Ο βαθμός της πνευματικής μας προκοπής, ο βαθμός μετανοίας
μας κρίνεται από το αν μπορούμε με την ίδια άνεση να ζούμε με όλους τους
ανθρώπους, εκκλησιαστικούς και μη, να ζούμε με όλους τους ανθρώπους.
Ο εύθικτος άνθρωπος δεν έχει μπει σε διαδικασία μετανοίας.
Την καρδιά μας θα δει ο Θεός.
Είναι τελείως ακατανόητο να υπάρχει χριστιανός που να
δυσκολεύεται να συνυπάρχει με τους άλλους ανθρώπους, να τον τρώνε οι λογισμοί,
«πώς με είδε, πώς με κοίταξε, τι σκέφτηκε, πώς να του φερθώ». Κατά τα άλλα
μπορεί το βράδυ να κάνουμε 100 μετάνοιες, να τρώμε αλάδωτα και να ερχόμαστε
στην εκκλησία πέντε φορές την εβδομάδα και να κοινωνούμε! Πού είναι ο Χριστός;
«Εγώ δεν βγαίνω έξω τα βράδια, κάθομαι και κάνω το
κομποσχοίνι μου». Τι λέει αυτή η πρόταση;
Αυτός που απέτυχε στις συναναστροφές του και δεν αντέχει να συνεχίσει να
συνυπάρχει με τους ανθρώπους κρύβεται από την παραπάνω κουβέντα.
Είναι δύσκολο να δούμε κατάματα με πλήρη αυτογνωσία τα
πραγματικά χαρακτηριστικά της ψυχής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου