Γι΄ αυτούς που πληρώνουν άλλους ανθρώπους για να πουν τα "σώψυχά" τους.

 

ένα μικρό απόσπασμα

...Αυτοί που γράφουν με επιμονή, ή ζωγραφίζουν με επιμονή, ή γράφουν μουσική με επιμονή είναι με τους σημερινούς όρους βαθύτατα προβληματισμένοι και μοναχικοί άνθρωποι που συνήθως ψάχνουν να γεννήσουν και να βρουν αγάπη μέσα από αυτά που γράφουν και δημιουργούν, κραυγές αγωνίας και έκκλησης για αγάπη είναι τα γραπτά, αλλά τουλάχιστον έχουν την εξυπνάδα ή το ένστικτο να μην περιφέρουν το τραύμα τους στους ψυχολόγους επί πληρωμή.

Πόσο χυδαίο, όπως λέει ένας φιλόσοφος, να πληρώνεις κάποιον άλλον άνθρωπο, για να του πεις τα σώψυχά σου.

Υπάρχει η σημερινή κατηγορία ανθρώπων που κατηγορούν τους γονείς τους για όσα συνέβησαν στη ζωή τους και φτάνουν στα 70 να είναι πάνω από τους τάφους των γονιών τους και να λένε ακόμα «Γιατί μου το έκανες αυτό;»...

απόσπασμα συμπερασμάτων

Αυτοί που κατηγορούν τους γονείς τους για τις αποτυχίες τους και την κακή πορεία της ζωής του ψάχνουν άλλοθι για τις κακές προσωπικές τους επιλογές.

Στην Ορθοδοξία μας, δεν χρειάζεται να πληρώνεις κάποιον να πεις τα "σώψυχά" σου. Έχουμε το λυτρωτικό ΜΥΣΤΗΡΙΟ και ξαναγράφω ΜΥΣΤΗΡΙΟ!!! της προσωπικής μας συνάντησης με τον Δημιουργό και Πατέρα μας.

Εάν μπορούσαμε να εμπιστευτούμε όλη μας την ψυχοσωματική ύπαρξη σε έναν ταπεινό λειτουργό του Κυρίου μας θα βρίσκαμε το προσωπικό μας μονοπάτι για τον Ουρανό.

Όμως ο ΕΓΩΙΣΤΗΣ άνθρωπος της εποχής μας αδυνατεί να ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙ και βολοδέρνει με πίκρα και πόνο τις έσχατες στιγμές του πάνω στο τσόφλι της γης.