«Γέροντά μου, αυτό το, «με συγχωρείτε», που λέτε συνεχώς,
είναι μήπως κανένα τικ;»
Μου λέει: «Και τι είναι αυτό το τικ;»
«Κανένα χούι,
που επαναλαμβάνετε! Πώς λέω εγώ συνεχώς, λοιπόν, λοιπόν;».
Και μου απαντά: «Όχι,
παιδί μου, δεν ξέρεις εσύ! Εσύ βλέπεις αυτά που βλέπεις. Εγώ βλέπω κι άλλα
πράγματα, που δεν βλέπουν οι πολλοί άνθρωποι, επειδή βλέπω με τη φώτιση του
Αγίου Πνεύματος. Και την ώρα που μιλώ μπορεί ο συνομιλητής μου να με θαυμάζει. Διότι
ακούει που λέω για τον άγιο Δαβίδ, που λέω για τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο, που
λέω για διάφορα, για εμφανίσεις αγγέλων και πειρασμών. Ενίοτε, λοιπόν με
θαυμάζουν και σκέφτονται και λένε… Τι άγιος άνθρωπος! Εγώ, παιδί μου, ξέρω ότι
δεν είμαι άγιος. Αλλά στους ανθρώπους εκείνη τη στιγμή προκαλώ θαυμασμό και γι’
αυτό αμέσως λέω, «με συγχωρείτε»! Δεν θέλω οι άνθρωποι να με θαυμάζουν. Υπάρχουν
και μερικοί που κάνουν το αντίθετο. Ακούν αυτά που λέω και σκανδαλίζονται και
λένε «Τι χαζός είναι αυτός! Άκου, τι μας λέει τώρα. Βλέπει αγίους και αγγέλους!
Κανένας αλαφροΐσκιωτος θα είναι! Και έτσι
αυτοί με κρίνουνε, και γι’ αυτό πάλιν λέω, «με συγχωρείτε», γιατί γίνομαι αιτία
μερικοί να σκανδαλιστούν.
Γι’ αυτό λέω συνεχώς, «με συγχωρείτε». Επειδή βλέπω
διπλά!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου