Να βγείτε έξω…είστε παράνομη !

 Να βγείτε έξω…είστε παράνομη !

….Ανάστα Κύριε σώσον με ο Θεός μου ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντάς μοι ματαίως … Ο τρίτος ψαλμός ! φώναξε σήμερα και έτρεξε γρήγορα προς το καθολικό να κουρνιάσει στην γωνιά της με τα μάτια πάντα κλειστά, κάτω απ’ την παράσταση της Αιγυπτίας Οσίας και του Ζωσιμά το Άγιο δισκοπότηρο.

Ξέρει όσο λίγοι η Δέσποινα, το πόσο σημαντικά είναι όλα τούτα τα λόγια, σε αυτές τις πανευφρόσυνες ώρες της κατάνυξης και της μετοχής, τις πανηγυρικές … Τίποτα δεν της ξεφεύγει, γι’ αυτό ακόμα και ιερείς την συμβουλεύονται πολλές φορές …. Ο εξάψαλμος, της ψυχής κραυγή και οιμωγή, δέηση και ελπίδα, παρηγοριά και ευγνωμοσύνη … Τρείς μετάνοιες στο τέλος του και έπειτα ένα βλέμμα στην Σταυρωμένη Αγάπη. Το πανηγύρι αρχινά :

Απολυτίκιο και καθίσματα στου ήχου το παράγγελμα και το συναίσθημά του ! Ευλογητάρια έπειτα … Μπροστά στο κενό μνήμα σαστίζει ο Ουρανός και η γη που προσκυνούν Πατέρα και τον Τούτου Υιόν τε και το Άγιον Πνεύμα κράζοντες το Άγιος … Σκαλοπάτια έπειτα κι οι αναβαθμοί, που διηγούνται τα μεγαλεία του Δημιουργού και εξυψώνουν τα ποιήματά Του.

Ένα κερί θα σταθεί δίπλα στην Ωραία πύλη, να περιμένει το Ευαγγέλιο …

Ειν η ώρα του Εωθινού αναγνώσματος. Γίνεται η Άγια Τράπεζα Επιτάφιος και ο παπάς, Άγγελος καθήμενος εν τοις δεξιοίς, διηγείται τα της Αναστάσιμης ημέρας .. Έντεκα τα Εωθινά όσες και οι εμφανίσεις του Χριστού μας, από την τριήμερο Έγερσή Του έως και την ένδοξη Ανάληψη. Ελεήμων ελέησόν με ο Θεός και ο ασπασμός του Ευαγγελίου όσο βαστά ο πεντηκοστός.

Πλησιάζει με τα μάτια κλειστά η Δέσποινα … Νιώθει τόσο ελαφρά τα βήματά της, σαν να βρίσκεται αλλού τούτη την ώρα, στην Γαλιλαία εις το όρος ου ετάξατο αυτοίς ο Ιησούς, σαν Μυροφόρα, σκοτίας έτι ούσης μπροστά στο άδειο μνημείο. Κανόνες και σταυροκόπημα στης Αναστάσεως την δόξα και στους Αγίους του Θεού. Οίκος και Κοντάκιο φανερώνουν την Λύτρωση του γένους των ανθρώπων. Τη αυτή ημέρα … Ταις των Αγίων Σου πρεσβείες ο Θεός … Αργά ξεκινούν οι μεγαλόπρεπες καταβασίες και ενώνεται ο Άσαρκος λόγος με τον δεδοξασμένο Μονογενή … Καινουργείται η συμφωνία, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών…

Οι Εβραίοι περνούν ξανά την Ερυθρά, οι τρεις παίδες γλιτώνουν απ την Κάμινο …οι Ειρμοί του Ακαθίστου γλυκολαλούν σαν την δεύτερη καμπάνα που χτυπά … Στην ενάτη η Θεοτόκος ανταμώνει με την Ελισάβετ και το θυμιατήρι πέμπει τα ασύγκριτα αρώματα της Τιμιωτέρας

Ξαποστειλάρια και Πάσα πνοή, Θείον πάθος και Ανάσταση, Δοξαστικό και το καθολικό είναι γεμάτο πλέον … Εορταζέτω ο κόσμος ! Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός ! Πλημμύρισε η χαρά! Δοξολογία! Σε μια στιγμή της φάνηκε πως κύλησε ο ορθρισμός … Ευλογημένη η Βασιλεία και όλο της το είναι συνταράσσεται … Ανοίγει για λίγο τα μάτια και κοιτά προς το Δεσποτικό… Ευλογεί ο Κριτής -Παντεπόπτης, Θεού Θεός λόγος, λίγο πριν ο ίδιος κατέβει για να εισέλθει εις το Άγιο θυσιαστήριο…

Μικρά Είσοδος ..Σώσον ο Άναστάς … Αναγνώσματα, Αληλλούια και Δόξα Σοι Κύριε … Χειρουβικό ξεκινά …Άνθρωποι και χερουβίμ στέλνουν στον Ουράνιο θρόνο τον Αγγελικό ύμνο. Από μέσα αφουγκράζεται τους σιωπηλούς σπαραγμούς του Ιερέα: Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταίς σαρκικαίς έπιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι…

Μεγάλη Είσοδος …Ο Γολγοθάς και το Πάθος … Πάντων ημών, μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία Αυτού…Τα πληρωτικά της ψυχής και η συντριβή στο έκτο κατά σειρά αίτημά της: Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού … Η γωνιά της είναι σκοτεινή, τα διαμάντια που κυλούν από τα μάτια της αυλακώνουν το φωτεινό της πρόσωπο, μα σε λίγο και ο ιδρώτας του θα μπλεχτεί μαζί τους … Και η φωνή της και κείνη τώρα φανερά θα «ταξιδέψει»: Άξιον και Δίκαιον! θα πει και πάλι θα σωπάσει … Φτάνει η ώρα η πιο Αγιασμένη του Μυστηρίου … Κατάπεμψον το Πνεύμα Σου το Άγιον εφ’ ημάς…  Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν ….

Τα λόγια του Παπά πάλι την συγκλονίζουν. Τιμή και έλεος για όλους! Προπάτορες, Πατέρες, Πατριάρχες, Προφήτες, Απόστολοι, Κήρυκες, Ευαγγελιστές, Μάρτυρες, Ομολογητές, Εγκρατευτές και παν πνεύμα δίκαιο εν πίστει τετελειωμένο … Εξαιρέτως της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

Με τα μάτια κλειστά πασχίζει τώρα η Δέσποινα στο Μεγαλυνάρι το Θεομητορικό να θυμηθεί και να μνημονεύσει από μέσα της ονόματα, όσα περισσότερο χωράνε μέχρι να κάνει κατάληξη ο ψάλτης … Κάθε φορά και κάποια νέα, μα και μερικά που ποτέ δεν παραλείπει με πρώτο της μάνας της. Φωτίζεται η γωνιά της μυστικά, απ τις ψυχούλες με της ευγνωμοσύνης τους το φωταγώγημα.

Το ασύγκριτο δώρο της Χάριτος ..

Σύσσωμοι και Σύναιμοι Χριστού …

Θέωση ανθρώπου .

Πληρωθήτω το στόμα ημών αινέσεώς Σου Κύριε !

Του Ιώβ η ασίγαστη φωνή …

Δι ευχών …Ανοίγει τα μάτια της .. Ψέλνει δυνατά μαζί με αυτούς που μένουν ακόμα στο καθολικό, τους πάντα αχόρταστους … Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη άπαντας, φωταγωγούσα τους πιστούς, εν ω εστώτες κραυγάζομεν, Τούτον τον οίκον, στερέωσον Κύριε. Το στερέωμα, των επί Σοι πεποιθότων, στερέωσον Κυριε την Εκκλησίαν, ην εκτήσω, τω τιμίω Σου αίματι.

Δεν θέλει να φύγει … Ο Παναγιώτης την αφήνει. Ξέρει ότι πρέπει να περιμένει για λίγο να στεγνώσει το πρόσωπό της …

-Βοήθειά μας! την ακούει να λέει βγαίνοντας τελευταία από όλους στην αυλή…

-Χαρά Θεού !

Κάθε Κυριακή Ανάσταση ! έτσι Δέσποινα ;

-Κάθε μέρα Ανάσταση αδελφέ μου ! του αποκρίνεται …

Κάθε μέρα !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το διήγημα: Ξημερώνει Ανάσταση και το βιβλίο : Δάκρυ στο Εγώ.(Εκδ. Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Υγ1: 2015: Το πρόσωπο της Ιστορίας είναι υπαρκτό, κυκλοφορεί ανάμεσά μας, και μιμείται τους Αγίους … Αν συναντηθείτε μαζί του, παρακαλώ ανταλλάξτε τον ασπασμό της Αγάπης και εκ μέρους μου …

Υγ 2: 21-11-2021…

Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω.( Ιω.14,27)

Το Ειρήνη πάσι ακούστηκε ξανά και ξανά σε όλες τις ακολουθίες, σε κάθε Εκκλησία τούτου του ευλογημένου απ τον Θεό τόπου που Θεομητορικώς και πανηγυρικώς εόρτασε… ξανά… αποκαραδοκώντας την Γέννηση και την …Ανάσταση … Ειρήνευση και ευχή, όχι άσκοπη παλιλογία και περιττή επανάληψη μα ευλογία και προτροπή απερίσπαστη να γαληνεύει η ψυχή για να προσηλωθούν τα μάτια της καρδιάς εν τω Ουρανώ…

Ειρήνη πάσι ! Ειρήνη πάσι !

Ξανά και ξανά … Μα τα μάτια της ψυχής τα παρασέρνει ο κάθε διαπιστευμένος ή και αυτόκλητος ελεγκτής … νομιμότητας που χωρίς συναίσθηση της ιερότητας του χώρου και των φρικτών ανεπανάληπτων στιγμών που τελεσιουργούνται, αναζητά παρανόμους …

Την ίδια στιγμή στα στιχηρά Αναστάσιμα η Αγία ψυχή της ιστορίας μας άκουγε την φράση:

Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου ὑπὸ τῶν παρανόμων…

Να βγείτε έξω…της είπαν …είστε παράνομη!

Δεν ταράχθηκε η καρδιά της …

Την είδα να στέκεται σε μια γωνιά του περιβόλου με τα μάτια του σώματος κλειστά και εκείνα της πολυόμματης ψυχής δακρυσμένα να στέλνουν μια παραπονεμένη δέηση στον Κύριο των δυνάμεων:

Είναι η Εκκλησία Σου αυτή Κύριε;

Σπλαχνίσου μας Κύριε και μη μας παραδειγματίσεις ….

Ν. Σκοπετέας / Ραδ.Εκπομπή Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως