Ένας
ανθρωπάκος διηγείτο ο
μεγάλος Ρώσος συγγραφέας Τολστόι
ξεκίνησε με το
μπαστούνι του και
γύρισε σε πολλές
χώρες και μέρη
μαζεύοντας εμπειρίες για
πολλά χρόνια.
Γυρίζοντας στην
Πατρίδα του τον
ρώτησε κάποιος: Δεν μου λες ποια
ήταν η επισημότερη μέρα
της ζωής σου; Η
επισημότερη μέρα είναι η
σημερινή, γιατί η χθεσινή
πέρασε και δεν επιστρέφει και
η αυριανή δεν ξέρω
πότε και αν
θα έρθει. Μεγαλύτερη μέρα λοιπόν είναι
αυτή που έχεις
μπροστά σου αφού
μόνο αυτήν έχουμε στα
χέρια μας.
Και το επισημότερο
πρόσωπο που συνάντησες; Δεν είναι
ο πατέρας μου, ούτε
η μάνα μου, αλλά
το πρόσωπο που
επικοινωνώ τώρα, γιατί από
την συμπεριφορά μου απέναντί
του κρίνεται η
αιώνια απώλεια ή
η σωτηρία μου.
Αφού έχεις τόσο
καλά αισθήματα πες
μας ποια ήταν η
καλύτερη πράξη της
ζωής σου; Μην ψάχνεις
για τα έργα
στο παρελθόν γιατί
αυτά τα γνωρίζει
ο Θεός, ούτε
για τα αυριανά, γιατί ακόμη
δεν ήρθαν. Η καλύτερη
πράξη είναι εκείνη
που έχεις μπροστά
σου να κάνεις τώρα
και να την κάνεις
στο όνομα και
για την δόξα
του Χριστού.
(+Μητρ.Νικοπόλεως Μελετίου: «ο
Θεός επί γης» σ.42-43)
