ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (15 ΜΑΪΟΥ 2022)
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
«Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» (Ἰωάν. Ε΄ 7).
Τὸ ἱστορικὸν τοῦ θαύματος.
Ὁ Κύριος μεταβαίνει μετὰ τῶν μαθητῶν Του, εἰς τὸν χῶρον ὅπου συντελεῖται κατὰ καιρούς, ἕνα καταπληκτικὸν θαῦμα! Εἶναι ὁ χῶρος τῆς «Βηθεσδᾶ», ὅπερ σημαίνει, τόπος θεραπείας! Εἰς τοῦτον τὸν τόπον, καὶ ἕνεκα τοῦ θαύματος τὸ ὁποῖον θὰ ἀναφέρωμεν ἐν συνεχείᾳ, ὑπῆρχον πέντε στοαὶ διὰ νὰ στεγάζωσι τοὺς ἀσθενεῖς … «Ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν» (Ἰωάν. Ε΄3), μᾶς περιγράφει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Ἅπαντες οὗτοι οἱ ἀσθενεῖς, - πάσχοντες ἐκ ποικίλων νόσων, κυρίως βαρυτάτων καὶ ἀνιάτων, - συνωστίζοντο εἰς τὰς προειρημμένας στοάς, καὶ ἀνέμενον … τὸ θαῦμα! «Ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσε τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι» (Ἰωάν. Ε΄ 4).
Ὁ Κύριος, ἔρχεται εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον καὶ πλησιάζει κάποιον παράλυτον˙ «ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ». Βεβαίως, … ἀπορίας ἄξιον, εἶναι τὸ γεγονός, διατί ὁ Θεάνθρωπος ἐπλησίασε μόνο τοῦτον τὸν ἀσθενῆ, ἐνῶ … ὑπῆρχον ἐκεῖ, δεκᾶδες ἢ ἴσως καὶ ἑκατοντᾶδες ἀσθενεῖς! Τὴν συνέχειαν ἂς τὴν ἴδωμεν περιγραφομένην εἰς τὸ ἱερὸν κείμενον: «Τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;» Ἐρωτᾷ ὁ Παντογνώστης Κύριος, μίαν ἐρώτησιν, τῆς ὁποίας ἡ ἀπάντησις θεωρεῖται … αὐτονόητος! Ὅμως, εἰς ἀπάντησιν, ὁ ταλαίπωρος ἐκεῖνος παράλυτος, ἐκθέτει εἰς τὸν Χριστόν, τὸ μεγάλο … «παράπονό» του: «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν»! Ἅπαντες οἱ κατακείμενοι, εἰς τοῦτον τὸν τόπον τῆς ὀδύνης, ἀσθενεῖς, ἔχουσι τοὺς … ἀνθρώπούς των, ἢ ἔστω δύνανται στοιχειωδῶς ἵνα αὐτο-ἐξυπηρετηθῶσι …! Οὗτος ὅμως, παρὰ τὴν πλήρη ἀδυναμίαν του, δὲν ἔχει οὐδένα … πλησίον του!
Ὁ «ἱατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων», κατὰ τὸν ὕμνον, δεικνύων πρὸς τοῦτον τὴν ἀγάπην καὶ τὴν «συμπόνοιάν» Του, «λέγει πρὸς αὐτόν˙ ἆρόν σου τὸν κράββατον καὶ περιπάτει»! Ἡ συνέχεια εἶναι γνωστή … Αἱ ἀντιδράσεις τῶν Ἰουδαίων, διὰ τὴν … προσβολὴν τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου – μὲ ἀφορμὴν τὴν … ἆρσιν τοῦ κραββάτου – κατὰ τοῦ πρώην παραλύτου, ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπόδειξις καὶ σύστασις τοῦ Κυρίου πρὸς τοῦτον: «Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται»! Ὁ «ἱατρός», δεικνύει εἰς τὸν τεθεραπευμένον, … τὴν αἰτίαν τῆς ἀσθενείας του, ἐφιστῶντας ταὐτοχρόνως, τὴν προσοχὴν τούτου εἰς τὴν μετέπειτα πορείαν τῆς ζωῆς του …
Ἄνθρωπος καὶ … συνάνθρωπος!
Τὸ παράπονον τοῦ παραλύτου, θὰ ἀποτελέσῃ τὴν ἀφορμήν, ἵνα, Θείᾳ Δυνάμει, ἐκθέσωμεν ἀπόψεις τινὰς καὶ ἵνα ἴδωμεν τὸ τεράστιον τοῦτο θέμα, ἐντὸς τῶν ἐλαχίστων γραμμῶν αἱ ὁποῖαι μᾶς ὑπολείπονται …! Δὲν ἀποτελεῖ … «εἴδησιν», εἶναι ὅμως μία θλιβερὰ πραγματικότης, ἡ ἀπόστασις καὶ τὸ «χᾶσμα» τὸ ὁποῖον ὑφίσταται, ὄχι μόνον μεταξὺ τῶν … «γενεῶν» - ὡς συνήθως ἀκούεται, - ἀλλά, κυρίως, ἡ ἀπόστασις καὶ ψυχρότης καὶ ἀδιαφορία, ἥτις καὶ ἀπεμάκρυνεν τὸν ἄνθρωπον ἐκ τοῦ … πλησίον! Ἐκείνη ἡ εὐλογημένη ἀγάπη καὶ συμπάθεια καὶ συμπαράστασις, τὴν ὁποίαν ἐζούσαμεν ἡμεῖς οἱ παλαιότεροι … δυστυχῶς τείνει ἵνα ἐκλείψῃ, ἵνα μὴ εἴπω ὅτι δυστυχῶς … ἐξέλειψεν! Ἡ ἀγάπη τὴν ὁποίαν μᾶς ὑπέδειξε καὶ μᾶς συνέστησεν ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ τὴν βλέπομεν εἰς τὰ συναξάρια τῶν Ἁγίων καὶ τὴν ἔζωμεν πρὸ ὀλίγων ἐτῶν, σήμερον … ἁπλῶς καὶ μόνον τὴν ἀκούομεν … ἀφηγουμένην! Ἡ Θεία ὑπόδειξις τοῦ Κυρίου μας, «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Μάρκ. ΙΒ΄ 31), ὄχι μόνον δὲν εὑρίσκεται … ἐν τῇ πράξει, ἀλλά, δὲν δύναται κἂν νὰ κατανοηθῇ …!
«Διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ματθ. ΚΔ΄ 12), μᾶς προειδοποίησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ τοῦτο τὸ βλέπομεν ἐντόνως εἰς τὴν ἐποχήν μας! Ἡ πολλὴ ἀνομία καὶ ἡ ἀποστασιοποίησίς μας ἐκ τοῦ Θεοῦ ἔφερε τὸν ἄνθρωπον ἵνα ζῇ καὶ κινῇται, πλέον, … μόνον διὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ - κατ’ ἀνάγκην (!) - διὰ τὸ ἄμεσον οἰκογενειακὸν περιβάλλον του! καὶ … ὁ συνάνθρωπος, - ἐκτὸς σπανίων ἐξαιρέσεων, - εἶναι εἴτε ἐχθρὸς καὶ ἀντίπαλος, εἴτε ξένος, ἄγνωστος καὶ ἀδιάφορος! «Ὁ Θεὸς κι’ ὁ γείτονας» ποὺ ἔλεγον οἱ εὐλογημένοι πάπποι καὶ πρόπαπποι ἡμῶν, πλέον διεστράφη καὶ … ὁ σκληρὸς καὶ ἀδυσώπητος … ἀτομισμός, ἔκανε τόν, κάποτε, κοινωνικὸ ἄνθρωπο, νὰ ἀδιαφορῇ ἀκόμη καὶ διὰ καταστάσεις αἱ ὁποῖαι «συγκινοῦν καὶ τὶς … πέτρες»! Ἐψυχράνθη, δυστυχῶς, ἡ ἀγάπη!
Ἅπαντες χαιρώμεθα καὶ ἐκζητῶμεν τὴν παρουσίαν τοῦ … ἄλλου, πλησίον ἡμῶν! Παρακαλοῦμεν καὶ εὐχώμεθα νὰ εὑρίσκωνται ἄνθρωποι πλησίον ἡμῶν! Ἀντιθέτως, ἀσφυκτιοῦμεν καὶ καταθλιβόμεθα ὅταν οἱ ἄλλοι μᾶς … θέτουν εἰς τὸ περιθώριον! Ὅταν αἰσθανώμεθα … μόνοι! Ἰδιαιτέρως δε, εἰς τὰς ἀσθενείας καὶ τοὺς θανάτους καὶ τὰς ποικίλας θλίψεις τῆς ζωῆς ταύτης, ἡ παρουσία τῶν «ἄλλων» πλησίον ἡμῶν, θεωρεῖται ἀλλὰ καὶ εἶναι … περισσότερον καὶ ἀπὸ ἀπαραίτητος! Ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν Ἁγίων, εὑρέθησαν πλησίον τῶν ἀνθρώπων, ὡς ἀναγινώσκομεν εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην ἀλλὰ καὶ τὰ συναξάρια, πρόθυμοι ἵνα ἀναψύξωσι τοὺς θλιβομένους καὶ καταπονουμένους, καὶ θυσιάζοντες ἑαυτούς, διὰ τὴν ἀνακούφισιν καὶ παρρηγορίαν τούτων.
Ὁ «ἄλλος», εἶναι ὁ … Χριστός!
Ὁ Κύριος, διὰ νὰ διδάξῃ ἡμᾶς, τὴν σχέσιν ἥτις πρέπει νὰ ὑφίσταται ἀναμέσον ἡμῶν καὶ … τῶν ἄλλων, καὶ ἀναφερόμενος καὶ περιγράφων τὴν μέλλουσαν ἐκείνην δίκην ἥτις θὰ ἐπακολουθήσῃ τῆς δευτέρας καὶ ἐνδόξου παρουσίας Αὐτοῦ, ἔδειξεν αὐτὸν τὸν … «ἄλλον», ὡς τὸ ἴδιον τὸν Ἑαυτόν Του! «Ἐπείνασα γάρ, … ἐδίψησα, … ξένος ἤμην, … γυμνός, … ἠσθένησα, …., ἐν φυλακῇ ἤμην …»! Ἀποροῦσι δε, οἵ τε δίκαιοι ἀλλὰ καὶ οἱ ἄδικοι, «Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα, … ἢ διψῶντα, … πότε δέ σε εἴδομεν ξένον, … ἢ γυμνὸν …, πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ … Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»! Καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν, ὅμως, τοῦ παραλύτου τῆς Βηθεσδᾶ, γνωρίζων ὡς Θεός, τὴν ἐγκατάλειψιν τὴν ὁποίαν βιώνει οὗτος, ἔρχεται πρὸς αὐτόν, μόνον, προκειμένου ἵνα διδάξῃ, ὅτι δι’ ἅπαντας τοὺς ἐπικαλουμένους Αὐτόν, εἶναι … ὁ ταχὺς εἰς βοήθειαν, καὶ οὐδένα βλέπει ἢ ἀντιμετωπίζει ὡς … ἄλλον καὶ ξένον καὶ ἄγνωστον!
Ἐὰν καὶ ἡμεῖς ἴδωμεν τοιουτοτρόπως, τὸν ἄλλον … ὡς τὸ Χριστόν, ἢ ἔστω ὡς τὸν ἑαυτόν μας, τότε … καὶ ὁ κόσμος θὰ ἄλλάξῃ, καὶ ἡμεῖς θὰ ἀλλάξωμεν, καὶ τότε θὰ ἔλθῃ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ … «ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς»!
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου