Λόγοι λεχθέντες στὴν ἱερὰ Ἀγρυπνία, ποὺ τελέσθηκε στὴν μνήμη τοῦ ὁσίου Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου στὸ Πέραμα Ἀττικῆς (17-01-2017).

Τελέσθηκε ἑσπερινὸς μετὰ ἀρτοκλασίας καὶ ἀκολούθως θεία Λειτουργία, πρὸς τιμὴν καὶ μνήμην τοῦ ὁσίου Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου τοῦ ἐξ Ἀρμπούνων (†18-01-1861), στὸν ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Περάματος (Λεωφόρος Δημοκρατίας 26, Πέραμα, 18863, ΑΤΤΙΚΗΣ, ἀρ.τηλ. (0030) 210-4411990) τὴν Τρίτη 17 Ἰανουαρίου 2017. Ὡς ὥρα ἐνάρξεως τῶν ἀκολουθιῶν εἶχε ὁρισθεῖ ἡ 20:30. Στὸν ἀνωτέρω ἱερὸ ναό, καὶ συγκεκριμένα στὸ παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Φανουρίου, ἱστορεῖται τοιχογραφία τοῦ ἁγίου καὶ θαυματουργοῦ γέροντος Παπουλάκου.

Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἑορτῆς παρετέθη στὸν ἀνωτέρω Ναὸ τεμάχιο ἀπὸ τὸ τίμιο καὶ ἰαματικὸ ράσο τοῦ πατρὸς Χριστοφόρου Παπουλάκου.

Τῆς ἱερᾶς ἀγρυπνίας προΐστατο ὁ ἀρχιμανδρίτης Νεκτάριος Πέττας, υἱὸς τοῦ π. Νικολάου, διδάκτωρ Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων (τομέας Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας) καὶ πρόεδρος τοῦ μὴ κερδοσκοπικοῦ: Ἰνστιτούτου «Χριστοφόρος Παπουλάκος», ὁ ὁποῖος μὲ τὴν προτροπὴ τῶν σεβαστῶν ἱερέων ἔκανε τὸ κατωτέρω κήρυγμα, τὸ ὁποῖο ἀπομαγνητοφωνήθηκε:

«Σήμερα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν μνήμη δύο μεγάλων ἱεραρχῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, τοῦ Ἀθανασίου καὶ τοῦ Κυρίλλου. Εἶναι γνωστὴ ἡ ὁμολογιακὴ προσφορά τους, διότι εἶναι κορυφαῖοι οἰκουμενικοὶ ἅγιοι, ποὺ δὲν κόσμησαν μόνο τὸν θρόνο τῆς Ἀλεξάνδρειας, ἀλλὰ καὶ τὴν παγκόσμια Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως ὁ ναὸς τοῦ ἁγίου Γεωργίου στὸ Πέραμα Ἀττικῆς, μὲ τὴν θεόπνευστη σκέψη τοῦ σεβαστοῦ πρωτοπρεσβυτέρου, γέροντος Ἰωάννου Κατῆ, σήμερα ἀφιέρωσε αὐτὴ τὴν ἀναίμακτη Θεία Λειτουργία πρὸς τιμὴν ἑνὸς σύγχρονου ὁμολογητοῦ, ποὺ εἶναι γνωστὸς στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ὡς «Παπουλᾶκος». Ὁ γέροντας Παπουλᾶκος γεννήθηκε σὲ ἕνα ταπεινὸ καὶ ἄσημο χωριὸ τῆς Πελοποννήσου, στὸν Ἄρμπουνα, ποὺ εἶναι κοντὰ στὰ Καλάβρυτα. Ἡ Θεία Χάρις οἰκονόμησε ὥστε ἡ προσφορὰ καὶ ἡ δράση του, νὰ εἶναι τόσο σημαντικὴ, ποὺ νὰ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικὰ κομμάτια τῆς νεωτέρας ἐκκλησιαστικῆς, καὶ παράλληλά τῆς ἐθνικῆς ἱστορίας. Καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ τὸ ὄνομά του ἔχει γραφεῖ μὲ χρυσὰ γράμματα.

Ὁ Παπουλᾶκος, ἢ ὁ κατὰ κόσμο Χρῆστος Παναγιωτόπουλος, σὲ ὥριμη ἡλικία, κατόπιν θείου καλέσματος ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία μας, ἔγινε μοναχὸς Μεγαλοσπηλαιώτης. Τὸ Μέγα Σπήλαιο ἦταν ἕνα σημαντικὸ μοναστήρι τοῦ τότε ἑλληνισμοῦ, ποὺ πρόσφερε πολλὰ στὸ νεοσύστατο Ἑλληνικὸ Κράτος.

Ὅταν χάθηκε ὁ μεγάλος ἡγέτης τοῦ τόπου μας, ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, οἱ Δυτικὲς Δυνάμεις, ποὺ ἤθελαν νὰ κατευθύνουν τὰ θρησκευτικὰ καὶ πολιτικὰ θέματα τῆς χώρας μας, ἔφεραν ξενόφερτους καὶ ξενοκίνητους ἄρχοντες. Αὐτοὶ οἱ Βαυαροί, ἐνῶ ὑποσχέθηκαν ὅτι θὰ σεβασθοῦν τὰ πρωτοτόκια τῆς φυλῆς μας, ἐν τούτοις, μὲ αἰσχρὸ καὶ προκλητικὸ τρόπο τὰ καταπατοῦσαν. Διέδιδαν ἐπίσης ὅτι δῆθεν ἐμεῖς οἱ Ρωμιοί, γιὰ νὰ γίνουμε πολιτισμένοι, ἔπρεπε νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὴν Ἑλληνορθόδοξη καταγωγή μας καὶ τὴν βυζαντινή μας παράδοση καί, ἀπὸ μεγαλοϊδεάτες, ποὺ ἔπρεπε νὰ εἴμαστε, ὅπως ἦταν ὁ Κολοκοτρώνης, ὁ Γρηγόριος ὁ Ε´, ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς κ.α., νὰ γίνουμε Γραικύλοι καὶ Εὐρωλιγούρηδες.

Γιὰ αὐτὸ οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, οἱ ἀγωνιστὲς πατέρες Κολλυβάδες, καθὼς καὶ οἱ πατέρες, οἱ λεγόμενοι ἀργότερα «χριστοφορίζοντες» καὶ «παπουλακίζοντες», ἀντιστάθηκαν σὲ αὐτὴ τὴν καταστροφικὴ γιὰ τὸ γένος μᾶς λαίλαπα. Δὲν θέλω νὰ σᾶς κουράσω μὲ ἐπιστημονικὲς καὶ ἱστορικὲς λεπτομέρειες, ἀλλὰ νὰ ξέρετε ὅτι πολὺ σοφὰ καὶ δίκαια ὁ γενάρχης μας, ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀναφέρει ὅτι «ὁ ὁσιώτατος Μοναχὸς Χριστοφόρος, ὁ ἐπικληθεὶς «Παπουλᾶκος», ἀπεστάλη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἐν ζήλῳ Ἡλιοῦ διὰ νὰ κηρύξῃ τὰ θεία δικαιώματα, νὰ διδάξῃ τὴν πατρώαν πίστιν καὶ νὰ ἐλέγξῃ ὀθνείας ἐπιδράσεις εἰς τὴν λειτουργίαν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καὶ κοινωνικοῦ σώματος». Πραγματικά, ὁ γέροντας αὐτὸς σήκωσε στοὺς ὤμους του, ὡς νέος Ἄτλαντας, ἀπὸ τὴν μία τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴν Ρωμιοσύνη, δηλαδὴ ὅλο τὸ γένος ἡμῶν. Ὅταν οἱ ξένες δυνάμεις ἐπιβουλεύονταν τὸν τόπο μας, ἐκεῖνος, μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς πιστούς, κλῆρος καὶ λαὸς δηλαδή, ἀγωνίσθηκαν ἔτσι, ὥστε νὰ μὴν χαθεῖ ἡ ἑλληνορθόδοξη παράδοση.

Ὅπως λένε σεβαστὲς μορφὲς, ὅπως ὁ Πατριάρχης μας κ. Βαρθολομαῖος, Δεσπότες, καθηγητὲς, ἀλλὰ καὶ ἁπλοὶ πιστοὶ σὰν καὶ ἐμᾶς, ὁ Παπουλάκος εἶναι τόσο ἐπίκαιρος στὶς μέρες μας, ὅσο ἦταν καὶ τὴν ἐποχή του. Μέσα στὶς σειρῆνες ποὺ ζοῦμε, μέσα στὸ σύστημα τῆς παγκοσμιοποίησης, ὁ Παπουλᾶκος ἔχει νὰ προσφέρει πολλά. Ὅμως, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ ἔχει καταγράψει πολλὲς φορὲς ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ὅλοι οἱ προφῆτες: «ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πείραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι». Στοιχώντας σὲ αὐτὴ τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸ τῶν προφητῶν, τὰ ἴδια πέρασε καὶ ὁ Παπουλᾶκος.

Μέχρι σήμερα οἱ διῶκτες του ἀνερυθρίαστα δὲν ἔχουν πάψει νὰ τὸν συκοφαντοῦν καὶ νὰ τὸν ὑβρίζουν. Ὅμως, ἡ ἀλήθεια εἶναι μία, ὅπως ἀναφέρει ὁ Πατριάρχης μας, «ἐδιώχθη σφόδρα ὡς δῆθεν ὑποκινητὴς κινήματος κατὰ τοῦ πολιτεύματος». Καὶ συνεχίζει σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὴν ἐλαχιστότητά μου ὁ Παναγιώτατος «Ἠγαπήθη μὲν σφόδρα ὑπὸ τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅστις ἀνεγνώρισεν ἐν τῷ προσώπῳ αὐτοῦ τὸν ἐκφραστὴν τῆς γνησίας ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως καὶ εὐσεβείας, ἐδιώχθη δὲ ὑπὸ τῶν κρατούντων, δι’ οὓς ἐγένετο κατὰ τὸ ψαλμικὸν «βαρὺς καὶ βλεπόμενος» ὡς δῆθεν ὑποκινητὴς στάσεως κατὰ τοῦ πολιτεύματος, καὶ ἐκοιμήθη ὁσιακῶς ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ Παναχράντου τῆς Ἀνδρου, διανύων ἐν αὐτῇ τὴν ἐπιβληθεῖσαν αὐτῷ ἐκκλησιαστικὴν ποινὴν ἐγκλεισμοῦ.

Ἡ μνήμη του ἐπεβίωσε μέχρι σήμερον ἀγαθὴ ἐν τῷ ἐκκλησιαστικῷ πληρώματι».

Γιὰ αὐτὸ σήμερα ἐδῶ στὸν Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Περάματος, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ ποιμένα τῆς Νίκαιας, καὶ ἀρχιερέως ἡμῶν κ. Ἀλεξίου, τελοῦμε τὴν ἀναίμακτη Θεία Λειτουργία. Καὶ νιώθουμε αὐτὴν τὴν πνευματικὴ ἀγαλλίαση ἀκούγοντας τοὺς ψάλτες νὰ ψάλλουν τὰ ὑμνολογικὰ ὄχι μόνο τῶν δύο μεγάλων ἁγίων τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τοῦ ὁσίου Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου.

Εἶναι μεγάλη εὐλογία ποὺ σήμερα προσκυνήσαμε τεμάχιο ἀπὸ τὸ θαυματουργὸ ράσο τοῦ ὁσίου.

Στὸ τέλος ὁ π. Ἰωάννης Κατῆς, ὁ πολυσέβαστος γέροντας, μαζὶ μὲ τὸν πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Ντινόπουλο, θὰ μοιράσουν εὐλογίες ἀπὸ τὸν Παπουλάκο καὶ εἰκόνες, ποὺ ἔχουν φέρει ὡς προϊόντα τῆς ἀγάπης τους πρὸς τὸν Γέροντα οἱ πιστὲς κυρίες Σταυρούλα Λιοτσάκη, Μαρία Δάνου, Ἀσπασία Βαρβαρέσου καὶ Γεωργία Θεοχαροπούλου. Καὶ ὅλα αὐτὰ, γιὰ νὰ λάβετε τὴν εὐλογία τοῦ ἁγίου στὰ σπίτια σας.

Εὔχεται ἡ ταπεινότης μου τὸ ἔτος νὰ εἶναι εὐλογημένο καὶ τέτοιες μορφές, σὰν καὶ αὐτές, ποὺ ἀντιστάθηκαν κατὰ τῶν αἱρέσεων καὶ ὅλων των ἄλλων σκοτεινῶν δυνάμεων, νὰ προφυλάσσουν σήμερα τὸ Γένος, ποὺ δοκιμάζεται τόσο πολὺ καὶ κλυδωνίζεται καὶ νὰ γίνουν τὰ παραδείγματα, ποὺ ἀκολουθοῦμε καὶ μιμούμαστε. Ἔτσι ἐπαληθεύεται ὁ προφητικὸς λόγος τοῦ Κυρίου  ὅτι «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ιϚ´ 18)· δηλαδή, ὁ θάνατος καὶ οἱ ὀργανωμένες δυνάμεις τοῦ κακοῦ ποτὲ δὲν θὰ κατανικήσουν τὴν Ἐκκλησία! Νὰ ἔχουμε τὴν ἐλπίδα ὅτι τίποτα δὲν χάθηκε καί, ὅπως λέει ὁ μεγάλος «παπουλακιστὴς» Γορτύνιος γέροντας, π. Ἀνανίας Κουστένης, «ὁ Παντοκράτορας δὲν καταργεῖται».

Τὴν εὐχή σας καὶ χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους σας».

Στὴν ἀντιφώνησή του ὁ προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ, ὁ πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Κατῆς, εἶπε γιὰ τὸν Παπουλάκο:

«Μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου καὶ ἐκ μέρους σας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θέλω νὰ εὐχαριστήσω τὸν π. Νεκτάριο Πέττα, ποὺ τόσο πολὺ ἀγαπάει τὸν γέροντα καὶ ἅγιο Χριστοφόρο Παπουλάκο.

Ὅταν εἶδα σὲ ἑορτολόγιο ὅτι τὴν 18η τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, ὁ ἅγιος γέροντας παρέδωσε τὴν ψυχή του, στὴν Μονὴ Παναχράντου στὴν Ἄνδρο, ὅπου τότε ἦταν ἐξορία καὶ τώρα ὁ χῶρος τῆς φυλακῆς του, ἔχει γίνει ἐκκλησάκι πρὸς τιμή του, πῆρα τὸ θάρρος ἀπόψε νὰ ἀφιερώσουμε καὶ ἐμεῖς, ὡς ἐλάχιστη τιμή, τὴν προσευχή μας στὸν ἅγιο Χριστοφόρο τὸν Παπουλάκο. Ὅπως ὀρθὰ εἶπε ὁ π. Νεκτάριος, συμβαίνει κατὰ καιρούς, ἅγιοι νὰ διώκονται ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ ἔρχονται ὅπως, ὅταν σκότωσαν τὸν Καποδίστρια, ἦλθαν ἐδῶ οἱ Βαυαροὶ καὶ γκρέμισαν τετρακόσια πενῆντα μοναστήρια. Δὲν ἄφησαν λίθο πάνω σε λίθο! Ὅσοι ἀντιδροῦσαν στὰ καμώματά τους, ἦταν ὅλοι ὑπὸ διωγμό, ὅπως ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Φλαμιᾶτος, ποὺ ὑπόφεραν, σὰν τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, τὸν ἅγιο Σοφιανὸ καὶ τόσους ἄλλους νεομάρτυρες.

Νὰ εὐχαριστήσω λοιπὸν τὸν π. Νεκτάριο καὶ ἂς εἶναι βοήθειά μας ὁ ἅγιος καὶ νὰ μᾶς ἀξιώνει ὁ Θεὸς κάθε χρόνο νὰ ἑορτάζουμε ἐδῶ τὴν μνήμη του.

Θέλω ἐπίσης νὰ εὐχαριστήσω τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν ἀπὸ μακριὰ καὶ μᾶς ἔφεραν πολλὲς εὐλογίες. Ἔχουμε εἰκόνες τοῦ Παπουλάκου καὶ ἄλλων ἁγιασθέντων γερόντων, οἱ ὁποῖες θὰ μοιραστοῦν μαζὶ μὲ τὸ ἀντίδωρο. Ἐπίσης θὰ διανεμηθοῦν ὡς εὐλογία ἀπὸ τὸν Παπουλᾶκο, κομματάκια ἀπὸ τὸ κρεβατάκι του, καὶ ἕνα κομματάκι ἀπὸ τὸ κεραμίδι ἀπὸ τὸν τόπο, ὅπου ἀσκήτευε».

Γιὰ τὸν Παπουλάκο βλέπε περισσότερα στὴν ἐπίσημη ἰστοσελίδα γιὰ ἐκεῖνον: www.papoulakos.gr

Το ζεύγος Πέττα θαυμαστά μας αποκαλύπτεται!

Μαρτυρία τῆς Πετζεγρής (ἤ Ρούλας) Λουκᾶ, τοῦ Παναγιώτου καί τῆς Παναγιώτας, ὁδός Σουλίου 33, πόλη Πετρούπολη τῆς Ἀττικῆς, τηλ. 0030 2105050970.

Κατεγράφη 18 Ἰανουαρίου  2017.

Ἡ πρώτη γνωριμία μου μέ τόν π. Νικόλαο Πέττα.

Δέν γνώριζα καθόλου γιά τόν π. Νικόλαο Πέττα, τόν πατρινό σημειοφόρο, οὔτε εἶχα ἀκούσει κάτι. Κάποια Δευτέρα στό Εὐχέλαιο στήν Παναγία τήν Κολοκυνθοῦ, ἡ κυρία Σταυρούλα Λιωτσάκη (τηλ: 0030 2104513617), μοῦ ἔδωσε μία μικρή πλαστικοποιημένη εἰκονίτσα τοῦ ἱερατικού ζεύγους, καί ἀπό τήν πίσω πλευρά φέρει ἕνα κομματάκι ἀπό τό ἁγιασμένο ἄμφιό του.

Ἡ φωτογραφία μέ τό λευιτικό ζεῦγος εὐωδιάζει.

Ἀφοῦ πῆγα στό σπίτι μου τήν ἀσπάσθηκα καί τήν ἔβαλα στό εἰκονοστάσι μου. Τό πρωί τήν πῆρα στά χέρια μου καί ἔνιωσα δέος. Εἶχε δέ μία ἁπαλή εὐωδία καί ἀκόμα τήν διατηρεῖ.

Μία οὐράνια καθοδήγηση μέ ὁδήγησε νά τούς γράφω ὕμνους.

Μία εὐφροσύνη μέ πλημμύρισε καί ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου ἔβγαιναν ὕμνοι πρός τιμή τους, πού τούς ἐπισυνάπτω. Ἔνιωσα χαρά καί γλυκύτητα στήν γλώσσα μου, καθώς ἐπαναλάμβανα ἀσταμάτητα τούς ἴδιους καί τούς ἴδιους ὕμνους, χωρίς νά μέ κουράζει αὐτό. Ὅσο περισσότερο ὑμνολογικά ἔλεγα, τόσο ποιό εὐφρόσυνα ἔνιωθα!

Ἡ τριπλῆ ἐμφάνιση τοῦ ἡλιόφωτου π. Νικολάου.

Ἕνα βράδυ βλέπω στόν ὕπνο μου ἕναν μεγαλοπρεπῆ ἱερέα μέ πολύ-πολύ λαμπερό καί ὁλοφώτεινο πρόσωπο. Στό ἀνάστημά του ἦταν ψηλός καί φοροῦσε ὁλόχρυσα ἄμφια, ἔστεκε ὄρθιος καί μέ τό χέρι του μέ εὐλογοῦσε.

Σηκώθηκα καί ἄνοιξα τό μάτια μου. Δέν εἶδα τίποτα τότε. Ὁ λογισμός μου μοῦ εἶπε θά ἦταν ὁ Χριστός! Καί ἔπειτα εἶπα, μήπως εἶναι πειρασμικό. Καί ξανακοιμήθηκε καί βλέπω ὅραμα πάλι τόν ἴδιον ἱερέα στήν ἴδια θέση του εὐλογοῦντα! Αὐτό ἔγινε κατά ἐπανάληψη τρεῖς φορές. Ὅπου τό εἶπα, μοῦ εἶπαν ὅτι ἦταν ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ σημειοφόρος, γιατί αὐτός παρουσιάζεται ἔτσι κατά αὐτόν τόν τρόπο.

Ἡ ἄγνωστη βιογραφία του συμφωνοῦσε ἀπόλυτα μέ τούς ὕμνους μου.

Πρός τό τέλος τοῦ 2016 ἔπεσε στά χέρια μου τό βιβλίο τοῦ Ἰβηρίτη Γέροντα Μαξίμου, πρώην Πρωτοεπιστάτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πού φέρει τόν τίτλο: «ΝΕΑΙ ΗΓΙΑΣΜΕΝΑΙ ΜΟΡΦΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ: Ὁ πατήρ Νικόλαος Πέττας (1941- 4.1.2000) καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-21.11.2012)». Γενικά ἀναφέρω ὅτι ὁ βίος τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ σημειοφόρου μας δείχνει μέ πόση μεγάλη πνευματική εὐγένεια ξεπέρασε τούς πειρασμούς, τίς δυσαρέσκειες καί τίς γκρίνιες ἀπό τούς ψάλτες, τούς ἱερεῖς κτλ. Μᾶς παρουσιάζει τό χαρακτήρα του καί τίς ἀρετές του, οἱ ὁποῖες εἶναι ἡ ὑπομονή, ἡ ἐπιείκεια, ἡ μεγαλειότητα, ἡ καλοσύνη, ἡ τρυφερότητα καρδιᾶς καί ἡ φιλανθρωπία. Εὐγνώμονες οἱ κάτοικοι τῆς Ἀχαΐας, τῆς Πάτρας καί ὄχι μόνο. Τόν δοξάζουν καί τόν ἀναγνωρίζουν ὡς οὐράνιο προστάτη, ὁ ὁποῖος ἀνταποκρίνεται στίς προσευχές μας, ἐνδυναμώνοντας τήν πίστη μας. Νά ἔχουμε ὅλοι τήν προστασία του καί νά πρεσβεύει ὑπέρ πάντων ἡμῶν. 

Πάντως αὐτό τό βιβλίο τοῦ ζεύγους Πέττα ἦταν ἡ ἔκπληξη! Μόλις τό διάβασα ἐξεπλάγην! Ἔβαλα τά κλάματα. Εἶδα ὅτι τά βιογραφούμενα ταιρίαζαν ἀπόλυτα μέ τό ποίημα, πού εἶχα γράψει τόν Αὔγουστο τοῦ 2016 πρός τιμή του, χωρίς νά γνωρίζω λεπτομέρειες γιά ἐκεῖνον (εἶναι δημοσιευμένα ἐδῶ: http://gethsimani.blogspot.gr/2016/10/blog-post_30.html ). Μοῦ εἶχε φέρει τόση εὐφροσύνη! Εἶναι καθαρή καί φανερή ὁλοφάνερη δική του ὑπόθεση. Ἦταν δικό του ἔργο αὐτή ἡ ἀποκάλυψη.

Ἐπικαλοῦμαι τό ζεῦγος Πέττα, γιά νά μέ ὁδηγοῦν στό Φῶς τοῦ Χριστοῦ!

Ἐπειδή εἶμαι πολύ ἁμαρτωλή καί δέν ἔχω κανένα καλό ἐπάνω μου τώρα πού γνώρισα τόν π. Νικόλαο Πέττα μαζί μέ τήν πρεσβυτέρα του Ἀνθή, θά τούς ἐπικαλοῦμαι, ὥστε νά μοῦ φωτίζουν τό πνευματικό μου σκοτάδι.

Ἡ βιογραφία τῶν ἀξίων Πέττα διαλύει τά δεσμά τῶν ἐμποδίων.

Μία ἡμέρα ἦλθε στό σπίτι μου μία γνωστή μου κυρία. Ἐπάνω στό τραπέζι ἦταν τό βιβλίο τοῦ Γέροντα Μαξίμου γιά τό ζεῦγος Πέττα. Μέχρι νά φτιάξω τόν καφέ, ἡ κυρία Ἀγγελική εἶχε πάρει στά χέρια της τό βιβλίο, γιά νά τό διαβάσει σπίτι της. Ὅταν μου τό ἐπέστρεψε μετά ἀπό τρεῖς ἤ τέσσερις ἡμέρες, ἦταν πολύ χαρούμενη, ἐνῶ μαζί μέ τό βιβλίο κρατοῦσε ἕνα φάκελο. Μοῦ εἶπε πώς ὁ γιός τῆς εἶχε τελειώσει τό τεχνικό Λύκειο καί τό 2012 – 2013 εἶχε κάνει αἴτηση γιά ἄδεια ἐξάσκησης ἐπαγγέλματος ἠλεκτρολόγου. Καί ξαφνικά αὐτές τίς ἡμέρες ἔφερε ὁ ταχυδρόμος τόν φάκελο, πού τοῦ ἔλεγε νά πάει στό σχετικό γραφεῖο τοῦ Ὑπουργείου, κάπου στό Περιστέρι, γιά νά πάρει τήν ἄδεια ἐπαγγέλματος. Μετά ἀπό τόσα χρόνια τό παιδί τῆς ἔλαβε τό ποθούμενο. Πραγματικά τό εἶχε ξεχάσει μετά ἀπό τόσο χρόνια ἀναμονῆς.

Ἄς ἔχουμε ὅλοι τήν εὐχή τους καί τίς πρεσβεῖες τῶν ἀξίων Πέττα, ὥστε λαμπροί καί φωτοφόροι νά διώχνουν τά σκοτάδια γιά τήν πορεία μας πρός τόν οὐρανό. Ἀμήν!. 
Γένοιτο!

Μία αληθινή ιστορία: Η "τραγουδιάρα"

Η   Λυδία  ήταν  ψηλή  και  όμορφη  κοπέλα. Εκείνη   την    χρονιά   τελείωνε   το  Λύκειο  και  σκοπό    είχε  να  φύγει   από   το    χωριό   της   για   την πόλη. Όνειρό   της  να   σπουδάσει  μουσική   την  οποία  και  λάτρευε. Τα   καλοκαίρια   έπαιρνε  ένα   σκουπόξυλο  και  το  έκανε  μικρόφωνο  και  όλου   την άκουγαν  σαν  μαγεμένοι. Μέχρι  και  ο  παπάς   του    χωριού  είπε   στον πατέρα  της: Αυτό  το  κορίτσι  έχει  χάρισμα    από   τον Θεό  είναι  αμαρτία  να   την  εμποδίσεις   να   εκπληρώσει  τα  όνειρά  της. Ο  πατέρας της   ήταν πολύ   σκληρός  άνθρωπος  και έλεγε: Αν  θέλεις  μείνε  μαζί  μου να με   βοηθάς   στα   κτήματα,   εγώ   δεν θα σε  στείλω   στην πόλη   για  να  γίνεις  πόρνη.

Λίγες  μέρες   αργότερα  οι  φίλες  ήρθαν  και  της ανήγγειλαν   τα   ευχάριστα: Λυδία  έγραψες  πολύ  καλά,   σίγουρα  θα  μπεις   στη    σχολή  που θέλεις. Η  κοπέλα   έχασε  τον κόσμο. Πώς  θα  έφευγε  από το  σπίτι  και  τον  βάναυσο  πατέρα  της; Εκεί που  ήταν ξαπλωμένη   είδε   σαν  σε  όνειρο   την  αγαπημένη  της  μάνα (Την  είχε   χάσει  νωρίς, λόγω   της  κακίας   του  πατέρα). «Κάνε  παιδί μου  αυτό  που  λέει  η  καρδιά   σου»  και έφυγε   σαν   απαλή  οπτασία.

Την άλλη μέρα   η  Λυδία   αποφασισμένη  πια   ετοίμασε  μια  μικρή  βαλίτσα  και  με  πολλή  προσοχή   άνοιξε   σιγά-σιγά   την  πόρτα  της  κουζίνας. Ήταν  πια ελεύθερη,  όμως   εκείνη  την  στιγμή  ένα  χέρι  την  άρπαξε   από   τα  μαλλιά  και    συγχρόνως  ένιωσε  ένα μέταλλο να   διαπερνά   την   ράχη  της. Η  μια  μαχαιριά   διαδεχόταν  την άλλη,  αφού  ο άκαρδος  πατέρας   χτυπούσε   αλύπητα   την  κόρη  του, την  «τραγουδιάρα»  όπως   υποτιμητικά  την  αποκαλούσε. Μετά  από λίγο  η  Λυδία   κειτόταν νεκρή      στο  δρόμο  της   εκπλήρωσης   των  ονείρων   της.

(Ιερέως  Χ. Παπαδοπούλου: «ο  Κινέζος   ο  Θεός   και  η  μοναξιά»   σ.9-17)

Τραγούδι:Να 'μαι καλά (Βίντεο)

Δωρεά Εικόνος

ΔΩΡΕΑ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ
ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑΝ ΑΡΜΠΟΥΝΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ
ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ»

18η Ἰανουαρίου 2017

            Ὁ Σύλλογος Καλαβρυτινῶν Πειραιῶς «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ», εἰς τὰ πλαίσια τῶν, ἑλληνορθοδόξου ἤθους, δραστηριοτήτων του, προσφέρει εἰς τὴν ἐνορία τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου Ἀρμπούνων Καλαβρύτων, μία προσκυνηματικὴ ἱερὰ εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἐπιγραφομένη ὡς «Η ΑΡΜΠΟΥΝΙΩΤΙΣΣΑ».

            Ἡ εἰκόνα, διαστάσεων 138x88 ἐκ., ἀποτελεῖ ἀντίγραφο ἀπὸ τὴν περίφημη παράσταση ποὺ ἔχει ἀποδώσει τὸ μακάριο καὶ θεομητορικὸ γεγονὸς τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας, ὁ ἔμπειρος ἁγιογράφος, ὁ πανοσιώτατος ἱερομόναχος Ἰωσήφ, ἐκ τῆς Βατοπαιδινῆς Σκήτεως τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου Καρεῶν Ἁγίου Ὄρους. Ἡ πολυπρόσωπη καὶ ἰδιαιτέρως ἀφηγηματικὴ ἀπεικόνιση τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, πλαισιώνεται μὲ ὑμνογραφικὰ κείμενα ἀπὸ τὴν ἑορτή. Ἐπίσης ἐντύπωση προξενεῖ ἡ παλάμη τοῦ Θεοῦ, ἐντὸς τῆς ὁποίας κλείνεται ἡ πτερωτὴ καὶ φασκιωμένη ψυχῆ τῆς Θεότοκου. Κάτω ἀπὸ αὐτὴ τὴν εἰκαστικὴ ἀπόδοση ἀναφέρεται τὸ ὄνομα τοῦ δωρητῆ «Δέηση Ἀρχιμ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΤΤΑ». Ὁ συγκεκριμένος κληρικὸς εἶναι μέλος τοῦ Συλλόγου μας, παρήγγειλε δὲ αὐτὴν τὴν εἰκόνα νὰ ἱστορηθῇ εἰς μνημόσυνον αὐτοῦ.

            Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα καὶ Ποιμενάρχα κ. Ἀμβρόσιε καὶ σεβαστοὶ πατέρες τῆς ἐνδόξου καὶ μαρτυρικῆς γῆς τῶν Καλαβρύτων, μετὰ ἀπὸ τὴν πλήρη σειρὰ ἱερῶν σκευῶν, διὰ τὴν τέλεσιν τῆς ἀναιμάκτου θυσίας ποὺ προσεφέραμε στὶς 6 Δεκεμβρίου 2016 καὶ τὴν εὐχαριστήριο ἐπιστολή σας ποὺ ἐλάβαμε στὶς 19 Δεκεμβρίου 2016, δεχτεῖτε καὶ αὐτὴ τῆς καλαίσθητης ἱερὰ εἰκόνα. Μπορεῖ νὰ κοσμεῖ καὶ τὸ Μονύδριο ποὺ κατασκεύασε ὁ ὁσιωθεὶς Ἀρμπουνιώτης Χριστοφόρος Παπoυλάκος, τὸ ὁποῖο ἀφιέρωσε στὴν σεπτὴ κοίμησι καὶ μετάστασι τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ ἄλλωστε ἀποτελεῖ τὴν μείζονα κατ᾿ ἔτος ἑορτὴ τοῦ χωριοῦ.

Γιὰ τὸ Δ.Σ. τοῦ Συλλόγου ὁ παραδιδούς· πρόεδρος Ἀθανάσιος Π. Χρονοπουλος, ἐπίτιμος γενικὸς διευθυντὴς  Ὑπουργείου Ἀνάπτυξης

Διὰ τὴν ἐνορίαν Ἀρμπούνων ὁ παραλαβών· ἱερεὺς Γεώργιος Κοτσιᾶς ἐφημέριος τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου  τῶν Ἀρμπούνων

Κοινοποίησις: Ἱερὰ Μητρόπολις Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2016

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2016

Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρη την εφημερίδα "ΔΙΨΩ"

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Κοπή Βασιλόπιτας του Α.Ο. ΓΑΛΗΝΗ 2017 στο Patras Palace

Παρακολουθείστε το παρακάτω βίντεο 

από την κοπή της Βασιλόπιτας του Α.Ο. ΓΑΛΗΝΗ 2017.

ο πρόεδρος του Α.Ο. ΓΑΛΗΝΗ κ. Ευθυμάκης

ο επίτιμος πρόεδρος του Α.Ο.  ΓΑΛΗΝΗ πρωτ. Αντώνιος Ρουμελιώτης
με τον π. Παναγιώτη Θωμά

κ. Χρύσα Χασομέρη

κ. Πετρόπουλος σύμβουλος για τον Αθλητισμό

κ. Τζόβολος πρόεδρος ΕΦΟΕΠΑ

κ. Καραγκούνης πρόεδρος επ. για γήπεδα

κ. Παπαδόπουλος Γ.Γ. ΕΣΚΑ-Η

κ. Δανιήλ πρόεδρος ΕΠΣΑ

Ποια είναι η ρίζα της ΛΥΠΗΣ - ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ;

Λύπη η μόνιμη συντρόφισσα του μεταπτωτικού ανθρώπου. 

Ρίζα της έχει το ανικανοποίητο της ψυχής που τρέφεται με τα «ξυλοκέρατα» που χαρίζει ο «άρχων του κόσμου τούτου». 

Είναι βλαστάρι που φυτρώνει στη στέρηση της ηδονής και αυξάνει με την προδοσία του ανθρώπου από τη «θεά ύλη». 

Και στις δύο περιπτώσεις, η λύπη είναι θανατηφόρα κατάσταση. 

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Είπε γέρων...

Ο μοναχός που δεν έμαθε την Ευχή, δεν γνωρίζει γιατί έγινε μοναχός!

Γέροντας Ιωσήφ ο σπηλαιώτης