Οι εκλεκτοί του Θεού

ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΓΙΟΣ ΣΟΦΙΑΝΟΣ ΚΑΙ π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ.

Κατάθεση μαρτυρίας του Χαράλαμπου Δ. Κοράκη korakis@teiwest.gr από την Πάτρα

            Ήταν μία ευλογημένη ημέρα του 2016  όταν γιορτάζαμε την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του προστάτου του χωριού μου, του αγίου Αθανασίου. Όμως, το απόγευμα της ίδιας ημέρας, γνώρισα ένα νεοφανή όσιο, τον άγιο ιεράρχη Σοφιανό, επίσκοπο Δρυινουπόλεως και Αργυροκάστρου (+ 26-11-1711) τον σημειοφόρο, μέσω ενός αδελφικού φίλου, του Γιώργου Χριστοδουλόπουλου από τον Βασιλικό Αχαΐας. Ο Γιώργος είναι ένας άνθρωπος με ψυχή μικρού παιδιού που τον διάλεξαν οι άγιοι Γεώργιος, Σοφιανός και το Τίμιο Ξύλο να βρει τα απολεσθέντα φυλακτά που έπεσαν από το αυτοκίνητο ενός κληρικού. Μαζί με αυτά συμπεριλαμβάνονταν και δύο βιβλία.  Το ένα επιγραφόταν: «Ο όσιος Σοφιανός, Επίσκοπος Δρυϊνουπόλεως και Αργυροκάστρου, ο σημειοφόρος († 26-11-1711) και η Πολυτσάνη Πωγωνίου» και το άλλο «Νέαι ἡγιασμέναι μορφαί εἰς τόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου. π. Νικόλαος Πέττας (1941-4.1.2000) καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-6.12.2012)». Επίσης, μαζί με τα προανεφερθέντα, υπήρχε και μία εικόνα με την μορφή του αγίου Σοφιανού  την οποία όταν αντίκρισα με μαγνήτισε πνευματικά.

Δεν είχα ξαναδεί ποτέ τον άγιο ιεράρχη Σοφιανό, αλλά η ψυχή μου ένιωθε πως τον ήξερα. Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο και η φυσιογνωμία του γλυκιά και διόλου άγνωστη.  Ασπάστηκα την εικόνα (η οποία είναι στον εικονογραφικό τύπο του αγίου Μακαρίου του Νοταρά) και τον παρακάλεσα να παρέχει στην οικογένειά μου θερμή χριστιανική πίστη και υγεία ώστε, να ζήσουμε μία εν Χριστώ ζωή, όπως την θέλει ο Κύριος.

Όσο ήμουν προσηλωμένος στην εικόνα του θεοκίνητου Ιεράρχη και κρατούσα το ιερό λείψανο, αισθάνθηκα ότι απόκτησα τεράστια δύναμη και θάρρος πνευματικό. Πλημμύρισα συναισθήματα που δεν είναι δυνατόν να αποτυπωθούν στο χαρτί. Σκέφτηκα «Άγιέ μου, είμαι τόσο αμαρτωλός που, από ότι θυμάμαι, δεν είχα επίσκεψη κανενός Αγίου».  

Το ίδιο βράδυ, μέσα στην Αναστάσιμη αυτή περίοδο και ενώ κόντευε να ξημερώσει, στον ύπνο μου εμφανίστηκε ο άγιος Σοφιανός με κατάλευκη γενειάδα και αστραφτερά λευκόχρυσα αρχιερατικά άμφια. Ήταν ακριβώς όπως είναι αποτυπωμένος στην εικόνα που είναι τοιχογραφημένη στην Ιερά Μονή Αγίου Σεραφείμ Τρικόρφου από τον αγιογράφο Κων. Βαφειάδη, την οποία, όπως εκ των υστέρων πληροφορήθηκα, έχει επιμεληθεί ο βιογράφος του οσίου Σοφιανού, ο π. Νεκτάριος Πέττας.  Είδα τον Ιεράρχη στραμμένο στα τρία τέταρτα του σώματός του. Πίσω από την ιερή μορφή του ξεπρόβαλαν φωτεινές κάμαρες και το εσωτερικό κάποιας άγνωστης για εμένα λιθόκτιστης εκκλησίας. Αναφέρω ότι από την έρευνά μου προκύπτει  ότι ο Ιεράρχης στερείται Ναού που να τιμά το όνομά του στην Ελλάδα. Γύρω του υπήρχε άπλετο φώς που προερχόταν από τις κάμαρες το οποίο ήταν τόσο φωτεινό, που δεν μπορούσε κανείς να το αντικρίσει για πολλή ώρα. Ενώ προσπαθούσα να ανάψω τα καντήλια της εκκλησίας αυτής, ο άγιος Σοφιανός με κοιτούσε και με ύφος προστατευτικό  μου είπε: «Εσύ κάνε την δουλειά σου!» Με την παρουσία του στο ενύπνιό μου, ο άγιος επίσκοπος και αγωνιστής της ρωμιοσύνης, μου έστειλε το μήνυμα ότι με ταπείνωση, αγάπη, προσευχή και πίστη, θα πάνε όλα καλά και ότι θα είναι δίπλα μας στους μεταβατικούς και ύποπτους αυτούς καιρούς που βιώνουμε.

Φανταστείτε ότι έγινα και εγώ, ο μεγαλύτερος αμαρτωλός, αποδέκτης της γαλήνης του οράματος της αληθινής θρησκείας μας!  Αξίζει να αναφερθεί ότι πάντα είχα ψηλά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό για τον αγώνα που έδωσε για το ρωμαίικο γένος, την ελληνική γλώσσα και θρησκεία και για τις προφητείες του.  Με το μπαστουνάκι του, μας έδειχνε -και ακόμα μας φανερώνει- τι πρέπει να προσέχουμε και τι να φυλάμε μέσα στην καρδιά μας. Με αφορμή αυτήν την θεόσταλτη εμπειρία, διάβασα ότι και ο άγιος Σοφιανός έκανε ανάλογο έργο και ότι μάλιστα ήταν πρόδρομος του Πατρο-Κοσμά.

Ο Θεός με ευλόγησε να γνωρίσω τον άγιο επίσκοπο Σοφιανό, ο οποίος ήταν ένας ακόμα άγιος πατριώτης που αγωνίστηκε κατά των καταραμένων  υιών της Άγαρ (δηλ. των μουσουλμάνων), και έσωσε, σύμφωνα με τις πηγές, σχεδόν όλη την δυτική Ελλάδα και ιδιαίτερα την Ήπειρο από τους σκληρούς εξισλαμισμούς των αρχών του 18 αιώνα. Ευχαριστώ όλους όσους συνέβαλαν στην γνωριμία μου με τον άγιο Σοφιανό, τον όσιο επίσκοπο όλων μας.

Επίσης τον ίδιο μήνα έγινε από τον όσιο Σοφιανό με συνεργεία του π. Νικολάου Πέττα και το εξής σημείο:

 Ενώ φρόντιζα τον κήπο του σπιτιού μου, χτύπησε το κινητό μου τηλέφωνο. Ήταν ένα αγαπημένο μου πρόσωπο που βρισκόταν στο εξωτερικό για σοβαρό λόγο.  Επειδή η χροιά της φωνής του δεν ήταν καλή, το μυαλό μου έτρεξε στο κακό. Πραγματικά,  μου είπε πως στην χώρα εκείνη την μακρυνή, έχασε την βαλίτσα του η οποία περιείχε σοβαρά έγραφα που του ήταν άκρως απαραίτητα για τον σκοπό για τον οποίο είχε ταξιδέψει.   Βρισκόμουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά και δεν μπορούσα ο ίδιος να κάνω κάτι να βοηθήσω. Μή έχοντας άλλη διέξοδο, επικαλέστηκα τους δύο ουρανοδρόμους και σημειοφόρους άνδρες της άνω Ιερουσαλήμ, τον οσιο Σοφιανό και τον π. Νικόλαο Πέττα,  για να λύσουν τα άλυτα.  Έχοντας εντρυφήσει, μέσα από τα βιβλία που βρήκε ο φίλος μου ο Γιώργος καθώς και από άλλες πηγές που αναζήτησα στο διαδίκτυο,   στην ζωή και στα θαυμαστά που επιτελούν, θεώρησα ότι είναι η πλέον «άμεση δράση» για την λύση του προβλήματος του αγαπημένου μου προσώπου.  Τους παρακάλεσα να βοηθήσουν να βρεθεί η βαλίτσα γιά να φύγει η θλίψη και η απελπισία που είχαν καταλάβει τον ξενιτεμένο άνθρωπο.

Πέρασαν δέκα λεπτά που για έναν ανυπόμονο άνθρωπο σαν εμένα φάνηκαν αιώνας.  Το τηλέφωνο ξαναχτύπησε και το αγαπημένο μου πρόσωπο μου είπε πως βρέθηκε η βαλίτσα και ότι η αεροπορική εταιρεία θα του την έστελνε με κάποια άλλη πτήση σε δύο ώρες.  Ήταν πραγματικά άμεση η ανταπόκριση των δύο Γερόντων. Ευχαριστώ τον όσιο Σοφιανό για την αγάπη του που καταστρέφει τα σχέδια του μισόκαλου εχθρού. Επίσης, ευγνωμονώ τον π. Νικόλαο Πέττα ο οποίος, όπως έμαθα από ανθρώπους που είχαν την ευλογία να τον γνωρίσουν,  έχει πολλά πνευματικά παιδιά που τον αγαπούν και ακόμα περισσότερα τα οποία αγαπάει ο ίδιος και τους δίνει απλόχερα την αγάπη και την βοήθειά  του.

Τέλος, ας αναφέρω ότι τις μέρες που ήταν να παραδώσει ο φίλος μου ο Γιώργος τα απολεσθέντα πράγματα στον κληρικό που ανήκαν, ο μισόκαλος του έκανε αισχρό πόλεμο για το ιερό έργο που είχε επιτελέσει. Ο ίδιος μου εκμυστηρεύτηκε ότι γιά να αντικρούει τις πολλές και ισχυρές επιθέσεις του εχθρού, κράταγε το βιβλίο που αναφέρεται στον π. Νικόλαο Πέττα.  Σε κάθε επίθεση, αισθανόταν ένα λευκό φώς να τον υπερασπίζεται και μετά ένιωθε γαλήνη.  

 Ας είναι δοξασμένος ο Κύριος που έστειλε δίπλα μας αγωνιστές αγίους και γνήσιους φίλους Του για να μας εμψυχώνουν, να μας υπερασπίζονται  και να μας καθοδηγούν.