸν εὐχαριστῇ διὰ τὰς ἀπείρους δωρεάς Του, καὶ τοῦ ἐπιφυλάσσει, ἀκόμη περισσοτέρας καὶ μεγαλυτέρας … εὐλογίας»!!!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ο Καραγκιόζης στον κινηματογράφο (βίντεο)

 

Ο Καραγκιόζης σε 3D ταινία. 

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2024

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ὑπάρχουσι σήμερον … προφῆται καὶ προφητεῖαι; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024) 

«ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος» (Ματθ. Δ΄ 14).

 

«Καλὴ χρονιά»!

Ἐπειδὴ τὸ ἆρθρο τοῦτο, εἶναι τὸ πρῶτον εἰς τὸ νέον ἔτος 2024, θεωροῦμεν ἀπαραίτητον ἵνα ἐκφράσωμεν τὰς ἐγκαρδίους εὐχάς μας ἐπὶ τῇ ἀνατολῇ τούτου! Βεβαίως, ἀποστασιοποιούμεθα ἐκ τῶν συνήθων … καθιερωμένων «εὐχῶν», αἵτινες ἀκούονται καὶ ἐπαναλαμβάνονται κατὰ κόρον, ἄνευ οὐσίας, ἐξ ἐπισήμων καὶ ἀνεπισήμων χειλέων! Ἐπιθυμοῦμεν, αἱ εὐχαί μας νὰ εἶναι «ἐκ καρδίας» καὶ οὐχὶ συνήθεις καὶ «πεπατημέναι» καὶ ἀνούσιοι! Οὐχὶ εὐχαὶ … κατὰ καθῆκον καὶ «κατὰ τὸ εἰθισμένον», ἀλλὰ εἰλικρινεῖς καὶ πραγματικαί … !

Ἐκουράσθημεν ἵνα ἀκούωμεν τό, «καλὴ χρονιά», καθὼς καὶ τὰς γνωστὰς προσθήκας, … «μὲ ὑγεία καὶ εὐτυχία καὶ ἀγάπη»! Ναί! Ἀκούονται εὐχαρίστως καὶ … εἴθε ἵνα ἐδίδωμεν προσοχὴν εἰς τὰς τοιαύτας εὐχάς! Ἴσως τότε νὰ εἴχωμεν βελτιώσῃ καὶ διορθώσῃ πολλά, καὶ εἰς τὴν ζωήν μας ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν παραπαίουσαν κοινωνίαν μας! Ὅμως, αἱ εὐχαὶ αὗται … κατήντησαν ὡς προείπωμεν, ἐπιπόλαια λόγια καὶ «παγεραὶ» εὐγένειαι!

Ἀλλαγή, … εἶναι ἡ δική μας εὐχή! Ἀλλαγὴ εἰς τὴν ἁμαρτωλὸν ζωήν μας! Ἀλλαγὴ εἰς τὴν ἀρνητικὴν «σχέσιν» μας μὲ τὸν Κύριον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν Του! Ἀλλαγὴ εἰς τὰς ἐγωϊστικὰς καὶ ὑποκριτικὰς καὶ ἐχθρικὰς σχέσεις μας μὲ τοὺς συνανθρώπους μας! Ἀλλαγή, εἰς τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ διεφθαρμένον τρόπον ζωῆς μας! Ἀλλαγὴ τοιαύτη καὶ τοσαύτη, ὥστε ὁ νέος χρόνος νὰ ἀποδειχθῇ «ἐν τοῖς πράγμασιν» ὅτι θὰ ὑπάρξῃ … καλὸς καὶ ἅγιος! Ἐὰν ἡμεῖς παραμένωμεν … οἱ ἴδιοι καὶ ἀρκούμεθα εἰς τὴν ἀμετανοησίαν μας καὶ πνευματικὴν ἀνεπάρκειάν μας, οὐδέποτε θὰ ὑπάρξῃ … νέος χρόνος, σύμφωνος πρὸς τὰς εὐχάς μας!

 

Αἱ προφητεῖαι!

Μετὰ τὰς «ἀπαιτουμένας» ἑορτίους εὐχάς μας, «ἐρχόμεθα» εἰς τὸ θέμα μας! Κατ’ ἐπανάληψιν ἠκούσαμεν, ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἀκούομεν, ἐκ τῶν Ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων ταύτην τὴν φρᾶσιν ἢ καὶ ἄλλας παραμοίας! Αἱ προφητεῖαι, αἵτινες προελέχθησαν ὑπὸ τῶν προφητῶν, περὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ περὶ πολλῶν ἄλλων ἀναμενομένων γεγονότων τε καὶ προσώπων, ἀποτελοῦσι τὴν «ἐγγύησιν» διὰ τὸ ὅτι, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, εἶναι αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, καὶ ὡς ἐκ τούτου αἱ προφητεῖαι αὗται, ἐλέχθησαν, ὑπὸ τῶν ἐπιλεγμένων ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, προφητῶν, καὶ εἶναι λόγια … Θεῖα! Πρὸς τοῦτο, βεβαίως, ἀπαντῶνται εἰς τὰ ἱερὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης, καὶ ὑπ’ αὐτῶν «προσυπογράφεται» ἡ ὅλη Ἀλήθεια καὶ αὐθεντικότης τῆς … Πίστεως ἡμῶν!

Διὰ τῶν προφητῶν, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, καθωδήγησεν ὁ Κύριος τὸν … πεπτωκότα ἄνθρωπον, εἰς τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας! Διὰ τῶν, … Μωϋσέως, Δαυΐδ, Ἡσαΐου, Ἰερεμίου, Ἰεζεκιήλ, Ἄννης, Δεββώρας καὶ πολλῶν ἀκόμη, ἐδείκνυεν ὁ Πανάγαθος Θεός, τὸ ἀμέριστον ἐνδιαφέρον Του καὶ τὴν ἄπειρον ἀγάπην Του, πρὸς τὸν σκληροτράχηλον καὶ ἀγνώμονα ἄνθρωπον καὶ τὸν ἐπαρρηγόρει καὶ τὸν ἐνίσχυεν καὶ τὸν ἐνεδυνάμωνε …! Παρ’ ὅτι δέ, πολλάκις, οἱ τοιοῦτοι προφῆται ἐκινδύνευον καὶ ἠπειλοῦντο ὑπὸ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἀρχόντων, ὁ Κύριος τοὺς ἐστήριζεν καὶ … ὁ προφητικὸς λόγος των, ἔμενε καὶ ἐκρατεῖτο εἰς τὰς καρδίας τοῦ λαοῦ!

Ἀφ’ ἧς στιγμῆς δὲ ἦλθεν ὁ Μεσσίας καὶ αἱ, περὶ τούτου, προφητεῖαι ἐπραγματοποιοῦντο, ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐκκλησία Του, ἐφύλαξαν καὶ φυλάσσουν τὰς τοιαύτας προφητείας, … ὡς Θεῖα Λόγια, καὶ πολλάκις ὁ Ραββὶ εἰς τὰς διδασκαλίας Του καθωδήγει τὸν λαὸν καὶ διὰ τῶν προφητειῶν! Τοῦτο βλέπομεν καὶ ἐκεῖ εἰς τήν, «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν Του», ἀλλὰ καὶ ἀπευθυνόμενος κατ’ ἰδίαν πρὸς τοὺς μαθητάς Του, καὶ καταγγέλων τὰς ἐκτροπὰς τῶν ὑποκριτῶν, Γραμματέων τε καὶ Φαρισαίων, ἀλλὰ καὶ εἰς πᾶσαν ἄλλην περίπτωσιν! «Ἀρξάμενος ἀπὸ Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ» (Λουκ. ΚΔ΄ 27), μᾶς ἐνημερώνει ὁ Θεῖος Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὅταν ὁδεύων μετὰ τοῦ Κλεόπα πρὸς τοὺς Ἐμμαούς, τοὺς ἐπλησίασεν ὁ Κύριος ὡς ἄγνωστος συνοδοιπόρος, καὶ ἐφιλοξένησαν Τοῦτον, καὶ ἀπεκαλύφθη Οὗτος ὅτι ὄντως ἀνέστη, κατὰ τὴν εὐλογίαν καὶ κλᾶσιν τοῦ ἄρτου!

 

Ὑπάρχουσι σήμερον … προφῆται καὶ προφητεῖαι;

Σήμερον, εἰσελθόντες πλέον εἰς τὴν τρίτην, μετὰ Χριστόν, χιλιετίαν, αἱ περὶ Τούτου, - ὡς ἀναμενομένου Μεσσίου, - προφητεῖαι, δὲν … χρειάζονται! Ἤδη ὁ Κύριος ἦλθεν, καὶ ἐπραγματοποίησεν τὸ κοσμοσωτήριον ἔργον Του, καὶ «ἔσωσεν ἡμᾶς ἐκ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν», καὶ ἤνοιξε τόν, πάλαι, κεκλεισμένον Παράδεισον, καὶ «ἐχαρίσατο ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον»!

Ὑπάρχουσιν, ὅμως, πολλοὶ ἐκ τῶν παλαιοτέρων, ἀλλὰ καὶ συγχρόνων Ἁγίων μορφῶν, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, οἵτινες φωτιζόμενοι ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, προφητεύουσι καὶ προλέγουσι, περὶ τῶν μελλόντων γεγονότων, ἅτινα καὶ … ἐγγίζουσιν! Πρῶτος καὶ κορυφαῖος, μετὰ Χριστόν, προφήτης, ὑπῆρξεν, … Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις, κατ’ ἐπανάληψιν προεδήλωσεν εἰς τοὺς μαθητάς Του, περὶ τῶν «μελλόντων συμβαίνειν», καὶ εἰς Αὐτὸν τὸν Ἴδιον, (δηλαδή, τὰ περὶ τοῦ ἑκουσίου πάθους Του καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του) ἀλλὰ καὶ περὶ ἐκείνων τῶν … καταστάσεων, ἅστινας θὰ συνήντων κατὰ τὰς Ἀποστολικὰς περιοδείας των οἱ Ἅγιοι Μαθηταί Του καὶ Ἀπόστολοι!

Προεφήτευσαν, ἐπίσης, ἐν συνεχείᾳ, καὶ πολλοὶ ἐκ των Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν πολλῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας! Πλέον δὲ πάντων τούτων, προεφήτευσεν ὁ «ἠγαπημένος» Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, εἰς τὴν γνωστὴν «Ἀποκάλυψίν» του! Τέλος δέ, καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἐσχάτως ἀναφανέντων Ἁγίων, οἵτινες φωτιζόμενοι ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, «προσέθεσαν», θὰ ἐλέγωμεν, εἰς τὰς ὡς ἄνω προφητείας, μὲ ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικὰς λεπτομερείας, διὰ τὰ ἐπερχόμενα γεγονότα διὰ τῶν ὁποίων θὰ «κλείσῃ» τὴν … ὕπαρξίν του ὁ φθαρτὸς καὶ μάταιος τοῦτος κόσμος!    

 

Φόβος, ἢ … χαρὰ καὶ προσμονή;

Ὅταν οἱ προφῆται προεφήτευον τά, περὶ τοῦ Μεσσίου, οἱ πιστοὶ Ἑβραῖοι ἔζων μὲ τὴν προσμονὴν καὶ χαρὰν τῆς ἐλεύσεώς Του. «Κουρασμένοι» ἀπὸ τὴν πολλὴν ἁμαρτίαν καὶ ἀποστασίαν τοῦ πολλοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν Θεόν, ηὔχοντο τὴν ἔλευσιν τοῦ Χριστοῦ διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ … βάσανά τους! Τοῦτο τὸ βλέπομεν, πολλάκις εἰς τὸ Ἁγιογραφικὸν κείμενον τῆς Καινῆς Διαθήκης. Καὶ εἰς τὴν «κλῆσιν» τῶν, Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου, Φιλίππου καὶ Ναθαναήλ, καὶ εἰς τὴν συζήτησιν μετὰ τῆς Σαμαρείτιδος, ἀλλὰ καὶ … ἀλλαχοῦ, διακρίνομεν τὴν ἀγωνίαν καὶ «λαχτάραν» διὰ τὴν ἔλευσιν τοῦ Σωτῆρος!

Σήμερον, περισσότερον ἀνησυχοῦσι καὶ ταράσσονται οἱ ἄνθρωποι, ἀναμένοντες τὴν … δευτέραν παρουσίαν τοῦ Κυρίου, παρὰ … χαίρουσι καὶ ἀδημονοῦσι δι’ αὐτήν! Περισσότερον ἀρέσκονται εἰς τὴν δυσώδη καὶ βορβορώδη κατάστασιν τοῦ κόσμου, παρὰ εἰς τὸ ἐνδεχόμενον τῆς λυτρώσεως καὶ σωτηρίας ἡμῶν! Ὁ ἐρχομὸς τοῦ … «Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου», ἵνα δώσῃ τέλος εἰς τὴν τοιαύτην κατάπτωσιν, καὶ κρίνῃ «ζῶντας τε καὶ νεκρούς», καὶ «ἔλθῃ ἡ Βασιλεία Του», παρ’ ὅτι τὸ εὐχόμεθα εἰς τὴν Κυριακὴν προσευχήν, τὸ … ἀπευχόμεθα ἐν τοῖς πράγμασι! Τοῦτο ὅμως σημαίνει, ὅτι παραμένομεν μακρὰν τοῦ Χριστοῦ μας! Ἐὰν τὸν πλησιάσωμεν καὶ τὸν ἀγαπήσωμεν, τότε μετὰ εἰλικρινοῦς διαθέσεως θὰ ἐκφωνοῦμεν ἀκαταπαύστως … «Κύριε, ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου»! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν   

 

 

Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2024

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Μέγας Αντώνιος - βίντεο

Με λίγα λόγια η ζωή ενός Μεγάλου Αγίου της Εκκλησίας μας.

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας.