Ὁ «ἄλλος», εἶναι ὁ … Χριστός! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (15 ΜΑΪΟΥ 2022)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

«Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» (Ἰωάν. Ε΄ 7). 

Τὸ ἱστορικὸν τοῦ θαύματος. 

Ὁ Κύριος μεταβαίνει μετὰ τῶν μαθητῶν Του, εἰς τὸν χῶρον ὅπου συντελεῖται κατὰ καιρούς, ἕνα καταπληκτικὸν θαῦμα! Εἶναι ὁ χῶρος τῆς «Βηθεσδᾶ», ὅπερ σημαίνει, τόπος θεραπείας! Εἰς τοῦτον τὸν τόπον, καὶ ἕνεκα τοῦ θαύματος τὸ ὁποῖον θὰ ἀναφέρωμεν ἐν συνεχείᾳ, ὑπῆρχον πέντε στοαὶ διὰ νὰ στεγάζωσι τοὺς ἀσθενεῖς … «Ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν» (Ἰωάν. Ε΄3), μᾶς περιγράφει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Ἅπαντες οὗτοι οἱ ἀσθενεῖς, - πάσχοντες ἐκ ποικίλων νόσων, κυρίως βαρυτάτων καὶ ἀνιάτων, - συνωστίζοντο εἰς τὰς προειρημμένας στοάς, καὶ ἀνέμενον … τὸ θαῦμα! «Ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσε τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι» (Ἰωάν. Ε΄ 4). 

Ὁ Κύριος, ἔρχεται εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον καὶ πλησιάζει κάποιον παράλυτον˙ «ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ». Βεβαίως, … ἀπορίας ἄξιον, εἶναι τὸ γεγονός, διατί ὁ Θεάνθρωπος ἐπλησίασε μόνο τοῦτον τὸν ἀσθενῆ, ἐνῶ … ὑπῆρχον ἐκεῖ, δεκᾶδες ἢ ἴσως καὶ ἑκατοντᾶδες ἀσθενεῖς! Τὴν συνέχειαν ἂς τὴν ἴδωμεν περιγραφομένην εἰς τὸ ἱερὸν κείμενον: «Τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;» Ἐρωτᾷ ὁ Παντογνώστης Κύριος, μίαν ἐρώτησιν, τῆς ὁποίας ἡ ἀπάντησις θεωρεῖται … αὐτονόητος! Ὅμως, εἰς ἀπάντησιν, ὁ ταλαίπωρος ἐκεῖνος παράλυτος, ἐκθέτει εἰς τὸν Χριστόν, τὸ μεγάλο … «παράπονό» του: «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν»! Ἅπαντες οἱ κατακείμενοι, εἰς τοῦτον τὸν τόπον τῆς ὀδύνης, ἀσθενεῖς, ἔχουσι τοὺς … ἀνθρώπούς των, ἢ ἔστω δύνανται στοιχειωδῶς ἵνα αὐτο-ἐξυπηρετηθῶσι …! Οὗτος ὅμως, παρὰ τὴν πλήρη ἀδυναμίαν του, δὲν ἔχει οὐδένα … πλησίον του! 

Ὁ «ἱατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων», κατὰ τὸν ὕμνον, δεικνύων πρὸς τοῦτον τὴν ἀγάπην καὶ τὴν «συμπόνοιάν» Του, «λέγει πρὸς αὐτόν˙ ἆρόν σου τὸν κράββατον καὶ περιπάτει»! Ἡ συνέχεια εἶναι γνωστή … Αἱ ἀντιδράσεις τῶν Ἰουδαίων, διὰ τὴν … προσβολὴν τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου – μὲ ἀφορμὴν τὴν … ἆρσιν τοῦ κραββάτου – κατὰ τοῦ πρώην παραλύτου, ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπόδειξις καὶ σύστασις τοῦ Κυρίου πρὸς τοῦτον: «Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται»! Ὁ «ἱατρός», δεικνύει εἰς τὸν τεθεραπευμένον, … τὴν αἰτίαν τῆς ἀσθενείας του, ἐφιστῶντας ταὐτοχρόνως, τὴν προσοχὴν τούτου εἰς τὴν μετέπειτα πορείαν τῆς ζωῆς του … 

Ἄνθρωπος καὶ … συνάνθρωπος! 

Τὸ παράπονον τοῦ παραλύτου, θὰ ἀποτελέσῃ τὴν ἀφορμήν, ἵνα, Θείᾳ Δυνάμει, ἐκθέσωμεν ἀπόψεις τινὰς καὶ ἵνα ἴδωμεν τὸ τεράστιον τοῦτο θέμα, ἐντὸς τῶν ἐλαχίστων γραμμῶν αἱ ὁποῖαι μᾶς ὑπολείπονται …! Δὲν ἀποτελεῖ … «εἴδησιν», εἶναι ὅμως μία θλιβερὰ πραγματικότης, ἡ ἀπόστασις καὶ τὸ «χᾶσμα» τὸ ὁποῖον ὑφίσταται, ὄχι μόνον μεταξὺ τῶν … «γενεῶν» - ὡς συνήθως ἀκούεται, - ἀλλά, κυρίως, ἡ ἀπόστασις καὶ ψυχρότης καὶ ἀδιαφορία, ἥτις καὶ ἀπεμάκρυνεν τὸν ἄνθρωπον ἐκ τοῦ … πλησίον! Ἐκείνη ἡ εὐλογημένη ἀγάπη καὶ συμπάθεια καὶ συμπαράστασις, τὴν ὁποίαν ἐζούσαμεν ἡμεῖς οἱ παλαιότεροι … δυστυχῶς τείνει ἵνα ἐκλείψῃ, ἵνα μὴ εἴπω ὅτι δυστυχῶς … ἐξέλειψεν! Ἡ ἀγάπη τὴν ὁποίαν μᾶς ὑπέδειξε καὶ μᾶς συνέστησεν ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ τὴν βλέπομεν εἰς τὰ συναξάρια τῶν Ἁγίων καὶ τὴν ἔζωμεν πρὸ ὀλίγων ἐτῶν, σήμερον … ἁπλῶς καὶ μόνον τὴν ἀκούομεν … ἀφηγουμένην! Ἡ Θεία ὑπόδειξις τοῦ Κυρίου μας, «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Μάρκ. ΙΒ΄ 31), ὄχι μόνον δὲν εὑρίσκεται … ἐν τῇ πράξει, ἀλλά, δὲν δύναται κἂν νὰ κατανοηθῇ …! 

«Διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ματθ. ΚΔ΄ 12), μᾶς προειδοποίησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ τοῦτο τὸ βλέπομεν ἐντόνως εἰς τὴν ἐποχήν μας! Ἡ πολλὴ ἀνομία καὶ ἡ ἀποστασιοποίησίς μας ἐκ τοῦ Θεοῦ ἔφερε τὸν ἄνθρωπον ἵνα ζῇ καὶ κινῇται, πλέον, … μόνον διὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ - κατ’ ἀνάγκην (!) - διὰ τὸ ἄμεσον οἰκογενειακὸν περιβάλλον του! καὶ … ὁ συνάνθρωπος, - ἐκτὸς σπανίων ἐξαιρέσεων, - εἶναι εἴτε ἐχθρὸς καὶ ἀντίπαλος, εἴτε ξένος, ἄγνωστος καὶ ἀδιάφορος! «Ὁ Θεὸς κι’ ὁ γείτονας» ποὺ ἔλεγον οἱ εὐλογημένοι πάπποι καὶ πρόπαπποι ἡμῶν, πλέον διεστράφη καὶ … ὁ σκληρὸς καὶ ἀδυσώπητος … ἀτομισμός, ἔκανε τόν, κάποτε, κοινωνικὸ ἄνθρωπο, νὰ ἀδιαφορῇ ἀκόμη καὶ διὰ καταστάσεις αἱ ὁποῖαι «συγκινοῦν καὶ τὶς … πέτρες»! Ἐψυχράνθη, δυστυχῶς, ἡ ἀγάπη! 

Ἅπαντες χαιρώμεθα καὶ ἐκζητῶμεν τὴν παρουσίαν τοῦ … ἄλλου, πλησίον ἡμῶν! Παρακαλοῦμεν καὶ εὐχώμεθα νὰ εὑρίσκωνται ἄνθρωποι πλησίον ἡμῶν! Ἀντιθέτως, ἀσφυκτιοῦμεν καὶ καταθλιβόμεθα ὅταν οἱ ἄλλοι μᾶς … θέτουν εἰς τὸ περιθώριον! Ὅταν αἰσθανώμεθα … μόνοι! Ἰδιαιτέρως δε, εἰς τὰς ἀσθενείας καὶ τοὺς θανάτους καὶ τὰς ποικίλας θλίψεις τῆς ζωῆς ταύτης, ἡ παρουσία τῶν «ἄλλων» πλησίον ἡμῶν, θεωρεῖται ἀλλὰ καὶ εἶναι … περισσότερον καὶ ἀπὸ ἀπαραίτητος! Ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν Ἁγίων, εὑρέθησαν πλησίον τῶν ἀνθρώπων, ὡς ἀναγινώσκομεν εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην ἀλλὰ καὶ τὰ συναξάρια, πρόθυμοι ἵνα ἀναψύξωσι τοὺς θλιβομένους καὶ καταπονουμένους, καὶ θυσιάζοντες ἑαυτούς, διὰ τὴν ἀνακούφισιν καὶ παρρηγορίαν τούτων.  

Ὁ «ἄλλος», εἶναι ὁ … Χριστός! 

Ὁ Κύριος, διὰ νὰ διδάξῃ ἡμᾶς, τὴν σχέσιν ἥτις πρέπει νὰ ὑφίσταται ἀναμέσον ἡμῶν καὶ … τῶν ἄλλων, καὶ ἀναφερόμενος καὶ περιγράφων τὴν μέλλουσαν ἐκείνην δίκην ἥτις θὰ ἐπακολουθήσῃ τῆς δευτέρας καὶ ἐνδόξου παρουσίας Αὐτοῦ, ἔδειξεν αὐτὸν τὸν … «ἄλλον», ὡς τὸ ἴδιον τὸν Ἑαυτόν Του! «Ἐπείνασα γάρ, … ἐδίψησα, … ξένος ἤμην, … γυμνός, …  ἠσθένησα, …., ἐν φυλακῇ ἤμην …»! Ἀποροῦσι δε, οἵ τε δίκαιοι ἀλλὰ καὶ οἱ ἄδικοι, «Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα, … ἢ διψῶντα, … πότε δέ σε εἴδομεν ξένον, … ἢ γυμνὸν …, πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ … Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»! Καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν, ὅμως, τοῦ παραλύτου τῆς Βηθεσδᾶ, γνωρίζων ὡς Θεός, τὴν ἐγκατάλειψιν τὴν ὁποίαν βιώνει οὗτος, ἔρχεται πρὸς αὐτόν, μόνον, προκειμένου ἵνα διδάξῃ, ὅτι δι’ ἅπαντας τοὺς ἐπικαλουμένους Αὐτόν, εἶναι … ὁ ταχὺς εἰς βοήθειαν, καὶ οὐδένα βλέπει ἢ ἀντιμετωπίζει ὡς … ἄλλον καὶ ξένον καὶ ἄγνωστον! 

Ἐὰν καὶ ἡμεῖς ἴδωμεν τοιουτοτρόπως, τὸν ἄλλον … ὡς τὸ Χριστόν, ἢ ἔστω ὡς τὸν ἑαυτόν μας, τότε … καὶ ὁ κόσμος θὰ ἄλλάξῃ, καὶ ἡμεῖς θὰ ἀλλάξωμεν, καὶ τότε θὰ ἔλθῃ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ … «ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς»!  

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

     Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

             Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 22 Μαΐου 2022

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΜΑΡΤΙΟΣ 2022

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Μάρτιος 2022

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Μαρτίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου, το οποίο μπορείτε να... ξεφυλλίσετε!

Ο παράξενος λεπρός

Σε  κάποιο  λεπροκομείο  υπήρχε  κάποιος  λεπρός  που  όλη  την  ημέρα  σκοτωνόταν  να  εξυπηρετεί  όλους  τους  άλλους, παρόλο  που  και  αυτός  ήταν  άρρωστος… Τον  ρώτησαν: καλά  με αυτά  που  κάνεις  κουράζεσαι  πολύ  και  είσαι  και  της  εκκλησίας. Για  την  αγάπη  του  Θεού  τα  κάνω  όλα  και  όσο  ζω  θα  πρέπει  να  κάνω  και  εγώ  κάτι  για  τους  ανθρώπους  που  υποφέρουν  σαν  και  μένα.

Μα  καλά  όταν  σταθείς  μπροστά  στο  Θεό  δεν  θα  του  πεις:

Εγώ έκανα  τόσα πολλά  για  σένα, γιατί  δεν   μου  έδινες  παραπάνω  υγεία  για  να  βοηθάω  τους  άλλους  περισσότερο; Δεν  πρόκειται  να  ρωτήσω  ποτέ τέτοια  πράγματα  και  η  δική  μου  θέση  είναι  να  Τον  ακούω  και  να  κάνω  εκείνο  που  μου  λέει. Και  αν  με  ρωτάει  να  του  απαντώ  με  πίστη, αγάπη    και  υπομονή.

Τελικά  είναι  χίλιες  φορές  προτιμότερο  ο  άνθρωπος  να  είναι  καλά  στην   ψυχή    και  στο  μυαλό  παρά  σε  μερικά  μέλη  του  σώματός  του.

(Μητρ.Νικοπόλεως  Μελετίου: "σπέρνοντας  στον  αγρό"  σ.131-133)

Ἁμαρτωλὸς ὁ ἄνθρωπος …! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (1 ΜΑΪΟΥ 2022) 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

«ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, 

κεκράτηνται» (Ἰωάν. Κ΄ 23). 

Τὰ … δῶρα τῆς Ἀναστάσεως. 

Δῶρα πολλὰ καὶ ἀνεκτίμητα, φίλοι μου ἀναγνῶσται, προσφέρει εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, διὰ τῆς Θείας Αὐτοῦ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως! Δῶρα, ἅτινα, ἐν πρώτοις, μᾶς ... βεβαιοῖ ὁ Ἀναστάς, διὰ τῶν Θείων Λόγων Του, εὐθὺς μετὰ τὴν Ἔγερσιν Αὐτοῦ, ὅταν παρουσιάζεται πρὸς τοὺς μαθητάς Του! Δῶρα, ἐν συνεχείᾳ, ἅτινα ἀκούομεν νὰ περιγράφωνται, διὰ τῆς ὑπερόχου ἀναστασίμου ὑμνολογίας, ἀλλὰ καὶ διὰ τῶν Πατερικῶν ὁμιλιῶν, τὰ ὁποῖα … καὶ ἀνεκτίμητα εἶναι, ἀλλὰ καὶ σωτήρια καὶ πνευματικὰ καὶ ἀθάνατα, διὰ τῶν ὁποίων ὁ ἄνθρωπος ἀνακαινίζεται καὶ τελειοῦται καὶ … γίνεται αἰώνιος καὶ ἀθάνατος! Δῶρα, τὰ ὁποῖα, μετὰ τὴν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, εἴχομεν … χάσει, καὶ τώρα μὲ τὴν ζωηφόρον Ἀνάστασιν, ὁ γλυκὺς Κύριος Ἰησοῦς, μᾶς τὰ ἐπιστρέφει …! 

Ὁ «κεκλεισμένος» Παράδεισος, «ἀνοίγει» καὶ πάλιν «τὰς πύλας του» καὶ … δυνάμεθα πλέον ἵνα ἐπιστρέψωμεν εἰς αὐτὸν καὶ ἐπανακτήσωμεν τὸ … «ἀρχαῖον κάλλος» τῶν πρώτων ἐκείνων … Θεοπλάστων προγόνων μας! Ἡ ἁμαρτία ἡ ὁποία κατεδυνάστευε τὸν … «πεπτωκότα», καὶ ἔσυρρε τοῦτον διὰ τῆς βίας εἰς τὸ Ἅδην, - κἂν οὗτος ἦτο ἅγιος, κἂν ἦτο ἁμαρτωλός, - ἀπώλεσε τὴν ἰσχύν της καὶ τὴν παντοδυναμίαν της, καὶ ὁ ἄνθρωπος πλέον διὰ τῶν σωστικῶν μυστηρίων, κυρίως δε, διὰ τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως ἀλλὰ καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας, δύναται ἵνα κυριαρχῇ ἐπ’ αὐτῆς καὶ καταβάλῃ καὶ … ἁγιάζεται καὶ κληρονομῇ τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν! Ὁ ἅδης καὶ διάβολος ἀπώλεσε τὴν ἰσχύν του, καὶ μετὰ τήν, ἐν τοῖς καταχθονίοις, πανωλεθρίαν αὐτοῦ, γίνεται … εὐκόλως καταβλητὸς καὶ θῦμα, τοῦ ἀγωνιστοῦ Χριστιανοῦ! 

Ἐκ τούτων τῶν προεκτεθέντων Οὐρανίων δωρεῶν τῆς τοῦ Κυρίου Ἀναστάσεως, μᾶς καλεῖ ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή, ἵνα ἐπεκταθῶμεν … εἰς τὸ ὕψος καὶ τὸ κάλλος καὶ τὴν ἀδιαμφισβήτητον ἀξίαν τοῦ σωτηρίου μυστηρίου τῆς Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως, κυρίως δε εἰς τήν, ἐκ τοῦ Θεοῦ, συγχώρησιν ἡμῶν. 

Ἁμαρτωλὸς ὁ ἄνθρωπος …! 

Τοῦτο ἀποτελεῖ μίαν ἀδιαμφισβήτητον πραγματικότητα! Οὐδείς, ὄντως, ἐκ τῶν ἀνθρώπων, ἠδυνήθη ποτέ, ἵνα «καυχηθῇ» ὅτι ὑπῆρξεν ἀναμάρτητος καὶ ἀλώβητος ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, πλὴν τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Οὐδεὶς ἠδυνήθη ἵνα κατατροπώσῃ καὶ νικήσῃ τοῦτο τὸ «θηρίον» τῆς ἁμαρτίας, κἂν ἅγιος καὶ ἐνάρετος, κἂν ἁμαρτωλός! Πολλοὶ ἄνθρωποι ἐνάρετοι καὶ εὐσεβεῖς ὑπῆρξαν … πρὸ τοῦ Χριστοῦ! Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ, Ἐνώχ, Νῶε, Ἰωσήφ, Μωϋσῆς, Σαμουήλ, Δαυΐδ, Ἡσαΐας, Ἠλίας, Δανιήλ, … καὶ πλειάς ἀκόμη τοιούτων δικαίων καὶ Ἁγίων! Οὐδείς, ὅμως, ἐξ αὐτῶν, ὑπερέβη τὴν φθαρεῖσαν ἀνθρωπίνην φύσιν καὶ παρέμεινεν ἄτρωτος ἐκ τοῦ κακοῦ, μηδὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἐξαιρουμένου! Ἅπαντας τούτους κατέβαλεν ἡ ἁμαρτία καὶ διὰ τοῦτο, μετὰ τὸν φυσικὸν θάνατόν των, κατέληγον εἰς τὸν Ἅδην! Μόνον ὁ «μόνος Ἀναμάρτητος», εἰσῆλθεν εἰς τοῦτον τὸν … κατάρατον τόπον τῆς βασάνου, ὡς θριαμβευτὴς καὶ τροπαιοῦχος, καὶ διέλυσεν τὸ βασίλειον τοῦτο τοῦ … μαρτυρίου καὶ τῆς ὀδύνης! 

«Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν» (Α΄ Ἰωάν. Α΄ 8), θὰ μᾶς εἴπῃ ὁ Θεολόγος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής! Ἅπαντες, πέραν τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος τὸ ὁποῖον φέρομεν … κληρονομικῶς, ἔχομεν καὶ τὴν ροπὴν πρὸς τὴν ἁμαρτίαν! Καὶ ἡ μὲν Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου, δίδει εἰς ἡμᾶς τὸ δικαίωμα τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως ἀλλὰ καὶ τῆς συγχωρήσεως …! Ὅμως … ἄνευ τούτων, τὰ ἁμαρτήματά μας παραμένουσι καὶ καταβαρύνουσιν ἡμᾶς! Καὶ τὸ βάρος τῆς οἷασδήποτε ἁμαρτίας, εἶναι καταστροφικὸν καὶ ὀλέθριον! «Ἡ ἁμαρτία», λέγουσιν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, «ἐστὶν ἄπειρον κακόν»! Τόσον, μάλιστα, ἄπειρον, … ὅσον ἄπειρον κακόν, ἦτο, εἶναι καὶ θὰ εἶναι, ὁ Σταυρικὸς θάνατος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ˙ τὸ κορυφαῖον τοῦτο ἀνοσιούργημα ὅλων τῶν αἰώνων! Ἄπειρον κακόν, καὶ μὲ ἀπείρους διαστάσεις! Ταύτας δὲ τὰς διαστάσεις, ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, δυσκόλως δύναται νὰ ἐννοήσῃ! Οἱ Θεῖοι Πατέρες, ὅμως, οἵτινες ἀνέλυσαν ἐν Πνεύματι Ἁγίω ταύτας τὰς προεκτάσεις, καταλήγουσιν εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι … ἡ οἵαδήποτε ἁμαρτία εἶναι ἡ … ἀποξένωσις τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀπὸ τὸν Θεόν! Μία … πρᾶξις ἔκνομος, ἢ ἕνας λόγος ἀπρεπής, ἢ οἱ ἀκατονόμαστοι καὶ δεινοὶ λογισμοί, δὲν εἶναι ἁπλῶς … κάτι κακόν, ἀλλὰ … ἡ ἰδία ἡ κόλασις! 

Τὸ μυστήριον τῆς Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως. 

«Ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται»! Εἶναι παρρήγορον, ἀδελφοί μου, ὅτι ἡ συγχώρησις ἡμῶν, εὑρίσκεται πλέον εἰς τὰς χεῖρας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, καὶ δι’ αὐτῶν, εἰς τὰς χεῖρας τῶν κανονικῶν ἱερέων – πνευματικῶν! Εἶναι, συνεπῶς, … ὑπόθεσις ἀνθρωπίνη! Βεβαίως, διὰ νὰ μὴν παρανοήσωμεν, … συγχωρεῖ ὁ Κύριος, ἐπικυρώνων, ὅμως, τὴν ἐκτίμησιν καὶ πρότασιν τοῦ ἱερέως – πνευματικοῦ, καὶ δίδων ἐν ταὐτῷ, ἀξίαν ὑπερουράνιον εἰς τὴν ἁγίαν Ἱερωσύνην! Λέγομεν δέ, ὅτι … εἶναι παρρήγορον, διότι τὰς τόσας ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ τὰς ἀπείρους παραλείψεις καὶ ἐκτροπάς μας, ἀλλὰ καὶ τὰ τόσα βαρύτατα ἁμαρτήματά μας, - ἅτινα διστάζομεν ἀκόμη καὶ νὰ ὀνοματίσωμεν, - μόνον οἱ ἄνθρωποι θὰ ἠδύναντο ἵνα συμμερισθῶσι καὶ συγκαταβῶσι καὶ συγχωρήσωσιν ἡμᾶς! 

Ἐάν, ἐπὶ παραδείγματι, ἀνέθετεν ὁ Κύριος, – κατὰ τοὺς ἁγίους πατέρας καὶ δὴ τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον, - εἰς Ἀγγέλους καὶ Ἀρχαγγέλους τὴν ἐξομολόγησιν καὶ συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, οὗτοι, … οὔτε θὰ ἠδύναντο ἵνα κατανοήσωσι τὴν ἀνθρωπίνην ἀδυναμίαν, ἀλλὰ καὶ οὔτε καὶ θὰ συνεβιβάζοντο καὶ θὰ ἀνείχοντο ἀκόμη καὶ τὸ … ἄκουσμα τῆς οἷασδήποτε μορφῆς ἁμαρτίας! Διὰ τοῦτον, ἀκριβῶς, τὸν λόγον, ἐπαναλαμβάνομεν, ὅτι εἶναι παρρήγορον, … τὴν συγχώρησίν μας νὰ τὴν ἐκζητῶμεν ἀπὸ τοὺς … «ὁμοιοπαθεῖς» πρὸς ἡμᾶς καὶ συναμαρτωλούς … πνευματικοὺς πατέρας, οἵτινες καὶ ἔχωσι … καὶ πεῖραν καὶ γνῶσιν τῆς ἁμαρτίας! 

Ὁ τρόπος δὲ οὗτος κατὰ τὸν ὁποῖον τελεῖται τὸ Θεόσδοτον καὶ Θεοσύστατον τοῦτο Μυστήριον, εἶναι τοιοῦτος, … ὥστε ὁ κάθε ἁμαρτωλός, προσερχόμενος ἵνα εὕρῃ ἔλεος καὶ χάριν, … ἔρχεται, μετανοῶν, ἀσφαλῶς, καὶ μετὰ … «συντετριμμένης καὶ τεταπεινωμένης καρδίας», ἀλλὰ καὶ … «θαρρῶν καὶ χαίρων ἅμα», - κατὰ τὴν εὐχὴν τῆς θείας Μεταλήψεως, – διὰ τὴν συγχώρησιν τὴν ὁποίαν καὶ θὰ λάβῃ! 

Ἀνέστη, λοιπόν, ὁ Κύριος, ἵνα λαμβάνοντες τὴν συγχώρησιν καὶ … τὸ Μέγα ἔλεος, διὰ τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, … ζῶμεν … «προσδοκῶντες Ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν». 

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν   

    

 

Κυριακή 15 Μαΐου 2022

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

“Αν βλέπαμε με ποια δόξα λειτουργεί ο Ιερέας, θα πέφταμε καταγής”!

Σεβ. Μητροπολίτης Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου κ. Ιάκωβος

Λίγα λόγια για το θέμα μας

«Αν θα έβλεπαν οι άνθρωποι με ποια δόξα λειτουργεί ο ιερεύς, θα έπεφταν καταγής μπροστά στο όραμα αυτό. Κι αν ο ίδιος ο ιερέας έβλεπε τον εαυτό του, σε ποιά ουράνια δόξα βρίσκεται κατά την τέλεση του λειτουργήματός του, τότε θα γινόταν μεγάλος ασκητής και θα αγωνιζόταν να μή θλίψη με τίποτε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που ζή μέσα του». Με αυτά τα λόγια ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης περιγράφει το πρόσωπο του κληρικού και την ιερή διακονία του στο θυσιαστήριο της Εκκλησίας μας.

Τόση μεγάλη τιμή επιφυλάσσει η αγάπη του Θεού στον άνθρωπο εκείνον, ο οποίος ελεύθερα και αβίαστα λέγει το δικό του «ναι» στο κάλεσμα του Θεού και στην πρόσκληση εκείνη που απευθύνει σ’αυτόν ο Μέγας Αρχιερεύς Ιησούς Χριστός, διότι κατά τον άγ. μάρτυρα Ιουστίνο «πηγή της ιερωσύνης όλων των ιερωμένων είναι ο Χριστός. Αυτό σημαίνει ότι και οι απόστολοι που πήραν την ιερωσύνη από Αυτόν, και οι σημερινοί ιερείς που χρονικά απέχουν τόσα χρόνια από την παρουσία του Χριστού στη γή, έχουν όλοι την ίδια σχέση με το Χριστό και έχουν όλοι εξ ίσου πλήρη και εξ ίσου τέλεια την ιερωσύνη του Χριστού».

Ο δε αγ. Νικόλαος, Επίσκοπος Αχρίδος σημειώνει ότι: «Όταν ασπάζεστε το χέρι του ιερέα σας, ασπάζεστε όλη την αλυσίδα των όσιων και αγίων ιερέων και ιεραρχών, από τους αποστόλους μέχρι σήμερα… Ασπάζεσθε όλους τους επίγειους Αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους, που όταν ήταν στη γή κοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό!».

Εφόσον, λοιπόν, έτσι έχουν τα πράγματα, άραγε ποιός είναι ο τέλειος, ποιός ο καθαρός, ποιός ο άμεμπτος, προκειμένου να στολισθεί με το χάρισμα της ιερωσύνης; Η Εκκλησία μας λέγει ότι κανείς δεν είναι άξιος για να λάβει ένα τέτοιο μεγάλο δώρο και μια τέτοια ουράνια προσφορά! Όσο άξιος και αν είναι! Όση καλωσύνη και αν έχει! Όσες γνώσεις και ικανότητες και αν διαθέτει! Μόνο, λοιπόν, με τη φιλαθρωπία, την αγάπη και τη συγκατάβαση του Θεού καθίσταται άξιος, όσο γίνεται ανθρωπίνως! Λέγει κάπου ένας άγιος της Εκκλησίας μας ότι «δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως στην ιερωσύνη είμαστε όλοι μας ανάξιοι. Γι’αυτό, λοιπόν, ιερέα μου πρόσεχε. Περιφρούρισε τον εαυτό σου. Εκείνος που τολμάει και λέγει, ότι είναι άξιος να γίνει ιερεύς, δεν έχει τα λογικά του καλά! Κάθε φορά, λοιπόν, που λειτουργείς, τον εαυτό να ελεεινολογείς. Και να λες: Ιλάσθητοί μοι τω αμαρτωλώ».

Πόσο συγκλονιστικά είναι αυτά τα λόγια του αγίου, τα οποία μας οδηγούν στη διαπίστωση ότι χωρίς τη Θεία Χάρη κανένας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο κάλεσμα αυτής της υψηλής τιμής, που προέρχεται από την Θεάνθρωπο Κύριό μας, που ήλθε στον κόσμο για να καταργήσει το κράτος του θανάτου! Να ανακαινίσει και να μεταμορφώσει τον πληγώμενο από τα πάθη και τις αμαρτίες άνθρωπο! Να τον οδηγήσει στην αιώνια ζωή και να τον κάμει τελικά συμμέτοχο στην ανέσπερη Βασιλεία Του!

Ιδού, λοιπόν, τι λαμβάνει ο κτιστός από τα χέρια του Ακτίστου. Την ιερωσύνη!!! Είναι λίγο; Είναι ελάχιστο; Είναι ασήμαντο; Είναι δευτερεύον και τριτεύον; Φυσικά όχι και σε καμμία περίπτωση. Αντιθέτως είναι τό σπουδαιότερο πνευματικό αξίωμα και υπούργημα που μπορεί να δώσει ο Πολυέλεος Θεός στον χοϊκό άνθρωπο, διότι τον κάμει σύνεργό στο σωτηριώδες έργο Του.

Λέγει κάπου ο αγ. Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης: «Σαν άλλο λύχνο ανάβει ο Θεός τον ιερέα και τον τοποθετεί επάνω στο λυχνοστάτη της ολόφωτης ιερατικής διακονίας. Τον θέλει να φεγγοβολά, να φωτίζει την ΕκκλησίαΤου. Η πίστη του, η δίδασκαλία και η ζωή του να μην έχουν καμμιά κηλίδα πλάνης και αμαρτίας. Γιατί; Για να βλέπουν τα πλήθη των πιστών το αστραποβόλημα της αγίας προσωπικότητάς του, να κατευθύνονται στην αρετή και να δοξάζουν το μεγάλο Θεό».

Είναι τέτοιο το ύψος της ιερωσύνης, ώστε εκείνος που το κατέχει αξιώνεται «να δίδει την Άκτιστη Χάρη του Θεού μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας κυρίως δε με τη Θεία Ευχαριστία. Να λαμβάνει θέση μεγαλύτερη από τους αγγέλους. Να γίνεται μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Να διακονεί τις ανάγκες των πιστών.  Να ασκεί τη φιλανθρωπία». Να θυσιάζει τον εαυτό του για τον πλησίον. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του. Και των δώδεκα μαθητών Του χωρίς να εξαιρέσει τον Ιούδα. Ο κληρικός καλείται σε κάθε στιγμή της ζωής του τον Κύριο Του να μιμείται. Να θυσιάζεται για το λαό του Θεού. Στην καρδιά του πρέπει να χωράνε οι πάντες χωρίς καμμιά εξαίρεση! Να καίγεται, όπως η λαμπάδα, για να φωτίζονται και να ζεσταίνονται οι καρδιές των πονεμένων ανθρώπων, διότι στις εξοχές της ανοιχτής καρδιάς βρίσκει ο άνθρωπος την ανάπαυση και τη γαλήνη. Να φωτίζει με τα λόγια και έργα του το σκοτάδι που επικρατεί στις μέρες μας εξαιτίας πρωτίστως της πνευματικής και ηθικής κρίσεως, η οποία προέρχεται από την απροθυμία των ανθρώπων να ζήσουν την εν Χριστώ ζωή.

Ακόμα πιστεύουμε ότι οι μαύρες φυλές είναι υποανάπτυκτες;

 

Διαβάστε και ακούστε στο παρακάτω βίντεο ρητά από την Αφρικανική Ήπειρο και θα εντυπωσιαστείτε!

Αν γιατρέψεις το πόδι κάποιου, μην εκπλαγείς εάν τον δεις να το χρησιμοποιήσει για να φύγει μακρυά σου.

Ένα διαμάντι δεν χάνει την αξία του λόγω έλλειψης θαυμασμού.

Η διδασκαλία σε νέους είναι σα να χαράζεις σε πέτρα.

Αν παντρευτείς έναν πίθηκο για τα λεφτά του, τα λεφτά θα φύγουν αλλά η μαϊμού θα μείνει.

Αν νομίζεις ότι είσαι πολύ μικρός για να κάνεις την διαφορά, μάλλον δεν έχεις περάσει ποτέ μια νύχτα παρέα με ένα κουνούπι.

Φίλος είναι κάποιος που ξέρει το τραγούδι στην καρδιά σου, και μπορεί να σου το τραγουδήσει όταν έχεις ξεχάσει τις λέξεις.

Όταν ένας γέρος πεθαίνει μία βιβλιοθήκη καίγεται ολοσχερώς! 

 (στο βίντεο θα δείτε περισσότερες ακόμα!)

Φῶς καὶ σκότος - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

«Καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν» (Ἰωάν. Α΄ 5) 

Φῶς καὶ σκότος. 

Εἶναι δύο ἀντίθετοι φυσικαὶ καταστάσεις! Ἡ μία, δηλαδὴ τὸ σκότος, προϋπῆρχεν ὡς φυσικὴ κατάστασις, πρὶν ὁ Δημιουργὸς Κύριος δημιουργήσει τὸ πρῶτον ἀπὸ τὰ ὑλικὰ καὶ αἰσθητὰ δημιουργήματά Του, … τὸ φῶς! Ἡ ὕπαρξις τοῦ σκότους ὀφείλεται εἰς τὴν … ἀπουσίαν τοῦ φωτὸς καὶ συνεπῶς … τὸ φῶς ἐξαφανίζει τὸ σκότος! Αὐτήν, ἀκριβῶς, τὴν πραγματικότητα μᾶς ἐκθέτει ὁ ἀνωτέρω Εὐαγγελικὸς Λόγος, σήμερον τὴν Λαμπροφόρον ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ φυσικοῦ τούτου γεγονότος, μᾶς μεταφέρει ἀναλογικῶς εἰς τὴν παράλληλον σχέσιν τοῦ Πνευματικοῦ φωτός, πρὸς τὸ τοιοῦτον ἀντίστοιχον σκότος. 

Διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν, … «πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια» (ὕμνος τοῦ Ἀναστασίμου κανόνος), καὶ τὸ σκότος τοῦ ἅδου καὶ τῆς κολάσεως ὑπεχώρησεν καὶ ἀδυνάτησεν. Τὸ φῶς τοῦ Παραδείσου καὶ πάλιν ἐξέλαμψεν, καὶ πάντες οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου κρατούμενοι, πάντες οἱ πρὸ Χριστοῦ δίκαιοι καὶ προφῆται … καὶ πάντες οἱ πιστεύσαντες εἰς τὸν Θεῖον Λόγον τοῦ Σωτῆρος, κατὰ τὴν τριήμερον, εἰς Ἅδου κάθοδον Αὐτοῦ, δέσμιοι τοῦ ἄρχοντος τοῦ σκότους, «εἶδον τὸ φῶς τὸ Ἀληθινόν», καὶ εὗρον «τὴν ὁδὸν τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωήν» καὶ τὸ φῶς!

Φῶς ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὡς, ὁ Ἴδιος ἀπεκάλεσεν ἑαυτόν, … - «ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. Η΄ 12), - καὶ σκότος … καὶ ἄρχων τοῦ σκότους, - ὡς τὸν ἀποκαλεῖ ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, - ὁ αἰώνιος ἐχθρὸς καὶ ἀντίπαλος τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ τῶν ἀνθρώπων, … ὁ διάβολος … «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. ΣΤ΄ 12)! Φῶς, ὁ Χριστὸς καὶ ἡ διδασκαλία Του καὶ εἰς τοῦτο τὸ Φῶς, ἐκάλεσεν τοὺς μαθητάς Του, ἀλλὰ καὶ ἅπαντας ἡμᾶς! «Περιπατεῖτε ἕως τὸ φῶς ἔχετε, ἵνα μὴ σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ· καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει. Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε» (Ἰωάν. ΙΒ΄ 35-36)! 

«Χριστὸς ἀνέστη» … Φῶς! 

Ἡ Λαμπροφόρος Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου μας, θὰ ἠδύνατο ἵνα ἀποκληθῇ … ἡ ἑορτὴ τοῦ Φωτός, ἐφ’ ὅσον ἔδωκε καὶ δίδει διέξοδον εἰς ἅπαντα τὰ … ἀδιέξοδα τῆς παρούσης ζωῆς καὶ ὁ πιστεύων εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ, ζεῖ καὶ βιώνει τὸ Φῶς τῆς Αἰωνίου ζωῆς καὶ μακαριότητος! Ἡ πίστις εἰς τὴν Ἀνάστασιν, δίδει εἰς τὸν χριστιανὸν τὴν αἰσιοδοξίαν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος καὶ τῆς ἀτελευτήτου ζωῆς! Χωρὶς τὴν τοιαύτην πίστιν, ὁ … ἄπιστος, βιώνει τὸν θάνατον καὶ τὸ σκότος, πρὶν ἀκόμη ἔλθει ἡ ὥρα τοῦ σωματικοῦ θανάτου! Τοῦτο ἀκριβῶς τονίζει ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος ἐκεῖ εἰς τοὺς Κορινθίους - οἵτινες ἠπίστουν εἰς τὴν ἀνάστασιν τῶν κεκοιμημένων, - ὅταν ἐπιχειρῇ διὰ ἀδιασείστων ἀποδείξεων νὰ δείξῃ εἰς τούτους τὴν ἀξίαν τοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὁποία καὶ ἀποτελεῖ τὴν ἀπαρχὴν καὶ τῆς ἰδικῆς μας ἀναστάσεως: «Εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται· Εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν. … Εἰ γὰρ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται. Εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν» (Α΄ Κορινθ. ΙΕ΄ 12-32). 

Τοῦτο εἶναι τὸ … Φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ ὁποῖον «φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον», καὶ χάριν τοῦ τοιούτου Φωτός, ἔχει ἀξίαν ἡ βιολογικὴ καὶ μικρὰ … ζωή! Ἄνευ τοῦ Φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως, ἡ παροῦσα ζωὴ … γίνεται μαρτύριον καὶ κόλασις! 

Φῶς ἢ σκότος; 

Κατόπιν τῶν ὅσων εἴπομεν, ἂς ἴδωμεν εἰλικρινῶς, πόσον, οἱ ἄνθρωποι, ἠγάπησαν καὶ ἀγαπῶσιν τὸ Φῶς (δηλαδὴ τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Ἀνάστασίν Του), ἢ τὸ σκότος καὶ τὴν αἰωνίαν κόλασιν! Τὴν ἀπάντησιν εἰς τοῦτο τὸ καταλυτικὸν ἐρώτημα, δίδει ὁ Κύριος, εἰς τὸν κρυφὸν μαθητήν Του τὸν Νικόδημον, ὅταν οὗτος ἦλθε πρὸς τὸ Διδάσκαλον νύκτα τινα διὰ νὰ συνομιλήσῃ μετ’ Αὐτοῦ! «Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις», εἶπεν ὁ Χριστός, καὶ συνεχίζει, … «ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα», κατακλείων δὲ τὴν συζήτησιν, διασαφίζει πρὸς τὸν Νικόδημον, «πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα» (Ἰωάν. Γ΄ 19-21). 

Αὐτὴ ἀκριβῶς εἶναι ἡ … στᾶσις τῶν ἀνθρώπων ἔναντι τοῦ Φωτός! Καὶ ἡ στᾶσις των ἐξαρτᾶται ἐκ τοῦ τί ἐπιλέγωσιν εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν! Ἐὰν ἐπιλέξωσι … τὰ ἔργα τὰ φαῦλα τοῦ σκότους, οὗτοι μισοῦσι τὸ φῶς καὶ δὲν τὸ πλησιάζουσι, διότι ἡ Ἀλήθεια τοῦ Φωτός, θὰ ἐλέγξη καὶ θὰ ἐμφανίσῃ τὴν βρωμερότητα καὶ ἀθλιότητα τῶν τοιούτων ἔργων! Ὅταν, ὅμως, οἱ ἄνθρωποι ἐργάζωνται τὰ ἔργα τῆς Ἀληθείας καὶ τοῦ Θεοῦ, οὗτοι ἀγαπῶσι τὸ Φῶς καὶ ἔρχονται κοντά Του, διὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ ἅγια καὶ ἐνάρετα ἔργα των τὰ ὁποῖα καὶ ἠργάσθησαν συμφώνως πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ! 

Τοῦτο, ἀκριβῶς, τὸ κριτήριον, ἂς ἐνεργεῖ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν, καὶ τοῦτο ἂς θέσωμεν ὡς … πυξίδα καὶ πηδάλιον, εἰς τήν, πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριον, πορείαν ἡμῶν! Ἂς μὴν ἀμελήσωμεν τὴν σωτηρίαν μας καὶ ἂς μὴν ἐπιλέξωμεν τὴν κατηραμμένην … ἀποστασίαν ἀπὸ τὸν εὐεργέτην καὶ Σωτῆρα ἡμῶν! «Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» (Ρωμ. ΙΓ΄ 12). Διὰ τῆς τοιαύτης λαμπροφόρου πνευματικῆς … πανοπλίας, ἂς σπεύσωμεν πρὸς τὸν ἀναδυθέντα ἐκ τοῦ τάφου, Ζωοδότην Κύριον καὶ ἂς ζήσωμεν … «παρ’ Αὐτῷ καὶ ἐν Αὐτῷ καὶ δι’ Αὐτοῦ», Ἀμήν! 

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 8 Μαΐου 2022

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Κυριακή των Μυροφόρων

 

Ἡ … δῆθεν ἐλεημοσύνη!... Ἐλεήμων ὁ … Ἰούδας; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022)

«διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων 

δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;» (Ἰωάν. ΙΒ΄ 5)

Ἡ … δῆθεν ἐλεημοσύνη! 

Ὁ φιλάργυρος Ἰούδας, ὁ ἀδίστακτος προδότης καὶ … πωλητὴς τοῦ Παναγίου Διδασκάλου, ὁ ἀχρεῖος καὶ ἐλεεινός, ὅστις εἶχε τὸ θράσος καὶ τὴν τόλμην νὰ πλησιάσῃ καὶ νὰ ἐναγκαλισθῇ τὸν … Πανακήρατον Ἰησοῦν, καὶ νὰ δώσῃ τὸ ἄθλιον φίλημα τῆς προδοσίας, … σπεύδει, - ὡς ἠκούσαμεν σήμερον ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, - ἵνα «κρυβῇ» ὄπισθεν τοῦ προσωπείου τοῦ … εὐσπλάγχνου καὶ ἐλεήμονος! Πλαγίως, ἢ ἴσως καὶ … εὐθέως, καταφέρεται κατὰ τῆς ἀδελφῆς τοῦ δικαίου Λαζάρου, Μαρίας, ἥτις εἰς ἔνδειξιν εὐγνωμοσύνης καὶ ἀπείρου ἀγάπης πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, - ἐπειδὴ ἀνέστησεν Οὗτος τὸν ἀδελφόν της, - «λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ» (Ἰωάν. ΙΒ΄ 3)! Ἐλεήμων ὁ Ἰούδας (;)! Ἀποροῦσιν οἱ μαθηταί˙ … καὶ ὁ Ραββί, μὴ θέλων ἵνα ἀθωώσῃ τοῦτον, θέλων, ὅμως, ἵνα ἐπαινέσῃ τὴν Μαρίαν, … διὰ τῶν Θείων Του λόγων, δίδει εἰς ἅπαντας ἵνα ἔχωσι ὑπ’ ὄψιν των καὶ διακρίνωσι, τὴν εὐλογημένην καὶ θεάρεστον ἐλεημοσύνην, ἐκ τῆς ὑποκριτικῆς καὶ ψευδοῦς καὶ ἀχρήστου τοιαύτης, ἥτις καὶ καθιστᾷ τὸν δῆθεν … ἐλεήμονα, κλέπτην καὶ ἀνάξιον ἐνώπιον τοῦ … γινώσκοντος «καρδίας καὶ νεφρούς»! 

«Τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε»! Αὕτη ἡ ἐλεημοσύνη ἔχει ἀνταπόκρισιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ! Προηγεῖται ἡ προσφορὰ ἡμῶν πρὸς τόν, … ἀπείρως καὶ ἀκαταπαύστως ἐλεοῦντα καὶ Ἁγιάζοντα ἡμᾶς, Κύριον καὶ Θεόν, καὶ ἐν συνεχείᾳ … «βλέπομεν» πρὸς τὸν συνάνθρωπον! Ἐλεημοσύνη, ἄνευ τῆς τοιαύτης διακρίσεως, συνιστᾷ μίαν ἀνούσιον «φιλανθρωπίαν» ἥτις, πολλάκις «ζητεῖ» τὴν ἀνταπόδοσιν, καὶ μεταβάλλεται εἰς … τυπικὴν διαδικασίαν, καὶ ἐπιφέρει κόπωσιν καὶ … ἀδρανεῖ! Ἡ ἀξία καὶ ἁγία ἐλεημοσύνη, ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἀπαραίτητον ἀγάπην καὶ προσφοράν μας εἰς τὸν Κύριον, καὶ … προχωρεῖ πρὸς τὸν συνάνθρωπον! 

Ἐλεήμων ὁ … Ἰούδας; 

Ποῖος νὰ πιστεύσῃ ὅτι ὁ φιλάργυρος καὶ κλέπτης Ἰούδας, αἰφνιδίως μεταβάλεται εἰς … ἐλεήμονα καὶ εὔσπλαγχνον; Ὁ μὲν Παντογνώστης Κύριος Ἰησοῦς, ὁ γινώσκων τὰς καρδίας καὶ τὰ διανοήματα τῶν ἀνθρώπων, … δὲν ἀπατᾶται! Ὅμως, καὶ οἱ λοιποὶ μαθηταί, οἵτινες τὸν γνωρίζουσι ὅλον τοῦτο τὸ διάστημα τῆς, μετὰ τοῦ Διδασκάλου, συμβιώσεως, ἀποροῦσι καὶ ἀμφιβάλουσι πῶς … ὁ μέχρι τοῦδε διαχειριστὴς τοῦ γλωσσοκόμου καί, - ὡς ὁ Ἰωάννης τὸν κατονομάζει, - κλέπτης καὶ καταχραστὴς τῶν βαλλομένων εἰς τοῦτο, αἰφνιδίως παρουσιάζεται ὡς … ὑπερασπιστὴς τῶν πτωχῶν! Ὄχι, λοιπόν! Δὲν διαθέτει ὁ Ἰσκαριώτης τοιαύτας … εὐαισθησίας! Δὲν ἐνδιαφέρεται διὰ τοὺς πτωχοὺς καὶ τοὺς ἔχοντας ἀνάγκην! Ἁπλῶς, … διαμαρτύρεται, διότι τὰ τριακόσια δηνάρια θὰ … τοῦ λείψουν! 

Ὅμως, ἐν προκειμένῳ, θὰ πρέπῃ νὰ ἴδωμεν καὶ ἄλλους … «Ἰούδας», πνευματικοὺς ἀπογόνους τοῦ προδότου τούτου, οἵτινες ἐκινοῦνταν ἀλλὰ καὶ κινοῦνται, διὰ τῆς ἰδίας ἀπατηλῆς τοιαύτης μεθόδου! Πρῶτοι δὲ τοιοῦτοι, … οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, «οἱ κατεσθίοντες τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι» (Μάρκ. ΙΒ΄ 40)! Οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι … οἱ ὑποκριταί, πρὸς τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος … «ἐξετόξευσεν» τὰ φοβερὰ ἐκεῖνα … «οὐαί»! … «Ὅτι κατήσθιον τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν», ὅτι ἐδίδασκον τὸν ἀφελῆ λαόν, … «ὅς δ’ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ, ὀφείλει», καὶ «ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ (τοῦ θυσιαστηρίου), ὀφείλει» (Ματθ. ΚΓ΄ 13-30)! Ὄπισθεν δὲ τούτων καὶ … ἐπάξιοι μιμηταί των, … ὅλοι ἐκεῖνοι οἵτινες … προσποιοῦνται τὴν ἐλεημοσύνην! Οἱ προσφέροντες τὸ ὀλίγον ἵνα λάβωσι τὸ πολύ …! Οἱ ἐξαπατῶντες διὰ τῶν ἐξωτερικῶν «καμωμάτων καὶ φερσιμάτων» τὰς καρδίας τῶν ἀφελῶν χριστιανῶν! Οἱ «διϋλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες»! 

«Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί»! 

Οὗτος ὁ ἀνωτέρω λόγος τοῦ Κυρίου καὶ Διδασκάλου ἡμῶν, καταδεικνύει πρωτίστως τὸν τρόπον διὰ τοῦ ὁποίου θὰ πρέπῃ ἵνα ἐνεργῇται ἡ, κατὰ Θεόν, ἐλεημοσύνη! Σκοπὸς ταύτης, δὲν εἶναι μόνον ἡ … οἰκονομικὴ στήριξις τοῦ ἐλεουμένου! Δὲν εἶναι μόνον ἡ σωματικὴ διατροφή του καὶ ἡ ὑλικὴ συντήρησις τῆς οἰκογενείας του! Βεβαίως, καὶ ταῦτα, ἔχουσι τὴν ἀξίαν των καὶ τὴν προτεραιότητά των … Κίνητρον, ὅμως, βασικὸν καὶ ἀπαραίτητον, διὰ τὴν οἵανδήποτε ἀγαθοεργίαν, εἶναι ἡ ἀγάπη μας! Πρωτίστως ἡ, πρὸς τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ δευτερευόντως καὶ … ἐξ ἴσου πρὸς ταύτην, ἡ, πρὸς τὸν πλησίον, τοιαύτη! Καὶ ἡ μὲν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν, εἶναι ἡ ἐφαρμογὴ καὶ φύλαξις τῶν Θείων ἐντολῶν, - «ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε» (Ἰωάν. ΙΔ΄ 15), - ἡ δέ, πρὸς τὸν πλησίον, τοιαύτη, εἶναι τό, … «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν»! Τοῦτο ἀκριβῶς σημαίνει ἡ λέξις «οἰκτίρμων» …! Εἶναι, … ὁ ἔχων ἀγάπην καὶ πόνον διὰ τὸν συνάνθρωπον! Μόνον μία τοιαύτη ἀγάπη, περιέχει πόνον καὶ συμπάθειαν …! Μία τοιαύτη ἀγάπη σημαίνει … θυσίαν, καὶ καθιστᾷ τὸν ἀγαπῶντα … μιμητὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ … «ὃς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται» (Ἠσ. ΝΓ΄ 4)! 

«Προσέχετε τὴν ἐλεημοσύνην ὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθῆναι αὐτοῖς· εἰ δὲ μήγε, μισθὸν οὐκ ἔχετε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν τῷ ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. ΣΤ΄ 1). Διὰ τούτων τῶν λόγων, ὁ Κύριος καὶ Θεός μας, μᾶς ἐπέστησε τὴν προσοχήν, ὄχι μόνον εἰς τὴν ἀναγκαιότητα αὐτῆς καθ’ αὐτῆς τῆς ἀρετῆς τῆς ἐλεημοσύνης, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν τρόπον καὶ τὴν διάθεσιν διὰ τῶν ὁποίων πρέπει νὰ ἐνεργεῖται! Τό, νὰ διαφημίζωμεν τὰς «ἀρετὰς» ἡμῶν καὶ νὰ προκαλῶμεν τὸν ἔπαινον καὶ τὴν ἐπικρότησιν εἰς τὸν … ἑαυτόν μας, ἀποστερῶμεν τοῦτον τοῦ οὐρανίου ἐπαίνου ἀλλὰ καὶ τοῦ «μισθοῦ» τὸν ὁποῖον θὰ λάβωσιν ἐκεῖνοι οἵτινες εἰργάσθησαν … θεοπρεπῶς καὶ θεομιμήτως τὴν ἁγίαν ταύτην ἀρετὴν τῆς ἐλεημοσύνης! 

Εἰσερχόμενοι εἰς τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου μας, φίλοι μου ἀναγνῶσται, πέραν τῆς οἵασδήποτε ἄλλης ἀπαραιτήτου πνευματικῆς προετοιμασίας, διὰ τὴν ὑποδοχὴν τούτων καθὼς καὶ τῆς τριημέρου ἐν νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, ἂς ἀγαπήσωμεν καὶ ἐργαζώμεθα τὴν ἀγάπην πρὸς τὸν πλησίον ἡμῶν καὶ δή, τὸν ἐνδεῆ καὶ πένητα, μιμηταὶ γενόμενοι τοῦ Ἀγαπῶντος ἡμᾶς καὶ ἕως Σταυροῦ καὶ θανάτου θύσαντος ἑαυτρὸν ὑπὲρ ἡμῶν. Ἀμήν. 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν