Αυτός ο άγιος
έζησε τα χρόνια
του βασιλιά Λικινίου,
περί το 320
μ.Χ. Εξασκούσε την ιατρική
βοηθώντας τους ασθενείς
δωρεάν, ενώ αργότερα
έγινε επίσκοπος Σεβαστείας, γνωστής και
σήμερα πόλης της
Μικράς Ασίας. Αργότερα ποθώντας
την ησυχία παραιτήθηκε από
επίσκοπος και ζούσε
σαν ασκητής σε
μια σπηλιά.
Μια μέρα κάποιοι
κυνηγοί είδαν τον
άγιο να μιλά
στα άγρια ζώα
και τόσο πολύ
εντυπωσιάστηκαν από την
χάρη του αγίου
ώστε μετέφεραν τα
γεγονότα στον έπαρχο
Αγρικόλα, φανατικό ειδωλολάτρη. Αυτός διέταξε
να τον φέρουν
μπροστά του και
στην αρχή τον
χτύπησαν αλύπητα με
ραβδιά όμως στη
φυλακή ο Θεός θεράπευσε τις
πληγές του. Κατόπιν
τον κρέμασαν για
ώρα για να
κάμψουν το φρόνημά
του. Και πάλι τίποτα
δεν κατάφεραν και τότε
τον έριξαν στην παγωμένη
λίμνη της Σεβάστειας
όπου νωρίτερα είχαν μαρτυρήσει
οι Άγιοι Σαράντα. Ο
Άγιος θαυματουργικά έμεινε
καθιστός στο νερό
και χωρίς καμιά
βλάβη, μάλιστα μερικοί ειδωλολάτρες που
δεν πίστεψαν το
γεγονός έπεσαν στη
λίμνη και φυσικά
πνίγηκαν.
Τελικά ο
σκληρός Αγρικόλας διέταξε
να τον αποκεφαλίσουν, πράγμα
που έγινε και
έτσι ο Άγιος έλαβε
το στεφάνι του
μαρτυρίου. Ο Άγιος Βλάσιος
γιορτάζει στις 11
Φεβρουαρίου μάλιστα έχει
ειδική χάρη για
τις παθήσεις του λάρυγγα
διότι
πηγαίνοντας για το
μαρτύριο θεράπευσε ένα
παιδί που κινδύνευε
να πεθάνει από κόκκαλο που
είχε σταθεί στο
λαιμό του.
(Από το συναξάρι
του Αγίου Βλασίου)
