Κυριακή 23 Ιουνίου 2019

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Οι κληρικοί και οι πιστοί - π. Τιμοθέου Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (9 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

"Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ" (Πράξ. Κ΄ 28).

Ὁ ποιμὴν καὶ τὸ ποίμνιον.

Ἀρχίζομεν, ἀδελφοί μου, μὲ τὴν γνωστὴν εἰκόνα τοῦ ποιμένος μετὰ τοῦ ποιμνίου του. Ἂς προσπαθήσωμεν νὰ τὴν παρουσιάσωμεν δι’ ὀλίγων εἰκόνων τὰς ὁποίας οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ἀναγνωστῶν, ἴσως καὶ ἔχουσι βιώσει. Ὁ ποιμὴν μετὰ τῶν προβάτων. Εἶναι ἡ χαρακτηριστικὴ ἐκείνη σχέσις τὴν ὁποίαν μᾶς περιγράφει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἰς τὸ δέκατον κεφάλαιον τοῦ, κατὰ Ἰωάννην, ἱεροῦ Εὐαγγελίου. "ὁ ... εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων ... τὰ πρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει, καὶ τὰ ἴδια πρόβατα καλεῖ κατ' ὄνομα καὶ ἐξάγει αὐτά" (Ἰωάν. Ι΄ 2-3). Ὁ ποιμήν, εὑρίσκεται πλησίον τῶν προβάτων του, τὰ γνωρίζει καὶ τὸν γνωρίζουν, εἰσέρχεται ἀπὸ τὴν κανονικὴ θύραν τοῦ ποιμνιοστασίου του, ὁμιλεῖ καὶ καλεῖ τὰ προβατά του καθένα μὲ τὸ ὄνομά του καί, ὡς λέγει εἰς τὴν συνέχειαν, προηγεῖται ὁ ποιμένας καὶ "τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ". Ἀκόμη δὲ χαρακτηριστικότερον περιγράφων ὁ Κύριος - ὁ Καλὸς Ποιμὴν - τὴν σχέσιν ταύτην, χρησιμοποιεῖ τούτους τοὺς λόγους˙ "ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν" (Ἰωάν. Ι΄ 5). Ὅσοι ποιμένες καὶ ὅσα ποίμνια καὶ ἂν εὑρεθοῦν εἰς τὸν ἴδιον χῶρον, ... καὶ οἱ ποιμένες διακρίνουσι τὰ ἑαυτῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ πρόβατα διακρίνουσι τὸν ποιμένα των καὶ ἀκροῶνται τὴν φωνήν του.

Οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ πιστοί.

Ὅμως, ὡς τονίζει τὸ ἱερὸν κείμενον, τὸ παράδειγμα τοῦτο, τοῦ ποιμένος καὶ τῶν προβάτων, ἦτο μία "παροιμία" (παραβολή). Ἦτο ἕνας ἀλληγορικὸς λόγος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἀπηυθύνετο καὶ ἀπευθύνεται, εἰς ἐκείνους, ἀφ’ ἑνός, εἰς τοὺς ὁποίους ἀνέθεσεν, τὴν διδαχὴν καὶ τὴν καθοδήγησιν τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀφ’ ἑτέρου, εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θὰ καθοδηγοῦνται ... Ὅπως εἰς τὸ παράδειγμα τοῦ ποιμένος καὶ τοῦ ποιμνίου, τὰ πρόβατα - ὡς εἴδομεν - ἀκολουθοῦν τὸν ποιμένα καὶ οὗτος προηγεῖται αὐτῶν, καὶ ὅπου ἐκεῖνος ὑπάγει καὶ τὸ ποίμνιον ὑπάγει, τοιουτοτρόπως θὰ συμβαίνῃ καὶ εἰς τὴν σχέσιν τοῦ κληρικοῦ (ἐπισκόπου ἢ ἱερέως) καὶ τῶν ἀνθρώπων ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὴν ἐπισκοπὴν ἢ τὴν πνευματικὴν ἐποπτείαν του. Ὁ μὲν διδάσκαλος καὶ πνευματικὸς πατήρ, ὀφείλει νὰ καθοδηγῇ καὶ νὰ προηγῇται διὰ τοῦ ἑαυτοῦ παραδείγματος καὶ διὰ τῆς ὀρθῆς διδασκαλίας, τῶν "λογικῶν αὐτοῦ προβάτων" - "ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν" (Ματθ. Ε΄ 19) - ἐκεῖνα δὲ ὑποχρεοῦνται νὰ ἀκολουθοῦσιν αὐτὸν ὡς πατέρα καὶ λογικὸν "ποιμένα".

Εἰς τὸ ἱερὸν βιβλίον τοῦ προφήτου Ἰεζεκιήλ, ὁ Κύριος, δι’ αὐστηρῶν λόγων, θέτει τὰς βάσεις εἰς τὴν σχέσιν μεταξὺ ποιμένων καὶ ποιμενομένων. Διὰ χαρακτηριστικῶν φράσεων τονίζει τὴν ἐξάρτησιν ποὺ ὀφείλουν οἱ πιστοὶ ἀπὸ τὸν ποιμένα των, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐθύνην τῶν ποιμένων ἔναντι τῶν ψυχῶν τῶν λογικῶν τούτων προβάτων καὶ τὴν ἀπολογίαν ποὺ θὰ κληθῶσι νὰ ἀπολογηθοῦν δι’ αὐτά, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Σημειοῦμεν ἐνταῦθα μόνον τὴν παραπομπὴν εἰς τὸ ἱερὸν κείμενον, - (Ἰεζεκιὴλ ΛΔ΄ 2-23) - λόγῳ τοῦ εὕρους αὐτοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ περιορισμένου χώρου καὶ χρόνου τῆς ἡμετέρας ἀναλύσεως. Ὁ κληρικὸς ὀφείλει νὰ στηρίζῃ τὰς ψυχὰς τῶν χριστιανῶν καὶ κατευθύνῃ ταύτας εἰς τὴν ὁδὸν τῆς σωτηρίας καί, ἐὰν μὲν οἱ Χριστιανοὶ ὑπακούουσι εἰς αὐτόν, ἢ δὲν ὑπακούουσι, τότε ὁ μὲν πατήρ των θὰ ἔχῃ τὴν ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἀνταπόδοσιν καὶ ἐκεῖνοι θὰ φέρουν τήν, ἑαυτῶν, εὐθύνην. Ἐάν, ὅμως, ὁ Πνευματικὸς πατὴρ ἀδρανεῖ εἰς τὸ ὕψιστον ἔργον τῆς μερίμνης του περὶ τοῦ ποιμνίου του, τότε ... "ἐγὼ ἐπὶ τοὺς ποιμένας καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν" (Ἰεζεκ. ΛΔ΄ 10).

"Προσέχετε οὖν ..."

Τήν, ὡς ἄνω, εὐθύνην ἔχων ὑπ’ ὄψιν του ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἐφιστᾷ τὴν προσοχὴν τῶν ποιμένων ἔναντι τοῦ ποιμνίου των. Ἔχει δέ τεραστίαν σημασίαν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἤδη ἐτονίσαμεν καὶ τὸ ὁποῖον τονίζεται καὶ ἐπὶ τοῦ παρόντος ... Πρῶτον, ἡ προσοχὴ τοῦ ποιμένος πρέπει νὰ ἐστιάζεται εἰς τὸν ἑαυτόν του καὶ ἐν συνεχείᾳ εἰς τὸ ποίμνιόν του. Αὕτη ἡ τάξις καὶ ἀκολουθία θὰ φέρῃ καὶ τὴν ἀνάλογον ὠφέλειαν καὶ θετικὴν ἐπιρροήν, εἰς τὰς ψυχὰς τῶν ποιμενομένων. Τοῦτο τὸ βλέπομεν εἰς κάθε ἐποχὴν καὶ εἰς κάθε κοινωνικὴν βαθμίδα. Πολλῷ δὲ μᾶλλον, εἰς τὸν ἡγιασμένον χῶρον τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπου ὑπάρχουσι καὶ δραστηριοποιοῦνται, ποιμένες εὐλαβεῖς, οἱ ὁποῖοι αἰσθάνονται τὸ ὕψος τῆς ἱερᾶς ἀποστολῆς των καὶ ἔχουσι τὸν Θεῖον φόβον καὶ θυσιάζουσιν ἑαυτοὺς ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου των, τότε, "τὰ πρόβατα αὐτοῖς ἀκολουθοῦσι ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτῶν"- κατὰ μικρὰν παραποίησιν τοῦ ἐν λόγῳ ἁγιογραφικοῦ χωρίου.

Τὸ παράδειγμα τοῦ διδασκάλου, πρῶτον, συντελεῖ εἰς τὴν ἐν Χριστῷ διαμόρφωσιν τῶν λογικῶν προβάτων. Ἀκολούθως δε, εὐκόλως θὰ ἐλέγομεν, δύναται οὗτος νὰ ἐπιβληθῇ καὶ ἐπιδράσῃ εἰς τοὺς πιστούς. "Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ... Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. ... Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς" (Ματθ. Ε΄ 13-16). Διὰ τῶν λόγων τούτων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὐδὲν ἄλλο καταδεικνύεται, εἰ μή, ἡ ἀρίστη μέθοδος διαπαιδαγωγήσεως τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, ποὺ ὁ Ἰδιος ἐνεπιστεύθη εἰς ἡμᾶς τοὺς ποιμένας. Ἐὰν ἡ κάθε ψυχή, ἔχει τοσαύτην ἀξίαν, ἧς ὁ κόσμος ὅλος οὔκ ἐπαρκεῖ, ἂς ἀναλογισθῶμεν ποῖος μισθὸς ἀναμένει τὸν ποιμένα κατὰ τὴν ὥραν τῆς θείας ἀνταποδόσεως, ὅταν μετὰ χαρᾶς θὰ παρουσιάζῃ εἰς τὸν Κριτὴν τὸ Ποίμνιόν του, λέγων, "ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός" (Ἑβρ. Β΄ 13).

Ἔστω καὶ ἂν τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, ἀκούεται περισσότερον προτρεπτικὸν καὶ συμβουλευτικὸν πρὸς τοὺς ποιμένας καὶ διδασκάλους, ὅμως, καὶ διὰ τὸ ποίμνιον θὰ πρέπῃ πάντοτε νὰ ἰσχύῃ ὁ λόγος ὁ ὁποῖος ἤδη ἐγράφη, "τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ" (Ἰωάν. Ι΄ 4).

Πρόγραμμα για τα Προδρόμεια 2019

Κυριακή 16 Ιουνίου 2019

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2019

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Απρίλιος 2019

Για να διαβάσετε ολόκληρη την Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" του Απριλίου 2019 πατήστε ΕΔΩ

Η κοπιώδης και απαραίτητος "εργασία" - π. Τιμοθέου Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

"Ἰδόντες δὲ οἱ κύριοι αὐτῆς ὅτι ἐξῆλθεν ἡ ἐλπὶς

τῆς ἐργασίας αὐτῶν" (Πράξ. ΙΣΤ΄ 19).

Ἡ ἐργασία.

Ἡ ἐργασία, φίλε μου ἀναγνῶστα, εἶναι ἡ πρώτη ἐντολὴ καὶ σύστασις τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν ἄνθρωπον. Ἂν ἀνατρέξωμεν εἰς τὸ ἱερὸν βιβλίον τῆς Γενέσεως, ὅπου περιγράφεται ἡ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεόν, θὰ ἴδωμεν ἐκεῖ εἰς τὸ δεύτερον κεφάλαιον ταύτην τὴν ὑπογράμμισιν˙ "Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν" (Γέν. Β΄ 15). Ὁ Ἴδιος ὁ Δημιουργὸς θέλει τὸν ἄνθρωπον νὰ ἐργάζεται καὶ νὰ ἀπασχολῇται καὶ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον νὰ ἀποφεύγῃ τὴν κατηραμμένην ἀργίαν.

Μετὰ τὴν πτῶσιν ὅμως, ἡ ἐργασία δίδεται ἀπὸ τὸν Θεὸν εἰς τὸν ἄνθρωπον ὄχι πλέον ὡς ἀπασχόλησις, ἀλλ’ ὡς ἐπιτίμιον καὶ τιμωρία. Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νὰ ἐργάζεται διὰ νὰ συντηρῇται εἰς τὴν ζωήν. Ἡ ἐργασία του πρέπει νὰ εἶναι κοπιώδης καὶ ὀδυνηρὰ καὶ πλέον θὰ γίνῃ μᾶλλον ... δουλεία (δουλειά, ὅπως τὴν λέγουν οἱ ἄνθρωποι), παρὰ ἀπασχόλησις καὶ εὐλογία. Ἂς ἴδωμεν ... "τῷ δὲ ᾿Αδὰμ εἶπεν· ... ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, ... ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου, ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς γὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθης, ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ·" (Γεν. Γ΄ 17-19). Βλέπομεν εἰς τοὺς λόγους τούτους, ὅτι ὁ Κύριος, ὡς ἤδη εἴπωμεν, μὲ τὴν ἐξορίαν τῶν ἀνθρώπων ἐκ τοῦ Παραδείσου, τοὺς στερεῖ ἐν ταὐτῷ καὶ τὴν ... δωρεὰν διατροφήν των τὴν ὁποίαν καλοῦνται νὰ ἀποκτήσουν μὲ τὸν κόπον καὶ τὸν ἱδρῶτα τους.

Ἡ κοπιώδης καὶ ἀπαραίτητος "ἐργασία".

Ἔκτοτε ὁ ἄνθρωπος ἐργάζεται καὶ κοπιᾷ διὰ νὰ δύναται νὰ ἐπιβιώσῃ εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν καὶ ἡ ἐργασία του πλέον λαμβάνει τὴν μορφὴν δυναστείας καὶ δουλείας. Τοῦ γίνεται ἀπαραίτητος καὶ ἀναπόφευκτος ἐφ’ ὅσον χωρὶς αὐτὴν δὲ δύναται νὰ ἀνταπεξέλθῃ ... Ὅσον ἦτο εἰς τὸν Παράδεισον, ἠργάζετο διὰ τὴν ἀπασχόλησίν του καὶ διασκεδαστικῶς (θὰ ἐλέγομεν) ... Μετὰ τὴν πτῶσιν, ὅμως, καὶ ἐξορίαν του, ἐργάζεται ἀπαραιτήτως καὶ δουλικῶς. Ἡ ἐργασία του αὕτη, ἀποδίδει εἰς αὐτὸν τὴν συντήρησίν του καὶ ἐξελικτικῶς, προσφέρει αὐτὴν προκειμένου νὰ λαμβάνῃ τὸ ἀντίτιμον αὐτῆς καὶ ἐξυπηρετεῖ δι’ αὐτοῦ τὰς βιοτικὰς ἀνάγκας του.

Ἀφ’ ἧς δὲ στιγμῆς, ἡ ἐργασία του γίνεται ... ἐπικερδής, ὁ ἴδιος γίνεται "θῦμα" αὐτῆς. Προκειμένου δὲ νὰ αὐξάνῃ καὶ πολλαπλασιάζει τὰ ἔσοδα καὶ κέρδη του, ἀφ’ ἑνὸς γίνεται ὁ ἴδιος, δοῦλος αὐτῆς ("δουλεύει"), ὡς προείπωμεν, καὶ ἀφ’ ἑτέρου δημιουργεῖ τρόπους καὶ συνθήκας τοιαύτας, προκειμένου νὰ πλουτίσῃ. Ἡ προσπάθειά του δὲ αὕτη τὸν ὁδηγεῖ εἰς τὴν ὑπερβολὴν καὶ τὸν παραλογισμόν, ὥστε νὰ ἐργάζεται πολλάκις ἁμαρτωλὰς καὶ ἀθεμίτους ἐργασίας αἱ ὁποῖαι ἐν τῇ γενέσει των, εἶναι ἀντίθετοι πρὸς τὸν Θεῖον Νόμον. 

Ἡ ἐργασία εἰς τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸν Διάβολον.

Μίαν τοιαύτην μορφὴν ἐργασίας, ἀναφέρει σήμερον τὸ ἱερὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα. "παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ..., ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχε τοῖς κυρίοις αὐτῆς μαντευομένη" (Πράξ. ΙΣΤ΄ 16). Οἱ δύο Ἀπόστολοι Παῦλος καὶ Σίλας, κατὰ τὴν περιοδείαν τους εἰς τοὺς Φιλίππους (σημερινὴν Καβάλαν) τῆς Μακεδονίας, συναντοῦν μίαν δαιμονιζομένην κορασίδα, εἰς τὴν ὁποίαν ὁ δαίμων ἐξεδηλώνετο, ὑπὸ τὴν μορφὴν μαντείας καὶ προβλέψεως τῶν μελλόντων. Οἱ κύριοι αὐτῆς (δηλ. τὰ "ἀφεντικά" της), ἠθέλησαν νὰ ἐκμεταλευθοῦν τὴν συγκεκριμμένην "ἱκανότητα" τῆς δαιμονιζομένης ὑπηρετρίας των, καὶ τὴν περιέφερον εἰς τὰς ὁδοὺς τῶν Φιλίππων, προκειμένου νὰ "προβλέπῃ" τὸ μέλλον εἰς τοὺς ἀνθρώπους! Κατ’ αὐτὸν δὲ τὸν τρόπον ἐκέρδιζον πολλὰ χρήματα καὶ προσέβλεπον εἰς τὴν δαιμονικὴν αὐτὴν ἀπάτην.

Μὲ τὴν παρουσίαν, ὅμως, τῶν δύο Ἀποστόλων, ὁ δαίμων, πιεζόμενος καὶ βιαζόμενος ὑπὸ τῆς Θείας Χάριτος, ἠναγκάσθη νὰ ὁμολογήσῃ τὴν ἀλήθειαν περὶ αὐτῶν. "οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας" (Πράξ. ΙΣΤ΄ 17). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, "διαπονηθείς", ὡς χαρακτηριστικῶς τονίζει τὸ ἱερὸν κείμενον, διέταξεν, "ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ", τὸ πονηρὸν πνεῦμα νὰ φύγῃ ἀπὸ τὴν ὑπηρέτριαν ἐκείνην καὶ νὰ τὴν ἐλευθερώσῃ. Ἐξελθόντος, ὅμως τοῦ πειρασμοῦ, ἐξέλιπεν καὶ ἡ "ἱκανότης" τῆς παιδίσκης ἐκείνης, νὰ προβλέπῃ τὸ μέλλον, καὶ συνεπῶς "οἱ κύριοι αὐτῆς" ἔχασαν τὴν πολὺ προσοδοφόρον ἐργασίαν τὴν ὁποίαν ἐνεργοῦσαν. Φυσικὸν δὲ ἦτο νὰ στραφοῦν κατὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ὡς μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, τοὺς παρέδωσαν εἰς τὴν ἐξουσίαν. Ἀφοῦ δὲ πρῶτον τοὺς ἐμαστίγωσαν καὶ τοὺς κατετραυμάτισαν, τοὺς ἐνέβαλον εἰς τὴν φυλακήν.

Δὲν προτιθέμεθα νὰ συνεχίσωμεν εἰς τὴν ὄντως πολὺ ἐνδιαφέρουσαν συνέχειαν τούτου τοῦ ἐπεισοδίου. Πρέπει ὅμως, νὰ ἐμμείνωμεν εἰς τὴν κατηραμμένην ὄντως ἐργασίαν ἡ ὁποία περιγράφεται καὶ νὰ ἐπισημάνωμεν τὴν ἀθλιότητα ... ὁ ἄνθρωπος νὰ συνεργάζεται μετὰ τοῦ πονηροῦ διὰ τὴν ἐπιβίωσίν του. Ἡ Θεία ἐντολὴ τῆς ἐργασίας, διεστράφη ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἔγινεν, ἐκμετάλευσις καὶ διαστροφή. Ὁ ἄνθρωπος, δὲν ἠρκέσθη εἰς τὴν συντήρησίν του, ἀλλὰ προχώρησεν εἰς τὸν πλουτισμὸν καὶ τὴν εὐμάρειαν καὶ ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὸν στόχον του, δηλαδὴ τὴν ἐπιστροφήν του πλησίον τοῦ Θεοῦ. Ἡ "δουλειά" του, ἔγινεν αὐτοσκοπὸς καὶ δουλεία καὶ χάριν αὐτῆς ... θυσίασεν καὶ θυσιάζει τὰ πάντα. Τὸ κέρδος καὶ ἡ ὕλη, ἔγιναν πλέον δι’ αὐτόν, ὁ μοναδικὸς σκοπὸς καὶ ἀπώτερος στόχος.

Ὁ Κύριός μας, εἰς μίαν ἀποστροφὴν τοῦ Λόγου Του, προεφήτευσεν ὅτι ... δύο εἶναι οἱ "κύριοι" τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, ἐκ τῶν ὁποίων καλεῖται νὰ ἐπιλέξῃ τὸν ἕνα διὰ νὰ ὑποταγῇ καὶ ἐργάζεται εἰς αὐτόν. "Οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ." (Λουκ. ΙΣΤ΄ 13). Εἶναι δὲ ἀξιοσημείωτον, ὅτι - ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος - ἔθεσε τὸν Θεὸν (τὸν ἑαυτόν Του) ... ἀπέναντι εἰς τὸν μαμωνᾶ καὶ γίνεται πλέον σαφές, ὅτι ... τὸ κέρδος καὶ ἡ τοιούτου εἴδους ἐργασία, ἀποπροσανατολίζει τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν καθιστᾷ δοῦλον καὶ ὑποχείριον τοῦ κέρδους. Προσοχή, λοιπόν ...

                                                                                                                                Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                                                       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 9 Ιουνίου 2019

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Λείπει η αγωγή αγνότητας στὰ σχολεῖα - Μητροπολίλης Μόρφου Νεόφυτος

Ο Πανιερώτατος αναφέρει πότε ξεκίνησε χρονικά να μπαίνει η αμαρτία ως δεδομένο στη ζωή του Χριστιανού. Και καταλήγει ότι τρεις άγιοι του ανέφεραν ότι ο επόμενος πόλεμος θα γίνει εξαιτίας των σαρκικών αμαρτημάτων, των εκτρώσεων και της μαγείας.

Κυριακή 2 Ιουνίου 2019

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Ανέκδοτο "Καλημέρα..."

Κυριακή της Σαμαρείτιδος - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (26 ΜΑΪΟΥ 2019)

"Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν" (Πράξ. ΙΑ΄ 21)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ἡ, "ἄνωθεν", προστασία.

Εἶναι πολὺ σημαντικὸ πρᾶγμα εἰς τὴν ζωὴν τοῦ κάθε ἀνθρώπου, νὰ αἰσθάνεται προστατευμένος εἰς κάθε κίνησίν του. Εἶναι μοναδικὴ αἴσθησις, νὰ γνωρίζῃ κάποιος ὅτι δὲν κινδυνεύει καὶ ὅτι ὑπάρχουν κάποιοι γύρω του, οἱ ὁποῖοι "ἀγρυπνοῦν" καὶ τὸν προστατεύουν ἀπὸ κάθε σωματικὸν κίνδυνον. Δὲν ἀναφέρομαι μόνον εἰς τοὺς ἡγέτας καὶ ἀξιωματούχους τοῦ κόσμου τούτου, τοὺς ὁποίους συνοδεύουσι καὶ προασπίζουσι, ὁλόκληροι στρατιαὶ σωματοφυλάκων καὶ ὁπλοφόρων, ἕτοιμοι νὰ διακινδυνεύσωσι καὶ τὰς ἰδίας ζωάς των διὰ τὴν προστασίαν των. Θεωρῶ, ὅτι ἐν μέρει, τοῦτο συμβαίνει εἰς κάθε ἄνθρωπον, περισσότερον ἢ ὀλιγώτερον, διὰ τὸν ὁποῖον ὑπάρχει κάποια, ἔστω καὶ στοιχειώδης προστασία. Δι’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, - ἔστω "τύποις" - ὑπάρχει ἕνας στοιχειώδης νόμος, προστασίας τοῦ πολίτου, ἀλλὰ καὶ ἁρμόδιοι ἀστυνομικοὶ καὶ προστᾶται του, διὰ νὰ μεριμνῶσι τὴν στοιχειώδη ἀσφάλειάν του. Ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ παιδιά, ἢ καὶ τὰ ἄωρα βρέφη, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουσι πλήρη καὶ ἀσφαλῆ γνῶσιν τῶν κινδύνων ποὺ τὰ ἀπειλοῦσι, ζητοῦσι τὴν προστασίαν, τῶν μεγαλυτέρων καὶ δυνατωτέρων (γονέων, ἀδελφῶν, συγγενῶν, φίλων, κ. ἄ.), καὶ αἰσθάνονται ἀσφαλῆ καὶ ἄφοβα εἰς τὴν ἐν γένει συμπεριφοράν των.

Ὅσον δέ, ἡ προστασία εἶναι περισσότερον ἰσχυρά, τόσον καὶ ἡ ἄνεσις γίνεται πλέον τρόπος ζωῆς. Ἀντιθέτως δέ, ὅσον ἡ προστασία μειοῦται καὶ ὀλιγοστεύει, τόσον αὐξάνεται ἡ ἀνασφάλεια καὶ ὁ φόβος. Ἐν προκειμένῳ, τὸ σημερινὸν ἱερὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, μὲ σύντομον τρόπον, ἀλλὰ καὶ πολὺ χαρακτηριστικὰς λέξεις, περιγράφει τὴν κορυφαίαν προστασίαν. Τὴν προστασίαν ἐκείνην, ἡ ὁποία προστατεύει καὶ ὑπερασπίζεται, ὄχι μόνον, ἀξιωματούχους καὶ ἡγέτας τινας, ἀλλὰ ἀνθρώπους, μικροὺς κατὰ κόσμον, ταπεινοὺς χριστιανοὺς καὶ ἀσήμους. Αὐτὴ δὲ ἡ προστασία εἶναι ἡ "χεὶρ Κυρίου"! Εἶναι τὸ παντοδύναμο χέρι τοῦ Κυρίου μας, τὸ ὁποῖον, ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, εἶναι ἕτοιμο νὰ ὑπερασπισθῇ τὸν κάθε ἕναν ποὺ θὰ ζητήσῃ τὴν βοήθειάν Του. Ἐάν δε ἀνατρέξωμεν εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, θὰ συνειδητοποιήσωμεν, ἀφ’ ἑνὸς μέν, τὴν πανίσχυρον προστατευτικὴν χείρα τοῦ Θεοῦ, ἐπὶ τοῦ ἠγαπημένου λαοῦ Του, τοὺς Ἰσραηλίτας, καὶ ἀφ’ ἑτέρου, τὴν πλήρη ἀδυναμίαν κάθε ἐγκοσμίου καὶ ὑπερόπλου δυνάμεως ἔναντι τῆς Θείας Δυνάμεως. Κατ’ ἐπανάληψιν βλέπομεν τὸν Ἐβραϊκὸν λαόν, νὰ ἀνταπεξέρχεται νικηφόρως εἰς περιπτώσεις ποὺ ἡ "κοινὴ λογικὴ" ἐβεβαίωνε τὴν συντριβήν του. Ὅμως, ἄλλοτε οὔτως καὶ ἄλλοτε ἄλλως, εἴτε διὰ ὀλίγων εἴτε διὰ πολλῶν, εἴτε ἀκόμη καὶ ... δι’ οὐδενός, ἔχων μόνον τὴν παντοδύναμον Δεξιὰν τοῦ Ὑψίστου, κατενικοῦσεν τὸν κάθε ἐχθρὸν καὶ ἀντίπαλον.

"εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν".

Τοῦτο, ὅμως, συνέβαινεν, ἐφ’ ὅσον ὁ λαὸς ἦτο συνεπὴς πρὸς τὰς Θείας ὑποδείξεις καὶ ἐντολάς. Ὅταν οἱ "σκληροτράχηλοι" Ἐβραῖοι, παρεξέκλιναν τῶν Θείων ἐντολῶν, ἐδέχοντο πλήγματα καὶ συντριβάς, ἀκόμη καὶ ... "μηδενὸς διώκοντος"! Τότε, ὄχι μόνον τοὺς ἐγκατέλιπεν ὁ Κύριος, ἀλλὰ πολλάκις, Οὗτος ... συνεπολέμει καὶ συνεμάχει μετὰ τῶν ὑπεναντίων!

Ἀντίστοιχον βοήθειαν καὶ Θείαν συμμαχίαν βλέπομεν καὶ ἐν προκειμένῳ εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα. Ἤδη, οἱ πρῶτοι ἐκεῖνοι Χριστιανοί, βιώνουν μίαν "ἧτταν" καὶ ἀπὸ τὴν θλίψιν των ἀναγκάζονται νὰ περιορίσουν τὰς κινήσεις των. Ὁ λιθοβολισμὸς τοῦ πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, τοὺς ἔχει, κάπως ἀποσυντονίσει, θὰ λέγαμε, καὶ "ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ ... μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις" (Πράξ. ΙΑ΄ 19). Ἔβλεπον, ὅμως, ὅτι οἱ πιστεύοντες ηὐξάνοντο καθημερινῶς καὶ διὰ τοῦτο ἠσθάνοντο ὅτι, τὸ Παντοδύναμο χέρι τοῦ Κυρίου, τοὺς ἐπροστάτευε καὶ τοὺς καθοδηγοῦσε. Ἔβλεπον ὅτι ὁ Κύριος ἦτο μαζί τους καὶ "πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον" (Πράξ. ΙΑ΄ 21). Ἡ Θεία αὕτη συμμαχία, ἦτο ἑπόμενον, νὰ τοὺς ἐνισχύῃ καὶ νὰ τοὺς ἐνδυναμώνῃ εἰς τὸ νὰ κηρύττουν ἀφόβως καὶ ἀνυποχωρήτως τὸν Κύριον Ἰησοῦν.

"Εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν;" (Ρωμ. Η΄ 31).

Σήμερον, ὅμως, ὑπάρχει αὕτη ἡ Θεία συμμαχία; Εἶναι ὁ Κύριος ... μεθ’ ἡμῶν; Τὸ ἐρώτημα τοῦτο ἀκούεται πολλάκις, ἀγωνιῶδες, ἀπὸ τὰ χείλη ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι προσβλέπουσιν εἰς τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ. Ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι βλέπουσι τὴν αὐξανομένην ἀποστασίαν ἀπὸ τοῦ Κυρίου καί, μᾶλλον πολεμικὴν κατ’ Αὐτοῦ. Εἶναι ὁ Κύριος μαζί μας; Συνεχίζουν νὰ ἐρωτοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δὲν ἔπαυσαν νὰ τηροῦν τὸν Θεῖον Νόμον - παρὰ τὰς ἀνθρωπίνους πτώσεις των - καὶ ἐμμένουσι παρακαλοῦντες καὶ δεόμενοι τοῦ Κυρίου! Ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, συμμετέχουσι συνειδητῶς εἰς τὰ Θεῖα καὶ σωτηριώδη Μυστήρια τῆς Ἁγίας ἡμῶν Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ εἰς πεῖσμα τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, πιστεύουσιν ὅτι ὅλα ταῦτα τὰ κακὰ - κατὰ τὸν Χρυσοστομικὸν λόγον - "νεφύδριον ἔσται καὶ θᾶττον παρελεύσεται"!

Εἴπωμεν καὶ εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ παρόντος, ὅτι ὅταν ὁ Κύριος ἀπεφάσιζεν νὰ παρέμβῃ ὑπὲρ τῶν πιστῶν Του, οὐδεμία ἀνθρωπίνη δύναμις ἠδύνατο νὰ ἀντισταθῇ εἰς Αὐτὸν καὶ ἡ ἰδική Του παρέμβασις προεξοφλοῦσεν, ἀφ’ ἑνός, νίκας καὶ θριάμβους τῶν πιστευόντων εἰς Ἐκεῖνον, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ὀλεθρίους ἧττας καὶ συντριβάς, ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι κατὰ καιρούς, ὑπετίμησαν τὴν παντοδυναμίαν τοῦ Κυρίου. Βεβαίως, - καὶ ἵνα μὴ πλανηθῶμεν - αἱ παρεμβάσεις τοῦ Κυρίου ἐγένοντο, κατὰ τὴν Θείαν ἐκτίμησιν καὶ οὐχὶ κατὰ τὴν προσδοκίαν ἢ πολλῶ μᾶλλον κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην ὑπόδειξιν! Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ εἶχον τὴν πεποίθησιν ὅτι ὁ Κύριος, καὶ βλέπει τὰς δυσκολίας καὶ θλίψεις καὶ ἀδιεξόδους, πολλάκις, καταστάσεις τῶν ἐπικαλουμένων Αὐτόν, ἀλλὰ καὶ ἀκούει τὸν στεναγμὸν καὶ τὰς διαμαρτυρίας των. Πιστεύουσιν - οἱ ἄνθρωποι τοῦ Κυρίου - ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι Πατέρας, Ὅλος Ἀγάπη διὰ τὸ πλᾶσμα Του καὶ Ἐκεῖνος θὰ κρίνῃ, πότε πρέπει ἀλλὰ καὶ πῶς πρέπει νὰ παρέμβῃ, νὰ παρρηγορήσῃ, ἢ νὰ ἐπιπλήξῃ, ἤ, ἀκόμη, καὶ νὰ ἐπιτρέπῃ τὴν ταλαιπωρίαν καὶ τὰς ὀδύνας καὶ τὰς θλίψεις, ὅπως δοκιμάζῃ καὶ παιδαγωγῇ τὰ γνήσια τέκνα Του.

Ἂς μὴν ἀποκάμνωμεν καὶ ἂς μὴν θέλωμεν τὰς ἰδικάς μας "λύσεις", εἰς τὰς πικρίας καὶ στενοχωρίας τῆς παρούσης ζωῆς, ἀλλὰ ἂς ἐμπιστευώμεθα τὰς σωτηρίους χεῖρας τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ ἡμῶν καὶ ἂς ἀρκούμεθα μετ’ ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης, εἰς τὸν γνωστὸν Κυριακὸν Λόγον, "γενηθήτω τὸ θέλημά Σου". Ἀμήν.

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

                                                                                                                       

                                                                                                                         Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                                                   Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Πρόγραμμα Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών Ιουνίου 2019