Ο Τρύφωνας

      Διηγείτο  ο  π. Θησέας  Κυπριώτης, ο  μακαριστός    ιερέας   του  κέντρου   αποκατάστασης   στους   Αγίους   Αναργύρους   Αττικής.    Ο Τρύφωνας   ήταν  ένας   ανάπηρος   έφηβος   που  έμενε   στο  ίδρυμα   παράλυτος   από   την μέση  και  κάτω. Με   το   αναπηρικό   του   αμαξίδιο   γυρνούσε   όλο   το  ίδρυμα  κάνοντας   διάφορες   σκανταλιές,  μια  και    είχε    πλήρως   απογοητευτεί, δεδομένου   ότι   και γιατροί  και  νοσηλευτές    δεν  μπορούσαν, μετά   από πολλές   προσπάθειες,  να  του   προσφέρουν   τίποτε   περισσότερο.

      Όμως   αυτός  ο    νεαρός  όταν  έμπαινε    στο  εκκλησάκι   του    ιδρύματος   πήγαινε    αθόρυβα  κάνοντας  τον   σταυρό   του και  μετά   μια   υπόκλιση    στον   Εσταυρωμένο  και      στη    συνέχεια    βουτούσε   τα   τρία  του   δάκτυλα   στο  λαδάκι   της   εικόνας  και   σταύρωνε   το  μέτωπό   του.  Μια  μέρα  καθώς   τον  παρακολουθούσα   από  το   Ιερό   βήμα   τον  πλησίασα   και   τον  έπεισα  φιλικά  να    εξομολογηθεί, (δεν   το    είχε  κάνει   ποτέ  νωρίτερα)   πράγμα  που   έγινε   λίγες  μέρες    αργότερα  μαζί  με  ένα   φίλο   του. Κατόπιν   κοινώνησε,  όταν  ξαφνικά μετά  από λίγο  καιρό   άκουσα  μια    φωνή  έξω   από   την  εκκλησία. Ο  Τρύφων   είχε  μόνος   του   σηκωθεί   και    σιγά-σιγά  περπατούσε   ακουμπώντας   στο  καροτσάκι   του. Λίγο  καιρό   αργότερα   περπάτησε με  ένα  μπαστούνι   και   τελικά   έγινε   εντελώς  καλά. Μια  μέρα  που  ήμουν  μόνος   στο  άγιο  βήμα   άκουσα  μια    φωνή: Πάτερ! Γύρισα   και   τι  να   δω! Ο  Τρύφωνας    γονατισμένος  μπροστά    στον  Εσταυρωμένο   έλεγε  με  πολλή    συγκίνηση: Χριστέ  μου    δεν   έχω   τίποτα  να   σου    δώσω   για   να   σε   ευχαριστήσω  που  με  έκανες   καλά, μόνο   το   ρολόι   και   βγάζοντάς  το,  το  ακούμπησε  στο    σταυρό. Μετά    από   δύο  μέρες    ο  πρώην  παράλυτος   με   αποχαιρέτησε   έχοντας   πια   πάρει    το  απολυτήριο  και  γεμάτος    χαρά    έφυγε    για   το     χωριό   του.

(Από  το   βιβλίο: Μην    απελπίζεσαι )