ΑΥΛΗ : Ένας 19χρονος Έλληνας που ντύνει τα playmobil καραγκούνες!

Ρωτάς κάποιους δεκαεννιάχρονους τι έχουν να σου πουν για τη ζωή τους, υπάρχουν μερικοί που κάνουν πράγματα, σαν εσένα πχ, αλλά άλλοι δεν ξέρουν τι να σου απαντήσουν, άντε να σου πουν καμιά καγκουρόπλακα με τα κολλητάρια, δέκα λέξεις όλες κι όλες κι ύστερα μούγκα. Και, μετά, ρωτάς τον Πέτρο Καμινιώτη και σου λέει με μια φυσικότητα που νομίζεις ότι αστειεύεται πως, πριν από μερικούς μήνες, το διεθνές ανδρικό περιοδικό GQ συμπεριέλαβε το προφίλ του στο ίνσταγκραμ πρώτο πρώτο στην κατηγορία Τέχνη, ανάμεσα στα 50 προφίλ από όλο τον κόσμο που πρέπει κανείς να ακολουθήσει. Για να καταλάβεις, δύο από τα υπόλοιπα 49 είναι κι εκείνα του Ντέιβιντ Μπέκαμ και του Τζάστιν Μπίμπερ. Έλα μωρέ, σιγά τα ωά.

Ο Πέτρος δεν περηφανεύεται, του αρέσει πολύ βέβαια αυτό που συνέβη, αλλά έχει εκείνο το είδος της συστολής που δεν γίνεται βαρετή και θες να δείρεις το σπασικλάκι που σου το παίζει σεμνό, πολύ απλά διότι έχει τη συστολή ενός σωστά μεγαλωμένου παιδιού. Διότι ναι, ο Πέτρος είναι παιδί, μόλις πέρυσι τελείωσε το λύκειο και πέρασε στο τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών. Ο Πέτρος, επίσης, είναι μέλος δύο χορευτικών συλλόγων –ενός στην Πετρούπολη από τότε που ήταν πέντε χρόνων και ενός στον Πειραιά από πέρυσι– και χορεύει παραδοσιακούς χορούς, με στολές, με ταξίδια, με τα όλα του· μέχρι στη Ρωσία έχει ταξιδέψει.

Κι αν νομίζετε ότι η ιστορία τελείωσε εδώ –μπράβο, Πέτρο, μια χαρά τα έχεις καταφέρει, κούλαρε, άφησε να κάνει και κάποιος άλλος 19χρονος κάτι–, να σας πω ότι η ιστορία μας τώρα αρχίζει, διότι:

Ο Πέτρος ντύνει τα Playmobil με σεγκούνια και μαλάματα κι εφτά σειρές γιορντάνια, που έλεγε κι η πανούργα Σύρμω.

Ναι, όπως ακριβώς το διαβάσατε και όπως το βλέπετε στις φωτό.

Μάνα, πατέρας, θείος, παιδί, όλοι με την παραδοσιακή στολή από το Ρουμλούκι.

Ξέρεις τι είναι να κάνεις νανοχειροτεχνία; Δεν ξέρεις, και θα μας πει ο Πέτρος:

«Χρειάζονται τέσσερις με πέντε ημέρες για να ολοκληρωθεί η κάθε φορεσιά», λέει και τονίζει το «φορεσιά», διότι εγώ του τις λέω «στολές» και τσαντίζεται…

Αυτοσχέδια εργαλεία, μαρκαδόροι και κάθε είδους χαρτιά και υλικά για να ντυθούν τα playmobil παραδοσιακά.

«Χρησιμοποιώ ό,τι υλικό μπορείς να φανταστείς ή, για να το πω πιο σωστά, σχεδόν τίποτα, ουσιαστικά δεν υπάρχουν συγκεκριμένα υλικά. Από χαρτοπετσέτες φτιάχνω τα μαντίλια τους, από χαρτί και χαρτονάκια τα ρούχα τους, μετά ζωγραφίζω τα παπούτσια τους, παίρνω ψεύτικα λουλουδάκια, κόβω πούλιες για τα κοσμήματά τους, τα κολλάω ένα ένα με τη μύτη του διαβήτη, δεν έχω καν ειδικά εργαλεία. Ό,τι υπάρχει στο σπίτι από υλικά και εργαλεία. Αγοράζω κάποια, αλλά περισσότερο εφευρίσκω τρόπους για να φτιάξω μια φορεσιά. Κόβω τα πατρόν, κοιτάζω να είναι σωστά τα ύψη και οι αναλογίες, τους τα κάνω πρόβα και μετά τα κολλάω. Η ζωγραφική των φορεσιών με τα μαρκαδοράκια έρχεται στο τέλος».

Τον φαντάζομαι να γράφει ολόκληρη την Αγία Γραφή πάνω σε έναν κόκκο ρυζιού –τόση υπομονή έχει– και πηγαίνουμε στο Άλσος Παγκρατίου, ακριβώς εκεί όπου ήταν το θέατρο της ιστορικής Ελεύθερης Σκηνής.Πάω να τραβήξω την πρώτη λήψη, με σταματάει: «Όχι από εδώ, το άλλο είναι το καλό τους προφίλ», με προλαβαίνει και τους αλλάζει θέση. ΟΚ, Πέτρο, η Μιμή Ντενίση θα δάκρυζε από συγκίνηση, το καταλαβαίνεις;

Playmobil από την Επισκοπή Ημαθίας, τις
Σέρρες (βλάχα) και την Πυλαία Θεσσαλονίκης.

Ο Πέτρος, λοιπόν, που έχει γεννηθεί τον Ιούλιο του '97, λέει ότι το ενδιαφέρον του για τις στολές δεν έχει να κάνει με κάποιο κόλλημά του με την ιστορία της μόδας π.χ., έχει να κάνει καθαρά με την αγάπη του για τους παραδοσιακούς χορούς.

«Όταν χορεύεις σε ένα σύλλογο, συνήθως σου βάζουν και φοράς μια "γενική" φορεσιά της ευρύτερης περιοχής του χορού που χορεύεις. Μετά, αν θέλεις να ψαχτείς μόνος σου, ανακαλύπτεις τη μαγεία που έχει η φορεσιά της κάθε περιοχής. Μου αρέσει η ιδέα ότι όλα είχαν τον λόγο τους, δεν ήταν τυχαίο το άσπρο μαντίλι ή το μαύρο – αλλιώς φορούσαν τα κοσμήματα οι παντρεμένες κι αλλιώς οι ανύπαντρες ας πούμε. Δεν είναι όπως τώρα, που μπαίνεις σε ένα μαγαζί και αγοράζεις την ίδια μπλούζα».

Playmobil από την Αστυπάλαια, τη Σκόπελο και την Κάρπαθο.

Τον ρωτάω εάν του αρέσει κάποια αντρική φορεσιά ιδιαίτερα ή κάποιο αξεσουάρ, αν θα έβγαινε έξω τύπου «βάζω το τσαρούχι μου και πάω για καφέ».

«Θα ντρεπόμουν να βγω έτσι έξω, πέρυσι όμως που δοκίμαζα στο βεστιάριο κάποιες φορεσιές, όπως ήμουν με το τζιν, φόρεσα από πάνω ένα γιλέκο από το Καβακλί της Ανατολικής Ρωμυλίας. Αυτό ναι, θα το έβαζα για να βγω έξω».

Πολύ ωραία όλα αυτά, αλλά από την αγάπη σου για τις παραδοσιακές φορεσιές μέχρι ο εγκέφαλός σου να συλλάβει την ιδέα να ντύσει Σαρακατσάνες τα playmobil, το λογικό κενό είναι εμφανές και θέλει εξήγηση. Γιατί, ας πούμε, δεν του ήρθε να ντύσει Barbie, που και πιο εύκολο θα ήταν και πιο λογικό;

«Οι Barbie πάντα είχαν ρούχα, τα κορίτσια μπορούσαν να αγοράσουν ξεχωριστά ό,τι ήθελαν για να τις ντύσουν, ενώ τα playmobil όπως τα αγόραζες έτσι θα έμεναν για όλη τους τη ζωή. Μηδέν ρούχο. Άσε που και η τόσο μικρή κλίμακα στα playmobil έχει τη μαγεία της. Τα playmobil, επίσης, ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι. Ως παιδιά, προτιμούσαμε με την αδελφή μου να κοιμόμαστε στο ίδιο δωμάτιο, ώστε το δεύτερο παιδικό υπνοδωμάτιο του σπιτιού να είναι αποκλειστικά για τα playmobil. Είχαμε κάστρα, καράβια, νησιά, ένα σωρό κατασκευές. Τα καλοκαίρια, λοιπόν, στο εξοχικό, μπορούσα να κουβαλήσω μόνο τις βασικές φιγούρες, δεν μπορούσα να πάρω μαζί μου το άπαν σύμπαν, οπότε για να μη βαριέμαι τα έβαζα να κάνουν άλλες δραστηριότητες, να ανοίξουν κι οι δικοί τους ορίζοντες. Για παράδειγμα, τα έβαζα σε κύκλο για να χορεύουν και μια μέρα είπα "δεν τους βάζω και κάνα μαντίλι;" Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα»...

Playmobil από την Καρωτή Έβρου,
τη Μακρά Γέφυρα Έβρου και τη Θράκη (Σαρακατσάνα).

Όσο περνάει ο καιρός, προσέχω ακόμα περισσότερο τη λεπτομέρεια, μπορεί να χαλάσω μια στολή και να την ξαναφτιάξω από την αρχή λόγω μιας ατέλειας που ούτε εσύ ούτε κανείς άλλος δεν θα προσέξει. Διαβάζω και μελετώ με προσοχή τα πάντα για τη φορεσιά που πρόκειται να φτιάξω».

Επόμενη ερώτηση: ΟΚ, Πέτρο, εσένα σου αρέσουν και τρελαίνεσαι, εμένα μου αρέσουν και σε κάνω θέμα, αλλά σε ποιους απευθύνεσαι; Ποιοι θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν να αποκτήσουν καραγκουνοplaymobil;

«Ιδιώτες που είτε θέλουν να έχουν ένα playmobil με τη φορεσιά του τόπου καταγωγής τους είτε ασχολούνται με τον χορό και θέλουν να έχουν τις φορεσιές των περιοχών που τους αρέσουν. Επίσης, χορευτικοί σύλλογοι και λαογραφικά μουσεία. Πέρυσι ήρθε σε επαφή μαζί μου το Λύκειο Ελληνίδων, τώρα ντύνω κάποια playmobil για το Λαογραφικό Μουσείο του Γιώργη Μελίκη, ο οποίος ετοιμάζει ένα πρότζεκτ με θέμα "Το Παιδί στην Παράδοση"».