Ἡ πίστις τοῦ ἑκατοντάρχου! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (21 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024) 

«Ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι» (Ματθ. Η΄ 13).

 

Ἡ δύναμις τῆς Πίστεως!

Ἕνα θαῦμα, ἀποτέλεσμα τῆς Πίστεως, μᾶς περιγράφει σήμερον τὸ ἱερὸν Εὐαγγελικὸν ἀνάγνωσμα! Ἕνα θαῦμα τὸ ὁποῖον ἐνεργεῖ ἀσφαλῶς ὁ Παντοδύναμος Κύριος, καὶ τὸ ὁποῖον ἐνεργεῖται, χάρις εἰς τὴν Πίστιν ἑνὸς ἐθνικοῦ καὶ εἰδωλολάτρου! Εἶναι οὗτος Ρωμαῖος ἑκατοντάρχης, ὅστις καὶ ὑπηρετεῖ τὴν «θητείαν» του εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἅτινα καὶ τελοῦν ὑπὸ τὴν Ρωμαϊκὴν κυριότητα! Παρὰ τὸ γεγονός, ὅτι ὡς ἐθνικὸς καὶ εἰδωλολάτρης, δὲν ἔχει οὐδεμίαν «ἐπαφὴν» μὲ τὴν Ἰουδαϊκὴν πίστιν, ἐν τούτοις, - ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς (Ζ΄ 3-5), - δεικνύει πρὸς τοὺς Ἑβραίους ἀγάπην καὶ συμπάθειαν! Ἔχει βοηθήσει εἰς τὴν ἀνοικοδόμησιν τῆς συναγωγῆς, καὶ οἱ ἄνθρωποι τὸν συμπαθοῦν, … καὶ σπεύδουσι καὶ οὗτοι ἵνα παρακαλέσωσι τὸν Κύριον νὰ τὸν βοηθήσῃ εἰς ὅ,τι ἔχει ἀνάγκην!

Ἡ ἀγάπη του καὶ ἡ συμπάθειά του πρὸς τὸν ἀσθενοῦντα δοῦλον του, τὸν φέρει ἵνα γονυπετῇ πρὸ τοῦ Ἰησοῦ καὶ νὰ παρακαλῇ νὰ τὸν θεραπεύσῃ! Παρ’ ὅτι καὶ ἐν προκειμένῳ, θὰ ἠδύνατο ἵνα ἀδιαφορήσῃ διὰ τοῦτον τὸν δοῦλον, καὶ ἵνα ἀναζητήσῃ ἕτερον, … οὗτος συμπονεῖ καὶ ἐπιθυμεῖ τὴν ὑγείαν τοῦ ὑπηρέτου του! Παρ’ ὅτι ἐθνικὸς καὶ ξένος πρὸς τὴν Ἑβραϊκὴν πίστιν, ἔχει πιστεύσει εἰς τὸν θαυματουργὸν Ραββί, καὶ σπεύδει πρὸς Αὐτόν, τώρα ποὺ εὑρίσκεται ἐκεῖ εἰς τὴν Καπερναούμ, διὰ νὰ Τὸν ἱκετεύσῃ πρὸς τοῦτο!

Ὅταν, ὅμως, ὁ Κύριος, ἀνταποκρίνεται εἰς τὸ αἴτημά του καὶ σπεύδει ἵνα ἔλθῃ εἰς τὴν οἰκίαν του, ὅπου εὑρίσκεται ὁ ἀσθενών, … οὗτος ἐκπλήσσων τοὺς πάντας, ἐμποδίζει τὸν Φιλάνθρωπον Χριστόν, μὲ ἕνα τρόπον καὶ μὲ κάποια λόγια, ἰδιαιτέρως συγκινητικὰ καὶ συγκλονιστικά! «Κύριε, δὲν εἶμαι ἄξιος ἵνα εἰσέλθῃς εἰς τὴν οἰκίαν μου˙ πιστεύω ἀκραδάντως, ὅτι ἕνας Σου Λόγος εἶναι ἀρκετός, ἵνα θεραπεύσῃ τὸν ὑπηρέτην μου! Διότι καὶ ἐγὼ ἄνθρωπος εἶμαι, ὑπεξούσιος, ποὺ λαμβάνω διαταγὰς ἀπὸ ἀνωτέρους, ἔχων ὑπὸ τὰς διαταγάς μου στρατιώτας˙ καὶ λέγω εἰς τοῦτον τὸν στρατιώτην˙ πήγαινε, καὶ πηγαίνει˙ καὶ εἰς τὸν ἄλλον λέγω˙ ἐλθέ, καὶ ἔρχεται. Καὶ εἰς τὸν δοῦλον μου λέγω˙ κάμε αὐτό, καὶ τὸ ἐκτελεῖ. Πόσῳ μᾶλλον θὰ ἐκτελεσθῇ ὁ λόγος ὁ ἰδικός σου, ποὺ δὲν εἶσαι ὑπὸ τὰς διαταγὰς κανενός, ἀλλ’ ἔχεις ἐξουσίαν ἐπὶ ὅλων τῶν ἀοράτων δυνάμεων;» (Ἑρμην. Κ. Δ. ἐκδ. ΣΩΤΗΡ,  Ἀθήν. 2009)!

Ὁ Κύριος ἐθαύμασε, καὶ ἐβεβαίωσεν ἅπαντας τοὺς παρισταμένους, ὅτι «οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον» (Ματθ. Η΄ 10)! Προσέθεσε δέ, - ἐπιβραβεύων τὴν τοιαύτην πίστιν τοῦ ἑκατοντάρχου, - «πήγαινε καὶ θὰ σοῦ συμβῇ ὅπως ἀκριβῶς ἐπίστευσες»! Καὶ ὄντως, ἀπ’ ἐκείνης τῆς στιγμῆς, ὁ κλινήρης ἑτοιμοθάνατος ὑπηρέτης, συνῆλθε καὶ ἠγέρθη καὶ ἐπανῆλθεν εἰς τὰ καθήκοντά του!

 

Τί ἔστι … πίστις;

Καὶ πάλιν ὁ λόγος περὶ τῆς πίστεως! Τῆς πίστεως ἐκείνης τῆς θαυματουργοῦ καὶ παντοδυνάμου! Τῆς πίστεως ἐκείνης, ἥτις «ὑποχρεώνει» τὸν Θεόν, ἵνα ἀκούσῃ καὶ … ὑποταγῇ εἰς τὸ πλᾶσμα Του τὸν ἄνθρωπον! «Πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε» (Ματθ. ΚΑ΄ 22), ὑπεσχέθῃ ὁ Κύριος! Καὶ ἐὰν σκεφθῶμεν μετὰ προσοχῆς ταύτην τὴν ὑπόσχεσιν, θὰ ἐννοήσωμεν ὅτι … ἡ πίστις εἶναι ἐκείνη ἥτις φέρει τὸ Θαῦμα! Ἐὰν ἀνατρέξωμεν εἰς τὸ ἕκτον κεφάλαιον τοῦ κατὰ Μᾶρκον Εὐαγγελίου, θὰ ἴδωμεν κάτι τὸ … καταπληκτικόν! Τονίζοντας ὁ Θεῖος Λόγος, τὴν περιφρόνησιν ἥντινα ἐδείκνυον οἱ Ναζαρηνοί, πρὸς τὸν Κύριον, - ἐπειδὴ ἐγνώριζον τοῦτον ἀπὸ τὴν παιδικήν Του ἡλικίαν, τὸν ἀπεκάλουν … «ὁ υἱὸς τοῦ τέκτονος», - προσθέτει καὶ μίαν λέξιν ἥτις, θὰ ἐλέγωμεν, «ὑποτιμᾷ» τὴν παντοδυναμίαν τοῦ Κυρίου! Συγκεκριμμένως, γράφει τὸ ἱερὸν κείμενον: «Καὶ οὐκ ἠδύνατο ἐκεῖ οὐδεμίαν δύναμιν ποιῆσαι, εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσε» (Μάρκ. ΣΤ΄ 5)!

Πίστις δὲν εἶναι ἡ παραδοχὴ τῆς ὑπάρξεως τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὡς συνήθως ἀκούομεν ἐκ τῶν περισσοτέρων …! Πίστις δὲν εἶναι, ἐπίσης, ἡ συνέπειά μας εἴς τινας θρησκευτικὰς καὶ ἠθικὰς ὑπαγορεύσεις καὶ ἐντολάς! Οὔτε, ἀκόμη, εἶναι πίστις, ἡ παραδοχὴ τῶν Ἀληθειῶν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως! Πίστις, λέγει ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος, εἶναι, «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 1)! Εἶναι, δηλαδή, ἡ ἀπόλυτος βεβαιότης τὴν ὁποίαν θὰ πρέπῃ νὰ ἔχωμεν, δι’ ἐκεῖνα ἅτινα μᾶς ἐβεβαίωσεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος! Δι’ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα δὲν εἴδαμεν, ἀλλὰ καὶ ἴσως δὲν θὰ ἴδωμεν ποτέ, διὰ τῶν αἰσθητῶν τούτων σωματικῶν ὀφθαλμῶν, καὶ τὰ ὁποῖα θὰ ζήσωμεν ὅταν θὰ ἀπέλθωμεν ἐκ τῶν βιοτικῶν καὶ φθαρτῶν, πρὸς τὰ Οὐράνια καὶ ἄφθαρτα!

Πίστις εἶναι, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἀφοσίωσις καὶ ἡ … ἐξάρτησίς μας, ἀπὸ τὴν παντοδύναμον χεῖρα τοῦ Κυρίου! «Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»! Οὗτος ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅντινα ἀκούομεν εἰς πᾶσαν ἀκολουθίαν, εἶναι ἡ … ἀπεικόνισις τῆς Πίστεως! Εἶναι ὁ λόγος τοῦ νέου Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Πορφυρίου, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων Ἁγίων … «Χριστέ μου, χωρὶς ἐσένα δὲν ἀντέχω»! Ἄλλοις λόγοις, … ἡ πίστις δὲν εἶναι λόγια «παχειὰ» καὶ ἀνούσια, ἀλλὰ … βίωμα καὶ αἴσθησις τῆς μετὰ τοῦ Χριστοῦ συνυπάρξεώς μας! Πίστις, τέλος, εἶναι, … ἐκεῖνο ποὺ σημαίνει ὁ Θεῖος ἐκεῖνος λόγος τοῦ Σωτῆρος, «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ΙΗ΄ 3). Οὐχί, ἀσφαλῶς, νὰ γίνωμεν ὡς τὰ παιδία, … εἰς τὰς ἀταξίας καὶ ἐπιπολαιότητας, ἀλλὰ νὰ … γίνωμεν ὡς τὰ παιδία, εἰς τὴν ἐξάρτησιν καὶ κοινωνίαν ἥντινα ἔχωσι ταῦτα πρὸς τοὺς γονεῖς των!

 

Ἡ πίστις τοῦ ἑκατοντάρχου!

Ναί, ὡς παιδίον προσέρχεται πρὸς τὸν Χριστόν! Ὡς παιδίον, καὶ ἔχων τὴν αἴσθησιν τῆς … μικρότητος καὶ ἀναξιότητός του! Ξεχνᾷ τελείως τὸ ρωμαϊκόν του ἀξίωμα! Ταπεινοῦται καὶ ὑποτάσσεται εἰς τὴν Θείαν αὐθεντίαν καὶ κυριότητα! Γονυπετεῖ πρὸ τῶν ἀχράντων ποδῶν καὶ ἐκτείνει χείρας ἱκέτιδας, ὡς τὰ μικρὰ παιδία πρὸς τοὺς γονεῖς! Δέχεται καὶ ὑποτάσσεται εἰς τὴν Θείαν καθαρότητα καὶ τελειότητα, … καὶ στέκει μετὰ προσοχῆς καὶ «προφυλάσσει» τὸν Ἀναμάρτητον ἀπὸ τὴν ἰδικήν του ἁμαρτωλότητα! «Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς»! Ποῖος ὡμίλησε ποτέ, τοιουτοτρόπως πρὸς τὸν Χριστόν, παρὰ μόνον οἱ Ἅγιοι; Μόνον ἐκεῖνοι, οἵτινες Τὸν ἠγάπησαν καὶ Τὸν ἠθέλησαν καὶ τὸν ἐπεπόθησαν! Μόνον ἐκεῖνοι, οἵτινες ἔζησαν καὶ … οἵτινες ἔτι ζῶσι μετ’ Αὐτοῦ, καὶ οὐδὲ κἂν σκέπτονται καὶ διανοοῦνται τὴν ζωήν των … χωρὶς Αὐτόν!

Κύριε, δὸς ἡμῖν, τὴν τοιαύτην χάριν, ἵνα ἀγαπῶμέν Σε, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ δυνάμεως καὶ καρδίας καὶ διανοίας, καὶ ἵνα μὴ ἀποχωρισθῶμεν ἀπὸ Σοῦ τοῦ Φιλευσπλάγχνου Πατρὸς ἡμῶν, οὔτε ἐν τῇ παρούσῃ, ἀλλ’ οὔτε - ἔτι μᾶλλον, - ἐν τῇ μελλούσῃ ἀτελευτήτῳ ζωῇ καὶ Βασιλείᾳ. Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν