Η αποκάλυψη του Ιερατικού ζεύγους Πέττα

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΖΕΥΓΟΥΣ ΠΕΤΤΑ

Μαρτυρία Αθ. Π. Χρονόπουλου, επίτιμου Γενικού Διευθυντή Υπουργείου Ανάπτυξης και  Προέδρου Συλλόγου Καλαβρυτινών Πειραιώς «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ».

Στις 30 Μαΐου του 2016, στο εξωτερικό παρεκκλήσιο της ιστορικής και θρυλικής μονής της Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, τελέσθηκε την ημέρα της μνήμης του,  το καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο του Ιεράρχη Παλαιών Πατρών Γερμανού, εθνεγέρτη της ελληνικής επανάστασης του 1821. Στο μνημόσυνο προεξήρχε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής αρχιμ. Ευσέβιος Σπανός, συμπαραστατούμενος από την αδελφότητά του. Την πρωτοβουλία οργάνωσης της τελετής, όπως κάθε χρόνο, είχε ο Σύλλογος Καλαβρυτινών Πειραιώς.  

Εκτός από εμένα, τον πρόεδρο του ως άνω Συλλόγου και τα λοιπά μέλη, στην σεμνή τελετή παρεβρέθησαν, μεταξύ άλλων, ο Δήμαρχος Καλαβρύτων Γεώργιος Λαζουράς, η πρόεδρος του Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου Πάτρας κ. Κατερίνα Ασημακοπούλου, ο Πρόεδρος της Ένωσης Καλαβρυτινών Αθήνας κ. Σωτήριος Τσενές, ο πρόεδρος της Ένωσης θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτωματος Χαρίλαος Ερμείδης, ο πρόεδρος Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων «Ο Αρχαίος Κλείτωρ» Κωνσταντίνος Κατσιάρης, ο αντ/γος Ε.Α. κ. Γεώργιος Παπαδημητρόπουλος και ικανή αντιπροσωπεία του Εθνικοθρησκευτικού Γιαννακοπουλείου Ιδρύματος.

Κατά την διάρκεια της ομιλίας μου, αναφερόμενος στις δραστηριότητες του Συλλόγου μας, δήλωσα ότι το τελευταίο διάστημα «τοποθετήσαμε επί του θρόνου, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Σοφιανό στην Μονή Αγίας Τριάδος στο Λύρειο Ίδρυμα Αττικής».  Δοθείσης της ευκαιρίας, ευχαρίστησα τον παρόντα στην τελετή, πανοσολογιώτατο αρχιμ. Κ. Νεκτάριο Πέττα ο οποίος αφιλοτελώς μας καθοδήγησε σε αυτά και ευχήθηκα να είναι «αιωνία η μνήμη» των αξίων, θαυματουργών και οσιομαρτύρων γονέων του, δηλαδή των μακαριστών ιερέως Νικολάου Πέττα και της πρεσβυτέρας του Ανθής  (βλ.: http://www.kalavrytanews.com/2016/05/blog-post_494.html).  

Κατόπιν, ως οικοδεσπότης, ο Καθηγούμενος μας προσκάλεσε στο Αρχονταρίκι της Αγίας Λαύρας για το καθιερωμένο μοναστηριακό κέρασμα.  Εκεί, ενώπιον όλων, πήρα το θάρρος να τον ρωτήσω για τον ιδιαίτερο σεβασμό που παρατήρησα πως τρέφει η αδελφότητα της Μονής για τον π. Νεκτάριο Πέττα παρόλο που, όπως προέκυψε από την συζήτηση, αυτός σπάνια τους επισκέπτεται.

            Ο Καθηγούμενος με ευθύτητα και ιεροπρέπεια μας είπε ότι «Αυτή η πνευματική σχέση του π. Νεκταρίου Πέττα με την Μονή μας είναι δώρο του αγιασμένου πατρός του π. Νικολάου και είναι θεόσδοτη». Μας αφηγήθηκε τα εξής:

«Στις 30 Ιουνίου 2011, που εξεδήμησε εις Κύριον ο μακαριστός προκάτοχός μου, Καθηγούμενος αρχιμ. κυρός Φιλάρετος Κωνσταντακόπουλος του Κωνσταντίνου, μόλις η νεκροφόρα έφερε την σωρό του εδώ για να τον ετοιμάσουμε για την εξόδιο ακολουθία, εμείς οι πατέρες, λόγω της απώλειας του Πατρός μας ο οποίος ήταν μόνο 55 ετών, και της συγκίνησης της στιγμής εκείνης δεν είχαμε την ηρεμία να σκεφτούμε πώς να τον ντύσουμε για να τον τοποθετήσουμε στο Καθολικό για προσκύνηση. Ξαφνικά, εμφανίστηκε στην Μονή ένας νέος κληρικός. Πάνω στην απελπισία μας, τον ρωτήσαμε αν ήξερε τις λεπτομέρειες ένδυσης της σωρού κληρικού διότι αυτό έχει ιδιαίτερο τυπικό.  Μας απάντησε πως ήξερε διότι είχε ενδύσει μαζί με τον τότε αρχιμ. Κ. Χρύσανθο Στελλάτο τον αείμνηστο πατέρα του ο οποίος ήταν ιερέας στην Πάτρα. Τον πήγαμε στον χώρο που ήταν το σκήνωμα του Γέροντος και του δώσαμε ευλογία να ετοιμάσει τον κεκοιμημένο ΄σύμφωνα με το τυπικό της Εκκλησίας. Πραγματικά φρόντισε όλες τις λεπτομέρειες, ακόμα και το χέρι του Γέροντος ήταν στην θέση που προβλέπεται για ιερέα.

Ο κληρικός αυτός μας βρέθηκε σε μία δύσκολη στιγμή.  Δεν γνωρίζαμε ποιος είναι.  Μας είπε πως είχε πάρει την καλοκαιρινή του άδεια από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών για να πάει να δεί την μητέρα του στην Πάτρα. Πρόσθεσε οτι σεβόταν τον αείμνηστο Γέροντα και πως τυχαία είχε έρθει ως προσκυνητής στην Μονή.

Εκ των υστέρων μάθαμε το όνομά του και καταλάβαμε ότι τον είχε φωτίσει ο αείμνηστος πατέρας του, π. Νικόλαος Πέττας, να έρθει. Οταν ζούσε, ο π. Φιλάρετος μας μιλούσε συνέχεια για την πνευματικότητα και την αγιότητα του π. Νικολάου και  γιά το πνεύμα του Θεού που φώτιζε αυτόν τον ταπεινό –όπως τον χαρακτήριζε- κληρικό. Μας είχε πεί πως συνδέθηκαν πολύ την περίοδο που ο Γέροντάς μας διακονούσε στο μετόχι μας, στον Άγιο Αλέξιο στην Πάτρα. Σεβόταν πολύ τον π. Νικόλαο και πάντα ζητούσε την καθοδήγησή του. Πολλές φορές, όταν ο Γέροντας ήταν κουρασμένος και ήθελε έναν πνευματικό ρασοφόρο να του εμπιστευτεί δύσκολα θέματα –καταλαβαίνετε τι ευθύνες είχε ο Γέροντας ώς ρασοφόρος και ώς υπεύθυνος της Μονής- έλεγε στον συνεργάτη του τον κ. Ασημάκη, που κρατούσε το βιβλιοπωλείο στον Μετόχι, να πάρει τηλέφωνο τον π. Νικόλαο να έρθει να συζητήσουν. Ο π. Νικόλαος, παρά τις πολλαπλές υποχρεώσεις του, πάντα πήγαινε, μάλιστα πολλές φορές με τον τότε νεαρό γιό του Νεκτάριο. Οι δύο Γέροντες, με πολλή προσευχή,  συζητούσαν και πολλές φορές έβγαιναν από το γραφείο του Ναού με δάκρυα.   Ο Γέροντας συνέχισε να επικοινωνεί και να συμβουλεύεται τον π. Νικόλαο ακόμα και όταν γύρισε στην Μονή.  

Τώρα ως προς την εμφάνιση του π. Νεκταρίου την ώρα της άφιξης της σωρού του Γέροντα, έχω να πω ότι, πριν πεθάνει,  ο Γέροντας είχε εκφράσει την επιθυμία στον Καθηγούμενο της Μονής Αιμυαλών της Δημητσάνας αρχιμ. Δαμασκηνό να τον ενδύσει αυτός όταν κοιμηθεί (βλ. την σχετική δημοσιευμένη μαρτυρία του Καθηγουμένου Δαμαστηνού). Όμως, την ώρα εκείνη ο π. Δαμασκηνός είχε θεία Λειτουργία σε κάποιο παρεκκλήσιο και θα αργούσε να έρθει στην Μονή μας. Έτσι την στιγμή εκείνη, ο π. Νικόλαος φρόντισε, ως πνευματικός πατέρας, να βοηθήσει άλλη μία φορά τον Γέροντα Φιλάρετο. Χρησιμοποίησε τον κληρικό γιό του, ο οποίος χωρίς να το περιμένει, ετοίμασε τον σεβάσμιο Γέροντα για την εξόδιο ακολουθία».

     Στο άκουσμα αυτό, κάναμε τον σταυρό μας και ιερό δέος μας άφησε άφωνους.  Ήταν ακόμα ένα περιστατικό γιά το οποίο ποτέ δεν μας είχε μιλήσει ο π. Νεκτάριος παρόλο που εγώ, καθώς και πολλά από τα μέλη του Σωματείου Καλαβρυτινών Πειραιώς, έχουμε συνεργαστεί μαζί του γιά πολλά χρόνια.

‘Ομως, δεν ήταν αυτή η πρώτη φορά που μου αποκαλύφθηκε η αγιότητα του ιερατικού ζεύγους Πέττα. 

Είμαι χειμερινός κολυμβητής και, πέρσι τον χειμώνα, αφού είχα κάνει το μπάνιο μου στην θάλασσα της Ακράτας, καθόμουν στην παραλία. Με πλησίασε ο ευλαβέστατος ιερέας του Ι.Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κραθίου Ακράτας, π. Νικόλαος Μεντζελίδης ο οποίος εκείνη την ώρα έκανε περίπατο. Άρχισε να μου μιλάει γιά την θάλασσα και μετά η συζήτηση γύρισε στα πνευματικά. Ψάξαμε να βρούμε αν έχουμε κοινούς γνωστούς από τον χώρο της εκκλησίας και μόλις του είπα ότι συνδέομαι με τον π. Νεκτάριο Πέττα, με ρώτησε αν γνώριζα τους αείμνηστους γονείς του. Απάντησα θετικά και πρόσθεσα ότι ήταν ένα τίμιο, πολύτεκνο ιερατικό ζεύγος αγωνιστών. Ανταπάντησε ότι ο π. Νικόλαος Πέττας και η πρεσβυτέρα του Ανθή δεν ήταν μόνο αυτά αλλά «μεγάλοι άγιοι και θαυματουργοί οι οποίοι ακόμα εμφανίζονται σε πολλούς ανθρώπους και τους βοηθούν στις δυσκολίες τους».

  Αυτά τα λόγια με συγκλόνησαν και από τότε προσπαθώ να μάθω όσα περισσότερα μπορώ για την πνευματική τους διάσταση από πηγές εκτός της οικογενείας τους διότι αυτοί πάντοτε αποφεύγουν να συζητούν το ορισμένο θέμα. Επίσης, θεωρώ σημείο της παρρησίας τους κάποιες «συμπτώσεις». Για παράδειγμα, όταν ζήτησα να αντικατασταθώ ως πρόεδρος κάποιου σωματείου από έναν νεώτερο άνθρωπο,  τα μέλη εξέλεξαν τον π. Νεκτάριο. Μάλιστα, το Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου όρισε ως ημέρα αναλήψεως των καθηκόντων του την 4^η Ιανουαρίου, η οποία, όπως αργότερα προέκυψε, είναι η ημέρα της κοιμήσεως του π. Νικολάου. Αυτό το έμαθα όταν πήγα προσκυνητής στην ιερά Μονή Αγίας Τριάδας του Λυρείου ιδρύματος Αττικής. Οι οσιώτατες μοναχές καθώς και ο π. Νεκτάριος είχαν πιστέψει ότι είχα διαλέξει την ορισμένη ημέρα επειδή είχα πληροφορηθεί την σημασία της από το διαδύκτιο. Η αλήθεια είναι ότι η επιλογή της ημέρας έγινε από τα μέλη του σωματείου «τυχαία» χωρίς αυτοί ή εγώ να γνωρίζουμε ότι ήταν η επέτειος του θανάτου του σπουδαίου γέροντος. 

Ακόμα, στις 9 Ιανουαρίου του 2016 όταν, παρουσία πλήθους κόσμου, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κυρήνειας της Κύπρου κ. Χρυσόστομος τέλεσε τρισάγιο γιά τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στον ανδριάντα του στο Πασαλιμάνι Πειραιώς, καλωσορίζοντας τον Μητροπολίτη ο οποίος το ίδιο πρωί είχε τελέσει μνημόσυνο στην Παναγία, Ρόδο τον Αμάραντο του Πειραιώς γιά τον π. Νικόλαο, αποκάλεσα, αυθόρμητα και για πρώτη φορά, το ζεύγος «οσιομάρτυρες». Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα ότι έτσι τους αποκαλούν οι πατέρες του Αγίου Όρους επειδή πολλές φορές έτυχαν θύματα άδικου κατατρεγμού και συκοφαντίας πράγμα που ίσως συνετέλεσε στον πρόωρο χαμό του π. Νικολάου.

Ευελπιστώ  ο Άγιος Γεράσιμος της Κεφαλληνίας, τον οποίο έχω προστάτη και τον οποίο επίσης ευσεβούνταν σφόδρα ο π. Νικόλαος και η πρεσβυτέρα Ανθή να φωτίσει και άλλους ανθρώπους να τους γνωρίσουν είτε μέσω της μαρτυρίας μου είτε μέσω πολλών άλλων που είναι δημοσιευμένες στο διαδύκτιο.

Ευγνωμονώ τον Θεό διότι, στο διάβα της ζωής μου, μου αποκαλύφθηκε αυτό το λευιτικό ζεύγος  και εύχομαι να στέκονται πάντα δίπλα μου αρωγοί και καθοδηγητές.