Κυριακή 30 Απριλιου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Οσίου Φιλοθέου Ζερβάκου: Γι΄αυτόν που διαβάλλει το Άγιον Φως

Εν τη Ιερά Μονή Λογγοβάρδας τη 24-5-1954

…Εγώ όμως δεν εταράχθην διότι γνωρίζω ότι υπάρχει άρχων του σκότους, μισόκαλος και φθονερός διάβολος όστις μισεί και διαβάλει τα καλά, λαλεί το ψεύδος, πλανά τους απροσέκτους και ανοήτους ανθρώπους και τους πείθει να καταφρονούν τας εντολάς του Θεού, να απιστούν, να λαλούν και αυτοί το ψεύδος, να μισούν τους αδελφούς των, να τους διαβάλλουν, να κατηγορούν, να συκοφαντούν. Προς καταστολήν όμως του ταράχου των ημετέρων και των πιστών ψυχών, προς απόδειξιν και αποκατάστασιν της αληθείας, ως μας εντέλεται ο Απόστολος Πέτρος, να είμεθα έτοιμοι προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν ημίν ελπίδος, μετά πραότητος και φόβου, συνείδησιν έχοντες αγαθήν, ίνα ενώ καταλαλώσιν ημών ως κακοποιών, καταισχυνθώσιν οι επειρεάζοντες την αγαθήν εν Χριστώ ημών αναστροφήν.

Απολογούμαι:

…Εις το βιβλίον μου «Μέγα και θαυμαστόν προσκύνημα εν Παλαιστίνη και Σινά» εις το περί του αγίου Φω­τός κεφάλαιον «Μ. Σάββατον. Το άγ. Φως», δεν αναφέρω, ότι εγενόμην αυτόπτης μάρτυς, ότι είδον το άγ. Φως κατερχόμενον εξ ουρανού, αλλ’ ούτε και δημοσίευμα τι έκαμα, ως νομίζετε, εις ο να αναφέρω τοιούτον τι, ούτε εσκέφθην, ότι το Μ. Σάββατον είναι κινητή εορτή και δεν είναι πιθανόν όπως το θαύμα παρακολουθή το Ιουλιανόν ημερολόγιον. Και διά να βεβαιωθήτε αναγνώσατε μετά προσοχής το βιβλίον μου, το οποίον νομίζω ότι έχετε και θα ιδήτε, ότι όσα λέγει ο κ. Αρβανιτάκης είναι ιδικά του ψεύδη εξερχόμενα εκ του θησαυρού της ακαθάρτου του καρδίας, και εκ των γραφομένων του αποδεικνύεται, ότι είναι ψευδοπλάστης, ψευδολόγος, ψευδοκατήγορος, υβριστής, φθονερός και ασεβής.

Ερωτώ και σε κ. Αρβανιτάκη, ειπέ μοι, διατί επλήρωσε ο Σατανάς την καρδίαν σου ψεύσασθαί σε; ειπέ μοι, εις ποίαν σελίδα του βιβλίου μου, εις ποίον φύλλον, εις ποίον κεφάλαιον γράφω, ότι είδον το άγ. Φως κατερχόμενον εξ ουρανού; δεν εντρέπεσαι; δεν αισχύνεσαι να λέγης και να διαδίδης τοιαύτας ψευδολογίας και συκοφαντίας; Δεν φοβείσαι τον Θεόν; δεν ήκουσας τον Προφήτην Δαυίδ λέγοντα: απολείς πάντας τους λαλούντας το ψεύδος.

Δεν τρέμεις να γράφης «ότι ευθύς εξ αρχής πρέπει να τονίσωμεν, ότι ουδέποτε η Εκκλησία μας υπεστήριξεν, ότι πρόκειται περί θαύματος». Αλλά ποίαν εννοείς Εκκλησίαν; Εάν λέγης την Ελληνικήν Ορθόδοξον Ανατολικήν, λέγεις ψέμματα, πλανάσαι, έχεις λάθος. Εάν εννοής την εκκλησίαν σας, την εκκλησίαν των ασεβών, των απίστων, των ορθολογιστών, των μασόνων, των υποκριτών, τότε λέγεις την αλήθειαν. Διότι η εκκλησία σας ουδέποτε υπεστήριξε περί θαύματος.

Ενώ η Ορθόδοξος Εκκλησία, η οποία είναι το άθροισμα των χριστιανών, των βεβαπτισμένων εις το όνομα της Αγ. Τριάδος και ενωμένων διά της ομολογίας της αυτής, προς τον αληθινόν Θεόν, πίστεως και εχόντων κεφαλήν και αρχηγόν τον Κύριον ημών Ι. Χριστόν, τον θεμελιωτήν αυτής, αυτοί, ως αληθείς χριστιανοί από αρχαιοτάτων χρόνων, μετά πίστεως και ευλαβείας προσερχόμενοι εις τον Πανάγιον Τάφον, παραδέχονται, πιστεύουν, ομολογούν και κηρύττουν το θαύμα του αγ. Φωτός εκ του ανεσπέρου Φωτός προϊόν.

Και εάν, ως λέγης, είδες την εορτήν εγ­γύτατα επτάκις, πώς δεν είδες το θαύμα εκείνο το υπερφυσικόν; Το πώς εκ του Παναγίου τάφου διά του Μακαρ. Πατριάρχου μεταδιδόμενον εις τους πιστούς φως, οι πιστοί αναμμένας έχοντες τας λαμπάδας των το ψηλαφούν με τας χείρας, το θέτουν εις το στήθος, εις το πρόσωπον, το στόμα, τους οφθαλμούς, την κεφαλήν ουδεμία βλάβην προξενεί, το οποίον είδον και εγώ και απορών ηρώτησα τον Μ. Σκευοφύλακα, ο οποίος μοι είπεν, ότι το άγ. Φως έχει θαυματουργικήν χάριν και πιστεύσας, έχων δώδεκα λαμπάδας εις τας χείρας μου αναμμένας, έθεσα κατ’ αρχάς απ’ αυτού τους δακτύλους, τας παλάμας, το έθεσα εις το στήθος, εις το γένειον, το στόμα, τους οφθαλμούς, τα ράσα και ομολογώ, συν πάσι τοις πιστοίς και κηρύττω και θα κηρύττω, ότι είναι θαύμα μέγα, διότι εάν εκείνο το φως δεν είχε θαυματουργικήν χάριν, θα με εφλόγιζε, θα με έκαιε, θα ησθανόμην πόνους δρυμείς και ουχί δρόσον.

Ως φαίνεται ή δεν θα είδες εγγύτατα την τελετήν ή οι οφθαλμοί της ψυχής σου πάσχουν από αορασία, ως πάλαι οι των απίστων Ιουδαίων, οι οποίοι έβλεπον μεν σωματικώς τα θαύματα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αλλ’ επειδή έπασχον τύφλωσιν ψυχικήν τα διέβαλλον. «Ακοή ακούσετε και μη συνήτε και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδετε» (Ησ. 5, Ματθ. ΙΓ’).

Άκουσον δε τί λέγει ο εκ Προύσσης σοφός Χρύσανθος εις το Προσκυνητάριόν του «Περιγραφή της Αγ. Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης προς καταισχύνην εκείνων οι οποίοι αμφιβάλλουν εις το θαύμα του αγ. Φωτός». Οι Ορθόδοξοι προσκυνηταί, όντες συνηθροισμένοι εκ των περάτων της οικουμένης, βλέποντες το παράδοξον τούτο θαύμα και μάλιστα οι Ορθόδοξοι Άραβες κράζοντες το «Κύριε ελέησον» κηρύττουσι ανυποστόλως, ότι μία εστίν η πίστις των χριστιανών… Εάν πολλών Αγίων τάφοι και τα λείψανα ενεργούσι οσημέραι άπειρα θαύματα διά της θείας δυνάμεως, μάλιστα εις τας εορτάς αυτών, πόσω μάλλον ο Πανάγιος Τάφος ενώ ετάφη το Θεανδρικόν Σώμα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, να εκβλύζη φως… Εις εκείνους δε όπου κατ’ έτος επιδεικνύεται, αυτοί ας το κηρύττουσι, μάρτυρες όντες του μεγίστου τούτου θαύματος.

Ωσαύτως και ο βασιλεύς Ιωάννης ο Κατακουζηνός, ο διά του Αγγελικού Σχήματος Ιωάσαφ κληθείς… Εις πλείονα δήθεν πίστωσιν και ασφάλειαν και του θαύματος δήλωσιν μαρτυρούντος τούτο του Θεού, εξέρχεται φως εξάπτον τας εις τον Τάφον λαμπάδας. Οράς τί οι της Εκκλησίας μας τρόφιμοι φρονούσιν, εντράπου και μη λέγης ότι ανήκεις εις την Εκκλησίαν μας την Ορθόδοξον. Συ πηγαίνεις εις τον άγιον Τάφον ουχί από ευλάβειαν διά να προσκύνησης, αλλά πηγαίνεις ως εχθρός της πίστεώς μας, να δυσφημήσης το θαύμα του Αγίου Φωτός.

Ως προς το βιβλίον μου που γράφεις ψευδώς, ότι διέδωκα δι’ αυτού, ότι είδον το άγ. Φως κατερχόμενον εξ ουρανού, άκουσον. Εγώ το βιβλίον αυτό το έγραψα όχι διά να δείξω ότι είμαι συγγραφεύς, ούτε ότι είμαι σοφός και πολυμαθής, διότι είμαι αμαθής, άσοφος και αγράμματος, και ένα μόνον γνωρίζω Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον, και εν οίδα, ότι ουδέν οίδα.

Το έγραψα μόνον και μόνον διά να ωφελήσω τους αδελφούς χριστιανούς και τα πνευματικά μου τέκνα. Να τους κάμω συγκοινωνούς των μεγαλείων και θαυμασίων των οποίων με ηξίωσε η χάρις του Θεού να ίδω. Να τους μεταφέρω νοερώς, διά της αναγνώσεως του βιβλίου, να ίδουν και εκείνοι με τους ψυχικούς των οφθαλμούς, όσα εγώ είδον με τους σωματικούς. Να χαρή και ευφρανθή η ψυχή των, να θαυμάση και δοξάση τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς, τον ποιούντα μεγάλα και ένδοξα, θαυμαστά και εξαίσια, και να αγαπήσουν Εκείνον, όστις δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν, Θεός ων, έγινεν άνθρωπος και υπέμεινεν επωνείδιστον σταυρικόν θάνατον, διά να μας ελευθερώση της αιωνίου καταδίκης και να μας χαρίση ζωήν αιώνιον και Βασι­λείαν Ουράνιον. Το έγραψα δε με προσευχάς και πολλά δάκρυα. Ευχαριστώ τον Θεόν, ότι εισήκουσε των ταπεινών δεήσεών μου και δεν απέτυχον της ελπίδος και προσδοκίας μου.

Πολλοί που το ανέγνωσαν πεπαιδευμένοι και σοφοί, κληρικοί και λαϊκοί, πλούσιοι και πτωχοί, εγγράμματοι και αγράμματοι, άνδρες και γυναίκες ωφελήθησαν. Το πρώτον βιβλίον, μετά την έκδοσιν ενεχείρισα εις τον αείμνηστον Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, Μητροπολίτην Αθηνών, όστις, όταν μετ’ ολίγας ημέρας τον επεσκέφθην, μοι είπε συγκεκινημένος.. Έλαβον από τον κοινόν μας φίλον Αλεξ. Μωραϊτίδην το βιβλίον σας «Μέγα και θαυμαστόν Προσκύνημα…». οσάκις το αναγινώσκω νομίζω, ότι συνοδοιπορώ μαζί σας εις τους αγίους Τόπους και συμπαρίσταμαι εις τας ιεράς τελετάς και θείας μυσταγωγίας. Σκέπτομαι να το συστήσω εις τον υπουργόν της Παιδείας, ίνα διά διατάγματος εισαχθή εις τα Γυμνάσια. Το ευρίσκω ως αναγκαίον και ωφέλιμον από απόψεως Εθνικής, Θρησκευτικής, Ιστορικής και Γεωγραφικής…. (Σημείωσις εκδότου, ακολουθούν γνώμαι διαφόρων προσώπων τα οποία εκφράζουν την ωφέλειαν που έλαβον εκ της αναγνώσεως του βιβλίου).

…Εάν θελήσω να αναφέρω ημετέρους και ξένους όσοι μοι έστειλον συγχαρητήρια και ευχαριστίας των διά την ωφέλειαν την οποίαν έλαβον εκ της αναγνώσεως του βιβλίου θα απαρτίσω βιβλίον, και μόνον σεις κ. Αρβανιτάκη ευρέθητε να δυσφημήσετε και εμέ και το βι­βλίον μου. Πρέπει όμως να στοχασθής καλώς την αμαρ­τίαν σου, να μετανοήσης και εξομολογηθής. Εις εμέ χωρίς να θέλης έκαμες καλόν, με ωφέλησες ψυχικώς. Έβλαψες όμως τον εαυτόν σου και πολλάς ψυχάς με τας ψευδείς συκοφαντίας σου. Εμέ ωφέλησες περισσότερον από εκείνους που με επαινούσι, διότι εκείνοι με τους επαίνους που μου κάνουν, ωφελούν τον εαυτόν των, εμέ όμως με βλάπτουν. Διότι λέγουν οι Άγιοι Πατέρες, ότι ο επαινών μοναχόν παραδίδει αυτόν τω Σατανά. Με τους επαίνους είναι επόμενον, ως άνθρωπος και εγώ, ατελής και αμαρτωλός να υπερηφανευθώ ή και να περάση από τον νουν μου, ότι κάτι είμαι, ενώ είμαι μηδέν εκ του μηδενός, χώμα, στάχτη, σκώληξ της γης. Εάν υπάρχη τι καλόν εν εμοί αυτό δεν είναι ιδικόν μου, είναι ξένον, της χάριτος του Θεού. Εάν είπω ότι είναι ιδικόν μου έσομαι παράφρων.

Συ, όμως, με τας ψευδείς κατηγορίας με έκαμες άξιον μακαρισμού, και οφείλω να σε ευχαριστήσω. Λυπούμαι όμως διά το σκάνδαλον που επροξένησες εις τους πιστούς και την βλάβην και ζημίαν που προξενείς εις τον εαυτόν σου. και διά τούτο σε συμβουλεύω, ως πνευματικός πατήρ, να μετανοήσης. Διά να συγχωρηθή δε η αμαρτία σου πρέπει συ ο ίδιος, επειδή με απεκάλεσες ευλαβή ψεύτην και ότι διέδωκα, διά του βιβλίου μου, ότι είδα το άγ. Φως κατερχόμενον εξ ουρανού, να αναδημοσίευσης πάλιν, ότι όσα είπες και εδημοσίευσες ήτο ψεύματα και ότι επλανήθης, έσφαλες, μετανοής και ζητής συγχώρησι, από τον Θεόν, από όλους τους ανθρώπους, που εσκανδάλισες, από εμέ που εσυκοφάντησες ψευδώς, και από την Εκκλησίαν, διότι προσεπάθησες διά του δημοσιεύματός σου να αποδείξης, ψευδώς, ότι δεν είναι θαύμα το κατά το Μ. Σάββατον εκ του Παναγίου Τάφου του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εκπηγάζων και εκλάμπον Άγιον Φως.

Κατ’ αυτόν τον τρόπον θα λάβης την συγχώρησιν. Ο Θεός θα σε δεχθή με ανοικτάς αγκάλας, θα χαροποιή­σης τους Αγγέλους και πάντας τους Αγίους, θα χαρο­ποιήσης όλους τους χριστιανούς αδελφούς, θα γίνης υπόδειγμα μετανοίας εις τους αμαρτάνοντας, θα λύπησης μόνον τον άρχοντα του σκότους και θα του δώσης καιρίαν πληγήν. Μη δειλιάσης, μη εντραπής να μετανοή­σης, σπεύσον, τάχυνον, πριν κινήση κατά σου ο Θεός την οργήν του, πριν έλθη ο θάνατος, πριν κλεισθή η θύρα του Νυμφώνος. Παρακαλώ τον Θεόν και εύχομαι να σου δώση αληθινήν, ειλικρινή και καλήν μετάνοιαν.

Ταύτα αρκετά διά τον κ. Γ. Αρβανιτάκη, διά να τον φέρουν, εάν θέλη εις συναίσθησιν και μετάνοιαν, προς σαφεστάτην απόδειξιν και αποκατάστασιν της αληθείας, έλεγχον, φυγάδευσιν και καταισχύνην του ψεύδους και προς καταστολήν του ταράχου των ψυχών ημών και των σκανδαλισθέντων αδελφών και ειρήνευσιν. Παρακαλώ δε υμάς τα πνευματικά μου τέκνα πρώτον, να κάμετε προσευχήν με την καρδίαν σας, να συγχωρήση ο Εύσπλαγχνος, ο Μακρόθυμος, ο Πολυέλεος και φιλανθρωπότατος Θεός τον κ. Αρβανιτάκην και να τον φωτίση να έλθη εις συναίσθησιν και αληθινήν μετάνοιαν, και δεύ­τερον σας δίδω εντολήν εκ της παρούσης ανασκευής, επειδή είναι μακροσκελής, να την σμικρίνετε, να εκλέξε­τε τα αναγκαιότερα, τα κυριότερα και να τα δώσητε εις την ιδίαν εφημερίδα που δημοσίευσε ο κ. Αρβανιτά­κης… Η εντολή μου επαιτώ να εκπληρωθή.

Μετά πατρικής αγάπης και εγκαρδίων ευχών

και ευλογιών ο Πνευματικός σας

Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος

«Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ

Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (1884-1980)»

Τεύχος 10. ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ – ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2004. Θεσ/νίκη

Έκδοσις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

ΠΗΓΗ: Άγιο Φως – Μαρτυρία Γέροντος Φιλιθέου Ζερβάκου (impantokratoros.gr)

Μήπως και ο Άγιος Τούνομ που μαρτύρησε για το Άγιο Φώς έτρωγε σανό πάτερ;

σ.σ. Νέας κοπής ιερέας από τα ΙΕΚ ΜΑΣΟΝΙΑ ΕΠΕ, καλοκουρεμένος, καλοξουρισμένος, και πάνω απ’ όλα «εξελιγμένος» και «πολιτισμένος», που πιάνει κουνούπια στον αέρα και δεν τρώει σανό!!!

Περί του Αγίου Φωτός αναφέρθηκε στο κήρυγμά του ο π. Χαράλαμπος Κοπανάκης, εφημέριος του Ι.Ν. Αγίου Αντωνίου Σοκαρά Ηρακλείου Κρήτης.

Επίσης ο π. Χαράλαμπος μίλησε για θαύμα στημένο από τους σταυροφόρους πριν 11 αιώνες, το οποίο έγινε για να γίνει η περιοχή περισσότερο εμπορική.

Σε άλλο σημείο ο π. Χαράλαμπος αναφέρθηκε στο πείραμα που κάνουν οι πιστοί στην τελετή αφής, που βάζουν το Άγιο Φως στο πρόσωπο και δεν καίγονται.

«Έλα να σε κάνω εγώ με την λαμπάδα και να δεις πως θα λαμπαδιάσεις, και όχι θα κάεις, αλλά θα τσουρουφλιστείς» – πρόσθεσε χαρακτηριστικά.

Ο εν λόγω κληρικός από την Κρήτη, αναρωτήθηκε εάν οι ενορίτες του θέλουν να τους ταϊζουν σανό ή να θέλουν να ξέρουν πως έχουν τα πράγματα…..

Ο ίδιος έγραψε στο προφίλ του στα κοινωνικά δίκτυα το εξής:

Τους ανθρώπους μας ενοχλεί και μας πληγώνει το ψέμα.

Ταυτόχρονα, μας φοβίζει η αλήθεια.

Ψυχολογικό είναι το φαινόμενο και υπάρχουν ερμηνείες, όμως δεν είναι της παρούσης.

Πέραν αυτών, οι κοινωνικές ομάδες που έλκονται ιδιαίτερα από το ψέμα και αποστρέφονται μετά βδελυγμίας την αλήθεια, είναι οι θρησκευόμενοι, νομίζω όλων των θρησκειών.

Όταν η αλήθεια εξορίζεται, ο άνθρωπος προσκαίρως ανακουφίζεται, αλλά στην πορεία ζορίζεται, προς όφελος ολίγων επιτήδειων.

Και ρωτάμε εμείς τον Ιερέα : Ο Άγιος Τούνομ που τιμά η εκκλησία μας, έτρωγε Σανό ; 

Τσάμπα η Θυσία του;  

Συγκεκριμένα το έτος 1101μ.Χ., οι Λατίνοι τότε που οι Άγιοι Τόποι είχαν περιέλθει στους Σταυροφόρους δεν μπόρεσαν να λάβουν το Άγιο Φως, παρά τις προσευχές και τις τελεσθείσες λιτανείες που έκαμαν από το Μεγάλο Σάββατο, μέχρι το πρωΐ της Κυριακής του Πάσχα. Το Άγιο Φως «εμφανίσθηκε» όταν απεχώρησαν αυτοί, στους εναπομείναντες Έλληνες, οι οποίοι προσευχήθηκαν με πίστη και εγέμισαν όλο το Ναό. Τότε, με αλλαλαγμούς έτρεξαν οι Λατίνοι και το πήραν από τους Έλληνες, ταπεινωμένοι. Έκτοτε, η τελετή του Αγίου Φωτός και επί των Σταυροφόρων ακόμη, παρέμεινε ως καθαρά Ελληνική τελετή (Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου Ιστορία της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, σελ. 426, 427).

Επίσης, αργότερα, δεν μπορούσαν να λάβουν το Άγιο Φως και οι Αρμένιοι (Μονοφυσίτες). Το έτος 1579μ.Χ. οι Αρμένιοι εδωροδόκησαν τους Τούρκους που κατείχαν τα Ιεροσόλυμα και το Μεγάλο Σάββατο εισήλθε στον Πανάγιο Τάφο ο ιδικός τους Πατριάρχης να πάρει το Άγιο Φως. Έτσι, οι Ορθόδοξοι με τον Πατριάρχη ήλθαν και έμειναν έξω από το Ναό της Αναστάσεως, στην Αγία Αυλή. Η λύπη τους ήταν μεγάλη, γι᾽ αυτό προσεύχονταν στον Κύριο με πολύ πόνο. Ο Ορθόδοξος Πατριάρχης καθόταν περίλυπος μπροστά στην αριστερή μαρμάρινη κολώνα της Πύλης του Ναού. Εν τω μεταξύ, εντός του Ναού ο Πατριάρχης των Αρμενίων και οι Αρμένιοι προσεύχονταν και παρακαλούσαν τον Κύριο να λάβουν το Άγιο Φως, αλλά δυστυχώς τούτο δεν εμφανιζόταν. Στο απέναντι τζαμί, ήταν ανεβασμένος για να κάνει τη συνηθισμένη προσευχή ο Άραβας Χότζας Εμίρης Τούνομ. Έξαφνα όμως, το Άγιο Φως, «σχίζει» την κολώνα, που ήταν μπροστά στον έλληνα Πατριάρχη και εμφανίζεται θαυμαστά προς μεγάλη χαρά των Ορθοδόξων. Ο Χότζας βλέποντας το παράδοξο αυτό γεγονός και για να προλάβει το ωραίο ουράνιο φως, έπεσε κάτω και δεν έπαθε τίποτα. Και ενώ όταν ήταν στον μιναρέ υμνούσε τον Αλλάχ, τώρα άρχιζε να φωνάζει ότι ο Χριστός είναι Θεός αληθινός και ότι Αυτόν πρέπει να προσκυνούμε. Οι Τούρκοι, ακούγοντας τον Χότζα να κηρύττει τον Χριστό, αντί του Αλλάχ, τον έπιασαν και τον σκότωσαν (τον έκαψαν). Το ανωτέρω θαύμα συνέβη στις 18 Απριλίου του 1579 μ.Χ. επί Σουλτάνου Μουράτ και Πατριάρχου Ιεροσολύμων Σωφρονίου του Δ . Από τότε σουλτανικό φιρμάνι όρισε ότι μόνον οι Ορθόδοξοι Έλληνες να μεταδίδουν το Άγιο Φως.

Ο Μάρτυρας Εμίρης Τούνομ αγίασε και ας μην ήταν Χριστιανός, διότι βαπτίσθηκε στο αίμα του μαρτυρίου. 

Μήπως και όλοι οι παρακάτω τρώγανε το ίδιο κουτόχορτο ;

Ο Abu l-‘Abbas Ahmad (ἀπεβίωσε τὸ 947 μ.Χ.) – σύγχρονος πολέμιος τῶν Ἑλλήνων τοῦ 10ου αι. – διηγεῖται πὼς ὁ Μουσουλμάνος κυβερνήτης τῆς Ἱερουσαλὴμ σφραγίζει τὴν πόρτα τοῦ Τάφου ΠΡΙΝ τὴν ἐμφάνιση τῆς φωτιᾶς καί, ὅταν τὸ λευκὸ φῶς τῆς φωτιᾶς ἐμφανιστεῖ μέσα στὸν Τάφο, ξεκλειδώνει τὴν πόρτα του καὶ μπαίνει μέσα στὸν Τάφο καὶ ἀνάβει ἕνα κερὶ ἀπὸ τὴν φωτιὰ αὐτή. 

Ὁ Μητροπολίτης Καισαρείας, Καππαδόκης Ἀρέθας στό μήνυμά του πρὸς τὸν Ἐμίρη τῆς Δαμασκοῦ (ἀρχὲς 10ου αι.) γράφει: «Κάθε χρόνο μέχρι τώρα, τὴν ἡμέρα τῆς ἁγίας Του Ἀναστάσεως ὁ Πανάγιος καὶ Πολύτιμος Τάφος Του κάνει θαύματα…. (ὄντας ὅλα τὰ φῶτα τῆς Ἱερουσαλὴμ σβηστά, καί)….. μὲ τὴν θύρα (τοῦ Παναγίου Τάφου) σφραγισμένη…. καὶ οἱ Χριστιανοὶ νὰ στέκονται τριγύρω του, μέσα στὸν Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως (ἡ Ροτόντα ποὺ στέγαζε τὸ κουβούκλιο), φωνάζοντας «Κύριε Ἐλέησον!», ξαφνικὰ ἐμφανίζεται μία ἀστραπὴ φωτὸς καὶ ἀνάβει τὸ καντῆλι, καὶ στὴν συνέχεια ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλὴμ παίρνουν ἀπὸ τὸ φῶς αὐτὸ καὶ ἀνάβουν τὰ δικά τους τὰ κεριά…» (Σχετ.: Ἐπίσκοπος Αὐξέντιος Φωτικῆς. Τὸ Πασχάλιον Πῦρ στὴν Ἱερουσαλήμ: Μιὰ Μελέτη τῆς Τελετῆς τοῦ Ἁγίου Φωτὸς στὸν Ναὸ τοῦ Παναγίου Τάφου.)

Ἕνας κληρικὸς τῆς αὐτοκρατορικῆς αὐλῆς τοῦ Κωνσταντίνου Ζ’ Πορφυρογέννητου, ὁ Νικήτας, τό 947 μ.Χ. ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν αὐτοκράτορα διηγούμενος τὴν ἀπόπειρα ἑνὸς ἐξοργισμένου ἐμίρη νὰ δώσει τέλος στὴν τελετὴ ἁφῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός…. « (Ὁ ἐμίρης) ἀπαίτησε (ἀπὸ τὸν Πατριάρχη), μὲ τὴν ἀπειλὴ ἀπαγόρευσης τοῦ λαϊκοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τὴν καταβολὴ 7000 χρυσῶν νομισμάτων. Ἡ καταβολὴ αὐτὴ δὲν θὰ γινόταν, ἂν δὲν εἶχαν παραδοθεῖ ἄμεσα ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς 2000 χρυσά, μὲ ἐγγύηση γιὰ τὴν καταβολὴ τῶν ὑπολοίπων 5000. Ὅση ὥρα παρέμενε ὁ Πατριάρχης φρουρούμενος στὸ Πραιτώριο, ὁ Θεὸς τῶν θαυμάτων γέμισε δυὸ ἀπὸ τὰ κανδήλια τῆς τριπλῆς κανδήλας ποὺ κρέμονται στὸν τόπο ποὺ λένε πὼς ἐναποτέθηκε τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἔγινε ἡ Ἀποκαθήλωση, γιὰ νὰ τὸ περιποιηθοῦν. Ὅταν τὰ νέα γιὰ τὸ θαῦμα ἔφτασαν στὸ Πραιτώριο, Χριστιανοὶ καὶ Μουσουλμάνοι ἔτρεξαν, πατεῖς μὲ – πατῶ σέ, στὸν Ναό. Ὅμως οἱ Μουσουλμάνοι ᾖρθαν γεμάτοι αἱματοβαμμένες σκέψεις καὶ φονικὰ σχέδια, ὁπλισμένοι καὶ ἔτοιμοι νὰ σφάξουν κάθε Χριστιανὸ ποὺ κρατοῦσε ἀναμμένο φανάρι. Σὲ λίγο ἔφτασε ὁ Πατριάρχης, ἀκολουθούμενος ἀπὸ τὸν Κλῆρο, καί, ἔχοντας διαπιστώσει πὼς δὲν εἶχε μέχρι στιγμῆς λάβει χώρα ἡ ἐμφάνιση τῆς ἱερῆς φλόγας, μὲ τὴν βοήθεια τῶν Μουσουλμάνων κανόνισε νὰ σφραγισθεῖ τὸ Ἅγιο Κουβούκλιο, καὶ ἄρχισε νὰ προσεύχεται μαζὶ μὲ τοὺς Χριστιανούς. Γύρω στὴν ἕκτη ὥρα, ἔχοντας προσηλωμένο τὸ βλέμμα του στὸν Πανάγιο Τάφο, εἶδε τὴν ὑπερφυσικὴ ἐμφάνιση τοῦ Φωτός. Μπῆκε μέσα στὸ Ἅγιο Κουβούκλιο, τοῦ ὁποίου τὴν εἴσοδο τοῦ τὴν ἔδειχνε ἕνας ἄγγελος. Τὴν στιγμὴ ποὺ πῆγε νὰ πάρει ἕνα κερὶ γιὰ νὰ μεταδώσει τὴν οὐράνια φωτιὰ σὲ ὅλους ὅσους ἦταν μέσα στὸν Ναὸ κρατώντας δᾴδες, δὲν εἶχε προλάβει νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸν Τάφο, ὅταν εἶδε τὸν Ναὸ νὰ πλημμυρίζει ξαφνικὰ μὲ ἕνα οὐράνιο φῶς. Οι πιστοὶ στέκονταν ἀριστερὰ καὶ δεξιά, κάποιοι ἦσαν κοντὰ στὴν θύρα, ἄλλοι κοντὰ στὸν Γολγοθά, ἄλλοι κοντὰ στὴν σταυρόμορφη ἁλυσίδα ποὺ κρέμεται ἀπὸ τὴν ὀροφὴ καὶ τριγύρω ἀπὸ τὴν ὁποία εἶχαν κρεμασμένα τὰ καντήλια τους – ἡ ἁλυσίδα, δηλαδή, ποὺ εἶναι γιὰ νὰ ἀντιπροσωπεύει τὸ κέντρο τοῦ κόσμου καὶ ποὺ εἶναι ἐκεῖ ὡς σημεῖο, ὥστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ θαυμάζουν τὸ φαινόμενο τῆς θεϊκῆς φωτιᾶς. Οἱ ἴδιοι οἱ Μουσουλμάνοι γέμισαν μὲ θαυμασμό, ἀφοῦ μέχρι ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἡ ἐμφάνιση τοῦ Φωτὸς κατ’ ἔτος συνέβαινε μόνο σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ κανδήλια μέσα στὸ Ἅγιο Κουβούκλιο, ἐνῷ τὴν ἡμέρα αὐτή, ὁλόκληρος ὁ Ναὸς εἶχε γεμίσει μὲ φῶς. Ὁ ἐμίρης, ποὺ παρακολουθοῦσε ἀπὸ κάποιο ψηλότερο σημεῖο, ἔγινε μάρτυρας ἑνὸς ἀκόμη μεγαλύτερου θαύματος. Τὸ μεγαλύτερο ἀπὸ τὰ κανδήλια – ποὺ κρεμόταν ἀκριβῶς μπροστὰ του – ἄφησε νὰ χυθεῖ τὸ λάδι καὶ τὸ νερὸ ποὺ περιεῖχε, καὶ ξαφνικὰ γέμισε μὲ τὸ θεϊκὸ πῦρ, παρ’ ὅτι δὲν ὑπῆρχε πλέον κανένα φυτίλι μέσα του.» (Σχέτ.: Ἐπίσκοπος Αὐξέντιος Φωτικῆς. Τὸ Πασχάλιον Πῦρ στὴν Ἱερουσαλήμ: Μιὰ Μελέτη τῆς Τελετῆς τοῦ Ἁγίου Φωτὸς στὸν Ναὸ τοῦ Παναγίου Τάφου.)

Ὁ Μουσουλμάνος ἱστορικός, ὁ al-Biruni, ἔτος 1000 μ.Χ.: «Οἱ Χριστιανοὶ ἔχουν ἤδη σβύσει τὰ φανάρια τους καὶ τὶς δᾴδες τους ἀπὸ πρίν, καὶ περιμένουν, μέχρι νὰ δοῦν μία καθαρὴ λευκὴ φωτιά, ποὺ κάνει τὸ κανδήλι νὰ ἀνάβει. Μὲ τὴν φωτιὰ αὐτὴ ἀνάβουν τὰ κανδήλια μέσα στὰ τεμένη καὶ τοὺς Ναούς. Μετὰ γράφεται μία ἀναφορὰ πρὸς τὸν Χαλίφη σχετικὰ μὲ τὴν ὥρα ποὺ κατέβηκε ἡ φωτιά. Ἂν γινόταν ἀμέσως μετὰ τὴν μεσημβρινὴ ὥρα, ἀναμενόταν γόνιμη χρονιά, ἀλλὰ ἂν καθυστεροῦσε μέχρι τὴν ἑσπέρα ἢ ἀργότερα, τότε θὰ ἀναμενόταν ἄγονη χρονιά. Ἡ ἴδια πηγὴ ἀναφέρει ἐπίσης πὼς κάποιος κυβερνήτης εἶχε φέρει μαζί του ἕνα τεμάχιο χάλκινου σύρματος ἀντὶ φυτιλιοῦ, γιὰ νὰ μὴν μπορέσει νὰ ἀναφλεγεῖ καὶ νὰ φανεῖ ἔτσι πὼς τὸ ὅλο φαινόμενο ἀπέτυχε. Ὅμως κατέβηκε τὸ πῦρ, καὶ ὁ χαλκὸς πῆρε φωτιά. Η κάθοδος αὐτῆς τῆς φωτιᾶς ἀπὸ ψηλά, σὲ μιὰ μέρα ποὺ ἐπαναλαμβάνεται μετὰ ἀπὸ συγκεκριμένο χρονικὸ διάστημα, γίνεται ἀφορμὴ νὰ μένουμε ἔκπληκτοι….» (Σχέτ.:Krachkovsky I. «Holy Fire» (Ἅγιο Φῶς), σύμφωνα μὲ τὴν ἀφήγηση τοῦ al-Biruni καὶ ἄλλων Μουσουλμάνων συγγραφέων τοῦ 10ου – 13ου αι. τῆς Χριστιανικῆς Ἀνατολῆς, Τόμος 3. Ἔκδοση 3η, 1915 (στὰ Ρώσσικα). Χρονολόγιο τοῦ Μουσουλμάνου λόγιου, Al-Biruni (973 – 1048). Al Biruni / In the Garden of Science (Στὸν Κῆπο τῆς Ἐπιστήμης)/ Reklam – Leipzig 1991. Ἀγγλικὴ Μετάφραση.)

Χρονογράφος τῆς ἐκκλησίας τῆς Ρώμης Βaroni, (ἰα’ αἰ.) γράφει πὼς Δυτικοὶ Χριστιανοὶ ἐπισκεπτόμενοι τὴν Ἱερουσαλὴμ εἶδαν τὸ θαῦμα, ὅταν τὸ Μεγάλο Σάββατο τὰ κεριὰ κοντὰ στὸ Ἅγιο Κουβούκλιο ἄναψαν μόνα τους. Baroni, (Χρονικά), σελίδα 1304, ὄπισθεν………

Μήπως τελικά έχετε φάει εσείς το σανό και δεν το ξέρετε; Η εκκλησία της Κρήτης συμφωνεί με τον εν λόγω κληρικό; 

Αγαπώ τον Χριστό

Χαίρετε! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2023) 

«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε» (Φιλιπ. Δ΄ 4). 

Αἱ «χαραὶ» καὶ αἱ κοσμικαὶ … «ψυχαγωγίαι»!

Πολλοί, φίλοι μου καὶ ἀδελφοί μου χριστιανοί, κατηγοροῦσι τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Πίστιν καὶ Ἐκκλησίαν, ὅτι προτρέπει τοὺς πιστούς της, ἵνα συμπεριφέρωνται μὲ κατήφειαν καὶ θλίψιν καὶ ἀποφεύγουσιν ἐν ταὐτῷ, κάθε ἐκδήλωσιν χαρᾶς καὶ εὐωχίας˙ πᾶσαν κοσμικὴν σύναξιν καὶ συνάντησιν, εἰς ἣν ὑπάρχουσι κοσμικαὶ καὶ «χαρούμεναι» ἐκδηλώσεις μετὰ μουσικῶν καὶ ἀσμάτων καὶ χορῶν! Κατηγοροῦσιν, ἐπίσης, ὅτι ἡ Ἐκκλησία κατευθύνει τοὺς Χριστιανούς, πρὸς ἕνα τρόπο ζωῆς, πένθιμο καὶ ἀπόκοσμο καὶ ἐσχάτως ἐπιχειροῦσι τινὲς ἐκ τῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἵνα εἰσαγάγωσιν εἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον χῶρον, κοσμικὰς συνηθείας καὶ χοροὺς καὶ εὐωχίας καὶ ἄσματα, πολλάκις, ἀνηθίκου περιεχομένου, προκειμένου - ὡς ἰσχυρίζονται, - νὰ «φέρωσι» τοὺς νέους καὶ τὰς νεάνιδας εἰς τὸν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας! Λέγουσι, μάλιστα, καὶ ἰσχυρίζονται μετὰ περισσοῦ θράσους, ὅτι … «ἐὰν ὁ Κύριος ἔζη κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ σήμερον, θὰ ἀπεδέχετο τὸν τοιοῦτον τρόπον συμπεριφορᾶς, καὶ ἴσως νὰ συμπεριεφέρετο καὶ ὁ Ἴδιος (συγνώμη Κύριέ μου!) κατὰ τοὺς χυδαίους τοιούτους καὶ ἀνηθίκους τρόπους …»

Ὅμως, … ὅσον ἀπέχει ὁ οὐρανὸς ἀπὸ τὴν γῆν, τοσοῦτον καὶ ἔτι περισσότερον διΐσταται ἡ διδασκαλία τοῦ Ραββί, ἐκ τῶν τοιούτων ἐκνόμων κινήσεων καὶ ἐνεργειῶν! Οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει ἡ τοιαύτη «χαρὰ» τοῦ κόσμου, πρὸς τὴν χαρὰν ἥντινα ἐδίδαξε καὶ συνέστησεν ὁ γλυκύτατος Κύριός μας! «Ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς» (Ἰωάν. ΙΖ΄ 13), εἶπε προσευχόμενος πρὸς τὸν Οὐράνιον Πατέρα Του κατὰ τὴν τελευταίαν ἐκείνην Ἀρχιερατικὴν προσευχήν Του, ὀλίγον πρὸ τοῦ ἐκουσίου πάθους Του. Ταύτην τὴν χαράν, τὴν ἰδικήν Του χαράν, … συνέστησε καὶ ὑπέδειξεν εἰς ἡμᾶς! Τὴν χαρὰν ἐκείνην, ἥντινα συνιστᾷ καὶ ἐν τῷ παρόντι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος! Ναί, νὰ χαιρώμεθα! Ἀλλὰ ὄχι διὰ ἀνούσια καὶ κοσμικὰ καὶ ἁμαρτωλὰ καὶ πρόστυχα πράγματα! Ἔτι δε περισσότερον, νὰ μὴν ἀνταλλάσσωμεν καὶ ἀντικαθιστῶμεν ταύτην τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου καὶ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, μὲ τὰ «ξυλοκέρατα» τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν κοσμικῶν ἡδονῶν καὶ ἀθλιοτήτων!

 

Εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κόσμου, … ποῦ εἶναι ὁ ἀγὼν καὶ ἡ βία;

Τοῦτο καὶ μόνον τὸ ἐρώτημα, εἶναι ἱκανὸν ἵνα προβληματίσῃ ἐκείνους, κυρίως, οἵτινες προσπαθοῦσιν ἵνα συζεύξωσι τὴν χαρὰν τοῦ Χριστοῦ μὲ ἐκείνην τὴν τοῦ κόσμου! Τοιαῦται κοσμικαὶ χαραὶ καὶ ἐκδηλώσεις ὑπῆρχον καὶ τότε τὴν ἐποχὴν τοῦ Χριστοῦ! Εἴδομεν, ὅμως, ποτὲ τὸν Κύριον ἵνα συμμετάσχῃ εἰς αὐτάς; Μόνον εἰς τὸν ἐν Κανᾷ γάμον συμμετεῖχεν, εἰς τὸν ὁποῖον, ὡς γνωρίζομεν ἐκ τῆς παραδόσεως, ὁ νυμφίος ἀλλὰ καὶ ἡ νύμφη, ἦσαν συγγενεῖς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ μετέπειτα ἠκολούθησαν τὸν Κύριον, ὁ μὲν ὡς μαθητής Του καὶ ἡ δὲ ὡς μυροφόρος ἀντιστοίχως! Παρέστη ὁ Κύριος εἰς ἐκεῖνον τὸν γάμον, ὡς προσκεκλημένος, ἔχων ὡς ἀπώτερον σκοπόν Του τὸ γνωστὸν καὶ μέγιστον θαῦμα τῆς μεταβολῆς τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον! Οὔτε ἐτραγῴδησεν, οὔτε ἐχόρευσεν, καὶ οὔτε ποτὲ εἶδον Τοῦτον, ὅσοι ἠθέλησαν ἵνα ἀσχοληθῶσι μὲ τὴν ἐπὶ τῆς γῆς βιοτήν Του, εἴτε ὀρχούμενον, εἴτε τρώγοντα καὶ πίνοντα κοσμικῷ τῷ τρόπῳ, καὶ οὔτε κἂν … ἐγέλασεν ἢ χαριεντίσθῃ μετά τινος! Εἰς τοὺς οἴκους τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ τῶν τελωνῶν … εἰσῆλθεν, ὅμως ἵνα λυτρώσῃ τούτους ἐκ τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας!

Ἄλλωστε, ἐὰν εἶχε προβῇ εἰς τὴν παραμικρὰν ἐκτροπήν, οἱ Φαρισαῖοι δὲν θὰ ἐπεστράτευον ἐναντίον Του … ψευδομάρτυρας! Ἡ κάθε παρέκβασις καὶ παρεκτροπή Του, θὰ ἦτο δι’ ἐκείνους τὸ «μέγιστον ὅπλον» ἵνα τὸν κατηγορήσωσιν οὐσιαστικῶς! Συνεπῶς, ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἐκείνη ἡ συνυφασμένη, μὲ τὸν πόνον καὶ τὴν βίαν καὶ τὸν ἀγῶνα καὶ τὴν πνευματικὴν πρόοδον καὶ τὴν σωτηρίαν! Ἡ χαρὰ τοῦ Κυρίου, εἶναι ἡ χαρὰ καὶ ἡ ἀγωνία διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, εἶναι ἡ χαρὰ τῆς βίας καὶ τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς ὀδύνης διὰ τὸν Χριστόν, εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ … πόνου, ὅταν ὁ πόνος οὗτος ἔρχεται ὡς … δῶρον Θεοῦ!

 

Ἡ χαρὰ τῶν … Ἁγίων μας!

Ἂς ἴδωμεν ὅμως δι’ ὀλίγον, εἰς τὰς βιογραφίας καὶ τὰ Συναξάρια τῶν Ἁγίων. Ἐχάρησαν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, … «χαρὰς μεγάλας», αἱ ὁποῖαι δὲν δύνανται ἵνα συγκριθῶσι μὲ τὰς ἀνοήτους καὶ βδελυρὰς «χαρὰς καὶ διασκεδάσεις» τοῦ κόσμου τούτου! Ἐχάρη ὁ δίκαιος Συμεών, ὅτε εἶδεν νὰ πραγματοποιῇται ἡ μεγίστη του ἐπιθυμία, … νὰ ἴδῃ δηλαδὴ καὶ νὰ βαστάξῃ εἰς τὰς χείρας του ὡς βρέφος, τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴν ἡμῶν (Λουκ. Β΄ 28-33)! Ἐχάρησαν οἱ Θεῖοι Ἀπόστολοι, … ὅτε εἶδον τὸν Διδάσκαλόν των ἵνα ἀναλαμβάνεται εἰς τοὺς οὐρανούς (Λουκ. ΚΔ΄ 52)! Ἐχάρησαν ἐπίσης, ὅταν ὀνειδίσθησαν καὶ ἐδάρησαν, ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ Ἰουδαϊκοῦ συνεδρίου, ἀπειθοῦντες εἰς τοῦτο καὶ τοὺς ἀνόμους περιορισμοὺς ποὺ ἐπέβαλεν εἰς τοὺς μαθητὰς τοῦ Σωτῆρος (Πράξ. Ε΄ 41)! Ἔχαιρον, ἀκόμη, οὗτοι, ὅταν … κηρύσσοντες τὸ Εὐαγγέλιον, ὑπέφερον … «ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, … διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, … ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 4-10)!

Ἔχαιρον, ὅμως, καὶ τὰ πλήθη τῶν λοιπῶν Ἁγίων, ὅταν, … ἄλλοι εἰς τὰ σπήλαια καὶ τὰς ἐρήμους, ἠσκήτευον καὶ ἐταλαιπώρουν ἑαυτοὺς διὰ τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἕτεροι, ἔχυνον, ἐν ἀφάτῳ χαρᾷ καὶ εὐφροσύνῃ, τὸ αἷμα των διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ καὶ ἕτεροι ἀγωνιζόμενοι παντοιοτρόπως, διὰ νὰ μὴν χάσωσι τὸν στέφανον τῆς αἰωνιότητος! Μίαν χαράν, … ὑπὲρ ἐκείνην, ἥντινα αἰσθάνεται ὁ ἀθλητής, ὅστις κοπιάζει, «ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβῃ»

«Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς», τοὺς διεβεβαίωνεν ὁ Κύριος, ἐκεῖ εἰς τὴν «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν» Του (Ματθ. Ε΄ 12)!

 

Χαίρετε!

Τοῦτον τὸν χαιρετισμὸν ἀπηύθυνεν ὁ Ἀναστὰς Κύριος, ἐμφανισθεὶς πρὸς τὰς θρηνούσας μυροφόρους, ὀλίγον μετὰ τὴν Θείαν Αὐτοῦ Ἀνάστασιν, ὅταν αὗται, … «λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων (ἦλθον) ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου» (Μάρκ. ΙΣΤ΄ 2), καὶ τὸν ἀνεζήτουν … μετὰ τῶν νεκρῶν! Οὗτος δὲ ὁ χαιρετισμός, ἦτο καὶ τὸ ἔναυσμα ὅτι … μετὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Ζωοδότου, … «ἡ λύπη πέπαυται καὶ ἡ χαρὰ ἐξήνθησε», καὶ εἰς τὴν ζωὴν τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὴ τοῦ Χριστιανοῦ, πρέπει νὰ κυριαρχῇ μόνον ἡ χαρά!

Ἤδη εὑρισκόμεθα, ὀλίγας μόνον ὧρας πρὸ τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, καὶ θὰ ζήσωμεν τὰς φρικώδεις στιγμὰς τοῦ ἑκουσίου Πάθους τοῦ Χριστοῦ! Εἶναι βέβαιον, ὅτι … βιοῦντες τὰς τραγικὰς ἐκείνας στιγμάς, θὰ πικρανθῶμεν καὶ θὰ ἀγανακτήσωμεν καὶ θὰ πενθήσωμεν! Ὅμως, ὁ ἴδιος ὁ Σωτῆράς μας μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι, … «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ' ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται» (Ἰωάν. ΙΣΤ΄ 20)! Ταύτην τὴν ἀνεκλάλητον καὶ ἀπερίγραπτον χαράν, εὔχομαι ἀδελφοί μου, νὰ ἔχομεν πάντοτε εἰς τὰς καρδίας μας, καὶ οὐδέποτε νὰ ἀνταλλάξωμεν ταύτην μὲ ὅ,τιδήποτε κοσμικὸν καὶ μικρὸν πρᾶγμα, καὶ αὕτη … θὰ εἶναι ἐκείνη ἥτις καὶ θὰ μᾶς συνοδεύσῃ εἰς τὸν Παράδεισον. Ἀμήν.

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν  

 

Κυριακή 23 Απριλίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Μεγάλη Εβδομάδα στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών

 

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΜΑΡΤΙΟΣ 2023

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Μάρτιος 2023

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Μαρτίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου.

Άγιον Όρος - Γιάννης Τσαμπάς (Καλλιτεχνικές φωτογραφίες)

 

Ἐπιποθεῖ, ἆραγε, ἡ ψυχὴ ἡμῶν, ταῦτα τὰ Οὐράνια ἀγαθά; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2023)

«Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν» (Ἑβρ. Θ΄ 11) 

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. 

Πολλοὶ ὡμίλησαν καὶ προσεπάθησαν νὰ ἀπεικονίσουν μὲ τὴν μεγίστην δυνατὴν ἀκρίβειαν, τὸ Θεανδρικὸν πρόσωπον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἠδυνήθη ἵνα ἐπιτύχῃ τοῦτο! Ἀπὸ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης κατὰ τὴν ὁποίαν, εὑρίσκετο ὁ Ἰησοῦς σωματικῶς, ἀνὰ μέσον τῶν ἀνθρώπων, πολλοὶ ἱστορικοὶ ἐκείνων τῶν χρόνων, Ἰουδαῖοι καὶ ἀλλοεθνεῖς, ἐπεχείρησαν ἵνα περιγράψωσι τὸ … φαινόμενον Ἰησοῦς, ἀλλὰ μόνον … ἐλαχίστως ἠδυνήθησαν ἵνα προσεγγίσωσι τὴν Θεανθρωπίνην ταύτην ὀντότητα! Ἀκόμη καὶ … ἐξωτερικῶς καὶ περιγραφικῶς, ἀδυνατοῦσαν, διότι ὁ Διδάσκαλος πολλάκις ἐνεφανίζετο … «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ», κυρίως μετὰ τὴν Ἀνάστασίν Του, ἀλλὰ καὶ πρὸ αὐτῆς, ὡς ἀναγινώσκομεν εἰς τὸ συναξάριον τῆς 16ης Αὐγούστου, περὶ τοῦ Ἁγίου Μανδηλίου! Βεβαίως, καὶ ἐφ’ ὅσον, ἀλλὰ καὶ … ὅσον, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος … ἐπέτρεψεν ἵνα περιγραφῇ ἡ ἐξωτερικὴ Αὐτοῦ ἐμφάνισις, … περιγράφεται καὶ εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν ἀλλὰ καὶ ἀπ’ ἐκείνους οἵτινες τὸν ἐγνώρισαν, ὡς … «ὁ ὡραῖος κάλλει παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων»! 

Ὅμως, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, δὲν ἦλθεν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, … ἵνα διακριθῇ καὶ ὑπερισχύσῃ τῶν ἀνθρώπων, εἴτε κατὰ τὴν μορφήν, εἴτε κατὰ τὴν σοφίαν, εἴτε καθ’ οἷονδήποτε ἄλλον τρόπον! Βεβαίως διεκρίθη καὶ ἔλαμψεν καὶ … ὑπερέλαμψεν, «ὑπὲρ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων», ἀλλὰ δὲν ἦτο οὗτος ὁ σκοπός Του! Ὁ ἀπώτερος σκοπὸς τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου ἐπὶ τῆς γῆς, ἦτο, πρωτίστως μὲν ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς κολάσεως, ἀκολούθως δέ, διὰ νὰ δείξῃ εἰς ἡμᾶς ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ … «ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν» (Ἑβρ. Θ΄ 11)! Εἶναι Ἐκεῖνος περὶ τοῦ ὁποίου προεφήτευσαν ἅπαντες οἱ προφῆται τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καὶ ὁ ὁποῖος ἔφερε μὲ τὴν ἐνανθρώπησίν Του, τὰ ἀγαθὰ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα, καὶ εἶχεν ὑποσχεθεῖ εἰς τοὺς Ἑβραίους! «Αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ» (Λουκ. ΚΔ΄ 21), εἶπον οἱ δύο μαθηταί, ὅταν συνήντησαν Τοῦτον, ἐκεῖ εἰς τοὺς Ἐμμαοὺς μετὰ τὴν Ἀνάστασίν Του. 

Ὅμως, καὶ δι’ ἡμᾶς, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ … «ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν» (Ἑβρ. Θ΄ 11)! Τὰ μέλλοντα δὲ ταῦτα ἀγαθά, δὲν εἶναι πλέον ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἀνέμενον οἱ Ἑβραῖοι καὶ τὰ ὁποῖα ἤδη ἔφερεν διὰ τῆς ἐλεύσεώς Του εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ὡς ἤδη εἴπωμεν, … ἀλλὰ ταῦτα, εἶναι τὰ ἀγαθὰ τῆς αἰωνίου καὶ ἐπουρανίου Βασιλείας Του! Εἶναι ἐκεῖνα τὰ ἀγαθά, ἅτινα εἶδεν ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν … «εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ», (Β΄ Κορ. ΙΒ΄ 2), καὶ περὶ τῶν ὁποίων εἶπεν … «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α΄ Κορ. Β΄ 9)! 

Ἐπιποθεῖ, ἆραγε, ἡ ψυχὴ ἡμῶν, ταῦτα τὰ Οὐράνια ἀγαθά; 

Ἔχομεν, ἀδελφοί μου, τὸ μέγα προνόμιον, νὰ ἀνήκωμεν εἰς τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, ὡς ὁμολογοῦμεν εἰς τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας. Εἴμεθα, ἐπίσης, «δυνάμει», κληρονόμοι τῆς Οὐρανίου Βασιλείας˙ δηλαδή, δυνάμεθα διὰ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἵνα εἰσέλθωμεν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία κατὰ τὴν δογματικὴν διδασκαλίαν τῆς πίστεώς μας, παραμένει ἀνοικτὴ καὶ … δεκτική, ΜΟΝΟΝ διὰ τοὺς βεβαπτισμένους εἰς τὸ Πανάγιον Ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος καὶ ὁμολογοῦντας Αὐτήν! Εἴμεθα, τέλος, ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὁ … διάδοχος λαὸς εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, ὅστις ἀντικατέστησεν τὸν πεπτωκότα Ἑβραϊκὸν λαόν, μετὰ τὴν φοβερὰν πτῶσιν του, δηλαδὴ τὴν Σταύρωσιν καὶ Θανάτωσιν τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπιστίαν τὴν ὁποίαν ἐπέδειξαν καὶ ἐπιδεικνύουν εἰς τὴν Θεότητά Του! Τοῦτο, ἀκριβῶς, τὸ ὁποῖον ὁμολογοῦμεν κατὰ τὴν ὑμνολογίαν τῆς Ἀκολουθίας τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς Πεντηκοστῆς˙ «Ἰουδαῖοι γάρ, ἐξ ὧν κατὰ σάρκα Χριστός, ἀπιστίᾳ νοσήσαντες, θεϊκῆς ἐξέπεσον χάριτος»! 

Ὅμως, ταῦτα τὰ ὁποῖα προείπωμεν, ἐνῶ ἀκούονται ἰδιαιτέρως κολακευτικά, καὶ δεικνύουν εἰς ἡμᾶς τὴν ὁδὸν τὴν ὁποίαν ὀφείλομεν ἵνα βαδίσωμεν, διὰ νὰ ἐπιτύχωμεν τὴν σωτηρίαν μας, δεικνύομεν εἰς τὰ τοιαῦτα, δυστυχῶς, ἀπερίγραπτον ἀδιαφορίαν καὶ … καταβάλλομεν πᾶσαν δυνατὴν προσπάθειαν ἵνα … ἀστοχήσωμεν! Παρὰ τὰ ἀναρίθμητα παραδείγματα τόσων Ἁγίων, μαρτύρων τε καὶ ὁσίων, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, οἵτινες διὰ ταύτην τὴν Ἁγίαν Πίστιν ἡμῶν, «ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 37-38), παραμένομεν ἀσυγκίνητοι, καὶ ἐπιλέγομεν τὰς προσκαίρους καὶ ἐφαμάρτους ἡδονάς, ἵνα διεξέλθωμεν τὴν παροῦσαν ζωήν! 

Καὶ ἐὰν ὑποβάλωμεν εἰς ἑαυτοὺς τὸ αὐτονόητον ἐρώτημα˙ «ἔχομεν, ἆραγε, τὴν παραμικρὰν ἔστω ἀνησυχίαν ἢ μᾶλλον ἐπιθυμίαν διὰ τὰ ἀγαθὰ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας»; ἡ ἀπάντησις, δυστυχῶς, εἶναι, ὅτι … περισσότερον ἀνησυχοῦμεν διὰ τὰ μικρὰ καὶ ἐπουσιώδη πράγματα τῆς παρούσης καὶ προσκαίρου ζωῆς, παρὰ διὰ τὰ μέλλοντα καὶ ἄφθαρτα τὰ ὁποῖα μᾶς ἐπιφυλάσσει ὁ Κύριος εἰς τὴν αἰωνιότητα! Καὶ παρ’ ὅτι, διὰ ταῦτα τὰ αἰώνια, μᾶς διαβεβαιώνουν, … ὁ Ἴδιος ὁ Διδάσκαλος καὶ Θεός μας ἀφ’ ἑνός, ὅστις καὶ διὰ τῆς ἰδίας Ἀναστάσεως, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς Ἀναστάσεως πολλῶν ἄλλων κεκοιμημένων, ἀφ’ ἑτέρου δέ, πλήθη Ἁγίων οἵτινες καὶ προεγεύθησαν ἀλλὰ καὶ ἐνεργοῦσαν διὰ τῆς Θείας Δυνάμεως καὶ ἐθαυματούργουν ἕως καὶ τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν μας, ἡμεῖς παραμένομεν ἀπολύτως ἐξηρτημένοι ἐκ τῶν γηΐνων καὶ ἀσημάντων πραγμάτων! Καὶ ἐνῶ, ὁ θάνατος … εὑρίσκεται συνεχῶς πλησίον ἡμῶν καὶ συμβαδίζει μεθ’ ἡμῶν καὶ διαψεύδει τὰς οἵασδήποτε προσδοκίας καὶ ἐπιδιώξεις μας, ἡμεῖς, - ὡς ὁ ἄφρων πλούσιος τῆς γνωστῆς παραβολῆς, - ὁραματιζόμεθα … φρούδας ἐλπίδας, «κειμένας εἰς ἔτη πολλά»! 

«Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» (Ρωμ. ΙΓ΄ 12)! Ἡ «νύκτα» τῆς παρούσης ζωῆς … τελειώνει, ἀδελφοί μου, καὶ ὅσον οὔπω … ξημερώνει ἡ «ἡμέρα» τῆς Οὐρανίου χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως! Ἂς ἀφήσωμεν, ὡς μάταια καὶ ρυπαρά, τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ τοῦ κακοῦ, καὶ ἂς ἐνδυθῶμεν τὰ ἀπαραίτητα ὅπλα ποὺ μᾶς παρέχει ὁ Κύριος διὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Μυστηρίων, διὰ νὰ ἐπιτύχωμεν τὴν ἀτελεύτητον χαρὰν τῆς Οὐρανίου δόξης! Ἀμήν! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου  Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 16 Απριλίου 2023 (Πάσχα)

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Η φοβερή επιστολή του διοικητή της Ιουδαίας που περιγράφει πώς ήταν ο Ιησούς Χριστός (βίντεο)

 

Σταμάτης Σπανουδάκης ένας κορυφαίος συνθέτης και στιχουργός (συνέντευξη)

 

Μία αξιόλογη συνέντευξη του κορυφαίου συνθέτη και στιχουργού Σταμάτη Σπανουδάκη από τον Τάσο Τρύφωνα.

Συνήθως τους μεγάλους δημιουργούς τους αναγνωρίζουμε μετά θάνατον.