Το ενδιαφέρον του γέροντα για το μοναστήρι και οι
θαυμαστές παρεμβολές του ξεφεύγουν από τα ανθρώπινα μέτρα. Το 1970,
ετοιμάζονταν στο μοναστήρι για το μνημόσυνο του γέροντα. Η μοναχή Παρασκευή,
από τις πρώτες που ξεκίνησαν το ησυχαστήριο, ετοίμαζε το φαγητό για την επόμενη
μέρα, που θα φιλοξενούσαν αρχιερείς, ιερείς, φίλους της μονής κλπ. Όμως ξαφνικά
η μοναχή πέθανε! Και την άλλη μέρα, αντί για μνημόσυνο, όλοι οι προσκαλεσμένοι
βρέθηκαν σε κηδεία. Η θλίψη ήταν μεγάλη για την απώλεια. Κάποιο όμως γεγονός
ήλθε να απαλύνει τον πόνο και να ενδυναμώσει την ελπίδα. Μία μοναχή είδε σε
όνειρο την κεκοιμημένη μοναχή Παρασκευή, πολύ χαρούμενη.
- --- Πώς είσαι αδελφή; Την ρώτησε.
- --- Σε πολύ καλό τόπο.
- --- Είδες την οσία Πελαγία, την οσία Μακρίνα;
- -- Αυτές είναι σε άλλη θέση. Εγώ, ευτυχώς που
ήταν ο γέροντας.
- --- Πού είναι ο γέροντας;
- --- Κοντά στο θρόνο του Θεού! Όταν με είδε,
κατέβηκε, με υποδέχτηκε, με πήρε και με σύστησε. Είπε πολλά για μένα και
κατέληξε:
-
--- Εδώ, στο τάγμα των παρθένων θα την βάλετε,
όχι εδώ πίσω που την έχετε.
Κάποιοι σαν να αντέδρασαν…
- --- Μα γι’ αυτή τη θέση άλλοι αγωνίστηκαν πολύ,
είπαν.
- ---- Όχι! Αυτή είναι αγωνίστρια, είναι η πρώτη
αδελφή του μοναστηριού μου. Είναι πνευματικό μου παιδί και παρακαλώ να
μπει εδώ!
Μεγάλη η παρρησία του
γέροντα!Ιερομόναχος Αθανάσιος Χαμακιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου