Κυριακή της Σαμαρείτιδος - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (26 ΜΑΪΟΥ 2019)

"Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν" (Πράξ. ΙΑ΄ 21)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ἡ, "ἄνωθεν", προστασία.

Εἶναι πολὺ σημαντικὸ πρᾶγμα εἰς τὴν ζωὴν τοῦ κάθε ἀνθρώπου, νὰ αἰσθάνεται προστατευμένος εἰς κάθε κίνησίν του. Εἶναι μοναδικὴ αἴσθησις, νὰ γνωρίζῃ κάποιος ὅτι δὲν κινδυνεύει καὶ ὅτι ὑπάρχουν κάποιοι γύρω του, οἱ ὁποῖοι "ἀγρυπνοῦν" καὶ τὸν προστατεύουν ἀπὸ κάθε σωματικὸν κίνδυνον. Δὲν ἀναφέρομαι μόνον εἰς τοὺς ἡγέτας καὶ ἀξιωματούχους τοῦ κόσμου τούτου, τοὺς ὁποίους συνοδεύουσι καὶ προασπίζουσι, ὁλόκληροι στρατιαὶ σωματοφυλάκων καὶ ὁπλοφόρων, ἕτοιμοι νὰ διακινδυνεύσωσι καὶ τὰς ἰδίας ζωάς των διὰ τὴν προστασίαν των. Θεωρῶ, ὅτι ἐν μέρει, τοῦτο συμβαίνει εἰς κάθε ἄνθρωπον, περισσότερον ἢ ὀλιγώτερον, διὰ τὸν ὁποῖον ὑπάρχει κάποια, ἔστω καὶ στοιχειώδης προστασία. Δι’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, - ἔστω "τύποις" - ὑπάρχει ἕνας στοιχειώδης νόμος, προστασίας τοῦ πολίτου, ἀλλὰ καὶ ἁρμόδιοι ἀστυνομικοὶ καὶ προστᾶται του, διὰ νὰ μεριμνῶσι τὴν στοιχειώδη ἀσφάλειάν του. Ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ παιδιά, ἢ καὶ τὰ ἄωρα βρέφη, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουσι πλήρη καὶ ἀσφαλῆ γνῶσιν τῶν κινδύνων ποὺ τὰ ἀπειλοῦσι, ζητοῦσι τὴν προστασίαν, τῶν μεγαλυτέρων καὶ δυνατωτέρων (γονέων, ἀδελφῶν, συγγενῶν, φίλων, κ. ἄ.), καὶ αἰσθάνονται ἀσφαλῆ καὶ ἄφοβα εἰς τὴν ἐν γένει συμπεριφοράν των.

Ὅσον δέ, ἡ προστασία εἶναι περισσότερον ἰσχυρά, τόσον καὶ ἡ ἄνεσις γίνεται πλέον τρόπος ζωῆς. Ἀντιθέτως δέ, ὅσον ἡ προστασία μειοῦται καὶ ὀλιγοστεύει, τόσον αὐξάνεται ἡ ἀνασφάλεια καὶ ὁ φόβος. Ἐν προκειμένῳ, τὸ σημερινὸν ἱερὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, μὲ σύντομον τρόπον, ἀλλὰ καὶ πολὺ χαρακτηριστικὰς λέξεις, περιγράφει τὴν κορυφαίαν προστασίαν. Τὴν προστασίαν ἐκείνην, ἡ ὁποία προστατεύει καὶ ὑπερασπίζεται, ὄχι μόνον, ἀξιωματούχους καὶ ἡγέτας τινας, ἀλλὰ ἀνθρώπους, μικροὺς κατὰ κόσμον, ταπεινοὺς χριστιανοὺς καὶ ἀσήμους. Αὐτὴ δὲ ἡ προστασία εἶναι ἡ "χεὶρ Κυρίου"! Εἶναι τὸ παντοδύναμο χέρι τοῦ Κυρίου μας, τὸ ὁποῖον, ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, εἶναι ἕτοιμο νὰ ὑπερασπισθῇ τὸν κάθε ἕναν ποὺ θὰ ζητήσῃ τὴν βοήθειάν Του. Ἐάν δε ἀνατρέξωμεν εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, θὰ συνειδητοποιήσωμεν, ἀφ’ ἑνὸς μέν, τὴν πανίσχυρον προστατευτικὴν χείρα τοῦ Θεοῦ, ἐπὶ τοῦ ἠγαπημένου λαοῦ Του, τοὺς Ἰσραηλίτας, καὶ ἀφ’ ἑτέρου, τὴν πλήρη ἀδυναμίαν κάθε ἐγκοσμίου καὶ ὑπερόπλου δυνάμεως ἔναντι τῆς Θείας Δυνάμεως. Κατ’ ἐπανάληψιν βλέπομεν τὸν Ἐβραϊκὸν λαόν, νὰ ἀνταπεξέρχεται νικηφόρως εἰς περιπτώσεις ποὺ ἡ "κοινὴ λογικὴ" ἐβεβαίωνε τὴν συντριβήν του. Ὅμως, ἄλλοτε οὔτως καὶ ἄλλοτε ἄλλως, εἴτε διὰ ὀλίγων εἴτε διὰ πολλῶν, εἴτε ἀκόμη καὶ ... δι’ οὐδενός, ἔχων μόνον τὴν παντοδύναμον Δεξιὰν τοῦ Ὑψίστου, κατενικοῦσεν τὸν κάθε ἐχθρὸν καὶ ἀντίπαλον.

"εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν".

Τοῦτο, ὅμως, συνέβαινεν, ἐφ’ ὅσον ὁ λαὸς ἦτο συνεπὴς πρὸς τὰς Θείας ὑποδείξεις καὶ ἐντολάς. Ὅταν οἱ "σκληροτράχηλοι" Ἐβραῖοι, παρεξέκλιναν τῶν Θείων ἐντολῶν, ἐδέχοντο πλήγματα καὶ συντριβάς, ἀκόμη καὶ ... "μηδενὸς διώκοντος"! Τότε, ὄχι μόνον τοὺς ἐγκατέλιπεν ὁ Κύριος, ἀλλὰ πολλάκις, Οὗτος ... συνεπολέμει καὶ συνεμάχει μετὰ τῶν ὑπεναντίων!

Ἀντίστοιχον βοήθειαν καὶ Θείαν συμμαχίαν βλέπομεν καὶ ἐν προκειμένῳ εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα. Ἤδη, οἱ πρῶτοι ἐκεῖνοι Χριστιανοί, βιώνουν μίαν "ἧτταν" καὶ ἀπὸ τὴν θλίψιν των ἀναγκάζονται νὰ περιορίσουν τὰς κινήσεις των. Ὁ λιθοβολισμὸς τοῦ πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, τοὺς ἔχει, κάπως ἀποσυντονίσει, θὰ λέγαμε, καὶ "ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ ... μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις" (Πράξ. ΙΑ΄ 19). Ἔβλεπον, ὅμως, ὅτι οἱ πιστεύοντες ηὐξάνοντο καθημερινῶς καὶ διὰ τοῦτο ἠσθάνοντο ὅτι, τὸ Παντοδύναμο χέρι τοῦ Κυρίου, τοὺς ἐπροστάτευε καὶ τοὺς καθοδηγοῦσε. Ἔβλεπον ὅτι ὁ Κύριος ἦτο μαζί τους καὶ "πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον" (Πράξ. ΙΑ΄ 21). Ἡ Θεία αὕτη συμμαχία, ἦτο ἑπόμενον, νὰ τοὺς ἐνισχύῃ καὶ νὰ τοὺς ἐνδυναμώνῃ εἰς τὸ νὰ κηρύττουν ἀφόβως καὶ ἀνυποχωρήτως τὸν Κύριον Ἰησοῦν.

"Εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν;" (Ρωμ. Η΄ 31).

Σήμερον, ὅμως, ὑπάρχει αὕτη ἡ Θεία συμμαχία; Εἶναι ὁ Κύριος ... μεθ’ ἡμῶν; Τὸ ἐρώτημα τοῦτο ἀκούεται πολλάκις, ἀγωνιῶδες, ἀπὸ τὰ χείλη ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι προσβλέπουσιν εἰς τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ. Ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι βλέπουσι τὴν αὐξανομένην ἀποστασίαν ἀπὸ τοῦ Κυρίου καί, μᾶλλον πολεμικὴν κατ’ Αὐτοῦ. Εἶναι ὁ Κύριος μαζί μας; Συνεχίζουν νὰ ἐρωτοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δὲν ἔπαυσαν νὰ τηροῦν τὸν Θεῖον Νόμον - παρὰ τὰς ἀνθρωπίνους πτώσεις των - καὶ ἐμμένουσι παρακαλοῦντες καὶ δεόμενοι τοῦ Κυρίου! Ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, συμμετέχουσι συνειδητῶς εἰς τὰ Θεῖα καὶ σωτηριώδη Μυστήρια τῆς Ἁγίας ἡμῶν Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ εἰς πεῖσμα τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, πιστεύουσιν ὅτι ὅλα ταῦτα τὰ κακὰ - κατὰ τὸν Χρυσοστομικὸν λόγον - "νεφύδριον ἔσται καὶ θᾶττον παρελεύσεται"!

Εἴπωμεν καὶ εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ παρόντος, ὅτι ὅταν ὁ Κύριος ἀπεφάσιζεν νὰ παρέμβῃ ὑπὲρ τῶν πιστῶν Του, οὐδεμία ἀνθρωπίνη δύναμις ἠδύνατο νὰ ἀντισταθῇ εἰς Αὐτὸν καὶ ἡ ἰδική Του παρέμβασις προεξοφλοῦσεν, ἀφ’ ἑνός, νίκας καὶ θριάμβους τῶν πιστευόντων εἰς Ἐκεῖνον, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ὀλεθρίους ἧττας καὶ συντριβάς, ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι κατὰ καιρούς, ὑπετίμησαν τὴν παντοδυναμίαν τοῦ Κυρίου. Βεβαίως, - καὶ ἵνα μὴ πλανηθῶμεν - αἱ παρεμβάσεις τοῦ Κυρίου ἐγένοντο, κατὰ τὴν Θείαν ἐκτίμησιν καὶ οὐχὶ κατὰ τὴν προσδοκίαν ἢ πολλῶ μᾶλλον κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην ὑπόδειξιν! Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ εἶχον τὴν πεποίθησιν ὅτι ὁ Κύριος, καὶ βλέπει τὰς δυσκολίας καὶ θλίψεις καὶ ἀδιεξόδους, πολλάκις, καταστάσεις τῶν ἐπικαλουμένων Αὐτόν, ἀλλὰ καὶ ἀκούει τὸν στεναγμὸν καὶ τὰς διαμαρτυρίας των. Πιστεύουσιν - οἱ ἄνθρωποι τοῦ Κυρίου - ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι Πατέρας, Ὅλος Ἀγάπη διὰ τὸ πλᾶσμα Του καὶ Ἐκεῖνος θὰ κρίνῃ, πότε πρέπει ἀλλὰ καὶ πῶς πρέπει νὰ παρέμβῃ, νὰ παρρηγορήσῃ, ἢ νὰ ἐπιπλήξῃ, ἤ, ἀκόμη, καὶ νὰ ἐπιτρέπῃ τὴν ταλαιπωρίαν καὶ τὰς ὀδύνας καὶ τὰς θλίψεις, ὅπως δοκιμάζῃ καὶ παιδαγωγῇ τὰ γνήσια τέκνα Του.

Ἂς μὴν ἀποκάμνωμεν καὶ ἂς μὴν θέλωμεν τὰς ἰδικάς μας "λύσεις", εἰς τὰς πικρίας καὶ στενοχωρίας τῆς παρούσης ζωῆς, ἀλλὰ ἂς ἐμπιστευώμεθα τὰς σωτηρίους χεῖρας τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ ἡμῶν καὶ ἂς ἀρκούμεθα μετ’ ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης, εἰς τὸν γνωστὸν Κυριακὸν Λόγον, "γενηθήτω τὸ θέλημά Σου". Ἀμήν.

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

                                                                                                                       

                                                                                                                         Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                                                   Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν