Από την Γερόντισσα της Συμπόνιας για το Άγιο Φως!
Αναζητητές της Αλήθειας και της Ζωής.
Αγαπημένη μας, τα λόγια σου είναι γεμάτα αλήθεια, γεμάτα ζωή. Αισθανόμαστε σα να μας μιλά ο ίδιος ο Χριστός. Πόσο λαχταρούμε να ήταν σήμερα μαζί μας ο Χριστός! Πλησιάζει το Πάσχα και φουντώνει πάλι η σύγκρουση και διαφωνία όσον αφορά το Άγιο Φως. Αγαπημένη μας, ποια είναι η αλήθεια? Δεν θέλουμε να ζούμε μέσα σε πλάνη. Υπάρχει ή δεν υπάρχει το Άγιο Φως?
Γερόντισσα
Αγαπητά μου παιδιά,
Έχετε θάρρος, μη φοβάστε. Αν παιδιά μου αγαπήσουμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, με όλη μας την ψυχή και με όλο το νου μας, τότε δεν μπορούμε να πέσουμε σε πλάνη. Όταν έχουμε αγαπήσει τον Θεό δεν νιώθουμε την ανάγκη να δούμε σημεία και θαύματα για να πιστέψουμε στον Θεό και να Τον αγαπήσουμε. Ούτε έχουμε την επιθυμία να πείσουμε τους άλλους ότι ο Θεός υπάρχει. Ζούμε μέσα στην ευτυχία απλά, ταπεινά και ήσυχα, μέσα στο βασίλειο Του, εδώ και τώρα, κάθε στιγμή μέσα στον ταραγμένο κόσμο.
Παρόμοια, όταν έχουμε πραγματικά αγαπήσει τον Θεό, δεν νιώθουμε την ανάγκη να δούμε το Άγιο Φως για να πιστέψουμε στον Θεό και να Τον αγαπήσουμε. Ούτε νιώθουμε την επιθυμία να πείσουμε τους άλλους ότι υπάρχει το Άγιο Φως.
Αγαπητά μου παιδιά, στο παρελθόν τότε που ο Χριστός περπάτησε στη γη πολλοί είχαν την ίδια επιθυμία. Ήθελαν ο Χριστός να τους δώσει κάποιο σημείο, δηλαδή μπροστά στα μάτια τους να κάνει κάτι που να μη μπορεί να εξηγηθεί με την λογική, κάτι που να ήταν αντίθετο με τους φυσικούς νόμους. Στην πραγματικότητα ήθελαν κάτι για να ενθουσιαστούν, για να διασκεδάσουν.
Για τον ίδιο λόγο και ο Ηρώδης (η αλεπού όπως τον είχε αποκαλέσει ο Χριστός) χάρηκε όταν του παρέδωσαν τον Χριστό διότι για αρκετό καιρό ήθελε να Τον γνωρίσει, επειδή είχε ακούσει πολλά για Αυτόν και ήλπιζε να Τον δει να κάνει κάποιο θαύμα.
Ακόμα και οι αρχιερείς και οι ιερείς, όπως ο Ηρώδης, του ζητούσαν ένα θαύμα από τον ουρανό. Και Αυτός τους είπε, “Μια γενιά πονηρή και άπιστη ζητάει να δει σημάδι, μα δε θα της δοθεί άλλο σημάδι, παρά μόνο το σημάδι του προφήτη Ιωνά». Και τους άφησε κι έφυγε.”
Έτσι και σήμερα αγαπητά μου παιδιά, μια γενεά πονηρή, άπιστη και διεφθαρμένη ζητά να δει σημάδι από τον ουρανό για να πιστέψει. Δεν την αρκεί το θαύμα της δημιουργίας, το πέταγμα των πουλιών, το άνθισμα των δέντρων, το κολύμπι των ψαριών, το φως και η κίνηση του ήλιου και της σελήνης, τα αμέτρητα αστέρια.
Αναζητητές της Αλήθειας και της Ζωής.
Αγαπημένη μας, ακόμα όμως δεν μας απάντησες το ερώτημα μας, “Υπάρχει ή δεν υπάρχει το Άγιο Φως?”
Γερόντισσα
Αγαπητά μου παιδιά,
Επειδή σας αρέσουν οι ιστορίες, ακούστε προσεκτικά αυτή την ιστορία που θα σας πω. Αν ταπεινά ζητήσετε από το Άγιο Πνεύμα, που κατοικεί μέσα σας, να σας την ερμηνεύσει τότε θα έχει απαντηθεί το ερώτημα σας, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει το Άγιο Φως. Με άλλα λόγια, ο νοών νοείτω.
Ήταν λοιπόν κάποτε σε ένα χωριό ένας Άρχοντας που απολάμβανε μεγάλη υπόληψη από τους χωριανούς του και τον αγαπούσαν. Αυτός ο Άρχοντας είχε πολλές αγελάδες και είχε και μισθωτούς και αρχιμισθωτούς που τις έβοσκαν.
Ο Άρχοντας τους είχε δώσει εντολή το γάλα να το δίνουν στους χωρικούς χωρίς αντάλλαγμα αλλά και οι ίδιοι με τις οικογένειες τους να πίνουν όσο χρειάζονται. Έτσι λοιπόν και οι μισθωτοί αγαπούσαν τον άρχοντα αλλά και οι χωρικοί πολύ αγαπούσαν, σεβόταν και εκτιμούσαν τους μισθωτούς γιατί πάντα και συνεχώς τους παρείχαν όσο γάλα είχαν ανάγκη. Ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι του χωριού φρόντιζαν όλες τις καθημερινές ανάγκες των μισθωτών του Άρχοντα.
Περνούσαν τα χρόνια και όλα πήγαιναν καλά και ευχάριστα. Αντί όμως οι χωρικοί να συνεχίζουν να αγαπούν τον Άρχοντα, εντελώς τον ξέχασαν, και άρχισαν να ζουν μεσα στην παρανομία, την διαστροφή, την βία και την αδικία. Τα παιδιά τους γέμισαν με κάθε λογής ασθένειες σωματικές και ψυχικές, οι γείτονες τους από τα γειτονικά χωριά έγιναν βίαιοι και τους απειλούσαν ότι ξαφνικά θα τους επιτεθούν και θα τους πάρουν τα σπίτια τους και τα παιδιά τους.
Όμως αντί να θυμηθούν την αγαθοεργία και γενναιοδωρία του Άρχοντα τους και να πράττουν και αυτοί ομοίως προς τους γείτονες τους αυτοί εσυνέχιζαν να ζουν μέσα στην παρανομία, την διαστροφή, την βία και την αδικία. Και το χειρότερο ακόμα και οι μισθωτοί του Άρχοντα άρχισαν να ζουν μέσα στην παρανομία, την διαστροφή, την βία και την αδικία.
Ο Άρχοντας βλέποντας την άθλια τους κατάσταση και τον πόνο τους τους συμπόνεσε. Για να τους βοηθήσει λοιπόν να μετανοήσουν, και να σωθούν από το κακό που τους βρήκε, σκέφτηκε να πάρει τις αγελάδες Του και να τις δώσει σε εθελοντές και όχι μισθωτούς σε κάποιο άλλο μακρινό χωριό που οι κάτοικοι του βρισκόταν σε πείνα μεγάλη και τον παρακαλούσαν μέρα και να νύχτα να τους βοηθήσει.
Έτσι και έκανε ο Άρχοντας παιδιά μου και ξαφνικά σταμάτησε το γάλα. Όμως οι χωρικοί αλλά ακόμα και οι μισθωτοί, μόλις σταμάτησε το γάλα, αντί να παρακαλέσουν τον Άρχοντα να τους συγχωρέσει για τον τρόπο που ζούσαν αυτοί συνέχισαν να ζουν μέσα στην παρανομία, την διαστροφή, την βία και την αδικία.
Επειδή οι μισθωτοί του Άρχοντα δεν είχαν πια γάλα να δώσουν στους χωρικούς έχασαν τον σεβασμό και την βοήθεια από αυτούς. Ενω πρώτα απολάμβαναν τις πρωτοκαθεδρίες σε κάθε πανηγύρι και κοινωνική εκδήλωση τώρα τους χλεύαζαν και τους υποτιμούσαν όπου τους συναντούσαν.
Ακούστε λοιπόν παιδιά μου τι πονηρεύτηκαν να κάνουν οι αρχιμισθωτοί. Προμηθεύτηκαν σκόνη γάλα και μαζί με το νερό έφτιαχναν γάλα από σκόνη γάλακτος και αυτό έδιναν στους θυμωμένους χωρικούς. Άρχισαν τότε μερικοί χωρικοί και μερικοί μισθωτοί να υποψιάζονται πως το γάλα δεν είναι φυσικό γάλα αλλά τεχνητό από σκόνη. Και τότε έπεσε μια πολύ μεγάλη σύγχυση μεταξύ των χωρικών, μεταξύ των μισθωτών και μεταξύ χωρικών και μισθωτών.
Άλλοι έλεγαν ότι το γάλα είναι φυσικό και άλλοι έλεγαν ότι είναι τεχνιτό από σκόνη. Και με μεγάλη μανία και πάθος, ειδικά οι μισθωτοί και οι αρχιμισθωτοί του Άρχοντα, προσπαθούσαν να πείσουν τους πολίτες του χωριού ότι το γάλα είναι φυσικό και όχι τεχνητό φτιαγμένο από σκόνη γάλακτος.
Και να σκεφτείτε παιδιά μου ότι ενόσω συνέβαινε αυτή η σύγχυση και η πανουργία σε αυτό το χωριό, στα μακρινά χωριά που πεινούσαν οι άνθρωποι και είχαν ζητήσει βοήθεια από τον Άρχοντα, την είχαν την βοήθεια. Απολάμβαναν φυσικό γάλα όσο ήθελαν.
Και έτσι εκπληρώνεται ξανά στις μέρες μας η προφητεία του Χριστού, “Δια τούτο σας λέγω , ότι θα αφαιρεθεί από σας η βασιλεία του Θεού και θα δοθεί εις έθνος, το οποίον θα αποφέρει τους καρπούς της.”
Καταλάβατε τώρα παιδιά μου?
Γένοιτο
μας το έστειλε ο κ. Ανδρέας Τουπαδάκης
Andreas Toupadakis, Ph.D.
Retired Professor
University of California
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου