Το ιερό προσκύνημα του Βυζικίου και γενικότερα της Πέρα Μεριάς, Η ιερά μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κάστρου Άκοβας - Αρκαδίας

 Όψιμη εικόνα του Ευαγγελισμού της
Θεοτόκου στη Μονή της
Παναγίας της Ακοβίτισσας.

Γράφει ο π. Νεκτάριος Πέττας ( pnektario@gmail.com ),

Άκοβα, αρχομένου του μηνός Δεκεμβρίου 2014.

Α) Γενικά ιστορικά περί της Άκοβας.

Η γεραρά  Ιερά Μονή Ευαγγελιστρίας Άκοβας βρίσκεται σε υψόμετρο 720 μέτρων στο ορεινό άκρο της καστροπολιτείας της Άκοβας, ανατολικά από το χωριό της Αρκαδίας Βυζίκι. Εκτός από το Βυζίκι, ενώνεται με δύσβατο αγροτικό δρόμο  με τα χωριά Περδικονέρι (πρώην Κατσουλιά) και Γαλατά. Η Μονή απέχει μισή ώρα από την κωμόπολη των Τροπαίων (πρώην Βερβίτσας).  

Η Ιερά Μονή εορτάζει του Ευαγγελισμού, των νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, του Μάρτυρος Μάμαντος και  του Οσίου Γερασίμου του Νοταρά με τη συμμετοχή πολλών κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Επίσης, εύχος της Μονής είναι και ο προφήτης Χριστοφόρος Παπουλάκος διότι την είχε επισκεφτεί. Μάλιστα, στον δρόμο που οδηγεί προς το Βυζίκι, υπήρχε μέχρι πρότινος η μουριά του παπα-Νικόλα στην οποία ανέβηκε για να κηρύξει. 

Άποψη του Καθολικού. Διακρίνετε η κ. Ουρανία
Τοπιντσή, μεγάλη ευεργέτης της Μονής μας.

Σύμφωνα με τον ιστοριοδίφη του Βυζικίου Νικόλαο Φλούδα, το παλαιότερο καθολικό της Μονής, το οποίο έχει έκτοτε ερειπωθεί, ήταν μικρό σε όγκο και θολωτό «με ένα μεγάλο βαγένι με αγιογραφίες». Βρίσκετε στην νοτιοανατολική πλαγιά της ακρόπολης της Άκοβας και ανεγέρθη στην μεσαιωνική εποχή. Ιστορείται ότι, το οχύρωμα της Άκοβας, μέσα στο οποίο έγκειται η Μονή, χτίστηκε  από τους Φράγκους το 1205 μ.Χ στην θέση όπου προϋπήρχε άλλο από την ελληνιστική περίοδο.     

Από ορισμένους η τοπωνυμία Άκοβα πρέπει να θεωρηθεί αρχαιότατος ελληνικός γλωσσικός τύπος, πλησιέστατος της αρκαδο-κυπριακής διαλέκτου, που έχει σχέση μάλιστα με τους Αχαιούς. Κατά άλλους το όνομα Άκοβα προέρχεται από την λέξη Άκβα (ăqua της λατινικής και του ahra της γοτθικής) που σημαίνει νερό, λόγω της ύπαρξης πολλών υδάτων στην περιοχή κυρίως από τον ποταμό Λάδωνα.

Ο αείμνηστος προκάτοχός μου
οσιώτατος ασκητής Μοναχός
Γεράσιμος Τοπιντσής.

Η μεσαιωνική ακρόπολης της Άκοβα υπήρξε η έδρα της ισχυρότερης από τις 12 βαρονίες που ιδρύθηκαν στην Πελοπόννησο μετά την κατάληψή της από τους Φράγκους και την ίδρυση του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, το 1205. Το οχυρό κάστρο της Άκοβας κατασκευάστηκε χάριν αμύνης της πλούσιας κοιλάδας του Αλφειού (Bouchon) και για να ελέγχει τον Ηλιακό κάμπο. Μέσα στην μακραίωνη ιστορική του πορεία, πουλήθηκε από τους Φράγκους στους Βυζαντινούς Ιωάννη Καντακουζηνό και Ανδρόνικο Παλαιολόγο το 1318, κατελήφθη από τους Οθωμανούς το 1458, τους Ενετούς  το 1684 και περιήλθε και πάλι στους Τούρκους  το 1715 ώσπου σταδιακά ερημώθηκε.

Η εφέστιος εικόνα της Μονή 
της Παναγίας της Ακοβίτισσας.

Το 1611 ιδρύθηκε Πατριαρχική Εξαρχία στην Άκοβα και το 1720 προσαρτήθηκε εκκλησιαστικά στην Μητρόπολη Λακεδαίμονος. Το 1754 η εξαρχία της Άκοβας ενώθηκε με την πατριαρχική εξαρχία Ζαρνάτας και ανακηρύχθηκε σε Αρχιεπισκοπή επί πατριαρχίας του Κυρίλλου του Ε΄. Η Μονή ήταν η έδρα της Επισκοπής Ακόβης, με σημαντικότερους επισκόπους που κόσμησαν τον θρόνο της τους εθνομάρτυρες Ανανία Λαμπάρδη και  Δανιήλ Παναγιωτόπουλο.

Αρκετοί είναι οι θρύλοι που συνοδεύουν την ιστορία του κάστρου.  Ένας αναφέρεται σε μία μυθική αμαζόνα που προστάτευε το φρούριο, η οποία, κατά την παράδοση,  είχε μόνο έναν μαστό και για αυτό το κάστρο είναι επίσης γνωστό ώς «Κάστρο της Μονοβύζας». Αλλού έχει καταγραφεί ως «Κάστρο της Κυράς», είτε προς τιμήν της  ανιψιάς του βαρόνου Γκωτιέ ντε Ροζιέρες, Μαργαρίτας, που θεωρείτο η πρώτη κυρία της Άκοβας, είτε της συνονόματης δευτερότοκης κόρης του πρίγκηπος Γουλιέλμου Βιλλαρδουΐνου, η οποία επίσης ήταν γνωστή ως «Κυρά της Άκοβας».

Η επιγραφή με το έτος 1889 στο
υπέρθυρο του νέου καθολικού της Μονής.

Κατά την ελληνική επανάσταση η Άκοβα υπήρξε ιδιαίτερη στρατιωτική περιφέρεια, η της «Πέρα Μεριάς», δηλαδή των χωριών του εκείθεν του Λάδωνα Αρκαδίας, ή των ορεινών περιοχών του οροπεδίου Άκοβαις, και έδωσε πολλούς άνδρες και εφόδια στον αγώνα. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, το κάστρο αναφέρεται και ως «Ελληνοφόνιο / Mattégrifon», διότι εκεί αποκεφάλιζαν οι Σταυροφόροι όσους Ρωμιούς δεν δέχονταν να «φραγκέψουν».

β) Η σύγχρονη ιστορία της Μονής Ευαγγελισμού

Η σύγχρονη ιστορία της Μονής συνδέετε με τον τελευταίο ασκητή της τον αοίδιμο οσιώτατο Μοναχό Γεράσιμο Τοπιντζή εκ Βυζικίου (+ 18-02 -2002). Έκτοτε η Μονή παρέμεινε κλειστή. Το 2004 η κ. Ουρανία Τοπιντζή, εις μνήμη του Μοναχού Γερασίμου, του συζύγου της Νικολάου και της θυγατέρας της Αικατερίνης, θα καταστεί μεγάλη ευεργέτης. Διότι δίνοντας μεγάλο χρηματικό ποσό ανακαινίστηκε το κτηριακό συγκρότημα της Μονής, μερίμνη του Εξωραιστικού και Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βυζικίου, όπως αναφέρει η μαρμάρινη επιγραφή.   

Δείγμα από την καταστροφή
από το σαράκι στο Καθολικού.(Θρόνος)

 Το 2013 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας Φούντας, ανέθεσε στην ταπεινότητά μου, να αναλάβει την ευθύνη της ανακαίνισης της Μονής ώστε αυτή να λειτουργήσει και πάλι η ανδρώα γεραρά Μονή. Στις 2 Φεβρουαρίου 2014, κατόπιν εντολής της Ιεράς Μητροπόλεως, υπεγράφη πρωτόκολλο παράδοσης και παραλαβής  της Μονής Άκοβας από τον δραστήριο και φιλομόναχο εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βυζικίου, πρεσβύτερο π. Φίλιππο Ραΐση και τον γράφοντα την παρούσα έκθεση. Από το πρωτόκολλο εξάγεται το συμπέρασμα ότι η Μονή είναι, αναμφισβήτητα από τις ποιο πτωχές στην Πελοπόννησο. Ακόμη με το υπ’ αρ. 840 τις 11-06-2114 εγγράφου της Ιεράς Μητροπόλεως ορίζετε ως υπεύθυνος της Μονής η ταπεινότητά μου.

Από τότε,  με πολύ κόπο και αγώνα και με την συνδρομή κυρίως των πιστών βυζικιωτών, έχει σημειωθεί πρόοδος. Ενδεικτικά αναφέρονται τα εξής:

Η πρόχειρη πόρτα του Καθολικού,
όπου διακρίνονται οι παραβίασης της.

1) Το Καθολικό καθώς και οι λοιποί χώροι της Μονής καθαρίστηκαν και αποκαταστάθηκαν τα σπασμένα τζάμια.

2) Έγιναν αγορές, επισκευές και διορθώσεις. Συγκεκριμένα αγοράστηκαν εργαλεία, θερμοσίφωνας, ξυλόσομπες, φώτα, εξοπλισμός στην κουζίνα με οικιακές συσκευές και διορθώθηκαν οι αποχετεύσεις. Επίσης, προμηθευτήκαμε δεύτερο βυτίο νερού για να εξυπηρετείται η Μονή το καλοκαίρι και για τυχόν περιπτώσεις πυρκαγιάς.                  

3) Κατασκευάσαμε επιγραφές στα ελληνικά και αγγλικά, οι οποίες θα τοποθετηθούν σε καίρια σημεία, ώστε να κατευθύνονται σωστά οι έλληνες και ξένοι επισκέπτες προς την Μονή και το Κάστρο.

Δείγμα από την καταστροφή 
από το σαράκι στο Καθολικού.
(Αγία Τράπεζα)

4) Τοποθετήθηκαν ελληνικές και βυζαντινές σημαίες στο Καθολικό και στον προαύλιο χώρο της Μονής. 

5) Οπλίστηκε ο Ναός με λειτουργικά σκεύη και βιβλία ώστε να τελούνται οι ιερές ακολουθίες ανελλιπώς.

6)  Από το Ασκητήριο των αειμνήστων γονέων μου ιερέως Νικολάου και Ανθής πρεσβυτέρας πρόσφερα στην Μονή ιερά λείψανα  των Αγίων: Γεωργίου (τεμ. Κάρας), Δημητρίου, Νικολάου, Παρθενίου, Χαραλάμπους, Νεκταρίου, Δημητρίου και Παύλου των νεομαρτύρων, Παρασκευής, Παντελεήμονος, Αναργύρων, Θεοδώρων, Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, Μάμαντος, Χριστοφόρου και άλλων αγίων. Τα μικρά αυτά τεμάχια, αλλά μεγάλα σε πνευματική δύναμη, έχουν τοποθετηθεί σε λειψανοθήκες, ενώ γίνετε προσπάθεια για την δημιουργία Κειμηλιαρχείου της Μονής. Επίσης πλουτίστηκε η Μονή και ένα άλλο ιερό θησαυρό, την εμβάδα (παντόφλα) του οσίου Γερασίμου του Νοταρά.

Το διακονικό του καθολικού
όπου διακρίνεται έντονα η υγρασία

7) Δι΄ εξόδων μου έγινε συντήρηση εικόνων όπως της εφέστιας θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Ευαγγελίστριας ή, της επονομαζομένης Ακοβίτισσας, η οποία χρονολογείται από την μεταβυζαντινή εποχή και της όψιμης μεταβυζαντινής εικόνας του τέμπλου που παρουσιάζει τον Χριστό ως Μέγα Αρχιερέα.

8) Δημιουργήθηκαν νέα βιβλία όπως Γενικό Καθολικό, Καθημερινό, Πρακτικό, Μοναχολόγιο-Δοκιμολόγιο, Πρωτόκολλο Αλληλογραφίας, Βιβλίο Πρακτικών, μπλόκ Ενταλμάτων Πληρωμής και Γραμματίων Είσπραξης διότι τα επίσημα παλαιότερα βιβλία είχαν καταστραφεί. Επίσης συγκεντρώνονται τα απαραίτητα δικαιολογητικά για να γίνει η επανίδρυση της Μονής. Ήδη ο αξιότιμος Δήμαρχος Γορτυνίας κ. Ιωάννη Γιαννόπουλος μας απέστειλε τις 27-03-2014 επίσημο έγγραφο που αναφέρει ότι η Μονή βρίσκεται εντός των ορίων του Δήμου Γορτυνίας και συγκεκριμένα εντός της Δημοτικής Ενότητας Τροπαίων.

Η θέα από το μπαλκόνι της Μονής, όπου
και το ερειπωμένο παλαιό γυναικείο Μονύδριο.

9) Λύθηκε προσωρινά το πρόβλημα της ύδρευσης της Μονής με την επανασύνδεση της  με το υδρευτικό σύστημα του Βυζικίου. Ωστόσο, χρειάζεται να διευθετηθεί πλήρως το θέμα διότι κατά το θέρος πέφτει δραματικά η πίεση του νερού. Υπάρχει η δυνατότητα ύδρευσης της Μονής από την παλαιά πηγή της στην θέση «Μολόσαινα» που βρίσκεται 550 μέτρα χαμηλότερα από την Μονή. Έχει ήδη προταθεί στην υπηρεσία υδρεύσεως του Δήμου να διενεργήσει τα δέοντα, ώστε η πηγή να αξιοποιηθεί.

10) Ο δρόμος καλυτέρευσε αφού με μηχάνημα του Δήμου, καλύφθηκαν οι περισσότερες λακκούβες με χώμα. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να ασφαλτοστρωθεί για να γίνει η πρόσβαση των πιστών στην Μονή και των τουριστών στο Κάστρο ευκολότερη και ασφαλέστερη. Με τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Πέτρο Τατούλη, τον Αντιπεριφερειάρχη Αρκαδίας κ. Ευάγγελο Γιαννακούρα και τον Δήμαρχο Γορτυνίας έχουμε άμεση συνεργασία για την άμεση και σε αυτό στο θέμα.

Πηγή νερού στην θέση Μολόσενα, 

600 μ. χαμηλότερα από ιερό βήμα 

του Καθολικού της Μονής.

11) Επειδή δεν διασώζεται κανένα έγγραφο στην Μονή, σε συνεργασία με Πανεπιστημιακούς καθηγητές, έχουμε κάνει ενέργειες να ξαναποκτηθεί  το ιστορικό της αρχείο και να κατασκευαστεί βιβλιοθήκη για να το στεγάσει.

12) Τελευταία έγινε έναρξη αριθμού φορολογικού μητρώου της Μονής, υπαγομένη στην ΔΟΥ Τριπόλεως.

Γ)  Εκκρεμότητες προς διευθέτηση

Με την ευλογία του Μητροπολίτη μας, οι Βυζικιώτες και η ελαχιστότητά μου αγωνιζόμαστε να επαναφέρουμε την Μονή στο αρχαίο της κάλλος. Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειές μας, σοβαρές  εκκρεμότητες οι οποίες οφείλονται στα πολλά χρόνια εγκατάλειψής της,  παραμένουν.  Συγκεκριμένα:

Χάρτης όπου διακρίνετε η νέα Μονή
Ευαγγελισμού και η ευρύτερη περιοχή της. 

1) Τα κεραμίδια του Καθολικού από χρόνια έχουν πολυμεριστοί από τον πάγο και τραβούν υγρασία με αποτέλεσμα τα όμβρια ύδατα να τρέχουν στους τοίχους της εκκλησίας και το εσωτερικό της  να είναι υγρό.  Επίσης, τα κεραμίδια του υπόλοιπου κτιριακού συγκροτήματος θέλουν έλεγχο διότι, από την κακοκαιρία του χειμώνα, μερικά έχουν καταστραφεί και επιτρέπουν στα νερά να εισχωρούν προκαλώντας ζημιές. Έγιναν κάποιες προσωρινές επιδιορθώσεις αλλά, σύμφωνα με τον τεχνίτη,  χρειάζεται ολική αντικατάσταση των κεραμιδιών της εκκλησίας και μερική στα λοιπά κτίρια.

2) Το βόρειο τμήμα του κυρίως κτιριακού συγκροτήματος της Μονής συνορεύει με βράχο λόγο ότι το έδαφος είναι επικλινές και πρέπει να γίνουν εργασίες μόνωσης ώστε να αποφευχθεί η διείσδυση υγρασίας. 

 Κατεστραμμένη ξύλινη κατασκευή
της Πρόθεσης του Καθολικού.

 3) Όλες οι ξύλινες κατασκευές του Καθολικού (στασίδια, δεσποτικό, προσκυνητάρια, καρέκλες, στηρίγματα του κουβουκλίου της Αγίας Τράπεζας κ.α.) έχουν προσβληθεί από σαράκι το οποίο έχει καταφάει το εσωτερικό του ξύλου. Κατόπιν υπόδειξης ειδικών, τα ραντίσαμε με καθαρό πετρέλαιο αλλά το σαράκι και τα αυγά του είναι τόσο βαθιά ριζωμένα που, αν δεν εξοντωθούν με δυναμική επέμβαση εταιρείας που ειδικεύεται στο πρόβλημα, θα επέλθει άμεση ολική καταστροφή των προαναφερθέντων.

4)  Η πόρτα του Καθολικού χρειάζεται να αντικατασταθεί διότι είναι πρόχειρη και δύο φορές επί ημερών μας έχει παραβιαστεί. Μάλιστα, πρέπει στην κατασκευή της να ακολουθηθεί το μοτίβο τις σιδηροκατασκευής των φωτιστικών ανοιγμάτων (των παραθύρων), ώστε να δένει αρμονικά με τον χώρο.

   5) Τα υπόλοιπα κτίρια του προαυλίου χώρου που είναι ερειπωμένα και άνευ στέγης, χρειάζονται επισκευή για να γίνουν και πάλι λειτουργικά. Υπάρχουν άτομα που έχουν εκφράσει την επιθυμία να γίνουν συνμοναστές μου και η δημιουργία νέων χώρων θα κάνει εφικτή την πιθανότητα εγκαταβίωσης τους στην Μονή.

Το υπό κατασκευή κτήριο όπου
θα φιλοξενείται το αρχονταρίκι και η κουζίνα.

6) Οι καλωδιώσεις, ειδικά των εξωτερικών χώρων, πρέπει να αντικατασταθούν διότι δεν έχουν προστατευτικό σωλήνα και είναι εκτεθειμένες στα στοιχεία της φύσης και τα ζωύφια, τα οποία τις έχουν φάει σε ορισμένα σημεία, κάνοντάς τες επικίνδυνες.

 7) Είναι απαραίτητο να τοποθετηθεί αλεξικέραυνο γιατί ο χειμώνας στην περιοχή είναι βαρύς. Τα κυπαρίσσια που ορθώνονταν νοτιοδυτικά του προαυλίου της Μονής έχουν ήδη χτυπηθεί από κεραυνό και ξεράθηκαν.

8) Τα δύο εξωτερικά αποχωρητήρια των προσκυνητών είναι ημιτελή και σε αθλία κατάσταση και, επομένως, χρειάζονται άμεση αποπεράτωση/αποκατάσταση.  

Το κεντρικό κτηριακό συγκρότημα
της Μονής είναι δίπλα από τα
βράχια του βουνού, με αποτέλεσμα
να δημιουργείτε υγρασία.

 9) Το κτίριο απέναντι από το Καθολικό με τις καμάρες που προορίζεται για αρχονταρίκι και κουζίνα πρέπει να ολοκληρωθεί. Είναι αναγκαίο να κατασκευαστεί πάτωμα και να κλείσουν με τζαμαρία οι καμάρες και στο παλαιό τοίχο να γίνει αρμολόγημα.

10) Ο φράχτης και η εξωτερική πόρτα της Μονής, στα σημεία που στέκονται όρθια έχουν καταστραφεί. Για λόγους ασφαλείας είναι φρόνιμο να αντικατασταθούν. Επίσης για τους ίδιους λόγους, πρέπει να τοποθετηθούν προβολείς και κάγκελα στις απόκρημνες πλευρές.

Η κατεστραμμένη
κεραμοποιεία του Καθολικού.

11) Είναι βασικό η Μονή να συνδεθεί με το τηλεφωνικό δίκτυο ώστε να διευθετούνται οι υποθέσεις της, να εξυπηρετούνται οι προσκυνητές αλλά και για περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης. Δυστυχώς, η κινητή τηλεφωνία δεν προσφέρεται γιατί καμίας εταιρείας το σήμα δεν καλύπτει την περιοχή. Έχω κάνει κάποιες επαφές αλλά το πρόβλημα είναι δύσκολο να επιλυθεί και είναι πολυδάπανο γι’ εμάς, διότι απαιτείτε τοποθέτηση κολόνων και καλωδίων για σταθερή τηλεφωνία.

12)  Ακόμα αγώνας μας είναι το παλαιό της Μονής μας Καθολικό με τα κτήριά του, που βρίσκεται ποιο πάνω από την Μονή που διαμένουμε, και συγκεκριμένα στο νοτιανατολικό τμήμα της καστροπολιτείας της Άκοβας, να φροντιστή.

Στις ιερές ακολουθίες όταν μνημονεύουμε τους πατέρες και δωρητές της Μονής ταύτης, συμπεριλαμβάνονται και οι Μοναχές που διακόνησαν στο απέναντι από το ποταμό Καλογριάς ή Τουθόα, Μονύδριο, τι οποίο ορθώνετε ερειπωμένο. Ο Φλούδας διασώζει ορισμένα ονόματα αυτών των Καλογραιών.

Το Διακονικό και το τετρατοσφαίριο
του τρούλου του καθολικού,
όπου διακρίνετε έντονα η υγρασία.

Παρ’ όλες τις αντιξοότητες, ο αγώνας μας γίνεται προς δόξα Θεού και τιμή της Παναγίας μας. Με την δύναμη που αντλούμε από Αυτούς, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε φιλότιμα ώστε τα προβλήματα της ιστορικής Μονής να διευθετηθούν  πλήρως. Η συνεργασία μας με την αντιδήμαρχο Τροπαίων κ. Δήμητρα Μουτζούρη, με την ενορία του Βυζικίου, με τον Πρόεδρο της τοπικής Κοινότητας Βυζικίο κ. Βασίλειο Νικολόπουλο, με τον Εξωραϊστικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Βυζικίου, με την Ένωση των Απανταχού Βυζικιωτών και λοιπούς τοπικούς Συλλόγους, ελπίζουμε θα δώσει τους ποιο ευδόκιμους καρπούς για την πρόοδο του Μοναστηριού και της ευρύτερης περιοχής. Γι’ αυτό παρά την οικονομική δυσπραγία της εποχής μας, με την βοήθεια του Θεού και της Παναγίας μας και την πολύτιμη οικονομική συνδρομή αυτών που τιμούν την Μονή μας και ποθούν να αναστηθεί και πάλι το σπιτικό της στην καστροπολιτεία της Άκοβας, ελπίζουμε στην εκπλήρωση του ιερού αυτού σκοπού που προσπαθεί η Μονή της Παναγίας της Ακοβίτισσας. 

  

Για την Τηλεόραση

     Η  Καρολίνα  είναι  μουσικός  και  μητέρα  δύο παιδιών. Λέει: Οργάνωσα  έτσι  την  ζωή  μου  έτσι  ώστε  να  είμαι  στο  σπίτι μετά  την  δουλειά  μου, όταν  γυρίζουν  και  τα  παιδιά  μου  από  το  σχολείο. Θέλω  πολύ  να  τα  υποδεχθώ  και  να  τα  κάνω  να  νιώσουν  όμορφα. Ε! λοιπόν  βρίσκομαι  στη  δυσάρεστη  θέση  να  πω  ότι  τα  παιδιά μου, μόλις  μπουν  στο  σπίτι, τρέχουν  αμέσως  στην  τηλεόραση, πριν  προλάβω  καν  να  τα  χαιρετήσω. Μόλις  και  μετά   βίας  προλαβαίνουν  να  πουν  δυο  λόγια  πριν  βυθιστούν  στην  παρακολούθηση. Από  εκεί  και ύστερα  δεν  τους  βγάζω   λέξη, ετοιμάζω  κάτι  να  φάνε  και  τους  πάω εκεί  που  κάθονται, ενώ  ταυτόχρονα  νιώθω  γελοία, γιατί  είναι  αρκετά  μεγάλα   για  να  σερβιριστούν  μόνα  τους.’’.

     Μήπως, όταν  ως  γονείς  πηγαίνουμε  ακόμα  και  νερό  στα  παιδιά  μας  για  να  μην  χάσουν  το  πρόγραμμα  στην  τηλεόραση  ή  σήμερα  στον  υπολογιστή  κάτι  δεν  πάει  καλά  με  μας;

(Μαρί  Γουίν: "τηλεόραση  ένας  ξένος  στο  σπίτι"  σ.140)

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Ανέκδοτα... αρχαίων φιλοσόφων

Ο φιλόσοφος Αντισθένης συμβούλευε τους Αθηναίους να ανακηρύξουν με την ψήφο τους τα.. γαϊδούρια σε άλογα. Όταν του είπαν ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε λογική, ο Αντισθένης παρατήρησε:«Μήπως και στρατηγούς δεν αναδεικνύετε με την ψήφο σας χωρίς να έχουν πάρει καμία απολύτως εκπαίδευση;»

Ένας μοχθηρός άνθρωπος ήθελε να προφυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Προς τούτο τοποθέτησε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε: "Κανένα κακό μη μπει στο σπίτι αυτό".Ο Διογένης διαβάζοντας την επιγραφή παρατήρησε:«Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από που θα μπει;»

Όταν είδε ο Διογένης κρατικούς ταμίες να έχουν πιάσει κάποιον που είχε κλέψει ένα μπουκάλι,  παρατήρησε: «Οι μεγάλοι κλέφτες έχουν συλλάβει το μικρό κλέφτη».

Ο Δημοσθένης έλεγε ότι πολλές φορές ήθελε να ευχηθεί να χαθούν οι κακοί, φοβόταν όμως μήπως με την  ευχή αυτή ερημωθεί εντελώς η πόλη.

Ο Αριστείδης και ο Θεμιστοκλής, πολιτικοί αντίπαλοι, στάλθηκαν πρεσβευτές σε μια πόλη. Ο Αριστείδης τότε είπε στον Θεμιστοκλή:«Θέλεις να αφήσουμε την έχθρα στα σύνορα της χώρας μας; Κι αν το κρίνεις απαραίτητο, συνεχίζουμε μόλις επιστρέφουμε στην πατρίδα».

Κάποτε ο Φίλιππος, ο Βασιλιάς των Μακεδόνων, φιλονικούσε με την Ολυμπιάδα, τη σύζυγό του. Τη στιγμή εκείνη φτάνει στο παλάτι ως απεσταλμένος από την Κόρινθο, ο Δημάρατος και ο Φίλιππος τον ρωτά:«Πώς πάνε από ομόνοια οι Έλληνες;».Ο Δημάρατος του απαντά:«Πολύ ενδιαφέρεσαι για την ομόνοια των Ελλήνων, τη στιγμή που μέσα στο σπίτι σου δεν βλέπω να βασιλεύει ομόνοια».

Ρώτησαν τον Αριστοτέλη:«Τι κερδίζουν όσοι λένε ψέματα;».Ο φιλόσοφος απάντησε:«Να μην τους πιστεύει κανείς και όταν ακόμα λένε την αλήθεια».

Ο γιος μιας εταίρας πέταγε πέτρες σε περαστικούς. Ο Διογένης του είπε:«Πρόσεχε μήπως ανάμεσα στους άλλους χτυπήσεις και τον πατέρα σου, που δεν γνωρίζεις».

Ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο Αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό:«Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απ' όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα;».Οι απεσταλμένοι απάντησαν:«Διότι μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο».Ο Φωκίων αρνήθηκε να δεχθεί το δώρο λέγοντας:«Ας μ' αφήσει λοιπόν να συνεχίσω να είμαι έντιμος».

Ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος, παρακολουθούσε τους Ολυμπιακούς αγώνες, οι Πελοποννήσιοι  όμως αν και ευεργετημένοι απ' αυτόν, τον γιουχάϊζαν. Όταν οι φίλοι του εξοργισμένοι από τη συμπεριφορά απευθύνθηκαν στον Φίλιππο, ο βασιλιάς τους είπε:«Αν οι ευεργετημένοι Πελοποννήσιοι, συμπεριφέρονται έτσι φαντάζεστε τι θα κάνουν, αν τους βλάψω;».

Ρωτήθηκε ο Εμπεδοκλής γιατί αγανακτεί, όταν τον βρίζουν. Ο φιλόσοφος απάντησε:«Αν δεν λυπάμαι όταν με κακολογούν, δεν θα είναι δυνατό να χαίρομαι όταν με επαινούν».

Κάποτε ο Διογένης φώναζε:«Ελάτε εδώ  άνθρωποι!».Και όταν μαζεύτηκαν πολλοί, τους κυνήγησε με το μπαστούνι του λέγοντας:«Ανθρώπους κάλεσα, όχι καθάρματα!».

Ρωτούσαν τον Διονύσιο τον νεότερο πώς ο πατέρας του, αν και απλός πολίτης μπόρεσε να καταλάβει την  εξουσία και γιατί ο ίδιος, αν και γιος τυράννου την έχασε. Ο Διονύσιος έδωσε την απάντηση:«Ο πατέρας μου έκανε την προσπάθειά του, όταν η δημοκρατία προκαλούσε μίσος, ενώ εγώ αγωνιζόμουν, όταν η τυραννίδα κινούσε φθόνο».

Ο Επαμεινώνδας όταν είδε ένα μεγάλο στρατό που δεν είχε ικανό στρατηγό, είπε:«Μεγάλο θηρίο αλλά χωρίς κεφαλή».

Σε ένα νεαρό στρατιώτη που δεν έδειχνε την ίδια ανδρεία με τον πατέρα του, απαιτούσε όμως να παίρνει την ίδια αμοιβή μ' αυτόν, ο βασιλιάς Αντίγονος ο Β' έλεγε:«Εγώ νεαρέ, πληρώνω μισθό και δίνω δώρα όχι για πατραγαθία, αλλά για ανδραγαθία».

Ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο πρεσβύτερος τοποθέτησε σε ανώτερη θέση έναν κακοήθη άνθρωπο και πολύ αντιπαθή στο λαό. Όταν τον ρώτησαν, γιατί έκανε κάτι τέτοιο, απάντησε:«Θέλω να υπάρχει κάποιος που να τον μισούν περισσότερο απ' όσο εμένα».

Ρώτησαν τον Αριστείδη τι τον στενοχωρούσε πιο πολύ στην εξορία. Εκείνος απάντησε:«Η κακή φήμη της πατρίδας μου. Όλοι την κακολογούν επειδή με εξόρισε».

Κάποιος πολίτης αριστοκρατικής καταγωγής, αλλά μοχθηρός, υπενθύμιζε στον Σωκράτη την άσημη καταγωγή του. Ο φιλόσοφος του έδωσε την απάντηση:«Αν εγώ πρέπει να ντρέπομαι για τους άσημους προγόνους μου, οι υπέροχοι πρόγονοί σου πρέπει να νιώθουν ντροπή για σένα, τον ανάξιο απόγονό τους».

Ο Φωκίων διαφωνούσε συνήθως με όλους στα πολιτικά θέματα. Μια φορά όμως όταν μίλησε στην εκκλησία του δήμου, όλοι ασπάστηκαν τις ιδέες του. Απορημένος γύρισε προς τους φίλους του και τους ρώτησε:«Μήπως είπα σήμερα κάποια ανοησία, χωρίς να το καταλάβω;».

Μετέωρα (video GoPro)

Δείτε   ΕΔΩ    ένα υπέροχο βίντεο με τα μοναστήρια στα Μετέωρα.

 Το βίντεο είναι με κάμερα GoPro 3.

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα 

Πατήρ Νικόλαος Πέττας, εἷς ἅγιος σύγχρονος ἱερεύς.

Ἀντί τίτλου: «Παπᾶ-Χαράλαμπε, δέν θά μέ ξαναδεῖς, ὁ π. Νικόλαος μέ κάλεσε νά συνεορτάσωμεν ἐν οὐρανοῖς».

Τάδε ἔφη πρεσβυτέρα Ἀνθή Πέττα, τῇ 17ῃ μηνός Σεπτεμβρίω 2012 ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Σοφίας,... καί τήν πρωίαν τῆ 6ης Δεκεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, ἀπεδήμησεν εἰς οὐρανούς… «Καί ὄψεσθε, καί χαρήσεται ἡ καρδία ὑμῶν, καί τά ὀστᾶ ὑμῶν ὡς βοτάνη ἀνατελεῖ· καί γνωσθήσεται ἡ χείρ Κυρίου τοῖς φοβουμένοις αὐτόν». Καί θά ἴδετε τήν νέαν Ἱερουσαλήμ καί τήν δόξαν αὐτῆς, θά χαρῇ ἡ καρδία σας, καί τά ὀστᾶ σας θά ἀναθάλλουν· θά ἀναζωογονηθοῦν ὡσάν τήν ἀναβλαστάνουσαν χλόην. Θά γίνῃ πλέον γνωστή ἡ παντοδύναμος δεξιά τοῦ Κυρίου στούς φοβουμένους αὐτόν. (Ἡσ. 66, 14).  

Τάδε λέγει Κύριος διά τοῦ μεγαλοφωνοτάτου τῶν Προφητῶν, τοῦ Ἠσαΐου, διά τούς φοβουμένους Αὐτόν∙ φόβος γάρ Θεοῦ ἀπαρχή σοφίας ἐστί. Οὐκοῦν εἷς μέγας σύγχρονος πνευματκός ἀστήρ ὑπῆρξεν, ὁ Πατρο-Νικόλαος Πέττας, οὗτινος ἡ ψυχή καί ἡ τοῦ σώματος αὔρα χαίρουσιν ἐν κόλποις Ἀβραάμ,  τά δέ τούτου ὀστᾶ ἀναθάλλουν παῤῥησίᾳ τε καί θαυματουργίᾳ εἰς πάντας τούς ἀγωνιζομένους Χριστιανούς, οἵτινες πᾶν ὅ,τι πράττουσιν, ἀποσκοπεῖ εἰς τήν τοῦ Χριστοῦ δόξαν, ἀλλ’ καί εἰς τήν ἀνακούφισιν τῶν χειμαζομένων συναθρώπων ἐν μέσῳ τῆς λαίλαπος τῆς Σκύλλας καί τῆς Χαρύβδεως, ἐπί ξυροῦ ἀκμῆς τοῦ Δ. Ν. Τ., καί τῆς προκρούστειας κλίνης, ἐν  τῇ ὁποίᾳ κεῖνται Ἔθνη τε καί λαοί.

Ἀσφαλῶς πάντες οἱ ἐν πατράσιν οἰκοῦντες γιγνώσκουσιν ὅτι ἡ ἡμετέρα ὑπό-μηδαμινότης καί ἡ λίαν ἐγνωσμένη ἄμεσος ἐν τῇ αἰωνιότητι παροδικότης, ὁμιλεῖ διά τόν Πατρο-Νικόλα, διά τόν Σημειοφόρον καί Ἡγιασμένον π. Νικόλαον Πέτταν, οὗτινος ἡ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἀλλά καί ἐν τῆ κοινωνίᾳ  διακονία ὑπήρξεν  ὄντως ὑποδειγματική,  δεικνύουσα πάσι-φανεστάτως ὁδόν ἀρίστην διά τούς συγχρόνους κληρικούς, καί δή τούς ἔχοντας θεῖον ἔρωτα μέ τήν ἱερωσύνην καί τούς θέλοντας νά ὑπερκεράσουν τό «παπαδίστισκον συντεχνεῖον», εἰσερχόμενοι εἰς τήν τῶν ἱερέων χορείαν. 

Τοῦτο δέ λέγω ὡς ὁ Πατρο-Νικόλαος ἔφη δι’ ἐμέ, προορατικῶς: «Παπᾶς θά γίνεις, ἀλλά θά σέ παρακαλέσω νά γίνεις καί ἱερεύς, διότι ἀπό παπάδες ἡ κοινωνία εἶναι κορεσμένη, τουτέστιν ἔχει χρείαν ἱερέων!». Καί ἀληθῶς ἔφη,  παπᾶς, καί μάλιστα κρατικό-τρωκτικό ἔγινα, ἀλλ’ ἱερεύς, καίτοι διήνυσα 21 ἔτη ἐντός τοῦ ράσου, τό βλέπω χλωμό, καθότι ἡ ἀπόστασις μεταξύ παπαδαριοῦ καί ἱερωσύνης ἐστί τεραστία, καί οἱ παροικοῦντες ἐν Ἱερουσαλήμ γιγνώσκουσιν τοῦτο.

Ἦτο ὄντως προορατικός ὁ Σημειοφόρος π. Νικόλαος καί ταύτην τήν χάριν ὁμολογῶ, ἐν δέ ταῖς μοιχαλίσιν ἡμέραις ταύταις  -ὁρῶν δή  καθαρῶς τά γενόμενα- τολμῶ νά εἴπω καί ὁμολογῶ στεντορείως:  Ναί εἶναι ἅγιος ὁ π. Νικόλαος, ὑπῆρξεν μάρτυς Χριστοῦ ζώντος  καί δυστυχῶς μάρτυς ἐξ οἰκείων ἥλων, καθότι συντεχνίαι παπαδίστικαι μισοῦντες τήν δόξαν,  ἥντινα, ὁ παμμακάριστος ἀπολάμβανε παρά Θεῷ καί ἀνθρώποις, ἐφρόντισαν διά Βυζαντιο-μηχανιῶν ν’ ἀπαξιώσωσιν τό τεράστιον τούτου ἔργον ὡς κληρικοῦ καί νά ἐξοντώντωσιν αὐτόν ἐντός τῶν τειχῶν τῆς στενοχωρίας καί τῆς πικρίας. Ὅσον ἠγαπήθη ὑπό τῶν συναδέλφων του καθηγητῶν καί τῶν φοιτητῶν του, τόσον κατεδιώχθη ἔκ τινων κακίστων τῷ λειτουργήματι. Καί ἐστί εὐκολώτερον νά ἀντιμετωπίσῃ εἷς ἱερεύς δύο τρεῖς λεγεῶνας διαβόλων παρά δύο τρεῖς κακούς συνοδοιπόρους ἐν τῷ ἱερατείῳ. «Ἐξελοῦ με,   Κύριε,   ... ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπὸ ἀνδρός ἀδίκου ῥῦσαί με». «Γλύτωσε μέ, Κύριε, ἀπό πονηρόν ἄνθρωπον,  ἀπό ἄδικον ἄνθρωπον σῶσε με (Ψαλμ. 139, 2).

Ταῦτα δή πολλάκις ἐν τῇ προσευχῇ ἔλεγε καί ἐνίοτε, συμπροσευχόμενός του, ἐκ τῶν πικραμένων αὐτοῦ χειλέων ἤκουον:  «Ἐξελοῦ με, Κύριε, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπό ἀνδρός ἀδίκου ρῦσαί με, οἵτινες ἐλογίσαντο ἀδικίαν ἐν καρδίᾳ, ὅλην τήν ἡμέραν παρετάσσοντο πολέμους».

Ἠκόνησαν γλῶσσαν αὐτῶν ὡσεί ὄφεως,  ἰός ἀσπίδων ὑπό τά χείλη αὐτῶν... «Ἐξελοῦ με, Κύριε, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπό ἀνδρός ἀδίκου ῥῦσαί με». Ἐστί  μεγίστη τραγωδία  μοί ἔλεγεν τό νά εἶναι τῖς παπᾶς ἄνευ χάριτος, διότι ἡ τοῦ ἀνθρώπου προσωπική σχέσις μετά τοῦ Θεοῦ οὐ δεδομένη ἐστι, οὔτε ἐχέγγυον σωτηρίας συνεπάγεται, καθότι ὁ παπᾶς ἠμπορεῖ νά ξεκινήσει μέ θρησκευτικό ἐνθουσιασμό τήν ἱερατικήν πορείαν του καί μέ τήν τῶν ἐτῶν πάροδον νά παραμένῃ παπᾶς καί κενός χάριτος. Εἷς ἀγωνιστής, ὅστις ἀπ’ ἀρχῆς δέν ἀποβλέπει εἰς τήν αὑτοῦ νίκην, καταδικασμένος  ἐστί νά χάσῃ, εἰς τούς τοῦ πνεύματός τε καί φρονήματος ἀγῶνας. Ἡ τοῦ ἀγωνιστοῦ πίστις εἰς τόν Μέγαν Ἀγωνοθέτην καί ἡ τούτου πεποίθησις, ὅτι μέ τήν Αὐτοῦ Χάριν καί αὐτός θά νικήσῃ, ἐστί τό πρῶτον τῆς «νίκης σημεῖον».

Ὄντως ὁ Σημειοφόρος π. Νικόλαος Πέττας, ὡς νέος ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ἔστη εἰς στερρό τῆς πίστεως ἕδρασμα. Ἡ ἐπιτυχής τοῦ ἀγῶνος ἡμῶν ἔκβασις, ἔλεγεν, ἔρχεται μέ τήν ὁλοκλήρωσίν του, ἐφ’ ὅσον ὁ ἱερεύς ἤ ὁ πιστός ἔμεινε σταθερός εἰς τήν πορείαν του, ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐπηρεάσθη ἐξ ἀντιδράσεών τε καί μυκτηρισμῶν. Δέν ἦτο εἷς ὀνειροπόλος ὁ καθηγητής τῶν ΤΕΙ καί ἱερεύς Πατρο-Νικόλαος Πέττας, ἀλλ’ ἦτο κατ' οὐσίαν πραγματιστής, ὑπερβάλλων δή συμπληγάδας πολεμίων ἐπαγγελματιῶν εἰς τό Λειτούργημα, ὄντως ὑπερβάλλων λίαν ἐπιτυχῶς καί μοναχικάς τάσεις, αἵτινες λόγῳ κλήσεως ὁδήγουν αὐτόν εἰς τήν «θεωρίαν», τουτέστιν εἰς τήν θέαν τῆς τοῦ Θεοῦ δόξης, καί τήν πνευματικήν αὐτοῦ ἱκανοποίησιν τήν ἐκ ταύτης προερχομένην. Σημειωτέον ὅτι ὁ οὐρανοβάμων πατήρ, καίτοι ἔγγαμος, καί δή σύζυγος τῆς πολυάθλου πρεσβυτέρας Ἀνθῆς, πατήρ δώδεκα τέκνων, ἦτο πρότυπον ἀψόγου οἰκογενειάρχου, ἁγίου ἀνθρώπου, ἱερέως καί ἀσκητοῦ.

Εἶχον τήν παρ’ αὐτοῦ εὐλογίαν ἵνα ἀποτίσω φόρον τιμῆς καί εὐλαβείας καί εἰς τά τρία τούτου Ἀσκηταριά, ὡς ἤρεσκετο ἵνα ταῦτα ἀποκαλῇ. Ἕν πλησίον τῶν ἐργατικῶν πολυκατοικιῶν Ἀνθείας Πατρῶν, ὅπου διέμενε, ἕτερον, ὡς πτωχική φάτνη εἰς χωρίον Φράγκα Ἀχαΐας καί τρίτον, τσίγκινον καλύβην εἰς τήν Ἁγίαν Μαρίναν παλαιοῦ χωρίου Φράγγα, εἰς ὄρος Μπαρπά, ὅπου κεῖται ἐπί τῆς ἀνατολικῆς παρειᾶς τοῦ Παναχαϊκοῦ.  Εἰς τό τῆς πόλεως, συμπροσευχόμενος μαζί του, καί εἰς τά ἕτερα δύο, μετά τήν εἰς Κύριον  ἄνοδόν του, καί τά ἐπί γῆς σημεῖά τε καί θαυμαστά  εἰς ἐμέ προσωπικῶς, ἀλλά καί εἰς πλεῖστα πρόσωπα, ἅτινα μοί ἐξομολογήθησαν ἐξαίσιά τε καί διά τοῦ Σημειοφόρου γενόμενα, καί τά ὁποῖα ἀβιάστως μαρτυροῦσιν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ τήν ἄμετρον τοῦ διακόνου Του Πατρο-Νικόλα μεσιτείαν πρός τόν Κύριόν του, καί Θεόν του καί Θεόν ἡμῶν.

Θελκτικός γάρ ἐστι κατ’ ὄψιν  ὁ κόσμος οὗτος, ἔλεγεν. Ἡμεῖς ὅμως, διά νά τόν γίνωμεν ἀνώτεροι αὐτοῦ, πρέπει νά εἴμεθα ὅλως ἑκουσίως  μωροί ἐνταῦθα, ἵνα σοφοί γενώμεθα κατά Θεόν. «Ἡ  τοῦ κόσμου ἀγάπη», ἔλεγεν, ὡς ὁ Θειότατος  Παῦλος «ἔχθρα εἰς τόν Θεόν ἐστι, καί ὁ ἀγαπῶν τόν κόσμον γεγύμνωται τῆς τοῦ Θεοῦ ἀγάπης». Ἡμεῖς ἐκλήθημεν διά τήν κατάκτησιν τοῦ Οὐρανοῦ. Πρόκειται διά μίαν αἰώνιον κληρονομίαν, κληρονομίαν ὁλοκλήρου του Θεοῦ∙ «Πάντα γάρ ἀπέδωκας ἡμῖν».

Ὤ βάθος πλούτου καί σοφίας καί γνώσεως Θεοῦ! Τί γάρ ἐδώκαμεν εἰς τόν Θεόν, ἵνα χαρίσῃ εἰς ἡμᾶς τήν ἀπέραντον Αὐτοῦ βασιλείαν; Τάς κακίας μας; Τάς ἀσεβείας μας καί γενικῶς τά ἄπειρα εἰς μέτρον καί ἐνοχήν σφάλματά μας; Ὁμολογοῦμεν τήν χάριν, οὐ κρύπτομεν τό ἔλεος. Ἄς ἀγωνισθῶμεν, βραβεῖα αἰώνια ἀπόκεινται εἰς τούς ἀγωνιστάς, τρέχε ὀπίσω καθαρότητος βίου. Σπεῦδε μακρύναι τόν κόσμον ἐκ τῆς διανοίας σου καί πλησίαζε τήν καρδίαν σου εἰς τόν ἄνω κόσμον, ὅπου βασιλεύει ἡ αἰώνιος χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ μακαριότης. Σύ δέ σπεῖρε ἔργα καλά μετά δακρύων, εὐκαίρως ἀκαίρως, ὡς Ἀπόστολος ἔλεγεν.

Σήμερον πολλάκις, δυστυχῶς,  ἐλλείπουσιν  οἱ ἀφανεῖς καί ταπεινοί,  τοῦ διαμετρήματος τοῦ Πατρο-Νικολάου Πέττα, μάρτυρες τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ ἤθους, οἵτινες συνδυάζουσιν ἀρρήκτως Ὀρδοδοξίαν τε καί Ὀρθοπραξίαν, λόγον τε καί πρᾶξιν. Ὁ πειρασμός τοῦ ἀκράτου εὐδαιμονισμοῦ καί τοῦ ἀκορέστου ὑλισμοῦ, οἵτινες κατεπόρθησαν ἀμαχητί σχεδόν  τήν γενεάν μας, παράγοντες πού δέν ἀφήνουν διόδους ὄντως ζωῆς καί οὕτως  ἐπεκτείνομεν τήν ὅρασίν μας πέραν τοῦ παροδικοῦ τε καί χοϊκοῦ κόσμου, εἰς τό ἐπέκεινα,  «ἔνθα ἦχος καθαρός ἑορταζόντων καί βοώντων ἀπαύστως τό Κύριε, δόξα σοι»! Ὁ Χριστός ὅμως ἐστίν: «χθές καί σήμερον ὁ Αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8).

Ἡ Αὑτοῦ διδασκαλία ὅμως καί τό βίωμα τῆς Χάριτος, τό ὁποῖον εἰς ἡμᾶς μετέδωσεν, δέν ἀνήκουσι μόνον εἰς τήν πάλαι ἐποχήν, ἀλλά εἰς ἁπάσας τάς ἐποχάς, καί ἑπομένως, καί εἰς τήν μοιχαλίδα ταύτην ἐποχήν. Διά τοῦτο δ’ ἀκριβῶς ἄνθρωποι, οἵτινες  ἔζησαν ἐντόνως τήν ἐν Χριστῷ ζωήν εἰς τάς ἡμέρας ταύτας ἤ εἰς τό πρόσφατον παρελθόν, δέν πρέπει νά παρέρχονται ἀπαρατήρητοι ἐξ ἡμῶν, τουλάχιστον ἀπ’ ὅσους  «πεινοῦν τε καί διψοῦν» τόν  Θεόν καί τήν αἰώνιον ζωήν.

Τοιαῦτα παραδείγματα ἁγίων ἀνθρώπων ἀποδεικνύουσι τήν ἁγιότητα κατορθωτήν καί εἰς τούς καιρούς μας, ὅσον ἀντίξοες καί ἐάν εἶναι αἱ συνθῆκαι. Οὕτως ὁ ἅγιος Νικόλαος Πλανᾶς, ὁ ἅγιος Νεκτάριος ὁ ἐν Αἰγίνῃ, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ τῆς Κοστάνδης, ὁ ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, ὁ παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, ὁ σημειοφόρος ἐκ Πατρῶν Πατρο-Νικόλαος Πέττας, ὁ Γέροντας Ἀμφιλόχιος Μακρῆς, ὁ Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, ὁ μέγας του Ἐρυμάνθου Τριταίας, ὁ ἐπί ἑκατονταετίαν Καθηγούμενος π. Σάββας Δημητρόπουλος, ὁ Γέροντας Ἱερώνυμος τῆς Αἰγίνης, ὁ νεοκαταταγής ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς καί πλεῖσται  σύγχρονοι μορφαί τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί πλῆθος ἑτέρων πνευματικῶν τοῦ αἰῶνος ἡμῶν μορφῶν, ἐμπνέουν καί ἐμψυχώνουν  ἡμᾶς τούς πιστούς μέ τήν ἁγιότητα αὐτῶν καί ἀποτελοῦν μάρτυρας τῆς ἐπί τῆς γῆς πνευματικῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Βοηθοῦν ἡμᾶς ἵνα γνωρίσωμεν «τί ἐσμέν», εἶτα «διατί ἐσμέν», κατόπιν «πού ἐσμέν» καί, καταληκτικῶς, «ποῦ πάλιν πορευσόμεθα».

Ταῦτα ἔγραφον τήν Παρασκευήν 5ην Δεκεμβρίου 2014, ἡμέραν, ἐν ἡ ὁ ἱερομόναχος Σάββας Δημητρόπουλος ἑορτάζων καί αἰωνόβιος εἰσέτι, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Εὐαγγελισμοῦ Ἐρυμάνθου δή, ἰδών τήν τοῦ π. Νικολάου Πέττα ἁγιότητα, ἐξομολογήθη ὅλως αὐθορμήτως τε καί ἀπολύτως εἰλικρινῶς, κάτωθεν τοῦ ταπεινοῦ τούτου ἀμολύντου ἐπιτραχηλίου τοῦ ἱερέως.

Μέγιστοι πνευματικοί πατέρες ἀμφότεροι, φωτεινοί ὁδοδεῖκται, οἵτινες  σταυρούμενοι ἀενάως νάνων τῆς πίστεως ἔφυγαν, καταπικραμένοι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, διό καί ὁ Κύριος τιμᾷ τούτους τούς μεγίστους Πατέρας, οἵτινες εἶχον τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς αὐτῶν ἀνοικτούς καί ἠδυνήθησαν ἵνα ἴδωσιν ὅτι τό τῆς Σταυρώσεως θαῦμά ἐστι μεγαλύτερον τοῦ τῆς Ἀναστάσεως θαύματος… καί οἱ νοοῦντες νοήτωσαν…

Σ’ εὐχαριστῶ σημειοφόρε, ἅγιε Νικόλαε Πέττα!

Σ’ εὐχαριστῶ γέροντα ὅσιε, π. Σάββα Δημητρόπουλε!

Ταπεινῶς αἴρων τούς ὀφθαλμούς μου,

αἰτοῦμαι τήν ὑμετέραν μεσιτείαν

πρός Κύριον Ἰησοῦν. Ἀμήν.

 Υ.Σ. Ἐν ἑτέρῳ ἀφιερώματι καί ἐφ’ ὅσον συγκεντρώσω ἁπάσας τάς τῶν θαυμάτων αὐτοῦ μαρτυρίας, θά δημοσιεύσω ταύτας πρός ἐνίσχυσιν τῶν διά τήν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν πίστιν διωκομένων παρ’ ἀνοήτων ἀνθρώπων καί πρός ἐνδυνάμωσιν τῆς πίστεως ἡμῶν πρός Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.

Παρασκευή, 5 Δεκεμβρίου 2014.

Παπα-Χαράλαμπος Πανουτσακόπουλος

Αναρτήθηκε από Delis - Pan. Charalampos

Τι σχέση έχει το Ουράνιο Τόξο με τον κατακλυσμό;

 "Και είπε Κύριος ο Θεός προς Νώε, τούτο το σημείον της διαθήκης, ο εγώ δίδωμι ανά μέσον εμού και υμών και ανά μέσον πάσης ψυχής ζώσης  ή εστι μεθ' ημών εις γενεάς αιωνίους.

Το τόξον μου τίθημι εν τη νεφέλη και έσται εις σημείον διαθήκης ανά μέσον εμού και της γης.

Και έσται εν των συννεφείν με νεφέλας επί την γην, οσθήσεται το τόξον εν τη νεφέλη

και μνησθήσομαι της διαθήκης μου... ουκ έσται έτι το ύδωρ εις κατακλυσμόν, ώστε εξαλείψαι πάσαν σάρκα." (γένεσις 9,12-15)

Αιτία του Κατακλυσμού ήταν ο έσχατος σοδομισμός των ανθρώπων.

Ο Θεός υποσχέθηκε στο ανθρώπινο γένος ότι δεν θα γίνει ξανά "ύδωρ κατακλυσμιαίο" ώστε να καταστραφεί κάθε ζωή στη γη.

Το Ουράνιο Τόξο υπήρχε και πριν του κατακλυσμού. Τώρα όμως δίνεται ως σημάδι, ως σφραγίδα υπόσχεσης.

Δεν σημαίνει ότι ο Θεός (ανθρωποπαθώς) θυμάται και ξεχνάει αλλά εμείς να έχουμε θάρρος  ότι ο κόσμος δεν θα ξανακαταστραφεί με κατακλυσμό.

Αυτά έγραψε ο Άγιος Χρυσόστομος για τους παραπάνω στίχους της Γενέσεως... και μεις φαίνεται "παραθαρρέψαμε" και μας έφυγε το άγχος για τον κατακλυσμό... ώσπου! κάναμε σημαία του σοδομισμού το Ουράνιο Τόξο..............

(σ.σ. Για όσους δεν γνωρίζουν το επίσημο σύμβολο -  σημαία της ομοφυλοφιλίας είναι το Ουράνιο Τόξο)

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.