Ήταν απόγευμα Τετάρτης
και πήγαμε να
επισκεφθούμε την Μ. γυναίκα
με δερματολογικό πρόβλημα. Μόλις μπήκαμε στο
θάλαμο που νοσηλευόταν
μόνη, «κουμπώθηκε» αλλά
σύντομα κατάλαβε την
ειλικρινή μας αγάπη και
ξέσπασε σε λυγμούς
λέγοντας: Ήρθατε εσείς
που δεν είχατε
καμιά υποχρέωση και
δεν ήρθαν οι
δικοί μου, ούτε καν
η μάνα μου! Ωστόσο
το δερματικό πρόβλημα
που είχε δεν
ήταν κολλητικό.
Μείναμε
αρκετά μαζί της, κουβεντιάσαμε φιλικά
και την αποχαιρετήσαμε με την
υπόσχεση πως αν δεν βγει
σύντομα θα την
επισκεφθούμε ξανά. Με συγκίνηση
μας ευχαρίστησε με όλη της
την ψυχή!
Τέτοια … μοναξιά
τέτοιος πόνος μπορεί
να σε αφήσει
ασυγκίνητο;
(«Μικροί
περίπατοι σε βιώματα
και στιγμιότυπα εθελοντικής
διακονίας» σ.27-28)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου