Το ζεύγος Πέττα θαυμαστά μας αποκαλύπτεται!

Μαρτυρία τῆς Πετζεγρής (ἤ Ρούλας) Λουκᾶ, τοῦ Παναγιώτου καί τῆς Παναγιώτας, ὁδός Σουλίου 33, πόλη Πετρούπολη τῆς Ἀττικῆς, τηλ. 0030 2105050970.

Κατεγράφη 18 Ἰανουαρίου  2017.

Ἡ πρώτη γνωριμία μου μέ τόν π. Νικόλαο Πέττα.

Δέν γνώριζα καθόλου γιά τόν π. Νικόλαο Πέττα, τόν πατρινό σημειοφόρο, οὔτε εἶχα ἀκούσει κάτι. Κάποια Δευτέρα στό Εὐχέλαιο στήν Παναγία τήν Κολοκυνθοῦ, ἡ κυρία Σταυρούλα Λιωτσάκη (τηλ: 0030 2104513617), μοῦ ἔδωσε μία μικρή πλαστικοποιημένη εἰκονίτσα τοῦ ἱερατικού ζεύγους, καί ἀπό τήν πίσω πλευρά φέρει ἕνα κομματάκι ἀπό τό ἁγιασμένο ἄμφιό του.

Ἡ φωτογραφία μέ τό λευιτικό ζεῦγος εὐωδιάζει.

Ἀφοῦ πῆγα στό σπίτι μου τήν ἀσπάσθηκα καί τήν ἔβαλα στό εἰκονοστάσι μου. Τό πρωί τήν πῆρα στά χέρια μου καί ἔνιωσα δέος. Εἶχε δέ μία ἁπαλή εὐωδία καί ἀκόμα τήν διατηρεῖ.

Μία οὐράνια καθοδήγηση μέ ὁδήγησε νά τούς γράφω ὕμνους.

Μία εὐφροσύνη μέ πλημμύρισε καί ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου ἔβγαιναν ὕμνοι πρός τιμή τους, πού τούς ἐπισυνάπτω. Ἔνιωσα χαρά καί γλυκύτητα στήν γλώσσα μου, καθώς ἐπαναλάμβανα ἀσταμάτητα τούς ἴδιους καί τούς ἴδιους ὕμνους, χωρίς νά μέ κουράζει αὐτό. Ὅσο περισσότερο ὑμνολογικά ἔλεγα, τόσο ποιό εὐφρόσυνα ἔνιωθα!

Ἡ τριπλῆ ἐμφάνιση τοῦ ἡλιόφωτου π. Νικολάου.

Ἕνα βράδυ βλέπω στόν ὕπνο μου ἕναν μεγαλοπρεπῆ ἱερέα μέ πολύ-πολύ λαμπερό καί ὁλοφώτεινο πρόσωπο. Στό ἀνάστημά του ἦταν ψηλός καί φοροῦσε ὁλόχρυσα ἄμφια, ἔστεκε ὄρθιος καί μέ τό χέρι του μέ εὐλογοῦσε.

Σηκώθηκα καί ἄνοιξα τό μάτια μου. Δέν εἶδα τίποτα τότε. Ὁ λογισμός μου μοῦ εἶπε θά ἦταν ὁ Χριστός! Καί ἔπειτα εἶπα, μήπως εἶναι πειρασμικό. Καί ξανακοιμήθηκε καί βλέπω ὅραμα πάλι τόν ἴδιον ἱερέα στήν ἴδια θέση του εὐλογοῦντα! Αὐτό ἔγινε κατά ἐπανάληψη τρεῖς φορές. Ὅπου τό εἶπα, μοῦ εἶπαν ὅτι ἦταν ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ σημειοφόρος, γιατί αὐτός παρουσιάζεται ἔτσι κατά αὐτόν τόν τρόπο.

Ἡ ἄγνωστη βιογραφία του συμφωνοῦσε ἀπόλυτα μέ τούς ὕμνους μου.

Πρός τό τέλος τοῦ 2016 ἔπεσε στά χέρια μου τό βιβλίο τοῦ Ἰβηρίτη Γέροντα Μαξίμου, πρώην Πρωτοεπιστάτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πού φέρει τόν τίτλο: «ΝΕΑΙ ΗΓΙΑΣΜΕΝΑΙ ΜΟΡΦΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ: Ὁ πατήρ Νικόλαος Πέττας (1941- 4.1.2000) καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-21.11.2012)». Γενικά ἀναφέρω ὅτι ὁ βίος τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ σημειοφόρου μας δείχνει μέ πόση μεγάλη πνευματική εὐγένεια ξεπέρασε τούς πειρασμούς, τίς δυσαρέσκειες καί τίς γκρίνιες ἀπό τούς ψάλτες, τούς ἱερεῖς κτλ. Μᾶς παρουσιάζει τό χαρακτήρα του καί τίς ἀρετές του, οἱ ὁποῖες εἶναι ἡ ὑπομονή, ἡ ἐπιείκεια, ἡ μεγαλειότητα, ἡ καλοσύνη, ἡ τρυφερότητα καρδιᾶς καί ἡ φιλανθρωπία. Εὐγνώμονες οἱ κάτοικοι τῆς Ἀχαΐας, τῆς Πάτρας καί ὄχι μόνο. Τόν δοξάζουν καί τόν ἀναγνωρίζουν ὡς οὐράνιο προστάτη, ὁ ὁποῖος ἀνταποκρίνεται στίς προσευχές μας, ἐνδυναμώνοντας τήν πίστη μας. Νά ἔχουμε ὅλοι τήν προστασία του καί νά πρεσβεύει ὑπέρ πάντων ἡμῶν. 

Πάντως αὐτό τό βιβλίο τοῦ ζεύγους Πέττα ἦταν ἡ ἔκπληξη! Μόλις τό διάβασα ἐξεπλάγην! Ἔβαλα τά κλάματα. Εἶδα ὅτι τά βιογραφούμενα ταιρίαζαν ἀπόλυτα μέ τό ποίημα, πού εἶχα γράψει τόν Αὔγουστο τοῦ 2016 πρός τιμή του, χωρίς νά γνωρίζω λεπτομέρειες γιά ἐκεῖνον (εἶναι δημοσιευμένα ἐδῶ: http://gethsimani.blogspot.gr/2016/10/blog-post_30.html ). Μοῦ εἶχε φέρει τόση εὐφροσύνη! Εἶναι καθαρή καί φανερή ὁλοφάνερη δική του ὑπόθεση. Ἦταν δικό του ἔργο αὐτή ἡ ἀποκάλυψη.

Ἐπικαλοῦμαι τό ζεῦγος Πέττα, γιά νά μέ ὁδηγοῦν στό Φῶς τοῦ Χριστοῦ!

Ἐπειδή εἶμαι πολύ ἁμαρτωλή καί δέν ἔχω κανένα καλό ἐπάνω μου τώρα πού γνώρισα τόν π. Νικόλαο Πέττα μαζί μέ τήν πρεσβυτέρα του Ἀνθή, θά τούς ἐπικαλοῦμαι, ὥστε νά μοῦ φωτίζουν τό πνευματικό μου σκοτάδι.

Ἡ βιογραφία τῶν ἀξίων Πέττα διαλύει τά δεσμά τῶν ἐμποδίων.

Μία ἡμέρα ἦλθε στό σπίτι μου μία γνωστή μου κυρία. Ἐπάνω στό τραπέζι ἦταν τό βιβλίο τοῦ Γέροντα Μαξίμου γιά τό ζεῦγος Πέττα. Μέχρι νά φτιάξω τόν καφέ, ἡ κυρία Ἀγγελική εἶχε πάρει στά χέρια της τό βιβλίο, γιά νά τό διαβάσει σπίτι της. Ὅταν μου τό ἐπέστρεψε μετά ἀπό τρεῖς ἤ τέσσερις ἡμέρες, ἦταν πολύ χαρούμενη, ἐνῶ μαζί μέ τό βιβλίο κρατοῦσε ἕνα φάκελο. Μοῦ εἶπε πώς ὁ γιός τῆς εἶχε τελειώσει τό τεχνικό Λύκειο καί τό 2012 – 2013 εἶχε κάνει αἴτηση γιά ἄδεια ἐξάσκησης ἐπαγγέλματος ἠλεκτρολόγου. Καί ξαφνικά αὐτές τίς ἡμέρες ἔφερε ὁ ταχυδρόμος τόν φάκελο, πού τοῦ ἔλεγε νά πάει στό σχετικό γραφεῖο τοῦ Ὑπουργείου, κάπου στό Περιστέρι, γιά νά πάρει τήν ἄδεια ἐπαγγέλματος. Μετά ἀπό τόσα χρόνια τό παιδί τῆς ἔλαβε τό ποθούμενο. Πραγματικά τό εἶχε ξεχάσει μετά ἀπό τόσο χρόνια ἀναμονῆς.

Ἄς ἔχουμε ὅλοι τήν εὐχή τους καί τίς πρεσβεῖες τῶν ἀξίων Πέττα, ὥστε λαμπροί καί φωτοφόροι νά διώχνουν τά σκοτάδια γιά τήν πορεία μας πρός τόν οὐρανό. Ἀμήν!. 
Γένοιτο!