«Λάθος» … δρόμος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΩΔΕΚΑΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024) 

«Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» (Λουκ. ΙΖ΄ 17).

 

Ἡ παράκλησις!

Δέκα ἄνθρωποι, καταδικασμένοι εἰς ὀδυνηρὸν καὶ πολὺ σκληρὸν θάνατον, σπεύδουσι πρὸς τὸν Κύριον καὶ τοὺς μαθητάς Του, οἱ ὁποῖοι διέρχονται ἀπὸ τὸν τόπο ἐκεῖνο τῆς … καταδίκης των! Δὲν παρενόμησαν, καὶ δὲν ἐγκλημάτησαν, καὶ δὲν προέβησαν εἰς πράξεις καὶ ἐνεργείας, αἵτινες κατεδικάζοντο ὑπὸ τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, διὰ … σκληροῦ θανάτου! Ἁπλῶς, … ἠσθένησαν καὶ ἐνόσησαν ὑπὸ τῆς βαρυτάτης καὶ μεταδοτικῆς, ἀλλὰ καὶ ἀνιάτου νόσου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τὴν λέπρα! Ὡς ὥριζεν, συνεπῶς, ὁ Μωσαϊκὸς νόμος, οἱ τοιοῦτοι ἀσθενεῖς, θὰ ἔπρεπε ἵνα ἀπομακρύνωνται ἐκ τῶν κατοικουμένων περιοχῶν, ἀκόμη δέ, καὶ ἀπὸ τὰς ἰδίας οἰκογενείας των, καθόσον ἡ λοιμώδης καὶ θανατηφόρος αὕτη νόσος, ἠπείλῃ οἷονδήποτε θὰ ἤρχετο, οὐχὶ μόνον εἰς ἁπλῆν ἐπαφήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν ἴδιον χῶρον, … συγχρωτιζόμενον μετὰ τοῦ νοσοῦντος!

Εἰς τὸν ἐρημικὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον κατῴκουν καὶ διήρχοντο τὰ ἔχατα τῆς παρούσης ζωῆς των, ἤκουσαν ὅτι διέρχεται ὁ Κύριος Ἰησοῦς μετὰ τῶν μαθητῶν Του. Γνωρίζοντες δὲ ἐξ ἀκοῆς, τὰ ἄπειρα θαύματα ἅτινα Οὗτος ἐποίει, … «ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς» (Λουκ. ΙΖ΄ 12-13)! Ὁ Χριστὸς ἐπόνεσεν βλέπων τὴν ἀθλίαν καὶ φοβερὰν κατάστασίν των˙ καὶ ἀνταποκρινόμενος εἰς τὰς ἱκεσίας καὶ τὰς παρακλήσεις των, τοὺς διατάσσει ἵνα … «πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι»! Καὶ ἐνῶ ἐπορεύοντο πρὸς τοὺς ἱερεῖς, οἵτινες εἶχον τὴν ἀρμοδιότητα ἵνα ἐπιβεβαιώνωσι τὴν θεραπείαν καὶ ἀποκατάστασιν τῆς ὑγείας τῶν λεπρῶν, … «ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν»! Ἡ χαρά των, ὡς δυνάμεθα ἵνα φαντασθῶμεν, ἦτο ἀπερίγραπτος˙ καὶ ὅταν πλέον λαμβάνουσι τὴν ἀπαραίτητον ἱερατικὴν πιστοποίησιν, ἀνεχώρησαν …

 

«Λάθος» … δρόμος!

Ἀνεχώρησαν μέν, ἀλλὰ πρὸς … λάθος κατεύθυνσιν! Ἀνεχώρησαν καὶ ἔτρεχον ἵνα συναντήσωσι τοὺς οἰκείους των! Τὰς συζύγους των καὶ τὰ τέκνα των τοὺς ὁποίους εἶχον … «ξεγράψει» καὶ δὲν ἐπίστευον ποτὲ ὅτι θὰ τοὺς συνήντων καὶ πάλιν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην! Τρέχουσιν ἵνα … ἐπανέλθωσι καὶ πάλιν εἰς τὴν ζωήν των! Ὅμως, ὡς ἤδη εἴπωμεν, τρέχουσι πρὸς … λάθος κατεύθυνσιν! Εἷς, βεβαίως, ἐξ αὐτῶν τῶν δέκα, δὲν βιάζεται ἵνα τρέξῃ πρὸς τοὺς οἰκείους του! Εἶναι ὁ μόνος, ὅστις καὶ θὰ τρέξῃ πρὸς τὴν σωστὴν κατεύθυνσιν! Δὲν σκέπτεται ὅτι εἶναι ὁ ἴδιος … Σαμαρείτης καὶ ὅτι ὁ εὐεργέτης του εἶναι ὁ Κύριος, (ὁ φαινόμενος) Ἰουδαῖος! Τὸ διαχρονικὸν μῖσος, ἀναμέσον Ἰουδαίων καὶ Σαμαρειτῶν, δὲν προέχει εἰς τὴν καρδίαν τούτου! Αἰσθάνεται βαθεῖαν τὴν ὑποχρέωσιν, ἵνα σπεύσῃ καὶ ἀσπασθῇ τοὺς … πόδας τοῦ Εὐεργέτου του! Ἐκτιμᾷ τὸ ὑπέροχον καὶ τεράστιον δῶρον τῆς θεραπείας του καὶ ἐπιστρέφει ἐκεῖ ὅπου ὁ Κύριος περιμένει …!

Ναί, περιμένει ὁ Χριστός, ἵνα ἀκούσῃ ἕνα … «εὐχαριστῶ»! Περιμένει ὁ Κύριος ἐκεῖνο ποὺ θὰ … ἐπεριμέναμεν ὅλοι! Περιμένει τὴν εὐγνωμοσύνην ἀπὸ τοὺς εὐεργετουμένους! Περιμένει, … διὰ τοῦτο καὶ ἀπορεῖ! «Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» Ὅταν βλέπῃ ὅτι μόνον ἕνας ἐκ τῶν δέκα ἐκείνων, αἰσθάνεται τὴν ὑποχρέωσιν, ἵνα ἐπιστρέψῃ καὶ εὐχαριστήσῃ τὸν εὐεργέτην του, … ἐκδηλώνει τὴν ἀπορίαν Του, ἀλλὰ καὶ ἐν ταὐτῷ τὸ δικαιολογημένον παράπονόν του! Ἐκδηλώνει, ἐκεῖνο ποὺ θὰ ἐξεδήλωνεν ἕκαστος ἐξ ἡμῶν εἰς ἀντιστοίχους περιπτώσεις κατὰ τὰς ὁποίας συμβαίνει, εὐεργετηθέντες ὑφ’ ἡμῶν ἵνα ἐκδηλώνωσι τὴν … ἀχαριστίαν των!

 

Τὸ «εὐχαριστῶ», … ὑποχρεώνει!

Παρ’ ὅτι, εἰς τὰς εὐχαριστίας τῶν … εὐγνωμόνων, ἀπαντοῦμεν, συνήθως, μὲ εὐγένειαν, καὶ προσποιούμεθα ὅτι … δὲν χρειάζεται νὰ μᾶς εὐχαριστοῦν, ὅμως ἐνδομύχως, θέλομεν καὶ ἀπαιτοῦμεν, εἰς κάθε μικρὸν ἢ μεγάλο δῶρον, νὰ δεχώμεθα τὰς εὐχαριστίας ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκτίμησιν τοῦ δώρου μας! Τοῦτο, εὐκόλως τὸ διαπιστώνομεν ὅταν κάποιος παραλαμβάνῃ τὸ δῶρον μας καί, εἴτε τὸ ὑποτιμᾷ, εἴτε, ὅμως, καὶ δὲν ἔχει τὴν στοιχειώδη εὐγένεια, νὰ μᾶς εὐχαριστήσῃ! Καὶ εἰς τὰς δύο ταύτας περιπτώσεις, πικραινόμεθα καὶ … πολλάκις ἀγανακτῶμεν!

Τὴν ἰδίαν, ὅμως, ἀνταπόκρισιν εἰς τὴν ἀχαριστίαν, βλέπομεν σήμερον καὶ ἀπὸ τὸν Κύριον! Θέλει τὸ … «εὐχαριστῶ»! Καὶ συνεπῶς … ὀφείλομεν τὸ «εὐχαριστῶ» εἰς οἷονδήποτε μᾶς εὐεργετεῖ, … καθ’ οἷονδήποτε τρόπον!

Ὅμως, ἐνῶ τὸ θέλομεν, … τὸ λέγομεν;;; Διὰ νὰ εἴμεθα εἰλικρινεῖς, … μία στοιχειώδης εὐγένεια μᾶς «πιέζει», συνήθως, νὰ εὐχαριστῶμεν ἐκείνους οἵτινες δεικνύουσι τὴν ἀγάπην των πρὸς ἡμᾶς! Καὶ εἰς τὴν προσφορὰν δώρων, ἀλλὰ καὶ εἰς καλοπροαιρέτους συμβουλάς, καὶ εἰς τό, ἐξ ἀγάπης, ἐνδιαφέρον πολλῶν ἀγαπώντων ἡμᾶς, … ἐκφράζομεν τὰς εὐχαριστίας μας! Θέλομεν, - καὶ καλῶς πράττομεν, - ἵνα δεικνύομεν καὶ ἡμεῖς, τὴν ἐκ τῆς εὐχαριστίας ἀγάπην μας πρὸς τούτους! Εἰς τὸν Θεόν, ὅμως …;

Ἔχομεν, ἆραγε, ἀναλογισθεῖ ποτέ, πόσα δῶρα, μικρὰ καὶ μεγάλα, λαμβάνομεν καθ’ ἑκάστην στιγμήν, ἀπὸ τὸν Θεόν; Πολλὰ ἐκ τούτων, τὰ ζητοῦμεν εἰς τὰς δυσκόλους στιγμάς μας καὶ ἄλλα … τὰ περισσότερα καὶ ὑψηλότερα, μᾶς τὰ παρέχει ἀπὸ τὴν ἀγάπην Του! Ἐκτιμήσαμε ποτέ, τὴν ὑγείαν, τὸν ἀέρα, τὸ ὕδωρ, τὸν ὕπνον, … καὶ τὰ τόσα ἄλλα, μικρὰ ἀγαθά Του; Κάποτε, ἐνθυμοῦμαι, ὁ ἀοίδιμος διδάσκαλος, π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, μετὰ ἀπὸ κάποιο τραγικὸ συμβάν, … μᾶς ἠρώτησε: «Παιδιά μου, εὐχαριστήσαμε ποτὲ τὸν Θεόν, διότι περιπατοῦμε, ἢ διότι ἀναπνέομεν, ἢ ἀκόμη, διότι εὐκόλως τρώγομεν, ἤ κοιμώμεθα, ἢ πράττομεν τὸ ὅ,τιδήποτε αὐτονόητον (κατὰ τὴν ἄποψίν μας!); Ἂς μάθωμεν νὰ εὐχαριστῶμεν τὸν Κύριον, διότι πολλοί, πάρα πολλοί, ταῦτα τὰ … αὐτονόητα δι’ ἡμᾶς, δὲν δύνανται οὔτε κἂν νὰ τὰ … διανοηθῶσι»!

Εἶπον δέ, τὴν λέξιν … «μικρά», διότι ὑπάρχουσι καὶ τὰ μέγιστα τὰ ὁποῖα ἀπολαμβάνομεν, ἀλλὰ οὐδέποτε ἐκτιμήσαμεν! Θέλομεν, ἐπὶ παραδείγματι, νὰ προσευχηθῶμεν, ἢ νὰ ἐξομολογηθῶμεν, ἢ νὰ μεταλάβωμεν τῶν Ἀχράντων μυστηρίων! Ἐσκέφθημεν ποτέ, ποίας τιμὰς περιποιεῖται εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος, μέσῳ τούτων τῶν … ὑψίστων; Ἀνελογίσθημεν ποτὲ τὸ βάρος ἑκάστης ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν μας, καὶ πόσον «εὐκόλως καὶ συντόμως» μᾶς συγχωρεῖ ὁ Κύριος; Τὸν εὐχαριστήσαμεν ὅμως, ποτέ;;; Τὸν εὐχαριστήσαμε διὰ τὸ ὅτι … μεταλαμβάνομεν τὸ Ἅγιον Σῶμά Του καὶ τὸ πανακήρατον αἷμά Του; Βαρυνώμεθα ἐνδομύχως, διὰ τὴν ἀχαριστίαν τῶν ἑννέα λεπρῶν και, βεβαίως, ἀπολύτως δικαιολογημένως˙ ἡμεῖς, ὅμως … τὸ ἴδιον δὲν κάνομεν;

Κάποτε, εὑρισκόμενος εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ συζητῶν μετά τινος μοναχοῦ, περὶ τοῦ θέματος τούτου, μοῦ μετέφερε τὴν ἄποψιν Ἁγίου πατρός τινος τῆς Ἐκκλησίας, ὅστις λέγει τοῦτο τὸ καταπληκτικόν: «Ὁ Κύριος … ὑποχρεώνεται εἰς ἐκεῖνον, ὅστις αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην νὰ Τὸν εὐχαριστῇ διὰ τὰς ἀπείρους δωρεάς Του, καὶ τοῦ ἐπιφυλάσσει, ἀκόμη περισσοτέρας καὶ μεγαλυτέρας … εὐλογίας»!!!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν