Το 1994 ο ηλικίας 5 ετών εγγονός μου αρρώστησε με τα αυτιά του. Μάζεψαν υγρό και πονούσε πολύ. Ιδιαίτερα όταν περνούσε μηχανάκι που έκανε θόρυβο, ή κάτι παρόμοιο, το παιδί τρελαινόταν από τους πόνους και φώναζε σπαρακτικά. Οι γιατροί συνέστησαν δύο επώδυνες εγχειρήσεις, που θα ταλαιπωρούσαν πολύ το παιδί. Μετά από πολλούς δισταγμούς το αποφασίσαμε, γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση. Πριν όμως, σκεφτήκαμε να πάμε στο μοναστήρι μαζί με το παιδί. Στον τάφο του γέροντα Αθανάσιου Χαμακιώτη είπαμε στο μικρό:
- Γιαννάκη, ανέβα πάνω στον τάφο του παππούλη
και πες του να σε κάνει καλά.
Πράγματι, ο μικρός ανέβηκε, ξάπλωσε μόνος του στον τάφο
και έλεγε με την παιδική του αφέλεια:
- Παππούλη, κάνε καλά τα αυτάκια μου.
Από την ημέρα εκείνη το παιδί συνήλθε. Πήγαμε στο γιατρό
να το δει πριν κάνουμε την εγχείρηση. Του έκανε την εξέταση, αλλά δεν βρήκε
τίποτα σε κανένα απ’ τα αυτιά του. Απόρησε και μας ρώτησε:
- Μα τι έγινε, του κάνατε κάποια θεραπεία;
- Όχι, γιατρέ, αφού θα κάνουμε εγχείρηση, όπως
μας είπατε.
- Το παιδί δεν έχει τίποτα. Δεν μπορώ να το
εξηγήσω!
Φύγαμε απ’ το γιατρό χαρούμενοι. Ο γέροντας είχε κάνει το
θαύμα του. Σε λίγες μέρες πήραμε μία λαμπάδα και ανεβήκαμε στο ησυχαστήριο να
ευχαριστήσουμε το γέροντα. Όταν φτάσαμε, πήγαμε κατευθείαν στον τάφο του και
είπαμε στο μικρό να ανέβει στον τάφο και να ευχαριστήσει τον παππούλη. Κατά
σύμπτωση, εκείνη την ώρα πάνω στον τάφο ήταν κι ένα άλλο παιδάκι συνομήλικο με
τον εγγονό μας.
Και τότε άρχισε ένας παράξενος παιδικός τσακωμός. Λέει ο
δικός μας:
- Κατέβα
κάτω, ο παππούλης είναι δικός μου, γιατί εμένα μου έκανε καλά τα αυτάκια μου.
Και ο άλλος απάντησε:
- Όχι! Δικός μου είναι ο παππούλης, γιατί κι
εμένα με έκανε καλά!
Κι εμείς και οι γονείς του
άλλου παιδιού παρακολουθούσαμε συγκινημένοι τον παιδικό καβγά, που αποκάλυπτε
ταυτόχρονα δύο θαύματα στα μικρά αυτά παιδάκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου