Τα παιδικά χρόνια του αγίου Νεκταρίου (ταινία)

Τα παιδικά χρόνια του αγίου Γερβασίου Παρασκευόπουλου (Ταινία μικρού μήκους)

Πρωτόγνωρο το μίσος εναντίον των χριστιανών! Όχι άλλων θρησκειών...

Ο Κύριος: "Mακάριοι εκείνοι που θα υποστούν διωγμούς για το σωστό, γιατί η βασιλεία του Θεού θα είναι δική τους. Είσθε μακάριοι, όταν σας ονειδίζουν, όταν σας κατατρέχουν, και όταν λένε εναντίον σας κάθε βρώμικη κουβέντα, χωρίς να είναι αλήθεια εξαιτίας Μου. Να  χαίρεσθε και να αγαλλιάσθε, γιατί τότε ο μισθός σας στον ουρανό θα είναι πολύς!!" (Ματθαίος Ε. 10-12).

    Καλή μου  Ψυχούλα "θα σας μισούν" (Λουκάς ΚΑ.17)

   "Νομίζετε πώς ήρθα για να επιβάλω ομόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους; Κάθε άλλο!. Σας διαβεβαιώνω, πώς ο ερχομός Μου θα φέρει διαιρέσεις. Από τώρα και στο εξής μια οικογένεια με πέντε (5) μέλη θα χωριστεί σε δύο παρατάξεις: Τρείς εναντίον δύο, και δύο εναντίον τριών. Ο πατέρας θα είναι αντίθετος με τον γιο του, και ο γιός με τον πατέρα του, η μάνα με την κόρη της και η κόρη με τη μάνα της, η πεθερά με τη νύφη της και η νύφη με την πεθερά της" (Λουκάς ΚΒ.51-53 ).

  Ο ανωτέρω λόγος του Χριστού θα βρει πλήρη και απόλυτη εφαρμογή στις έσχατες ημέρες!!! "Επειδή θα γεμίσει ο κόσμος αμαρτία, οι πιο πολλοί θα παύσουν να έχουν α γ ά π η ". (Ματθαίος.ΚΔ.12). "Οι άνθρωποι θα είναι άστοργοι, αδιάλλακτοι, άγριοι ". (Β. Τιμοθέου Γ.1-4. ). Θα είναι χωρίς αγάπη, όχι μόνον προς τον άγνωστο πλησίον, αλλά και προς τον αδελφό, προς τον φίλο, προς τη μάνα, προς τον πατέρα. Θα σε βλέπουν να πονάς, και θα συνεχίζουν τη διασκέδασή τους.!!

  Θα αρχίσει τότε  (που θα βασιλεύει η αποστασία!!!.), ένα πρωτόγνωρο μίσος εναντίον των χ ρ ι σ τ ι α ν ώ ν, επειδή  και μόνο θα πιστεύουν στο Χριστό!!. "Θα σας μισούν όλα τα έθνη, επειδή έχετε το όνομά Μου". (Ματθαίος.ΚΔ.29.-Λουκάς ΚΑ.17.).

(Αυτό σημαίνει εποχή αντιχρίστου: Μίσος κατά του  Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ και των χριστιανών, και όσων αγαπούν και διδάσκουν και βοηθούν ιεραποστολικώς για την εφαρμογή του ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ, γι’ αυτό μισούν τους ε ρ γ ά τ ε ς της Εκκλησιάς- Ιερείς, πνευματικούς, κατηχητές, πιστούς της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας..)

    Αυτός που θα παραμείνει χριστιανός σε τέτοιο διεφθαρμένο κόσμο, θα καταντήσει η πιο μισητή "ΎΠΑΡΞΗ "! (Και μόνο γι’ αυτό θα είναι μεγαλομάρτυρας!).Θα περπατάει με "σκυμμένο το κεφάλι " (Λουκάς ΚΔ.28).

 θα απογοητευθεί...!! (Λουκάς.ΚΔ.28). Δεν θα τολμάει να βγει στο δρόμο, στην πλατεία, θα κοροϊδεύουν, δεν θα του δίνουν φαγητό να φάει, θα τον καταγγέλουν στα αντίχριστα δικαστήρια, για να τον θανατώσουν. "Τότε θα στρέφονται όλοι οι άνθρωποι εναντίον σας. Θα σας καταδικάζουν σε βασανιστήρια και σε θ ά να τ ο " (Ματθαίος.ΚΔ.9.). "Ο αδελφός θα παραδώσει τον αδερφό του σε θάνατο, και ο πατέρας το παιδί του. Και θα ξεσηκωθούν τα παιδιά να θανατώσουν τους γονείς". (Μάρκος ΙΓ.11).

     Τότε και αυτοί οι λίγοι χριστιανοί που θα έχουν απομείνει, θα αρχίσουν να ολιγοπιστούν, και να χάνουν τελείως την πίστη τους στο Χριστό." Τότε λοιπόν πολλοί θα παύουν να πιστεύουν σε Μένα", προείπε ήδη ο Χριστός. (Ματθαίος.ΚΔ.10).Και όχι μόνο:" χ ρ ι σ τ ι α ν ο ί "θα καταδίδουν ο ένας τον άλλον, και θα στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου". (Ματθαίος ΚΔ.10.).

   Τότε "αυτός που θα κάνει υπομονή μέχρι τα τελευταία του, αυτός θα σωθεί, είπε και πάλι ο Κύριος. (ΜατθαίοςΚΔ.13). Διαφορετικά" όποιος, ζώντας μέσα μέσα σ΄ αυτή τη  γενεά την άπιστη και αμαρτωλή, ντραπεί για μένα και τη διδασκαλία μου, θα ντραπεί γι’ αυτόν και ο Υιός του Ανθρώπου, όταν έρθει με όλη του την λαμπρότητα του Πατέρα Του, μαζί με τους άγιους αγγέλους" (Μάρκος Η.38-Λουκάς Θ.26).

Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Ιερό λείψανο οσίου Λεοντίου

ΙΕΡΟΝ ΛΕΙΨΑΝΟΝ ΟΣΙΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΤΟΥ ΕΚ ΣΤΕΜΝΙΤΣΗΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΙΕΡΕΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΑΥΤΟΥ ΑΝΘΗΣ

Ἄρμπουνα, τῇ 25ῃ Μαρτίου 2017

Πρός τόν τόν αἰδ. πρωτοπρεσβύτερον

π. Ιωάννην Κοκκώνην, Προϊστάμενον

εἰς Ἱ. Ναόν Παναγίας «Ρόδον Ἀμάραντον» Πειραιῶς, φαξ: 210 4512292.

ΔΗΛΩΤΙΚΟΝ ΓΡΑΜΜΑ

Αἰδεσιμολογιώτατε καί λοιποί σεβαστοί Πατέρες καί εὐλαβεῖς ἐνορῖται!

Διά τοῦ παρόντος δηλωτικοῦ γράμματος βεβαιοῦμεν ὅτι ἐδωρήσαμεν εἰς τόν ἀνωτέρω ἱστορικόν Ἱ. Ναόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, εἰς διηνεκῆ εὐλογίαν καί ἁγιασμόν τῶν ἐν αὐτῷ διακονούντων πατέρων καί τῶν ἐκεῖσε ἐνοριτῶν καί τῶν ἀφικνουμένων εὐλαβῶν προσκυνητῶν, ἐπάργυρον ὀρθογώνιον λειψανοθήκην, ἐντός τῆς ὁποίας ἐγκολποῦται τεμάχιον ἐκ τοῦ λειψάνου τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Λεοντίου τοῦ ἐκ Στεμνίτσης.

Ἡ περίτεχνος αὕτη ξυλόγλυπτος λειψανοθήκη ἐγένετο μέν μερίμνῃ τῆς οἰκογενείας τοῦ μακαρίου ἱερέως Νικόλαου Ἀ. Πέττα, συνοδεύεται δέ ὑπό τῆς ἐπιγραφῆς: «ΙΕΡΟΝ ΛΕΙΨΑΝΟΝ ΟΣΙΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΤΟΥ ΕΚ ΣΤΕΜΝΙΤΣΗΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΙΕΡΕΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΑΥΤΟΥ ΑΝΘΗΣ».

Ἡ λειψανοθήκη δέον ὅπως φυλάσσηται ἐν τῷ Κειμηλιαρχείῳ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ, μετά τῆς παρακλήσεως, ὅπως μνημονεύωνται τά ὀνόματα τῶν οἰκείων ἡμῶν.

Τό σεπτόν λείψανον τοῦ μεγάλου τούτου νεοφανοῦς ἀσκητοῦ προέρχεται ἐκ τοῦ κειμηλιαρχείου τοῦ ἀοιδίμου πατρός μου Ἱερέως Νικολάου Πέττα, ὅπου διασώζεται καί τό ἀρχιερατικόν παραχωρητήριον γράμμα, ὅπερ καταγράφει καί τήν πηγήν αὐτοῦ. Τό παρόν χορηγεῖται ὡς τεκμήριον γνησιότητος τοῦ λειψάνου. Προσφέρεται ὁμοῦ μετά τῆς Ἀκολουθίας τοῦ νεοφανοῦς αὐτοῦ ἁγίου, ἐγκριθείσης ὑπό τῆς Ἱεράς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (διά τῆς ὑπ’ ἀριθ. πρωτ. 266/26.3.2012, ἡμερομηνίας 12.9.2012).

Εὐχόμενοι πλουσίαν τήν εὐλογίαν τοῦ Ἁγίου, παρακαλοῦμεν ὑμᾶς ὅπως εὔχεσθε καί ὑπέρ ἡμῶν.

Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ  

Δωρεά δαγκεροτυπίας του Παπουλάκου προς την Ενορία ΑΡΜΠΟΥΝΩΝ Καλαβρύτων

ΔΩΡΕΑ ΔΑΓΚΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑΝ ΑΡΜΠΟΥΝΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ»

30ή Μαΐου 2017

            Ὁ Σύλλογος Καλαβρυτινῶν Πειραιῶς «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ», εἰς τό πλαίσιον τῶν, ἑλληνορθοδόξου ἤθους δραστηριοτήτων του, προσφέρει εἰς τήν ἐνορίαν τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου Ἀρμπούνων Καλαβρύτων μίαν προσκυνηματικήν φωτογραφίαν (τύπου ἀντίγραφου δαγκεροτυπίας τοῦ 1850, προερχομένην ἐκ τῆς οἰκίας τοῦ Παπουλάκου) μέ τήν ὁσιωτάτην μορφήν τοῦ σπλάγχνου τῶν Ἀρμπούνων, Παπουλάκου, ἡ ὁποία ἐπιγράφεται ὡς «Ο ΟΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Ο ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ + 18-1-1861».

            Τό πιστό ἀντίγραφον τῆς δαγκεροτυπίας τοῦ Παπουλάκου προστατεύεται ἀπό κορνίζα, καί ἡ ἀπόδοση τῆς φωτογραφίας εἶναι παρόμοια μέ αὐτήν, πού προσφέραμε εἰς Αἴγιόν τήν Κυριακήν 19 Φεβρουαρίου ἐ.ἔ., στόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην σας Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιον, ὁ ὁποῖος συγκινημένος τήν ἀσπάσθηκε εὐλαβικά.

Σᾶς προσφέρουμε καί ἱερά κανδήλα γιά τήν ἱερά πρόθεση τοῦ ἐνοριακοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου. Τά δύο αὐτά πνευματικά ἀντικείμενα, πού ἀπουσίαζαν ἀπό τόν τόπο σας, ἦλθε νά καλύψει ἡ λευιτική οἰκογένεια Πέττα. Τά ἐπωμίσθηκε καί τά προσφέρει εἰς αἰώνιον μνημόσινον τῶν ὁσιωτάτων γονέων τους, ἱερέως Νικολάου καί τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς.

Ἡ μορφή τοῦ Παπουλάκου δύναται νά κοσμεῖ τό στέκι ἀγάπης Ἀρμπουνιωτῶν, ὁ ὅσιος Χριστοφόρος ὁ Ἀρμπουνιωτης.

Ζητώντας τήν εὐχή σας παρακαλοῦμε νά μᾶς ἐνθυμείσθε στήν ἱερά Πρόθεση μετά τοῦ δέοντος σεβασμοῦ καί ἀναστάσιμων εὐχῶν.

Διά τό Δ.Σ. τοῦ Συλλόγου: Ὁ παραδιδούς πρόεδρος Ἀθανάσιος Π. Χρονόπουλος, ἐπίτιμος γενικός διευθυντής Ὑπουργείου Ανάπτυξης

Διά τήν ἐνορίαν Ἀρμπούνων: Ὁ παραλαβών ἱερεύς Γεώργιος Κοτσιᾶς ἐφημέριος τοῦ Ἁγίου Αθανασίου τῶν Ἀρμπούνων

Νηστεύω με... νηστήσιμο τυρί, νηστήσιμο γάλα...

Έγινε πλέον της μόδας, συνήθεια, έξη! Κατά τη διάρκεια της Νηστείας, οι πιστοί, στην προσπάθειά τους να κάμνουν όσο λιγότερο ανώδυνη και ακούραστη την άσκησή τους, εφεύραν νηστήσιμα υποκατάστατα άλλων αρτήσιμων φαγητών, που, πλέον, ως υποκατάστατα μπορούν να τα καταλύσουν χωρίς να τους τύπτει η συνείδησή τους. Νηστήσιμο τυρί, νηστήσιμο γάλα, σόγια κ.ά. Και τότε, ερωτώ: ποιο το νόημα της Νηστείας και της άσκησης; Νηστεία, πέραν της λήψης ξηράς τροφής (ανάλογα βέβαια, με την ευλογία του πνευματικού και τις σωματικές - παθολογικές ιδιαιτερότητες ενός εκάστου), σημαίνει άσκηση, στέρηση. Να σου λείψει κάτι, να το στερηθείς, να το επιθυμήσεις και να αγωνίζεσαι να εγκρατευτείς, να συγκρατηθείς! 
Διαφορετικά, εάν κατά τη διάρκεια της Νηστείας τα έχουμε όλα, ένα είναι σίγουρο: όχι μόνο δε νηστεύουμε, αλλά λοιδορούμε τον εαυτό μας και τον Ουρανό. Βέβαια, σε αυτό έχει ευθύνη και μερίδα των πνευματικών, όσοι δίδουν ευλογία στους πιστούς να κατασθίουν αυτά τα υποκατάστατα. 
Επιτρεπτό είναι, ηθικό δεν είναι και πνευματικό. Σε διαφορετική περίπτωση που κάποιος συνεχίζει να κατασθίει υποκατάστατα κρέατος και γαλακτοκομικών σε περίοδο νηστείας, τότε, έχω την αίσθηση, καιρός είναι να βρει και έναν υποκατάστατο Χριστό για  να λατρεύσει!

Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Έχει σημασία η ενδυμασία της γυναίκας στα πλαίσια του πνευματικού αγώνα για την σωτηρία της ψυχής της;

Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών Δρος Θεολογίας: Η άποψη ότι το θέμα της αμφίεσης της γυναικός, μέσα στα πλαίσια του εκκλησιαστικού αγώνος και της σωτηρίας της ψυχής, δεν είναι και τόσο σημαντικό, είναι λανθασμένη.

Από την Αρχαιότητα ακόμη υπήρχε η γνώμη ότι όταν η γυναίκα δεν προσέξη την σεμνή ενδυμασία αποβάλλει και την αιδώ: «Άμα δε κιθώνι (χιτώνι) εκδυομένω συνεκδύεται και την αιδώ γυνή» (Ηροδότου, Ιστορία, 1, 8, 14).

Στην Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε ότι ο Ίδιος ο Δημιουργός μας Θεός φρόντισε να ενδύση τα γυμνά σώματα των πρωτοπλάστων μετά την πτώση τους: «Και εποίησεν κύριος ο θεός τω Αδάμ και τη γυναικί αυτού χιτώνας δερματίνους και ενέδυσεν αυτούς» (Γεν. 3, 21). Η ενδυμασία εδόθη στον άνθρωπο μετά την παρακοή του, για να καλύπτη το σώμα του και να ενθυμήται την πτώση του και την απογύμνωσή του από την Χάρη του Θεού. Κι αυτό το έκαμε ο Θεός «προς το μη γυμνούς είναι και ενασχημονείν», κατά τον Ιερό Χρυσόστομο (βλ. PG 53,149).

Στην Καινή Διαθήκη η ενδυμασία υφίσταται ως κάλυψη του ναού του Θεού, δηλαδή του σώματός μας (πρβλ. Α´ Κορ. 3, 16. 6, 19. Β´ Κορ. 6, 16), αλλά και ως σφραγίδα αγνότητος, συνεχούς νήψεως και υγείας πνευματικής ( Πρβλ. Μαρκ. 5, 15. Λουκ. 8, 35).

Ο Απόστολος Παύλος τονίζει την σημασία, την οποία έχει η εξωτερική εμφάνιση, ιδιαιτέρως για την χριστιανή γυναίκα που θέλει να είναι θεοσεβής: «Ωσαύτως [και] γυναίκας εν καταστολή (δηλ. ενδυμασία) κοσμίω μετά αιδούς και σωφροσύνης κοσμείν εαυτάς, μη εν πλέγμασιν και χρυσίω η μαργαρίταις η ιματισμώ πολυτελεί, αλλ᾽ ο πρέπει γυναιξίν επαγγελλομέναις θεοσέβειαν» (Α´ Τιμ. 2, 9-10). Στο χωρίο αυτό δηλώνεται εμφανέστατα ότι η ενδυμασία δεν είναι δευτερευούσης σημασίας, αλλά φανερώνει την σεμνότητα η μη της ψυχής: «Τη περιβολή μηνυούση των ψυχών την σεμνότητα» (PG 82, 801).

Έτσι, λοιπόν, όποιοι και όποιες «αναισχύντως απογυμνούν, α συγκαλύπτειν ευσχημονέστερον» (Μ. Βασιλείου), δεν καλύπτουν, δηλαδή, το σώμα τους και το αποκαλύπτουν στα μάτια των άλλων, αυτοί είναι άσεμνοι – ασεβείς. Και τούτο γιατί ασεβούν σε κάτι που δεν τους ανήκει, αφού το σώμα μας ανήκει στον Δημιουργό μας Θεό: «ηγοράσθητε γαρ τιμής» (Α´ Κορ. 6, 20). Ο Ιερός Χρυσόστομος είναι κατηγορηματικός: «Ει γαρ αλλότριόν εστι το σώμα, ουκ έχετε εξουσίαν αλλότριον σώμα υβρίζειν, φησί, και μάλιστα όταν η Δεσποτικόν, ουδέ ναόν μολύνειν του Πνεύματος» (PG 61,147). Αλλά και ο Μ. Αθανάσιος είναι απόλυτος στο ζήτημα της σεμνότητος: «Ουκ εκδύση γυμνός· νυκτός δε και ημέρας το ιμάτιόν σου έστω καλύπτον την σάρκα σου» (Πρβλ. PG 28, 264C).

Καταφαίνεται, λοιπόν, εκ των ανωτέρω ότι η σεμνή ενδυμασία φανερώνει την ταπεινή και αγνή ψυχή, διότι η εξωτερική εμφάνιση οπωσδήποτε επιδρά ουσιαστικώς στην ψυχή. Είτε την ξιπάζει, την φέρνει σε κενοδοξία και έπαρση με την ανταρσία της ασέμνου περιβολής είτε την φέρνει σε κατανυκτική υποταγή και ταπείνωση με την σεμνή και μεμετρημένη περιβολή. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός επισημαίνει ότι το «πανταχόθεν περιστέλλεσθαι καλώς, όπερ εστί πολλού φόβου σημαντικόν», δηλαδή ότι η σεμνή ενδυμασία δηλώνει τον φόβο του Θεού. (Βλ. PG 95, 1005).

Η άσεμνος ενδυμασία, «το πάθος του καλλωπισμού της περιβολής των ιματίων», κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, οδηγεί στην πορνεία, η οποία είναι το άμεσο η απώτερο κίνητρο για την χρήση της. Η σεμνότητα, αντιθέτως, την αποτρέπει και ελκύει την Χάρη του Θεού.

Άσεμνη, όμως, είναι και η χρήση της ανδρικής ενδυμασίας (πανταλόνι) από τις γυναίκες. Η Εκκλησία τιμά και σέβεται την προσωπική ταυτότητα του κάθε ανθρώπου. Είναι αντίθετη στην ισοπέδωση των δύο φύλων, η οποία μετά μανίας επιχειρείται κυρίως στην εποχή μας με την ανδρική αμφίεση των γυναικών. Ο Θεός και Δημιουργός μας από την Παλαιά Διαθήκη ακόμη εφιστά την προσοχή στο θέμα αυτό. Διαβάζουμε στο Δευτερονόμιο: «Ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί, ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν, ότι βδέλυγμα κυρίω τω θεώ σού εστιν πας ποιων ταύτα» (22, 5). Ο όρος «βδέλυγμα» δηλαδή «αηδία, σιχασιά, αποστροφή, βδελυγμία», δηλώνει πόσο σοβαρώς λαμβάνει υπ᾽ όψιν ο Δημιουργός μας Θεός την εναλλαγή της ενδυμασίας μεταξύ ανδρός και γυναικός. Δεν θέλει να διαταράσσεται η φυσική τάξη διαχωρισμού αρσενικού και θηλυκού. Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ερμηνεύοντας το προηγούμενο χωρίο, επισημαίνει ότι αποτελεί ακαλλέστατο, άσχημο θέαμα και βδέλυγμα ενώπιον του Θεού η ένδυση της γυναικός με ανδρικό ένδυμα, ενώ η χρήση γυναικείων συνηθειών στην ένδυση εκ μέρους των ανδρών αποτελεί έσχατο σημείο εκθηλυσμού (Βλ. PG 68, 368A).

Επειδή, όπως κατανοούμε, το ζήτημα της εναλλαγής της ενδυμασίας μεταξύ των δύο φύλων δεν είναι παρωνυχίδα, για τον λόγο αυτό ασχολήθηκαν και οι Πατέρες στηλιτεύοντάς το. Οι Πατέρες οι συγκροτήσαντες την εν Γάγγρα Σύνοδο (340) είναι τόσο κατηγορηματικοί στο θέμα αυτό, ώστε με τον ΙΓ´ κανόνα τους αναθεματίζουν την γυναίκα, η οποία θα ενδυθή με ανδρικά ρούχα, έστω και με την αγαθή πρόθεση της μοναστικής ασκήσεως: «Ει τις γυνή διά νομιζομένην άσκησιν μεταβάλλοιτο αμφίασμα, και αντί του ειωθότος γυναικείου αμφιάσματος ανδρώον αναλάβοι, ανάθεμα έστω» (Ράλλη-Ποτλή, Σύνταγμα 3, 109). Στον κανόνα αυτό γίνεται για πρώτη φορά διαχωρισμός μεταξύ γυναικείου και ανδρικού αμφιάσματος και «κατάλληλος τη γυναικεία φύσει στολή» (Βαλσαμών, οπ.π.). Η Εκκλησία εντοπίζει γρήγορα τον κίνδυνο που ελλοχεύει με αυτή την καινοτομία και την καταδικάζει πριν εξαπλωθή στο σύνολο του γυναικείου κόσμου.

Επιπροσθέτως, η ΣΤ´ Οικουμενική Σύνοδος (691) με τον ΞΒ´κανόνα επανέρχεται στο θέμα αυτό και επιβάλλει επιτίμιο αφορισμού σε εκείνους, οι οποίοι έστω και χάριν αστειότητος θα ενδυθούν το ένδυμα του αντιθέτου φύλου: «Μηδένα άνδρα γυναικείαν στολήν ενδιδύσκεσθαι, η γυναίκα την αδράσιν αρμόδιον… τους ούν από του νυν τι των προειρημένων επιτελείν εγχειρούντας… αφορίζεσθαι» (Ράλλη-Ποτλή, Σύνταγμα 2, σ. 448). Ο Όσιος Νικόδημος, σχολιάζοντας τον κανόνα αυτόν, λέγει μεταξύ άλλων: «Και όντος (sic) βδελύγματα είναι ταύτα εις τον Θεόν, και των χριστιανών αλλότρια, τα οποία πρέπει οι Άγιοι Αρχιερείς να επιμεληθούν με όλα τα δυνατά των, να τα εμποδίσουν, ως κατηγορίαν όντα του Χριστιανισμού, με επιτίμιον αφορισμού» (Πηδάλιον [1976], σ. 276). Στον κανόνα αυτό διαφαίνεται για μία ακόμη φορά η αυστηρή προσήλωση των Πατέρων στην τήρηση της εντολής του Θεού περί απαγορεύσεως ενδύσεως των γυναικών με ανδρικά ρούχα και το αντίθετο.

Η απαγόρευση του ως άνω κανόνος δεν αναφέρεται στην ενδυμασία της γυναικός μόνον όταν αυτή ευρίσκεται στον Ιερό Ναό, αλλά «οτεδήποτε», σε όλη την καθ᾽ ημέραν ζωή της, όπως υπογραμμίζει ο Βαλσαμών.

Τα φεμινιστικά κινήματα προσπάθησαν και προσπαθούν να εξισώσουν την γυναίκα με τον άνδρα. Πως όμως; Κατά την γνώμη μας αλλοπρόσαλλα και συμπλεγματικά, αρνούμενα τις πνευματικές αξίες και παραθεωρούντα την Ορθόδοξη διδασκαλία περί γυναικός. Όμως, η τρομερή εξάπλωση των γυναικείων νευρώσεων και η απώλεια της ατομικής και κοινωνικής τους ισορροπίας απέδειξαν περίτρανα ότι στην πραγματικότητα οδήγησαν την γυναίκα σε απαράδεκτο σχιζοφρενικό αδιέξοδο.

Ο Ιερός Χρυσόστομος προτρέπει τις γυναίκες να αποφεύγουν την εξεζητημένη και άσεμνη ενδυμασία, χαρακτηρίζοντάς την ως μανία. Συνιστά δε να μεταθέσουν την φροντίδα από την εξωτερική εμφάνιση του σώματος στην εσώτερη ομορφιά της ψυχής, αφού ο εξωτερικός στολισμός δεν την αφήνει να φανή ωραία εσωτερικώς. Λέγει συγκεκριμένα: «Παύσαι της μανίας, γύναι, επί την ψυχήν μετάγαγε την τοιαύτην σπουδήν, επί την έσω εμπρέπειαν· ούτος γαρ ο κόσμος ο έξωθεν περικείμενος ουκ αφίησι τον ένδον γενέσθαι καλόν» (PG 62, 542).

Ίσως, όμως, αντείπει κάποιος ότι ημπορεί να κινήται ελεύθερα, ως ελεύθερο ον. Στην Αγία Γραφή, ωστόσο, βλέπουμε ότι η ελευθερία του ανθρώπου, για να είναι οντολογική, πρέπει να έχη κέντρο της την αγάπη. Ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει: «Υμείς γαρ επ’ ελευθερία εκλήθητε, αδελφοί· μόνον μη την ελευθερίαν εις αφορμήν τη σαρκί, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλοις» (Γαλ. 5, 13). Συνεπώς η ελευθερία δεν χαρίσθηκε από τον Θεάνθρωπο Κύριο στον άνθρωπο, «ίνα αδεώς αμαρτάνει» (PG 82, 496B). Κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, ο Χριστός μας απελευθέρωσε από τον ζυγό της δουλείας και μας κατέστησε κυρίαρχους των πράξεών μας, όχι για να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την εξουσία για την διάπραξη της κακίας, αλλά για να την θεωρήσουμε ως αφορμή πνευματικού κέρδους και να ζήσουμε με πραγματική φιλόσοφο διάθεση (PG 61, 669).

Kαταλήγοντας, υπογραμμίζουμε ότι η διάκριση των φύλων έχει την καταβολή της στην δημιουργία και πρέπει να γίνη σεβαστή από τον άνθρωπο. Η γυναίκα που ενδύεται το ανδρικό ένδυμα – πανταλόνι αντιστρατεύεται στην διάκριση αυτή και άρα στρέφεται κατά του Δημιουργού της.

Πρέπει να κατανοήση η γυναίκα ότι η εντολή αυτή της Αγίας Γραφής και της Ιεράς Παραδόσεως περί ενδυμασίας δεν είναι ανθρώπινη γνώμη και άποψη, αλλά το θέλημα του Δημιουργού της Θεού. Και το Θείο θέλημα πρέπει να είναι η βάση της πίστεώς της και της όλης ζωής της.

Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Του Πόντου Παναγιά

Μάνα μου ,τα λόγια σου κρατάω

σαν φυλαχτό μες την καρδιά

τούτη η όμορφη πατρίδα

δεν ζει μες τη σκλαβιά

την κέντησε το δάκρυ

στην λέξη λευτεριά

Βοήθα του πόντου Παναγιά

τον προδομένο μας λαό

αχ! Παναγιά μου Σουμελά

σκύβω το χέρι σου φιλώ

μίλα μας για τη λευτεριά

να’ ρθει ξανά η ξαστεριά.

Μάνα μου , έχει ματώσει τούτη η όψη

απ’ τις πληγές σου προσφυγιά

πέφτουν οι μέρες με την κόψη

σαν λες πατρίδα έχε γεια

μαχαιρωμένο τώρα

το αύριο με σουγιά.

Η φιλότιμη κοπέλα (γέροντας Παΐσιος)

Όταν  ήμουν  στη  μονή  Στομίου  στην  Κόνιτσα  (διηγείτο  ο  π. Παΐσιος)  στις  8  Σεπτεμβρίου  στο  πανηγύρι  οι  προσκυνητές  φεύγοντας  τα  είχαν  αφήσει όλα  άνω - κάτω. Εκεί  που  τακτοποιούσα  κάθισε  η  αδελφή  μου  και  μια  φίλη  της  για  να  με  βοηθήσουν. Αυτή  η  κοπέλα  τι  φιλότιμο  που  είχε! Είχε  άλλες  δύο  αδελφές  που και  οι  δυο  είχαν  παντρευτεί,  όχι  όμως  και  η  ίδια. Αφού  τα  τακτοποιήσαμε  όλα  μου  λέει: Αν  χρειάζεται  πάτερ  να καθίσουμε  να  κάνουμε και  τίποτε  άλλες  δουλειές». 
Μόλις  έφυγαν  μαζί  με  την  αδελφή  μου πάω  στο  εκκλησάκι  και λέω  με  όλη  μου  την  καρδιά: Παναγία  μου  οικονόμησέ  την , εγώ  δεν  έχω   τίποτε  να  της  δώσω! Ε, μόλις  πήγε  στο  σπίτι  της,  την  περίμενε  ένας  που  είμασταν  μαζί   στρατιώτες, κομμάτι  μάλαμα  και  από  καλή  οικογένεια. Παντρεύτηκαν  μια  χαρά! Πώς  την  πλήρωσε  η  Παναγία!

(Γέροντος  Παϊσίου  αγιορείτου: «με  πόνο  και  αγάπη  για  τον  σύγχρονο  άνθρωπο» σ.112)