Αγιασμός για την νέα αλιευτική περίοδο από τον Μητροπολίτη Πατρών

Την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018 πραγματοποιήθηκε η 54η επέτειος της επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου από την Ρώμη στην Πάτρα.

Μετά τον εσπερινό που τελέστηκε στον Άγιο Ανδρέα πλήθος κόσμου προσήλθε στη ιχθυόσκαλα για την τέλεση του αγιασμού για την νέα αλιευτική περίοδο από τον μητροπολίτη Πατρών, τον επίσκοπο Κερνίτσης και πλείστων άλλων αρχιερέων, ιερέων και διακόνων.

Ο καπετάνιος του καϊκιού "Άγιος Νεκτάριος" Μιχάλης Τσαμπάς με τον πατέρα του Ιωάννη Τσαμπά, φιλοξένησαν στο καΐκι τους την κάρα του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα.

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Αύγουστος 2018

Για να διαβάσετε ολόκληρη την εφημερίδα ΔΙΨΩ πατήστε ΕΔΩ

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Η μουσική που επιλέγουμε είναι ο καθρέπτης του ψυχικού μας κόσμου

H μουσική αντιπροσωπεύει άμεσα τα πάθη της ψυχής.

Αν κάποιος ακούει το λάθος είδος μουσικής θα γίνει το λάθος είδος ανθρώπου.

Αριστοτέλης

Η αγάπη ως μοναδική επιλογή

Τους αγαπάς. Δε μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Τους συνανθρώπους σου, φυσικά. Κι ας σε εκνευρίζουν αφάνταστα ορισμένες φορές, ας σε πληγώνουν ή σε κάνουν να μη θέλεις να τους ξαναδείς ποτέ, προκαλώντας σου αποστροφή, ντροπή για το επίπεδο της ανθρωπότητας. Γιατί είσαι ένας από αυτούς. Γιατί κι εσύ έχεις πληγώσει κατά λάθος ή ενσυνείδητα άλλους, γιατί κι εσύ έχεις διαπράξει σφάλματα από άγνοια ή άλλο λόγο.

Τους αγαπάς για τη θλίψη και για τη χαρά τους, επειδή σαν κι εσένα, πέφτουν και σηκώνονται. Ακούς και βλέπεις καθημερινά παραδείγματα απίστευτης κακίας, σκληρότητας και μικροψυχίας. Συμπεριφορές που σου προκαλούν οργή, απέχθεια, μίσος. Μα κατά βάθος, ενώ η συμπάθειά σου στρέφεται στους αδικημένους, δε μπορείς να μισήσεις ακόμα και τους χειρότερους ανθρώπους, παρά μόνο να θρηνήσεις γι’ αυτούς.

Γιατί η πραγματική ανθρώπινη φύση δεν είναι το μίσος, αλλά η αγάπη. Γιατί είναι πνευματικά άρρωστοι, απερίγραπτα δυστυχισμένοι, κατεστραμμένοι ίσως πέρα από κάθε γιατρειά. Διαβρωμένοι από το κακό.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντάς πορεύονται, όπως κι εσύ, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Αντιμέτωποι με τα δικά τους διλήμματα, εκδηλώνουν, ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής και τις αντιλήψεις τους άλλοτε θετική κι άλλοτε αρνητική συμπεριφορά.

Συχνά δεν καταλαβαίνουν ότι κάθε μέρα δέχονται επιρροές από ιδιωτικά συμφέροντα, που κατασκευάζουν μια ανταγωνιστική, επιφανειακή, ηθικά αδιάφορη κοινωνία, γεμάτη άγχος και ανασφάλεια. Όμως, όταν επικρατεί η θετική τους πλευρά, σου χαρίζουν χαμόγελο και χαρά με εκατοντάδες απροσδόκητους τρόπους.

Κι έπειτα, υπάρχουν εκείνοι που φωτίζουν την ψυχή σου, τη στιγμή που πάει να σκοτεινιάσει, με την καλοσύνη και την ανιδιοτέλειά τους. Κι ακόμα εκείνα τα σπάνια άτομα, κρυμμένα με ταπεινοφροσύνη, που αν έχεις την τύχη να τα συναντήσεις, το μεγαλείο της ψυχής τους σε αφήνει άναυδο.

Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι, οι άνθρωποι έχουν πάντα την ικανότητα να σε εκπλήσσουν, δυσάρεστα ή ευχάριστα. Γι’ αυτό, δε μπορείς παρά να τους αγαπάς. Είναι η επιλογή σου, που κάποιοι εκλαμβάνουν ως αφέλεια ή αδυναμία. Μα εσύ βάζεις τα όριά σου εκεί που πρέπει κι αν προσπαθήσουν να σε εκμεταλλευτούν, ξέρεις να τους κάνεις να αλλάξουν γνώμη, απότομα. Είναι εύκολο να θυμώσεις, να αφήσεις το δηλητήριο της κακίας ή της πικρίας να διαποτίσει την ύπαρξή σου για πάντα. Να περάσεις τη ζωή σου με κατάκριση, αντί για κατανόηση. Τόσο εύκολο.

Όμως, να πάρει η ευχή, έχεις αποφασίσει τί είδους άτομο θέλεις να είσαι. Γνωρίζεις ότι κανείς δεν είναι αήττητος στις δοκιμασίες της ζωής. Μέσα από τις αποτυχίες, τις δύσκολες και τις όμορφες στιγμές, προσπαθείς, ανακαλύπτοντας συνεχώς εκ νέου το νόημα και τη δύναμη της αγάπης.

Κάποιες φορές θέλεις να απομακρυνθείς λιγάκι από τους συνανθρώπους σου. Πηγαίνεις διακοπές, αναζητώντας την ηρεμία κοντά στη φύση. Και καθώς το βλέμμα σου υψώνεται τη νύχτα στον έναστρο ουρανό, η σκέψη σου στρέφεται αυθόρμητα στα φώτα της πόλης. Καθένα από αυτά είναι ένα σπίτι, μια οικογένεια, ένας άνθρωπος, ένας ολόκληρος κόσμος. Ένα μοναδικό αστέρι μέσα στο γαλαξία.

Έτσι γυρίζεις πάλι κοντά τους, εκεί που ανήκεις. Παρόλο που δε γνωρίζουν τις σκέψεις σου ή το αν νοιάζεσαι, εσύ είσαι ανάμεσά τους. Με το δικό σου τρόπο.

Εμμανουήλ Ρουμελιώτης

Δέκα δελφίνια φιλούσαν το χέρι του αγίου Πορφυρίου (Βίντεο)

Παρακολουθήστε στο παρακάτω βίντεο την συγκλονιστική αναφορά του 

π. Ευάγγελου Παπανικολάου για τον άγιο Πορφύριο.

Ήταν η τελευταία φορά που έμπαινε ο άγιος Πορφύριος στο Άγιον Όρος.

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

"Όλο υποχωρώ...δεν μπορώ άλλο"

Η υποχωρητικότητα που δεν έχει προσευχή και ταπείνωση Χριστού, θα οδηγήσει σε αίσθηση αδικίας, σε τραυματισμό της ψυχής, που οδηγεί σε έναν γεμάτο ψυχολογικά προβλήματα άνθρωπο.

Μετά την ύψωσιν του Σταυρού - Εντροπή ανθρώπου και εντροπή Θεού - Αρχιμ. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΜΕΤΑ  ΤΗΝ  ΥΨΩΣΙΝ  (16  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ  2018)

"Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ

τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου

ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς

αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων." (Μάρκ. Η΄ 38).

Ἡ ἐντροπὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Εἶναι μία συναισθηματικὴ κατάστασις τοῦ ἀνθρώπου, δοσμένη ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ τῆς ὁποίας καλεῖται νὰ ἐκδηλώνῃ, σεβασμὸ ἢ ἀποτροπιασμό, σὲ ἐκεῖνα ποὺ καὶ ὁ Θεός ἐκτιμᾷ ἢ καὶ βδελύσσεται. Εἶναι ἐκείνη ἡ ἔμφυτη κίνηση τοῦ ἀνθρώπου διὰ τῆς ὁποίας, - πρὶν ἀκόμη καὶ ἂν διδαχθῇ οὗτος παρὰ τοῦ οἵουδήποτε - ἀποδέχεται ἢ ὄχι, κάποια συγκεκριμμένα λόγια ἢ πράξεις ἢ καταστάσεις. Εἶναι τὸ αἴσθημα ἐκεῖνο διὰ τοῦ ὁποίου ὁ ἄνθρωπος "συμφωνεῖ μὲ τὸν Θεόν", ἀκουσίως, ἀπὸ τὴν νηπιακήν, ἀκόμη, ἡλικίαν του. Ἐπὶ παραδείγματι, ἡ γυμνότης, πρὶν ἀκόμη ἁμαρτήσει ὁ ἄνθρωπος, ἦτο μία φυσιολογικὴ κατάστασις. " καὶ ἦσαν οἱ δύο γυμνοί, ὅ τε ᾿Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ᾐσχύνοντο." (Γεν. Β΄ 25). Ἀπὸ τὴν στιγμὴν ὅμως ποὺ ἁμάρτησεν ὁ ἄνθρωπος, τοῦ ἐδόθη ἡ ἐντροπὴ ἀπὸ τὸν Θεόν, ὡς φραγμὸς εἰς τὰ πάθη του καὶ τοὺς πειρασμούς του. Πρὸς τοῦτό δε, "ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς." (Γεν. Γ΄ 21). Τὸ θαυμαστόν, στὴν προκειμένη περίπτωση εἶναι, ὅτι τὴν ἐντροπὴ αὐτή, τὴν βλέπουμε ἀκόμη καὶ στὰ βρέφη, ὅταν αὐτὰ πρόκειται νὰ γυμνωθοῦν ἀκόμη καὶ μπροστὰ στοὺς θεράποντες ἱατρούς τους. Πολλοὶ παιδίατροι μᾶς ἔχουν βεβαιώσει περὶ τῆς θεοφύτευτης αὐτῆς ντροπῆς τὴν ὅποία κατ' ἐπανάληψιν διαπιστώνουν.

Γενικά, ἔδωσε τὴν ντροπὴ ὁ Κύριος εἰς τὸν ἄνθρωπον διὰ νὰ γνωρίζῃ τὴν στιγμὴ τῆς ἁμαρτίας του καὶ νὰ ζητᾷ τὴν συγνώμην ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος ἀγαπήσῃ καὶ ἐξοικειωθῇ μὲ τὴν ἁμαρτία, τότε χάνεται ἡ Θεόσδοτη ἐντροπὴ καὶ ἔρχεται μία ἄλλη δαιμονική. Τότε ὁ ἄνθρωπος ἐντρέπεται, ὄχι διὰ τὴν ἁμαρτίαν του καὶ τὴν πτῶσιν του, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἱερὴ σχέση του μὲ τὸν Κύριον. Ντρέπεται ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸν Οὐράνιον Πατέρα του, διὰ τὴν Ἁγίαν μας Ἐκκλησίαν, διὰ τὴν ἀρετὴν καὶ τὸν Θεῖον Νόμον καὶ καυχᾶται διὰ τὴν ἁμαρτίαν του, διὰ τὴν σχέσιν του μὲ τὸν διάβολον, διὰ κάθε κακὸν τὸ ὁποῖον διαπράττει. Εἶναι ἐκείνη ἡ μορφὴ τοῦ "τρελοῦ" ἐγωϊσμοῦ ποὺ ὁ ἐλεεινὸς ἄνθρωπος θέλει νὰ πείθῃ τὸν ἑαυτόν του ὅτι "ἐνίκησε" τὸν Θεόν. Θέλει νὰ δείχνῃ ἀνυπότακτος στὸ Θεῖον θέλημα καὶ ντρέπεται γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὴν ἀρετή.

Ἡ ἐντροπὴ τοῦ Θεοῦ.

Εἰς τὴν σημερινὴν Εὐαγγελικὴν περικοπήν, ὁ Κύριός μας, μᾶς δείχνει ἕνα, μᾶλλον αὐστηρὸ πρόσωπο. Ἐντρέπεται ὁ Κύριος γιὰ ἐκείνους ποὺ τὸν ἀρνοῦνται. Στὶς δικές μας ἐπιλογές, ἂς μὴν νομίζωμεν ὅτι παραμένει ἀμέτοχος καὶ ἀδιάφορος. Ἀντίθετα, "ἀπαντᾷ" μὲ ἀντίστοιχες δικές Του κινήσεις. Καὶ εἰς αὐτὴν τὴν ζωὴν ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Μέλουσσαν, θὰ "ζήσωμεν τὴν ἀπάντηση" τοῦ Χριστοῦ. Ἐὰν ἡμεῖς φερώμεθα θετικὰ πρὸς τὸν Κύριον καὶ τὸν Νόμον Του καὶ Ἐκεῖνος θὰ φερθῇ πρὸ ἡμῶν, ἀντιστοίχως. Ἐὰν δὲ πάλιν φερώμεθα ἀπέναντί Του ἀρνητικά, οἱ συνέπειες αὐτῆς τῆς ἀρνήσεως θὰ μᾶς καταδυναστεύουν αἰωνίως.

Φυσικά, ὁ Κύριος δὲν μᾶς ὑποχρεώνει νὰ εἴμεθα πειθαρχημένοι εἰς τὸ Ἅγιο θέλημά Του καὶ νὰ τηροῦμε τὰ προστάγματά Του. Εἴμεθα ἐλεύθεροι νὰ ἐπιλέξουμε καὶ νὰ ἀγαπήσουμε ὅ, τι θέλουμε καὶ ἀντίστοιχα, νὰ περιφρονήσουμε καὶ νὰ ἀρνηθοῦμε ἀκόμη καὶ τὰ ἱερώτερα ... Ὅμως σ' αὐτὲς τὶς ἐπιλογές μας, ἐνῶ εἴμαστε ἐλεύθεροι, ἐπηρεάζουμε τὸν Κύριο. Εἶναι μία ἀντίστοιχη κατάσταση, μὲ τὸ νὰ μᾶς ἐνοχλῇ ἡ συμπεριφορὰ κάποιου συνανθρώπου μας καὶ ἁπλᾶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπ'  αὐτόν, χωρὶς ὅμως καὶ νὰ τὸν ἐνοχλήσωμεν. Ἁπλᾶ, ὁ Κύριος, ντρέπεται γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ τὸν ... ἀρνεῖται καὶ φυσικὰ θὰ δείξῃ αὐτὴν τὴν ἐντροπή Του κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς δικαίας Του κρίσεως! Τοῦτο ὅμως, ὅπως θὰ δοῦμε στὴ συνέχεια, θὰ πρέπῃ νὰ τὸ σκεφθῇ ἰδιαιτέρως ὁ ... ἀπερίσκεπτος ἀσεβὴς ἄνθρωπος.

Τοὐλάχιστον, νὰ εἴμαστε ... λογικοί!!!

Δυστυχῶς, ἡ ἁμαρτία, δὲν ἀπομακρύνει, ἁπλᾶ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ τὸν ... ἀποβλακώνει!!! Ἴσως κάποιοι νὰ ἐκπλαγοῦν μὲ τὴν λέξη καὶ τὸν χαρακτηρισμὸ ποὺ χρησιμοποιήσαμε. Σπεύδω, ὅμως, νὰ τὸν αἰτιολογήσω. Πῶς θὰ χαρακτηρίζαμε τὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνο, ποὺ ἀντὶ νὰ ἐπιλέξῃ νὰ εὑρίσκεται διαρκῶς πλησίον ἑνὸς ἀνθρώπου ταπεινοῦ καὶ σεμνοῦ καὶ "γλυκομίλητου", ἐπιλέγει νὰ συμβιώνῃ καὶ νὰ ἐργάζεται μὲ τὸ ὅλως ἀντίθετον; Δηλαδή, μὲ ἄτομον σκληρὸν καὶ ἰδιότροπον, ὑβριστὴν καὶ χυδαιολόγον, ὑπερήφανον καὶ ἀνυποχώρητον; Ἤ, πῶς θὰ θεωρούσαμε ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος θὰ προτιμοῦσε νὰ βάλῃ τὸ χέρι του στὰ ἀναμμένα κάρβουνα καὶ νὰ τὸ κατακαύσῃ, ἀντὶ νὰ τὸ βυθίσῃ στὸ δροσερὸ νερὸ καὶ νὰ τὸ ζωογονήσῃ;

Αὐτάς, ἀκριβῶς τὰς εἰκόνας, θὰ πρέπῃ νὰ φέρωμεν εἰς τὸν νοῦν μας, ὅταν ἀδιαφοροῦμεν διὰ τὸν Θεὸν καὶ διὰ τὸν Νόμον Του. Ὁ μὲν Κύριος, σὰν Πατέρας μας εὔσπλαχνος καὶ Πολυέλεος, πικραίνεται καὶ ἐντρέπεται καὶ δυσφορεῖ μὲ τὴν στᾶσιν καὶ τὶς ἐπιλογές μας, ἀλλά, ἕως ἐκεῖ ... Ἐμεῖς, καταλάβαμε, τὶ ἐπιλέγουμε καὶ τὶ προτιμοῦμε ἀλλὰ καὶ τὶ φοβερὲς συνέπειες μᾶς ἐπιφυλάσσουν οἱ ἐπιλογές μας; Ὅταν ὁ ἀπερίσκεπτος καὶ φιλαμαρτήμων ἄνθρωπος, λέγει πρὸς τὸν Θεόν, " ἀπόστα ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι·"  (Ἰώβ ΚΑ΄ 14), ἐπιλέγει ταὐτοχρόνως καὶ κάθε φοβερὴ συνέπεια, αὐτῆς τῆς ἀποστασίας του! Ἂς μὴν βαυκαλιζώμεθα μὲ τὴν σατανικὴν ἐπαναπαυτικὴν λογικήν, ὅτι ὁ Κύριος, τότε, λόγῳ τῆς ἀπείρου άγάπης Του πρὸς τὸν ἄνθρωπον, θὰ σώσῃ διὰ τῆς βίας ὅλους τοὺς ἀνθρώπους!

Ἡ, "μετὰ θάνατον", κατάστασις.

Εἰς αὐτὴν τὴν κατάσταση, ποὺ ὅλοι θὰ εὑρεθοῦμε κάποια στιγμή, θὰ διαπιστώσουμε, ὅτι, ἡ μὲν κατάστασις ποὺ θὰ μᾶς περιβάλλη, θὰ εἶναι διαφορετικὴ καὶ θὰ ζοῦμε καὶ θὰ βλέπουμε, οὐράνια καὶ πνευματικὰ πράγματα. Ὅμως, ὁ ἄνθρωπος ... δὲν ἀλλάζει! Ἐκεῖνος ποὺ ἦταν σὲ τούτη τὴ ζωή, ἐκεῖνος θὰ εἶναι καὶ εἰς ἐκείνην˙ διότι, "ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ θανάτῳ ὁ μνημονεύων σου· ἐν δὲ τῷ ῞ᾼδῃ τίς ἐξομολογήσεταί σοι; (Ψαλμ. ΣΤ΄ 6). Ἂς εὐχηθοῦμε ἑπομένως, ὅταν θὰ ἔλθη ἡ ὥρα τῆς ἐξόδου μας ἀπὸ τὸν κόσμον τοῦτον, "ἐν μετανοίᾳ καὶ ἐξομολογήσει" νὰ μᾶς παραλάβῃ ὁ Κύριος, διὰ νὰ ἔχομεν τὴν "καλὴν ἀπολογίαν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ", Ἀμήν.

                                                                                                Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                          Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Το tablet το ευλογημένο...

ΓΕΡΟΝΤΑ, κάνει να χρησιμοποιούνε οι  Ιερείς  και οι Ψάλτες, αντί για τις φυλλάδες, ηλεκτρονικά μέσα στις ακολουθίες;

Ας προσέξουμε να μένουμε  πιστοί στην παράδοση και να μην εκπίπτουμε στην εφεύρεση διαφόρων «έξυπνων» κόλπων για να αποφεύγουμε τον άγιο κόπο  διότι θα την πάθουμε όπως ο Οζίας.

-Ποιος ήταν αυτός;

-Όπως αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη (Α Παραλ. 13,7 )ήταν εκείνος που για να απαλλαχτεί ο ίδιος και οι άλλοι Ιερείς από το βάρος του να σηκώνουν την Κιβωτό της Διαθήκης στους ώμους, όπως όριζε ο νόμος, πρότεινε να την σύρουν τα βόδια πάνω σε μία άμαξα.

Όμως σε πολύ λίγο ήταν αυτός που ακουμπώντας το κιβώριο με τις εντολές πέθανε ακαριαία και κόπηκε η ζωή του.

Μου είπανε πως κάποιοι Ιερείς αντί για την φυλλάδες έχουν κάτι κινητά και κάτι πως τα λένε να δεις; τάβλες (tablet) και τα ακουμπάνε κιόλας πάνω στην Αγία Τράπεζα. Λένε πως είναι πιο εξυπηρετικά.

Μα ευλογημένε μου, αν μέσα στην Λειτουργία πατήσεις κατά λάθος ένα άλλο κουμπί τι θα σου βγάλει, ξέρεις; Όλον τον Άδη. Αλλά και μετά σαν χαλάσει αυτό το μαραφέτι τι θα το κάμεις; Θα το κάψεις στο χωνευτήρι;

Σε μία Εκκλησία στην Βόρεια Ελλάδα έμαθα πως πέρυσι την Μεγάλη Εβδομάδα διεκόπη η ακολουθία επειδή δεν είχε  δεδομένα ο Ψάλτης στο κινητό του και έτσι δεν γροικούσε να ψάλλει.

Αφήστε κιόλας που έχοντας οι Ψαλτάδες τέτοιους τυφλοσούρτες θα ξεχάσουν στο τέλος το τυπικό και δεν θα κατέχουν ούτε ένα εσπερινό να βγάλουν.

Και τι θα απολογηθούμε άραγες σε όλους ετούτους του παλαιούς  Καλόγηρους που λογιάζανε τόν ἵδρωτα τούς ὡς μύρο σαν φτιάχνανε τo καταμεσήμερο πεζούλια γιά νά χαλιναγωγήσουν τόν ἔσω ἄνθρωπο και χτυπάγανε μέ κασμάδες τίς πέτρες, φτιάχνοντας  καλντερίμια γιά νά τά ’χοῦμε σήμερα ἐμεῖς καί νά περνᾶμε ξεκούραστα;

Ας  αφήσουμε λοιπόν  όλες αυτές  τις «εξυπνάδες» και ας αγαπήσουμε τον ευλογημένο κάματο και ιδρώτα της Ορθοδόξου  ασκητικότητας, διότι εκεί μέσα βρίσκεται όλη η γλύκα και ο παράδεισος της Θεϊκής αγάπης.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

π. Διονύσιος Ταμπάκης