Όλοι έχουμε διαφορετική αγωγή από το σπίτι μας, όμως...

Το ανθρώπινο «είναι» αποτελεί ένα δέντρο, όχι ένα δάσος.

Ο ένας είναι μέρος του άλλου. Γι’ αυτό προσπαθούμε να δεχόμαστε τον διαφορετικότητα του άλλου.

Άλλος είναι αγράμματος, μη καλλιεργημένος πνευματικά, άλλος έχει κάποια πανεπιστημιακή μόρφωση, άλλος αντέχει τις ζωηρές αντιπαραθέσεις, άλλος καταρρέει.

Όλοι έχουμε διαφορετική αγωγή από το σπίτι μας.

Ακόμα και αδέλφια έχουν τόσο διαφορετική ιδιοσυγκρασία.

Είμαστε όμως το δέντρο του Θεού. Ένα! Με άπειρα κλαδιά.

Η υπομονή μας και η δεκτικότητα του Προσώπου του Συν-ανθρώπου  μας με ταπεινότητα λογίζεται ως μαρτύριο.

Με ταπεινότητα όμως!