ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
(5 ΜΑΪΟΥ 2019)
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
"Ἄγγελος δὲ Κυρίου ... ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς" (Πράξ.
Ε΄ 19)
Τὰ θαύματα!
Θαύματα πολλά, μᾶς ἀναφέρει ἀλλὰ
καὶ μᾶς περιγράφει τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα. Θαύματα, τὰ ὁποῖα δὲν
γίνονται διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ "διὰ ... τῶν χειρῶν τῶν
ἀποστόλων" (Πράξ. Ε΄ 12). Θαύματα τόσον ἔντονα καὶ θαυμαστά, τὰ
ὁποῖα ἀποκαλεῖ τὸ ἱερὸν κείμενον, "σημεῖα καὶ τέρατα". Θὰ
ἐλέγομεν ὅτι ἐπαληθεύεται εἰς τὴν περίπτωσιν ταύτην, ὁ Λόγος ἐκεῖνος, ἢ μᾶλλον,
ἡ ὑπόσχεσις ἐκείνη ποὺ ἔδωκεν ὁ Κύριος εἰς τοὺς Μαθητάς Του καὶ γενικῶς, εἰς
τοὺς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν, "ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς
ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει"
(Ἰωάν. ΙΔ΄ 12). Θαύματα διὰ τῶν ὁποίων ὁ Κύριος, - διότι Αὐτὸς εἶναι ὁ
ἐνεργῶν καὶ θαυματουργῶν καὶ δίδων τὴν χάριν καὶ τὴν δύναμιν εἰς τοὺς Ἁγίους
Ἀποστόλους, νὰ ποιοῦν τὰ σημεῖα αὐτὰ καὶ τὰ τέρατα - συνεχίζει νὰ πείθῃ καὶ
τοὺς πλέον δυσπίστους Ἐβραίους, ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀληθινὸς Θεός, ὁ Ἀναστὰς ἐκ
τῶν νεκρῶν.
Θαύματα, ποὺ ἂν προσέξωμεν
κάποιες χαρακτηριστικὲς λέξεις τοῦ ἱεροῦ κειμένου, δὲν ἀφήνουν περιθώρια
ἀμφισβητήσεως καὶ ἀρνήσεως. Τοὐναντίον,
συγκλονίζουν καὶ "ταρακουνοῦν" ἀκόμη καὶ τὰς σκληροτέρας καρδίας καὶ
διὰ τοῦτο, "προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ
γυναικῶν" (Πράξ. Ε΄14). Ἀκόμη καὶ ἡ σκιὰ τοῦ διερχομένου Ἀποστόλου
Πέτρου, ὅταν ἐπεσκίαζεν κάποιον ἐκ τῶν ἀσθενῶν, ἀρκοῦσεν, - συνηγορούσης,
βεβαίως, τῆς πίστεως τοῦ ἀσθενοῦντος - διὰ νὰ φέρῃ τὴν ποθουμένην σωματικὴν
ὑγείαν.
Τὰ θαύματα ... σήμερον!
Γίνονται ὅμως σήμερον, θαύματα;
Ἀκούεται συχνάκις τοῦτο τὸ ἐρώτημα καὶ ἐκ τῶν, ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀνθρώπων,
ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἐκ τῶν συνειδητῶν, λεγομένων, Χριστιανῶν. Ἄλλοι, στηρίζονται
εἰς τὰ θαύματα διὰ νὰ ἐνισχύουν τὴν πίστιν των καὶ ἄλλοι ἀναζητοῦν τὴν πίστιν
μέσῳ ... τῶν θαυμάτων˙ καὶ ὅταν συμβαίνῃ κάποιο "ἐξόφθαλμο" καὶ
ἀναμφισβήτητον θαῦμα, οἱ μὲν πρῶτοι χαίρουν καὶ κρατοῦν τοῦτο ὡς τὸ ἀδιάσειστον
ἐπιχείρημά τους, κυρίως εἰς τὰς πρὸς τοὺς ἄλλους συζητήσεις καὶ λογομαχίας˙ δι’
ἐκείνους δέ, τοὺς ἀναζητοῦντας ἀποδείξεις διὰ ... νὰ πιστεύσωσι, πέραν τοῦ
πρώτου ἐνθουσιασμοῦ, κρατοῦσι τὴν ἀπιστίαν των, θέλοντες κάτι ... ἀκόμη πιὸ
ἔντονον καὶ θαυμαστόν.
Ὅμως τὰ θαύματα γίνονται! Ὄχι,
βεβαίως, διὰ νὰ πείσωσι τοὺς ἀπίστους καὶ δυσπίστους, οὔτε, ἀσφαλῶς, διὰ νὰ ...
κρύπτωμεν τὴν πίστιν μας ὄπισθεν τούτων καὶ νὰ τὰ χρησιμοποιῶμεν ὡς ἀποδείξεις
τῆς ... ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ! Τὰ θαύματα γίνονται διὰ νὰ ἐκδηλώνῃ ὁ Κύριος τὴν
Ἀγάπην Του πρὸς ἡμᾶς καὶ διὰ νὰ παρρηγορούμεθα ἡμεῖς διαβαίνοντες ἐν μέσῳ τῶν
ποικίλων πειρασμῶν τῆς προσκαίρου ταύτης ζωῆς. Ἕνα θαῦμα ἐζήτησεν ὁ πλούσιος
τῆς παραβολῆς, ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, - (Λουκ. ΙΣΤ΄ 27-28) - προκειμένου νὰ
πεισθοῦν οἱ πέντε ἀδελφοί του καὶ ζήσωσιν ἐναρέτως˙ ὅμως ὁ Ἀβραὰμ ἀπαντᾷ εἰς
τὴν πρόκλησιν ταύτην, - θὰ ἐλέγομεν - μὲ τὴν καταλυτικὴν φρᾶσιν, "ἔχουσι
Μωυσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν". Καὶ ὅταν ἐπανέρχεται
ὁ πλούσιος "ἐνισχύοντας" τὸ ἐπιχείρημά του ὅτι, "οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ᾿
ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν", λαμβάνει
ἐκ νέου τὴν ἀπάντησιν ὅτι, "εἰ Μωυσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ
ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται" (Λουκ. ΙΣΤ΄ 29-31).
Θαύματα γίνονται, καὶ μάλιστα
ἰδιαιτέρως ἔντονα καὶ κραυγαλέα! Ὁ ἄνθρωπος ὅμως βλέπει; πιστεύει; πείθεται διὰ
τῶν θαυμάτων νὰ ἀρνηθῇ τὴν ἁμαρτωλὸν ζωὴν καὶ νὰ ἀκολουθήσῃ τὸν δρόμον τῆς
σωτηρίας; Τότε, τὴν πρώτην ἐκείνην Ἀποστολικὴν περίοδον, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπακολουθήσασαν
φοβερὰν ἐποχὴν τῶν διωγμῶν, τὰ θαύματα ἦσαν ἀλλεπάλληλα καὶ καθημερινὰ καὶ οἱ
ἄπιστοι ἤρχοντο πρὸς τὴν Ἁγίαν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ κατὰ χιλιάδας! Εἶχον μέσα
τους μίαν πνευματικὴν ἀνησυχίαν καὶ ἀνεζήτουν τὴν ἀλήθειαν˙ καὶ τὸ θαῦμα,
συνετάρασσεν αὐτοὺς καὶ ἤλλαζον ἅμεσα. Καὶ ἐνῶ ἔσπευδον εἰς τὰ ἀμφιθέατρα καὶ
τὰ κολοσσαῖα τῆς Ρώμης διὰ νὰ "ἀπολαύσουν" τὰς κατασπαράξεις τῶν
Χριστιανῶν ὑπὸ τῶν ἀγρίων θηρίων, ἕν θαῦμα μετέτρεπεν ὅλους ἐκείνους τοὺς
χειροκροτητὰς τοῦ ἐγκλήματος, εἰς "ἐθελόθυτα θύματα" διὰ τὴν ἀγάπην
τοῦ Κυρίου. Τοιαύτας περιπτώσεις καὶ ὁμαδικὰς στροφὰς πρὸς τὴν Χριστιανικὴν
πίστιν, ἔχομεν πάρα πολλὰς εἰς τὴν ὀδυνηρὰν ἐκείνην περίοδον τῶν διωγμῶν καὶ
τοῦ ... αἵματος!
Σήμερον τὰ θαύματα γίνονται, ἀλλὰ
σίγουρα ἐλιγόστευσαν! Συνέβη δὲ ἡ ὀλιγόστευσις αὕτη, διότι, ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἡ
θαυμαστὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας μέσῳ τῶν αἰώνων ... ἐπαρκεῖ, διὰ νὰ μᾶς πείθῃ
περὶ τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, τὸ θαῦμα σήμερον, κυρίως διὰ τοὺς
ἀπίστους, οὔτε πείθει πλέον, ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἐρεθίζει καὶ ἐκνευρίζει! Πόσην
πολεμικὴν δὲν ὑφίσταται σήμερον τὸ θαῦμα τῶν θαυμάτων, τὸ ἀνατέλλον ἐκ τοῦ
Παναγίου Τάφου, Ἅγιον Φῶς; Ἓν Θαῦμα τόσον ἐμφανὲς, τόσον συγκλονιστικόν, τόσον
ἀδιαφιλονείκητον, τόσον αὐταπόδεικτον ... Τοὺς μὲν πιστούς, τοὺς χαροποιεῖ καὶ
τοὺς εὐφραίνει, τοὺς δὲ ἀπίστους, τοὺς ἐξαγριώνει καὶ ... δὲν θέλουν οὔτε κἂν
νὰ πληροφοροῦνται ὅτι ... συνέβη! Καὶ δὲν εἶναι τοῦτο τὸ θαῦμα τὸ ...
μοναδικόν! Καθ’ ἡμέραν σχεδόν, εἴτε ἀπὸ ἱερὰ προσκυνήματα, εἴτε ἀπὸ Ἱερὰς
Εἰκόνας τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀλλὰ καὶ πολλῶν Ἁγίων,
ἔχομεν θαυμαστὰς ἐνεργείας καὶ θεραπείας τὰς ὁποίας ὅμως, οἱ ... μὴ θέλοντες,
ἀποσιωποῦσι καὶ θάπτουσι! Ἔρχονται ὅμως εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος διὰ τῶν
τόσων καὶ ποικίλων τρόπων ποὺ διατίθενται σήμερον διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν τῆς
ἐνημερώσεως. Εἴδομεν, ὅμως, κάποιαν συγκλονιστικὴν ἐπιστροφὴν καὶ μετάνοιαν;
Ἴσως, βεβαίως, καὶ νὰ συνέβη ἢ καὶ νὰ συμβαίνῃ! Ὅμως, εἶναι σήμερον, τόσον
ἀσθενὴς ὁ "κρότος" ἑνὸς θαύματος - ὡς μὴ ὤφειλε - ὥστε ἀκόμη καὶ εἰς
χριστιανικὰς καρδίας, νὰ μὴν δημιουργῇ τὴν παραμικρὰν συγκίνησιν.
Διατί ζητοῦμεν θαύματα;
Εἰς τὸ ἐρώτημα τοῦτο, χωροῦσι
πολλαὶ ἀπαντήσεις. Τόσαι, ὥστε, θὰ ἐλέγομεν ὅτι ἀριθμοῦνται κατὰ τὸν ἀριθμὸν
τῶν ζητούντων τὸ θαῦμα! Ἄλλοι, ζητοῦσι τοῦτο, διὰ τὴν θεραπείαν ἀσθενειῶν
ἀνιάτων˙ ἄλλοι, ζητοῦσι τοῦτο, ὡς ἀπόδειξιν, ὡς προείπωμεν, τῆς πίστεώς των˙
ἕτεροι, θέλουσι τὸ θαῦμα, ὡς μέσον πιέσεως καὶ ... καταναγκασμοῦ καὶ πειθοῦς
πρός τινας ἀδιαφόρους. Ἄλλοι, τέλος, ἀναζητοῦσι τὰ θαύματα, διὰ τὴν
ἱκανοποίησιν τῆς περιεργείας των! Εἰς ὅλας αὐτὰς τὰς περιπτώσεις, λέγομεν
σαφῶς, ὅτι καὶ ἂν ἀκόμη συμβῇ ἕν θαῦμα, ... οὐδεμίαν ὠφέλειαν θὰ ἐπιφέρῃ!
Ἂς παρακαλοῦμεν τὸν Θεόν, νὰ μᾶς
δίδῃ πνευματικὴν ὅρασιν, καὶ τότε θὰ βλέπομεν, καὶ ... τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου,
ἀλλὰ καὶ τὴν ἰδικὴν μας ἁμαρτωλότητα. Τοῦτο δέ, θὰ εἶναι καὶ τὸ μεγαλύτερον ...
Θαῦμα!!!
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
Ἀρχιμ.
Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου