Ἡ «δύναμις» τοῦ … πονηροῦ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ (20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024) 

«Ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου

εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους» (Λουκ. Η΄ 27-39).

 

Ἡ «δύναμις» τοῦ … πονηροῦ!

 

Ὁ κόσμος, φίλοι μου καὶ ἀδελφοί μου, … ὁ ἀδαὴς κόσμος, ὁ κόσμος ἐκεῖνος ὅστις ἔχει παχυλὴν καὶ ἐλαχίστην γνῶσιν διὰ τὰ πάντα, κυρίως ὅμως διὰ τά, περὶ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, - ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι βεβαπτισμένοι κατὰ τὸ Ὀρθόδοξον δόγμα, - … οὗτοι λοιπόν, θεωροῦσιν ὅτι ὑπάρχουσιν ἀόρατοι, αἱ δυνάμεις «τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ»! Πιστεύουσιν ὅτι, ὁ ἄνθρωπος καλεῖται εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, ἵνα ἐπιλέγῃ μεταξὺ τούτων τῶν ἐναντίων δυνάμεων, καί, - ὡς ὁ μυθολογικὸς Ἡρακλῆς ἐπέλεξεν τὴν Ἀρετὴν ἔναντι τῆς Κακίας, - ἔστω καὶ ἂν ὁ δρόμος τῆς δευτέρας ὡμοίαζεν εὔκολος καὶ ἀνώδυνος, - οὕτω καὶ οὗτοι ὑποστηρίζουσιν, ὅτι τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν, εἶναι «ἰσοδύναμοι θεοί», οἵτινες καὶ ἀντιπαλαίουσι διαρκῶς καὶ κυριαρχοῦσιν … «πότε ὁ ἕνας καὶ πότε ὁ ἄλλος»! Ἀποφεύγουσιν ἐπιμελῶς ἵνα τοὺς κατονομάζωσι, διότι τοιουτοτρόπως θὰ καταλήξωσιν εἰς τὴν ὕπαρξιν τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, καὶ τῶν σκοτεινῶν δαιμόνων, κάτι ὅμως ποὺ τοὺς ὑποχρεώνει ἵνα πιστεύσωσιν ἀληθινῶς καὶ … ζήσωσι κατὰ τὸ Θεῖον θέλημα, κάτι τὸ ὁποῖον παραβιάζει τὴν … ἀθεΐαν καὶ ἀπιστίαν καὶ ἀδιαφορίαν των! Ἐπιλέγουσι μὲν τὸ «καλόν», ἐκεῖνο ὅμως ὅπερ νομίζουσι οὗτοι ὡς … καλόν!

Σήμερον, τὸ ἱερὸν ἀνάγνωσμα τοῦ Εὐαγγελίου, διευκρινίζει τὰς ἀνωτέρω ἀνυποστάτους ἀοριστίας, καὶ διασαφίζει τὴν ἀλήθειαν …! «Δυνατὸς καὶ πανίσχυρος» ὁ δαίμων, … ὅσον, ὅμως, ἀπουσιάζει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! «Πίσω» ἀπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ ταλαιπώρου δαιμονιζομένου, χτυπᾷ, ὑβρίζει, ἀπειλεῖ, παριστᾷ τὸν δυνατό, σπάζει τὰς ἁλύσεις διὰ τῶν ὁποίων προσεπάθουν οἱ ἄνθρωποι ἵνα τὸν τιθασεύσωσι, φοβίζει τοὺς ἀνθρώπους, κοιμᾶται εἰς τὰ τρομακτικὰ νεκροταφεῖα, ζεῖ ζωὴν ἔξαλλον καὶ ἀλλόφρονα! Ἐπαναλαμβάνω, ὅμως, … ἀπόντος τοῦ Παντοδυνάμου Κυρίου! Ὅταν, ὅμως, πλησιάζει ὁ Χριστὸς μετὰ τῶν μαθητῶν Του, ἂς ἀκούσωμεν πῶς συμπεριφέρεται ὁ «κατηραμμένος»! «Ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς … καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. … καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους (τοὺς χοίρους) εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς».

Αὐτὴ εἶναι ἡ «δύναμις» τοῦ πονηροῦ! Πίπτει καὶ προσκυνεῖ πρὸ τῶν Θείων ποδῶν, Τὸν παρακαλεῖ … μὴ τὸν βασανίσῃ, ζητεῖ τὴν ἄδειαν τοῦ Κυρίου καὶ Παντοδυνάμου Θεοῦ, διὰ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ἐμβαίνωσιν εἰς τούτους, ὅταν Ἐκεῖνος τοὺς ἐπέτρεψεν! Ποῦ εἶναι, λοιπόν, ἡ «δύναμις» τοῦ κακοῦ; Βεβαίως καὶ ἔχει δύναμιν ὁ κατάρατος δαίμων, ἀλλὰ τὴν χρησιμοποιεῖ μόνον ὅταν … τοῦ τὸ ἐπιτρέπει ὁ Κύριος καὶ Θεός …!

 

«Ὑπὸ … ἔλεγχον»!!!

 

Οὕτω, βλέπομεν, εἰς τὸν πολύπαθον Ἰώβ, ὅτι ὁ διάβολος ἐξουθενεῖ κυριολεκτικῶς τὸ Ἅγιον τοῦτον ἄνθρωπον, μόνον, ὅμως, ὅσον τοῦ ἐπιτρέπει ὁ Κύριος! Ἂς ἴδωμεν … «Τότε εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· ἰδοὺ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, δίδωμι ἐν τῇ χειρί σου, ἀλλ᾿ αὐτοῦ μὴ ἅψῃ»! Τοῦτο, κατὰ τὴν πρώτην «ἄδειαν» ποὺ δίδει εἰς τὸν πονηρόν! Κατὰ δὲ τὴν δευτέραν, … «εἶπε δὲ ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· ἰδοὺ παραδίδωμί σοι αὐτόν, μόνον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ διαφύλαξον» (Ἰὼβ Α΄, Β΄)! Καὶ κατὰ τὴν πρώτην, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν δευτέραν «ἐπίθεσιν» τοῦ διαβόλου κατὰ τοῦ δικαίου, κινεῖται οὗτος μὲ ἄκραν «χειρουργικὴν» ἀκρίβειαν, καὶ δὲν τολμᾷ ἵνα παραβιάσῃ τὰ Θεῖα … ὅρια! Ἔχει, ἀσφαλῶς, δύναμιν τεραστίαν! Κινεῖ τοὺς κακοποιοὺς κατὰ τοῦ δικαίου, δημιουργεῖ καιρικὰ συνθήκας τοιαύτας, ὥστε θανατοῦνται καὶ τὰ δέκα τέκνα τοῦ Ἰώβ, ὠθεῖ τὴν ἐπιπολαίαν σύζυγόν του ἵνα παρακινήσῃ τὸν Ἅγιον εἰς βλασφημίαν κατὰ τοῦ Θεοῦ, καί, - κυρίως, - ἐνεργεῖ μὲν ἐγκληματικῶς, μὴ δυνάμενος, ὅμως, ἵνα ὑποχρεώσῃ τοῦτον εἰς … ἁμαρτίαν!

Ἀνεφέρθημεν εἰς τὸν Ἅγιον Ἰώβ, διότι αἱ κινήσεις τοῦ πειρασμοῦ εἶναι ἀντίστοιχοι μὲ τὰς περιγραφομένας εἰς τὴν σημερινὴν περικοπήν! Ἀπόντος τοῦ Κυρίου, ὡς ἤδη εἴπωμεν, … «ἀλωνίζει», κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον, ὁ βρωμερός! Τί συμβαίνει, ὅμως, ὅταν ἐμφανίζεται ὁ Χριστός; Ἔστω καὶ ἂν Οὗτος, ἐξωτερικῶς φαίνεται εἷς κοινὸς ἄνθρωπος, ὁ διάβολος αἰσθάνεται τὸν … κίνδυνον! Ἀντιλαμβάνεται ὅτι πίπτουσιν αἱ «δυνάμεις» του καὶ κινδυνεύει …! Σπεύδει καὶ πίπτει πρὸς τοὺς Θείους πόδας καὶ παρακαλεῖ καὶ ἱκετεύει, «δέομαί σου, μή με βασανίσῃς»! Ὅταν δὲ ἀκούει τὴν Θείαν προσταγήν, ἵνα ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ ταλαιπώρου ἐκείνου ἀνθρώπου, ἀμέσως ἐξέρχεται καὶ παρακαλεῖ, ἐὰν τοῦ ἐπιτρέπει, ἵνα εἰσέλθῃ εἰς τοὺς χοίρους! Τίποτε δὲν τολμᾷ ἵνα πράξῃ … «ἄνευ ἀδείας»! Οὗτος εἶναι ὁ δῆθεν δυνατός, πρὸ τοῦ … ὄντως Παντοδυνάμου, καὶ αὕτη εἶναι ἡ δῆθεν δύναμις τοῦ κακοῦ!

Βεβαίως, ἵνα μὴ ὑπάρξωσι λανθασμέναι ἐκτιμήσεις, ἐπαναλαμβάνομεν, ὅτι «τὸ κακὸν ἐξανεμίζεται καὶ εἶναι παντελῶς ἀνίκανον, ὅσον ἐλέγχεται ὑπὸ τοῦ Κυρίου»! Ὅταν, ὅμως, ἐπιτρέψῃ ὁ Κύριος, ἢ θελήσωμεν ἡμεῖς διὰ τῶν ἐπιλογῶν ἡμῶν καὶ ἐκμεταλευόμενοι τὴν ἐλευθερίαν μας, … ἀποσκιρτήσωμεν ἐκ τῆς Θείας σκέπη καὶ ἀγκάλης τοῦ Οὐρανίου Πατρὸς ἡμῶν, τότε … ἡ δύναμις τοῦ κακοῦ γίνεται «ἀκατανίκητος»! Τότε, δύναται οὗτος ὁ κακοποιός, - καὶ ἐφ’ ὅσον τοῦ τὸ ἐπιτρέπει ὁ Χριστός, - ἵνα … ἀγγίξῃ Τοῦτον, καὶ ἵνα παραλάβῃ,  «αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν, καὶ ἵστησιν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ λέγει αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτόν κάτω» (Ματθ. Δ΄ 5-6), ὡς συνέβη τοῦτο εἰς τὸ Σαραντάριον!

 

Ἡ δύναμις καὶ ἡ ἀδυναμία!

 

Μετὰ τὰ ὅσα ἀνεφέραμεν, ἀδελφοί μου καὶ ἀδελφαί μου, ἀναγνῶσται καὶ ἀναγνώστριαι, γίνεται κατανοητόν, ὅτι τὸ πονηρὸν πνεῦμα, δι’ ἐκείνους οἵτινες στηρίζονται καὶ ἐλπίζουσιν εἰς τὴν Θείαν Παντοδυναμίαν, εἶναι παντελῶς ἀδύναμον! Τοῦτο βλέπομεν καὶ κατανοοῦμεν, ὅταν μελετῶμεν τοὺς βίους τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, κυρίως δὲ ἐκείνων οἵτινες ἠσκήθησαν «ἐν ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὁπαῖς τῆς γῆ, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι», δηλαδὴ τῶν Ὁσίων καὶ Ἀσκητῶν! Ἐκείνων οἵτινες ἐπάλαισαν … «σῶμα πρὸς σῶμα» μὲ τὸν κατηραμένον καὶ ἐνίκησαν τοῦτον, διὰ τῆς χάριτος καὶ βοηθείας τοῦ Ἀνικήτου Κυρίου! Ἐκείνων, οἵτινες ἐβίωσαν τὰς «μηχανὰς τοῦ ἀλλοτρίου» καὶ τὰς διέλυσαν καὶ ἐξευτέλισαν τοῦτον! Οὗτοι εἶναι τὸ αἰώνιον παράδειγμα, ὅτι διὰ τοῦ Σωτῆρος ἤσχυναν τὸν διάβολον καὶ ὑπερέβησαν τὰ δόλια σχέδιά του!

Λυποῦμαι, ὅμως, ἐκείνους, οἵτινες ὑπετάγησαν εἰς τὴν δύναμιν τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ διαβόλου, καὶ χάριν τῶν προσκαίρων ἀπολαύσεων καὶ ἀξιωμάτων, ἐθυσίασαν τὴν πρὸς τὸν Κύριον ἀγάπην των, καὶ προετίμησαν, ἀντὶ τῶν ἐπουρανίων τὰ ἐπίγεια, ἀντὶ τῶν αἰωνίων τὰ πρόσκαιρα καὶ ἀντί τῶν ἀφθάρτων τὰ φθαρτά καὶ μάταια! Ἅπαντας τούτους, εἶναι πιθανόν, ὁ διάβολος νὰ τοὺς «βοηθήσῃ» καὶ ἐξυπηρετήσῃ εἰς τὴν μικρὰν καὶ σύντομον πρόσκαιρον ταύτην ζωήν, καὶ νὰ ἀπολαύσωσιν τὰς μικρὰς καὶ ἀσημάντους ἡδονὰς τοῦ κόσμου τούτου! Τὴν πικρίαν, ὅμως, καὶ τὴν ἀπερίγραπτον θλῖψιν καὶ ὀδύνην, ἥντινα θὰ βιώσωσι μετὰ τὸν σωματικὸν θάνατον, ὣς μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Διδάσκαλος δι’ ἐκείνης τῆς ἀποκαλυπτικῆς παραβολῆς «τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου» (Λουκ. ΙΣΤ΄ 19-31), δὲν δύνανται ἵνα τὴν φαντασθῶσι! Διὰ τούτου εὔχομαι, ἵνα προλάβωσι καὶ προτιμήσωσι ὀλίγην θλῖψιν ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι, καὶ ἀξιωθῶσι καὶ οὗτοι τῆς αἰωνίου μακαριότητος. Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν