Η Πολωνή παραμάνα

    Η   διάσημη    Γαλλίδα    σχεδιάστρια  Ines De La Fressange  έγραφε  με  φανερή  πικρία    για   την    αδιαφορία   των  γονέων   της: Οι   γονείς  μου    δεν    ασχολούνταν  πολύ  με  μας,  αφού    στους  μεγαλοαστικούς  κύκλους οι   γονείς    δεν    συνηθίζουν  να  ασχολούνται  με   τα  παιδιά  τους   τα  οποία  φροντίζουν  οι  παραμάνες.

     Στην    ερώτηση  του    δημοσιογράφου  ποιος    την καθόρισε  σε  προσωπικό επίπεδο   απάντησε: Η  Πολωνή παραμάνα  μου, που    δεν  ήταν  μορφωμένη,   αλλά  πολύ   ανθρώπινη. Είχε   ζήσει  πολύ     φτωχικά παιδικά   χρόνια, όμως   ήταν  πολύ    ανθρώπινη. Εμείς,  συνέχισε, νοικιάζαμε    σαλέ   στην  Ελβετία, ή   πολυτελέστατα    ξενοδοχεία    στο  Σαν  Τροπέ,  ή   κυκλοφορούσαμε   με  Κάντιλακ  και  Ρόλς Ρόις. 

      Έτσι  νιώθαμε  ότι  η  παρουσία   της    φτωχής  παραμάνας  μας   ισορροπούσε. Μας   έφτιαχνε    στολίδια   από    χαρτί,  κούκλες   από  παπαρούνες. Μας  πήγαινε   στην   εξοχή, όπου  μαζεύαμε  ξύλα   για   την    φωτιά. Ψήναμε  πατάτες   σε   αλουμινόχαρτο  και   τις    τρώγαμε   για    δείπνο. 

      Μας  μάθαινε  καθημερινά  ότι  με  πολύ   απλά  πράγματα  μπορούμε  να  ομορφαίνουμε   την   ζωή  μας  και  ότι   δεν   χρειάζονται   τα πολλά    χρήματα. Ήταν  ένας  θαυμάσιος  άνθρωπος    γεμάτος    αγάπη.

(Αρχιμ. Βαρνάβα   Λαμπροπούλου: 

«Κείμενα   για   την  οικογένεια    χτίζοντας   σπίτι» σ.72-73)