Ανοικτή Επιστολή πρός τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Κυριάκο Μητσοτάκη

 

Αρχιμ. Παύλος Ντανάς: Ανοικτή Επιστολή πρός τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Κυριάκο Μητσοτάκη

Ἀγρίνιο 01-12-2020

Ἀνοικτή Ἐπιστολή

Πρός τόν Ἐξοχώτατον Πρωθυπουργόν τῆς Ἑλλάδος

κ. Κυριάκον Μητσοτάκην

Μέγαρον Μαξίμου

Ἀθήνα

Κύριε  Πρωθυπουργέ,

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὡς ἁπλός κληρικός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, ἐπιθυμῶ νά σᾶς  ἀναφέρω τά κάτωθι:

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού ὁρκισθήκατε Πρωθυπουργός, δώσατε τήν εἰκόνα τοῦ πολιτικοῦ πού σέβεται τά ἱερά θέσμια τῆς Πατρίδος μας καί ὁρκισθήκατε μέ τήν παρουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου μέ θρησκευτικό ὅρκο. Ὡστόσο, οἱ πράξεις σας ἀπέδειξαν τήν ὑποκριτική σας συμπεριφορά ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία. Μοῦ θυμίζετε τά λόγια τοῦ Εὐριπίδη (Ἱππόλυτος): «Ἡ γλῶσσ’ ὁμώμοχ’ ἡ δέ φρήν ἀνώμοτος». «Ἡ γλώσσα μου ὁρκίστηκε, ἀλλά ὁ νοῦς μου δέν δεσμεύτηκε ἀπό τόν ὅρκο». καί τά λόγια τοῦ Γάλλου Προέδρου Charles de Gaulle: «Προκειμένου νά γίνει ἀφέντης ὁ πολιτικός, προσποιεῖται τόν ὑπηρέτη».

Μέ ἰταμό τρόπο ἀκυρώσατε τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τίς ἡμέρες τῆς Μ. Σαρακοστῆς, τῆς Μ. Ἑβδομάδος καί τοῦ Πάσχα. Ποιός εἶστε ἐσεῖς πού διαγράφετε, μονομιάς, τά Κοσμοσωτήρια γεγονότα τοῦ Πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ; Δηλώνετε, ὅτι εἶστε ὀρθόδοξος χριστιανός καί μέ τίς ἀσεβεῖς ἀποφάσεις σας γίνεσθε διώκτης, βλάσφημος καί ὑβριστής τῶν θείων, τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων.

     Ἀλήθεια, μέ τί θράσος τολμήσατε νά λικνίζεστε μέ τήν Ἄλκηστη Πρωτοψάλτη ἐν μέσῳ καραντίνας, ἐνῶ ταυτόχρονα ἀφαιρέσατε τίς πινακίδες καί ἐπιβάλλατε πρόστιμο, γιά ἄσκοπη μετακίνηση στόν ὁδηγό τοῦ ἀγροτικοῦ αὐτοκινήτου, πού περιέφερε τήν θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Τρυπητῆς στό Αἴγιο; Γιατί τόση μωρία; Γιατί τά μεγάφωνα ἀπό τά τζαμιά ἦταν ἀνοικτά ἐκεῖνες τίς ἡμέρες καί τά μεγάφωνα τῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἦταν κλειστά; Γνωρίζετε, ὅτι τό τζαμί στό Βοτανικό εἶναι ἀνοικτό καί προσέρχονται οἱ μουσουλμάνοι γιά νά προσευχηθοῦν; Γιατί τέτοια ἐξαίρεση; Μόνον οἱ δαίμονες, οἱ ἄθεοι καί οἱ δαιμονισμένοι τρέμουν τήν ὑμνωδία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι ἔλεγαν: «Τό δίς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρός σοφοῦ» (Μένανδρος). Ἐπιβάλλετε τώρα δεύτερη καραντίνα καί ὄχι «Lockdown», γιατί δέν εἴμαστε Ἄγγλοι, ἀλλά Ἕλληνες καί ἔτσι νεκρώσατε τήν Ἐκπαίδευση, αὐξήσατε τήν ἀνεργία, τήν φτώχεια, τήν πείνα. Ἐπί τοῦ προκειμένου θέματος, ὁ Βρετανικός Τύπος «The Guardian» γράφει: «Ἐν μέσῳ τῆς ἐπιδημίας τό χάσμα τῆς ἀνισότητας μεταξύ πλουσίων καί πτωχῶν ἔχει αὐξηθεῖ τρομακτικά». Καί ἐπιπλέον, ζοῦμε τήν ἔκρηξη τῶν ψυχολογικῶν προβλημάτων καί αὐτοκτονιῶν γιά τά ὁποῖα ἑκουσίως δέν γίνεται καθόλου λόγος.

     Κυρίως, κλείσατε τούς ἱερούς Ναούς γιά νά μήν τελοῦνται οἱ ἱερές Ἀκολουθίες μέ ἀποκορύφωμα τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τή στιγμή πού ἔξω ἀπό τό Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν, περιμένοντας τήν ἀπόφαση γιά τή δίκη τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἦταν συγκεντρωμένοι 25.000-30.000 ἄνθρωποι ἤ ὅταν στά λεωφορεῖα καί στά ἀεροπλάνα ὑπάρχει συνωστισμός. Μοῦ κατέθεσε συγγενικό μου πρόσωπο πού ἦρθε  ἀπό τή Γερμανία,  ὅτι τό ἀεροπλάνο  μέ τό ὁποῖο ταξίδευε εἶχε 200 ἐπιβάτες καί δέν εἶχε κανένα κάθισμα ἄδειο. Ἐκεῖ δέν ὑπάρχει κορωνοϊός; Ἐκεῖ, γιατί δέν τηρήθηκαν οἱ ἀποστάσεις;

     Εὐλαβεῖς κληρικοί, μᾶς εἶπαν, ὅτι ἔζησαν τραγικές στιγμές ὅταν κατά τή φρικτή ὥρα τῆς Θείας Εὐχαριστίας μπῆκαν ἀστυνομικοί, σάν σερίφηδες, ἀπειλώντας ὅτι θά ἐπιβάλλουν πρόστιμα στούς κληρικούς καί λαϊκούς πού μετεῖχαν στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη καί μάλιστα κάποιος ἀστυνομικός  πρόσθεσε – ἄν δέν τελείωνε ἡ Θεία Λειτουργία σέ 20΄ λεπτά!!!

     Ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχει πολεμική εἶναι πασιφανής, γιά νά μήν κοινωνοῦν οἱ χριστιανοί, μέ τήν πρόφαση, ὅτι στήν Θεία Κοινωνία ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά κολλήσει τόν κορωνοϊό! Ἡ Θεία Κοινωνία, ὅμως, δέν εἶναι μιά ἁπλή τροφή. Εἶναι τό Θεῖο Αἷμα καί τό Θεῖο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας πού λαμπρύνει καί θεοποιεῖ τόν ἄνθρωπο. Κοινωνοῦμε εἰς «ἁγιασμόν καί φωτισμόν καί ρώμην καί ἴασιν καί ὑγείαν ψυχῆς τε καί σώματος», σύμφωνα μέ τήν Ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως. Ὅποιος, λοιπόν, φοβᾶται μήν κολλήσει κορωνοϊό – ἄπαγε τῆς βλασφημίας – ἄς μήν ἐκκλησιάζεται οὔτε βεβαίως καί νά κοινωνεῖ.

     Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀναφέρει: «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι λουτρό πνευματικό πού καθαρίζει ὄχι μόνο τό σωματικό ρύπο, ἀλλά κάθε ἀκαθαρσία τῆς ψυχῆς μέ πολλούς τρόπους τῆς μετανοίας. Δικαίως θά μποροῦσε κανείς νά ὀνομάσει τήν Ἐκκλησία μέ ὅλα τά ὀνόματα καί δικαστήριο καί ἰατρεῖο καί σχολεῖο πίστεως καί ἐκπαιδευτήριο ψυχῆς καί γυμναστήριο δρόμων πού ὁδηγοῦν στούς οὐρανούς» (ΕΠΕ 19,426). Καί συνεχίζει ὁ ἱερός Πατήρ: «Πρέπει νά βρισκόμαστε στήν Ἐκκλησία σάν νά εἴμαστε σέ ἕνα σπίτι, σάν νά εἴμαστε ἕνα σῶμα, ἀφοῦ καί τό Βάπτισμα εἶναι ἕνα καί ἡ Τράπεζα μία καί ἡ Πηγή μία καί ἡ Κτίσις μία καί ὁ Πατήρ Ἕνας» (ΕΠΕ 19, 488).

     Εἶναι λυπηρό τό γεγονός πού διαδραματίσθηκε τήν Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020 στόν Μητροπολιτικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ Θεία Λειτουργία ἔγινε κεκλεισμένων τῶν θυρῶν τοῦ Ναοῦ καί  ὅταν βγῆκε ὁ ἱερέας στήν Ὡραία Πύλη προσκαλώντας τούς πιστούς νά μεταλάβουν «Μετά φόβου Θεοῦ πίστεως καί ἀγάπης», ἐκείνη τή στιγμή ἡ κάμερα ἔδειχνε ἄδεια καθίσματα. Ποῦ ἦταν ὁ πιστός λαός; Κανείς. Προσέξετε, ὅμως, ὅσοι διώκουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἔχουν οἰκτρό τέλος στή ζωή τους.

     Διαχρονικά εἶναι τά λόγια τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου, φιλοσόφου καί Μάρτυρος: «Ἄν δέν πιστεύεις στά λόγια, νά πιστεύεις στά πράγματα. Πόσοι τύραννοι θέλησαν νά νικήσουν τήν Ἐκκλησία, πόσα τηγάνια χρησιμοποιήθηκαν γι’ αὐτό τό σκοπό, πόσα καμίνια, πόσα δόντια ἀγρίων θηρίων, πόσα ἀκονισμένα ξίφη; Καί παρ΄ὅλα αὐτά δέν νίκησαν. Ποῦ εἶναι ὅσοι πολέμησαν τήν Ἐκκλησία; Δέν γίνεται πιά λόγος γι’ αὐτούς καί ἔχουν λησμονηθεῖ. Ποῦ εἶναι ὅμως ἡ Ἐκκλησία; Λάμπει περισσότερο καί ἀπό τόν ἥλιο» (ΒΕΠΕΣ 3, 205).

Ἀποροῦμε, γιατί τόση μανία ἐναντίον τῶν κληρικῶν καί τῶν πιστῶν χριστιανῶν! Μᾶλλον καταδεικνύεται, ὅτι τούς χριστιανούς τούς θεωρεῖτε κακοποιούς. Ποτέ δέν ἔκλεισαν οἱ Ἐκκλησίες. Πέρασαν Τοῦρκοι, Βαυβαροί, Γερμανοί, Ἰταλοί καί ὅλοι σεβάστηκαν τήν Ἐκκλησία. Ἀκόμη καί ὁ Μωάμεθ μετά τήν πτώση τῆς Πόλης παραχώρησε προνόμια στόν Πατριάρχη Γεννάδιο. Ξεπεράσατε τή μοχθηρία καί τήν πολεμική ὅλων ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ Κιβωτός τῆς σωτηρίας τοῦ Ἔθνους καί ὁδηγήσατε εὐλαβεῖς κληρικούς, ὅπως καί τόν Μητροπολίτη Κερκύρας κ. Νεκτάριο στό Δικαστήριο.

     Καί ἰδού τό ἐρώτημα: Γιατί δέν συλλάβατε στίς 17 Νοεμβρίου τούς ἐκπροσώπους τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τό Γενικό γραμματέα τοῦ ΚΚΕ, τόν ἀρχηγό τοῦ ΜέΡΑ 25 καί νά τούς ἐπιβάλλετε ἀπό 5.000 εὐρώ πρόστιμο καί στούς ὁπαδούς τους ἀπό 300 εὐρώ, ἀφοῦ ἔκαναν πορεῖες καί παραβίασαν τό Νόμο, ἐνῶ ἐπιβάλλατε  πρόστιμο σέ γιαγιές πού δέν φοροῦσαν μάσκα; Ὁ δέ κύριος Χρυσοχοΐδης, δικαιολογώντας τίς πορεῖες πού ἔγιναν τήν ἡμέρα τοῦ πολυτεχνείου, εἶπε «ὅτι ὁ ἰός δέν μεταδίδεται σέ ἐξωτερικό χῶρο». Τότε, μέ ποιό σκεπτικό δέν ἄφησε τούς προσκυνητές  νά ἀνάψουν ἕνα κεράκι στόν Ἅγιο Ἀνδρέα στήν Πάτρα;

Θεοποιήσατε τόν κορωνοϊό καί κάποιους εἰδικούς Ἐπιστήμονες. Καλέστε, παρακαλῶ, καί τούς Ἐπιστήμονες ἐκείνους πού ἔχουν διαφορετική ἄποψη καί μή μᾶς κατηγορεῖτε ὅλους ὡς «ψεκασμένους» καί «συνομωσιολόγους». Συκοφαντοῦν ἐκεῖνοι πού δέν ἔχουν ἐπιχειρήματα. Ἀκοῦστε τουλάχιστον τόν Παγκόσμιο Ὀργανισμό Ὑγείας ὁ ὁποῖος στίς 26 Ὀκτωβρίου 2020 ἀνακοίνωσε ἐπίσημα «ὅτι ὁ κορωνοϊός εἶναι μιά ἥπια ἕως μέτρια ἴωση, ἡ θεραπεία τῆς ὁποίας δέν ἀπαιτεῖ νοσηλεία στό νοσοκομεῖο, ἀλλά περίθαλψη στό σπίτι».

     Γιατί ἐπιβάλλατε τή μάσκα πού δρᾶ ὡς φίμωτρο παρά ὡς μέσο προστασίας; Ὁ κ. Σωτήρης Τσιόδρας εἶχε δηλώσει ὅτι δέν χρησιμεύει σέ τίποτε ἡ μάσκα καί ὁ ΠΟΥ εἶχε δημοσιεύσει ὁλόκληρη ἔκθεση, γιατί δέν πρέπει νά φοράει ὁ ὑγιής πληθυσμός μάσκα – οἱ δέ πάνινες εἶναι ἐντελῶς ἀκατάλληλες. Τελικά, ἡ μάσκα ἔγινε μέ τό φόβο τοῦ προστίμου τό «πιό σημαντικό ὅπλο σας. Γιά τό χριστιανό, ὅμως, τόν κατά Θεό πλασθέντα ἄνθρωπο ἡ μάσκα εἶναι ἀθεοφοβία, ἀσέβεια καί ἄρνηση τῆς Παντοδυναμίας τοῦ Θεοῦ καί βλασφημία κατά τοῦ Δεσποτικοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας, τῶν ἱερῶν Εἰκόνων καί ἱερῶν Λειψάνων, κι ἄς τή φοροῦν ἀκόμη καί Μεγαλόσχημοι Κληρικοί!!!

Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί ἡ Διεθνής Νομοθεσία γιά τήν εὐζωία τῶν ζώων (“Animal welfare”) ἀπαγορεύει τό φίμωτρο καί κάθε ἄλλου εἴδους ἀντικείμενο πού παρακωλύει τήν ἐλεύθερη ἀναπνοή καθαροῦ ἀέρα καί τήν λήψη τροφῆς, γιατί προκαλεῖ δυσφορία καί ψυχική διαταραχή στά ζῶα. Πῶς εἶναι, λοιπόν, δυνατόν, σεῖς νά θέλετε μέ τόση αὐταρχικότητα νά ἐπιβάλλετε στούς πολίτες σας τήν μάσκα-φίμωτρο, καθιστώντας μας ὑποδεέστερους τῶν ζώων»; (Ἀπό τό ἄρθρο τοῦ  Κ. Βαθιώτη, Ἀναπληρωτή Καθηγητή Νομικῆς Σχολῆς Δ.Π.Θ. μέ τίτλο: «Πρωθυπουργική τρομοκρατία…»).

Ὁ Δρ. Harvey Schonwald, Οὐρολόγος στό Spring Hill Florida τῶν ΗΠΑ, ὑπογράμμισε: «Μιλῶ στούς Ἕλληνες, στή χώρα πού γεννήθηκε ἡ δημοκρατία, καί σᾶς λέω ὅτι αὐτή εἶναι πού κινδυνεύει περισσότερο καί ὄχι ἡ ὑγεία μας. Ἔχουμε ἑνωθεῖ γιατροί ἀπό ὅλον τόν κόσμο γιά νά σᾶς ποῦμε γιά τήν τεράστια ἀπάτη. Ὅμως τά ΜΜΕ παγκοσμίως μᾶς φιμώνουν. Δέν μᾶς δίδουν τό λόγο στά κανάλια σέ καμία χώρα γιά νά μάθετε τήν ἀλήθεια. Ἡ παγκόσμια ἐπιστημονική κοινότητα, λοιπόν, δέν εἶναι ἀποκλειστικά αὐτοί πού δείχνουν, ἀλλά εἶναι καί αὐτοί ἐδῶ. Καί εἶναι πάμπολλοι ἄλλοι, ἐπίσης, πού ἁπλά δέν ἔχουν βῆμα ἔκφρασης».

Ὁ μαχητικός δάσκαλος Δημήτριος Νατσιός, ὅσον ἀφορά τίς μάσκες στά πρόσωπα τῶν παιδιῶν, λέει τά ἑξῆς: «Τί εἶναι ὑγιεινότερο, ἡ μάσκα στό πρόσωπο ἤ ἡ καθαρή ἀναπνοή, ἡ εἰσπνοή ὀξυγόνου, ἰδίως σέ μεγάλες πόλεις πού εἶναι ἐπιβαρυμένες καί μέ τή ρύπανση τοῦ ἀτμοσφαιρικοῦ ἀέρα;».

Καί ὁ Ντοστογιέφσκι ἀναφέρει: «Τρία πράγματα μᾶς θυμίζουν τόν χαμένο παράδεισο: Τό ἄρωμα τῶν λουλουδιῶν, τό κελάιδημα τῶν πουλιῶν καί τό γέλιο τῶν παιδιῶν».

Ἄς διδαχθοῦμε καί ἄς ἀφυπνισθοῦμε καί ἀπό τήν παρρησία τῆς Ἀγγελικῆς, μαθήτριας τῆς Γ΄ Γυμνασίου, πού ἦταν Σημαιοφόρος κατά τήν 28η Ὀκτωβρίου – και πρός τιμήν της – δέν φόρεσε μάσκα παρά τήν πίεση ἀπό τούς ἐκπαιδευτικούς της, ὁμολογεῖ: «Ἡ μάσκα εἶναι «βολική», γιατί μπορεῖς νά τρῶς, νά μιλᾶς μέσα στό μάθημα καί ὁ καθηγητής νά μή σέ βλέπει. Δέν εἶναι, ὅμως, στ’ ἀλήθεια βολική, γιατί δέν μπορεῖς νά ἀναπνεύσεις καί δέν εἴμαστε ἐγκληματίες γιά νά κρύβουμε τό πρόσωπό μας. Τό πρόσωπό μας εἶναι «κατ’ εἰκόνα» τοῦ Θεοῦ, ἄρα δέν πρέπει νά τό κρύβουμε».

Σχετικά μέ τήν ἀποτυχημένη τηλεκπαίδευση πού τόσο ταλαιπωρεῖ τά παιδιά, τούς νέους καί τούς ἐκπαιδευτικούς, ἄς λάβετε ὑπόψη σας τήν ὁμολογία τοῦ Γιάννη, μαθητή τῆς Α΄ Γυμνασίου: «Τήν ὥρα πού κάνουμε μάθημα, διαδικτυακά, ἀπό  κάποια στιγμή καί μετά μέ  πονάει τό κεφάλι μου, ἀπό τά ἀκουστικά καί τή συνεχή χρήση τοῦ ὑπολογιστή καί δέν μπορῶ νά συγκεντρωθῶ. Ἐπίσης, κάποιοι μαθητές παρασύρονται καί γράφουν συνεχῶς στό hat μέ τούς ἄλλους μαθητές  καί δέν προσέχουν… Μετά τό τέλος  τοῦ μάθηματος, νιώθω ὅτι ἀκόμη φοράω τά ἀκουστικά καί διαρκῶς ἀκουμπάω τά χέρια στά αὐτιά μου γιά νά σιγουρευθῶ ὅτι δέν τά φοράω. Ἀκόμη, ὅταν τελειώνει τό μάθημα ἔχω πολύ μεγάλο πονοκέφαλο καί νιώθω πολύ περίεργα. Ἀνυπομονῶ νά ξανανοίξουν τά σχολεῖα, γιατί ἄν συνεχιστεῖ ὅλο αὐτό τό πράγμα ἀργά ἤ γρήγορα τό κεφάλι μου θά  «ἐκραγεῖ!».

Ὅσον ἀφορά δέ τό περιβόητο ἐμβόλιο πού περιμένετε γιά νά λύσει τό πρόβλημα, πρέπει νά γνωρίζετε, ὅτι σύμφωνα μέ τούς εἰδικούς Ἐπιστήμονες ἀπαιτοῦνται νά περάσουν 6-8 χρόνια δοκιμασίας γιά νά εἶναι ἀσφαλές. ἑπομένως, ἀποτελεῖ θανατηφόρο κίνδυνο γιά τούς ἀνθρώπους, ἐάν χρησιμοποιηθεῖ ἐσπευσμένα.

6. Τί νά ποῦμε γιά τήν ἀνθελληνική στάση σας στά Ἐθνικά θέματα!

α. Ὑποσχεθήκατε στόν ἑλληνικό λαό ὅτι θά ἀγωνιστεῖτε γιά νά μήν ὑπάρξει ἐκχώρηση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας στό Σλαβικό μόρφωμα καί κρατίδιο τῶν Σκοπίων. Ὄχι μόνο δέν ἀκυρώσατε τήν ἐπαίσχυντη συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ἀλλά ἔκπληκτοι ἀκούσαμε τό Σεπτέμβριο τοῦ 2020 τόν Πρωθυπουργό Ζάεφ νά λέει στό Euronews τά ἑξῆς: «Ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εἶχε ἤδη τήν εὐκαιρία νά δείξει τή στάση του ἀπέναντι στή Βόρεια Μακεδονία… Ἔδωσε μάχες γιά ἐμᾶς, μάχες γιά τό εὐρωπαϊκό μας μέλλον, γιά τή συμμετοχή στό ΝΑΤΟ καί εἶμαι πολύ εὐχαριστημένος… Ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ἔχει τελειώσει. Τελείωσε. Τώρα ἄς συνεργαστοῦμε… Καί εἶμαι πολύ χαρούμενος πού ὁ Πρωθυπουργός τοῦ Νότιου γείτονά μας ἔδωσε μάχη γιά τόν εὐρωπαϊκό δρόμο τῆς Β. Μακεδονίας. Ὅσα ἔχει κάνει ἀπό τή στιγμή πού ἔγινε Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδας εἶναι μόνο θετικά γιά τή Β. Μακεδονία…».

       Δοξάζουμε τό Θεό, πού ἡ Βουλγαρία τό Νοέμβριο  ἄσκησε Βέτο στήν ἔνταξη τῶν Σκοπίων στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ζητώντας ἀπό τήν κυβέρνηση τῶν Σκοπίων νά ἀναγνωρίσει ὅτι ἀποτελεῖ τμῆμα τῆς Βουλγαρικῆς ρίζας. ὅτι δέν ὑπάρχει «μακεδονική γλώσσα» καί «μακεδονική ἐθνότητα», γιατί ἡ λεγόμενη «μακεδονική γλώσσα» εἶναι βουλγαρική διάλεκτος. Τοιουτοτρόπως, ἡ Βουλγαρία ἔδωσε ἠχηρό ράπισμα στήν Καγκελάριο κ. Μέρκελ καί στίς ΗΠΑ, ἀλλά καί σέ σᾶς πού εἴχατε προδοτική στάση γιά τή Μακεδονία καί τόν Ἑλληνισμό, πού δέν ὑπερασπιστήκατε τίς Ἑλληνικές θέσεις, γιατί ἔτσι θά ἀνατρεπόταν καί ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν πού ὑπογράφτηκε ἀπό τόν ἐθνομηδενιστή καί ἀρνησίχριστο πρώην Πρωθυπουργό Ἀλέξη Τσίπρα.

       Ντροπή, κ. Πρωθυπουργέ. Ἐάν δέν σεβαστήκατε τήν Ἐθνική μνήμη τῶν Μακεδονομάχων μέ πρῶτο τόν Παῦλο Μελᾶ, πού πότισαν μέ τό αἷμα τους τήν ἁγιοτόκο καί ἡρωοτόκο Μακεδονία, τουναντίον ἄς γνωρίζετε, ὅτι ἡ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ εἶναι ΜΙΑ καί ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

β. Διορίσατε ὡς ἐπικεφαλής τῆς Ἐπιτροπῆς γιά τόν ἑορτασμό τῶν 200 χρόνων τῆς Ἐθνικῆς Ἀνεξαρτησίας τήν κ. Γιάννα Ἀγγελοπούλου ἡ  ὁποία ἐξαφάνισε ἐντελῶς τήν Ἑλληνική Σημαία καί τό Σταυρό μέ κάποια ἀνόητα σχήματα. Ἐπιδίδεται σέ φολκλορικές ἐκδηλώσεις καί ὄχι στήν προβολή ἁγίων καί ἡρώων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης. Ὑβρίζει μέ τά ἄλλα μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς τόν ἁγιασμένο Κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος,  Ἰωάννη Καποδίστρια καί τόν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Πούλησε τά 2 πλωτά γεωτρύπανα στήν Τουρκία πού φέρουν τήν ὀνομασία «Πορθητής» καί «Γιαβούζ» καί ἀκόμη τό πιό ἐξωφρενικό, κάλεσε τόν δικτάτορα καί αἱμοσταγή Ἐρντογάν  νά παραστεῖ στίς ἑορτές γιά τήν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία. Τί ἀθλιότητα! Τί ραγιαδισμός!

γ. Καταργήσατε τίς παρελάσεις τῆς 28ης Ὀκτωβρίου γιά τήν ἐποποιία τοῦ 1940 μέ πρόσχημα τή διασπορά τοῦ κορωνοϊοῦ. Γιατί δέν κάνατε τό ἴδιο ὅταν μεταφέρατε λαθρομετανάστες στήν ἐνδοχώρα καί δημιουργήσατε πολλές ἰσλαμικές πόλεις; Μόνο οἱ παρελάσεις γιά τήν 28η κολλάνε κορωνοϊό; Ποιός εἶστε ἐσεῖς πού διαγράφετε τίς θυσίες τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1940 πού μέ τήν ὑπέρτατη θυσία τους ἀπολαμβάνουμε ἐμεῖς τά ἀγαθά τῆς ἐλευθερίας; Πῶς ἐξηγεῖτε τό γεγονός, ὅτι ἀκριβῶς τήν ἑπομένη ἡμέρα ἀφήσατε τούς ἀλλοδαπούς νά κάνουν συγκέντρωση πού ζητοῦσαν δωρεάν σίτιση;

       Διάβασα, πώς ὁ ἀείμνηστος πατέρας σας Κων/νος Μητσοτάκης ὑπηρέτησε, ὡς ἔφεδρος Ἀξιωματικός, στόν Ἐθνικό Ἀγώνα τοῦ 1940 ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν τῆς Πατρίδος. Ἄρα, δέν σεβαστήκατε οὔτε τόν πατέρα σας. Αὐτά, σαφῶς, σᾶς διδάσκει ἡ Λέσχη Μπίλντερμπεργκ καί ἐσᾶς καί τήν Ὑπουργό Παιδείας κ. Κεραμέως καί ὅλους ἐκείνους πού ἀνήκουν σέ διάφορες Μασωνικές Στοές.

δ. Διαρρήξαμε τά ἱμάτιά μας, ὅταν στήν προσφώνησή σας στόν Ὑπουργό Ἐξωτερκῶν τῶν ΗΠΑ Μάικ Πομπέο δηλώσατε: «Σέ λίγο θά γιορτάσουμε τά 200 χρόνια τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως. μιά  Ἐπανάσταση πού ἐμπνεύστηκε ἀπό τήν Ἀμερικανική Ἐπανάσταση…». Ἀλλά καί ὁ πρώην Πρωθυπουργός Ἀλέξης Τσίπρας καί ἡ θολοκουλτούρα τῆς Ἀριστερᾶς, θεωροῦν ὅτι οἱ ἥρωες πρόγονοί μας εἶχαν ὡς πρότυπο τή Γαλλική Ἐπανάσταση. Μάθετε, λοιπόν, σεῖς ὅλοι οἱ ἀπάτριδες, πώς στήν Α΄ Ἐθνοσυνέλευση (Ἰανουάριος 1822) διακήρυξαν: «Ὁ κατά τῶν Τούρκων πόλεμος ἡμῶν, μακράν τοῦ νά στηρίζεται εἰς ἀρχάς τινας δημαγωγικάς καί στασιώδεις ἤ ἰδιωφελεῖς… Εἶναι πόλεμος  ἱερός, εἶναι πόλεμος Ἐθνικός».

7. Ἡ ἐλευθερία, κ. Πρωθυπουργέ, εἶναι θεόσδοτο δῶρο πού μᾶς τήν χάρισε ὁ Χριστός μας μέ τό Σταυρό καί τήν Ἀνάστασή του. Μήπως, ὅμως, δέν ἔχουμε δημοκρατία; Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων ἐπισημαίνει: «Δέν ὑπάρχει πιό εὐχάριστο πρᾶγμα γιά τό λαό ἀπό τήν ἀγάπη αὐτῶν πού κυβερνοῦν γιά τήν ἐλευθερία τῶν ὑπηκόων τους». καί ὁ φιλόσοφος Σωκράτης: «Θά προτιμοῦσα νά πεθάνω παρά νά ζῶ χωρίς ἐλευθερία». Ὁ δέ Ἀριστοτέλης λέει: «Ἥκιστα δέ μοχθηρόν ἐστι ἡ δημοκρατία, ἐπί μακρόν γάρ παρεκβαίνει τό τῆς πολιτείας εἶδος». «Ἡ δημοκρατία εἶναι ἡ λιγότερο κακή ἀπό τίς παρεκκλίσεις, δεδομένου ὅτι ἀποτελεῖ σέ πολύ μικρό μόνο βαθμό παρέκκλιση ἀπό τήν πολιτεία» (Ἠθικά Νικομάχεια). Ὁ Ἀβραάμ Λίνκολν προσθέτει: «Ὅπως δέν θά ἤθελα νά εἶμαι σκλάβος, ἔτσι δέν θά ἤθελα νά εἶμαι οὔτε ἀφέντης. Αὐτό ἐκφράζει τήν ἀντίληψή μου γιά τή δημοκρατία». Καί  ὁ Τόμας Γουίλσον καταλήγει: «Ὁ κόσμος θά γίνει ἀσφαλής μέ τή δημοκρατία».

Ὁ Συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης, στό ἄρθρο του: «…Ἡ κρίση τοῦ κορωνοϊοῦ στό πλαίσιο τῆς γενικῆς κρίσης», Σεπτέμβριος 2020, ἀναφέρει: « …Τρίτον, γιά τήν ἐπιβολή τῶν μέτρων χρησιμοποιήθηκαν ἐπιτυχῶς καί στίς δύο κρίσεις σέ πλήρη ἔκταση οἱ μέθοδοι τοῦ κοινωνικοῦ σόκ καί τῆς κοινωνικῆς φοβίας, κυρίως δέ τῆς πλύσης ἐγκεφάλου. Μέ αὐτές τίς μεθόδους, πού ἐφάρμοσαν ὅλες οἱ κυβερνήσεις τῆς Δύσης καί ἄσκησε τό σύνολο τῶν ΜΜΕ, προβλήθηκε μέ τόν πιό ἐκφοβιστικό καί τρομοκρατικό τρόπο καταστροφική ἐπικινδυνότητα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης καί τῆς ἐπιδημίας, πάντοτε δέ μέ ἀσαφεῖς ἐπεξηγήσεις, χωρίς τεκμηρίωση καί μέ ἀποκλεισμό κάθε διαλόγου πού θυμίζουν μεθόδους ὁλοκληρωτισμοῦ. Τέταρτον, καί στίς δύο κρίσεις ἔγινε καί γίνεται συνεχῶς, γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, τόσο ἐκτεταμένη (ἀπό ὅλη τή Δύση) παραβίαση ὅλων τῶν θεμελιωδῶν ἀρχῶν νομιμότητας: τῶν ἀρχῶν προστασίας τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου, τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς δημοκρατικῆς ἀρχῆς, χωρίς καμιά ἀντίδραση σέ ἐθνικό καί σέ διεθνές ἐπίπεδο καί μέ πλήρη ἀπώλεια τῆς κοινωνικῆς εὐαισθησίας…».

Λυπούμαστε, ἀλλά δέν τό ἔχετε καταλάβει τό δόγμα τοῦ προκλητικοῦ Ἐρντογάν γιά τή «Γαλάζια Πατρίδα», τίς αἰσχρές ὕβρεις ἐναντίον τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ – τίς ἀπαξιωτικές ἀκόμη καί γιά τό πρόσωπό σας.

Μᾶς θυμώνουν οἱ δηλώσεις τοῦ  Ὑπουργοῦ Γ. Γεραπετρίτη ὅτι «ἡ ἐθνική κόκκινη γραμμή εἶναι στά 6 ναυτικά μίλια χωρικά ὕδατα καί ὄχι στά 12», ἀκυρώνοντας ἀκόμη καί τό Διεθνές Δίκαιο πού εἶναι μέ τό μέρος μας. καθώς καί οἱ δηλώσεις τοῦ Βουλευτοῦ Εὐαγγέλου Συρίγου στό ΣΚΑΙ: «Οἱ Τοῦρκοι μποροῦν νά κάνουν στρατιωτικές ναυτικές κινήσεις στά 7 μίλια χωρίς νά ὑπάρχει πρόβλημα. Εἶναι δικαίωμά τους, ἐπειδή εἶναι ἀνοιχτή θάλασσα».

Μετά τή σφαγή στή Γαλλία καί στήν Αὐστρία  ἀπό τούς τζιχάντ, ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση φαίνεται ὅτι ἀφυπνίζεται καί τά Κοινοβούλια τῆς Γερμανίας καί Ὀλλανδίας ἐνέκριναν ψηφίσματα, ὥστε οἱ κυβερνήσεις τους νά ἀναλάβουν αὐστηρά μέτρα ἐναντίον τῆς Τουρκίας. Στίς κρίσιμες αὐτές στιγμές ἡ Ἑλλάδα καί ἡ Κύπρος, χωρίς κωλυσιεργίες, θά πρέπει νά πρωτοστατήσουν σέ καταδικαστικά ψηφίσματα ἐναντίον τῆς τουρκικῆς ἐπιθετικότητας. Καί ἐνῶ, κατ’ οὐσίαν, εἴμαστε σέ πόλεμο  ἀφήνετε, κ. Πρωθυπουργέ, ἀνεξέλεγκτο τό πλοῖο ἐρευνῶν Oruc Reis νά δεσμεύει συνεχῶς τή θαλάσσια περιοχή μέ NAVTEX μεταξύ Κρήτης-Κύπρου-Καστελλόριζου-Καρπάθου καί τίς τουρκοσειρές νά προβάλλονται ἀπό τά ἑλληνικά τηλεοπτικά κανάλια. Ἡ times τοῦ Λονδίνου ἀποκάλυψε, ἤδη ἀπό τό 2015, ὅτι τά τουρκικά σίριαλ ἀποτελοῦν τό «κρυφό ὅπλο» τοῦ Ἐρντογάν.

Ἀνείπωτη θλίψη μᾶς κατέλαβε μέ τήν 3η εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Κύπρο, καθώς ὁ Ἐρντογάν ἄνοιξε τά Βαρώσια γιά νά δώσει τό μήνυμα, ὅτι θέλει νά ἐνσωματώσει ἕνα ἀκόμη μέρος τοῦ νησιοῦ στήν Τουρκοκυπριακή πλευρά. Ὁ νέος Τοῦρκος κατοχικός ἡγέτης Ἐρσίν Τατάρ, μέ τή συγκατάθεση τοῦ Ἐρντογάν, ἐπιδιώκει πλήρη ἐμπλοκή ὥστε ἡ ἐπιλογή τῶν δύο κρατῶν νά γίνει πραγματικότητα. Μάλιστα μέ θράσος ἀπογείωσε καί τή γερμανική πρωτοβουλία λέγοντας ὅτι «δέν δεσμευόμαστε ἀπό τίποτα».

Τί θά κάνετε, κ. Πρωθυπουργέ, τόν Δεκέμβριο ὅταν θά συνέλθει ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση γιά νά ἐξετάσει τήν τουρκική ἐπιθετικότητα ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου; Θά ζητήσετε νά ἐπιβληθοῦν κυρώσεις ἤ θά ἀρκεσθεῖτε σέ ἕναν καταγγελτικό λόγο, ὅπως κάνατε τόν Ὀκτώβριο, ὑποτασσόμενος στήν Ἀμερική καί στή Γερμανία;

Θαυμάστε παρακαλῶ ἕναν διάλογο μέ τό θρυλικό γέρο τοῦ Μωριᾶ, τό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη:

– Ἐσύ, στρατηγέ, εἶσαι ἀγγλόφιλος;

– Ὄχι, ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος.

– Εἶσαι τότε γαλλόφιλος;

– Οὔτε.

– Ἔ, θά ΄σαι φαίνεται ρωσόφιλος.

– Ὄχι, βέβαια.

– Μά τί εἶσαι τέλος πάντων;

Κι ὁ Γέρος τοῦ Μωριᾶ μέ τήν συνηθισμένη θυμοσοφία του ἀπάντησε:

– Ἐγώ ἤμουν καί θά εἶμαι πάντοτε Θεόφιλος. Γιατί σάν τό Θεό κανείς δέν ἀγαπάει τήν Ἑλλάδα».

       Κύριε Πρωθυπουργέ,

Ὅταν ὁ ἔνδοξος πυρπολητής τοῦ 1821 Κωνσταντῖνος Κανάρης ἔγινε Ὑπουργός τῶν Ναυτικῶν  μπαίνοντας γιά πρώτη φορά στό Ὑπουργεῖο, εἶδε πίσω ἀπό τό Γραφεῖο του μιά πολυτελή καί ἀναπαυτική πολυθρόνα. Στό ἀντίκρισμά της θύμωσε καί φώναξε: «Τί θέλει αὐτή ἡ πολυθρόνα ἐκεῖ; Βγάλτε την γρήγορα ἀπό ἐδῶ μέσα, γιατί ἀλλιῶς θά τήν πετάξω ἀπό τό παράθυρο. Φέρτε μου μιά κοινή καρέκλα. Δέν ἦρθα ἐδῶ γιά νά ἀναπαυθῶ».

Δυστυχῶς, εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι πού στά ἀξιώματα βλέπουν μόνο τίς ἀπολαβές καί ὄχι τίς θυσίες.

Ἐν κατακλείδι, τή στιγμή πού οἱ καπεταναῖοι καί οἱ δημογέροντες τοῦ Μεσολογγίου ἀποφάσισαν νά βγοῦν μέ γιουρούσι ἀπό τήν πολιορκημένη πόλη ὁ Ἐπίσκοπος Ἰωσήφ Ρωγῶν εἶπε τά ἑξῆς λόγια: «Μάρτυρας κι ἐγώ τῶν ἀγώνων σας, θά ὁμολογήσω στό Θεό ἔπειτα ἀπό τόν θάνατο, τήν ἀλήθεια: Θά τοῦ πῶ τά δεινά σας καί τήν ἀρετή τῆς φρουρᾶς. Εἴη τό ὄνομα Κυρίου Εὐλογημένον».

Ὅλα αὐτά δέν θά τολμούσατε νά τά κάνετε οὔτε καί θά ἤσασταν τώρα στή θέση σας, ἐάν ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὄρθωνε τό ἀνάστημά της καί δέν ὑποχωροῦσε στίς ἀντιχριστιανικές, ἀνθελληνικές καί ἀπολυταρχικές σας ἐνέργειες, καθώς καί στά κελεύσματα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων – τῆς Παγκόσμιας Δικτατορίας τοῦ Ἀντιχρίστου.

Εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας νά ἔχετε ὡς πρότυπα στή ζωή σας τούς ἁγίους καί ἥρωες τῆς Πατρίδος μας. Μελετεῖστε τά κατορθώματά τους, ἀφουγκραστεῖτε τά μηνύματά τους γιά νά ἀφυπνιστεῖτε καί νά ἀποκτεῖστε Ἑλληνορθόδοξο φρόνημα. Μετανοεῖστε καί ζητεῖστε συγγνώμην ἀπό τό Θεό τῆς Ἀγάπης καί τόν Ἑλληνικό λαό.

Μέ ἐκτίμηση

Ἀρχιμανδρίτης Παῦλος Ντανᾶς

Ἱεροκῆρυξ

Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας

Προβληματίζομαι με τα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας.

 

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας Σεραφείμ, Υπερτίμου και Εξάρχου Άνω Μακεδονίας

Προβληματίζομαι με τα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας.

Προβληματίζομαι με την τρομοκρατία και τον φόβο που ασκείται στον ελεύθερο στη σκέψη και αδούλωτο στην καρδιά Έλληνα Ορθόδοξο.

Και ποιός δεν προβληματίζεται τις ημέρες αυτές, από τον απρόσκλητο επισκέπτη, τον ιό, που καθήλωσε την έπαρση όλων μας, την οφρύν των ισχυρών της γης και ακόμη και αυτήν την επιστήμη;

Ήρθε να μας θυμίσει πόσο αδύναμοι είμαστε και πόσο μικροί μπροστά στα μάτια του Θεού. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα απολύτως χωρίς την παρουσία Του στη ζωή μας : «Χωρίς εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν»[1].

Προβληματίζομαι, όταν βλέπω τα αστυνομικά όργανα να περιφρουρούν τον υπερμεγέθη Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα στην Πάτρα, μην τυχόν και πλησιάσει κανείς κατά την ημέρα της εορτής του Πρωτοκλήτου Αποστόλου, που τόσο ευλαβικά τιμάται στην πρωτεύουσα της Πελοποννήσου.

Σκέφτηκα, μήπως θα συλλάβουν τον απόστολο, ο οποίος επί τόσα χρόνια είναι ο προϊστάμενος των Πατρέων και ο οποίος έσωσε την ιερά του κληρουχία – την πόλη που μαρτύρησε και κατέχει ως πολύτιμο θησαυρό τον τάφο του και τη χαριτόβρυτο τιμία κάρα του – από πολλές δυσκολίες και ισχυρούς σεισμούς, ικετεύοντας τον Δεσπότη Χριστό για τα παιδιά του;

Έτσι τον είδε ο Όσιος Παΐσιος, γονατιστό στον θρόνο του Δεσπότου Χριστού, να Τον παρακαλεί για την Πάτρα και τους Πατρινούς.

«Είναι παιδιά μου», του έλεγε, «και σε παρακαλώ να τους βοηθήσεις». Αυτό, μάλιστα, το διηγήθηκε ο ίδιος στον μακαριστό Μητροπολίτη Πατρών, κυρό Νικόδημο.

Προβληματίζομαι, όταν παραθεωρείται η Εκκλησία και μάλιστα, τοποθετείται η λατρεία κάτω ακόμη και από τις καθημερινές συνήθειες του κάθε ανθρώπου.

Μπορούμε να περπατούμε, μπορούμε να επισκεπτόμαστε τις υπεραγορές, μπορούμε να αθλούμαστε, μπορούμε να βγάζουμε βόλτα το κατοικίδιό μας, αλλά δεν μπορούμε να εκκλησιαστούμε.

Δεν μπορούμε να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων. Δεν μπορούμε να πάρουμε μέσα μας την αθάνατη τροφή, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Μα, ο άνθρωπος είναι διφυής και δισυπόστατος!

Αποτελείται από ύλη και από πνεύμα και το πνεύμα τρέφεται με την αθάνατη τροφή και ζωογονείται με τη χάρη του Θεού.

Η Εκκλησία είναι για τη ζωή των Χριστιανών, ότι είναι ένα νοσοκομείο ή ένα θεραπευτήριο για τη ζωή των ασθενούντων.

Μάλιστα, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος την ονομάζει «το μέγα και θαυμαστόν και ευρύχωρον πανδοχείον»[2]. Κι όπως μέσα στο νοσοκομείο υπάρχουν ιατροί, νοσοκόμοι και ασθενείς, το ίδιο συμβαίνει και μέσα στην Εκκλησία.

Υπάρχουν οι ιατροί, οι ποιμένες της Εκκλησίας, που χειρίζονται την τέχνη της ιατρικής και, με τη χάρη των Ιερών Μυστηρίων, παρέχουν τη θεραπεία της ψυχής και του σώματος σε αυτούς οι οποίοι την ζητούν.

Αυτό σημαίνει κάτι πολύ σπουδαίο, ότι γνωρίζουν δηλαδή τι είναι η υγεία, είναι οι ίδιοι υγιείς και παρέχουν την υγεία και στους ασθενούντες.

Αν δεν υπάρχει υγεία σε αυτούς, δεν μπορούν και να τη μεταδώσουν, άρα και να θεραπεύσουν. Υπάρχουν οι νοσοκόμοι, που βοηθούν τους γιατρούς στο έργο της θεραπείας, υπάρχουν και οι άρρωστοι, που ζητούν τη θεραπεία.

Μπορούμε να κλείσουμε ένα νοσοκομείο;

Μπορούμε να βομβαρδίσουμε ένα νοσοκομείο;

Βεβαίως, τοποθετούμαι ευθέως: είμαι υπέρ των μέτρων για την προστασία της υγείας του ανθρώπου. Έχω συστήσει μέχρι τώρα άπειρες φορές στον ακριτικό λαό της Καστοριάς να απέχει από τους συνωστισμούς, να φορά τη μάσκα, την οποία συνιστούν οι λοιμωξιολόγοι, όπως π.χ. η εξαίρετη κ. Γιαμαρέλλου, έχω συστήσει, ακόμη, όταν οι Εκκλησίες ήταν ανοιχτές, να τηρούνται επακριβώς οι αποστάσεις.

Προβληματίζομαι, ακόμη, γιατί στην Κύπρο, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στην Πολωνία, σε χώρες της Ευρώπης δηλαδή, με πολλές από αυτές να έχουν πιο επιβαρυμένο φορτίο από το δικό μας, σύμφωνα με τις δηλώσεις των επιστημόνων αλλά και την παραδοχή της ελληνικής κυβέρνησης, οι τόποι λατρείας δεν έκλεισαν καθόλου ή ανοίγουν με περιορισμούς.

Το ίδιο και στις ΗΠΑ, με βάση πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Μήπως, άραγε, η αβίαστη τέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων δεν κατοχυρώνεται συνταγματικά στην Ελλάδα;

Προβληματίζομαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτόν τον λαό που υποφέρει. Πονεμένος, άνεργος, πτωχός, δεν έχει που να ακουμπήσει, περιμένει μια ανάσα. Περιμένει έναν λόγο, μια παρηγοριά, ιδιαίτερα τις ημέρες αυτές τις μεγάλες της πίστεώς μας.

Να επισκεφθεί τους ναούς, να συμμετάσχει στις ιερές ακολουθίες και όχι να τις παρακολουθήσει, γιατί, δεν πρόκειται για θέατρο όπως πολλοί νομίζουν ,αλλά για βιωματική συμμετοχή στα δεσποτικά γεγονότα, τα οποία εορτάζει η Εκκλησία μας, ο λαός μας, αυτό το μικρό λήμμα.

Άλλωστε, η Εκκλησία ποτέ δεν στάθηκε στους πολλούς, παρά στους ολίγους, κατά τον λόγο του Χριστού: «μη φοβού το μικρόν ποίμνιον»[3]. Αυτό το μικρό ποίμνιο ζητεί να πάρει τη χάρη του Θεού που τόσο έχει ανάγκη και μάλιστα, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, που ανακαινίζει την ύπαρξη του ανθρώπου.

Προβληματίζομαι, όταν ακούω ότι για όλα φταίει η Εκκλησία. Αυτή που μέχρι σήμερα προσέφερε τα πάντα για τον λαό της.

Θέλουμε την Εκκλησία να μην έχει φωνή, να μην έχει λόγο, να ασκεί μόνο τη φιλανθρωπία και τη διακονία της στον παράγοντα άνθρωπο, όπως την εφήρμοζε όλα τα χρόνια από την ίδρυσή της και ιδιαίτερα σήμερα, με χιλιάδες συσσίτια και αμέτρητη βοήθεια.

Την αναγνωρίζουμε μόνο γι’ αυτό και τη θέλουμε μόνο γι’ αυτό, με συνέπεια εκείνοι που διακονούν το έργο της με σύνεση και ακρίβεια να μην υπολογίζονται από τους κρατούντες.

Προτιμούν, μήπως, να μην έχουν φωνή, να μην εισακούονται, όπως οι υπόλοιπες τάξεις του λαού μας και να χαρακτηρίζονται ως «ανθρωπάκια»;

Προβληματίζομαι, όταν βλέπω στη Ρουμανία και σε άλλα κράτη τους ανθρώπους, έστω και αποσπασματικά εντός και εκτός των ναών, να προσεύχονται και να ζητούν το έλεος του Θεού.

Να λιτανεύουν, ακόμη, τα ιερά λείψανα και να ικετεύουν τον Άγιο Θεό, Επίσκοποι και Πρεσβύτεροι, για τη σωτηρία του λαού του Θεού. Θα πείραζε, άραγε, να ήταν ανοιχτοί οι ναοί όπως γίνεται σε άλλα κράτη, με όλα εκείνα τα μέτρα τα οποία προβλέπει η πολιτεία για την αποφυγή μετάδοσης αυτής της μολυσματικής ασθενείας;

Σκεφθήκαμε τι γίνεται μέσα στα σπίτια του λαού μας, τα ψυχολογικά προβλήματα, την ενδοοικογενειακή βία κι όλα εκείνα τα επακόλουθα; Ξεχνούμε, ακόμη, τις αυτοκτονίες;

Αγνοούμε τον κόπο στον οποίο υποβάλλονται Επίσκοποι και Πρεσβύτεροι της Εκκλησίας, προκειμένου να κρατούν σε ηρεμία αυτόν τον πονεμένο λαό και να τον αποτρέπουν από δυσάρεστες καταστάσεις;

Έλεγα σε κάποιο υψηλόβαθμο της πολιτείας, πριν από καιρό, ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε μόνο στην προσφορά της Εκκλησίας στα υλικά αγαθά, αλλά κυρίως στα πνευματικά, γιατί η Εκκλησία με το Μυστήριο της Εξομολογήσεως χαρίζει γαλήνη, ισορροπία και προσαρμοστικότητα στις καρδιές των ανθρώπων.

Είμαι, λοιπόν, υπέρ των μέτρων, όπως και πιο πάνω δήλωσα, γιατί πρέπει να προστατέψουμε την υγεία του ανθρώπου, την υγεία του καθενός μας.

Γι’ αυτό και συνιστώ ανεπιφύλακτα όλα αυτά τα οποία σήμερα μας προτείνουν οι επιστήμονες. Θέλω, όμως, να δηλώσω ότι επιθυμώ οι ναοί μας να είναι ανοιχτοί, «για να μείνει ανοιχτή και μία χαραμάδα ελπίδας μέσα μας.

Λίγο φως. Το οξυγόνο της θείας λατρείας μας είναι πολύ πιο αναγκαίο από το οξυγόνο της αναπνοής»[4]. Επιθυμώ οι ναοί να μείνουν ανοιχτοί. Ο λαός μας το απαιτεί, διότι δεν μπορεί να κάνει Χριστούγεννα με κλειστούς ναούς…

Για εμάς, ο ναός δεν είναι ένας χώρος συνηθισμένος όπως άλλοι χώροι, αλλά τόπος αφιερωμένος στον Θεό, που έχει ένοικο τον Θεό και πλούσια την παρουσία της χάριτός Του.

Γι’ αυτό, ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης θα πει πώς η Εκκλησία είναι το σχολείο της πίστεως και της λατρείας που θεμελίωσε ο ίδιος ο Θεός.

Η ψυχή μέσα στον ναό μαλακώνει από την κατανυκτική προσευχή και τα δάκρυα που τρέχουν από τα μάτια μας. Μέσα στον άγιο ναό και εμείς οι ίδιοι γινόμαστε ναός του Αγίου Πνεύματος με τις προσευχές, τα λόγια του Θεού και τα μυστήρια[5].

Προβληματίζομαι, αλλά ελπίζω!

Προβληματίζομαι, αλλά δεν απελπίζομαι!

Προβληματίζομαι και αναμένω…

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος είναι αποκαλυπτικός και σήμερα: «Έρρει τα καλά, γυμνά τα κακά, ο πλούς εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει»[6]. Ο Χριστός καθεύδει, ο Χριστός προσμένει τη μετάνοιά μας για να κοπάσει η θύελλα.

Προσμένει την τόλμη της πίστεως για να ακουστεί ο προστακτικός Του λόγος: «Σιώπα, πεφίμωσο»[7]…

[1] Ιω. 15,5.

[2] Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Εις την παραβολήν του εµπεσόντος εις τους λῃστάς, ΕΠΕ

[3] Λκ. 12,32.

[4] Κείμενο Μητροπολίτου Μεσογαίας, «Οι κλειστοί Ναοί απειλούν τους πιστούς. Οι ανοιχτοί όλους τους ιούς», https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/40785-mesogaias-oi-kleistoi-naoi-apeiloun-tous-pistous-oi-anoixtoi-olous-tous-ious.

[5] Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος, Ο βλέπων, έκδ. Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), Α’ έκδ., 1991, σ.85.

[6] Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Επιστολή 80η, Ευδοξίω ρήτορι , PG 37, 153.

Να κάτι που πραγματικά... δεν παχαίνει!!!

 

Δυστυχώς, ζηλεύω τους παπικούς… π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος....................

  

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ

το Γαλλικό Συμβούλιο της Επικρατείας

     ο  απροσπέλαστος για τους πιστούς Ι. Ν. Αγ. Ανδρέου Πατρών σήμερα στη μνήμη Του 

1. ΗΠΑ  25.11.20: Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ (Supreme Court of the United States), αντίστοιχο του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την ιστορική απόφασή του «Ρωμαιοκαθολική Επισκοπή του Μπρούκλιν  κατά A. Cuomo, Κυβερνήτη της Ν. Υόρκης» (25.11.20)  διακήρυξε με πανηγυρικό τρόπο: «ακόμα και σε μία πανδημία, το Σύνταγμα δεν μπορεί να τεθεί στην άκρη και να λησμονηθεί». Αυτό σημαίνει ότι έκρινε ως αντισυνταγματική την παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος ελευθερίας της λατρείας με τον περιορισμό στην άσκησή της (όριο 10 ή 25 πιστών στους Ναούς), κάνοντας δεκτή την προσφυγή της Ρωμαιοκαθολικής Επισκοπής Μπρούκλιν κατά της αποφάσεως του Κυβερνήτη της Ν. Υόρκης A. Cuomo. 

Οι παπικοί επίσκοποι των ΗΠΑ προστατεύοντας το δικαίωμα λατρείας των πιστών τους προσέφυγαν κατά της κρατικής αποφάσεως και δικαιώθηκαν! Μπράβο τους!

2. Γαλλία  29.11.20: Το  Γαλλικό Συμβούλιο της Επικρατείας (Conseil d’ Etat) θεωρεί ως αντισυνταγματικό περιορισμό του δικαιώματος της θ. λατρείας το όριο των 30 πιστών για τη συμμετοχή τους στη θ Λατρεία  και διέταξε τη Γαλλική  Κυβέρνηση να αναθεωρήσει το σχετικό διάταγμα, διότι το Δικαστήριο θεωρεί ότι κατ’ αυτό τον τρόπο ένα μεγάλο μέρος των πιστών θα στερηθεί του συνταγματικά αναγνωρισμένου δικαιώματος της λατρείας . 

Η Σύνοδος των [Ρωμαιοκαθολικών] Επισκόπων της Γαλλίας (CEF) ζήτησε από την Κυβέρνηση «να αναθεωρηθεί το μη ρεαλιστικό και ανεφάρμοστο μέτρο των τριάντα πιστών, το οποίο είναι εντελώς ασεβές για την πραγματικότητα της θρησκευτικής πρακτικής των Καθολικών» .

Οι παπικοί επίσκοποι της Γαλλίας προστατεύουν το δικαίωμα λατρείας των πιστών τους! Μπράβο τους!

3. Ελλάδα  

 16.3. έως 11.4.20: Απαγόρευση λατρείας - ποινικοποίηση Θ. Λειτουργίας (πρόστιμα, μηνύσεις),

 12.4. έως 16.5.20: Απαγόρευση παρουσίας - συμμετοχής του πιστού λαού  (πρόστιμα, μηνήσεις), 

 7.11.20 έως ο Θεός ξέρει…: Απαγόρευση συμμετοχής του πιστού λαού (πρόστιμα, μηνύσεις)

Πλήν ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος… 

Δυστυχώς, ζηλεύω τους παπικούς…

Πάτρα 30.11.20 - Εορτή του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέα

(Μέχρι πέρσι: ημέρα χαράς, ευφροσύνης  και πανηγύρεως στην Πάτρα.  

Φέτος: πίκρα, θλίψη, οργή, απογοήτευση, σκότος και σκιά θανάτου επί την πόλη του Πρωτοκλήτου,  

με τον περικαλλή Ναό Του «σφραγισμένο με κουστωδία». Ασφαλώς, για το καλό μας…).

Ο Θεός να μας ελεήσει!  Καλά  Χριστούγεννα!

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Πρωτοπρεσβύτερος

Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών 

Παραμένει κορυφαίος αν και απορρίπτεται συστηματικά από το "σύστημα"... Συνέντευξη του Σταμάτη Σπανουδάκη!

Ο κ. Λιαμής μας χάρισε μία πολύ όμορφη συνέντευξη του κορυφαίου συνθέτη μας, Σταμάτη Σπανουδάκη.

Μιλάει για προσωπικές του εμπειρίες, για τα ναρκωτικά που είχε μπλέξει, για την κατάθλιψη, για την προσευχή, για την απορρίψη αλλά και για την μεγάλη αγάπη του κόσμου.

 

Ο άγιος Ανδρέας είχε παρρησία προς τον Ιησού γιατί τον αγαπούσε πολύ...

 † Αρχ. Γεώργιος{ Καψάνης} Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους

Ο άγιος απόστολος Ανδρέας βρισκόταν πολύ κοντά στον Χριστό, όπως και ο αδελφός του, ο απόστολος Πέτρος. Επειδή είχε μία σταθερή αγάπη προς τον Χριστό, αυτή η αγάπη τού επέτρεπε να είναι πάντοτε κοντά στον Χριστό και να είναι πάντοτε βοηθός Του στο έργο του ευαγγελισμού.

Ήταν μία ψυχή η οποία λαχταρούσε τον Θεό. Δεν αναπαυόταν στην ματαιότητα και στα γήινα. Είχε πόθο Θεού. Και γι’ αυτό, όταν άκουσε ότι υπάρχει κάποιος προφήτης στην έρημο του Ιορδάνου, ο Ιωάννης, άφησε ό,τι είχε και έτρεξε για να γίνει μαθητής του, αν και ήταν αρκετά μεγάλος στην ηλικία και είχε και υποχρεώσεις.

Εκεί όμως που ακολουθούσε τον Ιωάννη, εμφανίσθηκε ο Ιησούς. Είδε τότε ο Ανδρέας, ο πιστός μαθητής του Ιωάννου, ότι ο διδάσκαλός του ο Ιωάννης έδειχνε τον Ιησού και έλεγε: «Ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιω. 1:29) και άλλα και ότι Αυτός είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας.

Κατάλαβε τότε, ότι αυτός ο πόθος που είχε στην ψυχή του να γνωρίσει τον Θεό και να ενωθεί μαζί Του, δια του Ιησού θα επετυγχάνετο, του αναμενομένου Μεσσία. Γι’ αυτό και με ευλογία τού μέχρι εκείνη την ώρα –ας τον πούμε έτσι– Γέροντά του και πνευματικού του πατρός και διδασκάλου, του Τιμίου Προδρόμου, εγκαταλείπει τον Ιωάννη, για να ακολουθήσει τον Ιησού. Και είναι γνωστή από το ιερό Ευαγγέλιο η μετέπειτα πορεία του αποστόλου Ανδρέα.

Ακούσαμε και στην ανάγνωση το γεγονός που διηγείται ο άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, που δείχνει την οικειότητα και την παρρησία που είχε προς τον Ιησού, λόγω της αγάπης την οποία είχε προς Αυτόν. Όταν πήγαν οι Έλληνες και ζήτησαν να δουν τον Ιησού, απετάνθησαν πρώτα προς τον απόστολο Φίλιππο, ο οποίος δεν είχε –όπως φαίνεται– τόσο θάρρος προς τον Κύριο. Και γι’ αυτό απετάνθη προς τον απόστολο Ανδρέα και του λέει: «Τι να κάνουμε; Οι Έλληνες ζητούν να δουν τον διδάσκαλό μας». Και ο απόστολος Ανδρέας τους οδήγησε στον Κύριο (Ιω. 12:20-23). Αλλά και από άλλα σημεία των Ευαγγελιστών φαίνεται η οικειότητα του αγίου αποστόλου Ανδρέα προς τον Ιησού.

Έλαχε και σ’ αυτόν να κηρύξει το Ευαγγέλιο σε πολλά έθνη. Όσο λίγοι Απόστολοι περιέτρεξε την οικουμένη. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο συναξάριό του λέγει ένα χαριτωμένο περιστατικό, αφού απαριθμεί τον κατάλογο των περιοχών και των εθνών και των πόλεων στα οποία κήρυξε ο απόστολος Ανδρέας, που είναι αρκετά μακρύς. Μετά λέει:

«Ας μη νομισθεί ότι η μετάβαση σε όλα αυτά τα μέρη ήταν εύκολη, όπως εύκολα στον λόγο αναφέρονται τα ονόματα αυτά. Ήταν κοπιώδης και μαρτυρική, όπως μαρτυρική ήταν και η τελείωσή του στην πόλη των Πατρών».

Είναι ευλογία για το Ορθόδοξο έθνος μας και τον λαό μας που έχουμε τον απόστολο Ανδρέα μέσα στα σπλάχνα της πατρίδος μας, που το αίμα του έχει ποτίσει τον τόπο μας και την πατρίδα μας και που είναι και ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.

Τον ευχαριστούμε για την προσφορά του στην Εκκλησία και στον κόσμο όλο, και ταπεινά τον παρακαλούμε να πρεσβεύει στον Κύριο να μας βοηθήσει, όπως εκείνος είχε μία όχι απλώς αγάπη προς τον Χριστό, αλλά σταθερή αγάπη προς τον Χριστό χωρίς διακυμάνσεις και πτώσεις, έτσι και εμείς να έχουμε μία σταθερή αγάπη προς τον Χριστό κάθε λεπτό της ζωής μας.

Ἐν ὂψει τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου - Μητροπολίτης Χρυσόστομος Πατρών

 

 Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ 

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς  Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Ἐν ὂψει τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἡ ὁποία ἐφέτος θά τελεσθῇ, δυστυχῶς, μέ λιτότητα καί ἁπλότητα, ἓνεκα τῶν ὑφισταμένων μέτρων καί τῆς δοκιμασίας, τήν ὁποίαν, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Θεός, ἐπέτρεψε δι’ ἡμᾶς, αἰσθάνομαι  ἐπιτακτική τήν ἀνάγκη νά ἐπικοινωνήσω μαζί σας καί νά σᾶς ἀπευθύνω λόγον ἀγάπης καί παραμυθίας.

Ἀγάπης, ὡς πνευματικός σας πατήρ, ἀφοῦ ἡ καρδία τοῦ ποιμένος φλέγεται  ἐξ’ ἀγάπης πρός τό ποίμνιό του, πρός τά τέκνα του, ἡ ὁποία ἀγάπη, ὡς στοργή καί ὡς θυσιαστική προσφορά ἐμπνέεται ἀπό τήν ἀγάπη του καί τήν κοινωνία μέ τόν Οὐράνιο Πατέρα μας. Καθ’ ἡμέραν αὐτή ἡ ἀγάπη κατακαίει τό εἶναι μου, τήν σκέψη μου, τήν καρδία μου, τήν ὓπαρξή μου ὁλόκληρη καί μοῦ δίδῃ τήν δύναμη, νά μή δίδω τοῖς ὀφθαλμοῖς μου ὓπνον καί τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμόν, γιά τά παιδιά μου, γιά τήν κατά Θεόν εὐτυχία τους καί τήν ἐν γένει χαρά καί εὐφροσύνη τους.

Αὐτή ἡ ἀγάπη κάποιες στιγμές ἐξέρχεται ὡς λάβα ἡφαιστείου ἐκ τῆς καρδίας μου, κυρίως, κατά τίς μεγάλες ἡμέρες καί εὐφρόσυνες  ἑορτές ὃπως εἶναι ἡ πασνεβάσμιος ἑορτή τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἱδρυτοῦ καί προστάτου τῆς τῶν Πατρέων Ἐκκλησίας.

Αὐτή ἡ λάβα τροφοδοτεῖται ἀπό τήν βαθυτάτη προσευχή πρός τόν Θεό γιά ὑγιεία καί ἀγαλλίαση καί πνευματική εὐφροσύνη καί ἀπόλαυση πάντων τῶν ἀγαθῶν τά ὁποῖα προέρχονται παρά τοῦ Πατρός τῶν φώτων.

Αὐτή ἡ ἀγάπη μέ κάνει νά σκέπτωμαι νυχθημερόν τό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου ρῆμα καί νά προσπαθῶ ὃλῃ ψυχῇ καί διανοίᾳ, ὃλαις δυνάμεσι νά τό κάμω πράξη. «Τίς ἀσθενεῖ καί οὐκ ἀσθενῶ, τίς σκανδαλίζεται καί οὐκ ἐγώ πυροῦμαι;»(πρ. Κορινθ, Β, 29)

Εἶναι βεβαιωμένο, παιδιά μου ἀγαπητά καί περιπόθητα, ὃτι ὃταν πλέῃ κανείς σ’ αὐτό τό πέλαγος τῆς ἀγάπης, μέ τίς ὃποιες δυσκολίες καί τούς τόσους σταυρούς, αἰσθάνεται ὃτι ζεῖ πραγματικά καί ὃτι δέν εἶναι ἁπλῶς μιά βιολογική ὓπαρξη.

Αὐτό ὑπαγορεύει ἡ διδασκαλία καί ἡ ἐπί τοῦ σταυροῦ θυσία τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου πρός τόν Ἐπίσκοπο, πρός τόν ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό τῆς Ἐκκλησίας μας.

Αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ Ἐπισκόπου σας, ἰδιαίτερα σήμερα θά ἐκφρασθῇ ὡς παραμυθία, ὡς παρηγορία δηλαδή πρός τά πονεμένα παιδιά του, τά ὁποῖα εἰδικά ἐφέτος δέν μποροῦν πανηγυρικά καί πανευφρόσυνα νά τιμήσουν τόν Πρωταπόστολο καί Πρωτόκλητο μαθητή καί μιμητή τοῦ πάθους τοῦ Σωτῆρος, Ἀνδρέαν τόν ἀοίδιμον. Γνωρίζω τόν πόνο σας, γνωρίζω τήν ἐσωτερική σας ὀδύνη, γνωρίζω τά δάκρυά σας, ἀκούω τόν ἐσωτερικό σπαραγμό σας καί μέ ραγισμένη ἀπό τόν δικό μου πόνο τήν καρδία μου, προσπαθῶ νά σταθῶ ὂρθιος, ἳνα μή παρασύρω τά τέκνα μου εἰς περισσήν λύπην ἓνεκα τῆς ἰδικῆς μου βαθυτάτης ὀδύνης.

Ποσάκις ἐθρήνησα μυστικῶς, παιδιά μου εὐλογημένα, καθ’ ὃλον αὐτό τό διάστημα, ποσάκις ἠγρύπνησα τοῦ Κυρίου δεόμενος, ποσάκις ἐπί ὣρας τό, πῶς καί διατί ἐσκεπτόμουν καί ποσάκις ἀδύναμον τόν ἑαυτό μου συνέλαβα ἐνώπιον τῆς, ὑπό τοῦ Θεοῦ ἐπιτραπείσης φοβερᾶς ὀδύνης, τῆς ψυχοσωματικῆς κοπώσεως καί τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, τήν ὣρα πού ἐψέλιζα μέ ὃση δύναμη μοῦ εἶχε ἀπομείνει τό «Πάτερ, ἀπελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τό ποτήριον τοῦτο» (Ματθ, 26,39). Ἐκείνη τήν ὣρα ἒβλεπα ὃτι δύναμιν ἐλάμβανα ἀκούοντας Τόν εἰς τόν κῆπον τῶν ἐλαιῶν, προσευχόμενον πρό τοῦ πάθους Κύριόν μας νά λέγῃ, «πλήν οὐχ ὡς ἐγώ θέλω Πάτερ, ἀλλ΄ ὡς Σύ» (Ματθ, 26,39).

Ἀλλά καί ἂλλος πειρασμός ἒκαιε, τήν ὣρα τοῦ πόνου τά σωθικά μου. Ὡς νά ἢκουα φωνάς μυρίας νά φθάνουν εἰς τά ὧτα μου: « Μήπως ἐσύ ἒφταιξες γιά τήν δοκιμασία…;»

Ἐκείνη τήν ὣραν ὃμως τῆς ἀπελπισίας, μιλῶ διά τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία, ἐκείνη τήν ὣρα ἢκουα καί ἀκούω φωνῆς πατρικῆς ἂνωθεν μαρτυρούσης «Οὐ μή σέ ἀνῶ, οὐδ’ οὐ μή σέ ἐγκαταλείπω»(πρ. Ἐβρ, 13,5) καί πάλιν «ὀλιγόπιστε εἰς τί ἐδίστασας;».(Ματθ, 14,31)

Μέ τήν δύναμη λοιπόν, αὐτῆς τῆς φωνῆς τῆς ἂνωθεν μαρτυρούσης τοῦ οὐρανίου Πατρός τήν ἀγάπην καί τήν βεβαιότητητα τῆς ἐξόδου ἐκ τῆς «μαρτυρικῆς γῆς», τῆς ἐρήμου καί ἀβάτου καί ἀνύδρου εἰς τήν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, ἀπευθύνομαι πρός ἐσᾶς τά πνευματικά μου παιδιά, τόν Λαό τοῦ Θεοῦ, τόν κλῆρο τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

Παιδιά μου, γνωρίζω τήν εὐσέβειά σας, γνωρίζω τήν πρός τόν Θεόν ἀγάπη σας, γνωρίζω τά βαθύτατα αἰσθήματα τῆς εὐλαβείας σας πρός τόν ἃγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέα καί διά τοῦτο, κατανοῶ τόν πόνο σας καί τήν βαθειά σας, ἀνθρωπίνως, θλίψη γιά τό ὃτι δέν θά ἑορτάσωμε μέ τήν λαμπρότητα πού ἑορτάζομε πάντοτε τόν Ἃγιό μας. Κατανοῶ τό παράπονό σας καί τίς ποικίλες ἐξ’ άγάπης πρός τόν Θεόν καί τιμῆς πρός τόν Ἃγιον Ἀνδρέα, ἀντιδράσεις σας. Καί ὃσον οἱ ὧρες τῆς ἑορτῆς πλησιάζουν αἰσθάνομαι τά δάκρυά σας νά κυλοῦν ἀπό τά μάτια σας καί νά αὐλακώνουν τά ἀγγελόμορφα πρόσωπά σας.

Αὐτά τά δάκρυα καί τόν πόνο σας τά πῆρα ἢδη καί τά μετέφερα στόν Ἃγιο μας καί τά ἓνωσα μέ τά δικά μου δάκρυα καί ἀντί ἀνθέων τά ἀπόθεσα στόν τάφο του καί ἒβρεξα τήν ἁγία του Κάρα καί τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου του καί τόν ἱκέτευσα νά μεσιτεύσῃ  καί νά πρεσβεύσῃ πρός Κύριον, ὣστε νά μᾶς ἐλεήσῃ καί νά μᾶς σώσῃ ἐκ τῆς δικαίας Αὐτοῦ ἀπειλῆς καί τῆς δοκιμασίας, τήν ὁποίαν ἐξ’ αἰτίας, δυστυχῶς τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὑφιστάμεθα.

Γνωρίζετε παιδιά μου, ὃτι δέν ἐπαύσαμε ἡμέρα καί νύκτα νά προσευχώμεθα ἐνώπιον τῶν ἱερῶν Λειψάνων καί τοῦ σταυροῦ τοῦ Ἀποστόλου μας. Γνωρίζετε ὃτι καθημερινῶς τήν Θεία Λειτουργία τελοῦμε στό ἱερό Ἀποστολεῖο του, στόν ἱερό δηλαδή, Ναό του. Μέσα, λοιπόν ἀπό τήν προσευχή καί τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας,  εἲμαστε ὃλοι μαζί. Οὐδείς ἀπουσιάζει ἀπό τήν Θεία Λατρεία. Γνωρίζετε ὃτι εἲμαστε κοντά σας, προσφέροντάς σας τόν Κύριόν μας, τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του, ὡς ζωή καί οὐράνια κληρονομιά. Καθ’ ὃλον αὐτό τό στάδιο τῆς δοκιμασίας, εἰς οὐδένα ἐστερήσαμε οὐδέν πνευματικόν ἀγαθό, παρά τά περιοριστικά μέτρα. Χρησιμοποιήσαμε καί χρησιμοποιοῦμε τό μέτρον τῆς ἀγάπης ἡ ὁποία εὑρίσκει τρόπους νά εὐεργετήσῃ τόν ἀγαπώμενον.

Ὁ Κύριός μας φαίνεται, ὃτι μᾶς ζητάει ἀκόμα κάποιες θυσίες καί μᾶς δοκιμάζει στήν ὑπομονή, στήν ταπείνωση καί στήν ἀγάπη.

Ἐφέτος, ζητάει ἀπό μᾶς νά ἑορτάσωμε κατά τρόπο πρωτόγνωρο τόν Ἃγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέα. Ἢδη ὁ ἱερώτατος μαθητής, κρατώντας τόν Σταυρό του, ἒφθασε ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Κυρίου καί παρακαλεῖ νά τελειώσῃ ἡ ὀδύνη τῆς ψυχῆς μας. Πόσο θά κρατήσῃ ἡ δυσκολία; Πόσο ἡ ἀσθένεια; Πόσο ἡ δοκιμασία;

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ὁ διάδοχος τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου στόν θρόνο τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων, ἢδη μᾶς παρηγορεῖ: «νεφύδριον ἐστι καί θᾶττον παρελεύσεται».

Κάνετε τόν ἐφετινό ἑορτασμό ὑπόθεση βαθειᾶς ἐσωτερικῆς περισυλλογῆς, προσευχῆς καί κατανύξεως καί ἑνώσατε ἀπό ἐκεῖ πού θά εὑρίσκεσθε τήν προσευχή σας, μέ τήν ἰδική μας πού θά προσφέρεται στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου καί ἐνώπιον τοῦ φρικτοῦ Θυσιαστηρίου. Ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας θά εἶναι στό σπίτι σας, στό τραπέζι σας, γιατί δέν ἒλειψε ποτέ ἀπό τήν καρδιά σας.

Μακάρι νά μποροῦσα καί ἐγώ νά δῶ τά πρόσωπά σας μέ τά αἰσθητά μου μάτια, τήν ὣρα πού θά λειτουργῶ, ὃπως, εὐτυχῶς, ἓνεκα τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ, μέσῳ τῶν συγχρόνων μέσων δύνασθε νά βλέπετε ἐσεῖς τό πρόσωπό μου, συμμετέχοντες προσευχητικά, ἀπ’ ὃπου καί ἂν εὑρίσκεσθε, στήν Θεία Λατρεία. Ὃμως εἶστε στίς ἱερές Λατρευτικές συνάξεις ὃλοι μαζί μου καί θά εἶσθε ὃλοι παρόντες νοερῶς κατά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου μας καί θά ἀτενίζω τά πολυαγαπημένα εἰς ἐμέ πρόσωπά σας μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς, μέ τά πνευματικά μου μάτια ἐνώπιόν μου.

Σ’ αὐτή τή γιορτή ἂς ποθήσωμε περισσότερο ὃ,τι στερούμεθα˙, τόν οὐρανό, τήν Θεία Λατρεία, τόν Θεό καί τόν Ἃγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα, τούς ἀνθρώπους. Ἂς ἀγκαλιάσωμε μέ τό νοῦ καί τήν καρδιά μας τούς ἀδελφούς μας πού νοσοῦν καί εὑρίσκονται στίς μονάδες ἐντατικῆς θεραπείας, ἢ σέ ἂλλες κλινικές τῶν νοσοκομείων μας, τούς Ἰατρούς καί Νοσηλευτές, πού μέ κόπους πολλούς καί ἀγρυπνίες στέκονται στό προσκέφαλο τῶν ἀσθενῶν. Ἂς λιτανεύσωμε ἀντί τῆς αἰσθητῆς κατ’ ἒτος λιτανείας, κατά τήν πανήγυρη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, αὐτή μας τήν ἀγάπη καί ἂς προσευχηθοῦμε γιά ὃλους τούς ἀνθρώπους, ὑποσχόμενοι στόν Κύριό μας ὃτι θά μετανοήσωμε  διά τά πολλά ἡμῶν παραπτώματα.

Παιδιά μου εὐλογημένα, ὃταν μέ τό καλό ἀρθοῦν τά περιοριστικά μέτρα, θά τιμήσωμε πανηγυρικῶς τόν Ἃγιό μας καί λιτανευτικά θά τόν παρακαλέσωμε νά σκέπῃ καί νά φρουρῇ, ὃπως μέχρι τώρα πράττῃ, τήν πόλη του καί τόν Λαό του.

     Μέ πατρικές εὐχές καί εὐλογίες

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

+Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ποιος είναι ο Πλησίον; - π. Τιμοθέου Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΓΔΟΗ ΛΟΥΚΑ (15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020)

«ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον» (Λουκ. Ι΄ 34) 

Ὁ καλὸς Σαμαρείτης. 

Μίαν, ἐξόχως, διδακτικὴν παραβολὴν μᾶς διδάσκει διὰ τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς ὁ Διδάσκαλος. Μίαν παραβολὴν ἡ ὁποία ἑρμηνευομένη, ἐπισημαίνει πολλὰ καὶ σημαντικὰ στοιχεῖα, ἀφορῶντα εἰς τὴν σωτηρίαν ἡμῶν. Ἄλλωστε, οὗτος εἶναι καὶ ὁ ἀπώτερος σκοπὸς τῆς ὅλης Θείας Διδασκαλίας˙ δηλαδή, ὁ ἁγιασμὸς καὶ ἡ σωτηρία ἡμῶν. 

Ἂς ἴδωμεν ὅμως ἐν συντομίᾳ τὸ ἱστορικὸν τῆς ἐν λόγῳ παραβολῆς … «Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ  Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἱεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν»! Θῦμα ληστῶν, συνεπῶς, ἐκεῖνος ὁ ὁδοιπόρος ποὺ κατέβαινεν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα πρὸς τὴν Ἱεριχώ! Τὸν κακοποίησαν ἕως θανάτου καὶ τὸν ἐλήστευσαν, καὶ τὸν ἐγκατέλειψαν «ἡμιθανῆ» ἐκεῖ εἰς τὴν ἄκρην τοῦ δρόμου. Συγκυριακῶς, συνέβη νὰ περάσουν ἀπὸ τὸ σημεῖον ἐκεῖνο, ἕνας ἱερεὺς καὶ ἕνας λευΐτης, ἀλλὰ μὴ δυνάμενοι νὰ βοηθήσουν, … «ἀντιπαρῆλθον». Κάποιος Σαμαρείτης, ὅμως, διερχόμενος καὶ οὗτος ἐκ τοῦ δρόμου ἐκείνου καὶ βλέπων τὸν ἑτοιμοθάνατον, … «ἐξέχασε» τὴν παραδοσιακὴν ἀντιπαλότητα καὶ ἔχθραν, μεταξὺ Ἰουδαίων καὶ Σαμαρειτῶν, «καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη»! Περιεποιήθη – προχείρως καὶ ὅσον τοῦ ἦτο δυνατόν, - τὸν τραυματία, καὶ … «ἐπιβιβάσας … αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ»! Ἔμεινε πλησίον του κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην, ἀνησυχῶν διὰ τὴν ὑγείαν του, καὶ τὸ πρωΐ, ἐξώφλησε τὴν νοσηλείαν τοῦ ἀσθενοῦς δίδοντας δύο δηνάρια εἰς τὸν Πανδοχέα! Τοῦ ἐπισημαίνει δε, ὅτι θὰ ἐπανέλθῃ διὰ νὰ ἀποπληρώσῃ, ὅσα ἐπὶ πλέον, ἐνδεχομένως, ἐδαπάνησεν ὁ πανδοχεύς διὰ τὴν θεραπείαν τοῦ νοσοῦντος! 

«τίς ἐστί μου πλησίον;» 

Ὁ Κύριος διδάσκει τὴν ὡς ἄνω παραβολήν, διότι, κάποιος νομικὸς τὸν ἐπλησίασεν καὶ «ἐκπειράζων αὐτόν», τοῦ θέτει ἐν πρώτοις τὴν ἀνησυχίαν του διὰ τὴν κληρονομίαν τῆς Αἰωνίου ζωῆς! Ἐν συνεχείᾳ δε, καὶ ἐνῶ ὁ Κύριος τοῦ ὑπέδειξεν ὡς μέσον, πρῶτόν μεν τὴν ὁλοκληρωτικὴν ἀφοσίωσιν καὶ ἀγάπην πρὸς τὸν Θεόν, καὶ δεύτερον, τήν, πρὸς τὸν πλησίον, τοιαύτην, ἐκεῖνος θέτει καὶ δεύτερον ἐρώτημα πρὸς τὸν Ἰησοῦν˙ «τίς ἐστί μου πλησίον;»! 

Πολλοὶ λόγοι ἔχουν ἐκφωνηθεῖ καὶ πολλὰ ἔχουν γραφεῖ διὰ τὰ ἐξαγόμενα διδάγματα ἐκ τούτου τοῦ Θείου Λόγου. Τὸ δὲ κεντρικὸν θέμα τῆς ἐν λόγῳ παραβολῆς, εἶναι ὁ, … ὄντως «πλησίον», δηλαδὴ ὁ καλὸς Σαμαρείτης. Εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, ὄχι μόνον ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὸν τραυματίαν, … ὄχι μόνον τὸν περιεποιήθη προχείρως καὶ ὅσον τοῦ ἦτο δυνατόν, … ὄχι μόνον - ἐπὶ πλέον,  – τὸν μετέφερεν εἰς τὸ πανδοχεῖον, «ἐπιβιβάσας … αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος», ἀλλὰ καὶ διενυκτέρευσε πλησίον αὐτοῦ, καὶ κατέβαλεν τὸ ἀντίτιμον τῆς νοσηλείας του, καὶ φεύγει, ἔχων τὸν νοῦν του καὶ τὴν καρδίαν του εἰς αὐτόν, ἀφοῦ ὑπόσχεται ὅτι θὰ ἐπανέλθῃ … 

Οὗτος ὁ «πλησίον», ὡς ἀντιλαμβάνεται καὶ ὁ ἔσχατος ἀναγνώστης, εἶναι ὁ … εἰκονίζων τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὅστις ἐπέβλεψε καὶ ἐπιβλέπει ἐπὶ τὴν ἀσθένειαν ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ κατέβαλε καὶ καταβάλει, οὐχὶ μόνον δύο δηνάρια, ἀλλὰ «λῦτρον» διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν, τὰ δύο σωτήρια μυστήρια, τὴν ἱερὰν ἐξομολόγησιν καὶ τὴν Θείαν Εὐχαριστίαν. 

Τὸ «πανδοχεῖον». 

Θὰ ἐμμείνωμεν, ὅμως, εἰς τὸ «πανδοχεῖον» τὸ ὁποῖον ἀναφέρεται εἰς τὴν παραβολήν, διότι τοῦτο εἰς τὴν ἑρμηνείαν του, ἀποτελεῖ τὴν «πεμπτουσίαν» τῆς σωτηρίας ἡμῶν. Ὁ Σαμαρείτης, λοιπόν, φέρει τὸν τραυματία Ἰουδαῖον εἰς τὸ Πανδοχεῖον διὰ τὴν ἀποτελεσματικὴν καὶ τελείαν θεραπείαν του! Ὁ Κύριος ὁ ὁποῖος διδάσκει τὴν παραβολὴν καὶ ὁ ὁποῖος - ὡς ἤδη εἴπομεν - εἰκονίζεται ὡς ὁ «Καλὸς Σαμαρείτης», δὲν ὁλοκληρώνει τὴν θεραπείαν τοῦ ἀσθενοῦς, ὄχι διότι δὲν … δύναται, ἀλλὰ διὰ νὰ μᾶς δείξῃ, ὅτι, κατὰ ἰδικήν Του βούλησιν καὶ παραχώρησιν, ἔχει ἀφήσει τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὴν Ἁγίαν Του Ἐκκλησίαν! Ἔχει δὲ ἀκόμη μεγαλυτέραν σημασίαν τὸ γεγονός, ὅτι δεσμεύει καὶ ὑποχρεώνει – θὰ ἐλέγωμεν – τὸν «πανδοχέα», δηλαδὴ τὸν ἱερέα, νὰ μεριμνήσῃ διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ τραυματίου, ἀφ’ ἑνός μεν, δαπανῶν τὰ δύο δηνάρια τὰ ὁποῖα προσέφερεν ὁ Σαμαρείτης, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου … δαπανώμενος, ἀφοῦ … «ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι»! 

Τὴν σωτηρίαν ἡμῶν, συνεπῶς, μόνον μέσον τῆς Ἐκκλησίας δυνάμεθα νὰ εὕρωμεν. Ὅσον «καλὸς» καὶ «ἐνάρετος» καὶ «ἀθῶος» καὶ ἂν φαίνεται ὁ ἄνθρωπος, - βάσει τῆς Θείας Διδασκαλίας – δὲν δύναται νὰ κληρονομήσῃ τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν, ἐὰν δὲν ἔχει τὴν … ἀπόλυτον ἐξάρτησίν του ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν! Τοῦτο δε, διότι ἡ σωτηρία ἡμῶν δὲν ἐπιτυγχάνεται διὰ τῆς … ἀναμαρτησίας καὶ τῆς βιώσεως τῶν καλῶν ἔργων, ἀλλὰ διὰ τῶν σωστικῶν μέσων τὰ ὁποῖα μᾶς παρέχει ἡ … Ἁγία Μήτηρ ἡμῶν! Τὰ δύο ἐκεῖνα «δηνάρια», εἰκονίζουν, - κατ’ ἄλλους ἑρμηνευτάς, - τὸ Πανάγιον Σῶμα καὶ τὸ Πανακήρατον Αἷμα τοῦ Κυρίου μας, κατὰ τὴν γνώμην ἄλλων, … τὰ δύο, κατ’ ἐξοχήν, σωστικὰ μυστήρια, τὴν Θείαν Μετάνοιαν καὶ Ἐξομολόγησιν καὶ τὴν Θείαν Κοινωνίαν, κατὰ μίαν δε, τρίτην πατερικὴν ἐκδοχήν, ὅλας τὰς σωτηριώδεις ἐκείνας ἐνεργείας διὰ τῶν ὁποίων ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἐπεξεργάζεται καὶ ἐνεργεῖ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν! Ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας – λέγει ὁ Ἱερὸς Ἅγιος Αὐγουστῖνος, - δὲν ὑπάρχει σωτηρία και, … δὲν δύναται νὰ καλῇ κάποιος τὸν Θεὸν … Πατέρα, ἐὰν δὲν ἔχει καὶ τὴν Ἐκκλησίαν … Μητέρα! Ἐμμένωμεν δε, εἰς τὴν δογματικὴν ταύτην θέσιν, διότι, ἐντόνως κυριαρχεῖ ἡ ἄποψις, ὅτι ἀρκεῖ εἰς τὸν ἄνθρωπον μία, σχετικῶς, καλὴ διαγωγή, - ἂν εἶναι δυνατόν!!! – καὶ δὲν ἀπαιτεῖται καμμία ἄλλη ἐπαφὴ μετὰ τῆς Ἐκκλησίας! Ἔχει δε, δυστυχῶς, συνδυασθεῖ εἰς τὴν κοινὴν ἀντίληψιν καὶ εἰς τοὺς … κακῶς πληροφορημένους, ὅτι Ἐκκλησία εἶναι … οἱ λειτουργοί της! Λάθος! Καὶ ὁ «πανδοχεύς», εἶναι καὶ αὐτός, μέλος τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἔχει καὶ αὐτός, τὴν ἰδίαν ἀνάγκην … Αὐτῆς, ὡς καὶ κάθε ἄλλος! Οὗτος - ἁπλῶς, εἶναι ὁ … ὑπεύθυνος, ὁ ὁποῖος καὶ θὰ … λογοδοτήσῃ δι’ ὅλους τοὺς καταφεύγοντας εἰς τὸ «πανδοχεῖον»! 

Ἂς μένωμεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν! 

Πολλάκις, θέλοντες νὰ δικαιολογήσωμεν τὴν ἀπομάκρυνσίν μας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, «καταφεύγωμεν» εἰς ἀληθεῖς ἢ καὶ ψευδεῖς … κατηγορίας κατὰ τῶν κληρικῶν! Δῆθεν ὅτι ἐκεῖνοι πταίουν διὰ τὴν ἰδικήν μας ἀποστασίαν …! Ὅταν ἔρχεται ὁ διανομεὺς τῆς ἀλληλογραφίας, δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ διόλου – καὶ πολὺ σωστά! - ἡ προσωπική του ζωή! Μᾶς ἐνδιαφέρει μόνον ἡ ἐπιστολὴ ποὺ μᾶς ἀφορᾷ! Ἂς σκεφθῶμεν τοιουτοτρόπως, ἐν προκειμένῳ, καὶ ἂς παραβλέψωμεν τὰ ἐνδεχόμενα λάθη καὶ … πάθη τοῦ ἑκάστου κληρικοῦ, καὶ ἂς ἀναζητήσωμεν τὴν «ἐπιστολὴν» τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀπευθύνεται εἰς ἡμᾶς  καὶ μᾶς ἀφορᾷ! Ἡ εὐθύνη εἶναι ἀποκλειστικῶς … προσωπική μας ὑπόθεσις! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Γιατί πρέπει να γνωρίζουμε που γεννήθηκε ο πολιτισμός; (ανέκδοτο)

 

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ένας απλός.. ύπνος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ   ΕΒΔΟΜΗ   ΛΟΥΚΑ  (8  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ  2020)

«μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει» (Λουκ. Η΄ 52) 

Ἕνας ἁπλοῦς … ὕπνος! 

Εἰς μίαν κηδείαν εὑρίσκεται ὁ Κύριος! Εἶχεν προσκληθεῖ ἐν πρώτοις, διὰ νὰ θεραπεύσῃ τήν, ἐν τέλει κοιμηθεῖσαν θυγατέρα τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου, ἀλλ’ ὅμως … δὲν πρόλαβε! Ἔφθασεν ὁ … θάνατος πρὶν ἀπὸ τὸν Χριστόν, - θὰ ἐλέγωμεν – καὶ ὅσοι εἶναι παρόντες στὴν δύσκολον ἐκείνην ὥραν, κλαίουν καὶ ὀδύρονται διὰ τὴν δωδεκάχρονον ἐκείνην κοπέλλαν, τὴν ὁποίαν, ἐνίκησε τελικῶς, ἡ σοβαρὰ ἀσθένειά της. Ὅταν πληροφοροῦν τὸν Ἰάειρον - ἐνῶ οὗτος ἤρχετο μετὰ τοῦ Κυρίου καὶ τῶν μαθητῶν πρὸς τὴν οἰκίαν, ἐκεῖνος συνεκλονίσθη - ὡς ἦτο φυσικόν, - ἀλλ’ ὁ Διδάσκαλος, τὸν ἐνισχύει … «μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται»! Ὁ πατὴρ τῆς θανούσης ἐμπιστεύεται τὸν Θεῖον Λόγον καὶ … ἡρεμεῖ! Ὅμως, ὅταν ὁ Κύριος φθάνει εἰς τὴν οἰκίαν καὶ ὅταν βλέπῃ τοὺς θρήνους καὶ τοὺς κοπετοὺς ἀπὸ τοὺς παρισταμένους, τοὺς καθησυχάζει λέγων, «μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει» (Λουκ. Η΄ 52)! Οὐδείς, βεβαίως, ἐπίστευσεν εἰς τὸν Θεῖον τοῦτον Λόγον, ἀλλ’ ἀντιθέτως, εἰρωνεύθησαν τὸν Χριστὸν ἐφ’ ὅσον ὁ θάνατος εἶχεν διαπιστωθεῖ! Εἰς τὴν συνέχειαν, ὡς πληροφορούμεθα ἐκ τοῦ Ἁγιογραφικοῦ κειμένου, ὁ Παντοδύναμος Κύριος, ἀνέστησεν τὴν δωδεκάχρονον κόρην, παρόντων τῶν τριῶν μαθητῶν (Πέτρου, Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου) ἀλλὰ καὶ τῶν γονέων τῆς ἀναστηθείσης, καὶ … ἡ θλῖψις μετετράπη εἰς χαρὰν καὶ ἔκστασιν καὶ ἐνθουσιασμόν!  

Διὰ τούτου τοῦ φοβεροῦ καὶ ἐκπληκτικοῦ θαύματος, ὁ Κύριος ἐπιβεβαιώνει τὸν καθησυχαστικὸν λόγον τὸν ὁποῖον καὶ ἔχομεν ὡς θέμα τοῦ παρόντος˙ «οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει»! Οἱ περιεστῶτες, ὡς καὶ πάντες οἱ ἄνθρωποι, πρὸ Χριστοῦ ἀλλὰ καὶ μετὰ Χριστόν, θεωροῦσιν ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρὸ τοῦ φυσικοῦ τούτου γεγονότος ποὺ καλεῖται «θάνατος», εἶναι … ἀδύναμος καὶ ἀνίσχυρος! Βεβαίως, ὑπῆρξαν ἀλλὰ καὶ ὑπάρχουσιν αἱ … ἐξαιρέσεις ἐκεῖναι, κατὰ τὰς ὁποίας, ἀφ’ ἑνός, ὁ Ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, Ἅγιοι Τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης οἱ ὁποῖοι ἐνήργουν ἐν τῷ Παναγίῳ Αὐτοῦ Ὀνόματι, ἐπανέφερον εἰς τὴν ζωήν ἤδη κοιμηθέντας …! Αἱ περιπτώσεις, ὅμως, αὗται δὲν καταργοῦσι τὸν κανόνα τὸν ὁποῖον προανεφέραμεν! 

Ἐπιβεβαιώνουσιν, ὅμως, μίαν ἰδιαιτέρως ἀποκαλυπτικὴν πραγματικότητα˙ εἶναι δε αὕτη, ὅτι ὁ φαινόμενος θάνατος, δὲν εἶναι τὸ τέλος τῆς ζωῆς, ἀλλὰ ἡ ἀρχὴ τῆς αἰωνίου τοιαύτης! Ὥς δε ἔχομεν εἴπει κατ’ ἐπανάληψιν εἰς προηγούμενα ἆρθρα ἡμῶν, ὁ σκοπὸς τῶν ἀφηγουμένων θαυμάτων ἐν τῇ Ἁγία Γραφῇ, δὲν εἶναι ἡ συναισθηματικὴ φόρτισις οὔτε κἂν ὁ ἐντυπωσιασμός, ἀλλὰ ἡ, διὰ τῆς ἀφηγήσεως τούτων, διδαχὴ ἡμῶν καὶ σωτηρία! 

Ὁ ὕπνος τοῦ θανάτου καὶ ἡ ἀναμενομένη ἀνάστασις! 

Καὶ εἰς ἄλλας τέσσαρας περιπτώσεις, ὁ Κύριος ἀνέστησε νεκρούς, συμφώνως πρὸς τὰ ἱερὰ κείμενα τῶν τεσσάρων Εὐαγγελιστῶν. Συγκεκριμμένως, ἀνέστησεν τὸν υἱὸν τῆς χήρας εἰς τὴν πόλιν Ναΐν (Λουκ. Ζ΄ 11-16), τὸν φίλον του Λάζαρον εἰς τὴν Βηθανίαν μετὰ τέσσαρας ἡμέρας ἀπὸ τῆς κοιμήσεώς του (Ἰωάν. ΙΑ΄ 1-46), τὸν σεληνιαζόμενον νέον εὐθὺς μετὰ τὴν Μεταμόρφωσίν Του (Μάρκ. Θ΄ 17-29), καὶ ὅλους ἐκείνους τοὺς κεκοιμημένους οἱ ὁποῖοι ἀνεστήθησαν κατὰ τὰ φοβερὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα συνέβησαν εἰς τὴν Σταύρωσιν Αὐτοῦ ὅτε, … «πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη» (Ματθ. ΚΖ΄ 52)! Τέλος δε, ἀνέστη καὶ ὁ Ἴδιος ἐκ τῶν νεκρῶν διὰ νὰ μᾶς διδάξῃ ὅτι, ὄντως, ὁ θάνατος δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ εἷς … ὕπνος ἀναμονῆς τῆς Ἀναστάσεως ὅλων τῶν κεκοιμημένων, οἵτινες ἀναμένουσι τὴν φοβερὰν ἡμέραν τῆς Κρίσεως, καθ’ ἥν θὰ ἀναστηθῶμεν ἅπαντες καὶ θὰ παρουσιασθῶμεν πρὸ τοῦ φρικτοῦ βήματος τοῦ Κριτοῦ! 

Ὅσον καὶ ἂν θεωρῶμεν ὅτι ἡ ἐπίγειος αὕτη ζωὴ μᾶς … περιμένει καὶ μᾶς ἐπιφυλάσσει χαρὲς καὶ κέρδη ὑλικά, θὰ πρέπῃ νὰ ἐννοήσωμεν ὅτι ὁ θάνατος εἶναι ὁ … ἀνεπιθύμητος - ἀσφαλῶς! - ἀλλὰ καὶ βέβαιος «ἐπισκέπτης», ὅστις ἔρχεται κατ’ ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, καὶ δὲν διακρίνει μεταξὺ νέου καὶ ἡλικιώτου καὶ γέροντος! Πολλοὶ ἠπατήθησαν ὅτι ἴσως θὰ ἦσαν αἱ … ἐξαιρέσεις, ἀλλὰ διεψεύσθησαν, … «καθ' ὅσον ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις» (Ἑβρ. Θ΄ 27)! Ὁ θάνατος εἶναι τὸ φυσιολογικὸ … τέρμα τοῦ σαρκικοῦ ἀνθρώπου ἐφ’ ὅσον, κάθε τι γήϊνον καὶ ὑλικόν, μέλει νὰ φθαρῇ καὶ νὰ ἐξαφανισθῇ! Κάθε τι ὑλικόν, ἀναμένει τὸ τέλος του μηδὲ ἐξαιρουμένων καὶ αὐτῆς τῆς γῆς καὶ αὐτοῦ τοῦ οὐρανοῦ, κατὰ τὴν Θείαν διαβεβαίωσιν, «ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. ΚΔ΄ 35, Λουκ. ΚΑ΄ 33, Μάρκ. ΙΓ΄ 31). Ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα παραμένουσιν ἄφθαρτα καὶ αἰώνια, εἶναι τὰ πνευματικά˙ Ὁ Θεός, αἱ ψυχαὶ τῶν ἀνθρώπων, τὰ νοερὰ πνεύματα (ἄγγελοι καὶ δαίμονες), ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ! Ταύτην τὴν ἀθάνατον ψυχὴν τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου, ἐκάλεσε σήμερον ὁ Κύριος νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸ σῶμα της καὶ οὕτω ἀνεστήθη εἰς τὴν ἐπίγειον ζωήν! 

Αἱ μέριμναι, ὁ πλοῦτος, καὶ αἱ ἡδοναὶ τοῦ βίου. 

Αἱ τρεῖς αὗται … ἀπάται τῆς ζωῆς ταύτης, εἶναι ἐκεῖναι διὰ τὰς ὁποίας, ὁ Κύριος, μᾶς ἐπέστησε τὴν προσοχήν, ἐκεῖ εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ Σπορέως. Συγκεκριμμένως, εἰς τὴν περίπτωσιν ποὺ ὁ σπόρος πέσει εἰς τὰς ἀκάνθας, οἱ τρεῖς οὗτοι κίνδυνοι, ἀχρηστεύουσι τὸ Θεῖον Λόγον˙ «Τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι» (Λουκ. Η΄ 14). Ἀναφέρομεν δε τοῦτο, διότι τὰ τρία ταῦτα, … εἶναι συνήθως ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα μᾶς κάνουν νὰ ξεχνοῦμε τὴν πραγματικότητα καὶ μᾶς … ἀποδιοργανώνουν πνευματικά. 

Ταῦτα τὰ … τρία, μεθοῦν καὶ ναρκώνουν τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν πείθουν νὰ … βλέπῃ ἀλλοιθώρως πρὸς τὴν ζωὴν ταύτην καὶ ὡς ὁ ἄφρων ἐκεῖνος πλούσιος τῆς γνωστῆς παραβολῆς τοῦ Κυρίου νὰ αἰσθάνεται ἐξηρτημμένος ἐκ τῶν ἀγαθῶν τοῦ κόσμου τούτου (Λουκ. ΙΒ΄ 16-21)!  Ἀπὸ ταῦτα τὰ τρία ἀνασταλτικὰ στοιχεῖα, καλούμεθα, φίλοι μου ἀναγνῶσται, νὰ φυλάσσωμεν τὴν ψυχήν μας καί, … - δὲν εἶναι τοῦτο κακόν˙ μᾶλλόν δε εἶναι καλὸν καὶ ἅγιον! – νὰ σκεπτώμεθα καὶ νὰ ἔχωμεν τὴν «ἔγνοιαν» τοῦ θανάτου, διὰ νὰ εἴμεθα πάντοτε ἕτοιμοι δι’ αὐτήν. Τοιουτοτρόπως θὰ κερδίσωμεν τὴν ἀθάνατον καὶ αἰώνιον ζωήν, ὅταν θὰ κληθῶμεν νὰ ἀναστῶμεν καὶ νὰ σταθῶμεν πρὸ τοῦ βήματος τοῦ Κυρίου. 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν