ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΗ ΛΟΥΚΑ (27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020)
«ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον» (Λουκ. Ε΄ 5)
Ὁ Λόγος τοῦ Κυρίου.
Εἰς τὸ σημερινὸν ἱερὸν Εὐαγγέλιον, περιγράφεται μὲ ἁπλοῦν τρόπον, ἓν ἐκ τῶν πρώτων θαυμάτων τὰ ὁποῖα ἐνήργησεν ὁ Κύριος εὐθὺς μετὰ τὴν ἔξοδόν Του εἰς τὴν ἐπίσημον δραστηριότητά Του ἀνὰ μέσον τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων. Ἓν θαῦμα τὸ ὁποῖον πράττει, ὀλίγον πρὸ τῆς ἐκλογῆς τῶν μαθητῶν Του καὶ τῆς συστάσεως τῆς εὐλογημένης ταύτης ὁμᾶδος. Συγκεκριμμένως, καὶ ἐνῶ ὁ Κύριος εὑρίσκεται πλησίον τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, «εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. Ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους» (Λουκ. Ε΄ 2-3), κατὰ τὴν ἀφήγησιν τοῦ ἱεροῦ κειμένου. Χρησιμοποιεῖ τὸ πλοῖον τοῦ Πέτρου ὡς … ἄμβωνα, καὶ ὁμιλεῖ πρὸς τὸν συγκεντρωθέντα λαὸν ὁ ὁποῖος στέκει εἰς τὴν ἀκρογιαλιὰ καὶ παρακολουθεῖ τὸν Θεῖον Λόγον. Ὅταν ἐτελείωσε τὴν ὁμιλίαν Του, δίδει ἐντολὴν εἰς τὸν Πέτρον, νὰ κινήσῃ τὸ πλοῖον πρὸς τὸ βάθος τῆς λίμνης καὶ νὰ ἑτοιμάσῃ τὰ δίκτυά του … «εἰς ἄγραν». Ὁ Πέτρος αἰφνιδιάζεται ἀκούοντας τὰ λόγια ταῦτα τοῦ Κυρίου καὶ μὴ γνωρίζων τί πρόκειται νὰ ἐπακολουθήσῃ, λέγει πρὸς τὸν Χριστόν: «ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον». Παρ’ ὅτι, ὡς ἄνθρωπος, γνωρίζει ὅτι … δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἐπιτύχῃ τὸ … ψάρεμα τοῦτο, ἐν τούτοις, ὑποτάσσεται εἰς τὴν Θείαν Πρότασιν μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι … ξέρει ὁ Κύριος.
Ὄντως, ὁ Λόγος τοῦ Κυρίου … ἀνέτρεψε τὴν λογικὴ ἐπιχειρηματολογία τοῦ Πέτρου! Παρὰ τὸ ὅτι ἡ ὥρα ἐκείνη - ἡ, περίπου μεσημβρινή, - ἦτο ἀκατάλληλη γιὰ ψάρεμα, … ἐν τούτοις, τὰ ψάρια ἦσαν τόσον πολλά, ὥστε νὰ κόβονται τὰ δίκτυα καὶ νὰ σπεύσῃ καὶ τὸ παραπλέον πλοῖον διὰ τὴν μετακίνησιν τοῦ τεραστίου ἐκείνου φορτίου!
Πρὸ τοῦ καταπληκτικοῦ τούτου θαύματος, ὁ Πέτρος ἀντιλαμβάνεται τὴν μικρότητα καὶ ἁμαρτωλότητά του πρὸ τοῦ μεγαλείου τῆς Θείας Δυνάμεως, καὶ παρακαλεῖ τὸν Χριστόν, … «ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε» (Λουκ. Ε΄ 8)! Καὶ ὁ Πέτρος, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι δύο βοηθοί του (Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης, οἱ υἱοὶ Ζεβεδαίου) ἔχουν μείνει κατάπληκτοι πρὸ τοῦ θαύματος, ἀλλὰ ὁ Κύριος διαβεβαιώνει τὸν Πέτρον ὅτι τοῦτο τὸ Θαῦμα εἶναι μία προεικόνισις … ἐκείνου ποὺ πρόκειται νὰ ἐπακολουθήσῃ, κατὰ τὸ ὁποῖον, ὁ ταπεινὸς τοῦτος ψαρᾶς θὰ ἀγρεύῃ νοητοὺς ἰχθύας (ἀνθρώπους) καὶ θὰ ὁδηγῇ τούτους πρὸς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον!
Ἡ δύναμις τοῦ Θείου Λόγου.
Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, φίλε μου ἀναγνῶστα, δὲν εἶναι σὰν τὸ λόγο τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἀνθρώπινος λόγος εἶναι ἀτελής, ἄψυχος, εὐμετάβλητος, ἀκατανόητος πολλάκις, ἀνούσιος, .. πολλάκις, ἐπίσης, ἁμαρτωλὸς, χυδαῖος, καὶ πάντα, … λόγος, δηλαδὴ … «ἔπεα πτερόεντα» (λόγια ποὺ χάνονται ὅταν λέγονται, … σὰν τὰ πούπουλα στὸν ἄνεμο), κατὰ τὴν ρῆσιν τῶν ἀρχαίων. Ὁ Θεῖος Λόγος, ὅμως, ἔχει ὑπόστασιν, εἶναι πρόσωπον Παντοδύναμον, εἶναι ὁ … «Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀθάνατος ὑπάρχων …» (Λειτουργικὸς ὕμνος). Εἶναι ὁ Λόγος ἐκεῖνος διὰ τοῦ ὁποίου ἐδημιουργήθη ὁ ὁρατὸς καὶ ἀόρατος κόσμος ὡς διαβεβαιώνει ἡ Ἁγία Γραφή, «Αὐτὸς εἶπε καὶ ἐγενήθησαν, Αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν» (Ψαλμ. ΡΜΗ΄ 5). Ὁ Λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι τέλειος, ἀλάνθαστος, ἀδιαπραγμάτευτος, ἀναμφισβήτητος. Εἶναι ἐκεῖνος ὁ Λόγος εἰς τὸν ὁποῖον ὀφείλομεν ὑπακοὴν καὶ ὑποταγήν.
Ἡ πίστις ἡμῶν, δὲν εἶναι … πίστις πρὸς μίαν ἀνωτέραν Δύναμιν πρὸ τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος τρέμει ἀπὸ τὸν φόβον του, ἀλλὰ … ἐμπιστοσύνη εἰς τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἦλθεν εἰς τὴν γῆν ὡς ἄνθρωπος, ἔδειξεν εἰς ἡμᾶς τὴν Θεότητά Του πολλάκις, ἐδίδαξε καὶ ἐθαυματούργησεν καὶ μᾶς ἐκάλεσεν … καὶ συνεχίζει νὰ μᾶς καλῇ νὰ τὸν ἀκολουθῷμεν μὲ ἐμπιστοσύνην, διὰ νὰ ζήσωμεν αἰωνίως μετ’ Αὐτοῦ εἰς τὴν Βασιλείαν Του! Τοῦτο, ὅμως, ὡς εἴπωμεν, θὰ ἐπιτευχθῇ μόνον μὲ τὴν ὑπακοὴν ἡμῶν εἰς τὸ Θεῖον Αὐτοῦ θέλημα!
Ἡ ὑπακοὴ εἰς τὸν Θεῖον Λόγον.
Ὅταν ὁ Κύριος μετεμορφώθη ἐνώπιον τῶν τριῶν μαθητῶν Του (Πέτρου, Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου) καὶ ἔδειξεν εἰς αὐτοὺς ἐλάχιστον δεῖγμα τῆς Θεότητός Του, ἠκούσθη ὁ Θεῖος Λόγος ἐκ τοῦ Πατρός, ὅστις, ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἐβεβαίωσεν τὴν Θεότητα Αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου ὑπεδείκνυεν εἰς τοὺς παρόντας μαθητάς, τὴν ὑπακοὴν καὶ ἐμπιστοσύνην εἰς τὴν Θείαν διδαχήν Του. «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ΙΖ΄ 5). Ὁ Οὐράνιος οὗτος Λόγος, θὰ ἐλέγομεν, ὅτι δὲν τίθεται καὶ δὲν λέγεται ὡς … ἐντολή, ἀλλὰ ὡς … παρότρυνσις. Οὐδεὶς ὑποχρεοῦται νὰ ὑπακούσῃ εἰς τὸν Κύριον, ἀλλ’ ὅστις ἀποφασίζει νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ … ὀφείλει νὰ ὑπακούῃ εἰς Αὐτόν!
Ἂς μὴν ξεχνῶμεν, ὅτι κατὰ τὴν ὥραν τῆς Βαπτίσεως ἡμῶν, ὑπεσχέθημεν ταύτην τὴν ὑπακοήν …! «Συντάσσει τῷ Χριστῷ;», ἠρώτησεν ὁ ἱερεύς τὸν ἀνάδοχον ἡμῶν καὶ ἀπήντησεν οὗτος - ἐξ ὀνόματος ἡμῶν, - «Συντάσσομαι»! Αὗται αἱ ἐρωταποκρίσεις δὲν ἀποτελοῦν μέρος μιᾶς τυπικῆς διαδικασίας, - ὡς θεωροῦσι, δυστυχῶς, οἱ πλεῖστοι, γονεῖς καὶ ἀνάδοχοι, - ἀλλὰ ὁ ἀνάδοχος, «δεσμεύει», θὰ ἐλέγωμεν, τὸ βαπτιζόμενον νήπιον, διὰ τὰς ὑποχρεώσεις του, ὅταν οὗτος, ὡς ὥριμος ἐνῆλιξ, (ἄνδρας ἢ γυναίκα) πορεύεται τὴν ἐπὶ τῆς γῆς πορείαν του. Ἐφ’ ὅσον ἀπεδέχθημεν τὴν συστράτευσιν ἡμῶν εἰς τὴν στρατείαν τὴν ὁποίαν ᾥρισεν ὁ Κύριος ἡμῶν, ὀφείλομεν τελείαν ὑπακοὴν εἰς τὰς ἐντολὰς Αὐτοῦ.
Εἴμεθα, ὅμως, συνεπεῖς εἰς ταύτην τὴν … ὑπακοήν; Εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο, θὰ πρέπῃ νὰ ὁμολογήσωμεν, ὅτι … οἱ πάντες παραβιάζομεν ταύτην …! Εἴτε ἐξ ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, εἴτε ἐξ αὐτῆς ταύτης τῆς ἁμαρτωλοῦ διαθέσεως ἡμῶν, εἴτε ἐ τῆς ἀπάτης τοῦ πονηροῦ, εἴτε …, εἴτε … εἴτε …! Παρὰ τὴν τοιαύτην, ὅμως, ἀλλὰ καὶ τοσαύτην παρακοὴν καὶ ἀποστασίαν ἡμῶν, ὁ Θεῖος Λόγος συνεχίζει νὰ μᾶς καλῇ εἰς … συμμόρφωσιν, διὰ νὰ πορευώμεθα, πρωτίστως, ἀσφαλεῖς ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Χριστοῦ μας, ἀλλὰ καὶ ἵνα καταντήσωμεν εἰς τήν, Ζωὴν τὴν Αἰώνιον. Ἀμήν!
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου