Τα παξιμάδια της αγάπης

Μια  μέρα   ένας    γέροντας  κάλεσε   τον  Θεόδωρο,  τον     υποτακτικό   του  λέγοντας: Παιδί  μου  πήγαινε  να   φουρνίσεις    παξιμάδια  γιατί  μας   τελείωσαν. Πρόθυμα, αφού   τα    ζύμωσε   πολύ  καλά ξεκίνησε   και    στον  κοινό    φούρνο   της  μονής  βρήκε    τον   φίλο  τον   Μάξιμο   και μαζί   φούρνισαν  και  ξεφούρνισαν   τα  παξιμάδια   του     δεύτερου. 

Μόλις    είχαν   τελειώσει   και  ήρθε  πια  η   σειρά   του  Θεόδωρου  παρουσιάστηκε. Ένας   άλλος  μοναχός  λέγοντας: σας  παρακαλώ  δώστε  μου   την    σειρά   γιατί  ο    γέροντάς  μου   είναι  βαριά   άρρωστος. Με τον  ίδιο   τρόπο  παραχώρησε   την   σειρά  του    σε  άλλα  πέντε  άτομα.

Πλησίαζε  πια   απόγευμα   και  επιτέλους  έφθασε  η    σειρά   του   Θεόδωρου  να   φουρνίσει   τα  παξιμάδια   του  είχε   ετοιμάσει    από   το  πρωί. Ξαφνικά  παρουσιάστηκε  ένας  πολύ   ηλικιωμένος  μοναχός  και  ο   καλός  νέος  Μοναχός   του  παραχώρησε  και  πάλι   την   σειρά   του   βοηθώντας   τον  στο  έργο   του. Ο  ήλιος  πια    βασίλευε   όταν  ο   Θεόδωρος   έχοντας  πια    τελειώσει   την   δουλειά  του    γύρισε   τρέχοντας   στο   γέροντά   του. 

Με    συγχωρείτε   γέροντα, άργησα    αλλά  από     αγάπη    εξυπηρετούσα   όποιον   ερχόταν.  Πάντα  έτσι  να  κάνεις  παιδί μου.

(Θ.Βγόντζα: «τα  παξιμάδια   της   αγάπης»   σ.253-255) 

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2015

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Ιούλιος - Αύγουστος 2015 

Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρη την Εφημερίδα "ΔΙΨΩ"

Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

 Για να διαβάσετε τα κείμενα πατήστε πάνω στις φωτογραφίες 

Δύο αδέλφια αποκεφαλίσθηκαν...

Οι  άγιοι  μάρτυρες  Παύλος  και  Ιουλιανή

‘Ήσαν  αδέλφια  και  ζούσαν  στη  Λιβύη  επί  αυτοκράτορα  Αυρηλιανού (270-275  μ.Χ.).  Όταν  ο τελευταίος  επισκέφθηκε  την  πόλη  που  ζούσαν  οι  ειδωλολάτρες  κατήγγειλαν  τα  αδέλφια ότι  είναι  χριστιανοί. Όταν  παρουσιάστηκαν  μπροστά  στον  αυτοκράτορα  και  αφού  νωρίτερα  ο  Παύλος  είχε  ενισχύσει  την  αδελφή  του, έλεγξαν  την  ειδωλολατρία  και  υπέστησαν  φρικτά  βασανιστήρια, όπως  ότι  τους  ξάπλωσαν  σε  πυρακτωμένο  κρεβάτι  και στη  συνέχεια  σε  λέβητα  γεμάτο  πίσσα. Βλέποντας  οι  τρεις  δήμιοι Ακάκιος, Κοδράτος   και  Στρατόνικος  την  καρτερία  τους   έγιναν  χριστιανοί  και  αποκεφαλίστηκαν.

Την   Ιουλιανή  την  έκλεισαν  σε  κακόφημο  σπίτι  για  να  την  διαφθείρουν, όμως  άγγελος  Κυρίου  μπήκε  στο  σπίτι  και  με  τα  πόδια  του  σήκωσε  τόσο  πολλή  σκόνη  που  οι διεστραμμένοι νέοι  που  πλησίασαν  την  νέα τυφλώθηκαν. Η  μάρτυς  με  θερμή  προσευχή  και  αφού  έπλυνε  με  νερό  τα  μάτια  των  τυφλών  νέων  τους  θεράπευσε. Τελικά οι  άγιοι  με  διαταγή  του  αυτοκράτορα  αποκεφαλίστηκαν, η  δε  εκκλησία  μας    γιορτάζει  την  μνήμη  τους  στις  4  Μαρτίου.

(Αρχιμ.Παύλου  Ντανά: «Συναξάρι  αγνότητος»  σ.77-80)

Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από φιλόδοξες προθέσεις, που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ!

    

      Ένας  αγρότης  ξύπνησε  αποφασισμένος ένα  πρωί  να  πάει  με  το  τρακτέρ  του  να  οργώσει  το  χωράφι  του  που ήταν  40  στρέμματα. Ξεκίνησε  λοιπόν  για  την  αποθήκη  για  να  βάλει  πετρέλαιο, όμως  είδε  πηγαίνοντας , ότι  δεν  είχε  ταΐσει  τα  γουρούνια  του  και  πήρε  καλαμπόκι, ενώ  ύστερα  έκανε  στάση  για  να βάλει  ξύλα  στο  τζάκι  που  είχε  σχεδόν  σβήσει. Τελικά  με  τόσες  μικρές  δουλειές βράδιασε και  ακόμα δεν  είχε  βάλει  πετρέλαιο  και  έτσι  φυσικά  δεν  όργωσε  το  χωράφι  του.

     Η  ζωή  μας   περιέχει  πολλές  τέτοιες  μικροδουλειές  και  έτσι  δεν  υλοποιούμε  κάποια  μεγάλα  και  φιλόδοξα  σχέδια. Ο  Μέγας  Αντώνιος  έλεγε  ότι  ο  σιδηρουργός, όταν  χτυπάει  το  πυρωμένο  σίδερο  στο  αμόνι, πρώτα  έχει  ξεκαθαρίσει  τι  θέλει  να  φτιάξει  τσεκούρι, μαχαίρι  ή  αξίνα  και  έτσι  συνετά  πρέπει  και  εμείς  να  επιδιώκουμε  συγκεκριμένες  αρετές. Διαφορετικά    θα  πάθουμε  αυτό  που  έλεγε  κάποιος  σοφός: ο  δρόμος  για  την  κόλαση  είναι  στρωμένος    από  φιλόδοξες  προθέσεις,  που  μένουν  όμως  χωρίς  εκτέλεση.

     Ας  ιεραρχήσουμε  λοιπόν  τις  ανάγκες  μας  κατά  την  καινούργια  χρονιά  που  σε  λίγο  θα  ανατείλει , έτσι  ώστε  να    μην  χάσουμε  την  αιώνια  προοπτική, την  βασιλεία  του  Θεού.

(Αρχιμ.Γρηγορίου  Λύχα: «Μοτίβο  ευτυχίας» σ.36-39)

Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Για να διαβάσετε τα κείμενα πατήστε πάνω στις φωτογραφίες 

Δύο αποδημητικά πουλιά θα διέσχιζαν την Μεσόγειο... όμως...

Υπομονή  και  επιμονή

Δύο  αποδημητικά  πουλιά  θα  διέσχιζαν  την  Μεσόγειο  προκειμένου  να  πάνε  για  τον  χειμώνα  στις  ζεστές  χώρες  της  Αφρικής. Είχαν και  τα  δύο  φάει  αρκετούς  σπόρους  και  έντομα, αλλά  δεν  είχαν  πιει  και  αρκετό  νερό. Έψαχναν  με  αγωνία  να  βρουν  στις  ακτές  μια  λακκούβα  με  νερό,  όμως  το  τελευταίο  ήταν  αλμυρό  και  δεν  μπορούσαν  να  πιουν. Τελικά  βρήκαν  μια  στάμνα  σε  μια  ακτή  παρατημένη  που  είχε  μισογεμίσει  με  βρόχινο  νερό, όμως  ο  λαιμός  της ήταν στενός  και  μακρύς  και  δεν  έφτανε  το  ράμφος  τους  στο  νερό  για  να  πιουν. Το  ένα  πουλί τα παράτησε  ξανοίχτηκε  στο  πέλαγος  και  χωρίς  νερό  χάθηκε, όμως  το  άλλο  πήρε  με  το  ράμφος  του  πολλά μικρά  πετραδάκια  και  ρίχνοντάς  τα  στη  στάμνα  το  νερό  ανέβηκε, και  τελικά, αφού  ήπιε  έκανε  με  ασφάλεια  το  μεγάλο  του  ταξίδι.

Μια  κινέζικη  παροιμία  λέει: «η  υπομονή  και  η  επιμονή    φέρνουν  τριαντάφυλλα» η  δε  Αγία Γραφή, δια  του  αποστόλου  Παύλου,  διαβεβαιώνει : ότι  αν  υπομένουμε  θα  συμβασιλεύσουμε  με  τον  Χριστό. Στις  πολλές  δοκιμασίες  της  καθημερινότητας  με  την  αναποδιά  του  άλλου, την  σκληρότητα  του  γείτονα  το  πείσμα  του  παιδιού  μας την  ιδιοτυπία  του  συζύγου  μας, αυτή  η  υπομονή  και  επιμονή  είναι  εκείνη  που  θα  «προσέξει» ο  Χριστός  ώστε  να  φέρουμε  σε  πέρας  το  αγώνισμά  μας κερδίζοντας  τα  θεία  δώρα.

Αυτή  είναι  η  καλύτερη  οπτική  όλων  των  θεμάτων  της    χριστιανικής  ζωής  και  όπου  να  είναι  έρχονται  και … τα  τριαντάφυλλα.

(Αρχιμ.Γρηγορίου  Λύχα: «μοτίβο  ευτυχίας» σ.40-43)

Ένα Θαύμα της Παναγίας...

Ο  Χρήστος   ήταν  καλός   άνθρωπος,  αλλά  πολύ  νευρικός   και παρότι    αγαπούσε  πολύ   την  γυναίκα  και   τα   τρία  παιδιά   του, ήταν  άσχετος  με   την   εκκλησία. Ένα  πρωινό  που   έπινε    στο  μπαλκόνι   τον  καφέ  με    την   γυναίκα   του   ξαφνικά  έπεσε    αναίσθητος. Όταν   συνήλθε    ήταν   στο  επαρχιακό  νοσοκομείο  της  πόλης που  έμεναν,  όμως   τους   έστειλαν    στην  Αθήνα,   λόγω   της    σοβαρότητας   της  κατάστασης.

Οι   γιατροί    διέγνωσαν   ανεύρυσμα    στον   εγκέφαλο, όμως   ο  ίδιος   καθότι   νευρικός    δεν  ήθελε   να    χειρουργηθεί. Η   αδελφή   του,  πιστή    χριστιανή   και  νοσοκόμα  στο   παραπάνω  νοσοκομείο   προσευχόταν   και μαζί  όλοι  οι    φίλοι  και   γνωστοί. Μετά   από λίγες  μέρες χάρη    στην   αυταπάρνηση   της    αδελφής  του, μετά   από    40    χρόνια  ο  Χρήστος   εξομολογήθηκε  και  κοινώνησε   από   τον  ιερέα   του  νοσοκομείου   και  ήρεμος  πια,  χειρουργήθηκε, όμως  μετά   από     δύο  μέρες   έπαθε  κρίση  κοινώνησε  και  πάλι   και   τελικά μετά   αρκετές    δύσκολες  μέρες     βγήκε   από   το  νοσοκομείο. Οι   γιατροί    του    συνέστησαν  να   ξαναπάει   για    εξέταση   μετά   τρεις  μήνες. Την   συγκεκριμένη  μέρα   η     αγγειογραφία   που   πραγματοποιήθηκε ήταν    αρνητική  και  ο  καθηγητής  ιατρός   είπε  με  μεγάλη   χαρά: Ιδού  κύριοι   το  θαύμα!  δεν   απεικονίζεται  πια   ανεύρυσμα, ο   ασθενής   μας   υγιέστατος  πια  μπορεί  να   γυρίσει    στην   εργασία   του. Όλοι  και  κυρίως  η   πιστή   αδελφή   του  δοξολόγησαν   τον  Θεό   για   την   διπλή  θεραπεία  του   Χρήστου..

(Γ.Ψαλτάκη: «ήταν  θαύμα   της   Παναγίας»  σ.34-37)   

Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Για να διαβάσετε τα κείμενα πατήστε πάνω στις φωτογραφίες 

Υιοθεσία...

Εκπληκτική     αγάπη

Η  Μαριάννα, η  νεαρή   γυναίκα   που     εργαζόταν    σε   ένα   ορθοπεδικό  ιατρείο, είδε   μια  μέρα  να    φέρνουν   στο  ιατρείο  ένα    10χρονο  κορίτσι,   την  Σούζαν  που    είχε    στραμπουλήξει   τον    αστράγαλό  της  παίζοντας    στην  παιδική   χαρά. Ο γιατρός  με  πολλή    αγάπη   περιποιήθηκε   το  πόδι   της  μικρής, πηγαίνοντας   όμως  προς   την  πόρτα, ο  πατέρας   της  μικρής   ρώτησε    διστακτικά   τον   γιατρό, μήπως   μπορεί   να   βοηθήσει   ένα  άλλο  του   παιδί. Την  άλλη  μέρα   οι   γονείς και   αφού   είχε  κλειστεί   το   ραντεβού,   έφεραν  το  παιδί  αγόρι  μ ε   σοβαρό  πρόβλημα    στη   σπονδυλική   στήλη, που    φαινόταν   να   είναι   από   την…  Κορέα. Ξέρεις   γιατρέ, είμαστε   Αμερικανοί, ζούμε   τώρα   στην  Ελλάδα, όμως  αργήσαμε  να  κάνουμε   την  Σούζαν  και   το   διάστημα  που   ο    σύζυγος   υπηρετούσε    στην  Κορέα    βρήκαμε    σε  μια    γωνιά   ενός   ορφανοτροφείου, τον  Μινχό   και   τον υιοθετήσαμε. Έτσι  είπαμε    με   τον    σύζυγο  ότι  για  κάθε   καινούργιο  παιδί  που  θα  μας έδινε  ο  Θεός  θα   υιοθετούμε  ένα   ορφανό   και   άρρωστο   ευγνωμονώντας   τον   για   τα   δώρα   Του. Μα   καλά  πόσα  παιδιά  έχετε   επιτέλους; ρώτησε  με   έκδηλη   έκπληξη   αλλά  και  απέραντο    θαυμασμό  ο    γιατρός. Έξι  γιατρέ,   τρία   δικά μας  και  τρία   υιοθετημένα άρρωστα  και    ευχαριστούμε  μέσα   από   την  καρδιά μας τον  Θεό  που  μπορούμε  να     το  κάνουμε   είπε  με   χαμόγελο   αυτή  η   εκπληκτική   γυναίκα,  ο   δε   γιατρός   κυριολεκτικά   είχε  μείνει  άναυδος   μπρος    στο  μεγαλείο   ατού   του    απίστευτου   ανδρογύνου.

(Μερόπης   Σπυροπούλου: «επεισόδια   της    ζωής»   σ.125-129)  

Πρόγραμμα Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσοστόμου

Πατήστε πάνω στην φωτογραφία για να διαβάσετε το πρόγραμμα του Μητροπολίτη Πατρών.

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΙΟΥΝΙΟΣ 2015

Εφημερίδα

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Ιούνιος 2015 

Διαβάστε  ΕΔΩ ολόκληρη την Εφημερίδα "ΔΙΨΩ"