Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024)

«Ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ

προφῆται κρέμανται» (Ματθ. ΚΒ΄ 40). 

Μεγάλη ἐντολή!

«Διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ;» Τοῦτο τὸ ἁπλούστατον ἐρώτημα, θέτει εἰς τὸν Κύριον καὶ Διδάσκαλον, κάποιος νομικός, ὅστις, ὅμως, ἐρωτᾷ, μὲ … πειρακτικὴν διάθεσιν! Ἴσως γνωρίζει τὴν ἀπάντησιν, ἴσως νομίζει ὅτι θὰ φέρῃ εἰς δύσκολον θέσιν τὸν Κύριον, ἴσως κινεῖται … «ὠθούμενος» ὑπὸ τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων; Ὁ Κύριος, ὅμως, ἐνῶ γνωρίζει τὴν πειρακτικὴν διάθεσιν τοῦ ἐρωτῶντος νομικοῦ, διακρίνει ὅτι θὰ πρέπῃ ἵνα τοῦ ἀπαντήσῃ! «Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου. Αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή» (Ματθ. ΚΒ΄ 37-38)! Ὣς, μάλιστα, μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος, … τὴν ἀπάντησίν Του ὁ Διδάσκαλος τὴν δίδει, ἀπευθυνόμενος εἰς ἅπαντα τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν! «Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι πρώτη πάντων ἐντολή· ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι· καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. Αὕτη πρώτη ἐντολή» (Μάρκ. ΙΒ΄ 29-30).

Πλησίον, ὅμως, ταύτης τῆς πρώτης καὶ μεγάλης ἐντολῆς, ὁ Ἰησοῦς προσθέτει καὶ … δευτέραν, «ὁμοία αὐτῇ»! Ἡ δευτέρα δὲ αὕτη, ἀφορᾷ τὴν ἀγάπην μας πρὸς τὸν πλησίον! Αὕτη, παρ’ ὅτι εἶναι δευτέρα καὶ ἕπεται τῆς πρώτης, ἐν τούτοις ὁ Ραββὶ τὴν θεωρεῖ ἰσόκυρον καὶ ὁμοίαν μὲ τὴν πρώτην! «Δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»! Προσθέτει δὲ ἐπὶ πλέον, ὅτι αὖται αἱ δύο ἐντολαί, ἀποτελοῦσι τὸ θεμέλιον καὶ τὴν βᾶσιν, ἐπὶ τῶν ὁποίων … «ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται»!

 

Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν!

Πολλοὶ διατείνονται ὅτι τὴν ἔχουσι καὶ τὴν βιοῦσι …! Εἶναι εὔκολον νὰ τὸ λέγῃς τοῦτο …! Τὸ λέγεις, χωρὶς νὰ δύναται κάποιος νὰ σὲ διαψεύσῃ! Χωρὶς νὰ δύναται ἵνα ἐρευνήσῃ τὰ … κρυπτὰ τῆς καρδίας σου! Ἄλλωστε, ἡ τοιαύτη ἀγάπη εἶναι ἰδιωτικὴ καὶ διαπροσωπική! Μόνον ὁ «γινώσκων καρδίας καὶ νεφρούς», ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὁ Ἀληθινὸς Θεός, δύναται ἵνα διαπιστώσῃ τὴν ἀλήθειαν περὶ τούτου! Αὕτη ὑπάρχει μεταξὺ σοῦ καὶ τοῦ Θεοῦ, καὶ οὐδεὶς δύναται ἵνα εἰσέλθῃ εἰς ταύτην τὴν … σχέσιν, καὶ διευκρινίσῃ τὴν ὀρθότητά της! Ὅμως, ἂς μᾶς ἐπιτραπῇ ἵνα ἐρωτήσωμεν τοὺς … τοιούτους ἀγαπῶντας τὸν Θεόν! Ἐμελέτησαν, ἆραγε, πῶς ὁ Κύριος ζητεῖ τὴν τοιαύτην ἀγάπην; Γνωρίζουν, ἆραγε, ὅτι δὲν χωρεῖ εἰς τοιαύτην ἀγάπην συναισθηματισμὸς καὶ … ἄλλαι «κινήσεις» αἵτινες καὶ χαρακτηρίζουσι τὴν ἀγάπην μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων; Ὁ Ἴδιος, ὅταν ἐκάλεσε τοὺς μαθητάς Του καὶ τοὺς ἔδωσε τὰς πρώτας συμβουλάς Του, … εἶπεν: «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. Ι΄ 37)! Εἶπεν, ἐπίσης, ὀλίγον πρὸ τοῦ Πάθους Του: «Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε»!

Νομίζω, ὅτι οὗτοι οἱ δύο καὶ μόνοι λόγοι, ἀρκοῦσιν ἵνα διαπιστώσωμεν ἕκαστος ἐξ ἡμῶν, ὅτι ἡ, πρὸς τὸν Θεόν, ἀγάπη, δὲν εἶναι … αἴσθημα καὶ συναίσθημα, ἀλλὰ ἀγὼν καὶ πόνος καὶ θυσία! Οὕτως ἠγάπησαν τὸν Κύριον ἅπαντες οἱ Ἅγιοι!

Ἀγάπη διὰ τῶν ἔργων, καὶ τῆς ὑπομονῆς, καὶ τοῦ κόπου, καὶ τοῦ πόνου, καὶ τοῦ ἱδρῶτος, καὶ τοῦ αἵματος! Ἀγάπη διὰ τῆς ὁμολογίας καὶ τῆς παρρησίας! Τοιαύτην ἀγάπην ἀπήτησεν ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἡμῶν! «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. Ι΄ 32-33)! Διὰ νὰ μᾶς δώσῃ δὲ ἀκόμη ἐντονώτερον ἵνα καταλάβωμεν, ὅτι εἰς τὴν Κρίσιν τῆς δευτέρας παρουσίας Του, δὲν θὰ ὑπάρξουν προσωποληψίαι καὶ ἰδιαίτεροι γνωριμίαι, ἐτόνισεν: «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. Ζ΄ 21)!

Διὰ νὰ «κόψῃ» δὲ τὴν «αἰσιόδοξον» διάθεσιν κάποιων οἵτινες προσδίδουσιν εἰς τὸν Θεόν, γνωριμίας καὶ «ἀγάπας» κοσμικὰς καὶ ἀνεπιτρέπτους, ὁ Διδάσκαλος ὑπεγράμμισεν: «Πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; Καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν» (Ματθ. Ζ΄ 22-23)!

 

«Δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ».

Ὅμως, πέραν τῆς, πρὸς τὸν Κύριον, ἀγάπης, ὁ Ἰησοῦς ἐτόνισε καὶ τὴν πρὸς τὸν πλησίον τοιαύτην! Ἐξίσωσε δέ, μάλιστα, ταύτην πρὸς τήν, πρὸς τὸν Θεόν! «Δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»! Τὴν δευτέραν ταύτην ἀγάπην, ἐλάχιστοι θὰ ἠδύναντο ἵνα παρρησιασθῶσι ὅτι τὴν ἔχουσι! Λέγομεν ὅτι ἀγαπῶμεν τὸν συνάνθρωπον, ἀλλὰ «ἀγαπῶμεν» τοῦτον, … ὅσον θέλομεν καὶ ὥς θέλομεν! Ἐκεῖνο τὸ … «ὡς σεαυτόν», παραμένει ἀπραγματοποίητον! Πόσοι θὰ ἠδύναντο ἵνα καυχηθῶσι διὰ τὴν … τοιαύτην ἀγάπην; Θὰ ἐτόλμων δὲ ἵνα ἰσχυρισθῶ, ὅτι τὴν τοιαύτην θυσιαστικὴν ἀγάπην, δὲν τὴν συναντῶμεν ἀκόμη καὶ ἐκεῖ, ποὺ κάποτε ἐθεωρεῖτο αὐτονόητος˙ δηλαδὴ εἰς τοὺς γονεῖς!

Ταύτην, ὅμως, θὰ ζητήσῃ ὁ Θεῖος Δικαστής, κατὰ τὴν Παγκόσμιον κρίσιν! «Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με» (Ματθ. ΚΕ΄ 42-43)! Ἅπασαι αὕται αἱ καθημεριναὶ σκηναὶ καὶ «εἰκόνες» ἅτινας παρουσιάζει ὁ Κύριος εἰς τοῦτον τὸν λόγον Του, καθὼς καὶ τὸ γεγονὸς τοῦ ὅτι παρουσιάζεται ὁ Ἴδιος, ὡς περιθωριοποιημένος καὶ παρηγκωνισμένος, … καταδεικνύει, ἀφ’ ἑνὸς τὴν ἰσότητα τῆς πρώτης καὶ τῆς δευτέρας, καὶ ἀφ’ ἑτέρου τὸ … ὕψος τοῦ … «ὡς σεαυτόν»!

Ἀνελογίσθημεν, ἆραγε, ποτέ, πόσην ἀγάπην θυσιαστικὴν δεικνύομεν εἰς ἑαυτούς, καὶ πόσον ὀλιγωτέραν καὶ εὐτελεστέραν καὶ ἴσως ἐπιφανειακὴν καὶ ὑποκριτικήν δεικνύομεν πρὸς τὸν πλησίον; Ἴσως, τότε, θὰ κατανοούσαμεν, ὅτι … πόρρω ἀπέχομεν ἀπὸ τὴν Θείαν διδασκαλίαν καὶ … ἀπαίτησιν!

Εἴθε νὰ ἀγαπήσωμεν ὡς Ἐκεῖνος διδάσκει, διότι ἀντιθέτως, οὔτε τὴν μίαν, ἀλλ’ οὔτε καὶ τὴν ἄλλην θὰ δυνηθῶμεν ἵνα ἐφαρμόσωμεν, ὡς διδάσκῃ ὁ μαθητὴς τῆς Ἀγάπης: «Ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;» (Α΄ Ἰωάν. Δ΄ 20)!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ἀπ’ τὴ ντροπή … στὴ τιμὴ καὶ τὴ δόξα! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024) 

«Σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι» (Λουκ. ΙΘ΄ 5). 

Ἀπ’ τὴ ντροπή … στὴ τιμὴ καὶ τὴ δόξα!

Ἕνας ἄνθρωπος, βαρύτατα ἁμαρτωλὸς καὶ περιθωριοποιημένος ἀπὸ τοὺς … συγκατοίκους του στὴν κοινωνία τῆς πόλεως Ἱεριχοῦς, πληροφορεῖται ὅτι ἐντὸς ὀλίγου, θὰ ἔλθῃ εἰς τὴν πόλιν ὁ περιώνυμος καὶ περιάκουστος … Ἰησοῦς! Γνωρίζει οὗτος, ὅτι ὁ Διδάσκαλος ἔχει κάνει ἄπειρα θαύματα καὶ ὅτι ἔχει μεγάλη ἀγάπη πρὸς τοὺς ἁμαρτωλούς! Ἀντιλαμβάνεται καὶ ἔχει ἀπόλυτον ἐπίγνωσιν καὶ τῆς ἰδικῆς του ἁμαρτωλότητος, καί, … ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἐπιθυμεῖ καὶ αὐτός, νὰ πλησιάσῃ τὸν Κύριο καὶ νὰ τὸν ἴδῃ, ἀλλὰ καὶ νὰ ζητήσῃ, ἐνδεχομένως, καὶ τὴν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν του, … ἀφ’ ἑτέρου ὅμως, σκέπτεται, ὅτι ἐὰν παρουσιασθῇ δημοσίως, εἶναι σχεδὸν βέβαιον ὅτι οἱ συμπολῖταί του θὰ τὸν ἀποδοκιμάσουν καὶ θὰ τὸν χλευάσουν˙ πιθανότατα δὲ καὶ θὰ τὸν λιθοβολήσουν!

Εἶναι … «μικρὸς τῇ ἡλικίᾳ», ὣς μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἱερὸν κείμενον, δηλαδὴ … κοντόσωμος (νᾶνος), καὶ  ἀποφασίζει ἵνα «νικήσῃ» τοὺς φόβους καὶ ἐνδοιασμούς του, καὶ ἀναρριχηθεῖ εἰς τὴν εὐσκιόφυλλον συκομωρέαν, … καλυπτόμενος ὄπισθεν τοῦ φυλλώματός της! Μετ’ ὀλίγον, ἔρχεται ὁ Χριστός, συνοδευόμενος ἀπὸ τοὺς μαθητάς Του, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ … πλῆθος ἀνθρώπων, συνήθως … περιέργων! Παρ’ ὅτι νομίζει (ὁ νᾶνος) ὅτι εἶναι ἀσφαλὴς ἐκεῖ εἰς τὴν … «κρυψῶνά» του καὶ ὅτι οὐδεὶς ἔχει ἀντιληφθεῖ τὴν παρουσία του, βλέπει τὸν Κύριο νὰ σταματᾷ κάτωθεν τῆς συκομωρέας καὶ νὰ τὸν καλῇ μὲ τὸ ὄνομά του! «Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι» (Λουκ. ΙΘ΄ 5)! Ἐκπλήσσεται καὶ συγκινεῖται μὲ τὴν ὅλην ἐξέλιξιν τῶν γεγονότων, … καὶ καταβαίνει ἀπὸ τὸ δένδρον. Βλέπει, ὅμως, καὶ ἀκούει τὰ σχόλια καὶ τὴν δυσφορίαν τοῦ ὄχλου, διὰ τὴν τοιαύτην … προτίμησιν τοῦ Ραββί! Δὲν ἀπελπίζεται ὅμως, ἀλλ’ ἀντιθέτως, αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην, ἵνα «ἐξομολογηθῇ» δημοσίως καὶ ἀποφασίσει τὴν … ἔμπρακτον μετάνοιάν του! «Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν» (Λουκ. ΙΘ΄ 8)!

Μετὰ τὴν δημοσίαν ταύτην ὁμολογίαν καὶ ἐξομολόγησιν, τὸ «κλῖμα» ἀλλάζει! Ὁ Κύριος «συγκινεῖται» καὶ … διαβεβαιώνει ὅτι ἡ μετάνοια αὕτη, εἶναι εὐπρόσδεκτος εἰς τὸν Θεόν, καὶ … «σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο»!

 

Ἡ … κατ’ οἶκον ἐπίσκεψις!

Εἶναι κατ’ ἐξοχὴν σημαντικὸν τὸ γεγονός, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὅτι ὁ Κύριος ἀποφασίζει ἵνα φιλοξενηθῇ εἰς τὴν οἰκίαν ἑνὸς ἐπωνύμου … ἁμαρτωλοῦ! Δὲν ἀρέσκεται εἰς τοιαύτας κοινωνικὰς ἐκδηλώσεις ὁ Χριστός, ἀλλά, καὶ εἰς ἑτέρας περιπτώσεις, βλέπομεν τὸν Ἰησοῦν ἵνα προσεγγίζῃ καὶ συναναστρέφεται μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν! Ὅταν δὲ οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, προσέβαλον τὸν Κύριον, χαρακτηρίζοντες Τοῦτον, … φίλον τῶν τελωνῶν καὶ πορνῶν, ὁ Κύριος δὲν ἠρνήθῃ τὸν τοιοῦτον προσβλητικὸν χαρακτηρισμόν …! Ἀντιθέτως, … κάποτε, ὅταν «οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἰδόντες αὐτὸν ἐσθίοντα μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· τί ὅτι μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει καὶ πίνει; … ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Μάρκ. Β΄ 16-17)!

Ὣς εἶναι γνωστὸν εἰς ἅπαντας, αἱ ἐπισκέψεις … «κατ’ οἶκον», δεικνύουσι ἰδιαιτέραν ἐκτίμησιν καὶ ἀγάπην καὶ οἰκειότητα! Συνήθως, ἐπισκεπτώμεθα ἀνθρώπους εἰς τὰς οἰκίας των, ὅταν ὑπάρχῃ μεταξὺ ἡμῶν καὶ ἐκείνων, μία ἰδιαιτέρως συγγενικὴ καὶ ἀγαπητικὴ σχέσις! Ἐπισκεπτώμεθα εἰς τὴν οἰκίαν του, κάποιον μετὰ τοῦ ὁποίου ἔχομεν ἰδιαιτέραν οἰκειότητα! Εἰς ἀνθρώπους ἁπλῶς … γνωστοὺς ἢ ἀγνώστους, αἱ οἰκίαι ἡμῶν, - δι’ εὐνοήτους λόγους, - εἶναι «κεκλεισμέναι» καὶ «ἀπρόθυμοι» ἵνα δεχθῶσι ἐπισκέψεις τῶν τοιούτων! Ἡ κάθε οἰκία, εἶναι τὸ ἱερὸν καταφύγιον καὶ ἀπαραβίαστον ἄσυλον, διὰ τὸν οἷονδήποτε …!

Ὁ Κύριος, ὅμως, ἐν προκειμένῳ, ὡς «ὁ γινώσκων νεφροὺς καὶ καρδίας», γνωρίζει τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ Ζακχαίου! Γνωρίζει ὁ Ἰησοῦς, τὰς σκέψεις ἐκείνας αἱ ὁποῖαι προηγήθησαν καὶ τὰς ὁποίας προεκθέσαμεν, αἵτινες «ἐταλαιπώρησαν» τὴν καρδίαν τοῦ τελώνου τούτου, ἕως ὅτου οὗτος … ἀναβῇ εἰς τὴν συκομωρέαν! Γνωρίζει ὁ Καρδιογνώστης Κύριος, τὸν πόθον τοῦ … ἁμαρτωλοῦ διὰ τὴν συγχώρησιν, καὶ τοῦ προτείνει ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον διὰ τοῦτον, ἦτο τὸ … ἀδιανόητον! Ὁ Κύριος … ὄχι ἁπλῶς τὸν συγχωρεῖ, ἀλλὰ καὶ τὸν θεωρεῖ … οἰκεῖον Του! Ἐπιθυμεῖ ἵνα διαμείνῃ ἔστω δι’ ὀλίγον εἰς τὸν ἰδικόν του χῶρον! Ἡ χαρά του εἶναι ἀπερίγραπτη! Σπεύδει διὰ νὰ τὸν προϋπαντήσῃ …!

 

Ἡ ἔμπρακτος μετάνοια!

Καὶ ὁ Κύριος μέν, ὁδεύει πρὸς τὴν οἰκίαν του! Οὗτος ὅμως, αἰσθάνεται ὅτι «ὀφείλει» κάτι ἀκόμη, προκειμένου ἡ ὑποδοχὴ νὰ γίνῃ, ὅσο τὸ δυνατόν, ἰδανικὴ καὶ «ἀρχοντική»! Ὑποδέχεται τὸν ἴδιο τὸν Θεό, καὶ αἰσθάνεται ὅτι πρέπει νὰ ἑτοιμάσῃ … ἑαυτόν διὰ μίαν ἀντάξιον ὑποδοχήν!

«Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν» (Λουκ. ΙΘ΄ 8)! Ναί! Αὐτὴ εἶναι ἡ ἰδανικὴ ὑποδοχὴ εἰς τὸν Χριστόν! Ὁ Κύριος διὰ νὰ ἔλθῃ ἐντὸς τῆς καρδίας μας, δὲν «ζητεῖ» ἐξωτερικοὺς καὶ ἐπιφανειακοὺς καλλωπισμοὺς καὶ … προετοιμασίας! Ζητεῖ … «καρδίαν καθαρὰν … καὶ πνεῦμα εὐθές»! Ταῦτα τὰ δύο πνευματικὰ ἀπαιτούμενα, προσφέρει ἐν προκειμένῳ καὶ ὁ … ἀρχιτελώνης! Διὰ τῆς δημοσίας ὁμολογίας του, καθαρίζει τὴν καρδίαν του ἀπὸ τὰς βαρυνούσας ἐνοχάς, καὶ διὰ τῆς ἐμπράκτου διορθώσεως τῶν ἀδικιῶν καὶ συκοφαντιῶν του, καθιστᾷ … ἑαυτόν, ἀντάξιον φίλον καὶ σύνοικον τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ!

«Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο»! Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον … δὲν ἀντελήφθησαν οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν παρόντων, τοῦτο ἀκριβῶς χαροποιεῖ τὸν Κύριον, ὅπερ καὶ ἐκθειάζει καὶ ἐπαινεῖ δημοσίως!

 

Ἡ Θεία Κοινωνία!

Εἶναι τὸ Θειότατον ἐκεῖνο Μυστήριον, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ γήϊνος καὶ χοϊκὸς καὶ φθαρτὸς ἄνθρωπος, συσσωματοῦται μετὰ τοῦ Ἀπείρου καὶ ἀφθάρτου καὶ Αἰωνίου Θεοῦ καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Διὰ τούτου τοῦ φρικτοῦ καὶ φοβεροῦ Μυστηρίου, οὐχὶ μόνον δεχώμεθα ἐντὸς ἡμῶν τὸν ἴδιον τὸν Θεόν, ἀλλὰ γινώμεθα καὶ ἡμεῖς … θεοὶ κατὰ χάριν!

Πολὺ μικρὸν εἶναι τοῦτο ὅπερ «ἐγεύθη» ὁ τελώνης, συγκρινόμενον μὲ … τὴν Θείαν Κοινωνίαν τὴν ὁποίαν γευώμεθα «ἡμεῖς»! Ἐκεῖνος … ἐσώθῃ καὶ ἡγιάσθῃ διότι ἐξετίμησε τὴν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ! Ἐὰν καὶ ἡμεῖς ἐκτιμήσωμεν τὸ Πανάχραντον Σῶμα καὶ τὸ Πανακήρατον Αἷμα τοῦ Σωτῆρος, καὶ προσεγγίζωμεν καὶ μεταλαμβάνωμεν μετὰ τῆς δεούσης φρίκης καὶ τοῦ δέοντος σεβασμοῦ, … πλεονεκτοῦμεν ἀσυγκρίτως τούτου τοῦ Ἁγίου Ζακχαίου, καὶ ὁ ἐκ τοῦ Κυρίου ἔπαινος θὰ λεχθῇ καὶ δι’ ἡμᾶς! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

 

«Λάθος» … δρόμος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΩΔΕΚΑΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024) 

«Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» (Λουκ. ΙΖ΄ 17).

 

Ἡ παράκλησις!

Δέκα ἄνθρωποι, καταδικασμένοι εἰς ὀδυνηρὸν καὶ πολὺ σκληρὸν θάνατον, σπεύδουσι πρὸς τὸν Κύριον καὶ τοὺς μαθητάς Του, οἱ ὁποῖοι διέρχονται ἀπὸ τὸν τόπο ἐκεῖνο τῆς … καταδίκης των! Δὲν παρενόμησαν, καὶ δὲν ἐγκλημάτησαν, καὶ δὲν προέβησαν εἰς πράξεις καὶ ἐνεργείας, αἵτινες κατεδικάζοντο ὑπὸ τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, διὰ … σκληροῦ θανάτου! Ἁπλῶς, … ἠσθένησαν καὶ ἐνόσησαν ὑπὸ τῆς βαρυτάτης καὶ μεταδοτικῆς, ἀλλὰ καὶ ἀνιάτου νόσου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τὴν λέπρα! Ὡς ὥριζεν, συνεπῶς, ὁ Μωσαϊκὸς νόμος, οἱ τοιοῦτοι ἀσθενεῖς, θὰ ἔπρεπε ἵνα ἀπομακρύνωνται ἐκ τῶν κατοικουμένων περιοχῶν, ἀκόμη δέ, καὶ ἀπὸ τὰς ἰδίας οἰκογενείας των, καθόσον ἡ λοιμώδης καὶ θανατηφόρος αὕτη νόσος, ἠπείλῃ οἷονδήποτε θὰ ἤρχετο, οὐχὶ μόνον εἰς ἁπλῆν ἐπαφήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν ἴδιον χῶρον, … συγχρωτιζόμενον μετὰ τοῦ νοσοῦντος!

Εἰς τὸν ἐρημικὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον κατῴκουν καὶ διήρχοντο τὰ ἔχατα τῆς παρούσης ζωῆς των, ἤκουσαν ὅτι διέρχεται ὁ Κύριος Ἰησοῦς μετὰ τῶν μαθητῶν Του. Γνωρίζοντες δὲ ἐξ ἀκοῆς, τὰ ἄπειρα θαύματα ἅτινα Οὗτος ἐποίει, … «ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς» (Λουκ. ΙΖ΄ 12-13)! Ὁ Χριστὸς ἐπόνεσεν βλέπων τὴν ἀθλίαν καὶ φοβερὰν κατάστασίν των˙ καὶ ἀνταποκρινόμενος εἰς τὰς ἱκεσίας καὶ τὰς παρακλήσεις των, τοὺς διατάσσει ἵνα … «πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι»! Καὶ ἐνῶ ἐπορεύοντο πρὸς τοὺς ἱερεῖς, οἵτινες εἶχον τὴν ἀρμοδιότητα ἵνα ἐπιβεβαιώνωσι τὴν θεραπείαν καὶ ἀποκατάστασιν τῆς ὑγείας τῶν λεπρῶν, … «ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν»! Ἡ χαρά των, ὡς δυνάμεθα ἵνα φαντασθῶμεν, ἦτο ἀπερίγραπτος˙ καὶ ὅταν πλέον λαμβάνουσι τὴν ἀπαραίτητον ἱερατικὴν πιστοποίησιν, ἀνεχώρησαν …

 

«Λάθος» … δρόμος!

Ἀνεχώρησαν μέν, ἀλλὰ πρὸς … λάθος κατεύθυνσιν! Ἀνεχώρησαν καὶ ἔτρεχον ἵνα συναντήσωσι τοὺς οἰκείους των! Τὰς συζύγους των καὶ τὰ τέκνα των τοὺς ὁποίους εἶχον … «ξεγράψει» καὶ δὲν ἐπίστευον ποτὲ ὅτι θὰ τοὺς συνήντων καὶ πάλιν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην! Τρέχουσιν ἵνα … ἐπανέλθωσι καὶ πάλιν εἰς τὴν ζωήν των! Ὅμως, ὡς ἤδη εἴπωμεν, τρέχουσι πρὸς … λάθος κατεύθυνσιν! Εἷς, βεβαίως, ἐξ αὐτῶν τῶν δέκα, δὲν βιάζεται ἵνα τρέξῃ πρὸς τοὺς οἰκείους του! Εἶναι ὁ μόνος, ὅστις καὶ θὰ τρέξῃ πρὸς τὴν σωστὴν κατεύθυνσιν! Δὲν σκέπτεται ὅτι εἶναι ὁ ἴδιος … Σαμαρείτης καὶ ὅτι ὁ εὐεργέτης του εἶναι ὁ Κύριος, (ὁ φαινόμενος) Ἰουδαῖος! Τὸ διαχρονικὸν μῖσος, ἀναμέσον Ἰουδαίων καὶ Σαμαρειτῶν, δὲν προέχει εἰς τὴν καρδίαν τούτου! Αἰσθάνεται βαθεῖαν τὴν ὑποχρέωσιν, ἵνα σπεύσῃ καὶ ἀσπασθῇ τοὺς … πόδας τοῦ Εὐεργέτου του! Ἐκτιμᾷ τὸ ὑπέροχον καὶ τεράστιον δῶρον τῆς θεραπείας του καὶ ἐπιστρέφει ἐκεῖ ὅπου ὁ Κύριος περιμένει …!

Ναί, περιμένει ὁ Χριστός, ἵνα ἀκούσῃ ἕνα … «εὐχαριστῶ»! Περιμένει ὁ Κύριος ἐκεῖνο ποὺ θὰ … ἐπεριμέναμεν ὅλοι! Περιμένει τὴν εὐγνωμοσύνην ἀπὸ τοὺς εὐεργετουμένους! Περιμένει, … διὰ τοῦτο καὶ ἀπορεῖ! «Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» Ὅταν βλέπῃ ὅτι μόνον ἕνας ἐκ τῶν δέκα ἐκείνων, αἰσθάνεται τὴν ὑποχρέωσιν, ἵνα ἐπιστρέψῃ καὶ εὐχαριστήσῃ τὸν εὐεργέτην του, … ἐκδηλώνει τὴν ἀπορίαν Του, ἀλλὰ καὶ ἐν ταὐτῷ τὸ δικαιολογημένον παράπονόν του! Ἐκδηλώνει, ἐκεῖνο ποὺ θὰ ἐξεδήλωνεν ἕκαστος ἐξ ἡμῶν εἰς ἀντιστοίχους περιπτώσεις κατὰ τὰς ὁποίας συμβαίνει, εὐεργετηθέντες ὑφ’ ἡμῶν ἵνα ἐκδηλώνωσι τὴν … ἀχαριστίαν των!

 

Τὸ «εὐχαριστῶ», … ὑποχρεώνει!

Παρ’ ὅτι, εἰς τὰς εὐχαριστίας τῶν … εὐγνωμόνων, ἀπαντοῦμεν, συνήθως, μὲ εὐγένειαν, καὶ προσποιούμεθα ὅτι … δὲν χρειάζεται νὰ μᾶς εὐχαριστοῦν, ὅμως ἐνδομύχως, θέλομεν καὶ ἀπαιτοῦμεν, εἰς κάθε μικρὸν ἢ μεγάλο δῶρον, νὰ δεχώμεθα τὰς εὐχαριστίας ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκτίμησιν τοῦ δώρου μας! Τοῦτο, εὐκόλως τὸ διαπιστώνομεν ὅταν κάποιος παραλαμβάνῃ τὸ δῶρον μας καί, εἴτε τὸ ὑποτιμᾷ, εἴτε, ὅμως, καὶ δὲν ἔχει τὴν στοιχειώδη εὐγένεια, νὰ μᾶς εὐχαριστήσῃ! Καὶ εἰς τὰς δύο ταύτας περιπτώσεις, πικραινόμεθα καὶ … πολλάκις ἀγανακτῶμεν!

Τὴν ἰδίαν, ὅμως, ἀνταπόκρισιν εἰς τὴν ἀχαριστίαν, βλέπομεν σήμερον καὶ ἀπὸ τὸν Κύριον! Θέλει τὸ … «εὐχαριστῶ»! Καὶ συνεπῶς … ὀφείλομεν τὸ «εὐχαριστῶ» εἰς οἷονδήποτε μᾶς εὐεργετεῖ, … καθ’ οἷονδήποτε τρόπον!

Ὅμως, ἐνῶ τὸ θέλομεν, … τὸ λέγομεν;;; Διὰ νὰ εἴμεθα εἰλικρινεῖς, … μία στοιχειώδης εὐγένεια μᾶς «πιέζει», συνήθως, νὰ εὐχαριστῶμεν ἐκείνους οἵτινες δεικνύουσι τὴν ἀγάπην των πρὸς ἡμᾶς! Καὶ εἰς τὴν προσφορὰν δώρων, ἀλλὰ καὶ εἰς καλοπροαιρέτους συμβουλάς, καὶ εἰς τό, ἐξ ἀγάπης, ἐνδιαφέρον πολλῶν ἀγαπώντων ἡμᾶς, … ἐκφράζομεν τὰς εὐχαριστίας μας! Θέλομεν, - καὶ καλῶς πράττομεν, - ἵνα δεικνύομεν καὶ ἡμεῖς, τὴν ἐκ τῆς εὐχαριστίας ἀγάπην μας πρὸς τούτους! Εἰς τὸν Θεόν, ὅμως …;

Ἔχομεν, ἆραγε, ἀναλογισθεῖ ποτέ, πόσα δῶρα, μικρὰ καὶ μεγάλα, λαμβάνομεν καθ’ ἑκάστην στιγμήν, ἀπὸ τὸν Θεόν; Πολλὰ ἐκ τούτων, τὰ ζητοῦμεν εἰς τὰς δυσκόλους στιγμάς μας καὶ ἄλλα … τὰ περισσότερα καὶ ὑψηλότερα, μᾶς τὰ παρέχει ἀπὸ τὴν ἀγάπην Του! Ἐκτιμήσαμε ποτέ, τὴν ὑγείαν, τὸν ἀέρα, τὸ ὕδωρ, τὸν ὕπνον, … καὶ τὰ τόσα ἄλλα, μικρὰ ἀγαθά Του; Κάποτε, ἐνθυμοῦμαι, ὁ ἀοίδιμος διδάσκαλος, π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, μετὰ ἀπὸ κάποιο τραγικὸ συμβάν, … μᾶς ἠρώτησε: «Παιδιά μου, εὐχαριστήσαμε ποτὲ τὸν Θεόν, διότι περιπατοῦμε, ἢ διότι ἀναπνέομεν, ἢ ἀκόμη, διότι εὐκόλως τρώγομεν, ἤ κοιμώμεθα, ἢ πράττομεν τὸ ὅ,τιδήποτε αὐτονόητον (κατὰ τὴν ἄποψίν μας!); Ἂς μάθωμεν νὰ εὐχαριστῶμεν τὸν Κύριον, διότι πολλοί, πάρα πολλοί, ταῦτα τὰ … αὐτονόητα δι’ ἡμᾶς, δὲν δύνανται οὔτε κἂν νὰ τὰ … διανοηθῶσι»!

Εἶπον δέ, τὴν λέξιν … «μικρά», διότι ὑπάρχουσι καὶ τὰ μέγιστα τὰ ὁποῖα ἀπολαμβάνομεν, ἀλλὰ οὐδέποτε ἐκτιμήσαμεν! Θέλομεν, ἐπὶ παραδείγματι, νὰ προσευχηθῶμεν, ἢ νὰ ἐξομολογηθῶμεν, ἢ νὰ μεταλάβωμεν τῶν Ἀχράντων μυστηρίων! Ἐσκέφθημεν ποτέ, ποίας τιμὰς περιποιεῖται εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος, μέσῳ τούτων τῶν … ὑψίστων; Ἀνελογίσθημεν ποτὲ τὸ βάρος ἑκάστης ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν μας, καὶ πόσον «εὐκόλως καὶ συντόμως» μᾶς συγχωρεῖ ὁ Κύριος; Τὸν εὐχαριστήσαμεν ὅμως, ποτέ;;; Τὸν εὐχαριστήσαμε διὰ τὸ ὅτι … μεταλαμβάνομεν τὸ Ἅγιον Σῶμά Του καὶ τὸ πανακήρατον αἷμά Του; Βαρυνώμεθα ἐνδομύχως, διὰ τὴν ἀχαριστίαν τῶν ἑννέα λεπρῶν και, βεβαίως, ἀπολύτως δικαιολογημένως˙ ἡμεῖς, ὅμως … τὸ ἴδιον δὲν κάνομεν;

Κάποτε, εὑρισκόμενος εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ συζητῶν μετά τινος μοναχοῦ, περὶ τοῦ θέματος τούτου, μοῦ μετέφερε τὴν ἄποψιν Ἁγίου πατρός τινος τῆς Ἐκκλησίας, ὅστις λέγει τοῦτο τὸ καταπληκτικόν: «Ὁ Κύριος … ὑποχρεώνεται εἰς ἐκεῖνον, ὅστις αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην νὰ Τὸν εὐχαριστῇ διὰ τὰς ἀπείρους δωρεάς Του, καὶ τοῦ ἐπιφυλάσσει, ἀκόμη περισσοτέρας καὶ μεγαλυτέρας … εὐλογίας»!!!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ὑπάρχουσι σήμερον … προφῆται καὶ προφητεῖαι; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024) 

«ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος» (Ματθ. Δ΄ 14).

 

«Καλὴ χρονιά»!

Ἐπειδὴ τὸ ἆρθρο τοῦτο, εἶναι τὸ πρῶτον εἰς τὸ νέον ἔτος 2024, θεωροῦμεν ἀπαραίτητον ἵνα ἐκφράσωμεν τὰς ἐγκαρδίους εὐχάς μας ἐπὶ τῇ ἀνατολῇ τούτου! Βεβαίως, ἀποστασιοποιούμεθα ἐκ τῶν συνήθων … καθιερωμένων «εὐχῶν», αἵτινες ἀκούονται καὶ ἐπαναλαμβάνονται κατὰ κόρον, ἄνευ οὐσίας, ἐξ ἐπισήμων καὶ ἀνεπισήμων χειλέων! Ἐπιθυμοῦμεν, αἱ εὐχαί μας νὰ εἶναι «ἐκ καρδίας» καὶ οὐχὶ συνήθεις καὶ «πεπατημέναι» καὶ ἀνούσιοι! Οὐχὶ εὐχαὶ … κατὰ καθῆκον καὶ «κατὰ τὸ εἰθισμένον», ἀλλὰ εἰλικρινεῖς καὶ πραγματικαί … !

Ἐκουράσθημεν ἵνα ἀκούωμεν τό, «καλὴ χρονιά», καθὼς καὶ τὰς γνωστὰς προσθήκας, … «μὲ ὑγεία καὶ εὐτυχία καὶ ἀγάπη»! Ναί! Ἀκούονται εὐχαρίστως καὶ … εἴθε ἵνα ἐδίδωμεν προσοχὴν εἰς τὰς τοιαύτας εὐχάς! Ἴσως τότε νὰ εἴχωμεν βελτιώσῃ καὶ διορθώσῃ πολλά, καὶ εἰς τὴν ζωήν μας ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν παραπαίουσαν κοινωνίαν μας! Ὅμως, αἱ εὐχαὶ αὗται … κατήντησαν ὡς προείπωμεν, ἐπιπόλαια λόγια καὶ «παγεραὶ» εὐγένειαι!

Ἀλλαγή, … εἶναι ἡ δική μας εὐχή! Ἀλλαγὴ εἰς τὴν ἁμαρτωλὸν ζωήν μας! Ἀλλαγὴ εἰς τὴν ἀρνητικὴν «σχέσιν» μας μὲ τὸν Κύριον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν Του! Ἀλλαγὴ εἰς τὰς ἐγωϊστικὰς καὶ ὑποκριτικὰς καὶ ἐχθρικὰς σχέσεις μας μὲ τοὺς συνανθρώπους μας! Ἀλλαγή, εἰς τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ διεφθαρμένον τρόπον ζωῆς μας! Ἀλλαγὴ τοιαύτη καὶ τοσαύτη, ὥστε ὁ νέος χρόνος νὰ ἀποδειχθῇ «ἐν τοῖς πράγμασιν» ὅτι θὰ ὑπάρξῃ … καλὸς καὶ ἅγιος! Ἐὰν ἡμεῖς παραμένωμεν … οἱ ἴδιοι καὶ ἀρκούμεθα εἰς τὴν ἀμετανοησίαν μας καὶ πνευματικὴν ἀνεπάρκειάν μας, οὐδέποτε θὰ ὑπάρξῃ … νέος χρόνος, σύμφωνος πρὸς τὰς εὐχάς μας!

 

Αἱ προφητεῖαι!

Μετὰ τὰς «ἀπαιτουμένας» ἑορτίους εὐχάς μας, «ἐρχόμεθα» εἰς τὸ θέμα μας! Κατ’ ἐπανάληψιν ἠκούσαμεν, ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἀκούομεν, ἐκ τῶν Ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων ταύτην τὴν φρᾶσιν ἢ καὶ ἄλλας παραμοίας! Αἱ προφητεῖαι, αἵτινες προελέχθησαν ὑπὸ τῶν προφητῶν, περὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ περὶ πολλῶν ἄλλων ἀναμενομένων γεγονότων τε καὶ προσώπων, ἀποτελοῦσι τὴν «ἐγγύησιν» διὰ τὸ ὅτι, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, εἶναι αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, καὶ ὡς ἐκ τούτου αἱ προφητεῖαι αὗται, ἐλέχθησαν, ὑπὸ τῶν ἐπιλεγμένων ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, προφητῶν, καὶ εἶναι λόγια … Θεῖα! Πρὸς τοῦτο, βεβαίως, ἀπαντῶνται εἰς τὰ ἱερὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης, καὶ ὑπ’ αὐτῶν «προσυπογράφεται» ἡ ὅλη Ἀλήθεια καὶ αὐθεντικότης τῆς … Πίστεως ἡμῶν!

Διὰ τῶν προφητῶν, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, καθωδήγησεν ὁ Κύριος τὸν … πεπτωκότα ἄνθρωπον, εἰς τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας! Διὰ τῶν, … Μωϋσέως, Δαυΐδ, Ἡσαΐου, Ἰερεμίου, Ἰεζεκιήλ, Ἄννης, Δεββώρας καὶ πολλῶν ἀκόμη, ἐδείκνυεν ὁ Πανάγαθος Θεός, τὸ ἀμέριστον ἐνδιαφέρον Του καὶ τὴν ἄπειρον ἀγάπην Του, πρὸς τὸν σκληροτράχηλον καὶ ἀγνώμονα ἄνθρωπον καὶ τὸν ἐπαρρηγόρει καὶ τὸν ἐνίσχυεν καὶ τὸν ἐνεδυνάμωνε …! Παρ’ ὅτι δέ, πολλάκις, οἱ τοιοῦτοι προφῆται ἐκινδύνευον καὶ ἠπειλοῦντο ὑπὸ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἀρχόντων, ὁ Κύριος τοὺς ἐστήριζεν καὶ … ὁ προφητικὸς λόγος των, ἔμενε καὶ ἐκρατεῖτο εἰς τὰς καρδίας τοῦ λαοῦ!

Ἀφ’ ἧς στιγμῆς δὲ ἦλθεν ὁ Μεσσίας καὶ αἱ, περὶ τούτου, προφητεῖαι ἐπραγματοποιοῦντο, ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐκκλησία Του, ἐφύλαξαν καὶ φυλάσσουν τὰς τοιαύτας προφητείας, … ὡς Θεῖα Λόγια, καὶ πολλάκις ὁ Ραββὶ εἰς τὰς διδασκαλίας Του καθωδήγει τὸν λαὸν καὶ διὰ τῶν προφητειῶν! Τοῦτο βλέπομεν καὶ ἐκεῖ εἰς τήν, «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν Του», ἀλλὰ καὶ ἀπευθυνόμενος κατ’ ἰδίαν πρὸς τοὺς μαθητάς Του, καὶ καταγγέλων τὰς ἐκτροπὰς τῶν ὑποκριτῶν, Γραμματέων τε καὶ Φαρισαίων, ἀλλὰ καὶ εἰς πᾶσαν ἄλλην περίπτωσιν! «Ἀρξάμενος ἀπὸ Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ» (Λουκ. ΚΔ΄ 27), μᾶς ἐνημερώνει ὁ Θεῖος Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὅταν ὁδεύων μετὰ τοῦ Κλεόπα πρὸς τοὺς Ἐμμαούς, τοὺς ἐπλησίασεν ὁ Κύριος ὡς ἄγνωστος συνοδοιπόρος, καὶ ἐφιλοξένησαν Τοῦτον, καὶ ἀπεκαλύφθη Οὗτος ὅτι ὄντως ἀνέστη, κατὰ τὴν εὐλογίαν καὶ κλᾶσιν τοῦ ἄρτου!

 

Ὑπάρχουσι σήμερον … προφῆται καὶ προφητεῖαι;

Σήμερον, εἰσελθόντες πλέον εἰς τὴν τρίτην, μετὰ Χριστόν, χιλιετίαν, αἱ περὶ Τούτου, - ὡς ἀναμενομένου Μεσσίου, - προφητεῖαι, δὲν … χρειάζονται! Ἤδη ὁ Κύριος ἦλθεν, καὶ ἐπραγματοποίησεν τὸ κοσμοσωτήριον ἔργον Του, καὶ «ἔσωσεν ἡμᾶς ἐκ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν», καὶ ἤνοιξε τόν, πάλαι, κεκλεισμένον Παράδεισον, καὶ «ἐχαρίσατο ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον»!

Ὑπάρχουσιν, ὅμως, πολλοὶ ἐκ τῶν παλαιοτέρων, ἀλλὰ καὶ συγχρόνων Ἁγίων μορφῶν, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, οἵτινες φωτιζόμενοι ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, προφητεύουσι καὶ προλέγουσι, περὶ τῶν μελλόντων γεγονότων, ἅτινα καὶ … ἐγγίζουσιν! Πρῶτος καὶ κορυφαῖος, μετὰ Χριστόν, προφήτης, ὑπῆρξεν, … Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις, κατ’ ἐπανάληψιν προεδήλωσεν εἰς τοὺς μαθητάς Του, περὶ τῶν «μελλόντων συμβαίνειν», καὶ εἰς Αὐτὸν τὸν Ἴδιον, (δηλαδή, τὰ περὶ τοῦ ἑκουσίου πάθους Του καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του) ἀλλὰ καὶ περὶ ἐκείνων τῶν … καταστάσεων, ἅστινας θὰ συνήντων κατὰ τὰς Ἀποστολικὰς περιοδείας των οἱ Ἅγιοι Μαθηταί Του καὶ Ἀπόστολοι!

Προεφήτευσαν, ἐπίσης, ἐν συνεχείᾳ, καὶ πολλοὶ ἐκ των Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν πολλῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας! Πλέον δὲ πάντων τούτων, προεφήτευσεν ὁ «ἠγαπημένος» Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, εἰς τὴν γνωστὴν «Ἀποκάλυψίν» του! Τέλος δέ, καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἐσχάτως ἀναφανέντων Ἁγίων, οἵτινες φωτιζόμενοι ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, «προσέθεσαν», θὰ ἐλέγωμεν, εἰς τὰς ὡς ἄνω προφητείας, μὲ ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικὰς λεπτομερείας, διὰ τὰ ἐπερχόμενα γεγονότα διὰ τῶν ὁποίων θὰ «κλείσῃ» τὴν … ὕπαρξίν του ὁ φθαρτὸς καὶ μάταιος τοῦτος κόσμος!    

 

Φόβος, ἢ … χαρὰ καὶ προσμονή;

Ὅταν οἱ προφῆται προεφήτευον τά, περὶ τοῦ Μεσσίου, οἱ πιστοὶ Ἑβραῖοι ἔζων μὲ τὴν προσμονὴν καὶ χαρὰν τῆς ἐλεύσεώς Του. «Κουρασμένοι» ἀπὸ τὴν πολλὴν ἁμαρτίαν καὶ ἀποστασίαν τοῦ πολλοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν Θεόν, ηὔχοντο τὴν ἔλευσιν τοῦ Χριστοῦ διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ … βάσανά τους! Τοῦτο τὸ βλέπομεν, πολλάκις εἰς τὸ Ἁγιογραφικὸν κείμενον τῆς Καινῆς Διαθήκης. Καὶ εἰς τὴν «κλῆσιν» τῶν, Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου, Φιλίππου καὶ Ναθαναήλ, καὶ εἰς τὴν συζήτησιν μετὰ τῆς Σαμαρείτιδος, ἀλλὰ καὶ … ἀλλαχοῦ, διακρίνομεν τὴν ἀγωνίαν καὶ «λαχτάραν» διὰ τὴν ἔλευσιν τοῦ Σωτῆρος!

Σήμερον, περισσότερον ἀνησυχοῦσι καὶ ταράσσονται οἱ ἄνθρωποι, ἀναμένοντες τὴν … δευτέραν παρουσίαν τοῦ Κυρίου, παρὰ … χαίρουσι καὶ ἀδημονοῦσι δι’ αὐτήν! Περισσότερον ἀρέσκονται εἰς τὴν δυσώδη καὶ βορβορώδη κατάστασιν τοῦ κόσμου, παρὰ εἰς τὸ ἐνδεχόμενον τῆς λυτρώσεως καὶ σωτηρίας ἡμῶν! Ὁ ἐρχομὸς τοῦ … «Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου», ἵνα δώσῃ τέλος εἰς τὴν τοιαύτην κατάπτωσιν, καὶ κρίνῃ «ζῶντας τε καὶ νεκρούς», καὶ «ἔλθῃ ἡ Βασιλεία Του», παρ’ ὅτι τὸ εὐχόμεθα εἰς τὴν Κυριακὴν προσευχήν, τὸ … ἀπευχόμεθα ἐν τοῖς πράγμασι! Τοῦτο ὅμως σημαίνει, ὅτι παραμένομεν μακρὰν τοῦ Χριστοῦ μας! Ἐὰν τὸν πλησιάσωμεν καὶ τὸν ἀγαπήσωμεν, τότε μετὰ εἰλικρινοῦς διαθέσεως θὰ ἐκφωνοῦμεν ἀκαταπαύστως … «Κύριε, ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου»! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν   

 

 

Συμβουλαὶ πρὸς ἐπίσκοπον! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ (31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023)

«Σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι» (Β΄ Τιμόθ. Δ΄ 5).

 

Συμβουλαὶ πρὸς ἐπίσκοπον!

Τὸ νὰ συμβουλεύῃ τις κάποιον κατώτερον καὶ μικρότερον εἰς τὴν ἡλικίαν καὶ εἰς τὸ ἀξίωμα, εἶναι αὐτονόητον καὶ πρέπον, διότι οὗτος ὁ … «μικρὸς» καὶ ἀμαθής, ἐν πολλοῖς, ἔχει ἀνάγκην διδαχῆς καὶ παιδείας ἢ ἀκόμη καὶ ἐπιπλήξεως! Ἄπρεπον, ὅμως, καὶ προσβλητικόν, εἶναι ὅταν συμβαίνῃ τὸ ἀντίθετον! Ὅταν, δηλαδή, ὁ μαθητὴς … παριστᾷ τὸν διδάσκαλον καὶ ἐπιπλήττῃ … καὶ «κινῇ τὸν δάκτυλον» πρὸς τοῦτον! Ἀνοίκειον καὶ ἀνάρμοστον εἶναι, ὁ υἱὸς ἢ ἡ θυγάτηρ, ἵνα διδάσκωσι καὶ συμβουλεύωσι τοὺς γονεῖς των, ὁ οἷοσδήποτε ὑφιστάμενος, ἐλέγχων καὶ παρατηρῶν τὸν ἑαυτοῦ προϊστάμενον, ὁ διάκονος ἢ ὁ πρεσβύτερος, διδάσκων καὶ νουθετῶν τὸν ἐπίσκοπον κ.ο.κ.!

Ἐν προκειμένῳ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, νουθετεῖ καὶ συμβουλεύει τὸν μαθητήν του, Ἀπόστολον Τιμόθεον Ἐπίσκοπον Ἐφέσου! Ἔχει κάθε δικαίωμα, ἀλλὰ καὶ ὑποχρέωσιν, διότι οὗτος ὁ Παῦλος «ἄνδρωσε» πνευματικῶς, τοῦτον τὸν μαθητήν του καὶ τὸν εἶχε … πιστὸν ἀκόλουθον εἰς πολλὰς ἐκ τῶν περιοδειῶν του! Εἶναι νεαρώτατος ὁ Τιμόθεος, καὶ διὰ τοῦτο εἶναι καὶ … ἄπειρος ὡς πρὸς τὴν ὑψίστην διακονίαν τῆς Ἀρχιερωσύνης ἥτις τοῦ ἀνατίθεται! Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ θὰ πρέπῃ νὰ συνειδητοποιήσῃ ὅτι, ἡ ὑψίστη θέσις καὶ τὸ ἀξίωμα ὅπερ τοῦ ἀνετέθη, συνεπάγεται ἰδιαιτέραν σοβαρότητα καὶ κρισίμους ἀποφάσεις, καὶ ὡς πρὸς τὴν ἐπάνδρωσιν τῆς ἐπισκοπῆς του δι’ ἰδιαιτέρως πνευματικῶν προσώπων – προτύπων, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν δόξαν τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις εὑρίσκεται ἀκόμη … «ἐν σπαργάνοις»! Πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὑπόδειγμα διὰ τοὺς πιστούς, καὶ ἡ … διακονία του νὰ … διδάσκῃ! «Μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω, ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ. … Μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου» (Α΄ Τιμ. Δ΄ 12-16)!

 

«Νῆφε ἐν πᾶσι»!

Ἐκ τῆς λέξεως … «νῆψις», προέρχεται ἡ προτροπὴ καὶ ὑπόδειξις τοῦ Ἀποστόλου! «Ἡ λέξις “νῆψις” προέρχεται ἐκ τοῦ “νήφω” , ποὺ σημαίνει ἀγρυπνῶ, φρουρῶ, ἐπισκοπῶ, παρατηρῶ, ἐπιβλέπω, παρακολουθῶ. Αὐτά ὅλα οἱ Πατέρες τὰ συνοψίζουν σὲ μία ἀδιάλειπτη προσοχὴ τοῦ νοός», κατὰ τὴν Ἐκκλησιαστικὴν καὶ πνευματικὴν ἑρμηνείαν τοῦ ὅρου! Ἄγρυπνος φύλαξ καὶ φρουρὸς καλεῖται ἵνα ἀναδειχθῇ, συνεπῶς, ὁ ἐπίσκοπος Ἐφέσου, Ἀπόστολος Τιμόθεος! Τοῦτο δὲ σημαίνει, ὅτι ἡ ἐπισκοπή του καί, κατὰ κυριολεξίαν, τὸ ποίμνιόν του, εἶναι πλέον … ἡ οἰκογένειά του! Εἶναι ὁ πνευματικὸς πατὴρ καὶ ὀφείλει, οὐχὶ μόνον ὡς ὁ κατὰ σάρκα πατήρ, ἀλλὰ ἀπείρως περισσότερον, ἵνα ἀνησυχῇ καὶ ἵνα ἀναλώνεται κατὰ κυριολεξίαν διὰ τὰ πνευματικά του τέκνα! Πρέπει νὰ τὰ προστατεύῃ ἀπὸ τοὺς νοητοὺς λύκους, - τοὺς δαίμονας καὶ τοὺς αἱρετικούς, οἵτινες ἀπειλοῦσι τὰς ψυχάς των, καί, ὡς οἱ κατὰ σάρκα γονεῖς, ἵνα θυσιάζῃ ἑαυτὸν ὑπὲρ τῶν λογικῶν του προβάτων! Ὀφείλει νὰ εἶναι ὁ, «ἐπὶ τὴν λυχνίαν, λύχνος», ἵνα φωτίζῃ καὶ καθοδηγῇ τοὺς εἰς αὐτὸν ἐμπεπιστευμένους ὑπὸ τοῦ Κυρίου! Ἐάν, ἕκαστος ἐκ τῶν χριστιανῶν ὀφείλῃ νὰ εἶναι ἡ … «πόλις, ἡ ἐπάνω ὄρους κειμένη, ἥτις οὐ δύναται κρυβῆναι», πολλῷ μᾶλλον … ὁ ἐπίσκοπος, ὅστις εὑρίσκεται ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, εἰς τὸ «μικροσκόπιον» τῶν ποιμενομένων!

Κυρίως, ὅμως, καὶ πρωτίστως, ὁ «ποιμὴν» ὀφείλει ἵνα προστατεύῃ τὰ πνευματικὰ αὐτοῦ τέκνα, διὰ τῶν ἀόκνων προσευχῶν του καὶ τῶν νυχθημέρων ἀναφορῶν του ἐπὶ τῆς Ἁγίας ἀναφορᾶς …! Αἱ προσευχαί, μάλιστα δὲ ἐκεῖναι αἵτινες γίνονται συνειδητῶς καὶ ἀπὸ καρδίας, εἶναι αἱ … ἀποτελεσματικαί! Ἐκεῖναι αἱ προσευχαὶ αἵτινες γίνονται μὲ πόνον καὶ ἀνησυχίαν, μὲ ἀγάπην καὶ ὀδύνην, εἶναι αἱ … «γλυκαίνουσαι» τὰς ψυχὰς τῶν εὐχομένων, καὶ προσφέρουσαι εἰς τοὺς … «ὑπὲρ ὧν» ἀναφέρονται, ἀνάπαυσιν καὶ παρρηγορίαν!

 

Ἡ ποιμαντικὴ … ἀνησυχία!

Ἂς μὴν θεωρηθῇ, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὅτι ἀπὸ τῆς θέσεως ταύτης καὶ μέσῳ τοῦ παρόντος, ὑπερβαίνω … «τὰ ἐσκαμμένα»! Ἂς μὴν παρερμηνεύσῃ τις τὴν πρόθεσίν μου, ἥτις … μόνον ἀνησυχίαν καὶ ἀγωνίαν περιβάλλεται! Οὐδεμία πρόθεσις ἐκ μέρους μου, ἵνα παραστήσω τὸν διδάσκαλον πρὸς τοὺς … ὄντως διδασκάλους καὶ ποιμένας, οἵτινες κατηξιώθησαν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν καιρίαν ταύτην θέσιν! Τοὺς ἀναγνωρίζομεν καὶ τοὺς ἀποδεχόμεθα, πλὴν ὅμως, θεωροῦμεν ὅτι δὲν δικαιούμεθα ἵνα … ἐφησυχάζωμεν! Ἄλλωστε, πέραν τῶν ἐπισκόπων – ποιμένων, ποιμένες ὑπάρχουσι πολλοί, εἴτε ἐφημέριοι ποιμαίνοντες τὰς ἑαυτῶν ἐνορίας, ἀλλὰ καὶ καθηγούμενοι καὶ ἀρχιμανδρῖται, … πολὺ δὲ περισσότερον, πνευματικοὶ πατέρες, οἵτινες καὶ φέρουσι τὴν μεγαλυτέραν εὐθύνην διὰ τὰς ψυχὰς τῶν πνευματικῶν των τέκνων!

«Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ τοὺς ποιμένας καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ ἀποστρέψω αὐτοὺς τοῦ μὴ ποιμαίνειν τὰ πρόβατά μου, καὶ οὐ βοσκήσουσιν ἔτι οἱ ποιμένες αὐτά· καὶ ἐξελοῦμαι τὰ πρόβατά μου ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν. καὶ οὐκ ἔσονται αὐτοῖς ἔτι εἰς κατάβρωμα. διότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου καὶ ἐπισκέψομαι αὐτά» (Ἰεζεκ. ΛΔ΄ 10-11)! Οἱ Ἁγιογραφικοὶ οὗτοι λόγοι, οὕστινας προεφήτευσεν ὁ Κύριος διὰ τοῦ προφήτου του Ἰεζεκιήλ, εἶναι, θὰ ἐλέγωμεν, κατ’ ἐξοχὴν ἀφυπνιστικοί, καὶ «μαρτυροῦσι», τὸ ὕψος τῆς εὐθύνης ποὺ φέρει ὁ ποιμήν, ἔναντι τοῦ λογικοῦ του ποιμνίου! Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ λόγοι, ἀφ’ ἑνὸς παρρηγορητικοί, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἀπειλητικοί, οἵτινες θὰ πρέπῃ νὰ κρατοῦσιν ἡμᾶς τοὺς … ποιμένας, εἰς διαρκῆ ἐγρήγορσιν! Τὰ «πρόβατα» τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, μᾶς ἐδόθησαν ὑπ’ Αὐτοῦ τούτου τοῦ Ἀρχιποίμενος, οὐχὶ δι’ οἵανδήποτε ἐκμετάλευσιν, ἀλλὰ διὰ νὰ τὰ ὁδηγήσωμεν εἰς … ὁδοὺς σωτηρίας!

Ὅμως, ἀπαιτεῖται ἐν προκειμένῳ, ἵνα τονίσωμεν καὶ ὑπογραμμίσωμεν … καὶ τὰς ὑποχρεώσεις τῶν «λογικῶν προβάτων»! Ναί! Δὲν θὰ κριθῇ μόνον ὁ ποιμὴν διὰ τὸ ἐνδιαφέρον του, ἢ τὴν ἀδιαφορίαν του, ἀντιστοίχως, διὰ τὸ ποίμνιόν του, ἀλλὰ καὶ … τὰ πρόβατα! Ἔχουσι καὶ ταῦτα … εὐθύνην διὰ τὴν διαποίμανσίν των! Ἐφ’ ὅσον ὁ πνευματικός των πατήρ, «κινεῖται» εὐαρέστως καὶ συνεπῶς, ἔναντι τῆς ὑψίστης διακονίας του, … ἡ σωτηρία τοῦ ποιμνίου, εἶναι ἀποκλειστικὴ ὑπόθεσις τῶν ἰδίων τῶν ποιμενομένων! Ὀφείλουσι καὶ ταῦτα τὰ πνευματικὰ τέκνα, πρωτίστως ἵνα ὑπακούουσι εἰς τοὺς «πατέρας» των καὶ σέβωνται τούτους καὶ ἀναθέτωσι τὴν πνευματικήν των μέριμναν καὶ καθοδήγησιν εἰς τὰς τιμίας αὐτῶν χεῖρας! Μόνον οὕτω θὰ ὑπάρξῃ ἡ … εὔρυθμος καὶ ἰδανικὴ συνεργασία, καὶ ἀσφαλῶς … τὸ σωτηριῶδες ἀποτέλεσμα τῆς σωτηρίας καὶ τούτων, ἀλλὰ καὶ τῶν ποιμένων!

 

                                                                                                Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν   

Ο χρόνος της ζωής μας

Ο χρόνος της ζωής μας 

(Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

  Οι χριστιανοί ζουν «εν σοφία», εάν ζουν κατά το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι «η σοφία του Θεού» (A’ Κορ. 1. 24, 30). Έξω απ’ Αυτόν υπάρχει «η των αφρόνων ανθρώπων αγνωσία» (Α’ Πέτρ. 2. 15). Οτιδήποτε δεν είναι από το Χριστό, ο Οποίος είναι η μόνη και αληθινή και αιώνια σοφία, πράγματι είναι και μωρία και ανοησία. Και οι άνθρωποι γίνονται ανόητοι και παράφρονες από την αμαρτία και τα πάθη. Στην ουσία της η αμαρτία είναι η κύρια παραφροσύνη της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλαμαρτησία είναι πάντοτε παραφροσύνη της ψυχής εμπρός στο Θεό. Μόνο η αγάπη για το Χριστό γεμίζει την ανθρώπινη ψυχή με την ένθεη σοφία.

  Μόνο όταν ζουν «εν σοφία» οι άνθρωποι επωφελούνται το χρόνο της ζωής τους που τους δόθηκε από το Θεό, «τον καιρόν εξαγοραζόμενοι». Με την αμαρτία και τα πάθη σκορπίζουμε το θεόσδοτο χρόνο, τον παραδίνουμε στο θάνατο και στην παραφροσύνη του κακού. Ο χρόνος της ζωής μας μάς έχει δοθεί για να κερδίσουμε την αθανασία και την αιώνια ζωή. Αλλά μόνο ζώντας «εν σοφία», δηλαδή με το Χριστό, «εξαγοράζομεν» το χρόνο μας, που έχει και αυτός δημιουργηθεί από το Θεό Λόγο και για χάρη του Θεού Λόγου (πρβλ. Ιω. 1. 3. Κολ. 1. 16). Η λογικότητα του χρόνου συνίσταται στο να υπηρετεί το Θεό Λόγο, τον Κύριο Ιησού Χριστό, να οδηγεί και να παραδίνει σ’ Αυτόν καθετί που έχει και φέρνει μέσα του. Ο χρόνος μάς έχει δοθεί, για να τον μεταβάλλουμε σε αιωνιότητα ζώντας «εν σοφία», δηλαδή εν Χριστώ και διά του Χριστού. Με τη λογικότητά του ο χρόνος εισήλθε στο θεανθρώπινο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, και εκεί βρήκε την αιώνια καταξίωσή του και τη θεία του πραγμάτωση. Διαμέσου των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών στο χώρο της Εκκλησίας ο χρόνος μεταβάλλεται σε αιωνιότητα. Διότι η Εκκλησία είναι το θαυματουργό θείο εργαστήριο στο οποίο το χρονικό μεταβάλλεται σε αιώνιο, το θνητό σε αθάνατο και το πεπερασμένο σε άφθαρτο.

  Στην ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Χριστού ερχόμαστε μόνο με την «κοινωνία συν πάσι τοις αγίοις», μόνο με την καθολική ζωή «συν πάσι τοις αγίοις», με την υπέρτατη χειραγωγία των αγίων Αποστόλων, Προφητών, Ευαγγελιστών, Πατέρων, Ποιμένων και Διδασκάλων. Και αυτούς τους οδηγεί και τους χειραγωγεί το Πανάγιο Πνεύμα, από την Πεντηκοστή και πέρα διαμέσου των αιώνων μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Εν τω Αγίω Πνεύματι και από Αυτό υπάρχει και η ενότητα της πίστεως και η επίγνωση «του Υιού του Θεού», του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Κάθε ειλικρινής και αληθινή πίστη στο Χριστό και επίγνωση του Χριστού δίνεται από το Πνεύμα της Αληθείας, το Οποίο μας οδηγεί εις «πάσαν την αλήθειαν» τη μόνη και μοναδική (Πρβλ. Ιω. 16, 13′ 15, 26′ 14, 26). Το Άγιο Πνεύμα ενώνει την αίσθησή μας με την καθολική καρδιά της Εκκλησίας και την επίγνωσή μας του Χριστού με την καθολική επίγνωση που έχει η Εκκλησία για το Χριστό. Το σώμα της Εκκλησίας είναι ένα και έχει «μίαν καρδίαν» (Πράξ. 4, 32). Σ’ αυτή τη μία καθολική καρδιά της Εκκλησίας —τη μία καθολική ψυχή της Εκκλησίας — εισερχόμαστε και ενωνόμαστε με τους Αγίους με την ενέργεια της χάρης του Αγίου Πνεύματος, και μάλιστα ταπεινώνοντας το νου μας εμπρός στον άγιο καθολικό νου της Εκκλησίας, το πνεύμα μας εμπρός στο Άγιο Πνεύμα της Εκκλησίας. Και έτσι αποκτούμε μέσα μας την άφθαρτη αίσθηση και επίγνωση, ότι είμαστε κοντά σε όλους τους αγίους Αποστόλους, Προφήτες και Δικαίους, ότι έχουμε μία και την ίδια πίστη «εν Χριστώ Ιησού». Την ίδια πίστη και την ίδια επίγνωση εν Κυρίω.

  Η χριστιανική ζωή, η ζωή εν Χριστώ, στην Εκκλησία Του, είναι καινή ζωή και καινός τρόπος ζωής: όλος ο άνθρωπος ζει διά του Θεού και εν τω Θεώ. Πράγματι, αυτή είναι αιώνια ανθρώπινη ζωή, ζωή θεία, τέλεια, που έχει αναρίθμητες βαθμίδες. Εδώ ο άνθρωπος γνωρίζει το Θεό και την αλήθεια του Θεού και ζει εν αυτή και γι’ αυτήν. Εδώ ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του και πολιτεύεται ως ύπαρξη θεοειδής, αθάνατη και αιώνια. Σε αντίθεση βρίσκεται η άθεη ζωή, η ζωή έξω από το Χριστό και το χριστιανισμό. Όλη ρέει «εν ματαιότητι του νοός» του ανθρώπινου. Όσοι δεν γνωρίζουν το Θεό, αναζητούν τη ζωή και όλες τις δυνάμεις της από το δικό τους και με το δικό τους νου τον ανθρώπινο. Αλλά ο ανθρώπινος νους δεν περιέχει «εν εαυτώ» ούτε την πανγνωσία ούτε την υπερ-δύναμη, για να μπορέσει να εφοδιάσει τον άνθρωπο με αυτές τις αλήθειες και με αυτές τις δυνάμεις, που του είναι απαραίτητες για μια γνήσια ζωή «εν δικαιοσύνη και αληθεία και αγαθότητι»· και πολύ λιγότερο για μια αθάνατη και αιώνια ζωή. Ο ανθρώπινος νους περιέχει μέσα του λογισμούς, νοήματα, ιδέες. Αλλά αυτά είναι σκιές και φαντάσματα, ώσπου να πληρωθούν με το Θεό και τη θεία Αλήθεια.

  Μακριά από τη ζωή με τον Θεό παντού είναι θάνατος, λήθαργος, θνητότητα, σκοτάδι. Γι’ αυτό υπάρχει και η αδράνεια της διάνοιας για κάθε υγιή δράση. Η διάνοια χωρίς τον Θεό ψυχορραγεί, θανατώνεται και πεθαίνει. Και έρχεται η «πώρωσις της καρδίας» στους άθεους. Καρδιά στην οποία δεν υπάρχει Θεός είναι σαν την πέτρα· δεν αισθάνεται τίποτε όπως πρέπει, ούτε όσο πρέπει. Όλη η αίσθηση του ανθρώπου έχει στεγνώσει ολοκληρωτικά, είναι ρηχή, μυωπική, φοβισμένη και ανάπηρη. Και στην «εσκοτισμένην» διάνοια των αθέων όλες οι σκέψεις στεγνώνουν και απομένουν χωρίς ζωή και ψυχή και δύναμη. Μόνο με την εν Θεώ πολιτεία «ζωούται» η καρδιά με την αληθινή ζωή και γίνεται θείο εργαστήριο, το οποίο αδιάκοπα παράγει αθάνατα αισθήματα, άγια, καθαρά, και αισθάνεται και διαισθάνεται την αλήθεια του Θεού και για τους ανθρώπους και για τα πράγματα.

(Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, “Οδός Θεογνωσίας”, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 1985, σσ. 308-310, 291, 292, 293)

ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2024 ΝΑ ΕΧΕΙ  ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ 

Εἴμεθα … «υἱοὶ τῆς Ἀναστάσεως»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ (24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023)

«ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 35). 

Ἡ Βασιλὶς τῶν ἑορτῶν …! 

Εὑρισκόμεθα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, μίαν μόλις ἡμέραν πρὸ τῆς … «Βασιλίδος τῶν ἑορτῶν καὶ πανηγύρεως τῶν πανηγύρεων», δηλαδὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Διὰ μίαν εἰσέτι φοράν, καλούμεθα ἵνα ἑορτάσωμεν τὴν πανευφρόσυνον ταύτην ἡμέραν, συνυμνοῦντες μετὰ τῶν Ἀρχαγγελικῶν δυνάμεων, τὸν οὐρανοσύνθετον ὕμνον, «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», συμπροσκυνοῦντες μετὰ τῶν Ἁγίων … Μάγων καὶ Ποιμένων, καὶ προσφέροντες εἰς τὸν Θεῖον ἐπισκέπτην, τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης ἡμῶν, τὰ ἀσυγκρίτως ἀνεκτίμητα καὶ ὑπέρτερα χρυσίου καὶ ἀργυρίου, δηλαδὴ τὴν χαρὰν καὶ δοξολογίαν, ἀλλὰ καὶ μετάνοιαν καὶ ταπείνωσίν μας! Καλούμεθα ἵνα γνωρίσωμεν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ ἐκ τῆς Παρθένου τεχθέντος Θείου βρέφους, Αὐτὸν Τοῦτον τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸ δεύτερον Πρόσωπον τῆς Παναγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος, ὅστις ἔρχεται ἵνα ἐκπληρώσῃ τὴν ὑπόσχεσιν ἐκείνην ἥντινα «ἔδωκεν» ἐκεῖ εἰς τὸν Παράδεισον τῆς τρυφῆς πρὸς τὸν … κατάρατον διάβολον, εὐθὺς μετὰ τὴν … «ἐπιτυχίαν» τούτου ἵνα ἐκβάλῃ τοὺς πρώτους ἐκείνους ἀνθρώπους ἐκ τούτου τοῦ χώρου τῆς ἀπολαύσεως καὶ τρυφῆς! «Καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γέν. Γ΄ 15)! 

Ἡ … «Ἀνάστασις»! 

Μέσα εἰς τοῦτο τὸ ἅγιον κλῖμα τῆς Θείας Γεννήσεως, ἡ Ἁγία ἡμῶν Μήτηρ, ἡ Ἐκκλησία, ἔκρινεν, καὶ ὥρισεν ὡς Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα, τοῦτο ὅπερ ἀναφέρεται εἰς τὰς Ἁγίας ἐκείνας μορφὰς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, αἵτινες διεκρίθησαν καὶ ἐδοξάσθησαν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας, διὰ τὴν πίστιν καὶ ἀφοσίωσίν των εἰς  τὸν Θεὸν καὶ τὴν «Ἀνάστασιν»! Εἰς ἅπαντας ἐκείνους, οἵτινες ἠγωνίσθησαν διὰ τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὸν Μωσαϊκὸν Νόμον, καὶ ἐδιώχθησαν καὶ ἐπαιδεύθησαν καὶ ἐμαρτύρησαν διὰ τοῦ ἰδίου αὐτῶν αἵματος, ἔχοντες τὸ … «βλέμμα ἐστραμμένον», εἰς τὴν «τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 10)! Εἰς τοὺς Ἁγίους καὶ ἐναρέτους καὶ ἀφοσιωμένους εἰς τὸν Θεόν, ἄνδρας τε καὶ γυναίκας, οἵτινες, παρ’ ὅτι ἔζων εἰς τὸν … «ζόφον» τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, καὶ παρ’ ὅτι ἐκυριάρχει ἡ εἰδωλολατρεία, - ἐν πολλοῖς, μάλιστα, καὶ ἀναμέσον τῶν Ἑβραίων, - οὗτοι εἶχον πάντοτε διαρκῆ τὸν προσανατολισμόν των καὶ τὴν προσοχήν των, εἰς τὴν … «Ἀνάστασιν»! Ὄχι, βεβαίως, τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἀνάστασιν, ἀλλὰ τὴν «Ἀνάστασιν» τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἐκ τοῦ … προπατορικοῦ «πτώματος», καί, συνεπῶς, τὴν Ἀνάστασιν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ τὴν ἐπουράνιον! 

Ἅπαντες οὗτοι «ἔβλεπον», μετὰ … ἀπολύτου πίστεως καὶ βεβαιότητος, ὅτι τὰ ὅσα προεφήτευον οἱ ἀπεσταλμένοι ὑπὸ τοῦ Κυρίου, προφῆται καὶ δίκαιοι, περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος – Μεσσίου, θὰ ἐπραγματώνοντο, καὶ ἡ σωτηρία καὶ λύτρωσις, θὰ ἤρχετο! Αὕτη ἡ πίστις των, ἦτο κατ’ οὐσίαν, καὶ ἡ «κινητήριος δύναμις», ἥτις ὠθοῦσε τούτους εἰς τοὺς τοιούτους ἀγώνας περὶ τῶν ὁποίων προείπομεν! Ἡ πίστις αὕτη, εἰς τὴν Ἀνάστασιν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἤγειρεν εἰς τὸν ἑκούσιον ὀδυνηρὸν σωματικὸν θάνατον, τοὺς Ἁγίους Μακκαβαίους παίδας μετὰ τῆς μητρός των καὶ τοῦ διδασκάλου των, τὸν «πεπρισμένον» προφήτην Ἠσαΐαν, τοὺς τρεῖς παίδας ἐν τῇ καμίνῳ, καὶ πολλοὺς ἀκόμη δικαίους τῆς, πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς! 

Εἴμεθα … «υἱοὶ τῆς Ἀναστάσεως»! 

Ἴσως, τὸν τίτλον τῆς παρούσης παραγράφου, θὰ ἔπρεπε νὰ τὸν θέσωμεν ὡς … ἐρώτημα! Εἴτε, ὅμως, ὡς ἐρώτημα, εἴτε ὡς διαπίστωσις, θὰ πρέπῃ νὰ μᾶς ἀνησυχῇ …! Ὡς προείπωμεν, … ἡ Ἀνάστασις ἐκ τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ Ἅδου, ἦτο ἡ προσδοκία τῶν πιστῶν καὶ δικαίων εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην! Ἡ προσμονὴ τοῦ Σωτῆρος καὶ Μεσσίου, ὅστις θὰ ἔδιδεν τὴν … λύσιν εἰς τὸ ἀδιέξοδον τοῦ ἀνθρώπου καὶ θὰ … ἤνοιγεν τὴν σωτήριον πύλην τοῦ Παραδείσου, ἦτο ἡ … διαρκής των ἀνησυχία! Ἐνθυμούμεθα, ἀσφαλῶς, τὸν λόγον τῆς Σαμαρείτιδος ἐκείνης πρὸς τὸν Κύριον … - «οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα», (Ἰωάν. Δ΄ 25) - ὅστις (λόγος), ἐπιβεβαιώνει τὴν διάχυτον πίστιν καὶ προσήλωσιν εἰς τὴν σωτήριον ἔλευσιν τοῦ Κυρίου! 

Ὅμως, σήμερον, εἴμεθα εἰς τὴν περίοδον ἐκείνην, καθ’ ἥν, ἤδη ἔχει ἔλθει ὁ Σωτήρ! Δὲν ἀναμένομεν, πλέον, κανένα … μεσσίαν, καὶ αἱ προϋποθέσεις διὰ τὴν σωτηρίαν μας καὶ τὴν … κληρονομίαν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, εἶναι δεδομέναι! Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας καὶ Λυτρωτής, ἦλθε καὶ ἔσωσε τὸ ἀνθρώπινον γένος, πρὶν περίπου ἀπὸ δύο χιλιετίας! Ἐκεῖ ἐπάνω εἰς τὸν Γολγοθᾶ, διὰ τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ αἵματος, ὑπέγραψεν, ἀφ’ ἑνὸς τὴν ἐπιστροφὴν ἡμῶν εἰς τὸν πάλαι κεκλεισμένον Παράδεισον, καὶ ἀφ’ ἑτέρου «ἔσχισεν» τὸ χειρόγραφον τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ὥστε, ἡ ἁμαρτία … νὰ μὴν εἶναι τὸ ἐμπόδιον εἰς τὴν σωτηρίαν μας, ἀλλὰ διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἱερᾶς Μεταλήψεως τῶν ἀχράντων μυστηρίων, νὰ ὑπερβαίνωμεν ταύτην, καὶ … θέλοντες, νὰ εἰσέλθωμεν μετὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν, εἰς τὴν ἀτελεύτητον χαρμονὴν καὶ ἀπόλαυσιν τῆς Θείας δόξης καὶ μακαριότητος! 

Διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του ὁ Λυτρωτὴς ἡμῶν, ἔρχεται, … καὶ «γενόμενος ἄνθρωπος, τὸν ἄνθρωπον Θεὸν ἀπεργάσηται», κατὰ τὸν Μέγαν Ἀθανάσιον! Τὸ «ζητούμενον» δὲ ἐν προκειμένῳ, εἶναι τό, κατὰ πόσον ἡμεῖς ἐκτιμῶμεν τὴν θυσίαν Αὐτοῦ, καὶ θέλομεν ἵνα κληρονομήσωμεν τὴν «ἡτοιμασμένην Βασιλείαν» Του! Τὸ «πρόβλημα» εἶναι ἰδικόν μας …! Ἡ σωτηρία μας εἶναι ἐξασφαλισμένη, αἱ ἁμαρτίαι μας εἶναι … ἐξωφλημέναι, ἡ πύλη τοῦ Παραδείσου εἶναι ἀνεωγμένη, - βεβαίως … «στενὴ καὶ τεθλιμμένη» ἡ πύλη καὶ ἡ ὁδός, ἡ «ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν», ἀλλὰ ὡς προείπωμεν … ἀνεωγμένη, - καὶ πάντες οἱ θέλοντες, δύνανται ἵνα εἰσέλθωσιν! 

Ἂς ἀποφασίσωμεν, συνεπῶς, ἵνα ἀγαπήσωμεν τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴν ἡμῶν˙ ἵνα ἀγαπήσωμεν τὰς ψυχὰς ἡμῶν˙ ἵνα, τέλος, ἀγαπήσωμεν τὴν σωτηρίαν καὶ αἰώνιον ἀνάπαυσίν μας, καὶ ἡ ἀγάπη αὕτη θὰ μᾶς … ἐνισχύῃ εἰς τὴν ἀπόφασίν μας καὶ εἰς τὸν ἀγῶνα μας …! Ταύτην τὴν ἀγάπην ἀπέκτησαν, καὶ διὰ ταύτης ἔζησαν καὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ πάντες ὅσοι εὑρίσκονται σήμερον καὶ ἀπολαμβάνουσι τὴν χαρὰν τοῦ Παραδείσου! Αὕτη ἡ ἀγάπη, θὰ … ὑπερισχύσῃ! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν  

Νέκρωσις … ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΕΝΑΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023) 

«Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς» (Κολοσ. Γ΄ 5). 

Νέκρωσις … !

Δὲν εἶναι δύσκολο, ἀδελφοί μου, νὰ καταλάβωμεν καὶ ἐννοήσωμεν τὴν ἔννοιαν καὶ σημασίαν τῆς ὡς ἄνω λέξεως! «Νέκρωσις», σημαίνει, … θανάτωσις! Καὶ ὄντως, τοῦτο ἀκριβῶς ἐννοεῖ, ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, εἰς τὸ ὡς ἄνω λόγιον τὸ ὁποῖον ἠκούσαμεν σήμερον εἰς τὴν ἀποστολικὴν περικοπήν! Βεβαίως, ἡ συγκεκριμμένη ὑπόδειξις καὶ σύστασις, δὲν ἀποβλέπει εἰς τὸν θάνατον κάποιων ἀνθρώπων, ἀλλὰ εἰς τὴν νέκρωσιν καὶ … ἐξαφάνισιν ἐκείνων τῶν  παθῶν καὶ ἀδυναμιῶν ἡμῶν, τὰ ὁποῖα εἶναι θανατηφόρα διὰ τὴν ψυχὴν ἡμῶν, καὶ ἀποβλέπουσιν εἰς τὸν αἰώνιον πνευματικὸν θάνατον αὐτῆς! Θάνατος … εἰς τὰ πάθη μας! Τοῦτο εἶναι τὸ σύνθημα τὸ ὁποῖον διατυμπανίζει ὁ Ἀπόστολος, καὶ καλεῖ τοὺς … προτιθεμένους, ἵνα ἐπιβληθῶσιν εἰς τὰς ἀρνητικὰς ταύτας καὶ «θανατηφόρους» πνευματικὰς καταστάσεις, καὶ νεκρώσωσι, τὰ ἀπειλοῦντα μὲ νέκρωσιν τῆς ψυχῆς, πάθη καὶ ἁμαρτίας!

Ὅμως, - θὰ εἴπῃ τις, - τί εἶναι τὰ πάθη τὰ ὁποῖα καλούμεθα ἵνα θανατώσωμεν; Συνήθως, ὡς προείπωμεν, ὁ θάνατος ἀφορᾷ ζώντας ὀργανισμοὺς καὶ πρόσωπα, ἐπὶ τῶν ὁποίων καὶ ἐπέρχεται καὶ διακόπτει τὴν περαιτέρω ζωήν των! Διὰ τὰ πάθη καὶ τὰς ἁμαρτίας μας, ἐφαρμόζομεν … θεραπευτικὰς καὶ ἰαματικὰς μεθόδους, ὡς γίνεται τοῦτο πάντοτε, εἰς τὰς οἵασδήποτε ἐμφανιζομένας ἀσθενείας! Θὰ συμφωνήσωμεν μὲ τὴν ἀνωτέρω ἔνστασιν, ἀλλά, ἐν προκειμένῳ, ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος θεωρεῖ τὰ θανατηφόρα ταῦτα πάθη, - ὡς κινούμενα διὰ δαιμονικῆς δυνάμεως, - ὡς … «λογικά», καὶ «πρόσωπα» ἐχθρικά, ἅτινα βάλουσι καὶ ἐνεργοῦσι κατὰ τοῦ ἀθανάτου πνευματικοῦ ἀνθρώπου!

 

«Τὰ μέλη ἡμῶν …»!

Εἶναι τὰ πάθη καὶ αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν, ἅτινα, λόγῳ τῆς ἐφαμάρτου ἡμῶν φύσεως, ἔχουσι γίνει ὡς καὶ τὰ … μέλη τοῦ σώματος ἡμῶν! Ὡς εἶναι αἱ χεῖρες καὶ οἱ πόδες καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ τὰ ὦτα, καὶ ὡς ταῦτα χρησιμεύουσιν εἰς τὸ ἀνθρώπινον σῶμα, οὕτω, σχεδόν, καὶ ταῦτα τὰ ἀρνητικά, … πνευματικὰ μέλη! Λόγῳ τῆς … συχνῆς καὶ ἐπιπολαίου «ἐργασίας», δουλείας καὶ ὑποταγῆς ἡμῶν εἰς ταῦτα, ἀπέκτησαν … «κυριαρχικὰ δικαιώματα» ἐπὶ τῆς ψυχῆς ἡμῶν. Πολλάκις ἀκούομεν, - εἰδικῶς ἡμεῖς οἱ πνευματικοὶ πατέρες, κατὰ τὰς ἐξομολογήσεις, - ὅτι τὸ δεῖνα ἢ ἐκεῖνο ἢ τὸ ἕτερον πάθος, ἔχει ἐπιβληθεῖ εἰς ἡμᾶς, καὶ ἀδυνατῶμεν ἵνα τὸ … «νικήσωμεν»! Ὅταν ὁ Θεῖος Ἀπόστολος, εἰς ἑτέραν περίπτωσιν βλέπει … «ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου» (Ρωμ. Ζ΄ 23), τί ἕτερον καταδεικνύει οὗτος ὁ λόγος, παρὰ … τοῦτο ἀκριβῶς ὅπερ καὶ προείπωμεν! Ἀκόμη δε, τί νὰ εἴπωμεν ἡμεῖς, οἵτινες, «ἐργαζώμεθα» … δουλικῶς, ἄνευ τῆς οἷασδήποτε πνευματικῆς ἀντιστάσεως καὶ ἀντιδράσεως, εἰς τοὺς τοιούτους «πνευματικοὺς … δυνάστας» ἡμῶν!

Ὡς, θὰ «πολεμήσωμεν» κατὰ  τῶν θανατηφόρων παθῶν τοῦ σώματος ἡμῶν, καὶ θὰ ἀνησυχήσωμεν, καὶ θὰ ἀναζητήσωμεν ἱατρούς, καὶ θὰ «ὑποταγῶμεν» εἰς ποικίλας θεραπείας, καὶ θὰ λάβωμεν τὰ ἀπαραίτητα ἱάματα, προκειμένου ἵνα ἐλευθερωθῶμεν ἐκ τούτων, τοσοῦτον μᾶλλον ὀφείλομεν ἵνα περιποιούμεθα τὰς ψυχὰς ἡμῶν, αἵτινες εἶναι αἰώνιοι καὶ ἀθάνατοι, καὶ μέλλουσιν αὗται ἵνα παραστῶσιν εἰς τὸ φοβερὸν βῆμα τοῦ Κριτοῦ καὶ ἀπολογηθῶσιν … ἀπολογίαν ὀδυνηράν, δι’ ὅσα, ἐπλημέλησαν ἢ καὶ ἀμέλησαν διὰ τὴν ἱατρείαν καὶ θεραπείαν αὐτῶν!

 

Ὁ Ἱατρὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν!

Ταῦτα πάντα, ὅσα παραγγέλει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, εἶναι «καλὰ καὶ ἅγια», … ἀλλὰ αἱ ἀνθρώπιναι δυνάμεις καὶ δυνατότητες, δὲν δύνανται ἵνα ἀνταποκριθῶσιν εἰς ταῦτα τὰ … ἀπαιτούμενα! Τοῦτο ἀκριβῶς, ἔχων ὑπ’ ὄψιν ὁ Κύριος καὶ Λυτρωτὴς ἡμῶν, κατῆλθεν ἐκ τῶν «οὐρανίων σκηνωμάτων» Αὐτοῦ, καὶ διὰ τῆς μεθ’ ἡμῶν συμβιώσεως καὶ συναναστροφῆς, ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ ἑκουσίου Πάθους Του καὶ τῆς Ἀναστάσεως, … ἤνοιξεν ἡμῖν τὸν πάλαι κεκλεισμένον Παράδεισον, καὶ ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τὸ δικαίωμα τῆς σωτηρίας! Ἀσφαλῶς, μόνοι ἡμεῖς καὶ διὰ τῶν ἐλαχίστων δυνάμεων ἡμῶν, θὰ ἦτο ἀδύνατον ἵνα δυνηθῶμεν καὶ ἐπιτύχωμεν τὴν … ἐπιστροφήν μας εἰς τὸν Παράδεισον! Ὅμως, ἐκεῖ εἰς τὸν λόφον τοῦ Γολγοθᾶ, ὁ Χριστὸς ἐπλήρωσε … «τὰ χρέη τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας καὶ ἁμαρτίας» καὶ δίδει εἰς ἡμᾶς τὸ δικαίωμα, ἵνα δι’ ἐλαχίστου ἀγῶνος καὶ διὰ τῆς ἰσχυρᾶς … θελήσεως ἡμῶν, ἐπανακτήσωμεν καὶ «ἀναμορφωθῶμεν εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος»!

Διὰ τῶν θείων καὶ ἀθανάτων Μυστηρίων, κυρίως δε, διὰ τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς Θείας Μεταλήψεως τοῦ ζωοποιοῦ Σώματος καὶ τοῦ Πανακηράτου Αἵματός Του, … - «οἷς ζωοῦται καὶ θεοῦται πᾶς ὁ τρώγων … καὶ πίνων ἐξ εἰλικρινοῦς καρδίας καὶ ψυχῆς συντετριμμένης» (Εὐχὴ Θ. Μεταλήψεως), - ὁ Κύριος, ἀφ’ ἑνὸς μᾶς θεραπεύει καὶ συνεργεῖ εἰς τὴν νέκρωσιν τῶν «μελῶν ἡμῶν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς», ἀφ’ ἑτέρου δέ, καταξιοῖ ἡμᾶς τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ ἀθανάτου Οὐρανίου Βασιλείας!

 

Μέτοχοι καὶ … ἀπολαμβάνοντες τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν!

Ποῖοι εἶναι οὗτοι; Ἅπαντες οἱ πιστοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πιστεύομεν καὶ αἰσθανόμεθα, ὅτι … ὁμιλοῦμεν περὶ τῶν Ἁγίων! Οὗτοι εἶναι οἱ μέτοχοι τῶν Οὐρανίων τούτων δωρεῶν, - ἔστω καὶ ἂν … δὲν ἔχει γίνει ἀκόμη ἡ τελικὴ Κρίσις …! Εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες «ἀνταπεκρίθησαν» εἰς τὸ ὡς ἄνω «κάλεσμα» τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, καὶ ἠγωνίσθησαν …, καὶ ἐνέκρωσαν τά, ἐπὶ τῆς γῆς, μέλη των …, καὶ παρέδωκαν ἑαυτοὺς … θύματα Ἅγια καὶ εὐώδη εἰς τὸν Κύριον διὰ τὴν δόξαν Του, καὶ ἐθανατώθησαν διὰ ὀδυνηρῶν καὶ φρικτῶν θανάτων, ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ! Ἐνέκρωσαν καὶ … ἐνεκρώθησαν, ἵνα … «Θεῷ ζήσωσι»! Ὑπέστησαν τὴν φρίκην καὶ τὴν ὀδύνην τῶν βασάνων καί, ἀναμένοντες τὴν δικαίωσίν των, ἀδημονοῦσιν διὰ τὴν δικαίαν Κρίσιν τοῦ Κριτοῦ! … «ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου … ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;» (Ἀποκ. ΣΤ΄ 9-10)!

Εἴθε, φίλοι μου ἀγαπητοί, ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑποβάλλωμεν ἑαυτοὺς εἰς τὴν τοιαύτην … «νέκρωσιν», καὶ … «ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Τίτ. Β΄ 12-13). Ἀμήν!

      

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

«Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα» - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023) 

«Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα» (Ἐφεσ. ΣΤ΄ 12). 

Ὁ, … «ὑπὲρ πάντων», ἀγών!

Εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ δεδιδαγμένος τὴν Ἁγίαν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν Χριστόν, θυμίζει καὶ ὑπερτονίζει εἰς τὴν ἀνωτέρω φρᾶσιν, … τὴν διαρκῆ καὶ ἀκατάπαυστον πάλην, καὶ τὸν σκληρότατον καὶ ἄνισον ἀγῶνα, τὸν ὁποῖον καλεῖται νὰ διεξάγῃ ὁ χριστιανός, καθ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς παρούσης ζωῆς του! Ἕναν ἀγῶνα, ὅστις δὲν διεξάγεται μὲ τὰ κοσμικὰ δεδομένα˙ δὲν διεξάγεται εἰς ἀγωνιστικοὺς στίβους καὶ γήπεδα˙ δὲν γίνεται, οὗτος ὁ ἀγών, διὰ τὴν κατάκτησιν … ἐφημέρου δόξης καὶ γηΐνων τροπαίων καὶ μεταλλίων˙ δὲν ἀντιπαλαίει ὁ χριστιανὸς ἀγωνιστὴς ἀπέναντι σὲ σωματώδη καὶ … ἐμφανῆ ἀντίπαλο καὶ ἐχθρό˙ καί, τέλος, τὸ ἔπαθλον δὲν εἶναι, ὡς εἴπωμεν, φθαρτὸν καὶ μικρὸν καὶ μὲ περιορισμένην ἀντοχὴν εἰς τὸν χρόνον˙ ἀλλὰ τὸ ἔπαθλον καὶ ἡ ἀμοιβή, εἶναι αἰώνια καὶ ἄφθαρτα, καὶ ἡ ἀξία τῶν ἐπάθλων εἶναι ἀνεκτίμητος  καὶ ἀνυπέρβλητος ἔναντι οἵουδήποτε φθαρτοῦ καὶ κοσμικοῦ … ἀνταλλάγματος!

Ὁ ἀγὼν περὶ τοῦ ὁποίου ὁμιλεῖ ὁ θεῖος Ἀπόστολος, δὲν ἀφορᾷ εἰς … θέσεις καὶ δόξας καὶ μεγαλεῖα τὰ ὁποῖα ξεχνοῦνται, καὶ ὁ πανδαμάτωρ χρόνος τὰ «κατατρώγει» καὶ τὰ ἐξαφανίζει εἰς τὸ πέρασμά του, ἀλλὰ ἀφορᾷ εἰς τὴν ἄφθαρτον δόξαν καὶ τὰ αἰώνια … μεγαλεῖα καὶ κάλη τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν! Εἶναι τὰ ἀνεκτίμητα ἐκεῖνα δῶρα τῆς αἰωνιότητος, διὰ τὰ ὁποῖα ὁ Διδάσκαλος καὶ ἀλάθητος Κύριος καὶ Θεός μας, μᾶς διεβεβαίωσεν, ὅτι … ἀξίζει κάποιος, ἵνα θυσιάσῃ καὶ αὐτὴν ταύτην τὴν βιολογικὴν καὶ μικρὰν ζωήν του, προκειμένου ἵνα κερδίσῃ καὶ ἀπολαύσῃ τὰ μέλλοντα ταῦτα καὶ αἰώνια καὶ ἄφθαρτα θεῖα δῶρα …! Ὁ ἀγὼν οὗτος, εἶναι ἡ πάλη πρὸς τὸν πανίσχυρον ἐχθρὸν τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, πρὸς τὸν μισάνθρωπον πονηρὸν δαίμονα, ὅστις, εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ὅτε ἐδημιουργήθῃ ὁ ἄνθρωπος ἐκ τοῦ Θεοῦ, καταφέρεται κατ’ αὐτοῦ παντοιοτρόπως, μὲ ἀπώτερον σκοπόν του, … τὴν αἰωνίαν κόλασιν, ἥτις διὰ τοῦτον τὸν παμμίαρον, εἶναι … βεβαία!

Εἶναι, τέλος, ὁ ἀγὼν οὗτος, - παρ’ ὅτι φαίνεται … ἄνισος καὶ καταστροφικός, δι’ ἡμᾶς, - εἶναι, λέγω, εὐχάριστος καὶ γλυκύς, καθ’ ὅτι … ἔχομεν συναγωνιστὴν καὶ βοηθὸν εἰς τοῦτον, τὸν Παντοδύναμον καὶ ἀκαταγώνιστον Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, πρὸ τοῦ ὁποίου ὠχριοῦν καὶ τρέπονται εἰς ἄτακτον φυγήν, οἱ βδελυροὶ πειρασμοί! Συνεπῶς, διὰ τοῦτον τὸν λόγον, ἐθεώρει ἡ Ἁγία ἡμῶν Μήτηρ Ἐκκλησία καὶ μετ’ Αὐτῆς οἱ θεοφόροι Πατέρες καὶ διδάσκαλοι, τοῦτον τὸν ἀγῶνα περὶ τοῦ ὁποίου προείπομεν, ὡς τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸν καὶ ἀκατάπαυστον, ὅστις καὶ θὰ λήξῃ, - εὐχόμεθα ἀπὸ καρδίας, δι’ ἅπαντας τοὺς ἀνθρώπους, - νικηφόρος καὶ ἀποτελεσματικός!

 

«Ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ»!

Ὅπως εἰς κάθε ἀγῶνα καὶ εἰς κάθε ἀντιπαράθεσιν καὶ ἀντεκδίκησιν, οἱ ἀντιπαλαίοντες ἔχουσι τὸν … «ὁπλισμόν» των, οὕτω καὶ ἐν προκειμένῳ, προτείνει ὁ Παῦλος εἰς τὸν κάθε ἀγωνιστήν, τὴν … «πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ»! Μόνον διὰ τούτου τοῦ ὁπλισμοῦ δύναται ὁ χριστιανὸς μαχητής, ἵνα ἀντιπαρατεθῇ πρὸς τὸν … ἀόρατον καὶ ὕπουλον ἐχθρὸν τὸν διάβολον! Λέγομεν δὲ τοῦτον … ὕπουλον, καθ’ ὅτι προσπαθεῖ ἵνα δελεάσῃ ἡμᾶς καὶ ἐξαπατήσῃ ὡς ἐνήργησε τότε ἐκεῖ εἰς τὸν Παράδεισον, ὅτε ἐπέτυχεν ἵνα ἐξαπατήσῃ καὶ ὁδηγήσῃ τοὺς προπάτορας ἡμῶν εἰς τὴν πρώτην ἐκείνην ἁμαρτίαν! Βεβαίως, δὲν προτιθέμεθα ἵνα «ἀθωώσωμεν» καὶ ἀπαλλάξωμεν τῶν εὐθυνῶν των, τὸ προπατορικὸν ζεῦγος! Ὅμως, ὁ τρόπος διὰ τοῦ ὁποίου ἐνήργησεν ὁ … μισάνθρωπος, καταδεικνύει τὸ μῖσος καὶ τὴν ἔχθραν του ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου!

Εἰς ταύτας τὰς βρωμερὰς μεθοδείας τούτου, ἡ Ἁγία ἡμῶν Μήτηρ, ἡ Ἐκκλησία, ἐξοπλίζει ἡμᾶς, εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ἀπὸ τὴν ὥραν τῆς Βαπτίσεως καὶ τοῦ Χρίσματός μας, ὅτε ἐπισήμως ἐνδυόμεθα ταύτην τὴν πνευματικὴν … πανοπλίαν! Διὰ τῆς τριτῆς καταδύσεως καὶ ἀναδύσεως εἰς τὸ ὕδωρ τοῦ Βαπτίσματος, ὅτε ὁ ἄνθρωπος καθαίρεται ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας, … ἀλλὰ καὶ διὰ τῶν δωρεῶν τοῦ Παναγίου Πνεύματος αἵτινες εἰσέρχονται εἰς τὴν καρδίαν τοῦ νεοφωτίστου διὰ τοῦ Μυστηρίου τοῦ Χρίσματος, ὁ χριστιανὸς ἀναλαμβάνει τὸν διαρκῆ πλέον ἀγῶνα κατὰ τοῦ … μισοκάλου! Αὕτη εἶναι ἡ … πανοπλία! Ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀναφέρει εἰς τὴν σημερινὴν περικοπήν, ταῦτα τὰ πνευματικὰ ὅπλα ἀλλὰ καὶ τὴν χρῆσιν ἑκάστου, προκειμένου ἵνα εἴμεθα πάντοτε ἐν ἐγρηγόρσει … εἰς πᾶσαν ἐπίθεσιν τοῦ ἐχθροῦ! «Στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ρῆμα Θεοῦ» (Ἐφες. ΣΤ΄ 14-17)! 

 

Καί … «ὁ πρᾳΰς ἔστω μαχητής» (Ἰωήλ Δ΄ 11)!

Οὐδεὶς ἐξαιρεῖται, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ἐκ τούτου τοῦ ἀγῶνος˙ εἴτε ὡς ἐπιτιθέμενος, εἴτε ὡς ἀμυνόμενος! Ἐὰν εἰς τοῦτον τὸν ἀγῶνα συμμετεῖχεν ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος καὶ ἐπάλαισεν μετὰ τοῦ παμπονήρου ἐκεῖ εἰς τὸ Σαραντάριον ὄρος, πόσον περισσότερον θὰ πρέπῃ ἵνα παλαίωμεν καὶ πολεμῶμεν ἡμεῖς οἱ … εὐάλωτοι, προκειμένου ἵνα, διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, φέρωμεν εἰς πέρας ἐπιτυχῶς τὸν ὑπὲρ πάντων … τοῦτον ἀγῶνα! Ὅταν, μετὰ τὸν Κύριον, καὶ ἅπαντες οἱ Ἅγιοι, - μηδὲ ἐξαιρουμένης καὶ αὐτῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, - «ἐπέρασαν» ἐκ τοῦ κλύδωνος τῶν πειρασμῶν καὶ τοῦ «πολέμου», καὶ οὐδεὶς ἡγιάσθῃ … ἀτραυμάτιστος ἐκ τῶν «βελῶν τοῦ ὑπεναντίου», … πῶς ἡμεῖς οἱ θέλοντες ἵνα κερδίσωμεν τὸ «βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως», εἶναι δυνατὸν ἵνα εὑρεθῶμεν ἐκεῖ … «ἀβρόχοις ποσίν»;

Εἰς τοῦτον τὸν … «ὑπὲρ πάντων» ἀγῶνα, ἂς μὴν ξεχνῶμεν, ὅτι δὲν εἴμεθα μόνοι … Τὸ εἴπομεν ἤδη, καὶ ἀποτελεῖ δι’ ἡμᾶς τοῦτο, … ἰδιαίτερον κίνητρον, ὥστε νὰ ἀποφασίσωμεν ἵνα ἀγωνισθῶμεν! Ἐὰν διὰ φθαρτὰ καὶ μάταια καὶ ἀσήμαντα ἔπαθλα, ἀγωνίζονται τινές, καὶ ὑποβάλονται εἰς ἀτελειώτους στερήσεις, καὶ κοπιώδεις προπονήσεις καὶ γυμνασίας, καὶ ἀδημονοῦσι καὶ πικραίνονται ἕως ὅτου ἐπιτύχωσι τὸ ἀπώτερον σκοπόν των, δηλαδὴ τὴν νίκην καὶ τὸ πρωτεῖον, … πόσον περισσότερον θὰ πρέπῃ ἵνα ὑποβάλλωμεν ἑαυτούς, εἰς κόπους καὶ στερήσεις, ἵνα διὰ τῆς ἀητήτου δυνάμεως τοῦ Παντοδυνάμου Χριστοῦ, ἐπιτύχωμεν τῶν στεφάνων τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, πρὸ τῶν ὁποίων τὰ πάντα … ὠχριοῦσι καὶ ἐκμηδενίζονται!

Τέλος δέ, ἂς σκεφθῶμεν καὶ ἀντιθέτως …! Πόσον, δηλαδή, θὰ μετανοήσωμεν καὶ θὰ στενάξωμεν, ὅταν θὰ διαπιστώσωμεν - ὁ Θεὸς … φυλάξοι! - ὅτι διὰ μίαν μικρὰν καὶ ὀλίγην στέρησιν τὴν ὁποίαν … ἠρνήθημεν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, ἀπωλέσαμεν τὴν ἀτελεύτητον καὶ αἰωνίαν μακαριότητα! Ἂς μὴν κάνωμεν, ἑπομένως τὸ τοιοῦτον … ἐγκληματικὸν λάθος, καὶ ἔχοντες πάντοτε κατὰ νοῦν, τὰ αἰώνια καὶ ἄφθαρτα ἀγαθὰ … «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α΄ Κορ. Β΄ 9), νὰ πορευώμεθα ἀγωνιζόμενοι, πρὸς τὴν αἰωνίαν δόξαν καὶ μακαριότητα!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Τὰ ἔργα … «τοῦ σκότους»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

 ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023)

«μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους» (Ἐφεσ. Ε΄ 11).

 

Ἡ ἀξία τῶν ἔργων.

Εἶναι, ἀδελφοί μου, ἀπαίτησις, ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἵνα κρίνωσι τοὺς … πάντας, ὄχι τόσον ἀπὸ τὰς θεωρίας καὶ τὰ … «πιστεύω» των, ἀλλὰ ἐκ τῶν ὅσων πράττουσι καὶ ἐφαρμόζουσιν εἰς τὴν «καθημερινότητά» των! Καὶ τοῦτο, βεβαίως, ἅπαντες τὸ ἐκτιμῶσι, ἔστω καὶ ἐὰν διαφωνῶσι … θεωρητικῶς! Καλὴ ἡ διδασκαλία καὶ ἡ, ἀπὸ καθέδρας ἀγόρευσις καὶ πολλάκις καὶ … ἐπίπληξις, ἀλλὰ ὁ ἀκροατὴς ἐπιθυμεῖ ἵνα ἴδῃ τὸν διδάσκαλον «ὑποταττόμενον» εἰς τὰς ἑαυτοῦ διδαχὰς καὶ παρωτρύνσεις! Καλὸν καὶ εὔκολον εἶναι, ὁ γονεὺς ἵνα διδάσκῃ τὰ τέκνα του … οἵανδήποτε διδασκαλίαν! Τὰ τέκνα, ὅμως, ἀπαιτοῦσιν ὅπως οἱ διδάσκοντες γονεῖς, … πρῶτοι, οὗτοι, ἀκολουθοῦσι τὴν ἰδανικήν, ἐν πολλοῖς, διδασκαλίαν των! Πολὺ δὲ περισσότερον, ταῦτα ἰσχύουσιν, εἰς τοὺς κήρυκας καὶ διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας! «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. Ε΄ 16), διεκήρυξεν ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἐκεῖ εἰς τὴν «ἐπὶ τοῦ ὄρους» ὁμιλίαν Του. Ἐπέστησε δὲ καὶ τὴν σημαντικότητα τοῦ ἐμπράκτου παραδείγματος, προσθέτων ὅτι, … «ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. Ε΄ 19). Ὁ δὲ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, ὑπερτονίζει, θὰ ἐλέγωμεν, τὴν ἀξίαν τῶν ἀγαθῶν ἔργων ὡς ἀπαραίτητον «συμπλήρωμα» τῆς ἐπιπολαίου καὶ θεωρητικῆς … πίστεως! «Ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα χωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστιν, οὕτω καὶ ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι» (Ἰακ. Β΄ 26)!

 

Τὰ ἔργα … «τοῦ σκότους»!

Εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα, ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς ἐφιστᾷ τὴν προσοχήν, εἰς τὰ … «ἔργα τοῦ σκότους»! Συγκεκριμμένως, μᾶς καταδεικνύει τὸν κίνδυνον ὅστις καιροφυλακτεῖ, ὅταν, ταῦτα τὰ ἔργα … τὰ δεχόμεθα μὲ ἐλαφρότητα καὶ ἐπιπολαιότητα, καὶ «συγκοινωνοῦμεν» μετὰ τούτων, ὡς νὰ μὴν κινδυνεύωμεν καὶ ἀπειλούμεθα, καὶ ἀποδεχώμεθα ταῦτα, καὶ πολλάκις συμφωνοῦμεν καὶ τὰ πράττωμεν …! Ποῖα, ὅμως, εἶναι ταῦτα; Ὁ Παῦλος δὲν τὰ κατονομάζει, διότι θεωρεῖ τοῦτο περιττόν, ἀλλὰ καὶ γνωρίζει ὅτι οἱ χριστιανοὶ οἵτινες ζῶσι μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρῶν, γνωρίζουσι καὶ οὗτοι τὰ ἔργα ταῦτα! Βεβαίως, εἰς ἄλλην ἐπιστολήν του, τὰ ἐπισημαίνει ἓν πρὸς ἕν, ὡς ἐκεῖ εἰς τὴν «πρὸς Κολασσαεῖς»: «Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι’ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας» (Κολασ. Γ΄ 5-6)! Ἀσφαλῶς δέ, οὐδεὶς δύναται ἵνα ἀρνηθῇ, ὅτι, ὄντως, τὰ ὡς ἄνω ἀπαριθμούμενα … εἶναι τὰ κατ’ ἐξοχὴν ἔργα τοῦ σκότους!

Λέγονται δὲ … «ἔργα τοῦ σκότους», πρῶτον μέν, διότι, διὰ τούτων τῶν ἔργων, ἡ ψυχὴ ἡμῶν ἥτις προορίζεται ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ της διὰ τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μακαριότητα, καὶ ἵνα φωτίζεται καὶ ἀπολαμβάνῃ τοῦ αἰωνίου καὶ ἀτελευτήτου φωτός τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, ἐκπίπτει αὕτη εἰς τὸ … «σκότος τὸ ἐξώτερον˙ ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων» (Ματθ. Ε΄ 12, ΚΒ΄ 13)! Κατὰ δεύτερον, ὅμως, λέγονται «ἔργα τοῦ σκότους», διότι εἶναι ταῦτα τόσον ἀπεχθῆ καὶ δυσώδη πνευματικῶς, ὥστε οἱ πράσσοντες καὶ ἐνεργοῦντες ταῦτα, νὰ κινοῦνται εἰς τὸ σκότος καὶ τὴν ἀνυποψίαν, προκειμένου ἵνα ἀποφεύγωσι τὴν δυσαρέσκειαν καὶ ἀποστροφήν, ἀλλὰ καὶ τὸν στιγματισμόν των, ἐκ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καὶ δὴ τῶν χριστιανῶν! Βεβαίως, σήμερον, ἐφθάσαμεν εἰς τὰς ἐποχὰς ἐκείνας, τὰς προφητευθείσας ὑπὸ τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ πολλῶν Ἁγίων, παλαιοτέρων τε καὶ νεωτέρων, κατὰ τὰς ὁποίας ἡ ἁμαρτία, ἀκόμη καὶ ἡ πλέον αἰσχρὰ καὶ ἀπεχθής, «περιβάλεται» μανδύαν ἐπίσημον καὶ «πομπώδη», καὶ θεωρεῖται αὕτη «νόμιμος καὶ ἀπαραίτητος», ἀλλὰ  καὶ οὐδόλως ἐπιπλήττεται καὶ ἐπιτιμᾶται πᾶς ὁ ποιῶν ταύτην καὶ μάλιστα κατὰ τὸν πλέον ἐμφανῆ καὶ ἀναιδῆ τρόπον! Τοῦτο, ἀκριβῶς, προφητεύεται ἀποκαλυπτικότατα, ἐκεῖ εἰς τὸ προφητικὸν ἁγιογραφικὸν βιβλίον τῆς «Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου», ὅπου ἡ ἁμαρτία ἀπεικονίζεται ὡς … βασίλισσα, καθήμενη ἐπὶ θρόνου δόξης καὶ τιμωμένη καὶ προσκυνουμένη ὑπὸ πλήθους βασιλέων καὶ λαῶν ἀνόμων, καὶ κυριαρχοῦσα ἐπὶ τοῦ κόσμου τῆς … ἁμαρτίας! (Ἀποκάλ. Ἰωάννου ΙΖ΄)!

 

«Υἱοὶ φωτός …»!

Ἀδελφοί μου, ἤδη ἀνεφέραμεν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ παρόντος, ὅτι ὁ Διδάσκαλος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἐκάλεσε τοὺς μαθητάς Του εἰς τὸ ὕψιστον ἀποστολικὸν ἔργον, τοὺς κατέστησεν ἰδιαιτέρως προσεκτικούς εἰς τὴν «εἰκόνα» τὴν ὁποίαν θὰ ἔδιδον εἰς τὸν κόσμον τὸν ὁποῖον ἐκαλοῦντο ἵνα διδάξωσι … «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματθ. Ε΄ 14), ἦταν τὰ χαρακτηριστικὰ λόγια Του! Ἐφ’ ὅσον ἐκαλοῦντο ἵνα κηρύξωσι τὸ φῶς καὶ τὴν Ἀλήθειαν, ὤφειλον ἵνα … πρῶτοι οὗτοι φωτίζουσι διὰ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ παραδείγματός των, … «τοὺς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένους»!

Τοῦτο, ὅμως, ἀκριβῶς, εἶναι τὸ ζητούμενον, καὶ εἰς ἐκείνους οἵτινες εἶναι ἐπιφορτισμένοι μὲ τὸ ἔργον τοῦ «εὐαγγελισμοῦ» καὶ τῆς κατηχήσεως, ἀλλὰ καὶ εἰς ἐκείνους οἵτινες ἔθεσαν ἑαυτούς, εἰς τὴν μαθητείαν καὶ πορείαν, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ζωῆς! Ἅπαντες, ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πρέπει νὰ αἰσθανώμεθα τὴν ἱερὰν «δέσμευσιν», ὅπως κηρύσσωμεν πρωτίστως διὰ τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς ἡμῶν καὶ ἐν συνεχείᾳ διὰ τῆς διδασκαλίας! «         

 

Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη·

15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ.

16 Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

 πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους.

17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι.

18 Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται.

19 Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

  

 

8 Ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε·

9 ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ·

10 δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ.

11 Καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε·

12 τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ' αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν·

13 τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι.

14 Διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός.

15 Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς σοφοί,

16 ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι.

17 Διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου.

18 Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι,

19 λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ,

 

«Κατοικητήρια» τῆς Θεότητος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023) 

«ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. Β΄ 22).

 

Ἡ ὑψίστη τιμή.

Πολλάκις, ἀδελφοί μου, ὑπήρξαμεν τὰ … «τιμώμενα πρόσωπα»! Κάποτε, μᾶς ἐτίμησαν οἱ γονεῖς μας, διά τινα ἐπιτυχίαν μας! Ἄλλοτε ὡς ἀριστεύσαντας εἰς τὰς σπουδάς μας εἰς οἵανδήποτε ἐκπαιδευτικὴν βαθμίδα˙ ἄλλοτε ὡς δημιουργήσαντες οἰκογενείας˙ ἄλλοτε ὡς ἀποκτήσαντες τὰ τέκνα ἡμῶν˙ καὶ ἵνά μὴ μακρηγορήσω, εἰς σπουδαίας στιγμὰς τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας, ἐβιώσαμεν τὴν τιμὴν καὶ τὴν ἀποδοχὴν τῶν … περὶ ἡμᾶς! Ἐλάχιστοι, ἴσως, εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες δὲν ἐγεύθησαν τοιαύτας τιμὰς καὶ χαράς! Κάποιοι ἄλλοι, ἐπίσης, ἀπήλαυσαν ἀκόμη μεγαλυτέρας τιμάς, καὶ «προωθήθησαν» εἰς ὑψηλὰ, ἢ καὶ ὕψιστα ὕψη … ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐτιμήθησαν ἢ καὶ τιμῶνται … ἐπειδὴ διεκρίθησαν εἰς τήν, καλῶς ἢ κακῶς νοουμένην τέχνην, ἢ εἰς τὰ διάφορα ἀθλήματα ὡς πρωτεύσαντες καὶ διακριθέντες˙ ἐνῶ ἄλλοι, ἐτιμήθησαν, ἐπειδὴ «διεκρίθησαν» … ἴσως καὶ δι’ ἀναρμόστους καὶ βλασφήμους συμπεριφοράς, καὶ «ἔμειναν εἰς τὴν ἱστορίαν» ὡς ἀπαταιῶνες καὶ ὑβρισταὶ καὶ διῶκται … τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων!

Ἴσως ἐκπλήσσονται τινὲς δι’ ὅσων ἤδη προανεφέραμεν, ἀλλὰ δὲν παύει ἵνα ἰσχύῃ πάντοτε, ὅτι … ὅταν κρίνουσιν οἱ ἀτελεῖς ἄνθρωποι, περισσότερον εἶναι πιθανόν, ἵνα κάμωσι λάθος, παρὰ ἵνα κρίνωσι τὴν καλὴν καὶ τελείαν κρίσιν! Ἀποτέλεσμα δὲ τῶν ὡς ἄνω ἀνθρωπίνων … τιμῶν, εἶναι ὅτι αἱ πλεῖσται τούτων, ἐξεχάσθησαν καί, ἐκ τῶν ὑστέρων, «ἀνεκλήθησαν» καὶ ἀπεδοκιμάσθησαν …!!!

Ὅμως, ὅταν τιμᾷ ὁ Θεὸς διὰ τῆς Ἐκκλησίας Του, αἱ τιμαὶ αὗται … ὡς Θεῖαι καὶ Οὐράνιοι, μένουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων! Τὸ πλέον δὲ ἐντυπωσιακόν, εἶναι, ὅτι ὅσον … «περνοῦν τὰ χρόνια», ἀντὶ νὰ φθείρωνται καὶ ξεχνῶνται, - ὡς συμβαίνει μὲ τὰς κοσμικὰς τιμάς! – συμβαίνει τὸ ἐντελῶς ἀντίθετον! Αἱ μνῆμαι, ἐπὶ παραδείγματι, τῶν Ἁγίων, ἀφ’ ὅτου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τοὺς κατηξίωσεν καὶ τοὺς ἀνέδειξεν καὶ κατέγραψε τούτους εἰς τὸ Ἁγιολόγιόν της, μένουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ οἱ ἄνθρωποι τοὺς τιμοῦν καὶ τοὺς δοξάζουν … ὡς νὰ ἦσαν φίλοι καὶ συγγενεῖς των! Τιμᾶται ὁ Ἅγιος Δημήτριος καὶ ὁ Ἅγιος Γεώργιος καὶ ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη καὶ … τόσοι ἄλλοι Ἅγιοι, οἵτινες ἔζησαν πρὶν χίλια καὶ … πλέον χρόνια, καὶ οἱ χριστιανοὶ θέλουσιν ἵνα ὀνομάζωνται μὲ τὰ ἰδικά των ὀνόματα, ὡς νὰ ἐγνώριζον καὶ ἠγάπων τούτους!

Συνεπῶς, ὅταν τιμᾷ … ὁ Κύριος, ἡ τιμὴ εἶναι ἄφθαρτος καὶ αἰωνία, καὶ ταύτην τὴν τιμὴν ἐπεζήτησαν ἢ καὶ ἐπιζητοῦσιν, ἅπαντες οἱ ἀγωνιοῦντες καὶ ἀγωνιζόμενοι, ἵνα κληρονομήσωσι τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν!

 

«Κατοικητήρια» τῆς Θεότητος!

Ἐάν, ὅμως, ὁμιλοῦμεν διὰ … τιμὰς καὶ διὰ τιμώμενα πρόσωπα, ὁποίαν τιμὴν ἔχει ἐκεῖνος ὅστις παρέχει … τὸν ἴδιον τὸν ἑαυτόν του, ὡς κατοικητήριον τοῦ Ἀπείρου Θεοῦ! Ἴσως, ἄνθρωποι κοσμικοὶ καὶ … μακρὰν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Κυρίου, ἀδυνατοῦσιν ἵνα κατανοήσωσι τὸ … σκεπτικὸν ἡμῶν! Ἴσως, ἀπομεμακρυσμένοι ἀπὸ τὴν Θείαν Χάριν, δὲν δύνανται ἵνα ἐκτιμήσωσι τὰς ὡς ἄνω τιμὰς τῆς Θείας Ἀγάπης …! Τοὺς κατανοοῦμεν, ἀσφαλῶς! Ὅμως, ἡμεῖς οἱ θέλοντες ἵνα ζῶμεν … ἐν τῷ Θεῷ, δὲν δυνάμεθα ἵνα ἔμβωμεν εἰς τὴν λογικήν των …! Μόνον ἐκεῖνοι, οἵτινες ἠξιώθησαν, ἵνα ἐνοικήσῃ εἰς τὰς καρδίας των ὁ Χριστός, καὶ γένωνται οὕτω … ναοὶ τῆς Θεότητος, … μόνον ἐκεῖνοι, ἐπαναλαμβάνω, δύνανται νὰ μᾶς εἴπωσι καὶ περιγράψωσι τὴν Θείαν ταύτην ἐμπειρίαν! Ὅταν ὁ Χριστὸς ἐνοικῇ εἰς τὴν καρδίαν, τότε ἡ τιμὴ εἶναι ἀπερίγραπτος! Ὅταν τινὲς αἰσθάνωνται τιμὴν καὶ ὑπεροχήν, διότι κάποιος ἐπώνυμος καὶ «ἀκουστός», φιλοξενεῖται εἰς τὴν οἰκίαν του, πόσον περισσότερον θὰ πρέπῃ ἵνα ζῶσι τὴν τοιαύτην ὑπεροχότητα, ἐκεῖνοι οἵτινες ἔγιναν … δοχεῖα τῆς Θεότητος!

Κατοικητήριον τῆς Θεότητος ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἥτις ἐκυοφόρησε τὸν … «ἀχώρητον παντί», καὶ δι’ Αὐτῆς … «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν»! Κατοικητήριον, ὅμως, καὶ πάντες οἱ Ἅγιοι, οἵτινες ἔζων μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἠγάπησαν τὸν Κύριον, «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας» καὶ ἐθυσίασαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν δόξαν τοῦ Χριστοῦ! Κατοικητήριον, ὅμως, τῆς Θεότητος, - τολμηρὸν νὰ τὸ εἴπωμεν! – κάθε συνειδητὸς καὶ πιστὸς χριστιανός, ὅστις ζεῖ διὰ τῶν Μυστηρίων τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, κυρίως δὲ διὰ τοῦ φρικωδεστάτου Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας! Διὰ τούτου τοῦ ὑπερόχου Μυστηρίου, καθίσταται … «σύσσωμος καὶ σύναιμος» τοῦ Χριστοῦ! Κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ, τέλος, πᾶς ὅστις ζεῖ καὶ κινεῖται ἐν τῇ ὑπακοῇ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐργάζεται ἀόκνως καὶ ἐπιμελῶς, τὸ Ἅγιον Αὐτοῦ θέλημα!

 

«… εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 16).

 

Ἂν ἦτο δυνατόν, ἵνα διερευνήσωμεν τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ διαπιστώσωμεν … τί θὰ ἦτο ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον, θὰ ηὐχαρίστῃ περισσότερον τὸν Οὐράνιον Πατέρα μας, θὰ κατελήγωμεν εἰς τὴν ὡς ἄνω ρῆσιν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου! Ἡ ἀπόλυτος, ἴσως, χαρὰ καὶ ἱκανοποίησις, τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ἐκεῖνο τό, «δός μοι, υἱέ, σὴν καρδίαν» (Παροιμ. ΚΓ΄ 26), καὶ εἰς τὸ ὁποῖον θὰ προσέθετεν ὁ Θεῖος Παῦλος, … «ἵνα ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 16)! Ὁ Οὐράνιος Πατήρ, δὲν ἐπιδιώκει διὰ τούτου τοῦ λόγου, ἵνα καταστῇ ὁ δυνάστης καὶ κυρίαρχος καὶ ἀφέντης ἡμῶν! Ἐὰν ἤθελε τοῦτο … θὰ τὸ εἶχε! Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, ὅμως, ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τὴν ἀπόλυτον ἐλευθερίαν εἰς τὰς προτιμήσεις καὶ ἐπιλογάς μας, ζητεῖ ἀπὸ ἡμᾶς, ἵνα θελήσωμεν καὶ ἐπιλέξωμεν τὴν συνοίκησιν μετ’ Αὐτοῦ, ἵνα ἡμεῖς ἔχωμεν ἀσφαλῆ καὶ ἐγγυημένην … καὶ τὴν ἐπὶ τῆς γῆς πορείαν μας, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ Βασιλείᾳ Αὐτοῦ, αἰώνιον ἀνάπαυσιν καὶ εὐδαιμονίαν!

Ἅπαντες ἐκεῖνοι οἵτινες παρέδωκαν ἑαυτοὺς εἰς τὴν ἐργασίαν τοῦ Θείου θελήματος, καὶ ἐδέχθησαν τὸν Χριστόν, «ἐνοικοῦντα καὶ μένοντα ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν», οὗτοι εἶναι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας! Οὗτοι ἐπεζήτησαν τὸν Θεόν, καὶ ὑπέταξαν ἑαυτοὺς εἰς τὸ πανάγιον Αὐτοῦ θέλημα! Οὗτοι οἵτινες κατέστησαν ἑαυτούς … «ἀληθινοὺς οἴκους Θεοῦ, λογικούς, δι’ ἔργων ἀγαθῶν καὶ δογμάτων ὀρθῶν, συνισταμένους», κατὰ τὸν ὁρισμὸν τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, περὶ τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανοῦ!

Ταύτην τὴν ὑψίστην πνευματικὴν κατάστασιν, ἂς ἐπιδιώκωμεν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, καὶ ἂς καταστήσωμεν ἑαυτοὺς … ἄξια κατοικητήρια τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἵνα λάβωμεν παρὰ Κυρίου τὴν μεγίστην ἀνταπόδοσιν, καὶ ἀκούσωμεν τῆς μακαρίας Αὐτοῦ φωνῆς … «εἴσελθε δοῦλε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου»! Γένοιτο!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν